Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "imperium" wg kryterium: Temat


Tytuł:
“[A] window into the city’s underlying fabric”: Bouncing at the edge of the global metropolis in William Gibson’s Bigend Trilogy
Balansowanie na krawędzi (w) globalnej metropolii w Trylogii Bigend Williama Gibsona
Autorzy:
Nikiel, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878732.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
globalizacja
metropolia
przestrzeń przepływów
homogenizacja
Imperium
miasto krawędzi
American Dream
globalization
metropolis
space of flows
homogeneity
Empire
edge city
Opis:
Artykuł poddaje analizie opisy zglobalizowanego krajobrazu miejskiego w Trylogii Bigend Williama Gibsona (Pattern Recognition (2003), Spook Country (2007), Zero History (2010)) i stawia tezę, że w socjoekonomicznej rzeczywistości trylogii globalna metropolia nie tylko wspiera procesy zachodzące w przestrzeni przepływów, ale także pełni rolę „globalnego bramkarza”, strzegąc dostępu do struktur globalnych w imię tzw. selektywnej (w)łączności. W pierwszej kolejności artykuł prezentuje Gibsonowskie miasto globalne jako węzeł komunikacyjny oraz pierwszą linię frontu w starciu między globalizacją i lokalnością. Z racji swojego strategicznego położenia w usieciowionej przestrzeni przepływów, miasto współuczestniczy we wszystkich (często negatywnych) procesach globalnych. Zmieniający się pod wpływem tych procesów krajobraz miejski zwiastuje rosnące ujednolicenie krajobrazu globalnego. Następnie artykuł przyrównuje globalną metropolię do „miasta krawędzi” Joela Garreau. Jak kiedyś miasta krawędzi, tak dziś megamiasto zwodzi propagandą sukcesu; możliwości, które oferuje są jednakże dostępne tylko dla nielicznej, uprzywilejowanej mniejszości.
In the article, I examine the descriptions of the globalized urban landscape found in William Gibson’s Bigend Trilogy (Pattern Recognition (2003), Spook Country (2007), Zero History (2010)) and argue that in the socioeconomic reality Gibson projects the global metropolis functions as both a global facilitator and a global bouncer acting on the premise of selective inclusiveness. In the article, I first argue that in the Bigend Trilogy cities act as the enablers (or enforcers) of the global flows, and, what is often overlooked, are thus complicit in all the grounding (and often villainous) processes of globalization. Subsequently, I develop some critics’ ideas about Gibson’s presentation of the urban consequences of global exchange, and conclude that in the trilogy global metropolises are the frontline for the confrontation of globalization and local idiosyncrasies, and portend the advancing global homogenization. Finally, I compare Gibson’s analyses of the post-millennial metropolis and the 20th-century edge city. Just like once edge cities, I propose, the global metropolis prides itself as the new Territory of American civilization; the opportunity it offers, Gibson illustrates, is, however, equally illusory and reserved only for the privileged minority.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 11; 187-195
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Anticolonial Intellectual” Anton Łuckiewicz and “Hybrid Nationalist” Otto Eichelman. A Comparative Study of Federalist Utopias
Autorzy:
Korolov, Gennadii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/958087.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Anton Łuckiewicz
Otto Eichelman
białoruskie idee federacyjne
intelektualista antykolonialny
nacjonalista hybrydowy
Europa Wschodnia
Imperium Rosyjskie
anton łuckiewicz
otto eichelman
belarusian federalist ideas
postcolonial intellectual
hybrid nationalist
eastern europe
russian empire
Opis:
It is not an easy task to compare Łuckiewicz federalist ideas with a project by Otto Eichelman. As a Belarusian activist, he perceived federalism as a political system within a great state project – a Grand Duchy of Lithuania. Eichelman on the other hand sought to substantiate with historical facts a project of domestic federalisation of Ukraine. In their concepts it was to be a national state which, due to difficult international conditions could be realised as a federation, even a multiethnic one. Łuckiewicz could be described as a “anti-colonial intellectual” who placed any Belarusian statehood within a broad federal union. For him, the Belarusian independence depended on the freedom of neighbouring countries. In Łuckiewicz view the transformation of the whole Eastern Europe was possible after the elimination of Russian imperialism in favour of federalisation of the region.This opinion was shared by Eichelman. But they disagreed in one point: the Belarusian activist excluded Russian from Eastern-European statehood, while the Ukrainian lawyer included Russia in his concept of the union of independent states. It could be said that after 1918 they rhetorically adopted the formula of federalisation on the principle of “imperialising nations”, without thinking of its implementation. Both of them favoured federalisation, on the condition, however, that Lithuania or the Crimea would be included in their state. A common feature of Łuckiewicz’s and Eichelman’s federalist utopias were their ideological sources: the German thought of “nationalist federation”, socialist ideas and nationalism.They responded to geopolitical interests of Eastern Europe and the struggle against Bolshevism. Łuckiewicz’s and Eichelman’s concepts expressed hopes for the creation of the foundations of the statehood of these countries. 
Сложно сравнить федеративные идеи Антона Луцкевича с проектами Отто Эйхельмана. Белорусский деятель воспринимал федерализм как политическую систему в рамках большого государственного проекта – Великого Княжества Литовского. Для украинского интеллектуала характерный был другой подход: Эйхельман пытался обосновать проект внутренней федерализации Украины, исходя из политической конъюнктуры и на основе исторических фактов. Их политические концепции это, прежде всего, проект национального государства, который мог быть реализован как федерация, на основе сложных международной ситуации того времени. Лукцевича можно определить, как «антиколониального интеллектуала”, который любую белорусскую государственность рассматривал в рамках широкого государственного союза, основанного на федеративных связях. Для него вопрос самостоятельности Белоруссии зависел от свободы соседних наций. Луцкевич считал, что переустройство всей Восточной Европы возможно при условии ликвидации имперскости России по принципу федерализации этого региона.Идентичной позиции придерживался Эйхельман. Однако между ними существовало некоторое противоречие: белорусский деятель исключал Россию из восточноевропейских государственных процессов, в то время как украинский юрист включал её в возможную организацию союза независимых государств. Следовательно, Эйхельман конструировал свое видение политических границ Восточной Европы вместе с Россией. Можно утверждать, что после 1918 года эти деятели ситуационно использовали формулу федерализации по принципу «impirealizing nations”, даже, не думая о её реализации. Оба были склонны к федерализации, при условии, что Литва или Крым войдут в состав их национальных государств. Как известно, похожей концепции придерживался Роман Дмовский, который при условии присоединения к Польше Восточной Пруссии или Литвы, тоже соглашался на федерализацию страны. Не говоря уже о идеях Томаша Масарика о Чехословакии как восточноевропейской Швейцарии. “Реальная политика” Пилсудского включала различные федеративные идеи и проекты, которые использовались как инструмент формирования восточных границ Польши в дипломатической борьбе.Общей чертой федеративных утопий Луцкевича и Эйхельмана были идейные источники: немецкая политическая мысль о «националистической федерации”, социалистические идеи и национализм. Они также соответствовали геополитическим интересам в Восточной Европе и борьбе с большевизмом. Концепции Луцкевича и Эйхельмана выражали надежду на создание основ государственности их стран.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 1
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Giełdy” robotnicze w Imperium Rosyjskim jako fenomen rewolucji 1905 roku
Workers’ “exchanges” in the Russian Empire as a phenomenon of the 1905 Revolution
Autorzy:
Łaniewski, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951153.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
“exchange” (birzha)
1905 Revolution
Russian Empire
right to the city
social movements
„giełda” robotnicza
rewolucja 1905 roku
Imperium Rosyjskie
prawo do miasta
ruchy społeczne
Opis:
W artykule po raz pierwszy w polskiej historiografii została poddana analizie kwestia „giełd” robotniczych w okresie rewolucji 1905 r. w zachodnich częściach Imperium Rosyjskiego. Na podstawie wspomnień, materiałów archiwalnych oraz opracowań autor opisuje praktykę polityczną rewolucjonistów w postaci masowych zgromadzeń miejskich oraz „okupacji” przestrzeni publicznej. Ponadto zwraca uwagę na lokalizacje oraz polityczne zabarwienie „giełd” robotniczych, których charakter oraz zasady funkcjonowania rozpatrywane są przez pryzmat badań nad nowoczesnymi ruchami społecznymi oraz koncepcję „prawo do miasta”.
The article is the first analysis in historiography of the issue of workers’ “exchanges” (birzhas) during the revolution of 1905 in western parts of the Russian Empire. On the basis of memories, archival materials and studies, the author analyses the political practice of revolutionaries in the form of mass urban meetings and the “occupation” of public space. In addition, attention is paid to the location and political colouring of the “exchanges”, whose character and operating principles are examined through the prism of research into modern social movements and the concept of “the right to the city”.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2019, 51, 1; 5-28
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Hettman von Klein Reussen”: the image of Kyrylo Rozumovsky in the mid-eighteenth-century early printed books and engravings from the Razumovskys’ family collection
Autorzy:
Potapenko, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112133.pdf
Data publikacji:
2024-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Kyrylo Rozumovsky
Mykhail Kozachynsky
Johann Christian Gottfried Fritzsch
Georg Friedrich Schmidt
engraving
panegyric
family library
hetman
the Hetmanate
the Russian Empire
Kyryło Rozumowski
Mykhaił Kozachyński
rycina
panegiryk
bibliotheca rodzinna
Hetmanat
Imperium Rosyjskie
Opis:
The article examines the early printed panegyric Philosophia Aristotelica by Mykhail Kozachynsky (1745) and the engraved portraits of the Ukrainian hetman Kyrylo Rozumovsky by Johann Christian Gottfried Fritzsch (1750) and Georg Friedrich Schmidt (1762). These items belong to the collection of books and memorabilia owned by the Razumovsky noble family, specifically their Razumovskiana. The narrative and visual sources are treated through the prism of their commemorative significance and relevance for studying the early modern history of Ukraine.
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2024, 18, 1; 179-205
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jego Świątobliwość uznaje, że lepiej będzie kontynuować wojnę, tym bardziej kiedy jest nadzieja na zwycięstwo”. Aktywność dyplomacji papieskiej podczas konfliktu polsko-tureckiego z lat 1633–1634
«Его Святейшество признает, что будет лучше продолжать войну, особенно когда есть надежда на победу». Деятельность папской дипломатии во время польско-турецкого конфликта 1633–1634 гг
Autorzy:
Duda, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969516.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Stolica Apostolska
Rzeczpospolita Obojga Narodów
Imperium Osmańskie
Holy See
Polish-Lithuanian Commonwealth
Ottoman Empire
Святейший Престол
Речь Посполитая
Османская империя
дипломатия
Opis:
В статье рассматривается деятельность папской дипломатии в период польско-турецкой войны 1633–1634 гг. Особое внимание было уделено папской концепции убеждения Владислава IV Ваза начать наступательную войну против Османской империи – обещанием передачи субсидии и созданием флота христианских государств. Основой работы является рукописная переписка папского нунция в Варшаве Онората Висконти с Государственным секретариатом, собранная в Archivio Segreto Vaticano и в Biblioteca Apostlica Vaticana.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2019, XVI, 2; 75-97
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Krzewiciele polskich idei " . Duchowni katoliccy zesłani do Imperium Rosyjskiego- czasy polskiej niewoli narodowej
"Propagators of polish ideas". Catholic priests exiled to the russian empire - the times of polish national bondage
Autorzy:
Niebelski, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218371.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
duchowni katoliccy
niewola narodowa
Imperium Rosyjskie
powstania narodowe
represje
zesłańcy
abp Zygmunt Szczęsny Feliński
o. Krzysztof Szwermicki
ks. Walerian Gromadzki
ks. Wincenty Przesmycki
ks. Józef Rozaga
ks. Mateusz Wejtt
ks. Fryderyk Jozafat Żyskar
catolish clergys
national captivity
the Russian Empire
national uprising
reprisals
exiles
Opis:
Opracowanie traktuje o dziejach polskiego katolickiego duchowieństwa zsyłanego do Rosji za udział w antyrosyjskich spiskach i powstaniach zbrojnych oraz stającego w obronie ograniczanego i prześladowanego Kościoła czasów zaborów, dokładnie od 1767 r. (od porwania w Warszawie dwóch biskupów i potajemnego wywiezienia do Rosji) aż po pierwszą dekadę XX w., gdy władze carskie zsyłały głównie za sprawy kościelne. Indywidualne losy księży zesłańców przedstawione są na tle carskiej polityki represyjnej, po takich zdarzeniach, jak konfederacja barska (1768-1772), powstanie kościuszkowskie 1794, wojna Napoleona z Rosją 1812, powstanie listopadowe 1830-1831, spiski dwóch następnych dekad, powstanie styczniowe 1863-1864 oraz likwidacja Kościoła unickiego w 1839 na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczpospolitej i w 1875 r. w Królestwie Polskim. Księży zesłańców, podobnie też świeckich skazywano na różne rodzaje kar: na katorgę, osiedlenia oraz tzw. zamieszkanie pod nadzorem policyjnym. Kierowano ich w różne regiony Rosji, katorżników głównie na Syberię Wschodnią: do guberni irkuckiej, a zwłaszcza w tereny za Bajkałem do kopalń i fabryk. Na ogół pracowali tylko okresowo, bywali też zakuwani w kajdany. Część zesłańców utrzymywała się z rządowego zasiłku, datków płynących z kraju, niektórzy parali się różnym rzemiosłem, większość wegetowała. Miejscem katorgi znanym ze złej sławy były kopalnie w Akatui i Aleksandrowskim Zakładzie za Bajkałem, a najgłośniejszym miejscem licznego osiedlenia księży – wioska Tunka w Tunkińskiej Dolinie, w Sajańskich górach; w Akatui po 1864 zgromadzono ok. 70 księży katorżników, w Tunce w latach 1866-1866 osadzono 156. Co najmniej 930 duchownych zesłano do Imperium w przeciągu stu kilkudziesięciu lat. Z tego powróciło na polskie ziemie około 200, zmarło na Wschodzie ponad 150, los około 580 pozostałych jest nieznany. Być może pewna część z tej grypy jeszcze do kraju powróciła, ale na dzisiejszym etapie badań ustalić tego nie sposób. Pośród owych setek duchownych znalazło się aż 18 biskupów – wywiezionych do guberni rosyjskich (żaden nie został skazany na Syberię) lub relegowanych poza macierzyste diecezje. Z całej tej grupy dwóch biskupów zmarło na zesłaniu (unicki biskup nominat Jan Kaliński i Konstanty Łubieński), sześciu (Józef Gutkowski, Zygmunt Sz. Feliński, Adam Krasiński, Paweł Rzewuski, Karol Hryniewiecki, Franciszek A. Symon) musiało opuścić na zawsze Imperium Rosyjskie. Dziesiątki, a chyba nawet setki miejsc rozproszonych po całym Imperium Rosyjskim zostało naznaczonych prochami zmarłych tam zesłańców, w tym i duchownych katolickich. Z tych najbardziej znanych można wymienić m.in.: Petersburg, Archangielsk, Pinega, Perma, Galicz, Wiatka, Jarosław, Kirsanów, Spassk, Kostroma, Kazań, Saratów, Smoleńsk, Petropawłowsk, Iwandar, Odessa, za Uralem Maryińsk, Omsk, Tobolsk, Tomsk, Aczyńsk i dalej ku wschodowi – Irkuck, Czyta, Akatuj, Aleksandrowski Zawod, Nerczyńsk, a głównie wspomniana Tunka (16-17 księży tam pochowano) – szczególne miejsce i wymowny symbol zesłańczej udręki duchownych czasów polskiej niewoli narodowej. Najgłośniejsze postaci politycznych wygnańców XIX w., następnie dobrowolnie pozostających w Imperium Rosyjskim i pracujących dla Kościoła, to: proboszcz irkucki marianin o. Krzysztof Szwermicki, proboszcz w Tomsku ks. Walerian Gromadzki, proboszcz w Tobolsku Wincenty Przesmycki, proboszcz irkucki Józef Rozga, proboszcz w Krasnojarsku Mateusz Wejtt i proboszcz wielu parafii, m.in. w Dorpacie, Irkucku i Jamburgu – ks. Fryderyk Jozafat Żyskar. Abp. Zygmunt Szczęsny Feliński został przez Kościół katolicki kanonizowany. „Krzewiciele polskich idei” to rosyjskie pejoratywne określenie polskiego duchowieństwa jako fanatycznie przywiązanego do polskości i Kościoła, propagującego takież idee pośród swoich rodaków.
The article considers the history of Polish Catholic priests exiled to Russia for participating in anti-Russian conspiracy and armed uprisings and defending the constricted and persecuted Church in the times of partitions, precisely from 1767 (since the secret abduction of two bishops from Warsaw to Russia) to the first decade of the 20th century, when the tsarist authorities sentenced to exile mainly for church matters. Individual fortunes of the exiled priests are presented on the background of tsarist repression policy, after such events as Bar Confederation (1768-1772), the Kociuszko Uprising (1794), Napoleon’s war with Russia (1812), the November Uprising (1830-1831), con190 EUGENIUSZ NIEBELSKI spiracies of the two following decades, the January Uprising (1863-1864) and the elimination of the Uniate Church in 1839 in the eastern regions of the Old Poland and in the Kingdom of Poland in 1875. The exiled priests, similarly to lay exiles, were sentenced to various kinds of punishment: hard labour, settlement and the so called residence under police surveillance. They were directed to various regions of Russia, the labourers mainly to Eastern Siberia: to the Irkutsk Governorate, especially to the Transbaikal region to coal mines and factories. They usually worked periodically, sometimes they were shackled. Some exiles lived from a government allowance, donations from Poland, some engaged in various crafts, most vegetated. A place notorious for hard labour were the coal mines in Akatuy and Aleksandrov in the Transbaikal region and the best known for numerous settlement of priests was village Tunka in Tunka valley in the Sayan Mountains; in Akatuy after 1864 about 70 priests were detained, in Tunka in 1866-1866 there were 156. At least 930 priests were exiled to the Russian Empire in the course of a hundred and several dozen years. From this number about 200 returned to Poland, more than 150 died in exile, the fate of about 580 remaining ones is unknown. Some of these may have returned to Poland but it is impossible to establish at the present stage of research. Among the hundreds of priests were 18 bishops – exiled to the Russian governorates (none was exiled to Siberia) or expelled from their home dioceses. Two bishops died in exile (Uniate bishop nominee Jan Kaliński and Konstanty Łubieński), six (Józef Gutkowski, Zygmunt Sz. Feliński, Adam Krasiński, Paweł Rzewuski, Karol Hryniewiecki, Franciszek A. Symon) had to leave the Russian Empire for ever. The ashes of dead exiles and – among them – Catholic priests were scattered around tens or even hundreds of places around the Russian Empire. The best known among those places were: Saint Petersburg, Arkhangelsk, Pinega, Perm, Galich, Vyatka, Yaroslavl, Kirsanov, Spassk, Kostroma, Kazan, Saratov, Smolensk, Petropavlovsk, Ivandar, Odessa, beyond the Ural Mountains – Mariinsk, Omsk, Tobolsk, Tomsk, Achinsk and further East – Irkutsk, Chita, Akatuy, Aleksandrov, Nerchinsk, and the above mentioned Tunka (16-17 priests were buried there) – a particular place and a meaningful symbol of the torment of the exiled priests in the times of Polish national bondage. The most famous figures of political exiles of the 19th century, later remaining in the Russian empire at their own will and working for the Church, were: the parish priest of Irkutsk Józef Rózga, of Krasnoyarsk Mateusz Wejt and the parish priest of many parishes, among them Dorpat, Irkutsk and Yamburg, Rev. Fryderyk Jozafat Żyskar. The Archbishop Zygmunt Szczęsny Feliński was canonised by the Catholic Church. „Propagators of Polish ideas” was a pejorative Russian term to describe Polish clergy as fanatically attached to Polishness and the Church, propagating such ideas among their compatriots.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 111-190
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Stany Zjednoczone Europy” Winstona Churchilla, tłumaczenie
Autorzy:
Przemysław, Biskup,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894665.pdf
Data publikacji:
2020-08-10
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
integracja europejska
integracja gospodarcza
Wielki Kryzys
Paneuropa
Stany Zjednoczone Europy
relacje transatlantyckie
Imperium Brytyjskie i Wspólnota Narodów
European integration
economic integration
Great Depression
United States of Europe
Transatlantic Relations
British Empire and Commonwealth
W.S. Churchill
R. Coudenhove-Kalergi
G. Stresemann
A. Briand
E. Beneš
Opis:
The paper includes the full translation of Winston S. Churchill’s essay United States of Europe with the introduction and additional comments. The essay was published in February 1930 in the Boston-based „The Saturday Evening Post” weekly magazine. The text illustrates the state of the late-1920s European and Transatlantic debate on the economic and political integration in Europe, as well as the British politician’s personal views at that time. In comparison with the better-known Zurich speech of 1946, the translated text also demonstrates continuity of Churchill’s views. The key problems discussed in the Churchill’s essay are: economic ineffectiveness of Europe under the Versailles Treaty system; war debts and reparations, economic depression, and rise in nationalism; need for a new arrangement in European-American relations, as well as the Churchill’s assessment of different concepts of integration: the Paneuropean, the Imperial, and the Anglo-American one. Also, the essay presents the three circles concept which came into prominence after the Second World War. Opracowanie prezentuje pełne tłumaczenie eseju pt. Stany Zjednoczone Europy autorstwa Winstona Spencera Churchilla wraz z wprowadzeniem oraz komentarzami. Esej powstał w 1930 r. na potrzeby amerykańskiego tygodnika pt. „The Saturday Evening Post”. Dokumentuje on stan debaty nad integracją europejską po obu stronach Atlantyku na przełomie lat 20. i 30. XX w., a także osobiste poglądy brytyjskiego polityka w tym zakresie. W zestawieniu ze znanym przemówieniem Churchilla z Zurychu z 1946 r. esej stanowi świadectwo ciągłości jego koncepcji politycznych. Najważniejsze problemy poruszane w eseju Churchilla to: niewydolność gospodarcza Europy w ramach systemu wersalskiego; problem reparacji wojennych oraz kryzysu gospodarczego; wzrost nastrojów nacjonalistycznych; potrzeba zmiany zasad współpracy pomiędzy Europą a Stanami Zjednoczonymi; ocena koncepcji integracji: paneuropejskiej, imperialnej (w ramach Imperium Brytyjskiego) oraz w ramach wspólnoty narodów anglojęzycznych (ze szczególnym uwzględnieniem roli Kanady). W eseju przedstawiono również podstawowe założenia koncepcji „trzech kręgów”, która stała się znana po II wojnie światowej.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2012, 2 (25); 112-144
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tatarski czyn” Norwida między hierarchią a erupcją (semantyka, konteksty, konsekwencje)
Norwids "tatarski czyn". Between hierarchy and eruption (semantics, contexts, and consequences)
Autorzy:
Zehnder, Christian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117452.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Mickiewicz
Cieszkowski
polski romantyzm
Promethidion
aktywizm romantyczny
filozofia czynu
Imperium Rosyjskie
orientalizm
Polish Romanticism
Romantic activism
philosophy of action
Russian Empire
Orientalism
Opis:
Opierając się na polemice między Stanisławem Cywińskim a Ignacym Fikiem z lat 30. XX w. artykuł rozróżnia dwa sposoby rozumienia norwidowskiego wyrażenia „tatarski czyn”: jako ‘akcja’ lub jako ranga (z rosyjskiego czin według carskiej Tabeli rang). Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób erupcyjne i hierarchiczne odczytania „tatarskiego czynu” wpłynęły na opinie na temat Promethidiona (1851) i, szerzej, na norwidowską krytykę utopijnej myśli polskiego romantyzmu i rosyjskiej polityki. Adam Mickiewicz w latach dwudziestych i trzydziestych XIX w. wskazywał na homonimię między wyrazami czyn a czin oraz na jej potencjał w tworzeniu ambiwalencji między pozornie nieprzystającymi wyobrażeniami erupcji i hierarchii. Ponadto Mickiewicz powiązał oba rozumienia słowa czyn ze stereotypową tatarską lub mongolską „azjatyckością”. Pod tym względem sformułowanie Norwida jest konwencjonalne. Oryginalne jest jednak to, jak Norwid obraca wcześniejsze idee Mickiewicza przeciwko późniejszym poglądom autora Dziadów, który w swoich prelekcjach paryskich zdaje się gloryfikować „czyn tatarski”. W przeciwieństwie do „krwawej drabiny” rosyjskiej biurokracji i irracjonalnej tendencji w aktywizmie Mickiewicza, Norwid proponuje „stopniową pracę”, której kulminacją, a nie erupcją, jest czyn. Ten aspekt wyobraźni Norwida ukazany jest w równoległej lekturze z myślą filozofa Augusta Cieszkowskiego, który w swoich Prolegomenach do historiozofii określił historię jako „tkaninę czynów” prowadzącą do instytucji. W podobny sposób pozytywne wyobrażenie Norwida o czynie, czyli jego rewizja romantycznego akty-wizmu, powinno sytuować się poza alternatywami erupcji i hierarchii.
Drawing on a scholarly polemic of the 1930s, this paper differentiates between two ways of understanding and translating Cyprian Norwid’s formula “tatarski czyn,” as ‘Tatar deed’ (from the Polish czyn) or as ‘Tatar rank’ (from the Russian chin according to the Tsarist Table of Ranks). The aim is to show how the eruptive versus the hierarchical readings of “tatarski czyn” have influenced the opinions on Norwid’s dialogic treatise Promethidion (1851) and, more generally, on his criticism of the utopian thought of Polish Romanticism and of Russian po-litics. It was Adam Mickiewicz who in the 1820s and 1830s pointed to the homonymy between czyn and chin and its potential in enacting ambivalences between the seemingly incommensurable imaginaries of eruption and hierarchy. Moreover, Mickiewicz already linked both understandings of czyn with a stereotypical Tatar, or Mongolian, “Asianness.” In this respect, Norwid’s formula is fairly conventional. What is genuinely original, however, is how Norwid turns Mickiewicz’s earlier ideas against those of the later Mickiewicz who, in his Paris Lectures on the Slavs (1840–1844), seems to glorify the “Tatar deed.” In contrast to the “bloody ladder” of Russian bureaucracy and the irrational tendency in Mickiewicz’s activism, Norwid suggests a “gradual labor” culminating in, not erupting with, the deed (Promethidion). This aspect of Norwid’s metaphorical thought is shown in a parallel reading with the philosopher August Cieszkowski who, in his Prolegomena to Historiosophy (1838), conceptualized history as a “texture of deeds” leading to institutions. Similarly, Norwid’s positive notion of the deed, i.e. his revision of Romantic activism, should be situated beyond the alternatives of eruption and hierarchy.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37; 17-42
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wykazują najwyższą skłonność do emigracji”: exodus Żydów z Imperium Rosyjskiego. Mikrohistoria wybranych sztetli Podlasia
‘They Show a Strong Inclination for Emigration’: the Exodus of Jews from the Russian Empire. A Microhistory of Selected Shtetls in Podlasie
Autorzy:
Konończuk, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763538.pdf
Data publikacji:
2020-12-07
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
emigration
Jews
Russian Empire
Podlasie
Grodno Guberniia
emigracja
Żydzi
Imperium Rosyjskie
gubernia grodzieńska
Opis:
W latach 1881–1914 z Imperium Rosyjskiego wyemigrowały 2 mln Żydów, z których 78 proc. osiedliło się w Stanach Zjednoczonych. Artykuł skupia się na lokalnym wymiarze wielkiej migracji. Jako studium przypadku wybrano dwie miejscowości na Podlasiu (Bielsk i Orlę), w większości zamieszkiwane przez Żydów. Podjęto próbę oszacowania poziomu migracji żydowskiej oraz pokazania jej anatomii, w tym kwestii związanych z uzyskiwaniem paszportu, nielegalnym przekraczaniem granicy i stosunkiem władz do exodusu Żydów.
In 1881–1914, two million Jews emigrated from the Russian Empire, with 78 per cent of them settling in the United States of America. The article focuses on the local dimension of the great migration. Two towns in Podlasie (Bielsk and Orle), mostly inhabited by Jews, serve as the case study. An attempt is made to estimate the size of the Jewish migration and to reveal its anatomy, including questions related to getting passports, illegal border crossing, and the attitude of the authorities to the Jewish exodus.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2020, 127, 3; 599-633
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Złoty wiek” misji rosyjskiej w Ziemi Świętej i na Athosie
The “Golden Age” of the Russian Mission in the Holy Land and Athos
Autorzy:
Pawełczyk-Dura, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026019.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
rosyjskie prawosławie
misja rosyjska w Ziemi Świętej
misja rosyjska na Athosie
Imperium Romanowów
Russian Orthodoxy
the Russian mission in the Holy Land
the Russian mission in Athos
the Romanov Empire
Opis:
Misyjna działalność rosyjskiego prawosławia ukierunkowana została w połowie XIX wieku na dwa szczególne dla Kościoła Wschodu miejsca – na Jerozolimę i na Athos. Ziemia Święta i Święta Góra skupiały w sobie duchową przeszłość chrześcijaństwa oraz ważną pod kątem ekspansywnej polityki zagranicznej państwa carów teraźniejszość. Budowały przyszłość, w której znaczne miejsce przypadło misji prawosławnej. Kształtując zarysowaną w niniejszym artykule przestrzeń religijną, duchowni – poddani Imperium Romanowów w okresie tak zwanego „złotego wieku” – stworzyli solidne podwaliny pod kształtowanie się wspólnot poza granicami ojczystego kraju. Historia misji w Ziemi Świętej i Athosie, rozkwitająca w połowie XIX wieku, naznaczona była aktywnością organizacyjną, budowlaną i naukową. Jej owoce zaprzepaściły wydarzenia rewolucji rosyjskich, kładące kres ich prężnemu rozwojowi i marginalizujące ich współczesne znaczenie.
In the mid-nineteenth century the missionary activity of Russian Orthodoxy was directed to two places that were special for the Church of the East – Jerusalem and Athos. The Holy Land and the Holy Mountain brought together the spiritual past of Christianity and the present, important in terms of the expansive foreign policy of the tsarist state. They were building a future in which the Orthodox mission had a significant place. By shaping the religious space outlined in this article, the clergy – subjects of the Romanov Empire during the so-called “golden age” created solid foundations for the formation of communities outside their home country. The history of missions in the Holy Land and Athos, exploded in the mid-nineteenth century, was marked by organizational, construction and scientific activities. Its fruits were lost in the events of the Russian revolutions which put an end to their dynamic development and marginalized their contemporary significance.
Źródło:
Nurt SVD; 2021, 1; 70-83
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Związek Radziecki -- Polska 1919-1989: w kręgu imperium"
Autorzy:
Strzembosz, Tomasz.
Powiązania:
Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza (Londyn) 1994, nr 257, s. 3
Data publikacji:
1994
Tematy:
Międzynarodowe seminarium nt.: Związek Radziecki -- Polska 1919-1989: w kręgu imperium (1994; Podkowa Leśna, woj. mazowieckie)
Opis:
Seminarium rosyjskich i polskich historyków w Podkowie Leśnej.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
600 lat stosunków dyplomatycznych Polska-Turcja : historia i teraźniejszość = 600 yıllık Polonya-Türk diplomatik ilişkilerinin : tarih ve bugünü = 600 years of Polish-Turkish diplomatic relations : history and the present
Sześćset lat stosunków dyplomatycznych Polska-Turcja
600 yıllık Polonya-Türk diplomatik ilişkilerinin : tarih ve bugünü
600 years of Polish-Turkish diplomatic relations : history and the present
Współwytwórcy:
Pastusiak, Longin (1935- ). Redakcja
Akademia Finansów i Biznesu Vistula (Warszawa). pbl
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Warszawa : Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Dyplomacja polska
Dyplomacja turecka
Historia
Polityka zagraniczna
Materiały konferencyjne
Opis:
Materiały z konf., 22 października 2014 r., Warszawa.
Bibliogr. przy niektórych ref.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Historia jednego życia autorstwa Franciszka Żulichowskiego. Rosja i Rosjanie u granic Carskiego Imperium na przykładzie powiatu olkuskiego w latach 1897–1914
“The Story of One Life” by Franciszek Żulichowski. Russia and Russians on the border of the Tsarist Empire on the example of the Olkusz region in the years 1897–1914
Autorzy:
Kamionka, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343680.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Olkusz
Olkusz County
Congress Poland
Tsarsit Empire
Russian Administration
Kielce Governorate
powiat olkuski
Królestwo Polskie
Imperium Carskie
rosyjska administracja
gubernia kielecka
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie życia codziennego w powiecie olkuskim na przełomie XIX i XX wieku, zwłaszcza w aspekcie relacji między Polakami a Rosjanami. W omawianym okresie Olkusz należał do guberni kieleckiej Królestwa Polskiego i był jednym z najbardziej wysuniętych na zachód regionów rozległego Imperium Rosyjskiego. Ze względu na położenie, na stosunki w mieście wpływ miały nie tylko poglądy narodowowyzwoleńcze Polaków, ale także ich życie na obszarze granicznym, gdzie przemyt był na porządku dziennym. W artykule autor pragnął szczególnie przeanalizować postępującą rusyfikację, dzięki fragmentom niepublikowanych pamiętników, ale także ważne i złożone relacje społeczne między Polakami i Rosjanami. Autor wykorzystał przede wszystkim fragmenty nieopublikowanego do tej pory pamiętnika autorstwa Franciszka Żulichowskiego Historia jednego życia
The article aims to present everyday life in the Olkusz poviat at the end of the 19th and the beginning of the 20th century, especially in terms of relations between the Poles and Russians. In these times, Olkusz belonged to the Kielce Governorate of the Kingdom of Poland, and was one of the most western regions in the vast Russian Empire. Due to its location, relations in the city were influenced not only by Poles' national liberation views, but also by arranging their lives on the border, where, for example, smuggling was an everyday issue. The article, however, particularly analyzed the russification of Poles at that time, thanks to excerpts from unpublished diaries, but also important and interesting social relations between Poles and Russians.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2022, 8, 2; 11-33
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adam Honory Kirkor i gazeta „Nowoje Wriemia” – nieznana karta polsko-rosyjskiej historii intelektualnej
Autorzy:
Banaszkiewicz, Mikolaj
Kotov, Aleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1550928.pdf
Data publikacji:
2021-08-18
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Russian Empire
Adam Honory Kirkor
‘Novoye Vremya’
the Era of the Great Reforms
social change
Imperium Rosyjskie
„Nowoje Wriemia”
epoka wielkich reform
zmiana społeczna
Opis:
Artykuł traktuje o największym przedsięwzięciu wydawniczym Adama Honorego Kirkora (1818/1819–1886) – ogólnorosyjskiej gazecie codziennej „Nowoje Wriemia”. Tytuł nieodmiennie kojarzony z nacjonalizmem rosyjskim był w swoich początkach (1868–1871) organem prasowym służącym porozumieniu polsko-rosyjskiemu po powstaniu styczniowym. Liczne prace o wydawcy-redaktorze dziennika niewiele uwagi poświęcają petersburskiemu okresowi jego biografii, a już całkowicie rezygnują z omówienia politycznego dzieła życia A.H. Kirkora. Artykuł jest pierwszą próbą uzupełnienia tej luki. Autorzy wpisują powstanie i funkcjonowanie gazety „Nowoje Wriemia” w kontekst debat o przemianach w Imperium Rosyjskim „epoki wielkich reform” (lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte XIX w.). Transformacja struktur społecznych i dojrzewająca myśl nacjonalistyczna to centralne zagadnienia publicystyki tamtego czasu; stosunek do tych zjawisk określał identyfikację ideową poszczególnych organów prasowych. „Nowoje Wriemia” wpisywało się w nurt tzw. partii arystokratycznej, broniącej zastanej hierarchii społecznej (z typową dla niej dominacją warstw uprzywilejowanych) i sprzeciwiającej się polityce rusyfikacji zachodnich peryferii imperium pod płaszczykiem haseł egalitarystycznych. W artykule przedstawiono programowe wystąpienia dziennika w zestawieniu z wystąpieniami gazety „Wiest’ ”, będącej tubą propagandową partii arystokratycznej. Przywołano argumenty, jakimi posługiwali się przeciwnicy A.H. Kirkora: zarówno konserwatyści, jak i liberałowie. Wreszcie dokonano weryfikacji prezentowanych na łamach gazety poglądów z opiniami A.H. Kirkora, formułowanymi (anonimowo i pod nazwiskiem) w popetersburskim okresie jego życia. Bazą źródłową artykułu są roczniki gazet „Wiest’”, „Nowoje Wriemia”, „Wiestnik Zapadnoj Rossii” i „Gołos”, a także niewykorzystywane dotąd materiały ze spuścizny A.H. Kirkora w Bibliotece Jagiellońskiej.
The article deals with the largest publishing project of Adam Honory Kirkor (1819–1886), namely the Russia-wide ‘Novoye Vremya’ daily. In its early years (1868–1871), the newspaper, invariably associated with Russian nationalism, was one of the press organs that advocated Polish-Russian reconciliation after the January Uprising. In most cases, the numerous works about the principal publisher and editor of the daily pay little attention to the St. Petersburg period of his biography, and completely gloss over Kirkor’s political legacy. This article aims to fill this gap; its authors place the origins and functioning of ‘Novoye Vremya’ in the context of the debate on the changes that the Russian Empire underwent during ‘the Era of Great Reforms’ (i.e. in 1860s and 1870s). The principal focal points of journalistic discourse of that time were the transformation of society and of its structure and the ascendancy and development of nationalism: the ideological allegiance of individual press titles was predicated on their approach to these two phenomena. ‘Novoye Vremya’ formed part of the trend that was known as ‘the aristocratic party’, which wished to safeguard the existing social hierarchy (not least by preserving the dominant position of the privileged) and opposed the policy of Russification of the western peripheries of the empire under the guise of egalitarianism. The article presents the diary’s programmatic pieces, which are compared to those of the ‘Vest’’ newspaper, which was the propaganda outlet of the aristocratic party. It also discusses the arguments used by A.H. Kirkor’s opponents, both conservatives and liberals. Finally, the views stated by the newspaper are verified against Kirkor’s opinions that he formulated (openly or anonymously) after leaving St Petersburg. The source base of the article are the yearbooks of the newspapers ‘Vest’’, ‘Novoye Vremya’, ‘Vestnik Zapadnoy Rossii’ and ‘Golos’, as well as Kirkor’s understudied papers held in the Jagiellonian Library in Krakow.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2021, 20, 1; 191-224
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ADMINISTRACJA W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA IMPREZ MASOWYCH W HISTORYCZNYM UJĘCIU PRZEKROJOWYM
ADMINISTRATION FOR THE SAFETY OF MASS PARTS IN A HISTORICAL OVERVIEW
Autorzy:
Cichy, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443545.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
bezpieczeństwo imprez masowych w epoce starożytnej
kalendarium imprez masowych w Imperium Rzymskim
kolejność zajmowania miejsc na widowni
odpowiedzialności pomysłodawców wydarzeń społecznych
źródła finansowania wydarzeń społecznych
aktualny stan bezpieczeństwa imprez masowych
security of mass events in the ancient period
the schedule of mass events in the Roman Empire
the order of occupying seats in the audience
the responsibility of the originators of social events
sources of financing social events
the current state of security of mass events
Opis:
W opracowaniu poruszono zagadnienia bezpieczeństwa imprez masowych w epoce starożytnej, podstaw prawnych organizacji takich przedsięwzięć w antycznym Rzymie. Przedstawiono w nim także kalendarium imprez masowych w Imperium Rzymskim, kwestie kolejności zajmowania miejsc na widowni oraz problem odpowiedzialności pomysłodawców wydarzeń społecznych, a także źródła finansowania. W dalszej części przedstawiono aktualny stan bezpieczeństwa imprez masowych i wskazano tragedie na stadionach, które doprowadziły do obecnego stanu systemów prewencji.
The publication discusses the security issues of mass events in the ancient era, the legal basis for the organization of such ventures in ancient Rome. It also shows the calendar of mass events in the Roman Empire, the issues of the order of occupying seats in the audience and the problem of the responsibility of the originators of social events, as well as the sources of financing. The next part presents the current state of safety of mass events and shows the tragedies in stadiums that led to the current state of prevention systems.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2018, 2, XVIII; 173-184
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies