Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "leczenie immunomodulacyjne" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Natalizumab: nowa droga w terapii stwardnienia rozsianego
Natalizumab: a new way of multiple sclerosis therapy
Autorzy:
Jałosiński, Marcin
Jatczak, Izabela
Głąbiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059259.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
natalizumab
stwardnienie rozsiane
leczenie immunomodulacyjne
moleku³y adhezyjne
integryny
multiple sclerosis
immunomodulation treatment
adhesive molecules
integrines
Opis:
Natalizumab (Tysabri®) is the first approved for therapy, commertially available selective antagonist of integrins. Integrins are glycoproteins belonging to adhesion molecules family, which play an important role in the process of cell adhesion. Natalizumab binds to α4 chain of integrins α4β1 and α4β7 present on the surface of almost all subpopulations of leukocytes. Blockade of interaction between integrin and its ligand prevents leukocyte transmigration through endothelium to the tissue site of inflammation. The clinical efficacy of natalizumab in remitting-relapsing MS was analyzed in two multicenter, randomized and placebo controlled third phase clinical trials: AFFIRM (Natalizumab Safety and Efficacy in RR-MS) and SENTINEL [Safety and Efficacy of Natalizumab in Combination with Avonex (IFN-β-1α) in Patients with MS). In AFFIRM trial natalizumab was evaluated in monotherapy, in SENTINEL study as add on therapy to IFN-β-1α. Both trials confirmed that natalizumab is beneficial in all analyzed endpoints. There was statistically significant decrease of relapse number and the risk of the disease progression. There was also beneficial influence of natalizumab therapy on the central nervous system (CNS) MRI parameters. After two years of therapy the number of gadolinium-enhanced MS plaques, as well as the number of the new and enlarging hyperintensive T2 plaques, was decreased. Because of the rare but serious side effect (progressive multifocal leukoencephalopathy, PML) the registration of natalizumab was suspended in June 2004. Detailed analysis of the results of both third phase clinical trials led to reapproval of natalizumab to therapy in June 2006. The strict criteria of patients’ inclusion to natalizumab therapy were established to minimize the risk of the serious side effects.
Natalizumab (Tysabri®) jest pierwszym dostępnym komercyjnie lekiem będącym selektywnym antagonistą integryn. Integryny są glikoproteinami należącymi do grupy molekuł adhezyjnych i odgrywającymi istotną rolę w procesie adhezji komórkowej. Natalizumab wiąże się z podjednostką α4 integryn α4β1 i α4β7 obecnych na powierzchni prawie wszystkich leukocytów. Zablokowanie oddziaływania pomiędzy integryną i jej ligandem zapobiega transmigracji leukocytów przez śródbłonek do miejsca rozwoju reakcji zapalnej. Skuteczność leczenia stwardnienia rozsianego (SM) natalizumabem była oceniana w dwóch wieloośrodkowych, randomizowanych i kontrolowanych placebo badaniach klinicznych trzeciej fazy. Były to badania AFFIRM (Natalizumab Safety and Efficacy in RR-MS) oraz SENTINEL [Safety and Efficacy of Natalizumab in Combination with Avonex (IFN-β-Ια) in Patients with MS]. W pierwszym badaniu analizowano skuteczność natalizumabu w monoterapii SM, w drugim oceniano jego skuteczność w połączeniu z leczeniem IFN-β-Ια. Wykazano, iż terapia natalizumabem wpływała korzystnie na wszystkie analizowane parametry końcowe obu badań. Zaobserwowano istotny statystycznie spadek ilości rzutów SM oraz spadek ryzyka progresji tej choroby. Udowodniono również korzystny wpływ leczenia natalizumabem na obraz NMR ośrodkowego układu nerwowego. Po 2 latach terapii zaobserwowano spadek ilości plak Gd+, zmniejszenie liczby nowych plak oraz powiększających się plak hiperintensywnych w obrazach T2-zależnych. Ze względu na wystąpienie groźnego powikłania pod postacią postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML) rejestracja natalizumabu została zawieszona w czerwcu 2004 r. Dokładna analiza wyników badań trzeciej fazy spowodowała przywrócenie rejestracji natalizumabu w czerwcu 2006 r. Ustalone zostały szczegółowe kryteria włączenia pacjentów do tego leczenia w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia poważnych efektów ubocznych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 3; 195-201
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół demielinizacyjny z obecnymi przeciwciałami anty-MOG. Opis przypadku
Demyelinating syndrome with the presence of anti-MOG antibodies. A case report
Autorzy:
Wencel-Warot, Agnieszka
Kemnitz, Paweł
Steinborn, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026072.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
Proces demielinizacyjny
stwardnienie rozsiane
przeciwciała anty-MOG
leczenie immunomodulacyjne
Demyelinating process
multiple sclerosis
anti-MOG antibodies
immunomodulatory treatment
Opis:
Proces demielinizacyjny to jedna z przyczyn występowania deficytów neurologicznych także w populacji dziecięcej. Nie jest to proces jednorodny i wymaga szczegółowej diagnostyki, również tej różnicowej. W niektórych przypadkach postawienie diagnozy wiąże się z wykonaniem wielu badań i długotrwałą obserwacją pacjenta. Jest to tym bardziej istotne, że dopiero postawienie właściwego rozpoznania jest związane z optymalną terapią pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjentki, u której rozpoznano proces demielinizacyjny z obecnymi przeciwciałami anty-MOG.
The demyelinating process is one of the causes of neurological deficits also in the pediatric population. It is not a homogeneous process and requires detailed diagnostics, including differential diagnosis. In some cases making a diagnosis involves carrying out many tests and prolonged observation of the patient. This is all the more important as only the correct diagnosis is associated with optimal patient therapy. This paper presents the case of a patient diagnosed with demyelination with anti-MOG antibodies present.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2020, 29, 59; 97-102
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy somatosensoryczne potencjały wywołane mogą być wskaźnikiem rokowniczym u chorych na stwardnienie rozsiane poddanych kuracji immunomodulującej?
Whether somatosensory evoked potentials can be a prognostic indicator in patients with immunomodulating therapies of multiple sclerosis?
Autorzy:
Kuczko-Piekarska, Ewelina
Niezgodzińska-Maciejek, Anna
Maciejek, Zdzisław
Wawrzyniak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057795.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
demyelinating lesions
immunomodulating therapy (DMT)
magnetic resonance
multiple sclerosis
visual evoked potential (VEP)
stwardnienie rozsiane
ogniska demielinizacyjne
rezonans magnetyczny
wzrokowe potencjały wywołane (WPW)
leczenie immunomodulacyjne (DMT)
Opis:
Background: Based on clinical studies published to date, it is assumed that immunomodulation therapy (DMT) is effective in the treatment of relapsing-remitting form of multiple sclerosis. The aim of this study was an analysis of predictive value of somatosensory evoked potentials (SEP) in patients treated for two years with interferon (INF β-1a, IFN β-1b) and glatiramer acetate (GA). Material and methods: The study included 106 patients (35 men, 71 women, aged 18-54 years) diagnosed with multiple sclerosis, undergoing an at-least 2-years’ DMT treatment (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Results: Before treatment, normal SEP response was noticed in 37 patients (35%) and abnormal values – in 69 patients (65%). In the study group, 32 patients (30.1%) had a relapse during follow-up. In this group 6 patients had baseline normal SEP value, and others had abnormal SEP value. At the end of DMT, in normal baseline SEP group, the disease progression (defined as progression at least 1 point in EDSS scale) was seen in 8 patients, while inabnormal SEP group – in 18 patients. Conclusions: In patients with baseline abnormal SEP, relapses during DMT therapy were more frequent than in those with normal SEP.
Wstęp: Na podstawie dotychczasowych badań uważa się, że terapia lekami immunomodulacyjnymi (DMT) jest skuteczna w leczeniu postaci rzutowo-remitującej stwardnienia rozsianego. Celem pracy była ocena wartości rokowniczej somatosensorycznych potencjałów wywołanych (SSPW) u chorych w czasie 2-letniej kuracji interferonami beta (1a i 1b) oraz octanem glatirameru. Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 106 pacjentów (35 mężczyzn i 71 kobiet) w wieku 18-54 lat, z ustalonym rozpoznaniem stwardnienia rozsianego, poddanych co najmniej 2-letniej kuracji immunomodulującej. Wyniki: Przed wdrożeniem leczenia prawidłową wartość SSPW odnotowano u 37 (35%), zaś nieprawidłową – u 69 chorych (65%). W badanej grupie u 32 pacjentów (30,1%) wystąpił w trakcie kuracji rzut choroby. Spośród nich 6 osób miało wyjściowo prawidłowy wynik SSPW, zaś u pozostałych stwierdzono wynik nieprawidłowy. Po zakończeniu DMT w grupie z wyjściowo prawidłowym SSPW zaobserwowano pogorszenie stanu neurologicznego (ocenione jako progresja EDSS >1,0 w stosunku do oceny przed leczeniem) u 8 chorych, zaś w grupie z wyjściowo nieprawidłowym SSPW – u 18 chorych. Wnioski: W grupie pacjentów z wyjściowo nieprawidłowym wynikiem SSPW rzut choroby w trakcie leczenia immunomodulacyjnego wystąpił znacznie częściej niż w grupie z prawidłowym wynikiem SSPW.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 22-25
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stwardnienie rozsiane u dzieci i młodzieży
Multiple sclerosis in children and adolescents
Autorzy:
Kupczyk, Karolina
Steinborn, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058497.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
McDonald criteria
acute disseminated encephalomyelitis
developmental age
disease modifying therapy
multiple sclerosis
stwardnienie rozsiane
wiek rozwojowy
kryteria mcdonalda
ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia
leczenie immunomodulacyjne
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is a rare disease of the central nervous system in the patients at developmental age. The onset of MS occurring in childhood constitutes less than 10% of the cases. The majority of data originating from the publications concerns the clinical course and laboratory investigations. At present not much is known about the sufficient competence in the histopathological findings, immunopathogenesis and genetic factors in the aforementioned age group. The suitable diagnostic criteria for the paediatric MS have not been defined yet, but many attempts have been made. At present McDonald’s criteria are obligatory, but they are less specific and sensitive for the children. To distinguish acute disseminated encephalomyelitis (ADEM) from the first attack of MS is still a challenging problem. In the differential diagnosis of paediatric MS it should be also taken into account: borreliosis, vasculitis, mitochondrial and metabolic disorders. Paediatric MS is associated with a more favourable course compared to adult MS, however, children can become disabled at a younger age. The relapsing-remitting course in paediatric MS concerns about 90% cases. The primary progressive course occurs rarely. The application of immunomodulatory therapies for children have been recommended, but still there is a lack of prospective investigations and long-term observations. Tolerability and efficacy of interferon β and glatiramer acetate appear to be similar to those observed at adults. In this paper we present the individualities of the childhood MS based on the literature available over the past decade. In particular, the authors present the symptoms, diagnostic and therapeutic difficulties of paediatric MS.
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) należy do rzadkich chorób ośrodkowego układu nerwowego w wieku rozwojowym. SM o początku w dzieciństwie stanowi mniej niż 10% przypadków. Najwięcej danych z piśmiennictwa dotyczy przebiegu klinicznego i badań laboratoryjnych. Do tej pory niewiele wiadomo o obrazie histopatologicznym, immunopatogenezie i czynnikach genetycznych w tej grupie wiekowej. Podejmowane są próby stworzenia odpowiednich kryteriów rozpoznania SM wieku rozwojowego. Obecnie obowiązują kryteria McDonalda w modyfikacji Polmana z 2005 roku, jednak w przypadku dzieci są one mniej czułe i specyficzne. Wyzwaniem nadal pozostaje różnicowanie ostrego rozsianego zapalenia mózgu i rdzenia (acute disseminated encephalomyelitis, ADEM) z pierwszym rzutem SM. W diagnostyce różnicowej SM u dzieci należy również uwzględnić neuroboreliozę, zapalenia naczyń, choroby mitochondrialne i metaboliczne. Dziecięce SM jest związane z łagodniejszym przebiegiem w porównaniu z dorosłymi, jednak najmłodsi osiągają niepełnosprawność we wcześniejszym wieku. Przebieg remitująco-rzutowy u dzieci dotyczy około 90% przypadków, a przebieg pierwotnie postępujący występuje znacznie rzadziej niż u dorosłych. U dzieci zaleca się stosowanie leków immunomodulacyjnych, niemniej brak jest badań prospektywnych i obserwacji długoterminowych. Tolerancja i skuteczność interferonów β oraz octanu glatirameru wydają się podobne do obserwowanych u dorosłych. W niniejszym artykule przedstawiono odrębności dziecięcego SM zebrane na podstawie publikacji z ostatniego dziesięciolecia. Autorzy opisują przede wszystkim objawy oraz trudności diagnostyczne i terapeutyczne.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 4; 253-259
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie liofilizatu drożdżakow (CANDIVAC ) u kobiet z nawracającą kandydozą pochwy i sromu: wyniki badań klinicznych
Use of the CANDIVAC cps. yeast plant lyophilisate in females with recurrent vulvovaginal candidiasis: clinical study results
Autorzy:
Unzeitig, Vít
Stará, Alexandra
Dvořák, Jiří
Nový, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032726.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
immunomodulation therapy
leczenie immunomodulacyjne
liofilizaty
lyofilisates
nawracająca kandydoza pochwy i sromu
nawroty kandydozy pochwy i sromu recurrent vulvovaginal candidiasis
relapse of vulvovaginal candidiasis
nawroty kan‑
dydozy pochwy i sromu
Opis:
The problem of the relapsing vulvovaginal candidiasis is not due to the infection with a new yeast plant, it lies in susceptibility to being infected by one’s own yeast plant. Help can be provided through immunomodulation by CANDIVAC cps. yeast lysates, which in a dose of 10 tablets per month for a period of six months brought a statistically significant reduction in the relapse occurrence as well as intensity of patients’ subjective complaints. There is no direct relation between the amount of yeast in the vagina, the quality of lactobacillary grading and the degree of seriousness of clinical symptoms.
Problem w przypadku nawracającej kandydozy pochwy i sromu stanowi nie tyle infekcja nowymi drożdżakami, ile skłonność do infekcji drożdżakami pochodzenia endogennego. Pomocna w tym przypadku może być immunomodulacja lizatami z drożdży (CANDIVAC), które – przyjmowane w dawce 10 kapsułek miesięcznie przez okres pół roku – istotnie statystycznie zmniejszyły występowanie nawrotów choroby i intensywność subiektywnie odczuwanych dolegliwości przez pacjentki. Nie istnieje bezpośrednia zależność między ilością drożdżaków w pochwie, stopniem morfotypów bakterii z rodzaju Lactobacillus (ang. lactobacillary grading) a dotkliwością symptomów klinicznych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 4; 404-407
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kiedy włączać leczenie II linii w stwardnieniu rozsianym?
When should second-line treatment of multiple sclerosis be started?
Autorzy:
Losy, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030324.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
immunomodulators
leczenie
leki immunomodulacyjne
multiple sclerosis
stwardnienie rozsiane
therapy
Opis:
The aim of relapsing-remitting multiple sclerosis therapy is to achieve the maximum clinical effect of reducing the number of or eliminating relapses of the disease and achieving the lack of progression of physical disability with a minimum or nonexistent disease activity observed in magnetic resonance imaging. Treatment should be started as soon as possible in order to limit the inflammatory and autoimmune process which leads to neurodegenerative lesions. There are a number of first-line medicines which are used at the beginning of the disease such as interferon beta and glatiramer acetate. Oral drugs have recently been introduced into this group such as dimethyl fumarate and teriflunomide, among others. They are characterised by a good safety profile and moderate efficacy. If first-line therapies turn out to be ineffective, second-line medicines are used such as, for example, natalizumab or fingolimod. The views on when second-line therapy should be started and what substances to use have been constantly evolving and the recommendations sometimes differ depending on the country. For instance, fingolimod was approved by the European Medicines Agency as a second-line therapy for relapsing-remitting multiple sclerosis, while Food and Drug Administration approved it as a first-line therapy for this disease. When selecting a medicine one should take into account disease activity, the efficacy of the treatment used so far, comorbidities as well as potential side effects.
Celem leczenia stwardnienia rozsianego w postaci rzutowo-remisyjnej jest uzyskanie maksymalnego efektu klinicznego w postaci zmniejszenia liczby lub ustąpienia rzutów choroby i braku progresji niewydolności ruchowej przy minimalnej bądź zerowej aktywności obserwowanej w tomografii rezonansu magnetycznego. Leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej, tak aby udało się ograniczyć proces zapalno-autoimmunologiczny, prowadzący do zmian neurodegeneracyjnych. Istnieje szereg leków I linii, które stosuje się na początku choroby, takich jak interferon beta i octan glatirameru. Do tej grupy w ostatnim czasie zostały wprowadzone leki doustne, m.in. fumaran dimetylu i teriflunomid. Cechują się one dobrym profilem bezpieczeństwa i umiarkowaną skutecznością. W przypadku braku skuteczności leków I linii stosuje się leki II linii, np. natalizumab czy fingolimod. Poglądy na to, kiedy należy włączać kurację lekami II linii i jakie substancje stosować, nieustannie ewoluują, a zalecenia niekiedy różnią się w zależności od kraju. Przykładem może być fingolimod – zaaprobowany przez European Medicines Agency jako lek II linii, podczas gdy Food and Drug Administration zaaprobowała go jako lek I linii w rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego. Wybór konkretnego leku powinien uwzględniać aktywność choroby, skuteczność dotychczasowej terapii, współistniejące schorzenia oraz potencjalne objawy uboczne.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 124-129
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies