Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ethics of virtues" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Ethics of politics in context of the present
Autorzy:
Ďurčík, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/323791.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
ethics of politics
ethics of virtues
ethics of institutions
work ethics of a politician
virtues
etyka polityki
etyka cnót
etyka instytucji
etyka pracy polityka
cnoty
Opis:
Ethics of politics focuses on the relationship between politics and morality, deals with principles and norms of political order and action. The politics cannot be exempted neither from morality, moral standards, nor principles. Politicians, political parties, and political institutions that manipulate the truth, bribery, corruption, a strong ruthless governmental politics, as well as mass media manipulation, need to seek recourse in shifting to moral values, and to generally binding moral norms. Our effort will be to explore the ethics of politics at the level of ethics of political institutions, as well as at the level of the ethics of political virtues, i.e. ethics of politics at the level of an individual, moral quality of those acting, with a focus on a politician’s work ethics, which demands to create the widest possible space for the basic moral virtues.
Etyka polityki skupia swą uwagę na relacjach pomiędzy polityką i moralnością, a także zajmuje się zasadami ładu politycznego i działań politycznych. Polityka nie może być wolna od moralności, norm moralnych i zasad. Politycy, partie polityczne, instytucje polityczne, które manipulują prawdą, posługują się przekupstwem i korupcją, realizują bezwzględną politykę rządową, a także manipulują środkami masowego przekazu, powinni zwrócić się ku wartościom moralnym i powszechnie obowiązującym normom moralnym. Podejmiemy próbę poszukiwania etyki polityki na obszarze etyki instytucji politycznych, jak również na obszarze etyki cnót politycznych, tj. etyki na poziomie jednostki, moralnej jakości osób działających, skupiając uwagę na etyce pracy polityka, co wymaga stworzenia możliwie najszerszej przestrzeni podstawowych cnót moralnych.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2016, 94; 41-47
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theologischer Paradigmenwechsel und neue pastorale Spielräume. Das Nachsynodale Apostolische Schreiben Amoris laetitia
Change of the theological paradigm and new pastoral spaces. Post-synodal exhortation Amoris laetitia
Zmiana paradygmatu w teologii i nowe obszary duszpasterskie. Posynodalna adhortacja apostolska Amoris laetitia
Autorzy:
Schockenhoff, Eberhard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595740.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
change of theological paradigm
moral theology
ethics of virtues
divorces people in second partnerships
zmiana paradygmatu w teologii
teologia moralna
etyka cnót
osoby rozwiedzione żyjące w powtórnych związkach
Opis:
There are two different key interpretations on post-synodal exhortation Amoris laetitia. The first is based on hermeneutics of the continuation of Church teachings on marriage with the new language, and the second one is connected with a change in the moral message of the objective and static ontology to the theology that more fulfils the readings of the Gospel and are closer to a person’s real life. Pope Francis clearly expresses scepticism over the use of general rules for complex pastoral situations and the deductive method, which uses general truths to takes far-reaching proposals for every detailed situation. A change of paradigm in theology consists in the transition from the speculative-deductive method to the inductive method that attributes more value to the experience and the normative adequacy of single normative statements in the life of people. Amoris laetitia avoids the exaggerated idealism of marriage and demands a change of perspective which does not judge but inspires a direction towards growth, but does not substitute conscience, but rather shapes it. Encouraging personal evaluation of conscience is concerned especially with the problem of providing an opportunity to allow divorced people living in second partnerships to participate in taking the sacrament. The only way to answer this question is through the logic of mercy and integration, that orders discernment over complex situations. The crucial assertion of Amoris laetitia is: „it can no longer simply be said that all those in any «irregular» situation are living in a state of mortal sin and are deprived of sanctifying grace” (no 301). The Pope refers to the teachings of St. Thomas Aquinas who emphasizes the circumstances of man’s activities that should be applied in the observance of norms. It is not the ethics of situations, in that the decision about good and evil conduct be left to the freedom of man, but about the resolution of the Neo-Scholastic morality of deeds in favour of the ethics of virtues. The vision of sexuality included in Amoris laetitia is not based on the hamartiology, but on the Thomistic vision of human passions that are itself neither morally bad nor morally good, but becomes the moral through the attitude and action of subject. The justification of the entitlement and the commitment to the pastoral discernment of the complex situations is the logic of mercy.
Wobec posynodalnej adhortacji apostolskiej Amoris laetitia stosowane są dwa różne klucze interpretacyjne. Pierwszy opiera się na hermeneutyce kontynuacji nauczania Kościoła o małżeństwie, ale nowym językiem, a drugi związany jest z hermeneutyką zmiany przesłania moralnego z uzasadnionego obiektywnie i opartego na statycznej ontologii w kierunku teologii odpowiadającej Ewangelii i bliskiej życiu. Franciszek jasno wyraża sceptycyzm wobec stosowania ogólnych reguł do złożonych sytuacji duszpasterskich i wobec metody dedukcyjnej, która z powszechnych prawd wywodzi daleko idące wnioski dla każdej szczegółowej sytuacji. Zmiana paradygmatu w teologii polega na przejściu z metody spekulatywno-dedukcyjnej w kierunku metody indukcyjnej, która przypisuje większą wartość doświadczeniu i odnoszeniu poszczególnych wypowiedzi normatywnych do życia wierzących. Amoris laetitia unika przesadnego idealizowania małżeństwa i postuluje zmianę perspektywy duszpasterskiej, która nie osądza, ale inspiruje na drodze wzrostu, nie zastępuje sumienia, ale je formuje. Zachęta do osobistej oceny sumienia dotyczy szczególnie problemu możliwości dopuszczenia osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach do sakramentów świętych. Jedyną drogą w tej kwestii jest logika miłosierdzia, integracji, włączenia, która nakazuje rozeznawać złożone sytuacje. Przełomowe jest stwierdzenie Amoris laetitia, że „nie można już powiedzieć, że wszyscy, którzy są w sytuacji tak zwanej «nieregularnej», żyją w stanie grzechu śmiertelnego, pozbawieni łaski uświęcającej” (nr 301). Papież powołując się na nauczanie św. Tomasza z Akwinu, podkreśla znaczenie okoliczności działania człowieka, które muszą znaleźć zastosowanie w przestrzeganiu norm. Nie chodzi o etykę sytuacyjną, w której decyzja o dobru i złu postępowania zostaje pozostawiona dowolności człowieka, ale przezwyciężenie neoscholastycznej moralności czynów w kierunku etyki cnót. Zawarte w Amoris laetitia ujęcie seksualności nie opiera się na hamartiologii, ale na tomistycznej wizji ludzkich namiętności, które nie są w sobie ani złe, ani dobre moralnie, ale takimi stają się dopiero przez nastawienie i działanie podmiotu. Uzasadnieniem prawa i zobowiązania do duszpasterskiego rozeznawania złożonych sytuacji jest logika miłosierdzia.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 15-25
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uczeń czy książka? Pedagogika Jacka Woronieckiego jako podpowiedź dla wspołczesnych systemów wychowania
A student or a book? Jacek Woroniecki’s pedagogy as a clue to modern education
Autorzy:
Boużyk, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/549615.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
etyka charakteru
cnoty
kompetencje moralne
nowoczesność
personalizm
ethics of character
virtues
moral competence
modernity
personalism
Opis:
Celem artykułu jest rozważenie aktualności etyki Jacka Woronieckiego ze względu na obecny w niej postulat kształtowania ludzkiego charakteru. Artykuł składa się z dwóch części. Pierwsza jest poświęcona definicji sprawności (kompetencji) moralnej, a druga ukazuje problem kompetencji moralnej w konfrontacji z katalogiem współczesnych wartości. Idąc za rozwiązaniami Woronieckiego, autorka podejmuje próbę określenia kompetencji moralnej jako dynamicznego zespołu cnót, tj. wypracowanych uzdolnień do wybierania i ochrony dobra moralnego. Według niej na kompetencję moralną składają się gotowość do spełniania jakiegoś działania oraz siła ją wyzwalająca. Ponieważ posiadanie tak określonych kompetencji moralnych łączy się z aktywizacją wysiłku autowychowawczego i rozwojem silnego charakteru, autorka uważa, że etyka Woronieckiego odpowiada na potrzeby współczesnej kultury o wysokim stopniu zindywidualizowania. Docenia także postulat Woronieckiego, aby osadzić proces wychowania na mocnym autorytecie moralnym wychowawcy: w systemie edukacji książkowa wiedza nie może zastąpić rzeczywistych relacji między uczniem a mistrzem.
The article considers the validity of Jacek Woroniecki’s ethics in terms of its demand for the development of human character. The article consists of two parts. Part 1 focuses on the definition of moral skill as a virtue and Part 2 deals with the problem of moral skills confronted with a set of contemporary values. Exploring Woroniecki’s solutions, the author attempts to define moral skills as a dynamic set of virtues, i.e. a developed ability to choose and protect the moral good. The author argues that the skill includes the readiness to perform a moral action and the action-liberating force. Given that such moral competence activates self-education and development of strong character, Woroniecki’s ethics meet the needs of contemporary culture, which is characterised by a high degree of individualism. Furthermore, it emphasizes the need to embed the process of education in the strong moral authority of educators: in the educational system, a real relationship between the master and the student cannot be replaced by book knowledge.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2016, 2/1; 229-243
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intertextual Strategy of the Narrator of the Second Epistle of Peter in the Catalogue of Virtues (1:5-7)
Autorzy:
Rosik, Mariusz
Wojciechowska, Kalina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789192.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Second Letter of Peter
hypertextualism
intertextuality
catalog of virtues
stoic ethics
faith
knowledge
virtue
2 Pet 1:5-7
Opis:
The Second Epistle of Peter is one of the least studied texts of the New Testament. It is usually compared with 1 Peter and/or Jude and indeed shows some similarities and some differences with these texts. But little attention is paid to the originality of 2 Peter both in its interpretation of texts from the Jewish tradition and in the application of intertextual strategies to elements of Greek philosophy. 2 Pet 1:5-7 is undoubtedly one of the most Hellenized passages of the epistle. Not only did the narrator use a hierarchical catalog of virtues popular in Greek literature, but also terms that are commonly associated with ethics, especially the stoic ethics (faith – πίστις; virtue – ἀρετή; knowledge – γνῶσις). This article aims to present the manner in which the narrator in 2 Pet 1:5-7 enters into dialogue with Greek ethical texts and how he transforms, innovates, and reinterprets these texts. In other words, what intertextual strategy he uses.
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 865-880
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cnoty społeczne w administracji publicznej a etos urzędnika
Social Virtues in Public Administration and the Ethos of a Civil Servant
Autorzy:
Skrzydlewski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850565.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
social virtues
ethos
public administration
professional ethic
code of ethics
cnoty społeczne
etos
administracja publiczna
etyka zawodowa
kodeks etyczny
Opis:
Autor artykułu podejmuje się omówienia roli cnót społecznych w kształtowaniu administracji publicznej, dowodząc, że są one podstawowym elementem etosu urzędnika administracji. Swoje rozważania opiera na klasycznej etyce cnót (Arystoteles, św. Tomasz z Akwinu). W swojej pracy przedstawia tezę, iż etos urzędników administracji publicznej musi koniecznie opierać się na cnotach, czyli trwałych skłonnościach do czynienia dobra. Zdaniem autora nowoczesne państwo nie może funkcjonować bez urzędników i ich etosu, kształtowanego przez cnoty. Państwo jest wspólnotą cnotliwych obywateli, którzy w swoich działaniach stosują zasady moralne i podlegają ocenie moralnej. Autor opisuje i wyjaśnia główne elementy kultury organizacyjnej, wynikające z etosu urzędnika administracji publicznej. Jego zdaniem etos ten odgrywa zasadniczą rolę w państwie, w którym dba się o dobro wspólne. According to the author, a modern state cannot function without officials and their ethos shaped by virtues. The state is a community of virtuous citizens who use moral principles in their activities and are subject to moral evaluation. The author describes and explains the main elements of the organizational culture resulting from the ethics of officials based on ethos. According to the author, the ethos of a public administration official enables the existence of a good state in which the common good is realized.  
The author of the article undertakes to discuss the role of social virtues in shaping public administration, arguing that they are a basic element of the ethos of civil servants. The article makes reference to classical ethics of virtues, represented by Aristotle and St. Thomas Aquinas, propounding the thesis that public administration officials must necessarily base their ethos on virtue, i.e. a permanent inclination to do good. According to the author, a modern state cannot function without officials whose ethos is shaped by virtues. The state is a community of virtuous citizens who use moral principles in their activities and are subject to moral evaluation. The author describes and explains the main elements of the organizational culture, based on the ethos of civil servants. In his opinion, this ethos plays a key role in a state that cares for common good.
Źródło:
Facta Simonidis; 2022, 15, 1; 153-177
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poglądy Tadeusza Kotarbińskiego – inspiracje dla współczesnej filozofii edukacji w społeczeństwie demokratycznym
The views of Tadeusz Kotarbiński – inspiration for contemporary philosophy of education in a democratic society
Autorzy:
Michałowska, Danuta Anna
Gałkowski, Stanisław
Kostyło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/969370.pdf
Data publikacji:
2020-07-18
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
problemy młodego pokolenia
edukacja demokratyczna
cnoty demokratyczne
kompetencje kognitywne
prakseologia
realizm praktyczny
uniwersalny patriotyzm
filozofia edukacji
edukacja etyczna i filozoficzna
etyka niezależna
problems of the young generation
philosophy of education
democratic education
virtues of democracy
cognitive competences
ethical and philosophical education
independent ethics
praxeology
practical realism
universal patriotism
Opis:
Dbanie o jakość edukacji jest jednym z priorytetów społeczeństwa demokratycznego. Jakiej filozofii edukacji obecnie potrzebujemy, by wychowywać dobrych, mądrych i twórczych członków społeczeństwa demokratycznego? Próba odpowiedzi na to pytanie została przedstawiona w kontekście dominującej kultury konsumpcyjnej, technicyzacji, neoliberalizmu, w kontekście szybkich i wielkich przemian polityczno-społeczno-ekonomicznych o charakterze globalnym, wywołujących nowe problemy dla młodego pokolenia. Z jednej strony źródłem inspiracji jest historia rozwoju myśli filozoficznej o edukacji, w tym znaczący wkład Tadeusza Kotarbińskiego w rozważaniach nad etyką niezależną, prakseologią, realizmem praktycznym i uniwersalnym patriotyzmem. Z drugiej strony ważnych informacji dostarcza analiza aktualnych problemów młodych ludzi, takich jak: osamotnienie, fonoholizm, konsumpcjonizm, egoizm, depresja, wysoki odsetek samobójstw, pogłębiające się nierówności społeczne i ubóstwo. Te dwie perspektywy: zarówno filozoficzny namysł oraz doświadczenia życiowe obecnego młodego pokolenia, jak i praktyka edukacyjna mogą stanowić ważne wyznaczniki dla dookreślenia kierunku innowacyjnych zmian w polskiej oświacie demokratycznego państwa. Jednym z nich jest kształtowanie kompetencji kognitywnych, komunikacyjnych i kompetencji etycznych w procesie zdobywania kwalifikacji zawodowych przez nauczycieli, a następnie w procesie edukacji szkolnej uczniów – edukacji etycznej i filozoficznej jako obszaru realizowania prakseologicznych i etycznych wskazań Kotarbińskiego oraz kształtowania wrażliwości na system wartości demokratycznych – na cnoty demokratyczne.
Taking care of the quality of education is one of the priorities of a democratic society. What kind of philosophy of education do we need today to prepare members of a democratic society to be better, wiser and more creative? The attempt to answer this question will be presented in the context of the consumptionism, neoliberalism and the problems of the young generation caused by rapid and profound political, social and economic transformations of a global character. The history of philosophical reflection about education is one of the sources of inspiration, especially including the significant contribution of Tadeusz Kotarbiński and his thoughts on independent ethics, praxeology, practical realism and universal patriotism. The other sources of inspiration, which provide us with important information, are the analysis of current problems of young people, such as loneliness, phonoholism, consumerism, egoism, depression, high suicide rates, deepening social inequalities and poverty. These two perspectives: philosophical reflection and life experiences of the young generation as well as educational practice may be important determinants for defining the direction of innovative changes in the Polish education and in the democratic society. These include cognitive, communication and ethical competences, which are important in the process of gaining professional qualifications by teachers and in the process of the school education of students – ethical and philosophical education viewed as an area of realizing Kotarbiński’s praxeological and ethical guidelines and developing sensitivity to the system of democratic values and the virtues of democracy.
Źródło:
Wielogłos w myśli o wychowaniu. 100 lat polskiej pedagogiki filozoficznej; 176-194
9788323542544
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies