Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "hérésies" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
“Non errores mentis sed logismoi faciunt haereses”. The passions as a source of heresy according to Evagrius Ponticus
„Non errores mentis sed logismoi faciunt haereses”. Namiętności jako źródło herezji według Ewagriusza z Pontu
Autorzy:
Misiarczyk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612954.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewagriusz z Pontu
herezje
Evagrius Ponticus
heresies
Opis:
Artykuł poprzez analizę odnośnych tekstów pokazuje, że według mnicha z Pontu źródłem herezji nie są błędy w myśleniu ani brak inteligencji herezjarchów, ale namiętności, najczęściej gniew lub pycha. To one, a nie brak logiki wywodów racjonalnych, popychają heretyka do zaciętości i chęci udowodnienia za wszelką cenę swoich racji nawet kosztem prawdy teologicznej.
The research presents evagrian teaching about heresy. According to monk of Pontus heresy is not basically a rational error of human mind or some kind of erroneous reasoning but is caused by passions (gr. logismoi) with a strong emotinal component. A heretic is not a man lacking the intelligence or a proper education but a one who is still dominated by one or more passions and has not yet completely purified his nous.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 271-281
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rigorism and Moral Laxity in Early Christian Heretical Movements: On the Basis of Diversarum Hereseon Liber of Philastrius of Brescia
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037654.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
early Christian heresies
rigorism
moral laxity
Philastrius of Brescia
Opis:
The objective of the article is to illustrate the two extremes represented by the broad assortment of movements: the ascetic rigorism and moral laxity. The primary source of text is the first Latin catalogue of heresies, written between 380 and 388 by the Bishop of Brescia, Philastrius. The source selection was dictated on twofold grounds. The treaty contains the most numerous descriptions of heretical groups, yet at the same time is the least known of its kind. The information enclosed in Philastrius' work, summarized in a comparative manner with the descriptions found in other patristic catalogues of heresy – by Epiphanius, Theodoret of Cyrus, John Damascene, Augustine and Isidore of Seville – lead to the following conclusions: 1) for the most part heretical movements followed the ascetic radicalism, motivated most habitually by an exaggerated literal exegesis of the biblical texts (eg. Gnostics, Encratites, Discalced); 2) the few of the laxative-approach movements operated on moral promiscuity (eg. Simonians, Carpocratians, Symmachians), the extent of which is difficult to assess due to the raised issues with the objectivity of Philastrius’ work – undermined by the use of invectives and the apologetic attitude of the author employed in order to defend the orthodox doctrine and morals; 3) paradoxically, there existed also groups that combined inconsistently promiscuity with the elements of asceticism (eg. Borborites, Adamites).
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 4 English Online Version; 33-48
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Sermo eorum sicut cancer serpit”. Chromatius of Aquileia against heresies
“Sermo eorum sicut cancer serpit”. Chromacjusz z Akwilei przeciw herezjom
Autorzy:
Sajovic, Miran
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613052.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Chromacjusz z Akwilei
arianizm
herezje
Chromatius of Aquileia
Arianism
heresies
Opis:
Biskup Chromacjusz (sprawujący urząd w latach 388-407), którego stolicą biskupią była Akwileja – wielonarodowy ośrodek handlu na północnym krańcu Morza Adriatyckiego, należał do najwybitniejszych hierarchów tego okresu. Znał tak wybitne postacie jak Ambroży, Hieronim, Rufin, Jan Chryzostom i wielu innych. Zanim sam został biskupem, był sekretarzem biskupa Waleriana, a na synodzie w Akwilei (381), któremu przewodniczył Ambroży z Mediolanu, występował przeciw arianom. Znaczenie i waga tego zgromadzenia biskupów, może go stawiać niemal w rzędzie ekumenicznych. Jak pokazują niektóre kazania Chromacjusza, odnalezione w XX wieku, był przeciwny nie tylko wobec doktryny arian, ale również wobec nauczania Fotyna – biskupa Sirmium. Chromacjusz był gorliwym obrońcą ortodoksji, i praktycznie udało mu się wykorzenić wszystkie herezje w swej diecezji. Postrzegany jest zwykle jako antyariański teolog. Po soborze w Konstantynopolu (381) herezja ariańska zdawała się znacznie zawężać swe kręgi, jednak w jednym ze swoich traktatów Chromacjusz stwierdza: „Cuius (sc. Arii) discipuli hodieque oues Dei fallere ac decipere conantur per aliquantas ecclesias, sed iamdudum, magistro perfidiae prodito, discipuli latere non possunt”; zdanie to wyraźnie wskazuje, że zwolenników Ariusza można było jeszcze znaleźć (świadczy o tym przysłówek „hodie”, czyli dzisiaj) w regionie wokół Akwilei, pamiętać też trzeba o obecności zwolenników Fotyna z Sirmium. Pierwsza część artykułu przedstawia ogólną sytuację religijną w Akwilei w momencie, gdy miejscowym biskupem był Chromacjusz; następnie przeprowadzona została dogłębna analiza kilku fragmentów dzieł (kazań i traktatów) Biskupa Akwilei, by wykazać, że istnienie herezji spotkało się z oddźwiękiem w jego pismach, oraz zidentyfikować jego teologiczne argumenty przeciwko heretyckim doktrynom. Wśród różnych zaleceń Chromacjusza, znajduje się przede wszystkim „niezwyciężona wiara” (invicta fide), która doprowadziła do pokonania (stłumienia) herezji.
Bishop Chromatius (in office from 388 to 407), whose episcopal see was a cosmopolitan trade-center at the north end of the Adriatic Sea with the name of Aquileia, was one of the most prominent bishops in the period. He is acquainted with notable figures such as Ambrosius, Hieronymus, Rufinus, and Ioannes Chrysostomus and forth. Before being created a bishop, he was the secretary of bishop Valerianus and in the occasion of Council of Aquileia in 381, he had spoken against Arians. This Council was presided by Ambrosius and with its scale it could almost be considered as an ecumenical one. As shown in some of the Chromatius’ sermons, which are unearthed in the 20th century, he opposed not only to the ideas of Arians but also to the teaching of Fotinus, bishop of Sirmium. Chromatius was a very zealous fighter and he practically succeeded to uproot all heretical ideas in his diocese. The academia usually sees him as an anti-Arian theologian. After the Council of Constantinople (381), the Arian heresy seemed to be abated, but Chromatius said in one of his Tractatus, “Cuius (sc. Arii) discipuli hodieque oues Dei fallere ac decipere conantur per aliquantas ecclesias, sed iamdudum, magistro perfidiae prodito, discipuli latere non possunt”; it is evident that, the followers of Arius could still be found (with the mentioning of “hodie”, i.e. today) in the area of Aquileia, meanwhile one must not neglect the presence of the followers of Fotinus of Sirmium. The first part of my conference paper would be a general presentation of the religious situation in Aquileia at the time where Chromatius served as the local bishop; thus I will proceed with an in-depth reading on several passages of the Aquilerian bishop’s sermons (Sermones and Tractatus), in order to show the impact of the those heresies on his works and to identity his theological arguments against them. Among those teachings, there is the “unconquerable faith (invicta fide)”, which led to the surmounting (suppression) of heresies.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 443-455
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Сведения о дуалистических ересях и языческих верованиях в "Шестодневе" Иоанна Экзарха
Information on dualist heresies and pagan beliefs in John Exarch’s "Hexameron" ("Šestodnev")
Autorzy:
Минчев, Георги
Сковронек, Малгожата
Петров, Иван Н.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682140.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Medieval dualist heresies
Old Slavonic Literature
Hexaemeron
Bulgarian medieval heretics
Opis:
The article aims to present and analyze those passages of the Hexameron (Šestodnev) in which ‘heretics’, ‘Manichaeans’, ‘pagans’ or ‘pagan Slavs’ are mentioned. The fragments are compared with their Greek counterparts (as long as these exist); the Old Bulgarian texts (especially those that can be considered original additions or loose compilations) are utilized for interpreting certain elements of heterodox doctrines common to Manichaeism, Paulicianism, Massalianism and Bogomilism. The Old Bulgarian translation/compilation by John Exarch supplies important information on the cosmology, theological doctrine and liturgical life of the Neo-Manichaeans within the Byzantine- Slavic world. The original additions and passages that can be seen as loose translations or compilations testify to the relevance of anti-dualist polemics even in the later periods of the Byzantine-Slavic religious community. The old Gnostic and Manichaean concepts, adapted by later dualist heresies (as e.g. Massalianism and Paulicianism), coupled with Trinitarian and Christological deviations from the official dogma, infiltrate the 1st Bulgarian Empire and provide a hospitable environment for the appearance of Bogomilism. In this sense, the Old Bulgarian Hexameron turns out to be an important source of information on the predecessors of the ‘Bulgarian heresy’. The original additions and loose translations/compilations of certain passages uncover some ‘common areas’ characteristic of all medieval Neo-Manichaean doctrines: the dualist creation myth, the belief in Satan as God’s ‘first-born son’ and the related Trinitarian and Christological departures from the prescribed dogma. Especially noteworthy is the passage referring to the Trisagion (Trisvetoe). The rejection of particular elements of the Liturgy of the Faithful attests to the dualists’ more diversified attitude towards the official ritual – not an indiscriminate renunciation, but the exclusion of those elements that were considered to praise the Old Testament God and to be irreconcilable with the Neo-Manichaean beliefs concerning creation and forgiveness. The mentioning of a Slavic pagan sun cult should be analyzed not only in connection with the charges against Manichaeans and Slavs concerning idolatry, but also in a wider context of the refutation of antique astrological beliefs and soothsaying practices. The comparison of particular lexemes, phrases and larger textual units in John Exarch’s Hexameron on the one hand and the Sermon Against the Heretics on the other makes it possible to conjecture that Cosmas the Priest was familiar with his predecessor’s work and made use of it when composing his own anti-heretic text.
Źródło:
Studia Ceranea; 2014, 4; 95-123
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Old Church Slavonic Version of Epiphanius of Salamis’ Panarion in the Ephraim Kormchaya (the 12TH Century)
Autorzy:
Lekova, Tatiana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682250.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Efremovskaya Kormchaya
Epiphanios of Salamis
Panarion
heresies
word formation
calques
compounds
Opis:
The Panarion treatise is a dogmatic and polemical writing that earned Epiphanius his well-deserved reputation of a zealous defender of the Orthodox faith and a “hunter of heresies”. Its list of heresies was translated into Church Slavonic during the 1st Bulgarian Empire at the time of tsar Symeon and quickly spread throughout the Slavic-Orthodox world. It is a part of the oldest Slavonic version of Syntagma of XIV titles without any commentary (Syntagma XIV titulorum sine scholiis), called Efremovskaya Kormchaya. It is a monumental compendium of the centenary heresiological literature, and is the most complete treatise on heresies that the age of the Fathers left us. The paper presents a description of the three books and seven volumes of the Panarion with a list of eighty heresies, sects and schisms – twenty heresies before the incarnation of Christ and sixty of Christian times. Within the work attributed to Epiphanius, a chapter of the Ecclesiastical History of Theodoret of Cyrus and two other chapters of the theological-philosophical work Arbiter or Umpire by Joannes Philoponus have been identified. A number of 103 heresies was revealed, all of them ascribed to Epiphanius. It is presented as a preliminary study of 140 terms used by an anonymous Slavic translator. To the various lexemes, two different criteria have been applied: grammatical and semantic. The research determines 15 ethnonyms and eponyms, 60 anthroponyms formed on the names of the heresiarchs, 30 calques from Greek and 35 compounds. Among the latter, two distinct groups have been distinguished: structural calques, exactly corresponding to the Greek models, and “neologisms”, formally independent of the Greek formations. Adaptation to the original Bulgarian linguistic system was achieved by the translator (or the editor) by using interpretative supplements, i.e. glosses. It is assumed that the translator’s primary objective was to remain as faithful as possible to the Greek original. It turns out that the translator showed excellent knowledge of the comple XGreek models of word formation and exceptional skills in adapting them to the Palaeoslavic linguistic system. The compound lexemes were created for stylistic reasons and are a result of a specific translation technique.
Źródło:
Studia Ceranea; 2019, 9; 39-57
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mesalianie – rygorystyczny ruch ascetyczny czy herezja doktrynalna?
Messalians – Rigorous Ascetical Movement or Doctrinal Heresy?
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036772.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
mesalianie
herezje wczesnochrześcijańskie
rygoryzm ascetyczny
Messalians
early Christian heresies
ascetical rigorism
Opis:
Mesalianie byli jednym z najsłynniejszych, a równocześnie tajemniczych i niejednolitych rygorystycznych ruchów ascetycznych w starożytnym Kościele. Autor artykułu na podstawie wczesnochrześcijańskich katalogów herezji Epifaniusza z Salaminy, Teodoreta z Cyru, Jana Damasceńskiego i Augustyna oraz współczesnej literatury przedmiotu stara się odpowiedzieć na pytanie, czy należy traktować mesalian bardziej jako rodzaj niegroźnej sekty czy raczej jako herezję głoszącą poważne błędy doktrynalne. Dochodzi do wniosku, że mesaliańskie uzasadnienie teologiczne praktyki ciągłej modlitwy podważało główne zasady ortodoksyjnej pneumatologii, sakramentologii, eklezjologii i soteriologii. Wprawdzie w analizowanych opisach herezji, pochodzących z wczesnochrześcijańskich źródeł, należy wziąć pod uwagę obfite stosowanie inwektywy, niejednokrotnie zacierającej prawdziwy obraz opisywanego ugrupowania, niemniej jednak w przypadku mesalian powtarzające się te same zarzuty nakazują widzieć w nich nie tylko ruch ascetyczny, ale przede wszystkim niebezpieczną herezję doktrynalną.
Messalians were one of the most famous and at the same time mysterious and varied rigorous ascetic movements in the early Church. The author of the article, basing on the early Christian catalogs of heresies, written by Epiphanius of Salamina, Theodoretus of Cyrus, John Damascene and Augustine, and the contemporary literature of the subject, seeks to answer the question whether Messalians should be regarded as a kind of harmless sect or rather as a heresy proclaiming serious doctrinal errors. The conclusion is that the theological argumentation of the practice of continuous prayer in the messalian movement undermined the principal principles of orthodox pneumatology, sacramentology, ecclesiology and soteriology. It is true that in the analyzed descriptions of heresies contained in early Christian sources one must take into account the plentiful use of the invective, which often overwhelms the true image of the described movement, but in the case of the Messalians the repetition of the same allegations orders to see them not only as the ascetic movement but above all as the dangerous doctrinal heresy.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 4; 15-28
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mystères «blasphématoires» de Bardesane
„Bluźniercze” sentencje Bardesanesa
Bardaisan’s “Blasphemous” Hymns
Autorzy:
Jurasz, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480516.pdf
Data publikacji:
2014-12-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Bardesane
Éphrem le Syrien
hérésies
figures sémantiques
christianisme primitif
philosophie
Bardesanes
Efrem Syryjczyk
herezje
figury semantyczne
pierwotna myśl chrześcijańska
filozofia
Bardaisan
Ephrem the Syrian
heresies
semantic figures
primary Christian thought
philosophy
Opis:
Bardesane († 222) est le premier philosophe chrétien de la langue syriaque, visé par la critique d’Éphrem le Syrien († 373) comme hérétique. L’article part d’une expression insolite, utilisée par Éphrem pour décrire l’erreur bardesanite: «mystères blasphématoires». Derrière cette formule se cache une critique du polythéisme astral, présent dans la pensée de Bardesane de différentes manières. Après le terme «mystère», on découvre d’autres éléments apparentés à la religion orientale des Mages – l’idée de «Parole de la pensée» et les conceptions cosmologiques. Or, ces éléments-là, existent aussi dans la littérature chrétienne des Ier et IIe siècles et témoignent d’une rencontre féconde entre le jeune christianisme et le polythéisme astral, répandue sous des formes différentes dans la culture hellénistique et orientale, y compris le judaïsme. Ainsi la pensée chrétienne se forme dans un climat intellectuel et spirituel composé de la mystique juive, de l’héritage platonicien et du polythéisme astral. Les chrétiens syriaques, au contact des traditions religieuses de l’Orient perse, ont élaboré et conservé pendant longtemps des formes anciennes de théologie, considérées comme hérétiques. Le meilleur exemple de cette variété des interprétations du même motif, est l’idée de «l’univers en forme de croix» qui se rencontre parmi les gnostiques, chez les disciples de Bardesane, mais aussi chez les Pères tels Justin Martyr et Irénée de Lyon.
Bardesanes († 222) jest pierwszym filozofem chrześcijańskim języka syryjskiego, który w świetle krytyki Efrema Syryjczyka († 373) uchodzi za heretyka. Autorka wyjaśnia osobliwy frazeologizm używany przez Efrema Syryjczyka na określenie błędu Bardesanesa: „bluźniercze sentencje”. Ta oryginalna formuła zawiera krytykę politeizmu astralnego, pod różnymi postaciami obecnego w myśli Bardesanesa. Sam termin „sentencja” wskazuje na treści mające związek z religią perskich Magów – zwłaszcza „werbalizacja myśli” i koncepty kosmologiczne. Tymczasem wspomniane figury semantyczne występują już w literaturze chrześcijańskiej I i II wieku; tu interpretowane są jako pozytywny wpływ młodego chrześcijaństwa na politeistyczny kult astralny, w różnych formach rozpowszechniony w kulturach hellenistycznych i wschodnich – również w judaizmie. Skutkiem tego pierwotna myśl chrześcijańska krystalizuje się w intelektualnym i duchowym klimacie mistyki żydowskiej, filozofii platońskiej i politeistycznego kultu astralnego. W kontekście spotkania z religijnymi tradycjami Persji chrześcijanie syryjscy sformułowali (i zachowali przez wieki) pierwotne formuły teologiczne – uważane później za heretyckie. Typowym przykładem nakładania się na siebie tematów religijnych i ich niezależnej interpretacji jest idea „wszechświata w formie krzyża”, którą często spotykamy wśród gnostyków, uczniów Bardesanesa, a zwłaszcza u Ojców Kościoła – Justyna Męczennika i Ireneusza z Lyonu.
Bardaisan († 222) is the first Syrian language Christian philosopher who, in the light of the criticism of Ephrem the Syrian († 373), is considered a heretic. The present author explains the peculiar phraseme used by Ephrem the Syrian to indicate Bardaisan’s error: the “blasphemous hymns.” This original formula contains criticism of astral polytheism, in various forms present in Bardaisan’s thoughts. The term “hymn” itself indicates the content in connection with the religion of the Persian Magi – especially the “verbalisation of thought” and the cosmological concepts. Meanwhile, the mentioned semantic figures occur already in Christian literature of the 1st and 2nd century; in this essay they shall be construed as a positive influence on the young Christian polytheistic astral worship, prevalent in various forms in Hellenistic and Eastern cultures – even in Judaism. As a result, the original Christian thought crystallised itself in the intellectual and spiritual climate of Jewish mysticism, Platonic philosophy and polytheistic astral worship. In the context of encounters with Persian religious traditions the Syrian Christians formulated (and preserved for centuries) the original theological formulas – later considered heretical. A typical example of the overlap of religious subjects and their independent interpretation is the idea of “the universe in the form of a cross,” which we may often discover among the Gnostics, Bardaisan’s students, and especially among the Church’s Fathers: Justin Martyr and Irenaeus of Lyons.
Źródło:
Nurt SVD; 2014, 2; 64-90
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ortodoksje i herezje a pedagogika religii uprawiana w duchu krytycznego religioznawstwa
Autorzy:
Humeniuk, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2130971.pdf
Data publikacji:
2022-06-01
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
general pedagogy
pedagogy of religion
religious studies
paradigms in pedagogy of religion
orthodoxies
heresies
Opis:
Traditional pedagogy of religion, although strongly differentiated internally, is usually situated on the junctures between pedagogical and theological normativity. This modality of research allows one to identify paradigmatic analogies in relation to the current of revaluation of religion and phenomenology of religion in contemporary religious studies. In these traditions, represented e.g. by Mircea Eliade, Gerardus van der Leeuw or Rudolf Otto, involve the assumption that the common phenomenon of religion in all available forms and manifestations is an element of the natural and essential human experience. This experience remains internalized as a manifestation of the transcendent spiritual reality of homo religiosus. Drawing on the categories of normativity and non-normativity in the study of pedagogy of religion, on the categories of orthodoxy and heresy as well as non-theological theories of contemporary religious studies, the paper poses the question concerning the possibility of going beyond the pedagogical-theological paradigm in the study of pedagogy of religion as a subdiscipline of general pedagogy.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2022, 2/284; 31-40
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Some Anti-heretic Fragments in the 14th Century Bulgarian Canon Law Miscellanies
Autorzy:
Tsibranska-Kostova, Mariyana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682152.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Bulgarian anti-heretic texts
Canon Law miscellanies
Medieval Heresies
Orthodox- Catholic relations
Second Bulgarian Empire
Opis:
It is well known that the major anti-heretic written source from the Second Bulgarian Empire is the Tsar Boril’s Synodicon, proved to have been compiled to serve the Synod against the Bogomils, convened in Tărnovo in 1211. However, the subsequent century is also marked by the anti- heretic line in various types of manuscripts which shape the image of the so called Second Golden Age of the Bulgarian literature and culture. The reign of John Alexander (1331–1371) is reputed to be the richest period of compiling miscellanies – encyclopedic, ascetic, and monastic, or for individual reading of the royal family and court. An important account of them is the manuscripts of legal content which vary from functional guides with Canon Law rules to complex compilations of material from diverse sources. They deserve to be investigated not only as a part of the cultural system but also as principal evidences how the mechanism of regulation in the tripartite relationship Law- Society-Culture has functioned. The latest discoveries and the up to day of the catalogued database of Slavonic manuscripts in the Bulgarian repositories and the Russian libraries proved the undisputable role of the Middle Bulgarian written tradition as transmitter of the official attitude against every deviation from the Orthodoxy in three main areas: 1. the traditional so called Christological heresies; 2. the heterodox dualist doctrines of Manicheans, Massalians and Paulicians, including Bogomils; 3. the Latins.
Źródło:
Studia Ceranea; 2014, 4; 261-275
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Surowość czy miłosierdzie? Postawa Cypriana z Kartaginy wobec problemów osób duchownych na podstawie jego korespondencji
Rigidity or mercy? The attitude of Cyprian of Carthage towards the problems of the clergy based on his correspondence
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195681.pdf
Data publikacji:
2021-01-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Cyprian
Północna Afryka
miłosierdzie
surowość
duchowieństwo
działalność charytatywna
herezje
North Africa
mercy
clergy
charity
heresies
Opis:
Problemy duchowieństwa, poruszane w listach św. Cypriana, biskupa Kartaginy (+ 258) dotyczyły: angażowania się w sprawy materialne, łamania ślubu czystości, nadużyć przy sprawowaniu eucharystii, braku posłuszeństwa przełożonym, niewystarczającej troski o biednych. W większości spraw podejmował on decyzje łączące postawy surowości i miłosierdzia. Dawał szansę nawrócenia przez pokutę, a dopiero gdy to nie przynosiło skutku, posuwał się do kary wyłączenia z Kościoła. Był jednak bezlitosnym rygorystą wobec duchownych angażujących się w sprawy spadkowe, co wiązało się z surowym afrykańskim prawem synodalnym. Natomiast postępowanie akwarian traktował jako zwykłą głupotę, zasługującą na wybaczenie.
The problems of the clergy, raised in the letters of St. Cyprian, Bishop of Carthage (+ 258), concerned: involvement in material matters, violation of the vow of chastity, abuses against the Eucharist, disobedience to superiors, and insufficient care for the poor. In most cases, he made decisions combining rigidity and mercy. He gave a chance for conversion through penance, and only when this did not work, did he proceed to the penalty of exclusion from the Church. While he was ruthlessly rigorous with clergymen involved in inheritance affairs, which was connected with the strict African synodal law, he treated the behaviour of the Aquarians, by contrast, as a mere stupidity, deserving forgiveness.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 2; 19-31
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kobiety a ruchy heretyckie według Diversarum hereseon liber Filastriusza z Brescii
Women and heretical movements in Diversarum hereseon liber by Philastrius of Brescia
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612067.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
kobieta
herezje
judaizm
wczesne chrześcijaństwo
Filastriusz z Brescii
woman
heresies
Judaism
early Christianity
Philastrius of Brescia
Opis:
The article discusses two issues related to the role of women in heretical movements on the basis of Philastrius’ of Brescia Diversarum hereseon liber (written between 380 and 388): the place and the importance of the feminine in the doctrinal teaching of the heretics, along women’s participation in setting up and functioning of the various heresies. In the Jewish movements false-beliefs were associated with the figures of pagan goddesses, which some groups worshiped in different periods of the history of Israel. Contrary to the widespread in the ancient culture belief of the relationship of the male element in human person with the intellectual sphere, in the early Christian Gnosticism it was thought that the feminine was the personification of intellect. An example of this phenomenon on the doctrinal plane was the eon “Wisdom” (sapientia), and on the historical one – Helena accompanying Simon Magus, the precursor of all Christian heresy. Among the female characters of biblical inspiration for erroneous views, resulting from improper, sometimes mythologizing exegesis was especially the mother of mankind Eve. However, the creators of heresies didn’t stress clearly her feminine qualities as that might encourage the emergence of their heterodox doctrines. The known names of women – the members of Jewish and early Christian misbelief movements – appear in Philastrius’ index much less often than men. These are individual cases: Helena accompanying Simon Magus, Priscilla and Maximilla – the co-founders of Montanism heresy.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 66; 127-137
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The De haeresibus et synodis of Germanos I of Constantinople as a Source on Early Byzantine Heresies? Prospects of a Critical Edition
Autorzy:
Zieme, Johann Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027702.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
De haeresibus et synodis
Patriarch Germanus I of Constantinople
critical edition
Christian heresies
Church Councils
Byzantium
Opis:
A new, critical edition of the 8th-century treatise De haeresibus et synodis (CPG 8020) by Patriarch Germanus I of Constantinople is in progress; it will provide new insights, especially into the large extent of sources that were copied or paraphrased. The article takes a close look at three chapters that could be considered as sources for different Christian heresies (Manichaeism, Montanism and Christological dissenters) in 8th-century Byzantium and some of the first new text- and sourcecritical findings. The accounts on Manichaeism and Montanism are based on older, lost sources and can therefore not be consulted as historical sources on these heresies in the Early Byzantine age. The account of the Ecumenical Councils involved in the Christological controversies attributes faith formulas to Councils that did not actually issue them and thus must be dismissed as a historical source on the course of these controversies as well. Nevertheless all three chapters, like the rest of the treatise, testify to the views of an Early Byzantine theologian on heresies and Church Councils and to how he reached his views. This scope for further study is deduced from the character of the text itself and thus especially appropriate.
Źródło:
Studia Ceranea; 2021, 11; 493-512
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rygoryzm i laksyzm moralny we wczesnochrześcijańskich ruchach heretyckich na podstawie Diversarum hereseon liber Filastriusza z Brescii
Rigorism and Moral Laxity in Early Christian Heretical Movements: On the Basis of Diversarum Hereseon Liber of Philastrius of Brescia
Autorzy:
Szram, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037683.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
herezje wczesnochrześcijańskie
rygoryzm
laksyzm moralny
Filastriusz z Brescii
early Christian heresies
rigorism
moral laxity
Philastrius of Brescia
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie dwóch skrajnych postaw, reprezentowanych przez różne wczesnochrześcijańskie ruchy heretyckie: rygoryzmu ascetycznego i rozwiązłości moralnej. Głównym tekstem źródłowym jest pierwszy łaciński katalog herezji, napisany między rokiem 380 a 388 przez biskupa Brescii Filastriusza. Wybór źródła został podyktowany dwoma powodami. Traktat ten zawiera opis największej ilości ugrupowań heretyckich, a równocześnie jest najmniej znany. Informacje zawarte w dziele Filastriusza, zestawione porównawczo z opisami zawartymi w innych patrystycznych katalogach herezji – Epifaniusza, Teodoreta z Cyru, Jana Damasceńskiego, Augustyna i Izydora z Sewilli – prowadzą do następujących wniosków:1. większość ruchów heretyckich kierowała się radykalizmem ascetycznym, motywowanym najczęściej przesadnie literalną egzegezą tekstów biblijnych (np. gnostycy, enkratyci, bezsandałowi);2. nieliczne ruchy o podejściu laksystycznym kierowały się rozwiązłością moralną (np. szymonianie, karpokratianie, symmachianie), której rozmiary trudno jednoznacznie ocenić, ponieważ obiektywizm przekazu Filastriusza został osłabiony przez stosowanie inwektywy i nastawienie apologetyczne autora, mające na celu obronę ortodoksyjnej doktryny i moralności;3. istniały również ugrupowania, które w paradoksalny sposób łączyły rozwiązłość z elementami ascetyzmu (np. borborianie, adamianie).
The objective of the article is to illustrate the two extremes represented by the broad assortment of movements: the ascetic rigorism and moral laxity. The primary source of text is the first Latin catalogue of heresies, written between 380 and 388 by the Bishop of Brescia, Philastrius. The source selection was dictated on twofold grounds. The treaty contains the most numerous descriptions of heretical groups, yet at the same time is the least known of its kind. The information enclosed in Philastrius' work, summarized in a comparative manner with the descriptions found in other patristic catalogues of heresy – by Epiphanius, Theodoret of Cyrus, John Damascene, Augustine and Isidore of Seville – lead to the following conclusions: 1) for the most part heretical movements followed the ascetic radicalism, motivated most habitually by an exaggerated literal exegesis of the biblical texts (eg. Gnostics, Encratites, Discalced); 2) the few of the laxative-approach movements operated on moral promiscuity (eg. Simonians, Carpocratians, Symmachians), the extent of which is difficult to assess due to the raised issues with the objectivity of Philastrius’ work – undermined by the use of invectives and the apologetic attitude of the author employed in order to defend the orthodox doctrine and morals; 3) paradoxically, there existed also groups that combined inconsistently promiscuity with the elements of asceticism (eg. Borborites, Adamites).
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 4; 35-51
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KREACJA BOGA I JEGO WYZNAWCY W POEZJI ZYGMUNTA MARKA PIECHOCKIEGO Z TOMU MOJE HEREZJE
THE CREATION OF GOD AND HIS FOLLOWER IN SIGMUND MAREK PIECHOCKI’S POETRY IN HIS VOLUME “MY HERESIES”
Autorzy:
Krysińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512422.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
Lubusz poetry
Sigmunt Marek Piechocki’s poems
My heresies
creation of God
relationship between God and man
Opis:
The subject of the article is the creation of God and His follower and the relationship between man and his Saviour emerging from the poems of Lubusz author Sigmunt Marek Piechocki. The subject of the research is the 2006 vol-ume, entitled My heresies. The texts are the a dialogue with the convention of such speaking of God, in which searching for Him is brought to the forefront. What seems particularly important is the author’s personal experience of re-demptive events. Or rather – experiencing, because it is a process, and the faith penetrating lines does not come automatically. The lyrical I seems to be a wan-derer, who is still on the road, a student going to the Emmaus in the company of God, an apostle. What is the role of the question in this pilgrimage? How can we understand the title of the volume? In this article I will try to consider these and similar issues.
Źródło:
Studia Ełckie; 2016, 18, 4; 385 - 395
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Innocent III and South-eastern Europe: Orthodox, Heterodox, or Heretics?
Autorzy:
Dall’Aglio, Francesco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682252.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Church studies
crusade studies
medieval Bulgaria
Latin Empire of Constantinople
medieval Bosnia
medieval Serbia
medieval heresies
Innocent III
Opis:
In the beginning of the pontificate of Innocent III (1198–1216) the necessity of creating a large coalition for a better organization of the Fourth Crusade convinced the pope to establish diplomatic relations with Bulgaria and Serbia, and to support Hungarian expansion in Bosnia. His aim was to surround Constantinople with a ring of states loyal to the Roman Church, thus forcing the empire to participate in the crusade. In order to achieve this result, Innocent was more than willing to put aside his concerns for strict religious orthodoxy and allow the existence, to a certain extent, of non-conforming practices and beliefs in the lands of South-eastern Europe. While this plan was successful at first, and both Bulgaria and Serbia recognized pontifical authority in exchange for political legitimization, the establishment of the so-called Latin empire of Constantinople in 1204 changed the picture. Its relations with Bulgaria were extremely conflicted, and the threat posed by Bulgaria to the very existence of the empire forced again Innocent III to a politics of compromise. The survival of the Latin empire was of the greatest importance, since Innocent hoped to use it as a launching point for future crusades: yet, he tried until possible to maintain a conciliatory politics towards Bulgaria as well.
Źródło:
Studia Ceranea; 2019, 9; 11-25
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies