Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "homo religiosus" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Religious motifs in contemporary speculative literature
    Motywy religijne we współczesnej literaturze spekulatywnej
    Autorzy:
    Trocha, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30145260.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    speculative fiction
    religion
    posthumanism
    religious experience
    God
    Church
    religious man
    fikcja spekulatywna
    religia
    posthumanizm
    doświadczenie religijne
    Bóg
    Kościół
    homo religiosus
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie i uporządkowanie motywów religijnych występujących we współczesnej fantastyce spekulatywnej. Ten typ literatury bardzo często reaguje na trendy i tendencje społeczne obecne w kulturze popularnej. Przedstawione w artykule motywy zostały uporządkowane tematycznie, tak aby można było dostrzec pewien zarys paradygmatu figur literackich, poprzez które tworzący je pisarze odwołują się do treści religijnych. Zestawienie motywów wyznacza trzy główne perspektywy traktowania religii w omawianym typie literatury.
    The object of this article is to present and organize the religious motifs found in contemporary speculative fiction. This type of literature very often reacts to the social trends and tendencies existing in popular culture. The motifs presented in this article are arranged thematically, so that one can see a certain outline of the paradigm of literary figures through which the writers who create them refer to the religious content. The juxtaposition of motifs determines three main perspectives of treating religion in the discussed type of literature.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 42; 19-36
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obrzędy wtajemniczenia chrześcijańskiego i muzułmańskiego drogą do Wewnątrz
    Autorzy:
    Łaba, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480462.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    homo religiosus
    inicjacja
    islam
    rytuały przejścia w chrześcijaństwie
    sakramenty
    rytuały przejścia w islamie
    wiara
    rites of passage in Christianity
    sacraments
    Islam
    rites of passage in Islam
    initiation
    faith
    Opis:
    Christian and Muslim initiation rites as the path to the Inside
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 1; 131-150
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O świętej przestrzeni, Stanisławie Vincenzie i Eliadem. Próba konfrontacji religioznawstwa z literaturą
    About the sacred space, Stanislaw Vincenz and Eliade. Literature vs. religious studies: The confrontation attempt
    Autorzy:
    Iwanek, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1077280.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    space
    sacrum
    homo religious
    Eliade
    Vincenz
    przestrzeń
    homo religiosus
    Opis:
    Artykuł stanowi relację z przeprowadzonych zajęć z doktorantami literaturoznawstwa poświęconych zagadnieniu świętej przestrzeni w Prawdzie starowieku Stanisława Vincenza w odniesieniu do terminów religioznawczych: homo religiosus, sacrum, profanum, religia kosmiczna, którymi posługiwał się Mircea Eliade. Autorka podjęła się próby odczytania tekstu literackiego za pomocą terminologii filozofii religii. Konfrontacja ta odsłoniła nowe możliwości interpretacyjne prozy Vincenza, a także ujawniła potencjał tkwiący w interdyscyplinarnym podejściu do czytania literatury.  
    The article is a report of classes conducted with PhD students of literary studies devoted to the issue of the sacred space in Prawda starowieku by Stanisław Vincenz in relation to religious terms: homo religiosus, sacrum, profanum, cosmic religion, used by Mircea Eliade. The author undertook an attempt to read the literary text using the terminology of philosophy of religion. This confrontation exposed the new possibilities of interpreting Vincenz’s prose, and revealed the potential of interdisciplinary approach to reading literature.
    Źródło:
    Polonistyka. Innowacje; 2017, 6; 147-158
    2450-6435
    Pojawia się w:
    Polonistyka. Innowacje
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metodologické východiská vo výskume spirituality a metaempirickej dimenzie literárnej skutočnosti
    Methodological Starting Points in the Research of Spirituality and the Meta-empirical Dimension of Literary Reality
    Metodologiczne podstawy w badaniu duchowości i metaempirycznego [metafizycznego, ponaddoświadczalnego] wymiaru rzeczywistości literackiej
    Autorzy:
    Hajdučeková, Ivica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441078.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    slovenská literatúra
    metodológia
    spiritualita a religiozita
    t/Transcendencia
    spiritualéma
    homo religiosus
    homo spiritualis
    homo spiritus
    sakrálno – profánno
    Slovak Literature
    methodological
    spirituality and religiosity
    t/Transcendency
    spiritualeme
    sacral and profane
    sacred and profane
    Literatura słowacka
    metodologia
    duchowość i religijność
    transcendencja / Transcendencja
    duchowe (spirutualne, mistyczne)
    sacrum – profanum
    Opis:
    Autorka v štúdii predstavuje metodologické východiská výskumu duchovnosti v umeleckom texte. Základným východiskom sú možnosti interdisciplinarity (filozofia, experimentálna psychológia, teológia, religionistika, lingvistika, literárna veda aj semiotika), ktorá smeruje k transdisciplinárnemu prieniku do stvárnenia metaempirickej dimenzie skutočnosti v semiotickej štruktúre. Bázové podnety autorka čerpá z výskumu Z. Plašienkovej, J. Komorovského, M. Stríženca, ale aj P. Libu, M. Milčáka a J. Sabola. Metodologicky zostavený súbor pojmov: duchovnosť – t/Transcendencia – religiozita a spiritualita – spiritualéma – „homo religiosus“ – sakrálno a profánno dopĺňa príkladmi analýzy a interpretácie konkrétnych básnických či prozaických textov predstaviteľov slovenskej literatúry 19. a 20. storočia (napr. Hviezdoslava [P. Országha], M. Kukučína, J. G. Tajovského, S. Cambela – Š. Kosorkina, E. B. Lukáča, I. Kraska, F. Švantnera aj M. Rúfusa). Obohatením, ktoré štúdia prináša, je návrh ďalšieho rozšírenia modality fenoménu duchovnej zrelosti v skúmaní lyrického či epického subjektu v umeleckej poézii a próze o pojmy „homo spiritualis“ a „homo spiritus / homo Spiritus“. Tie umožňujú, popri pojme J. Komorovského „homo religiosus“, diferencovane vystihnúť mieru umeleckého stvárnenia duchovnej zrelosti, podmienenej sebapresahovaním, t.j. autotranscendenciou. Roztvárajú sa tak možnosti sledovať umelecké stvárnenie procesu spiritualizácie, a to v teocentrickom, kristocentrickom či až mystickom ukotvení života v jednote s Duchom svätým. Jej výsledkom je nielen vyšší stupeň integrity postavy ako duchovnej bytosti, ale aj estetické rozvinutie metaempirickej dimenzie literárnej skutočnosti ako umelecky stvárnenej numinozity v obraze života. V rámci semiotickej štruktúry umeleckého textu tak duchovný rozmer preniká v osobitej podobe tzv. diafánie aj do kategórie času (chronos – kairos) a priestoru (tzv. genius loci). Prínosom štúdie je pojmový aparát, ktorý do metodológie výskumu umeleckého textu prináša možnosť diferencovane skúmať mieru spiritualizácie v tvarovaní epického či lyrického subjektu a literárnej skutočnosti. Autorka predstavuje metodologické východiská výskumu duchovnosti v umeleckom texte. Základným východiskom sú možnosti interdisciplinarity, ktorá smeruje k transdisciplinárnemu prieniku do stvárnenia metaempirickej dimenzie v semiotickej štruktúre. Obohatením je návrh ďalšieho rozšírenia modality fenoménu duchovnej zrelosti pri skúmaní lyrického či epického subjektu v umeleckej poézii a próze.
    The author presents methodological starting points of the research on spirituality in the literary text. The basic one is the potential of an interdisciplinary approach (philosophy, experimental psychology, theology, religious studies, linguistics, literary scholarship, and semiotics) heading towards the transdisciplinary penetration into the depiction of meta-empirical dimension in the semiotic structure. Basic impulses are drawn from the research of Z. Plašienková, J. Komorovský, M. Stríženec, and also P. Liba, M. Milčák and J. Sabol. The author methodologically forms a set of concepts: transcendence / Transcendence – religiosity and spirituality – spiritualeme – „homo religiousus“ – sacral and profane nature, adding examples of an analysis and interpretation of particular poetic or prosaic texts of the Slovak literature of 19th and 20th century (Hviezdoslav [P. Országh], M. Kukučín, J. G. Tajovský, S. Cambel – Š. Kosorkin, E. B. Lukáč, I. Krasko, F. Švantner and M. Rúfus). The study proposes to further extend the modality of the phenomenon of the spiritual maturity in the research of the lyrical or epic subject in poetry and prose by means of introducing the concepts „homo spiritualis“ and „homo „spiritus / homo Spiritus“. Along with J. Komorovský’s concept “homo religiosus“, they make it possible to estimate the degree of the artistic depiction of spiritual maturity determined by autotranscendence. This gives us new possibilities to observe the artistic depiction of the process of spiritualisation, that is in theocentric, Christocentric or even mystical anchoring of the life in 78 unity with the Holy Spirit. Its outcome is not only the higher degree of the integrity of the character as a spiritual being, but also the aesthetic development of the meta-empirical dimension of literary reality as an artistically rendered numinosity in the picture of life. Thus, within the semiotic structure of an artistic text, the spiritual dimension penetrates the category of time (chronos vs. kairos) and space (genius loci) in a special form of diaphany. The main contribution of the study is the introduction of such conceptual apparatus into the methodology of the study of an artistic text that makes it possible to explore differently the degree of spiritualisation in modelling the epic or lyrical subject and literary reality. The author presents methodological starting points of the research of spirituality in literary texts. The basic one is the potential of interdisciplinary approach heading towards transdisciplinary penetration into the rendering of meta-empirical dimension in the semiotic structure. She proposes to further extend the modality of phenomenon of the spiritual maturity in the research into the lyrical or epic subject in poetry and prose.
    Autorka w studium przedstawia metodologiczne podstawy badań nad duchowością w tekście artystycznym (literackim). Punktem wyjścia jest możliwość interdyscyplinarności [ujęcia interdyscyplinarnego] (filozofia, psychologia eksperymentalna, teologia, religioznawstwo, językoznawstwo, literaturoznawstwo oraz semiotyka), która ukierunkowuje do transdyscyplinarnego (ponaddziedzinowego) wniknięcia [penetrowania] w tworzenie (proces stwarzania) metaempirycznego (metafizycznego, ponad-doświadczalnego) wymiaru rzeczywistości w strukturze semiotycznej. Bazowe inspiracje [impulsy] autorka czerpie z badań Z. Plašienkovej, J. Komorovskiego, M. Stríženca, ale także P. Liby, M. Milčáka i J. Sabola. Metodologicznie skompilowany [ukształtowany] zestaw [wybór] pojęć (terminów, kategorii): ‘duchowność‘ – ‘transcendencja‘ / ‘Transcendencja‘ – ‘religijność‘ i ‘spirytualność‘ (‘duchowość‘, ‘mistyczność‘) – ‘spirytualne‘ (‘duchowe‘, ‘mistyczne‘) – „homo religiosus“ – sacrum i profanum dopełnia przykładami analizy oraz interpretacji konkretnych, poetyckich lub prozatorskich tekstów przedstawicieli literatury słowackiej 19. i 20. stulecia (na przykład: Hviezdoslava [P. Országha], M. Kukučína, J. G. Tajovskiego, S. Cambela – Š. Kosorkina, E. B. Lukáča, I. Kraska, F. Švantnera oraz M. Rúfusa). Dodatkową wartością, którą to studium wnosi, jest propozycja dalszego rozszerzenia modalności (modelu) zjawiska (fenomenu) duchowej dojrzałości w zrozumieniu (badaniu) podmiotu lirycznego lub epickiego w artystycznej [artystowskiej, wysokoliterackiej, wysokoartystycznej] poezji i prozie o ujęcie (koncepcję) „homo spiritualis“ i „homo spiritualis / homo Spiritus“. Pozwalają one [kategorie], poprzez ujęcie J. Komorovskiego „homo religiosus“, w sposób zróżniowany oceniać (przybliżać, prezentować) stopień [miarę] artystycznego wcielenia [tworzenia / stwarzania / urzeczywistniania / odmalowania / przedstawienia, artystycznej realizacji / ekspresji] duchowej dojrzałości, uwarunkowanej przez przekraczanie samego siebie, t.j. przez autotranscendencję. Otwierają się więc nowe możliwości śledzenia [obserwowania] artystycznego wcielania [tworzenia / stwarzania / urzeczywistniania / odmalowania / przedstawienia, realizowania / wyrażania] procesu spirytualizacji [procesu uduchowienia (artystów i ich dzieł)], zarówno w teocentrycznym, chrystocentrycznym, jak i 79 nawet w mistycznym zakotwiczeniu [zaczepieniu, zakorzenieniu] życia w jedności z Duchem Świętym. Jej efektem jest nie tylko wyższy stopieň integralności postawy [charakteru, osobowości] jako istoty duchowej [jestestwa duchowego], ale także estetyczne rozwinięcie metaempirycznego [metafizycznego, ponad-doświadczalnego] wymiaru rzeczywistości literackiej jako artystycznie stworzonego [wypowiedzianego, zinterpretowanego, przetłumaczonego, przełożonego, okazanego] numinosum w obrazie życia. Przeto, w ramach semiotycznej struktury tekstu artystycznego (literackiego) ów duchowy wymiar przenika [prześwituje] w osobistej podobiźnie [specjalnej formie] tzw. diafanii, także do kategorii czasu [liniowego, historycznego, profanicznego oraz kolistego, cyklicznego, sakralnego, świętego] (chronos – kairos) oraz przestrzeni (tzw. genius loci). Wkładem, jaki wnosi to studium, jest wprowadzenie aparatu kategorialnego [aparatu pojęciowego, koncepcyjnego], który do metodologii badań tekstu artystycznego [literackiego] wnosi możliwość zróżnicowanego zrozumienia [badania, eksplorowania] stopnia [miary] spirytualizacji [uduchowienia] w modelowaniu [formowaniu, kształtowaniu, tworzeniu, stwarzaniu] podmiotu [przedmiotu, tematu] lirycznego lub epickiego oraz rzeczywistości literackiej. [polski przekład: Marek Mariusz Tytko]
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 4(4); 59-82
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krąpiec on the Specificity of Man
    Autorzy:
    Ugwuanyi, Faustinus I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507584.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-20
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Mieczysław A. Krąpiec
    man
    human being
    human person
    specificity of man
    anthropology
    metaphysics
    animal rationale
    animal culturale
    animal sociale
    homo faber
    homo religiosus
    Opis:
    The author presents selected insights offered by Mieczysław A. Krąpiec, O.P., about the specificity of man. He starts with making a methodological remark about the correlation between Krąpiec’s anthropology and metaphysics. Then, he tries to grasp essentials in Krąpiec’s interpretation of attributes traditionally indicated as defining man alone, namely animal rationale, animal culturale, animal sociale, homo faber, and homo religiosus. Finally, he concludes that, although all these attributes aptly describe the specificity of man, they all are reducible to the fact that man is a person.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2019, 8, 1; 169-180
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Human Experience: A Ground for the Affirmation of God
    Autorzy:
    Zdybicka, Zofia J.
    Wójtowicz, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507532.pdf
    Data publikacji:
    2016-03-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    experience
    existence
    cognition
    world
    God
    affirmation
    reality
    person
    transcendence
    man
    religious being
    homo religiosus
    Opis:
    The authoress claims that the experience of the man’s own existence is genetically earlier than all other types of cognition. It can be called the man’s primordial, basic, radical, fundamental experience: the experience of human existence immersed in the world. It constitutes a foundation and place wherein the problem of God arises in the most natural and spontaneous way, and where the very roots of the problem are to be sought. She emphasizes that it is extremely important that the affirmation of the man’s existence is achieved along with cognitional contact with extra-subjective reality whose affirmation allows for man to more deeply penetrate the affirmation of his own existence, to know his existence as connected with other personal and non-personal beings—and ultimately connected with the existence of a higher and stronger reality, the reality of God. These are not man’s impressions or desires, but facts stated by man. The authoress concludes that it is human experience which reveals man as a correlate of a higher, stronger and transcendent reality. Man thus turns out to be a religious being—homo religiosus.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2016, 5, 1; 283-296
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Homo religiosus a homo novus. Kiedy duchowość religijną można utożsamiać z chrześcijańską? Przykład praktycznego zastosowania w Papui Nowej Gwinei.
    Homo religious - homo novus. When Religious Spirituality can be Identified with Christianity? Practical Application in Papua New Guinea.
    Autorzy:
    Sobczyk, Adam Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047872.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    homo religiosus
    homo novus
    spirituality
    duchowość
    Opis:
    Człowiek jest z natury osobą religijna. Ma potrzebę transcendencji. Jednakże nie zawsze człowiek religijny jest tożsamy z chrześcijaninem. Nie można również utożsamiać duchowości religijnej z duchowością chrześcijańską. Człowiek religijny staje się nowym człowiekiem poprzez spotkanie z Chrystusem. Duchowość chrześcijańska to forma relacji z Bogiem osobowym objawionym w Jezusie Chrystusie. Przykładem uchrystusowienia są misje prowadzone w Papui Nowej Gwinei. Tam postać Bikmana przywódcy klanu, może dokonać chrystoformizacji i przyjmując Chrystusa przeszczepić duchowość chrześcijańską jako formę życia wspólnoty, której jest liderem.
    It should be noted, that a human is a religious being. However, homo religiosus is not explicitly synonymous to homo novus, just as it is impossible to identify the religious spirituality with the Christian spirituality. A human becomes novus through the contact with Christ. Examples of such an attainment of resemblance to Christ are to be found in missionary countries, such as Papua New Guinea. The study shows the role of the Bikman - the leader of a clan - as a homo novus that encourages the community to adopt the lifestyle of Christ. The author of the article presents the Bikman's significant roles and evangelization tasks towards the community entrusted to his care.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2013, 8, 2(14); 191-202
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From the Death to Rebirth of Religion: Evolution of Leszek Kołakowski’s Thought in the Context of the Question: “Who Is Man?”
    Od śmierci do ponownych narodzin religii. Ewolucja myśli Leszka Lołakowskiego w kontekście pytania: „kim jest człowiek?”
    Autorzy:
    Sikora, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2097346.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Leszek Kołakowski
    człowiek
    filozofia religi
    homo religiosus
    tradycja
    interesy materialne
    wartości
    man
    philosophy of religion
    tradition
    liberalism
    material interests
    values
    Opis:
    In his numerous books and articles, Leszek Kołakowski brought up a number of topics in the fields of the history of philosophy and contemporary philosophy. His work offers valuable insights into problems revolving around Karl Marx’s philosophy, social philosophy, and the philosophy of religion, to mention but a few. In all these areas of thought, the Polish philosopher centres his focus on the fundamental question of man. The present paper is aimed at discussing Leszek Kołakowski’s contribution to the philosophical debate on this topic. The evolution of Kołakowski’s views is traced from the Marxist concept of man which, after a certain period, is discarded by the philosopher in favour of a religious concept, to be confronted again with a liberal theory. Kołakowski is not uncritical about any of the conceptions, which testifies to the profound complexity of every attempt to gain insights into the very essence of the human being which, irrespective of the doctrine or perspective taken for interpretation, escapes clear-cut definition. However, despite the lack of unambiguous definitions Kołakowski recognises that the sole point of reference in any attempts to gain an understanding of the human condition in culture is religion.
    Leszek Kołakowski w swoich licznych książkach i artykułach podejmował wiele zagadnień z zakresu zarówno historii filozofii, jak i filozofii współczesnej. Prowadził badania związane m.in. z problematyką filozofii Karola Marksa, filozofii społecznej czy filozofii religii. We wszystkich tych obszarach głównym przedmiotem zainteresowania polskiego filozofa pozostaje pytanie o człowieka. Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie wybranych rozważań Kołakowskiego związanych z tym pytaniem. W sposób syntetyczny zostają pokazane dzieje jego myśli. Punktem wyjścia tych dziejów jest marksistowska koncepcja człowieka, która po pewnym okresie zostaje skonfrontowana z koncepcją religijną, by tę z kolei skonfrontować z koncepcją liberalną. Wobec żadnej z tych koncepcji Kołakowski nie pozostaje bezkrytyczny, co pokazuje ogromną złożoność każdej próby zrozumienia tego, kim jest człowiek — niezależnie od stanowiska, z perspektywy którego próbuje się go interpretować, wymyka się on jednoznacznym odpowiedziom. Mimo braku tych jednoznacznych odpowiedzi, Kołakowski przyjmuje jednak, że jedynym w zasadzie punktem odniesienia w stosunku do wszelkich prób zgłębienia sytuacji człowieka w kulturze jest religia.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 4; 199-223
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Exodus i boska androgynia. O inicjacyjnym wygnaniu i powrotach w dramacie „Eros i Psyche” Jerzego Żuławskiego
    Autorzy:
    Borkowiak, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/630581.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Jerzy Żuławski (1874-1915)
    katastrofizm solarny
    sacrum
    renovatio
    homo religiosus
    anamneza
    androgynizm
    Opis:
    The article is an attempt to read the meanings of a work on a plane constituted in the sphere of sacrum. The starting point of the conducted analysis is the presentation of a specific eschatological mythology which Jerzy Żuławski performs in his work. Through the issues of history, time, anamnesis and cosmogony, the author of “Eros and Psyche” presents a common desire to regain the irretrievably lost ideal order of existence (renovatio). In addition to the soteriological hope expressed in the end of the drama, it is also important to discover an even deeper longing that governs the sphere of human imagination. It is the divine androgynity that reflects the idea of perfect unity.
    Artykuł jest próbą odczytania sensów utworu na płaszczyźnie ukonstytuowanej w sferze sacrum. Punktem wyjścia prowadzonych analiz jest ukazanie swoistej mityzacji eschatologicznej, jakiej dokonuje w swoim dziele Jerzy Żuławski. Poprzez zagadnienia historii, czasu, anamnezy i kosmogonii autor Erosa i Psyche przedstawia powszechne pragnienie odzyskania bezpowrotnie utraconego idealnego porządku istnienia (renovatio). Obok soteriologicznej nadziei wyrażonej w zakończeniu dramatu istotne jest także odkrycie jeszcze głębszej tęsknoty, która rządzi sferą ludzkiej wyobraźni. Jest nią oddająca idee doskonałej jedności boska androgyniczność.
    Źródło:
    Acta Humana; 2018, 9
    2082-4459
    Pojawia się w:
    Acta Humana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowiek jako capax Dei w ujęciu Z. J. Zdybickiej
    Man as Capax Dei According to Z. J. Zdybicka
    Autorzy:
    Wójtowicz, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507408.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    capax Dei
    Absolut
    Supreme Good
    transcendence
    contingency
    openness
    metaphysics
    homo religiosus
    philosophy of God
    recta ratio
    Opis:
    Is man capax Dei? Zofia J. Zdybicka answers this question drawing on the entire tradition of classical philosophy which culminates in St. Thomas Aquinas. She considers the problem from the perspective of: (1) man who transcends the precariousness of human nature by his specific capabilities (intellectual knowing, loving, ability to freedom and religion); (2) faculties of the human soul (reason and will) which condition man’s disposition to knowing and loving God; (3) the metaphisical necessity for God to exist as the Supreme Truth and Good. The article concludes with threefold thesis. First, man is capax Dei because—within his capabilities which make him go beyond the entire world of beings (cosmos)—he is open to the Supreme Truth and Supreme Good. Secondly, man is capax Dei because—through his soul’s faculties fittingly developed (recta ratio and recta voluntas)—he can succeed in cognizing and loving God. Thirdly, man is capax Dei because God (the Supreme Truth and Good)—as proven by St. Thomas Aquinas in his Forth Way in particular—really exists.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2017, 6, 2; 249-267
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Alteridad, indigencia y esperanza. Una lectura de la fenomenología de la plegaria según Jean-Louis Chrétien
    Alterity, Indigence and Hope. A Reading of the Phenomenology of Prayer According to Jean-Louis Chrétien
    Autorzy:
    Di Giacomo, Mario
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507304.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Jean-Louis Chrétien
    Dominique Janicaud
    phenomenology
    prayer
    God
    the invisible
    theological turn
    homo religiosus
    Christianity
    logos
    Opis:
    This article examines Jean-Louis Chrétien’s conception of prayer within the framework of what has been called “the theological turn of French phenomenology”—Dominique Janicaud’s critical expression against phenomenologies that explicitly or implicitly question what is the foundation of phenomenology: the present. While Chrétien seeks to carry out a phenomenology of prayer, of the religious man, without entering beliefs of a positive religion, Janicaud claims that it is not possible, because behind such an intention there is always God who merely does not want to be called by His name.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2020, 9, 3; 375-422
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies