Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "elegia" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„Elegia o rzece” (Heshang) – spór o symbole, interpretację przeszłości i wizję przyszłości Chin
“River Elegy” (Heshang): An Argument about Symbols, Interpretation of China’s Past and a Vision of Its Future
Autorzy:
Kasarełło, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791127.pdf
Data publikacji:
2020-10-08
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miniserial telewizyjny Heshang (河殇, „Elegia o rzece”)
chińskie debaty kulturowe
chiński nacjonalizm kulturowy
Wielkie Chiny
tradycja
modernizacja
westernizacja
TV miniseries Heshang (河殇, “River Elegy”)
Chinese cultural debates
Chinese cultural nationalism
Great China
tradition
modernity
westernization
Opis:
Serial telewizyjny „Elegia o rzece” (Heshang 河殇) z 1989 r. w reżyserii Xia Juna, wyprodukowany z inspiracji środowisk uczestniczących w debacie kulturowej (wenhua re 文化热) lat 80. XX wieku, to jeden z najważniejszych tekstów kultury należącym do dyskursu tożsamościowego, w którym podjęto temat sporu cywilizacyjnego między Chinami i światem zachodnim. W dwóch okresach otwarcia Chin na świat, kontekstualizujących zjawisko współczesnego nacjonalizmu kulturowego (Zhongguowenhua minzuzhuyi 中国文化民族主义) odbywała się ważna debata naukowa i społeczna na temat wyboru przyszłej drogi rozwoju Chin. Zarówno w latach 20., jak i 80. XX wieku ten spór ten dotyczył oceny przeszłości oraz fundamentalnej dychotomii między tradycją i nowoczesnością, najogólniej reprezentowanej przez konserwatystów (neotradycjonalistów) i zwolenników okcydentalizacji. „Elegia o rzece” niejako syntezuje dyskusję chińskich elit intelektualnych na ten temat. W wielopoziomowej narracji, zbudowanej z głównej opowieści, materiałów dokumentalnych, wywiadów, dyskusji oraz licznych cytatów, emblematy kulturowe Chin (np. smok) i wyraziste metafory pełnią funkcję nici przewodnej splatającej całość przekazu. Jego emocjonalny odbiór wzmacnia wprowadzenie modelu polaryzującego kolor i symbole kardynalne Chin. Na dwóch biegunach znajduje się m.in. Żółta Rzeka, uosabiająca zacofaną cywilizację feudalnych Chin, i błękitny ocean, reprezentujący nowoczesny, przemysłowy Zachód oraz Wielki Mur i Jedwabny Szlak – symbole izolacji i otwarcia. Analiza filmu pokazuje, że pierwotny cel służący wzmocnieniu obozu reformatorskiego nie został osiągnięty. Emisja filmu skończyła się zajadłą kampanią polityczną, natomiast sami twórcy, zamiast deklarowanej aprobaty dla projektu oświeceniowego, odsłonili przywiązanie do idei wielkich Chin.
Heshang (河殇, “River Elegy”), a TV miniseries (1989) directed by Xia Jun and produced due to the inspiration from various circles participating in the cultural debates (wenhua re 文化热) of the 1980s, is one of the most important cultural texts belonging to identity discourse which deals with the issue of the controversy between Chinese and Western civilisation. During two periods of China’s opening up to the world, which contextualised the phenomenon of contemporary cultural nationalism (Zhongguo wenhua minzuzhuyi 中国文化民族主义), an important scientific and social debate on the choice of paths for China’s development took place. Both in the 1920s and 1980s, this dispute concerned an assessment of the past and the fundamental dichotomy between tradition and modernity. The “River Elegy”, which synthesised, in a way, the discussion of the Chinese intellectual elites on this subject, is divided into six episodes: “In Search of a Dream” (Xunmeng 寻梦), “Destiny” (Mingyun 命运), “A Glimmering Light” (Lingguang 灵光), “A New Epoch” (Xinjiyuan 新纪元), “Sorrows and Crises” (Youhuan 忧患) and “Azure” (Weilanse 蔚蓝色). In the multi-level narrative built around the main story, documentary materials, interviews, discussions and numerous quotations, Chinese cultural emblems (e.g. the dragon) and expressive metaphors serve as the guiding thread intertwining the whole message: Old China can only rejuvenate its culture via modernisation and Westernisation. Its emotional reception is reinforced by the introduction of a model that polarises the colour and cardinal symbols of China. The two poles include the Yellow River, which epitomises the backward civilisation of feudal China, and the blue ocean, representing the modern, industrial West, and the Great Wall, as well as the Silk Road—symbols of isolation and openness. An analysis of Heshang shows that the original goal of strengthening the reformer camp was not achieved. The broadcasting of the series ended with a fierce political campaign, while the filmmakers themselves, instead of declaring their approval for the Enlightenment project, revealed their attachment to the idea of a Great China.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 9; 119-138
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Gemitus vox magna futura”. Świadomość genologiczna Owidiusza w Tristiach
“Gemitus vox magna futura”. Ovid’s Genological Awareness in Tristia
Autorzy:
Zarzycka-Stańczak, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953968.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
elegia
gatunek
odmiana gatunkowa
tradycja literacka
świadomość gatunkowa
elegy
genre
variation of the genre
literary tradition
awareness of the genre
Opis:
In the last book of Tristia the elegy in the Prologue presents the author’s awareness of the place of the collection he has just finished within the genre. Ovid juxtaposes it with the previous love elegy he wrote and with the love elegy of those times, and he reveals the constitutive elements of his new variation of the genre: first of all the dominating role of the subject of the poem who is identified with the creator of the presented world and with the author who is excluded from the literary life of those times. The distinctive situation of the lyrical statement motivates its style and composition based on the parallel of the subject and the tone and on the contrast of the past and the present. The sense of threat of his annihilation as a poet justifies the funeral metaphors and topic as well as the tone of lamentation, that in common awareness is associated with the archaic character of the genre that Ovid connects with the symbol of the flute. He is also aware of the continuity of the genre and hence he refers by name to representatives of the particular historical stages of its history. Following the Alexandrian scholars and Horace he talks about elegy in terms of the meter and according to the aptum rule he stresses the accordance of the subject matter with the threnodic tone. Referring to the primary form of the genre he develops the motif of auto-consolation. A personal confession of his exile experiences and the testimony of degrading circumstances add to the creation of protest and accusation. The authority of the many centuries of the genre convention gave the poet’s personal expression the power to affect the reader in many ages to come. This is why Tristia provide patronage to the modern elegy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 5-42
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Audax i ignavus – Marek Antoniusz w Wojnie domowej Lukana (V 476–497)
Audax and ignavus – Marc Antony in Lucan’s Civil War (V 476–497)
Autorzy:
Plago, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52926489.pdf
Data publikacji:
2021-09-02
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
Lukan
Cezar
Antoniusz
ignavus
audax
rzymska elegia miłosna
Owidiusz
Heroidy
Hero
Leander
Lucan
Caesar
Antony
Roman love-elegy
Ovid
Heroides
Opis:
Lucan uses two negative adjectives to describe Marc Antony in Book V, in the scene where Caesar calls his officer to come with the troops from Brundysium (496–497; l. 478: audax, in the narrator’s discourse; l. 487: ignavus, in Caesar’s speech). On the one hand, these adjectives evoke the mutineers from ll. V 237 ff. of the poem, on the other hand, they refer the audience to Roman love elegy, and especially to Ovid’s Heroides 18 and 19 (like many other elements in the scene). The intertextual play with love poetry seems to confirm Antony’s laziness, cowardice and disloyalty, but when we take a closer look, it denies Caesar’s and the narrator’s accusations.
Źródło:
Orbis Linguarum; 2021, 55; 113-129
1426-7241
2657-4845
Pojawia się w:
Orbis Linguarum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
De Philippo Callimacho elegiaco capitula duo
Autorzy:
Domański, Juliusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887538.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Filip Kallimach (Filippo Buonaccorsi)
łacińska elegia miłosna
osoba kochanki w łacińskiej elegii miłosnej
nowołacińska poezja humanistyczna
renesansowe naśladownictwo starożytnej poezji łacińskiej
Philippus Callimachus (Filippo Buonaccorsi)
Latin love elegy
mistress’ person in Latin love elegy
Neolatin humanist poetry
the Renaissance imitation of ancient Latin poetry
Opis:
Są to dwa rozdziały wyłączone z wydanej przed pięćdziesięciu prawie laty mojej rozprawy doktorskiej, traktującej o Filipie Buonaccorsim zwanym Kallimachem (1438–1496), osiadłym wPolsce humaniście włoskim i poecie nowołacińskim, jako o naśladowcy elegików rzymskich. W pierwszym, O języku miłosnym Kallimacha, analizuję semantykę wybranych okazów jego wzorowanego na elegikach rzymskich słownictwa erotycznego, w drugim O nakreślonym przez Kalliamacha wizerunku Fannii zajmuję się osobą jego polskiej kochanki, próbując na podstawie pospołu skąpych o niej danych w utworach Kallimacha i topiki elegii rzymskiej hipotetycznie ustalić m.in., czy i w jakim sensie mogła jako bohaterka jego utworów poetyckich być także ich użytkowniczką.
It is two chapters detached from my doctoral thesis—published nearly fifty years ago—on Philip Buonaccorsi called Callimachus Experiens (1438–1496) as an imitator of Roman elegy writers. Callimachus was an Italian humanist and Neolatin poet who settled in Poland. In the first chapter, On Callimachus’ Love Lnguage, I analyse the semantics of some selected examples of his erotic vocabulary which was modelled upon ancient Roman elegies. In the second, On Fannia’s Effigy Sketched by Callimachus, I deal with his Polish mistress’ person. Not very much is told about her in Callimachus’ works. Nevertheless, I try to find out hypothetically—referring to the topics of the Roman elegy—if and how Fannia, a heroine of Callimachus’ poems, could be also a reader of them.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 3; 113-142
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Debata nad związkiem poezji i polityki w Pamięci W. B. Yeatsa W. H. Audena i Elegii przed wojną A. Ostriker
A debate regarding the relationship of poetry and politics in In Memory of W. B. Yeats by W. H. Auden and Elegy Before the War by A. Ostriker
Autorzy:
Marecki, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460063.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
polityka
poezja
związek
Ostriker
Auden
elegia
debata
politics
poetry
relationship
elegy
debate
Opis:
Pamięci W. B.Yeatsa W.H.Audena i Elegia przed wojną Alicii Ostriker to dwie elegie „przedwojenne”, w których pierwiastek osobisty zestawiony jest z pierwiastkiem politycznym. Wiersz Audena ilustruje śmierć znanej osobistości na tle niespokojnych lat 30. XX wieku, kiedy powszechny był strach przed faszyzmem i jego reperkusjami. W długim, 7-fragmentowym dziele Ostriker ramą staje się portret zmarłej matki poetki, a wypełnieniem ognisty i ironiczny antywojenny manifest, w którym autorka nie tylko atakuje amerykański imperializm uwidaczniający się podczas II wojny irackiej, ale też zastanawia się nad sensem wojny i przemocy. Elegia urodzonego w Wielkiej Brytanii poety, a szczególnie użyta tam dwuznaczna fraza »poetry makes nothing happen«, jest punktem wyjścia i pretekstem dla Ostriker do zainicjowania dialogu na temat roli poezji i jej związku z polityką. Analiza obu wierszy w zestawieniu z esejami obojga autorów na temat poezji, ich innymi dziełami, a także „powojennymi elegiami” (The Shield of Achilles i The Eight and Thirteenth) pokazuje, że stanowisko obojga poetów odnośnie do roli poezji jest niejednoznaczne i zmienne. Ciekawe są również ich poetyckie rozważania w kontekście dylematu zasygnalizowanego w wierszu Ostriker pt. Wiersz 60 lat po Auschwitz, w którym poetka zastanawia się, jaki ma być kształt poezji i jej wydźwięk po Holocauście.
In Memory of W. B. Yeats by W. H. Auden and Elegy Before the War by A. Ostriker are two “pre-war” elegies, in which the personal element is confronted with the political. The Auden’s poem portrays the death of a known figure with the background of the unsteady 30s of the 20th century, when the fear of fascism and its repercussions was common. In the long, 7-pieces work of Ostriker framework is the portrait of the poet’s dead mother, and the inlay is the ardent and ironic anti-war manifesto, in which the author not only attacks the American imperialism obvious during the Iraqi war, but she also meditates on the sense of war and violence. The elegy of the poet born in Great Britain, and especially the phrase “poetry makes nothing happen”, is the starting point and a pretext for Ostriker to initiate a dialogue regarding the role of poetry and its relationship to the politics. The analysis of both poems in regard to the essays of both authors discussing the sense of poetry, their other works, and also the “post-war elegies” (The Shield of Achilles and The Eight and Thirteenth) reveals that the stance of both of the poets regarding the role of poetry is ambiguous and unstable. Also interesting are their poetical considerations in the context of the dilemma indicated in the Ostriker’s Poem 60 Years after Auschwitz, in which the poet wonders, what should be the shape of poetry and its overtone after the holocaust.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elegický štýl Rainera Mariu Rilkeho a Janka Silana
Elegical Style of Rainer Maria Rilke and Janko Silan
Styl elegijny Rainera Marii Rilkego i Janka Silana
Autorzy:
Príhodová, Edita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440919.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
elégia
tenzia
detenzia
modernizmus
Janko Silan (1914-1984)
Ján Ďurka (1914-1984)
katolícky kňaz
slovenský básnik
katolícka moderna
Rainer Maria Rilke (1875-1926)
elegy
tension
detension
modernism
Roman Catholic priest
Slovak poet
Catholic modernity
elegia
napięcie
odprężenie
modernizm
ksiądz katolicki
słowacki poeta
katolicka moderna
Opis:
Štúdia sa zameriava na kontrastívnu komparáciu elegických básní R. M. Rilkeho a J. Silana. Rainer Maria Rilke a Janko Silan predstavujú vo viacerých poetologických charakteristikách opačné básnické typy (charakterizujú ich také zásadné protiklady ako intelektuálnosť / emocionálnosť, osobnosť / nadosobnosť, individualizmus / sociatívnosť, hatenie detenzie / hatenie tenzie). Rainer Maria Rilke predstavuje jednu z najviac kanonizovaných postáv európskeho modernizmu, Janko Silan je reprezentantom katolíckeho modernizmu a patrí medzi literatúry malých národov (slovenská literatúra). Kontrastívna komparácia umožňuje vidieť v básnických textoch oboch autorov také súvislosti, ktoré by bez kontrastívneho literárneho kontextu zostali nepovšimnuté. Základnou interpretačnou líniou je identifikácia zdrojov tenzívnych a detenzívnych prvkov u oboch básnikov. Interpretácia elégií oboch autorov odkryla nové poznatky o základných princípoch básnického sveta oboch autorov. Tenzia Duinských elégií nie je daná osobnou stratou; ide o nadosobnú, filozofujúcu, intelektuálnu poéziu. Lyrický subjekt pociťuje hodnotový deficit vytvorený problematizáciou života založeného na tradičných hodnotách, náboženských predstavách a ideológiách. Odpoveď však lyrickému subjektu neprináša úľavu, detenziu, naopak, hromadenie otázok a odpovedí tenzívnosť kumuluje. Problematickosť lyrického subjektu sa koncentruje v oblasti »hlavy«. Sled tenzívnych motívov má povahu intelektuálnej problematizácie. Janko Silan v básnickej skladbe Slávme to spoločne tematizuje život a smrť svojej matky. Báseň je teda poznačená biografickým kontextom autora. Diskurzivita sa vyznačuje dialogickosťou a emocionálnosťou, ktoré sú dané autobiografickos133 ťou témy. Problematickosť lyrického subjektu sa koncentruje v oblasti »srdca«. Kresťanský ideový rámec spôsobuje, že autor spočiatku hatí tenziu (smútok) a zameriava sa viac na oslavu. Aj keď Janko Silan neproblematizuje tradičný kresťanský náboženský rámec, predsa ho subjektivizuje vytváraním si osobného duchovného sveta, ktorých ťažiskom je spojenie s mŕtvymi predkami (s matkou). Spoločné v prístupe oboch autorov je, že prostredníctvom elegického žánrového rámca vyjadrili postoje k veľkým literárnym témam: k životu, k smrti a k láske (osobnej alebo nadosobnej). Aj keď odlišnými cestami, predsa obaja sa dopracovali k problematizácii života založenom na jednoduchom vlastnení hodnôt. Hodnotovo naplená existencia podľa nich spočíva v prehĺbenom a otvorenom postoji k životu, do ktorého človek prijme a integruje aj tenzívne skúsenosti.
The study focuses on the contrastive comparative analysis of the elegiac poems of R. M. Rilke and J. Silan. In several poetological characteristics, Rainer Maria Rilke and Janko Silan present opposite poetic types (characterized by such fundamental contradictions as intellectuality / emotionality, personality / metapersonality, individualism / sociativity, blocking of tension / blocking of a lack of tension. Rainer Maria Rilke is one of the most canonized figures of European modernism, Janko Silan is a representative of Catholic modernism and belongs to the literature of small nations (Slovak literature). The contrastive comparative analysis allows the perception such connections in the poetic texts of both authors that would stay unnoticed without contrastive literary context. The basic interpretive line is to identify the sources of tension and lack of tension elements in both poets. The interpretation of elegies of both authors has uncovered new knowledge of the fundamental principles of the poetic world of both authors. The tension of The Duino elegies does not lie in personal loss, it is meta-personal philosophizing, intellectual poetry. The lyrical subject experiences a value deficit created by the problematization of life based on traditional values, religious ideas and ideologies. However, the answer does not bring the relief of a lack of tension to the lyrical subject; 134 quite the contrary, the accumulation of questions and answers increases the tension. The problem of the lyrical subject concentrates in the area of the »head«. The sequence of tension motifs has the nature of intellectual problematization. Janko Silan in the poem Slávme to spoločne (Let's Celebrate it Together) discusses the life and death of his mother. The poem is thus marked by the author's biographical context. The discursivity is characterized by dialogue and emotionality that are caused by the autobiographical nature of the topic. The problem of the lyrical subject is concentrated in the area of the »heart«. The Christian ideological framework makes that author initially block the tension (sadness) and focuses more on the celebration. Although Janko Silan does not find a problem in the traditional Christian religious framework, he subjectivizes it by creating a personal spiritual world where the focus is on a connection with the dead ancestors (with his mother). The common ground in the approach of both authors is that through an elegiac genre framework they have expressed views on major literary themes: life, death, love (personal or meta-personal). Although in different ways, both of them achieved the problematization of life based on a simple possession of values. The existence filled with values according to them lies in a deep and open attitude to life, to which a human being accepts and integrates the tension experience.
Niniejsze studium koncentruje się na kontrastywnym porównaniu elegijnych wierszy R.M.Rilkego i J. Silana. Twórczość analizowanych przeze mnie przedstawicieli zaliczanych do nurtu modernistycznego, czyli Rainera Marii Rilkego i Janko Silana ukazuje ich poetyckość w zupełnie różnym świetle, bo charakteryzuje ich całkowita różnorodność i odmienność, skupiająca się na zagadnieniach, które dotyczą np.: intelektualności i emocjonalności, osobowości i indywidualności, niszczenia spokoju i burzenia napięcia. Rainer Maria Rilke to jedna z najbardziej wiodących osobowości modernizmu europejskiego, natomiast Janko Silan to przedstawiciel modernizmu katolickiego należący do literatury małych 135 narodów (por. literatura słowacka). Porównawcza analiza twórczości pozwala nam dostrzec w poezji obu autorów związek, który nie zostałby dostrzeżony bez konfrontatywnego kontrastu literackiego. Podstawowa linia interpretacyjna obu autorów skupia się na identyfikacji źródeł elementów napięcia i ich rozładowania. Interpretacja elegijna przedstawionych autorów odkryła nowe doświadczenia, które dotyczą podstawowych zasad świata poetyckiego. Napięcie w utworze Elegii duinejskich nie wynika z osobistego zagubienia podmiotu literackiego; chodzi przede wszystkim o szeroko pojętą poezję, która wykracza poza ramy indywidualnego, filozoficznego i intelektualnego postrzegania rzeczywistości. Podmiot liryczny czuje deficyt wartości, powstałych za sprawą złożoności istnienia, których fundamentem są wartości tradycyjne, wyobrażenia religijne i ideologiczne. Jednak podmiotowi lirycznemu to nie przynosi ani ulgi, ani rozładowania napięcia, a przeciwnie, pojawia się wiele pytań, a odpowiedzi kumulują tylko napięcie. Napięcia i sprzeczności podmiotu lirycznego koncentrują się przede wszystkim w okolicy „głowy“ – stąd dominacja problematyki intelektualnej. Janko Silan w utworze poetyckim Slávme to spoločne [dosł. pol. Świętujmy to razem] opisuje życie i śmierć swojej matki. Przedstawiony wiersz zawiera kontekst biograficzny. Dyskursywność zostaje określona przez dialogi i emocjonalność, które są wyznaczane przez fakty związane z jego autobiografią. Rozważania podmiotu lirycznego koncentrują się przede wszystkim w okolicy „serca“ – problematyka emocjonalna. Chrześcijańskie ramy ideowe sprawiają, że w początkowej fazie najpierw zostaje zniszczone napięcie (niweczy smutek), a następnie podmiot liryczny skupia się na świętowaniu. Chociaż Janko Silan nie uwypukla problemów, które dotyczą tradycyjnych chrześcijańskich wzorców religijnych, to i tak pojawiają się wątki osobiste odnoszące się do jego świata duchowego, w którym zauważalne są trudności dotyczące kontaktu z nieżyjącymi przodkami (z matką). Wspólną cechą Rainera Marii Rilkego i Janko Silana jest to, że przez pośrednictwo ramowego gatunku elegijnego przedstawili swoje poglądy dotyczące uniwersalnej tematyki, czyli: życia, śmierci i miłości (osobistej i zbiorowej). Chociaż podążali różnymi drogami, to poglądy na temat złożoności życia i nieodzownych w nim wartości mają podobne. Według nich, istnienie oparte na fundamentalnych wartościach sprawia, że człowiek ma otwarty i głęboki stosunek do życia, akceptuje świat i istnienie, łączy swoje doświadczenia, choć często są one związane z różnorakim napięciem.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 4(4); 117-138
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elegijność Foricoeniów miłosnych Jana Kochanowskiego – wzorce Owidiańskie
Autorzy:
Cabras, Francesco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636391.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Kochanowski, Foricoenia, Owidiusz, Elegia, Poezja miłosna, epigramat.
Opis:
Jan Kochanowski’s amorous Foricoenia: Ovidian models The purpose of this article is to find Classical references in Jan Kochanowski’s amorous foricoenia, as yet not systematically studied. Scholars have focused on the meaning of the title Foricoenia (Szatyńska-Siemion) or on the ancient references (e.g. the presence of Terence in some epigrams or the translations from Greek, studied by Głombiowska), but have not studied the amorous epigrams as a whole. At the beginning the author indicates some topoi that are common to elegiac poetry (recusatio or the heroes treated like elegiac lovers). Firstly, the author shows that Kochanowski uses elegiac material and topoi in his epigrams, presenting to the reader a little epigrammatic Ars Amatoria, based on Ovid’s model. Secondly, he argues that even when Kochanowski translates epigrams from Greek, he chooses those that are more appropriate to his literary project, i.e. the “elegization” of the epigrams. Conclusions: Kochanowski “elegizes” his epigrams, first of all presenting a small Ars Amatoria, and then writing his texts according to the elegiac tradition, both in terms of topoi and textual imitations. After singling them out, I propose an interpretation of Kochanowski’s choices: I argue that he engages in a long-distance dialogue with Ovid’s Ars amatoria and more in general with the whole ancient amorous-elegiac tradition, which he sometimes denies. I bring forward a few examples, starting from a comparison between Kochanowski’s epigram XVI and Ovid’s Remedia Amoris 501–502 and Ars amatoria I 45–48 (i.e. the hunter caught in his own nets). Epigram V, In paellas venetas, introduces a special Ulys-ses, described as amorous, a lover rather than an epic hero, exactly as Ovid taught for this character. Furthermore, writing epigram LXIX to his friend Torquato, Kochanowski assures him he can make people fall ill with love, as well as cure his friend of such a “disease;” similarly, Ovid teaches how to make people fall in love (Ars amatoria) and how to recover from love (Remedia amoris).
Źródło:
Terminus; 2014, 16, 1(30)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Et in Arcadia ego: Elegias da pátria e da infância na poesia de Alberto de Lacerda e Rui Knopfli
Autorzy:
Pereira, Paulo Alexandre
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2080193.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
Alberto de Lacerda
Rui Knopfli
elegia
pátria
infância
Opis:
Conformadas por circunstâncias biográficas e eixos temáticos comuns, as poéticas de Rui Knopfli (1932-1997) e Alberto de Lacerda (1928-2007) exploram um mesmo ethos elegíaco, compaginando-o com a tópica evocação nostálgica dos lugares da memória. Tanto no caso do autor de Elegias de Londres, como no de O Monhé das Cobras, o género da elegia surge coligado com o tema seminal do exílio, que em ambos surge declinado nas suas múltiplas modulações geográficas, políticas, temporais e ontológicas, com particular incidência nas saudades da infância moçambicana comum aos dois poetas. Se, no caso de Knopfli, a elegia tematiza a dilacerante experiência de expatriado de um império extinto, num verdadeiro trabalho de luto pós-colonial, em Lacerda a exaltação libertária vivida numa pátria adotiva, livre da sombra da ditadura, não deixa, contudo, de ser manchada pela solidão congénita de quem se sabe exilado de si próprio. Mais do que a convencional meditatio mortis que ecoa na elegia clássica, na poesia de Knopfli e Lacerda reverbera-se, assim, a consciência de que qualquer arcádia é precária e que, mais cedo ou mais tarde, nela se insinuará o seu fim.
Źródło:
Itinerarios; 2021, 34; 159-178
1507-7241
Pojawia się w:
Itinerarios
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grief, dogs and disillusioned writers in the modern prose elegy The Friend by Sigrid Nunez
Żałoba, psy i rozczarowani pisarze we współczesnej elegii prozą Przyjaciel, autorstwa Sigrid Nunez
Autorzy:
Załużna-Łuczkiewicz, Malina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070325.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
mourning
literature
animals
Sigrid Nunez
elegy
żałoba
twórczość literacka
zwierzęta
elegia
Opis:
Artykuł analizuje motywy żałoby, twórczości literackiej i relacji pomiędzy zwierzętami i ludźmi w powieści Przyjaciel Sigrid Nunez. Przedstawia zbieżności i odstępstwa od tradycyjnych konwencji elegijnych. Tezą artykułu jest stwierdzenie, że trzymając się niektórych konwencji, a inne zmieniając, powieść staje się współczesną elegią prozą, którą charakteryzuje poczucie straty. Strata nie jest jedynie osobista, ale ma charakter bardziej ogólny i obejmuje wiele aspektów rzeczywistości
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2020, 1; 145-158
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jana Danieckiego dwa przekłady ze zbioru Elegiarum libri quattuor Jana Kochanowskiego
Jan Daniecki’s two translations from Jan Kochanowski’s “Elegiarum libri quattuor”
Autorzy:
Rusnak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2078329.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Badań Literackich PAN
Tematy:
Jan Daniecki
Jan Kochanowski
elegia
Wanda
przekład literacki
elegy
literary translation
Opis:
The paper includes two Polish translations of two Latin elegies of Jan Kochanowski. Their author is a Late-Renaissance poet Jan Daniecki (died after 1611), known for his passion for the antique tradition since he also translates some works of Lucian of Samosata. The first work tells the heroic deeds and tragic death of the legendary princess Wanda; the second one presents the story of two lovers, Odatis and Zariadres, overcoming all odds to unite and live happily ever after.
Źródło:
Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura; 2020, 2, 13; 57-79
2449-7339
Pojawia się w:
Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jana Kochanowskiego epigramaty o „pszczołach budziwiskich” i radziwiłłowska elegia (III 9). Prolegomena do badań nad środowiskiem kulturalnym Mikołaja Radziwiłła Czarnego
Jan Kochanowski’s Epigrams on the “Budziwiszki Bees” And Radziwill’s Elegy (III 9). Prolegomena to the Study of Cultural Environment of Nikolai Radziwill the Black
Autorzy:
Chemperek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879715.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Kochanowski
Mikołaj Radziwiłł Czarny
reformacja
mecenat
fraszka
foricoenium
elegia
Nikolai Radziwill the Black
reformation
patronage
epigram
elegy
Opis:
Cztery polskojęzyczne epigramaty poświęcone „pszczołom budziwiskim” (Fraszki, „Księgi wtóre”, 83-86), dwie łacińskie miniatury z tomu Foricoenia (44, 45) oraz Elegia IX z „Księgi III” Elegiarum libri quattuor Jana Kochanowskiego dokumentują jego związki z Mikołajem Radziwiłłem Czarnym (1515-1565), kanclerzem wielkim litewskim i wojewodą wileńskim, przywódcą protestantów w państwie polsko-litewskim. Poetyckie miniatury powstały najpewniej w okresie 10 czerwca – 19 października 1563 w Budziwiszkach vel Bujwidiszkach (obecnie: Buivydiškės) koło Wilna, natomiast jesienią tego roku Kochanowski napisał elegię. O ile w Elegii IX poeta kreuje wizerunek Radziwiłła jako męża stanu, sługi państwa króla Zygmunta Augusta, o tyle w bezpretensjonalnych epigramatach możnowładca jest przedstawiany jako mecenas skupionego wokół niego środowiska humanistów, propagujących reformację. Jako radziwiłłowskie „pszczoły” – pracowite, dobroczynne, znoszące na ziemię Bożą prawdę (odwołanie do Platońskiego toposu) – Kochanowski określił leksykografa Jana Mączyńskiego, poetę Andrzeja Trzecieskiego młodszego i zapewne Cypriana Bazylika – poetę, muzyka, drukarza. W epigramatach autor ukazał Mikołaja Radziwiłła Czarnego jako mecenasa kultury nowego formatu, promującego protestantyzm, zaś zgromadzonych wokół niego twórców jako spójne środowisko literackie. Jakkolwiek zostało ono przedstawione w sposób afirmatywny, Kochanowski zachował wobec niego postawę życzliwego outsaidera. Świadczy o tym sceptyczny ton foricoenium 45 i uwarunkowania biograficzne poety, który był wówczas sekretarzem biskupa Piotra Myszkowskiego.
Four Polish language epigrams on the “Budziwiszki bees”  (Epigrams, Second Books, 83-86), two Latin miniatures from the volume Foricoenia (44, 45) and Elegy IX of Book III Elegiarum libri quattuor by Jan Kochanowski document his relationship with Nikolai Radziwill the Black (1515-1565), the great Lithuanian chancellor and voivode of Vilnius, the leader of the Protestants in the Polish-Lithuanian State. The poetic miniatures were probably written between June 10 and October 19, 1563 in Budziwiszki aka Bujwidiszki (now Buivydiškės) near Vilnius, and Kochanowski wrote Elegy IX in autumn 1563. While in Elegy IX the poet creates the image of Radziwill as a statesman, a servant of the state of King Zygmunt August, in the unpretentious epigrams the magnate is presented as a patron surrounded by the humanists who promote reformation. Kochanowski described lexicographer John Mączyński, poet Andrew Trzecieski junior and most probably Cyprian Bazylik, poet, musician, and printer, as the Radziwill “bees” – hard-working, charitable, bringing the truth to the God's earth (a reference to a Platonic topos). In his epigrams, the author showed Nikolai Radziwill the Black as a patron of culture of the new format promoting Protestantism, and the creators gathered around him as a coherent literary milieu. Although it was presented in an affirmative way, Kochanowski maintained an attitude of the benevolent outsider. It is reflected by the skeptical tone of foricoenium 45 and biographical circumstances of the poet who was the then secretary of Bishop Piotr Myszkowski.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 1; 153-172
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konflikt jezuitów i masonerii w Elegii żałośnej, scil[icet], Tryumf francmasonów z wygnania jezuitów z Petersburga Wincentego Wierzbiłowicza
Autorzy:
Demkowicz, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030756.pdf
Data publikacji:
2017-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
elegy
expulsion of the Jesuits from Saint Petersburg
Russian Empire
Paul I
Alexander I
freemasonry
elegia
wygnanie jezuitów z Petersburga
Imperium Rosyjskie
Paweł I
Aleksander I
masoneria
Opis:
Elegia żałośna, scil[icet], Tryumf francmasonów z wygnania jezuitów z Petersburga, signed by Wincenty Wierzbiłowicz, was composed in the circle of freemasons, soon after the expulsion of the members of the Society of Jesus from the then capital of the Russian Empire. The poem, which refers to the events that were painful to the Jesuits, is saturated with irony and derision. Even its title is ambiguous as in an ‘elegy’ the reader should be presented with poetry expressing grief and lamenting some loss. Yet the author of this composition proclaims his joy over the misfortune that befell the Jesuits. He discredits the value of their teaching and casts serious doubt upon the special bond with Christ that the Jesuits claimed to have. Also, he is sure that the removal of the followers of St Ignatius from Saint Petersburg will wipe out their sense of superiority over the “commoners” and put an end to their infamous equivocation. Wierzbiłowicz describes the Jesuits as “villains”, and the principles and ideas they expounded are associated by him with “filth”. At the end of the poem, its tone changes. The author applauds the designs of Alexander I. Initially, the tsar intended to unite all religions as one and to revive spiritual life beyond the confines of particular denominations. He planned to establish a universal Church. The idea of freedom of religion, propagated by freemasons, concurred with his venture. Freemasons supported Alexander’s initiative and voiced their conviction that, as the Jesuits had been expelled from the Russian capital city, no one could hinder the implementation of the project. It is not known if the Jesuits prepared any direct response to Elegia żałośna, but the reputation and respectability of the order were definitely defended by Józef Morelowski, a Jesuit poet from Połock (now Polatsk, Belarus). In his works, he attacked freemasonry, arguing that members of masonic lodges spread lies about the Society of Jesus.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2017, 12, 7; 120-141
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Locus horribilis pod zamkniętymi drzwiami. Trzy paralaktyczna Janusa Secundusa (el. I 5, II 5, III 1) wobec tradycji klasycznej
Locus horribilis behind the closed door. Three paraclausithyra by Johannes Secundus (el. I 5, II 5, III 1) in the light of classical traditio
Autorzy:
Urban-Godziek, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013687.pdf
Data publikacji:
2014-06-02
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
paraklausithyron
elegia miłosna
Johannes Secundus
poezja nowołacińska
eschatologia elegijna
love elegy
Neo-Latin poetry
elegiac eschatology
Opis:
The article presents an elegiac motif of paraclausithyron (a song sung behind the closed door) in the poetical output of a Dutch Latinist, Johannes Secundus (1511−1536). The night vigil behind the closed door experienced by a rejected poet-lover who tries in vain to gain his beloved’s favour and access to her alcove is compared by the Roman elegiacs(Prop. II 17, Tib. I3) to the infernal torments of the mythical heroes: Tantalus, Ixion, Sisyphus and Tytios. Being very close to their goal, yet unable to get the object of their desire, they suffer a great anxiety. This kind of metaphor, taken probably from Lucretius, finds its continuation evenlater (Paulus Silentiarius), and is developed in the Renaissance poetry. Two scandalous paraclausithyra (el.II 5andIII 1) by Secundus –not yet analysed in the light of this convention − seem to be the settlement with ancient masters, who were proudly announcing that each girl could be conquered with their poems (Prop. III 2; Ovid.Am. II 1). At the same time, it is an ironic reinterpretation of Secundus’s own triumphalism, and of his previous belief in the power of his own poetry − the poetry which is actually more important than its subject matter − love. However, behind the closed door and in confrontation with the rival’s money, the song loses its supernatural power and the hurt feeling brings hellish torments to the poet. In the elegiac paraclausithyra the threshold of an inaccessible house defines the lover’s locus horribilis. Stayingin such an inferno brings the desire of revenge and the will to expose the guilty ones to eternal torment. This initiates an eschatological perspective (inscribed in the represented elegiac world), where true lovers receive the Elysian award, while their traitors and rivals − eternal punishment (Tib. I 3; Prop. IV 7, and others Renaissance elegiacs).
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2014, 4(7); 17-33
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nekrolog jako składnik elegijnego świata poetyckiego i jako tekst metapoetycki w wybranych utworach Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego
Obituary as a Component of the Elegiac Poetic World and as a Meta-poetic Text in the Selected Pieces by Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
Autorzy:
Trusewicz, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1450117.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
nekrologia
metapoetyka
autotematyzm
elegia
poezja
necrology
meta-poetics
autothematism
elegy
poetry
Opis:
W artykule zaproponowano interpretację wybranych wierszy Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, w których obecny jest motyw nekrologu. Autor wskazuje na dwie funkcje tego motywu w utworach poety. Po pierwsze nekrologi wprowadzają tonację elegijną, charakteryzującą poetę jako jednostkę melancholijną i skoncentrowaną na tematyce funeralnej.  Po drugie pełnią funkcję metapoetycką, poddając doświadczenie śmierci afektywnej i językowej refleksji.
The article interprets the selected poems by Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki which use the trope of obituary. The author points out its functions. First, the obituary introduces an elegiac tone that characterizes the poet as a melancholic subject, focused on the theme of a funeral. Second, this form has a meta-poetic function which allows an affective and linguistic reflection on the experience of death.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2020, 17; 87-98
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Owidiusz, Amory III 1 w polskim przekładzie
Ovid’s Amores III 1 in Polish Translation with Commentary
Autorzy:
Wesołowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52405147.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Owidiusz
elegia
tragedia
recusatio
gra
Amores
Ovid
elegy
tragedy
game
Opis:
The paper aims to show the new Polish translation with a brief introduction. The elegy seems to be especially interesting as the way of poetical recusatio and the sophisticated game with the reader.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2023, 26; 131-137
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies