Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "gruczolak przytarczyc" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Pierwotna nadczynność przytarczyc na przykładzie 33-letniej pacjentki z gruczolakiem przytarczyc
    Autorzy:
    Łach, Jarosław
    Dyaczyński, Michał
    Buczkowski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391717.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nadczynność przytarczyc
    gruczolak przytarczyc
    kamica nerek układu moczowego
    Opis:
    Nadczynnością przytarczyc nazywamy stan nadmiernej produkcji i sekrecji PTH[1].Najczęstszą przyczyną pierwotnej nadczynności przytarczyc jest gruczolak przytarczyc - około 80 % przypadków, pozostałe to przerost przytarczycy około 15% przypadków[2] [3], a w 1-5% przypadków rak [2] [3] [4][5]. Choroba rozpoznawana jest u około 40 osób na 100 000 [ 5] [6][3][7].Najczęstszą przyczyną gruczolaka jest mutacja w genie MEN 1. Mniej niż 5% przypadków to przewlekła nadczynność przytarczyc, która jest składową zespołu gruczolakowatości wewnątrzwydzielniczej MEN 1 MEN 2a [1]. Nadmiar PTH w ustroju prowadzi do zwiększonej mobilizacji wapnia z kości, a co za tym idzie wzmożonej osteolizy, co więcej powoduje wzrost wchłaniania wapnia z przewodu pokarmowego, a także zwiększoną ilość wydalania fosforanów z moczem. Obraz kliniczny choroby jest wielopostaciowy i często przebiega ona w sposób utajony. Najczęściej choroba przebiega pod postacią osteoporozy, przewlekłej nawracającej kamicy nerek, częste są także odmiedniczkowe zapalenia nerek na podłożu kamicy. Chorobie mogą towarzyszyć: dysfagia, bóle brzucha, metaliczny posmak w ustach, uporczywe zaparcia. Ponadto z układu nerwowego: zawroty i bóle głowy, zaburzenia świadomości. Zaburzenia rytmu serca pod postacią skurczów dodatkowych i napadowych częstoskurczów. Osteoliza, osteoporoza i złamania patologiczne [1]. Celem tego artykułu jest przybliżenie Czytelnikowi przypadku 33 letniej kobiety z pierwotną nadczynnością przytarczyc na podłożu gruczolaka.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 55-61
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego na czas trwania zabiegu w paratyreoidektomii
    The influence of intraoperative nuclear radio-mapping on the duration of the surgical procedure in parathyroidectomy
    Autorzy:
    Sagan, D.
    Rejdak, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/262042.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
    Tematy:
    chirurgia
    gruczolak przytarczyc
    nadczynność przytarczyc
    przytarczyce
    paratyreoidektomia
    radiomapowanie nuklearne
    surgery
    parathyroid adenoma
    hyperparathyroidism
    parathyroid glands
    parathyroidectomy
    nuclear radio-mapping
    Opis:
    Śródoperacyjna identyfikacja nadczynnej tkanki przytarczyc stanowi jedno z największych wyzwań dla chirurgów wykonujących paratyreoidektomie. Przełomem w chirurgii przytarczyc może stać się nowa metoda śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego. Jest ona oparta na pomiarze emisji promieniowania gamma w czasie rzeczywistym przez tkanki w polu operacyjnym po uprzednim podaniu 99mTc MIBI (99mTc-methoxyisobutylisonitrile - 99mTc-metoksyizobutylizonitryl), wychwytywanego i akumulowanego wybiórczo przez tkankę przytarczyc. Celem artykułu była analiza wpływu zastosowania śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego na czas trwania zabiegu paratyreoidektomii. Badania przeprowadzono metodą analizy retrospektywnej jedno- i wieloczynnikowej w grupie 20 chorych poddanych zabiegom paratyreoidektomii, uwzględniając potencjalne czynniki kliniczne wpływające na czas zabiegu jako wejściowe zmienne niezależne. Jednoczynnikowa analiza statystyczna wykazała, że zastosowanie śródoperacyjnego radiomapowania nuklearnego skraca czas trwania zabiegu o średnio 60,38±7,47 min (p = 0,0459). Natomiast nadczynność wtórna, konieczność wykonania częściowej sternotomii oraz reoperacja przedłużały średni czas trwania zabiegu o odpowiednio: 88,44±40,21 min; 98,06±57,91 min oraz 74,33±33,92 min (p = 0,0112; p = 0,0409 oraz p = 0,0234; odpowiednio). Analiza wieloczynnikowa z zastosowaniem modelu regresji wielorakiej zidentyfikowała radiomapowanie nuklearne, sternotomię oraz reoperację jako zmienne niezależne istotnie statystycznie wpływające na czas trwania paratyreoidektomii. Uzyskane wyniki badań wykazały, że śródoperacyjne radiomapowanie nuklearne jest skuteczną metodą wspomagającą postępowanie chirurgiczne w zabiegach paratyreoidektomii. Dzięki ukierunkowaniu działania operacyjnego in vivo oraz zapewnieniu potwierdzenia tożsamości nadczynnej tkanki gruczolaka ex vivo natychmiast po jego resekcji metoda ta pozwala znacznie skrócić czas trwania paratyreoidektomii.
    Thorough localization and confirmation of hyperactive parathyroid tissue is one of the most difficult tasks for surgeons performing parathyroidectomies. Therefore, the need for an intraoperative aid during parathyroidectomy is currently widely accepted. An instant detection of radioactivity after 99mTc MIBI injection, which is accumulated in parathyroid glands, called nuclear radio-mapping, has become a novel technique applied in these operations. We aimed to assess the utility of this new technique as one of potential factors influencing the duration of parathyroidectomy. We retrospectively analyzed the influence of chosen clinical factors on the duration of the surgical procedure, using univariate and multivariate statistical methods in a group of 20 patients who underwent parathyroidectomy. The results of univariate analysis showed that using nuclear radio-mapping decreased the mean duration of parathyroidectomy by mean 60.38±7.47 min (p = 0.0459). However, in patients with secondary hyperparathyroidism, sternotomy and reoperation, the mean procedure duration increased by mean 88.44±40.21 min; 98.06±57.91 min and 74.33±33.92 min (p = 0.0112; p = 0.0409 and p = 0.0234) respectively. Multivariate analysis showed that nuclear radio-mapping, sternotomy and reoperation independently influenced the duration of parathyroidectomy. Concluding, nuclear radio-mapping not only guides the resection in vivo, but also allows to confirm the identity of removed parathyroid ex vivo and to decrease the duration of parathyroidectomy. This technique is a useful and efficient intraoperative adjunct in parathyroid surgery.
    Źródło:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2010, 16, 3; 280-284
    1234-5563
    Pojawia się w:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies