Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "foreign affairs" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 49
Tytuł:
Stosunki polsko-gruzińskie w latach 1918 – 1921
Polish-Georgian relations in 1918 – 1921
Autorzy:
Włodarczyk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195289.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
stosunki polsko-gruzińskie
Gruzja
federalizm
polityka zagraniczna
Kaukaz
Polish-Georgian relations
Georgia
federalism
foreign affairs
Caucasia
Opis:
The tradition of Polish-Georgian relations is many centuries old. It manifested itself differently over the course of history, originally based on the ideology of the Sarmatism and a diplomatic alliance in the war against Turkey. Later, when they were annexed by the Russian Empire, it was based on their fight for independence against a common enemy. Their relations have a political and historical background, and are associated with the resettlement policy of Russia. Establishing diplomatic relationships during the short period of the Democratic Republic of Georgia’s existence meant acknowledging Georgia internationally, first de facto, and then de iure. The cooperation was focused mainly on providing safe return for large Polish minority living in Transcaucasia, and on Marshal Józef Piłsudzki’s federalist agenda which supported newly emerged states. Both countries’ relations were reinforced by signing a military alliance and creating Polish-Georgian Industrial and Trade Union. The cooperation was finally ended by Soviet Russia’s assault on Georgia in year 1921.
Tradycja stosunków polsko-gruzińskich sięga kilkuset lat. Przejawiała się w różnej formie. Pierwotnie ideologicznej w sarmatyzmie oraz dyplomatycznej w szukaniu sojusznika w wojnie z Turcją. Następnie w formie podmiotów wchodzących w skład Imperium Rosyjskiego oraz walczących o niepodległość z tym samym wrogiem. Zagadnienie wspólnych kontaktów ma podłoże historyczne oraz polityczne, związane z przesiedleńczą polityką Rosji. Nawiązanie stosunków dyplomatycznych w krótkim okresie istnienia Demokratycznej Republiki Gruzińskiej wiązało się z uznaniem początkowo de facto, a następnie de iure Gruzji na mapie świata. Współpraca opierała się głównie na zapewnieniu bezpiecznego powrotu do Polski licznej Polonii na Zakaukaziu oraz na sprzyjającej nowopowstałym państwom koncepcji federalistycznej marszałka Józefa Piłsudskiego. Stosunki obu państw były wzmocnione przez podpisanie sojuszu wojskowego oraz utworzenie Polsko-Gruzińskiego Związku Przemysłowo-Handlowego. Współpracę zakończyła agresja Rosji Radzieckiej na Gruzję w 1921 r.
Źródło:
Świat Idei i Polityki; 2016, 15; 452-476
1643-8442
Pojawia się w:
Świat Idei i Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty prawne Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa po reformie dokonanej Traktatem Lizbońskim
Legal Aspects of the Common Foreign and Security Policy After the Lisbon Treaty Reform
Autorzy:
Tereszkiewicz, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2141256.pdf
Data publikacji:
2019-12-23
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
Traktat Lizboński
Unia Europejska
polityka międzynarodowa
Lisbon Treaty
European Union
foreign affairs
Opis:
Artykuł przedstawia analizę prawną rozwiązań dotyczących Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa wprowadzanych przez Traktat Lizboński. Koncentruje się na trzech grupach zagadnień: miejsca WPZiB w strukturze Unii Europejskiej, relacji między WPZiB a działaniami zewnętrznymi Unii oraz niejasności prawnych i terminologicznych powstałych w wyniku wprowadzenia przepisów nowelizujących. Autor zwraca uwagę, iż mimo podjętej próby skupienia wszystkich sfer aktywności Unii w jej ramach, nadal możemy mówić o strukturze fi larowej, bowiem WPZiB zachowała swoją międzyrządową specyfi kę. Ponadto uczynienie z Wysokiego Przedstawiciela jedynego organu odpowiadającego w pełni za reprezentowanie Unii Europejskiej na arenie międzynarodowej niezbyt się powiodło, bowiem może dochodzić do sporów kompetencyjnych pomiędzy nim a Przewodniczącym RE wynikających z nieprecyzyjności przepisów. Poza tym autor wskazuje, iż z przyczyn politycznych prawdopodobnie pozostaną w strukturze Komisji sfery działań zewnętrznych Unii, niepodporządkowane Wysokiemu Przedstawicielowi. Niemniej jednak długość jego kadencji, połączona z podporządkowaniem mu rozbudowanego aparatu administracyjno-dyplomatycznego, może sprawić, iż stanie się on „twarzą” Unii na arenie międzynarodowej, wypierając z tej roli Przewodniczącego RE. W konkluzjach autor wskazuje jednak, iż bardzo wiele będzie zależało od praktyki pierwszych lat funkcjonowania tych organów.
The paper is a legal analysis of the solution concerning the Union of Foreign Affairs and Security Policy introduced by the Lisbon Treaty. It is focused on the three groups of issues: the place of the CFSP in the European Union structure, the relation between the CFSP and the internal Union actions and finally the legal and terminological ambiguities which arose after the introduction of amendments. The authors points out that despite the attempts to focus all Union activities within its framework, we can still talk about a diversified structure as the CFSP has kept its crossgovernmental specification. Moreover, making the High representative the onlybody responsible for the representation of the European Union in the international area has not been successful because there can be issues concerning jurisdiction between the High Representative and the Council of Europe Chairperson arising from the inaccuracy of regulations. The author also shows that for political reasons the structure of the Council and the sphere of external activities remain out of the High Representative’s control. The length of the HR’s term of office and the extended administrative and diplomatic apparatus may make the High Representative the ‘face’ of the EU in the international arena displacing the CE Chairperson from this role. The author concludes that a lot depends on the first years of the practical functioning of these bodies.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2010, 4; 129-144
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The President of the European Council and Other Formats of Presidency in the European Union: (Un)Constructive Ambiguity in the EU Political System
Autorzy:
Szczerba-Zawada, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618461.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
EU Presidency
President of the European Council
High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy
President of the European Commission
prezydencja Unii Europejskiej
przewodniczący Rady Europejskiej
wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
przewodniczący Komisji Europejskiej
Opis:
The semi-permanent presidency of the European Council, introduced by virtue of the Lisbon Treaty, has restructured the organizational space of the EU presidency, becoming the new leadership centre in the EU institutional engineering. Consequently the institutional balance in the whole system has been changed, however without a clear jurisdictional delimitation of the competences between the components of this multi-centre political system. In the imprecisely defined conceptual framework of the new space of the EU presidency, there exists a question of the possibility of various levels multiplying and overlapping with each other, giving rise to a potential conflict of power in this area.The aim of this article is to provide the assessment of the scope of implications of the introduced changes on the basis of analysis of the structural relations between the President of the European Council and his institutional partners in the EU hybrid presidency system, i.e. the President of the European Commission, the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy and the rotating country presidency. This scientific problem seems to be of both theoretical and practical relevance with respect to the just initiated term of office of new President of the European Council – Donald Tusk.
Prezydencja Unii Europejskiej, rozumiana jako zinstytucjonalizowana procedura kierowania Unią Europejską, uległa przeobrażeniu wraz z wejściem w życie Traktatu z Lizbony, który nadał jej hybrydalny charakter. W wyniku wprowadzonych zmian unijne przewodnictwo sprawowane jest dwutorowo – przez państwa członkowskie w ramach rotacji oraz w wymiarze kadencyjnym, w którym przewodniczenie określonym instytucjom powierza się wybieranemu na określoną kadencję substratowi osobowemu danej instytucji. Przy czym wyraźnemu poszerzeniu uległ po Traktacie z Lizbony mechanizm kadencyjnej prezydencji, obejmujący obecnie także Radę do Spraw Zagranicznych i Radę Europejską.Zinstytucjonalizowane przewodnictwo w Radzie Europejskiej, restrukturyzując przestrzeń organizacyjną dotychczasowej prezydencji UE, niewątpliwie zmieniło równowagę instytucjonalną całego systemu. Wprowadzone modyfikacje uzasadniają podjętą próbę analizy implikacji przyjętych rozwiązań, bazującą na identyfikacji potencjału relacyjnego przewodniczącego Rady Europejskiej jako ośrodka przewodnictwa w postlizbońskim systemie prezydencji Unii Europejskiej.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 2
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intelligence infiltration of the Polish Ministry of Foreign Affairs by Soviet intelligence
Sowiecka infiltracja wywiadowcza polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych
Autorzy:
Świerczek, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/501649.pdf
Data publikacji:
2019-04-23
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
II World War
Ministry of Foreign Affairs
infiltration
INO GUGB NKVD
Soviet intelligence
modus operandi
II wojna światowa
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
infiltracja
INO GUGB NKWD
wywiad sowiecki
Opis:
Based on the archive information released by the Russian Foreign Intelligence Service, the author of the text comes to the conclusion that the Soviet intelligence had its agents in the Polish Ministry of Foreign Affairs in the 1930s. At the same time, a diversity of information gathered by the Soviets and the then model of intelligence that forced the activity of intelligence networks, not single agents, shows that there were many sources placed in the Polish MoFA. Coming from this conclusion, the author hypothesizes on the identity of Soviet agents and for this purpose he uses the intelligence modus operandi and historical information on the possible contacts of the MoFA’s employees with the Soviet intelligence during their previous service in the II Department of the Polish General Staff.
Autor, analizując w artykule informacje archiwalne ujawnione przez Służbę Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej, dochodzi do wniosku, że sowiecki wywiad w latach 30. XX w. posiadał agenturę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Rzeczpospolitej Polskiej. Przy czym, zarówno różnorodność informacji pozyskiwanych przez Sowietów, jak i ówczesny model prowadzenia wywiadu, wymuszający pracę sieci wywiadowczych, a nie pojedynczych szpiegów, wskazują na wielość źródeł uplasowanych w polskim MSZ. Autor, wychodząc z tej konkluzji, wysuwa hipotezy robocze co do tożsamości sowieckiej agentury i posługuje się przy tym modus operandi działań wywiadu oraz informacjami historycznymi na temat możliwych kontaktów pracowników MSZ z sowieckim wywiadem w okresie ich wcześniejszej służby w Oddziale II Sztabu Głównego Wojska Polskiego.
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2019, 11, 20; 258-279
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sowiecka infiltracja wywiadowcza polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych
Intelligence infiltration of the Polish Ministry of Foreign Affairs by Soviet intelligence
Autorzy:
Świerczek, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/501922.pdf
Data publikacji:
2019-04-23
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
II wojna światowa
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
infiltracja
INO GUGB NKWD
wywiad sowiecki
modus operandi
II World War
Ministry of Foreign Affairs
infiltration
INO GUGB NKVD
Soviet intelligence
Opis:
Autor, analizując w artykule informacje archiwalne ujawnione przez Służbę Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej, dochodzi do wniosku, że sowiecki wywiad w latach 30. XX w. posiadał agenturę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Rzeczpospolitej Polskiej. Przy czym, zarówno różnorodność informacji pozyskiwanych przez Sowietów, jak i ówczesny model prowadzenia wywiadu, wymuszający pracę sieci wywiadowczych, a nie pojedynczych szpiegów, wskazują na wielość źródeł uplasowanych w polskim MSZ. Autor, wychodząc z tej konkluzji, wysuwa hipotezy robocze co do tożsamości sowieckiej agentury i posługuje się przy tym modus operandi działań wywiadu oraz informacjami historycznymi na temat możliwych kontaktów pracowników MSZ z sowieckim wywiadem w okresie ich wcześniejszej służby w Oddziale II Sztabu Głównego Wojska Polskiego.
Based on the archive information released by the Russian Foreign Intelligence Service, the author of the text comes to the conclusion that the Soviet intelligence had its agents in the Polish Ministry of Foreign Affairs in the 1930s. At the same time, a diversity of information gathered by the Soviets and the then model of intelligence that forced the activity of intelligence networks, not single agents, shows that there were many sources placed in the Polish MoFA. Coming from this conclusion, the author hypothesizes on the identity of Soviet agents and for this purpose he uses the intelligence modus operandi and historical information on the possible contacts of the MoFA’s employees with the Soviet intelligence during their previous service in the II Department of the Polish General Staff.
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2019, 11, 20; 42-67
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In das Palais am Ballplatze zieht ein neuer Herr ein – reakcje prasy na nominację Agenora Gołuchowskiego młodszego
Autorzy:
Strzelczyk, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195724.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Agenor Gołuchowski młodszy
prasa w XIX wieku
Austro-Węgierskie ministerstwo spraw zagranicznych
historia dyplomacji
Agenor Gołuchowski Junior
19th century press
Austro-Hungarian Ministry of Foreign Affairs
history of diplomacy
Opis:
Niniejszy artykuł dotyczy oddźwięku, jaki w prasie wywołała nominacja na stanowisko ministra spraw zagranicznych Austro-Węgier Agenora Gołuchowskiego młodszego. Nominacja ta komentowana była zarówno w prasie monarchii habsburskiej i nie tylko w polskojęzycznej prasie trzech zaborów, ale również w gazetach wychodzących w innych państwach, aż do odległych wysp Nowej Zelandii. W artykule zostaje dokonany przegląd wypowiedzi prasowych, a także porównanie zamieszczanych opinii i doboru faktów. Materiał źródłowy, chociaż jednakowej natury, jest różnorodny - od obszernych analiz politycznych, zamieszczonych w prasie wiedeńskiej, aż po lakoniczne wzmianki w gazetach nowojorskich czy nowozelandzkich.
This article deals with the resonance of the press to the nomination of Agenor Gołuchowski Junior for the post of Minister of Foreign Affairs of Austria-Hungary. This nomination was commented on, not only in the press of the Habsburg monarchy and the Polish-language press of the three partitions, but also in newspapers issued in other countries, even as remote as the islands of New Zealand. The article reviews the press releases and compares the published opinions and selection of facts. The source material, although of the same nature, is diverse - from extensive political analyses in the Viennese press to laconic references in New York or New Zealand newspapers.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 205-220
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The disunited states’ decoupling from its forlorn foreign affairs’ entanglements
Autorzy:
ST. JOHN, ANTHONY
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028165.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
foreign affairs
United States diplomacy
world affairs
American history
Opis:
The short-term ‘reign’ of the United States as leader of the world, policeman of the world, is being seriously challenged not only by pundits all over the world but by even political scientists and analysts in the United States itself. In fact, many are seriously opining that the United States is in decline—that it has lost its sense of direction, has taken itself too seriously, and has led the world for its own profit and well-being while disregarding the realities of other nations and peoples. The article attempts to trace the reasons for this sudden reversal of popularity of the DisUnited States of America.
Źródło:
Society Register; 2021, 5, 4; 87-94
2544-5502
Pojawia się w:
Society Register
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Сотрудничество СССР, украинской ССР и белорусской ССР в ООН в период советской перестройки
Cooperation of the USSR, the Ukrainian SSR and the Belarusian SSR in the UN during the perestroika period
Autorzy:
Snapkouski, Uladzimir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1977117.pdf
Data publikacji:
2021-11-01
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. The Institute of History of Ukraine
Tematy:
Soviet Union
Ukrainian SSR
Belarusian SSR
United Nations
perestroika
new thinking
Ministry of foreign affairs
foreign policy
diplomacy
foreign policy activity of the union republics
Советский Союз
Украинская ССР
Белорусская ССР
Организация Объединенных Наций
перестройка
новое мышление
Министерство иностранных дел
внешняя политика
дипломатия
внешнеполитическая деятельность союзных республик
Opis:
В статье исследуются основные направления деятельности и формы взаимодействия СССР, УССР и БССР в ООН и ее специализированных учреждениях в годы перестройки (1985–1991). Для раскрытия темы использованы материалы журнала «Международная жизнь» (обзоры МИД СССР о внешнеполитической деятельности СССР, статьи министров иностранных дел союзных республик, в первую очередь Украины и Беларуси), книжные и журнальные публикации союзных/российских, украинских и белорусских ученых, документы ООН и внешней политики СССР, УССР и БССР. Сознательный акцент автора на союзном уровне отражает реальную ситуацию во взаимоотношениях между союзным центром и республиками в СССР в перестроечный период, когда эти отношения быстро эволюционировали от внешнеполитического диктата центра к самостоятельности республик на международной арене, что в конечном счете привело к распаду СССР и провозглашению независимости всех союзных республик. В статье проанализированы такие вопросы, как новый подход Советского Союза к ООН в годы перестройки, формирование новых отношений между союзными республиками и центром, дипломатическое сотрудничество советских делегаций и представителей социалистических стран в ООН, белорусские инициативы на 45-й сессии Генеральной Ассамблеи ООН (1990). В годы перестройки советское руководство, союзный МИД проделали огромную работу по расчистке завалов «холодной войны», развитию широкого международного сотрудничества и интеграции СССР в мировую экономику. Свой немалый вклад в эту деятельность в рамках ООН и ее специализированных учреждений внесли белорусские и украинские дипломатические службы, получившие значительно более широкие возможности реализации национальных интересов и потребностей своих народов в рамках радикально обновляемых отношений между союзным центром и республиками. Статья является одной из первых попыток в постсоветской историографии исследовать деятельность СССР, УССР и БССР в ООН и ее специализированных учреждениях в период перестройки.
The article examines the main directions of activity and forms of interaction between the USSR, the Ukrainian SSR and the Belarusian SSR in the UN and its specialized institutions during the years of perestroika (1985 - 1991). To disclose the topic, materials from the journal “International Affair” were used (reviews of the USSR Ministry of Foreign Affairs on the foreign policy of the USSR, articles by the foreign ministers of the Union republics, primarily Ukraine and Belarus), book and journal publications of Union / Russian, Ukrainian and Belarusian scientists, documents of the United Nations and foreign policy of the USSR, the Ukrainian SSR and the Belarusian SSR. The author’s conscious emphasis on the union level reflects the real situation in relations between the Union Center and the republics in the Soviet federation during the perestroika period, when these relations rapidly evolved from the foreign policy dictate of the Center to greater autonomy of the republics in the international arena, which ultimately has led to the collapse of the USSR and the proclamation of independence all union republics. The article analyzes such issues as the new approach of the Soviet Union to the UN in the years of perestroika, the formation of new relations between the Union republics and the Center, diplomatic cooperation of Soviet delegations and representatives of socialist countries in the UN, Belarusian initiatives at the 45th session of the UN General Assembly (1990). During the years of perestroika, the Soviet leadership and the union Foreign Ministry did a tremendous job of clearing the rubble of the Cold War, developing broad international cooperation and integration the USSR into the world economy. The Belarusian and Ukrainian diplomatic services have made a significant contribution to this activity within the framework of the UN and its specialized agencies and have received much broader opportunities for realizing the national interests and needs of their peoples within the framework of radically renewed relations between the Union Center and the republics. The article is one of the first attempts in post-Soviet historiography to investigate the activities of the USSR, the Ukrainian SSR and the BSSR in the UN and its specialized institutions during the period of perestroika
Źródło:
The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings; 2021, 30; 113-140
2411-345X
2415-7198
Pojawia się w:
The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenia Catherine Ashton wyzwaniem dla Federici Mogherini
Autorzy:
Smutek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624571.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Federica Mogherini, High Representative, the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy, common foreign and security policy, Catherine Ashton
Federica Mogherini, Wysoki Przedstawiciel, Wysoki Przedstawiciel do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa, Catherine Ashton
Opis:
This article aims to analyse the challenges faced by Federica Mogherini as the European Union’s High Representative for Foreign Affairs and Security Policy in relation to the problems Catherine Ashton tackled. It also identifies the specific tasks for Mogherini within the CFSP, including issues about implementing the functions of the High Representative. This will determine the nature of the Mogherini term and the likely direction of the changes she introduces.
Celem artykułu jest analiza wyzwań stojących przed Federicą Mogherini jako Wysoką Przedstawiciel Unii do spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa w relacji do problemów, z jakimi zmierzyła się jej poprzedniczka Catherine Ashton. Omówiono konkretne zadania w ramach WPZiB, którymi Mogherini będzie musiała się zająć, w tym problemy dotyczące sposobu sprawowania funkcji Wysokiego Przedstawiciela. Pozwoli to na określenie charakteru kadencji Mogherini oraz prawdopodobnego kierunku zmian, jakie wprowadzi.
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 2
1896-8279
Pojawia się w:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karol Bertoni (1876-1967) – zapomniany współtwórca polskiej służby zagranicznej
Karol Bertoni (1876-1967) – the forgotten co-founder of the Polish foreign service
Autorzy:
Smolana, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032159.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
dyplomacja Austro-Węgier
II Rzeczpospolita
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
dyplomacja polska
Austro-Hungarian diplomacy
The Second Republic
Ministry of Foreign Affairs
Polish diplomacy
Opis:
Artykuł poświęcony jest jednemu z twórców polskiej służby dyplomatycznej i konsularnej w okresie II RP, a potem współtwórcy modelu kształcenia dyplomatów – Karolowi Bertoniemu. Autor koncentruje się na mało znanych wątkach z bogatej biografii Bertoniego zamieszczając także cenne ilustracje. Opracowanie oparte jest na materiałach archiwalnych, a wiele wykorzystanych materiałów źródłowych nie było dotychczas badanych. Znaczną część opracowania poświęcono wątkom rodzinnym. Zaangażowanie w dydaktykę, w tym w powstanie z inicjatywy prof. Ludwika Ehrlicha przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza w 1930 r. Studium Dyplomatycznego jedynie zasygnalizowano, podobnie, jak kształcenie w zakresie dyplomacji i wiedzy konsularnej w Warszawie i Krakowie, odsyłając do literatury. Autor wskazał na obszary wymagające dalszych badań, w tym okres wojny i tuż powojenny, zanim opuścił Polskę.
The article is devoted to one of the founders of the Polish diplomatic service during the Second Polish Republic, and then the model of diplomatic education – Karol Bertoni. The author focuses on little-known threads from Bertoni’s rich biography and includes valuable illustrations. A significant part of the source materials used has not been studied so far.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2020, 3, 2 (6); 455-476
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Духовные миссии России в Японии и Иерусалиме: грани соприкосновения
The Ecclesiastical Missions of Russia in Japan and Jerusalem: The Edges of Convergence
Autorzy:
Smirnova, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1374301.pdf
Data publikacji:
2020-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Russian Ecclesiastical Missions
Ministry of Foreign Affairs
Holy Synod
Saint Nicholas of Japan
Archimandrite Antonin (Kapustin)
Opis:
Based on new archival materials, the article reconstructs the picture of the Russian Church presence in Japan and the Holy Land at the end of the 1870s and early 1880s. This was a key period in the fate of the Japan and Jerusalem Russian Ecclesiastical Missions, when both Missions suffered crises that brought them to the verge of closure. The author considers the characteristic features and general patterns of the Russian Ecclesiastical presence abroad in the context of interfaith competition and inter-agency contradictions. The article reveals the reasons that hindered the effective work of Russian Church representatives abroad and pays special attention to the political importance of the Japan and Jerusalem REM.
Źródło:
Przegląd Wschodnioeuropejski; 2020, XI, 1; 69-81
2081-1128
Pojawia się w:
Przegląd Wschodnioeuropejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Ministerstwo Spraw Zagranicznych Drugiej Rzeczypospolitej było zdominowane przez byłych oficerów Wojska Polskiego?
Was the Ministry of Foreign Affairs of the Second Polish Republic Dominated by Former Officers of the Polish Army?
Autorzy:
Skóra, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477114.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
oficerowie wojska
sanacja
militaryzacja
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
dyplomacja
służba konsularna
wywiad wojskowy
autorytaryzm
army officers
sanitation
militarization
the Ministry of Foreign Affairs
diplomacy
consular service
military intelligence
authoritarianism
Opis:
Po zamachu majowym z 1926 r. do polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych na stanowiska urzędników etatowych przyjęto kilkudziesięciu (co najmniej 43) zawodowych oficerów, cieszących się zaufaniem Józefa Piłsudskiego. Niemal połowa tej grupy w przeszłości była oficerami wywiadu wojskowego. Z wojska odchodzili na polecenie zwierzchników. Wraz z zatrudnionymi oficjalnie w ministerstwie attachés wojskowymi oraz rezydentami wywiadu wojskowego pracującymi w placówkach MSZ było ich ponad stu. W resorcie, w którym pracowało w latach trzydziestych około 1300 urzędników (etatowych i kontraktowych), tworzyli grupę zauważalną. A ponieważ zajmowali zazwyczaj wysokie stanowiska (włącznie z najwyższym) – również wpływową. W MSZ po 1933 r. można dostrzec zmiany wskazujące na przeniesienie wzorów wojskowych: bezwzględnie egzekwowane żądanie zachowania tajemnicy służbowej, wpływ zwierzchników na wybór małżonka, zatrudnianie wyłącznie obywateli polskich, ograniczenie sprawozdawczości i biurokracji, przenoszenie na inne stanowiska bez uwzględnienia woli zainteresowanego itd. Styl kierowania dyplomacją przez ministra Józefa Becka, daleki od kolegialności, nieco autorytarny, można wiązać z wzorcami panującymi w armii. Sami oficerowie główną wartość swojej obecności w MSZ postrzegali w uczynieniu z resortu sprawniejszego narzędzia do realizacji woli marszałka Piłsudskiego. Wysoko ceniona była „centralizacja” procesu decyzyjnego, odpowiadająca tradycyjnej strukturze wojskowej. Cywilni urzędnicy wskazywali na negatywne skutki pracy wojskowych: dominację wzorów szkodliwych w dyplomacji, takich jak brak szacunku dla indywidualizmu, zwalczanie krytyki (nawet niesłusznych decyzji), kult posłuszeństwa (choćby wbrew zdrowemu rozsądkowi), brak profesjonalizmu i ogłady.
After the May Coup of 1926, a few dozen (at least 43) professional officers, enjoying the trust of Józef Piłsudski, were admitted to the Polish Ministry of Foreign Affairs as full-time officials. About half of this group were military intelligence officers in the past. They left the army by orders of their superiors. Along with military attachés officially employed in the Ministry and residents of military intelligence working in the agencies of the MFA, there were over one hundred of them. They formed a noticeable group in the Ministry which in the 30s employed 1300 officials (full-time and contract). And because they usually held high-ranking positions (including the highest) – also an influential group. Changes can be seen in the MFA after 1933 indicating the transfer of military models: strictly enforced demand for professional secrecy, influence of superiors on the choice of a spouse, employment of only Polish citizens, reduction of reporting and bureaucracy, transfer to other positions without consideration of the will of the interested party, etc. The style of management of diplomacy by Minister Józef Beck, far from collegiality, somewhat authoritarian, can be associated with patterns prevailing in the army. The officers saw making the Ministry more efficient tool to implement the will of Marshal Piłsudski as the main value of their presence in the MFA. The “centralisation” of the decision-making process, corresponding to the traditional military structure, was highly valued. Civilian officials pointed to the negative effects of work of the military men: the dominance of patterns harmful in diplomacy, such as the lack of respect for individualism, combating criticism (even of unjust decisions), worship of obedience (even against common sense), the lack of professionalism and good manners.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 440-481
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwszy okres istnienia polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych 1918–1921 (koncepcje, organizacja, kadry)
The Earliest Period of the Polish Ministry of Foreign Affairs 1918–1921 (concepts, organisation, cadre)
Autorzy:
Skóra, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478393.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
dyplomacja, stosunki dyplomatyczne
stosunki konsularne
odrodzenie Polski
Ministry of Foreign Affairs
diplomacy
diplomatic service
consular service
rebirth of Poland
Entente
Opis:
The article discusses the first two years of the Polish Ministry of Foreign Affairs’ existence, although it does not include analyses and summaries of Polish foreign policy. The topic is the ministry, its organisational structure, the underlying legal regulations, the development of the cadre, and its changing everyday workings. In other words, it is about the several hundred people who were responsible for the foreign relations of the country in its earliest period: from October 1918, when the Ministry of the Exterior was formally established in Warsaw, until the spring of 1921, when the first organisational structure of the Ministry of Foreign Affairs was adopted and the structure matured, which in general survived until World War II. The Polish Ministry of Foreign Affairs was built from scratch. Inspiration was taken from Germany and France, but only to a limited degree. The method consisted in experimenting with various approaches until a solution was adopted that had no simple analogy anywhere in the world. In the latter half of 1921, there were 26 embassies and 4 delegations under the authority of the Ministry. the mission of the General Commissariat of the Republic of Poland in Danzig was accorded special status. The network of consulates was improved and consisted of 49 independent missions, 17 consular departments within embassies, and 19 honorary consulates. In the latter half of 1921, the Ministry employed 632 public servants. After the restoration of independence, the creation of the Polish diplomatic cadre proceeded in two ways as a consequence of there being two centres of foreign policy – the Paris-based Polish National Committee, and the Warsaw-based Ministry of Foreign Affairs. Both used various reserves. Their recruitment methods also differed (they were merged in the spring of 1919). One of the officials taking part in the establishment of the Ministry stated that 90% of the candidates who satisfied the requirements were “counts and Jews”. They were also accepted. The former part of the statement was not far from the truth, but only in the case of principal posts in diplomacy. The Ministry in fact accepted many members of noble and aristocratic families. However, not many Jews were employed.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 31; 224-261
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sylwetki polskich dyplomatów na Pacyfiku
Profiles of Polish diplomats in the Pacific
Autorzy:
Siekiera, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449389.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
diplomacy
Polish diplomats
Polish foreign affairs
international relations
Pacific
South Pacific
Australia
New Zealand
dyplomacja
polscy dyplomaci
polska polityka zagraniczna
sprawy międzynarodowe
Pacyfik
Pacyfik Południowy
Nowa Zelandia
Opis:
The paper aims to illustrate profiles of important Polish diplomats in relations between Poland and the Pacific. The characteristics of the Pacific region, its geopolitical position towards Europe, the relatively small trade, as well as limited diplomatic ties do not pose a priority direction to Polish diplomacy. However, as been shown by Western scholars, the role of Oceania gradually increases, neglecting the existing supremacy of the Atlantic Community. Warsaw efforts to maintain and then to deepen friendly relations with the Pacific are caused by various reasons. There is a need for establishment strategic partnerships on the political and economic basis. This is crucial for Poland, which looks to strengthening its role on the international arena. Polish ambassadors and consuls, including honorary consuls work on many areas of bilateral cooperation, often beyond the obligations under the Vienna Convention. That is the daily work of Polish diplomats, which allows bringing closer two distant regions (in both geographic and social sense) for our mutual benefit. Some significant names have to recalled already here: John Roy--Wojciechowski, former Honorary Consul of Poland in Auckland, whose multidimensional activity influenced development of Polish--New Zealand relations, Bożena Jarnot, Honorary Consul in Hawaii, involved in popularising Polish culture in the UK and Paweł Milewski, Polish Ambassador to Australia and Papua New Guinea, who is the Foreign Ministry envoy to establish further diplomatic relations with the Pacific.
Referat ma na celu przedstawienie ważnych dla relacji Polska-Pacyfik postaci polskich dyplomatów. Specyfika regionu Oceanu Spokojnego, jego położenie względem Europy, relatywnie mała wymiana handlowa, a także nieliczne stosunki dyplomatyczne z państwami Pacyfiku Południowego sprawiają, iż nie jest to kierunek priorytetowy polskiej dyplomacji. Jednak, jak wskazują zachodni badacze, rola Oceanii stopniowo acz znacząco rośnie, deklasującym tym samym dotychczasowy prym Wspólnoty Atlantyku. Starania Warszawy o nawiązanie, a następnie pogłębianie przyjaznych relacji z państwami Pacyfiku spowodowane są m.in. potrzebą ustanowienia partnerstwa strategicznego na gruncie politycznym i ekonomicznym. Ma to kluczowe znaczenie dla Polski, która dąży do umocnienia jej roli na arenie międzynarodowej. Polscy ambasadorzy oraz konsulowie zawodowi, a także honorowi, działają na wielu płaszczyznach współpracy bilateralnej, nierzadko wykraczając poza obowiązki wynikające z Konwencji Wiedeńskich. To dzięki codziennej pracy dyplomatów z Polski, dwa tak odległe geograficznie i społecznie regiony mogą współdziałać na rzecz obopólnych korzyści. Już teraz należy wymienić nazwiska Johna Roy-Wojciechowskiego, byłego Konsula Honorowego RP w Auckland, którego wieloaspektowa aktywność znacząco wpłynęła na rozwój relacji polsko-nowozelandzkich, Bożeny Jarnot – Konsul Honorowej na Hawajach, angażującej się w popularyzację polskiej kultury na Wyspach oraz Ambasadora RP na Australię oraz Papuę Nową Gwineę, Pawła Milewskiego, który jest wysłannikiem MSZ w ustanawianiu kolejnych stosunków dyplomatycznych na Pacyfiku.
Źródło:
Polonia Journal; 2015, 1-2; 247-267
2083-3121
Pojawia się w:
Polonia Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Political and Legal Aspects of the Attempt to Establish a Judicial Establishment of the UPR in the Evacuation on the Territory of Poland in July-August 1920.
ПОЛІТИКО-ПРАВОВІ АСПЕКТИ СПРОБИ СТВОРЕННЯ СУДОВИХ УСТАНОВ УНР В ЕВАКУАЦІЇ НА ТЕРИТОРІЇ ПОЛЬЩІ У ЛИПНІ-СЕРПНІ 1920 р.
Autorzy:
Satskyi, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894245.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
Ministry of Internal Affairs of the UPR, Ministry of Justice of the UPR, Ministry of Foreign Affairs of the UPR, arbitration tribunals, civil servants
Міністерство внутрішніх справ УНР, Міністерство юстиції УНР, Міністерство закордонних справ УНР, третейські суди, державні службовці
Opis:
У статті досліджується проблема спроби створення судових органів для розгляду справ пов’язаних із відповідальністю громадян УНР, які були державними службовцями, в евакуації у місті Тарнів (Тарнув) у Польщі в липні-серпні 1920 р. Водночас українські державні інституції, в результаті наступу Червоної армії на території України, були вимушені евакуюватися до Польщі і розмістилися у місті Тарнів. Міністерство внутрішніх справ УНР висунуло ініціативу створення у цьому місті судових органів, у яких би розглядалися справи щодо службовців державних інституцій УНР. Таким чином, виникала можливість забезпечити функціональність й ефективність роботи урядових інституцій УНР в умовах їх перебування на території за межами України. Ця ініціатива перебувала на розгляді у Міністерстві юстиції УНР, котре передало її на розгляд до Міністерства закордонних справ, зважаючи на необхідність роз’яснення питання щодо статусу евакуйованих до Польщі громадян УНР. Дане питання мало важливе значення, зважаючи на його складність, адже система польського законодавства і судочинства перебувала у стадії формування. Також, важливу роль відігравав для УНР фактор початку переговорів між Польщею та РРФСР і УСРР щодо укладення перемир’я у радянсько-польській війні 1920 р. Тому проблема створення окремого суду для державних службовців урядових інституцій УНР мала важливе значення у збереженні їх функціональності й легітимності.
The article examines the problem of the attempt to create judicial bodies for the consideration of cases related to the responsibility of citizens of the UPR who were civil servants in the evacuation in Tarniv (Tarnuv) in Poland in July-August 1920. At the same time, Ukrainian state institutions, as a result of the offensive of the Red Army in the territory of Ukraine, were forced to be evacuated to Poland and housed in the city of Tarniv. The Ministry of Internal Affairs of the UРR has initiated the creation of judicial bodies in this city, which would consider cases concerning employees of the state institutions of the UPR. Thus, there was an opportunity to ensure the functionality and efficiency of the work of the governmental institutions of the UРR in the conditions of their stay on the territory outside of Ukraine. This initiative was under consideration by the Ministry of Justice of the UPR, which submitted it for consideration to the Ministry of Foreign Affairs, taking into account the need to clarify the issue of the status of the UPR citizens evacuated to Poland. This issue was important, given its complexity, since the system of Polish law and justice was in the stage of formation. Also, the starting point for negotiations between Poland and the RSFSR and the Ukrainian SSR on the conclusion of an armistice in the Soviet-Polish war of 1920 played an important role for the UPR. Therefore, the problem of establishing a separate court for civil servants of the governmental institutions of the UРR was important in preserving their functionality and legitimacy.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2017, 4; 170-181
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 49

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies