Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kino autorskie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Transgresyjna wrażliwość François Ozona
    Transgressive Sensitivity of François Ozon
    Autorzy:
    Szponar, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341015.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    François Ozon
    kino autorskie
    francuski ekstremizm
    kamp
    kino transgresji
    ciało
    płeć
    auteur cinema
    French extremism
    camp
    transgression cinema
    body
    gender
    Opis:
    François Ozon należy do najbardziej rozpoznawalnych europejskich reżyserów. Jego dzieło wpisuje się zaś w rejestr motywów i tendencji określających współczesne kino francuskie: od tradycji cinéma d’auteur przez cinéma du corps i nową francuską ekstremę po kino queer. Jako autor nowej generacji Ozon meandruje między kinem artystycznym a komercyjnym – obszarami, których rozłączność legitymizowała do tej pory praktyki teorii autorskiej. Za kardynalną cechę eklektycznego i postmodernistycznego stylu Ozona można uznać posługiwanie się różnorodnością filmowych konwencji i tworzenie nowych hybrydycznych form. U podstaw większości jego filmów leży zaś wrażliwość melodramatyczna i estetyka kampu. O autorskim charakterze jego dzieł świadczy także zestaw tropów czy obsesji, które powracają w większości jego filmów: temat rodziny, zazwyczaj ujmowany przewrotnie czy wręcz perwersyjnie, a także kwestia genderowej i seksualnej labilności, sondowania, podważania i zacierania różnic oraz ról płciowych, a w szerszym ujęciu – traktowanie płci i ciała jako transgresyjnej drogi samopoznania.
    François Ozon is one of the most recognizable European directors. His work fits in with the register of motifs and trends that define contemporary French cinema: from the tradition of cinema d’auteur through cinema du corps and the new French extreme, and the queer cinema. As an author of a new generation, Ozon meanders between artistic and com- mercial cinema - the areas whose separateness has so far legitimized the practice of the auteur theory. The use of diverse film conventions and the creation of new hybrid forms can be considered as a cardinal feature of Ozon’s eclectic and postmodernist style. At the heart of most of his films lies the melodramatic sensitivity and camp aesthetics. The original character of his works is also evidenced by a set of themes or obsessions that return in most of his films: family theme, usually perverse or even perfidious, as well as the issue of gender and sexual lability, probing, undermining and blurring gender differences and roles, and in a broader sense - treating sex and the body as a transgressive path of self-discovery.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 231-248
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autorzy i gatunki kina epoki nowofalowej
    The Authors and Genres of New Wave Cinema
    Autorzy:
    Kempna-Pieniążek, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342050.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    historia filmu
    nowa fala
    kino autorskie
    kino gatunków
    film history
    New Wave
    author cinema
    genre cinema
    Opis:
    Autorzy trzeciego tomu Historii kina (2015) pod redakcją Tadeusza Lubelskiego, Iwony Sowińskiej i Rafała Syski kreślą panoramę kina epoki nowofalowej jako obszaru poetyk autorskich, a zarazem uniwersum nieustannie ewoluujących gatunków filmowych. Większość badaczy snujących w Kinie epoki nowofalowej refleksje o dziełach mistrzów kina z powodzeniem realizuje interpretacyjny paradygmat, zgodnie z którym poprzez autorów wypowiada się kultura Nawet tam, gdzie perspektywa autorska osiąga swoje granice, interpretatorzy „czytają” poszczególne gatunki przez pryzmat związanych z nimi osobowości twórczych. Relację „autorzy – gatunki” w kontekście trzeciego tomu Historii kina można byłoby również ująć jako opozycję „kino artystyczne – kino komercyjne”. Istotny wydaje się przy tym mający miejsce w epoce nowofalowej rozkwit kinematografii narodowych oraz pojawienie się perspektywy postkolonialnej, która z sukcesem została włączona do koncepcji tomu.
    The authors of the Kino epoki nowofalowej [Cinema of the New Wave Era], third volume of the Historia kina [History of the Cinema] (2015) edited by Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska and Rafał Syska draw a panorama of the New Wave era of cinema as an area of artistic poetics, and at the same time a universe of ever evolving cinema genres. Most researchers writing in this volume on the work of masters of the cinema, successfully realise the interpretative paradigm, according to which it is culture that speaks through the authors. Even there, where the author’s perspective reaches its limits, interpreters “read” particular genres through the prism of creative Personalities associated with them. The “author – genre” relationship in the context of the third volume of the History of the Cinema can also be seen as an opposition between artistic and commercial cinema. What seems significant in the New Wave era is the flourishing of national cinematographies and the appearance of post-colonial perspective, which was successfully incorporated into the volume.  
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 93-94; 289-295
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przygoda człowieka myślącego
    An Adventure of a Thinking Person
    Autorzy:
    Maciejewski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341622.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Barbara Hollender
    kino polskie
    kino autorskie
    Polish cinema
    author cinema
    Opis:
    Recenzja dwóch tomów z serii Barbary Hollender o polskich reżyserach (tom trzeci w przygotowaniu). W pracach Od Wajdy do Komasy (2014) oraz Od Kutza do Czekaja (2016) autorka przybliża pięćdziesiąt portretów reżyserskich reprezentujących różne pokolenia – od nestorów i klasyków polskiego kina po najmłodszych filmowców. Struktura esejów jest podobna. Hollender opisuje drogę twórczą każdego bohatera, zestawiając cytaty z licznych rozmów z analizami wybranych tytułów, kontekstami socjologicznymi i obyczajowymi. To zarazem kronika polskiego kina i jego koryfeuszy – z Hasem, Wajdą, Kutzem, Zanussim, Kawalerowiczem na czele. Pasjonujące są jednak również opowieści najmłodszych bohaterów: Szumowskiej, Czekaja czy Komasy. Dorastali oni w innym okresie, mają odmienne plany na przyszłość i marzenia, jednak podobnie jak ich mistrzowie chcą tworzyć, pracować, wierzą w spełnienie. Bohaterów książek Hollender dzieli zatem niemal wszystko – temperament artystyczny, ambicje, poglądy na rzeczywistość, wreszcie dorobek. Łączy zaś jedno – pasja tworzenia. Wszyscy mieszkamy w kinie – podkreśla Filip Bajon.
    A book review of two volumes from Barbara Hollender’s series on Polish film directors (the third volume is being prepared). In the volumes Od Wajdy do Komasy [From Wajda to Komasa] (2014) and Od Kutza do Czekaja [From Kutz to Czekaj] (2016) the author presents fifty portraits of directors representing various generations – from the masters and classics of the Polish cinema to the youngest of filmmakers. She maintains a similar structure in all the essays. Hollender describes the creative path of each director, she presents quotes from numerous interviews together with analysis of chosen titles, sociological and cultural contexts. It is also a chronicle of Polish cinema and its coryphes – with Has, Wajda, Kutz, Zanussi and Kawalerowicz at the helm. However the stories of the younger directors are also fascinating: Szumowska, Czekaj or Komasa. They grew up in a different era, and have different dreams and plans for the future, but just like their masters they want to create and work, and they believe in professional fulfilment. So the people portrayed by Hollender are different in almost every respect – artistic temperament, ambition, views on reality, and finally achievements. But they do share one thing – a creative passion. As Filip Bajon emphasises: We all live in the cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 238-243
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język nadwrażliwców – o „Jańciu Wodniku” Jana Jakuba Kolskiego
    Language of the Supersensitives. On Jan Jakub Kolski’s “Johnnie Waterman”
    Autorzy:
    Miławska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882839.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Jakub Kolski
    Jańcio Wodnik
    kino autorskie
    stylizacja
    ludowość
    magiczność
    naiwność
    poetyckość
    Johnnie Waterman
    auteur cinema
    stylisation
    folklore
    magic
    naivety
    poeticity
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie przeglądu najważniejszych zabiegów językowo-stylistycznych występujących w Jańciu Wodniku Jana Jakuba Kolskiego. Środki artystyczne pojawiające się zarówno w opowiadaniu (będącym pierwowzorem ekranizacji), jak i w filmie zanalizowano przez pryzmat trzech kategorii: ludowej poetyckości, magiczności i naiwności. Autor odwołuje się do tradycji ludowej, sięgając po różnego rodzaju powtórzenia i paralelizmy, a także ballady. Efekt magiczności uzyskuje dzięki wprowadzeniu aluzji do rytuałów słownych (jak klątwy czy obrzędu nadania imienia), a swoistą naiwność – poprzez stylizację na mowę potoczną. Dzięki analizie tych chwytów językowych udało się uzasadnić tezę, że za jeden z elementów składających się na autorski styl reżysera można również uważać kreację warstwy językowej.
    The aim of this article is to represent an overview of the most important linguistic and stylistic measures used in Jan Jakub Kolski’s “Johnnie Waterman”. The measures that appear both in the short story (which is the predecessor of the movie) and the motion picture are analysed in three categories: folk poeticity, affinity to magic and naivety. The author recalls folk traditions through use of various repetitions, parallelisms and ballads. An atmosphere of magic is achieved by alluding to word rituals (such as curses or namegiving rites), while a feeling of naivety is created by applying common speech to dialogues. It is through the analysis of the aforementioned linguistic means one can prove that the linguistic layer of Jan Jakub Kolski’s works can be included as one of the elements that the director’s auteur style is composed of.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 6; 277-302
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pornografia we współczesnym filmie autorskim
    Pornography in contemporary autor cinema
    Autorzy:
    Syska, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/517831.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
    Tematy:
    film współczesny
    kino autorskie
    pornografia
    feminizm
    film gejowski
    Contemporary cinema
    auteur cinema
    pornography
    feminism
    gay movie
    Opis:
    Tekst traktuje o rozwijającym się we współczesnym kinie zjawisku, które autor określa mianem art-hard core’u. Zalicza do niego autorskie i artystyczne filmy, które wykorzystują w sferze wizualnej sceny dotychczas rezerwowane dla filmów pornograficznych. Autor przedstawił ewolucję zjawiska, wskazał na najważniejsze i najbardziej przełomowe dzieła omawianej tendencji oraz przyczyny użycia tego rodzaju scen (fabularne, ideologiczne i związane ze strategiami kształtowania recepcji). W tym kontekście podkreślił tematykę psychoseksualnych eksperymentów podejmowanych przez protagonistów, kwestię samotności i ograniczania komunikacji tylko do własnego ciała, a także dyskursu feministycznego i gejowskiego, w których odwrócenie konwencji prezentowania ciała jest ważnym elementem przekazu.
    The text employs the evolving phenomenon called by author as “art-hard core”, what means the tendency in contemporary art cinema where there are scenes and tolls so far reserved for pornographic films. The author presents the evolution of the phenomenon and some most important or groundbreaking works characteristic for “art-hard core” as well as reasons for the use of such scenes (in plot, ideology and reception terms). In this context, he stresses the theme of psycho-sexual experiments undertaken by the protagonists, the problem of loneliness and communication limitation only to his/her own body, as well as feminist and gay discourse, where the “anti-conventions” in body representation are important factors of artistic strategy.
    Źródło:
    Tematy z Szewskiej; 2015, Errotyzm 2(16)/2015; 80-92
    1898-3901
    Pojawia się w:
    Tematy z Szewskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narracja i produkcja znaczeń w filmowym neomodernizmie
    Narration and the production of meaning in neomodernism
    Autorzy:
    Syska, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920185.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Contemporary cinema
    author cinema
    neo-modernism
    slow-cinema
    narration
    off-screen space
    making meaning
    kino współczesne
    kino autorskie
    neomodernizm
    przestrzeń pozakadrowa
    tworzenie znaczenia filmowego
    Opis:
    This essay analyzes the narration strategies and methods of making meanings in neo-modernism movement. Filmmakers, who are its representatives, prefer the opposite model of cinematic communication which is commonly used in mainstream movies. The article begins with the definition of neo-modernism and description of key components that provide specific forms of narration and reception. Moreover, there were presented main terms related to the modernism and so-called slow cinema. In main fragments of the essay the author focused on some neo-modernist crime stories, which have been created through different, than in traditional cinema, methods of making meaning. Then, there were analyzed such elements of cinematic style as: use of off-screen space and non-conventional concepts of narrative ellipsis.Zadaniem artykułu jest przeprowadzenie analizy narracji i sposobów produkcji znaczeń w filmowym neomodernizmie. Podejmowane w ramach tej formacji strategie inscenizacyjne stanowią rewers metod powszechnie używanych w kinowym mainstreamie. Esej rozpoczyna próba zdefiniowania, czym jest neomodernizm oraz czym się charakteryzuje – zarówno na płaszczyźnie narracyjnej, jak też odbiorczej. Ważnym elementem opisu stało się wprowadzenie terminologii związanej z filmowym modernizmem i tzw. slow-cinema. W głównych fragmentach eseju zostały poddane analizie neomodernistyczne kryminały, oparte na odrębnej, niż dzieje się w tradycyjnym kinie, produkcji znaczeń. Potem opisane zostały kluczowe strategie inscenizacyjne, w których priorytetowymi zadaniami było przeniesienie ważnych fabularnie zdarzeń w przestrzeń pozakadrową i niekonwencjonalny sposób wprowadzania elips czasoprzestrzennych.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2013, 13, 22; 91-104
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Zone Europa” – promocja kina europejskiego
    „Zone Europe” – promotion of European cinema
    Autorzy:
    Wochowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/413113.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Zone Europa
    kino europejskie
    polityka kulturalna
    polityka audiowizualna
    DKF
    kino autorskie
    Zone Europa channel
    European cinema, cultural policy audiovisual policy
    film society (fr. ciné club)
    author cinema (fr. cinéma d’auteur)
    Opis:
    Artykuł skupia się na działalności kanału telewizyjnego Zone Europa jako na zjawisku medialnym i estetycznym, i w związku z nim stawia kilka problemów: jaką wartość edukacyjną niesie kino?, jaka jest specyfika europejskiej kinematografii?, jakim narzędziem w budowaniu zbiorowych mitów jest film? Wiele z tych zagadnień wiąże się bezpośrednio z polityką programową stacji Zone Europa. Kanał ten został wprowadzony na rynek środkowo-europejski, w tym także polski, w 1999 roku pod nazwą Wizja Le Cinema. Następnie przez trzy lata – od 2003 do 2006, istniał jako Europa Europa. To prywatna stacja telewizyjna, której twórcy zadeklarowali wypełnianie misji edukacyjnej poprzez wzbogacanie wiedzy filmowej odbiorców. Jak wynika z ich początkowych założeń, ramówka ma odpowiedzieć na zapotrzebowania wymagających widzów, szczególnie zainteresowanych kinem. Autorzy Zone Europa stworzyli manifest programowy stacji, za pomocą którego przedstawili swoistą wizję kina i nietypowy dla stacji komercyjnej cel działania. Podkreślona została szczególnie chęć promowania „europejskiej estetyki filmowej”. Zagadnienia związane z kanałem Zone Europa stanowią punkt wyjścia dla moich rozważań o europejskich mitach i kulturze, również w znaczeniu instytucjonalnym, tj. o europejskiej polityce kulturalnej.
    The article focuses on a television channel called Zone Europa as an interesting media and aesthetic phenomena. It poses some questions regarding Zone Europa: What is the educational value of the cinema? What is the main characteristic of European cinematography? What kind of tool is the cinema in creating common myths? Most of questions seen above are linked to the program policy of Zone Europa channel. The channel was introduced to the Eastern-European market; including Poland in 1999 under the name Wizja Le Cinema. Consequently, for three years from 2003 to 2006 it was called Europa Europa. Creators of this private television declared fulfilling an educational mission by enriching movie awareness to their viewers. As it was stated by them, the Zone Europa’s program policy is to correspond to the most demanding movie fans. The channel’s authors wrote a manifest which presents their own vision of cinema, and an aim of creating the channel. An aim which is not typical for a private station. The willingness of promoting “European film aesthetic” was underlined. The questions regarding the Zone Europa channel became a staring point for me to reflect upon European myths and culture, including the institutional approach. i.e. European cultural and audiovisual policy.
    Źródło:
    Przegląd Socjologiczny; 2008, 57, 2; 147-165
    0033-2356
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies