Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "god‑person" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-25 z 25
    Tytuł:
    Bóg spoza nawiasu egzystencji. Max Scheler – mistyka czy fenomenologia aktowego zjednoczenia?
    God beyond of the bracket of existence. Max Scheler mysticism or phenomenology of actual unification
    Autorzy:
    Brejdak, Jaromir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437171.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    mysticism
    phenomenology of act
    holiness
    god‑person
    person‑act
    unity of joint feeling
    with others (unmittelbares mitfühlen)
    cooperation of personal acts (mitvollzug)
    joint person
    maieutic birth
    Opis:
    This article presents in the first part the concept of Schelerian phenomenology of religion and claims that pre‐phenomenon of Holiness could not be take in the bracket of existence as usual because the religious act raised by Holiness itself is an heteronomic act of God‐Holiness realized in the man and giving evidence of the existence of its Reasoner. In the second part of this article two types of unity are presented: unity due to joint feeling with others (unmittelbares Mitfühlen — “Two parents stand beside the dead body of a beloved child”) and unity due to co‐operation of personal acts (Mitvollzug — “I live, yet not I, but Christ in me”). This two types of unities present the Other in a primordial way, which launched several criticism against Max Scheler’s mysticism. Phenomenology of act and mysticism seems to merge together in one point, calling Maieutic Birth, a their method becomes enactment of meaning (Vollzugstheorie der Bedeutung — Karl Friedrich Gethmann).
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2016, 6, 2; 283-298
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bóg w personalizmie Bordena Parkera Bownea
    God in the Personalism of Borden Parker Bowne
    Autorzy:
    Jastrzębski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048438.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Bóg
    osoba
    natura
    teizm
    God
    person
    nature
    Opis:
    This presentation examines B. P. Bowne’s view of God. God is an active and self-determining being. Nature is understood by Bowne as activated by the intellect and will of God. Bowne stated that each person has the attributes of awareness and self-awareness, freedom and the ability to act, and self-control – in a perfect way possessed only by God. Bowne’s theistic personalism shows the human person to be a spiritual being, ultimately deriving from God, the Most-High Person.
    Źródło:
    Filozofia Chrześcijańska; 2014, 11; 139-154
    1734-4530
    2450-0399
    Pojawia się w:
    Filozofia Chrześcijańska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Concept of Relation in the Thomistic Perception of a Person
    Autorzy:
    Procopiou, Eleni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507576.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    relation
    person
    Thomism
    nature
    anthropology
    metaphysics
    God
    society
    Opis:
    The article aims to show that the connection of the metaphysics of being with Aristotle’s philosophy of nature allows for the composition of anthropology per se which involves the concept of a person as it emerges from the two fundamental issues: the metaphysical approach to a person ontologically connected with nature, and the concept of a person as relation. The article concludes with the claim that, in Thomistic anthropology, the supernatural world of persons coexists with the natural world of persons who are subject to cosmic order and legal relations. Thus, a person’s inclusion in the framework of legal relations and its ontological liberation in the supernatural field open up the way for the social acknowledgement of the human person.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2016, 5, 4; 619-632
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    VALOR Y EDUCACIÓN DEL AMOR SEGÚN MAX SCHELER Y SAN AGUSTÍN DE HIPONA
    THE VALUE AND EDUCATION OF LOVE ACCORDING TO MAX SCHELER AND ST. AUGUSTINE OF HIPPO
    Autorzy:
    Román Ortiz, Ángel Damián
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507518.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Scheler
    Saint Augustine
    ethics
    value
    love
    person
    God
    Opis:
    The theory of values by Max Scheler became one of the most influential theories in XX century. However, the term ‘value’ is insufficient to build a particular moral behavior. Under the Scheler’s concept of ‘value’ there is the concept of ‘love’ by Saint Augustine of Hippo. Thus, if the Augustinian influence is followed, one may go beyond the lacks of the Scheler’s theory. Through these lines one can trace the way leading from the concept of Christian love to the concepts of value, love and person by Scheler. There is, however, a question whether it is possible to teach values. According to the author if values are to be taught, the education of values is to be preceded by teaching love as a virtue.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2012, 1; 75-89
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    HUMAN SUBJECTIVITY IN THE LIGHT OF CHRISTIAN PERSONALISM
    Autorzy:
    Kucharska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507386.pdf
    Data publikacji:
    2015-03-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    subjectivity
    person
    God
    encounter
    enthusiasm
    presence
    love
    personalism
    Christianity
    Opis:
    The article discusses human subjectivity from the perspective of Christian personalism. There are three complementary respects in which human subjectivity is examined: (1) its main source which is God, (2) its place of actualization which is the encounter of persons, and (3) its way of implementation which is the love of persons. Integrally understood, human subjectivity appears as a key parameter which facilitates properly shaping the individual development and social relationships of persons.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2015, 4, 1; 29-38
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    LOS PADRES CAPADOCIOS Y EL CONCEPTO DE PERSONA
    CAPPADOCIAN FATHERS AND THE CONCEPT OF PERSON
    Autorzy:
    Barreto, Luz Marina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507468.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Cappadocian fathers
    God
    Divine Trinity
    person
    metaphysics
    John Zizioulas
    Opis:
    The thought of the Cappadocian fathers is linked to the Trinitarian nature of God. They strive for formulating a definition of divine person. The extent of the Cappadocian notion of person covers two other important ideas which refer to being someone: an ability to be in a fraternal relation with others, and a disposition to enter such a relation voluntarily. The Christian idea of divine person also implicates a concept of infinite dignity. The authoress shows that at the grassroots of the Western concept of person, associated with human inalienable rights, there are ceratin metaphysical intuitions.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2013, 2; 53-64
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Existence as the Question of Faith: Tillich's Existential Reorientation of the Arguments for God's Existence
    Egzystencja jako pytanie wiary: Tillicha egzystencjalna reorientacja argumentów na istnienie Boga
    Autorzy:
    Tritten, Tyler
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037794.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Tillich
    egzystencja
    osoba
    wiara
    Bóg
    existence
    person
    faith
    God
    Opis:
    Artykuł prezentuje podejście Paula Tillicha do kwestii wiary w Boga. Nie jest to ujęcie apologetyczne, ale takie, które sytuuje ją na poziomie egzystencji każdej istoty ludzkiej. Autor dowodzi, iż pojęcie wiary, Boga, pytania i troski tworzą wspólny horyzont rozumienia osoby ludzkiej. Człowiek jest istotą stawiającą pytania, włączając w to pytanie o Boga i świętość. Jego istotą jest wierzyć, ale wiarą popadającą ciągle w niepewność, ale także zaufanie, powierzenie się Tajemnicy. Każda osoba jest ukonstytuowana przez wiarę, fenomen odsłaniający egzystencję, jako przeżywająca pytanie. Artykuł przekonująco dowodzi, iż wspomniane wymiary dotyczą ostatecznych i nieredukowalnych aspektów ludzkiej istoty.
    Through a close reading of Paul Tillich this article argues that the human being asks questions because its existence is a question, pensive concern with the meaning of its own being. A chief task, then, is to explicate the impossibility of absolute despair and absolute apathy. Even despair and doubt witness to a concern with meaning insofar as it mourns its absence. In this respect, every person has a `god,' namely something regarded as holy, something concerning the individual ultimately or, in Tillich's terms, an object of ultimate concern. Even the atheist who dedicates her life to refuting belief in God testifies to this as her ultimate concern. Ultimate concern is thus Tillich's definition of faith: subjection to the holy. The author convincingly shows that faith, the question of and ultimate concern with the holy, is the primary phenomenon constituting human existence as a human person. Faith is the condition of personhood.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 2; 69-91
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Starość jako zadanie dla człowieka - inspiracje w nauczaniu Jana Pawła II
    Old Age as a Man's Task - Inspirations of John Paul II's Teachings
    Autorzy:
    Błachnio, Jan Ryszard
    Błachnio, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/565499.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    starość
    Bóg
    osoba
    zadania rozwojowe
    ageing
    God
    person
    developmental tasks
    Opis:
    Kluczową tezą artykułu jest ta, iż człowiek to nie tylko ciało, ale przede duch połączony z ciałem. Kiedy ciało osłabnie, i sił jest coraz mniej człowiek, złożenie materii i ducha, nadal może być aktywny, użyteczny dla rodziny, dla najbliższych i dla społeczeństwa. Artykuł „Starość jako zadanie dla człowieka - inspiracje w nauczaniu Jana Pawła II” podzielony został na na pięć etapów. W pierwszym przeprowadzimy charakterystykę antropologicznych poglądów Jana Pawła II. W drugim przedstawimy diagnozę społeczną ludzi starych. W trzecim przybliżymy co Kościół robi na rzecz ludzi trzeciego wieku. W czwartym naszkicujemy zadania dzieci i wnuków; a w piątym skupimy się nad powinnościami ludzi starych. Refleksje zakończymy przytoczeniem słów pocieszenia Jana Pawła II skierowane do ludzi starszych podczas spotkania w Monachium.
    The principle of this paper is that a human being is not merely a body, but the spirit connected with the body. Thus when the body goes weak, and human power diminishes, an individual, as a combination of matter and spirit, may still be active, useful for the family, the loved ones, and for the society. The article “Old age as a man’s task – inspirations of John Paul II’s Teachings” has been divided into five stages. In the first part we conduct anthropological views of John Paul II. In the second we present a social diagnosis of the elderly. In the third we approach what the Church is doing for the people of the third age. In the fourth we discuss the tasks of children and grandchildren; and in the fifth we focus on the duties of the elderly. Our reflections end with John Paul II’s words of comfort addressed to the elderly during a meeting in Munich.
    Źródło:
    Rozprawy Społeczne; 2015, 9, 4; 57-63
    2081-6081
    Pojawia się w:
    Rozprawy Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il personalismo di Joseph Ratzinger/Benedetto XVI
    The Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
    Personalizm Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
    Autorzy:
    Panaro, Antonio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035028.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    personalizm
    osoba
    Bóg
    wiara
    relacyjność
    personalism
    person
    God
    faith
    relationship
    Opis:
    Joseph Ratzinger w autobiografii zatytułowanej Moje życie pisze o swoim spotkaniu z personalizmem, który potem odnalazł jako jasno wyeksponowany u Marcina Bubera: „Stało się [spotkanie z personalizmem] dla mnie istotnym duchowym przeżyciem. Personalizm ten kojarzył mi się mimowolnie z myślą Augustyna, który w Wyznaniach wyszedł mi niejako naprzeciw z całą swoją ludzką namiętnością i głębią”. Od tamtego momentu cała teologia Ratzingera zaczęła emanować personalizmem. Jest on przekonany, że „Wiara chrześcijańska nie przedstawia jakiejś idei, lecz Osobę” (Wprowadzenie w chrześcijaństwo). Personalistyczne myślenie Josepha Ratzingera uwypukla się bardziej, gdy Ratzinger analizuje sakrament chrztu oraz treść wyznania wiary w Jednego a zarazem trójosobowego Boga. „U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś idei, ale natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą” (Deus Caritas est 1). Joseph Ratzinger/Benedykt XVI podkreśla znaczenie osoby w całej swojej teologii. Przedstawia on jednak personalizm w najczystszej postaci, szczególnie kiedy bada koncepcję osoby pod kątem trynitologicznym i chrystologicznym.
    Joseph Ratzinger, in his autobiography entitled My Life, writes about his encounter with personalism, later found explained by Martin Buber, as: “A spiritual experience that left an essential mark, even if I spontaneously associated such personalism with the thought of St. Augustin, who in his Confessions had struck me with the power of all his human passion and depth.” From that moment on, all his theology emanates with personalism. He is convinced that “Christian faith does not relate to an idea but to a Person” (Intruduction to Christianity). The personalistic thinking of Joseph Ratzinger becomes evident when he describes the essence of the Sacrament of Baptism as well as the contents of the profession of faith in One and – at the same time – Three-personed God. “Being Christian is not the result of an ethical choice or a lofty idea, but the encounter with an event, a person” (Deus Caritas est, 1). Joseph Ratzinger-Benedict XVI underlines the significance of person in all his theology by focusing on the concept of person in Trinitology and Christology, in which he develops a personalism in the purest form.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 5-14
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Categorical Imperative as Cornerstone for Human Dignity and Form of Revelation of God in the Work of Immanuel Kant and Karol Wojtyla
    Autorzy:
    Waleszczuk, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668588.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Karol Wojtyła
    a person
    freedom
    God
    duty
    the categorical imperative
    Immanuel Kant
    Opis:
    The aim of this analysis is to show the categorical imperative as the cornerstone of human dignity and form of revelation of God in the work of Immanuel Kant and Karol Wojtyla. The suspicious and distant attitude of Christian philosophers, as well as the Catholic Church compared to Kant has a long history. To this day there are only a few researches that analyse from this point of view (Kantian influences) the philosophical thinking of Karol Wojtyla. Though Kant identified the question of God as the cardinal question of our abstract rationality, he believed in God and future life, even in his lifetime he was underestimated, misunderstood and treated with hostility. The experience of duty is”ratio conoscendi” of freedom in Kant and Wojtyla. For the two thinkers the question of freedom is the basic category of there philosophies. Through which authority moral law challenges the human being? Kant and Wojtyla, both philosophers comprehend the highest authority as divine power which formulated the moral law before man. The “holy lawmaker” – God – reveals himself in the human act.
    Źródło:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 1
    2391-6559
    2083-8018
    Pojawia się w:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Human Experience: A Ground for the Affirmation of God
    Autorzy:
    Zdybicka, Zofia J.
    Wójtowicz, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507532.pdf
    Data publikacji:
    2016-03-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    experience
    existence
    cognition
    world
    God
    affirmation
    reality
    person
    transcendence
    man
    religious being
    homo religiosus
    Opis:
    The authoress claims that the experience of the man’s own existence is genetically earlier than all other types of cognition. It can be called the man’s primordial, basic, radical, fundamental experience: the experience of human existence immersed in the world. It constitutes a foundation and place wherein the problem of God arises in the most natural and spontaneous way, and where the very roots of the problem are to be sought. She emphasizes that it is extremely important that the affirmation of the man’s existence is achieved along with cognitional contact with extra-subjective reality whose affirmation allows for man to more deeply penetrate the affirmation of his own existence, to know his existence as connected with other personal and non-personal beings—and ultimately connected with the existence of a higher and stronger reality, the reality of God. These are not man’s impressions or desires, but facts stated by man. The authoress concludes that it is human experience which reveals man as a correlate of a higher, stronger and transcendent reality. Man thus turns out to be a religious being—homo religiosus.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2016, 5, 1; 283-296
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadzieja chrześcijańska w ponowoczesnym świecie (istota – utrata – przywracanie)
    The Christian hope in the post-modern world (essence – loss –restoration). The cultural studies reflection
    Autorzy:
    Strzelecki, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/956954.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    christian hope
    person
    god
    postmodernity
    apophaticism
    secularism
    post secularism
    will
    eschatology
    faith
    community
    personalism
    Opis:
    The considerations of the article circulate around the Christian hope, its loss and conditions of restoration. The foundation of these reflections as its source for understanding of hope contained in the Benedict XVII Encyclical Spe salvi. Hope concerns what is given in faith, which is proof of things that will finally come, and therefore hope requires the recognition of two objectivities – now given and eschatological. The next elements of hope are the subject („homo viator”), directed towards Transcendence, tension and effort of the will and participation in the community. Factors of deconstruction may concern one or all elements of the structure of hope. The article discusses the phenomenon of deconstruction of hope in various dimensions of contemporary culture. The final reflection focuses on the restoration of hope. This can be done contrary to the deconstruction way, mainly by regaining the faith. The footing of this turn is the indication of St. Augustine - to believe in God one must first believe in God, that is, among others, to realize the common good, recognize the personal dignity of the man and the transcendent value of human life.
    Źródło:
    Dydaktyka Polonistyczna; 2019, 5 (14); 7-24
    2451-0939
    Pojawia się w:
    Dydaktyka Polonistyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jana Pawła II rekonstrukcja pierwotnego doświadczenia człowieczego samotności i jedności osobowej
    John Paul II's Reconstruction of Man's Primary Experience of Loneliness and Personal Unity
    Autorzy:
    Wałejko, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1849906.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    person
    subjective loneliness
    personal unity
    commonness
    sex as a sign of aperson's openness
    unity with God
    Opis:
    In his deliberations John Paul II, taking under consideration the description of creation of man, takes up the important issue of man's loneliness. The problem has an anthropological character. It is Yahweh who recognized that the first human being (a man) is lonely despite his very close relation with the Creator. This is why God brought into being another human being (a woman). The man then sang a song of admiration of the woman. However, creating a woman did not change the situation that God considered wrong for mankind. The Pope points to man's unconquerable, ontological loneliness resulting from the person's subsistence and subjectivity. The loneliness contains a hidden message. The first married couple mutually complementing each other by strength of the specific mystery of the human being's unity and the duality of the sex comes to their common fall. This event reveals the weakness of human reference that is based on ontic loneliness and contingency of man. An imperfect creature cannot give perfect support to God's image that is craving for perfection. Appearance of another human being, awakening the feeling of gratitude for the gift of her, and at the same time of disappointment with insufficiency of this gift, leads by the way of history of salvation and revelation towards recognizing the final rest and happiness only in God. As a consequence, inter-human loves appear to be a real panacea for personal loneliness, however, not „in itself” but they doubtless point to Absolute Love, that is to God as the only fulfillment of man's longings.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2006, 34, 2; 27-42
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Świętego Jana od Krzyża wizja zjednoczenia człowieka z Bogiem. Analiza filozoficzna
    St. John of the Cross’s Vision of Man’s Union with God. A Philosophical Analysis
    Autorzy:
    Grochowska, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507242.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-20
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    John of the Cross
    God
    man
    person
    fulfillment
    union
    religion
    body
    soul
    love
    adaptational relationship
    participation
    Opis:
    The article considers the grounds for man’s fulfillment through his union with God. It analyzes the problem through the writings of St. John of the Cross. The analysis is focused on: (1) the need for accommodation of bodily elements to the soul in man, (2) the ways of knowing God as the highest degree of qualities present imperfectly in man, and experiencing God as the One who supports man’s life, grants him His graces, and loves him, (3) the adaptational relationship between man and God. The author concludes that man’s union with God transforms him into God through his personal (i.e., conscious and voluntary) participation.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2019, 8, 3; 593-620
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Silence and the Audibility of the Word: Contemplative Listening as a Fundamental Act of the New Evangelization. Part 2: Jesus Christ, the Eternal Listener
    Autorzy:
    Siegmund, J. Marianne
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507622.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Jesus Christ
    listening
    revelation
    sonship
    Trinity
    God
    metaphysics
    Hans Urs von Balthasar
    Thomas Aquinas
    divine person
    subsistent relation
    human person
    substance
    obedience
    the Word
    Opis:
    In the second part of her arguing for contemplative listening as a fundamental act of the new evangelization, the author turns to the theological perspective of Jesus Christ as the eternal Listener and, thus, focuses upon his act of listening, which is the unique personal form of his eternal divinity. The author addresses the following issues. Granted that listening has to do with obedient readiness, how can one say it is in the eternalSon, who, being God, would seem to be naturally exempt from obedience? In order to answer this question, the author looks at the Balthasarian “enfleshment” of Thomas’ notion of the divine persons as subsistent relations. In brief, to say that the Son is the subsistent relation of sonship means that the Son receives himself from the Father. But this self-reception implies, the author argues, an obedient readiness. And, since the Son is Word, this obedient readiness translates into a “listening.” The Son is not only the eternal Word. He is also the eternal listener of the Word he is. Within the Godhead, each person is his relation (of “opposition”) to the others and there is no difference between the person and his action. For example, the Son is his relation of sonship to the Father. But, one might ask, how could one speak of the Son’s obedience? How does one avoid subordinationism? The key is to see how the Son’s possession of divinity is compatible with a reception of it. If the Father is the “source and origin of all divinity,” the Son does, in fact, receive his divinity from the Father while, at the same time, he is co-equal and co-eternal with the Father. That the Father generates the Son does not mean, as Arius asserted, that there was a time when the Son was not. Rather, the Son always possesses his divine sonship as being given fromthe Father, while the Father possesses divinity as being given away. Divinity is compatible with relationality in the mode of reception. In the Godhead, reception is perfection. There are a number of texts from Thomas that the author presents in favor of this argument. Having established that reception is perfection in the Godhead, the author develops how this receptivity encompasses obedience and listening. For, in his receiving, the Son performs an act that, by an intrinsic analogy, one may describe as the taking of the gift of the Father into himself. In this sense, the Son is obedient to the “sense” of the Father’s self-gift. But, in the case of the Son, he isthe gift. Not only that, he isthe gift as Word. This suggests, as the author argues, that the obedience that characterizes him as a divine person is something intrinsically analogous to listening. Here, then, we find the ultimate theological reason that we are listeners: we are listeners because we are created on the model of Christ, the eternal Listener.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2018, 7, 1; 119-137
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tomáš Halík’s Concept of God as the Depth of Reality
    Autorzy:
    Jasiński, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28394747.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Bóg
    podstawa i głębia bytu
    panenteizm
    osoba
    rzeczywistość
    God
    foundation and depth of being
    panentheism
    person
    reality
    Opis:
    The purpose of this article, whose point of reference are selected works of the Czech philosopher and theologian Tomáš Halík, is to critically analyse his concept of God. He distances himself from the idea of the Absolute as a construct of human reason and turns to the concept of God as an ontic foundation of the world. He rejects the concept of the Absolute alienated and separated from the world and embraces the vision of God hidden in the depths of reality and allowing us to experience his proximity in various ways. In the first part of the article, the philosophers’ concept of God, identified with the First Mover of the world and the Supreme Being, is critiqued. In the second part, the vision of God as the foundation and depth of being and the related issues of pantheism, panentheism and the personality of God are outlined. In the third part, attention is given to the fundamental ways of experiencing His presence and proximity, which include the experience of nature and historical events, the experience of the human interior (“deeper self”) and the encounter with another person, especially a wounded and suffering one.
    Celem artykułu, którego punktem odniesienia są wybrane dzieła czeskiego filozofa i teologa Tomáša Halíka, jest krytyczna analiza jego koncepcji Boga. Dystansuje się on od idei Absolutu jako konstruktu rozumu ludzkiego, a zwraca się w kierunku pojęcia Boga jako bytowej podstawy świata. Odrzuca koncepcję Absolutu wyobcowanego i odseparowanego od świata, a przyjmuje wizję Boga ukrytego w głębi rzeczywistości i pozwalającego doświadczyć swej bliskości na różne sposoby. Artykuł składa się z trzech zasadniczych części. W pierwszej zostaje poddana krytyce koncepcja Boga filozofów, utożsamianego z Pierwszym Poruszycielem świata i Bytem Najwyższym. W drugiej zarysowano wizję Boga jako fundamentu i głębi bytu oraz związane z nią zagadnienia panteizmu, panenteizmu i osobowości Boga. W trzeciej natomiast zostaje zwrócona uwaga na zasadnicze sposoby przeżycia boskiej obecności i bliskości, do których należą doświadczenie przyrody i wydarzeń historycznych, przeżycie ludzkiego wnętrza („ja głębszego”) i spotkanie z drugim człowiekiem, zwłaszcza z osobą zranioną i cierpiącą.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2023, 93, 3; 89-118
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kobieta w twórczości Karola Wojtyły – Jana Pawła II
    Women in the Works of Karol Wojtyła / John Paul II
    Autorzy:
    Strzelecki, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1753162.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kobieta
    mężczyzna
    medytacja
    „sakrament stworzenia”
    osoba
    podobieństwo Boże
    woman
    man
    meditation
    “sacrament of creation”
    person
    God’s image and likeness
    Opis:
    Artykuł składa się z dwóch części. Część pierwsza dotyczy myślowego dorobku Papieża. Stanowi on kontekst autorski, niezbędny do analiz papieskich medytacji poetyckich, które są zamieszczone w części drugiej. Kontekst tworzą wypowiedzi z początkowego okresu pontyfikatu, które dla papieskiego nauczania o kobiecie są z pewnością najważniejsze. Mowa o edycji Jan Paweł II naucza – t. 1: Mężczyzna i niewiastą stworzył ich. Chrystus odwołuje się do „początku”. O Jana Pawła II teologii ciała, t. 4 tejże edycji: Sakrament oraz t. 8: Familiaris consortio, ponadto list apostolski Mulieris dignitatem. Te właśnie teksty stanowią właściwe zaplecze do badania papieskiego dorobku poetyckiego, gdyż podobnie jak poezja Jana Pawła II, ujmują kobietę w kategoriach metafizycznych, duchowych, Boskich. Takiej bazy interpretacyjnej nie zapewnia natomiast feminizm, ani nawet projekt nowego feminizmu Jana Pawła II, którego główną i chwalebną troską było przywracanie osobowej godności kobiety w wymiarze społecznym. Najistotniejsze ujęcia kobiety w papieskim nauczaniu nawiązują do Księgi Rodzaju, do opisów stworzenia człowieka – kobiety i mężczyzny, którzy stają się, mówiąc słowami Ojca Świętego, jednym ciałem, jednym sercem i jednym duchem. Tylko w tym paradygmacie, w „sakramencie stworzenia” (w jedności z mężczyzną) kobieta osiąga najwyższy status w wymiarze metafizycznym i personalistycznym. Znajduje to potwierdzenie w medytacji części drugiej Tryptyku rzymskiego. Jednak uniwersalność tego antropologicznego paradygmatu sprawia, że stosuje się on także do innych tekstów, których bohaterkami są same kobiety. Mowa o Magdalenie, Samarytance, Weronice czy dziewczynie zawiedzionej w miłości. Opracowanie obecne ogranicza się do poezji. Niewątpliwie bardzo istotna dla podejmowanej tu problematyki kobiety, interpretacja dramatu Przed sklepem jubilera stanie się przedmiotem odrębnego opracowania.
    This article consists of two parts. The first part focuses on the thoughts of the Pope, which we can treat as the author’s context and which is necessary for analysing the papal poetic meditations. The analyses are included in the second part. The context is made up of statements from the early period of the pontificate, which should be considered the most important in the teachings of the Holy Father about women. I am referring here to the following editions of John Paul II’s teachings: Vol. 1: He created man and woman. Christ refers to the “origin”: John Paul II’s theology of the body, Vol. 4: The Sacrament and Vol. 8: Familiaris Consortio: On the Role of the Christian Family in the Modern World, as well as the apostolic letter Mulieris Dignitatem: On the Dignity and Vocation of Women on the Occasion of the Marian Year. The aforementioned texts are the relevant basis for studying the papal poetic output, because, like the poetry of John Paul II, they capture woman in the metaphysical, spiritual and divine categories. Such an interpretational basis is not provided by feminism or even John Paul II’s project of new feminism, whose main and laudable concern was to restore woman’s personal dignity in the social dimension. The most important views on women in the papal teaching refer to the Book of Genesis, to the descriptions of the creation of the human being – a woman and a man who become, in the words of the Holy Father, one body, one heart and one spirit. It is in this paradigm, in the “sacrament of creation” (in union with a man) that a woman attains the highest status in the metaphysical and personalistic dimensions. This is confirmed by the meditation in Part 2 of the Roman Triptych. However, the universality of this anthropological paradigm means that it also applies to other texts whose protagonists are women themselves: Mary Magdalene, the Samaritan woman, Veronica, or the girl disappointed in love. The current study is limited to poetry. Undoubtedly, of great importance from the point of view of women’s issues is the interpretation of the drama In front of the Jeweller’s Shop: A Meditation on the Sacrament of Matrimony, Passing on Occasion into a Drama. This play will become the subject of a separate study.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 305-326
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanizm tragiczny jako następstwo kulturowej śmierci Boga
    The Humanism of Despair as a Result of the Death of God in Contemporary Culture
    Autorzy:
    Życiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015937.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    egzystencjalizm
    humanizm
    kultura
    nihilizm
    osoba ludzka
    postmodernizm
    sekularyzacja
    śmierć Boga
    existentialism
    humanism
    culture
    nihilism
    human person
    postmodernism
    secularisation
    death of God
    Opis:
    The philosophy of the death of God, pronounced by Friedrich Nietzsche in 1882, resulted in many negative consequences experienced in contemporary culture. The Nietzschean critique of the classical hierarchy of values inspired radical declaration about the death of metaphysics and the end of human history. In its form developed in deconstructive postmodernism, this philosophy proclaims the dissolution of the human subject. Consistently, it rejects the very concept of human person and tries to reduce human existence to the level of psychoanalytic, social and/or cultural phenomena. In this conceptual framework, either the classical version of humanism must be questioned or its nihilistic reinterpretation, in terms of a humanism of despair, should be adopted.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 2; 5-22
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    SILENCE AND THE AUDIBILITY OF THE WORD: CONTEMPLATIVE LISTENING AS A FUNDAMENTAL ACT OF THE NEW EVANGELIZATION. PART 1: AN ANTHROPOLOGY OF LISTENING
    Autorzy:
    Siegmund, J. Marianne
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507560.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    contemplative listening
    new evangelization
    listening
    silence
    obedience
    ontology
    reality
    human
    person
    nature
    relation
    dialogue
    dialogicians
    Augustine
    internal word
    the Word
    God
    Opis:
    In part one of her arguing for contemplative listening as a fundamental act of the new evangelization, the author explicates the anthropological dimension of listening. Her analysis consists of four sections. Section one explains silence in terms of listening, for it is attentive perception to the presence of another, which can be described as love in the form of an obedient readiness to receive the other; listening, however, is more than two people actively willing to communicate: it is primarily an ontological reality that constitutes the human person as such. Section two claims that listening illustrates the nature of the person before it describes any action that one does; it relies upon Hans Urs von Balthasar’s analysis of the dialogue philosophers in his Theo-logic II: Truth of God. Section three considers Augustine’s notion of the internal word, which is a judgment that conforms to the Word (Jesus Christ); the author argues that to be in conformity with the Word indicates that the person fulfills himself as a word spoken by God in the Word, which suggests that listening constitutes the ontology of the human person. Section four shows that the human person’s natural desire for God postulates his obedient readiness to hear the Word Incarnate.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2017, 6, 4; 585-607
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Das multireligiöse Gebet als Wegweiser für den Dialog der Religionen
    Multireligious Prayer as a Signpost for Dialogue between Religions
    Autorzy:
    Kałuża, Krystian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144021.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bóg
    osoba
    modlitwa
    modlitwa międzyreligijna
    modlitwa multireligijna
    dialog międzyreligijny
    teologia religii
    synkretyzm
    God
    person
    prayer
    interreligious prayer
    multireligious prayer
    interreligious dialogue
    theology of religion
    syncretism
    Opis:
    Zapoczątkowane w 1986 r. przez papieża Jana Pawła II spotkania modlitewne w Asyżu w intencji pokoju i sprawiedliwości spotkały sie zarówno z entuzjazmem, jak i z fala. krytyki. Jedni mówili o początku nowej ery dialogu międzyreligijnego, inni oskarżali papieża o synkretyzm i wyprzedaż tożsamości chrześcijańskiej. W artykule podjęto próbę teologicznej oceny spotkań modlitewnych w Asyżu w świetle wypowiedzi Magisterium Ecclesiae na temat dialogu międzyreligijnego oraz najnowszych osiągnięć teologii religii. Pod uwagę wzięto zwłaszcza nauczanie Jana Pawła II, który po pierwszym spotkaniu modlitewnym w Asyżu wielokrotnie zabierał głos w tej sprawie. Papież zwrócił szczególna uwagę na działanie Ducha Świętego, który jest obecny w każdej autentycznej modlitwie. Właśnie owa komunia w Duchu Świętym, poprzedzająca komunię kościelną, do której zmierza misyjna działalność Kościoła, jest najpoważniejszym argumentem teologicznym na rzecz spotkań modlitewnych chrześcijan i niechrześcijan. Różnice miedzy religiami nie pozwalają jednak na wspólna modlitwę. Dlatego papież zwrócił uwagę, iż w Asyżu nie chodziło o to, by sie razem modlić, lecz by „być razem, aby się modlić”. Dlatego należy rozróżnić między modlitwa międzyreligijną a multireligijną (Asyż). Niektórzy teologowie, jak np. J. Dupuis, sugerują, by uczynić krok w kierunku modlitwy międzyreligijnej. Takie postępowanie mogłoby jednak otworzyć drogę do synkretyzmu i rozmycia chrześcijańskiej tożsamości.
    The interreligious prayer for peace and justice which Pope John Paul II initiated in Assisi in 1986 filled many with enthusiasm and caused storm of criticism. Some talked about the beginning of a new era in interreligious dialogue, others accused the Pope of syncretism and weakening of the Christian identity. In this article an attempt is made to assess theologically the prayer meetings in Assisi from the perspective of the official statements of the Magisterium Ecclesiae on interreligious dialogue and of recent developments in the theology of religions. The author focuses primarily on the teaching of John Paul II, who repeatedly referred to this issue after the first prayer meeting in Assisi. The Pope drew particular attention to the Holy Spirit present in every authentic prayer. Precisely this communion in the Holy Spirit - that precedes the ecclesial communion aimed at by the missionary activities of the Church - is the most serious theological argument in favor of the prayer meetings of Christians and non-Christians. Differences between religions, however, do not allow to make a common prayer. Therefore the Pope pointed out that the main reason for being in Assisi was not to pray together but „to be together in order to pray“. Thus one should distinguish between interreligious and multireligious prayer (Assisi). Some theologians, such as J. Dupuis, suggest taking a step towards interreligious prayer. This practice, however, could open a way to syncretism and blurring of Christian identity.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2013, 5; 117-138
    2080-8534
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalizm jako imperatyw wartościowania człowieka
    Personalism as an Imperative of The Evaluation of Man
    Autorzy:
    Zabielski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950643.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    człowiek
    osoba ludzka
    personalizm
    norma personalistyczna
    człowiek jako „obraz Boga”
    aksjologia
    życie człowieka
    wartość i godność osoby ludzkiej
    man
    human person
    personalism
    personalistic norm
    man as an
    ‘image of god’
    axiology
    human life
    life and value of a human person
    Opis:
    The proper discovery of the truth about a human being requires referring to personalism as a concept of knowing and evaluating. Normative foundation of personalism comes down to recognizing an individual as a person – who is an ontical foundation of values – and the dignity of every man as ‘the image of God’ (Gen 1: 27). The concept of a human being as a person leads to concrete obligations, such as respecting the independence of a person and the value of his life, the obligation to act ‘in the field of liability’, respecting the good of individuals and the whole mankind. A personalistic norm is an axiological foundation of proper value judgements and all the actions that protect human health and life. In the article, the author analyses two problems: 1. Personalistic norm as an onthological principle of axiology of man; 2. Personalistic evaluation of man as a challenge for today.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 1
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Connotazione giuridica e teologica del diaconato permanente alla luce del Nuovo Codice di Diritto Canonico, del Catechismo della Chiesa Cattolica e del Motu Proprio ‘Omnium in mentem’
    Juridical and Theological implication of the Permanent Diaconate in the light of the New Code of Canon Law, the Catechism of the Catholic Church and the 292 Motu Proprio ‘Omnium in mentem’ .......
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1006341.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-20
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Code of Canon Law
    Eucharist
    Word of God, Sacrament of Holy Orders
    Grades of the Sacrament of Holy Orders
    Diaconate, Presbyterate, Episcopate
    Common Priesthood
    Acting in the person of Christ the Head
    Permanent Diaconate
    Diaconal Functions
    Diaconal service of the Liturgy
    Word and Charity, Diocesan Bishop
    Extraordinary Minister
    Catechism of the Catholic Church
    Opis:
    The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms thatthrough the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms that through the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican Council, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself toCouncil, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself to
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 1; 122-151
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samotność a osamotnienie – osobowe stany egzystencjalne człowieka. Analiza etyczno-metafizyczna
    Loneliness and Solitude – the Personal Existential States. An Ethical and Metaphysical Analysis
    Autorzy:
    Wałejko, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1849004.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    osoba
    odrębność (samotność ontologiczna)
    samotność fałszywa i prawdziwa (kłamstwo osamotnienia i prawda samotności)
    osamotnienie
    odosobnienie i samość
    przygodność
    hierarchia wartości
    Ewangelia samotności
    zjednoczenie z Bogiem
    person
    separation (ontological solitude)
    false and true solitude (the falsehood of loneliness and the truth of solitude)
    loneliness
    isolation and selfness
    contingency
    hierarchy of values
    the Gospel of solitude
    unity with God
    Opis:
    The ontological loneliness of the human being, experienced in the personological aspects of existence, may become constructive or destructive, a fact that depends on the person's will and the factors mentioned in the paper. Having conducted a conceptual analysis, the opposite tendencies in the contemporary times were shown: towards universalism and unification on the one hand, and excessive individualism on the other. They are conducive to cultivate loneliness and ignore the possibility to transform it in person-making solitude. The indispensable experience of loneliness may become something that is voluntarily turned into a chronic form that impairs the personal development, whose manifestations have been characterised. The false picture of the gift of solitude has been set side by side with its proper interpretation, the interpretation that is conditioned by the acceptance of the true hierarchy of values. It allows us to perceive the values of solitude shown in the text. The importance of the personal trait of solitude is shown in its role decisive of development or regress, in dependence on its true or false interpretation. It is worth considering the hidden message of the attribute of ontic separation. That separation, as it is impossible to replace solitude by material and human factors, directs persons towards the supernatural reality. The “Gospel of solitude” means hope to do away with loneliness and turn it into solitude that brings unity with God.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2007, 35, 2; 45-66
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gebet als Sprachhandlung im Ansatz von Richard Schaeffler
    Prayer as a speech act in the approach of Richard Schaeffler
    Autorzy:
    Schreiber, Thorsten Ph.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/626650.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
    Tematy:
    Gebet
    Gebetssprache
    identitätsstiftend
    wichtiger Faktor
    Sprachhandlung
    religiöse Sprache
    Spezifika
    Psalmen
    Magnificat
    eigene Person
    Adressat
    Bestand
    Gemeinschaft
    Tradition
    the theory of prayer
    never senseless
    relation between God and a human
    the unique nature
    religious language
    psalms
    the Magnificat
    a speech act
    the self-awareness
    for centuries
    an important factor
    the one and the same
    having influence
    the deep meanings
    lexemes
    prayer and language
    modlitwa
    relacja Bóg - człowiek
    osobowotwórczy
    język modlitwy
    psalmy
    Magnifikat
    akt modlitwy
    wazny czynnik
    przez wieki
    tradycja
    wspólnota
    Opis:
    Schaeffler zeigt mit seinen Beiträgen sehr deutlich, dass das Gebet keine sinnlose sprachliche Äußerung ist und arbeitet sehr gut die Spezifika religiöser Sprache heraus, was besonders an Beispielen in Psalmen und am Magnificat deutlich werden konnte. Er wies auf das Selbstverständnis der Beterin/des Beters hin und zeichnete dies am Beispiel Mariens nach. An ihrem Beispiel konnten wir sehen, wie religiöses Sprechen die eigene Person zur Sprache bringen kann und wie in der Sprache der Adressat berücksichtigt wird in Rückgebundenheit auf die eigene Existenz. Das Gebet hat Bestand durch die Zeit hindurch und ruft somit eine immer größere Gemeinschaft zusammen, die dieselben Worte ein und desselben Gebetes weitergeben kann und somit ermöglicht, eine Tradition aufrechtzuerhalten, in der Geschichte und Gegenwart zusammenfließen und einen Bestand für die Zukunft garantieren. Die gemeinsame Gebetssprache, wie z.B. die Psalmen oder das „Vater Unser“, ist ein wichtiger Faktor, der ein Erblühen und Weiterblühen einer Gemeinde möglich macht. Gott kann durch die Zeit hindurch als ein und derselbe erkannt werden. Auch über den Wandel zahlreicher Zeitalter hinaus erkennen wir immer wieder neu die Bedeutung des Aufstrahlens Gottes. Das biblische „Siehe, da“ weist auf eine Tat Gottes hin, die plötzlich zu geschehen scheint und doch große Wirkung weit über diesen einen Moment hinaus zu wirken vermag. Um diese Zeit der religiösen Erfahrungswelt ständig wach zu halten, bedarf es einer Treue der Erinnerung. Durch das Gebet im Gegenüber von Gott findet die Beterin/der Beter erst ihre/ seine Identität. Gebet ist identitätsstiftend. In diesem Artikel wurde der Hauptakzent auf Gebetssprache gelegt. Es wurde darzustellen versucht, dass diese Form so verschieden sie von der Alltagssprache sein mag, alles andere als sinnlos ist. Sowohl die Begriffe „Gebet“, wie „Sprache“ sind Begriffe, die viele Bedeutungen haben können und jeder/jede kann darunter etwas anderes verstehen, je nach Vorverständnis. Doch konnte aufgewiesen werden, wie wichtig deren Eigenheiten mit ihren tiefen Bedeutungen sind.
    The following article analyses the theory of language of prayer introduced by Richard Schaeffler, a German philosopher and theologian. The author of the article refers to the following writings by R. Schaeffler: „Das Gebet und das Argument. Zwei Weisen des Sprechens von Gott. Eine Einführung in die Theorie der religiösen Sprache“ (Prayer and argument. Two ways of talking about God. Introduction to the theory of religious language), „Kleine Sprachlehre des Gebets“ (On the language of prayer) and „Religionsphilosophie“ (The philosophy of religion). What he attempts to demonstrate is that, if we base on the Schaeffler’s inquiries, a statement, which is a prayer, is never senseless. Despite the fact that, as we can read in the preface, the statement does not function as a informational or motivational tool, it still serves as a lingual act, which sacramentally builds a relation between God and a human. Schaeffler shows the unique nature of religious language, he especially seeks for examples in psalms and the Magnificat. He emphasizes the self-awareness of a praying man, as exemplified by Mary. Her example allows us to see how we can express ourselves through praying, and how we refer to prayer’s addressee in the context of our own existence. Prayer has existed for centuries and binds more and more people into a community. The community has been sustaining the tradition through passing down the words of the same prayer. In the tradition in question the past and the present are combined which guarantees its lasting. The common language of prayer, e.g psalms or the Our Father, is an important factor which allows the community to last and develop. God has been recognized for centuries as the one and the same. People find Him over and over again in the changing historical periods. The evangelical texts tell about particular events (e.g. calming the storm, Mt 8, 23–25), one-time acts of God, still having influence in subsequent periods and changing people’s lives. To sustain the religious world of experiences alive being faithful to memory is required. Only through prayer, in contact with God, a praying man can find and create his own awareness. What has been greatly emphasized in the article is the language of prayer. The author attempts to show that this language, no matter how different from everyday language, certainly has its own sense. The lexemes prayer and language have many meanings and everyone can understand them differently, depending on the knowledge and experience gained. What has been made evident here is how important the deep meanings of these lexemes truly are.
    Źródło:
    Język - Szkoła - Religia; 2014, 9, 1; 153-168
    2080-3400
    Pojawia się w:
    Język - Szkoła - Religia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THE NATURE OF COMMON SENSE AND HOW WE CAN USE COMMON SENSE TO RENEW THE WEST
    Autorzy:
    Redpath, Peter A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507346.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    aim
    analogy
    anarchy
    art
    body of knowledge
    cause
    common sense
    communication
    comprehensive understanding
    concept
    contemporary
    contrary
    contrariety
    culture
    demonstration
    demonstrative
    disorder
    education
    equality
    emotion
    end
    enlightened
    enlightenment
    excellence
    existence
    explanation
    fear
    fundamentalistic
    genus
    God
    habit
    happiness
    harmony
    hierarchically ordered
    history
    hope
    human
    humanist
    inequality
    inspiration
    inspired
    judgment
    justice
    knowledge
    language
    leadership
    logic
    mathematics
    memory
    metaphysics
    modern
    multitude
    nature
    Nietzschean
    operational
    opposite
    order
    part
    person
    philosophy
    physical
    poetry
    power
    principle
    provocative thought
    quality
    reality
    reason
    receptivity
    relationship
    renaissance
    resistance
    rhetoric
    science
    scientism
    skeptic
    sophist
    soul
    species
    strength
    success
    system
    truth
    utopian
    West
    Western civilization
    unity
    universe
    values
    virtue
    whole
    will
    wisdom
    wonder
    World War
    Opis:
    Since most pressing today on a global scale is to be able to unite religion, philosophy, and science into parts of a coherent civilizational whole, and since the ability to unite a multitude into parts of a coherent whole essentially requires understanding the natures of the things and the way they can or cannot be essentially related, this paper chiefly considers precisely why the modern world has been unable to effect this union. In so doing, it argues that the chief cause of this inability to unite these cultural natures has been because the contemporary world, and the West especially, has lost its understanding of philosophy and science and has intentionally divorced from essential connection to wisdom. Finally, it proposes a common sense way properly to understand these natures, reunite them to wisdom, and revive Western and global civilization.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2014, 3: supplement; 455-484
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-25 z 25

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies