Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "film animal studies" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Bestie i ludzie. „Wilkołak” Adriana Panka i figura „hitlerowskiego psa” a semiotyka komunikacji
Beasts and people. Adrian Panek’s “The Werewolf” and the figure of the “Nazi dog” and communication semiotics
Autorzy:
Kapuściński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365015.pdf
Data publikacji:
2020-06-17
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
obozy koncentracyjne
pies
film
animal studies
horror
Opis:
W organizacji hitlerowskich obozów koncentracyjnych ważną rolę pełniły psy strażnicze i tropiące. Acz wszechobecne w świadectwach więźniów jako budzące przerażenie bestie, to w kulturowej świadomości występują jedynie jako złowrogi ornament obozowej scenerii. Podobnie marginalne miejsce zajmuje figura „hitlerowskiego psa” w tekstach polskiej kultury popularnej. Autor opracowania stawia sobie za cel bliższe przyjrzenie się temu motywowi w zbiorowej świadomości, a zwłaszcza w polskiej twórczości filmowej. Przybliża też system, w obrębie którego wykorzystywano psy. Asumpt do tych rozważań daje osadzony fabularnie w pookupacyjnej rzeczywistości interesujący film Adriana Panka „Wilkołak” z 2018 roku. Czerpiący z estetyki horroru i baśni, historyczny obraz wykorzystuje kulturowe konotacje figury obozowego psa dla ukazania uniwersalnych prawd o ludzkiej kondycji.
Guard and hunting dogs played an important role in the organization of Nazi concentration camps. Although ubiquitous in the prisoners’ testimonies as terrifying beasts, they only appear in the cultural consciousness as an ominous ornament of the camp scenery. The figure of the „Nazi dog” occupies a similarly marginal place in the texts of Polish popular culture. The author of the study aims to take a closer look at this motif in collective consciousness, and especially in Polish filmmaking. It also introduces the system in which dogs were used. Embedded in the post-occupational reality, the interesting film by Adrian Panek, ‚The Werewolf’, gives rise to these considerations. Drawing on the aesthetics of horror and fairy tales, this historical image uses the cultural connotations of the figure of a camp dog to show universal truths about the human condition.
Źródło:
Media Biznes Kultura; 2020, 1(8); 153-167
2451-1986
2544-2554
Pojawia się w:
Media Biznes Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posthumanistyczne echa, apokaliptyczne tony i zwierzęce odgłosy w filmach Bonga Joon-ho
Posthuman echoes, apocalyptic tones and animal noises in Bong Joon-ho’s films
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047443.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
posthumanism
science fiction film
Bong Joon-ho
animal studies
biopolitics
apocalyptic narratives
ecological catastrophes
Opis:
The subject of the analysis in this article are three films by Bong Joon-ho: The Host (2006), Snowpiercer (2013) and Okja (2017), considered from the posthumanist perspective. A starting point is Donna Haraway’s suggestion that science-fiction stories should be treated as a tool for speculative thinking. Then, I point to the way the Korean film director demonstrates his critical reflection on the effects of climate change, deepening economic inequalities, the impact of global capitalism and the biopolitical model of the governance. The main aim is to seek out the possible strategies of resistance which enable humans to change their attitude to other species (Okja) and to ask a question about the scope of human freedom, the effects of our interference in the functioning of the biosphere (Snowpiercer) and the results of genetic modifications of animals.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2020, 28, 37; 151-166
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)żywe obrazy. Widmowość i cielesność filmowych zwierząt
(Un)dead Images. Spectrality and Corporeality of Animals in Film
Autorzy:
Matuszewski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340577.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
żałoba
martwe ciało
kinowe animal studies
widmowość
ciało zwierzęce
animal body
mourning
dead body
film animal studies
spectrality
Opis:
Tekst jest poświęcony właściwościom medium filmowego, które sprawiają, że może ono być skutecznym narzędziem w studiach nad zwierzętami, szczególnie kina związanego z kwestią korporalności, śmierci i mechanicznego ożywiania „martwych”, nieruchomych obiektów. Na przykładzie kilku filmów z pogranicza kina i sztuk wizualnych (Zwierzę, zwierzęta, reż. Nicolas Philibert, 1996; Sirius Remembered, reż. Stan Brakhage, 1959; Kala Azar, reż. Janis Rafa, 2020) autor analizuje, jak refleksja na temat ciał zwierząt pozwala wydobyć paradoksalną właściwość kina polegającą na jednoczesnej widmowości i materialności tego medium. Autor, odwołując się do historycznych związków kina i muzeum historii naturalnej, proponuje kategorię „kina taksydermicznego”. Pozwala to wskazać na rolę kina w rozpoznaniu ludzkiej bezbronności i cielesnej kruchości (vulnerability), którą w obliczu śmierci ludzie dzielą z innymi zwierzętami.
The author analyses the film medium as an effective tool in animal studies, focusing on the issues of death and ability to re-animate dead bodies. Based on the analysis of several films (Un animal, des animaux, dir. Nicolas Philibert, 1996; Sirius Remembered, dir. Stan Brakhage, 1959; Kala Azar, dir. Janis Rafa, 2020), the author shows how reflection on animal bodies and animal death brings out a paradoxical feature of cinema – its simultaneous corporeality and spectrality. Referring to the historical connections between cinema and natural history museums, the author proposes the category of a “taxidermic cinema”. This allows him to point to the role of cinema in recognizing human “vulnerability”, shared in the face of death with other animals.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 71-86
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies