Temat: history of France - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: BOOK REVIEWS Philologists: Scholars or Politicians? David L. Hoyt and Karen Oslund, (eds.), The Study of Language and the Politics of Community in Global Context
Autorzy:: Kamusella, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1929655.pdf
Data publikacji:: 2010-10-06
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:: Africa
China
France
Germany
history of philology
Japan
language politics
Scandinavia
Źródło:: Polish Sociological Review; 2010, 171, 3; 327-333
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:: Polish Sociological Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Między życiem publicznym a egzystencją prywatną. Codzienne dylematy oficerów Wielkiej Armii na podstawie nieznanych listów Jacques’a-Martina-Madelaine’a Ferrière’a z 1812 i 1813 roku
Autorzy:: Kuras, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/640483.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: History of France 19 century, Napoleonic Wars
Opis:: Between public and private life. Everyday dilemmas of the officers of Napoleon’s Great Army, on the basis of unknown letters of Jacques-Martin-Madeleine Ferrière of 1812 and 1813 The article constitutes an attempt to analyze the events of 1812 and 1813 from the perspective of an individual, in this case, Brigadier General Jacques-Martin-Madelaine Ferrière, governor of Białystok and military commander of Warsaw. It is based on a collection of letters which have not so far been used in the research on Ferrière’s biography. The correspondence between the general and his wife constitutes an interesting insight into the moods and feelings which prevailed in Napoleon’s Great Army in 1812, and particularly during the army retreat in 1813 (among numerous officers and soldiers, there prevailed a feeling of weariness and even discouragement with the protracted war activities). Moreover, the analysis of the above correspondence reveals a lot of interesting details concerning the everyday life of the officers of Napoleon’s army in the capital of the Duchy of Warsaw as well as during the army maneuvers in Silesia and Lusatia in 1813.
Źródło:: Prace Historyczne; 2013, 140, 1
0083-4351
Pojawia się w:: Prace Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Przyczynek do historii polskiej psychoanalizy – Eugenia Sokolnicka
A contribution to the history of the Polish psychoanalysis – Eugenia Sokolnicka
Autorzy:: Groth, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1178491.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:: Polish Psychoanalytical Society
child analysis
history of psychoanalysis
psychoanalysis in France.
theory and technique of psychoanalysis
Opis:: The purpose of this paper is to present Eugenia Sokolnicka, the Polish analyst who belongs to the first generation of psychoanalysts. The article provides an overview of Sokolnicka’s clinical and theoretical work and explores her contribution to psychoanalysis as a brilliant clinician and a precursor of child analysis. As a pupil of C.G. Jung, S. Freud, and S. Ferenczi she has played an significant part in development and popularization of Freud’s method in literary and medical circles. Sokolnicka was an initiator of unsuccessful attempt of forming a Polish psychoanalytical society and participant in the process of forming psychoanalytical institutions in France. The analysis of her papers enables to present her contribution in various fields of theory and technique of psychoanalysis. Furthermore, the analysis of correspondence between S. Freud, S. Ferenczi, K. Abraham and O. Rank provides the insight into Sokolnicka’s life and personality.
Źródło:: Polskie Forum Psychologiczne; 2013, XVIII, 1; 112-131
1642-1043
Pojawia się w:: Polskie Forum Psychologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Smoleńsk w okowach lodu. Rzecz o reorganizacji Wielkiej Armii Napoleona w listopadowe dni 1812 roku
Autorzy:: Kowalczyk, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/640716.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: History of France 19 century, History of Poland 19 century, Napoleonic Wars
Opis:: Smolensk in the fetters of ice. On the reorganization of the Great Napoleonic Army in November 1812 In the year 1812, Smoleńsk was to have served as a supply center for the Great Army. When deciding to retreat from the battlefield at Malojaroslavec, Napoleon was convinced that Smoleńsk was well prepared and that the Great Army would be able to spend the winter in its vicinity. Yet it turned out that the Great Army commissariat and the local Napoleonic governors were not able to adequately prepare the Smoleńsk fortress. Therefore on reaching Smoleńsk, Napoleon made the decision that the Great Army should retreat further to the west – onto the territories of the former Polish Commonwealth – Lithuania. In the course of a few days from 9–14 November, he managed to increase the size of the Great Army by around 20 thousand soldiers. When leaving Smoleńsk, Napoleon’s army had still around two hundred canons at its disposal. It had adequate supplies of food, ammunition and was to a large degree “rejuvenated”. Napoleon had attained a great feat at Smoleńsk. He had in fact saved the Great Army. Without his effort, the army’s further march would have been impossible. The reorganized Great Army was able to retreat further to the west and its regiments were ready to fend off the attacks of the enemy – that is Russians, as was proved by the heavy fighting in the battle of Krasne.
Źródło:: Prace Historyczne; 2013, 140, 1
0083-4351
Pojawia się w:: Prace Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Władysław Ząbek. Biografia (nie)codzienna reemigranta z Francji
Władysław Ząbek. (Un)usual biography of a re-emigrant from France
Autorzy:: Kurpiel, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/634924.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Ośrodek Pamięć i Przyszłość
Tematy:: historia mówiona
II wojna światowa
Dolny Śląsk
polscy emigranci
Francja
Wałbrzych
V Światowy Zjazd Młodzieży i Studentów w Warszawie
oral history
Second World War
Polish emigrants
France
Lower Silesia
Fifth World festival of Youth and Students in Warsaw
Opis:: Władysław Ząbek was born and raised in France, in Pas-de-Calais department, as a child of Polish emigrants who had come to France looking for work. After the Second World War he returned to Wałbrzych in Poland together with his parents, where he still lives. Władysław Ząbek describes mostly his daily life in a mining town in the north of France, dominated by Polish immigrants, he speaks about a Polish school, friendly relationships and the lifestyle of Poles in France. A significant part of the account is dedicated to the years of war and Nazi occupation of France. The next stage of Władysław Ząbek’s life was his return to Poland, to post-war Lower Silesia, which at that time was a national and religious melting-pot. The account shows the difficult beginnings of life in the unknown homeland, issues of Wałbrzych’s reconstruction after the war, the housing situation but also about the habits of re-emigrants from France, who constituted a distinct group in the post-war Wałbrzych and the region. Another important fact in Ząbek’s account is the time of studies in Donieck in the Ukrainian Soviet Socialist Republic which he started following the advice of the headmaster of his secondary school. During his studies, Władysław participated in the Fifth World Festival of Youth and Students in Warsaw (1955) as a French interpreter. It was one of many significant events connected with his contact with France and the French language after his return to Poland proving that the childhood and teenage years spent in France had an impact on his life.
Źródło:: Wrocławski Rocznik Historii Mówionej; 2014, 4; 237-265
2719-7522
2084-0578
Pojawia się w:: Wrocławski Rocznik Historii Mówionej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Usage et « non-usage » du mot constitution dans l’histoire politique de la France
Uses and “Non-Uses” of the Word Constitution in the Political History of France
Użycie i „nieużycie” wyrazu konstytucja w historii politycznej Francji
Autorzy:: Soutet, Olivier
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1883466.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: konstytucja
historia Francji
Restauracja
Trzecia Republika
constitution
history of France
Restoration
Third Republic
Opis:: Celem artykułu jest zbadanie użycia i tytułowego „nieużycia” wyrazu konstytucja w historii instytucjonalnej Francji w XIX wieku: w okresie restauracji dynastii Burbonów w 1814 roku, po upadku Napoleona i w okresie powstawania III Republiki.
This article aims to study the uses and “non-uses” of the word constitution in the institutional history of France in the 19th century: at the time of the Restoration of the Bourbon dynasty in 1814, after the fall of Napoleon and at the time of birth of the 3rd Republic.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 8; 71-80
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: 90 lat tradycji – historia i działalność Korpusu Pomocniczego Pań SWAP w Ameryce
90 years of tradition – history and activity of PAVA Ladies‘ Auxiliary Corps in America
Autorzy:: Maksymowicz, Anitta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/449419.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:: First World War
Second World War
PAVA Ladies‘ Auxiliary Corps
Polish Army Veterans Association
Blue Army
aid
aid organizations
history of women
nurses
veterans
American Polonia
Polish White Cross
Sokol movement in America
Polska
France
USA
Canada
I wojna światowa
II wojna światowa
Korpus Pomocniczy Pań
Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce
Błękitna Armia
działalność pomocowa
organizacje pomocowe
historia kobiet
sanitariuszki
weterani
Polonia amerykańska
Polski Biały Krzyż
Sokolstwo w Ameryce
Polska
Francja
Stany Zjednoczone
Kanada
Opis:: 1795–1918 Poland was partitioned by three invaders – Prussia (later German Empire), Russia and Austria and didn’t exist on political maps. The outbreak of the World War I woke hope for the rebirth of the Polish state among Poles, including those in the U.S.A. and Canada. During WWI over 20,000 volunteers of Polish origin went from North America to Europe to fight in the Polish Army in France (“Blue Army”) and in Polish-Bolshevik war (1919–1921). After Poland regained its statehood, over 14,000 soldiers re-turned to America. Most of them faced a dramatic situation – wounded, disabled, homeless and without their jobs, they didn’t receive any help from the state, because (according to law) they weren’t the U.S. veterans and therefore had no right to federal health care. Poland, considering them Americans, didn’t support them either. Consequently, the entire responsibility for helping the veterans took numerous Polish organizations in the USA. Some of them – like the Polish Army Veterans Association (PAVA, or in Polish Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, SWAP) – were founded just in this respect: to help the veterans. PAVA was established in 1921 in Cleveland, with many branches all around the country. It was a men’s organization whose main function was self-aid. Four years later, the PAVA Ladies’ Auxiliary Corps (Korpus Pomocniczy Pań SWAP), one of the most significant organizations, was created. The article presents the Corps’ activity, under Agnieszka Wisła. The organization has been focused on humanitarian and charity work and has distinguished itself enormously in this endeavor. Their tasks have been among others: caring for the disabled and the sick veterans; organizing help for the homeless and unemployed veterans – i.e. the establishing and maintaining the shelters and nursing homes; visiting the sick veterans in hospitals and nursing homes; raising money by organizing charity balls or exhibitions of their needlework; arranging various entertainment events in order to acquire funds for The Corps’ activities; participating in funerals and caring for the graves of Polish veterans; assisting in organization and taking part in patriotic events (like veterans’ parades, lectures and readings, organizing patriotic trips to Poland); organizing the “Cornflower Days” (Cornflower symbolizes the Blue Army), i.e. – raising funds not only among the Polonia but also among Americans of other origins. At some point of time (mainly in the 40. and in the 50.) there were few thousand members of the Corps working in America, for instance: in 1946 there were 4614 members, and in 1958 as many as 5079 members. Today Auxiliary Corps has about 250 members. Until today the Auxiliary Corps is one of the oldest, strongest and most dynamic Polish women's organizations in America. They have supported thousands of Polish veterans and their families with material as well as moral help for over 90 years now. Their history as well as history of the PAVA is commemorated at the Polish Military Heritage Museum in New York.
W latach 1795–1918 Polska znajdowała się pod zaborami, podzielona między trzy mocarstwa – Prusy (później Cesarstwo Niemieckie), Rosję i Austrię – i nie istniała na politycznych mapach. Wybuch I wojny światowej obudził wśród Polaków, także tych w USA i Kanadzie, nadzieję na odrodzenie się państwa polskiego. Podczas I wojny światowej ponad 20 000 ochotników polskiego pochodzenia wyruszyło z Ameryki Północnej do Europy, aby walczyć w Armii Polskiej we Francji („Błękitnej Armii‖) oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1921). Po odzyskaniu przez Polskę państwowości, ponad 14 000 żołnierzy wróciło do Ameryki. Większość z nich stanęła w obliczu dramatycznej sytuacji – ranni, niepełnosprawni, bezdomni lub bez pracy nie otrzymywali żadnej pomocy od państwa, ponieważ (zgodnie z prawem) nie byli weteranami amerykańskimi i w związku z tym nie mieli prawa do opieki zdrowotnej. Polska, uznając ich za Amerykanów, również się nimi nie zaopiekowała.Całą odpowiedzialność za pomoc weteranom wzięły zatem na siebie liczne polskie organizacje w USA. Niektóre z nich – jak Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce (SWAP, Polish Army Veterans Association, PAVA) – powstały właśnie w celu pomocy weteranom. SWAP utworzony został w 1921 roku w Cleveland, z wieloma placówkami w całym kraju, jako głównie męska organizacja samopomocowa. Cztery lata później, powołano jego siostrzaną, jedną z najbardziej znaczących organizacji – Korpus Pomocniczy SWAP (PAVA Ladies' Auxiliary Corps). Artykuł poświęcony jest działalności założonego i kierowanego przez Agnieszkę Wisłę Korpusu Pomocniczego. Organizacja koncentrowała się na pracy charytatywnej i humanitarnej na rzecz weteranów, a do głównych jej zadań należało m.in.: dbanie o niepełnosprawnych i chorych weteranów; organizowanie pomocy dla bezdomnych i bezrobotnych poprzez tworzenie i utrzymanie schronisk i domów opieki; odwiedzanie chorych weteranów w szpitalach i domach opieki; zbiórki pieniędzy w ramach bali charytatywnych lub wystaw robótek ręcznych; organizowanie różnego rodzaju imprez rozrywkowych w celu zdobycia środków na działalność Korpusu; uczestnictwo w pogrzebach i opieka nad grobami polskich weteranów; pomoc w organizacji i udział w imprezach patriotycznych (jak parady, wykłady i odczyty, organizacja wycieczek patriotycznych do Polski); organizowanie „Dnia Bławatka" (bławatek jest symbolem Błękitnej Armii), podczas którego prowadzone są kwesty na rzecz polskich weteranów nie tylko wśród Polonii, ale także wśród Amerykanów innego pochodzenia. W pewnym okresie (głównie w latach 40. i 50.) Korpus Pomocniczy liczył kilka tysięcy członkiń, np.: w 1946 roku było 4614 członkiń, a w 1958 aż 5079 członkiń. Obecnie organizacja skupia około 250 pań. Korpus Pomocniczy jest do dziś dnia jedną z najstarszych, największych i najbardziej aktywnych polskich organizacji kobiecych w Ameryce. Przez ponad 90 lat korpusianki wsparły tysiące polskich weteranów i ich rodzin, zarówno w formie materialnej, jak i duchowej. Historia Korpusu Pomocniczego oraz Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce jest upamiętniona w Muzeum Tradycji i Oręża Polskiego w Nowym Jorku.
Źródło:: Polonia Journal; 2016, 3-4; 113-150
2083-3121
Pojawia się w:: Polonia Journal
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Narodziny i pierwsze lata polityki imigracyjnej Francji (1945–1952)
Birth and first years of immigration policy in France (1945–1952)
Autorzy:: Sękowski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/556782.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: Francja
polityka imigracyjna
historia imigracji
imigranci
dipisi
France
immigration policy
history of immigration
immigrants
displaced persons
Opis:: Celem niniejszego tekstu jest przedstawienie kształtowania się polityki imigracyjnej Francji w pierwszych latach po II wojnie światowej. Ważna wydaje się również refleksja nad tym, czy efekty podjętych działań były zgodne z celami, które im przyświecały. Doświadczenie masowej imigracji w okresie dwudziestolecia międzywojennego, jak również dojmująca w pierwszych latach po II wojnie światowej świadomość potrzeby uzupełnienia strat demograficznych i ekonomicznych Francji, tworzyły korzystny kontekst dla podjęcia wyzwania ustanowienia państwowego modelu polityki imigracyjnej. Taka polityka miała w założeniu regulować zasady imigracji, a następnie pobytu we Francji, podjęcia i wykonywania pracy w tym kraju przez cudzoziemców oraz promować postępującą integrację imigrantów. W artykule poruszone zostały następujące zagadnienia: geneza polityki imigracyjnej Francji, podstawy prawne powojennej polityki w tym zakresie, rola poszczególnych jednostek administracji rządowej w nowej polityce imigracyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem utworzonego w 1946 r. Narodowego Urzędu Imigracyjnego (Office national d’Immigration). Cała polityka imigracyjna Francji ustanowiona w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej wpisywała się w logikę wypełniania strat demograficznych kraju. Gdy w 1974 r. imigracja została wstrzymana, Francja liczyła 3,5 mln cudzoziemców.
The purpose of this paper is to present the development of the immigration policy of France in the first years after World War II. It also seems to be important to reflect on whether the effects of the actions taken were consistent with the objectives that guided them. The experience of mass immigration in the interwar period as well as the awareness of the need to supplement demographic and economic losses of France, so overwhelming in the first years after World War II, created a favourable context for the challenge of establishing a national model of immigration policy. This policy was designed to regulate the immigration and the stay in France, the undertaking of work in this country by foreigners, as well as to promote progressive integration of immigrants. The article deals with the following issues: the genesis of the immigration policy in France, the legal framework for post-war policy toward this issue, the role of various government departments in the new French immigration policy, with a particular focus on the National Immigration Office (Office National d’Immigration) established in 1946. The whole immigration policy established in France in the first years after World War II was inscribed into the logic of filling demographic losses of the country. In 1974, when the mass immigration was stopped, France had just 3.5 million foreigners.
Źródło:: Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2016, 1; 183-198
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:: Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Quelques axes du champ littéraire francophone belge au sortir du Premier Conflit mondial
The Belgian francophone literary field after the First World War
Autorzy:: Quaghebeur, Marc
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571910.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:: Belgium
WWI
history of francophone literature Walloon movement
mythical France
Opis:: After the armistice, Belgium had to reconstruct itself politically and culturally. In literature, this led to latinization that very quickly became a sort of assimilation to France. At the same time, this caused an increase of national conscience that developed among young people as a movement alongside the literary, which has returned under French suzerainty. Some writers (Gauchez, Perier, etc.), however, began to celebrate Belgian francophone authors in order to claim the existence of a different corpus of French literature per se. In 1919, young author Henry Soumagne returned from the German camps and gave in “Les épaves” a fable that attests to the tension between the weight of the 19th-century Belgian myth and 1920s modernism.
Źródło:: Acta Philologica; 2016, 49; 189-199
0065-1524
Pojawia się w:: Acta Philologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Franciszek I Walezjusz bez makijażu
Francis of Valois Without the Make-up
Autorzy:: Kubiaczyk, Filip
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16265418.pdf
Data publikacji:: 2017-06-15
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Francis of Valois
history of Spain
history of France
Opis:: Francis Hackett, Franciszek I Walezjusz, tłum. Miłosz Młynarz, Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2017, ss. 296
Rev. of: Francis Hackett, Franciszek I Walezjusz [Francis the First]
Źródło:: Studia Europaea Gnesnensia; 2017, 15; 277-283
2082-5951
Pojawia się w:: Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: OBECNOŚĆ LUDNOŚCI AFRYKI SUBSAHARYJSKIEJ WE FRANCJI. ZARYS HISTORYCZNY
THE PRESENCE OF THE POPULATION OF SUB-SAHARAN AFRICA IN FRANCE. A HISTORICAL OVERVIEW
Autorzy:: NDiaye, Bara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/418892.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:: the population of sub-Saharan Africa
France
presence
history
immigration
Opis:: The article is an analysis of the presence of Africans in France from ancient times to the beginning of the twenty-first century. Its main thesis is the claim that Africans were present in France in all historical periods and their role in French society was not marginal. The presence of the population of sub-Saharan Africa in Europe is much earlier than the slave trade and colonial conquest. The occupation by the Arabs of a big part of Europe in the eighth century took place with participation of African knights from sub-Saharan Africa. In the literature, the presence of Sub-Saharan Africa population in the history of France, was not present until the first decade of the twenty-first century. Among the recent publications one should pay attention to the collective book edited by Pascal Blanchard, La France noire, trois Siècles d'histoire des Noirs en France, published in 2011. The publication remains a major historical source with documents, photographs, newspaper clippings and iconography, that materialized the presence and undeniable merits of Africans in French history. However, official French history textbooks remain silent on the subject.
Źródło:: Colloquium; 2017, 9, 4; 119-136
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:: Colloquium
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Decydująca batalia – rzecz o francuskich „Lohengrinach”
The decisive battle – On French Lohengrins
Autorzy:: Mrozowicki, Michał Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28411988.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Ryszard Wagner
recepcja Wagnera we Francji
Lohengrin
historia opery
Richard Wagner
Wagner’s reception in France
history of opera
Opis:: W recepcji Richarda Wagnera we Francji są dwa kluczowe momenty. Pierwszy z nich jest bardzo dobrze znany miłośnikom opery na całym świecie: skandaliczne, wrogie reakcje niektórych widzów (zwłaszcza członków Jockey Club) podczas trzech paryskich wystawień Tannhäusera w marcu 1861 r., reakcje, które zrujnowały nadzieje Wagnera na karierę w Paryżu i we Francji. Drugi, być może mniej znany, jest w rzeczywistości o wiele ważniejszy: pierwsze wykonanie Lohengrina w Palais Garnier, 16 IX 1891 r., które zapoczątkowało wielką erę wagnerowską w Opéra de Paris. Pośmiertna belle époque Wagnera, która trwała do I wojny światowej, naznaczona była niezliczonymi słynnymi produkcjami jego oper i dramatów muzycznych nie tylko w Paryżu, ale także w wielu francuskich teatrach prowincjonalnych. Należy jednak pamiętać, że ostateczny triumf Lohengrina w Paryżu w 1891 r. poprzedziła długa, zacięta walka między zwolennikami Wagnera i jego nieprzejednanymi wrogami. W artykule przytoczono kilka tekstów o Lohengrinie po światowej premierze w Weimarze w 1850 r., w szczególności artykuł Gérarda de Nervala opublikowany w La Presse oraz entuzjastyczne artykuły Franza Liszta w Le Journal des débats (Paryż) i Illustrierte Zeitung (Lipsk). Te ostatnie, opublikowane w książce Liszta Lohengrin et Tannhaüser de Richard Wagner (wydrukowana w 1851 r., także w Lipsku, ale w języku francuskim, przeznaczona głównie dla czytelników francuskich), skłoniła François-Josepha Fétisa do odpowiedzi siedmioma krytycznymi artykułami na temat Wagnera, które ukazały się w La Revue et Gazette musicale de Paris w 1852 roku. Teksty węgierskiego kompozytora Liszta i belgijskiego krytyka muzycznego Fétisa, opublikowane w języku francuskim, doprowadziły do niekończących się konfrontacji między francuskimi wagnerofilami i wagnerofobami. Pomimo tej ożywionej dyskusji Lohengrin nie był wystawiany w żadnym teatrze we Francji w latach pięćdziesiątych XIX w., nawet we fragmentach lub w wersji koncertowej. Francuscy miłośnicy opery musieli zadowolić się artykułami prasowymi zawierającymi zwięzłe opisy niemieckich i austriackich produkcji. Francuska premiera Lohengrina zapowiadana była kilka razy pod koniec lat sześćdziesiątych w Théâtre-Lyrique Impérial. Jednak ani Léon Carvalho, ani jego następca Jules Pasdeloup nie zdołali wystawić tej opery. Pojawienie się na scenach francuskich Lohengrina i innych dzieł Wagnera z tego okresu, manifestujących jego gallofobię, takich jak Eine Kapitulation, zostało opóźnione przez wojnę francusko-pruską z 1870 roku. Pierwsze francuskie wykonanie tej opery – i jedyne w życiu Wagnera – odbyło się w 1881 r. w Nicei (w wersji włoskiej Salvatore Marchesi) pod batutą Auguste Vianesi. Po przerwach w próbach Lohengrina w Paryżu w Théâtre-Italien, Opéra-Comique i Palais Garnier w 1884, 1885 i 1886 r., mieszkańcy stolicy mogli wreszcie, dzięki wytrwałość Charlesa Lamoureux, podziwiać tę operę 3 V 1887 r. w teatrze Eden. Dyrygent planował dać dziesięć wystawień Lohengrina w ciągu sezonu, ale gwałtowne antyniemieckie i antywagnerowskie demonstracje, podsycane przez premiera René Gobleta, zmusiły go do odwołania wszystkich oprócz pierwszego, które – z czysto artystycznego punkt widzenia – było wielkim sukcesem. Cztery lata później, 16 IX 1891 r., Lamoureux ponownie poprowadził Lohengrina w Paryżu, tym razem w Palais Garnier. Krytycy porównali artystyczny poziom dwóch paryskich Lohengrinów. Chwalili prawie wszystkich śpiewaków nowego spektaklu, zwłaszcza Ernesta Van Dycka, powracającego do tytułowej roli, oraz Rose Caron, która zastąpiła Fidès Devriès w roli Elsy. W 1891 r., podobnie jak cztery lata wcześniej, wokół opery odbyły się demonstracje przeciwko Lohengrinowi i jego wystawieniom, ale tym razem rząd zareagował zupełnie inaczej. Premier Charles de Freycinet, w przeciwieństwie do René Gobleta cztery lata wcześniej, wykorzystał siły bezpieczeństwa do ochrony artystów. Kilka dni później demonstranci się wycofali, gdy niezwykłe arcydzieło niemieckiego kompozytora ostatecznie podbiło paryską publiczność. To była decydująca bitwa, punkt zwrotny w przyjęciu Wagnera we Francji. Od 1891 r. jego opery i dramaty muzyczne cieszą się niezwykłą karierą na francuskich scenach, a Lohengrin zawsze jest jednym z najbardziej podziwianych. Autor wspomina kilka innych wykonań tej opery i słynnych paryskich wykonawców, takich jak Jan Reszke (Jean de Reszké) i jego brat Edward, Salomea Kruszelnicka, Lauritz Melchior, Lotte Lehmann, Germaine Lubin, Sandor Konya, Régine Crespin, Rita Görr, Wolfgang Windgassen, Elisabeth Grümmer, Siegfried Jerusalem, Jonas Kaufmann, René Pape oraz dwóch innych polskich śpiewaków: Rafał Siwek i Tomasz Konieczny.
There are two crucial moments in Richard Wagner’s reception in France. The first one is very well known by opera lovers all over the world: the scandalous, hostile reactions of some spectators (especially members of the Jockey Club) during the three Parisian performances of Tannhäuser in March 1861, reactions which ruined Wagner’s hopes of a career in Paris and in France. The second one, perhaps less well known, is actually much more important: the first performance of Lohengrin at the Palais Garnier, on 16 September 1891, which opened the great Wagnerian era at the Opéra de Paris. Wagner’s posthumous belle époque, which lasted until the First World War, was marked by innumerable famous productions of his operas and music dramas not only in Paris but also in many French provincial theatres. One should remember, however, that Lohengrin’s definitive triumph in Paris, in 1891, was preceded by a long, fierce battle between Wagner’s supporters and his intransigent enemies. This paper cites several texts written about Lohengrin after its world premiere in Weimar, in 1850, especially Gérard de Nerval’s article published in La Presse and Franz Liszt’s enthusiastic articles in Le Journal des débats (Paris) and Illustrierte Zeitung (Leipzig). The latter, reproduced in Liszt’s book Lohengrin et Tannhaüser de Richard Wagner(printed in 1851, also in Leipzig, but in French, intended primarily for French readers), prompted the Belgian François-Joseph Fétis, to respond with seven critical articles on Wagner, which appeared in La Revue et Gazette musicale de Paris in 1852. Those texts by the Hungarian composer Liszt and the Belgian musical critic Fétis, published in French, gave rise to the endless confrontations between French Wagnerophiles and Wagnerophobes. In spite of that animated discussion, Lohengrin was not staged in any theatre in France during the 1850s, even in extracts or in a concert version. French opera lovers had to make do with press articles giving concise accounts of its German and Austrian productions. Lohengrin’s French premiere was announced several times in the late sixties at the Théâtre-Lyrique Impérial. However, neither Léon Carvalho nor his successor Jules Pasdeloup managed to produce this opera. Lohengrin’s appearance on French stages was delayed by the Franco-Prussian War of 1870 and particularly by Wagner’s Gallophobe works of this period, such as Eine Kapitulation. The first French performance of this opera – and the only one in Wagner’s lifetime – took place in 1881 in Nice (in an Italian version by Salvatore Marchesi), under the baton of Auguste Vianesi. After some aborted attempts to perform Lohengrin in the capital at the Théâtre-Italien, the Opéra-Comique and the Palais Garnier in 1884, 1885 and 1886, Parisians could finally admire this opera at the Eden-Theater, on 3 May 1887, thanks to the perseverance of Charles Lamoureux. That famous conductor planned to give ten performances of Lohengrin over the course of the season, yet violent anti-German and anti-Wagnerian demonstrations, encouraged by the Prime Minister René Goblet, forced him to cancel all but the first, which from the purely artistic point of view was a great success. Four years later, on 16 September 1891, Lamoureux again conducted Lohengrin in Paris, this time at the Palais Garnier. Critics compared the artistic standard of the two Parisian Lohengrins. They praised almost all the singers of this new performance, especially Ernest Van Dyck, reprising the title role, and Rose Caron, who replaced Fidès Devriès as Elsa. In 1891, as four years earlier, demonstrations were held around the opera house against Lohengrin and its performances, but this time the government reacted quite differently. The Prime Minister, Charles de Freycinet, unlike René Goblet four years before, used the security forces to protect the artists. A few days later, the demonstrators stood down, as the German composer’s unusual masterpiece finally conquered the Parisian audience. That was the decisive battle, the turning point in Wagner’s reception in France. Since 1891, his operas and music dramas have enjoyed a remarkable career on French stages, with Lohengrin always one of the most admired. The author mentions several other performances of this opera and its famous Parisian interpreters, such as Jan Reszke (Jean de Reszké) and his brother Edouard, Salomea Krushelnytska, Lauritz Melchior, Lotte Lehmann, Germaine Lubin, Sandor Konya, Régine Crespin, Rita Görr, Wolfgang Windgassen, Elisabeth Grümmer, Siegfried Jerusalem, Jonas Kaufmann, René Pape, and two other Polish singers, Rafał Siwek and Tomasz Konieczny.
Źródło:: Muzyka; 2018, 63, 4; 3-37
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:: Muzyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Drogi św. Jakuba jako specyficzny element krajobrazu kulturowego Europy
The ways of Saint James pilgrimage itineraries as a specific element of the cultural landscape of Europe
Autorzy:: Plit, Joanna
Plit, Florian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/905474.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:: drogi św Jakuba
historia
współczesny renesans
krajobraz kulturowy
Hiszpania
Francja
Polska
ways of St James
history
contemporary revival
cultural landscape
Spain
France
Polska
Opis:: W artykule przedstawiono genezę kultu św. Jakuba w Europie, historię pielgrzymek do jego grobu, które największy rozkwit przeżywały w średniowieczu, następnie renesans wędrówek do Santiago de Compostela u schyłku XX i w początkach XXI w. Podjęto próbę klasyfikacji motywów, którymi kierują się współcześni wędrujący. Omówiono specyfikę krajobrazów kulturowych dróg św. Jakuba, zwł. nietypowe rozwiązania w zakresie bazy noclegowej, nagromadzenie obiektów sakralnych i zabytków historycznych, infrastrukturę zaopatrującą w wodę wędrowców. Autorzy uważają, że drogi św. Jakuba stanowią charakterystyczny integracyjny element obecny w różnych rodzajach krajobrazów kulturowych Europy.
This paper presents the origins of the cult of St. James in Europe, a history of the pilgrimages to his grave, which flourished most in the Middle Ages, and the revival of wanderings towards Santiago de Compostela at the end of the 20th century and the beginning of the 21st. The paper also attempts to classify the motivations of contemporary wanderers who choose to make this journey. Specific aspects of the cultural landscapes which characterise the Ways of St. James are commented upon, especially with respect to the highly unusual solutions relative to the overnight stages of the pilgrimage, the concentration of sacral objects and historical monuments and the infrastructure for water provision for the pilgrims. The present authors are of the opinion that the pilgrimage itineraries for the route to Santiago (the Ways of St. James) constitute a characteristic integrative element which is present in various kinds of cultural landscapes of Europe.
Źródło:: Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego; 2018, 40 (2); 187-208
1896-1460
2391-5293
Pojawia się w:: Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Ewakuacja Polaków z Archangielska i Murmańska w 1919 roku
Autorzy:: Turek, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1963215.pdf
Data publikacji:: 2018-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: wojsko polskie w Rosji
Gdańsk
Armia Polska we Francji
Batalion Murmański
reemigracja
historia polityczna Polski
Polish army in Russia
Polish Army in France
Murmansk Battalion
reemigration
political history of Poland
Opis:: In the three shipwrecked transports by sea in 1919, Polish soldiers and civilian refugees from Archangelsk and Murmansk - ships “Stephen”, „Caritza” and „Helena” were evacuated at least 1093 people, including 369 officers and privates. Considering that Poles left the area of northern Russia also in small groups or individually, it can be estimated that the total number of Poles evacuated in 1919 from that region exceeded 1.5 thousand. people. For comparison, evacuation by sea to Gdansk Poles from the Far East in 1920 - ships „Gweneth”, „Yaroslavl”, „Voronezh” and „Brandenburg” - covered a total of nearly 3.2 thousand. people, including 1744 officers and privates. Despite the difficulties arising from the limitation of Polish laws, the port of Gdansk in 1919-1920 was the most convenient place for receiving ships with Poles returning to the country. The dimensions of the described phenomenon are evidenced by data concerning the period from August 1919 to April 12, 1920 - in Gdańsk, 9,981 persons returning by ship to Poland were admitted at that time. Although another ship „Helena” with Polish soldiers evacuated from Arkhangelsk finished their flight not in Gdansk but in Szczecin, however, in 1920, the above-mentioned, four organized sea transports with reemigrants from the Far East came to Gdańsk. After the end of the First World War, Gdańsk fulfilled - to a limited extent - the role of the Polish „window to the world”, although it is worth noting that the implementation of the return of Polish soldiers from distant parts by the city being subject to a sharp Polish-German dispute was not used by the Polish authorities to strengthen de facto Polish position in the Baltic Sea port.
Źródło:: Polish Biographical Studies; 2018, 6; 59-70
2353-9291
Pojawia się w:: Polish Biographical Studies
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: O historii paryskich inscenizacji „Pierścienia Nibelunga” (1893–1933)
On Wagnerian 'Ring' cycle Parisian historical performances (1893–1933)
Autorzy:: Mrozowicki, Michał Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28408588.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: recepcja Wagnera we Francji
Pierścień Nibelunga
historia opery
Wagner reception in France
Der Ring des Nibelungen
history of opera
Opis:: Zaledwie kilka tygodni po światowej premierze Pierścienia Nibelunga w Bayreuth w sierpniu 1876 roku wielki francuski dyrygent Jules Pasdeloup, który zbojkotował festiwal ze względów bynajmniej nie artystycznych, a jedynie patriotycznych, postanowił włączyć do programu swoich niedzielnych paryskich koncertów fragment tego arcydzieła: Marsz na śmierć Zygfryda z trzeciego aktu Zmierzchu bogów. 29 X 1876 r. w Cyrku zimowym Pasdeloup zmuszony był stawić czoła wrogim reakcjom niektórych słuchaczy, którzy, niczym publiczność premiery Tannhäusera piętnaście lat wcześniej w Sali Opery Paryskiej przy ulicy Le Peletier, przy pomocy gwizdków ochoczo używanych w trakcie koncertu, wyrażali swój negatywny stosunek do niemieckiego kompozytora. Niemniej liczne fragmenty zaczerpnięte z Pierścienia Nibelunga w kolejnych latach i dekadach były wykonywane zarówno przez Jules’a Pasdeloup i jego muzyków, jak i jego kolegów Edouarda Colonne’a i Charles’a Lamoureux oraz ich następców. Atoli pełne cztery części cyklu pojawiły się na scenie Palais Garnier znacznie później: premiera Walkirii miała miejsce dopiero 12 V 1893 r. pod kierownictwem muzycznym Colonne’a (z udziałem solistów Rose Caron w partii Zyglindy, Belga Ernesta Van Dycka w partii Zygmunda, Szwajcarki Lucienne Bréval w roli Brunhildy i Jean-François Delmasa – w roli Wotana, który tę partię – nie tylko zresztą w Walkirii, ale i w innych częściach cyklu, a także partię Hagena w Zmierzchu bogów, interpretować będzie niezmiennie w Paryżu przez z górą trzydzieści lat). Zygfryd pojawił się na scenie Opery Paryskiej – 3 I 1902 r. pod dyrekcją Paula Taffanela z polskim tenorem Janem Reszke, któremu partnerowała ulubienica Cosimy Wagner Louise Grandjean. Pedro Gailhard, którego druga kadencja na stanowisku dyrektora Opery Paryskiej dobiegła końca 31 XII 1907 r., nie podjął próby wystawienia całości wagnerowskiej Tetralogii. Zadanie to zrealizowali jego następcy, Leimistin Broussan, który miał w swoim dorobku pierwszą francuską inscenizację Pierścienia Nibelunga w Lyonie w kwietniu 1904 r., i kompozytor André Messager, wielki miłośnik i znawca wagnerowskich dramatów. Zmierzch bogów i Złoto Renu, w takiej nietypowej kolejności, pojawiły się na afiszu pierwszej francuskiej sceny w l. 1908 i 1909, poprzedzając wykonania kompletnego cyklu Tetralogii pod batutą austriackich kapelmistrzów Felixa Weingartnera (w l. 1911 i 1912) i Arthura Nikischa (w roku 1911) oraz wspomnianego współdyrektora Opery Paryskiej André Messagera (w roku 1913). Artykuł omawia wszystkie te historyczne spektakle, przedstawiając ich ocenę przez francuskich krytyków muzycznych, jak również kilka innych – nieco dziś zapomnianych – inscenizacji Tetralogii (lub jej części), które miały miejsce w następnych latach, zwłaszcza w lutym 1928 i w kwietniu 1933 r. w Operze Paryskiej, a także w czerwcu 1929 r. – w Théâtre des Champs-Elysées przy avenue Montaigne 15 – w wykonaniu „Teatru z Bayreuth” pod dyrekcją Franza von Hoesslin z udziałem między innymi słynnej pary Nanny Larsen-Todsen (w partii Brunhildy) i Lauritz Melchior (w rolach Zygmunda i Zygfryda). Konkludując, artykuł, pisany „w przeddzień” nowej inscenizacji Tetralogii w Operze Paryskiej (w reżyserii Hiszpana Calixto Bieito, znanego ze swych kontrowersyjnych spektakli operowych, także wagnerowskich), autor wspomina krótko powojenne paryskie inscenizacje Tetralogii w Palais Garnier i w Opéra-Bastille, a także w Théâtre du Châtelet i w Théâtre des Champs-Elysées.
Only a few weeks after the world Wagner’s Ring cycle premiere in Bayreuth in August 1876, the great French conductor Jules Pasdeloup, decided to include to the programme of his dominical Parisian concerts the first, short but famous, fragment of this masterpiece: Siegfried’s Funeral March from The Twilight of the Gods. He had to face hostile reactions of some spectators who, during its execution, acted like the audience of Tannhäuser’s premiere fifteen years before, using their whistles to express their negative attitude to the German composer. Nevertheless numerous other pieces taken from The Ring of the Nibelung were going to be performed by Pasdeloup and his musicians as well as by his colleagues Edouard Colonne and Charles Lamoureux in the following years. However the full four parts of the cycle appeared on the stage of The Palais Garnier much later and in unusual order. The Valkyrie was performed on 12 May 1893 conducted by Colonne (the cast included Rose Caron as Sieglinde, Ernest Van Dyck, as Siegmund, Lucienne Bréval as Brunnhilde and Jean-François Delmas as Wotan). Siegfried with the Polish famous tenor Jan Reszke in the title role had its premiere in Paris on 3 January 1902 conducted by Paul Taﬀanel and it was the last Wagner’s musical drama introduced to Palais Garnier’s repertoire during Pedro Gailhard’s directorship. His successors, Leimistin Broussan – who had previously presented The Ring cycle at Lyon’s Grand Theatre in April 1904 – and the composer André Messager, the great admirer and connoisseur of Wagner’s dramas, put on The Twilight of the Gods in 1908 and The Rhinegold next year, followed soon by the four full cycles of the Wagnerian Tetralogy conducted by Austrian conductors Felix Weingartner (in 1911 and in 1912) and Arthur Nikisch (in 1911) and finally by the co-director of the Paris Opera, André Messager. The paper recalls these historical performances, as well as few other performances of the Tetralogy (or its parts) that took place in the following years, especially in 1928, 1929 and 1933. Concluding the paper written on the eve of the new creation of the Tetralogy at the Opera Bastille (directed by Calixto Bieito, the Spanish artist well known for his controversial opera productions), the author reminds brieﬂy the post-war Parisian productions of the Tetralogy at the Palais Garnier and at the Opera Bastille, as well as these at the Théâtre du Châtelet and at the Théâtre des Champs-Elysées.
Źródło:: Muzyka; 2019, 64, 4; 65-110
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:: Muzyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "history of France" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język