Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kary pozbawienia wolności" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-24 z 24
    Tytuł:
    Zdarzenia zagrażające bezpieczeństwu w zakładach karnych
    Autorzy:
    Malec, Norbert
    Hryszkiewicz, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/45223360.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-27
    Wydawca:
    Akademia Policji w Szczytnie
    Tematy:
    zakład karny
    wykonanie kary pozbawienia wolności
    bezpieczeństwo więźniów
    Opis:
    Kara pozbawienia wolności oraz inne formy izolacji osób naruszających porządek prawny i zagrażający bezpieczeństwu innych jednostek należą do najdalej idących form ingerencji w sferę praw i wolności człowieka. Izolacja penitencjarna pociąga za sobą wiele negatywnych następstw dla jednostek inkarcerowanych, wśród których szczególne miejsce zajmują sytuacje i zjawiska zagrażające zarówno bezpieczeństwu podopiecznych instytucji penitencjarnej, jak i personelowi odpowiedzialnemu za stworzenie bezpiecznych warunków przebywania w czasie izolacji. Precyzyjne określenie zagrożeń bezpieczeństwa osobistego osób izolowanych i personelu jest niezwykle trudne. Trzeba pamiętać, że charakter tych zagrożeń nie jest jednorodny, a intensywność i zakres oddziaływania bardzo zróżnicowany. Wśród zjawisk i sytuacji stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa osobistego wymienia się: zjawiska związane z podkulturą więzienną (różne formy agresji, samouszkodzenia, tatuaże) czy procesem prizonizacji, zamierzone i niezamierzone działania lub zaniechania ze strony administracji oraz działania środowisk przestępczych wewnątrz i na zewnątrz jednostek izolacyjnych.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2021, 144(4); 55-70
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dylematy pracy penitencjarnej z więźniami odbywającymi skrajnie długie kary pozbawienia wolności
    The Dilemmas of Working in Prisons with Prisoners Serving Very Long Sentences
    Autorzy:
    Stępniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698584.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    długoterminowe kary pozbawienia wolności
    polityka penitencjarna
    praca penitencjarna
    working in prisons
    imprisonment
    life imprisonment
    Opis:
    This article focuses on the dilemmas of working in prisons with people serving the two most severe sentences, viz. 25 years imprisonment and life imprisonment. The author examines this from two angles. The first concerns the doctrinal and theoretical controversies surrounding the aims and purposes of serving long sentences. The author reviews the most prominent viewpoints in this area while pointing out the associated problems and dilemmas. The second is an attempt to relate the theoretical controversies surrounding the aims and purposes of the long prison sentences to the realities of prison practice, based as it is on three uniform systems of executing prison sentences, viz. standard (1 month to 15 years), 25 years and life. The author reports the results of his empirical research in this area. The author devotes special attention to the dilemmas that arise when a prisoner serving a very long sentence participates in a program of planned activities, some of which are ethical in nature. He keeps this in mind when attempting to evaluate prison practice. The fundamental question he poses should prompt a debate on the adequacy of this use of the rehabilitation model of executing a prison sentence and its consistency with the aims and purposes of this type of punishment, generally considered to be the best and most versatile. The author takes up the debate and examines the essence and the arguments of the controversy surrounding the purposes of long prison sentences. He considers which of the aims and purposes that appear in the prison literature are suitable for use in executing these sentences. The author consequently questions the purpose and moral acceptability of correctional activities. He points out that the main purpose of long sentences is to remove prisoners from society, which is difficult to reconcile with their corrective and rehabilitative functions. This illustrates the ethical ambiguity of correctional measures. The author later discusses the results of his own empirical studies, undertaken from this theoretical perspective. These focused on the following: 1. working with prisoners serving very long sentences in practice, and in particular, the sentencing regimen to which they are subjected; 2. the tasks and goals that prison staff set themselves in this connection; 3. whether and to what extent the designated ethical dilemmas are recognised in day-to-day prison work. This study comprised a diagnostic survey (a questionnaire and structured interviews), indirect observation (examining prison documents e.g. the personal files of prisoners serving very long sentences, prison work programs, prison regulations etc.). The questionnaire was completed by 71 prisoners serving the most severe sentences, including 15 life prisoners. Sixty two questionnaires were suitable for compilation. More than 5 interviews were conducted with life prisoners and 11 were conducted with prisoners serving 25-year sentences.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2014, XXXVI; 133-162
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doświadczanie stresu jako czynnik wpływający na poziom psychospołecznego przystosowania u osób jednokrotnie i wielokrotnie karanych sankcjami izolacyjnymi
    Experiencing Stress as an Influence Factor on the Level of Psychosocial Adaptation in One-Time and Repeated Offenders Punished with Imprisonment
    Autorzy:
    Niewiadomska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1365346.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-30
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    doświadczanie stresu
    spostrzeganie sytuacji trudnych
    radzenie sobie ze stresem
    psychospołeczne przystosowanie
    więźniowie
    jednokrotne odbywanie kary pozbawienia wolności
    wielokrotne odbywanie kary pozbawienia wolności
    stress experiencing
    perception of a stress situation
    stress coping
    psychosocial adaptation
    prisoners
    one time imprisonment
    repeatedly imprisonment
    Opis:
    W artykule zaprezentowano wyniki badań nad związkiem między doświadczaniem stresu w pierwszej fazie (spostrzegania bodźców stresowych) i drugiej fazie (radzenia sobie ze stresem) a poziomem psychospołecznego przystosowania osób jednokrotnie i wielokrotnie karanych sankcjami izolacyjnymi. Rezultaty uzyskano na podstawie badań 296 mężczyzn karanych sankcjami izolacyjnymi. Do analizy poziomu psychospołecznego przystosowania wykorzystano Test Zdań Niedokończonych RISB Juliana Rottera. Spostrzeganie sytuacji stresowych zostało zmierzone za pomocą Kwestionariusza Oceny Własnego Życia Iwony Niewiadomskiej. Pomiaru sposobu radzenia sobie w sytuacjach stresowych dokonano dzięki wykorzystaniu Kwestionariusza Radzenia Sobie ze Stresem CISS Normana Endlera i Jamesa Parkera oraz Kwestionariusza MAP Johna Marsdena. Uzyskane rezultaty wskazują, że istnieją specyficzne elementy doświadczania stresu, które wpływają na poziom psychospołecznego przystosowania karanych przestępców: 1) niezależnie od liczby odbywanych kar pozbawienia wolności, 2) jedynie u osób jednokrotnie odbywających karę więzienia, 3) jedynie u osób wielokrotnie przebywających w zakładzie karnym
    The article presents the results of research showing the relationship between experiencing stress in the first phase (the perception of stressful stimuli) and the second phase (coping with stress), and the level of psychosocial adaptation of persons once and repeatedly punished with insulation sanctions. The results obtained on the basis of 296 convicted men. For the analysis of the level of psychosocial adaptation The Rotter Incomplete Sentences Blank RISB by J. Rotter was used. The perception of a stress situation was measured by The Own Life Rating Questionnaire by I. Niewiadomska. Measurement of dealing with stressful situations was made by using Coping Inventory for Stressful Situations CISS by N. Endler and J. Parker, and also The Maudsley Addiction Profile MAP by J. Marsden. The results indicate that there are specific elements of the experience of stress that affect the level of psychosocial adaptation of convicted offenders: 1) regardless of the number of prison sentences, 2) only in group with one prison sentence, 3) only in group repeatedly residing in prison.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2015, 10; 181-207
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Enforcement of Custodial Sentence in the Light of Who Guidelines During the Covid-19 Pandemic in Poland on the Example of the Correctional Facility in Chełm
    Autorzy:
    Nikołajew, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1831324.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    zagrożenie epidemiologiczne
    Covid-19
    wytyczne WHO
    wykonywanie kary pozbawienia wolności
    ograniczanie praw i wolności skazanych
    epidemiological threat
    WHO guidance
    imprisonment
    restrictions on the rights and freedoms of prisoners
    Opis:
    During the Covid-19 pandemic, most of the rights of prisoners were clearly limited. These restrictions temporarily affected, among others, visits, out-of-prison employment, prison furloughs and access to religious services. The introduced restrictions significantly increased dissatisfaction among prisoners, which manifested in prison riots in Poland (e.g. in Chełm) and abroad. It should be noted, however, that the full exercise of all the rights and freedoms of prisoners in the conditions of pandemic is not possible, even if compliance with the WHO guidelines set out in the document of 15 March 2020 is ensured. These guidance has been followed rightfully in practice by most Polish prisons and pre-trial detention centres and there have been no reports of serious coronavirus disease outbreaks.
    Wytyczne WHO a wykonywanie kary pozbawienia wolności w czasie pandemii Covid-19 w Polsce na przykładzie zakładu karnego w Chełmie W czasie obowiązywania pandemii Covid-19 większość uprawnień skazanych odbywających karę pozbawienia wolności zostało wyraźnie ograniczonych. Obostrzenia dotyczyły m.in. okresowego wstrzymania widzeń, zatrudnienia poza więzieniem i udzielania przepustek oraz dostępności do posług religijnych. Wprowadzone ograniczenia zdecydowanie wpłynęły na wzrost niezadowolenia wśród osadzonych, wyrażającego się w formie buntów więziennych w Polsce (np. w Chełmie) i zakładach karnych za granicą. Jednak należy zauważyć, że pełna realizacja wszystkich praw i wolności skazanych w warunkach pandemicznych nie jest możliwa mimo przestrzegania wytycznych WHO zawartych w dokumencie z 15 marca 2020 r. Wytyczne te w większości zostały prawidłowo wykorzystane w praktyce więziennej polskich zakładów karnych i aresztów śledczych i nie zanotowano w nich występowania poważnych ognisk choroby wywołanej koronawirusem.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2020, 48, 3; 61-77
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orzecznicze i doktrynalne czynniki ochrony praw człowieka w stosowaniu przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności po 1 stycznia 2012 r.
    Judicial and doctrinal aspects of human rights protection in the application of an interruption in the execution of a custodial sentence after 1 January 2012 Wprowadzenie Przerwa w wykonywaniu kary pozbawienia wolności określa jeden z najważniejszych prze
    Autorzy:
    Juszka, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828652.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Przerwa w wykonywaniu kary pozbawienia wolności
    postępowanie wykonawcze
    Sąd Najwyższy
    sądy powszechne
    Interruption of imprisonment
    interruption in the execution of a custodial sentence
    enforcement proceedings
    Supreme Court
    common courts
    Opis:
    Celem artykułu jest prezentacja czynników dotyczących przestrzegania praw człowieka w stosowaniu instytucji przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych od 1 stycznia 2012 r. Przedmiotową problematykę zaprezentowano za pomocą regulacji kodeksowej instytucji przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności. Zakres artykułu obejmuje wszystkie etapy stosowania tytułowej instytucji. W celu zwiększenia efektywności ochrony praw człowieka w stosowaniu instytucji przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności należy monitorować stosowanie tej instytucji w praktyce. W zależności od wyników tego monitoringu przedstawiciele doktryny i orzecznictwa mogą przedstawić propozycje de lege ferenda zmian ustawowej konstrukcji instytucji przerwy wykonywaniu kary pozbawienia wolności a także zmian w stosowaniu niniejszej instytucji w ramach obowiązujących przepisów.
    The aim of this article is to present the factors concerning the observance of human rights in the institution of the interruption in the execution of a custodial sentence. Analysis will be presented by showing judicial and doctrinal aspects in the judgments issued by the Supreme Court and common courts since 1 January 2012. The presentation is concentrated on the code regulation of the titular institution. The presentation and analysis of this subject will be provided through successive stages of the interruption in the execution of the custodial sentence. In order to increase the efficiency in the protection of human rights in practice in the titular institution, monitoring of the application of the interruption of imprisonment should be used. Depending on the results of this kind of monitoring, representatives of the doctrine and judiciary can present de lege ferenda proposals which may include the modification of the legislative construction of the institution in question, and proposals of measures to be taken in its practical application within the framework of the provisions in force.
    Źródło:
    Przegląd Prawno-Ekonomiczny; 2021, 3; 65-78
    1898-2166
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawno-Ekonomiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rodzaj popełnionego przestępstwa jako dyrektywa wykonywania kary pozbawienia wolności wobec skazanych za uchylanie się od alimentacji
    Type of Crime Committed as a Directive to Enforce Imprisonment against Persons Convicted of Alimony Evasion
    Autorzy:
    Lelental, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698758.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    kary pozbawienia wolności
    uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego
    przestępstwa przeciwko rodzinie i opiece
    przestępstwo niealimentacji
    persons convicted of alimony evasion
    offences against the institutions of family, guardianship and against young persons
    obligation of alimony
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 719-727
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dopuszczalność orzekania kary wolnościowej na podstawie art. 37a k.k. a instytucja występku o charakterze chuligańskim
    Admissibility Rule of Libertarian Punishment on the Basis of Article 37a of the Criminal Code and the Institution of Vice Hooligan
    Autorzy:
    Bernal, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/596872.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    art. 37a k.k.
    art. 58 § 4 k.k.
    ustawowe zagrożenie
    dyrektywy wymiaru kary
    zamiana kary pozbawienia wolności
    Article 37a Criminal Code
    Article 58 § 4 Criminal Code
    statutory risk
    directive sentencing
    commutation of the sentence of imprisonmen
    Opis:
    W artykule omówiono problematykę dotyczącą możliwości zastosowania art. 37a k.k., przewidującego możliwość zamiany kary pozbawienia wolności na kary o charakterze wolnościowym, który obowiązuje od 1 lipca 2015 roku, w wypadku popełnienia występku o charakterze chuligańskim. Analizie poddano wprowadzony art. 37a k.k., a w szczególności kwestie dotyczące charakteru tego przepisu jako normy przednawiasowej wpływającej na zagrożenie ustawowe przepisów zrębowych. W konkluzji wskazano, że poprzez eliminację art. 58 § 4 k.k. i wprowadzanie art. 37a k.k. jest możliwe zastosowanie grzywny albo kary ograniczenia wolności w przypadku sprawców występków o charakterze chuligańskim.
    The article discusses the issues concerning the applicability of Article 37a Criminal Code, providing the possibility of commutation of the sentence of imprisonment for a penalty to be libertarian, which came into force on 1 July 2015, in case of committing a transgression of a hooligan. A new Article 37a Criminal Code, and in particular the issues concerning the nature of that provision as a standard of “beforebracket” influencing the threat of statutory regulations of the framework. The conclusion was that by eliminating Article 58 § 4 Criminal Code and the introduction of Article 37a Criminal Code it is possible to use fines and penalties of restriction of liberty for perpetrators of crimes of a hooligan.
    Źródło:
    Studia Prawno-Ekonomiczne; 2016, XCIX; 11-27
    0081-6841
    Pojawia się w:
    Studia Prawno-Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawy obligatoryjnego odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności
    Autorzy:
    Tekliński, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788317.pdf
    Data publikacji:
    2018-02-06
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    choroba psychiczna
    ciężka choroba
    odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności
    prawo krne wykonawcze
    skazany
    Służba Więzienna
    zaburzenie psychiczne
    zdrowie psychiczne
    mental illness
    severe illness
    postponement of the execution of a prison sentence
    executive criminal law
    person sentenced
    Prison Service
    mental disorder
    mental health
    Opis:
    Jedną z podstawowych zasad prawa karnego wykonawczego jest zasada bezzwłocznego wszczęcia postępowania wykonawczego (art. 9 § 1 k.k.w.). Bezzwłoczne wykonanie orzeczenia, szczególnie tego, które stanowi o bezwzględnej karze pozbawienia wolności, służy realizacji zasady humanitaryzmu i poszanowania godności ludzkiej skazanego (art. 4 § 1 k.k.w.). Odroczenie wykonania kary jest jednym z nielicznych odstępstw od zasady wyrażonej w art. 9 § 1 k.k.w., przy czym zważywszy na jej wyjątkowy charakter, przepisy statuujące ustawowe przesłanki jej stosowania nie podlegają wykładni rozszerzającej. Dzieje się tak za sprawą tego, że odroczenie wykonania kary bez istnienia ważkich przyczyn narusza zarówno wspomnianą zasadę bezzwłocznego wykonania wyroku, jak i konstytucyjną zasadę osądzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP), czy rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie (art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności). Niniejszy artykuł stanowi próbę kompleksowego spojrzenia na problematykę materialnych podstaw obligatoryjnego odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności. Analiza obowiązującego porządku prawnego, przeprowadzona przez pryzmat oceny zarówno orzecznictwa, jak i poglądów doktryny, doprowadza autora do konkluzji, że obecna regulacja jest wadliwa i de lege ferenda wymaga pilnych zmian, w kierunku przez niego zaproponowanym.
    One of the basic principles of executive criminal law is the principle of immediate enforcement proceedings (art. 9 § 1 k.k.w.). Immediate enforcement of the verdict, especially the one which provides for the absolute penalty of imprisonment, is for the implementation of the principle of humanity and respect for the human dignity of the convicted person (art. 4 § 1 k.w.w.).Postponement of the execution of a sentence is one of the few exceptions to the rule expressed in art. 9 § 1 k.k.w., however, considering its exceptional character, provisions stating the statutory conditions for its application are not subject to an extended interpretation. This is due to the fact that postponing the execution of a penalty without serious grounds violates both the aforementioned principle of immediate enforcement of the sentence and the constitutional principle of trial without unreasonable delay (article 45 section 1 of the Constitution of the Republic of Poland) or consideration of the case within a reasonable period (article 6 section1 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms). This article is an attempt to look at the issue of material basis for obligatory postponement of imprisonment. The analysis of the current legal order, carried out through the prism of assessing both case-law and doctrinal views, leads the author to the conclusion that the current regulation is flawed and de lege ferenda requires urgent changes in the direction proposed by him.
    Źródło:
    Studia Prawnicze; 2018, 4 (216); 165-202
    0039-3312
    2719-4302
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowelizacja art. 37a k.k. na mocy ustawy z 19 czerwca 2020 r. w świetle racjonalnych celów karania
    Amendment to art. 37a of the Penal Code under the Act of 19 June 2020 in the light of rational punishment objectives
    Autorzy:
    Kluza, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806034.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    kara pozbawienia wolności
    sankcja alternatywna
    wymiar kary
    kary nieizolacyjne
    imprisonment
    alternative sanction
    sentence
    non-custodial sentences
    Opis:
    Na mocy nowelizacji z 19 czerwca 2020 r. w sposób istotny zmodyfikowany został art. 37a k.k. Przepis ten został wprowadzony do kodeksu karnego w 2015 r. i miał na celu ograniczenie stosowania kary pozbawienia wolności w stosunku do drobniejszych czynów zabronionych, acz zagrożonych jedynie karą pozbawienia wolności. W 2020 r. doszło do częściowego odwrócenia tego kierunku zmian poprzez podwyższenie wymogów zastosowania art. 37a k.k., co spotkało się z licznymi wątpliwościami.
    Article 37a of Penal Code was s ignificant changed due to the amendment of 19 June 2020. This provision was introduced into the Penal Code in 2015 and was aimed at limiting the use of imprisonment in relation to minor offenses, but only punishable by imprisonment. In 2020, this direction of changes was partially reversed by increasing the requirements for the application of Art. 37a of the Penal Code, which was met with numerous doubts.
    Źródło:
    Problemy Prawa Karnego; 2022, 6, 1; 1-16
    0208-5577
    2353-9712
    Pojawia się w:
    Problemy Prawa Karnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szacunek i uznanie dla służb penitencjarnych jako warunek efektywnego wykonywania kary pozbawienia wolności
    Respect and Recognition for the Prison Service as a Condition for Effective Execution of Incarceration
    Autorzy:
    Miłek, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38941293.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kara pozbawienia wolności
    wykonanie kary kryminalnej
    służby penitencjarne
    incarceration
    execution of punishment for crime
    Prison Service
    Opis:
    The article is devoted to the problem of execution of incarceration and the organs responsible for it. The author points to differences in views of punishment for crime and to the question of inflicting it; he also stresses that one of the most important conditions for effective execution of incarceration is respect and recognition for the work of the Prison Service. The low pay that prison officers receive, shortage of personnel in penitentiaries, shortcomings and faults of the prison infrastructure that in many cases is obsolete and does not meet modern standards, are some of the many problems that the Polish prison system has to tackle. All these negative facts, in consequence, very unfavorably influence rehabilitation effects in the prisoners.
    Źródło:
    Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2009, 5, 1; 69-83
    1896-6365
    Pojawia się w:
    Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Penal Policy in the Russian Federation. Trends and Perspectives
    Polityka karna w Federacji Rosyjskiej. Trendy i perspektywy
    Autorzy:
    Dikaeva, Milana Salmanovna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375544.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-28
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    penal policy
    Russian Federation
    punishment
    imprisonment
    alternative punishment
    polityka karna
    Federacja Rosyjska
    kara
    kara pozbawienia wolności
    kary alternatywne (wolnościowe)
    Opis:
    For many years the Russian Federation has had one of the highest numbers of people incarcerated in penal institutions (per 100,000 population). As of 1 January 2020, there were 523,928 people in prison. An analysis of the legislation and the practice of its application reveals that the main trend of modern Russian penal policy is for stricter penalties, longer prison terms, and inefficient use of alternative punishments. The ongoing trend of humanising and liberalising criminal justice remains virtually invisible and suppressed by a repressive bias, which ultimately prevents it from significantly influencing the overall direction of state policy in this area.
    For many years the Russian Federation has had one of the highest numbers of people incarcerated in penal institutions (per 100,000 population). As of 1 January 2020, there were 523,928 people in prison. An analysis of the legislation and the practice of its application reveals that the main trend of modern Russian penal policy is for stricter penalties, longer prison terms, and inefficient use of alternative punishments. The ongoing trend of humanising and liberalising criminal justice remains virtually invisible and suppressed by a repressive bias, which ultimately prevents it from significantly influencing the overall direction of state policy in this area. Przez wiele lat Federacja Rosyjska była liderem pod względem liczby osób osadzonych w zakładach karnych w przeliczeniu na 100 tysięcy mieszkańców. W styczniu 2020 r. w jednostkach penitencjarnych przebywało 523 928 osób. Analiza ustawodawstwa oraz praktyki stosowania kary pozbawienia wolności pozwala zauważyć, że współczesną politykę karną Rosji cechuje tendencja do zaostrzania kar i zwiększanie długości kar izolacyjnych przy jednoczesnym braku efektywności w stosowaniu kar wolnościowych. Represyjne nastawienie władz powoduje, że humanizacja i liberalizacja wymiaru sprawiedliwości karnej w Rosji jest praktycznie niewidoczna i nie ma znaczącego wpływu na ogólny kierunek polityki karnej państwa.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2020, XLII/1; 23-44
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Judicial supervision over the process of social rehabilitation of prisoners in the Polish penitentiary system
    Nadzór sądowy nad procesem resocjalizacji więźniów w polskim systemie penitencjarnym
    Autorzy:
    Łapiński, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1627358.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-24
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    nadzór penitencjarny
    resocjalizacja więźniów
    legalność pozbawienia wolności
    prawidłowość wykonywania kary
    sędzia penitencjarny
    penitentiary supervision
    social rehabilitation of prisoners
    legality of imprisonment
    validity of punishment
    penitentiary judge
    Opis:
    W polskim systemie penitencjarnym nadzór nad legalnością i prawidłowością wykonywania kar izolacyjnych oraz tymczasowego aresztowania sprawują sędziowie penitencjarni. Analiza regulacji określających zakres tego nadzoru prowadzi do wniosku, iż jego sprawowanie wymaga przede wszystkim biegłości w interpretowaniu i stosowaniu prawa, np. dla oceny zgodności z prawem postępowania administracji więzień czy przy wyjaśnianiu prawidłowych zastosowań konkretnych przepisów. Jednak pełny zakres nadzoru penitencjarnego współtworzą zadania, które stawiają sędziów penitencjarnych przed koniecznością dysponowania kompetencjami umożliwiającymi ocenę prawidłowości realizowanych oddziaływań zmianotwórczych wobec osób osadzonych. Powstaje za tem pytanie o zasadność oraz możliwości realizacji nadzoru penitencjarnego przez sędziów penitencjarnych w tak szerokim zakresie. W poszukiwaniu odpowiedzi pozyskano opinie wychowawców penitencjarnych dotyczące faktycznych obszarów nadzoru sprawowanego przez sędziów penitencjarnych, sposobów jego sprawowania oraz oczekiwań wychowawców dotyczących nadzoru penitencjarnego, z uwzględnieniem realizowanego przez nich procesu resocjalizacji.
    In the Polish penitentiary system, penitentiary judges supervise the legality and correctness of executing solitary confinement sentences and temporary detention. An analysis of the regulations defining the scope of this supervision leads to the conclusion that its exercise requires, above all, proficiency in interpreting and applying the law, e.g. for assessing the legality of the prison administration’s conduct or in explaining the correct application of specific provisions. The full scope of penitentiary supervision, however, is co-created by tasks that confront penitentiary judges with the necessity of having the competence to assess the correctness of the implemented change-forming interventions towards the detainees. This raises the question of the legitimacy and capacity of penitentiary judges to implement penitentiary supervision to such a broad extent. In the search for answers, opinions of penitentiary educators were obtained regarding the actual areas of supervision exercised by penitentiary judges, the ways in which it is exercised, and the expectations of educators regarding penitentiary supervision, taking into account the process of social rehabilitation implemented by them.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2021, 21; 387-401
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Issues concerning adjudication and execution of a fine after the 2015 reform of criminal law
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364614.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    a fine
    criminal law reform
    non-custodial penalties
    ultima ratio of the penalty of
    deprivation of liberty
    substitute penalty
    penal policy
    kara grzywny
    reforma prawa karnego
    kary nieizolacyjne
    ultima ratio kary
    pozbawienia wolności
    kara zastępcza
    polityka karna
    Opis:
    The article discusses the issue of new solutions concerning a fine introduced to the Criminal Code and the Penalty Execution Code by an abundant amendment to criminal law of 20 February 2015. The discussion focuses on the analysis of regulations that, in compliance with the legislator’s assumptions, are to make a fine the basic means of penal response to petty and medium-gravity crimes. The article also attempts to present a preliminary evaluation of case law in 2014 and 2016. The confrontation of the 2015 criminal law reform assumptions with the practice made it possible to state that the significant changes that took place in case law in general go in the right direction and should be positively assessed. Undoubtedly, the importance of a fine in the penal policy considerably rose and its share increased from 21.3% to 34.1%. It has also been established that non-custodial penalties dominated the structure of sentences. They accounted for 55.4% of convictions. In conformity with the reform assumptions, the share of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution clearly decreased (from 67.4% to 43.3%). What is alarming, there is an increase in the percentage of the adjudicated penalty of absolute deprivation of liberty (from 12.1% to 15.1%). Finally, the article analyses selected issues concerning the execution of a fine, especially the new regulation laid down in Article 12a PEC and Article 48a PEC, which are aimed at raising the efficiency of fine execution and reducing the scope of application of the substitute penalty of deprivation of liberty.
    Przedmiotem artykułu są nowe rozwiązania dotyczące grzywny, wprowadzone do kodeksu karnego i kodeksu karnego wykonawczego obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r. Rozważania koncentrują się na analizie uregulowań, które zgodnie z założeniami ustawodawcy mają uczynić z kary grzywny podstawowy środek reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi. W opracowaniu podjęto również próbę przedstawienia wstępnych ocen orzecznictwa sądów w 2014 r. i w 2016 r. Konfrontacja założeń reformy prawa karnego z 2015 r. z praktyką pozwoliła stwierdzić, że istotne zmiany, które nastąpiły w orzecznictwie sądów, zasadniczo zmierzają w dobrym kierunku i należy je ocenić pozytywnie. Nie ulega wątpliwości, że wydatnie wzrosło znaczenie grzywny w polityce karnej, której udział powiększył się z 21,3% do 34,1%. Ustalono też, że kary nieizolacyjne dominowały w strukturze kar orzeczonych. Stanowiły 55,4% ogółem skazań. Zgodnie z założeniami reformy wyraźnie zmniejszył się udział kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (z 67,4% do 43,3%). Niepokoi wzrost odsetka orzeczonych kar bezwzględnego pozbawienia wolności (z 12,1% do 15,1%). W końcowej części artykułu analizie poddano wybrane problemy związane z wykonywaniem grzywny, a w szczególności nowe uregulowania ujęte w art. 12a k.k.w. i art. 48a k.k.w., które mają na celu zwiększenie efektywności wykonywania grzywny i ograniczenie zakresu stosowania zastępczej kary pozbawienia wolności.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 2; 25-36
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dodatkowy okres do zarządzenia wykonania kary
    Autorzy:
    Stefańska, Blanka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361328.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    kara pozbawienia wolności
    okres próby
    termin
    warunkowe zawieszenie
    zarządzenie wykonania kary
    penalty of deprivation of liberty
    operational period
    time limit
    conditional suspension
    decision on activating a suspended sentence
    Opis:
    The article analyses a legal nature of additional six-month since the end of the operational period foreseen to issue a decision on activating a suspended sentence (Article 75 § 4 CC), the method of calculating this time limit and the moment when the decision on executing the penalty is enforceable. The author considers that this time limit is of substantial nature, as it is regulated in the Criminal Code and it is related with substantial requirements for executing the penalty. To calculate the time limit, the computatio civilis method should be applied, which consists in counting its running on a day-to-day basis (dies a qua) as the beginning of operational period is determined by a final sentence, i.e. the institution regulated in criminal procedure law. The time limit for activating the suspended sentence is valid if in the case of the discretionary sentence activation (Article 75 § 2 and 3 CC) a decision is issued and it is final before the expiry of six months following the end of the operational period (Article 178 § 5 EPC), and in the case of mandatory activation of the sentence, it is sufficient that such decision is issued within the said time limit (Article 9 § 3 EPC).
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 1; 89-101
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Selected issues concerning a new approach to the idea of punishment in the light of Act of 13 June 2019
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1338565.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-02
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    kara 25 lat pozbawienia wolności
    terminowa kara pozbawienia wolności
    grzywna
    kara ograniczenia wolności
    dyrektywy sądowego wymiaru kary
    katalog okoliczności obciążających i łagodzących
    kara dożywotniego pozbawienia wolności
    penalty of deprivation of liberty for a period of 25 years
    penalty of deprivation of liberty for a period determined by court
    penalty of limitation of liberty
    directives on judicial sentencing decisions
    catalogue of aggravating and extenuating circumstances
    penalty of life imprisonment
    Opis:
    The article discusses the issues concerning extensive amendments to the provisions of the Criminal Code laid down in the Act of 13 June 2019. It considers the most important solutions introduced to the General part of the Criminal Code in the field of penalties and sentencing. These concern: elimination of the penalty of deprivation of liberty for 25 years from the catalogue of penalties; increasing the maximum limit of the penalty of deprivation of liberty for a period determined by court from 15 years to 30 years; modification of the content of Article 37a CC admitting a possibility of imposing a fine or the penalty of limitation of liberty instead of the penalty of deprivation of liberty; general directives on judicial sentencing decisions and the catalogue of aggravating and extenuating circumstances; and imposition of the penalty of life imprisonment without a possibility of conditional release. The analysis carried out leads to a conclusion that the proposed solutions do not deserve approval.
    Artykuł podejmuje problemy rozległych zmian przepisów kodeksu karnego w ujęciu ustawy z 13 czerwca 2019 r. Przedmiotem rozważań uczyniono najważniejsze rozwiązania wprowadzone w części ogólnej kodeksu karnego w obrębie kar i instytucji wymiaru kary. Dotyczyły one: wyeliminowania kary 25 lat pozbawienia wolności z katalogu kar; wydłużenia z 15 lat do 30 lat górnej granicy terminowej kary pozbawienia wolności; podwyższenia dolnej granicy grzywny oraz kary ograniczenia wolności; modyfikacji treści art. 37a k.k. dopuszczającego możliwość orzeczenia grzywny lub kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności; ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących; orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia skazanego. Przeprowadzona analiza doprowadziła do konkluzji, że przestawione rozwiązania nie zasługują na aprobatę.
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 2; 38-54
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag w kwestii zaliczania okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności na podstawie art. 63 k.k.
    Autorzy:
    Piekut, Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1338034.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-28
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    kara ograniczenia wolności
    zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności
    zwolnienie skazanego od reszty kary ograniczenia wolności
    penalty of restriction of liberty
    crediting of the period of actual deprivation of liberty
    release of the sentenced person from the remainder of the penalty of restriction of liberty
    Opis:
    Artykuł dotyczy wybranych zagadnień związanych z zaliczaniem okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności w trybie art. 63 k.k. Autorka prezentuje odmienny od przyjmowanego dotychczas w doktrynie sposób zaokrąglania okresu uprzedniej izolacji skazanego na poczet orzeczonej następnie względem niego kary ograniczenia wolności, wskazując, że w aktualnym stanie prawnym brak jest podstaw do zaokrąglania tego okresu w górę do pełnego miesiąca, a zaokrąglenie powinno nastąpić w górę jedynie do pełnego dnia. W pracy zwrócono również uwagę na trudności związane z dokonywaniem zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawiania wolności na poczet kary ograniczenia wolności, wynikające z braku koherencji pomiędzy okresem jednego roku, a okresem 12 miesięcy (art. 12c k.k.w.). Omówiony został także wpływ zaliczenia skazanemu okresu izolacji, w trybie art. 63 k.k., na możliwość zwolnienia go od reszty kary na podstawie art. 83 k.k.
    This article discusses certain issues relating to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty in accordance with Article 63 of the Polish Criminal Code. The author presents a method of rounding up the period of a sentenced person’s prior detention to be credited towards the penalty of restriction of liberty subsequently imposed upon him/her, which differs from the method adopted so far in the legal doctrine, while indicating that there are no grounds in the current legal state for rounding that period up to a full month and that the rounding up should only be to a full day. The paper also points to the difficulties related to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty resulting from the lack of coherence between the period of one year and the period of 12 months (Article 12c of the Polish Penal Enforcement Code). The article also discusses the impact that crediting of the sentenced person’s detention period under Article 63 Criminal Code has on the possibility of releasing such person from serving the remainder of his/her penalty under Article 83 Criminal Code.
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 3; 50-66
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Implementation of the principle treating deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of applying criminal law
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1360684.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    penalty of deprivation of liberty
    penalty of deprivation of liberty with conditional
    suspension of its execution
    criminal law reform
    practice of justice administration
    penal
    policy
    non-custodial penalties
    prison population
    : kara pozbawienia wolności
    kara pozbawienia wolności z warunkowym
    zawieszeniem wykonania
    reforma prawa karnego
    praktyka wymiaru sprawiedliwości
    polityka karna
    kary nieizolacyjne
    populacja więzienna
    Opis:
    The article discusses the issue concerning the implementation of the principle of treating a penalty of deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of justice administration. The statutory solutions adopted in the original version of the Criminal Code of 1997 are the starting point of the analysis. It shows a new approach to the penalty of deprivation of liberty, which – as it was assumed – was to become a subsidiary penalty applied to petty crime. In practice, it turned out that an attempt to minimise the role of the penalty of deprivation of liberty in the penal policy was a failure, which resulted in a considerable size of prison population and a big number of offenders convicted and waiting for the penalty execution. A penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution adjudicated on a massive scale remained the basic means of penal response to petty crime. The diagnosis of the reasons for the actual situation became the basis for the criminal law reform of 2015. The article discusses the most important amendments to the provisions of the Criminal Code, which are to contribute to the increase in the importance of non-custodial penalties (a fine and a penalty of deprivation of liberty) and to limit the scope of application of the penalty of deprivation of liberty (its absolute type and with conditional suspension of its execution). The statistical overview of the penalty of absolute deprivation of liberty and the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution presented in the article makes the author draw a conclusion that the penalty of deprivation of liberty is still treated as ultima ratio in the practice of justice administration. Despite a considerable decrease in the importance of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution in the penal policy and a growing share of non-custodial penalties in the structure of adjudicated penalties, the share of the penalty of absolute deprivation of liberty in all convictions is growing and the number of adjudicated and not executed penalties of absolute deprivation of liberty is also higher. That is why, the author expresses an opinion that failure in the implementation of the penal policy assumptions of the 2015 criminal law reform results from too drastic limitation of a possibility of applying the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution. Therefore, she supports the proposals expressed in literature to extend grounds for adjudicating the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution.
    Przedmiotem rozważań jest realizacja zasady traktowania kary pozbawienia wolności jako ultima ratio w praktyce wymiaru sprawiedliwości. Punktem wyjścia analizy są rozwiązania ustawowe przyjęte w pierwotnym brzmieniu kodeksu karnego z 1997 r., ukazujące nowe podejście do kary pozbawienia wolności, która w założeniu miała stać się karą subsydiarną w odniesieniu do drobnej i średniej przestępczości. W praktyce okazało się, że próba zminimalizowania roli kary pozbawie- 68 MIROSŁAWA MELEZINI IUS NOVUM 2/2019 nia wolności w polityce karnej nie powiodła się, czego rezultatem był wysoki poziom populacji więziennej oraz duża liczba osób skazanych na karę pozbawienia wolności i oczekujących na jej wykonanie. Podstawowym środkiem reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi pozostawała niezmiennie kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, orzekana na masową skalę. Diagnoza przyczyn zaistniałych niepowodzeń stała się podłożem reformy prawa karnego z 2015 r. W opracowaniu omówiono najważniejsze zmiany w przepisach kodeksu karnego, które mają przyczynić się do zwiększenia roli kar nieizolacyjnych (grzywny i kary ograniczenia wolności) i ograniczenia zakresu stosowania kary pozbawienia wolności (bezwzględnej i z warunkowym zawieszeniem jej wykonania). Prezentowany w opracowaniu statystyczny obraz bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania skłonił autorkę do wniosku, że kara pozbawienia wolności nadal nie jest traktowana w praktyce wymiaru sprawiedliwości jako ultima ratio. Pomimo wydatnego ograniczenia znaczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w polityce karnej i rosnącego udziału kar nieizolacyjnych w strukturze kar orzeczonych, powiększa się udział bezwzględnej kary pozbawienia wolności wśród skazań ogółem oraz wzrasta liczba orzeczonych i niewykonywanych bezwzględnych kar pozbawienia wolności. Autorka wyraża pogląd, że na niepowodzenia w zakresie realizacji założeń politycznokryminalnych reformy prawa karnego z 2015 r. rzutują nazbyt drastyczne ograniczenia możliwości zastosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W związku z tym przyłącza się do zgłaszanych w piśmiennictwie postulatów rozszerzenia podstaw orzekania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 2; 51-72
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On the underlying assumptions for the 2015 criminal law reform and the most important changes in the penal system
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392534.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    reforma prawa karnego
    zmiany w systemie karania
    kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania
    kary nieizolacyjne
    grzywna
    kara ograniczenia
    wolności
    tzw. kara mieszana
    criminal law reform
    change in the penal system
    conditionally suspended imprisonment
    sentence
    non-custodial penalties
    fine
    community service
    the so-called mixed penalty
    Opis:
    The article deals with the most important amendments to the provisions of the Part on general issues of the Criminal Code introduced by Act of 20 February 2015 in the context of criminal and political assumptions for the criminal law reform. Taking this into account, the article discusses the aims of the reform and then analyses particular solutions the legislator intends to use to implement it. As the main aim of the criminal law reform was to change the deficiently implemented penal policy towards petty and medium impact crimes, where conditionally suspended imprisonment was a dominating penalty, it was decided that the most important changes are those that aim to limit the application of suspended sentences and make non-custodial penalties the main measure of legal penal response. Thus, the analysis is focused on the key regulation for the whole reform, i.e. a conditionally suspended sentence and its numerous modifications. Moreover, the article discusses new solutions of Article 37a CC introducing a fine and a non-custodial penalty for crimes that are subject to statutory imprisonment not exceeding eight years, the issue of repealing the directive on fining laid down in Article 58 § 2 CC, thorough modification of a non-custodial penalty and a new solution of the so-called mixed penalty laid down in Article 37b CC.
    Przedmiotem artykułu są najważniejsze zmiany wprowadzone do przepisów części ogólnej kodeksu karnego na mocy ustawy z 20 lutego 2015 r., przedstawione w kontekście założeń kryminalnopolitycznych reformy prawa karnego. Mając to na uwadze, w artykule omówiono cele reformy, a następnie analizie poddano poszczególne rozwiązania, za pomocą których ustawodawca zmierza do ich realizacji. Ponieważ głównym celem reformy prawa karnego było dążenie do zmiany wadliwie realizowanej polityki karnej w zakresie drobnej i średniej przestępczości, w której dominującą pozycję zajmuje kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, uznano, że najważniejszymi zmianami są takie, które zmierzają do ograniczenia stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary i uczynienia z kar nieizolacyjnych głównego środka reakcji prawnokarnej. W związku z tym analizie poddana została kluczowa dla całej reformy regulacja warunkowego zawieszenia wykonania kary i jej liczne modyfikacje, a ponadto omówiono: nowe rozwiązanie przewidziane w art. 37a k.k. wprowadzające możliwość orzeczenia grzywny oraz kary ograniczenia wolności za przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, problem uchylenia dyrektywy wymiaru grzywny zawartej w art. 58 § 2 k.k., gruntowną modyfikację kary ograniczenia wolności oraz nową instytucję tzw. kary mieszanej, ujętą w art. 37b k.k.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 2; 21-33
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mixed penalty: a new penal law response instrument in Polish criminal law
    KARA MIESZANA – NOWY INSTRUMENT REAKCJI PRAWNOKARNEJ W POLSKIM PRAWIE KARNYM
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1390873.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    mixed penalty
    sequence of penalties
    penalty of deprivation of liberty (imprisonment)
    penalty of limitation of liberty
    conditional suspension of the execution of a penalty
    amendment to the Criminal Code
    misdemeanour
    kara mieszana
    sekwencja kar
    kara pozbawienia wolności
    kara ograniczenia
    wolności
    warunkowe zawieszenie wykonania kary
    nowelizacja kodeksu karnego
    występek
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest nowatorskie w polskim porządku prawnym rozwiązanie przewidziane w art. 37b k.k., wprowadzone obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r., zmodyfikowane następnie ustawą z dnia 11 marca 2015 r. Ujęta w art. 37b k.k. złożona konstrukcja prawna, którą określono terminem „kara mieszana”, stwarza możliwość jednoczesnego orzeczenia wobec sprawcy przestępstwa dwóch kar, tj. krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. O ile doktryna jest w pełni zgodna w kwestii uznania, że art. 37b k.k. stanowi instytucję sądowego wymiaru kary, o tyle zasadnicze rozbieżności związane są z charakterem tzw. kary mieszanej (określanej niekiedy terminem „sankcja sekwencyjna”). Prezentowane jest stanowisko, że przyjęte rozwiązanie tworzy jedną, ujmowaną całościowo tzw. karę mieszaną, stanowiącą formę reakcji karnej, składającą się z dwóch kar. Tego rodzaju zapatrywanie prezentuje autorka tekstu. Wyrażany jest także pogląd, że art. 37b k.k. stwarza możliwość jednoczesnego wymierzenia dwóch kar, które zachowują swoją autonomię. W opracowaniu autorka poddaje analizie złożoność konstrukcji prawnej kary mieszanej, omawia cele i funkcje nowej formy reakcji karnej, założenia kryminalno-polityczne, zasady i dyrektywy wymiaru kary mieszanej. Przedmiotem rozważań są także zagadnienia sporne, dotyczące m.in. warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej na podstawie art. 37b k.k. w pierwotnym brzmieniu i po zmianach.
    The article discusses an innovative in the Polish legal order solution envisaged in Article 37b of the Criminal Code introduced by the Act of 20 February 2015, which is a extensive amendment to criminal law, amended again by the Act of 11 March 2015. A complex legal construct laid down in Article 37b CC, called “mixed penalty”, allows simultaneous imposition of two penalties on the crime perpetrator, i.e. a short-term imprisonment sentence and a penalty of limitation of liberty. While the doctrine is fully compliant with respect to recognising that Article 37b CC constitutes an institution of judicial imposition of a penalty, there are basic differences connected with the nature of the mixed penalty (sometimes described as “a sequential sanction”). A position is presented that the adopted solution creates one, treated as a whole, mixed penalty that is a form of penal response composed of two types of punishment. The author shares this opinion. There is also a stand that Article 37b CC makes it possible to adjudicate two penalties, which are autonomous. The author analyses the complex legal construct of the mixed penalty, discusses the aims and functions of the new type of penal response, criminal policy assumptions, and principles and directives governing a mixed penalty imposition. The article also discusses controversial issues concerning, inter alia, conditional suspension of the execution of a penalty of deprivation of liberty adjudicated in accordance with Article 37b CC before and after the amendment.
    Źródło:
    Ius Novum; 2017, 11, 2; 29-43
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Merytoryczne przesłanki orzekania kar i innych środków wobec wielokrotnych recydywistów
    Penalties and other measures applied towards multiple recidivists
    Autorzy:
    Janiszewski, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699228.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    recydywa
    wielokrotny recydywista
    kara
    kodeks karny
    środki karne
    polityka karna
    wymiar kary
    kara pozbawienia wolności
    orzecznictwo
    badania empiryczne
    statystyki sądowe
    recidivism
    multiple recidivists
    punishment
    penal code
    penal measures
    criminal policy
    sentence
    imprisonment
    case law
    empirical research
    court statistics
    Opis:
    The aims of the present study have been: 1) to ascertain the actual conditions of the courts' decisions applying penalties and other measures towards multiple recidivists; 2) to determine the present penal policy towards this category of convicted persons; 3) to compare this policy with the assumptions included in the Penal Code in force. Punishment imposed upon multiple recidivists is regulated by the provisions of Art. 60, para. 2 and 3 Art. 61 of the Penal Code. Their formulation is as follows: on a perpetrator sentenced twice in the conditions specified in para. 1 (special basic recidivism), who has served altogether at leat one year of deprivation of liberty and in the period of 5 years after the serving of the last penalty commits again an intentional offence with the purpose of obtaining a material benefit or of a hooligan character, similar to at least one of the previously committed offencęs, the court shall impose a penalty within the limits of from three times the lowest sanction, but not less than 2 years, up to the highest statutory sanction increased by one half, and if the highest statutory sanction is not higher than 3 years: up to 5 years deprivation of liberty. The increase of the lowest statutory sanction provided in para. 1 or 2 shall not apply, when the offence is a serious offence; in this case the court shall consider the commission of the offence in the conditions specified in para 1 or 2 as a circumstance increasing the penalty. In particularly justified cases when even the lowest penalty imposed on the basis of Art. 60. paras 1 or 2 would be incommeasurably Severe by reason of the motives for the action of the perpetrator, his traits and personal conditions as well as his way of life before the commission and his behaviour after the perpetration of the offence, the court when imposing the penalty may refrain from applying the rules specified in Art. 60. paras 1 or 2; in these cases the court shall take into consideration the commission of the offence in the conditions specified in Art. 60, para 1or 2 as circumstances influencing increasing the penalty. With regard to a perpetrator sentenced in the conditions specified in Art. 60, para. 2 he court shall adjudge protective supervision; if adjudging this supervision is not sufficient to prevent recidivism, the court shall adjudge .the commitment of the sentenced person to a social readaptation centre. (Art. 62, para. 2). The present work has been based on the author's own research and to a minimum extent only on the analysis of the national statistical data. The point of departure for the study of the actual conditions of the courts decisions were the conditions specified in the Penal Code now in force. The conditions specified in Art. 61 of the Penal Code and related to the offender only have been assumed to form the ratio legis of special recidivism in the Polish penal legislation. If, however, when aplying this provision, the courts prefer the conditions related to the most recent act of the offender, this mignt be an indication of their different attitude towards the aim of punishment in the case of the discussed category of offenders. The existence of such divergences between the conditions of application of Art 61 of the Penal Code as included in the law on the one hand, and those applied by the courts on the other hand  has been one of the hypotheses verified in the present study.  The study has been based on the examination of court records. All the accessible records of criminal cases (230) have been included in it, in which Sentences were passed with regard to multiple recidivists (under Art 60. para. 2  and Art. 61 in connection with Art. 60, para. 2 of the Penal Code) in the District Court of the city of Poznań in the years 1975-1981. The question arised whether this could be treated as an equivalent to a random sample of the national population of convicted multiple recidivists. As shown by a comparison of distributions in question are highly convergent. A questionnaire to investigate the ourt records consisted of 41 questions concerning the convicted recidivist, his previous offences and criminal record, his last offence and the content of the last sentence. The impact of a number of variables on the application of Art. 61 of the Penal Code, on the length  of the prison sentence and on the decision of commitment to a social readaptation centre has been analysed in succession. Conclusions from the study are as follows: 1. In the application of Art.61 of the Penal Code ,the predominating part is played by the conditions connected with the degree of socil danger of the act and with its legal label. The conditions connected with the person of the perpetrator seem to have a much smaller effect. The reason of this state of affairs may be seeked in the fact that the court is obligated by Art. 60, para.2 of the Penal Code to impose long-term penalties of deprivation or liberty regardless of the degree of social danger (seriousness) of the offence which may be trivial in particular cases. Therefore, it is not to be wondered at that in these cases the courts apply Art. 61 of the Penal Code so as to impose a lower or more lenient penalty in order to make it commeasurable with the offence. The following conditions have been found to exert the greatest influence on the length of sentences to deprivation of liberty under Art. 60, para. 2: firstly, the legal appraisal of the offence and the related content of the instructions for meting out punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code, and secondly, the degree of social danger of the offence. The character of the offence and the appraisal of its social danger influence the sentence too, including the type of penalty, when Art. 61 of the Penal Code is applied by the court. This is probably a further result of following the same conditions already when deciding on the application of Art. 61 of the Penal Code. When adjudging the commitment of convicted persons to a social readaptation centre, the courst were guided by the conditions connected with intense symptoms of demoralization of these persons and with a previous application of various penal measures towards them; thus the conditions were formally the same as those to be found in the Penal Code. At the same time, conditions connected with the recently committed offence were left out of account here. One should be particularly careful when interpreting the findings in this case aS the decisions in question may be conditioned by the courts' various attitudes towards the practical functioning of the centers, and by different purposes of their adjudgement in definite cases. The length of the perod for which commitment to a social readaptation centre was adjudged has appeared to increase with the length of the sentence to deprivation of libety. Admittedly, outright conclusions as to the need for amendments of the provisions of the Penal Code in its part concerning recidivists do not follow immediately from the findings of the present study. These findings have. however, demonstrated the degree to which the instructions for meting out, punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code sever the relation between the offence and punishment, as  well as the fact that the corrective function of punishment imposed upon multiple recidivists - officially assumed by the legislator-has a fictious character in practice. In consequence, Art. 61 of the Penal Code is used in discord with its purpose; it is applied to adjust the adjudicated punishment to the seriousness of the offence committed.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 109-139
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Penitentiary Systems Seen from the Historical Perspective
    Autorzy:
    Wala, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618725.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    punishment
    prison sentence
    penitentiary system
    classification of penitentiary systems
    system of shared incarceration
    cell system
    progressive system
    system of American reformatories
    kara
    kara pozbawienia wolności
    system penitencjarny
    klasyfikacja systemów penitencjarnych
    system wspólnego odbywania kary
    system celkowy
    system progresywny
    system reformatoriów amerykańskich
    Opis:
    The aim of the article is to present the penitentiary systems which functioned in XVIII and XIX centuries. At the beginning the author makes an attempt to define the very concept of a penitentiary system and points to the existing inconsistent classification of penitentiary systems. The next part of the article is devoted to the characterisation of individual systems. The first one to be discussed is the oldest system of shared incarceration. Then the cell system is discussed with its two variants: the Pennsylvania and the Auburn system. Next the progressive system is presented, including its English and Irish variants. As the last one the system of American reformatories is discussed. The characterisation of all the systems included their ideological grounds, their execution in practice as well as the reasons why some of them turned out to be totally erroneous.
    Celem artykułu jest przybliżenie systemów penitencjarnych funkcjonujących na przestrzeni XVIII i XIX wieku. Na wstępie podjęto próbę zdefiniowania pojęcia „system penitencjarny” oraz wskazano na istniejącą, niejednolitą klasyfikację systemów penitencjarnych. Kolejna część opracowania została poświęcona charakterystyce poszczególnych systemów. Jako pierwszy omówiono najstarszy system wspólnego odbywania kary. Jako drugi przedstawiono system celkowy wraz ze wskazaniem na dwie jego odmiany – pensylwańską oraz auburnską. Następnie dokonano charakterystyki systemu progresywnego z wyróżnieniem odmiany angielskiej oraz irlandzkiej. Na zakończenie pokrótce opisano system reformatoriów amerykańskich. Charakteryzując poszczególne systemy, wskazano zarówno na ich podwaliny ideologiczne, ich faktyczną realizację, jak i przyczyny, dla których niektóre z nich okazały się zupełnie chybione. 
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2015, 24, 4
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przesłanki formalne warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania
    Формальные предпосылки для условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании
    Формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні
    Formal prerequisites for conditional release of a convicted person from serving the remainder of a prison sentence after a one-year break from its execution
    Autorzy:
    Stefańska, Blanka Julita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2090131.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-09
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    позбавлення волі
    перерва у виконанні покарання
    формальні причини
    розмір покарання
    засуджений
    умовно-дострокове звільнення
    зупинення провадження
    наказание в виде лишения свободы
    прерывание срока исполнения наказания
    формальные предпосылки
    quantum наказания
    осужденный
    условно-досрочное освобождение
    приостановление производства по делу
    imprisonment
    interruption of sentence
    break in sentence
    conditional release
    formal prerequisites
    quantum of sentence
    convict
    suspension of proceedings
    kara pozbawienia wolności
    przerwa w wykonaniu kary
    przesłanki formalne
    quantum kary
    skazany
    warunkowe zwolnienie
    zawieszenie postępowania
    Opis:
    Artykuł stanowi analizę przesłanek formalnych warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania, które jest szczególnym rodzajem tej instytucji (art. 155 Kodeksu karnego wykonawczego). Są to: 1) odbycie przez skazanego co najmniej 6 miesięcy kary; 2) nieprzekroczenie przez orzeczoną karę lub sumę kar 3 lat; 3) korzystanie przez skazanego z przerwy w wykonaniu kary co najmniej przez rok (§ 1). Doprowadziła ona do wniosków, że quantum wykonanej kary musi mieć miejsce przed uzyskaniem przez skazanego przerwy w wykonaniu kary, z tym że kara nie musi być odbyta w trybie ciągłym, lecz może także odbywać się etapami. Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności ma trwać co najmniej rok i nie musi być jednorazowo udzielona na ten okres, ale może być wielokrotnie przedłużana. Bez znaczenia jest zarówno przyczyna całej przerwy, jak i poszczególnych przedłużanych przerw. Na równi z przerwą w wykonaniu kary pozbawienia wolności należy traktować zawieszenie postępowania wykonawczego co do kary pozbawienia wolności w przypadku, gdy skazany rozpoczął już odbywanie kary pozbawienia wolności, lecz nie można wykonać wobec niego orzeczenia z powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej, ciężkiej choroby (art. 15 § 2 K.k.w.).      
    У статті аналізуються формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні, що є особливим видом цього інституту (ст. 155 КК РФ). Це: 1) відбуття засудженим не менше 6 місяців покарання; 2) покарання або сума покарання не перевищили 3 років; 3) засудженнй використав перерву у виконанні покарання не менше одного року (§ 1). Це привело до висновку, що відлік виконаного вироку має відбутися до перерви у виконанні покарання засудженим, однак покарання не повинно відбуватися безперервно, а може відбуватися і поетапно. Перерва у виконанні покарання у виді позбавлення волі має тривати не менше одного року і на цей термін не обов’язково надаватися один раз, але може бути продовжена кілька разів. Причина як усієї перерви, так і окремих продовжених перерв не має значення. Зупинення виконавчого провадження щодо покарання у виді позбавлення волі слід трактувати нарівні з перервою у виконанні покарання у вигляді позбавлення волі, якщо засуджений вже почав відбувати покарання у вигляді позбавлення волі, але вирок не може бути виконаний стосовно до нього через психічне захворювання або іншу хронічну тяжку хворобу (ст. 15 § 2 Виконавчого кримінального кодексу).
    Статья представляет собой анализ формальных предпосылок условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании, что является особым видом данного института (ст. 155 Уголовно-исполнительного кодекса). К ним относятся: (1) условие, чтобы осужденный отбыл не менее 6 месяцев наказания; (2) условие, чтобы назначенное наказание или сумма наказаний не превышала 3 лет; (3) условие, чтобы осужденный воспользовался перерывом в исполнении наказания не менее одного года (§ 1). Это привело к выводу, что quantum наказания должно происходить до того, как осужденный получит перерыв в исполнении наказания, однако наказание не обязательно должно отбываться непрерывно, но также может отбываться поэтапно. Перерыв в исполнении наказания в виде лишения свободы должен длиться не менее одного года и не обязательно должен быть предоставлен один раз на этот период, но может быть неоднократно продлен. Причина как всего перерыва, так и отдельных продлеваемых перерывов не имеет значения. Наравне с перерывом в отбывании наказания в виде лишения свободы, надо рассматривать приостановление исполнительного производства в отношении приговора к лишению свободы в случае, если осужденный уже начал отбывать наказание в виде лишения свободы, но приговор в отношении его не может быть исполнен из-за психического заболевания или другой хронической, тяжелой болезни (статья 15 § 2 Уголовно-исполнительного кодекса).
    The article analyses the formal prerequisites for the conditional release of a convicted person from serving rest of the sentence of imprisonment after one-year break in its execution which constitutes special type of this institution (Article 155 of Penal Enforcement Code). These are: 1) that the convicted person has served at least 6 months of sentence; 2) that the sentence imposed or the sum of the sentences has not exceeded 3 years; 3) that the convicted person has benefited from a break in the execution of the sentence for at least one year (§ 1). It led to the conclusion that quantum of the sentence served must have taken place before the convicted person obtained a break in the execution of the sentence, except that the sentence need not be served continuously, but may also be served in stages. A break in the execution of a sentence of imprisonment is to last for at least one year and does not have to be granted once for that period, but may be repeatedly extended. The reasons for both the entire break and the individual extended breaks is irrelevant. Suspension of the enforcement proceedings with regard to a sentence of imprisonment should be treated on a equal footing with a break in the execution of the sentence of imprisonment if the convicted person has already started serving his sentence, but the sentence cannot be executed against him due to a mental illness or other chronic, serious illness (Article 15 § 2 of Penal Enforcement Code).
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2022, 2; 129-143
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2019 rok
    Autorzy:
    Stefański, Ryszard A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1336545.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-25
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    grzywna
    kara łączna
    kara ograniczenia wolności
    kara pozbawienia wol-ności
    małoletni
    nadzwyczajne złagodzenie kary
    przestępstwo niealimentacji
    przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania małoletniego poniżej lat 15
    fine
    cumulative penalty
    penalty of limitation of liberty
    penalty of deprivation of liberty
    minors
    extraordinary mitigation of a penalty
    offence of failing to pay alimony
    offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15
    Opis:
    W artykule została przeprowadzona analiza uchwał i postanowień izby karnej sądu Najwyższego podjętych w wyniku przedstawienia przez sądy odwoławcze zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy w zakresie prawa karnego materialnego. Przedmiotem rozważań są: sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary za zbrodnie zagrożone kumulatywnie karą pozbawienia wolności i grzywną (art. 60 § 2 k.k.); kara łączna obejmująca karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności (art. 87 § 1 k.k.), a także dopuszczalność połączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności, na którą została zamieniona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (art. 75a § 1 k.k.); odpowiedzialność za przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.), związana z modyfikacją jego ustawowych znamion ustawą z dnia 23 marca 2017 r.; kwestia odpowiedzialności rodziców za przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania – wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru – małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 211 k.k.).
    The article carries out an analysis of resolutions and rulings of the supreme Court Criminal Chamber passed as a result of appellate courts’ requests for fundamental interpretation of a statute within the scope of substantive criminal law. the analysis covers: the method of extraordinary mitigation of a penalty for felonies carrying cumulative deprivation of liberty and a fine (article 60 § 2 CC); a conditionally suspended cumulative penalty of deprivation of liberty and a penalty of limitation of liberty (article 87 § 1 CC), and admissibility of cumulating the penalty of deprivation of liberty and the penalty of limitation of liberty that substitutes for a conditionally suspended penalty of deprivation of liberty (article 75a § 1 CC); liability for an offence of failing to pay alimony (article 209 § 1 CC) connected with the modification of its statutory features laid down in act of 23 March 2017; the issue of parents’ liability for the offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15 or a physically or mentally disabled person against the will of a person granted the rights of their caretaker or guardian (article 211 CC).
    Źródło:
    Ius Novum; 2021, 15, 1; 67-84
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-24 z 24

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies