Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "jelita" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 103
Tytuł:
Związek cukrzycy z polipami oraz rakiem jelita grubego
Autorzy:
Miłek, Tomasz
Forysiński, Karol
Myrcha, Piotr
Ciostek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392194.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
cukrzyca
polipy jelita grubego
rak jelita grubego
Opis:
Cel: Celem niniejszego badania było przeprowadzenie retrospektywnej oceny zależności między występowaniem polipów i raka jelita grubego u pacjentów z cukrzycą. Metody: W latach 2014–2015 wykonano 976 zabiegów kolonoskopii. Porównano liczbę polipów z dysplazją dużego stopnia oraz liczbę nowotworów jelita grubego u chorych z cukrzycą i niediabetyków. Ponadto w grupie osób z cukrzycą udokumentowano istnienie zależności między poziomem HbA1C a występowaniem polipów z dysplazją dużego stopnia i nowotworów jelita grubego. Dane poddano analizie statystycznej. Wyniki: 1) Pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z dysplazją dużego stopnia/rakiem (32/91, 35,16%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (136/885, 15,37%), p < 0.001; 2) Osoby z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z nowotworem (9/91, 9,89%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (18/885, 2,03%), p < 0.001; 3). Raka jelita grubego obserwowano znacznie częściej u pacjentów z niewyrównaną cukrzycą (p = 0,022). Wniosek: Przeprowadzone badanie wykazało istotny związek między cukrzycą typu II a występowaniem gruczolaków jelita grubego. Poczynione obserwacje mogą prowadzić do wniosku, że pacjenci z cukrzycą bardziej narażeni są na wystąpienie raka jelita grubego, a tym samym – w większym stopniu wymagają kontroli kolonoskopowej. W związku z powyższym, zasadne może być rozważenie wdrożenia w ww. grupie osób schematu badań przesiewowych, obejmujących wykonanie kolonoskopii.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 9-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przepuklina wewnętrzna po laparoskopowej operacji jelita grubego: doświadczenie pojedynczego ośrodka
Autorzy:
Svraka, Melina
Wilhelmsen, Michał
Bulut, Orhan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393372.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przepuklina wewnętrzna
laparoskopowa kolektomia
niedrożność jelita cienkiego
skręt jelita
chirurgia jelita grubego
Opis:
Streszczenie: Chociaż do rozwoju wewnętrznej przepukliny po laparoskopowej operacji jelita grubego dochodzi rzadko, ma ona poważne konsekwencje i wiąże się ze śmiertelności sięgającą 20%. Cel badania: Celem pracy było opisanie naszego doświadczenia w zakresie zabiegów dotyczących wewnętrznych przepuklin powstałych w wyniku operacji laparoskopowych jelita grubego w naszym ośrodku. Materiały i metody: Od 2009 do 2015 roku wykonano ponad 1093 operacji laparoskopowych jelita grubego. U sześciu pacjentów poddanych tej operacji zdiagnozowano wewnętrzną przepuklinę. Dane zostały pozyskane z dokumentacji pacjentów i przeanalizowane retrospektywnie. Pod uwagę brano przebieg okołooperacyjny i wyniki leczenia. Wyniki: Wszyscy pacjenci byli operowani z powodu raka jelita grubego. U dwóch chorych wykryto niedokrwienie w trakcie laparotomii. Dwóch pacjentów zostało poddanych endoskopowemu badaniu przed operacją. U jednego pacjenta wykryto raka jelita grubego w trakcie przesiewowej kolonoskopii. Jeden pacjent zmarł po laparotomii. Wnioski: Wewnętrzna przepuklina powstała w wyniku laparoskopowej operacji jelita grubego może mieć wpływ na wzrost śmiertelności. Należy podjąć więcej wysiłku w celu zidentyfikowania czynników ryzyka, ponieważ mogłoby to pomóc określić, którzy pacjenci są w stanie odnieść korzyść z zamknięcia ubytku krezki podczas laparoskopowej operacji jelita grubego.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 19-22
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki ryzyka reoperacji w chirurgii kolorektalnej
Autorzy:
Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Sitarska, Magdalena
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392161.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia jelita grubego
powikłania
rak jelita grubego
Opis:
Wstęp: Powtórne interwencje chirurgiczne po operacjach jelita grubego są najczęściej wynikiem poważnych powikłań pooperacyjnych. Wg niektórych badaczy, odsetek reoperacji może służyć jako wskaźnik oceny jakości leczenia chirurgicznego, jednak dostępne w piśmiennictwie dane na temat reoperacji są rozbieżne, a opisywany odsetek reoperacji waha się od 5,2% do 13%. Celem badania było określenie częstości reoperacji oraz identyfikacja czynników ryzyka powtórnej interwencji chirurgicznej w ciągu 30 dni po operacjach jelita grubego w ośrodku reprezentowanym przez autorów artykułu. Metody: Badanie jest retrospektywną analizą parametrów okołooperacyjnych pacjentów, u których w latach 2013-2017 wykonano operacje resekcyjne jelita grubego ze wskazań onkologicznych. Wyniki: W wymienionym okresie operowano łącznie 464 pacjentów, spośród których 51 wymagało powtórnej interwencji chirurgicznej (11%). Najczęściej przyczynami reoperacji były: nieszczelność zespolenia jelitowego, krwawienie pooperacyjne i rozejście się rany. Analizy jednoczynnikowe wykazały, że podeszły wiek i niekorzystna lokalizacja guza zwiększają ryzyko reoperacji. Analiza wieloczynnikowa wskazała, że pacjenci powyżej 75 roku życia (OR = 2,1; 95%CI = 1,1-3,9) oraz pacjenci z guzem zlokalizowanym w odbytnicy (OR = 2,66; 95%CI = 1.4-5) byli bardziej narażeni na ryzyko powtórnej interwencji chirurgicznej. Pacjenci poddani reoperacji pozostawali w szpitalu dłużej (14 dni vs. 6 dni, p<0,0001) i obarczeni byli wyższą śmiertelnością (9,8% wobec 1,2%, p=0,002). Wnioski: Nasze badanie pokazuje, że liczba reoperacji po resekcjach jelita grubego może być niedoszacowana. W badanej grupie 11% pacjentów wymagało powtórnej, nieplanowanej interwencji chirurgicznej w 30-dniowym okresie pooperacyjnym. Wiek pacjenta i lokalizacja guza w odbytnicy były dwoma niezależnymi czynnikami zwiększającymi ryzyko reoperacji. Nowatorski wkład: Dane dotyczące liczby reoperacji w chirurgii jelita grubego nie są spójne i w większości doniesień częstość ponownych interwencji jest szacowana na poziomie 5-7%. Nasze badanie pokazuje, że reoperacje po operacjach chirurgicznych w przypadku raka jelita grubego są częstsze i mogą dotyczyć nawet ponad jednej dziesiątej pacjentów poddawanych leczeniu chirurgicznemu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 13-18
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego
Autorzy:
Ciesielski, Przemysław
Berut, Maciej
Górnicki, Krzysztof
Skoczylas, Jacek
Gorajska, Maja
Żuk, Marcin
Rutkowski, Andrzej
Dłubek, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393902.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
wyniki leczenia raka jelita grubego
Opis:
W Polsce notuje się około 15‑16 tys. zachorowań na nowotwory jelita grubego rocznie. System ochrony zdrowia przewiduje możliwość leczenia chorych na nowotwór jelita grubego w szpitalach wysokospecjalistycznych, centrach onkologii oraz szpitalach powiatowych. Wyniki leczenia w jednostkach o róż- nym stopniu referencyjności różnią się między sobą. Celem pracy była ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego. Materiał i metodyka. Badanie retrospektywne. Materiał stanowiło 171 kolejno operowanych chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego, leczonych na Oddziale Chirurgii Szpitala Powiatowego w Wołominie. Grupę kontrolną stanowiło 200 chorych leczonych chirurgicznie w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Łodzi. W obu ośrodkach chorzy operowani byli przez chirurgów mających doświadczenie w operacjach na jelicie grubym. Zebrano dane demograficzne, informację na temat trybu przeprowadzonej operacji oraz stopnia zaawansowania choroby w skali TNM wg AJCC. W ośrodku w Wołominie operowani byli chorzy z bardziej zaawansowaną chorobą (p<0,001), starsi (p=0,0001) oraz częściej operowani w trybie ostrego dyżuru (p=0,0001). W ankiecie telefonicznej zebrano dane dotyczące przeżycia lub daty śmierci pacjenta i wyznaczono odsetek pięcioletnich przeżyć. Wyniki. Odsetek pięcioletnich przeżyć w grupie badanej i kontrolnej wynosił odpowiednio 46% i 71% (p<0,0001). Odsetek pięcioletnich przeżyć wśród chorych operowanych planowo w obu ośrodkach wyniósł odpowiednio dla Wołomina i Łodzi 58% i 73% (p=0,008). Odsetek 5-letnich przeżyć wśród chorych młodszych (<70) wynosił odpowiednio dla porównywanych grup z Wołomina i Łodzi 64% i 81% (p=0,004), dla chorych starszych (>70) odpowiednio 50 i 60% (p=0,6747) Wnioski. Ogólne wyniki leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w ośrodku powiatowym są gorsze od wyników leczenia w ośrodku wysokospecjalistycznym. Populacja leczonych w ośrodku powiatowym jest znamiennie statystycznie różna pod względem stanu zaawansowania choroby, wieku i trybu operacji od chorych leczonych w ośrodku wysokospecjalistycznym, co przekłada się na wyniki leczenia. Wyniki przeżyć 5-letnich wśród chorych >70 roku życia operowanych planowo nie różnią się statystycznie między ośrodkiem powiatowym i wysokospecjalistycznym.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 188-195
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ mikroflory jelitowej na rozwój zespołu jelita drażliwego
Influence of the intestinal microbiota on the development of irritable bowel syndrome
Autorzy:
Dudzińska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035552.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
"mikroflora jelitowa"
"oś mózg-jelita"
"zespół jelita drażliwego"
Opis:
The human intestinal microbiota is made up of trillions of microorganisms that are considered to be nonpathogenic. The microbiota functions in tandem with the host’s defences and the immune system to protect against pathogen colonisation and invasion. It also performs an essential metabolic function, acting as a source of essential nutrients and vitamins and aiding in the extraction of energy and nutrients, such as short-chain fatty acids (SCFA). Gut microbiota alterations are being increasingly recognized as an important factor in the pathogenesis and pathophysiology of irritable bowel syndrome (IBS). Irritable bowel syndrome is a disease with a complex and unknown etiology. It is a functional disease although many researchers regard it as chronic, due to the long duration or frequent recurrence. IBS is characterized by abdominal pain and disturbances in bowel habits (constipation and/or diarrhea), in the absence of pathological organic changes. Studies in recent years have shown a significant effect of the intestinal microflora and intestinal cerebrospinal axis in the pathogenesis of the disease. Modulation of the intestinal microflora using probiotics and the focus on the function of uncultured intestinal microbiota will offer new opportunities for treatment of patients with this syndrome. Research into the intestinal microflora (the properties of microorganisms) is a promising direction, allowing for further understanding and characterization of many bacteria responsible for the pathophysiology and symptoms of IBS. It is still an enigmatic disease of multifactorial etiology, which seems to be related in significant ways to the composition of the intestinal microbiota. Research on the use of probiotics and prebiotics in IBS should be continued in numerous, well-planned clinical trials in order to obtain the best results in reducing IBS symptoms.
Mikroflora jelitowa człowieka składa się z bilionów drobnoustrojów, które uważane są za niepatogenne. Funkcją flory bakteryjnej wraz z systemem immunologicznym jest ochrona gospodarza przed kolonizacją i inwazją patogenu. Pełni także istotną funkcję metaboliczną, dostarczając środków odżywczych i witamin oraz energii poprzez rozkład węglowodanów złożonych do cukrów prostych i krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (ang. short – chain fatty acids – SCFA). Zaburzenia mikroflory jelitowej są w coraz większym stopniu uznawane za waż- ny czynnik w patogenezie i patofizjologii zespołu jelita drażliwego (ZJD) (ang. IBS – irritable bowel syndrome). Jest on schorzeniem o złożonej i nieznanej etiologii, jest chorobą czynnościową, chociaż wielu badaczy zalicza ją do przewlekłych, ze względu na długotrwały przebieg i częste nawroty. ZJD charakteryzuje się znamiennymi bólami brzucha oraz zaburzeniami rytmu wypróżnień (zaparcie i /lub biegunka), przy braku patologicznych zmian organicznych. Badania ostatnich lat wskazują na znaczący wpływ mikroflory jelitowej i osi mózgowo-jelitowej w patogenezie schorzenia. Modulacja mikroflory jelitowej za pomocą probiotyków i prebiotyków oraz badania nad dotychczas nie hodującymi się in vitro bakteriami mikrobioty jelitowej, pozwolą na nowe możliwości w leczeniu pacjentów z tym zespołem. Badania mikroflory jelitowej (właściwości drobnoustrojów) są obiecującym kierunkiem, pozwalającym na dalsze poznanie i charakterystykę wielu bakterii odpowiedzialnych za patofizjologię i objawy ZJD. Jest to nadal enigmatyczna choroba o wieloczynnikowej etiopatogenezie, w której wydaje się odgrywać istotną rolę skład mikrobioty jelitowej. Badania w kierunku zastosowania probiotyków i prebiotyków w zmniejszaniu objawów chorobowych ZJD, powinny być nadal kontynuowane w badaniach klinicznych w celu uzyskania jak najlepszych rezultatów.
Źródło:
Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine; 2016, 19, 3; 70-76
1505-7054
2084-6312
Pojawia się w:
Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedziurawienie wrzodu trawiennego w pierwszej pętli jelita czczego – opis przypadku
Autorzy:
Żyluk, Andrzej
Szlosser, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393901.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
perforacja jelita cienkiego
owrzodzenie jelita cienkiego
zapalenie otrzewnej
Opis:
Przedziurawienie w obrębie przewodu pokarmowego o etiologii nieurazowej zdarza się najczęściej w dwunastnicy i żołądku (wrzód trawienny) oraz w okrężnicy (zapalnie zmieniony uchyłek, rak, zmiany niedokrwienne). Perforacje jelita cienkiego należą do rzadkości. W pracy przedstawiono przypadek przedziurawienia w pierwszej pętli jelita czczego u pacjenta z wywiadem choroby wrzodowej dwunastnicy. Rozpoznanie patologii nie sprawiło trudności, a leczenie polegało na wycięciu owrzodzenia i zszyciu jelita. Pacjent wyzdrowiał bez powikłań, a badanie histopatologiczne nie ujawniło jednoznacznie charakteru zmiany, jednak ze względu na wywiad można przypuszczać, że miała ona charakter trawienny, co czyni opisywany przypadek bardzo rzadkim.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 215-217
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ przygotowania jelita na powikłania pooperacyjne w leczeniu chirurgicznym nowotworów jelita grubego
Autorzy:
Małek, Zbigniew
Małek, Piotr
Dziki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392003.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Przygotowanie jelita grubego
rak jelita grubego i odbytnicy
powikłania pooperacyjne
Opis:
Wstęp Rak okrężnicy i odbytnicy jest najczęstszym nowotworem przewodu pokarmowego leczonym operacyjnie przez oddziały i kliniki chirurgiczne w Polsce. Obecnie największym wyzwaniem chirurgii kolorektalnej jest zmniejszenie ilości nieszczelności zespoleń jelitowych oraz infekcji ran pooperacyjnych do minimum. Materiał i metodyka Badanie miało charakter retrospektywny i objęło materiał 227 chorych operowanych planowo w jednym ośrodku chirurgicznym z powodu nowotworów jelita grubego i odbytnicy w latach 2013-2018. W badaniu uczestniczyli kolejno operowani pacjenci, których podzielono na dwie grupy. Pierwszą stanowiło 109 chorych, u których zastosowano mechaniczne płukanie jelita, drugą zaś 118, którzy oprócz płukania otrzymali doustnie antybiotyk. Wyniki Badane grupy nie różniły się istotnie pod względem cech mogących mieć wpływ na wyniki leczenia w okresie 30 dni od zabiegu operacyjnego. Śmiertelność pooperacyjna wyniosła 0,9 i 0,85%, natomiast powikłania: nieszczelność zespolenia 1,8 i 1,7%, niedrożność pooperacyjna 3,7 i 5,0%, rozejście się rany 2,75 i 0,85% a zakażenie miejsca operowanego 13,8 oraz 3,4%, odpowiednio w pierwszej i drugiej grupie chorych. Wnioski 1. Przygotowanie jelita grubego płukaniem w połączeniu z podażą doustną antybiotyku znamiennie zmniejsza częstość zakażenia miejsca operowanego w porównaniu do samego mechanicznego płukania. 2. Rodzaj przygotowania jelita przed zabiegami operacyjnymi nie wpływa w sposób istotny na śmiertelność pooperacyjną oraz inne powikłania, w tym nieszczelność zespolenia, ale może mieć znaczenie na częstość rozejścia się rany pooperacyjnej.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 10-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Operacje jelita grubego u osób w podeszłym wieku
Autorzy:
Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392494.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
operacje jelita grubego
rak jelita grubego
pacjent w podeszłym wieku
Opis:
Wstęp: Wobec starzenia się społeczeństwa i wzrostu zachorowalności na raka jelita grubego, leczenie operacyjne pacjentów w podeszłym wieku staje się jednym z głównych wyzwań chirurgii koloproktologicznej. Cel: Celem badania jest analiza parametrów okołooperacyjnych pacjentów w podeszłym wieku, poddanych operacjom resekcyjnym jelita grubego. Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki 464 pacjentów, u których wykonano operacje jelita grubego z powodu guza okrężnicy lub odbytnicy w latach 2013–2017. Pacjentów podzielono na dwie grupy: 1) osoby w podeszłym wieku (≥75 lat) oraz 2) osoby młodsze (<75 lat). Parametry okołooperacyjne obu grup zostały poddane analizie retrospektywnej. Wyniki: Osoby w wieku podeszłym stanowiły 30% badanych. U osób w podeszłym wieku częściej wykonywano operację metodą Hartmanna (p = 0,02) i prawą hemikolektomię (p = 0,029), a u pacjentów młodszych, częściej wykonywano przednią resekcję odbytnicy (p = 0,027). Operacje chirurgiczne u chorych w podeszłym wieku były krótsze, niż u pacjentów młodszych (p<0,01), lecz pozostawali oni w szpitalu średnio jeden dzień dłużej (p = 0,023). U pacjentów w podeszłym wieku zaobserwowano tendencję do częstszego występowania powikłań i zgonów w okresie pooperacyjnym (p = 0,088). W grupie pacjentów młodszych częściej występowały przerzuty odległe (p = 0,053). Starszych pacjentów kwalifikowano rzadziej do przedoperacyjnej radiochemioterapii (p = 0,014). Wnioski: Pacjenci w podeszłym wieku stanowią 1/3 chorych operowanych planowo w oddziałach chirurgii koloproktologicznej. Starsi pacjenci pozostają w szpitalu dłużej i są narażeni na większe ryzyko powikłań pooperacyjnych i śmiertelności niż osoby młodsze.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 29-34
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inwentarz majątku ruchomego burmistrza sieradzkiego Piotra Zamojskiego z 1581 r.
Inventory of Movable Property of the Sieradz Mayor, Piotr Zamojski from 1581
Autorzy:
Szymczak, Alicja
Szymczak, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1205215.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Piotr Zamojski herbu Jelita
Opis:
Piotr Zamojski, a nobleman and a Sieradz burgehr (nobilis et famatus) was one of the most notable Sieradz citizens in the second part of the 16th century. He was a juror (1570–1572), a councilor (1575/1576), a landvogt (1577/1578) and the Sieradz mayor (1578/1579). He manufactured and sold various liquors, including beer and booze. He traded in salt, iron and leather and also acted as a pawnbroker offering burghers lawns on their houses and land. The inventory was catalogued on 27 December of 1581. It contains a list of objects from 5 chests deposited in the parish church as well as objects found in individual rooms of the house, animals in a stable and grains in a barn. Movable properties listed in the inventory include clothes, jewelry, farm equipment, equipment for booze manufacture. The inventory comprised all the things from the house and the farm. Their number which was exceptional compared to other burgher inventories is undoubtedly a sign of Piotr Zamojski’s wealth. A big part of the wealth was Agnieszka’s dowry or was from the house of her uncle, canon Franciszek. What seems certain is the fact that Piotr Zamojski inherited his vast collection of books. It included not only books typical for a clergyman, but a big collection of books confirming a humanistic inclination of the owner. Some of them were probably bought by Piotr Zamojski, e.g. books concerning municipal law. The inventory also included various objects offered by the Sieradz gentry due to unpaid taxes. Among those things given to a tax-collector were even family signet rings!
Źródło:
Zeszyty Wiejskie; 2014, 19; 375-388
1506-6541
Pojawia się w:
Zeszyty Wiejskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wodobrzusze jako pierwszy objaw raka okrężnicy
Autorzy:
Rękas-Wójcik, Agata
Kancik, Emilia
Milaniuk, Sylwia
Puźniak, Andrzej
Zamecka, Olga
Mosiewicz, Jerzy
Krupski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551683.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
wodobrzusze
rak jelita grubego
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 3; 507-509
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Atypical form of microscopic colitis in 56-year-old patient presenting with long-lasting watery diarrhea
Nietypowa postać mikroskopowego zapalenia jelita grubego u 56-letniego pacjenta z przewlekłą, wodnistą biegunką
Autorzy:
Kiełtucki, Jacek
Zając, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035395.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
microscopic colitis
budesonide
lymphocytic colitis
collagenous colitis
mikroskopowe zapalenie jelita grubego
budezonid
limfocytowe zapalenie jelita grubego
kolagenowe zapalenie jelita
grubego
Opis:
Microscopic colitis (MC) is a common cause of unexplainable, chronic diarrhea. The disease is characterized by the presence of clinical symptoms, a normal colonoscopy and typical histopathological changes upon microscopic examination. The aim of the study was to present a case of an atypical histological form of MC. A 56 year-old man presented with chronic, watery diarrhea. Gastrointestinal infection had been excluded. The colon appeared almost normal on the colonoscopy. Inconsistent histological findings were observed. The pathology of randomly taken colon biopsies showed collagenous colitis (CC; thickness of collagen bands > 10 μm, < 20 IELs). Six months later during a follow-up colonoscopy, colonic specimens revealed typical findings of lymphocytic colitis (LC), namely, no thickened subepithelial collagen bands were identified. The authors analyzed the risk factors, diagnosis, treatment response, clinical course and the atypical histological outcomes.
Mikroskopowe zapalenie jelita grubego to częsta przyczyna przewlekłej biegunki niewiadomego pochodzenia. Choroba charakteryzuje się obecnością objawów klinicznych, makroskopowo prawidłowym wyglądem błony śluzowej jelita grubego w kolonoskopii i obecnością typowych zmian w badaniu histopatologicznym. Celem pracy jest przedstawienie nietypowego obrazu histologicznego mikroskopowego zapalenia jelita grubego. Autorzy prezentują przypadek 56-letniego mężczyzny z uporczywą, wodnistą biegunką, z pochopnie rozpoznaną niewydolnością zewnątrzwydzielniczą trzustki. Po wykluczeniu infekcyjnego tła biegunki wykonano kolonoskopię, ukazując makroskopowo niemal prawidłowy obraz jelita grubego. Otrzymano niespójne wyniki badań histopatologicznych. W badaniu mikroskopowym wycinków z okrężnicy potwierdzono rozpoznanie kolagenowego mikroskopowego zapalenia jelita grubego (w preparacie grubość kolagenu podnabłonkowego wynosiła > 10 μm, liczba limfocytów śródnabłonkowych < 20 w przeliczeniu na 100 komórek nabłonka). Tymczasem podczas kontrolnej kolonoskopii w wycinkach z jelita grubego ujawniono cechy zapalenia limfocytowego, w badanych próbkach nie wykazano obecności złogów podnabłonkowego kolagenu. Autorzy analizują czynniki ryzyka zachorowania, odpowiedź na zastosowane leczenie, przebieg kliniczny choroby oraz rozbieżne wyniki badań histopatologicznych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 114-118
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka i wyniki leczenia chorych z rakiem jelita grubego leczonych operacyjnie w wieku starczym i sędziwym
Autorzy:
Banaszkiewicz, Zbigniew
Zwoliński, Tomasz
Tojek, Krzysztof
Jarmocik, Paweł
Jawień, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392569.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Rak jelita grubego
wiek podeszły
Opis:
Nietypowa przyczyna niedrożności przewodu pokarmowego. Przypadek trudny, o nietypowym przebiegu klinicznym. Pomimo zastosowania szerokiej diagnostyki obrazowej (TK, USG, RTG) oraz endoskopii, właściwe rozpoznanie oraz przyczynę choroby odkryto dopiero podczas laparotomii. Przyczyną niedrożności okazał się być bezoar. Masa złożona z przedawkowanego preparatu ziołowego doprowadziła do całkowitego zatkania jelita krętego. Znamiennym jest, iż w wywiadzie pacjent dwukrotnie podawał możliwość związku występujących dolegliwości z zażyciem preparatu ziołowego. Jak się ostatecznie okazało – miał rację.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 1-6
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 103

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies