Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "female exile" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Deterritorializations in the Feminine in the Novel by Chahdortt Djavann or How to Put One’s Exile Beyond Borders?
Deterytorializacja w ujęciu kobiecym w powieści Chahdortt Djavann. Jak wyrazić swoją emigrację poza granicami?
Autorzy:
Fatmi, Sabrina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366670.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Chahdortt Djavann
female exile
deterritorialization
French
Exil
féminin
déterritorialisation
langue
frontières
emigracja kobieca
deterytorializacja
język francuski
Opis:
The purpose of this contribution is to define the reasons why the main narrator of Chahdortt Djavann, in her novel Je nesuis pas celleque je suis [I Am Not Who I Am] (2011), chooses to leave her country of origin, Iran, to go into exile in France. The novel draws on the real experience of the author herself, who, like her narrator, arrives in France at the age of 27 and speaks no words in French. In what follows, we will try to show that exile as a form of deterritorialization can also be a choice, even a necessity, a vital need. In this vein, the problematic of the ontological, geographic and cultural gap is highlighted and concretely reflected, in the novel, by the personal situation of the author herself.
Cette contribution a pour but de définir les raisons pour lesquelles la narratrice principale de Chahdortt Djavann, dans son roman je ne suis pas celle que je suis (2011), choisit de quitter son pays d’origine, l’Iran, pour s’exiler en France. Ce roman puise dans le vécu réel de l’auteure elle-même qui, tout comme sa narratrice, arrive en France à l’âge de 27 ans ne parlant aucun mot en français. Nous tenterons dans ce qui suit, de montrer que l’exil comme forme de déterritorialisation peut également être un choix voire même une nécessité, un besoin vital. Dans cette veine, la problématique de l’interstice ontologique, géographique et culturel est mise en évidence et concrètement reflétée, dans le roman, par la situation personnelle de l’auteure elle-même.
Celem artykułu jest określenie powodów, dla których narratorka powieści Je nesuis pas celleque je suis (2011) autorstwa Chahdortt Djavann decyduje się na opuszczenie Iranu, swojego kraju rodzinnego, aby wyemigrować do Francji. Powieść czerpie z przeżyć samej autorki, która podobnie jak narratorka przybyła do Francji w wieku 27 lat bez żadnej znajomości języka francuskiego. Artykuł jest próbą pokazania, że emigracja jako forma deterytorializacji bywa wyborem czy wręcz koniecznością. W tym tonie przedstawiona jest problematyka przepaści ontologicznej, geograficzneji kulturowej w powieści zobrazowanej osobistą sytuacją autorki.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 1; 233-242
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tańcz, opowiedz im wszystko…”: Losy tancerek żydowskich w czasach Holokaustu
“Dance, Tell Them Everything”: Jewish Female Dancers during the Holocaust
Autorzy:
Leyko, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520821.pdf
Data publikacji:
2024-03-18
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jewish female dancers
Holocaust
Jewish female dancers’ exile
dancing in the ghettos
Jewish female dancers’ life in hiding
tancerki żydowskie
Zagłada
emigracja tancerek żydowskich
taniec w gettach
życie tancerek żydowskich w ukryciu
Opis:
W artykule po raz pierwszy podjęto badania nad losami tancerek żydowskich w czasach Holokaustu. Nowoczesny taniec artystyczny stanowił próbę zdefiniowania własnej tożsamości przez młode kobiety żydowskie, które kwestionowały dotychczasowy model wychowania w tradycji patriarchalnej. Z tego powodu kształcenie w szkołach tańca było bardzo popularne wśród dziewcząt i kobiet żydowskich, a ich absolwentkami mogło być w okresie przedwojennym nawet kilkaset osób. W pracy przyjęto metodę skoncentrowaną na prezentacji losów jednostkowych, które mogą ilustrować skalę opresji, jakiej doświadczały tancerki żydowskie. Ich losy przedstawiono jako realizację trzech matryc biograficznych: emigracja/ucieczka/wygnanie, życie w gettach i próba przetrwania po aryjskiej stronie. Artykuł jest jednocześnie postulatem w sprawie podjęcia systematycznych badań nad tym zagadnieniem.
This article offers the first discussion of the fate of Jewish female dancers during the Holocaust. For young Jewish women who challenged the existing model of upbringing based on patriarchal tradition, modern artistic dance was an attempt at defining their own identity. Therefore, education in dance schools was very popular among Jewish girls and women, so much so that their pre-war graduates could be counted in hundreds. In terms of methodology, the article focuses on presenting individual life stories that can illustrate the scale of oppression experienced by Jewish female dancers. Their fates are presented as manifestations of three biographical matrices: emigration/fleeing/exile, life in the ghettos, and the attempt to survive on the Aryan side. At the same time, the article calls for systematic research on the subject.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 41-56
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies