Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "intertekstualność" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 176
Tytuł:
Rafał Wojaczek: "To się Norwid kłania, widać dobrze przeczytałem jaki jego wiersz"
Autorzy:
Jarzyna, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624117.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Wojaczek
Norwid
intertekstualność
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2008, 3, 1/2; 45-75
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leśmian (rosyjski i angielski) w żywiole intertekstualności
Leśmian’s poetry Russian and English translations) in the realm of intertextuality
Autorzy:
Lukas, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390361.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Bolesław Leśmian
poezja
intertekstualność
przekład
Opis:
Marta Kaźmierczak’s book which is titled Przekład w kręgu intertekstualności. Na materiale tłumaczeń poezji Bolesława Leśmiana [“Translation and intertextuality: a study based on the translations of Bolesław Leśmian’s poetry”] is the first comprehensive monograph on Bolesław Leśmian’s poems that have been translated into English and Russian. The aim of the study is to examine how the “intertextual signals” from the source texts were translated into languages that are cognate with and distantly related to Polish. The author understands intertextuality as a significant relationship between a particular literary text and another text, a group of texts (e.g. philosophical), or cultural texts (e.g. a macrotext concerning Slavonic beliefs) that come before a given text in time. The intertextual elements in Leśmian’s poems are classified thematically, i.e. according to the domain to which they refer and based on the extent to which they are recognizable to those who have read the texts that are referred to.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 22; 268-275
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyczny styl odbioru – muzyczny interpretant – literacka forma muzyczna
Musical style of reception – a musical interpretant – musical form in literature
Autorzy:
Reimann, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392071.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literatura
muzyka
dialog
intermedialność
intertekstualność
Opis:
The paper is concerned with reception strategies where interdisciplinary competencies are connected to musical expectations towards a text, which – i.a. because of metatextual suggestions – needs a musical explanation – “musical supplement”. The objective of the article is the musical and literary dialog, which belongs to intermediality (definition by W. Wolf), and intertextuality in the large sense as well. Although the penetration of musical and literary correspondence does not threaten “scientist hysteria”, it also does not promise fruitful strategies and satisfactory conclusions. The paper includes terminological proposals which are an attempt at universal, semiotic transposition into musical and literary borderland, which in the practice of interpretation has too eclectic, and mostly one-time solutions.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2012, 17; 139-161
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exempla z „Metamorfoz” Owidiusza w „Okręcie błaznów” Sebastiana Branta
Exempla from Ovid’s “Metamorphoses” and Sebastian Brant’s “The Ship of Fools”
Autorzy:
Lam, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012475.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Owidiusz
Sebastian Brant
intertekstualność
Ovid
intertextuality
Opis:
From among around four hundred examples taken from the Bible, mythology and history, which in Sebastian Brant’s The Ship of Fools are designed to instruct and caution, more than twenty come from Ovid’s Metamorphoses. Brant does not make references to Ovid’s work and he mentions the poet only once, as the author of Ars amatoria (buler kunst), which brought Ovid nothing but misfortune.Most of them appear in Chapter XIII On Seduction (Von buolschaft) and single ones in Chapters: XXVI, LIII, LX, LXIV and LXVII. The references are allusive and abridged, they concern pathetic consequences of wicked or rash love, jealousy and hatred as well as self-loving and foolhardy imprudence. They stand as codes, which can not be deciphered without knowing the source and it implies that Brant either assumes the reader has the required knowledge or appeals to gain it. It is also possible that he refers to common at that time didactic modifications of Metamorphoses. Problematic and often tragic illustration of human fortunes in Ovid’s work is reduced in Brant’s satire to parenetic formula, which intrigues and is expressed with vivid and crude language. The most explicit example of dissonance between Brant’s and Ovid’s intention is a truly clown like character − Marsyas, who with obstinacy plays bagpipes, a clownish instrument, whereas in Metamorphoses he enraptured people playing his aulos and his death as martyr is mourned by not only nymphs and shepherds, but also by nature. The rights of the genre, in this case of moral satire, proved to be stronger than philosophical meaning of mythological message.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2013, 3(6) cz.2; 165-176
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Po co się pisze pastisze?
What for are written pastiches?
Autorzy:
Michałowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/971284.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
pastisz
genologia
intertekstualność
pastiche
genology
intertextuality
Opis:
Artykuł jest próbą analizy przyczyn i celów pisania pastiszu. Autor zestawia teorię gatunku z własną praktyką pastiszowania. Porównanie definicji ze słowników terminów literackich angielskich, francuskich, rosyjskich i polskich oraz opracowań teoretycznoliterackich pozwala dostrzec zarówno podobieństwa, jak różnice ujęć — także związków gatunku z parodią. Wyprowadzone z tych źródeł uogólnienie pozwala sformułować własną definicję: pastisz jest interpretacją cudzego tekstu, dokonaną bez użycia metajęzyka. Jego cele mogą być różne, zarówno poważne, jak i ludyczne: 1) sposób interpretacji dzieła oryginalnego, 2) demonstracja mistrzowskiego opanowania cudzego stylu, 3) wykorzystanie wygasłej poetyki, 4) sposób przezwyciężenia wpływu innych dzieł na własne, 5) rekonstrukcja cudzego dzieła nie ukończonego lub uszkodzonego, 6) wykorzystanie cudzego stylu do wypracowania własnej poetyki autorskiej. Prócz tego istnieje kilka strategii ujawniania mistyfikacji lub jej utajania, które zostają nazwane strategiami: apokryfu, kontynuacji, hipotezy i rekonstrukcji. Na koniec pastisz zostaje uznany za sprawdzian literackości literatury.
Author tries to explain what are reasons and goals of writing pastiches. He compares theory with his own practice of this form, because moreover writes pastiches himself. First he compares some definitions from English, French, Russian and Polish dictionaries of literary terms and from theoretical treatises (with the theory of parody too). Analysing their similarities and diferences he offers his own definition: pastiche is an interpretation of someone else’s creation, which is made without using metalanguage. Its goals may be serious or amusing: 1) manner of research and interpret of genuine work, 2) manner of proof of mastery of sameone else’s style, 3) to take an advantage of past poetics, 4) to overcome influence of another writer, 5) to reconstruct the genuine work which is not finished by his author or is not complete, 6) to use sameone else’s style for own goal, sometimes contradictory to original work. Except them in this article are presented some strategies to show or conceal the falsification in pastiche. There are strategies of apocryph, of continuation, of hipothesis and of reconstruction. Moreover pastiche can be used as a test of essence of literature.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 11-24
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Du Prométhée enchaîné au Prométhée « délivré » — La Reprise du mythe dans Hécatombéon de Matéi Visniec
From the Prometheus Bound to the Prometheus “Liberated”: The Revival of the Myth in Hécatombéon by Matéi Visniec
Autorzy:
Kucharuk, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806718.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
mit; Prometeusz; intertekstualność
myth; Prometheus; intertextuality
Opis:
Od Prometeusza w okowach do Prometeusza „wyzwolonego” — adaptacja mitu w Hécatombéon Matéi Visnieca Celem artykułu jest analiza sztuki Matéi Visnieca Hécatombéon, stanowiącej współczesną wersję mitu o Prometeuszu, w porównaniu do utworu Ajschylosa Prometeusz w okowach, co pozwala zaobserwować interesujący dialog, jaki nawiązuje się między hipotekstem a hipertekstem. Opierając się la terminologii zaproponowanej przez Gerarda Genetta, analiza ukazuje sposób, w jaki dokonują się rożnego rodzaju transformacje na poziomie hipertekstu, i proponuje nowe odczytanie sztuki Ajschylosa przez pryzmat hipertekstu. Du Prométhée enchaîné au Prométhée « délivré » — La Reprise du mythe dans Hécatombéon de Matéi Visniec Cet article se propose d’analyser la pièce de Matéi Visniec Hécatombéon, variation contemporaine sur le mythe de Prométhée, par rapport à l’œuvre d’Eschyle Prométhée enchaîné, ce qui permettra d’observer le dialogue intéressant qui s’instaure entre l’hypotexte et l’hypertexte. En appliquant la terminologie de G. Genette, l’analyse a pour objectif d’observer comment s’opèrent les différents types de transformations présentes dans l’hypertexte pour ensuite envisager une nouvelle lecture possible du texte ancien à travers le prisme de l’hypertexte.
The aim of this article is to analyze the play by Matéi Visniec Hécatombéon, a contemporary variation on the myth of Prometheus, in comparison with Aeschylus’ drama Prometheus Bound, allowing us to observe an interesting dialogue that is developed between the hypotext and the hypertext. Applying the terminology of G. Genette, the analysis seeks to observe how different kinds of transformations present in the hypertext are made, and then to consider a new possible reading of the old text.  
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5; 115-126
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intertekstualność współczesnej komunikacji internetowej. Intertekstualne odwołania wewnątrzgatunkowe w memach
Intertextuality in contemporary Internet communication. Intertextual references in memes (within the genre)
Autorzy:
Zdunkiewicz-Jedynak, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911239.pdf
Data publikacji:
2016-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
meme
intertextuality
genre
mem
intertekstualność
gatunek
Opis:
Relacje intertekstualne, rozumiane jako rodzaj gry − zaproponowanej przez autora i podejmowanej przez odbiorcę, leżą u podstaw procesu tworzenia i odbioru memów internetowych. W wypadku memu internetowego gra intertekstualna jest bardziej skomplikowana niż w wypadku tradycyjnych tekstów literackich, ponieważ odnosi się do różnych systemów znakowych – ikonicznych i werbalnych, często oprócz nawiązań do memów sieciowych proces odkrywania związków intertekstualnych wymaga dodatkowo odkrycia pozasieciowych odniesień tekstowych. Przedmiotem zainteresowania autorki artykułu są mechanizmy wewnątrzgatunkowej gry intertekstualnej, wykorzystywane przez twórców memów internetowych. Pokazane są one na przykładzie jednej serii memetycznej. Wskazówki dla odbiorcy memu, by jego odbiór miał charakter intertekstualny, znaleźć można zarówno na poziomie ikonicznym – przez powielanie elementu ikonicznego lub jego części, jak i na poziomie tekstu werbalnego – przez powielenie struktur składniowych (np. pytajnych, paralelnych), stosowanie innowacyjnych zabiegów językowych: słowotwórczych (używanie neologizmów), fleksyjnych (powoływanie do życia form gramatycznych niewystępujących w uzusie), zniekształcenia fonetyczne i ortograficzne, prowadzące do ujawnienia łatwo zauważalnego podobieństwa formalnego nowego tekstu do fragmentów lub całego tekstu, który ma być uwzględniony w odbiorze intertekstualnym.
Intertextual references as a game suggested by the author and played by the Internet user, contribute to the process of creating and receiving online memes. In their case this intertextual game is more complicated than in traditional literary texts as it refers to different sign systems: iconic and verbal. Frequently on top of referring to online memes the process of discovering intertextual relations necessitates uncovering textual references from outside the Internet. The author focuses on the mechanisms of this intertextual game within specific types of memes. The mechanisms are presented on the basis of a study of one meme series. For intertextual reception of a meme, the clues for the receiver are both on the iconic level (by repeating the iconic element or a part of it) as well as on the level of the verbal text (by repeating the syntactic structures), e.g. questions, parallel structures, an innovative use of the language which involves new morphological and inflectional formations (the use of neologisms and inflectional forms which are not used by native speakers), distortions of the phonetics and spelling which lead to a noticeable formal similarity between the newly created text and the text (or its fragments) to which the intertextual reference is made.
Źródło:
Poznańskie Spotkania Językoznawcze; 2016, 32; 57-73
2082-9825
2450-0259
Pojawia się w:
Poznańskie Spotkania Językoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tmou za láskou. Renarracja Quo vadis w słowackim musicalu
Autorzy:
Szargot, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031041.pdf
Data publikacji:
2019-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
positivism
Sienkiewicz
musical
intertextuality
pozytywizm
intertekstualność
Opis:
The paper is a description of the Slovak musical based on Henryk Sienkiewicz’s novel Quo Vadis. The analysis has been made  on the basis of the categories of intertextual research proposed by George Genette. Transferring Sienkiewicz’s story into the world of pop culture in case of this musical is done by changing its main subject: now it is love in all its meanings. Looking at this, we can see which elements of the author’s creation seem appealing for the contemporary culture: the word (the widely quoted hipotext), the plot  in a broad outline and the emotion it carries.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2019, 14, 9; 599-609
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
От поэтики А. Потебни к теории интертекстуальности
From O. Potebnya’s Poetics to the Theory of Intertextuality
Autorzy:
Дзык, Роман
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311224.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Potebnia Ołeksandr
poetics
intertextuality
intertekstualność
poetyka
Opis:
W przedstawionym artykule analizowany jest związek koncepcji Andrija Potiebni z teorią intertekstualności. Uwaga, jaką rosyjscy formaliści i ich następcy poświęcili pojęciu „język poetycki” oraz rozwojowi dialogicznej koncepcji słowa i tekstu (M. Bachtin) wskazuje na genetyczny związek między wspomnianymi systemami teoretycznymi. Zgodność idei Potiebni ze współczesną teorią literatury jest tu opisana jako zbieżność typologiczna.
The article analyses the relation of O. Potebnya’s concepts to the theory of intertextuality. The attention to the peculiar interpretation of the notion of “poetic language” by the Russian formalists and their successors, as well as to the development of the dialogical nature of the word and the text, according to M. Bakhtin, reconstructs the genetic connection between the above theoretical systems. The consonance of Potebnya’s ideas with the modern theory is explained by typological convergence. At the same time, the article discusses the productive perspective of the appeal of Potebnya’s ideas in the light of the new literary methodology
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2013, 8, 3; 266-275
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid w poezji współczesnej. Formy obecności
Norwid in contemporary poetry. Forms of presence
Autorzy:
Kudyba, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1799075.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
intertekstualność
poezja współczesna
intertextuality
contemporary poetry
Opis:
Artykuł odpowiada na pytanie o to, jaki kształt mają odniesienia do Norwida w tekstach poetów reprezentatywnych dla naszej współczesności. Przedmiotem opisu sąfunkcje takich intertekstualnych nawiązań – najpierw na terenie świadomości zbiorowej. Okazuje się, że w dwudziestoleciu międzywojennym i w czasie wojny sięgano do dzieł romantycznego mistrza na wszystkich etapach budowania własnej literackiej tożsamości. Czytano nie tyle teksty Norwida, ile raczej samych siebie w obliczu jego dzieł. Natomiast po 1956 roku obecność Norwida we wspólnotach pisarzy wyrasta raczej z potrzeb historyków literatury niż z rzeczywistych odniesień międzytekstowych. Ta tendencja obecna jest także na terenie badań twórczości pojedynczych autorów. Zdarza się – zwłaszcza wtedy, gdy mówimy o implicytnych śladach obecności Norwida w poezji współczesnej – że płaszczyzna relacji pomiędzy autorami nie jest przez interpretatorów przywoływana. Bywa, że dialog jako kategoria badawcza znika z pola ich obserwacji, a korpus dzieł Norwida jest traktowany jedynie kontekstowo – staje się pewnego rodzaju lustrem, które służy pełniejszej prezentacji jakieś właściwości twórczości wybranego autora lub motywu, który w niej występuje. Najważniejszych formy funkcjonowania autora Quidama w naszej współczesności to te, które osiągają wymiar spotkania (udanego lub nieudanego). Tak dzieje się w przypadku fascynacji poezją Norwida obecnej m.in. w tekstach Mieczysława Jastruna, Juliana Przybosia, czy też Tadeusza Różewicza.
The article attempts to establish the character of references to Norwid in texts by poets representative of Polish modernity, accounting for functions of intertextual allusions, initially in the area of collective consciousness. As it turns out, during the interwar period and the Second World War works by the Romantic master were referenced at all stages of developing a distinct literary identity. Poets would not just read Norwid’s texts, but in fact regard themselves in the mirror of his works. However, after 1956 Norwid’s presence in literary life was rooted in the needs of literary scholars rather than in actual intertextual references. This tendency also manifests in studies of works by individual authors. It does happen – especially when we speak of implicit traces of Norwid in contemporary poetry – that the plane of relations between authors is not addressed by interpreters. Sometimes, dialogue as a research category disappears from their view, while the body of Norwid’s works is treated merely as a context, becoming a kind of mirror meant to display more fully a certain theme or characteristic of somebody’s writing. However, the most important forms of Norwid’s functioning in contemporary times are ones that facilitate meetings(successfulor not), as demonstrated by the fascination with Norwid’s poetry recognizable in texts by authors such as Mieczysław Jastrun, Julian Przyboś and Tadeusz Różewicz.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39 Specjalny; 189-215
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 176

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies