Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "karne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 951
Tytuł:
Obowiązek denuncjacji w kontekście tajemnicy medycznej
Autorzy:
MUCHA, EDYTA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929842.pdf
Data publikacji:
2020-04-20
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
obowiązek denuncjacji
tajemnica medyczna
pracownicy medyczni
postępowanie karne
prawo karne
Opis:
Przedmiotem artykułu jest problematyka obowiązku zawiadomienia o przestępstwie w odniesieniu do tajemnicy medycznej. Pracownicy medyczni podczas wykonywania świadczeń medycznych mogą wejść w posiadanie informacji wskazujących na popełnienie czynu zabronionego. Ważnym zagadnieniem jest to, czy w takiej sytuacji mogą lub powinni zawiadomić o tym fakcie organy ścigania. W celu rozstrzygnięcia tych kwestii ustawodawca defi niuje prawny i społeczny obowiązek denuncjacji. Prawny obowiązek zawiadomienia przez pracownika medycznego o przestępstwie dotyczy czynów zabronionych wskazanych w art. 240 § 1 ustawy z 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny. Wśród wymienionych enumeratywnie typów rodzajowych czynów objętych denuncjacją szczególnie istotne ze względu na poruszaną problematykę są przestępstwa zabójstwa (art. 148 k.k.) oraz pozbawienia wolności (art. 189 k.k.). Pracownik medyczny, uzyskawszy wiarygodną informację o popełnieniu czynu zabronionego, jest obowiązany do zawiadomienia organów ścigania. Nie jest istotne, czy dowiedział się tym, realizując czynności zawodowe, czy też bez związku z ich wykonywaniem. Sankcją karną za niespełnienie obowiązku wynikającego z art. 240 § 1 k.k. jest kara pozbawienia wolności do lat 3. Natomiast obowiązek społeczny denuncjacji wprowadza art. 304 § 1 ustawy z 6 czerwca 1997 r. — Kodeks postępowania karnego. Niezrealizowanie powinności o tym charakterze nie skutkuje żadnymi konsekwencjami karnymi. Społeczny obowiązek denuncjacji nie obejmuje przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego ani typów wnioskowych. Warto zaznaczyć, że obowiązek ten nie uchyla żadnej z tajemnic medycznych. W takim przypadku pracownik medyczny, który w związku z wykonywaniem zawodu dowiedział się o popełnieniu przestępstwa, nie ma obowiązku denuncjacji. Należy podkreślić, że pracownik medyczny może dopełnić obowiązku denuncjacji tylko, gdy wyraził na to zgodę pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy albo występują przesłanki do przyjęcia zgody domniemanej.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 136(4); 158-166
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozstrzygnięcia sądowe w przedmiocie wniosku oskarżyciela publicznego o zobowiązanie podmiotu z art. 52 k.k. i art. 24 § 5 k.k.s. do zwrotu korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa (przestępstwa skarbowego) innej osoby.
The judicial decisions in the object of the public prosecutor’s conclusion about obligation of the subject from article 52 of the Polish Penal Code and article 24, paragraph 4 of the Polish Treasury Penal Code to return of the property advantage achieved with crime (the treasury crime) of different person
Autorzy:
Siewierska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596530.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Prawo karne
Prawo karne skarbowe
Criminal Law
Penal revenue Law
Opis:
To begin with, I raise the question, that on the sixth of June 1997, the legislator firstly in article 52 introduced to the Polish Penal Code the institution of obligation to repay the property advantage by a physical person, a juristic one or an organizational unit without a legal status, for the benefit of the State Treasury. The aforementioned advantage was achieved by the person in the crime, committed by the delinquent, who acted in behalf of this person name or interest. The similar regulation is contained in the Polish Treasury Penal Code from 1999, where article 24, paragraph 5 provides that independently from putting on auxiliary responsibility, the court will oblige the subject, which achieved property advantage, to return it in the full or in part for the benefit of the State Treasury or the territorial self-government unit; it does not relate to the property advantage subjected to return in full or in part for the benefit of the different subject. In order to usage of the aforementioned jurisprudential constructions from article 52 of the Polish Penal Code and article 24, paragraph 4 of the Polish Treasury Penal Code in action penal proceeding (penal treasury proceeding), the public prosecutor should attach an application in accordance with article 333, paragraph 4 of the Penal Proceeding Code (article 155 paragraph 5 of the Treasury Penal Code) to indictment. In object of this application the court gives decision of the defined content, conditioned by the proceeding’s situation. The article under the title “The judicial decisions in the object of the public prosecutor’s conclusion about obligation of the subject from article 52 of the Polish Penal Code and article 24, paragraph 4 of the Polish Treasury Penal Code to return of the property advantage achieved with crime (the treasury crime) of different person” presents the matter in detail. This article describes in the first order possible judgments of the court of first instance in the matter. Next, this article refers to the decision of the court of second instance in this range. It is unquestionable, that the judgments of first instance court in the matter of the public prosecutor’s conclusion from article 333, paragraph 4 of the Penal Proceeding Code (article 155 paragraph 5 of the Treasury Penal Code) can be subjected to the review by means of appeal and in this case it is liable (amenable) to be inspected by the higher instance in the court of the second instance. The results of this inspection can be different with regard to that who takes revocation centre (lodges an appeal) and what pleadings and appellate conclusions he notified. Their discussion occurred in this article from here. In judicial practice we cannot exclude that, despite validation, the judgment of court including decision about obligation of the subject from article 52 of the Polish Penal Code and the article 24 paragraph 4 of the Polish Treasury Penal Code to return of the property advantage in full or in part for the benefit of the State Treasury (or territorial self-government in Polish Penal Code), will be inconsistent with law. This inconsistency will be detected in legal proceeding initiated as the result of extraordinary remedies at law. Therefore this article discusses also the kinds of judicial judgments which were given just as the result of extraordinary remedies of law. In the article it is necessary to be related to the results on the basis of the decisions referring to the subject who is obliged to return of the property advantage achieved in the crime (the treasury crime) by the delinquent.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2009, LXXIX (79); 139-161
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
RZYMSKIE UREGULOWANIA DOTYCZĄCE ‘INIURIA’ A KARNOPRAWNA OCHRONA CZCI W PRAWIE POLSKIM
Autorzy:
Nowicka, Dobromiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664059.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
cześć
zniesławienie
pomówienie
zniewaga
prawo rzymskie karne
polskie prawo karne
Opis:
ROMAN REGULATIONS CONCERNING ‘INIURIA’ AND PROTECTION OF HONOUR AND REPUTATION IN POLISH CRIMINAL LAWSummaryThe aim of this article is to compare and contrast Roman and Polish criminal regulations concerning protection of an individual’s honour and reputation in two different areas: objects of legal protection, and forms of conduct liable to prosecution and providing grounds for legal action. Considerable differences may be observed between these two legal systems on both counts. While in Roman law any and every defamatory act, regardless of its form, gave rise to iniuria, Polish penal law divides non-physical acts against honour and reputation into two separate categories: pomówienie (defamation and/or slander), and zniewaga (insult). This distinction is based on the criterion of the object of legal protection: pomówienie is an attack on an individual’s reputation, while zniewaga is an attack on his dignity. The types of punishable conduct are different as well; as regards pomówienie only verbalised attacks are liable to prosecution as offences against reputation. Analysis of this matter leads to the conclusion that the distinction made in Polish criminal law for offences against honour and reputation into two different categories in consequence of the recognition of two separate objects of protection against non-physical attacks may not be the best solution.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2014, 14, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 951

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies