Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dzieła sztuki" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 37
Tytuł:
Zagrożone dziedzictwo : zaskakujące losy zabytków na krętych ścieżkach XX wieku
Autorzy:
Adamczewski, Leszek (1948-2022).
Współwytwórcy:
Stasiński, Adam. Recenzja
Wydawnictwo Replika. Wydawca
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Poznań : Wydawnictwo Replika
Tematy:
Zabytki kultury
Zaginione dzieła sztuki
Opracowanie
Opis:
Bibliografia na stronach 296-[299].
Śladami utraconych i odzyskanych zabytków.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Zjawisko artyfikacji jako inspiracja dla ontologii dzieł sztuki
Autorzy:
Andrzejewski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/705465.pdf
Data publikacji:
2013-03-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
artyfikacja
dzieła sztuki
ontologia sztuki
metodologia
metaontologia
Opis:
Głównym celem artykułu jest pokazanie, w jaki sposób ontologia dzieł sztuki może czerpać badawcze inspiracje od najnowszych przejawów twórczości artystycznej, częstokroć sytuujących się poza instytucjami sztuki. Artyfikacja, czyli łączenie sztuki z nie-sztuką, jest przykładem takiego fenomenu. W pierwszej kolejności przedstawiam i analizuję pojęcie artyfikacji autorstwa Ossiego Naukkarinena, ze szczególnym uwzględnieniem warunków koniecznych i wystarczających dla jego zajścia. W drugiej części zostaje ukazana ogólna struktura przedmiotów artyfikowanych oraz ich relacja do dzieł sztuki zawierających elementy nie-sztuki. W części trzeciej rozważam, jak badania nad artyfikacją mogą się przyczynić do rozwoju ontologii tradycyjnie pojmowanych dzieł sztuki. Wskazuję tu dwa możliwe pola badań: możliwość substancjalnej zmiany dzieł sztuki w czasie oraz brak tożsamości pomiędzy materią dzieł a ich medium.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 1; 63-75
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Schönheit reden. Überlegungen nach Anton Raphael Mengs und Johann Joachim Winckelmann
Autorzy:
Brudzyńska-Němec, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032547.pdf
Data publikacji:
2013-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Johann Joachim Winckelmann
Anton Raphael Mengs
estetyka
XVIII w.
ogląd dzieła sztuki
opis obrazu
retoryka
aesthetic
18th century
art analysis
art criticism
rhetoric
Ästhetik
18. Jahrhundert
Kunstbetrachtung
Kunstbeschreibung
Redekunst
Opis:
Die Mitteilbarkeit von Kunsterfahrung bildet ein zentrales und lebhaft diskutiertes Problem in den ästhetischen Reflexionen des 18. Jahrhunderts. Die individuelle, gefühlsbetonte und zugleich scharfsinnige Kunstbetrachtung erzeugt eine bisher kaum in solchem Grade wahrgenommene sinnliche Nähe zum Kunstobjekt. Diese Erfahrung wird zur Herausforderung nicht nur für die Bildbeschreibung, sondern auch für die theoretische Kunstliteratur, die in vielerlei Hinsicht aus ihrer diskursiven Enge ausbricht. Der Beitrag beschäftigt sich mit den sprachlichen Veränderungen in den theoretischen Erörterungen am Beispiel von frühen Schriften von Johann Joachim Winckelmann und Anton Raphael Mengs. Die enge Verbindung zwischen der Redekunst und der Kunstbeschreibung kommt dabei besonders zum Vorschein.
The 18th century saw a shift in the meaning of art. The communicability of art experience was a central and lively discussed problem in the aesthetic reflections of the 18th century. The individual, emotional and yet astute viewing of art produced a sensual proximity to the artwork hardly noticed so far. This experience was a challenge not only for the description of pictures, but also for the theoretical literature on art. This essay deals with the changes of style in theoretical literature on art on the example of the early writings of Johann Joachim Winckelmann and Anton Raphael Mengs. Particularly, the close connection between rhetoric and the description of art will be shown.
Problem, jak ująć w słowa sferę sztuki, był w refleksjach estetycznych wieku osiemnastego jednym z centralnych i bardzo żywo dyskutowanych tematów. Indywidualny charakter oglądu dzieł sztuki, bazujący na doznaniach uczuciowych i jednocześnie przenikliwy intelektualnie, budzi poczucie zmysłowej bliskości w kontakcie ze sztuką, niedoświadczane do tej pory w podobnym stopniu. Doznania te stają się wyzwaniem nie tylko dla nowatorskich prób opisu obrazu, lecz również wpływają na literaturę teoretyczną, która w wieloraki sposób przekracza dotychczasowe dyskursywne kategorie. Poniższy szkic omawia elementy zmian języka literatury teoretycznej poświęconej sztuce na przykładzie wczesnych pism Johanna Joachima Winckelmanna i Antona Raphaela Mengsa. Na szczególną uwagę w tekstach tych zasługują związki między retoryką i oglądem dzieł sztuki.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2013; 143-165
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Works of Art, Produced from Concrete, Installed in Public Spaces from the 1950’s to the 1980’s in the former Czechoslovakia – Technologies and Surveys
Dzieła sztuki produkowane z betonu, instalowane w przestrzeniach publicznych od lat 1950-1980 w byłej Czechosłowacji – technologie i badania
Autorzy:
Cervinka, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/319033.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
Tematy:
dzieła sztuki
beton
Czechosłowacja
works of art
concrete
Czechoslovakia
Opis:
The article discusses techniques applied to artworks created from concrete in the period from 1950 until 1989. The aim of submitted text is to broaden view on the surveyed objects as to their future repairs and restoration. In addition, the paper wishes to draw attention to topical issues of heritage preservation. The introduction highlights technological questions related to terminology. Surveys, characterizing a specific type of use of concrete material, including detected damage indicators, are introduced on examples of the selected concrete objects. The article follows topographic and archive survey of the mentioned artwork fund.
W artykule omówiono techniki stosowane do dzieł stworzonych z betonu w okresie od 1950 do 1989 roku. Celem artykułu jest poszerzenie analizy obiektów o ich przyszłe remonty i renowacje. Ponadto, praca pragnie zwrócić uwagę na aktualne problemy ochrony dziedzictwa. Wprowadzenie zwraca uwagę na kwestie technologiczne związane z terminologią. Ankiety, charakteryzujące określony rodzaj wykorzystania materiału betonowego, w tym wykryte wskaźniki uszkodzeń, są wprowadzane na przykładach wybranych obiektów betonowych. Artykuł zawiera analizę topograficzną i archiwalną wspomnianego funduszu graficznego.
Źródło:
Inżynieria Mineralna; 2018, R. 20, nr 2, 2; 327-336
1640-4920
Pojawia się w:
Inżynieria Mineralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arc-nucleart 50 lat radiacyjnej konserwacji obiektów o znaczeniu historycznym
ARC-NUCLÉART – 50 years of radiation conservation of historical objects
Autorzy:
Cortella, Laurent
Albino, Christophe
Tran, Quoc Khoi
Froment, Karine
Głuszewski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/214724.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
Tematy:
konserwacja
radioliza
promieniowanie jonizujące
dezynsekcja, dezynfekcja
radiacyjna konsolidacja
dzieła sztuki
archeologia
conservation
radiolysis
ionizing radiation
disinsection
disinfection
radiation consolidation
works of art
archeology
Opis:
Artykuł powstał z okazji 50 rocznicy utworzenia radiacyjnego laboratorium badawczego i profesjonalnej pracowni konserwacji dzieł sztuki ARC-NucleArt (Atelier de Recherche et de Conservation Nucléart). Przypomniano historię tej zasłużonej dla ratowania obiektów historycznych placówki. Jest ona pionierem w zastosowaniu technik radiacyjnych do dezynsekcji, dezynfekcji i konsolidacji. Krótko omówiono zasady wykorzystania promieniowania jonizującego do ratowania zagrożonych insektami, grzybami i bakteriami obiektów archeologicznych i dzieł sztuki. W przeglądzie literaturowym odsyłamy do publikacji podsumowujących światowe badania w zakresie radiacyjnej konserwacji różnych materiałów.
The article was created on the occasion of the 50th anniversary of the creation of the radiation research laboratory and professional art conservation studio ARC-NucleArt (Atelier de Recherche et de Conservation Nucléart). The history of this institution merited for saving historical objects was recalled. She is a pioneer in the application of radiation techniques for disinfestation, disinfection and consolidation. The principles of using ionizing radiation to rescue archaeological sites and works of art endangered by insects, fungi and bacteria are briefly discussed. In the literature review, we refer to publications summarizing the global research in the field of radiation conservation of very different materials.
Źródło:
Postępy Techniki Jądrowej; 2020, 3; 22-24
0551-6846
Pojawia się w:
Postępy Techniki Jądrowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja i malarstwo o starości kobiet – wiersze Anny Świrszczyńskiej w dialogu z wybranymi obrazami
Poetry and Painting about the Old Age of Women – Poems by Anna Świrszczyńska in Dialogue with Selected Paintings
Autorzy:
Gajak-Toczek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1848107.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Anna Świrszczyńska
old woman
works of art
stara kobieta
dzieła sztuki
Opis:
Celem artykułu jest ogląd tożsamości starej kobiety na przykładzie utworów Anny Świrszczyńskiej, które porównano z wybranymi pracami malarskimi. Podkreślono, że specyfika kreacji artystycznej poetki, jej sposób prezentacji kobiecego punktu widzenia na wszelkie zjawiska i uczucia, nie prowadziła do negacji rzeczywistości męskiej, lecz stanowiła jej uzupełnienie. Zamierzona interdyscyplinarność dyskursu ma uzasadnienie w przekonaniu, że różnorodność językowego przekazu zwielokrotnia siłę oddziaływania sztuki oraz empatycznie orientuje odbiorców na niepowtarzalność i jednostkowość doświadczenia egzystencjalnej relacji podmiotu ze światem w dziełach sztuki.
The aim of the article is to look at the identity of an old woman on the example of works by Anna Świrszczyńska, which were compared with selected paintings. It was emphasized that the specificity of the poet’s artistic creation, her way of presenting a woman’s point of view to all phenomena and feelings, did not lead to the negation of male reality, but constituted its complement. The intended interdisciplinary nature of discourse is justified by the belief that the diversity of linguistic message multiplies the strength of art’s influence, empathically orientates recipients to the uniqueness as well as the individuality of the subject’s existential relationship with the world in works of art.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova; 2020, 5; 252-264
2451-0491
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Penalizing the forgery of a work of art in the Polish legal system: notes de lege lata and postulates de lege ferenda
Autorzy:
Gerecka-Żołyńska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120142.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
protection of national heritage
falsification of a work of art
counterfeiting or alteration of a monument
forgery
author’s rights
ochrona dziedzictwa narodowego
fałszerstwo dzieła sztuki
podrobienie albo przerobienie zabytku
falsyfikat
prawa twórcy utworu
Opis:
The aim of the article is to justify the formulated postulate to separate in the Polish legal system an autonomous type of offence consisting in the counterfeiting, alteration or illegal reproduction of a work of art, which would comprehensively – similarly to the protection of monuments, or maybe even more broadly – cover the most important phases of this behaviour, taking into consideration also those of a secondary nature related to marketing the forgery or its distribution. The concept of ‘work of art’ has been narrowed down to works of plastic art for the purpose of the article and in this text is understood as an independent object separated from other objects of individual and independent specificity, being man-made, possessing aesthetic value, and expressing emotional qualities (Gołaszewska, Zarys estetyki. Warsaw 1986: 277). The most important problems connected with activation of criminal law protection in the event that a perpetrator engages in conduct commonly referred to as ‘forgery of a work of art’ are presented. The research was conducted primarily using the dogmatic method, and to a lesser extent the historical and comparative method. Finally, it is established that the system of legal interests surrounding the current art market rules makes it necessary for the scope of legal protection of a work of art, including a historical monument in case of forgery, to focus equally on the rights of purchasers – as it has been the case so far – but consideration should also be given to the rights of original creators, so that they can react effectively if they are violated. As a result, having identified the need for legislative intervention with regard to the crime of altering or forging an item and the crime of sale of a forgery, a proposal is formulated to modify the existing legal solutions.
Celem prowadzonych rozważań jest uzasadnienie sformułowanego postulatu wyodrębnienia w polskim systemie prawnym autonomicznego typu przestępstwa obejmującego podrobienie albo przerobienie bądź nielegalną reprodukcję dzieła sztuki, które kompleksowo – podobnie jak w wypadku ochrony zabytków, a może nawet szerzej – obejmowałoby najważniejsze fazy tego zachowania, uwzględniając również i te o ubocznym charakterze, związane z wprowadzeniem falsyfikatu do obrotu lub jego rozpowszechnieniem. Dla prowadzonych rozważań pojęcie dzieła sztuki zawężone zostało do dzieł sztuki plastycznej, a przez „dzieło sztuki” rozumie się samodzielny przedmiot oddzielony od innych przedmiotów o indywidualnej i niezależnej specyfice, stworzony przez człowieka, posiadający wartość estetyczną i wyrażający walory emocjonalne (M. Gołaszewska, Zarys estetyki. Problematyka, metody, teorie. Warszawa 1986: 277). W poszczególnych częściach artykułu przedstawiono najważniejsze problemy związane z uruchomieniem karnoprawnej ochrony w razie realizacji przez sprawcę zachowania określanego powszechnie jako „fałszerstwo dzieła sztuki”. W prowadzonych badaniach wykorzystano przede wszystkim metodę dogmatyczną oraz w węższym zakresie historyczną i komparatystyczną. Finalnie ustalono, że układ interesów prawnych wokół aktualnych reguł funkcjonowania rynku sztuki sprawia, że zakres ochrony prawnej dzieła sztuki, w tym również zabytku w razie fałszerstwa, w równej mierze powinien koncentrować się na prawach nabywców – jak dotychczas – ale także powinien uwzględniać prawa twórców oryginałów, tak aby mogli w razie ich naruszenia skutecznie reagować. W rezultacie, dostrzegając potrzebę interwencji legislacyjnej także wobec przestępstwa przerobienia albo podrobienia zabytku oraz przestępstwa zbycia falsyfikatu zabytku, wskazano na konieczność wprowadzenia do polskiego systemu prawnego autonomicznego typu przestępstwa fałszerstwa działa sztuki.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2022, 84, 2; 69-84
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DEFINICJA POJĘCIA „DZIEŁO SZTUKI” I JEJ PRZYDATNOŚĆ W STOSUNKACH UBEZPIECZENIOWYCH
Autorzy:
Górecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664338.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
insurance
fine art
art
property insurance
fine art’s insurance
ubezpieczenia
dzieła sztuki
sztuka
ubezpieczenia majątkowe
ubezpieczenia dzieł sztuki
Opis:
The article analyses the definition of “an item of fine art” and its practical application in the spectrum of insurance relationships. The definition is considered from a general point of view as well as from the legal perspective. It is also collated with synonymous concepts (i.e. antiquity, cultural property, exhibits) and briefly examined in different legal contexts (fiscal, administrative, international, civil). This review leads to a conclusion that it is impossible to find a satisfactory and generally applicable definition of “an item of fine art,” and that therefore searching for such a definition is a waste of time. On the other hand, attempts to define “an item of fine art” shed light on its classic features, which may be useful in certain cases.The article draws attention to the indirect impact of certain reflections and observations regarding “fine art,” notably their effect on the interpretation of the concept of “items of fine art” in civil law and civil contracts. It also shows that an accurate definition may be essential in an insurance relationship, since the subject of insurance protection has to be clearly defined. These practical implications apply particularly to situations when an item of fine art is not the sole object of insurance protection and when it is an element of an insured collection.The article considers not only the applicable legislation but also the general terms and conditions used by insurance companies.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza inwestycji w dzieła sztuki - jako klasy aktywów, na polskim rynku aukcyjnym
Analysis of investment in art on the Polish auction market
Autorzy:
Grabowska-Pieśla, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449549.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Zachodniopomorska Szkoła Biznesu w Szczecinie
Tematy:
Analiza inwestycji w dzieła sztuki
polski rynek aukcyjny
Analysis of investment in art
Polish auction market
Opis:
Wzrost obrotów na rynku sztuki i rozwój jego infrastruktury, w ciągu ostatnich 10 lat powoduje coraz większe zainteresowanie sztuką jako klasą aktywów, co oznacza formułowanie wczesnego etapu branży sztuki i finansów. Bezprecedensowy rozwój rynku sztuki w ciągu ostatnich kilku lat doprowadził do "finansjeryzacji" tego rynku. Sztuka jest obecnie postrzegane nie tylko jako obiekt przyjemności, ale również jako nowa klasa aktywów z ciekawymi alternatywnymi możliwościami biznesowymi, wobec kryzysu światowego. Artykuł jest próbą weryfikacji decyzji, podejmowanych przez inwestorów i kolekcjonerów na polskim rynku sztuki. Autor porusza wybrane aspekty metodologiczne określania stóp zwrotu z inwestycji, ryzyka i porównań z innymi aktywami w portfelu inwestycyjnym.
The growth of the art market and its infrastructure in the last 10 years is fuelling an increasing interest in art as an asset class, which means the early stages of an Art and Finance industry. The unprecedented development of the art market over the past few years has resulted in the ‘financialisation’ of the art market. Art is now seen not only as an object of pleasure, however, also as a new alternative asset class with interesting business opportunities for the financial market crisis. The article is also an attempt of the verification of decisions, made by investors and of collectors on the Polish art market. The author discusses some aspects of methodology for determining rates of return on investment, risk, and comparisons with other assets in the portfolio.
Źródło:
Zeszyty Naukowe ZPSB Firma i Rynek; 2012, 2(43); 38-45
2657-3245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe ZPSB Firma i Rynek
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane aspekty ekonomiczno-prawne instytucji tzw. art rentalu
Selected economic and legal aspects of the art rental institution
Autorzy:
Gwardzińska, Żaneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539294.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
art rental
muzeum
dobra kultury
dzieła sztuki
wystawy czasowe
czasowy wywóz zabytków
rynek sztuki
podatki
museum
culture goods
works of art
temporary exhibitions
temporary export of historic objects
art market
taxes
Opis:
The issues discussed in this article concentrate on selected legal and economic aspects of the art rental institution. Civil Code regulations do not contain a specific art rental contract. It is shown in practice that temporary loans of historic objects (or, in a broader sense, culture goods) take place on the basis of a loan contract, leasing contract or a commodate. What is worth our attention is the fact that the art rental institution should be approached on two layers. The first one includes temporary loans of historic objects for display purposes in Poland, the other represents the promotion of the Polish culture abroad and participation of Polish historic objects in foreign exhibitions. From an economic point of view, the art rental services market is not identical with the art market. Consumers of these two markets differ greatly from one another, thus, they cannot be classified in conjunction. The market analysis carried out in this study indicated an increase in the number of companies specialised in temporary loans of historic objects, which allows us to speculate that there is certain demand for a given service. Is it true that a trend consisting in temporary loans of works of art for decorative purposes has found its way to Poland?
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2015, 2; 153-162
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena dobrej wiary nabywcy dzieła sztuki przy nabyciu od nieuprawnionego
Assessment of purchaser’s good faith in the acquisition of a work of art from a person without right or authority to transfer ownership
Autorzy:
Kaczorowska, Bogna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535314.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
obrót dziełami sztuki i zabytkami
prawne aspekty rynku sztuki
badanie proweniencji dzieła sztuki
nabycie prawa własności
nabycie od nieuprawnionego
dobra wiara nabywcy
Opis:
The paper attempts to examine the specifics of the turnover on the market of art in the light of the requirement of good faith in the framework of acquisition from a person without right or authority to transfer ownership. Particular regulations on the protection of monuments and works of art trade do not contain any separate normative solutions as to acquisition of this special category of movables. Therefore the main source of legal rules governing the turnover of art-works is the general regulation of Polish civil code, in particular its art. 169 that concerns the acquisition of ownership from a person without right or authority to transfer it. One of the conditions that determine legally effective transfer of ownership in acquisition from a non authorized person, is the purchaser’s good faith. In order to assess the purchaser’s good faith in acquisition of a work of art (a movable monument) a determinant standard of reasonable care needs to be built. It is necessary therefore to distinguish special features and determinants of the transactions having works of arts as the object that would set specific obligations and acts of care required from a purchaser. Translated by Bogna Kaczorowska
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2012, 3-4; 135-150
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KOMPROMIS I METODA – WYBRANE ASPEKTY TEORII KONSERWATORSKICH ALOISA RIEGLA I CESARE BRANDIEGO
THE EXPROPRIATION OF HISTORICAL IMMOVABLES
Autorzy:
Krawczyk, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/536294.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
teoria a praktyka konserwatorska
Alois Riegl
Cesare Brandi
światowa myśl konserwatorska
poglądy Aloisa Riegla
poglądy Cesare Brandiego
zamierzone i niezamierzone znaki pamięci
pomniki zamierzone i niezamierzone
znak pamięci
wartości upamiętniające
wartość historyczna
wartość dawności
pomniki dawności
wartość ważna dla teraźniejszości
Nowoczesny kult pomników
Der moderne Denkmalkultus
Teoria restauracji
Teoria del restauro
dwubiegunowość odbioru dzieła sztuki
instancja estetyczna oraz instancja historyczna
restauracja aktywna
restauracja prewencyjna
konserwacja
Opis:
The expropriation of historical immovables for the sake of the State Treasury is a special legal instrument used in the name of collective interest and concern for the national heritage. The expropriation of immovables consists of the deprivation or limitation of ownership rights, the right of perpetual usage or other rights concerning immovables. Intervention into the right of ownership of historical immovables, which involves expropriation, should be realised in accordance with the binding law. The legal foundations for expropriation can be found in three types of regulations: the Constitution of the Republic of Poland, statutes and international public and European law. Decisions pertaining to a temporary seizure of historical immovables and expropriation have been divided between two organs of public administration: the voivodeship conservator of historical monuments and the starosta, with the former acting as the advisory and motionfiling organ, while the starosta conducts the expropriation procedure and makes decisions about the expropriation of the immovables. The expropriation of historical immovables conceived as legal institution, which is to guarantee the preservation of historical monuments by the state, is both correct and regular. Its application, however, calls for the observation of administrative procedures, which considerably increase the time of the procedure. As a consequence, it causes a considerable delay of conservation undertakings aimed at saving the original historical substance. In view of the fact that expropriation usually relates to the most damaged and neglected monuments, chances for the preservation of even the smallest fragment of the original are often slight, and the institution of expropriation, whose purpose is to salvage historical monuments, could contribute to a rapidly progressing and irreversible reduction of the original historical substance. The conservation milieu, mindful of scientific accomplishments and the postulates of the charter for the protection of historical monuments, strives at a preservation of the original historical substance as little altered as possible. It seems more correct, therefore, to opt for a less radical path – to persuade the owner to agree to conservation or sale. Expropriation, envisaged as a form of legal coercion, should be applied in exceptional cases, when the repertoire of other possibilities has been exhausted. On the other hand, it should not be avoided, keeping in mind the fact that historical monuments are supposed to survive not only for the sake of our generation, and that their protection, perceived as a public goal, justifies expropriation.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2009, 2; 64-74
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wilanów works of art in the german catalogue sichergestellte kunstwerke im generalgouvernement
Wilanowskie dzieła sztuki w niemieckim katalogu sichergestellte kunstwerke im generalgouvernement
Autorzy:
Kudelski, Robert Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932836.pdf
Data publikacji:
2019-08-07
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Wilanów Palace
art works
war losses
object relocation
requisition
pałac w Wilanowie
dzieła sztuki
straty wojenne
przemieszczanie obiektów
rewindykacja
Opis:
Before the outbreak of WW II, the works of world art collected at the Wilanów Palace were considered to be the largest private collection in the Polish territories. Just the very collection of painting featured 1.200 exhibits. Apart from them the Wilanów collection contained historic furniture, old coins, textiles, artistic craftsmanship items, drawings, and prints, pottery, glassware, silverware, bronzes, sculptures, as well as mementoes of Polish rulers. Already in the first weeks of the German occupation, assigned officials selected the most precious art works from the Wilanów collections, and included them in the Sichergestellte Kunstwerke im Generalgouvernement Catalogue. The publication presented the most precious cultural goods secured by the Germans in the territory of occupied Poland. It included 76 items: 29 paintings and 47 artistic craftsmanship objects. In 1943, the majority of the works included in the quoted Catalogue were transferred to Cracow. A year later, the most valuable exhibits from Wilanów were evacuated to Lower Silesia. What remained in Cracow was only a part of the collection relocated from Wilanów. The chaos of the last weeks preceding the fall of the Third Reich caused that many art works from the Wilanów collection are considered war losses. Among many objects, included in the above Catalogue, there are several Wilanów paintings: Portrait of a Man by Bartholomeus van der Helst, Portrait of a Married Couple by Pieter Nason, Allegory of Architecture, Painting, and Sculpture by Pompeo Batoni, Allegorical Scene in Landscape by Paris Bordone, and The Assumption of Mary by Charles Le Brun.
Przed wybuchem II wojny światowej dzieła sztuki zgromadzone w pałacu w Wilanowie uznawane były za największą na ziemiach polskich prywatną kolekcję. Tylko zbiory malarstwa obejmowały 1200 obrazów. Oprócz nich w kolekcji wilanowskiej znajdowały się zabytkowe meble, numizmaty, tkaniny, przedmioty rzemiosła artystycznego, rysunki i ryciny, ceramika i szkło, srebra i brązy, rzeźby oraz pamiątki po polskich władcach. Już w pierwszych tygodniach okupacji niemieccy urzędnicy dokonali wyboru najcenniejszych dzieł sztuki ze zbiorów wilanowskich i włączyli je go katalogu Sichergestellte Kunstwerke im Generalgouvernement. Publikacja prezentowała najcenniejsze dobra kultury zabezpieczone przez Niemców na terenie okupowanej Polski. Znalazło się w niej 76 obiektów – 29 obrazów oraz 47 przedmiotów reprezentujących rzemiosło artystyczne. W 1943 r. większość dzieł sztuki włączonych do cytowanego katalogu przewieziono do Krakowa. Rok później najcenniejsze zabytki pochodzące z kolekcji wilanowskiej ewakuowano na Dolny Śląsk. W Krakowie pozostała tylko część kolekcji wywiezionej z Wilanowa. Chaos ostatnich tygodni poprzedzających upadek III Rzeszy spowodował, że wiele dzieł sztuki z kolekcji wilanowskiej uważa się za stratę wojenną. Wśród obiektów, które zostały wpisane do wspomnianego katalogu znajduje się kilka wilanowskich obrazów – Portret mężczyzny Bartholomeusa van der Helsta, Para małżonków Pietera Nasona, Alegoria architektury, malarstwa i rzeźby Pompeo Batoniego, Przedstawienie alegoryczne w pejzażu Parisa Bordone i Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny Charlesa Le Bruna.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 189-198
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrazy i kolekcje dzieł sztuki u Strabona
Paintings and Art Collections in Strabo’s Geographica
Autorzy:
Ławińska-Tyszkowska, Janina
Szastyńska-Siemion, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127712.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Filostrat Starszy
stoicka teoria dzieła sztuki
Strabon
Geographica
Philostratus the Elder
Stoic theory of the work of art
Strabo
Opis:
The article’s premise is a Stoic-based idea of the work of art, featured in the Eikones of Philostratus the Elder. The pair of authors examines the issue of whether, and to what degree, Strabo (himself also an adherent to Stoical philosophy) shares similar views on the work of art, or whether he is partial to the view prevalent in ancient Greece, which consisted in a kind of naïve awe at the execution of ideal likeness (as exemplified, for instance, by the approach of the heroines of Herondas’ mimiambus IV). A thorough analysis of all descriptions of works of art contained in Strabo’s work leads to the conclusion that Strabo’s was not impressed by “barbarians’ art”. In fact, he begins to pay any attention to works of art as late as in Book 8, describing Greece’s sundry lands. Strabo’s views on the work of art fall into the following categories: 1. a mere note of the object combined with a description of its single feature, usually its size; 2. a thoroughgoing description of works of illustrative character (an antique Biblia Pauperum); and 3. a description of peregrinations of works of art after the latter were seized by the Romans. The last category appears to be of particular interest to Strabo, perhaps due to his view that the Greeks were culturally superior to all Romans (see Daniela Dueck, Strabo of Amasia, London and New York, 2000). In conclusion, it appears that Strabo was a dilettante in his reception of the works of art. No element of his views can be construed to prefigure the later Stoic theory of Philostratus the Elder. In Strabo’s work, the works of art serve to adorn the world and to vivify his often very dry geographical descriptions; their existence was made merely to exemplify the superiority of the Greek spirit over the remaining world.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 3; 65-75
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
En finir avec le fétichisme de l’œuvre, surmonter le mythe de l’artiste. Pratique populaire et œuvre reproductible chez Ad Reinhardt
Autorzy:
Leszek, Brogowski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487704.pdf
Data publikacji:
2019-08-04
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
AD REINHARDT
MIT ARTYSTY
REPRODUKOWALNOŚĆ DZIEŁA + PARADYGMAT SZTUKI NOWOCZESNEJ
HISTORYCZNA ŚWIADOMOŚĆ SZTUKI
MYTH OF AN ARTIST
REPRODUCTIVITY OF AN ART WORK + PARADIGM OF MODERN ART
HISTORICAL CONSCIOUSNESS OF ART
Opis:
Ad Reinhardt (1913–1967) znany jest zwłaszcza jako malarz czarnych ob- razów, wysokich na pięć stóp i szerokich na pięć stóp – jedynych obrazów, jakie malował przez ostatnie siedem lat swego życia. Jest to bez wątpie- nia jedna z najbardziej radykalnych w historii sztuki praktyk malarskich. Otoczony w latach sześćdziesiątych aurą wyjątkowego prestiżu, zarówno artystycznego, jak i etycznego, zwłaszcza w kręgach pokolenia młodych artystów, którzy tworzyli w tamtych latach sztukę konceptualną, pozo- stawał on w krytycznym dystansie wobec ekspresjonizmu abstrakcyjne- go. Jego postawa w stosunku do artystów-kompanionów swego pokole- nia nie wynikała jednak z negatywnej oceny estetycznej ich malarstwa: ostrze jego krytyki zwrócone było przeciwko temu, co na jego temat mó- wili, a także przeciwko ich postawom wobec rynku sztuki i handlu sztuką. Reinhardt uważał, że dzieło nie jest autonomicznym przedmiotem, ale że ma sens i wartość ze względu na projekt sztuki, jaki realizuje, na idee, jakim służy oraz na polityczne i intelektualne źródła, z jakich wypływa. Nikt chyba nigdy nie był surowszy niż on w ocenie poetyckich pseudo- uzasadnień, często o motywach romantyczno- i mistyczno-religijnych, jakimi artyści – a w szczególności malarze ekspresjonistyczni – próbo- wali uprawomocnić swe malarskie praktyki. Jego lewicowa wrażliwość polityczna pozwalała mu jasno oceniać użyteczność tego fetyszyzującego dyskursu dla potrzeb promocji rynkowej; czytelnik Marksa, rozumiał sens pojęcia fetyszyzmu towaru rynkowego. Zaskakujące pisma Reinhardta są właśnie jednym z najbardziej radykalnych przyczynków do krytyki dzieła- -fetyszu jako towaru na rynku sztuki. W publikowanych począwszy od lat czterdziestych pismach, często krótkich i o szczególnej, ostrej i niepozba- wionej poetyckiego uroku retoryce, w formach manifestów, opracowywał on jednocześnie nie mniej radykalną koncepcję sztuki-jako-sztuki, która jest nawiązaniem do rozmaitych antysubiektywistycznych tradycji sztuki i twórczości artystycznej, oraz próbą uaktywnienia tego typu dyskursu o sztuce. Sztuka konceptualna wiele zawdzięcza tej Reinhardtowskiej pracy u podstaw. Mimo że jego pozycja w historii sztuki nowoczesnej jest niekwestio- nowalna, niewiele poświęcono jego pracy poważnych analiz, a teksty jego zbywane są milczeniem; niejednokrotnie – zaprzeczając najbardziej podstawowej uczciwości – próbowano podporządkować Reinhardta fe- tyszyzującym i mistycyzującym koncepcjom sztuki, nazywając go „czar- nym mnichem”, dopatrując się w jego trójdzielnych obrazach symbolu krzyża, podkreślając jego przyjaźń z trapistą Thomasem Mertonem itp. Trudno o lepsze dowody aktualności jego krytycznej postawy wobec ide- ologii rynku sztuki i wobec intelektualnej i politycznej dymisji aktorów obecnego systemu instytucji artystycznych. Przedrukowany tutaj roz- dział z książki Ad Reinhardt. Nowoczesne malarstwo i odpowiedzialność estetyczna, która ukazała się w roku 2011 w éditions de la transparence, przynosi kilka przykładów niekompatybilności projektu sztuki Reinhardta z dominującą ideologią i powszechnie akceptowanym dyskursem na jej temat oraz szkicuje kilka najważniejszych pojęć jego teorii, związanych w szczególności z historyczną świadomością artystyczną. W istocie, o ile malarzowi ekspresjonistycznemu wydawać się może, że niepowtarzalna oryginalność jego obrazów jest efektem subiektywnego wyrazu ich form, o tyle, porównane z innymi seriami obrazów z danego okresu jego twór- czości, obrazy jego wpisują się w ciągłość form, którą nazywamy sty- lem i którą trudno wyjaśnić subiektywnymi źródłami ekspresji; a kiedy porównuje się twórczość malarzy danego okresu historycznego, trudno oprzeć się wrażeniu, że wszystkie są trochę do siebie podobne i że poję- cie oryginalności poddać trzeba krytycznej analizie. Dlatego oryginalność twórczości artystycznej ujawnia się w całkiem innym świetle świadomo- ści, która sztukę ujmuje jako zjawisko historyczne. W książce, z której pochodzi przedrukowany poniżej fragment, po raz pierwszy podjęta została próba mówienia o pracy Ada Reinhardta jako o nierozłącznej całości, to znaczy łącząc sens i zmysłową postać jego malarstwa z pojęciami, które konstruują się w jego pismach. Starałem się w niej dogłębnie przeanalizować teoretyczną spójność i intelektualną dynamikę tego pisarstwa. Naznaczone charakterystyczną retoryką, czę- sto powtarzającą jeden schemat frazeologiczny, pisma te zawierają wiele cytatów, ale nieliczne tylko podane są w cudzysłowach, z rzadka jedynie wskazując na autora. Jest to znak antysubiektywnego projektu Reinhard- ta, który unikać chciał zbyt łatwej, jego zdaniem, oryginalności subiek- tywnej, traktując ją jako rodzaj kaprysu; przeciwnie, chciał konstruować oryginalność na poziomie intelektualnym i w horyzoncie historycznym. Oryginalność jest dla niego oryginalnością koncepcji sztuki, gdzie myśle- nie i malowanie łączą się spójnie w jednym dziele. Reinhardt pragnął po- wtarzać jedynie to, co zostało już wypowiedziane przez innych artystów, ale artystów-jako-artystów, to znaczy przez artystów, których wypowie- dzi dają się pogodzić z ich historyczną misją, a nie są wypowiedziami jed- nostek; usiłował ogarnąć spoistym horyzontem całość tych wypowiedzi. Analiza tekstów Reinhardta pozwoliła mi zidentyfikować dwa główne źródła intelektualne, z których zdają się pochodzić wspomniane cytaty lub kryptocytaty. W artykule Ad Reinhardt: la peinture et l’écrit, opubli- kowanym w piśmie Recherches poïétiques (n° 5, hiver 1996, s. 106–129), analizowałem, porównując jedne z drugimi, fragmenty jego tekstów z wy- branymi fragmentami Georga W.F. Hegla. Na tej podstawie starałem się określić rolę filozofii historii oraz teorii postępu w myśleniu Reinhardta, a zwłaszcza w jego koncepcji sztuki. Kiedy dziesięć lat później studium to zostało przełożone na język amerykański i opublikowane w piśmie „The Open Space Magazine”, n° 7, fall 2005, 199–224, pt. Ad Reinhardt: Painting and Writing, sygnalizowałem już konieczność poszerzenia tego porów- nawczego studium dyskursów o całe pole intelektualne, które odpowiada tradycji i filozofii lewicy, a zwłaszcza anarchizmu. W istocie, zaskakujące podobieństwa odkryć można porównując teksty Ada Reinhardta z wy- branymi fragmentami pism Pierre-Joseph Proudhona, Michała Bakunina, Benjamina Péreta, Alberta Camusa, Oscara Wilde’a itd. Z porównania tego wyciągnąłem wniosek o centralnej roli całej serii wartości, wokół których konstruują się u Reinhardta takie pojęcia, jak twórcza jednostka i jej nieograniczony rozwój w popularnych praktykach sztuki, a zatem filo- zofia działania, a wreszcie bunt i rewolta. Jak pisał Joris-Karl Huysmans, zastosowana do sztuki, teoria środowiska Taine’a jest słuszna, ale słuszna na wspak, gdy idzie o wielkich artystów, gdyż środowisko działa na nich poprzez sprzeciw i nienawiść, jaką w nich wyzwala1. U swych źródeł lewica to projekt przezwyciężania pasywności i „brania w ręce rzeczywistości” w imię nieograniczonego szacunku dla każdej jednostki. Nakładanie się u Reinhardta tych dwóch tradycji, heglizmu i anarchi- zmu, nadaje sens modernistycznemu modelowi sztuki: studium historii uczy artystę mówić „nie”, tak jak fotografia wskazywała Picassowi na wszystko to, czego nie było już sensu malować. Historia jest bowiem je- dyną miarą prawdziwej nowości w sztuce, czyli miarą twórczych wyna- lazków. Taka zarysowuje się w pismach Reinhardta i w jego malarstwie filozofia sztuki: rekapitulować całą powszechną historię form (Reinhardt wiele podróżował po świecie i realizował tysiące slajdów, które organi- zował według typów form), zacząć malować byle co, stopniowo odrzu- cać wszystkie zbędne elementy (przedstawienie, gest, teksturę, zmienne formaty, kolor itp.), aby zrealizować w ten sposób ostatnią i ostateczną w historii postać malarstwa. Reinhardt oznajmia, że robi po prostu ostatnie obrazy, jakie ktokol- wiek może zrobić2. Czy jest to wyraz zarozumiałości? Z pewnością nie, jeśli przyjąć punkt widzenia historycznej świadomości sztuki. Zacyto- wane powyżej jego trzy krótkie teksty zdają się antycypować protokoły sztuki konceptualnej: w najistotniejszym sensie tego słowa, twórczość nieuchronnie związana z analizą historyczną i wynalazkami wprowadza- jącymi nowe wartości w kulturową tkankę. Dokonuje się ona zawsze i je- dynie w materii języka. Cała pierwsza część wywiadu Reinhardta z Bruce Glaserem z roku 1967 poświęcona jest pytaniom, czy ktoś inny mógłby malować dla niego te czarne obrazy. Odpowiedź jest skomplikowana, ale jasna. Oczywiście, że mógłby: tylko w jakim celu i jaki byłby takiego za- biegu sens? Każdy powinien malować swoje własne malarstwo, tak jak Reinhardt maluje swoje. Zacytowany opis czarnych obrazów mógłby być instrukcją dla kogoś, kto mimo wszystko chciałby wykonać takie same czarne obrazy... tyle, że nie będą one w żadnym wypadku dziełami Re- inhardta, bo przedmioty te wynikać będą z całkiem innych motywacji i z innej świadomości artystycznej. Dzieło zostałoby wówczas sprowa- dzone do przedmiotu, gdy tymczasem jest ono całością projektu sztuki i przedmiotu, który zeń wynika, nierozdzielnym stopem malarskiego ob- razu i jego znaczenia (jak u Hegla). W tym Reinhardt różni się od koncep- tualistów, którzy, jak Sol LeWitt czy Lawrence Weiner, wprowadzili te językowe ekwiwalenty dzieła w obieg rynku sztuki. Otóż nawet jeśli ktoś namalowałby takie same czarne obrazy z taką samą świadomości arty- styczną, jak Ad Reinhardt, praca ta i tak nie miałaby już sensu dla sztuki: tego, co już raz zostało dokonane nie ma sensu powtarzać. Reinhardt cy- tuje Gauguina: w sztuce jest się rewolucjonistą albo plagiatorem. W pracy nad tą poświęconą Reinhardtowi książką poza tekstami opublikowanymi przez Barbarę Rose korzystałem z wielu dotychczas nie- publikowanych dokumentów: listów, notatek, konferencji i wywiadów, które udostępniła mi Ad Reinhardt Foundation. Miałem także dostęp do katalogu biblioteki artysty, który (katalog) nie pozwolił mi wszelako po- twierdzić hipotez na temat źródeł Reinhardtowskich koncepcji i pojęć; nie znalazłem w nim książek3, z których pochodzą cytaty, na podstawie których ustalałem intelektualne pokrewieństwa. Po pierwszym rozczaro- waniu stwierdziłem jednak, że tym lepiej broni się przyjęta przeze mnie metoda analizy, bo zbiegają się tym sposobem pojęciowe logiki autorów i całych pól teoretycznych, unieważniając zarazem ewentualny argument przypadkowego cytatu. Ad Reinhardt. Peinture moderne et responsabilité esthétique to pierw- sza, jak dotąd, próba ujęcia twórczości artysty w horyzoncie jego wypo- wiedzi teoretycznych. Pierwsza także, która jako ilustracjami posłużyła się jego komiksami i rysunkami satyrycznymi, jakich równolegle do pracy malarskiej wykonał olbrzymie ilości i które stanowią całe spektrum roz- ciągające się od zaangażowanych karykatur politycznych po wspaniałą serię How to Look at..., (How to Look at Modern Art itd.). Książka moja nie zawiera ani jednej reprodukcji obrazów Reinhardta, zaś jego satyry o sztuce, często śmieszne i trafne, ale także krytyczne i złośliwe, potraktowałem jako interesującą przeciwwagę dla radykalnej „idealności” jego malarstwa, nie- reprodukowalnego, jak sam twierdził; są one także malowniczym i trafnym komentarzem na temat sytuacji sztuki w przestrzeni społecznej; sytuacji, na którą, jak widzieliśmy, Reinhardt był bardzo wrażliwy. Oto główne tezy mojej książki. Według Reinhardta, to nie sfera prze- życia, uczuć i „doświadczenia wewnętrznego”, lecz wiedza historyczna i transmisja kulturowa są źródłami sztuki: artyści pochodzą od artystów, formy sztuki pochodzą od form sztuki, malarstwo pochodzi od malarstwa4. Są to jednak źródła w szczególnym sensie – „ na wspak”, jak mówił Huy- smans – źródła odrzucone lub odnowione. Sztuka to selektywnie skon- struowana tradycja przez nowoczesnych artystów, którzy nauczyli się mówić jej „nie”. Bycie twórczym to wytwarzanie nowych wartości, a za- tem nieuchronna konfrontacja z historią. Ale po to, by interpretować hi- storię, trzeba przejść przez doświadczenie języka, który staje się właści- wym „miejscem” twórczości i wynalazczości, nawet w malarstwie. Taki jest głęboki sens desubiektywizacji procesów twórczych opracowanych i stosowanych przez Ada Reinhardta. Nie pozwala ona uniknąć pewnej formy powtórzenia, a nawet – jak widzieliśmy – plagiatu5. Potępienie nad- miernego subiektywizmu to przyjęcie punktu widzenia sztuki-jako-sztuki, czyli podporządkowanie się jej historycznej – i zmiennej – istocie. Nie bez pewnej ironii i prowokacji, wielokrotnie Reinhardt przyznawał, że powta- rza jedynie to, co artyści już wcześniej mówili, jako artyści-jako-arty- ści. Ta istota sztuki, to – w tamtych czasach – jej nowoczesność; pojęcie, schemat i metoda Reinhardta są właśnie jej ilustracją, a nawet uciele- śnieniem. Sztuka Reinhardta jest paradygmatem sztuki nowoczesnej. Nowoczesność jest, jego zdaniem, epoką rozumu, a zatem etyki: ujmowa- nie historii jaki całości otwiera perspektywę spójnego i konsekwentnego myślenia, nie tylko na temat sztuki, ale także na temat rzeczywistości. Nowoczesność domyka bowiem historyczny proces emancypacji i rozu- mienia świata i otwiera epokę wolności i odpowiedzialności. Takie są też zadania artystów, takie były Reinhardta liczne boje... przede wszystkim z artystami. W takim właśnie kontekście wprowadził on pojęcie estetycz- nej odpowiedzialności artysty. Bowiem sztuka to doświadczenie autono- mii, czyli wolności – ale dzieła sztuki nie są autonomiczne. Nie są one autonomiczne, bo nie da się ich oddzielić ani od historii, ani od znaczenia. 48 Leszek Brogowski jakie nadał im artysta. Z tej ich dwuwartościowości wynikają najbardziej wywrotowe, często przemilczane, aspekty sztuki Ada Reinhardta: — przekonanie, że malarstwo mogłoby się stać praktyką popularną — przemalowywanie czarnych obrazów, kiedy powracały one do atelier, naznaczone aktami wandalizmu lub materialnymi śladami transportu i wystaw — założenie, że malarstwo jest realizacją idei6 pociąga za sobą to, że jak każda idea, i ta może – a nawet powinna – zostać wyrażona słownie... — ... ale w przeciwieństwie do konceptualistów, nikt inny nie mógłby za- miast Reinhardta realizować dzieł-przedmiotów według opisanych przez niego protokołów — reprodukowanie w katalogach i pismach jego czarnych obrazów jest zatem czczym pragnieniem, bo skoro nie da się ich nawet sfotografować, to są siłą rzeczy niereprodukowalne.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 6-48
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 37

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies