Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "history of surgery" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Rola społeczna aptek jezuickich w dawnej Rzeczypospolitej
The social role of Jesuit pharmacies in the former Republic of Poland
Autorzy:
Mariani, Andrea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408508.pdf
Data publikacji:
2021-11-03
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
history of pharmacy
Polish-Lithuanian Commonwealth
Society of Jesus
medical matter
history of surgery
history of medicine
Opis:
The article presents the social role of Jesuit pharmacies in the Polish-Lithuanian Commonwealth based on the sources of religious provenance and inventories of Jesuit colleges drawn up as a result of the dissolution of the Society of Jesus in 1773. In the first part, the author analyzes the ecclesiastical and secular legislation and its impact on the activities of Jesuit pharmacies. Canon law did not forbid clergymen to deal with medicine, but only limited the possibility of obtaining academic education in this field and conducting surgical procedures. By adopting these rules, Jesuit legislation placed the main emphasis on superiors’ control over the finances of pharmacies and limited the sale of drugs to protect the order from being accused of unfair competition by the townspeople. In the context of state pharmaceutical law, the privilege of June 30, 1662, which allowed for the liberation of journeymen by Jesuit pharmacists, was of great importance. In this way, a path of professional education in the field of pharmacy under the management of the Society, an alternative to the guild system, was created. The second part of the article discusses the social factors that favoured the establishment of monastic pharmacies. Particularly noteworthy is the uneven distribution of Jesuit pharmacies in the former Polish-Lithuanian Commonwealth. While in Royal Prussia the Jesuits did not run pharmacies to avoid conflicts with the Protestant bourgeoisie, in the eastern borderlands of the Polish-Lithuanian state, Jesuit pharmacies were often the only institutions of this type. The third part of the work presents the financial situation of Jesuit pharmacies. They had significant income, but also required considerable investments related to the purchase of raw materials and equipment in the Baltic ports. The fourth part of the article concerns the social scope of the activity of Jesuit pharmacists, who not only provided medicines to the poor, but also treated nobles, magnates and high church dignitaries. Not being obliged by guild regulations, apart from preparing medicines, they also diagnosed them, performed minor surgical procedures and assisted women during childbirth. The last part of the article discusses drugs and raw materials in terms of their availability to the broadly understood clientele. The offer of Jesuit pharmacies included both cheap products derived from the local flora, intended for the treatment of the poor, and expensive raw materials from abroad. Moreover, among the medical matter there were preparations for women and infants, as well as for people suffering from syphilis. In the end, the author emphasizes the centrality of pharmacies in the Jesuit pastoral strategy. Thanks to their high level, pharmacies not only corresponded to the ideal of mercy, but also contributed to gaining the favour and trust of representatives of social elites. In this context, the dissolution of the Society is an important turning point not only in cultural and religious life, but also in the history of medicine and pharmacy in the former Polish-Lithuanian Commonwealth.
Źródło:
Wiek Oświecenia; 2021, 37; 42-83
0137-6942
Pojawia się w:
Wiek Oświecenia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chirurg Wielkiej Armii – Pierre François Percy (1754–1825) i jego wkład w rozwój medycyny wojskowej
The Surgeon of the Grande Armée – Pierre François Percy (1754–1825) and his Contribution to the Development of Military Medicine
Chirurg der Großen Armee – Pierre François Percy (1754–1825) und sein Beitrag zur Entwicklung der Militärmedizin
Autorzy:
Turos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22780530.pdf
Data publikacji:
2023-12-21
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Pierre François Percy
historia chirurgii
epoka napoleońska
history of surgery
Napoleonic era
Geschichte der Chirurgie
napoleonische Ära
Opis:
Postać Pierre’a François Percy’ego jest zdecydowanie mniej znana w porównaniu do sylwetek innych chirurgów przełomu XVIII i XIX w. Zasługuje na poznanie przede wszystkim ze względu na wkład, jaki wniósł, podejmując działania mające zapewnić szybki dostęp do pomocy medycznej na polach bitew. Był zorientowany na kształcenie przyszłych chirurgów wojskowych, co wpłynęło na podniesienie rangi zawodu. W swoich licznych publikacjach sięgał do tematów nie tylko związanych z chirurgią, ale dziś wchodzących w zakres epidemiologii i higieny wojskowej. Był też propagatorem profilaktyki chorób zakaźnych i wprowadzenia szczepień przeciwko ospie. Innym obszarem, któremu poświęcił wiele uwagi, była organizacja pomocy na poziomie personelu średniego, m.in. koncepcji stworzenia oddzielnej instytucji noszowych i przygotowaniu specjalnego podręcznika formacyjnego. Nie można zapomnieć o jego zasługach na rzecz postępowania humanitarnego, szczególnie co do nietykalności lekarzy wojskowych na polu walki. Był przy tym człowiekiem, którego śmiało można nazwać humanistą. Jego szlak wędrówek po Europie wraz z wojskami napoleońskimi to również poznawanie miejsc, w których się znajdował, zainteresowanie ich kulturą i zabytkami przeszłości, a ślad swoich fascynacji pozostawił między innymi w pamiętnikach.
The figure of Pierre François Percy is much less known compared to other surgeons from the turn of the 18th and 19th centuries. He deserves to be known primarily because of the contribution he made with regards to ensuring quick access to medical help on the battlefield. He was focused on educating future military surgeons, which raised the profile of the profession. Percy covered topics that were related to surgery in his numerous publications, but he also discussed issues that fell under the scope of epidemiology and military hygiene. Additionally, he promoted the prevention of infectious diseases and the introduction of the smallpox vaccine. Another area to which he devoted a lot of attention was the organization of medical assistance at the middle level, including: the concept of creating a separate institution of stretcher bearers and preparing a special formation manual. His contributions to humanitarian actions cannot be forgotten, especially with regards to the inviolability of military doctors on the battlefield. Percy was also a figure who could easily be called a humanist. His travels around Europe with Napoleon’s troops also included getting to know the places he visited and taking an interest in the different cultures and monuments from the past that he encountered, the fascination for which was recorded in his diaries.
Pierre François Percy ist im Vergleich zu anderen Chirurgen des späten 18. und frühen 19. Jahrhunderts weit weniger bekannt. Seine Person verdient jedoch Aufmerksamkeit vor allem aufgrund seines Beitrags zu Maßnahmen, einen schnellen Zugang zu medizinischer Hilfe auf den Schlachtfeldern zu gewährleisten. Er setzte sich für die Ausbildung künftiger Militärchirurgen ein, was das Ansehen des Berufsstandes erhöhte. In seinen zahlreichen Veröffentlichungen griff er Themen auf, die nicht nur die Chirurgie betrafen, sondern heute auch in den Bereich der Epidemiologie und Militärhygiene fallen. Er setzte sich auch für die Prävention von Infektionskrankheiten und die Einführung der Pockenimpfung ein. Ein weiterer Bereich, dem er große Aufmerksamkeit widmete, war die Organisation der Hilfeleistung auf der Ebene des Sekundärpersonals, einschließlich des Konzepts zur Schaffung einer separaten Einrichtung für Bahrenträger und der Ausarbeitung eines speziellen Ausbildungshandbuchs. Nicht zu vergessen ist sein Beitrag zu humanitären Verfahren, insbesondere im Hinblick auf die Unantastbarkeit der Militärärzte auf dem Schlachtfeld. Zugleich war er ein Mann, den man getrost als Humanisten bezeichnen kann. Auf seinen Reisen durch Europa mit den Armeen Napoleons lernte er auch die Orte kennen, in denen er sich aufhielt, und interessierte sich für ihre Kultur und die Denkmäler ihrer Vergangenheit, was er unter anderem in seinen Memoiren festgehalten hat.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2023, XXIV(LXXV), 3(285); 157-184
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
John Hilton (1805-1878) jego życie i osiągnięcia w zakresie anatomii, chirurgii, neurologii oraz neurochirurgii
John Hilton (1805-1878) – his life and contributions to anatomy, surgery, neurology and neurosurgery
Autorzy:
Zamachowska, Monika
Grzybowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530400.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Hilton
historia medycyny
historia
anatomii
historia chirurgii
historia neurologii, historia
neurochirurgii
prawo Hiltona
linia Hiltona
history of medicine
history of anatomy
history of surgery
history of neurology
history
of neurosurgery
Hilton’s law
Hilton’s line
Opis:
John Hilton (1805-1878) był znanym angielskim anatomem i chirurgiem. Miał ogromy wkład w rozwój tych dyscyplin medycznych. Z jego nazwiskiem związanych jest kilka eponimów medycznych. Najbardziej znane to linia Hiltona, służąca za znacznik w operacjach proktologicznych, oraz prawo Hiltona mówiące o tym, że nerwy dochodzące do stawu unerwiają zarówno mięśnie poruszające tym stawem, jak i skórę w jego okolicy Mniej znane, a nie mniej ważne są jego inne osiągnięcia naukowe z zakresu neurologii i neurochirurgii. Celem artykułu jest przypomnienie sylwetki tego wybitnego lekarza w kontekście jego zasług dla rozwoju medycyny.
John Hilton (1805-1878) was a known English anatomist and surgeon. He made a huge contribution to the development of these medical disciplines. There are several medical eponyms with his name. Popular known on the Hilton line, which serves as a marker in proctological operations, and the Hilton law saying that the nerves to the muscles acting on a joint give branches to that joint as well as to the skin over the area of action of these muscles. Less known and no less important are his other scientific studies in the field of neurology and neurosurgery. The aim of the article is to compare the figure of this outstanding doctor in the context of his merits for the development of medicine.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2019, 82; 81-86
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sir James Paget jako współtwórca nowoczesnej medycyny
Sir James Paget as the Co-creator of Contemporary Medicine
Autorzy:
Grzybowski, Andrzej
Sak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530670.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
James Paget
historia medycyny
chirurgia
dermatologia
history of medicine
surgery
dermatology
Opis:
James Paget był jednym z najwybitniejszych lekarzy XIX stulecia, które ukształtowało współczesne fundamenty wiedzy i praktyki medycznej. Przyczynił się zarówno do rozwoju chirurgii, jak i do postępów w dziedzinie dermatologii. Jego osiągnięcia były wynikiem oparcia praktyki lekarskiej na racjonalnej, zgodnej z zasadami logiki wiedzy naukowej w stopniu znacznie większym aniżeli czynili to inni ówcześni lekarze i chirurdzy.
Paget James was one of the most outstanding doctors of the XIX century which molded contemporary bases of the knowledge and the medical practice. He contributed both to the development of the surgery and to progress in the field of dermatology. His achievements were a result of basing his medical practice on the rational scientific knowledge, in accordance with principles of logic in the degree much greater than other doctors and surgeons made it.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2014, 77; 113-117
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki laparoskopii w Krakowie. Nowości w chirurgii – wybrane zagadnienia
The origins of laparoscopy in Cracow. News in surgery - selected issues
Autorzy:
Cienciała, Antoni
Zelek, Michał
Puka, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527886.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
laparoskopia
historia medycyny
Kraków
robot chirurgiczny
Laparoscopy
history of medicine
Cracow
robot surgery
Opis:
Wziernikowanie jamy otrzewnowej chorego – czyli laparoskopia jest jedną z technik chirurgicznych, która w ostatnich dwóch dekadach XX wieku odmieniła codzienną praktykę chirurgiczną na świecie. Historia laparoskopii sięga początków XIX wieku, jednak najbardziej dynamiczny jej rozwój przypada na drugą połowę XX wieku. Zawdzięczamy to zarówno pracy pionierów technik małoinwazyjnych jak i rozwojowi techniki. Początki laparoskopii w Krakowie przypadają na początek lat 90. XX wieku. Pierwsze dwa tego typu zabiegi wykonano przez polskich chirurgów przy okazji pobytu w Krakowie jednego z polskich pionierów tego typu zabiegów – E. Stanowskiego, 11.06.1992 przez A. Bobrzyńskiego w II Klinice Chirurgii Akademii Medycznej w Krakowie oraz dzień później - 12.06.1992 przez A. Cienciałę w Klinicznym Oddziale Chirurgii Ogólnej Wojskowego Szpitala Klinicznego w Krakowie. Technika ta stopniowo zyskiwała na popularności i dzisiaj jest standardowo wykorzystywana w małopolskich oddziałach chirurgicznych. Chirurdzy jednak nie przestali poszukiwać coraz to nowych technik operacyjnych, które mają zminimalizować jeszcze bardziej uraz operacyjny oraz zapewnić pacjentowi maksymalnie skuteczną i efektywną operację. Techniki te wywodzą się w dużym stopniu bądź stanowią swego rodzaju rozwinięcie klasycznej laparoskopii. Wśród nich należy wymienić SILS (Single Incision Laparoscopic Surgery), NOTES (Natural Orifi ce Translumenal Endoscopic Surgery), operacje hybrydowe oraz roboty chirurgiczne.
One surgical technique that has changed every-day surgical practice in the last two decades of the 20th century is laparoscopy. This technique dates from the beginning of the 19th century, but the most dynamic development was in the second half of the 20th century. We are indebted to the work of pioneers of minimally invasive surgical techniques and the development of technology. Laparoscopy has developed especially since the early 1990s. The fi rst laparoscopic procedure was performed in Cracow by A. Bobrzyński at the Second Surgery Department of Cracow Medical University (11.06.1992), while the second was performed the next day by A. Cienciała at the Surgery Department of the Fifth Military Clinical Hospital (12.06.1992) with the assistance of E. Stanowski, a Polish pioneer of this technique. This technique became more popular and now is very common in Cracow surgery wards. Surgeons have not stopped searching for new operational techniques which could minimize surgical trauma and maximize the efficacy of operations. These techniques are derived from classic laparoscopy and the following should be mentioned: SILS (Single Incision Laparoscopic Surgery), NOTES (Natural Orifice Translumenal Endoscopic Surgery), hybrid operations and robotic surgery.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2016, 4; 127-132
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Життєвий шлях італійського лікаря, анатома, хірурга та теоретика медицини Гвідо Гвіді
The Life path of the Italian Doctor, Anatomist, Surgeon and Theoretician of Medicine Guido Guidi
Autorzy:
Добролюбська, Ю.А.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676895.pdf
Data publikacji:
2022-11-08
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
історія медицини
історія мистецтва
лікарська справа
теорія медицини
анатомія
хірургія
history of medicine
history of art
medicine
theory of medicine
anatomy
surgery
Opis:
Ім’я Гвідо Гвіді зустрічається в історії медицини як ім’я автора чудово ілюстрованої книги з хірургії та як один із незліченних анатомічних епонімів. Гвідо Гвіді займався медициною та хірургією у своєму рідному місті Флоренції і набув такої репутації, що у 1542 р. Франциск I, король Франції, запросив його приїхати до Парижа. Король призначив його одним зі своїх особистих лікарів і дозволив йому читати публічні лекції з медицини та хірургії у нещодавно заснованому Колеж де Франс. Гвіді збирався опублікувати хірургічний трактат, заснований на грецькому рукописі X ст., що зберігається у бібліотеці Лауренціана у Флоренції. Серед примітних особливостей цього рукопису були тридцять повнорозмірних аркушів, що ілюструють коментар Аполлонія Китійського до трактату Гіппократа про вивихи та інші малюнки, що супроводжують копію трактату Галена про перев’язки. Ці ілюстрації представляли справжні традиції Гіппократа в хірургічній практиці, передані через пізніші грецькі канали до Візантії. У Парижі Гвіді жив із Бенвенуто Челліні, який став його другом та багато разів із похвалою відгукувався про нього у своїй автобіографії. У 1544 р. з’явилася книга Гвіді з хірургії. Це чудовий фоліант, витончено надрукований і містить чудові ксилографічні копії, або, швидше, адаптації оригінальних малюнків X ст. Книга Гвіді «Хірургія» була найкращою ілюстрованою працею з хірургії, яка з’явилася до цього часу. Вона містить переклади шести робіт Гіппократа, однієї роботи Галена і двох робіт Орібасія, а також коментарі Галена та самого Гвіді. Лікування всіх видів переломів та вивихів описано дуже докладно та наочно проілюстровано. Приблизно через три роки після публікації своєї «Хірургії» Гвіді був відкликаний до Італії, щоб стати головним особистим лікарем Козімо Медічі. Він практикував і викладав медицину в Пізі, прийняв священний сан, отримав високі церковні привілеї і у 1557 р. був посвячений у дворянство. Він помер на піку своєї слави 26 травня 1569 р. та був похований у гробниці своїх предків у Флоренції. За кілька років до смерті він був зайнятий написанням всеосяжної праці з медицини. Ця велика праця була завершена та опублікована його племінником у трьох величезних томах між 1596 та 1611 рр. Це дослідження засноване на оригінальних дослідженнях та виправляє багато помилок, які були закріплені у стандартних довідниках того часу.
The name of Guido Guidi appears in the histories of medicine as that of the author of a beautifully illustrated book on surgery and as one of the innumerable anatomical eponyms. Guido Guidi practiced medicine and surgery in his native city Florence and made such a reputation that he was in 1542 invited by Francis I, King of France, to come to Paris. The King appointed him one of his personal physicians and permitted him to give public lectures in medicine and surgery at the newly founded College de France. Guidi was about to publish a surgical treatise, based on a Greek manuscript of the tenth century preserved in the Laurenzian Library at Florence. Among the notable features of this manuscript were thirty full-sized plates illustrating the commentary of Apollonius of Kitium on the Hippocratic treatise on dislocations and other pictures accompanying a copy of Galen's treatise on bandaging. These illustrations represented the genuine Hippocratic traditions of surgical practice as transmitted through later Greek channels to Byzantium. In Paris, Guidi lived with Benvenuto Cellini, who became his friend and who has many laudatory references to him in his autobiography. In 1544 Guidi's book on surgery appeared. It is a splendid folio volume, beautifully printed and containing remarkable woodcut copies, or rather adaptations, of the original tenth-century drawings. Guidi's Chirurgia was the best illustrated work on surgery that had appeared up to its date. It comprises translations of six works by Hippocrates, one by Galen and two by Oribasius, together with commentaries by Galen and by Guidi himself. The treatment of all varieties of fractures and dislocations is described in great detail and is very clearly illustrated. Some three years after the publication of his Chirurgia Guidi was recalled to Italy to become chief personal physician to Cosimo de Medici. He practiced and taught medicine at Pisa, took Holy Orders, received high' ecclesiastical preferment, and was in 1557 raised to the nobility. He died at the height of his renown on 26 May 1569 and was buried in the tomb of his ancestors in Florence. For some years before his death he had been occupied in writing a comprehensive work on medicine. This great work was completed and published by his nephew in three huge volumes between 1596 and 1611. This study is based on original research and it corrects many errors that have been perpetuated in standard reference books.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2022, 18; 212-223
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy pionierzy chirurgii wątroby. Nowe odkrycia
Polish pioneers of liver surgery. New discoveries
Autorzy:
Zamachowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085470.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Historia chirurgii wątroby, Julian Pęski,
szew Pęski- Kuzniecow, Rewoliński, Hipolit Oderfeldt,
Roman Jasiński, Jakób Rosenthal, polscy pionierzy
chirurgii wątroby, pionierska operacja nowotworu
wątroby, Szpital Starozakonnych w Warszawie
History of liver surgery, Julian Pensky, Pensky-
Kuznetsoff suture, Rewolinski, Hipolit Oderfeldt,
Roman Jasiński, Jakób Rosenthal, polish pioneers of
liver surgery, pioneers operation of liver tumor, Jewish
Hospital in Warsaw
Opis:
Temat polskich pionierów chirurgii wątroby był już analizowany przez historyków medycyny. Wśród nazwisk polskich lekarzy zdecydowanie najczęściej pojawia się Julian Pęski, ze względu na zastosowaną przez niego nową technikę szycia, która zrewolucjonizowała zabiegi operacyjne w zakresie tego narządu. Szew Pęski-Kuzniecow (Pensky-Kuznetsoff) jest do tej pory stosowany we współczesnej chirurgii. Wspomina się też nazwisko Rewolińskiego, który w 1895 r. zaopatrzył pourazowe uszkodzenie wątroby. Nieznane są zasługi innych XIX wiecznych lekarzy: Hipolita Oderfelda, Romana Jasińskiego i Jakóba Rosenthala. Celem artykułu jest przedstawienie nieznanych polskich pionierów chirurgii wątroby, w szczególności Jakóba Rosenthala, chirurga, który jako pierwszy w Polsce i jeden z pierwszych w Europie wykonał resekcję guza nowotworowego wątroby.
The subject of Polish pioneers of liver surgery has already been analyzed by historians of medicine. Among the names of Polish doctors, Julian Pęski is definitely the most frequent one, due to the use of a new suturing technique that has revolutionized surgical procedures in this organ. Pęski-Kuznetsoff (Pensky-Kuznetsoff) suture is still used in modern surgery. The name of Rewoliński, who in 1895 treated post-traumatic liver damage, is also mentioned. The merits of other nineteenth- century doctors are unknown: Hipolit Oderfeld, Roman Jasiński and Jakób Rosenthal. The aim of the article is to present unknown Polish pioneers of liver surgery, in particular Jakób Rosenthal, a surgeon who was the first in Poland and one of the first in Europe to perform a liver tumor resection.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2021, 84; 93-97
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Methods of cleft lip and palate treatment over the centuries – a historical view
Metody leczenia rozszczepów podniebienia pierwotnego i wtórnego na przestrzeni wieków – rys historyczny
Autorzy:
Ilczuk-Rypuła, Danuta
Pietraszewska, Daria
Kempa, Maria
Zalewska-Ziob, Marzena
Wiczkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036400.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
cleft palate
cleft surgery
history of dentistry
obturator
rozszczep podniebienia
leczenie chirurgiczne rozszczepu
historia stomatologii
Opis:
INTRODUCTION: Cleft palate is one of the most common congenital defects, associated with many problems including cosmetic and dental abnormalities, as well as speech, suction, chewing, swallowing, hearing and facial growth difficulties. AIM OF THE STUDY: To review different attempts and methods of cleft palate treatment, such as using obturators or surgical treatment. CONCLUSIONS: Cleft palate has been known for a long time and its treatment has been a considerable challenge for clinicians throughout the history of dentistry. The contemporary system of treatment of cleft palate is complex and multidisciplinary.
WPROWADZENIE: Rozszczep podniebienia jest jedną z najczęstszych wad rozwojowych twarzoczaszki, polegającą na braku ciągłości anatomicznej i niedorozwoju tej struktury. Powoduje ponadto liczne zaburzenia czynnościowe (oddychania, ssania, połykania, żucia i mowy) oraz sprzyja infekcjom dróg oddechowych i ucha środkowego. CEL PRACY: Przedstawienie na podstawie piśmiennictwa różnych metod leczenia rozszczepu podniebienia, zarówno leczenia protetycznego przy zastosowaniu obturatorów, jak i leczenia chirurgicznego. PODSUMOWANIE: Rozszczep podniebienia, podobnie jak inne choroby, prawdopodobnie znany był ludzkości od początku jej istnienia. Na przestrzeni wieków podejmowano wiele prób wyleczenia tej wady lub zniwelowania efektów ubocznych. Obecnie obowiązuje wielospecjalistyczny model leczenia rozszczepu podniebienia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 399-406
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Surgeons in Kay’s Portraits
Chirurdzy na portretach Kay’a
Autorzy:
Macinytre, Iain
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1581685.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Scottish surgery
history of medicine
John Kay
caricatures
Scottish Enlightenment
chirurgia szkocka
historia medycyny
karykatury
szkockie oświecenie
Opis:
This paper describes four Scottish surgeons depicted by John Kay, a famous Edinburgh caricaturist active during the Scottish Enlightenment. It gives the reader some interesting insights into the life, work and culture, of surgeons in 18th century Scotland.
Artykuł przedstawia postacie czterech szkockich chirurgów sportretowanych przez Johna Kaya, słynnego edynburskiego karykaturzystę, aktywnego w czasie szkockiego oświecenia. Tekst daje czytelnikowi interesujące spojrzenie na życie, pracę i kulturę chirurgów w XVIII-wiecznej Szkocji.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2021, 1; 37-49
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profesor dr hab. med Władysław Dobrzaniecki (1897-1941) – prekursor chirurgii plastycznej i estetycznej w Polsce i jego pacjent, Bogusław Schaeffer (1929-2019)
Professor Wladyslaw Dobrzaniecki (1897-1941) – precursor of plastic and aesthetic surgery in Poland and his patient, Bogusław Schaeffer (1929-2019)
Autorzy:
Bruziewicz-Mikłaszewska, Barbara
Rupocińska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085414.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
historia medycyny kresów południowo-
wschodnich Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej,
i podniebienia, biografia profesor Uniwersytetu Jana
Kazimierza we Lwowie
historia polskiej chirurgii plastycznej
rozszczep warg
history of medicine of the south-eastern
borderland of the Second Polish Republic, history of
Polish plastic surgery, cleft palate, cleft lip, Biography
professor of the Jan Kazimierz University in Lwów
Opis:
Autorki przedstawiają sylwetkę prekursora chirurgii plastycznej w Polsce w aspekcie chirurgiidziecięcej oraz pionierskiej operacji rozszczepu warg i podniebienia. Prof. dr hab. med. Władysław Dobrzaniecki (1897-1941) był jednym z najmłodszych profesorów lwowskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza, uczniem prof. Hilarego Schramma (1857-1940), zamordowanym przed osiemdziesięciu laty, 4 lipca 1941 roku przez Niemców. Pozostawił trwały ślad w historii medycyny i polskiej chirurgii plastycznej.
Authors presents the life and professional and scientific ways of dr Wladyslaw Dobrzaniecki (1897-1941), pupil of prof. Hilary Schramm (1857-1940). He was one of the youngest professors of Jan Kazimierz University in Lwów, murdered eighty years ago, on 4th of July 1941 by Germans.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2020, 83; 85-90
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies