Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kicz" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Kicz - przegląd koncepcji teoretycznych i propozycja definicji do celów badawczych
    Kitsch - A Review of Theoretical Approaches and a Proposed Definition for Research Use
    Autorzy:
    Żuchowska, Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/985748.pdf
    Data publikacji:
    2013-03-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    kitsch
    fashion
    consumption
    taste
    kicz
    moda
    konsumpcja
    gust
    Opis:
    Kitsch, as a phenomenon belonging to the domain of low culture, is today rather a subject for essayists and public discourse than for academic investigation. The very definition of kitsch has a pejorative sound. The author, however, tackles the theoretical questions related to the phenomenon and extensively discusses several ideas (including those of Hermann Broch and Abraham Moles) that are helpful in defining the concept of kitsch. She suggests an operational definition which could prove useful in social research, particularly research devoted to broader issues of consumerism or popular culture. With these goals in mind, she chooses those connotations of the concept of ‘kitsch’ that are signs of the special relation between the world of material things and consumption styles.
    Źródło:
    Kultura i Społeczeństwo; 2013, 57, 1; 131-151
    2300-195X
    Pojawia się w:
    Kultura i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kicz w trzech odsłonach
    Three Views of Kitsch
    Autorzy:
    Jaworski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/985750.pdf
    Data publikacji:
    2013-03-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    kitsch
    art
    social structure
    projective model
    mass culture
    kicz
    sztuka
    struktura społeczna
    wzór projekcyjny
    kultura masowa
    Opis:
    This article contains an attempt to put order in the chaos of definitions accompanying the concept of kitsch and simultaneously to free kitsch from any cognitively dubious connection with the category of art. While considering the difficulties of definition arising from the connotative nature of the concept and its contextual modality, the author criticizes the entirety of the conceptualization of kitsch and then divides the phenomenon into ‘first elements’, distinguishing three different views of kitsch: textual essentialist (idyllism, sentimentalism), formal essentialist (triviality, eclecticism), and processual (the effect of unthinking pop culture reproduction). Configurationism and its derivative category of the projective model are useful to the attempt to reject ‘art’ as the ‘good’ antithesis of ‘bad’ taste. These arguments are accompanied by the author’s thoughts on the cultural function of kitsch, its contextual entanglements, and its role in forming the social structure.
    Źródło:
    Kultura i Społeczeństwo; 2013, 57, 1; 153-174
    2300-195X
    Pojawia się w:
    Kultura i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skandal artystyczny
    The Art Scandal
    Autorzy:
    Golka, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/985751.pdf
    Data publikacji:
    2013-03-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    art scandal
    media scandal
    kitsch
    contemporary art
    skandal artystyczny
    skandal medialny
    kicz
    sztuka współczesna
    Opis:
    Scandals can occur in various spheres of life and can involve customs, religion, politics, or art. Of course, these aspects are sometimes intertwined, but the author’s considerations here concern primarily scandals related to art, both real art scandals and media scandals, their manifestations and effects. The underlying premise is that an art-related media scandal is kitsch in reverse - that is, a marketing action intended to help the functioning of the art market. Under the impact of provocations and media scandals, the system of art’s functioning is undergoing a profound transformation. Although scandals bring art (or at least some of its manifestations) into wider social circulation, it is an extremely trivial and superficial circulation; above all, it is not always adequate to the value of the art offering.
    Źródło:
    Kultura i Społeczeństwo; 2013, 57, 1; 103-116
    2300-195X
    Pojawia się w:
    Kultura i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprawozdanie z konferencji „Kicz w kulturach mediów” (Katowice, 15–16 listopada 2017)
    Autorzy:
    Copik, Ilona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520885.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    kicz
    media
    Opis:
    Sprawozdanie z kolejnej konferencji z cyklu "Kultura mozaikowa" organizowanej przez Instytut Nauk o Kulturze i Studiów Interdyscyplinarnych Uniwersytetu Śląskiego.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2017, 9, 4; 138-143
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Jelenie na rykowisku”: o demonach sztuki i granicach sztuki popularnej
    Autorzy:
    Sikorska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/694950.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    high art, popular art, popular culture, James Clifford, kitsch, authenticity, aura, polysemy
    sztuka wysoka, sztuka popularna, kultura popularna, James Clifford, kicz, autentyczność, aura, wieloznaczność
    Opis:
    In this article I consider the role of popular artistic representations, first of all referring to perfectly known but ill-famed motive of “deer in rut”. Starting with “art-culture”, the scheme proposed by James Clifford, I try to argue for the fluidity and cultural contextualization of paintings which escape easy categorizations as bad art or kitsch. As a result, through the analysis of meanings of this kind of representations, I attempt to point out how these representations are situated both in the sphere of high (modern) art and in popular culture, still synonymous with low culture. I also show results of this polysemous entanglement.
    W artykule zastanawiam się nad rolą popularnych przedstawień artystycznych, odnosząc się przede wszystkim do doskonale znanego, choć niecieszącego się dobrą sławą motywu „jeleni na rykowisku”. Wychodząc od schematu „sztuka – kultura, zaproponowanego przez Jamesa Clifforda”, próbuję argumentować na rzecz przemieszczeń i kulturowych kontekstualizacji obrazów, które nie dają się łatwo zaklasyfikować jako zła sztuka lub kicz. W konsekwencji poprzez analizę znaczeń tego rodzaju przedstawień próbuję pokazać, w jaki sposób są one osadzone zarówno w obszarze tzw. sztuki wysokiej (modernistycznej), jak i w obszarze kultury popularnej, utożsamianej ciągle jeszcze z kulturą niską – i co z tego wieloznacznego uwikłania wynika.
    Źródło:
    Literatura Ludowa; 2018, 62, 1
    2544-2872
    0024-4708
    Pojawia się w:
    Literatura Ludowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Jelenie na rykowisku”: o demonach sztuki i granicach sztuki popularnej
    Autorzy:
    Sikorska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/694817.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    high art, popular art, popular culture, James Clifford, kitsch, authenticity, aura, polysemy
    sztuka wysoka, sztuka popularna, kultura popularna, James Clifford, kicz, autentyczność, aura, wieloznaczność
    Opis:
    In this article I consider the role of popular artistic representations, first of all referring to perfectly known but ill-famed motive of “deer in rut”. Starting with “art-culture”, the scheme proposed by James Clifford, I try to argue for the fluidity and cultural contextualization of paintings which escape easy categorizations as bad art or kitsch. As a result, through the analysis of meanings of this kind of representations, I attempt to point out how these representations are situated both in the sphere of high (modern) art and in popular culture, still synonymous with low culture. I also show results of this polysemous entanglement.
    W artykule zastanawiam się nad rolą popularnych przedstawień artystycznych, odnosząc się przede wszystkim do doskonale znanego, choć niecieszącego się dobrą sławą motywu „jeleni na rykowisku”. Wychodząc od schematu „sztuka – kultura, zaproponowanego przez Jamesa Clifforda”, próbuję argumentować na rzecz przemieszczeń i kulturowych kontekstualizacji obrazów, które nie dają się łatwo zaklasyfikować jako zła sztuka lub kicz. W konsekwencji poprzez analizę znaczeń tego rodzaju przedstawień próbuję pokazać, w jaki sposób są one osadzone zarówno w obszarze tzw. sztuki wysokiej (modernistycznej), jak i w obszarze kultury popularnej, utożsamianej ciągle jeszcze z kulturą niską – i co z tego wieloznacznego uwikłania wynika.
    Źródło:
    Literatura Ludowa; 2018, 62, 1
    2544-2872
    0024-4708
    Pojawia się w:
    Literatura Ludowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    BRZYDOTA KICZU I BRZYDOTA BRUDU. DWA WARIANTY ANTYKALLIZMU W TWÓRCZOŚCI BRUNONA SCHULZA
    THE UGLINESS OF KITSCH AND THE UGLINESS OF FILHT. TWO VARIANTS OF ANTI-CALLISCISM IN THE WORK OF BRUNO SCHULZ
    Autorzy:
    Sowińska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/955734.pdf
    Data publikacji:
    2019-02-03
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Bruno Schulz
    brzydota
    brud
    kicz
    kamp
    ugliness
    filth
    kitsch
    Camp
    Opis:
    The article presented here contains a detailed analysis of two variants of ugliness aes-thetics in the work of Bruno Schulz. In the first part, aesthetics is discussed here as the “ugliness of kitsch”, i.e. the concept of valuing rubbish and bad taste. The author points out their similarities with the aesthetics of Camp. The second part of the article is devot-ed to the naturalist ugliness of the world presented in Schulz’s works. The fascination with disease, impurity and self-imposition is called “the ugliness of filth”. According to the author, all these phenomena fall within the definition of “anti-callistic” – the concept of art proposed by a Polish art historian.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2018, 16; 77-92
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postpiękno współczesnej architektury: narracje twórcy, odbiorcy i formy architektonicznej
    Beyond-beauty of the contemporary architecture: narrations of the creator, receiver and architectural form
    Autorzy:
    Kwiatkowska, Ada
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/293405.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    kryteria estetyczne
    piękno
    kicz
    forma architektoniczna
    transformacja
    esthetical criteria
    beauty
    kitsch
    architectural form
    transformation
    Opis:
    Złożoność i zmienność kontekstów współczesnej formy architektonicznej są decydujące w rozumieniu piękna i kiczu. Współczesna kategoria piękna może opisywać szerokie spektrum zjawisk, od klasycznego piękna, przez brzydotę do antypiękna. To samo dotyczy pojęcia kiczu, które może być umieszczane w tym samym szerokim spektrum. Wieloznaczność i względność estetycznych kryteriów wartościowania ery cyfrowej powoduje, że powstają nowe kategorie piękna i kiczu, eksplorujące te same środki wyrazu, tzw. postpiękno. Interpretacja współczesnej architektury wymaga więc zdefiniowania nowych kryteriów estetycznego wartościowania form architektonicznych. W pracy sformułowano podstawowe kryteria oceny wartości estetycznej form architektonicznych w aspekcie ich piękna lub brzydoty w oparciu o metodę hermeneutycznej analizy reprezentatywnych przykładów współczesnej sztuki i architektury na trzech poziomach złożoności interpretacyjnej: od analizy znaczenia narracji twórcy (zmienne a priori), przez analizę narracji odbiorcy (zmienne a posteriori) do analizy narracji formy (zmienne metaforyczne komunikatu).
    The complexity and variability of contexts of contemporary architectural form are crucial in understanding the meaning of beauty and kitsch. The present category of beauty can define the wide spectrum of phenomena, from the classical beauty, through the ugliness to anti-beauty. It also relates to the notion of kitsch, which can be placed in the same wide spectrum. The ambiguity and relativity of the esthetical criteria of valuation of digital age cause, that new categories of beauty and kitsch are born, exploring the same field of formal expressions, the so-called beyond-beauty. Interpretation of the contemporary architecture requires to define new criteria of esthetical evaluation of the architectural forms. In the paper, the fundamental estimation’s criteria of the aesthetical value of contemporary architectural forms are formulated in the aspect of their beauty or uglinesses based on the hermeneutic method of analysis of the representative examples of contemporary art and architectures on three levels of the interpretative complexity: from the analysis of the meaning of the creator’s narration (variables a priori), by the analysis of the receiver’s narration (variables a posteriori), to the analysis of the narration of the form (metaphoric variables of message).
    Źródło:
    Architectus; 2019, 2 (58); 105-118
    1429-7507
    2084-5227
    Pojawia się w:
    Architectus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przemilczenie jako językowa podstawa koncepcji kiczu w świetle hermeneutyki filozoficznej Hansa-Georga Gadamera
    Concealment as a linguistic fundament for the concept of kitsch in the light of Gadamerian philosophical hermeneutics
    Autorzy:
    Bajer, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1621630.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    understanding
    kitsch
    philosophical hermeneutics
    rozumienie
    kicz
    hermeneutyka filozoficzna
    Opis:
    Celem artykułu jest zaprezentowanie koncepcji kiczu ujętej w ramy hermeneutyki filozoficznej H.-G. Gadamera. Rozważono przykłady wypowiedzi z obszaru sztuki i form wyrazu obecnych w codziennym życiu. Starano się pokazać jak fałszywość kiczu, wyraża się w odniesieniu do prawdy i jej przemilczania. Źródła kiczu odszukujemy bowiem w języku, w związku z językowym charakterem ludzkiego myślenia. W ujęciu hermeneutyki filozoficznej jawi się on jako sposób biernego bycia. Poprzez przemilczenie treści pomija się istotę wypowiedzi. Kicz jest, wobec tego wyrazem nie stylu, ale postawy.
    The article concerns the question of how kitsch is constituted. H.-G. Gadamer approach has been taken to describe examples of kitsch in the field of art and in everyday life. The author defines kitsch as falsehood and find its source in language. The falseness of kitsch is expressed in relation to the truth. Such separation from it could be called concealment. It is an expression of human passivity.
    Źródło:
    Analiza i Egzystencja; 2019, 48; 27-41
    1734-9923
    2300-7621
    Pojawia się w:
    Analiza i Egzystencja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Disco polo jako zasób kontrhegemoniczny wobec metamorficznych praktyk wizerunkowo-estetycznych na przykładzie wybranych narracji medialnych
    Autorzy:
    Rydlewski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042611.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    disco polo
    hegemonia kulturowa
    neoliberalizm
    kicz
    Gazeta Wyborcza
    cultural hegemony
    neoliberalism
    daub
    Opis:
    W artykule poddaję refleksji niechęć do gatunku muzyki disco polo. Ta niechęć jest widoczna w poglądach wielu członków elity intelektualnej polskiego społeczeństwa, którzy uważają tę muzykę za kicz. Stosunek do tej muzyki, słuchanej głównie przez mieszkańców wsi i małych miasteczek, jest wskaźnikiem gustu kulturowego, a zatem znakiem przynależności klasowej. Jeśli chcesz być lepszy, poniżaj słuchaczy disco polo. W artykule pokazuję, że słuchacze disco polo okazali się silnym zasobem antyhegemonicznym, który nie został dostosowany do gustów wyższej klasy. Dlatego należy nim gardzić, gdyż oparł się nowej władzy – estetyce.
    The article discusses dislike for the music genre called disco polo. This reluctance is evident in the views of many members of the intellectual elite of the Polish society who consider this music kitsch. The attitude towards this music, listened to mainly by the inhabitants of villages and small towns, is an indicator of cultural taste, and thus a sign of class affiliation. If you want to be better, humiliate disco polo listeners. The article shows that disco polo listeners turned out to be a strong anti-hegemonic resource that has not been adapted to the tastes of the upper class. Therefore, it should be degraded, because it presents a new kind of power i.e. esthetic.
    Źródło:
    Zeszyty Wiejskie; 2020, 26; 281-306
    1506-6541
    Pojawia się w:
    Zeszyty Wiejskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dla(czego) kicz (nie)uczy? Tytułem wprowadzenia
    Autorzy:
    Pluta, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2031192.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    culture
    art
    kitsch
    participation in culture (art)
    kicz
    edukacja
    uczestnictwo w kulturze (sztuce)
    kultura
    sztuka
    Opis:
    Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na kicz jako kategorię z zakresu nauk społecznych i hu-manistycznych o odpowiednich implikacjach dla dyscypliny pedagogicznej Zagadnienie kiczu osadzam w ramach swoiście rozumianej i uprawianej refleksji kulturoznawczej. Układ pojęć niezbędnych do tego osadzenia przedstawiam w następującym porządku: kultura – sztuka – uczestnictwo w kulturze (sztuce) – wprowadzanie do uczestnictwa w kulturze (sztuce). W przyjętej perspektywie nakreślanie granic pomiędzy „sztuką”, „złą sztuką”, „antysztuką”, „kiczem” jest mało atrakcyjne. Problem ten zostaje uwolniony od niepotrzebnych napięć. Kluczem jest tutaj sposób rozumienia pojęcia kultura, który implikuje odpowiedni sposób rozumienia sztuki, a w konsekwencji uczestnictwa w kulturze (sztuce) oraz wprowadzania doń (co jest prymarną funkcją edukacji). Publikacja ma na celu zapoznanie Czytelnika z różnorodnymi sposobami myślenia na temat kiczu oraz zaproszenie go do dyskusji na jego temat.
    The aim of the article is to draw attention to kitsch as a category in the field of social sciences and humanities with appropriate implications for the pedagogical discipline I place the problem of kitsch within a specifically understood and cultivated cultural studies reflection. The system of concepts necessary for this embedding is presented in the following order: culture – art – participation in culture (art) – introduction to participation in culture (art). In the adopted perspective, delineating the boundaries between “art”, “bad art”, “anti-art”, “kitsch” is not very attractive. This problem is relieved of unnecessary tensions. The key here is the way of understanding the concept of culture, which implies an appropriate way of understanding art and, consequently, participation in and introduction to culture (art) (which is the primary function of education). The aim of the publication is to familiarize the reader with various ways of thinking about kitsch and to invite him to discuss it.
    Źródło:
    Podstawy Edukacji; 2020, 13; 27-50
    2081-2264
    Pojawia się w:
    Podstawy Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Retoryka jako narzędzie badania kiczu
    Rhetoric as a tool for investigating kitsch
    Autorzy:
    Łakota, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676555.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Adorno
    kicz
    zwrot retoryczny
    Perelman
    retoryka wartości
    kitsch
    rhetorical expression
    rhetoric of values
    Opis:
    Współczesna ekspansja kiczu domaga się odpowiedzi na pytanie dotyczące warunków, w których można odszyfrować kicz i dostrzec rolę, jaką odgrywa on współcześnie. Praca skupia się na retoryce kiczu, podkreślając tym samym, jak ważne jest znaczenie retoryki w recepcji współczesnej kultury. Wykorzystując ujęcie nowej estetyki dokonane przez Adorna, prawodawcy decorum sztuki po Auschwitz, praca rozwija spojrzenie na kicz jako parodię katharsis. Zastosowane nowe zestawienie badań nad retoryką wartości autorstwa Perelmana z refleksjami autora Minima moralia dotyczącymi tej kategorii prowadzi do śmiałej tezy: kicz nie jest niewinny. Pesymistyczny, pełen melancholii sposób myślenia Adorna, którego źródłem była świadomość standaryzacji produktów przemysłu kulturowego, dotyczył walki o indywidualny kontakt jednostki z dziełem sztuki. Estetyczny odbiór sztuki stał się bowiem niemożliwy (w eseju Schemat kultury masowej Adorno podkreślał logikę reakcji na dzieło sztuki wpisaną w samo dzieło jako produkt, w którym zawarta została instrukcja odbioru). Filozofia frankfurtczyka znalazła trwały grunt w aranżującym w kulturze sytuację kryzysu zwrocie performatywnym, poglądzie o nieuchwytności przedmiotu badań, zakłóceniu stanu równowagi i wyeksponowaniu tego zakłócenia. Kultura masowa stała się kulturą wyczerpania, lecz piszący o niej Adorno nie jest wyłącznie kasandrycznym autorem. Pisząc o zagładzie, zawarł on w swoich pracach podwaliny koncepcji spowinowaconej z założeniami nowej retoryki. Praca skupia się na tych podobieństwach, aby uchwycić celowość zwrotu retorycznego.
    Contemporary expansion of kitsch calls for the answer to the question concerning conditions in which it is possible to decipher kitsch and see the role it plays nowadays. The work concentrates on the rhetoric of kitsch, at the same time emphasising, how important rhetoric is for the reception of contemporary culture. Using the perspective of new aesthetics, suggested by Adorno, who established the decorum of art after Auschwitz, the paper develops the view on kitsch as a parody of katharsis. Implementing a new combination of research findings into rhetoric of values (by Perelman) with Adorno’s insights concerning this category leads to a bold thesis: kitsch is not innocent. Adorno’s pessimistic and melancholic point of view, whose source was the awareness of standardisation of culture industry products, concerned the fight for a personal contact between an individual and a work of art. An aestehtic reception of art became impossible (in his essay, “The Schema of Mass Culture”, Adorno emphasised the logic behind the reaction to a work of art, inscribed in a work as a product, in which the instruction of reception was included). Adorno’s philosophy was firmly based in the performative perspective, a view about the intangibility of research object, disruption of the balance and exposing it. Mass culture became a culture of exhaustion, but Adorno is not an exclusively Cassandric author. Writing about destruction, he included in his works the foundations for the concept linked with the assumptions of the new rhetoric. The paper concentrates on these similarities in order to capture the purposefulness of the rhetorical expression.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 3; 111-129
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Modlitwa dziewicy”. Kicz i seksizm dziewiętnastowiecznej muzyki salonowej
    'The Virgin’s Prayer': Kitsch and Sexism in Nineteenth-Century Salon Music
    Autorzy:
    Golianek, Ryszard Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806621.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Modlitwa dziewicy
    Tekla Bądarzewska
    muzyka salonowa
    kicz
    seksizm
    The Virgin’s Prayer
    salon music
    kitsch
    sexism
    Opis:
    Opublikowana po raz pierwszy w 1856 r. przez Teklę Bądarzewską-Baranowską (1829–61) miniatura fortepianowa Modlitwa dziewicy odniosła niebywały sukces komercyjny (już w 1860 roku szacowano liczbę sprzedanych egzemplarzy na ponad milion) i rozsławiła nazwisko polskiej pianistki na świecie. Jednak przypadek ten należy traktować wyłącznie jako szczególny fenomen społeczny, a nie jako osiągnięcie artystyczne. Kompozycja Bądarzewskiej stanowiła bowiem idealne odwzorowanie dziewiętnastowiecznych wyobrażeń o kobiecie i kobiecości, wpisując się w kanony ówczesnej kultury. Przywołanie kontekstu muzyki salonowej tego czasu trzeba uznać za oczywisty i adekwatny punkt odniesienia dla prezentowanych ocen i poglądów, jako że omawiany utwór stał się wręcz ikonicznym przykładem twórczości z kręgu kultury dziewiętnastowiecznego salonu. Z tego też względu zaprezentowane wnioski mogą być przydatne dla rozumienia sytuacji całego repertuaru muzyki salonowej, którego ogrom ilościowy stanowi jeden z fenomenów tej epoki. Przedstawione w artykule dwa spojrzenia interpretacyjne na Modlitwę dziewicy – rozpatrywanie tego dzieła jako przejawów kiczu i seksizmu – stanowią przykład zastosowania współczesnej metodologii (z kręgu nowej muzykologii) do dzieła z przeszłości. Oba zaproponowane ujęcia są swoistą interpretacją adaptacyjną przeprowadzoną ze współczesnej perspektywy. Dla określenia pozycji estetycznej utworu Bądarzewskiej jako dzieła będącego przejawem kiczu została wykorzystana teoretyczna koncepcja Abrahama Moles’a. Autor ten  wyróżnił pięć zasad kiczu, których przejawy można bez trudu odnaleźć w omawianym utworze lub jego odbiorze i które zostają w artykule poddane interpretacji estetycznej. Z kolei doszukiwanie się w Modlitwie dziewicy przejawów seksizmu wynika z sytuacji społecznej utworu: omawiana kompozycja jest dziełem twórczyni-kobiety, dodatkowo zaś określona tytułem i stylem muzycznym problematyka wiązała się z toposem przedstawień kobiecości w muzyce, silnie zdominowanym stereotypami odnoszącymi się do społecznej pozycji płci. Jak się okazuje, swoją sztuką Bądarzewska artystka wpisała się w mainstream seksistowskiego postrzegania kobiet i ich aktywności, a Modlitwa dziewicy stała się wzorcowym przykładem utworu, którego cechy stylistyczno-ekspresyjne doskonale odpowiadały wyobrażeniom o wtórnej, niesamodzielnej i banalnej sztuce kobiecej.
    First published in 1856, the piano miniature ‘La priere d’une vierge’ [The virgin’s prayer] by the Polish pianist Tekla Bądarzewska-Baranowska (1829–61) was an unprecedented commercial success (with more than a million copies sold by 1860) and made Bądarzewska an international household name. This should be interpreted purely as a peculiar social phenomenon rather than an artistic achievement, since Bądarzewska’s composition was an ideal reflection of nineteenth century notions of the woman and womanhood, adhering to the cultural canon of that period. The context of salon music should be considered as an obvious and appropriate point of reference for the views and opinions discussed here, since the work in question became an iconic example of output from the nineteenth-century salon. For the same reason, the conclusions presented here may help us to understand the status of the entire salon repertoire, the huge quantity of which is one of the more notable phenomena of the age. The two perspectives on The Virgin’s Prayer presented in this article – interpreting this work as a manifestation of kitsch and of sexism – exemplify the application of modern methodology (the tools of new musicology) to an historical work. Both perspectives represent a modern adaptive interpretation. The aesthetic status of Bądarzewska’s work as a manifestation of kitsch is defined using Abraham Moles’s theoretical concept. Moles lists five principles of kitsch that can easily be recognised in this composition and in its perception. Those principles are submitted here to an aesthetic interpretation. The reading of ‘The Virgin’s Prayer’ as a manifestation of sexism, in turn, results from the social context of the work, which was composed by a woman artist and linked (in its title and musical style) to the topos of representations of femininity in music, strongly dominated by stereotypes related to the social status of the female sex. Bądarzewska, it turns out, produced a work that fitted into the mainstream of sexist views on women and their activity. ‘The Virgin’s Prayer’ became a flagship example of a work, the stylistic and expressive qualities of which corresponded perfectly to the perception of women’s art as derivative, non-autonomous and banal.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 4; 3-22
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Image of Lesia Ukrainka in the Modern Urban Cultural Space of Ukraine: On the Issue of Various Forms of Keeping the National Memory on the Way to European Integration
    Obraz Łesi Ukrainki we współczesnej miejskiej przestrzeni kulturowej Ukrainy. O problemie różnych form zachowania pamięci narodowej na drodze do integracji europejskiej
    Autorzy:
    Kravchenko, Yana
    Nikolova, Oleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38583790.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Łesia Ukrainka
    Ukraina
    wizualna „modernizacja”
    kultura miejska
    postmodernizm
    kicz
    deikonizacja
    integracja europejska
    Lesia Ukrainka
    Ukraine
    visual "modernization"
    urban culture
    postmodernism
    kitsch
    de-iconization
    European integration
    Opis:
    This article is devoted to determining the key trends in visual “modernization” of the image of the renowned Ukrainian writer and poetess Lesia Ukrainka in the urban cultural space of twenty-first-century Ukraine as a state that is going along its way to European integration. The study examines the peculiarities of transformation of her iconic figure under the conditions of changing value paradigms which reflect the significant processes of renovation in the society’s art and ideology. The analysis conducted indicates that it is the visual methods of “modernizing” her image that reflect the emergence of several social trends oriented at the average Ukrainian of the new generation – one who, in search of the form of self-identification, is willing to connect aesthetic and axiological categories of the past with the demands of the present, to connect national identity with European identity. The transformation of Lesia Ukrainka’s image in urban culture is realized, on the one hand, by means of symbolization and sacralization, and, on the other hand, by means of kitsch, play, breaking the axiological hierarchy (de-iconization), fetishization, simulacrization, and others.
    Artykuł jest poświęcony określeniu kluczowych trendów wizualnej „modernizacji” portretu słynnej ukraińskiej pisarki i poetki Łesi Ukrainki w miejskiej przestrzeni kulturowej Ukrainy XXI wieku jako państwa na drodze do integracji europejskiej. Opracowanie analizuje osobliwości przetwarzania jej ikonicznej postaci w warunkach zmieniających się paradygmatów wartości, które odzwierciedlają istotne procesy odnowy w sztuce i ideologii społeczeństwa. Przeprowadzona analiza wskazuje, że wizualne metody „modernizacji” jej sylwetki odzwierciedlają pojawienie się kilku trendów społecznych zorientowanych na przeciętnego Ukraińca nowego pokolenia – takiego, który w poszukiwaniu formy samoidentyfikacji jest skłonny łączyć estetyczne i aksjologiczne kategorie z przeszłości z wymogami teraźniejszości, łączyć tożsamość narodową z tożsamością europejską. Przetwarzanie wizerunku Łesi Ukrainki w kulturze miejskiej dokonuje się z jednej strony za pomocą symbolizacji i sakralizacji, z drugiej zaś za pomocą m.in. kiczu, gry, obalania hierarchii aksjologicznej (deikonizacji), fetyszyzacji czy też symulakryzacji.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2022, 46
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies