Deterritorializations in the Feminine in the Novel by Chahdortt Djavann or How to Put One’s Exile Beyond Borders?

The purpose of this contribution is to define the reasons why the main narrator of Chahdortt Djavann, in her novel Je nesuis pas celleque je suis [I Am Not Who I Am] (2011), chooses to leave her country of origin, Iran, to go into exile in France. The novel draws on the real experience of the author herself, who, like her narrator, arrives in France at the age of 27 and speaks no words in French. In what follows, we will try to show that exile as a form of deterritorialization can also be a choice, even a necessity, a vital need. In this vein, the problematic of the ontological, geographic and cultural gap is highlighted and concretely reflected, in the novel, by the personal situation of the author herself.

Cette contribution a pour but de définir les raisons pour lesquelles la narratrice principale de Chahdortt Djavann, dans son roman je ne suis pas celle que je suis (2011), choisit de quitter son pays d’origine, l’Iran, pour s’exiler en France. Ce roman puise dans le vécu réel de l’auteure elle-même qui, tout comme sa narratrice, arrive en France à l’âge de 27 ans ne parlant aucun mot en français. Nous tenterons dans ce qui suit, de montrer que l’exil comme forme de déterritorialisation peut également être un choix voire même une nécessité, un besoin vital. Dans cette veine, la problématique de l’interstice ontologique, géographique et culturel est mise en évidence et concrètement reflétée, dans le roman, par la situation personnelle de l’auteure elle-même.

Celem artykułu jest określenie powodów, dla których narratorka powieści Je nesuis pas celleque je suis (2011) autorstwa Chahdortt Djavann decyduje się na opuszczenie Iranu, swojego kraju rodzinnego, aby wyemigrować do Francji. Powieść czerpie z przeżyć samej autorki, która podobnie jak narratorka przybyła do Francji w wieku 27 lat bez żadnej znajomości języka francuskiego. Artykuł jest próbą pokazania, że emigracja jako forma deterytorializacji bywa wyborem czy wręcz koniecznością. W tym tonie przedstawiona jest problematyka przepaści ontologicznej, geograficzneji kulturowej w powieści zobrazowanej osobistą sytuacją autorki.