Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:

Związek cukrzycy z polipami oraz rakiem jelita grubego

Autorzy:

Miłek, Tomasz
Forysiński, Karol
Myrcha, Piotr
Ciostek, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392194.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

cukrzyca
polipy jelita grubego
rak jelita grubego

Opis:

Cel: Celem niniejszego badania było przeprowadzenie retrospektywnej oceny zależności między występowaniem polipów i raka jelita grubego u pacjentów z cukrzycą. Metody: W latach 2014–2015 wykonano 976 zabiegów kolonoskopii. Porównano liczbę polipów z dysplazją dużego stopnia oraz liczbę nowotworów jelita grubego u chorych z cukrzycą i niediabetyków. Ponadto w grupie osób z cukrzycą udokumentowano istnienie zależności między poziomem HbA1C a występowaniem polipów z dysplazją dużego stopnia i nowotworów jelita grubego. Dane poddano analizie statystycznej. Wyniki: 1) Pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z dysplazją dużego stopnia/rakiem (32/91, 35,16%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (136/885, 15,37%), p < 0.001; 2) Osoby z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z nowotworem (9/91, 9,89%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (18/885, 2,03%), p < 0.001; 3). Raka jelita grubego obserwowano znacznie częściej u pacjentów z niewyrównaną cukrzycą (p = 0,022). Wniosek: Przeprowadzone badanie wykazało istotny związek między cukrzycą typu II a występowaniem gruczolaków jelita grubego. Poczynione obserwacje mogą prowadzić do wniosku, że pacjenci z cukrzycą bardziej narażeni są na wystąpienie raka jelita grubego, a tym samym – w większym stopniu wymagają kontroli kolonoskopowej. W związku z powyższym, zasadne może być rozważenie wdrożenia w ww. grupie osób schematu badań przesiewowych, obejmujących wykonanie kolonoskopii.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 9-12
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:

Czynniki ryzyka reoperacji w chirurgii kolorektalnej

Autorzy:

Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Sitarska, Magdalena
Witkiewicz, Wojciech

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392161.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

chirurgia jelita grubego
powikłania
rak jelita grubego

Opis:

Wstęp: Powtórne interwencje chirurgiczne po operacjach jelita grubego są najczęściej wynikiem poważnych powikłań pooperacyjnych. Wg niektórych badaczy, odsetek reoperacji może służyć jako wskaźnik oceny jakości leczenia chirurgicznego, jednak dostępne w piśmiennictwie dane na temat reoperacji są rozbieżne, a opisywany odsetek reoperacji waha się od 5,2% do 13%. Celem badania było określenie częstości reoperacji oraz identyfikacja czynników ryzyka powtórnej interwencji chirurgicznej w ciągu 30 dni po operacjach jelita grubego w ośrodku reprezentowanym przez autorów artykułu. Metody: Badanie jest retrospektywną analizą parametrów okołooperacyjnych pacjentów, u których w latach 2013-2017 wykonano operacje resekcyjne jelita grubego ze wskazań onkologicznych. Wyniki: W wymienionym okresie operowano łącznie 464 pacjentów, spośród których 51 wymagało powtórnej interwencji chirurgicznej (11%). Najczęściej przyczynami reoperacji były: nieszczelność zespolenia jelitowego, krwawienie pooperacyjne i rozejście się rany. Analizy jednoczynnikowe wykazały, że podeszły wiek i niekorzystna lokalizacja guza zwiększają ryzyko reoperacji. Analiza wieloczynnikowa wskazała, że pacjenci powyżej 75 roku życia (OR = 2,1; 95%CI = 1,1-3,9) oraz pacjenci z guzem zlokalizowanym w odbytnicy (OR = 2,66; 95%CI = 1.4-5) byli bardziej narażeni na ryzyko powtórnej interwencji chirurgicznej. Pacjenci poddani reoperacji pozostawali w szpitalu dłużej (14 dni vs. 6 dni, p<0,0001) i obarczeni byli wyższą śmiertelnością (9,8% wobec 1,2%, p=0,002). Wnioski: Nasze badanie pokazuje, że liczba reoperacji po resekcjach jelita grubego może być niedoszacowana. W badanej grupie 11% pacjentów wymagało powtórnej, nieplanowanej interwencji chirurgicznej w 30-dniowym okresie pooperacyjnym. Wiek pacjenta i lokalizacja guza w odbytnicy były dwoma niezależnymi czynnikami zwiększającymi ryzyko reoperacji. Nowatorski wkład: Dane dotyczące liczby reoperacji w chirurgii jelita grubego nie są spójne i w większości doniesień częstość ponownych interwencji jest szacowana na poziomie 5-7%. Nasze badanie pokazuje, że reoperacje po operacjach chirurgicznych w przypadku raka jelita grubego są częstsze i mogą dotyczyć nawet ponad jednej dziesiątej pacjentów poddawanych leczeniu chirurgicznemu.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 13-18
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:

Ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego

Autorzy:

Ciesielski, Przemysław
Berut, Maciej
Górnicki, Krzysztof
Skoczylas, Jacek
Gorajska, Maja
Żuk, Marcin
Rutkowski, Andrzej
Dłubek, Justyna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1393902.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

rak jelita grubego
wyniki leczenia raka jelita grubego

Opis:

W Polsce notuje się około 15‑16 tys. zachorowań na nowotwory jelita grubego rocznie. System ochrony zdrowia przewiduje możliwość leczenia chorych na nowotwór jelita grubego w szpitalach wysokospecjalistycznych, centrach onkologii oraz szpitalach powiatowych. Wyniki leczenia w jednostkach o róż- nym stopniu referencyjności różnią się między sobą. Celem pracy była ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego. Materiał i metodyka. Badanie retrospektywne. Materiał stanowiło 171 kolejno operowanych chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego, leczonych na Oddziale Chirurgii Szpitala Powiatowego w Wołominie. Grupę kontrolną stanowiło 200 chorych leczonych chirurgicznie w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Łodzi. W obu ośrodkach chorzy operowani byli przez chirurgów mających doświadczenie w operacjach na jelicie grubym. Zebrano dane demograficzne, informację na temat trybu przeprowadzonej operacji oraz stopnia zaawansowania choroby w skali TNM wg AJCC. W ośrodku w Wołominie operowani byli chorzy z bardziej zaawansowaną chorobą (p<0,001), starsi (p=0,0001) oraz częściej operowani w trybie ostrego dyżuru (p=0,0001). W ankiecie telefonicznej zebrano dane dotyczące przeżycia lub daty śmierci pacjenta i wyznaczono odsetek pięcioletnich przeżyć. Wyniki. Odsetek pięcioletnich przeżyć w grupie badanej i kontrolnej wynosił odpowiednio 46% i 71% (p<0,0001). Odsetek pięcioletnich przeżyć wśród chorych operowanych planowo w obu ośrodkach wyniósł odpowiednio dla Wołomina i Łodzi 58% i 73% (p=0,008). Odsetek 5-letnich przeżyć wśród chorych młodszych (<70) wynosił odpowiednio dla porównywanych grup z Wołomina i Łodzi 64% i 81% (p=0,004), dla chorych starszych (>70) odpowiednio 50 i 60% (p=0,6747) Wnioski. Ogólne wyniki leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w ośrodku powiatowym są gorsze od wyników leczenia w ośrodku wysokospecjalistycznym. Populacja leczonych w ośrodku powiatowym jest znamiennie statystycznie różna pod względem stanu zaawansowania choroby, wieku i trybu operacji od chorych leczonych w ośrodku wysokospecjalistycznym, co przekłada się na wyniki leczenia. Wyniki przeżyć 5-letnich wśród chorych >70 roku życia operowanych planowo nie różnią się statystycznie między ośrodkiem powiatowym i wysokospecjalistycznym.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 188-195
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:

Wpływ przygotowania jelita na powikłania pooperacyjne w leczeniu chirurgicznym nowotworów jelita grubego

Autorzy:

Małek, Zbigniew
Małek, Piotr
Dziki, Łukasz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392003.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

Przygotowanie jelita grubego
rak jelita grubego i odbytnicy
powikłania pooperacyjne

Opis:

Wstęp Rak okrężnicy i odbytnicy jest najczęstszym nowotworem przewodu pokarmowego leczonym operacyjnie przez oddziały i kliniki chirurgiczne w Polsce. Obecnie największym wyzwaniem chirurgii kolorektalnej jest zmniejszenie ilości nieszczelności zespoleń jelitowych oraz infekcji ran pooperacyjnych do minimum. Materiał i metodyka Badanie miało charakter retrospektywny i objęło materiał 227 chorych operowanych planowo w jednym ośrodku chirurgicznym z powodu nowotworów jelita grubego i odbytnicy w latach 2013-2018. W badaniu uczestniczyli kolejno operowani pacjenci, których podzielono na dwie grupy. Pierwszą stanowiło 109 chorych, u których zastosowano mechaniczne płukanie jelita, drugą zaś 118, którzy oprócz płukania otrzymali doustnie antybiotyk. Wyniki Badane grupy nie różniły się istotnie pod względem cech mogących mieć wpływ na wyniki leczenia w okresie 30 dni od zabiegu operacyjnego. Śmiertelność pooperacyjna wyniosła 0,9 i 0,85%, natomiast powikłania: nieszczelność zespolenia 1,8 i 1,7%, niedrożność pooperacyjna 3,7 i 5,0%, rozejście się rany 2,75 i 0,85% a zakażenie miejsca operowanego 13,8 oraz 3,4%, odpowiednio w pierwszej i drugiej grupie chorych. Wnioski 1. Przygotowanie jelita grubego płukaniem w połączeniu z podażą doustną antybiotyku znamiennie zmniejsza częstość zakażenia miejsca operowanego w porównaniu do samego mechanicznego płukania. 2. Rodzaj przygotowania jelita przed zabiegami operacyjnymi nie wpływa w sposób istotny na śmiertelność pooperacyjną oraz inne powikłania, w tym nieszczelność zespolenia, ale może mieć znaczenie na częstość rozejścia się rany pooperacyjnej.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 10-14
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:

Operacje jelita grubego u osób w podeszłym wieku

Autorzy:

Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Witkiewicz, Wojciech

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392494.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

operacje jelita grubego
rak jelita grubego
pacjent w podeszłym wieku

Opis:

Wstęp: Wobec starzenia się społeczeństwa i wzrostu zachorowalności na raka jelita grubego, leczenie operacyjne pacjentów w podeszłym wieku staje się jednym z głównych wyzwań chirurgii koloproktologicznej. Cel: Celem badania jest analiza parametrów okołooperacyjnych pacjentów w podeszłym wieku, poddanych operacjom resekcyjnym jelita grubego. Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki 464 pacjentów, u których wykonano operacje jelita grubego z powodu guza okrężnicy lub odbytnicy w latach 2013–2017. Pacjentów podzielono na dwie grupy: 1) osoby w podeszłym wieku (≥75 lat) oraz 2) osoby młodsze (<75 lat). Parametry okołooperacyjne obu grup zostały poddane analizie retrospektywnej. Wyniki: Osoby w wieku podeszłym stanowiły 30% badanych. U osób w podeszłym wieku częściej wykonywano operację metodą Hartmanna (p = 0,02) i prawą hemikolektomię (p = 0,029), a u pacjentów młodszych, częściej wykonywano przednią resekcję odbytnicy (p = 0,027). Operacje chirurgiczne u chorych w podeszłym wieku były krótsze, niż u pacjentów młodszych (p<0,01), lecz pozostawali oni w szpitalu średnio jeden dzień dłużej (p = 0,023). U pacjentów w podeszłym wieku zaobserwowano tendencję do częstszego występowania powikłań i zgonów w okresie pooperacyjnym (p = 0,088). W grupie pacjentów młodszych częściej występowały przerzuty odległe (p = 0,053). Starszych pacjentów kwalifikowano rzadziej do przedoperacyjnej radiochemioterapii (p = 0,014). Wnioski: Pacjenci w podeszłym wieku stanowią 1/3 chorych operowanych planowo w oddziałach chirurgii koloproktologicznej. Starsi pacjenci pozostają w szpitalu dłużej i są narażeni na większe ryzyko powikłań pooperacyjnych i śmiertelności niż osoby młodsze.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 29-34
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:

Wodobrzusze jako pierwszy objaw raka okrężnicy

Autorzy:

Rękas-Wójcik, Agata
Kancik, Emilia
Milaniuk, Sylwia
Puźniak, Andrzej
Zamecka, Olga
Mosiewicz, Jerzy
Krupski, Witold

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/551683.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych

Tematy:

wodobrzusze
rak jelita grubego

Źródło:

Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 3; 507-509
1734-3402

Pojawia się w:

Family Medicine & Primary Care Review

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:

Atypical form of microscopic colitis in 56-year-old patient presenting with long-lasting watery diarrhea
Nietypowa postać mikroskopowego zapalenia jelita grubego u 56-letniego pacjenta z przewlekłą, wodnistą biegunką

Autorzy:

Kiełtucki, Jacek
Zając, Joanna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1035395.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Tematy:

microscopic colitis
budesonide
lymphocytic colitis
collagenous colitis
mikroskopowe zapalenie jelita grubego
budezonid
limfocytowe zapalenie jelita grubego
kolagenowe zapalenie jelita
grubego

Opis:

Microscopic colitis (MC) is a common cause of unexplainable, chronic diarrhea. The disease is characterized by the presence of clinical symptoms, a normal colonoscopy and typical histopathological changes upon microscopic examination. The aim of the study was to present a case of an atypical histological form of MC. A 56 year-old man presented with chronic, watery diarrhea. Gastrointestinal infection had been excluded. The colon appeared almost normal on the colonoscopy. Inconsistent histological findings were observed. The pathology of randomly taken colon biopsies showed collagenous colitis (CC; thickness of collagen bands > 10 μm, < 20 IELs). Six months later during a follow-up colonoscopy, colonic specimens revealed typical findings of lymphocytic colitis (LC), namely, no thickened subepithelial collagen bands were identified. The authors analyzed the risk factors, diagnosis, treatment response, clinical course and the atypical histological outcomes.
Mikroskopowe zapalenie jelita grubego to częsta przyczyna przewlekłej biegunki niewiadomego pochodzenia. Choroba charakteryzuje się obecnością objawów klinicznych, makroskopowo prawidłowym wyglądem błony śluzowej jelita grubego w kolonoskopii i obecnością typowych zmian w badaniu histopatologicznym. Celem pracy jest przedstawienie nietypowego obrazu histologicznego mikroskopowego zapalenia jelita grubego. Autorzy prezentują przypadek 56-letniego mężczyzny z uporczywą, wodnistą biegunką, z pochopnie rozpoznaną niewydolnością zewnątrzwydzielniczą trzustki. Po wykluczeniu infekcyjnego tła biegunki wykonano kolonoskopię, ukazując makroskopowo niemal prawidłowy obraz jelita grubego. Otrzymano niespójne wyniki badań histopatologicznych. W badaniu mikroskopowym wycinków z okrężnicy potwierdzono rozpoznanie kolagenowego mikroskopowego zapalenia jelita grubego (w preparacie grubość kolagenu podnabłonkowego wynosiła > 10 μm, liczba limfocytów śródnabłonkowych < 20 w przeliczeniu na 100 komórek nabłonka). Tymczasem podczas kontrolnej kolonoskopii w wycinkach z jelita grubego ujawniono cechy zapalenia limfocytowego, w badanych próbkach nie wykazano obecności złogów podnabłonkowego kolagenu. Autorzy analizują czynniki ryzyka zachorowania, odpowiedź na zastosowane leczenie, przebieg kliniczny choroby oraz rozbieżne wyniki badań histopatologicznych.

Źródło:

Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 114-118
1734-025X

Pojawia się w:

Annales Academiae Medicae Silesiensis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:

Charakterystyka i wyniki leczenia chorych z rakiem jelita grubego leczonych operacyjnie w wieku starczym i sędziwym

Autorzy:

Banaszkiewicz, Zbigniew
Zwoliński, Tomasz
Tojek, Krzysztof
Jarmocik, Paweł
Jawień, Arkadiusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392569.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

Rak jelita grubego
wiek podeszły

Opis:

Nietypowa przyczyna niedrożności przewodu pokarmowego. Przypadek trudny, o nietypowym przebiegu klinicznym. Pomimo zastosowania szerokiej diagnostyki obrazowej (TK, USG, RTG) oraz endoskopii, właściwe rozpoznanie oraz przyczynę choroby odkryto dopiero podczas laparotomii. Przyczyną niedrożności okazał się być bezoar. Masa złożona z przedawkowanego preparatu ziołowego doprowadziła do całkowitego zatkania jelita krętego. Znamiennym jest, iż w wywiadzie pacjent dwukrotnie podawał możliwość związku występujących dolegliwości z zażyciem preparatu ziołowego. Jak się ostatecznie okazało – miał rację.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 1-6
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:

Znaczenie kolonoskopowych badań przesiewowych w opinii społecznej

Autorzy:

Jurczak, Anna
Kaczmarek, Grażyna
Wieder-Huszla, Sylwia
Grochans, Elżbieta
Szkup-Jabłońska, Małgorzata
Stanisławska, Marzanna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/551562.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych

Tematy:

profilaktyka
kolonoskopia
nowotwór jelita grubego

Źródło:

Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 3; 370-372
1734-3402

Pojawia się w:

Family Medicine & Primary Care Review

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:

Wpływ czynników społeczno-demograficznych i klinicznych na proces akceptacji choroby wśród pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Autorzy:

Chrobak-Bień, Joanna
Gawor, Anna
Paplaczyk, Małgorzata
Małecka-Panas, Ewa
Gąsiorowska, Anita

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392919.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

akceptacja choroby
wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Opis:

Wstęp: Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o nieznanej dotychczas etiologii. Może wystąpić w każdym wieku, jednak szczyt zapadalności przypada na okres między 20. a 40. rokiem życia, następnie po 65. roku życia. Charakteryzuje się naprzemiennie występującymi okresami remisji i zaostrzeń, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Cel: Celem pracy było określenie stopnia akceptacji choroby wśród pacjentów z WZJG w zależności od wybranych zmiennych społeczno-demograficznych i klinicznych. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 50 pacjentów z potwierdzonym WZJG, leczonych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi i pozostających pod opieką specjalistycznej Poradni Gastroenterologicznej przy Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 1 w Łodzi. Badanie przeprowadzono przy użyciu autorskiego kwestionariusza oraz Skali Akceptacji Choroby (Acceptance of Illness Scale; AIS). Wyniki: W badanej grupie dominowali ludzie młodzi. Średnia wieku wynosiła 38,82 lat. Analiza wyników wykazała obniżony stopień akceptacji choroby wśród pacjentów w fazie jej zaostrzenia. Średni wynik punktowy w skali AIS dla badanej grupy wynosił 29,65, co świadczy o średnim poziomie akceptacji schorzenia. Wnioski: Osoby z wykształceniem wyższym, aktywne zawodowo i leczone zachowawczo w większym stopniu akceptowały swoją chorobę. Nie wykazano wpływu posiadania potomstwa na lepsze przystosowanie się do schorzenia. Faza zaostrzenia oraz konieczność leczenia chirurgicznego miały istotny wpływ na obniżenie poziomu jego akceptacji.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 6; 6-12
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:

Zakażenie miejsca operowanego u chorych po operacji raka jelita grubego

Autorzy:

Banaszkiewicz, Zbigniew
Cierzniakowska, Katarzyna
Tojek, Krzysztof
Kozłowska, Elżbieta
Jawień, Arkadiusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1393522.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

zakażenie miejsca operowanego
rak jelita grubego

Opis:

Introduction: Operative field infection appears among 2,5–22,3% of patients after surgery. It is an indicator of a quality of treatment on operative wards and has significant influence on its cost. Material and methods: The analysed group were patients, who had operative field infection in 30-days observation with colorectal cancer in one clinic.The criteria, that were excluded from the survey were: lack of trustworthy treatment documentation and the death of patient before 30th day after the surgery without operative field infection. The statistic analysis was carried with the usage of Statistica 10. Results: Postoperative complications appeared among 262/16,6% of patients. The most common complication was operative field infection (198/12,52%). It was stated that appearance of this complication depended on how advanced the cancer was, age, comorbidities (diabetes, and cardiological diseases). Morover, it was stated thatthis complication appeared significantly more often among patients with surgery in a matter of urgency and among which stoma had to be revealed. However, there was no dependence stated on appearance of this complication with patients’ sex and the localisation of a tumour. Conclusion: Among patients after colorectal surgery, the biggest threat of surgical site infection was among patients over 75 years, with diabetes and cardiological diseases, with advanced cancer, with surgery in a matter of urgency and among patients with stoma (especially colostomy).

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 9-15
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:

Zastosowanie obrazowania autofluorescencyjnego w diagnostyce chorób jelita grubego ‒ aktualny stan wiedzy
The usefulness of autofluorescense imaging in the diagnosis of colorectal diseases ‒ current state of knowledge

Autorzy:

Strzelczyk, N.
Kwiatek, S.
Latos, W.
Sieroń, A.
Stanek, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/261397.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej

Tematy:

obrazowanie autofluorescencyjne
wskaźnik wykrywania gruczolaków
rak jelita grubego
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
chłoniak jelita grubego
autofluorescence imaging
adenoma detection rate
colorectal cancer
colitis ulcerosa
colorectal lymphoma

Opis:

Kolonoskopia światła białego jest złotym standardem w diagnostyce chorób jelita grubego, jednak wciąż poszukiwane są metody, które umożliwią szybsze i bardziej precyzyjne stawianie rozpoznań. Jedną z tych metod jest obrazowanie autofluorescencyjne. Wykorzystuje ono zjawisko wzbudzania przez światło endogennie występujących w tkankach fluoroforów. Tkanki nowotworowe i zmienione zapalnie wykazują odmienną autofluorescencję niż tkanki zdrowe, co pozwala na ich różnicowanie. Istnieje wiele prac wykazujących korzyści z zastosowania autofluorescencji w diagnostyce chorób jelita grubego. Zwiększa ona współczynnik wykrywania polipów, umożliwia ocenę charakteru histopatologicznego zmiany w trakcie kolonoskopii, zwiększa dokładność oceny stopnia nasilenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz ułatwia wykrywanie ognisk neoplazji u pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit, a także zwiększa wykrywalność zmian o charakterze chłoniaka. Obrazowanie autofluorescencyjne przyczynia się do szybkiego i precyzyjnego postawienia rozpoznania oraz wcześniejszego włączenia odpowiedniego leczenia.
White light colonoscopy is the gold standard in the diagnostics of colorectal diseases, however new methods that will allowed faster and more precise diagnosis are still sought. One of these methods is autofluorescence imaging. It uses the phenomenon of light excitation of endogenous fluorophores in tissues. Autofluorescence of normal tissue differs from that characteristic of inflamed or neoplastic tissues, which allows their differentiation. There are many studies showing the benefits of autofluorescence imaging in the diagnosis of colon diseases. It improves polyp detection rate, makes it possible to assess histopathological severity of the lesion during colonoscopy, improves the evaluation of ulcerative colitis severity, facilitates the detection of colorectal neoplasia in patients with inflammatory bowel disease, and improves the detection of lymphoma lesions. Autofluorescence imaging contributes to the fast and precise diagnosis and the early initiation of appropriate treatment.

Źródło:

Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2018, 24, 1; 40-48
1234-5563

Pojawia się w:

Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:

Ocena wiedzy i świadomości osób po 50. roku życia w zakresie czynników ryzyka raka jelita grubego

Autorzy:

Stefanowicz, Agata
Kulik, Teresa
Środa, Mariusz
Skórzyńska, Hanna
Pacian, Anna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/552226.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych

Tematy:

czynniki ryzyka
rak jelita grubego
profilaktyka
kolonoskopia

Źródło:

Family Medicine & Primary Care Review; 2015, 3; 210-214
1734-3402

Pojawia się w:

Family Medicine & Primary Care Review

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:

Porównanie pilnych i planowych operacji nowotworów jelita grubego – doświadczenie jednego ośrodka

Autorzy:

Ocak, Sönmez
Bük, Ömer
Çiftci, Ahmet
Yemez, Kürşat

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391280.pdf

Data publikacji:

2021

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

nowotwory jelita grubego
operacja pilna
węzeł chłonny

Opis:

Wprowadzenie: Około jedna trzecia operacji nowotworów jelita grubego wykonywana jest w trybie pilnym. Cel: Celem niniejszego retrospektywnego badania było porównanie operacji nowotworów jelita grubego wykonywanych w trybie pilnym z operacjami planowymi. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej analizy danych dotyczących 160 pacjentów, u których wykonywano operację raka jelita grubego. Osoby te podzielono na dwie grupy: (1) operacji pilnych (n = 29) i (2) operacji planowych (n = 131). Porównano dane demograficzne i kliniczno-patologiczne dla obu grup. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic między grupami pod względem: wieku, konieczności przetaczania krwi czy konieczności dodatkowej interwencji chirurgicznej. Operacje nagłe wykonywano częściej u pacjentów płci męskiej. Operacje pilne charakteryzowały się wyższym odsetkiem powikłań, jednak nie zaobserwowano istotnych różnic w długości hospitalizacji. Całkowita liczba wyciętych węzłów chłonnych w obu grupach była podobna, przy czym w grupie operacji pilnych stwierdzano większą liczbę węzłów chłonnych z przerzutami nowotworu. Wnioski: Możliwe jest wykonywanie pilnych resekcji jelita grubego w związku z rakiem jelita z uwzględnieniem zasad dla zabiegów onkologicznych.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 2; 40-42
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:

Mutacja genu K-ras jako wczesny marker rozwoju raka jelita grubego

Autorzy:

Szpon, Łukasz
Stal, Aleksander
Zawadzki, Marcin
Lis-Nawara, Anna
Kielan, Wojciech
Grzebieniak, Zugmunt
Kelan, Wojciech
Grzebiak, Zygmunt

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1394116.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

mutacja genu K-ras
rak jelita grubego

Opis:

W związku z rosnącą zachorowalnością na raka jelita grubego istnieje potrzeba poszukiwania nowych czynników zarówno prognostycznych, jak i predykcyjnych na podstawie których zostaną opracowane nowe testy diagnostyczne. Takim czynnikiem wydaje się być gen K-ras, którego mutacje uważane są za wczesny marker rozwoju raka jelita grubego. Celem pracy było poszukiwanie związku pomiędzy wystąpieniem mutacji genu K-ras u pacjentów z rozpoznanym rakiem jelita grubego a wybranymi parametrami klinicznymi. Materiał i metodyka. Badaniu poddano 104 pacjentów (41 kobiet i 63 mężczyzn) z potwierdzonym rakiem jelita grubego. Średnia wieku w grupie mężczyzn wynosiła 68,3 lat, a w grupie kobiet – 65,9 lat. Materiał do badań pobrano z bloczków parafinowych zawierających tkankę pacjentów i oznaczano mutację genu K-ras. Następnie wykonano analizę statystyczną poszukując związku pomiędzy wystą- pieniem mutacji genu K-ras a stopniem zaawansowania klinicznego wg klasyfikacji TNM, anatomiczną lokalizacją zmiany, typem histologicznym, płcią, wiekiem. Wyniki. Mutację genu K-ras stwierdzono w 20,1% z wszystkich badanych przypadków zachorowań na raka jelita grubego, przy czym znamiennie wyższy odsetek mutacji genu K-ras wykryto u chorych w I stopniu (40%), IIC (50%) i IV stopniu (50%) zaawansowania wg klasyfikacji TNM. Wnioski. Wyniki naszych badań potwierdzają doniesienia innych autorów i wskazują na korelację pomiędzy mutacją genu K-ras a występowaniem raka jelita grubego. Oznaczanie mutacji genu K-ras może być uzupełnieniem innych metod diagnostycznych we wczesnym etapie rozwoju raka jelita grubego.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 25-32
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:

Sirt3 reguluje poziom aktywności mitochondrialnej naprawy DNA poprzez deacetylację NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 w raku jelita grubego

Autorzy:

Kabziński, Jacek
Walczak, Anna
Mik, Michał
Majsterek, Ireneusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391873.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

białka
mtBER
naprawa DNA
rak jelita grubego

Opis:

Rak jelita grubego (RJG) to jeden z najczęstszych nowotworów złośliwych. Jednym z czynników zwiększających ryzyko jego wystąpienia może być obniżona efektywność naprawy uszkodzeń DNA, zarówno jądrowego, jak i mitochondrialnego. Głównym mechanizmem naprawczym uszkodzeń oksydacyjnych jest system BER (w mitochondriach mtBER), którego kluczowe białka: NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 uzyskują pełną wydajność tylko przy odpowiednim poziomie acetylacji. Sirtuina 3 to białko kluczowe dla homeostazy mitochondrialnej, regulujące szereg procesów metabolicznych związanych przede wszystkim z kontrolą poziomu reaktywnych form tlenu. Ponieważ Sirt3 posiada aktywność acetylazy, może modulować poziom aktywności białek mtBER poprzez ich deacetylację. W przeprowadzonym badaniu wykazane zostało, iż analizowane białka NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 są substratem dla enzymatycznej działalności deacetylacyjnej Sirt3, co prowadzić może w konsekwencji do modulacji ryzyka wystąpienia RJG, a w komórkach rakowych może być potencjalnym celem terapeutycznym wzmacniającym działanie leków cytostatycznych.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 1; 1-4
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:

Związek polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I genów naprawy DNA szlaku NHEJ z ryzykiem występowania raka jelita grubego w populacji polskiej

Autorzy:

Balinska, Kinga
Wilk, Damian
Filipek, Beata
Mik, Michal
Zelga, Piotr
Skubel, Pawel
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Mucha, Bartosz
Kabziński, Jacek
Majsterek, Ireneusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391985.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

genotypowanie
polimorfizm pojedynczego nukleotydu
rak jelita grubego

Opis:

WSTĘP: Rak jelita grubego (RJG) zajmuje na świecie drugie miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe. Utrata integralności genomu spowodowana jest uszkodzeniami DNA generowanymi przy użyciu czynników środowiskowych. Szczególnie niebezpieczny rodzaj uszkodzeń stanowią pęknięcia dwuniciowe DNA. W celu obrony przed ich skutkami, komórki wyewoluowały molekularne mechanizmy naprawy. Wiodącym szlakiem naprawy pęknięć dwuniciowych w komórkach ludzkich jest łączenie niehomologicznych końców DNA (ang. non-homologous end-joining, NHEJ). Geny XRCC6 i LIG4 kodują odpowiednio białko Ku70 i ludzką ATP- zależną ligazę DNA, będące składowymi szlaku naprawy NHEJ. Celem naszych badań była ocena wpływu polimorfizmów genów XRCC6 w pozycji C1310G i LIG4 w pozycji T9I na ryzyko występowania raka jelita grubego w populacji Polskiej. MATERIAŁY I METODY: Genotypowanie zostało przeprowadzone z użyciem sond TaqMan w oparciu o analizę produktu PCR w czasie rzeczywistym - real-time PCR. Próbę badaną stanowiło DNA wyizolowane od 100 pacjentów z rakiem jelita grubego, potwierdzonym w badaniu histopatologicznym, z kolei do grupy kontrolnej włączono taką samą liczbę osób bez chorób nowotworowych, dopasowanych pod względem płci i wieku. Analiza statystyczna obejmowała ocenę rozkładu genotypów w kontekście zgodności z modelem Hardy’ego - Weinberga na podstawie Chi-kwadrat, dodatkowo został obliczony iloraz szans z przedziałem ufności 95%. WYNIKI: Analiza statystyczna przeprowadzona dla polimorfizmu T9I genu LIG4 wykazała, że genotyp heterozygotyczny C/T (OR= 0.2717 95% CI= 0.1247-0,5918) oraz homozygotyczny T/T (OR= 0.3593 95% CI= 0.1394-0.9266) wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem występowania raka jelita grubego. Podobną zależność w kontekście zredukowanego ryzyka raka jelita grubego wykazano w rozkładzie genotypów dla polimorfizmu C1310G genu XRCC6 w modelu C/G (OR= 0.1181 95% CI= 0.0145-0.964) i G/G (OR= 0.0972 95% CI= 0.0097-0.9713). WNIOSKI: Badanie potwierdziło znaczenie polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I na zmniejszenie ryzyka występowania RJG, jednakże konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia uzyskanych wyników na większej grupie respondentów.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 15-20
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:

Zastosowanie rifaksyminy w przygotowaniu chorych do operacji nowotworów przewodu pokarmowego – badanie retrospektywne (2013–2016)

Autorzy:

Moroz, Nina
Sitarz, Robert
Mruk, Andrzej
Bakalarz, Robert
Maciąg, Ewa
Litwiński, Jakub
Wierzbicki, Ryszard

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392581.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

nowotwory jelita grubego
rifaksymina
przygotowanie do operacji

Opis:

Rak jelita grubego (w tym odbytnicy ) jest jednym z najczęściej występujących nowotworów pod względem umieralności i w Polsce,
i na świecie [1]. Każdego roku rozpoznaje się prawie 16 000 nowych przypadków. Zmiany demograficzne, tj. przyrost odsetka osób
w wieku starszym, wzrost przeciętnej długości życia oraz rosnące trendy zapadalności na nowotwory powodują, że epidemiolodzy prognozują dalszy wzrost zachorowań w Polsce na poziomie
25 000 nowych przypadków w 2025 [2]. Zdecydowana większość zgonów z powodu nowotworów złośliwych jelita grubego występuje po 50. roku życia (ponad 80%). Ryzyko zgonu wzrasta z wiekiem, a o skuteczności leczenia decyduje stadium zaawansowania choroby oraz efektywność zastosowanych metod leczenia, z których najważniejsze jest leczenie chirurgiczne. Jest ono jednak obciążone znacznym ryzykiem powikłań, zwłaszcza u osób starszych. Jednym z najważniejszych celów przygotowania chorego do operacji raka przewodu pokarmowego jest profilaktyka powikłań
w okresie pooperacyjnym. Istnieje wiele prac oceniających różne sposoby takiego postępowania. Uważa się, że mechaniczne przygotowanie jelita przed operacją jest jednym z ważniejszych czynników zmniejszających ryzyko zakażeń – zmniejsza liczebność jelitowej flory bakteryjnej, pozwala usunąć twarde kawałki stolca, które stanowią mechaniczne zagrożenie dla zespolenia, oraz skraca czas operacji [3]. Brakuje jednak dowodów jednoznacznie potwierdzających skuteczność takiego postępowania [4]. Rifaksymina (ryfaksymina, ang. rifaximin, łac. rifaximinum) to organiczny związek chemiczny, antybiotyk należący do grupy rifamycyn. Jako antybiotyk stosowany doustnie, wchłaniający się
w nikłym stopniu z przewodu pokarmowego, wpływający w bezpośredni sposób na rozrost flory bakteryjnej, może w istotny sposób wpłynąć na liczebność powikłań w okresie pooperacyjnym. Pojedyncze szczepy są metabolicznie upośledzone i w szybkim czasie ulegają eliminacji. Nie powstaje również oporność krzyżowa na rifaksyminę. Jest ona antybiotykiem o szerokim spektrum, obejmującym bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie, zarówno tlenowe, jak
i beztlenowe [5], można ją skutecznie stosować cyklicznie. Rifaksymina jest obecnie badana i stosowana na świecie w wielu wskazaniach: w terapii biegunki podróżnych (od ponad 30 lat) [6], encefalopatii wątrobowej [7], chorobie uchyłkowej jelita grubego [8–10], zespole jelita nadwrażliwego [11], rozroście flory bakteryjnej jelita cienkiego SIBO [12–14], profilaktyce antybakteryjnej okołooperacyjnej [15]. W literaturze spotyka się doniesienia, z których wynika, że rifaksymina hamuje uwalnianie mediatorów proangiogennych w komórkach raka jelita grubego zależnego poprzez receptor pregnanu X (PXR), co jest dodatkowym korzystnym czynnikiem, który uzasadnia stosowanie rifaksyminy w okresie okołooperacyjnym [16]. Przedstawiana praca jest retrospektywną analizą własnych doświadczeń okołooperacyjnego stosowania rifaksyminy w profilaktyce powikłań okołooperacyjnych, jak również analizą dostępnej literatury z tego obszaru.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 35-40
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:

Czynniki ryzyka 30-dniowej pooperacyjnej śmiertelności po operacjach raka jelita grubego

Autorzy:

Mik, Michał
Dziki, Łukasz
Trzciński, Radzisław
Dziki, Adam

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1394099.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

rak jelita grubego
śmiertelność
chirurgia
czynniki ryzyka

Opis:

30-dniowa pooperacyjna śmiertelność jest czynnikiem odzwierciedlającym jakość leczenia. Wszystkie działania mające na celu zmniejszenie częstości jej występowania prowadzą do poprawy jakości leczenia. Celem pracy było wskazanie czynników ryzyka 30-dniowej pooperacyjnej śmiertelności na podstawie przebadanej grupy chorych operowanych z powodu raka jelita grubego w jednym ośrodku zajmującym się chirurgią jelita grubego. Materiał i metodyka. Do badania włączono chorych operowanych z powodu raka jelita grubego (RJG) w latach 2008‑2014. Badanie miało charakter retrospektywny, 30-dniowa śmiertelność była punktem końcowym badania. Wszystkie dane uzyskano z prospektywnej bazy danych. Wyniki. W okresie objętym badaniem operowano grupę 1744 chorych z powodu RJG. 30-dniową śmiertelność pooperacyjną odnotowano u 65 chorych (3,5%). W analizie wieloczynnikowej stwierdzono, że zaawansowanie procesu nowotworowego i gorszy stan ogólny pacjenta przed operacją były istotnymi czynnikami ryzyka 30-dniowej śmiertelności: OR 2,35; 2,01‑2,57 95%CI, p=0,03 i OR 2,18; 1,95‑2,41 95%CI; p=0,01. Operacja ze wskazań pilnych znamiennie zwiększała ryzyko śmiertelności w ciągu 30 dni po operacji: OR 2,64; 2,45‑2,87 95%CI; p=0,009. Niskie stężenie albumin w surowicy krwi i obecność cukrzycy były dodatkowymi czynnikami zwiększającymi ryzyko 30-dniowej śmiertelności: OR 1,65; 1,52‑1,78 95%CI; p=0,01 i OR 1,67; 1,41‑1,82 95%CI; p=0,03. Odsetek śmiertelności był wyższy po zabiegach resekcyjnych niż po zabiegach paliatywnych: 4,21% vs 1,57%; p=0,002. Wnioski. Chorzy operowani ze wskazań pilnych, pacjenci z zaawansowaną chorobą nowotworową i w ciężkim stanie ogólnym powinni być oceniani i przygotowywani do operacji przez wielospecjalistyczny zespół. Dodatkowo, aby zmniejszyć ryzyko śmiertelności pooperacyjnej, decyzję o rodzaju i rozległo- ści zabiegu muszą podejmować doświadczeni chirurdzy.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 44-53
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:

Evaluation Of Life Quality In Colorectal Cancer Patients
Ocena jakości życia chorych na raka jelita grubego

Autorzy:

Kayserilioğlu, Gülşah
Aygin, Dilek

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/18865432.pdf

Data publikacji:

2023-06-29

Wydawca:

Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku

Tematy:

rak jelita grubego
chirurgia jelita grubego
jakość życia
skala
pielęgniarstwo
colorectal cancer
colorectal surgery
quality of life
scale
nursing

Opis:

Introduction. The diagnostic period of cancer, the treatment process and the complications caused by the treatments negatively affect the quality of life of the patients and his relatives who support his care. The concept of quality of life has gained more importance in recent years due to reasons such as prolonged life expectancy and increased public awareness. Aim. Colorectal cancer affects the life quality of individuals negatively. In this study, life quality of colorectal cancer patients and the factors affecting their quality of life were examined. Materials and method. The sample of the study consisted of 110 patients who applied to the General Surgery Clinic/Service and Chemotherapy Unit in State Hospital and Training and Research Hospital between 01.05.2014 and 01.11.2015. Survey data were collected using the socio-demographic questionnaire, EORTC QLQ-C30 and EORTC QLQ-CR38 (European Organization for Research and Treatment of Cancer Core Questionnaire) and Beck Depression Scale. Number, percentage, mean distribution, variance analysis, Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis test were used with SPSS v.20.0 software in evaluating the data. Results. The mean age of the patients diagnosed with colorectal cancer was obtained 61.9 ± 10.92 years. It was determined that 61.8% of the patients were male, 87.3% were married, and 20.9% had cancer history in their family. It has been determined that, women suffered more from stoma-related problems than men and the perception of the body image of female patients were worser than men. Patients were found to have a high emotional function and high pain level; and have low constipation scores in the symptom subscale. Patients' scores related to stoma problems were high and sexual enjoyment scores were low. The age, number of children, marital status and educational status of the patients were found to have an influence on the quality of life. Conclusion. As a result, as the age of colorectal cancer patients progressed and as the number of children increased, the functional status was worse and the incidence of symptoms was higher. It was determined that gender did not affect the quality of life or depression.
Wstęp. Okres diagnostyczny choroby nowotworowej, proces leczenia oraz powikłania spowodowane zabiegami negatywnie wpływają na jakość życia pacjenta i jego bliskich, którzy wspierają jego opiekę. Pojęcie jakości życia zyskało w ostatnich latach na znaczeniu ze względu na wydłużenie średniej długości życia oraz wzrost świadomości społecznej. Cel.Rak jelita grubego wpływa negatywnie na jakość życia jednostek. W pracy zbadano jakość życia chorych na raka jelita grubego oraz czynniki wpływające na jakość ich życia. Materiał i metoda. Próbę badawczą stanowiło 110 pacjentów, którzy zgłosili się do Poradni/Serwisu Chirurgii Ogólnej i Oddziału Chemioterapii Szpitala Państwowego i Szpitala Szkolno-Badawczego w okresie od 01.05.2014 do 01.11.2015. Dane ankietowe zebrano za pomocą kwestionariusza społeczno-demograficznego EORTC QLQ-C30 i EORTC QLQ-CR38 (Europejska Organizacja Badań i Leczenia Raka) oraz Skali Depresji Becka. Do oceny danych wykorzystano liczbę, procent, średni rozkład, analizę wariancji, test U Manna-Whitneya i test Kruskala-Wallisa z oprogramowaniem SPSS v.20.0. Wyniki. Średni wiek pacjentów z rozpoznaniem raka jelita grubego wynosił 61,9 ± 10,92 lat. Ustalono, że 61,8% pacjentów stanowili mężczyźni, 87,3% było w związkach małżeńskich, a 20,9% miało w rodzinie historię choroby nowotworowej. Stwierdzono, że kobiety częściej niż mężczyźni odczuwały problemy ze stomią, a postrzeganie obrazu własnego ciała przez pacjentki było gorsze niż mężczyzn. Stwierdzono, że pacjenci mają wysoką funkcję emocjonalną i wysoki poziom bólu; i mają niskie wyniki zaparć w podskali objawów. Wyniki pacjentów związane z problemami ze stomią były wysokie, a oceny przyjemności seksualnej niskie. Stwierdzono, że wiek, liczba dzieci, stan cywilny i wykształcenie pacjentów mają wpływ na jakość życia. Wnioski. W rezultacie wraz z postępem wieku chorych na raka jelita grubego i wzrostem liczby dzieci pogarszał się stan funkcjonalny i zwiększała się częstość występowania objawów. Stwierdzono, że płeć nie wpływa na jakość życia ani depresję.

Źródło:

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2023, 8, 2; 37-59
2451-1846

Pojawia się w:

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:

Wysoka ekspresja CD133 – markera komórek macierzystych do predykcji agresywnego klinicznie typu raka jelita grubego

Autorzy:

Kostovski, Ognen
Antovic, Svetozar
Trajkovski, Gjorgji
Kostovska, Irena
Jovanovic, Rubens
Jankulovski, Nikola

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391716.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

CD133
immunohistochemia
komórki macierzyste
rak jelita grubego

Opis:

Wstęp: Rak jelita grubego (RJG) jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych na świecie. Markery komórek macierzystych raka (KMR) wiążą się z agresywnymi typami nowotworów i złym rokowaniem. Cel: Celem pracy była ocena ekspresji CD133 i skorelowanie jej z przyszłością kliniczno-patologiczną u pacjentów z RJG. Materiał i metody: Badaniami objęto dziewięćdziesięciu pacjentów z RJG, którzy w latach 2012–2017 poddali się leczniczej resekcji chirurgicznej w Klinice Uniwersyteckiej Chirurgii Trawiennej w Skopje, w Macedonii Północnej. Próbki guza analizowano najpierw standardowymi metodami histopatologicznymi, a następnie badano immunohistochemicznie ekspresję CD133. Poziom ekspresji CD133 został sklasyfikowany półilościowo. Niską wartość dodatnią zdefiniowano jako dodatnią immunoreaktywność w <50% gruczołów z guzem, a wysoką wartość dodatnią jako dodatnią immunoreaktywność w ≥50% gruczołów z guzem. Ponadto dokonano retrospektywnego przeglądu kliniczno-patologicznego przyszłości pacjentów. Wyniki: Wysoką ekspresję CD133 stwierdzono w 47,8% w próbkach RJG pacjentów. U 69,6% osób z przerzutami w narządach trzewnych zaobserwowano wysoką ekspresję CD133. Stwierdzono istotne statystycznie różnice w ekspresji CD133 między: pacjentami z i bez zmian przerzutowych trzewnych (p = 0, 0153), pacjentami z różnymi kategoriami T (p = 0,0119), stanem N (p = 0,0066) i różnicowaniem G (p = 0,0115). Nasze wyniki wykazały, że największy wpływ na ekspresję CD133 ma stadium choroby (p < 0,00001). Wnioski: Wysoka ekspresja CD133 jest przydatnym markerem do przewidywania klinicznie agresywnego typu RJG i może być rutynowo stosowana w standardowej diagnostyce patologicznej.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 9-14
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:

Zachorowalność, chorobowość i 5-letnie przeżycia chorych na raka jelita grubego w Województwie Kujawsko–Pomorskim w latach 2005–2011 na podstawie danych Narodowego Funduszu Zdrowia

Autorzy:

Nowicki, Andrzej
Dahms, Sylwia

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392456.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

rak jelita grubego
zachorowalność
chorobowość
przeżycia 5-letnie

Opis:

Wstęp: Wskaźniki zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć obrazują sytuację epidemiologiczną raka jelita grubego oraz oceniają efektywność podejmowanych działań leczniczych. W Polsce płatnikiem świadczeń jest Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Dane NFZ dotyczące zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć mogą być uzupełnieniem wyników epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów. Cel: Analiza udzielonych świadczeń przez NFZ w Bydgoszczy osobom z rozpoznanym rakiem jelita grubego w latach
2006–2011 w tym ocena zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć chorych wśród populacji województwa kujawsko-pomorskiego. Materiał i metody: W pracy przeanalizowano świadczenia zarejestrowane w bazie danych Narodowego Funduszu Zdrowia w Bydgoszczy w latach 2006–2011, które zostały udzielone chorym na raka jelita grubego. Do określenia prawdopodobieństwa przeżycia wykorzystano metodę Kaplana-Meiera oraz stopę hazardu. Wyniki: W latach 2006–2011 mężczyznom udzielono o 10,1% więcej świadczeń niż kobietom. Najczęściej świadczenia udzielano chorym na raka okrężnicy (48,9%), raka odbytnicy (43,8%) i raka zgięcia esiczo-odbytniczego (7,2%). W sumie udzielono 50 410 świadczeń. Pomimo większej liczby kobiet w populacji, na raka okrężnicy zachorowało o 388 więcej mężczyzn. Prawdopodobieństwo przeżycia wyniosło 46,8% i 42,6% odpowiednio dla kobiet i mężczyzn oraz 41,8%, 44,2% i 48,9% odpowiednio dla raka okrężnicy, zgięcia esiczo-odbytniczego i odbytnicy. Wnioski: W województwie kujawsko-pomorskim w latach 2006–2011 liczba rozpoznanych raków jelita grubego wzrastała wraz z ogólną liczbą udzielanych świadczeń, które z kolei mają trend malejący w stosunku do zachorowań. Współczynniki zachorowalności i chorobowości są zmienne, wzrastały stopniowo w kolejnych latach i wynosiły 59 i 67 oraz 355 i 408 odpowiednio w 2010 roku i 2011 roku. Prawdopodobieństwo 5-letniego przeżycia wynosi 45,2%, a rozpoznanie choroby powyżej 66. roku życia zwiększa ryzyko zgonu.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 1-8
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:

Kolonoskopia w ramach Programu Badań Przesiewowych raka jelita grubego – czy może być właściwie przeprowadzona przez rezydenta chirurgii ogólnej?

Autorzy:

Matyja, Maciej
Pasternak, Artur
Wysocki, Michał
Pędziwiatr, Michał
Szura, Mirosław
Rembiasz, Kazimierz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392900.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

rak jelita grubego
badania przesiewowe
kolonoskopia
rezydenci
jakość

Opis:

WPROWADZENIE: Kolonoskopię uznaje się za złoty standard badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego (RJG). Trening endoskopowy jest podstawowym elementem programu specjalizacji w zakresie chirurgii ogólnej. Pacjenci powinni otrzymywać świadczenia medyczne najwyższej jakości, co nie zmienia faktu, że rezydenci muszą również nabierać doświadczenia. Celem naszego badania była ocena skuteczności kolonoskopii wykonywanych przez rezydentów chirurgii ogólnej z porównaniem wskaźników jakości pomiędzy lekarzami specjalistami i lekarzami w trakcie specjalizacji. MATERIAŁY I METODY: Analiza objęła 6384 pacjentów w wieku od 40 do 65 lat, którzy zostali poddani przesiewowemu badaniu kolonoskopowemu w okresie od października 2014 r. do lutego 2018 r. Pacjentów podzielono na dwie grupy: w grupie pierwszej pacjenci byli badani przez rezydentów, w grupie drugiej – przez specjalistów chirurgii ogólnej. Pomiędzy grupami porównano wskaźniki jakości badania, takie jak osiągalność kątnicy (cecal intubation rate, CIR), współczynnik wykrywalności gruczolaków (adenoma detection rate, ADR) i poziom tolerancji pacjenta. WYNIKI: Grupa pierwsza obejmowała 2268 (35,53%) pacjentów, a grupa druga – 4116 (64,47%). Całkowita osiągalność kątnicy (CIR) wynosiła 95,99% i była równa w obu grupach (p = 0,994). Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w wykrywalności gruczolaków (ADR), która to wynosiła 29,3% w grupie rezydentów i 27,66% w grupie specjalistów (p = 0,203). Tolerancję badania oceniono jako bardzo dobrą (w skali 4-stopniowej) w 78,98% przypadków w grupie specjalistów i 75,18% w grupie rezydentów (p < 0,001). WNIOSKI: Przy założeniu właściwego środowiska do nauki rezydenci są w stanie wykonywać wysokiej jakości przesiewowe badania kolonoskopowe, muszą jednakże stale doskonalić swoją technikę, aby zwiększyć tolerancję badania przez pacjenta i osiągnąć biegłość specjalisty.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 6-12
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:

Endoscopic, histological and molecular markers of Aberrant Crypt Foci (ACF)
Endoskopowe, histopatologiczne i molekularne wykładniki Aberrant Crypt Foci (ACF)

Autorzy:

Kowalczyk, M.
Pesta, W.
Zinkiewicz, K.
Pedrycz, A.
Paśnik, K.
Siermontowski, P.
Orłowski, M.
Kurpiewski, W.
Juśkiewicz, W.
Kowalczyk, I.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/366601.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej

Tematy:

colorectal cancer
chromoendoscopy
ACF
rak jelita grubego
chromoendoskopia

Opis:

According to the Vogelstein theory, the carcinogenesis model in colorectal cancer is one of the best-characterized models of a multistep and multilevel process associated with the progression from normal colonocyte through aberrant crypt foci (ACF) and adenoma with dysplasia to invasive carcinoma. ACF are not visible in standard colonoscopy but are well identified with the use of highmagnification chromoendoscopy with methylene blue or indigo carmine staining. As compared with endoscopic images of normal crypts, ACF orifices appeared 2-3 times larger and had a thicker epithelial lining of a fissured and/or stellate shape, and, moreover, the mucosa staining in the ACF area was much more intense. Under a microscope ACF agglomerations were noted, consisting of several to 200 intestinal glands characterised by various types of lesions (hyperplastic or dysplastic) affecting both the cyto- and histo-architecture. The distribution of ACF correlates well with adenomas and predilection area for the occurrence of polyps, as well as colorectal cancer (CRC) localization. The epidemiologic, genetic and enzymatic chance of ACF occurrence should be similar to that of adenomas and CRC, and their presence is a good predictor of future CRC development. ACF may be precursors of adenoma and colon cancer in APC and a K-ras-dependent pathways, as well as a rare pathogenetic pathway evoked by microsatellite instability (MSI) combined with DNA hypermethylation. ACF are the first morphologically identifiable (endoscopically and microscopically) precursors of colorectal cancer.
Zgodnie z teorią Vogelsteina karcinogeneza w raku jelita grubego (RJG) jest wieloetapowym i wielopoziomowym procesem zaburzenia regulacji dojrzewania nabłonka błony śluzowej jelita, począwszy od prawidłowej komórki macierzystej tego nabłonka, przez ogniskanieprawidłowych krypt jelitowych (ACF),następnie stadium gruczolaka/dysplazji, na gruczolakoraku kończąc. ACF są niewidoczne w rutynowej kolonoskopii, natomiast dobrze identyfikowalne w kolonoskopii o wysokiej rozdzielczości, połączonej z barwieniem błony śluzowej jelita grubego, przy użyciu błękitu metylenowego lub indygokarminu. W porównaniu z obrazem endoskopowym prawidłowych krypt, w ACF ujście krypt jest 2-3x większe, szczelinowatego i/lub gwiazdkowatego kształtu, przy czym te krypty są otoczone pogrubiałym nabłonkiem a na obszarze ACF błona śluzowa jelita grubego intensywniej chłonie (ciemniejsze wybarwianie się) znacznikowy barwnik. W badaniu mikroskopowym ACF stwierdza się gniazda składające się z od kilku do 200 gruczołów jelitowych, objętych różnego typu zmianami (rozrostowymi i/lub dysplastycznymi) dotyczącymi zarówno cyto-, jak i histoarchitektoniki. Rozmieszczenie ACF w jelicie grubym dobrze koreluje z obszarem predylekcyjnym dla występowania zarówno polipów, jak i dla raka jelita grubego. Uwarunkowania epidemiologiczne, genetyczne i enzymatyczne w ACF są podobne do występujących w gruczolakach i RJG, wobec czego obecność ACF może być dobrym wskaźnikiem ryzyka wystąpienia RJG. ACF mogą być prekursorami gruczolaków i RJG powstających na dwóch szlakach patogenetycznych karcinogenezy: klasycznym szlaku związanym z mutacją genów APC i K-ras oraz z rzadszym szlakiem patogenetycznym, spowodowanym niestabilnością mikrosatelitarną (MSI), połączoną z hipermetylacją DNA. ACF są powszechnie uważane za pierwsze identyfikowalne morfologicznie (endoskopowo i mikroskopowo) prekursory raka jelita grubego.

Źródło:

Polish Hyperbaric Research; 2013, 3(44); 97-109
1734-7009
2084-0535

Pojawia się w:

Polish Hyperbaric Research

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:

Znaczenie stężenia antygenu kracynoembrionalnego i matalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz rokowaniu u chorych na raka jelita grubego

Autorzy:

Guzel, Tomasz
Mirowska-Guzel, Dagmara
Lech, Gustaw
Wroński, Marek
Iwanowska, Marzena
Słodkowski, Maciej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392907.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

rak jelita grubego
CEA
MMP-2
popłuczyny otrzewnowe

Opis:

Wstep: Celem pracy była ocena znaczenia stężenia antygenu karcynoembrionalnego i metalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania nowotworu i przeżyciem 5-letnim chorych na raka jelita grubego. Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych poddanych planowej operacji resekcyjnej z powodu raka jelita grubego. U chorych oznaczono stężenia CEA i MMP-2 w surowicy krwi przed operacją oraz w popłuczynach otrzewnowych na początku laparotomii. Wyniki: Oceniając cechę T stężenie CEA w surowicy i w popłuczynach było niższe w T2 niż w T3 i T4. Różnicę istotną statystycznie odnotowano pomiędzy stężeniem CEA-s i CEA-p w T2 i T4. Stężenie MMP2-s było wyższe w T3 niż w T2, stężenie MMP2-p było najniższe w T3, bez istotności statystycznej. W przypadku cechy N istotną różnicę wykazano pomiędzy stężeniami CEA-s w stopniu N0 i N1. Dla stężenia CEA-p istotna statystycznie różnica wystąpiła pomiędzy stężeniami w stopniach N0-N2 oraz N1-N2. Stężenie MMP2-s było najwyższe w N1, stężenie MMP2-p było najwyższe w T4, jednak bez istotności statystycznej. 5-letnie przeżycie w całej grupie chorych wyniosło 63,53%. Odnotowano istotne statystycznie różnice w stężeniu CEA-s i CEA-p pomiędzy grupami chorych, których przeżycie wyniosło do 5 lat lub było dłuższe. Wnioski: Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych jest równie wartościowe jak ocena stężenia CEA w surowicy krwi i może służyć jako dodatkowy parametr w ocenie stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych i w surowicy krwi ma związek z odsetkiem przeżyć 5-letnich i może mieć znaczenie jako dodatkowy czynnik prognostyczny. Przydatność oznaczania MMP-2 wymaga dalszych badań.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 36-43
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:

Przerzuty do otrzewnej raka jelita grubego

Autorzy:

Jastrzębski, Tomasz
Zegarski, Wojciech

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1393357.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

rak jelita grubego
przerzuty do otrzewnej
HIPEC
aspekt finansowy

Opis:

Częstość przerzutów do otrzewnej w raku jelita grubego wynosi 5%-15% w przypadku przerzutów synchronicznych i aż 40% w przypadku wystąpienia wznowy miejscowej. Najlepsze wyniki leczenia uzyskuje się poprzez skojarzone wykonanie zabiegu cytoredukcyjnego w połączeniu z dootrzewnową chemioterapią perfuzyjną w hipertermii (HIPEC). Wyniki takiego leczenia są zdecydowanie lepsze i pozwalają na osiągnięcie przeżyć 5-letnich na poziomie 30%-50%. Zabiegi te wymagają dużego doświadczenia w chirurgii jamy brzusznej, są czasochłonne (średni czas procedury chirurgicznej wynosi 6-8 godzin) i obarczone powikłaniami związanymi nie tylko z zabiegiem operacyjnym, ale także podaniem cytostatyku do jamy otrzewnej w podwyższonej temperaturze (41,5 st. C). Chorzy po zabiegu wymagają pobytu na oddziale intensywnej terapii, co jest związane z wystąpieniem potencjalnych powikłań spowodowanych rozległością zabiegu, długością procedury chirurgicznej, zastosowaniu chemioterapii w połączeniu z hipertermią. Prowadzenie pooperacyjne tych chorych wymaga doświadczenia całego zespołu lekarskiego i pielęgniarskiego. Zabiegi cytoredukcyjne w połączeniu z HIPEC jako wysoce specjalistyczne procedury medyczne powinny być merytorycznie ocenione pod kątem korzyści długoterminowych dla chorych i odpowiednio skalkulowane pod względem realnej wysokości refundacji. Jako procedura zalecana w wytycznych Kionsultanta Krajowego d.s. Chirurgii Onkologicznej oraz wytycznych ESMO, niezbędna jest jej realna wycena i refundacja pokrywająca jej całkowite średnie koszty.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 34-42
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:

Typologia i deskrypcja endemii o długotrwale największych i najmniejszych współczynnikach częstości zachorowań na raka jelita grubego w populacjach województwa śląskiego
Typology and description of the endemic areas with a long-time biggest and smallest colorectal incidence rates in the Silesia voivodeship populations

Autorzy:

Zemła, Brunon
Banasik, Tomasz R.
Kołosza, Zofia
Rumińska-Krawczyk, Renata

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1177978.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Tematy:

endemie
mężczyźni i kobiety
rak jelita grubego
woj. śląskie

Opis:

Background: The colorectal cancers (C18–C21, by ICD – X revision = RJG), it a big social-clinical problem. The high level differentiation (dependent of particular countries and regions within them; for example: Silesia voivodeship) common for frequency of incidence. Therefore an attempt looking for an endemic area with a longtime biggest and smallest incidence rates in the smaller population scale, what a make easy fight against cancers. Materials and methods: In the years 1999–2009 20682 persons were diagnosed for RJG. Basing on the data (as above) and demographic data, the different type of rates were calculated. All statistic procedures were in detail described anywhere [4–6]. Results: In the years 1999– 2009, in Silesia voivodeship, 20 682 cases of RJG were diagnosed, i.e. 53.5% among males and 46.5% among females. Age-adjusted rate for the whole Silesia voivodeship is 31.4 per 100 thousands to men and 19.5/100 thousands to women. In comparison between two extremely periods (1999–2009 : 2006–2009), age – adjusted incidence rates among men increased about 2.9%, and among women decreased about 6.5%. The distribution of age-standardized colorectal cancer rates within Silesia voivodeship, in the years 1999–2009, taking into account 36 counties – was very unequal so among males and at the same among females. But the most important epidemiological problem was the endemic areas with significantly biggest incidence rates among males: towns on the law of county: Częstochowa, Katowice, Bielsko-Biała and counties: mikołowski and wodzisławski; among females the endemic areas of this type were Bielsko-Biała town and his county. Conclusions: 1) Within Silesia voivodeship were revealed the endemic areas at statistically significantly high or low (in a long-time) then the overall incidence rate for the colorectal cancer among men and women. 2) The endemic areas with the biggest incidence colorectal rates (fig. 1D and 2D), it indications to priority screenings.
Wstęp: Nowotwory jelita grubego (C18-C21, wg Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, X rewizja, tu: rak jelita grubego = RJG), to duży problem społeczno-kliniczny. Na ogół częstość zachorowań na RJG charakteryzuje się – w zależności od poszczególnych krajów lub w ich obrębie wielu regionów (dla przykładu: woj. śląskie) – dużym zróżnicowaniem. Stąd próba poszukiwania endemii z długotrwale występującymi największymi i najmniejszymi współczynnikami zachorowalności na RJG w mniejszej skali populacyjnej, co ułatwi walkę z tymi nowotworami. Materiał i metody: W latach 1999–2009 na RJG zachorowały ogółem 20 682 osoby. W oparciu o te dane oraz dane demograficzne obliczono wielorakie rodzaje współczynników. Wszystkie procedury statystyczne zostały szczegółowo opisane gdzie indziej [4–6]. Wyniki: W latach 1999–2009 na terenie woj. śląskiego rozpoznano ogółem u obu płci 20682 przypadki RJG, tj. 53,5% wśród mężczyzn i 46,5% u kobiet. Standaryzowany współczynnik zachorowalności na te nowotwory wyniósł dla mężczyzn w woj. śląskim 31,4/100 tys., a dla kobiet 19,5/100 tys. W porównaniu 2 okresów skrajnych (1999–2002 : 2006–2009) zachorowalność wśród mężczyzn wzrosła o 2,9%, a u kobiet obniżyła się o 6,5%. Rozkład standaryzowanych współczynników zachorowalności na RJG w obrębie woj. śląskiego w latach 1999–2009 – biorąc pod uwagę 36 powiatów – był bardzo nierównomierny, tak wśród mężczyzn jak i kobiet. Ale najważniejszy problem epidemiologiczny stanowią endemie z istotnie największymi współczynnikami zachorowalności wśród mężczyzn: miasta na prawach powiatu: Częstochowa, Katowice, Bielsko-Biała oraz powiaty: mikołowski i wodzisławski; wśród kobiet endemię takiego typu stanowiło miasto Bielsko-Biała oraz powiat bielsko-bialski. Wnioski: 1) Na terenie województwa śląskiego istnieją endemie o statystycznie istotnie wysokich i niskich (długotrwałych) współczynnikach zachorowalności na raka jelita grubego, tak wśród mężczyzn jak i kobiet. 2) Endemie z największymi współczynnikami zachorowalności na raka jelita grubego (ryc. 1D i 2D), to wskazania do priorytetowych działań skryningowych.

Źródło:

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine; 2013, 16, 3; 20-27
1505-7054
2084-6312

Pojawia się w:

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:

Rozszerzona profilaktyka w leczeniu długotrwałej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej rywaroksabanem u pacjentów po poważnym zabiegu w obrębie miednicy i jamy brzusznej – omówienie bezpieczeństwa i wczesnych wyników

Autorzy:

Tyselskyi, Volodymyr
Wong, Daniel
Tryliskyy, Yegor
Poylin, Vitaliy
Kebkalo, Andrey

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391825.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

chirurgia jelita grubego
rywaroksaban
ŻChZZ
żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Opis:

Wstęp: Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ), będąca następstwem operacji jelita grubego, jest dobrze udokumentowanym powikłaniem, w związku z czym zaleca się rozszerzoną profilaktykę po wypisie ze szpitala. Rywaroksaban, będący inhibitorem aktywnego czynnika X, to podawana raz dziennie tabletka zatwierdzona w leczeniu ŻChZZ oraz profilaktyce po operacjach ortopedycznych. Cel: Celem badania jest ocena bezpieczeństwa rywaroksabanu w rozszerzonej profilaktyce u pacjentów po poważnym zabiegu w obrębie miednicy i jamy brzusznej. Metody: Dokonano retrospektywnej analizy pacjentów po poważnej operacji jelita grubego wykonanej w szpitalu regionalnym w Kijowie na Ukrainie. Chorzy otrzymali okołooperacyjną profilaktykę ŻChZZ w formie podskórnych iniekcji heparyny, a następnie rywaroksaban przez 30 dni. Odnotowano występowanie poważnego oraz niewielkiego krwawienia, przy czym konieczna była transfuzja krwi oraz ponowna interwencja. W 30. dniu po operacji pacjenci wzięli udział w wywiadzie telefonicznym w celu oceny przestrzegania zaleceń dotyczących przyjmowania leku oraz satysfakcji ze schematu leczenia. Wyniki: W badaniu udział wzięła grupa 51 pacjentów, których średni wiek wynosił 62,4 lat. W 71% przypadków zabieg dotyczył jamy brzusznej, w 29% miednicy, zaś w 59% operację wykonano laparoskopowo. Wystąpił jeden epizod poważnego krwawienia w obrębie jamy brzusznej, w którym konieczny był powrót do sali operacyjnej. Ponadto pojawiły się dwa epizody niewielkiego stopnia krwawienia, niewymagające interwencji. W badanej grupie nie stwierdzono zdarzeń ŻChZZ. Wskaźnik odpowiedzi na wywiad telefoniczny wyniósł 100%. Spośród wszystkich osób, jedna zgłosiła ukończenie pełnego cyklu leczenia rywaroksabanem. Pacjenci zgłaszali, że łatwo im było przestrzegać zaleceń profilaktyki doustnej i preferowali tę metodę w porównaniu do zastrzyków. Wniosek: Wdrożenie rozszerzonej profilaktyki rywaroksabanem jest łatwe, bezpieczne i nie prowadzi do zwiększenia częstości krwawienia pooperacyjnego.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 6; 22-27
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:

Leczenie chirurgiczne guzów neuroendokrynnych jelita grubego w lokalizacji pozawyrostkowej

Autorzy:

Maryański, Jan
Cyran-Chlebicka, Agata
Szczepankiewicz, Benedykt
Cebulski, Włodzimierz
Słodkowski, Maciej
Wroński, Marek

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392712.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

guz neuroendokrynny jelita grubego
nowotwory przewodu pokarmowego
chirurgia kolorektalna

Opis:

Wstęp: Guzy neuroendokrynne jelita grubego w lokalizacji pozawyrostkowej stanowią rzadkie nowotwory przewodu pokarmowego o zróżnicowanym charakterze biologicznym. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 15 chorych leczonych chirurgicznie z powodu guza neuroendokrynnego okrężnicy lub odbytnicy (M/K = 3:12, średnia wieku: 62,9 lat). Zróżnicowany guz neuroendokrynny (NET G1-G2) rozpoznano u 5 chorych, a raka neuroendokrynnego stwierdzono u 10 chorych. Przeprowadzono retrospektywną analizę cech kliniczno-patologicznych i wyników leczenia chirurgicznego. Wyniki: Mediana wieku chorych ze zróżnicowanym NET była znamiennie niższa niż mediana wieku chorych z rakiem neuroendokrynnym (53 lata vs 68 lat; p = 0,03). Guzy NET G1-G2 były znamiennie mniejsze niż raki neuroendokrynne (4 cm vs 6,4 cm; p = 0,02). Nie było różnic między grupami pod względem umiejscowienia guza, miejscowego naciekania, częstości przerzutów do węzłów chłonnych i przerzutów odległych. U wszystkich chorych wykonano częściową resekcję jelita grubego. Resekcja była doszczętna onkologicznie u trzech z pięciu chorych w grupie z NET G1-G2 i u pięciu z 10 chorych w grupie z NEC (p = 1,0). Ogólne przeżycie było znamiennie wyższe w grupie NET G1-G2 w porównaniu z chorymi z rakiem neuroendokrynnym (p = 0,005). Mediana przeżycia chorych z rakiem neuroendokrynnym wyniosła tylko 4,8 miesięcy, podczas gdy mediana przeżycia u chorych z guzami NET G1-G2 nie została osiągnięta w okresie obserwacji o medianie 69 miesięcy. Trzyletnie przeżycie w grupie chorych z NET G1-G2 wynosiło 100% , w grupie z NEC tylko 27%. Wnioski: Zróżnicowane guzy neuroendokrynne i rak neuroendokrynny jelita grubego cechują się porównywalną skłonnością do rozsiewu, ale różnym znaczeniem prognostycznym przerzutów.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 3; 7-12
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:

Stare i nowe oblicze aspiryny
Old and new face of aspirin

Autorzy:

Zdrojewicz, Zygmunt
Jagodziński, Adam
Kowalik-Jagodzińska, Małgorzata
Zielińska, Ewa

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1034870.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

choroba układu sercowo-naczyniowego
kwas acetylosalicylowy
profilaktyka
rak jelita grubego

Opis:

Salicylic acid has been known as a therapeutic substance since antiquity. Since its inception, acetylsalicylic acid, i.e. its original acetylated derivative, has become one of the most popular analgesic substances. Over the years, it has gained the recognition of cardiologists, and its potential antineoplastic effects have been recently studied. By inhibiting cyclooxygenase 2 (COX-2), the drug reduces the formation of prostaglandins, which relieves inflammation, eases swelling and lowers fever. Moreover, aspirin has an anticoagulant effect owing to its inhibition of cyclooxygenase 1 (COX-1). The prophylactic outcome of acetylsalicylic acid in patients with cardiovascular diseases is undeniable, but its benefits in individuals without cardiac disease are controversial. However, research is ongoing to identify the group of beneficiaries of primary prevention precisely, and the results are expected in the near future. Another field of action of acetylsalicylic acid which is currently under investigation is related to the potential antineoplastic effect of the drug. Nowadays, most of the data indicate its positive effects in patients with a positive history of colorectal proliferative diseases. The antineoplastic activity of the drug is based on the inhibition of COX-2, an enzyme stimulating cell divisions. Therefore, the effect of the medicine may be visible in tumours characterised by an overexpression of this enzyme. A positive response to aspirin also depends on the human genome and specific mutations in cancer cells. By acting on platelet COX-1, aspirin reduces the metastatic potential of cancer, as platelet-derived substances promote the formation of metastases. To sum up, only a selected group of patients exhibit sensitivity to the anticancer effects of the drug. Nevertheless, the use of aspirin could turn out to be dangerous in people with a high risk of complications, so each patient should be treated individually.
Kwas salicylowy jako substancja lecznicza był znany już w starożytności. Odkąd powstał kwas acetylosalicylowy (potocznie zwany później aspiryną) – jego oryginalna acetylowana pochodna – lek ten stał się jedną z najpopularniejszych substancji przeciwbólowych. W miarę upływu lat zyskał on uznanie kardiologów, a ostatnio badane jest jego potencjalne działanie przeciwnowotworowe. Aspiryna poprzez inhibicję cyklooksygenazy 2 (COX-2) zmniejsza powstawanie prostaglandyn, co ogranicza stan zapalny, zmniejsza obrzęk oraz zwalcza gorączkę, a dzięki hamującemu wpływowi na cyklooksygenazę 1 (COX-1) działa antykoagulacyjnie. Profilaktyczne działanie kwasu acetylosalicylowego u osób obciążonych chorobami układu sercowo-naczyniowego jest niepodważalne, natomiast kontrowersyjne jest jego stosowanie u osób nieobciążonych kardiologicznie. Trwają jednak badania mające na celu definitywne określenie grupy beneficjentów profilaktyki pierwotnej. Wyniki będą znane w najbliższej przyszłości. Kolejnym obecnie badanym polem działania kwasu acetylosalicylowego jest jego potencjalne działanie przeciwnowotworowe. Obecnie najwięcej danych wskazuje na jego pozytywny wpływ u osób z dodatnim wywiadem w kierunku chorób rozrostowych jelita grubego oraz odbytnicy. Działanie antyproliferacyjne leku polega na hamowaniu COX-2, która pobudza podziały komórkowe. Dlatego też efekt jego działania może być widoczny w nowotworach cechujących się zwiększoną ekspresją tego enzymu. Pozytywna odpowiedź na aspirynę zależy od genomu danej osoby, jak również od określonych mutacji w komórkach nowotworowych. Lek ten, działając na płytkową COX-1, zmniejsza potencjał metastatyczny raka, gdyż substancje pochodzące z płytek krwi promują powstawanie przerzutów. Reasumując, można stwierdzić, że tylko wybrana grupa pacjentów jest wrażliwa na przeciwnowotworowe działanie kwasu acetylosalicylowego, a u osób z dużym ryzykiem powikłań jego stosowanie mogłoby się okazać niebezpieczne, dlatego do przypadku każdego chorego należy podchodzić indywidualnie.

Źródło:

Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 369-375
1734-1531
2451-0742

Pojawia się w:

Pediatria i Medycyna Rodzinna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:

Akceptacja choroby u pacjentów z rakiem jelita grubego
Acceptance of disease in patients with colorectal cancer

Autorzy:

Kaleta-Pilarska, Angelina

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2047871.pdf

Data publikacji:

2022-06-03

Wydawca:

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Tematy:

rak jelita grubego
akceptacja
choroba nowotworowa
colorectal cancer
acceptance
cancer

Opis:

WSTĘP: Ze względu na znaczenie dla zdrowia publicznego problemu, jakim jest poznanie czynników psychologicznych mogących mieć znaczenie dla przebiegu choroby nowotworowej, zrealizowano badanie, którego celem była ocena czę-stości i uwarunkowań akceptacji choroby u pacjentów z rakiem jelita grubego w okresie bezpośrednio poprzedzającym interwencję chirurgiczną. MATERIAŁ I METODY: W badaniu kwestionariuszowym wzięło udział 200 pacjentów z rozpoznanym rakiem jelita grubego. W celu zidentyfikowania ostatecznych predyktorów mających wpływ na akceptację choroby nowotworowej wykonano analizę regresji logistycznej wraz z weryfikującą parametryzacją za pomocą automatycznej selekcji wstecznej. WYNIKI: Nieco ponad połowa badanych (56,5%) z rakiem jelita grubego w okresie bezpośrednio poprzedzającym interwencję chirurgiczną nie akceptuje swojej choroby. Wpływ na akceptację choroby miały zmienne: występowanie raka jelita grubego w rodzinie oraz zadowolenie z opieki medycznej. WNIOSKI: Częstsza akceptacja choroby nowotworowej jelita grubego występuje u pacjentów deklarujących zadowolenie z opieki medycznej oraz u pacjentów, u których rak jelita grubego występował w rodzinie.
INTRODUCTION: Because of the importance of the problem for public health, which is the knowledge of psychological factors that may affect the course of cancer, a study was carried out to assess the frequency and determinants of disease acceptance in patients with colorectal cancer in the period immediately preceding the surgical intervention. MATERIAL AND METHODS: 200 patients with colorectal cancer participated in the questionnaire study. In order to identify the final predictors influencing the acceptance of cancer, logistic regression analysis was performed along with the verification of parametrization using the automatic backward selection method. RESULTS: Slightly more than half of the respondents (56.5%) with colorectal cancer do not accept their disease in the period immediately preceding the surgical intervention. Among the determinants influencing the acceptance of the disease were the following variables: family history of colorectal cancer and satisfaction with medical care. CONCLUSIONS: More frequent acceptance of colorectal cancer occurs in patients who declare satisfaction with medical care and among patients with a family history of colorectal cancer.

Źródło:

Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2022, 76; 47-52
1734-025X

Pojawia się w:

Annales Academiae Medicae Silesiensis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:

Świadomość i wiedza na temat raka jelita grubego

Autorzy:

Lewandowski, Miłosz
Lipiński, Przemysław
Bednarski, Igor
Mik, Michał
Dziki, Adam

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391793.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

kolonoskopia
rak jelita grubego
rak odbytnicy
rak okrężnicy
stomia
świadomość

Opis:

Wprowadzenie: Rak jelita grubego (RJG) jest trzecim pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u mężczyzn i drugim u kobiet. Choroba ta stanowi istotny problem cywilizacyjny i społeczny. Cel: Celem pracy jest ocena w grupie badanej świadomości i wiedzy o RJG, jego diagnostyce i leczeniu. Materiał i metody: W grupie badanej rozprowadzono internetowy formularz ankietowy dotyczący zagadnień związanych z RJG, następnie wykonano analizę statystyczną oraz interpretację uzyskanych wyników badania. Wyniki: Po przeprowadzeniu analiz stwierdzono, że znaczny odsetek badanej populacji posiada podstawową wiedzę i świadomość w zakresie RJG. Jednocześnie, około połowa ankietowanych nie uważa się za osoby dostatecznie poinformowane o tej chorobie. Wnioski: Z uwagi na skalę problemu, jaki stanowi RJG, konieczne jest przeprowadzenie szerzej zakrojonych działań, mających na celu propagowanie wiedzy na temat tej choroby. Celowe byłoby przeprowadzenie tego typu badania na większej i bardziej zróżnicowanej socjoekonomicznie populacji.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 2; 34-41
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:

Związek polimorfizmów genów MCP-1 i CCR2 z występowaniem raka jelita grubego

Autorzy:

Walczak, Anna
Przybyłowska-Sygut, Karolina
Sygut, Andrzej
Cieślak, Adrianna
Mik, Michał
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Majsterek, Ireneusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1393355.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

rak jelita grubego
MCP-1
CCR-2
polimorfizmy pojedynczych nukleotydów

Opis:

Cel badania: Oceniono związek pomiędzy występowaniem wariantów dwóch polimorfizmów pojedynczego nukleotydu -2518 A/G MCP-1 oraz 190 G/A CCR2 z rakiem jelita grubego (RJG). Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z różnym stopniem zaawansowania RJG oraz osoby zdrowe. Genotypy oznaczono metodą reakcji łańcuchowej polimerazy – polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP-PCR). Wyniki: Zaobserwowano związek pomiędzy rakiem jelita grubego i genotypem GG polimorfizmu -2518 G/A MCP-1. Nie zaobserwowano natomiast istotnej statystycznie korelacji pomiędzy RJG a polimorfizmem 190 A/G CCR2. Wnioski: Wyniki tego badania potwierdzają hipotezę, że polimorfizm w promotorze genu MCP-1 może przyczyniać się do rozwoju raka jelita grubego.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 1-5
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:

Wpływ polimorfizmu Ser326Cys genu OGG1 na poziom uszkodzeń oksydacyjnych DNA u pacjentów z rakiem jelita grubego

Autorzy:

Kabzinski, Jacek
Walczak, Anna
Dziki, Adam
Mik, Michał
Majsterek, Ireneusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1392887.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

rak jelita grubego
OGG1
8-oksoguanina
naprawa DNA
uszkodzenia oksydacyjne

Opis:

W wyniku działania reaktywnych form tlenu na komórki dochodzi do szerokiego zakresu uszkodzeń zarówno organelli komórkowych, jak i cząsteczek, w tym DNA. Uszkodzenia oksydacyjne w obrębie materiału genetycznego prowadzić mogą do akumulacji mutacji i w konsekwencji do transformacji nowotworowej. Glikozylaza OGG1 – składowa systemu naprawy Base Excision Repair (BER) – to jeden z enzymów zapobiegających nadmiernej akumulacji 8-oksoguaniny (8-oxG), która jest najczęstszym związkiem powstającym w wyniku oksydacyjnego uszkodzenia DNA. W przypadku zmian strukturalnych OGG1 wynikających z wariantów polimorficznych obserwować możemy znaczący wzrost stężenia 8-oxG. Powiązanie poszczególnych polimorfizmów systemów naprawy DNA ze zwiększonym ryzykiem raka jelita grubego pozwoli na kwalifikację pacjentów do grup podwyższonego ryzyka i objęcie ich programem profilaktycznym. Cele pracy: Określenie poziomu uszkodzeń oksydacyjnych DNA oraz analiza rozkładu polimorfizmu Ser326Cys genu OGG1 w grupie pacjentów z rakiem jelita grubego i w grupie kontrolnej w populacji polskiej. Materiał i metody: Jako materiał wykorzystano DNA wyizolowane z krwi pobranej od 174 pacjentów ze zdiagnozowanym rakiem jelita grubego. Grupę kontrolną stanowiło 176 zdrowych osób. Poziom uszkodzeń oksydacyjnych określono na podstawie analizy ilości 8-oksguaniny, używając HT 8-oxo-dG ELISA II Kit. Genotypowanie przeprowadzono metodą TaqMan. Wyniki: Uzyskane wyniki wskazują, iż polimorfizm Ser326Cys genu OGG1 zwiększa ryzyko występowania RJG oraz jest powiązany ze znacząco zwiększonym poziomem 8-oksoguaniny. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników wnioskujemy, że polimorfizm Ser326Cys genu OGG1 może modulować ryzyko występowania raka jelita grubego poprzez zwiększony poziom uszkodzeń oksydacyjnych DNA.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 2; 13-15
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:

Czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów (G-CSF) jako nowy biomarker w spersonalizowanej terapii raka jelita grubego?
Granulocyte colony stimulating factor (G-CSF) as a new biomarker for personalized treatment of colorectal cancer?

Autorzy:

Wawrzyniec, K.
Kawczyk-Krupka, A.
Flak, B.
Ibrahim, O.
Sieroń, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/261427.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej

Tematy:

G-CSF
rak jelita grubego
terapia spersonalizowana
colon cancer
personalized therapy

Opis:

Rak jelita grubego jest drugą przyczyną zgonów w populacji pacjentów onkologicznych. Pomimo ciągłego rozwoju metod diagnostycznych, wprowadzania programów badań przesiewowych, systematycznej kontroli pacjentów będących już po interwencji chirurgicznej lub chemioterapii, osiągane finalne efekty przeżycia chorych z rakiem jelita grubego nie są zadowalające. Przyczyną tak niesatysfakcjonujących wyników jest częste wykrywanie choroby już w zaawansowanym stadium, gdyż u co trzeciego chorego w momencie rozpoznania raka jelita grubego potwierdzone są przerzuty. Powszechnie stosowane, celem detekcji zmian nowotworowych i późniejszej kontroli nawrotu choroby, markery CEA i CA 19-9 nie są wystarczające. Z tego powodu konieczne są dalsze poszukiwania znaczników, które w połączeniu z dotychczas stosowanymi elementami diagnostycznymi, umożliwią z wysoką czułością i swoistością wykrycie raka, wznowy i progresji choroby oraz pozwolą przewidzieć przebieg, a także prawdopodobną odpowiedź na standardowe leczenie. Oparcie podejmowanych decyzji na takich danych i kwalifikowanie pacjenta do niestandardowego schematu leczniczego umożliwi w większym stopniu wdrożenie zindywidualizowanej terapii, która powinna odgrywać podstawową rolę w leczeniu.
The colorectal cancer (CRC) is the second cause of death in the entire population of oncological patients. Despite of the development of diagnostic methods, screening programs, monitoring of patients after surgery or chemotherapy, results of survival rates are not satisfactory. The reason is that frequently the detection of the disease takes place already at the advanced stage, as every third patient at the time of diagnosis of CRC has already metastases. CEA and CA 19-9 markers are commonly used to detect cancer and to monitor the disease recurrence, are not sufficient. For this reason it becomes necessary to introduce new additional markers that will enable a higher sensitivity and specificity for detecting cancer, it’s recurrence and progression and will be helpful to predict the course of disease and response to standard therapy. Basing on an advanced diagnosis, an individualized therapy implementation will be possible. This approach should play a key role in the proper treatment.

Źródło:

Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2013, 19, 3; 148-153
1234-5563

Pojawia się w:

Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:

Rola mesalazyny w chemoprewencji raka jelita grubego
The role of mesalazine in the chemoprevention of colorectal cancer

Autorzy:

Wasilewski, Andrzej
Cygankiewicz, Adam

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1032840.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Łódzkie Towarzystwo Naukowe

Tematy:

mesalazyna
chemoprewencja
nowotworzenie
rak jelita
grubego
mesalazine
chemoprevention
carcinogenesis
colon cancer

Opis:

Colorectal cancer (CRC) is the fourth most commonly diagnosed cancer in females and the third in males. Every year there are more than a million new cases of colorectal cancer and more than six hundred thousand patients die. The risk factors of colorectal cancer include unhealthy lifestyle, genetic predisposition (found in about 25% of cases) and chronic colon inflammation i.e., ulcerative colitis and Crohn's disease. Many studies suggested the protective effect of nonsteroidal anti-inflammatory drugs, including mesalazine, on the chemoprevention of colorectal cancer. Studies have shown that the regular intake of mesalazine reduces the risk of developing colorectal polyps and cancer by its multidirectional action. Anti-inflammatory mechanisms include the modulation of inflammatory cytokine production, COX inhibition and impact on NF-κB and PPARδ pathways. Consequently, mesalazine inhibits, or at least delays, the processes of carcinogenesis.
Rak jelita grubego (RJG) jest czwartym najczęściej rozpoznawanym rakiem u kobiet i trzecim u mężczyzn. Każdego roku stwierdza się ponad milion nowych zachorowań i ponad sześćset tysięcy zgonów z powodu RJG. Do czynników ryzyka RJG zalicza się niezdrowy styl życia, predyspozycje genetyczne (stwierdzane w około 25% przypadków zachorowań) oraz choroby zapalne jelit. Wśród pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i chorobą Leśniowskiego-Crohna występuje podwyższone ryzyko zachorowania na RJG. Wiele badań wykazało ochronne działanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, w tym mesalazyny, w chemoprewencji raka jelita grubego. Badania wykazały, że regularne przyjmowanie mesalazyny - dzięki jej wielokierunkowemu działaniu - powodowało redukcję rozwoju polipów jelita grubego i transformacji nowotworowej komórek jelita grubego. Przeciwzapalne mechanizmy działania mesalazyny polegają na modulowaniu produkcji cytokin zapalnych, hamowaniu cyklooksygenazy oraz odziaływaniu na szlaki sygnałowe z udziałem czynnika transkrypcyjnego NF-κB i receptorów PPARδ. W konsekwencji mesalazyna hamuje, bądź przynajmniej opóźnia, procesy nowotworzenia.

Źródło:

Folia Medica Lodziensia; 2014, 41, 2; 121-137
0071-6731

Pojawia się w:

Folia Medica Lodziensia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:

Miejscowe zajęcie dolnego odcinka układu moczowego w pierwotnym raku jelita grubego – wyniki resekcji en bloc

Autorzy:

F.Hartwig, Morten
Bulut, Orhan
Niebuhr, Malene
Thind, Peter
Steven, Kenneth
Bülow, Steffen

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1393989.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

resekcja en bloc
rak jelita grubego
pęcherz
gruczoł krokowy
cystoprostatektomia
cystektomia

Opis:

Naciekanie narządów układu moczowego spowodowane zaawansowanym rakiem jelita grubego może utrudniać chirurgiczne uzyskiwanie marginesu operacyjnego wolnego od nacieku raka. Celem pracy była ocena wyników chorych na raka jelita grubego z naciekaniem narządów dolnego odcinka układu moczowego. Materiał i metodyka. Jest to kohortowe badanie retrospektywnie oceniające wyniki chirurgiczne i patologiczne po resekcji raka jelita grubego wraz z sąsiednimi narządami układu moczowego w związku z zaawansowanym rakiem jelita grubego. Do badania włączano pacjentów z pierwotnym rakiem jelita grubego z naciekaniem narządów układu moczowego, u których podjęto próbę pierwotnej resekcji. Wyniki. W badaniu wzięło udział 31 pacjentów, którzy zostali poddani leczeniu chirurgicznemu na naszym oddziale w latach 1997–2012. Mediana wieku wynosiła 65 lat (zakres 44-77 lat). U 17 chorych wykonano częściową cystektomię, u 1 częściową prostatektomię, u 8 cystoprostatektomię, u 2 cystektomię i u 3 prostatektomię. Całkowita chorobowość wyniosła 71% (95% przedział ufności (CI): 55-84%, n = 22). Śmiertelność 30-dniowa wyniosła 10% (95% CI: 0-23%, n = 3). U 27 spośród 31 pacjentów uzyskano margines operacyjny wolny od nacieku raka. U 4 z 28 pacjentów rozwinęły się przerzuty odległe (14%, 95% CI: 4-29%), u 11% wystąpiła wznowa miejscowa (95% CI: 0-25%, n = 3). Mediana okresu obserwacyjnego wyniosła 41 mies. (zakres 0–150 mies.). Badanie histopatologiczne wykazało naciekanie nowotworowe w przypadku 52% (95% CI: 35-69%, n = 15) resekowanych narządów układu moczowego. Całkowite przeżycie 5-letnie wynosiło 70%. Przeżycie 5-letnie w grupie poddanej radykalnej resekcji wynosiło 74%. Wnioski. Resekcja en bloc raka jelita grubego wraz z sąsiednimi narządami układu moczowego wiąże się z wysokim wskaźnikiem chorobowości. Jednak nadal w większości przypadków możliwe jest uzyskanie marginesu operacyjnego wolnego od nacieku raka.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 169-181
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:

Przepuklina wewnętrzna po laparoskopowej operacji jelita grubego: doświadczenie pojedynczego ośrodka

Autorzy:

Svraka, Melina
Wilhelmsen, Michał
Bulut, Orhan

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1393372.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

przepuklina wewnętrzna
laparoskopowa kolektomia
niedrożność jelita cienkiego
skręt jelita
chirurgia jelita grubego

Opis:

Streszczenie: Chociaż do rozwoju wewnętrznej przepukliny po laparoskopowej operacji jelita grubego dochodzi rzadko, ma ona poważne konsekwencje i wiąże się ze śmiertelności sięgającą 20%. Cel badania: Celem pracy było opisanie naszego doświadczenia w zakresie zabiegów dotyczących wewnętrznych przepuklin powstałych w wyniku operacji laparoskopowych jelita grubego w naszym ośrodku. Materiały i metody: Od 2009 do 2015 roku wykonano ponad 1093 operacji laparoskopowych jelita grubego. U sześciu pacjentów poddanych tej operacji zdiagnozowano wewnętrzną przepuklinę. Dane zostały pozyskane z dokumentacji pacjentów i przeanalizowane retrospektywnie. Pod uwagę brano przebieg okołooperacyjny i wyniki leczenia. Wyniki: Wszyscy pacjenci byli operowani z powodu raka jelita grubego. U dwóch chorych wykryto niedokrwienie w trakcie laparotomii. Dwóch pacjentów zostało poddanych endoskopowemu badaniu przed operacją. U jednego pacjenta wykryto raka jelita grubego w trakcie przesiewowej kolonoskopii. Jeden pacjent zmarł po laparotomii. Wnioski: Wewnętrzna przepuklina powstała w wyniku laparoskopowej operacji jelita grubego może mieć wpływ na wzrost śmiertelności. Należy podjąć więcej wysiłku w celu zidentyfikowania czynników ryzyka, ponieważ mogłoby to pomóc określić, którzy pacjenci są w stanie odnieść korzyść z zamknięcia ubytku krezki podczas laparoskopowej operacji jelita grubego.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 19-22
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:

Wpływ wytworzenia zbiornika jelitowego typu J na życie seksualne pacjentów po proktokolektomii

Autorzy:

Kluska, Piotr
Dzika-Andrysiak, Katarzyna
Mik, Michał
Zelga, Piotr
Włodarczyk, Marcin
Kujawski, Ryszard
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Trzciński, Radzisław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391531.pdf

Data publikacji:

2021

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

jakość życia seksualnego
proktokolektomia odtwórcza
rodzinna polipowatość gruczolakowata
wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Opis:

Wstęp: Proktokolektomia odtwórcza (RPC-IPAA) jest „złotym standardem” w leczeniu chirurgicznym chorych z: wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, rodzinną polipowatością gruczolakowatą i innymi chorobami jelita grubego wymagającymi kolektomii. Zabieg polega na usunięciu jelita grubego i odbytnicy oraz wytworzeniu zbiornika jelitowego z ostatniej pętli jelita krętego, a następnie zespoleniu zbiornika jelitowego z kanałem odbytu. Jak każda procedura chirurgiczna, tak również ta, niesie za sobą ryzyko powikłań, zarówno wczesnych, jak i późnych. Wśród późnych powikłań pooperacyjnych wymienia się m.in. zaburzenia funkcji seksualnych. Cel: Celem niniejszego badania jest ocena jakości życia i aktywności seksualnej u pacjentów po RPC-IPAA operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Materiał i metody: Grupę badaną stanowili pacjenci w wieku od 19 do 79 lat, leczeni w naszej Klinice w latach 2010–2019. Badanie zostało przeprowadzone na podstawie ankiety składającej się z 50 pytań dotyczących: stanu społecznego i psychicznego, wywiadu chorobowego i dotychczasowego leczenia oraz jakości życia seksualnego przed i po leczeniu operacyjnym. Skala oceny i jakości życia seksualnego była 5-stopniowa (bardzo niska, niska, średnia, wysoka, bardzo wysoka). W ankiecie wzięło udział 30 osób (21 mężczyzn i 9 kobiet). Najczęstszą przyczynę kwalifikacji RPC-IPAA wśród badanych chorych stanowiło wrzodziejące zapalenie jelita grubego (80%), rzadziej – rodzinna polipowatość gruczolakowata (16,6%) oraz synchroniczny rak jelita grubego (3,3%). U zdecydowanej większości operacja została wykonana powyżej 10 lat trwania choroby, a zbiornik jelitowy w chwili badania funkcjonował powyżej roku. Ponadto oceniano wpływ przyjmowania kortykosteroidów przed zabiegiem oraz wpływ powikłań pooperacyjnych na jakość i aktywność seksualną chorych. Wyniki: Czterdzieści sześć procent pacjentów oceniało aktywność seksualną przed zabiegiem na wysoką lub bardzo wysoką, a 13% na niską lub bardzo niską. Po zabiegu operacyjnym 23% pacjentów oceniło aktywność seksualną na wysoką lub bardzo wysoką, a 36,6% na niską lub bardzo niską (p = 0,07). Zauważono również, że przyjmowanie kortykosteroidów przed leczeniem operacyjnym pogarszało jakość życia seksualnego po zabiegu (p = 0,07 aktywności seksualnej, p = 0,04 dla jakości życia seksualnego). Wśród ankietowanych kobiet żadna nie stosowała sztucznego nawilżania miejsc intymnych w czasie stosunków płciowych. Po zabiegu jedynie 1 osoba zadeklarowała rozpoczęcie stosowania sztucznego nawilżania miejsc intymnych (p = 0,5). Wśród ankietowanych mężczyzn żaden nie korzystał ze środków farmakologicznych wspomagających uzyskać erekcję, natomiast po zabiegu aż 33% ankietowanych zgłosiło konieczność ich stosowania (p = 0,008). Zarejestrowano także inne pooperacyjne zaburzenia funkcji seksualnych, m.in.: dyspareunię (13,3%), zaburzenia czucia sfer intymnych, zaparcia, nietrzymanie stolca, nietrzymanie moczu. Wnioski: Wśród badanych przez nas pacjentów aktywność i jakość życia seksualnego uległy pogorszeniu po zabiegu RPC-IPAA.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 1; 19-24
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:

Ocena zmiany składu masy ciała przy pomocy impedancji bioelektrycznej u pacjentów operowanych z powodu raka trzustki, żołądka i jelita grubego

Autorzy:

Dzierżek, Przemysław
Kurnol, Krzysztof
Hap, Wojciech
Frejlich, Ewelina
Diakun, Agata
Karwowski, Adrian
Kotulski, Krzysztof
Rudno-Rudzińska, Julia
Kielan, Wojciech

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391799.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

impedancja bioelektryczna
rak jelita grubego
rak trzustki
rak żołądka
skład masy ciała

Opis:

Wstęp: Odpowiedni poziom odżywienia jest istotny w okresie rekonwalescencji u pacjentów poddawanych dużym zabiegom operacyjnym, w szczególności z powodu choroby nowotworowej. Impedancja bioelektryczna (BIA; Bioelectrical Impedance Analysis) to technika szeroko stosowana do oceny składu masy ciała. Pomiar BIA jest łatwy w wykonaniu, szybki, tani i powtarzalny. Materiał i metody: Oceniano skład masy ciała 56 pacjentów (25 kobiet i 31 mężczyzn) hospitalizowanych i operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu w latach 2017–2018, przy pomocy impedancji bioelektrycznej. Wyniki: Średnia utrata masy ciała w 4. dobie pooperacyjnej wynosi 1,32%, a w dniu wypisu – 4,23% w stosunku do masy ciała przy przyjęciu do oddziału. Zawartość procentowa tkanki tłuszczowej (FM – Fatt Mass) u pacjentów przyjmowanych do oddziału znajduje się powyżej zakresu normy. Zmiana w składzie masy ciała u pacjentów hospitalizowanych dotyczy głównie ilości tkanki tłuszczowej i wody zewnątrz- i wewnątrzkomórkowej (ECW – Extracellular Water; ICW – Intracellular Water). Wnioski: Impedancja bioelektryczna może być łatwą i skuteczną metodą oceniającą skład masy ciała i jego zmianę u osób poddawanych dużym zabiegom operacyjnym. Spośród analizowanych grup, pacjenci operowani z powodu raka trzustki tracą największy odsetek masy ciała do momentu wypisu z oddziału. Utrata masy ciała następuje głównie jako utrata tkanki tłuszczowej (FM).

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 2; 8-11
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:

Wiedza mieszkańców gminy Lipno na temat raka jelita grubego
Knowledge of the inhabitants of the Lipno commune about colorectal cancer

Autorzy:

Rybka, Mariola
Strużyńska, Agnieszka

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26429780.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku

Tematy:

rak jelita grubego
wiedza
profilaktyka
zachowania zdrowotne.
colorectal cancer
knowledge
prevention
health behaviour.

Opis:

Wstęp. Rak jelita grubego należy do najczęściej występujących nowotworów przewodu pokarmowego niezależnie od płci. Najczęściej dotyczy obszaru odbytnicy. W Polsce dynamika zachorowań jest znacznie większa niż Europie. Obserwuję się wzrostową tendencję zachorowalności i umieralności wśród populacji na raka jelita grubego. Cel. Celem badań było poznanie poziomu wiedzy mieszkańców gminy Lipno na temat raka jelita grubego oraz zakresu nawyków zdrowotnych Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 100 respondentów z terenu gminy i miasta Lipna. Respondenci byli zróżnicowani pod względem wieku, płci, wykształcenia i miejsca zamieszkania. Do oceny zastosowano kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej oraz kwestionariusz IZZ. Wyniki. Grupę badanych stanowiło 100 osób w tym 53% stanowiły kobiety natomiast mężczyźni 47 % , średni wiek respondentów wynosił 44,6 lat. Średnia punktowa poziomu wiedzy badanych wyniosła – 5,82 punktu. Wynik wskazuje na niski poziom wiedzy. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały zróżnicowany poziom wiedzy respondentów oraz różne zachowania zdrowotne. Grupę badanych cechował niski poziom wiedzy na temat profilaktyki raka jelita grubego.
Introduction. Colorectal cancer is one of the most common cancers of the gastrointestinal tract, regardless of gender. Most often it affects the rectal area. In Poland, the dynamics of morbidity is much greater than in Europe. There is an upward trend in the incidence and mortality of colorectal cancer among the population. Aim. The aim of the research was to find out the level of knowledge of the inhabitants of the Lipno commune about colorectal cancer and the range of health habits. Material and methods. The research was carried out on a group of 100 respondents from the commune and city of Lipno. The respondents were diverse in terms of age, sex, education and place of residence. A questionnaire of the own-made questionnaire and the IZZ questionnaire were used for the evaluation. Results. The group of respondents was 100 people, 53% of whom were women, while men - 47%, the average age of the respondents was 44.6 years. The point mean of the level of knowledge of the respondents was - 5.82 points. The result shows a low level of knowledge. Conclusions. The conducted research showed a varied level of respondents' knowledge and different health behaviours. The group of respondents was characterized by a low level of knowledge about the prevention of colorectal cancer.

Źródło:

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2020, 5, 4; 9-24
2451-1846

Pojawia się w:

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:

Serum and salivary chemerin concentrations in patients with colorectal cancer and obesity
Stężenia chemeryny w surowicy i ślinie u pacjentów z rakiem jelita grubego i towarzyszącą otyłością

Autorzy:

Waniczek, Dariusz
Świętochowska, Elżbieta
Lorenc, Zbigniew

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1426936.pdf

Data publikacji:

2021-02-28

Wydawca:

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Tematy:

obesity
colorectal cancer
chemerin
cancer biomarker
rak jelita grubego
otyłość
biomarker nowotworowy
chemeryna

Opis:

INTRODUCTION: Chemerin is an adipokine, whose pro-inflammatory and carcinogenesis-related properties have recently been emphasized. The aim of this study was to examine the concentrations of chemerin in the serum and saliva of healthy subjects and patients with colorectal cancer (CRC) in II and III stage of TNM (tumor, node, metastasis) classification as well as to assess the relationship between the results and the clinical and pathological parameters. MATERIAL AND METHODS: 52 persons were qualified to the study, divided into two equal groups – control and study with cancer in stage II N0 and in stage III N+ according to TNM classification. Inside the groups, subgroups of persons with normal body weight 18.5 ≤ BMI < 25 and obese and overweight persons with a BMI ≥ 25 were distinguished. Serum and saliva chemerin concentrations were determined by immunoenzymatic methods. RESULTS: The median concentrations of chemerin were significantly higher in the study group as compared to the control group both in serum (384.36 ng/ml vs. 170.53 ng/ml) and saliva (15.45 ng/ml vs. 4.57 ng/ml; p < 0.0001). In the subgroups with a BMI above and below 25, we found no significant differences in the concentrations of chemerin either group. There were no significant differences in the levels of chemerin in the serum or saliva between stage II and III stage of TNM (p = 0.82 and p = 0.52). CONCLUSIONS: The assessment of serum and saliva chemerin concentrations in patients with CRC suggests that chemerin may be a valuable biomarker for early diagnosis of CRC. The influence of BMI on the results seems to be insignificant in patients with CRC. It seems that in some cases an easily accepted saliva test can replace a serum one.
WSTĘP: Chemeryna jest hormonem wydzielanym przez adipocyty. W ostatnim czasie zwraca się uwagę na jej właściwości prozapalne i związane z karcynogenezą. Celem pracy było zbadanie stężeń chemeryny w surowicy i ślinie osób zdrowych oraz chorych z rakiem jelita grubego (RJG) w II i III stopniu zawansowania według klasyfikacji TNM (tumor, node, metastasis), a także ocena związku uzyskanych wartości z otyłością oraz wybranymi parametrami kliniczno-patologicznymi. MATERIAŁ I METODY: Do badania zakwalifikowano 52 osoby, które podzielono na dwie równe grupy – kontrolną i badaną z nowotworem w II stopniu zaawansowania z cechą N0 oraz w III stopniu z cechą N+ według klasyfikacji TNM. Wewnątrz grup wyróżniono podgrupy osób o prawidłowej masie ciała (18,5 ≤ BMI < 25) oraz osoby otyłe i z nadwagą (BMI ≥ 25). Stężenia chemeryny w surowicy i ślinie oznaczano metodami immunoenzymatycznymi. WYNIKI: Mediany stężeń chemeryny były istotnie wyższe w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną, zarówno w surowicy (384,36 ng/ml wobec 170,53 ng/ml), jak i ślinie (15,45 ng/ml wobec 4,57 ng/ml; p < 0,0001). W żadnej grupie w podgrupach z BMI powyżej i poniżej 25 nie znaleziono istotnych różnic w stężeniach badanej adipokininy. Nie odnotowano również istotnych różnic stężeń chemeryny w surowicy i ślinie między nowotworami w II i III stopniu zaawansowania TNM (p = 0,82 i p = 0,52). WNIOSKI: Ocena stężeń chemeryny w surowicy i ślinie u pacjentów z RJG sugeruje, że badana adipokina może być cennym biomarkerem wczesnej diagnostyki tego nowotworu. Wpływ BMI na uzyskane wyniki stężeń w surowicy i ślinie wydaje się nieistotny u chorych z RJG. Wydaje się, że w pewnych przypadkach łatwo akceptowane przez chorych badanie śliny może zastąpić badanie surowicy.

Źródło:

Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2021, 75; 11-17
1734-025X

Pojawia się w:

Annales Academiae Medicae Silesiensis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:

Zaburzenia czynności seksualnych u pacjentów z gruczolakorakiem odbytnicy po przedniej resekcji odbytnicy

Autorzy:

Włodarczyk, Marcin
Sobolewska, Justyna
Nowak, Artur
Szewczyk, Martyna
Kluska, Piotr
Dzika, Katarzyna
Darnikowska, Justyna
Mik-Wojtczak, Joanna
Włodarczyk, Jakub
Sobolewska-Włodarczyk, Aleksandra
Trzciński, Radzisław
Dziki, Łukasz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1391991.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

zaburzenia czynności seksualnych
rak jelita grubego
niska przednia resekcja odbytnicy
wyniki leczenia chirurgicznego

Opis:

Wprowadzenie: Przednia resekcja odbytnicy (LAR) jest leczeniem z wyboru u pacjentów z rozpoznanym rakiem odbytnicy. Operacja ta ściśle wiąże się z manipulacją w pobliżu narządów moczowo-płciowych oraz związanych z nimi nerwów i splotów nerwowych. Może to prowadzić do uszkodzenia nerwów współczulnych i przywspółczulnych w obrębie miednicy. W związku z tym istotnym problemem pozostaje utrata funkcji seksualnych po operacji odbytnicy. Celem pracy było zbadanie zaburzeń seksualnych u pacjentów z rakiem odbytnicy poddawanych LAR. Materiały i metody: W retrospektywnym badaniu przeanalizowano aktywność seksualną, zadowolenie z życia seksualnego i jego jakość (QoSL) w trzech okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) pół roku po zabiegu. W analizie uwzględniono również: cechy demograficzne, choroby współistniejące, wcześniejsze operacje, charakterystykę nowotworu oraz leczenie uzupełniające. Wyniki: Większość pacjentów (64/100, 64%) była zdania, że zabieg LAR znacznie wpłynął na ich QoSL. Trzydziestu dwóch pacjentów podawało niewielkie jej pogorszenie, podczas gdy tylko 4 pacjentów stwierdziło, że nie doświadczyło żadnych zmian w tym obszarze. Jakość życia seksualnego oceniono w 3 różnych okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) 6 miesięcy po operacji (22,6 ± 3,7 vs. 11,3 ± 7,9 vs. 17,0 ± 6,3; p < 0,0001). Wskaźnik QoSL miesiąc i sześć miesięcy po zabiegu był istotnie niższy u pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym i wyższym BMI (p = 0,0283). Wnioski: Zaburzenia seksualne w następstwie LAR u chorych z rakiem odbytnicy są często niedoceniane, a niezmiernie ważna jest ich świadomość. W naszym badaniu stwierdziliśmy, że płeć męska, wyższy BMI i nadciśnienie tętnicze wiążą się z wystąpieniem zaburzeń seksualnych po LAR. Najwięcej dolegliwości występowało miesiąc po zabiegu, natomiast po 6 miesiącach u większości chorych zaburzenia seksualne zmniejszały się, a ich funkcja seksualna bliska była poziomowi wyjściowemu.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 21-26
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:

Zastosowanie probiotyków w profilaktyce oraz leczeniu raka żołądka i raka jelita grubego
The use of probiotics in prevention and treatment of gastric and colorectal cancer

Autorzy:

Kaźmierczak- Siedlecka, Karolina L.
Makarewicz, Wojciech

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/762613.pdf

Data publikacji:

2020-03-16

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne

Tematy:

rak jelita grubego
mikrobiota
probiotyki
rak żołądka
Colorectal cancer
probiotics
Gastric cancer
microbiota

Opis:

The composition of gut microbiota depends on many factors, such as age, life style (eating habits and the level of physical activity), pharmacological treatment (antibiotics, side effects of anti-cancer therapy) as well as surgical procedures. The gut microbiota is involved in carcinogenesis process. Furthermore, gut dysbiosis is described as qualitative and quantitative alterations in gut microbiota and it is observed in cancers. For instance, in patients with colorectal cancer the increased amount of Fusobacterium nucleatum, Bacteroides fragilis, Enterococcus faecalis, Streptococcus bovis as well as Peptostreptococcus anaerobius is noted. It was confirmed that amount of several specific bacteria, such as Lactobacillus, Escherichia-Shigella, Nitrospirae, Burkholderia fungorum and Lachnospiraceae, is increased in patients with gastric cancer. However, the major carcinogen involved in gastric carcinogenesis is Helicobacter pylori; it causes mucosa inflammation, mucosa atrophy, and as a consequence development of gastric cancer. Nowadays, there are several therapeutic methods, which may be used to alter the composition and the activity of gut microbiota. They include administration of probiotic strains, prebiotics, and synbiotics. Probiotics can be used to prevent the development of gastric and colorectal cancer, which was shown in many in vivo and in vitro studies. According to the most recent trials, probiotics reduce the incidence of diarrhoea associated with enteral nutrition. Probiotic strains may also be used as a supportive therapy in treatment of Helicobacter pylori infection. Notwithstanding, they can play a supportive role in standard eradication treatment due to reduction of adverse events of antibiotics. Probiotics decrease the incidence of infections in postooperative period, the frequency of abdominal pain, and radiation-induced diarrhoea. To sum up, probiotics may be used to prevent the development of cancer and they may significantly improve the efficiency of standard anti-cancer therapy.
Mikrobiota przewodu pokarmowego jest modyfikowana przez wiele czynników, w tym styl życia, leczenie farmakologiczne oraz zabiegi chirurgiczne. Dysbioza jelitowa, czyli zaburzenia w składzie i aktywności mikrobioty, może wystąpić w przebiegu chorób nowotworowych. U pacjentów z rakiem jelita grubego obserwuje się zwiększone ilości bakterii – Fusobacterium nucleatum, Bacteroides fragilis, Enterococcus faecalis, Streptococcus bovis oraz Peptostreptococcus anaerobius. Największym karcynogenem raka żołądka jest Helicobacter pylori. Bakteria ta powoduje zapalenie błony śluzowej żołądka prowadząc do jej atrofii, a następnie do rozwinięcia nowotworu. Obecnie znanych jest kilka metod terapeutycznych modyfikujących mikrobiotę przewodu pokarmowego, w tym podaż szczepów probiotycznych, prebiotyków oraz synbiotyków. Probiotyki mogą być stosowane w profilaktyce oraz leczeniu raka żołądka i jelita grubego, co zostało potwierdzone w badaniach in vivo oraz in vitro. Według najnowszych doniesień, probiotyki są skuteczne w zmniejszeniu częstości występowania biegunki będącej skutkiem ubocznym żywienia enteralnego. Dotychczasowe badania potwierdzają także, że szczepy probiotyczne nie mogą być stosowane jako jedyny czynnik eradykacyjny Helicobacter pylori, ale stanowią terapię uzupełniającą podczas standardowego leczenia oraz redukują działania niepożądane antybiotykoterapii. Z kolei u chorych z rakiem jelita grubego probiotyki zmniejszają ryzyko rozwinięcia infekcji pooperacyjnych, bólów brzucha i biegunki związanej z radioterapią. Podsumowując, należy podkreślić, że probiotyki mają zastosowanie na etapie profilaktyki chorób nowotworowych, a także mogą znacząco poprawić wyniki standardowego leczenia przeciwnowotworowego.

Źródło:

Farmacja Polska; 2020, 76, 2; 118-124
0014-8261
2544-8552

Pojawia się w:

Farmacja Polska

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:

Ostra niedrożność przewodu pokarmowego. Ocena zapadalności na podstawie analizy materiału własnego
Acute intestinal obstruction. Incidence estimation based on own material analysis

Autorzy:

Kostecki, Jacek
Zaniewski, Maciej
Hadasik, Dawid
Smyła, Zbigniew
Majewski, Eugeniusz
Korzeniowski, Tomasz
Piekorz, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1034684.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Tematy:

niedrożność przewodu pokarmowego
rak jelita grubego
zrosty otrzewnowe
intestinal obstruction
colorectal cancer
abdominal adhesions

Opis:

BACKGROUND Intestinal obstruction is cured in surgery department. Despite endoscopy, which is fast developing alternative method, classical surgery is still basic and most effective way of treatment. Except obstruction, mainly caused by cancer, incarcerated hernia and adhesions are the other main reasons of ileus. Abdominal adhesions develop mainly as an effect of previous operations. The aim of this study was to compare frequency of each type of ileus in two similar periods. MATERIAL AND METHODS Retrospective analysis was performed on 318 patients operated in two periods: 1980–1983 and 2006–2009 in Department of Surgery of District Specialist Hospital in Tychy. RESULTS Ileus caused by incancerated hernia and abdominal adhesions was found in 210 cases (66.1%). Obstruction was reason of 108 cases (33.9%). The most frequent reason of strangulation ileus was incancerated hernia (53.6%). The main reason of obstructive ileus was cancer (93%). There were significant differences between analised two periods. There were more cases of ileus in period 2006–2009 comparing to years 1980–1983 (200 vs 118). We observed significant more abdominal adhesions (67 vs 30) and obstructions as an eff ect of cancer (76 vs 25). There were no significant differences in frequency of incancerated hernias. CONCLUSIONS It’s urgent and still great problem to find effective way of preventing abdominal adhesions. Such big increase of colorectal cancer in advanced stage cannot be explained by longer mean length of live. Physician’s more effective training in oncology is urgent necessity. More effective diagnostic and prophylactic programs should be introduced.
WSTĘP Niedrożność mechaniczna przewodu pokarmowego jest chorobą leczoną w oddziałach chirurgii. Pomimo szybkiego rozwoju alternatywnych endoskopowych metod leczenia, klasyczna chirurgia jest nadal podstawowym i najskuteczniejszym sposobem postępowania w przypadku niedrożności. Poza zatkaniem, którego najczęstszą przyczyną są nowotwory, innymi głównymi powodami niedrożności są uwięźnięta przepuklina lub zrosty jelitowe (powstające głównie jako wynik poprzednich laparotomii). Celem pracy było porównanie częstości występowania poszczególnych typów ostrej niedrożności przewodu pokarmowego w dwóch odległych od siebie jednakowych okresach czasu. MATERIAŁ I METODY W latach 1980–1983 oraz 2006–2009 na Oddziale Chirurgii Ogólnej Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Tychach z powodu ostrej niedrożności jelit leczono operacyjnie 318 chorych. Dokonano retrospektywnej analizy historii chorób. WYNIKI Niedrożność z zadzierzgnięcia stwierdzono u 210 (66,1%), a z zatkania u 108 chorych (33,9%). U chorych z niedrożnością z zadzierzgnięcia dominowała niedrożność spowodowana uwięźnięciem przepukliny (53,6%). Główną przyczyną niedrożności z zatkania była zmiana nowotworowa (93%). Stwierdzono istotne różnice w częstości występowania ostrych niedrożności w obydwu okresach czasowych. Porównując lata 2006–2009 z okresem wcześniejszym stwierdzono istotny wzrost przypadków (200 vs 118) niedrożności. Analizując poszczególne typy niedrożności, poza znacząco większą liczbą niedrożności wywołanych nowotworami (76 vs 25), uwagę zwraca częstsze występowanie niedrożności spowodowanej przez zrosty jelitowe (67 vs 30). Nie zaobserwowano istotnych różnic w liczbie niedrożności wywołanych uwięźnięciem przepukliny. WNIOSKI Poszukiwanie skutecznego zapobiegania zrostom otrzewnowym pozostaje pilnym, nadal otwartym problemem. Znaczący wzrost liczby nowotworów jelita grubego nie może być tłumaczony starzeniem się społeczeństwa. Konieczne jest zwrócenie większej uwagi na szkolenie lekarzy w zakresie onkologii i wprowadzenie skutecznych programów diagnostycznych oraz profilaktycznych.

Źródło:

Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 1-2; 20-24
1734-025X

Pojawia się w:

Annales Academiae Medicae Silesiensis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:

Wyniki zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit – alternatywa dla leczenia operacyjnego chorych wyniszczonych

Autorzy:

Turkot, Maryla
Sobocki, Jacek

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1393353.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

domowe żywienie pozajelitowe
choroby zapalne jelit
żywienie
Choroba Leśniewskiego-Crohna
wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Opis:

Wstęp: Na całym świecie nieswoiste zapalenia jelit występują coraz częściej i u coraz młodszych osób, u części z tych pacjentów z uwagi na zaawansowanie choroby i wyniszczenie żywienie pozajelitowe jest alternatywą dla leczenia operacyjnego obarczonego na tym etapie dużym ryzykiem. Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit, u których leczenie operacyjne wiązało się z wysokim ryzykiem powikłań. Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną ocenę 46 pacjentów, u których zdecydowano o wprowadzeniu domowego żywienia pozajelitowego zamiast kolejnego leczenia operacyjnego. Kryterium włączenia do badania, było leczenie za pomocą domowego żywienia pozajelitowego, oraz rozpoznanie choroby Leśniewskiego-Crohna, lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wyniki: Średnia ilość powikłań wymagających hospitalizacji w trakcie obserwacji, przypadających na pacjenta wynosiła 1,76, wartość BMI wzrosła średnio o 4,3 [kg/m2]. Podczas leczenia żywieniowego odsetek osób u których uzyskano całkowite odstawienie leków przeciwzapalnych lub immunosupresyjnych wyniósł 17,4%. W całej badanej grupie średnio u co piątego chorego ostawiono minimum jeden lek immunosupresyjny. Średnio poziom albumin u pacjentów wzrósł o 2,4 g/l, poziom limfocytów spadł o 474 limfocytów/mm3, a poziom leukocytów u osób badanych wzrósł o 747,6/mm3. Samopoczucie w 87% badanych było określane jako dobre, oraz 7,4% chorych było w stanie podjąć pracę. Wnioski: Domowe żywienie pozajelitowe wpływa pozytywnie na stan ogólny pacjentów przed podniesienie wartości BMI, oraz poprawę wyników biochemicznych. Wyniki wskazują na potrzebę rozważenia tej metody jako alternatywy dla leczenia operacyjnego ciężkich postaci chorób zapalnych jelit z dużym ryzykiem operacyjnym, co mogłoby wpłynąć na zmniejszenie częstości występowania powikłań.

Źródło:

Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 23-28
0032-373X
2299-2847

Pojawia się w:

Polish Journal of Surgery

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:

Wpływ kurkuminy na uszkodzenia DNA indukowane mutagennym składnikiem żywności (heterocykliczną aminą aromatyczną) wlimfocytach pacjentów z nowotworem jelita grubego
Influence of curcumin on DNA damage induced with food mutagen (heterocyclic aromatic amine) in lymphocytes isolated from colorectal cancer patients

Autorzy:

Cierniak, Agnieszka
Łabno, Anna
Winiarski, Marek
Dembiński, Marcin
Budzyński, Piotr
Kalemba-Drożdż, Małgorzata

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/970203.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego

Tematy:

kurkumina
uszkodzenia DNA
PhIP
rak jelita grubego
chemoprewencja
curcumin
DNA damage
colorectal cancer
chemoprevention

Opis:

Żywność zawiera potencjalnie mutagenne substancje, takie jak PhIP, heterocykliczna amina aromatyczna powstająca podczas obróbki cieplnej mięsa, jak również substancje mogące działać w sposób ochronny poprzez m.in. modulowanie odpowiedzi antyoksydacyjnej i przeciwzapalnej, jak np. kurkumina, która jest obecna w kurkumie i mieszance curry. Materiał i metody: W przedstawionych badaniach analizowano rolę PhIP i kurkuminy na uszkodzenia DNA w limfocytach izolowanych z krwi pacjentów z rakiem jelita grubego. Limfocyty osób z rakiem jelita grubego (10 pacjentów) oraz zdrowych (kontrola, 6 osób) traktowano PhIP i/lub kurkuminą, następnie poziom uszkodzeń DNA porównano metodą kometową. Wyniki: Wstępne wyniki sugerują, że limfocyty chorych na nowotwór jelita grubego mają większe podstawowe uszkodzenia DNA niż te od osób zdrowych. Uszkodzenia wywoływane PhIP są liniowo zależne od zastosowanej dawki i mogą być zredukowane w obecności kurkuminy (zwłaszcza w stężeniu do 5 μM). Wnioski: Dane wskazują, że kurkumina może wywierać działanie ochronne przed uszkodzeniami DNA indukowanymi mutagenem obecnym w żywności.
Food contains substances that are potentially mutagens such as PhIP, heterocyclic aromatic amine, produced during heat treatment of meat, as well as substances that may act in protective manner, inter alia by modulating the antioxidant and anti-infl ammatory response, such as curcumin, which is present in turmeric and curry. Material and methods: This study investigated the effect of PhIP and curcumin on DNA damage in lymphocytes isolated from the blood of colorectal cancer patients. Lymphocytes from individuals diagnosed with colorectal cancer (N=10) and healthy individuals (control, N=6) were treated with PhIP or/and curcumin, followed by analysis of DNA damage using single cell gel electrophoresis (comet assay). Results: Preliminary results suggest that lymphocytes of patients with colorectal cancer have a greater baseline DNA damage than those from healthy individuals. PhIP-induced DNA damage is dose-dependent and can be reduced in the presence of curcumin, especially at low concentration (up to 5 μM). Conclusions: The data show that curcumin may exert a protective effect against DNA damage induced by mutagens present in food.

Źródło:

Państwo i Społeczeństwo; 2017, 4; 24-40
1643-8299
2451-0858

Pojawia się w:

Państwo i Społeczeństwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:

Współistnienie raka jelita grubego i ciąży
Colorectal cancer during pregnancy

Autorzy:

Osuch, Beata
Wyględowski, Jerzy
Mazurek-Kantor, Jolanta

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1031053.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

colorectal cancer
diagnosis
digestive tract cancer
pregnancy
treatment
ciąża
leczenie
rak jelita grubego
rak przewodu pokarmowego
rozpoznanie

Opis:

According to literature data, colorectal cancer may coexist in 0.02-0.1% of all pregnancies. Pregnant women may develop any type of malignancy, usually breast cancer, cervical cancer, lymphomas, malignant melanoma, leukemias, ovarian cancer, thyroid cancer and digestive tract tumors. The commonest digestive tract malignancies are large bowel and rectal cancer. Pregnancy may alter the course of neoplastic disease. In this setting, one of the key diagnostic problems is the masking of tumor signs and symptoms by coexisting pregnancy, making correct diagnosis considerably more difficult. This results in higher clinical stages at presentation and delayed treatment. First published reports of colorectal cancer during pregnancy are usually incidental findings, discovered as a result of treatment of various complications of pregnancy. Modern oncologic science, supported by early tumor detection programs, enables timely diagnosis and effective treatment of many digestive tract tumors. Nevertheless, distortion of tumor signs by pregnancy, different dynamics of tumor growth, pregnancy-imposed limitations of diagnostic and therapeutic modalities, all contribute to delayed diagnosis and institution of correct treatment. Doctors should be vigilant and able to differentiate signs and symptoms pregnancy-related from those indicating a colorectal cancer. The scope of diagnostic and therapeutic modalities implemented when faced with a colorectal cancer coexisting or not with pregnancy is similar. Apart of clinical stage and tumor location, the key factors influencing timing and mode of treatment of a pregnant woman are gestational age and condition of the fetus.
Współistnienie ciąży i nowotworu złośliwego dotyczy, według różnych źródeł, 0,02-0,1% wszystkich ciąż. U kobiety ciężarnej może rozwinąć się każdy rodzaj nowotworu, najczęściej jednak rozpoznawane są: rak piersi, rak szyjki macicy, chłoniaki, czerniak złośliwy, białaczki, rak jajnika, rak tarczycy, nowotwory przewodu pokarmowego. Wśród nowotworów przewodu pokarmowego dominują raki jelita grubego i odbytnicy. Ciąża może zmieniać przebieg choroby nowotworowej. Jednym z podstawowych problemów diagnostycznych w tych przypadkach jest maskowanie objawów nowotworu przez współistniejącą ciążę, co znacznie utrudnia rozpoznanie, zwykle w wyższym stopniu klinicznego zaawansowania, i tym samym opóźnia leczenie. Historia pierwszych opisanych przypadków raka przewodu pokarmowego to zwykle przypadkowe „znaleziska” ujawnione podczas leczenia różnych powikłań ciąży. Współczesna wiedza onkologiczna, poparta programami wczesnego wykrywania nowotworów, pozwala na szybkie wykrycie i skuteczne leczenie wielu nowotworów przewodu pokarmowego. Niemniej jednak w dalszym ciągu maskowanie objawów guza przez ciążę, odmienna dynamika wzrostu nowotworu, ograniczone przez ciążę metody rozpoznawcze i lecznicze opóźniają ustalenie istoty choroby oraz wdrożenie odpowiedniego postępowania. Lekarze muszą zachować czujność i umiejętnie odróżniać objawy mogące towarzyszyć ciąży od symptomów wskazujących na możliwość współistnienia raka jelita grubego. Zakres metod rozpoznawczych i leczniczych stosowanych w przypadku raka jelita grubego w ciąży i poza nią jest porównywalny. Oczywiście w przypadku kobiety ciężarnej poza stopniem klinicznego zaawansowania i lokalizacją guza do najważniejszych czynników determinujących termin i sposób leczenia należą wiek ciąży i dobrostan płodu.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 2; 122-129
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:

The effects of peroxisome proliferator-activated receptor gamma agonists and fluorouracil on Colon 38 cancer growth in vitro
Wpływ agonistów receptorów aktywowanych proliferatorami peroksysomów typu gamma i fluorouracylu na wzrost komórek raka linii Colon 38 in vitro

Autorzy:

Beda-Maluga, Karolina
Fuss-Chmielewska, Julita
Świętosławski, Jacek
Winczyk, Katarzyna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1032902.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Łódzkie Towarzystwo Naukowe

Tematy:

pparγ agonists
pioglitazone
rosiglitazone
fluorouracil
colon cancer
agoniści pparγ
pioglitazon
roziglitazon
fluorouracyl
rak jelita grubego

Opis:

Introduction: Colon cancer is a very serious medical problem in Europe and also in Poland. For many years fluorouracil has been used as a main agent in chemotherapy, but its effectiveness is not sufficient. Recently several modern drugs were introduced in the treatment of colon cancer and also various of therapeutic options have been tested but the survival time of patients with cancer has not been extended significantly. For that reason more efficient drugs have still been looked for. One of the potential anticancer drugs are thiazolidinediones (TZDs) – agonists of peroxisome proliferator-activated receptors gamma (PPARγ) which in the last years were used in diabetes treatment. Therefore, we decided to examine the effect of two TZDs – pioglitazone (PIO) and rosiglitazone (ROS) on the growth of murine colon cancer and to compare their action with the efficacy of routinely used fluorouracil (FU). Furthermore, we evaluated the PPARγ expression in colon cancer cells by using the immunocytochemical method. Material and methods: Cell line of murine cancer – Colon 38 was used in our experiment. The growth of cancer cells was assessed by using EZ4Y kit based on the modified colorimetric Mosmann method. In 24 and 48 h cell culture the effects of ROS and PIO at concentrations 10-4, 10-5, 10-6, 10-7 M and FU at concentrations 4 x 10-6 and 10-6 M were examined. Immunochistochemistry was performed with the use of murine specific polyclonal antibodies anti-PPARγ1,2 and the streptavidin-biotin-peroxidase method. Results: The immunopositive reaction for PPARγ was shown in the nuclei of Colon 38 cells. Both, the examined TZDs and fluorouracil significantly decreased the growth of colon cancer and their efficacy was dependent on the concentration of examined compounds and also the incubation time. Rosiglitazone, in all used concentrations, acted more strongly than PIO. Fluorouracil showed anti-cancer activity only in 48 h culture and its inhibitory effect was weaker than both TZDs at the highest concentration (10-4 M). Conclusions: Our data indicate that PPARγ agonists, especially rosiglitazone, inhibit the growth of Colon 38 cancer. However, the potential usefulness of rosiglitazone and pioglitazone for the chemoprevention and treatment of colon cancer requires further studies.
Wstęp: Rak jelita grubego stanowi poważny problem medyczny zarówno w Polsce, jak i w całej Europie. Przez wiele lat jako główny chemioterapeutyk stosowano fluorouracyl, niestety jego skuteczność okazała się niewystarczająca. Zastosowanie w terapii raka jelita grubego nowych leków i różnych opcji terapeutycznych nie wydłużyło istotnie czasu przeżycia pacjentów. Z tego powodu nadal poszukiwane są bardziej skuteczne formy leczenia. Związkami o potencjalnym działaniu przeciwnowotworowym są tiazolidinediony (TZDs) – agoniści receptorów gamma aktywowanych proliferatorami peroksysomów (PPARγ), które w ostatnich latach wykorzystywano w leczeniu cukrzycy. W związku z tym, w pracy oceniono wpływ dwóch TZDs – pioglitazonu (PIO) i roziglitazonu (ROS) na wzrost mysiego raka jelita grubego, a ich działanie porównano ze skutecznością fluorouracylu (FU). Ponadto w komórkach raka jelita grubego metodą immunohistochemiczną oceniono ekspresję PPARγ. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono na linii komórkowej mysiego raka jelita grubego – Colon 38. Wzrost komórek nowotworowych mierzono za pomocą zestawu EZ4Y opartego na metodzie kolorymetrycznej Mosmann’a. W hodowli 24- i 48-godzinnej oceniono wpływ ROS i PIO w stężeniach 10-4, 10-5, 10-6, 10-7 M, a działanie fluorouracylu w stężeniach 4 x 10-6 i 10-6 M. W badaniu immunohistochemicznym wykorzystano mysie poliklonalne przeciwciała anty-PPARγ1,2 i streptawidynowo-biotynowo-peroksydazową metodę wizualizacji. Wyniki: W komórkach raka Colon 38 wykazano immunopozytywny jądrowy odczyn dla PPARγ. Badane TZDs i fluorouracyl znacząco zahamowały wzrost raka jelita grubego, a ich skuteczność zależna była od stężenia i czasu inkubacji. Działanie ROS było silniejsze niż PIO we wszystkich użytych stężeniach. Przeciwnowotworowe działanie fluorouracylu stwierdzono po 48 godzinach inkubacji, jednakże jego efekt był słabszy niż wpływ TZDs w najwyższym badanym stężeniu (10-4 M). Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że agoniści receptorów PPARγ, a w szczególności roziglitazon, hamują wzrost raka Colon 38. Jednakże wykorzystanie roziglitazonu i pioglitazonu w leczeniu raka jelita grubego wymaga dalszych badań.

Źródło:

Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 227-243
0071-6731

Pojawia się w:

Folia Medica Lodziensia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:

Ocena znaczenia białka YKL-40 jako biomarkera w raku jelita grubego oraz jego powiązań z wybranymi parametrami kliniczno-patologicznymi
Assessment of importance of YKL-40 protein as biomarker in colorectal cancer and its relation to selected clinical and pathological parameters

Autorzy:

Nadbrzeżna-Barczyk, Dorota
Waniczek, Dariusz
Świętochowska, Elżbieta
Nowakowska-Zajdel, Ewa
Copija, Angelika
Raźnikiewicz, Aleksandra
Rykaczewska-Czerwińska, Monika
Lorenc, Zbigniew

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1955194.pdf

Data publikacji:

2021-12-31

Wydawca:

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Tematy:

rak jelita grubego
YKL-40
lokalizacja raka okrężnicy
biomarker nowotworowy
colorectal cancer
colon cancer localization
cancer biomarker

Opis:

WSTĘP: Rak jelita grubego (colorectal cancer – CRC) jest jednym z najczęstszych nowotworów na świecie – odpowiada za 10% rocznej globalnej zapadalności na raka. Przez długi czas może pozostać bezobjawowy i mimo postępu medycyny zbyt często zostaje zdiagnozowany za późno. Białko YKL-40 jest czynnikiem wzrostu stymulującym migrację komórek śródbłonka, odgrywającym rolę w stanach zapalnych oraz nowotworowych. Celem pracy była ocena znaczenia YKL-40 jako biomarkera w CRC oraz określenie powiązań stężeń YKL-40 w surowicy u chorych na CRC z wybranymi parame-trami kliniczno-patologicznymi. MATERIAŁ I METODY: W badaniu prospektywnym, obejmującym 133 osoby powyżej 50 roku życia, oznaczono stężenie białka YKL-40 w surowicy metodą ELISA. Pacjentów podzielono na dwie grupy: 91 osób chorujących na CRC oraz 42 osoby zdrowe. W analizie statystycznej wykorzystano testy t-Studenta dla danych niezależnych, U Manna-Whitneya i regresję logistyczną.WYNIKI: Stężenie YKL-40 w surowicy było znacznie wyższe u chorych na CRC (163 ± 36 μg/l) niż u osób zdrowych (54 ± 20 μg/l; p < 0,0001). U osób z CRC nie wykazano zależności między parametrami klinicznymi, tj. płcią, wiekiem i wskaźnikiem masy ciała (body mass index – BMI), a stężeniem białka YKL-40 w surowicy. U chorych z CRC stężenie YKL-40 w surowicy statystycznie istotnie różniło się we wczesnym i średniozaawansowanym stadium nowotworowym. WNIOSKI: Białko YKL-40 wydaje się obiecującym biomarkerem CRC. Jego stężenie w surowicy jest skorelowane ze stopniem zaawansowania nowotworu zależnie od głębokości nacieku w stosunku do błony podśluzowej i może być czynnikiem rokowniczo niepomyślnym dla tego nowotworu.
INTRODUCTION: Colorectal cancer (CRC) is one of the most common cancers in the world, accounting for 10% of the annual global cancer incidence. This malignant neoplasm can remain asymptomatic for a long time and, despite medical advances, is too frequently diagnosed too late. The YKL-40 protein is a growth factor that stimulates endothelial cell migration, and plays a role in inflammation and neoplasia. The aim of the study was to assess the significance of YKL-40 as a biomarker in CRC and to determine the correlation between the serum YKL-40 levels in CRC patients and selected clinical and pathological parameters. MATERIAL AND METHODS: In a prospective study involving 133 patients over the age of 50, the serum YKL-40 protein level concentration was determined by the ELISA method. The patients were divided into two groups: 91 with CRC and 42 healthy. For the statistical analysis Student's t-test for independent data, the Mann-Whitney U test, and logistics regression were used. RESULTS: The YKL-40 serum concentration was significantly higher in the CRC patients (163 ± 36 μg/l) than the healthy patients (54 ± 20 μg/l; p < 0.0001). There was a statistically significant difference in the serum YKL-40 concentration between the early and intermediate stages of CRC. There was no correlation between the clinical parameters, i.e. sex, age and BMI and the serum YKL-40 protein concentration in the people with CRC. CONCLUSIONS: The YKL-40 protein seems to be a promising CRC biomarker. Its serum concentration is correlated with the stage of the cancer depending on the depth of the growth relative to the submucosa and may be a prognostic factor for an adverse prognosis of this cancer.

Źródło:

Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2021, 75; 136-146
1734-025X

Pojawia się w:

Annales Academiae Medicae Silesiensis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce