Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "fi zjoterapia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Long-term results and physiotherapeutic determination in operative treatment of intra-articular calcaneal fractures
Czynnościowe wyniki odległe oraz uwarunkowania fi zjoterapeutyczne leczenia operacyjnego złamań stawowych kości piętowej
Autorzy:
Golec, Piotr
Tomaszewski, Krzysztof
Nowak, Sebastian
Dudkiewicz, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798760.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
intra-articular
calcaneal fractures
complications
physiotherapy
złamania stawowe kości piętowej
powikłania
fi zjoterapia
Opis:
The authors present their own observations of the surgical treatment of articular calcaneal fractures using a minimally invasive percutaneous fixation in combination with the unifi ed self-developed physiotherapy program. The analyzed techniques include the Westhues’ technique and its modifi cation with additional stabilization of the bone fragments with Kirschner wires, as well as transdermal stabilization by Rąpała. The research material comprises 82 patients with intraarticular fractures - 68 men (83%) and 14 women (17%) treated surgically between 1990 and 2012. The analyzed calcaneus fractures were divided by Essex–Lopresti scale and evaluation of functional outcome at follow-up was based on the Creighton–Nebraska criteria. Men with the “tongue type” fracture treated using the Westhues’ technique had good functional outcomes in 12 cases (17.6%) and acceptable in 7 cases (10.3%). Women with the “tongue type” fracture treated using the Westhues’ technique had good functional outcomes in 2 cases (14.3%) and in one case, poor (7.1%). After analysis of the material, the authors claim that minimally invasive techniques are not really minimally invasive, taking the observed complications into consideration in most of the patients, which lead to the poor functional outcome at long term follow-ups. Cite this article as: Golec P., Tomaszewski K.A., Nowak S., Dudkiewicz Z. Long-term results and physiotherapeutic determination in operative treatment of intra-articular calcaneal fractures. . Med Rehabil 2016; 20(1): 5-11.
Wstęp: Autorzy pracy prezentują obserwacje własne z zakresu operacyjnego leczenia złamań stawowych kości piętowej z zastosowaniem przezskórnych zespoleń małoinwazyjnych w skojarzeniu ze zunifikowanym autorskim programem fi zjoterapii. Materiały i metody: Są nimi zespolenie Westhuesa oraz jego modyfikacja z dodatkową stabilizacją odłamów kostnych drutami Kirschnera, a także przezskórna stabilizacja sposobem Rąpały. Materiał badań obejmuje lata 1990- 2012, a stanowi go 82 operowanych, w tym 68 mężczyzn (83%) i 14 kobiet (17%). Analizowane złamania kości piętowej klasyfikowano stosując podział Essex-Lopresti, a do oceny wyników czynnościowych w obserwacji odległej posłużono się kryteriami Creighton-Nebraska. Wyniki: Wśród mężczyzn z rozpoznanym złamaniem typu „języka”, u których zastosowano zespolenie odłamów kostnych sposobem Westhuesa, wyniki dobre odnotowano u 12 operowanych, czyli u 17,6%, oraz wyniki zadowalające u pozostałych 7, czyli u 10,3%. W grupie kobiet leczonych z powodu złamań stawowych kości piętowej typu „języka” sposobem Westhuesa odnotowano wyniki dobre u 2 operowanych, czyli u 14,3%, oraz wynik zły u jednej z nich, co stanowi 7,1%. Wnioski: Na podstawie analizy zebranego materiału autorzy pracy skłaniają się do stwierdzenia, że wymienione zespolenia odłamów kostnych są jedynie z pozoru małoinwazyjne, a powikłane zwłaszcza powikłaniami skojarzonymi u większości operowanych prowadzą w obserwacji odległej do niekorzystnych wyników czynnościowych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2016, 20(1); 5-11
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Physiotherapists work at the Oncological Ward - stress and professional burnout
Praca fizjoterapeuty na oddziale onkologicznym, a stres i wypalenie zawodowe
Autorzy:
Pieniążek, Magdalena
Mańko, Grzegorz
Skupień, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790984.pdf
Data publikacji:
2018-03-25
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
oncological physiotherapy
professional burnout
stress
oncological ward
fi zjoterapia onkologiczna
wypalenie zawodowe
stres
oddział onkologiczny
Opis:
Introduction: There are now more and more cases of malignant tumors. This is a problem that can affect anyone − from a baby to the elderly. The direct burden is on the patient and his/her immediate surroundings, however, all medical staff are involved in therapy, and are committed to doing everything to improve the condition of a patient. In the treatment process, the role of physiotherapy is essential and its effectiveness has been demonstrated by a number of scientifi c studies. Due to the large number of hours spent with the patient, therapists may be exposed to the negative effects of working in such a demanding ward. Aim: The aim of this study was to examine the subjective perception of physiotherapists work at Oncological Wards on stress and burnout. Material and Methods: The diagnostic survey method was used via a questionnaire. Data from 60 physiotherapists were analysed statistically. Results: Most defi ne work as stressful and mentally demanding. Nearly half of respondents believe that they are not at risk of professional burnout. Work in this ward is chosen for various reasons, which is refl ected in the feeling of mental strain. Conclusions: Working in the Oncology Ward creates the risk of stress and burnout in medical staff. oncological physiotherapy, professional burnout, stress, oncological ward
Wstęp: Na całym świecie notuje się obecnie coraz więcej zachorowań na różnego rodzaju nowotwory. Jest to problem, który może dotyczyć każdego człowieka – od dziecka po osoby starsze. Bezpośrednim ciężarem obarczony jest pacjent oraz jego najbliższe otoczenie, jednak w terapii bierze udział ogół personelu medycznego, który z zaangażowaniem stara się zrobić wszystko, aby polepszyć stan chorego. W procesie leczenia rola fizjoterapii jest niezbędna, a jej skuteczność udowodniona szeregiem badań naukowych. Ze względu na dużą liczbę godzin spędzonych z pacjentem, terapeuci mogą być narażeni na negatywne skutki pracy na tak wymagającym oddziale. Cel pracy: Celem badania było sprawdzenie subiektywnego odczucia fizjoterapeutów pracujących na Oddziale Onkologicznym odnośnie stresu i wypalenia zawodowego. Materiał i metoda: Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety. Dane uzyskane od 60 fizjoterapeutów poddano analizie statystycznej. Wyniki: Większość określa pracę jako stresującą i obciążającą psychicznie. Prawie połowa ankietowanych uważa, że nie jest w grupie ryzyka osób zagrożonych wypaleniem zawodowym. Praca na tym oddziale jest wybierana z różnych powodów, co ma odzwierciedlenie w odczuciu obciążenia psychicznego. Wnioski: Praca na oddziale onkologicznym stwarza ryzyko pojawienia się stresu i wypalenia zawodowego u personelu medycznego.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2017, 21(3); 35-42
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postoperative exercise-based rehabilitation in lung cancer – aspects of kinesiotherapy
Pooperacyjna rehabilitacja chorych na raka płuca – aspekty kinezyterapii
Autorzy:
Bernacka, Małgorzata L
Kużdżał, Jarosław
Pieniążek, Magdalena
Sarota, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798764.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
lung resection
pulmonary rehabilitation
physiotherapy
aerobic training
resistance training
resekcja płuca
rehabilitacja pulmonologiczna
fi zjoterapia
trening wytrzymałościowy
trening oporowy
Opis:
Surgery is the main modality for treatment of patients with stage I, II and, partly, III Non-Small Cell Lung Cancer (NSCLC). However, lung parenchyma resection and possible postoperative complications may impair respiratory and motor functions. Postoperative rehabilitation of patients with lung cancer requires the consideration of benefi t-risk assessment, specifi c limitations and all aspects of multidisciplinary treatment. The main aim of this narrative review was to analyze practical aspects of the published studies, especially the type and effi ciency of rehabilitation and prognostic value of the end-points used. Online literature databases: Medline, PubMed, CINAHL, Embase, Scopus and ScienceDirect were searched up to June 2015. Included papers consider postoperative rehabilitation in NSCLC, focused on kinesiotherapy. Combination of moderate to high-intensity aerobic training with submaximal progressive resistance training is reportedly associated with a measurable increase in VO2peak and 6MWT in patients operated on for lung cancer. This mixed method of training may improve quality of life and lengthen life expectancy. FEV1 seems to be an unreliable parameter in the assessment of rehabilitation efficiency of in lung cancer patients. Patients who underwent adjuvant chemotherapy have worse results of postoperative rehabilitation and may require special training program. Efficiency of supervised training is better. The findings of this narrative review suggest that postoperative exercise-based rehabilitation in patients with NSCLC appears to be well tolerated, safe and effective. Although there is an urgent need to confirm the great importance of this field of rehabilitation in larger randomized controlled clinical trials. Cite this article as: Bernacka M.L., Kużdżał J., Pieniążek M., Sarota M. Postoperative exercise-based rehabilitation in lung cancer – aspects of kinesiotherapy. Med Rehabil 2016; 20(1): 23-32.
Wstęp: Leczenie operacyjne jest podstawową metodą postępowania w przypadku niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC) w I, II i częściowo w III stopniu zaawansowania. Niemniej resekcja miąższu płuca oraz możliwe powikłania pooperacyjne mogą pogorszyć wydolność układu oddechowego i powodować ograniczenia funkcjonalne w zakresie narządu ruchu. Pooperacyjna rehabilitacja chorych na raka płuca wymaga uwzględnienia skuteczności, bezpieczeństwa, ograniczeń i aspektów multidyscyplinarnego leczenia tej grupy pacjentów. Cel: Nadrzędnym celem tego przeglądu narracyjnego była analiza praktycznego aspektu opublikowanych badań, a zwłaszcza rodzaju i skuteczności interwencji rehabilitacyjnej oraz rokowniczego znaczenia obranych punktów końcowych. Metoda: Przeszukano elektroniczne bazy danych Medline, PubMed, CINAHL, Embase, Scopus oraz ScienceDirect do czerwca 2015. Do przeglądu włączono artykuły opisujące efekty rehabilitacji pooperacyjnej w NSCLC, a zwłaszcza kinezyterapii. Wyniki: Połączenie treningu wytrzymałościowego średniej i wysokiej intensywności z submaksymalnym treningiem ze wzrastającym oporem wykazało wymierną skuteczność w zwiększeniu VO2peak oraz 6MWT u operowanych z powodu raka płuca. Może się to wiązać z poprawą jakości i długości życia pacjentów. FEV1 nie wydaje się być wiarygodnym parametrem oceny skuteczności rehabilitacji pooperacyjnej w tej grupie chorych. W przypadku pacjentów poddawanych chemioterapii adjuwantowej wyniki rehabilitacji są gorsze. Ta grupa chorych może wymagać odrębnego programu ćwiczeń. Większą skuteczność rehabilitacji wykazują badania z zastosowaniem treningu nadzorowanego. Wnioski: Wyniki tego przeglądu narracyjnego sugerują dobrą tolerancję, bezpieczeństwo i skuteczność kinezyterapii u chorych na NCLSC. Niemniej istnieje pilna potrzeba potwierdzenia znaczącej roli tej formy rehabilitacji w dużych randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2016, 20(1); 23-32
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neurogenic heterotopic ossifi cation – case study
Neurogenne skostnienia heterotopowe – studium przypadku
Autorzy:
Rolka, Łukasz
Browiński, Daniel
Kwiatek-Rolka, Karolina
Sielska, Małgorzata
Sielski, Grzegorz
Nyka, Walenty M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798663.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
neurogenic heterotopic ossifi cation
physical therapy
electric shock
prophylaxis
neurogenne skostnienia heterotopowe
fi zjoterapia
porażenie prądem elektrycznym
profi laktyka
Opis:
The authors presented the case of a 30-year-old man in whom sudden cardiac arrest occurred as a result of high voltage electric shock. Starting from the 2nd week after the accident, rehabilitation was carried out in hospital conditions, designed to maintain range of motion in the joints, and from the 6th week, intensive rehabilitation was performed at the patient’s home. Despite the implemented treatment, total mobility restriction was observed in the hip joints, and based on spatial projection radiography and a CT, the patient was diagnosed with massive neurogenic heterotopic ossifi cation (NHO). Two surgeries were performed to remove the NHO: fi rst, from the left area (15th month after the accident), and then the right hip joint (18th month following the accident). After the intervention there was a signifi cant increase in mobility of both hips and a decrease in pain, which resulted in signifi cantly improved functional capabilities of the patient. In addition, prophylaxis to prevent the recurrence of NHO was implemented in order to maintain both passive and active range of motion, and the use of physical therapy treatments in the form of deep oscillation were performed. The results of the CT conducted in the 41st month following the accident revealed lesser NHO than the originally diagnosed. Rolka Ł., Browiński D., Kwiatek-Rolka K., Sielska M., Sielski G., Nyka W.M. Neurogenic heterotopic ossification – case study. Med Rehabil 2016; 20(4): 22-27. DOI: 10.5604/01.3001.0009.5482
Obrzęki kończyn dolnych mogą być wynikiem nieprawidłowości budowy i funkcji układu chłonnego, urazów, zapalenia, mogą się też wiązać z chorobą nowotworową lub jej leczeniem, jednak coraz częściej są jednym z podstawowych objawów towarzyszących kobietom w III trymestrze ciąży, głównie na skutek zaburzeń w układzie żylnym. Celem pracy jest przedstawienie obecnego stanu wiedzy na temat czynników ryzyka, profilaktyki i leczenia obrzęków kończyn dolnych u kobiet w ciąży. Wśród czynników ryzyka obrzęku związanego z ciążą wymienia się: wzrost objętości krwi krążącej, powiększenie macicy, wzrost masy ciała oraz zmiany w gospodarce hormonalnej. Zaburzenia żylne powstają w wyniku nadciśnienia żylnego na skutek niewydolności pompy mięśniowej oraz niewydolności zastawek żylnych. Ciąża, wykonanie cięcia cesarskiego, okres połogu sprzyjają wystąpieniu zakrzepicy żylnej. Podstawową i niekwestionowaną metodą stosowaną w profilaktyce i leczeniu zaburzeń układu żylno-limfatycznego oraz ich powikłań jest kompresjoterapia, wykorzystująca bandażowanie kompresyjne oraz stosowanie produktów uciskowych. Ucisk może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi metodami, np. z manualnym drenażem limfatycznym, przerywaną kompresją pneumatyczną, z ćwiczeniami fizycznymi i oddechowymi. Na podstawie badań naukowych oraz w oparciu o rekomendacje ekspertów, ucisk wydaje się też skutecznym rozwiązaniem w profilaktyce i leczeniu zakrzepicy żylnej i obrzęku kończyn dolnych u kobiet w ciąży, jednak wymaga dalszych badań zgodnych z zasadami evidence based medicine.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2016, 20(4); 22-27
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficacy of diadynamic treatment in patients with lumbosacral pain
Efekty wykorzystania prądów diadynamicznych w leczeniu pacjentów z bólami odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa
Autorzy:
Zwolińska, Jolanta
Rząsa, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798772.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
lower back pain syndrome
physiotherapy
low frequency pulsed current
diadynamic current
zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa
fi zjoterapia
prąd impulsowy o niskiej częstotliwości
prądy diadynamiczne
Opis:
Low back pain occurs in the vast majority of people during their lives, i.e. 45- 85%. Most often, they are working people aged 30 to 60, who have no evidence of any abnormalities apart from overload-degenerative lesions within the spine. Applied treatment methods include physiotherapy. The kinesitherapy programme is complemented with electrotherapy (medium and low frequency currents). Diadynamic currents exhibit analgesic, myorelaxant and hyperemic effects. The aim of the study is to assess the effectiveness of diadynamic currents in the treatment of patients with pain in the lumbosacral segment. The study was carried out at a rehabilitation clinic. The patients enrolled in the study were diagnosed with the lower back pain syndrome. On the basis of their medical referrals, two examination groups were formed consisting of 30 patients each. In both groups (A and B), individual exercises and classical massages were applied. In group B, the same programme was supplemented with the application of diadynamic currents. The patients’ condition evaluation was based on lumbar spine segmental mobility assessment and pain intensity using VAS. The examination was carried out before starting the treatment and directly after its completion, as well as 3 months after the therapy was finished. Significantly greater range of anterior flexion was reported in both groups in the second and third test. In both groups, the increase of ROM extension was statistically significant only during the period between tests I and II. No statistically significant differences in range of flexion, extension or in pain scores (VAS) were observed between the two groups during the initial or final test. No significant differences between the groups within the scope of the therapy effects were observed, although mean changes obtained by the treatment were greater in group B. Both in group A and B, the average variations in parameters between tests I and II were greater, in comparison to the mean variations between tests I and III. Additional application of diadynamic currents to exercise and massage does not increase the effect of therapy in patients with lumbosacral pain. Zwolińska J., Rząsa K. Efficacy of diadynamic treatment in patients with lumbosacral pain. Med Rehabil 2016; 20(3): 21-30. DOI: 10.5604/01.3001.0009.5011
Wstęp: Dolegliwości bólowe dolnego odcinka kręgosłupa odczuwa w ciągu życia duża część społeczeństwa, to jest od 45 do 85% populacji osób dorosłych. Najczęściej są to osoby w wieku produkcyjnym pomiędzy 30. a 60. rokiem życia, u których nie stwierdza się żadnych zaburzeń z wyjątkiem zmian przeciążeniowo-zwyrodnieniowych kręgosłupa. W leczeniu wykorzystywane są metody fizjoterapeutyczne. Kinezyterapia uzupełniana jest elektroterapią z zastosowaniem prądów średniej i niskiej częstotliwości. Prądy diadynamiczne wykazują działanie przeciwbólowe, miorelaksacyjne i przekrwienne. Cel pracy: Celem niniejszej pracy było uzyskanie wiedzy na temat skuteczności prądów diadynamicznych w leczeniu pacjentów z bólami odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Materiał i metodyka: Badania przeprowadzono w gabinecie rehabilitacji z udziałem pacjentów ze zdiagnozowanym zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. W zależności od skierowania lekarskiego utworzono dwie grupy badane, liczące po 30 osób każda. W obu grupach (A i B) zastosowano ćwiczenia indywidualne i masaż klasyczny. W grupie B identyczny program uzupełniony był dodatkowo o aplikację prądów diadynamicznych. Oceny postępów leczenia dokonano przeprowadzając pomiar zakresu ruchu odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa oraz pomiar nasilenia bólu według skali VAS. Badanie przeprowadzano przed rozpoczęciem leczenia i bezpośrednio po jego zakończeniu oraz po upływie 3 miesięcy od zakończenia terapii. Wyniki: W obu badanych grupach odnotowano istotnie statystycznie większy zakres zgięcia w przód w badaniu drugim i trzecim. W obu grupach wzrost zakresu ruchu wyprostu był istotny statystycznie tylko w okresie pomiędzy badaniem I i II. Pomiędzy grupami nie wykazano istotnych statystycznie różnic dotyczących zmian zakresu zgięcia do przodu, zmian zakresu wyprostu i zmian nasilenia bólu (VAS) pomiędzy badaniem wstępnym i końcowym. Uzyskane w wyniku leczenia średnie zmiany wszystkich parametrów były większe w grupie B. Nie wykazano jednak istotnych statystycznie różnic pomiędzy grupami w zakresie efektów terapii, chociaż uzyskane w wyniku leczenia zmiany były większe w grupie B. Zarówno w grupie A, jak i grupie B średnie zmiany parametrów pomiędzy badaniem I i II, były większe w porównaniu do średnich zmian pomiędzy badaniem I i III. Wniosek: Dodanie prądów diadynamicznych do ćwiczeń fizycznych i masażu leczniczego nie zwiększa efektów terapii u pacjentów z bólami lędźwiowo-krzyżowego odcinka kręgosłupa.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2016, 20(3); 21-30
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies