Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "geoculture" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Zmedykalizowana psychiatria jako przykład „geokultury”? Propozycja zastosowania analizy systemów-światów Immanuela Wallersteina w krytycznej socjologii medycyny
Autorzy:
Nowakowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647271.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
psychiatry
medicalization
Wallerstein
geoculture
psychiatria
medykalizacja
geokultura
Opis:
In the 6th and the 7th decade of the 20th century, American psychiatry, torn by internal disputes and external criticism, was experiencing a deep crisis. As a result of the revolutionary paradigm shift (the abandonment of psychoanalysis and psychotherapy for the biological concept of mental disorders and pharmacotherapy) psychiatry managed to turn into a generously financed from public and corporate resources, dynamically developing medical discipline whose subject of study are diseases of the brain.Moreover, the new medicalised psychiatry spread all over the world. The success of American psychiatry and its “flagship” achievement – the classification of mental disorders (DSM), is the result of meeting the expectations of neoliberal, globalized economy and greater compatibility with the interests of pharmaceutical companies (for which psychiatric drugs are one of the main sources of profits). Modern psychiatry and DSM will also be shown as a part of Wallerstein’s “geoculture” that supports and legitimizes the domination of capital from the center of the capitalist world-system. Therefore, the aim of this article is to present the global dominance of an American psychiatry as a synergistic effect of cooperation between American psychiatrists and pharmaceutical companies, which has led to export of the American nosology of mental disorders.
Rozdzierana wewnętrznymi sporami i zewnętrzną krytyką amerykańska psychiatria w szóstej i siódmej dekadzie XX w. przeżywała głęboki kryzys. Na skutek rewolucyjnej zmiany paradygmatu (porzucenia psychoanalizy i psychoterapii na rzecz biologicznych koncepcji zaburzeń psychicznych i farmakoterapii) zdołała się zamienić w hojnie finansowaną ze środków publicznych i korporacyjnych, dynamicznie rozwijającą się dyscyplinę medyczną, której przedmiotem badań są choroby mózgu. Co więcej, nowa, zmedykalizowana psychiatria rozprzestrzeniła się na cały świat. U podłoża sukcesu amerykańskiej psychiatrii i jej „flagowego” dokonania – klasyfikacji zaburzeń psychicznych (DSM), leży „wyjście naprzeciw” potrzebom neoliberalnej, zglobalizowanej gospodarki i większa „kompatybilność” z interesami korporacji farmaceutycznych, dla których leki psychiatryczne stanowią jedno z głównych źródeł zysków. Co więcej, można się również pokusić o ukazanie współczesnej psychiatrii i DSM jako elementu Wallersteinowskiej „geokultury” wspierającej i legitymizującej dominację kapitału pochodzącego z centrum kapitalistycznego systemu-świata. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie dominacji amerykańskiej psychiatrii oraz próba jej ujęcia jako synergicznego efektu współpracy firm farmaceutycznych z amerykańskimi psychiatrami, która doprowadziła do eksportu amerykańskiej nozologii zaburzeń psychicznych.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2015, 40, 2
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Богословие государства и вопросы геокультуры
Theology of the State and Geoculture Problems
Autorzy:
Kowalska-Stus, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52424383.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Rosja
geokultura
teologia państwa
Russia
geoculture
theology of the state
Opis:
Rozpad Związku Radzieckiego, a w rzeczywistości pierwszy poważny rozpad Imperium Rosyjskiego jako przestrzeni kulturowej, stworzył warunki do badań procesów geokulturowych. Badania te wymagają zastosowania innych metod niż używane w odniesieniu do geopolityki czy geoekonomii. Geokultura niejednokrotnie może bardziej przekonująco wyjaśnić zachodzące w sferze polityki, czy gospodarki, zjawiska i pozwala przewidzieć polityczne działania, jak to było np. w przypadku Krymu w 2014 r. W stosunku do Rosji nie możemy stawiać pytań w stylu Huntingtona dotyczących związków polityki i religii. Są one zbyt powierzchowne. Nieprzydatna jest także teologia polityki Karla Schmidta, ponieważ dowodzi, że: „Wszystkie współczesne precyzyjne pojęcia dotyczące państwa są zeświecczonymi pojęciami teologicznymi”, a sama rzeczywistość polityczna odzwierciedla raj bądź piekło. W centrum rosyjskiej tradycyjnej kultury politycznej znajduje się nie polityka, lecz człowiek dążący do przebóstwienia i państwo, które mu to umożliwia. Ani człowiek, ani państwo nie są utożsamiane z rajem lub piekłem. Cele kultury, w jej bizantyjskiej odmianie, były ściśle związane z celami eschatologicznymi i pojmowane jako uniwersalne. Związek kultury z eschatologią nie miał charakteru politycznego czy ekonomicznego. To zagadnienie było przedmiotem sporu Rosji w XIX w. z kulturą europejską. Obrona tradycyjnej kultury rosyjskiej wówczas rozumiana była jako obrona jednostki, społeczeństwa i państwa. Kultura i państwo stanowią nawzajem dla siebie ochronne tarcze, co wymaga istnienia specyficznego stosunku łączącego obie te sfery. Geokultura tworzy kulturowe fundamenty zapewniające spoistość i prawomocność całej przestrzeni imperium, nawet w okresie postimperialnym. Rosja odziedziczyła od Greków przestrzenno-eschatologiczne postrzeganie świata. Nawet Związek Radziecki przyjął na siebie rolę przewodnika w przestrzeni materialistycznego eschatonu. Nie jest to związane z mesjanizmem, lecz z rodzajem kultury, która wypełnia swoją treścią przestrzeń eschatologiczną. Kultura rosyjska stanowi ilustrację faktu, że mieszkańców Rosji historia stawiała często przed zadaniami natury eschatologicznej. Były to jednocześnie te momenty, kiedy geokulturowa wspólnota przybierała nowe polityczne kształty i społeczeństwo borykało się z problemem dopasowania do nowych form politycznych, starając się zachować tożsamość. Analiza dziejów Rosji prowadzi do wniosku, że kryteria i mechanizmy geokulturowe w odniesieniu do przestrzeni geopolitycznej były dominujące. Kultura natomiast związana była z celami eschatologicznymi, których realizacja legitymizowała istnienie państwa.
The disintegration of the Soviet Union and, in fact, the first serious disintegration of the Russian Empire as a cultural space created conditions for testing geocultural processes. These tests require methods other than those used in relation to geopolitics or geoeconomy. Geoculture might often more convincingly explain phenomena occurring in the field of politics, economy and allows to account for political actions, as it was for instance in the case of the Crimea in 2014. Cultural purposes in its Byzantine variant were closely related to eschatological objectives and conceived of as universal. Connection between culture and eschatology was neither political nor economic. This issue was a subject of dispute between Russia and European culture in the nineteenth century. Defense of traditional Russian culture at the time was understood as defense of an individual, society and the state. Culture and the state are protective shields for one another which requires existence of a specific relationship between both the spheres. Geoculture creates cultural foundations to ensure cohesion and legitimacy throughout the empire, even in the post-imperial period. Russia inherited spatial-eschatological view of the world from Greeks. Even the Soviet Union assumed the role of a leader in the materialistic eschaton. It is not associated with messianism but with the type of culture that fills eschatological space with its content. Russian culture is an illustration of the fact that history often puts Russian citizens before eschatological tasks. They were also those moments when the geocultural community took on new political shapes and the society struggled with the problem of adaptation to new political forms trying to keep their identity. The analysis of Russian history leads to the conclusion that criteria and geocultural mechanisms were dominant in relation to geopolitical space. Culture was in turn associated with eschatological objectives, the implementation of which legitimized existence of the state.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2017, XIII; 155-163
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Славянская идентичность – в истории и в наше время
Slav Identity. History and the Present
Autorzy:
Suchanek, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52425258.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Słowianie
słowiańska tożsamość (identyczność)
geokultura
geopolityka
Slavdom
Slavonic Identity
geoculture
geopolitics
Opis:
Artykuł poświęcony jest Słowiańszczyźnie i słowiańskiej tożsamości (identyczności). Tożsamość prezentowana jest w płaszczyźnie lingwistycznej, geograficznej, historycznej, politycznej i geopolitycznej. Artykuł pokazuje, jak Słowianie od połowy XIX wieku stawali się przedmiotem idei i doktryn geopolitycznych, geokulturowych oraz politycznych w monarchii austro-wegierskiej (idea słowiańskiej wzajemności, illyryzmu, austroslawizmu, neoslawizmu) i w Rosji (słowianofilstwo, panslawizm; po upadku ZSRR ruch słowianofilski przestał odgrywać istotną rolę). W dzisiejszej Europie istnieją dwie dominujące przestrzenie geopolityczne: Pax occidentalis (Unia Europejska) i Pax rossica. Słowianie znaleźli się w obu tych przestrzeniach i problem ich tożsamości jest skomplikowany. Jedną z dróg zachowania pewnej formy jedności Słowian (choć niepełnej) jest koncepcja międzymorza.
The article deals with the problem of the phenomenon of Slavdom and Slavonic identity. Slavonic identity is presented on linqustic, geografical, historical, political, geopolitical and geocultural levels. Starting from the middle of the 19th century the Slavs in Austro-Hungary have become an object of the ideas and doctrines which have had a geopolitical and geocultural character (the idea of Slavonic reciprocity, ideology of illyrism, Austroslavism, neoslavism). The Slavophile and Panslavonic ideas in Russia were obviously ideological, geopolitical and purely political. After the desintegration of the U.S.S.R. the Slavonic movement does not play an important role, it is fragmented (The Panslavonic Assembly). At present time in Europe there are two dominant gepolitical spaces: European Union – Pax occidentalis, and Russia with its satellite countries – Pax rossica. In such a political situation the problem of Slavonic identity and the unity of the Slavs is rather complicated.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2017, XIII; 53-69
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geocultural Aspects of the Security Policy of Contemporary Israel
Autorzy:
Tarasiuk, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807630.pdf
Data publikacji:
2021-07-19
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
security policy
State Israel
geoculture
Opis:
The article shows how the symbolism contained in the image of the Jewish state influenced, especially recently, the vectors of Israel’s security policy. Attention is paid to these aspects aimed at protecting national identity. The author tries to substantiate the influence of the cultural factor on Israel’s security policy. The research is based on historical analysis, source analysis, and descriptive narrative. The instruments and tools used by the state in the implementation of the aforementioned tasks are presented – from the basic laws and compatible legal acts regulating the social life of Israeli citizens to the policy of cultural and ethnic isolation and separation carried out by the armed forces. In the Middle East emphasizing one’s own individuality is a strategic goal, but the price of internal a conflicts can be high.
Źródło:
Security Dimensions; 2021, 36(36); 138-154
2353-7000
Pojawia się w:
Security Dimensions
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urbanalia jako propozycja genologiczna w ramach humanistycznych studiów miejskich
Urbanalia as a Genological Proposal within Humanistic Urban Studies
Autorzy:
Konończuk, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1449416.pdf
Data publikacji:
2021-07-15
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
genologia
studia miejskie
gatunki miejski
geopoetyka
geokulturologia
genology
urban studies
urban genre
geopoetics
geoculture studies
Opis:
W artykule omówiona została oryginalna koncepcję gatunków miejskich jako form tekstualizacji doświadczenia przestrzeni urbanistycznej, zaproponowana przez Katarzynę Szalewską w książce Urbanalia – miasto i jego teksty. Humanistyczne studia miejskie (Gdańsk 2017). Wprowadzona przez badaczkę kategoria „urbanaliów” służy opisaniu miejskiego pejzażu genologicznego, na który składają się zarówno wypowiedzi językowe, jak i pozawerbalne. Szalewska zredefiniowała gatunki mowy miejskiej, takie jak pasaż, anegdota, plotka, spacerownik, legenda miejska, faits divers, obrazek, fizjologia czy tableaux, uzupełniając tym samym literaturoznawczą propozycję metodologiczną w ramach studiów miejskich. Opisane przez nią formy artykulacji doświadczenia przestrzeni miejskiej mają zarówno charakter wysokoartystyczny, jak też folklorystyczny.
The article discusses the idea of urban genres as forms of textualization of urban spaces, as proposed by Katarzyna Szalewska in her book Urbanalia — miasto i jego teksty: Humanistyczne studia miejskie (Gdańsk 2017). The proposed category of ‘urbanalia’ describes the urban genological landscape that comprises verbal and non-verbal utterances. Szalewska redefines such urban genres as passage, anecdote, spacerownik, urban legend, faits divers, picture, physiology, and tableaux, thus completing the urban studies with the literary methodology. In addition, the forms described by the author are characterized by high artistic and folkloristic qualities.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2021, 18; 181-191
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies