Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "immunosuppressive therapy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Immunosuppressive treatment during pregnancy as a potential factor changing magnesium, calcium and phosphorus levels in hard tissues of female rats and their offspring
    Autorzy:
    Styburski, D.
    Goschorska, M.
    Zwierello, W.
    Skorka-Majewicz, M.
    Baranowska-Bosiacka, I.
    Kabat-Koperska, J.
    Chlubek, D.
    Gutowska, I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1192805.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Tematy:
    immunosuppressive therapy
    pregnancy
    elements content
    bone
    tooth
    Opis:
    Immunosuppressive therapy is necessary to prevent transplant rejection, also in the case of pregnant transplant recipients, which means that the medications may influence foetal development. An ideal immunosuppressive regimen should provide for excellent immunosuppression with minimal or no side effects. Yet, current immunosuppressive therapy regimens commonly used in clinical applications fail to meet this criterion. One of the complications caused by immunosuppressive drugs are mineralisation disorders in hard tissues. Therefore, in this study, we evaluated the impact of three regimens of immunosuppressive therapy used after renal transplantation, containing medications which are indicated (prednisone, cyclosporine A (CsA), tacrolimus (Tc)) and contraindicated (mycophenolate mofetil (MMF), everolimus) during pregnancy on the concentrations of essential minerals, calcium (Ca), phosphorus (P) and magnesium (Mg), affecting normal bone formation. The samples were analysed using inductively coupled plasma optical emission spectrometry (ICP-OES, ICAP 7400 Duo, Thermo Scientific) equipped with a concentric nebuliser and a cyclonic spray chamber. The immunosuppressive regimens under study had no effect on the levels of Mg and P, but they did contribute to increased bone Ca levels in the mothers in the group receiving Tc, MMF and prednisone and group receiving CsA, everolimus and prednisone. In the offspring of tested mother rats, immunosuppressive therapies may affect Mg levels in hard tissues. The immunosuppressive regimens administered at therapeutic doses are harmful to rat foetuses as evidenced by the small number or lack of offspring in the tested groups.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2021, 26, 1; 225-240
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patient care after heart and kidney transplantation - case report
    Autorzy:
    Brzozowski, A.
    Jaroszynski, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3321.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    human disease
    transplantation
    patient
    care
    heart
    kidney
    therapy
    immunosuppressive therapy
    transplant
    rejection risk
    Źródło:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research; 2014, 08, 1
    1898-2395
    Pojawia się w:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktualne zasady terapii stwardnienia rozsianego
    Current therapy of multiple sclerosis
    Autorzy:
    Bartosik-Psujek, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058865.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    stwardnienie rozsiane
    leczenie rzutu
    terapia immunomodulująca
    terapia immunosupresyjna
    leczenie
    objawowe
    multiple sclerosis
    treatment of relapse
    immunomodulatory therapy
    immunosuppressive therapy
    symptomatic
    treatment
    Opis:
    Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune disease of the nervous system leading to irreversible disability. The currently used therapies in MS include treatment of relapse, disease-modifying therapies and symptomatic therapy. Steroid treatment is used for therapy of relapse. For disease-modifying therapies three different interferon beta products (IFN), glatiramer acetate (GA), natalizumab and mitoxantrone are approved. All those agents significantly reduce disease activity and delay the increase of disability in relapsing-remitting MS. The highest efficacy for IFN was shown in a very early phase of disease. Natalizumab represents the second-line therapy and is used for the ineffectiveness of IFN or GA treatment, in particular in the MS with frequent relapses. Mitoxantrone is approved for reducing neurologic disability and/or the frequency of clinical relapses in patients with worsening relapsing-remitting or secondary progressive MS. Symptomatic treatment includes spasticity, pain, fatigue, bladder dysfunction, depression and cognitive impairment therapies.
    Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest autoimmunologiczną chorobą układu nerwowego prowadzącą do nieodwracalnego kalectwa. Obecnie ordynowana terapia w SM obejmuje leczenie ostrego rzutu choroby, stosowanie leków immunomodulujących wpływających na naturalny przebieg schorzenia oraz leków objawowych eliminujących lub zmniejszających dodatkowe objawy towarzyszące stwardnieniu rozsianemu. W leczeniu rzutu choroby stosuje się sterydoterapię. Standardowy schemat podawania to 500 lub 1000 mg metyloprednizolonu przez 3 lub 5 dni. Do leczenia immunomodulującego zostały zaaprobowane preparaty interferonu beta (IFN), octan glatirameru (GA), natalizumab oraz mitoksantron. Wszystkie te preparaty istotnie zmniejszają aktywność choroby (mniejsza częstość rzutów, dłuższe okresy między rzutami, mniejsza liczba zmian w badaniu MRI) oraz opóźniają powstawanie niesprawności u chorych. Największą skuteczność IFN wykazano u chorych z postacią rzutowo-remisyjną przy rozpoczęciu leczenia w najwcześniejszym okresie choroby. Natalizumab jest lekiem drugiego rzutu, zalecanym w przypadku nieskuteczności leczenia IFN lub GA, szczególnie w SM z częstymi rzutami choroby. Podobne zastosowanie ma mitoksantron, rekomendowany do leczenia pacjentów z szybko postępującą niesprawnością i częstymi rzutami oraz w postaci wtórnie postępującej. Inne leki immunosupresyjne nie mają rejestracji do stosowania w SM, ponadto ograniczeniem terapii immunosupresyjnych są poważne działania niepożądane. W leczeniu objawowym stosuje się preparaty zmniejszające spastyczność, ból, zmęczenie, zaburzenia w oddawaniu moczu, depresję czy zaburzenia poznawcze.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 2; 126-131
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przypadek choroby Takayasu u 25-letniego mężczyzny
    Takayasu arteritis in 25-years-old man – case report
    Autorzy:
    Dąbrowski, Piotr
    Świder, Grzegorz
    Dąbrowska, Małgorzata
    Guz, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437919.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    choroba Takayasu
    zapalenie dużych naczyń
    deficyt tętna
    leczenie immunosupresyjne
    Takayasu arteritis
    large vessel vasculitis
    pulse deficit
    immunosuppressive therapy
    Opis:
    Choroba Takayasu, nazywana chorobą bez tętna lub zespołem łuku aorty, należy do grupy układowych zapaleń dużych naczyń. Wśród przyczyn wymienia się zaburzenia immunologiczne, czynniki genetyczne i środowiskowe. Dotyczy głównie ludzi młodych, w przeważającej większości kobiet. W przebiegu choroby dochodzi do powstawania nacieku zapalnego w obrębie ściany naczynia z tworzeniem ziarniny zapalnej oraz zwężeniem lub zamknięciem światła tętnicy. Wstępne objawy choroby są niecharakterystyczne. Należą do nich złe samopoczucie, gorączka, nocne poty, utrata wagi, uczucie zmęczenia. Dalsze objawy zależą od klinicznej manifestacji niedokrwienia. Złotym standardem diagnostycznym w chorobie Takayasu jest arteriografia rentgenowska, coraz częściej zastępowana angiografią metodą tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego. W monitorowaniu aktywności choroby przydatne okazują się badania laboratoryjne, w tym szybkość opadania erytrocytów, białko C-reaktywne i interleukina 6. W leczeniu stosuje się immunosupresję. Terapia wspomagająca to przezskórna angioplastyka balonowa i zabieg chirurgiczny. W pracy przedstawiono przypadek 25-letniego mężczyzny z chorobą Takayasu rozpoznaną na podstawie deficytu tętna na jednej z kończyn. W angiografii metodą tomografii komputerowej uwidoczniono rozległy naciek zapalny ściany aorty od wysokości łuku aorty do poziomu odejścia pnia trzewnego z krytycznym zwężeniem tętnicy podobojczykowej lewej. W wyniku zastosowanej terapii immunosupresyjnej uzyskano kontrolę objawów choroby, w tym powrót tętna na kończynie oraz znaczącą redukcję nacieku zapalnego aorty, bez wpływu na średnicę zwężonych naczyń..
    Takayasu arteritis also referred to as pulseless disease, or aortic arch syndrome is the systemic large vessels vasculitis. The cause of this is uncertain, but immunologic, genetic, and environmental factors have been suggested. This disorder occurs especially among young women. It leads to inflammatory infiltration, stenosis, or occlusion of the vascular lumen. Initial systemic illness with malaise, fever, night sweats, weight loss, and fatique are uncharacteristic. Further manifestation of the disease is due to ischaemia. X-ray arteriography is the diagnostic “gold standard”, recently replaced by computed angiotomography or magnetic resonance angiography. Elevation of the erythrocyte sendimentation rate, C-reactive protein, and interleukin 6 are the crucial laboratory tests in monitoring the activity of the disease. Acute-phase signs are dramatically relieved by immunosuppresive therapy. Early immunosuppressive treatment may reduce vascular complication. Invasive therapy like percutaneous balloon angioplasty and surgical procedures play a major role in late stages. We described a patient 25 years of age with Takayasu disease, revealed by the absent pulse on one of limb. The computed angiotomography was crucial to confirm the presence and severity of the inflammation of aortic walls and left subclavian artery occlusion. The immunosuppressive treatment resulted in symptoms and aortic inflammation relieving. Occluded arteries diameters remained unchanged.
    Źródło:
    Medical Review; 2012, 2; 256-261
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Severe atopic dermatitis in children: therapeutic dilemmas
    Atopowe zapalenie skóry o ciężkim przebiegu u dzieci: dylematy terapeutyczne
    Autorzy:
    Lis-Święty, Anna
    Milewska-Wróbel, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034806.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adherence
    atopic dermatitis
    immunosuppressive drugs
    therapy
    Opis:
    Atopic dermatitis is the most common skin disorder diagnosed in early childhood. Some children do not experience a relief of symptoms as they get older, and severe atopic dermatitis may develop, with manifestations including widespread skin lesions and unremitting itching. The disease is both physically and emotionally disabling, and significantly compromises the patient’s quality of life. Indications to intensify therapy include resistance to topical treatment and multidrug resistance. However, in many cases non-adherence to the treatment regimen, including inadequate skin care techniques, contribute to the development of severe or refractory atopic dermatitis. Persistent eczematous lesions may be a result of exacerbating environmental factors, secondary infection, and hypersensitivity reactions to topical treatments or other allergens. Wet-wrap treatment with topical corticosteroids, narrow-band UVB phototherapy and systemic immunosuppressive drugs, such as cyclosporine A, methotrexate, mycophenolate mofetil and azathioprine, are recommended for the treatment of severe atopic dermatitis in children. However, there are no evidence-based guidelines for using these agents. Systemic corticosteroids should be avoided, but they can be used for a short period of time for the immediate relief of acute flares before introducing other therapies. Patients need a holistic approach including education and modern biopsychosocial techniques. Paediatric studies are currently under way to test the safety and tolerability of dupilumab which was approved by the US Food and Drug Administration in 2017 for the treatment of adults with moderate-to-severe atopic dermatitis.
    Atopowe zapalenie skóry jest najczęstszym schorzeniem skóry rozpoznawanym we wczesnym dzieciństwie. U części dzieci objawy nie łagodnieją w miarę dorastania, lecz rozwija się atopowe zapalenie skóry o ciężkim przebiegu z uogólnionymi zmianami skórnymi, uporczywym świądem; choroba przyczynia się do cierpienia fizycznego i psychicznego, znacząco pogarszając jakość życia. Sygnałem do intensyfikacji terapii powinna być oporność na leczenie zewnętrzne i wielolekowość. Jednak w wielu przypadkach przyczyną ciężkiego i opornego na terapię atopowego zapalenia skóry jest niedostosowanie się do zaleceń terapeutycznych (non-adherence), w tym nieprawidłowa pielęgnacja skóry. Uporczywość zmian wypryskowych może być także skutkiem narażenia na środowiskowe czynniki drażniące, wtórnej infekcji, reakcji nadwrażliwości na leki zewnętrzne czy inne alergeny. W ciężkim atopowym zapaleniu skóry u dzieci zaleca się stosowanie mokrych opatrunków z kortykosteroidami miejscowymi, fototerapii światłem wąskopasmowym UVB, ogólnoustrojowych leków immunosupresyjnych, takich jak cyklosporyna A, metotreksat, mykofenolan mofetylu i azatiopryna. Brak jest wytycznych opartych na dowodach naukowych dotyczących leczenia tymi lekami. Należy unikać kortykosteroidów ogólnych, ale można zastosować krótkotrwałą terapię w celu szybkiego opanowania dużych zaostrzeń przed wdrożeniem innych form leczenia. Pacjenci wymagają podejścia holistycznego, obejmującego edukację i stosowanie nowoczesnych technik biopsychospołecznych. W populacji pediatrycznej obecnie prowadzone są badania kliniczne oceniające bezpieczeństwo i tolerancję dupilumabu, leku biologicznego zaaprobowanego w 2017 roku przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w leczeniu umiarkowanego i ciężkiego atopowego zapalenia skóry u dorosłych.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 376-380
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies