Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "hermitage" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Naqlun 2016. Hermitage EE.50: preliminary report
    Autorzy:
    Godlewski, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1683717.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Naqlun
    hermitage
    5th century
    Opis:
    During the 2016 season in Naqlun, dedicated to an array of specialist studies of material in the storeroom, the team documented one of the hermitages located in the hills west of the monastic compound. The work was necessitated by evident illicit digging which had partly destroyed the compound. The hermitage, which occupied a small valley, appears to have comprised at least three living units, furnished with rock-cut storage pits in the floor and niches in the walls. The doorways and niches bore traces of architectural rendering. The complex may be interpreted tentatively as a residential and religious complex, and it is a good example of a mid-5th century hermitage, the dating confirmed by a study of the pottery assemblage coming from it.
    Źródło:
    Polish Archaeology in the Mediterranean; 2017, 26(1); 161-172
    1234-5415
    Pojawia się w:
    Polish Archaeology in the Mediterranean
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pottery finds from hermitage EE.50 in Naqlun. Preliminary assessment of the assemblage
    Autorzy:
    Danys, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1684010.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Egypt
    late Roman
    5th century
    Naqlun
    hermitage
    pottery
    amphorae
    tableware
    imports
    Opis:
    Rescue excavations undertaken in hermitage EE.50 in Naqlun in 2016 brought to light an extensive pottery assemblage composed of red-slipped goblets, bowls and plates of Egyptian origin, made of alluvial fabrics, and a few specimens imported from North African workshops. The repertoire of tableware was complemented with qullae made of marl and alluvial clays. Numerous cooking pots, pans and a single lid represent kitchen equipment. Goods were kept in large vessels of different types. Commodities such as wine, olive oil or fish sauce were delivered in amphorae: Egyptian LRA 7 and imported vessels, originating from North Africa (Tunisia), Cilicia, Cyprus and Rhodes(?). This assemblage has revealed some aspects of everyday life in the hermitage and confirmed the independent self-sufficient lifestyle of its inhabitants. The pottery assemblage is from the middle to the end of the 5th century AD.
    Źródło:
    Polish Archaeology in the Mediterranean; 2017, 26(1); 173-184
    1234-5415
    Pojawia się w:
    Polish Archaeology in the Mediterranean
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The utility ware assemblage from the hermitage in tomb MMA 1152 in West Thebes. Selected issues, provisional characteristics, research methodology
    Autorzy:
    Górecki, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1684991.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    pottery
    utility ware
    transport containers
    vessel usage
    monasticism
    hermitage
    Sheikh Abd el-Gurna
    Opis:
    The text concerns a pottery assemblage from one isolated site (a hermitage installed inside a Pharaonic tomb) in Sheikh Abd el-Gurna, inhabited by monks from the end of the 5th to the beginning of the 8th century. The specific nature of the place, that is, its isolation, rocky terrain and lack of clear stratigraphy, called for different research and documentation methods compared to those used on extensive settlement sites. Less attention was paid to taxonomic research in favor of observations regarding the function and importance of vessels in the everyday life of the monks living in the hermitage, a reconstruction of their dietary habits and the nature of the work that they did.
    Źródło:
    Polish Archaeology in the Mediterranean; 2017, 26(1); 749-772
    1234-5415
    Pojawia się w:
    Polish Archaeology in the Mediterranean
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Coptic ostraca of the Theban hermitage MMA 1152. 1. Letters (O. Gurna Górecki 12–68)
    Autorzy:
    Boud'hors, Anne
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195346.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Fundacja im. Rafała Taubenschlaga
    Tematy:
    Coptic
    ostraca
    Western Thebes
    hermitage MMA 1152
    letter
    book production
    monasticism
    clerks
    daily life
    prayer
    charity
    Opis:
    This article is the first in a series that aims to publish all the Coptic ostraca discovered by Tomasz Górecki during his excavations in the hermitage MMA 1152 (Western Thebes) between 2003 and 2013. Here, I am presenting the edition of private letters. There are altogether sixty-eight such texts, of which eleven have been published elsewhere and fifty-seven are edited here. Even though many of them are very fragmentary, one can recognize various topics common to the letters of this region in the seventh–eighth centuries. They also testify to the relations that existed between the hermitage and the neighbouring sites of the Theban region.
    Źródło:
    The Journal of Juristic Papyrology; 2017, 47; 45-100
    0075-4277
    Pojawia się w:
    The Journal of Juristic Papyrology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzeum w żałobie. Architektoniczne elegie Aleksandra Sokurowa
    Museum is Mourning. Alexandr Sokurov’s Architectural Elegies
    Autorzy:
    Korczarowska, Natasza
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341121.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Aleksandr Sokurow
    kino rosyjskie
    muzeum
    Ermitaż
    Luwr
    architektura
    Alexandr Sokurov
    Russian cinema
    museum
    Hermitage Museum
    Louvre Museum
    architecture
    Opis:
    Artykuł powstał z inspiracji wykładem Rema Koolhaasa poświęconym przestrzeni wystawienniczej Ermitażu. Autorka skupia się na hybrydycznych dziełach rosyjskiego reżysera Aleksandra Sokurowa. W poszukiwaniu subiektywnego autorskiego głosu Korczarowska podejmuje próbę zaadaptowania teorii eseju filmowego (Laura Rascaroli) do celów analizy. Artykuł stanowi szczegółową interpretację Rosyjskiej arki i Frankofonii ze szczególnym uwzględnieniem relacji między esejem filmowym a architekturą. Traktując filmy Sokurowa jako architektoniczne eseje filmowe (Penelope Haralambidou), Korczarowska koncentruje się na filmowych reprezentacjach „doświadczenia muzeum” i związkach owego doświadczenia z problematyką upamiętniania i historycznej traumy. W przekonaniu autorki muzealne filmy Sokurowa mogą bowiem stanowić paradygmatyczny przykład potwierdzający tezę Haralambidou, że architektoniczne eseje filmowe w sposób oczywisty łączą ludzką potrzebę upamiętniania z architekturą.
    The article has been inspired by Rem Koolhaas’s lecture concerning the exhibition space of the Hermitage Museum. The text focuses on the hybrid works of the Russian film director Alexandr Sokurov. In search of the subjective authorial voice, Korczarowska attempts to adapt the theory of the essay film (Laura Rascaroli) to the needs of the analysis. The article provides a detailed interpretation of Russian Ark and Francofonia, exploring in particular the relationship between film essays and architecture. Recognizing Sokurov’s films as architectural essay films (Penelope Haralambidou), Korczarowska concentrates on cinematic representations of the “museum experience” and its relation to the problem of remembrance and historical trauma. In the author’s opinion, Sokurov’s “museum films” can serve as a paradigmatic example of Haralambidou’s thesis that architectural essay films explicitly link the preservation of human memory to architecture.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 50-66
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pustelnia Złotego Lasu w Rytwianach – jako Pomnik Historii
    The hermitage of the Golden Forest in Rytwiany – as a monument of history
    Autorzy:
    Brykowska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1204932.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
    Tematy:
    architektura
    zabytki
    kameduli
    Pustelnia Złotego Lasu
    ochrona
    konserwacja
    zarządzanie
    architecture
    monuments
    Camaldolese
    Golden Forest Hermitage
    preservation
    conservation
    monument management
    Opis:
    Uznanie w 2018 r. klasztoru Kongregacji Kamedułów Pustelników Monte Corona w Rytwianach za Pomnik Historii, było w pełni uzasadnione. Erem budowany z fundacji Tęczyńskich (1617-1637), kończony przez Opalińskich, wyróżnia się włoskim programem, kompozycją, architekturą oraz barokowym wystrojem i wyposażeniem kościoła. Od 1819 r. pogarszał się stan zabudowy klasztoru, mimo prac konserwatorskich. Proces zatrzymała rewaloryzacja, adaptacja eremu do współczesnej funkcji i prace konserwatorskie, od 2001 r. organizowane przez dyr. ks. Rektora W. Kowalewskiego. W 2008 r. otworzono Relaksacyjno -Kontemplacyjne Centrum Terapeutyczne SpeS, zachowując sacrum kościoła i kamedulską tradycję. Pustelnia pełni dziś funkcję religijną, kulturotwórczą i społeczną. Zachowano autentyczne wartości zabytku. Organizuje się - zwiedzanie kościoła, Muzeum i Galerii Kamedulskiej, dla pielgrzymów - uroczystości kościelne, a dla gości - imprezy plenerowe, sympozja i pobyt (ogrody, wysoki standard hotelu i restauracji, sauna). Zabytek i współczesne atrakcje promowane są w Internecie, we własnych wydawnictwach i folderach.
    The recognition of the Congregation of the Camaldolese Hermits Monte Corona monastery in Rytwiany as a Monument of History in 2018 was fully justified. Built from the funds of Tęczyński Foundation (1617-1637) and finished by the Opaliński family, the hermitage is distinguished by its Italian program, composition, architecture and baroque decoration and furnishings of the church. Since 1819, the condition of the monastery's buildings deteriorated despite conservation works. The process was halted by revalorization, adaptation of the hermitage to its contemporary function and conservation works, organized since 2001 by Rector W. Kowalewski. In 2008, the Relaxation and Contemplation Therapy Centre SpeS was opened, while preserving the sacrum of the church and the Camaldolese tradition. Today, the hermitage has a religious, cultural and social function. The authentic values of the monument have been preserved. It organises visits to the church, the Museum and the Camaldolese Gallery, church ceremonies for pilgrims, and open-air events, symposiums and stays for guests (gardens, high standard hotel and restaurant, sauna). The monument and contemporary attractions are promoted on the Internet, in their own publications and folders.
    Źródło:
    Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2019, 7; 25-40
    2543-6422
    Pojawia się w:
    Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reguła skitu w odniesieniu do bizantyńskiej tradycji patrystycznej (po 135 latach od pierwszej monografii o św. Nile Sorskim)
    Ustav Skitsky in Relation to the Byzantine Patristic Tradition (135 years after the first Monography about st. Nil Sorsky)
    Autorzy:
    Kuffel, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807234.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    hezychazm; Filokalia, św. Nił Sorski; Reguła skitu, antropologia synergijna
    Hesychasm; Filokalia; St. Nil Sorsky; Ustav Skitsky [The Hermitage Rule]; Synergic Anthropology
    Opis:
    Za punkt odniesienia dla refleksji posłużyła pierwsza monografia o św. Nile Sorskim Aleksandra Archangielskiego, wydana w Sankt Petersburgu w 1882 r. Przypisanie przez rosyjskiego filologa (wybitnego znawcę piśmiennictwa Moskiewskiej Rusi) rozdziałowi V Reguły, dotyczącemu ośmiu głównych namiętności, znaczenia centralnej części utworu ma wpływ na określoną interpretację sensu traktatu oraz prowadzi do hipotezy o bezpośrednim wpływie św. Jana Kasjana Rzymskiego na staroruskiego hezychastę. W artykule natomiast prezentowana jest teza o tym, że najważniejszy tekst sorskiego pustelnika opisuje strategię duchową, w której nauka o namiętnościach i walce z nimi spełnia rolę ogniwa podstawowego Łańcucha Strategii Hezychazmu, odzwierciedlającego proces duchowy, wiodący ku theosis. Wobec konstatacji braku bezpośrednich odwołań autora Reguły skitu do protoplasty zachodniego monastycyzmu z IV-V w. jako główne źródło literackie wskazani zostali na pierwszym miejscu dwaj święci Ojcowie należący do synajsko-syryjskiej formacji hezychazmu: Jan Klimak i Izaak Syryjczyk. Ich imiona pojawiają się w 11 rozdziałach „Z pism Świętych Ojców o działaniu umysłu” po 24 razy. W następnej kolejności występuje przedstawiciel athosko-synaickiego nurtu – św. Grzegorz Synaita (16 razy) oraz św. Symeon Nowy Teolog (przywołany 12 razy), reprezentant areopagitycko-konstantynopolitańskiej formacji hezychamu bizantyńskiego. Cкитский устав по отношению к святоотеческой византийской традиции (135 года после первой монографии о преп. Ниле Сорском) Отправной точкой для рассуждений послужила первая монография об основателе Сорской пустыни Александра Семеновича Архангельского (издана в Санкт-Петербурге в 1882 г.) Поставление русским филологом, знатоком письменности Московской Руси, пятой главы Скитского устава, относящейся к 8 главным страстям («помыслам злобы»), в качестве центральной части произведения – влияет на определенную интерпретацию всего трактата и ведет к гипотезе о непосредственном влиянии преп. Иоанна Кассиана Римлянина на творчество древнерусского исихаста. В статье, однако, был выдвинут тезис о том, что самое значительное творение Сорского отшельника описывает духовную стратегию, в которой учение о страстях и борьбе с ними выступает здесь в качестве звена основной Цепи Стратегии Исихазма, воспроизводящей этапы духовного процесса, ведущего к обожению. Вследствие осознания отсутствия непосредственных ссылок автора Скитского устава на основоположника западного монашества IV-V в. – в виде главного литературного источника были названы в первую очередь два Святых Отца, принадлежащих к синайско-сирийскому направлению исихазма: преподобные Иоанн Лествичник и Исаак Сирин. Их имена появляются в 11 главах «Отъ писанiй святыхъ отецъ о мысленом дѣланiи» – 24 раза каждое. В следующем порядке выступает представитель афонско-синаитского течения – преп. Григорий Синаит (16 раз), а также преп. Симеон Новый Богослов (12 ссылок на его имя), принадлежащий к ареопагитико-константинопольскому направлению византийского исихазма.
    The first monography about St. Nil Sorsky by Alexander Arhangelskii published in St. Petersburg in 1882 served as a point of reference for the reflection. The Russian philologist (a specialist in the field of Moscovite Rus’ literature) assigned to the 5th chapter of the Hermitage Rule about 8 main passions, the role of the central part of the work has an impact on a specific interpretation of the meaning of the treaty and leads to the hypothesis of a direct impact of St. John Cassian the Roman on the Old Russian Hesychast. However, in the article the thesis is proposed that the most important text of Sorsky hermit describes the spiritual strategy in which the doctrine of the passions and fight with them serves as a link of the Strategic Chain of Hesychasm, which reflects the spiritual process leading to the theosis. In view of the finding of the lack of direct references by the author of the Hermitage Rule to the Progenitor of Western monasticism of 4th-5th century – as a source of quotations and references in the first place two Holy Fathers who belong to the Sinai-Syrian formation of Hesychasm were mentioned: John Climacus and Isaac the Syrian whose names appear in the Rule 24 times each. In the next the Athos-Sinai mainstream – St. Gregory of Sinai (16 times) and St. Symeon the New Theologian (appointed 12 times), a representative of the Areopagitic-Constantinople formation of Byzantine Hesychasm, are referred to.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 7; 5-18
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pokamedulski zespół klasztorny Pustelnia Złotego Lasu w Rytwianach – innowacyjny ośrodek w sektorze usług turystycznych województwa świętokrzyskiego
    Autorzy:
    Mróz, Franciszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2108118.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Camaldolese
    entrepreneurship
    pilgrimages
    Post-Camaldolese Monastery Complex Złoty Las Hermitage in Rytwiany
    religious tourism
    kameduli
    pielgrzymowanie
    pokamedulski zespół klasztorny Pustelnia Złotego Lasu w Rytwianach
    przedsiębiorczość
    turystyka religijna
    Opis:
    Jednym z nowych trendów w turystyce religijnej na świecie są pobyty urlopowe i wakacyjne w klasztorach, pustelniach oraz domach rekolekcyjnych. Tak zwane wakacje i urlopy w klasztorach przeznaczone są dla osób uwikłanych w uzależnienia cywilizacyjne, które poszukują wyciszenia oraz odpoczynku od codziennych obowiązków. W Polsce do takich miejsc należy m.in. pokamedulski zespół klasztorny Pustelnia Złotego Lasu w Rytwianach, nazywany sanktuarium ciszy.Przeprowadzone badania pozwoliły na wskazanie głównych czynników, które stały się kluczem do sukcesu, czyli stałego rozwoju Pustelni i wzrastającej liczby podróżnych. Są to przede wszystkim: * walory historyczne, kulturowe i architektoniczne Pustelni, * dziedzictwo religijne ośrodka i duchowość monastyczna, odziedziczona tu po pustelnikach kamedułach, * postawa duszpasterska i przedsiębiorcza dyrektora Pustelni, ks. kan. Wiesława Kowalewskiego - efektywnego i skutecznego lidera, jego cechy osobowe oraz umiejętność i rzetelność współpracy ze środowiskiem wewnętrznym i otoczeniem, * bogata i unikatowa oferta terapii Relaksacyjno-Kontemplacyjnego Centrum Terapeutycznego „Pustelnia Złotego Lasu” SpeS (Salus per silentium), * profesjonalna kadra do obsługi ruchu pielgrzymkowego i turystycznego, * promocja ośrodka w środkach masowego przekazu, * poszukiwanie i wprowadzanie nowych pomysłów, rozwiązań i projektów - innowacyjność oraz ekspansywność, * rosnąca popularność urlopów i wakacji w klasztorach.
    One of the new trends in the religious tourism worldwide have been the holiday stays in monasteries, hermitages and retreat houses. The so-called holidays in monasteries are dedicated for people with civilisation addictions and those looking for peace and quiet as well as rest from everyday duties. In Poland, such places include e.g. the Post-Camaldolese Monastery Complex Złoty Las Hermitage in Rytwiany, dubbed the sanctuary of silence. The studies enabled to name the major success drivers of the continuous development of the Złoty Las Hermitage in Rytwiany and the growing tourist traffic in this centre. They include, first and foremost, * the historical, cultural and architectural values of the Post-Camaldolese Monastery Complex, * the religious heritage of the centre and the monastic spirituality, inherited from Camaldolese hermits here, * the pastoral attitude and entrepreneurship of the Hermitage Director, canon priest Wiesław Kowalewski, an effective and efficient leader, his personal traits as well as the skills and reliability of cooperation with the inner community and the neighbourhood, * rich and unique therapeutic offer of the Relaxation and Contemplation Therapy Centre “Złoty Las Hermitage” SpeS (Salus per silentium), * professional staff serving the pilgrims’ and tourists’ traffic, * centre promotion in mass media, * looking for and introducing new ideas, solutions and projects, meaning innovation and expansion, * growing popularity of “holidays in monasteries”.
    Źródło:
    Przedsiębiorczość - Edukacja; 2020, 16, 2; 290-303
    2083-3296
    2449-9048
    Pojawia się w:
    Przedsiębiorczość - Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deir el-Naqlun 2014–2015. Preliminary report
    Autorzy:
    Godlewski, Włodzimierz
    Danys, Katarzyna
    Maslak, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1706349.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Fayum
    Naqlun/Nekloni
    monastery
    Cemetery A
    Hermitage EE.06
    pottery
    documents Greek and Arabic
    5th–6th century
    tableware
    goblets
    cooking pots
    qullae
    storage vessels
    amphorae
    Opis:
    The complex of the Nekloni monastery in Fayum (Deir el-Naqlun) was explored in yet another three seasons of fieldwork by a team from the Polish Centre of Mediterranean Archaeology. On the plateau, investigations were carried out in the southern part of Building D (Rooms D.50 and D.41–D.44), northern part of Building E, western part of the 12th–13th-century Cemetery A and Building I. A 6th-century Hermitage EE.06 in the Naqlun hills to the east of the plateau was cleared, yielding a collection of study material, especially pottery from the kitchen unit dated to the second half of the 5th–6th century. The assemblage from the kitchen unit was composed of cooking pots and saucepans; tableware was represented by goblets, plates and bottles (qullae), while storage/ transport vessels mainly by amphorae. Products of Egyptian workshops were mixed with imported wares of North African and Eastern Mediterranean origin (including Cyprus, Cilicia and Gaza).
    Źródło:
    Polish Archaeology in the Mediterranean; 2016, 25; 265-288
    1234-5415
    Pojawia się w:
    Polish Archaeology in the Mediterranean
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prophet Elijah in the woods in the high altar of the Church of Discalced Carmelites in Czerna
    “Prorok Eliasz na puszczy” w ołtarzu głównym kościoła karmelitów bosych w Czernej
    Autorzy:
    Żmudziński, Jerzy
    Organisty, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560513.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Elijah
    Carmelite mysticism
    Czerna hermitage
    Tommasso Dolabella
    Father Venante da Subiaco
    Agnieszka Firlej née Tęczyński
    Eliasz
    mistyka karmelitańska
    erem w Czernej
    Tomasz Dolabella
    o. Wenanty z Subiaco
    Agnieszka z Tęczyńskich Firlejowa
    Opis:
    One of the most interesting early modern paintings in the vicinity of Krakow, located at the main altar of the Discalced Carmelite church in Czerna has not, to date, been the subject of a dedicated study. Although we are not in possession of archive sources which would confirm the attribution, for over a century the canvas has been held to be a work of Tommaso Dolabella. The first section of the article discusses the content of the image, which is ideologically linked to the altar. It also attempts to interpret the significance of Elijah, identified as Messiah’s predecessor, as well as the role of miraculous sustenance brought to the prophet by an angel. This part of the article focuses also on a rather inconspicuous theme of Elijah’s bare foot resting on the foot of God’s intermediary, which could symbolize a kind of successful spiritual struggle. Further in the text, the Czerna painting is subjected to a detailed stylistic analysis. By way of comparisons to works by father Venante da Subiaco, a new attribution and dating of the work presenting Prophet Elijah in the wilderness are suggested. The composition was painted in the years 1630–1632, when Venante was prior at the Selva Aurea hermitage in Rytwiany. Venante’s authorship of the Czerna painting is at least probable, as determined by three basic facts: the style of the painting, relations between Czerna’s and Rytwian’s founders (Agnieszka Firlej, née Tęczyński, was Jan Tęczyński’s sister), chronological data (the likelihood of the completion of the painting for the main altar in a small church in Czerna relatively soon after its construction had been commenced in 1629), last but not least, a fairly common tradition of monastic painters painting pictures commissioned by selected lay founders.
    Jeden z najciekawszych nowożytnych obrazów w okolicach Krakowa, znajdujący się w ołtarzu głównym kościoła karmelitów bosych w Czernej, nie był dotychczas przedmiotem osobnych studiów. Pomimo iż nie dysponujemy źródłami archiwalnymi potwierdzającymi jego atrybucję, od ponad wieku płótno przypisywane jest Tomaszowi Dolabelli. W pierwszej części artykułu omówiono treść przedstawienia, łączącego się ideowo z ołtarzem. Zinterpretowano znaczenie postaci Eliasza, identyfikowanej jako poprzednik Mesjasza, a także rolę cudownego pożywienia, które przynosi prorokowi anioł. Osobno zwrócono uwagę na drobny motyw położenia nagiej stopy Eliasza na stopie pośrednika Boga, który symbolizować może typ walki duchowej uwieńczonej zwycięstwem. W dalszej części tekstu obraz czernieński poddany został drobiazgowej analizie stylowej. Na podstawie porównań z dziełami o. Wenantego z Subiaco zasugerowano nową atrybucję i datę powstania obrazu przedstawiającego Proroka Eliasza na puszczy. Kompozycja została namalowana w latach 1630–1632, kiedy Wenanty był przeorem w eremie Selva Aurea w Rytwianach. Autorstwo Wenantego odnośnie do obrazu w Czernej mieści się co najmniej w granicach prawdopodobieństwa, wyznaczonego przez podstawowe fakty: styl obrazu, związki fundatorów Czernej i Rytwian (Agnieszka z Tęczyńskich Firlejowa była siostrą Jana Tęczyńskiego), kwestie chronologiczne (możliwość powstania obrazu do ołtarza głównego niewielkiej świątyni w Czernej stosunkowo niedługo po rozpoczęciu jej budowy w 1629 roku), wreszcie dość powszechny w czasach nowożytnych obyczaj wykonywania przez malarzy zakonnych zamówień dla wybranych osób z grona świeckich fundatorów.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 329-358
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    In search of the perfect wilderness. Anchoritism in Cistercian art and spirituality
    W poszukiwaniu doskonalej puszczy. Anachoretyzm w duchowości i sztuce cystersów
    Autorzy:
    Tabor, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560381.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Cistercians
    Cistercian spirituality
    Cistercian architecture
    the Bernardine plan
    hermitage
    anchoritism
    lectio divina
    spiritual warfare
    light in architecture
    the mystique of light
    contemplation
    cystersi
    duchowość cysterska
    architektura cysterska
    plan bernardyński
    pustelnia
    anachoretyzm
    walka duchowa
    światło w architekturze
    mistyka światła
    kontemplacja
    Opis:
    The anchoretic trend in Cistercian spirituality has always been the subject of many studies. Cistercian anchoritism has been analysed by researchers such as George Duby, Terryl Kinder, Janet Burton and Julie Krery, Mette Bruun and Emilia Jamroziak. Exordium parvum and Vita Sancti Bernardi are basic sources containing key information on the origins of the Cistercian order. They describe the departure of Robert of Molesme and his group as a journey to the wilderness (ad eremum) in order to find better conditions for practising the rule of St. Benedict and following forefathers – Egyptian monks. Clairvaux II, Pontigny and Fontenay – first Burgundian churches of the Cistercians took form of a three-nave basilica with a transept (1130–1160). The temples were supposed to provide the best setting for contemplation. The so-called “Bernardine plan” was applied in the second generation of Cistercian churches, e.g. Fossanova, San Galgano, Casamari, Arabona, Haina (1148–1180). However, the plan was not the only architectural solution concerning Cistercian churches. There were also transept churches containing a presbytery culminated with a straight wall, surrounded with an ambulatory: Morimond, Ebrach, Ridaghshausen, Lubiąż; churches with an apsidal enclosure: Altzella, Sittich/Stiĉna,Valbuena, Huerta, Floran, Faleri or churches with multi-sided cathedral presbytery with an ambulatory and a circle of chapels: Ourscamp, Veruela, Poblet in the period from 1140 to 1180, Alcobaça, Vaucelle, Longpont, Royaumont, Varhem or Altenberg in the period from 1180 to 1240. Terryl Kinder and Megan Cassidy noticed the key factor shaping the significance of the Cistercian church space – the light. An important aspect of anchoritism is lectio divina, in which a monk finds himself in a kind of spiritual desert, facing the Word on his own. A consequence of such attitude in spiritual warfare as expressed in a number of miniatures depicting human struggle with a threatening beast in Cistercian codexes – Commantarii in Danielem by St. Hieronymus (Dijon, Bibliothèque Municipale 132), Moralia In Iob by St. Gregory the Great (Dijon, Bibliothèque Municipale, 168), (Dijon, Bibliothèque Municipale, 173). An exceptional message is found in the initial A(d te levavi) on a Cistercian gradual from Kamieniec (Wrocław University Library, IF 411), presenting the biblical figure David playing music and a kneeling monk with his arms raised.
    Nurt anachorecki w duchowości cysterskiej był przedmiotem rozważań wielu badaczy. Cysterskiemu pustelnictwu uwagę poświecili George Duby, Terryl Kinder, Janet Burton i Julie Krery, Mette Bruun i Emilia Jamroziak. Podstawowymi źródłami do odczytania początków zakony cysterskiego są Exordium parvum oraz Vita Sancti Bernardi. Opisują one odejście Roberta z Molesme i jego grupy jako udanie się na pustynię (ad eremum) w celu znalezienia lepszych warunków wiernego praktykowania reguły św. Benedykta i naśladowania ojców – mnichów egipskich. Pierwsze, burgundzkie świątynie cystersów – Clairvaux II, Pontigny, Fontenay, przybierały formę trójnawowej bazyliki z transeptem (1130–1160). One miały ustanawiać kształt świątyni najlepiej sprzyjający kontemplacji. Plan, zwany roboczo bernardyńskim, stosowany był w drugiej generacji świątyń cysterskich – Fossanova, San Galgano, Casamari, Arabona, Haina (1148–1180). Jednakże plan ten nie był jedynym architektonicznym rozwiązaniem cysterskim. Pojawiły się również kościoły transeptowe z prostym zamknięciem prezbiterium okalającym obejście – Morimond, Ebrach, Ridaghshausen, Lubiąż, kościoły z zamknięciem absydialnym – Altzella, Sittich/Stiĉna,Valbuena, Huerta, Floran, Faleri, czy kościoły o wielobocznym prezbiterium katedralnym z obejściem i wieńcem kaplic – Ourscamp, Veruela, Poblet w okresie 1140–1180, Alcobaça, Vaucelle, Longpont, Royaumont, Varhem czy Altenbergu w okresie 1180–1240. Terryl Kinder i Megan Cassidy dostrzegły zasadniczy czynnik kształtujący znaczenie cysterskiej przestrzeni kościelnej – światło. Ważnym aspektem anachoretyzmu jest lectio divina, w którym mnich znajduje się na swego rodzaju pustyni duchowej, stając sam na sam wobec Słowa. Konsekwencją tej postawy jest walka duchowa wyrażana w szeregu miniatur ukazujących zmaganie człowieka z zagrażającą bestią w kodeksach cysterskich – Commantarii in Danielem św. Hieronima (Dijon, Bibliothèque Municipale 132), Moralia In Iob św. Grzegorza Wielkiego (Dijon, Bibliothèque Municipale, 168), (Dijon, Bibliothèque Municipale, 173). Wyjątkową treść niesie inicjał A(d te levavi) cysterskiego graduału z Kamieńca (Wrocław, Biblioteka Uniwersytecka IF 411), który przedstawia scenę walki, muzykującego Dawida oraz klęczącego i wznoszącego ręce mnicha.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 513-533
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Życie codzienne kamedułów w eremie wigierskim (1667–1800)
    Daily life of the Camaldolese Monks in the Wigry Hermitage (1667-1800)
    Autorzy:
    Łupiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31025292.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    Camaldolese Hermits Congregation of the Crown Mountain
    Bl. Paul Giustiniani
    the Rules of Eremitic
    Life Camaldolese hermitages of the Polish-Lithuanian province
    the hermitage in Wigry
    daily life of the Camaldolese monks
    monastic life in the Polish-Lithuanian Commonwealth in the 17th-19th c.
    Kongregacja Kamedułów Pustelników Góry Koronnej
    bł. Paweł Giustiniani
    reguła życia eremickiego
    eremy kamedulskie prowincji polsko-litewskiej
    erem w Wigrach
    życie codzienne kamedułów
    życie zakonne w Rzeczypospolitej XVII–XIX w.
    Opis:
    Stosunkowo wiele napisano na temat działalności Kongregacji Kamedułów Pustelników Góry Koronnej na terenach dawnej Rzeczypospolitej. Najczęściej przedmiotem badań są materialne dokonania zakonu, brakuje natomiast analiz dotyczących sfery duchowej, zachowywania reguły zakonnej, czy też życia codziennego kamedułów. Współczesna historiografia coraz częściej interesuje się codziennością osób konsekrowanych. Léo Moulin – belgijski historyk mediewista zauważył: „świat zakonny jest rozległy, rozmaity, złożony”. Zakony w historii Kościoła katolickiego realizowały własne charyzmaty poprzez modlitwę lub np. działalność na polu miłosierdzia. Zgromadzenie kamedułów zostało założone w Italii w XI wieku. Z czasem zakon stopniowo zmienił swój charakter z eremickiego na cenobicki. Na początku XVI wieku bł. Paweł Giustiniani zainicjował powrót do dawnego radykalnego życia pustelniczego. Centralnym eremem odnowionego zakonu kamedulskiego stała się Góra Koronna (Monte Corona) koło Perugii. Życie codzienne Kongregacji Kamedułów określały Reguły życia eremickiego napisane przez Giustinianiego w 1516 roku, oparte na regułach spisanych przez św. Benedykta oraz św. Romualda2. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie życia codziennego kamedułów w eremie wigierskim działającym w latach 1667–1800, jednym z najbogatszych na ziemiach polskich w oparciu o teksty źródłowe – Reguły i Konstytucje kamedulskie oraz inne dokumenty archiwalne odnoszące się do omawianej wspólnoty eremickiej.
    Relatively much has been written about the activities of the Congregation of the Camaldolese Hermits of the Crown Mountain in the former Polish-Lithuanian Commonwealth. Most often, the subject of research is the material achievements of the order, while there is no analysis of the spiritual sphere, the observance of the monastic rule, or the daily life of the Camaldolese monks. Contemporary historiography is increasingly interested in the daily life of consecrated persons. Léo Moulin, a Belgian medieval historian, noted: “the religious world is vast, varied, and complex.” Orders in the history of the Catholic Church have realized their own charisms through prayer or, for example, through activities in the field of mercy. Camaldolese was founded in Italy in the 11th century. Over time, the order gradually changed its character from eremitic to cenobic. At the beginning of the 16th century, Bl. Paul Giustiniani initiated a return to the former radical hermit life. The Crown Mountain (Monte Corona) near Perugia became the central house of the restored Camaldolese Order. The daily life of the Camaldolese Congregation was determined by the Rules of Eremitic Life written by Giustiniani in 1516. The aim of this article is to present the everyday life of the Camaldolese monks in the Wigry herm in the years 1667–1800, one of the richest monasteries in Poland, based on documents relating to this hermit community.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2022, 56; 239-253
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kameduli a uroczystości patriotyczno-religijne na warszawskich Bielanach w XVIII i XIX wieku
    The Camaldolese monks and patriotic and religious celebrations in Warsaw Bielany during eighteenth and nineteenth century
    Autorzy:
    Jankowski, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/469535.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Bielany
    Drozdowicz Wojciech ks.
    Eremici
    Ermitorium kamedulskie
    Góra Polkowa
    Jan Kazimierz – król
    Jan III Sobieski
    Kameduli
    Kościół kamedulski
    Kościół warszawski
    Las Bielański
    odpust na Bielanach
    Palloni Michalangelo
    Stanisław August Poniatowski – król
    Staszic Stanisław ks.
    św. Romuald
    Stanisław August Poniatowski
    Władysław IV – król
    Hermits
    Camaldoli Hermitage
    Polkowa Mountain
    Jan Kazimierz – the king
    Camaldolese
    Camaldoles Priory
    Warsaw Church
    indulgence in Bielany
    Stanislaw August Poniatowski – the king
    Staszic Stanislaw ks.
    saint. Romuald
    Stanislaw August Poniatowski
    Wladyslaw IV – the king
    Opis:
    Kim byli kameduli – tak ściśle związani z Kościołem i narodem polskim. Jaka jest ich rola w kształtowaniu patriotyzmu i religijności. Czemu zaborcy Polski tak intensywnie walczyli z zakonem eremitów, który na pozór przez swoje zamknięcie wydawał się niegroźny. W końcu czemu przy tak ścisłej obserwacji i oderwania od świata to właśnie przy ermitorium na warszawskich Bielanach odbywały się huczne zabawy i imprezy gromadzące całą niemal Warszawę. Na te pytania stara się odpowiedzieć niniejsza praca. Choć z konieczności krótka, przedstawia najpierw rys zakonu Ojców Kamedułów. To bracia założeni przez św. Romualda w X wieku. Mimo bardzo ścisłej Reguły, wymagającej stałej rezydencji w klasztorze, milczenia, ubogich posiłków, ilościowo zakon bardzo szybko się rozrastał. Jednym z licznie powstających klasztorów było założenie na Górze Polkowej na warszawskich Bielanach. Tu zakonnicy zaproszeni i uposażeni przez króla Władysława IV osiedli w XVII wieku. Praca nad budową i wykończeniem eremów i kościoła trwały przez cały wiek XVII i XVIII. Mieli jednak zakonnicy licznych darczyńców i możnych protektorów. Należeli do nich m.in. polscy królowie – wspomniany Władysław IV, Jan Kazimierz, Michał Korybut Wiśniowiecki czy Jan III Sobieski. W XIX wieku w ermitorium warszawskim rezyduje wikariusz generalny zakonu, któremu jurysdykcyjnie podlegają wszystkie domy kamedulskie w Polsce. Niestety sytuacja wspólnoty ściśle jest powiązana z trudną, a właściwie tragiczną historią całej Polski, która to od świetności i wiktorii wiedeńskiej bardzo szyb-ko popada w coraz większe uzależnienie od sąsiadów, by w końcu zostać po-dzielona między Rosję, Prusy i Austrię. Czas zmagań o niepodległość, insurekcja kościuszkowska i powstania nie omijają warszawskich Bielan. Mimo, że oddalone od miasta, przez walczących o niepodległość są traktowane jako miejsce pewnego odpoczynku, a także gdy potrzeba, ukrycia się przed ścigającymi. Z tego powodu zaborcy, szczególnie po III rozbiorze Polski, jako priorytet postawili sobie zniszczenie tego miejsca o którym wiedzieli, że pomagało powstańcom. Zakazano, by funkcjonował nowicjat, a część ojców wywieziono na Syberię. Dzieje klasztoru Ojców Kamedułów w założeniu na Górze Polkowej skończyły się w 1904 roku kiedy to ostatni trzej ojcowie zostali przewiezieni do Nowego Miasta. Może więc dziwić, że Ojcowie Kameduli tak ochoczo przyjmowali w okolice swego ermitorium huczne zabawy związane najpierw z odpustem, a w późniejszych latach częste piknikowanie i świętowanie różnych patriotycznych rocznic. Tradycja religijno-kulturalnych uroczystości narodziła się już w XVII wieku. Król Władysław IV wystarał się u papieża o odpust na Zesłanie Ducha Świętego. W 1673 r – 19 czerwca z udziałem króla i szlachty z kolegiaty św. Jana Chrzciciela przeniesiono obraz św. Brunona Bonifacego. Od tego czasu odpusty na Bielanach nabierają charakteru religijno-patriotycznego. Szczególnie podczas zaborów warszawiacy niemal za obowiązek poczytywali sobie przybyć i brać udział w kamedulskich uroczystościach mimo, że były niemile widziane przez władze zaborcze. Stara tradycja świętowania w dzień Zielonych Świątek trwa po dziś dzień. Również teraz corocznie odbywa się procesja z obrazem św. Brunona Bonifacego i w dzień Zesłania Ducha Świętego las rozbrzmiewa zabawami i śpiewem, a wielu warszawiaków z ochotą przyjeżdża na to szczególne bielańskie święto.
    Who were the Camaldolese monks – so closely associated with the Church and the Polish nation? What is their role in the development of patriotism and religion? Why have the Polish invaders so vigorously fought against the order of hermits who by their apparent closure seemed harmless. Finally, why at such close observation and detachment from the outside world, did the ermitorium in Bielany held boisterous dances and festivities bringing together many people of Warsaw. These questions are to be answered by this paper. Although short by necessity, it will at first present the characteristics of the Camaldolese order. They are brothers founded by St. Romuald in the tenth century. Despite of the very strict Rule, requiring permanent residence in the monastery, strict silence and poor food the quantity of the brothers in the order very quickly grew. At the time of rapid establishment of many new monasteries, the Polkowa Gora monastery in Bielany was also founded. Here in the seventeenth century the monks settled being previously invited and equipped by King Wladyslaw IV. The process of building and finishing of the hermitages and the church continued throughout the seventeenth and eighteenth century. However, they had numerous religious donors and powerful protectors. These include, among others, Polish kings – already mentioned Wladyslaw IV, John Casimir, Michael Korybut Wisniowiecki and John III Sobieski. In the nineteenth century in the Warsaw ermitorium the Vicar General of the Order resides being in charge of all the order houses in Poland. Unfortunately, the situation of the community is closely linked to the difficult and in fact tragic history of Poland, which was the glory and the victory of Vienna resulting in falling into a growing dependence of the neighbor countries and finally being divided between Russia, Prussia and Austria. The time of struggle for independence, Kosciuszko Insurrection and uprisings do not avoid Bielany. Although located far from the city, for the struggling for independence Bielany were regarded as a place of rest, and a hideout from pursuers. For this reason, the invaders, especially after the third partition of Poland, as a priority decided to destroy the place that they knew helped the uprisers. The existence of novitiate was forbidden and some of the fathers were deported to Siberia. The history of Camaldolese monastery on Polkowa Gora has come to an end in 1904 when the last three fathers were transported to the New Town. It can, therefore, surprise that the fathers of Camaldolese monks so readily accepted by their ermitorium boisterous fun events, firstly associated with indulgence, and in later years with frequent picnics and celebration of various patriotic anniversaries. The tradition of religious and cultural celebrations originated as early as the seventeenth century. King Wladysław IV managed to obtain from the Pope the Pentecost indulgence. In June 19, 1673 with the involvement of the king and the nobility of the St. John the Baptist Collegiate Church the image of St. Bruno Boniface was relocated. Since that time indulgences in Bielany contain religious and patriotic character. Especially during the partitions period in the history, people of Warsaw thought as their obligation to come and take part in the Camaldolese celebrations, even though they were not welcomed by the partitioning powers. The old tradition of celebrating the Pentecost continues to this day. That is why every year there is a procession with the image of St. Bruno Boniface. During the celebration of Pentecost the surrounding forest is always filled with sounds of joyful games and songs bringing together people of Warsaw.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2013, 20; 59-72
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies