Temat: herezja - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Przestępstwa przeciwko wierze w Normach De delictis reservatis z 2010 roku
Crimes against faith in De delictis reservatis Norms of 2010
Autorzy:: Borek, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1372605.pdf
Data publikacji:: 2014-09-09
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: apostazja
herezja schizma
wina umyślna
Opis:: De Delictis reservatis norms issued in the year 2010 state that crimes against faith, such as heresy, apostasy and schism, come within the Congregation for the Doctrine of the Faith jurisdiction. The fact that these crimes are the first to be listed in the present norms emphasises the gravity of the offences as the ones particularly hurting the unity of the Body of Christ.In the present article, entitled "Crimes against faith in De delictis reservatis norms of 2010, only the issues concerning the objective and subjective side of the crimes against faith are analysed.From the objective point of view there are various forms of crimes against faith, starting from the complete abandoning of the Christian faith, through losing the Catholic faith, to the breaking with the Catholic Church as a result of rupture with the Bishop of Rome. However, it should be emphasised that to commit a crime of apostasy, heresy or schism it is necessary to both manifest heretical or schismatical will and to have that declaration of will understood and accepted.The crimes against faith belong to delicta communia category, which means that all the faithful belonging to the Catholic Church can be their perpetrators. It should be remembered that the ecclesiastical affiliation coming from baptism cannot be annihilated even by a formal act of leaving the Church. From the subjective point of view it is also essential for those crimes to be committed with intentional guilt. This means that they must be a result of conscious and voluntary action intended to commit a specific crime. Thus a conscious intention to commit an unlawful act is a vital element of intentional guilt.While determing criminal responsibility for crimes against faith, one should keep in mind whether a given violation bears all the hallmarks of a specific form of offences against faith. Moreover, it is significant to attribute that violation to the perpetrator as a result of dolus, that is intentional guilt.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2014, 57, 3; 105-126
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Pokuta publiczna heretyków: formy i funkcje
Public Penitence of Heretics: Its Forms and Functions
Autorzy:: Kras, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1929343.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: herezja
inkwizycja
rytuały
pokuta
heresy
Inquisition
rituals
penance
Opis:: The article discusses the origins of public penitence for heresy in the early Christian tradition and examines its application to the penitential practice of the medieval Church. It demonstrates how the public penance for mortal sins, which took shape in the late Antiquity, was later adopted and developed within the system of medieval inquisition. In the medieval collections of canon law heresy was qualified as a religious crime which required a special public penitence. Following the guidelines set up in the ancient Church, any heretic, who declared his intention to abjure errors, was to be interrogated by a bishop, who granted him absolution of sins and prescribed due penance. An important part of the penance for heresy was a public solemn penitence which took place on Sundays and feast days, and included a number of rituals. The penitent heretic had to appear in a special garment with his hair cut off and bare foot. The ritual of solemn public penitence for mortal sins took form in the late antiquity and as such was later inserted in the medieval pontificals. The rise of medieval inquisition as an efficient weapon against popular heresy stimulated the development of penitential discipline for heretics. Papal inquisitors, who started to be appointed as extraordinary judges in heresy trials since 1230s, were particularly inventive in the way how the public penitence might be employed in the struggle against heretics. Medieval registers of heresy trials, carried out by papal inquisitors and bishops, remains the main source of information about penalties imposed on heretics, who were sentenced for their errors. The public promulgation of sentence and penalty was the final act of the inquisitorial procedure. The charter of penalties (littera penitentialis) which was first read publicly and later handed over to the penitent heretic, listed various forms of penitence which he had to fulfill. In the inquisitorial strategy of penitence which started to operate in the first half of the thirteenth century a solemn public penitence of heretics became a commonplace. The inquisitorial registers and manuals for inquisitors described in detail the ritual of public penitence and its functions. The penitence imposed on heretics offered them a chance to repent publicly for their public crimes and to give satisfaction to the society, which had been disturbed by their activities. That is why the solemn public penitence usually took place in cathedral or central market squares on feast days to be attended and witnessed by the local community. Through his special outlook and penitential garment with two signs of crosses the heretic was highly visible and could not become anonymous. The whole society was responsible for supervising the penitence of heretics and controlling their religious and moral conducts. Any act of religious transgression or misconduct was to be reported to the ecclesiastical authorities. Of course, the public penitence was aimed to give a lesson to all the faithful and prevent them from falling into heresy.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 2; 5-26
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Herezja jako czynnik rozwoju kultury. Rozważania na przykładzie działalności waldensów
Heresy as a Factor in the Development of Culture: Considerations Regarding the Case of the Waldenses and their Activities
Autorzy:: Ptaszek, Robert T.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1807029.pdf
Data publikacji:: 2020-01-03
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: herezja
kultura
Kościół katolicki
waldensi
heresy
culture
Catholic Church
Waldenses
Opis:: Autor rozpoczyna tekst od uporządkowania kwestii terminologicznych. Wyjaśnia, czym w rozumieniu chrześcijaństwa jest herezja i czym różni się od schizmy. Odwołując się do książek Gilberta K. Chestertona, pokazuje także, jak współcześnie zmienia się sposób rozumienia oraz wartościowania pojęć „herezja” i „ortodoksja”. Następnie stawia i uzasadnia tezę, że herezje w sensie ścisłym nie są twórcze, to znaczy nie mogą przyczyniać się do postępu kultury, w ramach której funkcjonują. Podstawowy argument za taką tezą jest następujący: herezje nie rozwijają kultury, bo ich twórcy odrzucają jej dorobek (czyli dziedzictwo kulturowe) i za każdym razem próbują kształtować kulturę od nowa. Odwołując się do działalności ruchu waldensów, pokazuje, że herezje mogą być twórcze tylko pośrednio — to znaczy stanowiąc inspiracje do doskonalenia ortodoksyjnej religii. Doskonalenie to przejawia się w precyzowaniu dogmatów, a także w postaci modyfikacji sposobu funkcjonowania instytucji religijnych. Waldensi oddziałali na obu tych płaszczyznach. W kwestiach doktrynalnych ich rola polegała na tym, że pomogli Kościołowi katolickiemu wskazać i skrytykować te elementy doktryny katarów, które nie były zgodne z dogmatami chrześcijaństwa. Natomiast w kwestiach praktyczno-instytucjonalnych jako „ruch ubogich” przygotowali grunt pod działalność zakonów żebraczych.
At the beginning of the text, the author sets in order some terminological issues. He explains how heresy is conceived on the ground of Christianity and how it differs from schism. He also shows contemporary changes in meaning and evaluation of concepts of “heresy” and “orthodoxy”. For that purpose, he refers to Gilbert K. Chesterton’s books. Then he proposes and proves the thesis that heresies in strict sense are not constructive, i.e. they cannot contribute to the progress of culture within which they exist. The main argument is as follows: heresies do not develop culture because their authors reject its achievements (i.e. cultural heritage) and try to shape the culture anew according to completely different principles. Referring to activity of the Waldenses movement, the author shows that heresies can be constructive only indirectly—as inspiration to improve the orthodox religion. This improvement consists in making dogmas more precise and also in modification of functioning of religious communities and institutions. The Waldenses had an influence on these two areas. On the matter of doctrine their role was that they helped the Catholic Church to point at and criticize these elements of Catharism which were in disagreement with Christian dogmas. When it comes to practical and institutional issues, as “the movement of the poor”, they prepared a ground for the mendicant orders.
Źródło:: Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 4; 53-65
2082-8578
Pojawia się w:: Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: John of Damascus: rewriting the division of heresy and schism
Jan Damasceński o herezji i schizmie: reinterpretacja pojęć
Autorzy:: Keith, Zachary M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/613104.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Jan z Damaszku
herezja
schizma
John of Damascus
heresy
schism
Opis:: Pisma św. Jana Damasceńskiego dotyczące herezji, a konkretnie teksty przeciwko nestorianom i monofizytom, wykazują staranne przemyślenia, jak cienka jest linia między schizmą i herezją. W tekstach o herezjach, Damasceńczyk stara się odczytać na nowo oddzielenie się niektórych Kościołów jako problem eklezjalny, a nie tylko teologiczny. Jego pisma zamazują granicę między herezją – normalnie pojęciem teologicznym, a schizmą – kościelnym terminem zarezerwowanym powszechnie do faktu oddzielenia się od Kościołów chrześcijańskich. Nauczanie Jana Damasceńskiego przeciw herezjom odpowiada dobrze kulturze florilegiów i kompilacji. Wydaje się, że celem Jana, zwłaszcza w traktacie De haeresibus, jest przyczynić się naukowo w rosnącym świecie antyheretyckich tekstów. Jego pisma dodają do szerokiej listy znanych już herezji, także te, które powstały po Soborze Chalcedońskim. Jednak teksty Jana przeciw herezjom nie są przeznaczone jedynie do zwalczania fałszywych nauk. W niektórych przypadkach, zwłaszcza monofizytyzmu, Damasceńczyk twierdzi, że terminy używane przez ortodoksyjnych (pro-chalcedońskich) i monofizyckich chrześcijan oznaczają to samo. Trzeba czytać Liber de haeresibus w kontekście innych jego pism (np. Contra Jacobitas lub Contra Nestorianos), by określić jego prawdziwy cel. Terminy te mają na celu nie dzielić chrześcijan, bazując tylko na nauczaniu, ale pokazać wzajemne rozumienie obecne w chrystologii, mimo różnego słownictwa. Z właściwym rozumieniem herezji, Jan z Damaszku, jest w stanie zapewnić pełniejszy opis schizm w Kościele swej epoki.
St. John Damascene’s writings on heresies – specifically those texts against Nestorianism and Monophysitism – demonstrate a careful consideration of how thin the line is between schism and heresy. In the texts on heresies, Damascenus endeavors to reread the separation of certain Churches as an ecclesial problem and not only a theological problem. His writings blur the lines between heresy, normally a theological concern, and schism, an ecclesiastical term normally reserved for the separation of Christian Churches. St. John Damascene’s teachings against heresies fit well within the culture of florilegia and compilations. John’s goal, particularly in the De haeresibus, seems to have been to contribute scholarly to the growing world of anti-heretical texts. His texts add to the already large list of known heresies, registering heresies that arose after the council of Chalcedon. Yet John’s texts against heresies are not meant simply to combat false teachings. In some cases, particularly Monophysitism, Damascenus contends that the terms used by orthodox (pro-Chalcedonian) Christians and Monophysite Christians mean the same thing. We must read the Liber de haeresibus in the context of his other writings (e.g. Contra Jacobitas or Contra Nestorianos) in order to determine his true purpose. These definitions aim not to divide Christians based only on teachings, but to show the common understanding present in Christology in spite of different vocabulary. With a proper understanding of heresy, John of Damascus is able to provide a more complete description of the schisms in the Church of his time.
Źródło:: Vox Patrum; 2017, 68; 501-512
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Etiologia nadziei. O kulturowych źródłach konwersji religijnej
Autorzy:: Zarzecki, Marcin
Wiśniewski, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/461756.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: konwersja
socjologia konwersji religijnej
gnoza polityczna
herezja
kompensatory
deinstytucjonalizacja religii
prywatyzacja religii
Opis:: Współczesna socjologia religii dysponuje zaawansowanymi schematami wyjaśniającymi zjawisko genezy i dynamiki konwersji religijnej jako alternatywizacji doświadczeń religijnych w oparciu o kulturowe xródła atrakcyjności Nowych Ruchów Religijnych. Jednowymiarowa analiza konwersji religijnej jako rezultatu psychologicznej i społecznej manipulacji, "prania mózgu" (brainwashing), "porwania" (snapping) poprzez dezorganizację codzienności czy zastosowania charyzmatycznej sugestii dostarcza interpretacji do badania grup destrukcyjnych i tzw. grup żarłocznych. Powinna być ona jednak uzupełniona o modele konwersji uwzględniające kulturowo konstytuowane potrzeby jednostek aktywnie kształtujących swoją tożsamość, uwikłanych w złożone interakcje międzyludzkie i dylematy związane z życiem w społeczeństwach ryzyka. Polskie społeczeństwo posiadające znamiona traumy kulturowej wydaje się być szczególnie podatne na te rodzaje konwersji, które w niewielkim stopniu opierają się na inwazyjnych technikach wpływu. Procesy nieustannej (re)konstrukcji społęczeńśtwa polskiego wraz z implementowaniem nowych wzorców kulturowych, nowego stylu (a włąściwie wielu stylów) życia, tworzą środowisko permanentnej zmiany, w którym konwersja religijna dostarcza uzasadnień zarówno podtrzymujących tradycyjne wzory kulturowe, jak i stymulujących radykalne zmiany tożsamościowe. Niezależnie od swoich reakcyjnych czy rewizyjnych legitymizacji konwersja w społęczeńśtwie ryzyka prowadzi do powstania "światów łańcuchowych", których prawomocnośc bazuje na kategorii trwania nadziei lub zmiany. W rezultacie profil konwertyty religijnego tożsamy jest z "turystą przez życie", z homo eligens - człowiekiem podejmującym suwerenne decyzje, a następnie przez swoje wybory kulturowo zdeterminowanym.
Źródło:: Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne; 2014, 9; 94-103
2299-2367
Pojawia się w:: Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Saint John Chrysostom’s preaching “logotherapy” in the face of heresy of anomoeanism
„Logoterapia” kaznodziejska św. Jana Chryzostoma w obliczu herezji anomeizmu
Autorzy:: Oliynyk, Andriy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612521.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Jan Chryzostom
anomeizm
logoterapia
herezja
homilia
John Chrysostom
anomoeanism
logotherapy
heresy
homily
Opis:: Św. Jan Chryzostom (349-407) wywarł olbrzymi wkład w rozwój doktryny teologicznej i praktyki pastoralnej, działając w okresie, który badacze charakteryzują jako „złoty” wiek dla partystyki i kaznodziejstwa na chrześcijańskim Wschodzie. Równocześnie w tym czasie poważny kryzys w Kościele Bizantyjskim powodują błyskawicznie rozpowszechniające się na Wschodzie herezje: arianizm, manicheizm, duchoburstwo, apolinaryzm i inne. Św. Jan jako duszpasterz działa w ostatnim etapie trwania herezji arianizmu, która szeroko rozpowszechniła się w Antiochii w postaci anomeizmu, kwestionującego boską naturę Chrystusa. Jako teolog walczy on z tą herezją tylko i wyłącznie z ambony. „Logoterapia” kaznodziejska św. Jana Chryzostoma polegała na obronie ortodoksyjnej nauki z użyciem metody duszpasterskiej: stosuje on dialog ze słuchaczem, aby udowodnić niesłuszność nauki heretyckiej i w ten sposób uchronić zdrowie duchowe oraz nieskazitelność wiary ludu powierzonego jego pasterskiej trosce. Św. Jan nie ma zamiaru prowadzić dysputy dogmatyczno-polemiczne z ambony z celem ich wygrania, lecz ma zamiar uleczyć (uwolnić) słuchaczy od błędnych poglądów i heretyckiej nauki. Każdego „chorego” Złotousty traktuje w duchu łagodności i miłości; nie wyklina heretyków, lecz zwraca się do nich z apelem, aby powrócili do jedności z Kościołem. Chryzostom traktuje swoje kazania jako swoisty „seans logoterapii”, co przejawia się w werbalnym „zalewaniu ran oliwą i winem” (Łk 10, 34).
Źródło:: Vox Patrum; 2014, 61; 249-256
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Ortodoksja jako droga twórczego rozwoju dziecka w "Panarionie" Epifaniusza z Salaminy
Autorzy:: Gilski, Marek
Wysocki, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158105.pdf
Data publikacji:: 2022-09-15
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Epiphanius of Salamis
Panarion
child
heresy
Epifaniusz z Salaminy
dziecko
herezja
Opis:: Artykuł podejmuje problematykę dziecka w Panarionie Epifaniusza z Salaminy. Składa się z trzech części: pierwsza ukazuje znaczenie dzieciństwa, w drugiej prezentowane są negatywne postawy sekt wobec dzieci, w ostatniej analizie poddano dzieciństwo Zbawiciela. Do najważniejszych wniosków płynących z analiz należą: 1. Dzieciństwo jest ważnym etapem w życiu pojedynczego człowieka i całej ludzkości, który należy twórczo rozwinąć. Błędem są próby odcinania się od wartości otrzymanych w dzieciństwie; 2. Brak jest w Panarionie, poza nielicznymi wyjątkami, szczegółów na temat dzieciństwa herezjarchów; 3. Z kart katalogu herezji wyłania się obraz dziecka ściśle związany z poprawną teologią. Negatywne postawy względem dzieci są związane z działalnością sekt; 4. Panarion jest dowodem na to, że w pierwszych wiekach, w epoce prześladowań i powstawania wielu herezji, wiele chrześcijańskich rodzin poniosło wychowawczą porażkę. Ich dzieci nie wytrwały w wierze, w której zostały wychowane.
The article deals with the issue of a child in Epiphanius of Salamis’ Panarion. The paper consists of three main parts: the first shows the meaning of childhood according to Epiphanius, the second presents the negative attitudes of heretics towards children, and in the last the Christ’s childhood is analysed. As a result of analysis we can state that according to Epiphanius 1. Childhood is an important stage in the life of every person and the human kind, and should be creatively developed. It is a mistake to try to distance oneself from the values obtained in childhood; 2. In Panarion there is no details of the childhood of heresiarchs with few exceptions; 3. The image of a child closely related to orthodox theology emerges from the pages of the catalogue of heresies. Negative attitudes towards children are related to the activities of heretics; 4. Panarion is a proof that in the first centuries, in the time of persecution and the rise of various heresies, many Christian families failed in religious education as their children did not persist in the orthodox faith in which they were raised.
Źródło:: Vox Patrum; 2022, 83; 205-220
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Epiphanius of Salamis’ Polemic with Angelological Heresies
Epifaniusza z Salaminy polemika z herezjami angelologicznymi
Autorzy:: Drzyżdżyk, Szymon
Gilski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/43571377.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Epifaniusz z Salaminy
Panarion
herezja
angelologia
Epiphanius of Salamis
heresy
angelology
Opis:: Artykuł prezentuje polemikę Epifaniusza z Salaminy z herezjami angelologicznymi. Jego celem nie jest więc tylko prezentowanie błędów, ale i apologia poprawnej wiary. Artykuł składa się z czterech części: pierwsza dotyczy istnienia aniołów, druga koncentruje się na ich pochodzeniu, trzecia podejmuje kwestię ich działania, a czwarta analizuje rolę aniołów w pośmiertnym życiu człowieka. Do najważniejszych wniosków płynących z analiz należą. 1. Angelologia była przedmiotem zainteresowania nie tylko herezji przedchrześcijańskich (wywodzących się z judaizmu), ale i herezji, które wyłoniły się z chrześcijaństwa. Ta tematyka nie pojawia się natomiast przy okazji omawiania greckich szkół filozoficznych. 2. Autor Panarionu nie zawsze jasno prezentuje błędy związane z angelologią. Sam bowiem zaznacza, że niejednokrotnie nie było mu łatwo precyzyjnie wskazać naturę danej herezji. 3. Epifaniusz poddaje herezje angelologiczne krytyce w oparciu o argumenty biblijne, rozumowe, podważając ich źródła, sprowadzając niektóre tezy do absurdu. Odwołuje się także do argumentu z autorytetu, powołując się na ojców (Klemens, Ireneusz, Hipolit).
The article presents the polemic of Epiphanius of Salamis with angelological heresies. Its purpose is therefore not only to present errors but is also an apology of correct faith. The article consists of four parts: the first concerns the existence of angels, the second focuses on their origins, the third deals with the question of their operation, and the fourth analyzes the role of angels in the afterlife of man. The most important conclusions from the analysis include: 1. Angelology was of interest not only in pre-Christian heresies (derived from Judaism) but also in heresies that emerged from Christianity. However, this topic does not appear when discussing the Greek schools of philosophy. 2. The author of Panarion does not always clearly present errors related to angelology. He himself points out that it was often not easy for him to precisely indicate the nature of a given heresy. 3. Epiphanius criticizes the angelological heresies on the basis of biblical and rational arguments, undermining their sources and reducing some theses to absurdity. He also uses the argument from authority, referring to the fathers (Clement, Irenaeus, Hippolytus).
Źródło:: Vox Patrum; 2023, 88; 99-112
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Geneza herezji i postawa wobec heretyków na podstawie "Konstytucji apostolskich"
The Genesis of Heresy and the Attitude towards Heretics on the Basis of "The Apostolic Constitutions"
Autorzy:: Kieling, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/947509.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Konstytucje apostolskie
herezja
heretyk
geneza herezji
heresy
heretic
genesis of heresy
Apostolic Constitutions
Opis:: The basic source of the analysis is the text of The Apostolic Constitutions. The main object of the analysis is for the most part Book 8 entitled: About Schisms and heresis. The Apostolic Constitutions form a compilation of former texts such as: Didaskalia, Didache, Traditio Apostolica. The aim of the study is the presentations of different views on the genesis of heresy and different attitudes towards heretics. The collection consists of eight books and has both a legal and liturgical character. It is also rich in doctrinal (theological) guidance. Moreover, it contains practical guidelines aimed at the clergymen and laity. The Apostolic Constitutions were written in Antakaya about year 380. At that time the city was highly multi-cultural and thrived being a centre of the three cultures: Hellenic, Christan and Jewish. The paper consists of three parts followed by an introduction. In the first part the genesis of heresy in the Old Testament is described. The second part describes the origins of heresy in Christianity. The third part is devoted to practical guidelines relating to the Christians' attitudes towards heretics and their relations. The analysis of the text leads to the conclusion that rejecting the Law and the teaching of prophets and Apostoles as well as orthodox doctrine of Church results in heresy. The Apostolic Constitutions underline the distinctive authority of Saint Peter as a bishop of Rome and the preacher of the faith, as well as the apostolic character of the Christian doctrine.
Źródłem podstawowym powyższego opracowania jest tekst Konstytucji apostolskich (Consitutiones Apostolorum). Przedmiotem naszej analizy jest przede wszystkim VI księga tego dzieła zatytułowana: O schizmach i herezjach. Konstytucje apostolskie stanowią kompilację wcześniejszych tekstów jak: Didaskalia, Didache, Traditio Apostolica (nazwy te mogą zostać po łacinie). Celem opracowania jest przedstawienie poglądów na temat genezy herezji oraz postawy wobec heretyków. Dzieło to składa się z ośmiu ksiąg i posiada przede wszystkim charakter prawno-liturgiczny. Zawiera ono również wiele wskazówek o charakterze doktrynalnym (teologicznym) i praktycznym, skierowanych do duchownych i świeckich. Konstytucje Apostolskie powstały w Antiochii ok. 380 roku. W tym czasie miasto to posiadało charakter wielokulturowy i przeżywało wielki rozwój, będąc silnym ośrodkiem kultury hellenistycznej, chrześcijańskiej i judaistycznej. Powyższy artykuł został poprzedzony wprowadzeniem i składa się z trzech części. W pierwszej części przedstawiono genezę herezji w Starym Testamencie. W drugiej części ukazano początki herezji w chrześcijaństwie. Natomiast w trzeciej części zaprezentowano praktyczne wskazówki dotyczące postawy i relacji chrześcijan wobec herezji i heretyków. Analiza tekstu prowadzi do konkluzji, że odrzucenie Prawa i proroków, nauczania apostolskiego i prawowiernej doktryny Kościoła prowadzi do herezji. Konstytucje apostolskie podkreślają szczególny autorytet św. Piotra jako biskupa Rzymu i nauczyciela wiary oraz apostolskość doktryny chrześcijańskiej.
Źródło:: Vox Patrum; 2019, 71; 271-290
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Arcybiskup Aleksy i strigolnicy. Pontyfikat w cieniu herezji
Archbishop Aleksei and the Strigolniki. The pontificate overshadowed by heresy
Arcibiskup Alexej a strigolnici. Pontifikát ve stínu hereze
Autorzy:: Grala, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/6368392.pdf
Data publikacji:: 2023-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: herezja
Ruś
Nowogród
arcybiskup Aleksy
strioglnicy
heresy
Rus’
Veliky Novgorod
archbishop Aleksei
strigolniki
Opis:: One of the most interesting issues in the history of the Orthodox Church in the Middle Ages is the existence of the strigolniki heresy in the 14th and 15th centuries – a peculiar religious movement contesting the official teaching of the Orthodox Church and negating church hierarchical structures. In this article, the author focused on analyzing the actions of Archbishop Alexius, who was the first clergyman to take decisive action to end the heresy spreading in his eparchy
Źródło:: Historia Slavorum Occidentis; 2023, 2(37); 11-34
2084-1213
Pojawia się w:: Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "herezja" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język