Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "homoiousios" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    The Beginning and Outline of the Dogma of the Trinity
    Autorzy:
    Huculak, Benedykt Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2039454.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Trinity
    Logos
    homoousios
    homoiousios
    consubstantial
    ditheism
    Opis:
    The present article outlines the beginnings of the dogma of one God in three Persons. Albeit its germ was already present in Jesus' teaching, its growth happened in conditions that were sometimes adverse. This is also testified to by the fact that the very notion and word “Trinity” (Trinitas) – as one more precise and distinguished from “Triad” (Triás) that was a little older – appeared only at the end of the 2nd century. This development resulted from the Christians’ absolute necessity, for they had to find a plane, on which faith in Jesus Christ as God's Son is in accordance with the truth that there is one God. The early twilight, or even disappearance of the Jewish Christianity current that was more sensitive to confessing a strict – that is numerical, and not only qualitative – unity of God, was marked by an influence of Greek philosophy. Its popular form was Middle Platonism combined with Stoicism that was mainly characterized by the teaching about the Word (ho Lógos), that is a divine intermediate being between God and the world that, by the way, was supposed to be created by Him. Its way to the Biblical theology was cleared by an Alexandrian Jew whose name was Philo, a Jesus’s peer, and this way influenced the Christian thought as soon as the middle of the 2nd century thanks to Justin, and then – to Origen and the Cappadocian Fathers. Even today it is a feature of history of Eastern theology, where the verdict of the First Council of Nicaea is an exception; and the verdict is not without a connection with the thought of Tertullian who worked in the Latin Carthage at the turn of the II and III centuries.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2 English Version; 149-177
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początek i zarys dogmatu o Trójcy
    The Beginning and an Outline of the Dogma of the Trinity
    Autorzy:
    Huculak, Benedykt Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040211.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Trójca
    Logos
    homoousios
    homoiousios
    współistotny
    dyteizm
    Trinity
    consubstantial
    ditheism
    Opis:
    Niniejszy artykuł zarysowuje początki dogmatu o Bogu jednym w trzech Osobach. Choć jego zalążek był już obecny w nauczaniu Chrystusa, to jednak wzrost dokonywał się w warunkach czasem niekorzystnych. Ubocznie świadczy o tym również okoliczność, że samo pojęcie i słowo „Trójca” (Trinitas) – jako dokładniejsze i odróżnione od nieco starszego „Trójka” (Triás) – pojawiło się dopiero pod koniec II wieku. Ów rozwój wynikał z życiowej konieczności dla chrześcijan, gdyż oni musieli znaleźć płaszczyznę, na której wiara w Pana Jezusa jako Syna Bożego pozostaje w zgodności z prawdą, że jest jeden Bóg. Wczesny zmierzch, a nawet zanik nurtu judeochrześcijańskiego, bardziej wyczulonego na wyznawanie ścisłej – tj. liczbowej, a nie tylko jakościowej – jedności Boga, zaznaczył się wpływem filozofii greckiej. Potoczną jej postacią był średni platonizm zespolony ze stoicyzmem, czego wykładnikiem głównym była nauka o Słowie (ho Lógos), czyli boskim bycie pośrednim między Bogiem a światem, który zresztą za jego sprawą miał zostać stworzony. Drogę do teologii biblijnej utorował jej Żyd aleksandryjski imieniem Filon, rówieśnik Jezusa, a na myśl chrześcijańską wywarła ona wpływ już w połowie II wieku za sprawą Justyna, a później – Orygenesa i Ojców Kapadockich. Do dzisiaj jest ona cechą dziejów teologii wschodniej, gdzie wyjątek stanowi orzeczenie Soboru Nicejskiego I, które nie pozostaje bez związku z myślą Tertuliana, tworzącego w łacińskiej Kartaginie na przełomie II i III wieku.
    The present article outlines the beginnings of the dogma of one God in three Persons. Albeit its germ was already present in Jesus' teaching, its growth happened in conditions that were sometimes adverse. This is also testified to by the fact that the very notion and word “Trinity” (Trinitas) – as one more precise and distinguished from “Triad” (Triás) that was a little older – appeared only at the end of the 2nd century. This development resulted from the Christians' absolute necessity, for they had to find a plane, on which faith in Jesus Christ as God's Son is in accordance with the truth that there is one God. The early twilight, or even disappearance of the Jewish Christianity current that was more sensitive to confessing a strict – that is numerical, and not only qualitative – unity of God, was marked by an influence of Greek philosophy. Its popular form was Middle Platonism combined with Stoicism that was mainly characterized by the teaching about the Word (ho Lógos), that is a divine intermediate being between God and the world that, by the way, was supposed to be created by Him. Its way to the Biblical theology was cleared by an Alexandrian Jew whose name was Philo, a Jesus's peer, and this way influenced the Christian thought as soon as the middle of the 2nd century thanks to Justin, and then – to Origen and the Cappadocian Fathers. Even today it is a feature of history of Eastern theology, where the verdict of the First Council of Nicaea is an exception; and the verdict is not without a connection with the thought of Tertullian who worked in the Latin Carthage at the turn of the II and III centuries.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2; 187-216
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Walka o zachowanie wiary nicejskiej w połowie IV wieku
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041388.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Council of Rimini
    Council of Seleucia
    Council of Paris
    homoousios
    homoiousios
    homoios
    Hilary of Poitiers
    Rimini
    Seleucja
    Paryż
    Hilary z Poitiers
    Opis:
    W artykule zasygnalizowano wysiłki biskupów wschodnich i zachodnich zmierzające do zachowania wiary wyrażonej w symbolu nicejskim. Dramatycznie przebiegł synod w Rimini  (359). Biskupi łacińscy oburzeni próbą narzucenia im koncepcji ariańskiej opowiedzieli się za nicejskim wyznaniem wiary, w kanonach ogłosili depozycje biskupów o nastawieniu ariańskim i skierowali list do cesarza Konstantyna. Gdy cesarz nie zaaprobował ich postawy, pod naciskiem jego wysłanników zmienili zdanie i zaakceptowali wyznanie wiary o charakterze pro-ariańskim. Tendencje pro-ariańskie zwyciężyły również na synodzie w Seleucji (359). Zdecydowanie ariańska opcja zwyciężyła na synodzie w Konstantynopolu (360). Tymczasem synod zorganizowany przez Hilarego z Poitiers w Paryżu (361) zdecydowanie odrzucił poglądy ariańskie i opowiedział się na nicejskim wyznaniem wiary. W ten sposób, podobnie jak na synodzie w Sardyce (343-344), zarysował się podział według strefy językowej: biskupi greccy przechylali się w kierunku arianizmu, natomiast biskupi łacińscy opowiadali się na credo z Nicei. Na definitywne rozstrzygniecie tej kwestii należało poczekać do Soboru w Konstantynopolu (381), gdzie postanowiono powrócić do koncepcji nicejskiej, według której Syn jest współistotny Ojcu.
    The paper explains how both Eastern and Western bishops attempted to preserve the doctrine expressed in the Nicene Creed. At the Synod (Council) of Rimini (359) the Latin bishops rejected the Arian concept and accepted the Nicene Creed, they canonically removed the Arian-minded bishops and wrote a letter to the Emperor Constantius. After the Emperor did not approve their attitude, under pressure from his envoys, they changed their mind and adopted a pro-Arian profession of faith. Pro-Arian tendencies also won at the Synod (Council) of Seleucia (359). The staunchly Arian option won at the Synod (Council) of Constantinople (360). However, the Synod (Council) convoked in Paris by Hilary of Poitiers (361) decidedly rejected the Arian views and approved the Nicene Creed. Consequently, and similarly to the Synod of Sardica (343-344), a split according to language zones became evident: the Greek bishops were in favour of Arianism, and the Latin ones were in favour of the Nicene Creed. It was only at the Council of Constantinople (381) that a definitive settlement was achieved – the Nicene concept was adopted according to which the Son is consubstantial with the Father.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2013, 8; 151-172
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies