Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "leczenie otyłości" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Kontrowersje w leczeniu dietetycznym otyłości
    Controversy in the obesity dietary treatment
    Autorzy:
    Białokoz-Kalinowska, Irena
    Zapolska, Joanna
    Piotrowska-Jastrzębska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031010.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    author’s diet
    diet guidelines in obesity
    energy-restricted diet
    low-carbohydrate diet
    obesity dietary treatment
    leczenie dietetyczne otyłości
    dieta niskoenergetyczna
    dieta niskowęglowodanowa
    zalecenia żywieniowe w otyłości
    diety autorskie
    Opis:
    Obesity rates are increasing in most countries throughout the world. It is estimated that more than 50% of adults population in industrial countries is overweight and the percentage of the obesity reaches up to 30% in some countries (USA, United Kingdom). This alarming tendency in also observed among children and adolescents. The obesity epidemic – the sudden and rapid increase in obesity rates has started in 1980s and continues unabated today. It became a serious public health problem. The reasons for the increase are complex and involve biological, behavioural and environmental factors, especially unsatisfied level of daily physical activity and bad food habits. So far success in long-term obesity treatment is poor and appears to require promotion of life style modification and proper eating strategies for the whole population. Popular weight-loss plans often have conflicting recommendations, which makes it difficult to determine the most healthful approach to weight loss. The outcomes of many dietary strategies in obesity are often short time lasting and weight loss is soon followed by rapid body mass gain as yo-yo effect. Therefore there is need for further researches on differences in the composition of the energy-restricted diets and on their influence on body mass reduction in long-term perspective. The authors in this paper are presenting some of the most popular dietary approaches for weight loss, pointing out the efficacy and the overall adherence rates of them, dietary quality and medical grounds for their application in the obesity therapy.
    Otyłość jest zjawiskiem coraz częściej występującym na świecie. Szacuje się, że ponad połowę dorosłej populacji krajów uprzemysłowionych dotknęła nadwaga, a odsetek otyłości w niektórych krajach (USA, Wielka Brytania) wzrasta do 30%. Ta niepokojąca tendencja obserwowana jest również w populacji dzieci i młodzieży. Epidemia otyłości rozpoczęła się w latach 80. i trwa nieprzerwanie do chwili obecnej, stając się poważnym problemem społeczno-medycznym współczesnego świata. Przyczyny tego zjawiska są złożone i wynikają z uwarunkowań biologicznych i środowiskowych, w szczególności z niedostatecznej codziennej aktywności fizycznej oraz złych nawyków żywieniowych. Do tej pory nie udało się wypracować w pełni efektywnej strategii leczenia otyłości. Promocja zdrowego stylu życia oraz właściwych nawyków żywieniowych adresowana do całej populacji stanowi podstawę prewencji i leczenia otyłości. Powszechnie stosowane różnego rodzaju diety odchudzające zawierają często sprzeczne zalecenia. Istniejące kontrowersje utrudniają wybór skutecznej diety w celu redukcji masy ciała, a ich mnogość i różnorodność wprowadzają swoisty chaos informacyjny. Efekty wielu diet są krótkotrwałe i obarczone efektem jo-jo. W wielu przypadkach brak jest jakichkolwiek przesłanek naukowych uzasadniających dane postępowanie dietetyczne. Właśnie dlatego wciąż istnieje potrzeba prowadzenia dalszych badań naukowych umożliwiających w sposób obiektywny ocenę skuteczności dietetycznych metod leczenia otyłości. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają spotykane w praktyce różne dietetyczne podejścia do problemu otyłości, wskazując na ich efektywność i naukowe uzasadnienie.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 4; 253-256
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rekomendowane standardy wyposażenia ośrodka leczniczego w zakresie chirurgii bariatrycznej i metabolicznej – doświadczenia własne
    Autorzy:
    Sztuczka, Ewa
    Żukowska, Wioletta
    Jackowski, Marek
    Janik, Michał R
    Paśnik, Krzysztof
    Michalik, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392906.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Chirurgiczne leczenie otyłości
    laparoskopia
    rekomendacje
    Opis:
    Ze względu na masę ciała chorego, oraz niejednokrotnie ponadnormatywną posturę, w oddziale chirurgicznym uwzględnić należy wyposażenie w następujący sprzęt: 1. Odpowiednio wzmocnione łóżko szpitalne o szerokości do 120 cm i nośności co najmniej 250–300 kg. Łóżko bariatryczne powinno mieć możliwość podnoszenia leżanki do pozycji zagłówkowej, kucznej, pozycji Trendelenburga (do kąta +10˚) i anty-Trendelenburga (–10˚). W standardzie doposażyć je należy w poręcze i wysięgnik o wzmocnionej konstrukcji oraz solidne lejce ułatwiające wczesne, pooperacyjne uruchomienie pacjenta. 2. Wzmocniony materac (większy komfort zapewni materac próżniowy). 3. Odpowiednie siedzisko, krzesło, wózek inwalidzki, które umożliwią pacjentowi spędzanie czasu w korzystnej dla niego pozycji pionowej (poprawa czynności płuc i krążenia krwi). Siedzisko powinno oferować zadowalające obciążenie robocze do co najmniej 250–300 kg i odpowiednie wymiary siedzenia, które zapewnią wystarczającą przestrzeń dla bioder pacjenta i znajdującej się wokół nich tkanki tłuszczowej oraz uwzględnią kształt ciała chorego, rozkład jego masy (apple – shaped, pear - shaped). Doposażenie siedziska w kółka umożliwia bezpieczne przemieszczanie chorego w dowolne miejsce w szpitalu. 4. Stosowną do badania i leczenia leżankę bariatryczną, która sprosta wykonaniu codziennych czynności terapeutycznych i pielęgnacyjnych, np. zmianom opatrunków, przeprowadzeniu badania fizykalnego. Wskazana byłaby leżanka elektryczna, z regulacją wysokości i oparcia, oraz odpowiednim, bezpiecznym obciążeniem roboczym rzędu ok. 300 kg. 5. Dużych rozmiarów kabinę prysznicową, dostosowaną do potrzeb otyłych pacjentów. Dodatkowo należy wyposażyć ją w poręcze, uchwyty i mobilne krzesło toaletowe. 6. Solidny balkonik umożliwiający samodzielne poruszanie się, utrzymanie własnego ciężaru ciała zarówno w okresie przed-, jak i pooperacyjnym, ewentualnie profesjonalne nosidło do bezpiecznego przekładania pacjenta. 7. Wagę dostosowaną do pomiaru ciężaru ciała pacjentów bariatrycznych (możliwość dokonania pomiaru masy ciała do co najmniej 350 kg). 8. Stopnie (podesty), umożliwiające wejście i położenie pacjenta bariatrycznego, np. na leżance, kozetce opatrunkowej. 9. Specjalistyczne (duże) mankiety, które umożliwiają prawidłowy pomiar ciśnienia tętniczego krwi. Masa ciała chorych kwalifikowanych do operacyjnego leczenia otyłości najczęściej przekracza 100 kg. Bez względu na rodzaj proponowanej procedury chirurgicznego leczenia otyłości, konieczne jest odpowiednie wyposażenie sali operacyjnej w sprzęt i aparaturę medyczną. 1. Automatyczny stół operacyjny, umożliwiający bezpieczne ułożenie pacjenta w pozycji anty-Trendelenburga. Zalecane obciążenie robocze stołu do 350 kg. Wyposażenie w akcesoria umożliwiające utrzymanie żądanej pozycji chorego, np. szerokie podpory pod kończyny górne i dolne, masywne pasy mocujące chorego do stołu i zapobiegające ześlizgiwaniu podczas operacji, ale nieupośledzające krążenia krwi w kończynach. Posiadanie stołu z wymiennym blatem pozwoli na rezygnację z konieczności zabezpieczenia odpowiedniego wózka transportowego ze śluzy do sali operacyjnej. 2. Materac próżniowy, który po wypompowaniu powietrza dopasowuje się do ciała chorego i pozwala na odpowiednie umocowanie pacjenta na stole operacyjnym. Dostępem z wyboru chirurgicznego leczenia otyłości jest dziś technika laparoskopowa. Konieczne jest zatem posiadanie: 1. Dobrej jakości toru wizyjnego z insuflatorem gazu, najlepiej w technologii HDTV prezentującej obraz w naturalnych barwach z dobrym kontrastem i ostrością. System powinien być wyposażony w możliwość rejestracji zapisu przebiegu operacji oraz w pompę ssąco-tłoczącą, niezbędną do ewakuacji nagromadzonych płynów ustrojowych oraz wypłukania pola operacyjnego [6]. 2. Koagulującego urządzenia dwubiegunowego lub noża harmonicznego (preparowanie tkanek techniką laparoskopową wymaga zastosowania zaawansowanych narzędzi służących do cięcia i koagulacji tkanek). Zaletą tego sprzętu jest możliwość zamykania naczyń o średnicy 5–7 mm, a w przypadku skalpela harmonicznego zapewnienie cięcia, preparowania oraz koagulacji tkanek przy zastosowaniu jednego narzędzia roboczego. Nowoczesne instrumentarium elektrochirurgiczne pozwala też zmniejszyć zużycie materiału szewnego (co minimalizuje ryzyko powikłań, zakażenia miejsca operowanego, ponieważ w organizmie pacjenta pozostaje mniej ciała obcego), znacząco skraca czas operacji i zmniejsza utratę krwi [7, 8, 9]. 3. Bazowego i specjalistycznego instrumentarium medycznego. Ilość narzędzi, ich rodzaj oraz rozmiar zależy od wykonywanej procedury bariatrycznej. 1. Trzonek i ostrze nr 11.
2. Strzykawka z 10 ml roztworu 0,9% NaCl.
3. Nożyczki do preparowania tkanek.
4. Nożyczki do szwów.
5. Dwa haki Langenbecka.
6. Końcówka ssąca z drenami.
7. Dren do insuflacji gazu.
8. Igła Veressa do wytworzenia odmy.
9. Dwa kleszczyki typu Pean.
10. Imadło.
11. Dwie pincety chirurgiczne.
12. Dwa opinaki typu Backhaus.
13. Dwa haczyki jednozębne do uchwycenia powięzi, ewentualnie dwa kleszczyki Kochera.
14. Materiał opatrunkowy: 15. Materiał szewny do zamknięcia otworów po trokarach: 16. Dren Redona nr 14 lub 16.
17. Worek do pasywnego drenażu Redona.
18. Antyadhezyjne opatrunki pooperacyjne. Zalecane instrumentarium bazowe przedstawiono na fotografii 1. 1. Trokar optyczny o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
2. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
3. Dwa trokary o średnicy 5 mm lub dwa trokary o średnicy
 10/12 mm z redukcją na 5mm i długości 15 cm.
4. Wideokamera lub optyka skośna o kącie 30˚ ze światłowodem.
5. Retraktor do podtrzymania wątroby.
6. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
9. Monopolarna elektroda hakowa o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
10. Atraumatyczne kleszczyki typu Babcock o średnicy 5 mm
 lub 10 mm.
11. Imadło.
12. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej energii
 bipolarnej o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia
 od 35 cm.
13. Klipsownica.
14. Klipsy naczyniowe.
15. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją,
 o średnicy12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,
 lub uniwersalna rączka
16. Kilka (6–7) ładunków do endoskopowego staplera
 liniowego o różnej wysokości zszywek (wybierając
 ładunek, należy kierować się wiedzą o grubości oraz
 biomechanice tkanki). 17. Stapler okrężny o średnicy 25 CDH i długiej rękojeści
 (ewentualnie w wyposażeniu dodatkowym kowadełko typu
 or-vill).
18. Filtr oddymiający pole operacyjne [10]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji Roux-en-Y Gastric Bypass techniką laparoskopową (LRYGB) przedstawiono na fotografii 2. 1. 5 ml błękitu metylenowego 1% do sprawdzenia szczelności
 zespolenia.
2. Strzykawkę10 ml.
3. Sondę żołądkową 34–36. 1. Trokar optyczny o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości15 cm.
2. Trokar o średnicy 5 mm lub 10/12 mm z redukcją na 5mm
 i długości 15 cm.
3. Dwa trokary o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
4. Wideokamera lub skośna optyka o kącie 30˚ ze światłowodem.
5. Retraktor do podtrzymania wątroby.
6. Zakrzywiony dysektor o średnicy 5 mm i długości 40–44cm.
7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5mm i długości 40–44cm.
8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
9. Rurka kalibracyjna z podziałką do 10 cm o średnicy 5mm
 i długości 40–44 cm.
10. Imadło.
11. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej
 energii bipolarnej o średnicy 5mm lub 10 mm i długości
 ramienia od 35cm.
12. Klipsownica.
13. Klipsy naczyniowe do uszczelnienie szwów staplerowych
 na żołądku.
14. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją
 średnicy 12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,
 lub uniwersalna rączka.
15. Kilka (6–7 sztuk) ładunków do endoskopowego staplera
 liniowego o różnej wysokości zszywki (wybierając ładunek,
 należy kierować się wiedzą o grubości oraz biomechanice
 tkanki).
16. Filtr do ewakuacji dymu z pola operacyjnego.
17. Endocatch / bag (do wyjęcia resekowanej części żołądka).
18. Rozwieracz trójramienny do bezpiecznego usunięcia worka
 z żołądkiem [11]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji resekcji rękawowej żołądka techniką laparoskopową (LSG) przedstawiono na fotografii 3. 1. sondę żołądkową 34–44 CDH.
2. 5 ml błękitu metylenowego 1%.
3. Strzykawkę 10 ml. 1. Trokar optyczny o średnicy10 mm.
2. Trokar o średnicy15 mm z redukcją na 5 mm.
3. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm.
4. Retraktor Goldfinger.
5. Opaska gastric band.
6. Wideokamera lub skośna optyka 30˚ ze światłowodem.
7. Retraktor do podtrzymania wątroby.
8. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
9. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44cm.
10. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
11. Imadło.
12. Skalpel harmoniczny, lub instrument zaawansowanej energii
 bipolarnej, o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia
 od 35 cm.
13. Klipsownica i klipsy naczyniowe.
14. Filtr do ewakuacji zadymienia w polu operacyjnym [12]. Wprawdzie odchodzi się obecnie od zakładania opasek bariatrycznych, niemniej jednak są jeszcze ośrodki w kraju, które decydują się na tę metodę operacyjną. null null null Częstość występowania otyłości oraz chorób jej towarzyszących gwałtownie wzrasta zarówno w kraju, jak i na świecie, osiągając skalę epidemii. Zgodnie z wynikami badań naukowych, zabiegi bariatryczne stanowią obecnie jedyną metodę leczenia otyłości olbrzymiej o udowodnionej skuteczności. Postęp wiedzy, który dokonał się na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat, pozwolił na zweryfikowanie wskazań do chirurgicznego leczenia otyłości [1]. Złotym standardem leczenia operacyjnego jest zastosowanie małoinwazyjnych technik laparoskopowych, które wiążą się ze zmniejszonym odsetkiem powikłań oraz niższą śmiertelnością okołozabiegową [2, 3]. Dostęp laparoskopowy zapewnia także mniejsze ryzyko kontaminacji ran operacyjnych, uzyskanie lepszych efektów kosmetycznych i szybszy powrót pacjenta do codziennych czynności życiowych i zawodowych. Zaleca się, aby zabiegi chirurgicznego leczenia otyłości wykonywano w ośrodkach z doświadczeniem w chirurgii bariatrycznej i metabolicznej, posiadających wyszkoloną kadrę oraz niezbędny sprzęt [3]. Terapia i opieka pielęgnacyjna nad pacjentem oraz przygotowanie chorego do bariatrycznej procedury chirurgicznej wymaga odpowiedniego, i dodatkowego, wyposażenia oddziału oraz bloku operacyjnego w aparaturę medyczną, która dostosowana jest do chorych z otyłością olbrzymią [4]. Ośrodek taki powinien dysponować również możliwością leczenia powikłań występujących po operacjach bariatrycznych [5].
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 52-56
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie otyłości w praktyce lekarza rodzinnego
    Treatment of obesity in the practice of a family doctor
    Autorzy:
    Olszanecka-Glinianowicz, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037871.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-04
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
    Tematy:
    otyłość
    leczenie otyłości
    lekarz rodzinny
    obesity
    treatment of obesity
    family doctor
    Opis:
    Otyłość jest chorobą przewlekłą o postępującym charakterze, bez tendencji do samoistnego ustępowania i z tendencją do nawrotów, powodującą liczne inne choroby, które są przyczyną niepełnosprawności i przedwczesnej śmierci. Co czwarty dorosły Polak choruje na otyłość. Leczenie wszystkich powikłań otyłości znalazło miejsce w systemie specjalistycznej opieki zdrowotnej. W leczeniu otyłości powinien brać udział zespół terapeutyczny złożony z lekarza, psychologa, dietetyka, fizjoterapeuty, a w przypadku chorych z otyłością II stopnia i występującymi powikłaniami oraz otyłością III stopnia, również chirurga bariatry. Pozostawiony sam lekarz rodzinny ma przed sobą trudne zadanie, dlatego często nie diagnozuje otyłości i nie porusza tego tematu z pacjentem lub kieruje go do dietetyka. Celem niniejszego opracowania jest wskazanie lekarzom rodzinnym, jak można podjąć leczenie otyłości w ramach ograniczonego czasu i braku wsparcia innych członków zespołu terapeutycznego. Pozostawiony sam lekarz rodzinny ma przed sobą trudne zadanie, dlatego często nie diagnozuje otyłości i nie porusza tego tematu z pacjentem lub kieruje go do dietetyka. Celem niniejszego opracowania jest wskazanie lekarzom rodzinnym, jak można podjąć leczenie otyłości w ramach ograniczonego czasu i braku wsparcia innych członków zespołu terapeutycznego. Otyłość nie jest wstydliwym problemem, tylko chorobą taką jak każda inna i bardzo ważne jest, żeby lekarz tak do niej podchodził. Ponadto istotne jest, żeby nie mówić o odchudzaniu, tylko o leczeniu otyłości. Większość chorych na otyłość od lat się odchudza, czego efektem jest postęp choroby i rozwój jej powikłań. Odchudzanie to działania, które nie są oparte na aktualnej wiedzy medycznej, a ich celem jest uzyskanie ubytku jak największej liczby kilogramów w jak najkrótszym czasie. Natomiast leczenie otyłości ma na celu uzyskanie trwałego ubytku masy ciała, powodującego ogólną poprawę stanu zdrowia, a stosowane metody są zgodne z aktualnymi rekomendacjami towarzystw naukowych, opartych na wynikach przeprowadzonych badań (medycyna oparta na dowodach naukowych)
    Obesity is a chronic disease of a progressive nature, with no tendency to self-relapse and atendency to relapse, resulting in numerous other diseases that are the cause of disability and premature death. Every fourth adult Pole suffers from obesity. The treatment of all obesity complications was found in the system of specialized health care. However, the treatment of obesity is included in the duties of the family doctor, who currently has no possibility of referring the patient to a specialist center. The therapeutic team consisting of a doctor, psychologist, dietitian, physiotherapist should take part in the treatment of obesity, and in the case of patients with II degree obesity and complications and third-degree of obesity, also a bariatric surgeon. A family doctor left behind has a difficult task ahead of him, which is why he often does not diagnose obesity and does not raise this topic with the patient or directs him to the dietician. The manuscript aims to show family doctors how to take obesity treatment within a limited time and lack of support from other members of the therapeutic team.
    Źródło:
    Gabinet Prywatny; 2021, 28 (274), 01; 32-38
    2353-8600
    Pojawia się w:
    Gabinet Prywatny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Using Accelerometers as a Method for Improving Compliance with Physical Activity Recommendations in the Treatment of Obesity in Children
    Wykorzystanie akcelerometrów jako metody poprawy przestrzegania zaleceń dotyczących aktywności fizycznej w leczeniu otyłości u dzieci
    Autorzy:
    Stelmach, Marian J.
    Protas, Piotr
    Tenderenda-Banasiuk, Edyta
    Kuroczycka-Saniutycz, Elżbieta
    Wasilewska, Anna
    Lemiesz, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14455660.pdf
    Data publikacji:
    2023-09-21
    Wydawca:
    Akademia Bialska im. Jana Pawła II
    Tematy:
    obesity management
    physical activity
    health behavior
    physical therapy
    compliance
    leczenie otyłości
    aktywność fizyczna
    zachowania zdrowotne
    fizykoterapia
    przestrzeganie zaleceń
    Opis:
    Background. The evidence has showed that increasing physical activity is a particularly important element not only in prevention but also in the treatment of obesity. This study aimed to examine whether the use of accelerometers for monitoring physical activity is a sufficient motivator to adhere the recommended level of physical activity. Material and methods. The prospective study involved 44 obese children and adolescents aged 5 to 17 who were registered with the Pediatric Nephrology Department at the Medical University of Bialystok, Poland. Participants had to wear a device for at least 12 hours per day for 56 consecutive days. Anthropometric measurements were made at the beginning of the study and after eight weeks of physical activity monitoring. Results. The presented study results far exceeded the recommended amount of the average physical activity energy expenditure of young patients in the first two weeks. In the following weeks, the amount of daily energy expenditure gradually diminished, but finally, the average BMI Z-score was reduced from 2.80±0.64 at baseline to 2.48±0.27 at the end of the study (p<0.0147). Conclusions. The study demonstrates that tracking of physical activity may be an essential factor to improve compliance with physical activity recommendations.
    Wprowadzenie. Wyniki badań wykazują, że zwiększenie aktywności fizycznej jest szczególnie ważnym elementem nie tylko profilaktyki, ale także leczenia otyłości. Niniejsze badanie miało na celu stwierdzenie, czy wykorzystanie akcelerometrów do monitorowania aktywności fizycznej stanowi wystarczający czynnik motywujący do przestrzegania zalecanego poziomu aktywności fizycznej. Materiał i metody. W prospektywnym badaniu wzięło udział 44 otyłych dzieci i nastolatków w wieku od 5 do 17 lat, którzy zostali zarejestrowani w Klinice Pediatrii i Nefrologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Uczestnicy musieli nosić urządzenie przez co najmniej 12 godzin dziennie przez 56 kolejnych dni. Pomiary antropometryczne wykonano na początku badania i po ośmiu tygodniach monitorowania aktywności fizycznej. Wyniki. Wyniki badania wykazały znaczne przekroczenie zalecanej ilości średniego wydatku energetycznego związanego z aktywnością fizyczną młodych pacjentów w ciągu pierwszych dwóch tygodni. W kolejnych tygodniach ilość dziennego wydatku energetycznego stopniowo malała, ale ostatecznie średni Z-score BMI został zmniejszony z 2,80±0,64 na początku badania do 2,48±0,27 na końcu badania (p< 0,0147). Wnioski. Badanie pokazuje, że monitorowanie aktywności fizycznej może być istotnym czynnikiem poprawiającym przestrzeganie zaleceń dotyczących aktywności fizycznej.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2023, 17, 3; 246-254
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies