Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "early/late Roman" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Cross-cultural bead encounters at the Red Sea port site of Berenike, Egypt. preliminary assessment (seasons 2009–2012)
Autorzy:
Then-Obłuska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1728958.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
beads
pendants
Ptolemaic
early/late Roman
Berenike
glass
multiculturalism
Opis:
A macroscopic analysis of the bead and pendant assemblage from Berenike (excavated in seasons 2009–2012) provides not only a preliminary bead typology and chronology, but contributes to the study of the multicultural character of the Red Sea port of Berenike from the Ptolemaic through the early Byzantine period. The presence of diverse marine and terrestrial organics, semiprecious stones and manmade materials used in crafting beads indicates a substantial supply from coastal and inland desert dwellers, as well as from overland and overseas traders. Part of the products found at Berenike must have been designated for permanent and temporary residents of the town. Other objects originated from, or were destined for African, Arabian or Asian markets.
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2015, 24(1); 735-777
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Understanding changes in the supply pattern of Roman cooking pottery from Morphou Bay to Nea Paphos: evidence from the Paphos Agora Project
Autorzy:
Nocoń, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033273.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Nea Paphos
cooking pottery
Morphou Bay
early/late Roman period
macroscopic fabric analysis
typological studies
Opis:
The thin-walled cooking pottery of the early to late Roman period originating from the area of Morphou Bay in the northern part of Cyprus, excavated by the Paphos Agora Project of the Jagiellonian University in Kraków, is studied in this paper in order to shed new light on the nature of the supply patterns of this extraordinary class of pottery. The collected data—on the macroscopic characteristic of the ware and shape—and a chronological analysis as well as quantitative study of the assemblage have indicated a continuous presence of this group in Nea Paphos, reflecting perhaps some sort of special social requirements combined with an economic background.
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2021, 30(2); 231-249
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glass finds and other artifacts from excavations of Area FW at the Kom el-Dikka site in Alexandria in 2018
Autorzy:
Kucharczyk, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1634247.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Alexandria
Kom el-Dikka
early/late Roman glass
early Byzantine glass
mosaic glass
gold-in-glass beads
agate cameo blanks
Opis:
Excavations in 2018 of the central part of the Kom el‑Dikka site in Alexandria (Area FW) produced a collection of glass finds representing two broadly defined chronological horizons. The set from an early Roman house in the lower layers of the sector is representative of the early and mid‑Roman period (1st–3rd centuries AD) and is significant in that it broadens the known repertoire of vessels forms from the site in general. Examination of the context has also provided further firm archaeological evidence of gold-in-glass bead manufacture at the site. The upper layers, associated with an extensive dumping of ashes from the nearby late antique bath and waste from the working of a complex of lime kilns situated in this area, yielded material typical of late Roman/early Byzantine glasses (4th–6th century AD) already known from the site and comprising mainly simple free-blown utilitarian wares with limited ornamentation.
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2019, 28(2); 43-60
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Late La Tène scabbards with openwork decorative fittings
Późnolateńskie pochwy mieczy z ażurowymi okładzinami
Autorzy:
Czernecka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442505.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
scabbard
Celtic imports
Late pre-Roman/Early Roman period
Opis:
Metal scabbards decorated with open work plates (mostly copper alloy, rare silver, exceptionally iron), dated to the turn of the 1st century AD, were found on a vast area from the west of Rhine through middle Europe to Bulgaria and Slovenia. The considerable part of these sheaths was discovered on the territories of the central and northern Europe inhabited by Germanic tribes, where they are treated as Celtic imports. Most of them were made of two iron sheets, often with additional bronze/brass sheet in front, and a high, ladder-form chape with boat-form or with spur-like end. Despite many similarities, there are differences in quality of execution, stylistic form, used motifs in the decorative plates and also in the construction of the scabbards. The general idea of these scabbards – metal sheets, bell shaped mouth, way of suspending, is undoubtedly rooted in Celtic tradition. They were produced, most probably in new Roman provinces, former Celtic regions. The Thraco-Dacian territory is also not excluded. Such scabbards were luxury goods, and could function as ceremonial gifts for allies or clients. Beside scabbards with fine opus interasile decorated plates, there is a group of scabbards decorated with openwork grid pattern, made solely of iron, known exclusively from the Przeworsk culture, Oksywie culture and the Elbian circle and dated to the phase A3. They were not unsuccessful imitation of high quality objects, but objects inspired by a Celtic style or “fashion” of decorating scabbards with open work, executed most probably, by local smiths in favourite material – iron.
Pochwy mieczy, zdobione w górnej części nakładaną ażurową płytką z rozbudowanym ornamentem pojawiają się u schyłku okresu lateńskiego na rozległym obszarze od terenów położonych na zachód od Renu przez Europę środkową po Bułgarię i Słowenię (ryc. 1), a więc na obszarach celtyckich, sąsiadujących z nimi germańskich, oraz dackich i trackich na południowym wschodzie. Mimo licznych podobieństw nie tworzą całkowicie homogenicznej grupy. W dotychczasowych opracowaniach wyróżniano dwa podstawowe warianty: pochwy z nakładaną płytką ażurową ze skomplikowanymi motywami zdobniczymi, których wykonanie wymagało dużych umiejętności i posiadania odpowiednich narzędzi, a także grupę pochew zdobionych prostym motywem nałożonej kratki, wykonanych wyłącznie z żelaza, i uważanych, poczynając od J. Wernera (1977, 383), za lokalne naśladownictwo. Egzemplarze z okładzinami z wyrafinowanym opus interrasile występują zarówno na stanowiskach związanych z kulturą lateńską, jak i na obszarach poza jej zasięgiem, gdzie traktowane są jako importy. Prawie wszystkie pochodzą z cmentarzysk, trzy z depozytów wodnych (por. katalog) Dotychczasowe próby podziałów typologicznych (Werner 1977; Böhme-Schönberger 1998) uwzględniały tylko stylistykę i sposób wykonania ażurowych okładzin pomijając całą konstrukcję pochwy. Jednak sposób wykonania samej pochwy jest równie ważnym elementem, pozwalającym na ustalenia chronologiczne, a także dającym możliwość identyfikacji ewentualnych warsztatów. Nakładane okucia ażurowe mogły być wykonywane osobno i montowane (lub nie) na gotowych pochwach (Bochnak, Czarnecka 2005, 32; Harasim 2013, 19). Płytki ażurowe o podobnej formie zakładano na pochwy różniące się szczegółami konstrukcji (trzewik, zawieszka), z drugiej strony, na identycznych pochwach pojawiają się okładziny różniące się detalami wykonania. Najczęściej pochwy złożone są z dwóch blach żelaznych, lub żelaznej spodniej i wierzchniej wykonanej ze stopu miedzi, połączonych za pomocą okuć bocznych. Charakterystycznym elementem jest wysoki trzewik zaopatrzony w poprzeczne szczebelki tworzące drabinkę sięgającą, na ogół, 2/3 wysokości pochwy. Zakończenia trzewika mają różny kształt. Wcześniejszy chronologicznie wydaje się typ łódkowaty. Taki trzewik mają również okazy zdobione ażurowymi nakładkami (ryc. 2:1, 8:1, 2). Najczęściej zakończenie ma formę ostrogowatą (ryc. 2:2–4). Późniejsze egzemplarze mają półkolisty trzewik uformowany poprzez zagięcie spodniej blachy na wierzchnią, które określam jako typ Zemplin (Czarnecka 2014, ryc. 4) (ryc. 2:5). Te egzemplarze wykonane są w całości ze stopu miedzi, wyjątkowo ze srebra. Zawieszki mają lateńską formę prostokątnej przewleczki przymocowanej dwoma płytkami z nitami. Nakładane ozdobne ażurowe płytki najczęściej były wykonane ze stopu miedzi, rzadziej srebra (ryc. 6:8, 15) i zupełnie wyjątkowo z żelaza (ryc. 6:10, 11). Mają różną długość, na ogół 12–16 cm, kształt górnej krawędzi odpowiada zazwyczaj kształtowi wylotu pochwy – prosty lub, częściej, dzwonowaty. Ornament składa się z dwóch lub trzech pól. Część centralna, największa, składająca się z pięciu pionowych pasm elementów w układzie: arkadka pozioma – łącznik – owal centralny – łącznik – arkadka pozioma (ryc. 6:1–11). W kilku przypadkach pojawił się motyw koła (ryc. 7:1–5). Motyw podwójnego S, dość charakterystyczny dla ozdób celtyckich, w tym również (wcześniejszych wprawdzie) pochew pojawił się w dwóch przypadkach (ryc. 6:1.2). Dość wyjątkowy jest motyw równoramiennego krzyża, znany z zachowanej fragmentarycznie okładziny pochwy z Kopaniewa. Znane są też ażurowe nakładki odbiegające formą i doborem wzorów od omówionych powyżej, niemniej należące do tego samego szerokiego kręgu pochew zdobionych ornamentem ażurowym (np. Lamadelaine, Metzler-Zens, Meniel 1999, tabl. 20, 21). (ryc. 8, 1). Inny rodzaj okładzin należących do grupy pochew z ozdobnymi ażurowymi płytkami to, zaproponowany przez J. Wernera (1977, 382, 383), typ Wabenmuster, „plaster miodu” zbudowany z zestawionych ze sobą niskich sześciokątów. Żelazny egzemplarz takiej płytki umieszczonej na pochwie miecza pochodzi z grobu 3 z cmentarzyska w Mutynie (Terpilovskij 2014, ryc. 6:3) (ryc. 9:4) i z cmentarzyska Zaguminki-Zvenigorod, na Ukrainie (Svešnikov 1957, ryc. 21:1; Kokowski 1999, ryc. 6) (ryc. 9:3), a także z cmentarzyska kultury oksywskiej w Rządzu (Rondsen), 1/1883 (Bohm 1985, 5; Anger 1890, 11, tabl. 16:20; Czarnecka 2007b, ryc. 4) (ryc. 9:2). Istnienie wzoru „plastra miodu” w środowisku celtyckim potwierdzają ażurowe płytki znalezione na oppidum Bibracte (Bochnak, Czarnecka 2005, ryc. 5, 6) (ryc. 9:1). Sądzę, że można, choć z pewną ostrożnością, wyróżnić jeszcze jeden dotychczas niezauważony rodzaj zdobienia ażurowych okładzin złożony z pasm pionowych niewielkich prostokątów i kwadratów oddzielonych poziomymi listwami zdobionymi poziomymi rytymi liniami i małymi punktami. Brak motywów arkadek czy perełkowań, niemniej jest to wzór bardziej rozbudowany niż zwykła prosta kratka. Należą tutaj pochwy z Szentendre/Pomaz (Hunyady 1942, tabl. 44:5; Hellebrandt 1999, 35–36, tabl. 4:4) i Kostieva (Tackenberg 1929, 270, ryc. 135) (ryc. 11:1, 2). Taki motyw pojawił się też na niekompletnie zachowanych okładzinach z Łuczki (Lučka) i Tuczna. Są one jednak zachowane tylko w niewielkich fragmentach, nie można więc wykluczyć, że są to pozostałości ozdobnych płytek z bogatym ornamentem. Jeszcze inną, rzadko spotykaną formą zdobienia płytek opus intrerrasile jest wykorzystanie motywów krzywolinijnych, stylizowanej wici roślinnej. Taki ornament pojawił się na okładzinie pochwy miecza z Goeblingen Nospelt, grób C (ryc. 13). Na krótkim mieczu (sztylecie) z inhumacyjnego grobu w Palluau-sur-Indre (Coulon, Cufez 1976, ryc. 2:1, 2, 4; 3; Bulard 1980, ryc. 4:2) zachowały się fragmenty brązowej ażurowej okładziny z motywami połączonych dużych S-ów (ryc. 14:1.1a). W łącznikach pomiędzy nimi znajdują się niewielkie otworki (na nity?). Niezwykle interesujące jest, że fragment bardzo podobnej ażurowej nakładki pochodzi z cmentarzyska kultury lipickiej w Bolotni na Ukrainie, z ciałopalnego grobu 61 (ryc. 14:2.2a). Do grupy ażurowych okładzin z nietypowym wzorem dodać można znalezisko z Bułgarii, z bogatego trackiego cmentarzyska Čatalka (Stara Zagora). J. Werner (1977, 393, ryc. 19) Srebrna płytka opus interrasile została wykonana przez wysokiej klasy specjalistę złotnika-kowala, w nieco innym stylu niż dotychczas omawiane egzemplarze. Należy przyjąć istnienie więcej niż jednego centrum produkcji tych przedmiotów, ze względu zarówno na różnice w konstrukcji samych pochew i w drugorzędnych cechach stylistycznych okładzin, jak i rozrzut terytorialny oraz chronologiczny. Jednym z takich centrów był zapewne „kraj Trewerów”, obecny Luksemburg (Goeblingen Nospelt, 2 razy, Titelberg, Lamadelaine) i sąsiadujący rejon ujścia Mozeli do Renu (Büchel, Wederath i nieco dalej Badenheim). Drugim wyraźnym skupieniem jest niewątpliwie Noricum z dwoma pochwami z samego Magdalensbergu, i ziemie Taurysków ze Słowenii, skąd pochodzą znaleziska takich militariów ze Strmec Bela Crkev i rzeki Ljubljanicy, a także z cmentarzyska Verdun, grób 131 (Istenič 2010, ryc. 10). Kolejne skupisko wyodrębnia się w Bułgarii. Uderzający brak tak zdobionych pochew z terenu Czech czy górnego Renu związany jest, zapewne, z odmiennym obrządkiem pogrzebowym i brakiem cmentarzysk. Bardzo nieliczne są znaleziska pochew z ażurowymi okładzinami na obszarach celtyckich z Galii czy Brytanii. Poza obszarem kultury lateńskiej, wyraźne skupisko omawianych militariów jest na wschodniej Słowacji (3 egzemplarze z Zemplina), i zachodnia Ukraina (Zaguminki, Łuczka, Bołotnia). Zapewne należy dołączyć znalezioną na tym terenie pochwę z Hryniowa, z znacznie bogatszą, bo z ornamentem figuralnym, dekoracją. Znaleziska te, prawdopodobnie wiązać się mogą z wpływami lub nawet osadnictwem dackim. Należy je traktować, podobnie jak egzemplarze znane z obszarów kultury przeworskiej, oksywskiej i grupy Gross Romstedt, jako niewątpliwie importy. Tylko część omawianych pochew pochodzi z zespołów zwartych, umożliwiających datowanie. Większość datowana jest na fazę LT D2 do czasów Augusta, a na obszarze Barbaricum na fazę A3 do poczatków fazy B1. Najwcześniejsze wydają się groby z zachodniej, nadreńskiej strefy ich występowania. Wśród pochew z opus interasile znalezionych na obszarze kultury przeworskie najwcześniej, na fazę A2/A3 i początek A3, datowane są grób 3 z Wesółek i grób 301 z Kamieńczyka. Nieco później, na schyłek A3 można datować Wesółki, grób 50, a na początek B1 – grób 147/1937 z Witaszewic, a także znaleziska z Łuczki i Zaguminek. Pochwy zdobione okładziną opus interrasile znalezione na obszarze kultury przeworskiej i oksywskiej to niewątpliwie importy. Powstaje jednak pytanie, czy są to importy celtyckie (lateńskie) czy też rzymskie? Oczywiście same przedmioty należą bez wątpienia do tradycji militariów i stylistyki czy estetyki celtyckiej – w sposobie wykonania (metalowe blachy) i zdobienia – dobór motywów i sposób wykonania. Niemniej, chronologia wskazuje, że mogły być wytwarzane w warsztatach na terenach zajętych przez Rzymian i będących już administracyjnie częścią państwa rzymskiego (Werner 1977; Istenič 2010, 145; Czarnecka 2014, 74). Funkcjonowanie warsztatów płatnerskich czerpiących z umiejętności i tradycji celtyckich, ale przyjmujących pewne techniki rzymskie potwierdzać mogą nieliczne wprawdzie znaleziska łączące rozwiązania techniczne charakterystyczne dla obu kultur. Przykładem może być okaz z Amiens, Square Jules Bocquet (Maheo 1979). Jest to pochwa krótkiego miecza (gladiusa) z osady (obozu rzymskiego?), z trzewikiem zakończonym kulką i ażurową okładziną zaopatrzona w typową dla egzemplarzy lateńskich zawieszką z prostokątną przewleczką i płytkami mocującymi, umieszczoną na spodniej ściance. Jeszcze ciekawsze jest nowe znalezisko z ziem polskich – brązowa pochwa z cmentarzyska kultury przeworskiej z Orenic (Czarnecka, Siciński 2015). Innym przykładem łączenia dwóch tradycji może być okładzina pochwy, niestety z nieznanej miejscowości, niedawno restaurowanej w RGZM w Moguncji (Miks 2015) (ryc. 17:2). Ma ona bogatą dekoracją figuralną, dwa pola: z gryfem i z jeźdźcem dokładnie odpowiadają motywom z pochwy z Hryniowa (Ryc. 17:1). Dwa pozostałe to przedstawienia w stylu rzymskim – postać nagiego bóstwa (?) i odcisk z falery z przedstawieniem cesarza (Miks 2015, ryc. 4). Omawiane pochwy robią wrażenie towarów luksusowych, ich wykonanie wymagało umiejętności i wkładu pracy. Niewątpliwie robione były na zamówienie albo z przeznaczeniem dla szczególnych klientów – wodzów, przedstawicieli elit związanych pochodzeniem czy tradycją z kulturą lateńską, Celtami. Przykładem sygnalizującym udział w jakieś wydarzeniach politycznych może być unikatowe cmentarzysko małej grupy wojowników w Mutynie (Terpilovskij, Zharov 2013; Terpilowskij 2014), bardzo bogato wyposażone w zestawy militariów najwyższej rangi, w tym hełmy, i naczynia brązowe. Jako szczególny dar dla sojusznika traktować można omawianą powyżej pochwę z nieznanej miejscowości z kombinacją przedstawień figuralnych (Miks 2015, 296). Oprócz omówionych pochew z płytkami opus interrasile, znamy też dość liczne (kilkanaście sztuk) znaleziska żelaznych pochew z żelaznymi okładzinami ze znacznie prostszym wzorem określanym jako Gittermuster, kratka. Tworzą wyraźnie wydzielającą się grupę znalezisk pochodzących prawie wyłącznie z obszarów kultury przeworskiej, oksywskiej i Germanów nadłabskich, natomiast niewystępujących na terenach kultury lateńskiej. Na kilku egzemplarzach można zaobserwować podział ornamentu kratki na strefy boczne – poziomych prostokątów i strefę centralną, którą tworzy pionowe pasmo kwadratów (ryc. 18:1–5.9). W przypadku egzemplarza z Oblina, z grobu 297, pionowe poprzeczki są zdobione nacinaniem, a poziome głębokim skośnym facetowaniem, co daje efekt sekwencji esek. Identyczne zdobienie ma okładzina z Łubnic, zaopatrzona w dolnej części w dodatkowe elementy zdobnicze. Unikatowy charakter ma brązowa nakładka pochwy z Hedegård (Madsen 1999, ryc. 26) (ryc. 19:3). Ich relacja do znalezisk należących bezsprzecznie do wytworów kultury lateńskiej jest przedmiotem dyskusji. Przez J. Wernera (1977, 383) i innych badaczy (Bockius 1991, 289; Böhme-Schönberger 1998, 238) zostały uznane za lokalne naśladownictwo bardziej wyrafinowanych lateńskich pierwowzorów. Sądzę jednak, że są to niezależnie wypracowane elementy dekoracyjne nawiązujące do zwyczajów zdobienia i estetyki swojego czasu i milieu kulturowego. Pojawiają się w tym samym czasie (początek fazy A3) co najwcześniejsze pochwy z ozdobnym ażurem i stanowią osobny, inny sposób dekoracji. Wszystkie płytki z zachowaną górną częścią mają kształt dzwonowaty, zapewne odpowiadające kształtowi wylotu pochwy. Wszystkie zachowane w całości egzemplarze pochew, z wyjątkiem Hedegård i Łubnic mają wysokie, (do 2/3 długości pochwy, lecz nie więcej) drabinkowate trzewiki z ostrogowatym zakończeniem. Mają one różne, mniej lub bardziej rozbudowane formy, zakończenia mogą być sztabkowate lub wachlarzowate, niekiedy dodatkowo zaopatrzone w elementy dekoracyjne. Wyraźna koncentracja takich trzewików jest na terenach poza obszarem kultury lateńskiej, niemniej spotykane są również w tym okresie na terenach rdzennie celtyckich zarówno zachodnich (np. Büchel, Bad Nauheim, Kr. Wetterau), jak i pd. wschodnich (Verdun, gr. 37, Kostievo). Ciekawych obserwacji mogą też dostarczyć zawieszki. Przy dokładniejszej obserwacji można dostrzec powtarzalność pewnych – pozornie przypadkowych rozwiązań. Sądzę, że właśnie te drugorzędne szczegóły, takie jak omawiany sposób mocowania poprzeczki czy asymetryczny występ na zakończeniu trzewika mogą wskazywać na pochodzenie z jednego warsztatu tych, dość podobnych pochew. Nie da się utrzymać podziału ozdobnych okładzin pochew na dwie wyraźnie rozdzielone grupy: dobrej jakości z wypracowanym, skomplikowanym ażurem z wzorami arkadek, wykonane ze stopu miedzi oraz gorszej jakości, nieskomplikowane, żelazne proste kratki (Łuczkiewicz 2006, 192). Pośród egzemplarzy grupy pierwszej można wskazać wytwory różnej jakości, niekiedy o uproszczonej formie lub w ogóle o innym zestawie motywów – bez arkadek i perełkowanych elementów, Również wzór „kratki” (Gittermuster) w większości przypadków nie jest „kratką”, w sensie poziomych i pionowych prętów przecinających się, w równych odstępach, pod kątem prostym. Omawiane pochwy różnią się między sobą starannością wykończenia, bogactwem detalu, co może po prostu świadczyć o indywidualnych umiejętnościach poszczególnych kowali, ich zaangażowaniu w wykonanie tego konkretnego egzemplarza, mogło się też przekładać na ich cenę.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2016, 8; 85-142
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ceny niewolników w „Historia Lausiaca” autorstwa Palladiusza z Helenopolis
Slave prices in “Historia Lausiaca” by Palladius of Helenopolis
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1065863.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
late antiquity
late Roman and early Byzantine economy
slave trade
early Byzantine hagiography
Opis:
The paper draws on the accounts by Palladius, bishop of Bithynian Helenopolis, to gather insights into slave prices. The figures contained in the source vary to a great extent (from 3 to 20 solidii for a slave). The author verifies the information against other late antique and early Byzantine accounts regarding slave prices.  
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2018, 18; 9-26
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glass finds from Area FW at the Kom el-Dikka site in Alexandria (2019)
Autorzy:
Kucharczyk, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1632646.pdf
Data publikacji:
2020-12-19
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Alexandria
Kom el-Dikka
late Hellenistic/early Roman cast glass
late Roman glass
mosaic glass
Opis:
New glass finds from the Kom el-Dikka site in Alexandria come from the excavation of Area FW located in the central part of the site. The bulk of the recorded material, made up of conical lamps, beakers and bowls, and poorly fashioned bottles, belongs to the late Roman period (4th–5th century AD). The uniformity in colour, distinctive low quality of the fabric and simple workmanship, all point to a common origin in local workshops covering the needs of the local market. A few pieces, including luxury cast and facet-cut tableware, apparently from a non-local source, represent the late Hellenistic/mid-Roman chronological horizon (2nd century BC–3rd century AD). Meriting note is new evidence of mosaic glass, once again confirming that this type of glass was manufactured in Alexandria in the mid-Roman period. The importance of this assemblage derives from the presence of early Roman luxury tableware which has seldom been observed before at Kom el-Dikka.
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2020, 29(2); 497-513
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preliminary results of a stratigraphic analysis of late Roman and early Byzantine architecture in the residential quarter of Jiyeh
Autorzy:
Dzik, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1727685.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
late Roman/early Byzantine architecture
domestic architecture
multi-storey house
village house
Phoenicia
Lebanon
Jiyeh/Porphyreon
Opis:
The paper discusses the results of the first season of research undertaken to establish and document the architectural stratification of the residential quarter in Jiyeh (ancient Porphyreon). The research was started on a separate complex of 14 rooms. Three phases of building development in the late Roman and early Byzantine periods were distinguished. Evidence was found of the division of this complex into three houses. Remains of stairways identified in two of the houses proved the existence of double-storey buildings. In the northern house of the complex, the layout of recesses and corbels preserved in the walls suggests the presence of a wooden gallery, communicating at ground level with rooms on the upper floor. This paper presents also some preliminary remarks on the functional division of the houses.
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2015, 24(1); 475-490
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Economic Condition of the Bishopric of Gaza (Palestine) during the Rule of Bishop Porphyry (circa 395–420)
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682529.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
early Byzantium
late Roman economy
early Byzantine hagiography
early Byzantine Church
Opis:
The study attempts to determine the economic condition of a small provincial bishopric, namely the church of Gaza (Palestine) during the rule of bishop Porphyry (circa 395–420 AD). All of the information on the subject comes from the Vita Porphyrii by Mark the Deacon – a source whose historical value has often been disputed. Although the information on the wealth of the church in Gaza at the turn of the 4th and 5th centuries is not particularly vast or illuminating, it is nevertheless possible to identify several spheres of economic activity of the Gaza bishopric. These are, among other things, the property owned by the bishopric (real estate), its cash reserves (mostly at the beginning of the 5th century), the endowments of the imperial court (given by emperor Arcadius and his wife, empress Aelia Eudoxia), as well as the charitable activity of the bishopric (especially on the occasion of erecting the Eudoxiane, probably in 407).
Źródło:
Studia Ceranea; 2018, 8; 193-207
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Textile Prices in Early Byzantine Hagiographic Texts. Three Case Studies
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032052.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
early Byzantium
late Roman economy
early Byzantine hagiography
prices in early Byzantium
Opis:
This text analyzes three early Byzantine source accounts on clothing prices from the beginning of the 5th to the early 7th centuries in Italy (Rome), Palestine (probably in Jerusalem), and Egypt (Alexandria). The compiled and discussed narrations were compared with other contemporary source reports, which feature analogical figures describing the amount of prices, wages, taxes, and other values or distances. By making a comparative analysis, the author came to the conclusion that these data are recurrent, and, therefore, unreliable. This observation also applies to the clothing prices discussed in the text, which, undoubtedly, should be considered topical.
Źródło:
Studia Ceranea; 2020, 10; 399-413
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Money in the Apophthegmata Patrum
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682320.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Apophthegmata Patrum
early Byzantine hagiography
late Roman economy
early Byzantine economy
early Byzantine monasticism
Opis:
The objective of this paper is to discuss accounts related to money in Apophthegmata Patrum, a collection of sayings attributed to famous Egyptian monks. The collection as we know it was produced in the 6th century. By describing the organisation of monastic centres in Egypt in the 4th and 5th century Apophthegmata also offer us some information about the period’s economic aspects. However, by and large, the data is very general. It pertains to: prices, wages, tax issues as well as money that was given to monks by pilgrims. Limited as it is, the data confirms that money was present in the everyday lives of Egyptian monks in late antiquity. Naturally, the major consideration behind whether a monk possessed money was whether he had contact with the outside world. This included selling self-made handcraft at markets, particularly woven mats and ropes, clay pots and sometimes also more specialised items (such as copied codices of the Bible). In Apophthegmata Patrum, similarly to what is the case with other Early Byzantium hagiographic texts, we find little information about moral evaluation of money or about the “appropriate” way to manage it.
Źródło:
Studia Ceranea; 2019, 9; 603-614
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glass finds from Areas U and G at the Kom el-Dikka site in Alexandria (excavations in 2012 and 2013)
Autorzy:
Kucharczyk, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1727280.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Alexandria
Kom el-Dikka
cast glass
mosaic floral plaque
late Roman glass
late Roman mosaic glass
early Byzantine glass
Opis:
The glass material from PCMA excavations at the Kom el-Dikka site in Alexandria in the 2012 and 2013 seasons consisted mainly of a late Roman/early Byzantine assemblage, mostly yellowish-green blown glass characterized by a homogeneity of the fabric, a limited variety of vessel types and simple workmanship, all indicative of a local glasshouse most likely operating at the site. Fragments of early and late Roman mosaic glass were also an important element of the set. Excavations in area U (sub-area US) also yielded a handful of late Hellenistic/early Roman glasses: various types of cast bowls seldom previously reported from Kom el-Dikka, a linear-cut bowl, monochrome patella, and colorless bowl with broad rim and overhung edge. The assemblage coming from area G (basement of the late Roman baths) comprised late Roman free-blown, utilitarian wares representing a limited range of forms. Also found in this area was cast glass of the late Hellenistic/early Roman period: mosaic glass and a grooved bowl, the latter recorded for the first time at Kom el-Dikka.
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2016, 25; 87-103
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of the Przeworsk culture in the Púchov culture milieu
Autorzy:
Pieta, Karol
Švihurová, Miroslava
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042412.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Northern Slovakia
Late La Tène Period
Early Roman Period
Przeworsk culture
Púchov culture
brooches
pottery
Opis:
The material content of the Púchov culture reflects complicated cultural relations in the Carpathian area. In the Early Roman Period, southern regions of the Púchov culture inclined towards Suebian cultural environment, whereas northern areas to the Przeworsk culture. Contacts between regions located north and south of the Carpathians, in the mountainous area of northern Slovakia, have been evident from the Late La Tène Period. They have been the most intensive since the 2nd century, especially in the Roman phases B2 and B2/C1. This is particularly noticeable on the metal findings and ceramic artefacts of the Przeworsk culture in the milieu of the Púchov culture, where they influenced local production.
Źródło:
Acta Archaeologica Carpathica; 2019, 54; 107-128
0001-5229
2719-4841
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Carpathica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Beads and pendants from the Hellenistic to early Byzantine Red Sea port of Berenike, Egypt. Season 2014 and 2015
Autorzy:
Then-Obłuska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1682877.pdf
Data publikacji:
2019-05-14
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Berenike
Red Sea port
Red Sea trade
Indian Ocean trade
Ptolemaic
early Roman
late antiquity
Roman
Bes amulet
face beads
Opis:
Almost 650 beads and pendants, most of them of glass and faience, were excavated over two seasons in 2014 and 2015 at Berenike on the Red Sea coast of Egypt. This material, coming from 19 trenches variously located within the Hellenistic to early Byzantine site, has contributed some new data, enhancing the Berenike bead typology. Highlights included a Bes pendant of glass from a Hellenistic context and early Roman mosaic glass beads with face patterns. Other materials of which the ornaments were made included marine mollusk shells, ostrich eggshell, and a variety of stone and minerals. Of greatest interest were beads coming from early Roman graves, of an older man (the order of the threaded beads could be traced) and of animals (neck collars). Beads threaded on fragments of string, most probably of Indo-Pacific make, came from the early Roman rubbish dump.
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2018, 27(1); 203-234
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Faction Acclamation Incised on a Pithos Found Near the North-West Church at Hippos (Sussita)
Autorzy:
Łajtar, Adam
Młynarczyk, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484049.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
Tematy:
circus factions
inscription
ceramic pithos
Hippos-Sussita
late Roman period
Byzantine period
early Islamic period
Syro-Palestine
Opis:
In one of the domestic rooms attached to the North-West Church at Hippos (Sussita), at least three ceramic pithoi were found, all of them in secondary use, possibly for the processing (storing?) of lime. One of them bore an inscription in Greek, scratched into its surface, which turned out to be an acclamation for the circus faction of the Blues. This interesting addition to the corpus of the factions’ inscriptions from Syro-Palestine is also lending the dating to the original period of the pithos’ use, which cannot be later than the Islamic conquest of the region in AD 636/638.
Źródło:
Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences); 2017, 30; 289-302
2084-6762
2449-9579
Pojawia się w:
Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archäologisches Informationssystem (AIS) zur bodendenkmalpflegerischen Archivierung und Forschung: Fallbeispielhafte Anwendung zur Identifizierung der Besiedlungsdynamik der Oderregion von der späten römischen Kaiserzeit bis zum Frühmittelalter
Archeologiczny system informacyjny (AIS) w konserwatorskiej archiwizacji i badaniach nad osadnictwem: przykład studiów nad dynamiką zmian osadniczych w dorzeczu dolnej Odry od późnego okresu wpływów rzymskich do wczesnego średniowiecza
Autorzy:
Volkmann, Armin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442413.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Archaeological Information System (AIS)
GIS
lower Oder region
Late Roman Period
Migration Period
Early Medieval Period
settlement patterns
Opis:
The basic concept of the function of the Archaeological Information System (AIS) is the following: A GIS (Geographic Information System) is integrated into the virtual research environment of the AIS and allows access to external and internal databases through the Internet or intranets. The AIS is utilised for visualisation, analysis, and finally publication of heterogeneous archaeological data (site registries, excavation plans and reports, and photographic records) through the integration of additional open-source tools. This article investigates settlement patterns and the conception of settlement spaces west and east of the lower Oder from the Late Roman Iron Age until the Early Middle Ages. All relevant data from archaeological finds and natural features are condensed into the AIS and analysed as a case study on the use of experimental design of the developed AIS. A pattern of discrete settlement clusters containing multiple individual settlements was identified during the Late Roman Iron Age. These clusters lay exclusively in areas with high natural potential for crop cultivation and animal husbandry. The borderlands demarcating these clusters are partly infertile and partly fertile, indicating that the agricultural potential of the landscape was not wholly responsible for the location of these clusters, but rather that this was done in a planned fashion and based on social concepts. Considerable emigration out of the Oder region occurred in the Migration Period, reaching its high point in the late fifth century A.D. and resulting in a broad desettled region in the sixth and early seventh centuries. First the settlement clusters underwent a process of concentration and only those in optimal natural resource surroundings could continue to exist. Not until the second phase do these clusters dissolve and for a brief time there were only individual settlements lying far away from one another. Interestingly, the repopulation of the Oder region during the Early Middle Ages in the eighth century initially copied the old pattern of discrete settlement clusters. Following the first consolidation phase however settlement formation of the Oder region at the end of this period in the ninth and tenth century was widespread and the previous spatial concept of discrete settlement clusters abandoned.1
Podstawowe założenia funkcji archeologicznego systemu informacyjnego (AIS) są następujące: GIS (geograficzny system informacji) jest zintegrowany z wirtualnym środowiskiem badawczym AIS i umożliwia dostęp do zewnętrznych i wewnętrznych baz danych przez Internet i Intranet. AIS służy wizualizacji, analizie i wreszcie publikacji heterogenicznych danych archeologicznych (spisów stanowisk, planów i raportów z wykopalisk) poprzez zastosowanie dalszych narzędzi z otwartych zasobów. Prezentowany artykuł poświęcony jest rozważaniom nad wzorcami osadniczymi i konceptem przestrzeni osadniczej na zachód i wschód od dolnej Odry od późnego okresu wpływów rzymskich do wczesnego średniowiecza. Wszystkie istotne informacje o znaleziskach archeologicznych i naturalnych cechach krajobrazu zostały razem zestawione w oprogramowaniu AIS i przeanalizowane jako studium przypadku. W późnym okresie wpływów rzymskich stwierdzić można obecność wyodrębniających się wyraźnie zespołów osadniczych, na które składa się po kilka osiedli. Skupiska te położone są wyłącznie na obszarach o dużym potencjale gospodarczym, zarówno z punktu widzenia uprawy roślin jak i hodowli. Rubieże tych skupisk, i przestrzenie między nimi to jednak po części tylko obszary o małej żyzności, co świadczy tym, że uwarunkowania gospodarcze były tylko jednym z czynników wpływających na takie właśnie rozmieszczenie osadnictwa i że istotną rolę w tym względzie musiały odgrywać również czynniki społeczne. Znacząca emigracja z ziem położonych w dorzeczu dolnej Odry ma miejsce w okresie wędrówek ludów, osiągając apogeum w V wieku naszej ery i skutkując trwałym wyludnieniem w szóstym i początkach siódmego stulecia. Proces ten przebiega w dwóch fazach. Początkowo następuje koncentracja osadnictwa połączona z zanikiem całych skupisk osadniczych leżących na gorszych z gospodarczego punktu widzenia terytoriach. Następnie dochodzi do zmniejszenia się gęstości zaludnienia w tych skupiskach, które wciąż funkcjonowały. W rezultacie sieć osadniczą tworzą pojedyncze stanowiska, położone w dużej odległości od siebie. Interesujące jest to, że w początkach powtórnego zasiedlania dorzecza dolnej Odry – w ósmym wieku – sieć osadnicza kopiuje starszy wzorzec z wyraźnie wyodrębnionymi skupiskami osadniczymi. Dopiero w IX i X wieku, wraz ze wzrostem gęstości zasiedlenia, model ten zostaje porzucony i zacierają się granice pomiędzy skupieniami osadniczymi.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2015, 7; 117-143
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies