Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "hyperactivity" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Niepokojące zachowania dzieci w wieku przedszkolnym a styl radzenia sobie ze stresem ich matek
Alarming behaviour of preschool children and their mothers stress coping style
Autorzy:
Pilecki, Maciej Wojciech
Sobolewska-Bertman, Jadwiga
Cichocka, Barbara Anna
Kowal, Małgorzata
Balachowska, Dominika
Strycharczyk, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945480.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
aggression
agresja
alarming behaviour in preschool children
hyperactivity
maternal coping style
nadmierna ruchliwość
niepokojące zachowania dzieci w wieku przedszkolnym
nutrition
odżywianie
radzenie sobie matek w sytuacjach stresowych
Opis:
The aim of the study was to assess correlations between disturbing behaviour of preschool children and their mothers’ styles of coping with stress. It was not the authors’ intention to analyse mothers’ attitudes towards their children, but to explore constant, personality dependent pattern of coping with situations requiring adaptation. Material and method: Coping styles were assessed using the Coping Inventory for Stressful Situations (CISS). Behaviours divergent from normal were assessed using the Alarming Behaviour Questionnaire (ANZ). The study encompassed children aged 3 to 7 and their mothers from randomly chosen kindergartens located in all districts of Krakow, Poland. Final analysis included 325 children (162 girls and 163 boys) and their mothers. The children’s mean age at the time of study was 4.84 years (SD 1.188; range: 3-7 years). Results: Excessive mobility of children, aggression and excessive mobility combined with aggression correlate positively with their mothers’ stress coping style focused on avoidance (SSU). The same disturbing behaviours correlate with the subscale “engagement in surrogate activity” and, in the case of hyperactivity – with the subscale “seeking of social contacts”. In the case of hyperactive girls, we observed a positive correlation with maternal coping style focused on avoidance (SSU), with subscale “engagement in surrogate activity” (ACZ) and “seeking of social contacts” (PKT). Hyperactivity combined with aggression correlated positively with the subscale “engagement in surrogate activities” (ACZ). It turned out that in boys avoidance of eating and avoidance of certain dishes correlate positively with the subscale “seeking of social contacts” (PKT) in their mothers. Most correlations were subsequently confirmed by the t-test, where specific dichotomised ANZ scales [ANZ (-): alarming behaviour absent; ANZ (+): alarming behaviour present] were used as grouping variable. Conclusions: It appears that maternal coping style, going beyond the scope of mother-child relationship and being a manifestation of a particular personality trait, is correlated with occurrence of specific types of alarming behaviours in preschool children. Possible interpretations of these correlations are discussed.
Celem badania była ocena powiązania niepokojących zachowań dzieci w wieku przedszkolnym ze stylami radzenia sobie ze stresem ich matek. W swoim zamierzeniu badanie nie obejmowało postaw wobec dziecka, ale stałą osobowościową tendencję do radzenia sobie w sytuacjach wymagających adaptacji. Materiał i metoda: Do badania stylów radzenia sobie został użyty Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (Coping Inventory for Stressful Situations, CISS). Do badania zachowań odbiegających od normy wykorzystano Ankietę Niepokojących Zachowań (ANZ). Badaniem objęto dzieci w wieku od 3 do 7 lat, z losowo wybranych przedszkoli, z wszystkich dzielnic Krakowa, oraz ich matki. Ostatecznej analizie poddano dane 325 dzieci (162 dziewcząt i 163 chłopców) i ich matek. Średni wiek wyniósł 4,84 roku (SD 1,188; min. 3, maks. 7). Wyniki: Nadmierna ruchliwość dzieci, agresja oraz nadmierna ruchliwość połączona z agresją korelują dodatnio z prezentowanym przez matki stylem radzenia sobie ze stresem skoncentrowanym na unikaniu (SSU). Te same niepokojące zachowania korelują z podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ) oraz w wypadku nadmiernej ruchliwości z podskalą poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT). U dziewcząt z nadmierną ruchliwością obserwowano dodatnią korelację ze stylem radzenia sobie matki ze stresem skoncentrowanym na unikaniu (SSU), podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ) oraz poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT). Nadmierna ruchliwość z agresją wykazała dodatnią korelację z podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ). Okazało się, iż u chłopców unikanie jedzenia, unikanie określonych potraw korelują dodatnio z podskalą poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT) przez matki. Większość otrzymanych wyników korelacyjnych potwierdziła się w analizach testem t, gdzie zmienną grupującą stanowiły poszczególne zdychotomizowane skale ANZ [ANZ (-) - brak niepokojących zachowań, ANZ (+) - niepokojące zachowania obecne]. Wnioski: Wydaje się, że styl radzenia sobie ze stresem właściwy matce, wykraczający poza stosunek do dziecka i będący przejawem pewnej cechy osobowościowej, powiązany jest z występowaniem niektórych niepokojących zachowań u dzieci w wieku przedszkolnym. W tekście przedstawione zostały możliwe interpretacje obserwowanych zależności.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 3; 126-137
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skuteczność wielonienasyconych kwasów tłuszczowych w zespole nadpobudliwości psychoruchowej w świetle randomizowanych badań klinicznych
The efficacy of polyunsaturated fatty acids in attention deficit hyperactivity disorder in the light of randomised clinical studies
Autorzy:
Grygo, Magdalena
Wolańczyk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945453.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)
badania kontrolowane
children and adolescents
controlled trials
dzieci i młodzież
neurodevelopmental disorders
polyunsaturated fatty acids (PUFAs)
wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WKT)
zaburzenia neurorozwojowe
zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)
Opis:
Currently available on the market are many preparations belonging to dietary supplements containing polyunsaturated fatty acids (PUFAs). The article presents several of the hitherto carried out controlled trials evaluating the efficacy of PUFAs – series omega-3 and omega-6 (mainly docosahexaenoic acid – DHA and eicosapentaenoic acid – EPA) in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) or with other diagnoses and with ADHD symptoms. Different doses and different proportions of PUFAs were used in the studies. Similarly, the criteria of qualifying the children to the examined groups and the sizes of those groups differed. Furthermore, the time of using the supplementation differed. All those factors inhibit comparison of the studies and drawing conclusions. However, we could venture some generalization. Most studies indicated a significant improvement of ADHD symptoms in groups obtaining PUFAs in form of a mixture of DHA and EPA, as compared to the placebo. No clinically significant adverse effects of the supplementation were found. Despite the diversity and low amount of clinical studies which do not allow to draw a final conclusion about the PUFAs as an effective agent to treat ADHD patients, they may be useful as a supportive treatment in children, especially those with concomitant other neurodevelopmental disorders, such as specific disorders of scholastic skills development, general developmental disorders, and also those whose parents are willing to incur additional costs of treatment. Establishing exact indications for the use of PUFAs supplementation in ADHD children, as a method by choice, requires further studies.
Na rynku dostępnych jest obecnie wiele preparatów należących do grupy suplementów diety, zawierających w swoim składzie wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WKT). W artykule omówiono kilka z dotychczas przeprowadzonych kontrolowanych badan klinicznych oceniających skuteczność WKT serii omega-3 i omega-6 (głównie kwas dokozaheksaenowy - DHA i kwas eikozapentaenowy - EPA) u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) bądź z innymi diagnozami i objawami ADHD. W badaniach stosowano różne dawki i różne proporcje WKT Przyjęto różne kryteria kwalifikacji dzieci do badanych grup, różne były także ich liczebność oraz czas stosowania suplementacji. Wszystkie te czynniki utrudniają porównanie badan i wnioskowanie. Można się jednak pokusić o uogólnienie. W większości badan wykazano istotną poprawę w zakresie objawów ADHD w grupach otrzymujących WKT pod postacią mieszaniny DHA i EPA w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Nie stwierdzano istotnych klinicznie działań niepożądanych stosowanej suplementacji. Mimo różnorodności i małej liczby dotychczasowych badań klinicznych, co uniemożliwia wysnucie ostatecznego wniosku na temat WKT jako skutecznego środka w leczeniu pacjentów z ADHD, kwasy te mogą być przydatne jako leczenie wspomagające u dzieci, szczególnie u tych, u których współwystępują inne zaburzenia neurorozwojowe, takie jak specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych, całościowe zaburzenia rozwojowe, i których rodzice gotowi są ponieść dodatkowe koszty terapii. Dalszych badań wymaga ustalenie dokładnych wskazań do stosowania suplementacji WKT u dzieci z ADHD jako metody z wyboru.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 2; 111-115
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czego dowiedzieliśmy się o ADHD dzięki strukturalnym badaniom neuroobrazowym?
What have we learned about ADHD from the structural neuroimaging studies?
Autorzy:
Dąbkowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945253.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
abnormalities
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
badania morfometryczne
brain
children
dzieci
fizjopatologia
magnetic resonance imaging
morphometric study
mózg
odchylenia
physiopathology
rezonans magnetyczny
structural neuroimaging
strukturalne badania neuroobrazowe
zaburzenie hiperkinetyczne
Opis:
Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) belongs to the most common behavioural disorders of childhood. ADHD can be conceptualised as a diverse developmental disorder characterised by a variable clinical expression, which is underlain by heterogeneity leading to the neural system dysfunction. Neuroimaging for childhood psychiatric disorders has the potential to increase our understanding of the pathophysiology of childhood mental disorders. In recent years, neuroimaging techniques have been used with increasing frequency in attempts to identify structural and functional abnormalities in the brains of children with ADHD. Structural imaging methods have localized abnormalities in key brain regions and neural networks associated with cognition and behaviour consistent with the clinical picture of ADHD. Structural imaging studies suggest that the ADHD pathophysiology would be conditioned by the dysfunction in frontosubcortical pathways. Currently increasing is the evidence that other brain regions such as the cerebellum, the parietal lobes and temporal lobes may also have an important role in this condition. The findings generally suggest deficits in the brain areas mentioned above, with decreased volumes. However, it is also evident that some areas show enlargement as a compensation for the observed deficits. Apart from the issue of reliability, there is a more basic question about how the results of neuroimaging studies are to be interpreted.
Zaburzenie hiperkinetyczne (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) należy do najczęściej obserwowanych zaburzeń behawioralnych okresu dzieciństwa. Może być rozpatrywane jako zróżnicowane zaburzenie rozwojowe, charakteryzujące się różnorodną ekspresją kliniczną, u podłoża którego leżą różne czynniki prowadzące do dysfunkcji systemu nerwowego. Badania neuroobrazowe u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wieku rozwojowego przyczyniają się do przybliżenia wyjaśnienia patofizjologii zaburzeń psychicznych u dzieci. W ostatnich latach obserwuje się znaczący wzrost częstości wykorzystania techniki neuroobrazowania do identyfikacji odchyleń w mózgu dzieci z zaburzeniem hiperkinetycznym. Strukturalne badania neuroobrazowe pokazują nieprawidłowości w okolicach mózgu i sieci połączeń kluczowych, które mogą być podłożem objawów ADHD, takich jak zaburzenia uwagi i behawioralne. Wyniki tych badań sugerują dysfunkcje połączeń czołowo-podkorowych jako podłoże patofizjologii ADHD. Obecnie wzrasta liczba doniesień o roli innych regionów mózgu, takich jak móżdżek, płaty ciemieniowe i skroniowe w etiologii tego zaburzenia. Wskazuje się głównie na deficyty we wspomnianych regionach, spadek objętości. Niektóre prace mówią o powiększeniu części obszarów mózgu jako kompensacji obserwowanych deficytów. Odkładając na bok brak jednoznacznych wyników uzyskanych za pomocą neuroobrazowania, należy zastanowić się nad ich interpretacją.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 200-204
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy impulsywność w ADHD ma komponenty temperamentalne?
Temperamental components of impulsivity in ADHD
Autorzy:
Lipowska, Małgorzata
Dykalska-Bieck, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945236.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ADHD
children
dzieci
hyperactivity
nadpobudliwość
nauczyciele
parents
rodzice
teachers
temperament
adhd
Opis:
The aim of the above research was to identify the temperamental profile differentiating children with diagnosed ADHD from their friends who are not affected by developmental deficiency. Moreover, the objective was to examine whether the temperamental profile of hyperactive children can be characterized by the same specific configuration of traits. Material and method: The experimental group comprised 63 children with diagnosed ADHD (32 girls and 31 boys). The control group consisted of children without any diagnosed developmental deficiency (37 girls and 30 boys) in the age adequate to the research group (control group aged M=11.5; SD=0.9; ADHD children aged M=11.6; SD=0.4). Temperamental profile was evaluated by means of Buss and Plomin EAS-C Temperament Questionnaire, Polish version adapted by Oniszczenko (1997) and evaluated by parents and teachers. The severity of symptoms criterial for ADHD was described with the use of Wolańczyk and Kołakowski Questionnaire for diagnosing ADHD and behavioural disorders (2005). Results: Correlates were found between the severity of ADHD symptoms and the child’s specific temperamental profile. In case of hyperactive children, teachers ranked shyness significantly higher (t=-5.2; p=0.000), whereas parents ranked emotionality higher (t=5.1; p=0.000). In both examined groups the activity level was estimated as average and high (6-7 sten). It appeared that the trait differentiating the temperamental profile of children from both groups was emotionality – a higher level of this trait was indicated both by parents (t=8.6; p=0.000) and teachers (t=6.4; p=0.000). As far as the relation between particular temperamental traits and criterial ADHD dimensions is concerned, a correlation was found between emotionality and impulsivity (r=3.4; p=0.008) and hyperactivity (r=3.5; p=0.007) in parents’ evaluation and impulsivity (r=3.6; p=0.004) in teachers’ perception. Moreover, the teachers also emphasised the correlation between sociability and inattention (r=4.3; p=0.001). Conclusions: There is a correlation between the severity of hyperactivity symptoms and the configuration of temperamental features in children. Hyperactive children exhibit a specific temperamental profile.
Celem badań była odpowiedź na pytanie o różnice w typach temperamentu między dziećmi z diagnozą ADHD a ich kolegami bez zdiagnozowanych deficytów rozwojowych, jak również stwierdzenie, czy profil temperamentu dzieci nadpobudliwych cechuje specyficzna konfiguracja cech. Materiał i metoda: Grupę eksperymentalną stanowiło 63 dzieci z diagnozą ADHD (32 dziewczynki i 31 chłopców). Grupa kontrolna składała się z dzieci bez zdiagnozowanych deficytów rozwojowych (37 dziewczynek i 30 chłopców), dobranych adekwatne do grupy badanej pod względem wieku (grupa kontrolna w wieku M=11,5; SD=0,9; dzieci z ADHD w wieku M=11,6; SD=0,4). Profil temperamentu oceniono przy pomocy Kwestionariusza Temperamentu EAS-C Bussa i Plomina w polskiej adaptacji Oniszczenki (1997) w wersji ocenianej przez rodziców i nauczycieli. Natężenie objawów kryterialnych dla ADHD określono za pomocą Kwestionariusza do diagnozy ADHD i zaburzeń zachowania Wolańczyka i Kołakowskiego (2005). Wyniki: Wykazano istnienie korelatów między nasileniem objawów ADHD a specyficznym profilem temperamentalnym dziecka. W przypadku dzieci nadpobudliwych nauczyciele istotnie wyżej szacowali nieśmiałość (t=-5,2; p=0,000), z kolei rodzice – emocjonalność (t=5,1; p=0,000). W obu badanych grupach poziom aktywności oceniany był jako przeciętny i wysoki (6.-7. sten). Okazało się, iż cechą, która różnicuje profil temperamentu dzieci z obu grup, jest emocjonalność – wyższy poziom tej cechy wskazywali zarówno rodzice (t=8,6; p=0,000), jak i nauczyciele (t=6,4; p=0,000). W aspekcie związku poszczególnych cech temperamentu z wymiarami kryterialnymi ADHD potwierdzono zależność emocjonalności z impulsywnością (r=3,4; p=0,008) i nadruchliwością (r=3,5; p=0,007) w ocenie rodziców oraz z impulsywnością (r=3,6; p=0,004) w percepcji nauczycieli. Ponadto nauczyciele podkreślali związek towarzyskości z nieuwagą (r=4,3; p=0,001). Wnioski: Natężenie objawów nadpobudliwości psychoruchowej ma związek z konfiguracją cech temperamentu u dzieci. Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo cechuje specyficzny profil temperamentalny.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 169-181
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Specyfikacja interakcji wychowawczej matek dzieci z ADHD
The specificity of parenting interaction of a mother and her child with ADHD
Autorzy:
Szaniawska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945231.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
parenting interaction
self-control development
selffulfilling prophecy
zone of proximal development
interakcja wychowawcza
rozwój samokontroli
samospełniające się proroctwo
strefa najbliższego rozwoju
Opis:
The study was aimed at determination of the specificity of parenting interaction of mothers of children with diagnosed attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD). Its theory is underlain by Barkley’s concept, conclusions derived from the interaction model describing the parenting process and results of studies on “difficult” children carried out within this model. The mother’s cognitive scheme relating to the parenting interaction with the child was investigated in view of the child’s representation, aiding strategy, expectations of self-reliance and efficiency of competence transmission within executive functions (the correct development of which in a child is indispensable to exercise its behaviour selfcontrol). Two techniques from previous studies were used for this (Ziątek – a tool to measure the expected self-reliance level and Kwiatkowska – a tool to measure the aiding strategy), as well as the method of diagnosing the cognitive functions teaching process, which was created specifically for these studies (acc. to Barkley’s theory). The results of the studies point to some differences in motherly representations of parenting interaction. Mothers of children with ADHD are more focussed on the child’s negative traits, they do not teach their children the behavioural inhibition in an effective way, thus unwittingly contributing to increasing the deficits resulting from the child’s neurodevelopmental disorders, whereas their high expectations of self-reliance assume the form of a lack of control of the child.
Celem badania było określenie specyfiki przebiegu procesu wychowawczego u matek dzieci z diagnozą nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Jego podstawę teoretyczną stanowią koncepcja Barkleya, wnioski, jakie wypływają z interakcyjnego modelu opisującego proces wychowawczy, oraz wyniki badań nad dziećmi „trudnymi” przeprowadzonych w tym modelu. Schemat poznawczy matki, dotyczący przebiegu procesu interakcji z dzieckiem, badano pod względem reprezentacji dziecka, strategii udzielania pomocy, oczekiwań dotyczących samodzielności oraz skuteczności transmisji kompetencji w zakresie funkcji wykonawczych (których prawidłowy rozwój u dziecka jest niezbędny do sprawowania samokontroli nad zachowaniem). Zostały do tego wykorzystane dwie techniki użyte w poprzednich badaniach (Ziątek – narzędzie do pomiaru oczekiwanego poziomu samodzielności i Kwiatkowskiej – narzędzie do pomiaru strategii udzielania pomocy), jak również stworzona na potrzeby tych badań metoda diagnozy procesu uczenia funkcji wykonawczych (wg teorii Barkleya). Wyniki badań wskazują na występowanie różnic w matczynych reprezentacjach procesu interakcji wychowawczej. Matki dzieci z ADHD są bardziej skoncentrowane na negatywnych cechach dziecka, nie uczą swoich dzieci hamowania behawioralnego w sposób efektywny i tym samym nieświadomie przyczyniają się do pogłębienia deficytów wynikających z zaburzeń neurorozwojowych dziecka, a ich wysokie oczekiwania wobec samodzielności przybierają postać braku kontroli nad dzieckiem.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 155-168
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trudna diagnoza – dylematy rzetelnej oceny ADHD u dorosłych pacjentów. Część I. Obraz kliniczny, trudności diagnostyczne, leczenie
Difficult diagnosis – the dilemma of reliable evaluation of ADHD in adult patients. Part I. Clinical picture, diagnostic difficulties, treatment
Autorzy:
Szaniawska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945255.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ADHD in adults
ADHD u dorosłych
assessment
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
diagnosis
diagnoza u dorosłych
leczenie
nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi (ADHD)
psychoterapia
psychotherapy
treatment
Opis:
Hyperactivity is the most prevalent diagnosis at the early school age. In diagnostic classifications of diseases and mental disorders it is defined as the attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) – DSM-IV-TR, or hyperkinetic disorder (F90) – according to European classification ICD-10. It is characterized by the presence of permanent behavioural patterns maintained for at least 6 months and arranged in a characteristic triad of symptoms: problems with keeping oneself attentive, impulsivity and hyperactivity, the severity of which causes the patient’s malfunctioning. The occurrence of ADHD in children was first described at the beginning of the 20th century but awareness that this disorder may last also in adulthood appeared no sooner than in the 70s. In Poland the prevalence of ADHD among children and adolescents is on a similar level to that in other EU countries and the United States. Therefore, we can assume that the ADHD prevalence among adults will be also similar. Unfortunately, as far as the authoress knows there are no centres in Poland which would diagnose and treat ADHD in adults. The article is aimed at approximation of the ADHD diagnosis subject in adults and discussing the difficulties which may be revealed during a clinical evaluation. The factors which hamper a proper diagnosis of ADHD in adults comprise diagnostic criteria which have been established specifically for schoolchildren, and lack of mandatory diagnostic procedures and standardized diagnostic tools. While diagnosing this disorder, it is worth remembering that ADHD is not a style of life and general “going mad”, but a very severe clinical diagnosis. Speaking about the clinical unit, we have to see the malfunctioning of a given person. If the functioning is not evidently deficient socially, occupationally or in relations with other people, it means there is no ADHD.
Nadpobudliwość psychoruchowa jest najczęstszym rozpoznaniem u dzieci we wczesnym wieku szkolnym. W klasyfikacjach diagnostycznych chorób i zaburzeń psychicznych określona jest jako zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) – DSM-IV-TR, lub zespół hiperkinetyczny (F90) – według klasyfikacji europejskiej ICD-10. Charakteryzuje się obecnością trwałych wzorców zachowania utrzymujących się przynajmniej przez 6 miesięcy i układających się w charakterystyczną triadę objawów: problemy z utrzymaniem uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość, których nasilenie powoduje upośledzenie funkcjonowania pacjenta. Występowanie ADHD u dzieci opisano po raz pierwszy na początku XX wieku, ale świadomość, że zaburzenie to może utrzymywać się także w wieku dorosłym, pojawiła się dopiero w latach 70. W Polsce rozpowszechnienie ADHD wśród dzieci i młodzieży jest na podobnym poziomie jak w innych krajach UE i Stanach Zjednoczonych. Na tej podstawie można domniemywać, że rozpowszechnienie ADHD wśród dorosłych również będzie podobne. Niestety, według wiedzy autorki niniejszego artykułu w Polsce nie ma ośrodków, które zajmowałyby się diagnozą i leczeniem ADHD u osób dorosłych. Celem artykułu jest przybliżenie tematu diagnozy ADHD u osób dorosłych i omówienie trudności, które mogą ujawnić się podczas oceny klinicznej. Czynniki utrudniające właściwe rozpoznanie ADHD u osób dorosłych to m.in. kryteria diagnostyczne, które są dostosowane do dzieci w wieku szkolnym, oraz brak obowiązujących procedur diagnostycznych i wystandaryzowanych narzędzi diagnostycznych. Diagnozując to zaburzenie, warto pamiętać, że ADHD to nie styl życia i ogólne „zwariowanie”, ale bardzo poważne rozpoznanie kliniczne. Mówiąc o jednostce klinicznej, musimy widzieć upośledzenie funkcjonowania danej osoby. Jeśli nie występuje wyraźne upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub w sferze relacji z innymi ludźmi, to nie mamy do czynienia z ADHD.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 205-210
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dzieci w wieku przedszkolnym
The diagnosis of attention-deficit/hyperactivity disorder in preschool children
Autorzy:
Orylska, Anna
Jagielska, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944905.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ADHD
attention-deficit/hyperactivity disorder
diagnosis
neuropsychological profile
preschool children
adhd
diagnostyka
dzieci w wieku przedszkolnym
profil neuropsychologiczny
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:
The research shows that approximately 4.9% of preschool-aged children meet the criteria for ADHD. However, the diagnosis at this age is quite difficult because ADHD criteria describe symptoms of school-aged children. The diagnosis of ADHD in preschool is rarely investigated or described. However, an early diagnosis of ADHD and therapy can prevent short- and long-term consequences. The diagnostic difficulties at the preschool age are connected with the child’s dynamic development, acquired social, behavioural and cognitive capabilities. ADHD can be diagnosed in preschoolaged children on the basis of the child’s development and family interview, clinical interview including ADHD symptoms described on ICD-10 and DSM-IV-TR. An indispensable diagnostic step in ADHD is the differential diagnosis. The article emphasizes the importance of the tools which should be used during the diagnostic process. The Conners Early Childhood aids in the early identification of behavioural, social, and emotional problems for preschool children aged from 2 to 6. The CEC also assists in measuring whether or not the child is appropriately meeting major developmental milestones (Adaptive Skills, Communication, Motor Skills, Play, and Pre-Academic/Cognitive). The Behaviour Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P) is the tool for screening, assessing, and monitoring of a young child’s executive functioning and development (age from 2 to 5). The article tries to explain the difficulty of the diagnostic process in ADHD children at such a young age. Additionally, it presents some tools with which to diagnose and prescribe children at the preschool age.
Choć rozpowszechnienie ADHD w populacji dzieci w wieku przedszkolnym wynosi około 4,9%, proces diagnostyczny w tym wieku jest trudny, gdyż kryteria diagnostyczne odzwierciedlają raczej obraz kliniczny zaburzenia w wieku szkolnym. Wciąż relatywnie mało prac poświęca się temu tematowi, mimo że wczesne rozpoznanie ADHD i interwencje terapeutyczne mogą zapobiec krótko- i długoterminowym następstwom tego zaburzenia. Trudności diagnostyczne w wieku przedszkolnym są związane z dynamicznym rozwojem dziecka, jego nabywanymi umiejętnościami społecznymi, behawioralnymi oraz poznawczymi. ADHD może być rozpoznane u dzieci w wieku przedszkolnym na podstawie szczegółowego wywiadu rozwojowego, rodzinnego, wywiadu klinicznego w kierunku objawów ADHD oraz wywiadu opartego na kryteriach diagnostycznych wg ICD-10 i DSM-IV-TR, dostosowanego do okresu rozwojowego. Niezbędnym krokiem diagnostycznym ADHD jest przeprowadzenie diagnozy różnicowej. W artykule podkreślono wagę narzędzi uzupełniających, m.in. kwestionariusza Conners Early Chilchood (CEC), przeznaczonego do wczesnej identyfikacji problemów w sferze behawioralnej, społecznej i emocjonalnej u dzieci w wieku od 2 do 6 lat. Miary CEC dotyczą 2 obszarów – zachowania oraz aspektów rozwojowych. Innym narzędziem jest Behavior Rating Inventory of Executive Function – Preschool (BRIEF-P), przeznaczony do oceny funkcji wykonawczych u dzieci w wieku od 2 do 5 lat. Artykuł jest próbą wyjaśnienia trudności napotykanych w diagnozowaniu ADHD u dzieci w wieku przedszkolnym oraz zwraca uwagę na złożoność procesu diagnostycznego z użyciem wybranych kwestionariuszy przeznaczonych do oceny małych dzieci.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 2; 115-119
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia więzi i krzywdzenie dzieci jako problem towarzyszący zaburzeniu hiperkinetycznemu (ADHD) i zaburzeniom zachowania
Attachment disorder and child maltreatment as problems accompanying attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) and disruptive behaviour
Autorzy:
Brzozowska, Agata
Wzorek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944783.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
attachment disorders
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
child maltreatment
comorbidity
disruptive behaviour
krzywdzenie dzieci
zaburzenia więzi
zaburzenia współistniejące
zaburzenia zachowania
zespół nadpobudliwości psychoruchowej (adhd)
Opis:
Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is characterized by a constant pattern of behaviour which consists of attention disorders, impulsiveness and hyperactivity significantly deteriorating the child’s functioning at home and at school. ADHD is often accompanied by other disorders, e.g. disruptive behaviour. The authors of this article present and analyse the comorbidity of both disorders and pathogenesis of specific subtypes of ADHD (subtype with predominant impulsiveness and mixed subtype) in the context of disorders in attachment and/or maltreatment of the child. According to the attachment theory, the relationship between the child and the closest carer determines the way the child will later perceive itself and other people. Attention was paid to the negative emotional interactions between the child with ADHD and its carer, which increases the risk of the occurrence of maltreatment due to the child’s hyperactivity and the carer’s individual characteristics. A physical and emotional abuse or neglect present in many families of patients with ADHD may also have transgenerational dimension and reflect multigenerational attachment disturbances. Literature emphasizes the contribution of traumatic experiences of comprehensive violence to emotional development, self-control and social relations. In some cases the relation between violence experienced in childhood and using it towards one’s own children may result from poor relations with parents and disturbances in the development of a safe attachment. The authors recommend individual approach to the therapy of the child with ADHD, taking into account the aforementioned problems of the child and its family.
Zaburzenie hiperkinetyczne (w klasyfikacji amerykańskiej DSM-IV używa się nazwy: zespół nadpobudliwości psychoruchowej – attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) charakteryzuje stały wzór zachowania, na który składają się zaburzenia uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość w istotny sposób pogarszające funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i szkolnym. Zaburzeniu hiperkinetycznemu często towarzyszą inne zaburzenia, m.in. zaburzenia zachowania. Autorki pracy poruszają zagadnienie współwystępowania obu zaburzeń oraz patogenezy określonych podtypów ADHD (podtypu z przewagą impulsywności i mieszanego) w kontekście zaburzeń więzi i/lub krzywdzenia dziecka. Według teorii przywiązania związek pomiędzy dzieckiem a najbliższym opiekunem kształtuje sposób, w jaki dziecko będzie później postrzegało siebie i innych. Zwrócono uwagę na zjawisko nacechowanej negatywnymi emocjami interakcji pomiędzy dzieckiem z ADHD a jego opiekunem, co zwiększa ryzyko wystąpienia krzywdzenia w związku z nadpobudliwością dziecka oraz indywidualnymi cechami opiekuna. Występująca w wielu rodzinach dzieci z ADHD przemoc fizyczna, emocjonalna oraz zaniedbanie mogą mieć również wymiar transgeneracyjny i być wyrazem wielopokoleniowych zaburzeń więzi. W literaturze podkreśla się znaczenie traumatycznych doświadczeń szeroko rozumianej przemocy dla rozwoju emocjonalnego, samokontroli oraz relacji społecznych. W niektórych przypadkach związek między doznawaniem przemocy w dzieciństwie i stosowaniem jej wobec własnych dzieci może być skutkiem zbyt słabych relacji z własnym rodzicem i zakłóceń w tworzeniu się bezpiecznego przywiązania. Autorki postulują indywidualne podejście do terapii dziecka z ADHD uwzględniające wyżej wymienione problemy dziecka i jego rodziny.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 3; 189-193
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deficyty uwagi u osób dorosłych z objawami zespołu hiperkinetycznego
Attention deficits in adults with hiperkinetic disorder
Autorzy:
Pawłowska, Monika
Kalka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178586.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
attention
emotions
perceptual searching
psychomotor hyperactivity
Opis:
The study concerns deficits in attention in adults with symptoms of hyperkinetic syndrome. The subject of measure was speed and accuracy of detection the stimuli physically, semantically and emotionally congruent to a given criterion and the accuracy of ignoring the stimuli which did not meet this criterion. Experiment has been conducted with 30 subjects with ADHD syndrome and 30 control subjects without any symptoms of deficits. It has been demonstrated that subjects with hyperkinetic syndrome less accurate and slower detect stimuli congruent with a criterion, and this effect is more apparent in the case of emotional stimuli. Differences has also been emerged in ignoring stimuli which not meet the given criteria. However it has been shown that differences in performance between groups fade in the next trial, what can be interpreted in the terms of efficient mechanism of skill acquisition in subjects with hyperkinetic syndrome.
Źródło:
Polskie Forum Psychologiczne; 2012, XVII, 2; 247-259
1642-1043
Pojawia się w:
Polskie Forum Psychologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exposure to environmental and lifestyle factors and attention-deficit / hyperactivity disorder in children — A review of epidemiological studies
Autorzy:
Polańska, Kinga
Jurewicz, Joanna
Hanke, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2180010.pdf
Data publikacji:
2012-09-01
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
children
environmental toxicants
attention–defi cit/hyperactivity disorder
inattention
impulsivity
Opis:
Attention-defi cit/hyperactivity disorder (ADHD) is one of the most common neurodevelopmental disorders in children. Although the mechanisms that lead to the development of ADHD remain unclear, genetic and environmental factors have been implicated. These include heavy metals and chemical exposures, nutritional and lifestyle/psychosocial factors. The aim of this review was to investigate the association between ADHD or ADHD-related symptoms and widespread environmental factors such as phthalates, bisphenol A (BPA), tobacco smoke, polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs), polyfl uoroalkyl chemicals (PFCs) and alcohol. Medline, PubMed and Ebsco search was performed to identify the studies which analyze the association of prenatal and postnatal child exposure to environmental toxicants and lifestyle factors and ADHD or ADHD-related symptoms. The review is restricted to human studies published since 2000 in English in peer reviewed journals. Despite much research has been done on the association between environmental risk factors and ADHD or ADHD symptoms, results are not consistent. Most studies in this fi eld, focused on exposure to tobacco smoke, found an association between that exposure and ADHD and ADHD symptoms. On the other hand, the impact of phthalates, BPA, PFCs, PAHs and alcohol is less frequently investigated and does not allow a fi rm conclusion regarding the association with the outcomes of interest.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2012, 25, 4; 330-355
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena odległych efektów prowadzonych działań psychoedukacyjnych w grupie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Attention-deficit/hyperactivity disorder in children – the role of psychoeducation in longitudinal study
Autorzy:
Kądziela-Olech, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943314.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ADHD/HKD
adolescents
attention-deficit/hyperactivity disorder
children
parents
psychoeducation
adhd/hkd
dzieci
młodzież
psychoedukacja
rodzice
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:
Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a neurobehavioral disorder characterized by excessive restlessness, inattention, distraction and impulsivity. Currently, there are two terms for his disorder: attention-deficit/hyperactivity disorder – ADHD (DSM-IV) and hyperkinetic disorder – HKD (ICD-10). ADHD in childhood can persist into adolescent and adulthood with long-term negative outcomes. The aim of treatment for ADHD is to decreasesymptoms, enhance functionality, and improve well-being for the child and his or her close contacts and to prevent other psychopathology. Psychoeducation is a paradigm, which includes information about the illness and its treatment. Educating parents to apply consistent behaviour modification techniques at home can help improve to children with ADHD. This study was aimed at assessment remote consequences of psychoeducation in ten years observation of children with ADHD. The treatment was conducted during periodical visit (at 4-weeks intervals) with application of psychoeducation for parents and elements of behavioural therapy. The effects of the psychoeducation were evaluated after 12 months and ten years of its duration. The results were statistically analysed. Research finds that psychoeducational interventions are effective in preventing relapse and improving social functioning. The relevance of psychoeducation has long been recognized as an important part of effective treatment for ADHD. The parental psychopathology entail restrictions of effective therapy.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) jest neurobehawioralnym zaburzeniem charakteryzującym się nadmierną aktywnością ruchową, rozpraszalnością, impulsywnością. Obecnie używane są dwa terminy określające powyższy zespół objawów: nadpobudliwość psychoruchowa (nadruchliwość) z deficytem uwagi – ADHD (wg DSM-IV) i zaburzenia hiperkinetyczne – HKD (wg ICD-10). Współczesne badania wskazują, że etiopatogeneza zespołu jest złożona, związana z uwarunkowaniami genetycznymi i wpływami środowiska. Wśród czynników środowiskowych niezwykle istotne jest środowisko rodzinne oraz rodzaj opieki uwarunkowany socjokulturowo. Charakterystyczne objawy pojawiają się we wczesnym dzieciństwie i mogą utrzymywać się do okresu adolescencji i wieku dorosłego, prowadząc do negatywnych następstw. Celem terapii ADHD jest zmniejszenie nasilenia objawów, poprawa funkcjonowania, kontaktu z otoczeniem oraz zapobieganie dalszej psychopatologii. Filozofia psychoedukacji zakłada, że wiedza, rozumienie zachowań oraz odpowiednie strategie postępowania są skuteczne w terapii zaburzeń psychicznych. Edukacja rodziców, modyfikowanie sposobu postępowania w oparciu o stałość i konsekwencję może poprawić funkcjonowanie dzieci z ADHD. Celem prowadzonych badań była ocena odległych efektów prowadzonej psychoedukacji podczas 10-letniej obserwacji dzieci z ADHD. Psychoedukacja z elementami technik behawioralnych była prowadzona podczas okresowych wizyt w odstępach 4-tygodniowych. Efekty postępowania terapeutycznego oceniano po 12 miesiącach jego trwania, a następnie po 10 latach. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Z badań wynika, że psychoedukacja stanowi istotny element terapii ADHD – może mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia zaburzeń oraz poprawę funkcjonowania społecznego. Psychopatologia rodziców istotnie ogranicza efekty terapii.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 149-156
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of components of diet on the symptoms of ADHD in children
Wpływ składników diety na objawy ADHD u dzieci
Autorzy:
Konikowska,, K.
Regulska-Ilow, B.
Rozanska, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/875755.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
human nutrition
diet
child
food component
omega-3 fatty acid
iron
zinc
magnesium
human disease
attention deficit hyperactivity disorder
ADHD zob.attention deficit hyperactivity disorder
disease risk
Opis:
U większości dzieci przyczyna występowania ADHD nie jest do końca znana, a jego etiologia jest wieloaspektowa. Konwencjonalne leczenie tego schorzenia oparte jest na połączeniu terapii behawioralnej, psychologicznej oraz farmakoterapii. Farmakoterapia wykazuje wysoką skuteczność w leczeniu ADHD, jednak często wiąże się ona z występowaniem niepożądanych efektów ubocznych, takich jak: brak apetytu, utrata masy ciała, zahamowanie wzrostu, bóle brzucha, bóle głowy, problemy z zasypianiem, wzrost ciśnienia krwi. W ostatnich latach można zauważyć wzrastające zainteresowanie zastosowaniem dietoterapii w leczeniu ADHD, zwłaszcza kiedy standardowa farmakoterapia nie przynosi poprawy stanu zdrowia. Zarówno dieta kobiety ciężarnej, karmiącej, jak i dziecka może mieć wpływ na rozwój i pogłębienie objawów zespołu hiperkinetycznego. Istnieje wiele dowodów, które wskazują, że ADHD jest związany z czynnikami żywieniowymi. Przewlekłe niedobory niektórych składników mineralnych, takich jak: cynk, żelazo, magnez, jod mogą mieć znaczący wpływ na rozwój i pogłębienie objawów ADHD u dzieci. Szczególną rolę w diecie kobiety w ciąży, karmiącej oraz dziecka odgrywają także kwasy tłuszczowe omega-3, a głównie DHA, które są niezbędne do prawidłowego rozwoju i czynności mózgu u dziecka. Ich przewlekły niedobór może przyczyniać się do zwiększonego ryzyka występowania ADHD u dzieci. Autorzy kilku badań wykazali korzystny wpływ eliminacji produktów spożywczych zawierających syntetyczne dodatki do żywności, m.in. barwniki i konserwanty na zachowanie u dzieci z ADHD. Pozytywne efekty przyniosła także eliminacja z diety produktów będących bogatym źródłem salicylanów. Zaobserwowano ponadto, że spożycie produktów z niskim indeksem glikemicznym przyczynia się do zmniejszenia objawów choroby u niektórych osób nadaktywnych. Dostarczenie odpowiedniej podaży składników odżywczych i mineralnych oraz ewentualne wyeliminowanie niektórych produktów spożywczych z diety jest szczególnie istotne w okresie rozwoju i intensywnego wzrostu dziecka. Omówiono zagadnienia dotyczące roli diety w leczeniu dzieci, u których rozpoznano ADHD oraz znaczenia niedoborów niektórych składników mineralnych i długołańcuchowych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych w przebiegu ciąży i rozwoju dziecka. Istnieje potrzeba dalszych badań w tym zakresie, w celu oceny potencjalnej skuteczności diety w leczeniu objawów ADHD.
In most children with ADHD the cause of the disease is not exactly known, and its etiology is multifactorial. The conventional treatment is based on the combination of behavioral and psychological therapy and the pharmacotherapy. The pharmacotherapy has a high effectiveness in ADHD treatment, but it is often associated with undesirable side effects, such as: loss of appetite and weight, growth inhibition, abdominal pain, headaches, sleeping problems and increased blood pressure. In the recent years, much attention was devoted to the issue of an appropriate diet in this disease, especially when the standard pharmacotherapy is not effective. The diet of pregnant and lactating woman, and child may have an impact on the development and deepening of the hyperkinetic syndrome. There is much evidence to indicate that it is linked to nutritional factors. Chronic deficiencies of certain minerals such as zinc, iron, magnesium and iodine and insufficient dietary intake of long-chain polyunsaturated fatty acids may have a significant impact on the development and deepening of the symptoms of ADHD in children. A crucial role in the diet of pregnant and lactating women, and child plays also polyunsaturated omega-3 fatty acids, mainly DHA, which are necessary for proper development and function of brain. Their chronic deficiency may contribute to increase risk of ADHD in children. The authors of several studies also demonstrated the positive impact of the elimination food products containing synthetic food additives, like artificial food dyes and preservatives on the behavior of children with ADHD. The beneficial effects brought also the elimination of food products, that are rich in salicylates. It was found that the intake of food products with a low glycemic index helps to reduce symptoms in some hyperactive children. Providing an appropriate supply of nutrients and minerals and elimination of certain food products from diet is especially important during intensive growth and development of the child. In this article the issues concerning the role of the diet in treatment of the children with diagnosed ADHD and the importance of deficiency of certain minerals and long-chain polyunsaturated fatty acids in pregnancy and child growth was discussed. There is a need for further studies in this area to evaluate the potential effectiveness of the diet in treating the symptoms of ADHD.
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2012, 63, 2
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Review of current evidence on the impact of pesticides, polychlorinated biphenyls and selected metals on attention deficit / hyperactivity disorder in children
Autorzy:
Polańska, Kinga
Jurewicz, Joanna
Hanke, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179788.pdf
Data publikacji:
2013-03-01
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
children
chemicals
Attention deficit / hyperactivity disorder
inattention
impulsivity
Opis:
The aim of this review was to investigate the association between attention defi cit / hyperactivity disorder (ADHD) or ADHD- related symptoms and industrial chemicals, such as organophosphates and organochlorine pesticides, polychlorinated biphenyls (PCBs), lead, mercury and manganese. Medline, PubMed and EBSCO searches were performed to identify the studies that analyzed the association of prenatal and postnatal child exposure to such toxicants and ADHD or ADHD-related symptoms. The review is restricted to human studies published in English in peer-reviewed journals since 2000. Most of the presented studies focused on pesticides, PCB and lead. The impact of mercury and manganese was investigated less frequently. The fi ndings indicate that children’s exposure to organophosphate pesticides may cause symptoms consistent with pervasive developmental disorder, ADHD or attention problems. Exposures to organochlorine pesticides and PCBs were associated with ADHD-like behaviors such as alertness, quality of alert response, and cost of attention. The studies provided evidence that blood lead level below 10 μg/dl was associated with ADHD or ADHD-related symptoms. Information on the association between exposure to mercury and neurotoxicity is limited, and requires further confi rmation in future research. Two studies indicated that exposure to manganese is related to ADHD; such exposure and its impact on children neurodevelopment need to be further investigated. Future studies should use a prospective design with multiple biological samples collected over time for better assessment of exposure and its critical windows. Additionally, inclusion of potential confounding factors and co-exposures is crucial.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2013, 26, 1; 16-38
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metoda EEG-biofeedback w terapii pacjentow z rozpoznaniem ADHD – przegląd badań
Neurofeedback in the treatment of patients diagnosed with ADHD – a review of research
Autorzy:
Flisiak-Antonijczuk, Halina
Adamowska, Sylwia
Chładzińska-Kiejna, Sylwia
Kalinowski, Roman
Adamowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033300.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ADHD
EEG-biofeedback
neurofeedback
nonpharmacological interventions
skuteczność leczenia attention-deficit/hyperactivity disorder
treatment efficacy
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
adhd
eeg-biofeedback
leczenie
pozafarmakologiczne
skuteczność leczenia
Opis:
Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a chronic disorder of multifactorial aetiology, usually recognized in childhood but also occur in adulthood. Diagnostics of ADHD is complex and requires a comprehensive approach considering interview and observations from different sources. In patients with ADHD more frequently co-occur antisocial behaviour, addiction to alcohol and drugs, depression, and increased risk of suicide. Treatment of ADHD requires a comprehensive approach that involves the use of psychoeducation, behavioural therapy and pharmacotherapy. Standard pharmacological treatment and psychological therapy are often insufficient. The drugs increase the risk of side effects and their use is limited due to the limitations of the reimbursement. The most serious adverse effects include the possibility of psychostimulant drugs addiction, inhibition of growth, insomnia, lack of appetite, dysphoria, anticholinergic symptoms and extrapyramidal symptoms. Studies of children with ADHDhave demonstrated characteristic abnormalities in EEG in specific locations of the brain. Neurofeedback, a type of behavioural therapy, is one of the non-standard treatment for ADHD. The essence of neurofeedback is modelling behaviour through effects on the bioelectric activity of the brain. In comparison with pharmacotherapy it is a relatively cheap method – even if the costs are not reimbursed – not overloading for the patient and safe (has few side effects). There is no, however, well-documented studies of effectiveness this method in ADHD so in the review we focused on the methodology, critically referring to results not derived from controlled trials.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) to przewlekłe zaburzenie polietiologiczne, najczęściej rozpoznawane w okresie dzieciństwa, ale występujące również w życiu dorosłym. Diagnostyka ADHD jest złożona – opiera się na wywiadzie i obserwacjach pochodzących z różnych źródeł. U pacjentów z zespołem nadpobudliwości częściej współwystępują zachowania antyspołeczne, uzależnienie od alkoholu i narkotyków oraz depresja, a także wzrasta ryzyko samobójstwa. Leczenie ADHD wymaga kompleksowego podejścia, które polega na stosowaniu psychoedukacji, terapii behawioralnej i farmakoterapii. Standardowe leczenie farmakologiczne oraz terapia psychologiczna są często niewystarczające. Leki stwarzają niebezpieczeństwo wystąpienia objawów niepożądanych, ponadto ich stosowanie jest limitowane z uwagi na ograniczenia refundacyjne. Do najpoważniejszych działań ubocznych należy zaliczyć możliwość uzależnienia się od środków psychostymulujących, hamowanie wzrostu, bezsenność, brak apetytu, dysforię, objawy cholinolityczne i pozapiramidowe. W badaniach dzieci z ADHD wykazano charakterystyczne nieprawidłowe formy zapisu elektroencefalograficznego w określonych lokalizacjach w mózgu. Jedną z niestandardowych metod leczenia zespołu nadpobudliwości, wykazującą podobieństwo do terapii behawioralnej, jest EEG-biofeedback. Jego istotą jest modelowanie zachowania poprzez wpływ na czynność bioelektryczną mózgu. W porównaniu z farmakoterapią jest to metoda relatywnie tania (nawet jeśli koszty terapii nie są refundowane), nieobciążająca pacjenta i bezpieczna. Nie ma jednak dobrze udokumentowanych badań jej skuteczności w ADHD, dlatego w dokonanym przeglądzie publikacji szczególną uwagę zwrócono na wybór zastosowanej metodologii, krytycznie odnosząc się do wyników, które nie pochodzą z badań kontrolowanych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 91-96
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi w ocenie nauczycieli i rodziców w odniesieniu do NICHQ Vanderbilt Assessment Scale
The measurement of the symptoms of ADHD in the NICHQ Vanderbilt Assessment Scale for Parent (VADPRS) and for Teacher (VADTRS)
Autorzy:
Kądziela-Olech, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944165.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
NICHQ Vanderbilt Assessment Scale
attention deficit hyperactivity disorder
parents
teachers
nauczyciele
rodzice
skala nichq vanderbilt
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:
The presence of several inattentive or hyperactive, impulsive symptoms in two or more situations (at home, school, in other activities) is required for the diagnosis of attention deficit hyperactivity disorder. There is clear evidence that the symptoms interfere with, or reduce the quality of, social, academic, or occupational functioning. The National Initiative for Children’s Healthcare Quality, American Academy of Pediatrics, recommended a toolkit with standardized assessment scales: NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Parent Informant (VADPRS) and NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Teacher Informant (VADTRS), each divided into two sections: symptoms and performance. The aim of the research was to determine whether there is a correlation between categorial symptoms of attention deficit hyperactivity disorder and results obtained in the assessment scales: VADPRS and VADTRS, and a comparative analysis of assessments made by parents and teachers regarding the symptoms and performance of children diagnosed with attention deficit hyperactivity disorder. The study group comprised 132 children (87.1% of boys, 12.9% of girls) with attention deficit hyperactivity disorder, aged between 6 and 12 years (mean age: 9.29 years; SD 1.96) who had been referred for specialized psychiatric diagnosis and therapy to the Day Care Psychiatric Unit. Diagnoses of attention deficit hyperactivity disorder were conducted pursuant to DSM-IV criteria. Each child with attention deficit hyperactivity disorder was assessed by its parent and teacher using the VADPRS and VADTRS. The statistical analysis (based on Statistica, StatSoft 10) revealed high correlations between categorial DSM-IV symptoms and VADPRS/VADTRS. These tools can be helpful in diagnosis, treatment and evaluation of the effects of therapy in children with attention deficit hyperactivity disorder.
Zgodnie z przyjętymi kryteriami pełna diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi wymaga obecności objawów w przynajmniej dwóch obszarach aktywności dziecka (środowisko domowe, szkolne, grupa rówieśnicza) oraz wyraźnego zakłócenia bądź obniżenia jakości funkcjonowania społecznego i edukacyjnego. Warunki te spełnia zestaw narzędzi rekomendowany przez Amerykańską Akademię Pediatryczną i Narodową Inicjatywę Jakości w Ochronie Zdrowia Dziecka, zawierający standaryzowane skale oceny: NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Parent Informant (VADPRS) dla rodziców i NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Teacher Informant (VADTRS) dla nauczycieli. Każda skala jest podzielona na dwie sekcje: objawową i funkcjonalną. Celami podjętych badań były ustalenie, czy istnieje korelacja między objawami kategorialnymi zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi a wynikami uzyskanymi w skalach szacunkowych VADPRS i VADTRS, oraz analiza porównawcza ocen rodziców i nauczycieli w odniesieniu do objawów i funkcjonowania dzieci z rozpoznanym zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Badaniami objęto 132 dzieci (87,1% chłopców, 12,9% dziewcząt) w wieku od 6 do 12 lat (średni wiek: 9,29; SD = 1,96) z objawami zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi hospitalizowanych na Oddziale Dziennym Psychiatrycznym. Diagnozę oparto na kryteriach DSM-IV. Zachowania każdego dziecka zostały ocenione przez rodzica i nauczyciela według odpowiednich skal oceny, odpowiednio VADPRS i VADTRS. Analiza statystyczna (pakiet 10,0 Statistica – StatSoft) wykazała wysokie korelacje między domenami kategorialnymi zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi a użytymi skalami. Wartość tych narzędzi można wykorzystywać nie tylko w diagnozie, lecz także w planowaniu skoordynowanego i zintegrowanego leczenia oraz ocenie skuteczności terapii.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 4; 277-283
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies