Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ideał wychowawczy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Dychotomia postrzegania bohaterstwa w opinii oficerów starszych Sił Zbrojnych RP
The dychotomy of the perception of hero in the opinion of senior officers the Polish Armed Forces
Autorzy:
Krakowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056505.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
patriotyzm
antypatriotyzm
ideał wychowawczy
bohater
antybohater
patriotism
ant patriotism
educational ideal
hero
antyhero
Opis:
Patriotyzm jako kategoria etyczno-moralna pełni ważną rolę w życiu społecznym w tym także w utrzymaniu zdolności państwa do zapewnienia oczekiwanego poziomu bezpieczeństwa narodowego. Obecne szerokie pojmowanie patriotyzmu i jego roli wynika z tradycji kulturowej a determinowane było ponad tysiącletnią burzliwą historią państwa polskiego. Aby kształtować postawy patriotyczne (obywatelskie przedkładanie dobra wspólnego nad dobro osobiste) celowym jest posługiwać się w procesie wychowania wzorcami osobowymi patriotyzmu i antypatriotyzmu. Poprzez poszukiwanie i wskazywanie ideałów moralnych, epistemicznych, w tym także patriotycznych na potrzeby praktyki wychowawczej zaspokaja się oczekiwanie młodzieży na autorytety, wzorce osobowe posiadające te wszystkie cechy, wartości do których w działalności wychowawczej dążymy. Celem badań była identyfikacja współczesnych wzorców patriotycznych oficerów starszych Sił Zbrojnych RP. W badaniach własnych zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, technikę ankietowania. Wyniki badań pozwalają na następujący wniosek ogólny: zauważalna dychotomia postrzegania postaci jako wzorców patriotyzmu lub antypatriotyzmu jest konsekwencją postrzegania tych samych czynów dwubiegunowo - jako bohaterstwa lub antybohaterstwa.
Patriotism as an ethical and moral category plays an important role in social life, including maintaining the state's ability to ensure national security. The current wide understanding of patriotism and its role follows from the cultural tradition and was determined by over a thousand years of turbulent history of the Polish state. To shape patriotic loyalism (common good over personal good), it is purposeful to use patterns of patriotism and anti-patriotism in the process of education. By seeking and emphasizing a moral and epistemic ideals, including patriotic ones for the needs of educational practice, the young people's expectations for authorities, personal patterns possessing all these qualities and values that we strive for in educational activity are satisfied. The aim of the study was to identify contemporary patriotic patterns of officers of the senior Polish Armed Forces. The article presents the results of research on the personal patterns of senior officers. A noticeable dichotomy of perceiving characters as models of patriotism or anti-patriotism is a consequence of perceiving the same bipolar acts - as heroism or anti-heroism.
Źródło:
Wiedza Obronna; 2021, 2; 11--28
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowieczeństwo jako (nie)zbędna kategoria refleksji pedagogicznej? O ponowoczesnym kryzysie teorii wychowania w obliczu wyzwania trans- i posthumanizmu
Humanity as an (in)dispensable category of pedagogical considerations? On postmodern crisis of the theory of education in the face of a challenge of trans- and posthumanism
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/428625.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
pedagogika
człowieczeństwo
ideał wychowawczy
ponowoczesność
transhumanizm
posthumanizm
filozofia
sofistyka
pedagogy
humanity
educational ideal
postmodernity
transhumanism
posthumanism
philosophy
sophistry
Opis:
W niniejszym artykule spróbuję przedstawić powód pojawienia się kryzysu teorii pedagogicznej w ponowoczesności oraz zaproponuję sposób jego przezwyciężenia. Będę argumentował, iż główny powód owego kryzysu ponowoczesnego wynika z jego kluczowej przesłanki, jaką jest „śmierć człowieka”. Zakwestionowanie człowieczeństwa jako uniwersalnie obowiązującej normy społecznej otworzyło przed praktyką wychowawczo-edukacyjną szerszy horyzont pluralizmu kulturowego. Jednocześnie pedagogika w ten właśnie sposób straciła swój najważniejszy punkt odniesienia, jakim jest ideał wychowawczy w postaci filozoficznie ugruntowanego obrazu człowieka. Ten kierunek rozwoju spowodował, że refleksja nad wychowaniem straciła współcześnie swoje filozoficzne korzenie na rzecz sofistycznie rozumianego konwencjonalizmu, co z kolei uniemożliwia powstanie ponowoczesnej teorii pedagogicznej. Możliwości przezwyciężenia tej trudnej sytuacji płyną z dwóch prądów filozoficzno-naukowych: transhumanizmu i krytycznego posthumanizmu. Będę argumentował, iż tylko ten drugi nurt może być traktowany jako obiecujący punkt widzenia, który mógłby ponownie połączyć myśl pedagogiczną z filozofią bez utraty uzyskanego w ponowoczesności pluralizmu kulturowego. To właśnie na gruncie posthumanizmu, jak będę chciał przekonać, pojawia się szansa stworzenia ponowoczesnej teorii wychowania.
In the present article I will try to show the reasons for the emerging crisis of pedagogical theory in postmodernity and propose a way of overcoming it. I will argue that the main reason of this postmodern crisis results from its key premise, which is the “death of man”. Throwing into question humanity as a universally obligating social norm opened a brighter view of cultural pluralism for educational praxis. However, in this way pedagogy lost its most crucial reference point which is the educational ideal in the form of a philosophically grounded image of man. This development resulted in the loss of pedagogy’s philosophical roots in favor sophistically understood conventionalism, which in turn indispose the rise of a postmodern pedagogical theory. Possibilities of overcoming this complex situation come two current philosophical-scientifi c movements: transhumanism and critical posthumanism. I will argue that only the latter promises the reconnection of pedagogy with philosophy without forfeiting the cultural pluralism achieved in postmodernity. On the posthuman ground, as I will argue, we find a chance to finally develop a postmodern theory of pedagogy.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2017, 2 (19); 35-57
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies