Temat: duch święty - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: KOŚCIÓŁ WOBEC ŚWIATA W ŚWIETLE UZGODNIENIA KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA
The Church Face to the World in the Light of the Statement The Church: Towards a Common Vision
Autorzy:: Jaskóła, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/594975.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Kościół
świat
relacja
Chrystus
Duch Święty
Opis:: In the light of the statement The Church: Towards a Common Vision the article concentrates on the specific question of the relation of the Church to the world. The key statements of the document are depicted showing the Church as sign and servant of God’s design for the world (pts. 25–26) and the Church in God’s plan for creation (pts. 58–59). In the first part is explained the biblical notion of “the world”. The second point approaches the historical aspect of the relation “Church – the world”. The third part of the article tries to convince that the contemporary Christian thought perceives the relation of the Church to the world through the category of universal reconciliation in Christ and in the Holy Spirit.
Źródło:: Studia Oecumenica; 2014, 14; 17-28
1643-2762
Pojawia się w:: Studia Oecumenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Duch Święty dany wierzącym – po co?
The Holy Spirit Given to Believers: To What End?
Autorzy:: Witczyk, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044024.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch Święty
Paraklet
Holy Spirit
Paraclete
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 7-8
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Rola Ducha Świętego w procesie interpretacji Biblii
Autorzy:: Szymik, Stefan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177915.pdf
Data publikacji:: 1999
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch Święty
interpretacja
Holy Spirit
interpretation
Opis:: Der Verfasser fragt nach der Stelle und Funktion des Heiligen Geistes im hermeneutischen Verfahren − vom biblischen Text her bis zu seiner Deutung und seiner Interpretation. Zuerst werden manche der von den evangelischen Theologen veröffentlichten Beiträge besprochen (Z. H. Klooster, R. B. Zuck, C. H. Pinnock) und ebenfalls katholischer Standpunkt dargestellt (I. de la Potterie), und danach theologische und biblische Prämissen genannt, die den Heiligen Geist im Leben der Kirche postieren, darunter Wechselbeziehung Heiliger Geist − die Bibel und Leitgedanken der biblischen Pneumatologie. Im vierten Teil wird es versucht im Licht der biblischen Texte eine Antwort auf die Frage zu geben: der Heilige Geist gibt den Mitgliedern der Kirche verschiedene Gaben und Fäkigkeiten (1 Kor 12, 6-8) und befähigt alle dem Leib Christi zu dienen. In dem ekklesiologischen Kontext soll man gerade exegetische Arbeit sehen: dazu sind vorgegebene Begabung und persönliche Befähigungen der Exegeten gefragt, ebenfalls aber der Glaube und geistiges Leben; gleichbedeutend bleibt Beistand des Heiligen Geistes, der den Menschen unterstützt und ihm zur Seite steht.
Źródło:: The Biblical Annals; 1999, 46, 1; 5-19
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: JEDNOŚĆ KOŚCIOŁA W PERSPEKTYWIE DOKUMENTU KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA
Einheit der Kirche in der Perspektive des Dokuments Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemeinsamen Vision
Autorzy:: Glaeser, Zygfryd
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595280.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Duch Święty
Kościół
jedność
różnorodność
komunia
ekumenizm
Opis:: Eine der wichtigen und neusten Früchte des ökumenischen Engagements der Kirchen ist das Dokument der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung des Weltkirchenrats unter dem Titel Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemein- samen Vision. Der Text der Vereinbarung stütz sich auf der biblischen Vision der christlichen Einheit. Er leitet sich aus dem Grundziel her, das sich die Kommissi- on „Glauben und Kirchenverfassung“ stellt, und das ist: „den Kirchen zu dienen, indem sie einander zur sichtbaren Einheit aufrufen in einem Glauben und einer eucharistischen Gemeinschaft, die sich im Gottesdienst und im gemeinsamen Le- ben in Christus wie auch durch Zeugnis und Dienst an der Welt äußert, und auf diese Einheit zugehen, damit die Welt glaube“ (Vorwort). Der Unterzeichner der Vereinbarung nach, sei der präsentierte Text ein Aufruf an Kirchen das Innere zu erneuern und somit sich mehr auf einen gegenseitigen Dialog zu öffnen, denn nur solche Einstellung zum „Verständnis“, besonders auf der ekklesiologischen Ebene und somit zum Anwachsen der ekklesialen Kom- munion führt. Die Kommission für Glauben und Kirchenverfassung weist auf wesentliche Elemente hin, die über die Gestalt der ekklesialen Kommunion ent- scheiden. Dies sind: Gemeinschaft in der Fülle des apostolischen Glaubens, im sakramentalen Leben und in einem wahrhaft geeinten und wechselseitig aner- kannten Amt (siehe Nr. 37). Die Autoren des Berichts erinnern, „Der Weg hin zur vollen Verwirklichung der Gemeinschaft als Gottes Gabe fordert von den christ- lichen Gemeinschaften, sich über die grundlegenden Aspekte des Lebens der Kir- che zu einigen“ (siehe Nr. 37). Dies kann durch das volle Engagement der Kir- chen geschehen, dass aus dem Vertrauen auf den Heiligen Geist entspringt. Der Heilige Geist baut die verletzten Beziehungen zwischen den Kirchen auf. Er ach- tet die menschliche Freiheit und gleichzeitig hat er die Kraft zur Inspiration und Wandlung von innen. Die Einheit, die er bildet, ist eine Einheit in Vielfalt und Verschiedenheit.
Źródło:: Studia Oecumenica; 2014, 14; 29-44
1643-2762
Pojawia się w:: Studia Oecumenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Dawca Ducha Bożego w Nowym Testamencie
Autorzy:: Ordon, Hubert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177964.pdf
Data publikacji:: 1996
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch Boży
Duch Święty
ruah
Spirit of God
Holy Spirit
Opis:: Die Aussagen des AT in bezug auf den Geist lassen erkennen, daß Er ganz Gott gehört, von Ihm herkommt und nur von Ihm gegeben werden kann. Diese Auffassung wurde vom NT übernommen und fand dort ihren festen Platz. Von manchen Lukas − und Johannestexten (Lk 24, 49; Apg 1, 3-8; 2, 33; Joh 15, 26; 16, 7; 20, 19-23) ist es jedoch zu erfahren, daß selber Jesus den Hl. Geist geben wird und Ihn später tatsächlich sendet. Besonders bemerkenswert sind in dieser Hinsicht die Paraklet − Sprüche im Johannesevangelium, wo bald der Vater, bald Jesus als Geber desselben Parakleten erscheinen. Das bisher nur Gott zugehörige Vorrecht wird Ihm zuteil. Es ist noch zu unterstreichen, daß alle diese Aussagen im Zusammenhang der Auferstehung des Herrn vorkommen. Die Ausarbeitung solcher Meinung bleibt mit der Entwicklung der Christologie eng verbunden. Erst als sich die Urkirche im vollem Umfang dieser Tatsache bewußt wurde, daß Jesus Gott ist und in allem dem Vater gleich, konnte sie die Relation des Herrn zum Hl. Geist besser verstehen und ins rechte Licht stellen. Denn nur Gott hat die Vollmacht, den Geist zu senden. Weil es vor allem aufgrund der Auferstehung Jesu möglich war, sein Gottsein und seinen einzigartigen Geistbesitz zu erkennen, bleiben die Aussagen des Lukas und des Johannes mit dem Osterereigniss verknüpft.
Źródło:: The Biblical Annals; 1996, 43, 1; 127-137
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Liturgia źródłem młodości Kościoła
Liturgy Source Youth Church
Autorzy:: Rybicki, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2036750.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Liturgia
Duch Święty
Kościół
Liturgy
Holy Spirit
Church
Opis:: Artykuł poświęcony jest liturgii jako aspektowi życia Kościoła, który jest nieustannym źródłem jego młodości. Pierwsza część dotyczy odnowy liturgicznej w XX wieku, ponieważ to ona stała się początkiem odnowy Kościoła w jego innych sferach życia. Część druga ukazuje trynitarne zakorzenienie liturgii i rolę działania Trójcy Świętej w celu utrzymywania nieustannej młodości Kościoła. Część trzecia ukazuje indywidualistyczny aspekt liturgii, ponieważ młodość Kościoła polega i objawia się w młodości każdego z jego członków uczestniczących w liturgii.
The article focuses on the liturgy as an aspect of the Church's life, which is the constant source of Her youth. The first part points at the liturgical renewal in the twentieth century, because it has given rise to the renewal of the Church in other areas of its life. The second part shows the trinitarian roots of the liturgy and the role of the Holy Trinity in maintaining the Church's constant youth. Finally, the last part of the article reveals an individualistic aspect of the liturgy, because the youth of the Church manifests itself in the youth of each of its members participating in the liturgy.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 5; 37-50
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Rola Ducha Świętego w kaznodziejstwie protestanckim
The Role of the Holy Spirit in the Protestant Preaching
Autorzy:: Kalbarczyk, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571183.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Duch Święty
kaznodziejstwo protestanckie
Holy Spirit
Protestant preaching
Opis:: W obrębie protestantyzmu kaznodziejstwo traktowane jest jako główne zadanie Kościoła. Teologia luterańska widzi w kazaniu uobecnienie Chrystusa i źródło usprawiedliwiającej wiary rodzącej się ze słuchania i przyjęcia głoszonego słowa, jak też miejsce działania Ducha Świętego, który wznieca wiarę w tych, którzy słuchają Ewangelii. Dla ojca reformacji, Marcina Lutra, działanie Ducha Świętego jest ściśle związane z Ewangelią, która została przez Niego natchniona i dzięki Jego wsparciu może być w ogóle głoszona i słyszana. Zaś według Jana Kalwina, to Duch Święty jest prawdziwym nauczycielem (magister) i sprawcą (effector), który jako właściwy Autor kazania czyni zeń zbawcze wydarzenie. Przypisanie Trzeciej Osobie Boskiej istotnej roli w głoszeniu słowa Bożego zrodziło pytanie o to, co w kazaniu jest dziełem Boga, a co dziełem człowieka. Poszukiwania w tej materii takich dwudziestowiecznych teologów protestanckich jak Rudolf Bohren, Manfred Josuttis czy (późny) Karl Barth, doprowadziły do stworzenia teorii kaznodziejstwa opartej na paradygmacie pneumatologicznym. Jest ona próbą teologicznego uzasadnienia połączenia elementu boskiego i ludzkiego w kazaniu. To w Duchu Świętym, który chce działać w nas i poprzez nas (zasada teonomicznej obopólności), kaznodziejstwo, widziane jako leżące całkowicie w możliwościach Boga, staje się całkowicie rzeczą kaznodziei i rzeczą słuchacza, leży całkowicie w możliwościach człowiekazarówno w sztuce, jak i technice – pod warunkiem, że zarówno kaznodzieja, jak i słuchacz będą otwarci na Jego działanie. Homiletyka pneumatologiczna dała nie tylko odpowiedź na pytanie o stopień aktywności Boga i człowieka w procesie kazania, lecz także jeszcze wnikliwiej opisała przemożną rolę Ducha Świętego w kaznodziejstwie.
Within Protestantism preaching is regarded as the main task of the Church. Lutheran theology sees in the sermon the presence of Christ and the source of the justifying faith born of hearing and accepting the word proclaimed, as well as the place of the Holy Spirit who promotes faith in those who hear the Gospel. For the father of the Reformation, Martin Luther, the work of the Holy Spirit is closely related to the Gospel which was inspired by Him and thanks to His support can be preached and heard at all. And according to John Calvin, the Holy Spirit is a true teacher (magister) and perpetrator (effector) who, as the proper author of the sermon, makes it a saving event. Assigning the Third Person of God a vital role in proclaiming the word of God gave birth to a question about what is the work of God in the sermon and what is the work of man. The search for such Protestant theologians in the 20th century as Rudolf Bohren, Manfred Josuttis and (late) Karl Barth led to the creation of the theory of preaching based on the pneumatological paradigm. It is an attempt to theologically justify the connection of the divine and human elementsin the sermon. It is in the Holy Spirit who wants to act in us and through us (the principle of the theonomical reciprocity), preaching, seen as completely lying in God’s possibilities, becomes the preacher’s thing and the thing of the listener, lies entirely in the possibilities of man (both skills and technique) – provided that both the preacher and the listener are openfor His actions. The pneumatological homiletics gave not only an answer to the question about the level of God’s and man’s activity in the process of preaching, but also even more insightfully described the overwhelming role of the Holy Spirit in preaching.
Źródło:: Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 149-162
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Głoszenie uzdrowień w imię Jezusa i w mocy Ducha Świętego – przepowiadanie terapeutyczne
Preaching the healing in the name of Jesus and in the power of the Holy Spirit: therapeutic preaching
Autorzy:: Sławiński, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047045.pdf
Data publikacji:: 2019-10-03
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: przepowiadanie
uzdrowienia
Duch Święty
preaching
healing
Holy Sprit
Opis:: W wielu krajach, również w Polsce, są głosiciele słowa Bożego, identyfikujący się głównie z ruchem Odnowy w Duchu Świętym, którzy akcentują uzdrawiającą moc Jezusa. Takie głoszenie ma podstawy biblijne w uzdrowieniach dokonywanych przez Jezusa z Nazaretu, a także w uzdrowieniach dokonywanych mocą Ducha Świętego „w imię Jezusa”. Współczesne przepowiadanie terapeutyczne, którego treścią jest uzdrawiające działanie Jezusa, powinno uwzględniać prymat uzdrowienia wewnętrznego przed uzdrowieniem fizycznym, a także obejmować głoszenie sensu cierpienia, którego Jezus nie usunął, ale sam je podjął, aż po śmierć na Krzyżu. Ponadto autentyczne głoszenie uzdrowień w imię Jezusa dokonuje się zawsze w mocy Ducha Świętego, z pokorą i poddaniem woli Bożej. To nie głosiciel słowa decyduje, czy, kiedy i w jaki sposób dokonuje się uzdrowienie, ale Bóg, który jest wszechmocny i suwerenny w swoim działaniu.
In many countries, also in Poland, there are preachers of the word of God, identifying themselves mainly with the movement of the Renewal in the Holy Spirit, which stresses the healing power of Jesus. Such preaching has biblical foundations in the healings of Jesus of Nazareth and in healings in the power of the Holy Spirit “in the name of Jesus.” The contemporary therapeutic preaching, the content of which is the healing action of Jesus, should take into account the priority of inner healing before physical healing, and include proclaiming the sense of suff ering, which was not removed by Jesus, who himself took it up to the death on the cross. In addition, the authentic preaching of healing in the name of Jesus always takes place in the power of the Holy Spirit, with humility and submission to the will of God. It is not the preacher who decides whether, when and how healing is done, but only God, who is omnipotent and sovereign in his actions.
Źródło:: Teologia i moralność; 2019, 14, 1(25); 271-285
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Duch Święty w dziele uświęcenia człowieka
The Holy Spirit in the Act of Sanctifying Man
Autorzy:: Baczyński, Andrzej
Hrycuniak), Metropolita Sawa (Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/494529.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:: Duch Święty
uświęcenie
prawosławie
Holy Spirit
sanctification
orthodoxy
Opis:: Człowiek jest zwieńczeniem aktu stwórczego Boskiej Trójcy. Stworzony na obraz Boga „człowiek jest ludzkim obliczem Boga” - stwierdza św. Grzegorz z Nyssy. Posiada swoje źródło w Bogu, jego zaś istnienie odzwierciedla Boga. Realizacja jego człowieczeństwa możliwa jest wyłącznie w jedności ze Stwórcą, poza Nim człowiek traci zdolność realizacji swego powołania i sens istnienia. Zgodnie z prawosławną myślą teologiczną, człowiek, aby móc wniknąć w to Boskie życie, musi przy pomocy wysiłku wolnej woli i wiary oraz łaski Bożej zjednoczyć się mistycznie z Chrystusem i zostać żywym członkiem Jego Ciała, co dokonuje się dzięki Duchowi Świętemu. Miłość Boga, mówi ap. Paweł, wpływa do serc wierzących poprzez Ducha Świętego (Rz 5,5). On uobecnia Zmartwychwstałego Chrystusa w Kościele wraz z Jego zbawczymi aktami, uświęcającymi człowieka i cały kosmos. Uczestnictwo chrześcijanina w zbawczym misterium Chrystusowym jest darem osobowym, dobrowolnie przyjmowanym przez człowieka. Akty zbawcze Chrystusa stają się aktami Kościoła, a tym samym każdego wierzącego dzięki osobowemu darowi, który jest udzielany przez Ducha Świętego. Człowiek już teraz ma możliwość stać się uczestnikiem wiecznego Królestwa Bożego, które dla tego świata jest jeszcze tylko następującym. Duch Święty zstępując na nas i zamieszkując w nas, daje nam Tego, Czyim Życiem On jest. Takim jest dar Ducha Świętego, sens naszej osobowej Pięćdziesiątnicy w sakramencie świętego bierzmowania. Przez Ducha i w Duchu Świętym wierzący w Chrystusa stali się Kościołem, a Kościół miejscem działalności Ducha Świętego. „Gdzie bowiem Kościół, tam i Duch Boży; a gdzie Duch Boży tam Kościół i wszelka łaska. Duch bowiem jest Prawdą”. Prawidłowa pneumatologia, co bardzo mocno podkreśla prawosławie, jest możliwa jedynie wówczas, kiedy ściśle wiąże się z prawidłowo rozumianą trynitologią. Pierwsza Osoba Trójcy, Bóg Ojciec jest Źródłem Boskości, Przyczyną lub Zasadą dwóch pozostałych Osób. On jest więzią jedności tych Trzech – jeden jest Bóg, ponieważ jeden jest Ojciec. „Jedność stanowi Ojciec, od którego i do którego biegnie swym torem porządek Osób” stwierdza św. Grzegorz Teolog. Ojciec, Syn i Duch Święty stanowią jedną Istotę, lecz między Osobami Boskimi istnieje zróżnicowanie. Żadna z Osób jednak nigdy nie działa oddzielnie od dwóch pozostałych, ale wszystkie Hipostazy zawsze łącznie. Każda z trzech Osób posiada nie jedną trzecią Boskości, ale całą Boskość w jej Pełni. Kiedy Duch Święty przychodzi, aby zamieszkać w nas, czyni nas siedzibą Trójcy Świętej, gdyż nie da się oddzielić Boskości Ducha od Ojca i Syna. Poprzez zstąpienie Ducha Świętego Trójca Święta zamieszkuje w nas, przebóstwiając, udzielając nam swych niestworzonych energii, swojej chwały i Boskości, wiecznej Światłości, do której jesteśmy powołani.
Man is the crown of the Holy Trinity’s act of creation. St. Gregory of Nyssa teaches that “man is the human face of God” as he is created in the image of God. Man has his source in God, whereas his existence refl ects God. The realization of his humanity is possible only in unity with the Creator, and apart from Him, man looses the ability to realize his calling and his purpose. According to Orthodox theological thought, a man wants to enter that Divine life, by means of free will and the Grace of God, unite himself mystically with Christ and become a living member of His Body, which is made possible by the Holy Spirit. The love of God, as St. Paul says, has been poured out into our hearts through the Holy Spirit (Rom. 5:5). He makes the Risen Christ present in the Church along with His saving acts that sanctify man and the whole cosmos. A Christian’s participation in the saving mystery of Christ is a personal gift, freely accepted by man. The saving acts of Christ become the Church’s acts, and thereby the acts of the faithful thanks to the personal gift which is granted by the Holy Spirit. Therefore, man now has the possibility of becoming a participant in the eternal Kingdom of God, which is in terms of this world, is yet to come. When the Holy Spirit descends on us and dwells in us, He give us the One whose life He is. Th is is the gift of the Holy Spirit, the essence of our personal Pentecost in the Sacrament of Chrismation. By the Holy Spirit and in the Holy Spirit, believers in Christ become the Church, and the Church is the place of the activity of the Holy Spirit: “For where the Church is, there is the Spirit of God; and where the Spirit of God is, there is the Church, and every kind of grace. Th e Spirit is truth.” Proper pneumatology, which is strongly emphasised in Orthodoxy, is possible only in close association with teaching on the Holy Trinity correctly understood. The first Person of the Holy Trinity, God the Father is the Source of Divinity, the Cause or Principle of the Two remaining Persons. He is the bond of unity of the Three – God is one, because there is one Father. “Th e Father is the unity, from which and to which the order of Persons runs it course” states St. Gregory the Theologian. The Father, Son and Holy Spirit constitute one Essence, however, there is differentiation between the Persons. None of the Persons act apart from the other Two, but all of the Hypostases act commonly. Each of the Persons do not possess one third of the Divinity, but the entire Divinity in its Fullness. When the Holy Spirit comes to dwell in us, He makes us into a dwelling place of the Holy Trinity, because the Divinity of the Spirit can not be separated from the Divinity of the Father and the Son. Th rough the descent of the Holy Spirit, the Holy Trinity lives in us, divinizing and granting us His uncreated energies, His glory and Divinity, and the eternal Light to which we are called.
Źródło:: Rocznik Teologiczny; 2017, 03; 373-404
0239-2550
Pojawia się w:: Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Znaczenie chrztu Duchem Świętym i ogniem
Autorzy:: Pajor, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1161878.pdf
Data publikacji:: 1967
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: chrzest
Duch Święty
ogień
baptism
Holy Spirit
fire
Opis:: L’article comprend essentiellement trois parties: la première présente l’historique de la question depuis le temps des Pères de l’Eglise jusqu’à 1’heure actuelle, avec un accent partieulier sur l’époque récente. L’attention y est concentrée surtout sur les interprétations dont les principales sont: 10 celle de l’explication réciproque, 20 celle de l’opposition réciproque, 30 thèse naturaliste et de l’interpolation, enfin, 40 l’interpolation. L’auteur expose les principaux défauts et lacunes de ces interprétations et attire l’attention sur d’autres textes qu’il faut encore mettre à profit pour être à même de comprendre l’idée du baptême par le Saint Esprit et par le feu. La seconde partie embrasse les idées essentielles découlant de l’analyse des textes de base et d’autres textes liés à ce problème. L’on peut affirmer que l’expression „baptême par l’Esprit Saint et par le feu” a un sens métaphorique. Cette métaphore a deux aspects: celui du labeur, causant les souffrances de l’homme et même sa mort, et celui de la bienveillance et de la générosité de Dieu à l’égard de l’homme. Cette dualité d’aspect apparait dans les textes de l’A. T., dans ceux de Qumrân et dans les écrits apocalyptiques perses, grecs et latins, enfin, dans le N. T. lui-même. Dans ce dernier, 1’aspect peine est exprimé par le baptême par 1’Esprit Saint et le feu, dont il est question dans Mt. 3, 11 et Lc. 3, 16; il ressort aussi de 1’emploi du terme baptême en connexion avec les images du feu et du calice, comme symboles de la souffrance (Mc. 9, 49; 10, 38-39; Lc. 12, 49-50). L’aspect bienveillance divine apparait dans 1’idée du baptême par le Saint Esprit et le feu dont parle Mc. 1, 8; Jean 1, 33; Actes 1, 5; 11, 16. La troisième partie étudie l’évolution de l’idée du baptême par l’Esprit Saint et le feu sous le rapport théologique et sous le rapport littéraire. Au début, c’est 1’action du Messie juge et ôtant tout ce qui est mai qui occupe le premier plan. C’est ainsi que la présente Jean Baptiste dans son enseignement, comme le rapportent Mt. 3, 11 et Lc. 3, 16. Avec le temps, cependant, cette interprétation des paroles du Baptiste recule de plus en plus au second plan à mesure que d’autres caractéristiques de 1’image du Messie reçoivent du relief. Cette nouvelle interprétation est en premier lieu l’oeuvre du Christ: c’est Lui en effet qui, dans un endroit, applique les paroles de Jean à ses propres souffrances et è sa mort et, ailleurs à l’effusion du Saint Esprit au jour de la Pentecôte. Mc. 10, 38 et Lc. 12, 50 sont sans référence directe à Jean Baptiste tandis que Actes 1, 5 et 11, 16 le mentionnent expressément. Enfin, à coup sûr inspirée par l’enseignement du Christ, nous trouvons mise dans la bouche du Précurseur une opposition du baptême avec de 1’eau au baptême chrétien (Mc. 1, 8; Jean 1, 33).
Źródło:: The Biblical Annals; 1967, 14, 1; 49-64
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Dlaczego Jezus „zobaczył Ducha Bożego zstępującego jakby gołębicę” (Mt 3,16 i par.)?
Autorzy:: Malina, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1623308.pdf
Data publikacji:: 2015-09-02
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch święty
Jezus
teofania
Ewangelia wg św. Mateusza
Opis:: Nell’esegesi contemporanea la teofania, che comprende la discesa dello Spirito di Dio, paragonata alla colomba, e la dichiarazione della voce dai cieli, viene analizzata separatamente dal battesimo di Gesu. Tale approccio non permette di scorgere il rapporto fra questi avvenimenti e il senso della loro sequenza per la teologia dei vangeli. Il paragone della discesa alla colomba fa riferire le parole della voce dai cieli soltanto a Gesu. In questo modo nella pericope due azioni di Gesu, la risposta data al Battista sui senso del battesimo e la visione dello Spirito, interpretano univocamente il senso delle azioni destinate a lui, cioe il battesimo e le parole del Padre.
Źródło:: Verbum Vitae; 2009, 16; 125-143
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Duch Święty jako dar w Liście do Hebrajczyków
Autorzy:: Paciorek, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177901.pdf
Data publikacji:: 1999
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch Święty
List do Hebrajczyków
Holy Spirit
Hebrews
Opis:: In the Letter to the Hebrews the word πνευμα (pneuma) appears twelve times in total (1,7.14; 2,4; 3,7; 4,12; 6,4; 9,8.14; 10,15.29; 12,9.23). In seven cases, as it seems, it refers to the Holy Spirit (2,4; 3,7; 6,4; 9,8.14; 10,15.29). Analyzing these passages, we can state that the Holy Spirit is meant in the Letter to the Hebrews to be, first of all, a gift. Therefore it is the Holy Spirit who makes the preachers of the Gospel (2,4) to be particular gifted to do it. Christians participate in Him (6,4). He exhorts and speaks to man (3,7b; 9,8), is the Spirit testifying that man has received salvation (10,15), is the One who leads the faithful to the Divine throne of grace (10,29). Only once is the Holy spirit shown as the One who led Jesus in the work of the offering of the cross (9,14).
Źródło:: The Biblical Annals; 1999, 46, 1; 93-109
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Wcielony Logos i Duch Święty w dziele zbawienia. II rozdział Deklaracji Dominus Iesus - treść, kontekst, próba interpretacji
Autorzy:: Szymik, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/553567.pdf
Data publikacji:: 2001-12-31
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: Wcielony Logos
Logos
Duch Święty
dzieło zbawienia
Dominus Iesus
Opis:: Wcielony Logos i Duch Święty w dziele zbawienia. II rozdział Deklaracji Dominus Iesus - treść, kontekst, próba interpretacji
Źródło:: Sympozjum; 2001, 1(8); 105-116
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Duch Święty a Jezus Chrystus w czwartej Ewangelii
Autorzy:: Gryglewicz, Feliks
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1166900.pdf
Data publikacji:: 1977
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch Święty
Ewangelia według św. Jana
Holy Spirit
John
Opis:: Auf dem Grund des Wortschatzes und der johanneischen Äusserungen über die Ankunft und Aufgaben des Heiligen Geistes, besonders über seine belebende, heiligende, belehrende und bewahrende Funktion, beweist der Verfasser, dass der Heilige Geist dasselbe in der Kirche erfüllt, was Christus in seinem irdischen Leben erfüllte. Die Beschreibung der Herkunft der Lehre über den Heiligen Geisit und seiner Rolle wird durch die Abgrenzug desjenigen gezeigt, was von Johannes, von der kirchlichen Tradition und was von Jesus stammt. Der Verfasser zieht in Betracht die von Joh beliebten Wörter und Ausdrücke: auf diesem Grund hat er gezeigt, dass die johanneischen Ingerenzen in das aus kirchlichen Tradition stammende Gut betreffen fast nich mehr als die Stilisierung; in diesem Gut kann man auch diejenige Elemente zeigen, die wahrscheinlich direkt von Jesus stammen.
Źródło:: The Biblical Annals; 1977, 24, 1; 47-57
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: The Mediating Mission of The Holy Spirit – Some Theological Models
Pośrednicząca Misja Ducha Świętego – wybrane współczesne modele teologiczne
Autorzy:: Kaczmarek, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28410605.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: The Holy Spirit
Theology of mediation
Duch Święty
teologia pośrednictwa
Opis:: Jesus Christ, going to the Father, sent his disciples the Holy Spirit, who was to remind them and explain everything. The same Holy Spirit continues to act in the Church, sanctifying the Mystical Body of Christ. The first Paraclete is Jesus Christ himself, who undertook a salvific mission and became a mediator between God and people. The Holy Spirit sent by Christ is the second Paraclete fulfilling the mediating mission. The Holy Spirit works both in the Immanent Trinity (God’s inner life) and in the Economic Trinity (God’s saving action in history). Interesting in this context are the theological models developed by, among others, Heribert Mühlen, Joseph Ratzinger, Walter Kasper, Hans Urs von Balthasar, Matthias Joseph Scheeben, Maximilian Maria Kolbe and René Laurentin, whose concepts have been briefly presented in the above article. The mediating mission of the Holy Spirit is oriented Christocentric and is revealed during the most important salvation events performed by Jesus Christ (incarnation, baptism in the Jordan, proclamation of the Kingdom of God, death and resurrection). Moreover, the Holy Spirit sanctifies the Church, connecting people with God and people with each other. This action is inscribed in the ontic mediation of Jesus Christ, who has two natures – Divine and human, and in the functional mediation of the Savior (royal, prophetic and priestly functions). Undoubtedly, the last decades have been characterized by a great revival among theologians who deal with pneumatology, especially in the dimension of the mediating mission of the Holy Spirit.
Jezus Chrystus, odchodząc do Ojca, posłał swoim uczniom Ducha Świętego, który miał im wszystko przypomnieć i wyjaśnić. Tenże Duch Święty działa dalej w Kościele, uświęcając Mistyczne Ciało Chrystusa. Pierwszym Parakletem jest sam Jezus Chrystus, który podjął misję zbawczą i stał się pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. Duch Święty posłany przez Chrystusa jest drugim Parakletem, wypełniającym misję pośredniczącą. Duch Święty działa zarówno w Trójcy Immanentnej (wewnętrznym życiu Boga) oraz w Trójcy Ekonomicznej (działaniu historiozbawczym Boga). Ciekawe w tym kontekście są modele teologiczne wypracowane m.in. przez Heriberta Mühlena, Josepha Ratzingera, Waltera Kaspera, Hansa Ursa von Balthasara, Matthiasa Josepha Scheebena, Maximiliana Marię Kolbego oraz René Laurentina, których koncepcje zostały w dużym skrócie zaprezentowane w powyższym artykule. Misja pośrednicząca Ducha Świętego jest zorientowana chrystocentrycznie i ujawnia się w najważniejszych wydarzeniach zbawczych dokonanych przez Jezusa Chrystusa (Wcielenie, chrzest w Jordanie, głoszenie królestwa Bożego, śmierć i zmartwychwstanie). Ponadto Duch Święty uświęca Kościół, łącząc ludzi z Bogiem i ludzi między sobą. Działanie to wpisane jest w pośrednictwo bytowe Jezusa Chrystusa, który ma dwie natury – Boską i ludzką oraz w pośrednictwo funkcyjne Zbawiciela  (funkcję królewską, prorocką i kapłańską). Niewątpliwie ostatnie dziesięciolecia charakteryzują się dużym ożywieniem wśród teologów, którzy zajmują się tematyką pneumatologiczną, zwłaszcza w wymiarze misji pośredniczącej Ducha Świętego.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 4; 103-111
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Jeruzalem – miejscem zesłania Ducha Świętego (Łk 24, 49; Dz 1, 4)
Autorzy:: Kudasiewicz, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1164960.pdf
Data publikacji:: 1976
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Jerozolima
Duch Święty
zesłanie Ducha Świętego
Jeruzalem
Holy Spirit
Pentecost
Opis:: Le présent article est une continuation des recherches et des réfléxions de l’auteur sur le rôle de Jérusalem dans l’histoire du salut d’après la conception de saint Luc. L’article se compose de trois parties: 1. L’auteur traite dans le première de ces parties de la tradition et de la rédaction de Luc 24, 49 et Ac 1, 4. L’analyse de la terminologie et du style démontre, que ces textes contiennent la tradition primaire du temps précédant Luc, ainsi que l’interpretation théologique de Luc. Le fait de la présence des disciples à Jérusalem, ainsi que la descente du Saint Esprit dans cette ville est la substance de la tradition. Les autres éléments portent le caractère de rédaction. 2. Dans la seconde partie de son article l’auteur parle de l’ordre de Jésus défendant aux disciples de quitter Jérusalem. C’est un élément de rédaction, introduit par Luc pour des raisons théologique et littéraires. Grâce à cet ordre Luc insère la descente du Saint Esprit dans le schèma historio-salvifique: prédiction — accomplissement; il démontre l’unité de l’histoire du salut. Jérusalem était le centre de l’Israél et le lieu de naissance du nouvel Israél — de l’Eglise. Grâce à l’ordre de ne pas quitter la ville, l’Evangile et les Actes des Apôtres constituent un diptyque, dont Jérusalem est le point de liaison. 3. Dans la troisième et dernière partie de l’article il est question du motif justifiant la présence des disciples à Jérusalem. Ce motif c’est la promesse du Père, c’est-à-dire le Saint Esprit et non la parousie comme le veulent certains éxégètes. En introduisant le motif de „l’attente”, Luc découvre l’histoire. Les Apôtres sont démeurés dans le temps, dans l’histoire. Ce temps apporte avec lui des problèmes et des difficultés. Ce qui est nécessaire, c’est la perséverance, l’aide d’En Haut et la prière de la communauté toute entière.
Źródło:: The Biblical Annals; 1976, 23, 1; 85-96
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Podstawy odpowiedzialności moralnej chrześcijan za misję ewangelizacyjną w świecie
Autorzy:: Kluz, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/512116.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: misje
ewangelizacja
odpowiedzialność moralna
chrześcijanin
Jezus Chrystus
Duch Święty
Kościół
Opis:: Misja ewangelizacyjna związana z głoszeniem Ewangelii jest najważniejszym powołaniem chrześcijańskim. Jest świadectwem odpowiedzialności moralnej za tych, którzy nie poznali jeszcze Chrystusa. Doświadczenie Boga w Jezusie Chrystusie na trudnej drodze chrześcijańskiego życia apostolatu, sprawia, że chrześcijanin coraz bardziej upodabnia się do Chrystusa. Życie moralne posiada więc istotnie wymiar misyjny. Bez odniesienia do korzeni, do misyjnej natury każdego chrześcijanina, byłoby pozbawione istotnego pierwiastka. Niniejsze studium służy analizie początków ewangelizacji. Przybliża więc najpierw osobę Jezusa Chrystusa, który sam rozpoczął głoszenie Słowa Bożego, dzieło ewangelizacji narodów. To wielkie dzieło Chrystusa jest pierwszym i najistotniejszym odniesieniem dla wspólnoty wierzących. Wylanie na uczniów Ducha Świętego dało z kolei początek ich apostolskiej działalności. Wychodząc więc od działalności Chrystusa, została ukazana pierwsza wspólnota wierzących, ich zawierzenie Chrystusowi, poddanie tchnieniu Ducha Świętego i wreszcie ich działalność misyjna.
Źródło:: Studia Theologica Varsaviensia; 2016, 54, 2; 151-171
0585-5594
Pojawia się w:: Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Współdziałanie z Duchem Świętym, „głównym Sprawcą nowej ewangelizacji”
Cooperating with the Holy Spirit, “the main originator of new evangelization”
Autorzy:: Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339999.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Duch Święty
ewangelizacja
aktualizacja
interioryzacja
Holy Spirit
evangelization
actualization
interiorization
Opis:: The article undertakes the question of divine-human determinants of evangelization. In its first part it explains the mystery of the Person of the Holy Spirit and of His activity in the personal relation between the Father and the Son, and then the nature of His activity in the life of Jesus Christ and in the Church. In its second part it shows the way man cooperates in Christ’s salutary mission in the plane of the Holy Spirit’s activity actualizing Christ’s salutary mysteries in the Church and interiorizing them in the hearts of the faithful.
Źródło:: Roczniki Teologii Duchowości; 2013, 5; 7-30
2081-6146
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Duch święty - źródło odwagi w głoszeniu Słowa Zbawienia (Dz 4,23-31)
Autorzy:: Rosik, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1627310.pdf
Data publikacji:: 2002-12-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Dzieje Apostolskie
Duch święty
Ewangelia
głoszenie
Słowo
Dz 4
23-41
Opis:: L’annuncio della parola di Dio appare come uno dei temi più importanti della teologia di Luca-Atti. Il tema che abbiamo scelto per il nostro studio ci spinge ad esaminare determinate caratteristiche degli Atti 4,23-31. Lo scopo del nostro lavoro è quello di dimostrare, che durante le persecuzioni, Dio aiutava la comunità cristiana che si radunava in preghiera, e che questa preghiera faceva scendere lo Spirito Santo e incoraggiava i credenti ad annunciare la parola di Dio. Dopo aver stabilito la struttura interna della pericope proseguiamo con la spiegazione del testo. I successivi elementi della struttura degli Atti 4,23-31 mettono in risalto diverse caratteristiche che poi compongono questo messaggio principale del brano. L’introduzione della preghiera sottolinea il suo aspetto comunitario. L’invocazione presenta l’immagine di Dio come despo,thj, il Creatore universale e colui che parla attraverso la Scrittura. Egli porta avanti la storia della salvezza. La citazione di Sal 2,1-2 interpreta le persecuzioni contro il Messia di Dio. L’esplicazione di questa citazione afferma l’identità messianica di Cristo e applica il Sal 2,1-2 alla vita della comunità. Così l’evangelista mette in rilievo tre fatti: che le promesse, le profezie e le speranze dell’Antico Testamento si sono compiute in Gesù; che le persecuzioni contro Gesù e i suoi seguaci erano previste da Dio, dunque fanno parte del suo piano salvifico; e che Dio continua ad operare nella storia dei cristiani come ha agito nella vita del suo Unto. Le richieste rivolte a Dio Padre si concentrano sull’annuncio della parola di Dio nonostante le „loro minacce” e le persecuzioni. La risposta del Padre, accompagnata dal segno della scossa, consiste nella discesa dello Spirito Santo e nel dono della parrhsi,a per la proclamazione della buona novella.
Źródło:: Verbum Vitae; 2002, 2; 151-164
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Namaszczenie Jezusa Duchem Świętym i mocą (Dz 10, 38)
Autorzy:: Cyran, Włodzimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1177992.pdf
Data publikacji:: 1995
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: namaszczenie
Duch Święty
Dz 10
38
anointment
Holy Spirit
Acts 10
Opis:: In Apg 10, 38 lesen wir, daß Gott Jesus mit dem Heiligen Geist und mit Kraft gesalbt hat. Den Kontext berücksichtigend, wird es im Artikel gezeigt, daß die Taufe Jesu in Jordan – nach Lukas − eine Offenbarung seiner messianischen Mission war. Jesus war Messias, aber als Knecht Gottes und als Prophet. Während der Taufe in Jordan bekam Er die Salbung mit dem Heiligen Geist und mit Kraft, um machtvolle Taten, Wunder und Zeichen zu tun, durch die Gott Jesus beglaubigt hat. Am Ende wird die Beziehung zwischen dem Heiligen Geist und der Kraft analysiert und auch die Bedeutung dieser Gaben für die Mission von Jesu besprochen.
Źródło:: The Biblical Annals; 1995, 42, 1; 95-101
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Pneumatologiczny aspekt miłosierdzia Bożego według ks. Michała Sopoćki
The Pneumatological Aspect of Divine Mercy According to Fr. Michael Sopoćko
Autorzy:: Kruszewska, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2108541.pdf
Data publikacji:: 2022-06-20
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Miłosierdzie Boże
Duch Święty
Michał Sopoćko
Divine Mercy
the Holy Spirit
Opis:: Celem artykułu jest przedstawienie teologicznej myśli ks. Sopoćki dotyczącej zagadnienia miłosierdzia Ducha Świętego. Sam temat miłosierdzia Trzeciej Osoby Boskiej nie jest wystarczająco obecny w literaturze teologicznej. Najczęściej przymiot ten łączony jest z Osobą Boga Ojca lub Syna Bożego. Profesor Sopoćko wnikliwie opracował przymiot miłosierdzia w odniesieniu do każdej z Osób Boskich, dając podstawy teologiczne tego kultu. W czasach, w których żył i pracował, jego postrzeganie istoty i działania Ducha Świętego jako Boga Miłosiernego wniosło wiele nowości w dziedzinie teologii. Po śmierci Błogosławionego jego opracowania wpłynęły na decyzję Kościoła o zniesieniu zakazu na kult miłosierdzia Bożego. Również rozwijając współczesną pneumatologię warto czerpać z tych rozważań, które wciąż pozostają oryginalne i pełne głębi.
The purpose of this article is to present Fr. Michael Sopoćko’s theological thought concerning the issue of the Holy Spirit’s mercy. Even contemporarily, this issue is not sufficiently present in theological literature. Mercy is, most often, attributed to the Father or to the Son. Professor Sopoćko has elaborated on this attribute concerning every divine person establishing in this way the theological basis of that cult. Sopoćko’s view on the Holy Spirit’s substance and action as merciful God opened new horizons in the field of theology. After Bl. Fr. Michael’s death, his works had an impact on the Church’s decision to unban the cult of Divine Mercy. Fr. Sopoćko’s thoughts, which remain still original and deep, are also worth applying while developing contemporary pneumatology.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 5; 39-55
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Duch Święty jako największy Dar miłości miłosiernej Chrystusa
The Holy Spirit as the Greatest Gift of the Merciful Love of Christ
Autorzy:: Kosche, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050976.pdf
Data publikacji:: 2020-03-17
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: miłosierdzie
Duch Święty
osoba
pneumatologia
Mercy
the Holy Spirit
person
pneumatology
Opis:: Niniejszy tekst traktuje o pneumatologicznym wymiarze miłosierdzia Bożego. Wychodząc od mowy pożegnalnej Chrystusa zapisanej przez św. Jana Ewangelistę, w której Zbawiciel wyjaśnia uczniom, że to Duch Święty jest największym darem, jaki zostawia On Kościołowi, autor stara się naszkicować pewien przyczynek do ukazania pneumatologicznej perspektywy Bożego miłosierdzia. Artykuł rozpoczyna się od naszkicowania horyzontu rozumienia tego, czym (Kim) jest miłosierdzie. Następnie uwaga poznawcza kieruje się w stronę uchwycenia relacji pomiędzy Chrystusem – Wcielonym miłosierdziem Ojca – a Duchem Świętym, będącym Parakletem i Osobą-Miłością. Kolejnym etapem jest analiza pneumatologicznego rysu miłosierdzia, który uwidacznia się w procesie uświęcenia i chrystoformizacji człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem daru odpuszczenia grzechów jako elementu niezbędnego do kształtowania komunii z Trójjedynym Bogiem. Tekst zwieńczy analiza horyzontalnego wymiaru miłosierdzia, w którym Duch Święty sprawia, że człowiek doświadczony miłosierdziem Boga zdolny jest czynić miłosierdzie względem innych.
This text deals with the pneumatological dimension of God’s mercy. Starting from the farewell speech of Christ, written by St. John the Evangelist, in which the Savior explains to the disciples that the Holy Spirit is the greatest Gift that He leaves to the Church, the author seeks to sketch a contribution to the pneumatological outlook of God’s mercy. The article begins with sketching the horizon of understanding of God’s mercy. Afterwards cognitive attention is directed towards capturing the relationship between Christ – the Incarnate Mercy of the Father – and the Holy Spirit as the Paraclete and the Person-love. The analysis crowns the horizontal dimension of mercy in which the Holy Spirit makes man experienced by the mercy of God capable of mercy toward others.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 179-191
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Eko-pneumatologia. Zarys problematyki
Eco-pneumatology. An outline of basic questions
Autorzy:: Babiński, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2077215.pdf
Data publikacji:: 2022-01-14
Wydawca:: Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:: ekoteologia
pneumatologia
Duch Świety
Trójca Święta
ecotheology
pneumatology
Holy Spirit
Holy Trinity
Opis:: Wydaje się być uprawnione tworzenie całościowej wizji problematyki pneumatologicznej w ramach ekoteologii. Działanie Boga to bowiem zawsze działanie Trójcy Świętej. W świecie zaś szczególnie uwyraźnia się przez działanie Ducha Świętego. W kontekście ekologii szczególnie istotne wydaje się podkreślenie Jego szczególnej roli w budowaniu jedności i wzajemnej solidarności stworzeń. Jawi się On również jako Ożywiciel – dawca nowego życia w Jezusie Chrystusie jak również inspirator ludzkiej aktywności i działania. Jego szczególną rolą jest również objawianie mocy i zamysłów Boga w świecie, ukazując ostateczny cel stworzenia.
It seems reasonable to propose a comprehensive vision of pnumatological problems within ecotheology. Action of God is always an action of the Holy Trinity and in the world it is especially expressed through the action of the Holy Spirit. In the context of ecology, it appears particularly important to underline his special role in building the unity and the mutual solidarity of creatures. He also is presented as the Life bearer, i.e. the giver of new life in Jesus Christ and also the inspirer of human activity and works. His special function is also to reveal the power and the intentions of God in the world and to manifest the ultimate purpose of creation.
Źródło:: Studia Pelplińskie; 2021, 55; 15-26
0239-4456
Pojawia się w:: Studia Pelplińskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: Zmartwychwstały Chrystus - źródło zbawczych darów (Łk 24,36-49)
Autorzy:: Rosik, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1623257.pdf
Data publikacji:: 2015-10-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: zmartwychwstanie
Eucharystia
Emaus
chrystofania
chrystofanie
Duch Święty
Pismo
Biblia
przebaczenie
grzech
pokój
Opis:: According to Luke’s relation about the chrystophany in the cenacle (Luke 24,36-49) the Risen Lord appeared to the Apostles to transmit to them the gifts which are the results of His resurrection. The reader of this story can easily listed five of these gifts: peace, common meal (which can be understood as the indication of Eucharist), understanding of the Scripture, forgiveness of sins and finally the gift of the Holy Spirit. The locum in which one can receive these salvific gifts is paradoxally one of them: the Eucharist. The participation in the Eucharist opens human hearts to receive the others gifts which are the result of the resurrection.
Źródło:: Verbum Vitae; 2009, 15; 171-188
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: Charyzmat instytucji i instytucjonalna struktura charyzmatów
Charism of Institution and Institutional Structure of Charisms
Autorzy:: Sawa, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2036757.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Duch Święty
hierarchia
instytucja
charyzmaty
rozeznawanie
Holy Spirit
hierarchy
institution
charisms
discernment
Opis:: Kościół ma strukturę instytucjonalną i charyzmatyczną. Hierarchia nadaje Kościołowi stabilność i wierność przez wieki przy jednoczesnym otwarciu na „nowe”. Z kolei charyzmaty odświeżają Kościół i przyozdabiają go przez różne formy działania, służby, ewangelizacji. Źródłem obu porządków jest Duch Święty. W związku z tym trzeba widzieć w strukturze i posłudze hierarchicznej jej charyzmatyczny charakter. Biskupi pełnią swoją funkcję na bazie święceń oraz są prowadzeni przez Ducha Świętego. Oni też mają biblijny charyzmat prawdy, pasterzowania i władzy. Dlatego winni być otwarci na działanie Parakleta. Z kolei dary charyzmatyczne nie mogą istnieć bez hierarchii, bo wtedy łatwo byłoby o błąd czy imitację charyzmatów, a to prowadziłoby do duchowej anarchii. Bogactwo charyzmatów poddane jest więc ocenie biskupów i prezbiterów; oni też strzegą właściwego korzystania z nich. Jednocześnie w samej naturze charyzmatów jest ukierunkowanie na zinstytucjonalizowanie, co objawia się powstaniem jakiejś trwałej struktury umożliwiającej stałą posługę.
The Church has both institutional and charismatic structure. Hierarchy provides the Church with stability and faithfulness simultaneously allowing it to open for the new. On the other hand, charisms refresh the Church and embellish it through various forms of deeds, services, evangelisation. The Holy Spirit is the source of both structures. Thus, it is necessary to see the charismatic nature of the hierarchical service. Bishops fulfill their role based on their Holy Orders and are led by the Holy Spirit. They also have a biblical charism of power. This constitutes a real challenge for the clergy − to be truly open to the Paraclete and make use of the spiritual gifts. On the contrary, charismatic gifts cannot exist without the hierarchy as it would become too easy to make mistakes or even imitate real charisms which would consequently lead to a spiritual anarchy. Abundance of charisms is therefore put under bishops and presbyters' who also guard their right exercising. Still, it is also the nature of charisms that includes being directed on the institutionalisation, which displays itself in an emergence of some constant structure allowing for a constant service.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 5; 79-91
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:: Rywalizacja i pytanie o rozeznawanie duchów: pneumatologiczny przyczynek do zakreślenia ekumenicznych horyzontów
Rivalry and discernment of spirit: a pneumatological input in establishing ecumenical horizons
Autorzy:: Mudrak, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2077519.pdf
Data publikacji:: 2022-01-14
Wydawca:: Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:: reformation
ecumenism
Holy Spirit
Rene Girard
violence
reformacja
ekumenizm
Duch Święty
przemoc
Opis:: Trudno wyobrazić sobie dzisiejsze chrześcijaństwo bez ruchu ekumenicznego. Jednak dążenie do jedności, które dla wielu entuzjastów ekumenizmu stało się życiowym powołaniem, jawi się dla innych jako utopia religijnych romantyków. Celem niniejszego artykułu jest pneumatologiczna interpretacja historycznego wydarzenia Reformacji. Przy wykorzystaniu teorii mimetycznej Girarda prowadzona jest analiza historycznych źródeł podziału wewnątrzkościelnego. Wyniki analizy stanowią materiał do oceny sił duchowych towarzyszących początkom Reformacji. Na tym tle oceniane są niektóre zmiany w najnowszej historii Kościoła i świata. Artykuł argumentuje, że siłą napędową Reformacji nie były w pierwszym rzędzie problemy doktrynalne, a resentyment i uprzedzenia, interpretując konkretne wydarzenia historyczne jako działanie Ducha Świętego w czasie.
It is hard to imagine today’s Christianity without ecumenical movement. However, the desire for unity, a life call for many ecumenism enthusiasts, seems to many observers a utopia of religious romantics. The purpose of this article is a pneumatological interpretation of the historic event of Reformation. First, using Girard’s mimetic theory, historical sources of intra-ecclesiastical division are analysed. Second, the results of the analysis serve as the basis for interpretation of spiritual forces accompanying the beginnings of the Reformation. Third some changes in recent Church and world history are evaluated from this perspective. The article argues that the Reformation gained its momentum not for doctrinal reasons but because of human resentment and prejudices. The paper also interprets some historical events as clear signs of Holy Spirit’s work.
Źródło:: Studia Pelplińskie; 2021, 55; 189-204
0239-4456
Pojawia się w:: Studia Pelplińskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:: Pneumatologiczne wymiary komunii wiernych
Pneumatological Dimensions of the Communion of the Faithful
Autorzy:: Jagodziński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1727371.pdf
Data publikacji:: 2021-09-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Duch Święty
komunia
jedność
różnorodność
charyzmat
Holy Spirit
communion
unity
diversity
charism
Opis:: Komunia ludu Bożego jest wspólnotą ludzi zbawionych przez Chrystusa, odrodzonych i namaszczonych Duchem Świętym, który jednoczy ich i zachowuje w różnorodności. Komunia wiernych realizuje się w pneumatohagijnej strukturze instytucjonalnej Kościoła. Duch Święty jest źródłem komunijnego bogactwa darów i charyzmatów, które służą komunijnej jedności chrześcijan. Duch Święty jest gwarantem podmiotowości Kościoła i tworzących go poszczególnych wiernych.
The communion of the people of God is a community of people saved by Christ, regenerated and anointed with the Holy Spirit who unites them and preserves them in diversity. The communion of the faithful is realized in the pneumatohagic institutional structure of the Church. The Holy Spirit is the source of the communal wealth of gifts and charisms that serve the communional unity of Christians. The Holy Spirit is also the guarantor of the subjectivity of the Church and the individual faithful who make her up.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 7; 5-20
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:: God according to Bogusław Wolniewicz
Bóg Bogusława Wolniewicza
Autorzy:: Kopania, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2097151.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: Bogusław Wolniewicz
God
Providence
Holy Spirit
Church
Bóg
Opatrzność
Duch Święty
Kościół
Opis:: Artykuł składa się z dwu części. W pierwszej zostało streszczone w języku nieformalnym rozumienie idei Boga wyrażone przez Bogusława Wolniewicza w języku logiki formalnej. Wykazuje się, że podstawą stanowiska Wolniewicza jest antynaturalizm, czyli przekonanie, że przyroda jest fragmentem szerszej rzeczywistości, a człowiek częściowo wykracza poza rzeczywistość przyrodniczą. W drugiej części podjęto próbę uchwycenia intuicji leżących u podstaw Bogusława Wolniewicza idei Boga jako bezosobowej mocy niebędącej Opatrznością. Uzasadnia się, że jest to konsekwencją uwarunkowań charakterologicznych. Uzasadnienie to jest zgodne z Wolniewicza rozumieniem ludzkiego charakteru. W artykule wykorzystano prywatną korespondencję Bogusława Wolniewicza.
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2018, 3; 375-392
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:: Ewangelizator napełniony Duchem Świętym. Formacja świadków Ewangelii w Zgromadzeniu Sióstr Benedyktynek Misjonarek
Evangelizer Filled with the Holy Spirit. Formation of the Witnesses of the Gospel in the Congregation of the Benedictine Sisters of the Missionaries
Autorzy:: Michalak, Mariola Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571185.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Duch Święty
ewangelizator
formacja
benedyktynka misjonarka
Holy Spirit
evangelizer
formation
benedictine missionary
Opis:: Apostołowie „zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał” (Dz 2, 4). Towarzyszyły temu spektakularne znaki, takie jak gwałtowny wicher oraz tajemnicze języki ognia. Dokładnie tak, jak przepowiedział to Jezus, wydarzyło się coś niezwykłego, coś, co sprawiło, że życie uczniów radykalnie się zmieniło. Podstawą tego doświadczenia jest historyczny fakt krzyża i zmartwychwstania Jezusa. Dzieło ewangelizacji, podjęte przez benedyktynkę misjonarkę, potwierdza autentyczność życia chrześcijańskiego w Duchu Świętym, jakie stało się również udziałem apostołów i tych, którzy przyjęli dar Ducha Świętego. Dzięki temu benedyktynka misjonarka stała się świadkiem Chrystusa, i we wspólnocie Kościoła realizuje otrzymaną misję. Budowaniu historii zbawienia, w Duchu Świętym, służy formacja chrześcijańska. Świadomość daru chrztu świętego, wprowadzającego niejako przez „bramę” w nową jakość życia – życia według Ducha, sprawia, że każde działanie benedyktynki misjonarki jest uwielbieniem Boga, komunią z Nim i „źródłem” więzi z każdym człowiekiem.
The apostles „were filled with the Holy Spirit, and began to speak in other languages, as the Spirit permitted them” (Acts 2. 4) That was accompanied by spectacular signs, such as a violent wind and tongues of fire. Just as Jesus foretold it, something unusual happened, something that made the lives of the students radically changed. The basis of this experience is the historical fact of the cross and resurrection of Jesus. The work of evangelization undertaken by the Benedictine missionary confirms the authenticity of Christian life in the Holy Spirit, which also happened to the Apostles, and those who brought the gift of the Holy Spirit. Thanks to this, the Benedictine missionary became a witness of Christ and accomplishes the mission she received in the Church community. The Christian formation is used to build the history of salvation in the Holy Spirit. The awareness of the gift of the Holy Baptism, introducing the new quality of life by „the gate”, which is life according to the Spirit, that makes every action of the Benedictine missionary a praise of God, communion with Him and „a source” of bond with every human being.
Źródło:: Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 135-148
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:: Zmysły duchowe w duchowości chrześcijańskiej
Autorzy:: Zyzak, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/669782.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: spiritual senses
incarnation
Holy Spirit
spirituality
zmysły duchowe
wcielenie
Duch Święty
duchowość
Opis:: The author tries to systemise approaches of Christian writers on the subject of spiritual senses. He presents theological bases of the theory of spiritual senses, concepts of its existence, quantity, hierarchy of importance, nature and subject. The text is mainly based on the Holy Bible, Fathers of the Church and the most important theologians dealing with this issue.
Autor próbuje usystematyzować poglądy chrześcijańskich autorów na temat zmysłów duchowych. Przedstawia teologiczne podstawy teorii zmysłów duchowych, poglądy na ich istnienie, liczbę, hierarchię ważności, naturę i przedmiot. Opiera się głównie na danych Pisma Świętego, ojców Kościoła oraz najważniejszych teologów zajmujących się tym zagadnieniem.
Źródło:: Analecta Cracoviensia; 2016, 48
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:: Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:: A Fifth Mark of the Church?
Czy piąte znamię kościoła?
Autorzy:: Lancton, Thaddaeus
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1706164.pdf
Data publikacji:: 2021-02-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: miłosierdzie
Kościół
znamię
Duch Święty
misja
mercy
Church
mark
Holy Spirit
mission
Opis:: In addition to the four marks of the Church, mercy has been emphasized since the pontificate of St. John Paul II as essential to the authentic fulfillment of the Church’s identity and mission. A Christological and pneumatological understanding of these marks of the Church leads to a proper grasp of the Church in relation to mercy. The Church is merciful not de facto because of her works of mercy on behalf of the poor or sinners. Rather, she is first the recipient of unprecedented Divine Mercy, poured forth in the gift of the Holy Spirit, and so shares that same Spirit of Mercy with others through her sacraments, preaching, and service. The Church’s mission of mercy thus extends beyond the myriad of manners to alleviate human misery. In union with Christ, her Bridegroom, the Church is to communicate the one gift of Divine Mercy, the Holy Spirit, to all.
Oprócz czterech znamion Kościoła, od pontyfikatu św. Jana Pawła II wskazuje się na miłosierdzie jako istotne znamię dla autentycznego wypełnienia się tożsamości i misji Kościoła. Chrystologiczne i pneumatologiczne rozumienie tych znamion prowadzi do właściwego zrozumienia Kościoła w odniesieniu do miłosierdzia. Kościół jest miłosierny nie de facto z powodu swoich dzieł miłosierdzia wobec ubogich lub grzeszników. Kościół jest raczej odbiorcą bezprecedensowego Bożego Miłosierdzia, wylanego w darze Ducha Świętego, i tym samym dzieli się Duchem Miłosierdzia z innymi poprzez swoje sakramenty, przepowiadanie i posługę. Misja miłosierdzia Kościoła wykracza zatem poza niezliczone sposoby łagodzenia ludzkiej nędzy. Kościół zjednoczony z Chrystusem, swoim Oblubieńcem, ma udzielać wszystkim jedynego daru Bożego Miłosierdzia – Ducha Świętego.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 2; 5-21
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:: Charisms in the Service of the Universal Church
Charyzmaty w służbie Kościoła powszechnego
Autorzy:: Adam, Anton
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035245.pdf
Data publikacji:: 2019-12-10
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Kościół
charyzmaty
Duch Święty
łaska
autentyczność
Church
Charisms
Holy Spirit
Grace
Authenticity
Opis:: Z eklezjologicznego punktu widzenia Kościół należy rozumieć jako dar Ojca i Ciało Mistyczne Chrystusa. Ciało Chrystusowe ożywiane jest Duchem Świętym, który obdarza Kościół posługiwaniami, urzędami i charyzmatami. Duch Święty prowadzi Kościół, mający udział w życiu Trójcy Przenajświętszej, do jego pełni. Równocześnie obdarza go szczególnymi impulsami i darami zwanymi charyzmatami. Dokument Kongregacji Nauki Wiary Iuvenescit Ecclesia wskazuje na wzajemne relacje między darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi. Charyzmaty powinny służyć dobru Kościoła uniwersalnego. Każdy poszczególny chrześcijanin przyczynia się do budowania Kościoła poprzez swoje charyzmaty oraz swoją służbę. Żaden charyzmat nie udziala dyspensy od obowiązku akceptacji urzędu pasterskiego w Kościele oraz od konieczności podporządkowania się decyzjom pasterzy Kościoła. Jasnym znakiem autentyczności charyzmatu jest jego eklezjalność, jego zdolność do harmonijnego włączenia się w życie świętego Ludu Bożego dla dobra wszystkich.
The Church, as a community, is accompanied by the constant presence of the Holy Spirit, whose Son of God has not only promised, but has sent in the day of Pentecost. It is not the purpose of the Holy Spirit; The Church is to be revived by the Holy Spirit, which sanctifies it in individual believers. Jesus' requirement of holiness is the expression of the attitude of a just man who gives him the gift of grace − charisms, he uses for the benefit of the development of his own personal perfection, and also every person use charisms to serve the Church Community. As an individual is not the saint of egoism but a community servant. If he is to persevere in this truth, he must constantly nourish the consciousness of God's presence and work for the benefit of the community.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 53-69
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:: Rola Ducha Świętego w zbawczym wydarzeniu Jezusa Chrystusa
The role of the Holy Spirit in the salvific event of Jesus Christ
Autorzy:: Ptak, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/554011.pdf
Data publikacji:: 2019-06-28
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: Duch Święty
Jezus Chrystus
zbawcze wydarzenie
Holy Spirit
Jesus Christ
salvific event
Opis:: Rola Ducha Świętego w zbawczym wydarzeniu Jezusa Chrystusa wskazuje na Jego stałe i dynamiczne działanie. Duch Święty mówi o Jezusie jako umiłowanym Synu Ojca, z którym stanowi jedno. Objawienie zaś, które przynosi Jezus o swoim Ojcu, osiąga swoją pełnię w objawieniu Ducha Świętego, jako odwiecznej więzi miłości między Ojcem i Synem. Duch Święty objawia całą tajemnicę Chrystusa i daje nam poznać swoją rolę w życiu i misji Jezusa. Wyraźnie można dostrzec to w następujących wydarzeniach: wcielenie, nawiedzenie, ofiarowanie w świątyni, duchowy rozwój, chrzest w Jordanie, kuszenie na pustyni, przepowiadanie, śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie.
The role of the Holy Spirit in the salvific event of Jesus Christ points to His constant and dynamic action. The Holy Spirit speaks of Jesus as the beloved Son of the Father, with whom he is one. The revelation that Jesus brings about his Father reaches its fullness in the revelation of the Holy Spirit as the eternal bond of love between the Father and the Son. The Holy Spirit revels the whole mystery of Christ and gives us an insight onto his role in the life and mission of Jesus. This can be clearly seen in the following events: incarnation, visitation, offering in the temple, spiritual development, baptism in the Jordan, temptation in the desert, preaching, death on the cross and resurrection.
Źródło:: Sympozjum; 2019, 1(36); 173-184
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:: „Przyszedł mi z pomocą duch mądrości” (Mdr 7,7). Relacja między starotestamentalną mądrością a działaniem Ducha Świętego
“A spirit of wisdom came to me” (Wis 7:7). Relationship Between Old Testament Wisdom and the Activity of the Holy Spirit
Autorzy:: Zieliński, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044045.pdf
Data publikacji:: 2020-05-29
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: mądrość
Duch Święty
dar
obecność
radość
wisdom
Holy Spirit
gift
presence
joy
Opis:: Artykuł zajmuje się biblijnym wyrażeniem „duch mądrości” (por. Mdr 7,7) i bada jego relację do osoby Ducha Świętego, ostatecznie objawionego w Nowym Testamencie. Po krótkiej prezentacji relacji między duchem a mądrością w Starym Testamencie zostaną przeanalizowane niektóre aspekty działania mądrości na podstawie tekstów z Mdr 7-9, które będą następnie zestawione z wybranymi fragmentami z Nowego Testamentu, ukazującymi działanie Ducha Świętego. Artykuł prezentuje analogie i podobieństwa w działaniu tych dwóch rzeczywistości. Zarówno mądrość, jak i Duch Święty są ukazywani jako duchowy dar, który kieruje wyborami człowieka. Podkreśla się aspekt ich ciągłej obecności w życiu wierzącego, a także ścisły związek z radością i osiągnięciem życiowego spełnienia. Te analogie wydają się wynikać z duchowej natury obu rzeczywistości, pochodzenia z tego samego źródła – od Boga – oraz z kontekstu historycznego, w którym powstają – Księga Mądrości oraz teksty nowotestamentowe.
The presented article deals with the biblical expression “spirit of Wisdom” (cf. Wis 7:7) and examines its relation to the figure of The Holy Spirit as revealed definitively in the New Testament. After a short presentation of the relation between spirit and wisdom in the Old Testament, we analyze some aspects of wisdom’s activity, based on the text of Wis 7-9, and then compare those characteristics with selected passages from the New Testament, showing the activity of the Holy Spirit. The article presents some analogies and similarities between these two realities, wisdom and the Holy Spirit. Both are depicted as a spiritual gift which guides people’s choices. The aspect of continuous presence is underlined, as well as the connection with joy and fulfillment of human life. These similarities seem to derive from the spiritual nature of both realities, their coming from the same source – from God, and from the historical contexts in which the book of Wisdom and the New Testament books were written.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 35-47
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:: Pneumatologia w isagodze Juniliusza Afrykańczyka
Pneumatology in the Isagoge of Junilius Africanus
Autorzy:: Czyżewski, Bogdan Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044101.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Juniliusz Afrykańczyk
Duch Święty
isagoga
Instituta
Augustyn
Junilius Africanus
Holy Spirit
isagoge
Augustine
Opis:: Niewielkie dzieło starożytnego autora Juniliusza Afrykańczyka (VI w.) Instituta regularia divinae legis jest wprowadzeniem (isagogą) do poznawania Pisma Świętego. Porządkuje nie tylko kanon ksiąg Starego i Nowego Testamentu, ale zawiera również zwięzłą interpretację niektórych tekstów biblijnych. Obok wielu kwestii doktrynalnych Juniliusz zajmuje się w swoim biblijnym podręczniku także pneumatologią. Odczytuje ją w podwójnej perspektywie. Ducha Świętego określa jako łaskę, którą jest On sam, ponieważ udziela się jako dar człowiekowi. Drugi temat to ukazanie jedności Ducha Świętego z Ojcem i Synem, i odrębności Osób Boskich w perspektywie trynitarnej.
The work of the ancient author Junilius Africanus (6th century), Instituta regularia divinae legis, is an interesting introduction (isagoge) to the study of the Holy Scriptures. It not only organizes the canon of the Old and New Testaments, but also contains concise interpretations of some of the biblical texts. Among many other doctrinal questions, Junilius deals in his biblical textbook with pneumatology. It presents pneumatology through a double perspective. First, the Holy Spirit is defined as the grece, that He is himself, because He gives himself as a gift to man. The second theme shows both the unity of the Holy Spirit with the Father and the Son and also the separateness of the Divine Persons, in the Trinitarian perspective.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 173-184
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:: Duch Święty w pismach św. Faustyny
The Holy Spirit in Saint Faustina’s Writings
Autorzy:: Pochwat, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571622.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Duch Święty
Maryja
Jezus
sakramenty
modlitwa
Holy Spirit
Mary
Jesus
the sacraments
prayer
Opis:: Siostra Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) należy do jednych z największych mistyczek dwudziestego wieku. Jej teksty zanotowane w Dzienniczku i Listach to świadectwo życia wewnętrznego i przeżyć mistycznych na najwyższym poziomie. Sekretarka Bożego miłosierdzia raz jeszcze odkryła bogactwo tajemnicy wcielenia Syna Bożego, ukazując w niej rolę nie tylko Maryi, ale także Ducha Świętego, dzięki któremu poczęła Jezusa Zbawiciela. Święta Faustyna mocno wierzyła w obecność Ducha Świętego i doświadczała z Nim spotkań. Ona dostrzegała niezwykłe działanie Trzeciej Osoby Bożej, szczególnie w trzech sakramentach: bierzmowania, Eucharystii i pokuty. Święta przeżywała miłość Bożą i doświadczała jej dzięki mocy Ducha Świętego. Czymś zatem naturalnym była jej modlitwa skierowana do Parakleta, który był dla niej rzeczywistością realną, żywą, której doświadczała w całym swoim życiu.
Saint Faustina Helena Kowalska (1905–1938) is one of the greatest mystics of the twentieth century. Her texts recorded in the Diary and Letters are a testimony of mystical experiences and an interior life of the highest level. The Secretary of Divine Mercy discovered anew the richness of the mystery of the Incarnation of the Son of God as it is manifested not only in the role of Mary, but also the Holy Spirit, through whom she conceived Jesus the Savior. Saint Faustina strongly believed in the interior presence of the Holy Spirit and experienced encounters with him. She noticed the extraordinary action of the Third Person of God, especially in three Sacraments: Confirmation, Eucharist and Reconciliation. The Saint lived out and experienced the love of God thanks to the power of the Holy Spirit. Thus, her prayer addressed to the Paraclete – who was for her a real and vivid reality that she experienced in every aspect of her life – was something natural.
Źródło:: Polonia Sacra; 2018, 22, 3(52); 59-79
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:: Działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina na podstawie wybranych homilii św. Jana Chryzostoma
The Work of the Holy Spirit in the Life of a Christian Based on Selected Homilies of Saint. Jan Chrysostom
Autorzy:: Dera, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571826.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: św. Jan Chryzostom
Złotousty
homilia
Duch Święty
Saint John Chrysostom
Homily
Holy Spirit
Opis:: Święty Jan Chryzostom, który urodził się ok. 349 roku po Chrystusie, był jednym z najwybitniejszych kaznodziejów w historii Kościoła. W swoich homiliach koncentrował się na formacji moralnej chrześcijan. Uczynił to kosztem przepowiadania stricte doktrynalnego. Do dzisiaj zachowały się rozprawy Złotoustego z ówczesnymi herezjami, które podważały boskość Ducha Świętego oraz wystąpienia związane z uroczystością Pięćdziesiątnicy i Epifanii. Do jego wypowiedzi na temat Ducha Świętego należy zaliczyć także niektóre homilie katechetyczne oraz mowy przeciw Żydom, judaizantom i Hellenom. Dynamiczna retoryka oraz bezkompromisowość św. Jana Chryzostoma może być dla współczesnego homilety inspiracją w przygotowywaniu przepowiadania o Duchu Świętym.
St. John Chrysostom, who was born about 349 after Christ, was one of the greatest preachers in the history of the Church. In his homilies, he focused on the moral formation of Christians. He did so at the expense of strictly doctrinal preaching. To this day, only his polemical homilies with heresies of that time have been preserved, which undermined the divinity of the Holy Spirit and the occurrence connected with the celebration of Pentecost and Epiphany. His statements about the Holy Spirit include also some catechetical homilies and speeches against Jews, Judaizers and Hellenes. Dynamic rhetoric and intransigence of Saint John Chrysostom can be an inspiration for the modern homilist in preparing the proclamation of the Holy Spirit.
Źródło:: Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 29-40
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:: Duch synowskiego posłuszeństwa
The spirit of filial obedience
Autorzy:: Piekarz, Danuta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571195.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Duch Święty
prowadzić
Syn
Kościół
posłuszeństwo
Holy Spirit
lead (guide)
Son
Church
obedience
Opis:: Ewangeliści Marek i Łukasz wyraźnie mówią o prowadzeniu Jezusa przez Ducha po chrzcie w Jordanie. To stwierdzenie nabiera szczególnego znaczenia w powiązaniu ze stwierdzeniem św. Pawła, iż „wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Zatem prowadzenie przez Ducha jest znakiem rozpoznawczym Bożego synostwa wiernych, jest bowiem znakiem podobieństwa do Jednorodzonego Syna. Młody Kościół doświadcza również prowadzenia Ducha w misji apostolskiej: Duch wskazuje głosicielom Ewangelii konkretne zadania lub nie pozwala udać się w zamierzonym kierunku. Jednak poza tymi szczególnymi przypadkami prowadzenia „przestrzennego” istnieje też – i jest powszechne dla wszystkich wiernych – wewnętrzne prowadzenie przez Ducha drogą wierności Bogu. Wiąże się ono nieraz ze zmaganiem z ludzką słabością, ale prowadzi do świętości i poznania Boga.
Evangelists Mark and Luke clearly say about the leading of Jesus by the Spirit after baptism in Jordan. This statement is gaining a particular meaning in connection with St. Pauls statement, that “all who are guided by the Spirit of God, are sons of God”. Therefore guidance by the Spirit is an identifying sign of God’s sonship of the faithful, as it is in fact a sign of similarity to the only begotten Son. Young Church also experiences leadership of the Spirit in apostles mission: the Spirit indicates specific tasks for the preachers of the Gospel, or doesn’t allow to go in the intended direction. But outside these special cases of “spatial” leadership, there is also – and it is common to all believers – internal guidance by the Spirit on the way of faithfulness to the God. More than once it involves the struggle with human weakness, but leads to the holiness and knowledge of God.
Źródło:: Polonia Sacra; 2017, 21, 1(46); 21-32
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:: Pneumatologiczny rys paschalnej antropologii Wacława Hryniewicza
Pneumatological Aspect of Wacław Hryniewicz’s Paschal Anthropology
Autorzy:: Kiejkowski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950565.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: antropologia paschalna
pneumatologia
prawosławie
Duch Święty
paschal anthropology
pneumatology
orthodox faith
holy spirit
Opis:: The question of understanding man is the key one in the theological output of Rev. Wacław Hryniewicz, one of the outstanding contemporary Polish theologians. For about twenty years he has been identified as a great promoter of Christian hope, understood as the hope for universal salvation. This universal concept of hope contains a particular vision of both God and an individual. The Lublin scholar is convinced that an authentic anthropological reflection should be inspired by the central truth of Christianity, which is the Passover. This truth pervades all the dimensions of human life and all man’s actions. That is why Hryniewicz defines his theology of man as paschal theology. In the deep mystery of the Passover Christ is a great commentator of the mystery of man. The gift of being human, the way towards its fullness and renewal is particularly related to the gift of the Holy Spirit that is present and acts within the mystery of the Church. Influenced by the Eastern Christianity tradition, Hryniewicz much emphasizes the pneumatological dimension of the mystery of the new existence an individual receives within the Church.
Źródło:: Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 2
1644-8855
Pojawia się w:: Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:: Communional Aspects of the Doctrine of the Holy Spirit According to John D. Zizioulas
Komunijne apsekty nauki o Duchu Świętym według Johna D. Zizioulasa
Autorzy:: Jagodziński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050571.pdf
Data publikacji:: 2020-09-25
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Trójca Święta
Duch Święty
Komunia
pneumatologia
Filioque
Holy Trinity
Holy Spirit
Communion
pneumatology
Opis:: What deserves emphasizing in the significant theological thought of John D. Zizioulas is his ecumenical openness and deep theology saturated with communion thought, which also produces the communion perspective of the reality of the Holy Spirit. Pneumatology has its origins in the Trinitarian-ecclesial reflection, which developed the fundamental concept of the Communion of the Holy Trinity. Zizioulas completely agrees with the Orthodox Trinitarian-pneumatological vision, which critically refers to the Trinitarian contribution of the thought of St. Augustine and he presents also a communional view on the contentious issue of Filioque – emphasizing the ecumenical perspectives of this topic and of ongoing dialogues which are still trying to bring the consensus of the Churches of East and West.
W myśli teologicznej Johna D. Zizioulasa na podkreślenie zasługuje jego otwartość ekumeniczna i głęboka teologia przesycona myślą komunijną, owocującą także komunijnym spojrzeniem na rzeczywistość Ducha Świętego. Prezentowany artykuł omawia trynitarno-eklezjalne początki pneumatologii, ważną dla niej koncepcję Komunii Osób Trójcy Świętej, a potem prawosławną ocenę trynitarnej koncepcji św. Augustyna i komunijne spojrzenie na Filioque – wraz z ekumenicznymi perspektywami tego zagadnienia.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 31-45
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:: The Role of the Holy Spirit during Parousia in the Eschatology of Sergius Bulgakov
Rola Ducha Świętego podczas paruzji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa
Autorzy:: Raczyński-Rożek, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2142865.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Bulgakov
Holy Spirit
Glory
Parousia
new creation
Bułgakow
Duch Święty
Chwała
paruzja
nowe stworzenie
Opis:: W paruzji centralną postacią jest niewątpliwie Jezus Chrystus. Skoro jednak paruzja jest objawieniem się chwały całej Trójcy, to warto zadać sobie pytanie o rolę pozostałych Osób Boskich w tym wydarzeniu. W tym artykule główna uwaga zostanie poświęcona roli Ducha Świętego i jej interpretacji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa. Według rosyjskiego teologa, paruzja jest objawieniem nie tylko chwały Chrystusa, ale także hipostatycznej Chwały Boga, czyli Ducha Świętego, a w ten sposób ostateczną realizacją Pięćdziesiątnicy.
In Parousia, Jesus Christ is undoubtedly the central figure. However, since Parousia is the revelation of the glory of the entire Trinity, it is worth asking about the role of the remaining Divine Persons in this event. In the article, the main focus will be on the role of the Holy Spirit and its interpretation in the eschatology of Sergius Bulgakov. According to the Russian theologian, Parousia is a revelation not only of Christ’s glory, but also of the hypostatic Glory of God, i.e. the Holy Spirit, and in this way it’s the final realization of Pentecost.
Źródło:: Polonia Sacra; 2021, 25, 2; 93-113
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:: Nawrócenie jako kwestia i wyzwanie ekumeniczne
Conversion as ecumenical question and challenge
Autorzy:: Smentek, Izabella
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28761793.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Duch Święty
nawrócenie
wiara
jedność eklezjalna
ekumenizm
Holy Spirit
conversion
faith
ecclesial unity
ecumenism
Opis:: Jan Paweł II czyni nawrócenie wiodącym tematem encykliki Ut unum sint. Samo pojęcie nawrócenia jest niejednoznacznie rozumiane przez przedstawicieli różnych wyznań. Również potrzeba jedności widzialnej Kościoła nie jest tak samo odczuwana w poszczególnych wspólnotach chrześcijańskich. Działania ekumeniczne, modlitwa, współpraca to zaledwie droga do pojednania, które nie jest możliwe do osiągnięcia ludzkimi siłami. Starania te są jednak potrzebne i niezbędne. Nawrócenie to akceptacja inicjatywy Boga. To nawrócenie do wiary, dokonane w prawdzie, prowadzące do rezygnacji z egoizmu i uprzedzeń. W dzisiejszych czasach jednak również na tym polu napotkamy nieporozumienia albo przynajmniej różnice znaczeniowe. Niekiedy silnie akcentowane jest nawrócenie „ekologiczne” czy naprawienie historycznych zaszłości (rasizm, kolonializm). Wspólne wszystkim chrześcijanom jest uznanie trynitarnej komunii za źródło jedności Kościoła. Niemniej jednak w ujęciu niektórych autorów wystarczająca jest już obecna duchowa „jedność w różnorodności” bez potrzeby przywracania jej widzialnego charakteru. Chrześcijańskie nawrócenie prowadzi do całkowitego daru z siebie. Dowodem tego daru jest jednoznaczne świadectwo dawane Chrystusowi. Święty Jan Paweł II naucza, że w przypadku męczenników różnych wyznań mamy do czynienia z rzeczywistą jednością chrześcijan; nie mogą być podzieleni ci, którzy w pełni zjednoczyli się z Chrystusem.
Pope John Paul II makes conversions the leading topic of his Ut unum sint encyclical. However, this notion is not unambiguously understood by different denominations’ theologians. The claim for unity tends to be experienced in various ways within the particular ecclesial communities, as well. Ecumenical activity, prayer and cooperation stand on the very beginning of the track to reconciliation, which is not to be achieved by human forces. Nevertheless, these efforts are necessary and indispensable. Conversion means to accept God’s initiative. It’s conversion to faith, done in truth, that leads to give up selfishness and prejudice. Nowadays, even in this field misunderstandings, or at least interpretation differences, are to be found. Sometimes instead of on the return to the ground of faith, the emphasis is put on the ecological or historical conversion (from racism, colonialism and so on). The recognition of the Trinitarian Communion as source of ecclesial unity is common for all Christians. Nonetheless, in some interpretations the present spiritual “unity in diversity” seems enough and there is no need to reestablish its visual character. Christian conversion leads to complete, personal gift of self. The proof of this is to witness for Christ. John Paul II teaches that in the case of martyrs from various denominations true unity of Christians actually exists. Those, who are fully united with Christ, cannot be further divided among themselves.
Źródło:: Tarnowskie Studia Teologiczne; 2021, 40, 2; 49-70
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:: Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:: Charyzmatyczny wymiar inicjacji chrześcijańskiej w świetle pism Nowego Testamentu
The Charismatic Dimension of Christian Initiation in the Light of the New Testament
Autorzy:: Miczyński, Jan Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040564.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: sakrament
chrzest
charyzmat
Duch Święty
inicjacja
wtajemniczenie
sacrament
baptism
charisma
the Holy Spirit
initiation
Opis:: Inicjacja chrześcijańska ma wymiar charyzmatyczny; jest otwarciem się człowieka na charyzmaty, to znaczy na darmowe dary Ducha Świętego, służące budowaniu wspólnoty całego Kościoła. „Chrzest w Duchu Świętym” trzeba uznać nie tylko za odnowienie i aktualizację chrztu św., ale całego chrześcijańskiego wtajemniczenia (sakramenty chrztu, bierzmowania i Eucharystii). Trzeba dziś podkreślać, że dary charyzmatyczne nie stanowią jakiejś łaski zbytecznej, ale są zamierzonym przez Boga sposobem budowania Kościoła w miłości, są przejawami zwyczajnego chrześcijańskiego życia. Rolą pasterzy Kościoła jest koordynacja i troszczenie się o rozwój darów charyzmatycznych i duchowych w każdym chrześcijaninie.
Christian initiation has got a charismatic dimension; it is an opening of a man to charisms which are the free gifts of the Spirit building the community of the Church. "Baptism in the Holy Spirit" must be considered not only as the renewal and updating of Baptism, but of the whole Christian initiation (the sacraments of Baptism, Confirmation and Eucharist). Today, we need to emphasize that charismatic gifts are not just God’s grace but his intended way of building the Church in love. They are the manifestations of an ordinary Christian life. Shepherds of the Church's role is to coordinate and take care of the development of the charismatic and spiritual gifts in an every Christian person.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 5; 55-67
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:: Miłosierdzie w teologii duchowości
Mercy in Spiritual Theology
Autorzy:: Kotyński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1009322.pdf
Data publikacji:: 2017-12-17
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: doświadczenie duchowe
papież Franciszek
miłosierdzie
Duch Święty
spiritual experience
Pope Francis
mercy
Holy Spirit
Opis:: Pursuant to the teachings of Pope Francis, mercy – as a theological term – constitutes a “generating category” which in other words ought to be understood as a specific form or yet an approach manifested in the perception of the general Christian Experience as well as recognition of its visibility and witnessing it. The article indicates that mercy is most of all a spiritual experience that allows to witness the mystery of the presence of the Holy Spirit. Thus, it cannot be limited to one-dimensional human experiences as it reaches far beyond any one-dimensional definitions. Pope Francis calls upon theologians to ascend to the level of such direct experience of the Spirit that ought to contribute to the witnessing of God’s mercy for it is the sole generator of God’s light and knowledge. Therefore, it allows to open and fulfill in the Church the ministry of pondering and discovering new ways of God. Sometimes it constitutes consent to one’s personal helplessness and silence that is filled with impatience and unrest that becomes the humble proof of following the path of challenges that are set upon Christians in this day and age, o`en leading to darkness of faith, full of hope and love.
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 3-4; 32-51
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:: Teologia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w ujęciu Jacka Bolewskiego SJ
Theology of the Immaculate Conception according to Jacek Bolewski SJ
Autorzy:: Kubacki, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1596353.pdf
Data publikacji:: 2021-09-01
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: Niepokalane poczęcie
łaska pierworodna
grzech pierworodny
Duch Święty
św. Tomasz z Akwinu
Jacek Bolewski
Opis:: Ojciec Jacek Bolewski (1946-2012) – to z pewnością jeden z najwybitniejszych polskich mariologów przełomu XX i XXI w. Jego dorobek na tym obszarze jest imponujący. Ujmując od strony metodologicznej mariologiczną twórczość Bolewskiego, należy wskazać na jej cztery zasadnicze źródła. Pierwszym źródłem, zwłaszcza u początków twórczości, była teologia Karla Rahnera. Drugim źródłem mariologicznej twórczości Bolewskiego, które z czasem stało się pierwszoplanowe, była Biblia. Trzecie istotne źródło mariologii polskiego jezuity stanowiła pobożność maryjna, szczególne intuicje maryjne św. Maksymiliana Marii Kolbego, następnie dogmaty maryjne oraz wizje maryjne: Guadalupe, Rue du Bac, Lourdes, Fatima. Ostatnim, czwartym i w sumie najnowszym źródłem inspiracji twórczości Jacka Bolewskiego, była myśl sofiologiczna Sergieja Bułgakowa. Najważniejszym tematem mariologicznym w twórczości Jacka Bolewskiego był dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny. W dogmacie tym szukał pogłębienia treści odnoszącej się nie tylko do Maryi, ale również światła skierowanego na każdego człowieka, zwłaszcza na ludzki początek i na ludzkie dopełnienie, światła odnoszącego się do człowieka jako jednostki, jak i do całej ludzkości jako Eklezja. W tym kontekście pojawia się pojęcie „łaski pierworodnej”, która jest obecną w każdym człowieku łaską stworzenia wszystkiego w Jezusie Chrystusie. W dogmacie o Niepokalanym Poczęciu NMP Bolewski szukał światła rzuconego na misterium samego Boga. W teologicznej refleksji nad misterium Boga w świetle Niepokalanego Poczęcia NMP Bolewski wychodzi od intuicji św. Maksymiliana Marii Kolbego, który, medytując nad słowami objawienia w Lourdes: „Jestem Niepokalane Poczęcie”, doszedł do przekonania, że „Niepokalane Poczęcie jest imieniem Ducha Świętego”. Takie też jest stanowisko Bolewskiego.
Father Jacek Bolewski (1946-2012) is certainly one of the most outstanding contemporary Polish Mariologists. His achievements in the area are impressive. Basing on the methodological aspect of Father Bolewski’s artistic output, one should mention four basic sources. The first source, especially at the beginning of his research, was Karl Rahner’s theology. The second source of Father Bolewski’s Marriological work, which eventually became the foreground, was the Bible. The third significant source of his Mariology was Marian devotion, Marian special intuitions of Maximilian Maria Kolbe, then Marian dogmas, and Marian visions: Guadalupe, Rue du Bac, Lourdes, Fatima. The last, fourth and the latest source of inspiration for the work of Jacek Bolewski was the Sofiological thought of Sergey Bulgakov. The most important Marian theme in the work of Jacek Bolewski was the dogma of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary. In this dogma, he sought to deepen the content referring not only to Mary, but also to the light directed at every human being, especially the human beginning and human complement, the light referring to man as an individual and to all humanity as to Ecclesia. In this context, the concept of “original grace” appears that is, present in every person, grace of creating everything in Jesus Christ. Finally, in the dogma of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin, Jacek Bolewski sought for the light cast on the mystery of God Himself. In the theological reflection on the mystery of God in the light of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin, Father Bolewski comes from the intuition of Saint Maximilian Maria Kolbe who, meditating on the words of the revelation in Lourdes: “I am the Immaculate Conception”, came to the conclusion that “the Immaculate Conception is the name of the Holy Spirit”. This is also the position of Jacek Bolewski.
Źródło:: Studia Bobolanum; 2018, 29, 1; 71-89
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:: Nauka o Duchu Świętym w Pasterzu Hermasa na tle problematyki pneumatologicznej. Studium wprowadzające
A Study of the Holy Spirit in the Shepherd of Hermas in the Context of Pneumatological Problems (Introduction)
Autorzy:: Baron, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571795.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Pasterz Hermasa
Duch Święty
pneumatologia patrystyczna
The Shepherd of Hermas
Holy Spirit
patristic pnematology
Opis:: Celem artykułu jest pokazanie złożoności problematyki dotyczącej świata duchowego i świata duchów, z którą zmierzały się poczynając od czasów starożytnych kolejne pokolenia ludzi z trzech różnych cywilizacji i kultur, od semickiej przez helleńską aż do łacińskiej. Dotyczy to także pojmowania Ducha Świętego, zwłaszcza w dwóch pierwszych wiekach. Na takim tle zostaną przedstawione uwagi na temat poglądów Pasterza Hermasa, którego pneumatologia jakkolwiek prosta, łączy wspomniane trzy światy, ponieważ autor dziełka wywodzi się z judaizmu, spisał swoje myśli po grecku i dokonał tego w Rzymie. Pasterz jest kapitalnym świadectwem chrześcijan pierwszych wieków w ukazywaniu działania Ducha Świętego, który będąc Bogiem okazuje swoją wielką delikatność wobec człowieka grzesznego, umożliwia mu powrót do Boga, ale w każdej chwili respektuje dokonywane przez niego wolne wybory.
The goal of this article is to show the complexity of the spiritual world and the world of spirits and how ancient generations of people from three different civilizations and cultures, Semitic, Hellenistic and Latin, dealt with it. This also applies to the understanding of the Holy Spirit, especially in the first two centuries. From this background, comments are made about the views of the Shepherd of Hermas, whose pneumatology, however simple, combines the three worlds, because the author of the work came from Judaism, wrote his thoughts in Greek and did it in Rome. The Shepherd is a great testimony of Christians in the first centuries, showing how the Holy Spirit who, being God, shows his great gentleness towards sinful man and enables him to return to God, but at the same time respects his free choices.
Źródło:: Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 5-28
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:: Diastaza i Duch Święty w myśli młodego Karla Bartha
Diastase and the Holy Spirit in the Thought of Early K. Barth
Autorzy:: Jaskóła, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1051048.pdf
Data publikacji:: 2020-03-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: diastaza
Duch Święty
łaska
Pojednawca
Stwórca
Wybawca
diastase
Holy Spirit
grace
Reconciler
Creator
Redeemer
Opis:: Artykuł jest komentarzem do wykładu K.Bartha Der Heilige Geist und daschristliche Leben. Centralną myśl stanowi teza, że nie istnieje żadna forma„kontynuacji” (Kontinuität) między duchem człowieka a Duchem Boga. Ten brak ciągłości widoczny jest w tajemnicy stworzenia – istnieje ontologiczna „nieciągłość” (Diskontinuität) między stworzeniem a Stwórcą. Podobną „nie-ciągłość” zauważa Barth w tajemnicy pojednania – grzech oddziela człowieka od Tego, który jest Święty. Także w tajemnicy odkupienia różnica międzyczasem a wiecznością tworzy diastazę między żyjącym w czasie człowiekiem a wiecznym Bogiem. Relacja między nimi może zaistnieć jedynie w wyniku cudu Bożej łaski.
The article is a commentary on K. Barth’s lecture Der Heilige Geist und das christliche Leben (The Holy Spirit and the Christian Life). Its central thought is the thesis that there is no form of ‘continuation’ (Kontinuität) between man’s spirit and the Spirit of God. This lack of continuity can be seen in the mystery of creation – there is an ontological ‘discontinuity’ (Diskontinuität) between the creation and the Creator. Barth observes the similar ‘discontinuity’ in the mystery of reconciliation – the sin separates man from That, who is Holy. Also in the mystery of redemption the difference between time and eternity creates the diastase between the man living in time and the eternal God. The relation between them can appear only as a result of the miracle of God’s grace.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2018, 12, 1; 5-14
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:: Obrzęd bierzmowania w nauczaniu św. Augustyna
The ceremony of confirmation in the st. Augustine’s teaching
Autorzy:: Żurek, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/611996.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: namaszczenie
włożenie rąk
krzyżmo
Duch Święty
confirmation
laying on of hands
chrism
Holy Spirit
Opis:: St. Augustine did not write any text dedicated to the ceremony of confirmation. Nevertheless, in the Bishop of Hippo’s texts, it is possible to find some loose statements or allusions to that ceremony. There appeared mainly the terminology which was used to present the activities related to that sacrament dispensing. This article attempts to collect these statements, and basing on that, to reconstruct the ceremony itself and also its interpretation made by St. Augustine. The collected materials allow to make cautious conclusions. There is no doubt that confirmation was applied in the Hippo Church. However, it appears that St. Augustine’s cautiousness in confirmation-related statements was result of the disciplina arcani practice. Referring to that sacrament, he emphasised the presentation of the theological contents instead of the ceremony itself.
Źródło:: Vox Patrum; 2018, 69; 771-782
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:: Wiara jako łaska Ducha Świętego. Analiza na podstawie przepowiadania kardynała Mariana Jaworskiego
Faith as the Grace of the Holy Spirit. Analysis Based on Cardinal Marian Jaworski Preaching
Autorzy:: Bezkorowajny, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1686481.pdf
Data publikacji:: 2021-01-29
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Kardynał Marian Jaworski
wiara
łaska
Duch Święty
Cardinal Marian Jaworski
faith
grace
Holy Spirit
Opis:: Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 737 zawiera informację o kluczowej roli Ducha Świętego, który nie tylko „przygotowuje ludzi”, ale ponadto „uprzedza ich swoją łaską, aby pociągnąć ich do Chrystusa”. Trzecia Osoba Trójcy Świętej pełni zatem istotną rolę dla zaistnienia oraz rozwoju wiary człowieka. Wymienione zagadnienie w swoim przepowiadaniu rozwijał podczas blisko 18-letniej posługi w Archidiecezji Lwowskiej Kardynał Marian Jaworski. Niniejszy artykuł prezentuje najważniejsze zagadnienia dotyczące roli Ducha Świętego w kształtowaniu i rozwoju wiary. Analiza materiału empirycznego pozwoliła na podział odnalezionych odniesień w dwóch grupach. Pierwsza dotyczy Ducha Świętego, który jest „Duszą Kościoła”. Druga koncentruje się wokół pojęcia Trzeciej Osoby Trójcy, która warunkuje i jest źródłem poznania Boga.
The Catechism of the Catholic Church in point 737 mentions the essential role of the Holy Spirit, who not only “prepares men” but also “goes out to them with his grace, in order to draw them to Christ.” Therefore, the Third Person of the Holy Trinity plays an essential role for development of human faith. The above-mentioned issue was developed by Cardinal Marian Jaworski during his almost 18 years pastoral service in the Archdiocese of Lviv – Ukraine. This article presents the most important issues regarding the role of the Holy Spirit in developing human faith. The analysis of material made it possible to divide the references into two groups. The first concerns the Holy Spirit, who is “the Soul of the Church”. The second focuses on the concept of the Third Person of the Trinity, who is the source of knowing God.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 1; 5-15
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:: Mary in the Annunciation as a Type of Baptism
Maryja w zwiastowaniu typem chrztu
Autorzy:: Żelazny, Jan Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158052.pdf
Data publikacji:: 2021-12-15
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch Święty
Zwiastowanie
chrzest
liturgia
namaszczenie
Syria
Holy Spirit
Annunciation
Baptism
Liturgy
Anointing
Siria
Opis:: The study shows that there is a full parallel between Mary in the Annunciation and the baptism of believers. In the Oriental interpretation, the two-stage approach observed in the Annunciation scene: the Holy Spirit who cleanses and the Son who incarnates have their counterpart in the birth of a new man – a Christian who receives the Holy Spirit through the anointing with oil, and becomes a member of Christ in the waters of baptism. So we have a Mariology which is soteriologically oriented and inseparably connected with the person of Christ. This approach, biblical and in line with tradition, seems to be particularly interesting because it allows us to see the not always empha sized dimension of our Marian devotion.
W tradycji orientalnej pomiędzy sceną zwiastowania opisaną przez Łukasza a liturgią chrztu istnieje pełna symetria. Wynika to z jednej strony z odmiennych konotacji filologicznych w kręgu języka aramejskiego, z drugiej z innego teologicznego podejścia do samego chrztu. Temat narzucił strukturę artykułu. Wychodząc od analizy pojęcia ruḥā i ḥailā w ich filologicznym syryjskim znaczeniu, omówiono działania Ducha Świętego i Słowa w zwiastowaniu i chrzcie świętym. To pozwoliło na ukazanie koncepcji oczyszczenia i włączenia do ludu Bożego nowoochrzczonych, ukazując inny wymiar namaszczenia w czasie liturgii, jednocześnie wskazując na dalsze paralele. Ukazana została jedność dzieła odkupienia, w którym wszystkie elementy są ze sobą powiązane, a mariologia jest nierozerwanie związana ze zbawczym dziełem Chrystusa. Opierając się na dostępnych tłumaczeniach tekstów Ojców Syryjskich i współczesnych opracowań chrztu w liturgii orientalnej, artykuł ukazuje nieznany wymiar egzegezy sceny zwiastowania, jak i mariologii syryjskiej.
Źródło:: Vox Patrum; 2021, 80; 211-220
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 51.

Tytuł:: Pneumatologia czytań brewiarzowych okresów Adwentu, Bożego Narodzenia, Wielkiego Postu i Wielkanocy
Pneumatology of the breviary readings for Advent, Christmas, Lent and Easter
Autorzy:: Warzeszak, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2142943.pdf
Data publikacji:: 2022-10-06
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: Duch Święty
Ojcowie Kościoła
czytania brewiarzowe
Holy Spirit
Fathers of the Church
breviary readings
Opis:: The article aims to show detailed themes contained in the breviary readings, which are fragments of the works of the Church Fathers, and in which the Holy Spirit is mentioned. The author showed that in these readings, one could find dogmatic and ascetic themes. The dogmatic threads include the deity of the Holy Spirit, the relationship between Christ and the Holy Spirit, the Spirit working in the Church and individual believers, and the Spirit working through the sacraments. When it comes to ascetic themes, the author identified the following: the action of the Holy Spirit in human spiritual, prayer and eschatological life. The author concludes that the pneumatological thought of the breviary readings is rich in content, has excellent cognitive value and contains a message that can bring many spiritual benefits.
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2022, 35, 1; 202-234
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 52.

Tytuł:: Obietnice Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13
Promises of the Spirit for “the Dead” in the Light of Rev 14:13
Autorzy:: Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044088.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Apokalipsa św. Jana
Duch Święty
makaryzm
błogosławieństwo
Book of Revelation
Holy Spirit
macarism
beatitude
Opis:: Artykuł porusza kwestię obietnic Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13. Punktem wyjścia jest stan badań nad tekstem Ap 14,13. Zostało wykazane, że – jak dotąd – uczeni głownie skupiali się na adresatach tego makaryzmu, poszukując odpowiedzi na pytanie o to, czy idzie tutaj o wszystkich chrześcijan, czy tylko o męczenników. Autor artykułu proponuje rozumieć „martwych” w kategoriach duchowych (jako martwych duchowo). Wskazuje na to kontekst makaryzmu, którym jest wizja 14,6-13, jak również fakt, że duchowe znaczenie terminu „martwi” nie stoi w sprzeczności z innymi tekstami Apokalipsy. W związku z tym mamy tu błogosławieństwo dla tych, którzy się nawracają. Duch Święty jawi się tutaj jako Ten, który potwierdza obietnice dane w makaryzmie, a co za tym idzie, jest Tym, który nadaje dynamizm głoszonej „odwiecznej dobrej nowinie”. Duch, przemawiając w Ap 14,13, jawi się jako Osoba, która wyraża siebie samego, przekazując orędzie ludziom. Paralelne do wypowiedzi Ducha polecenie spisania treści błogosławieństwa ukazuje rolę tegoż Ducha w procesie, który nazywamy natchnieniem skrypturystycznym. Zatem Duch odgrywa tutaj bardzo ważną rolę w przekazie dobrej nowiny, która z jednej strony wzywa do nawrócenia, a z drugiej, w przypadku, kiedy to nawrócenie nastąpi, wskazuje na rychłą realizację zbawczych obietnic.
The article deals with the problem of promises of the Spirit for “the Dead” in the light of Rev 14:13. The point of departure for this analysis is the presentation of the current state of research. It has been demonstrated that, until now, scholars have focused on the question of the recipients of this macarism, whether it applies to all Christians or merely martyrs. The author of the article proposes to understand “the dead” as spiritually dead. This meaning is indicated by the context of the macarism, which is the whole vision in Rev 14:6-13, as well as by the fact that this spiritual sense of the term “the dead” does not contradict other texts of Revelation. Thus we have here a blessing for those who repent. The Holy Spirit shows himself here as the one who confirms the promises given in the blessing, and consequently as the one who animates the eternal gospel being proclaimed. The Spirit, speaking in Rev 14:13, reveals himself as a person who expresses himself by delivering the message to humankind. The command to write the content of the blessing (v. 13a), parallel to the Spirit’s statement (v. 13b), reveals the role of this Spirit in the process, called “a scripturistic inspiration”. Therefore the Spirit plays here an important role in the transmission of the eternal gospel which, first, calls for repentance, and, when repentance is forthcoming, promises an early accomplishment of salvific promises.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 129-143
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 53.

Tytuł:: Permanentny charakter obecności Ducha Świętego w dziewictwie konsekrowanym w świetle księgi liturgicznej Obrzędy konsekracji dziewic
The Permanent Character of the Presence of the Holy Spirit in Consecrated Virginity in the Light of the Liturgical Book “Rites of Consecration of Virgins”
Autorzy:: Korda, Klaudia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1550522.pdf
Data publikacji:: 2021-07-07
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: dziewice
konsekracja
Duch Święty
obrzęd
dziewictwo
oblubienica
virgins
consecration
Holy Spirit
rite
virginity
bride
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie permanentnego charakteru obecności Ducha Świętego w dziewictwie konsekrowanym. Teksty zawarte w księdze liturgicznej Obrzędy konsekracji dziewic, stanowiącej część posoborowego Pontyfikału Rzymskiego, nakreślają obraz Trzeciej Osoby Trójcy Świętej jako: głos Boży skierowany do człowieka, dawcę charyzmatów, wspomożyciela na drodze życia konsekrowanego i tego, który prowadzi ku świętości. Rys pneumatologiczny zaznaczony w obrzędach ukazuje jak obecność Ducha Świętego w życiu dziewic chrześcijańskich związana jest z namaszczeniami olejem krzyżma w sakramentach inicjacji chrześcijańskiej. To w nich zapoczątkowany dar Duch Bożego w akcie konsekracji zostaje pogłębiony i przysposabia kobietę do nowej roli: oblubienicy i współpracownicy Chrystusa w świecie. Rys ten kieruje wzrok również na osobę Najświętszej Maryi Panny, stanowiącej doskonały wzór dziewictwa i współpracy z Duchem Świętym. Podjęcie namysłu nad działaniem Parakleta w życiu dziewic przyczynia się do zauważenia prawdy o tym, iż Duch Święty jest obecny nie tylko w sakramentach, ale również Jego bliskość urzeczywistnia się w codzienności człowieka. Wiara w moc sprawczą Ducha Bożego, modlitwa o Jego działanie i dary, o które się prosi w modlitwie konsekracji są pierwszymi stopniami do wejścia cichego powiewu Trzeciej Osoby Boskiej w lex vivendi dziewicy chrześcijańskiej. Dzięki temu w swoim środowisku jaśnieje jako ta, która usłyszała wezwanie i z gorącą miłością wypełnia wolę Boga, mocą Ducha.
The aim of the article is to show the permanent character of the presence of the Holy Spirit in consecrated virginity. The texts contained in the liturgical book “Rites of Consecration of Virgins”, which is part of the post-conciliar Roman Pontifical, outline the image of the Third Person of the Holy Trinity as: the voice of God addressed to man, the giver of charisms, the helper on the way of consecrated life and the one who leads to holiness. The pneumatological trait marked in the rites shows how the presence of the Holy Spirit in the life of Christian virgins is connected with the anointing with the oil of crucifixion in the sacraments of Christian initiation. It is in them that the gift of the Divine Spirit initiated in the act of consecration is deepened and prepares the woman for her new role: bride and co-operator of Christ in the world. This trait also points to the Blessed Virgin Mary as the perfect model of virginity and cooperation with the Holy Spirit. Taking up reflection on the action of the Paraclete in the life of virgins contributes to noticing the truth that the Holy Spirit is present not only in the sacraments, but that His closeness is also realized in the everyday human life. Faith in the causative power of the Divine Spirit, prayer for His action and the gifts asked for in the prayer of consecration are the first steps for the silent breeze of the Third Person of God to enter into the lex vivendi of the Christian virgin. As a result, she shines in her environment as one who has heard the call and fulfils the will of God with ardent love, by the power of the Spirit.
Źródło:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 57, 1; 89-103
1234-4214
Pojawia się w:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 54.

Tytuł:: Odpowiedzialna miłość samego siebie w nauczaniu Jana Pawła II
Responsible Love of Oneself in John Paul IIs Teaching
Autorzy:: Rzepa, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339135.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Duch Święty
nowy człowiek
odpowiedzialność
powołanie
sumienie
Holy Spirit
new man
responsibility
vocation
conscience
Opis:: The man is created by God in order to build perfection in himself with his own effort. An integral development comprises all the planes, in which a man’s life is manifested, that is developing the human body in the physical dimension, developing the mental abilities and possibilities as well as skills, and also the spiritual growth. This is possible only when a man discovers himself and his existence not only in the space of „the living project”, but first of all as „a living vocation”. This growing up in the personal meaning is done by a responsible use of freedom. In this way a man should allow the Holy Spirit to guide him and should be obedient to Him. Such an attitude leads consequently to a deeper recognition of oneself in the entirety of human existence. This discovering of the fullness of humanity and of living vocation is done in the way of the conscience. Hence John Paul II calls for watching over one’s state of conscience and points that the inner truth has a fundamental significance in human life. A man is himself by means of his inner truth, whose cognition and acceptance is made difficult by sin. „A new man” – redeemed by Christ – is called to be responsible not only according to his personal dignity, but first of all according to grace, to that supernatural gift. Responsibility of „the new man” in Christ is first of all a call to reflect in oneself this greatness, to which Christ calls and whose measure He becomes Himself. This can be done only by trusting in God. Responsibility for being a God's child will ultimately be revealed by subjection to the guidance of the Holy Spirit.
Źródło:: Roczniki Teologii Moralnej; 2009, 1; 55-65
2081-1810
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Moralnej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 55.

Tytuł:: Między charyzmatem a intelektem. Próba poszukiwania złotego środka w wierze w perspektywie pokusy jej ucharyzmatycznienia lub przeintelektualizowania
Between the Charisma and the Intellect. Attempt to Seek the Golden Mean in the Faith in the Perspective of Temptation Over Emphasising of Her the Charismatic Element or to Her Overintellectualize
Autorzy:: Grula, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1601691.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: charyzmat
intelekt
rozum
wiara
filozofia
Duch Święty
charisma
intellect
mind
faith
philosophy
Saint Spirit
Opis:: Artykuł ma za zadanie wskazać istotne różnice pomiędzy wiarą, która definiuje system doktrynalny religii chrześcijańskiej, oraz wiarą charyzmatyczną, która stanęła w opozycji do dominującej swego czasu wiary intelektu. Brak wzajemnego oddziaływania obydwu doprowadziło do tego, że praktykowanie jednej z nich z założenia wykluczało drugą. Doprowadziło to do uskrajnienia obydwu i absurdalizacji ich treści, w rezultacie nie niosąc żadnego pożytku dla społeczności wiernych. Należało zatem wskazać znaczące problemy ultracyzmu tychże elementów wiary, które w zdrowej relacji nie powinny się ścierać, lecz jedynie uzupełniać, wypracowując fundamentalne podłoże do jej rozumienia oraz zewnętrznego wyrazu kultycznego.
The purpose of this article is to point out the differences between faith, that defines the doctrine, and charismatic faith, that opposes the faith of the intellect. The lack of cooperation between the two has led to a point, that practicing one excludes the second. Consequently this has led to radicalisation of its content, resulting in lack of any contribution for the community of the faithful. Therefore it is important to point out the elements of faith, that should support each other, by creating a base for its reasonable understanding with external expression of the cult.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2016, 10, 2; 177-196
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 56.

Tytuł:: Charyzmatyczny wymiar powołania teologa
A Charismatic Dimension of the Vocation of a Theologian
Autorzy:: Walczak, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040217.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: teologia
metodologia teologii
Duch Święty
charyzmat
powołanie
theology
methodology of theology
Holy Spirit
charisma
vocation
Opis:: Teologia bez wątpienia stawia przede wszystkim pytania o Boga i człowieka. Jednak od wieków teologowie pytali także o znaczenie swojej własnej pracy. Można mówić o swoistej meta-teologii, która próbuje pokazać rolę i znaczenie teologii w życiu Kościoła. Najczęstsze odpowiedzi na pytania o sens i charakter teologii oscylują wokół pojęcia racjonalności. W takim spojrzeniu teologia jest zwykłym ludzkim procesem czynienia prawd objawionych zrozumiałymi dla ludzi danej epoki. Wydaje się jednak, że taka wizja teologii jest skrajnym uproszczeniem i spłyceniem sprawy. Na pytanie o znaczenie teologii można dobrze odpowiedzieć tylko w świetle wiary. To światło pozwala ujrzeć w teologii Boży dar, charyzmat, który pomaga Kościołowi odczytywać znaki czasu i proroczo interpretować Objawienie biblijne dla danej epoki i kultury. Teolog ma udział w specjalnym charyzmacie, a więc należałoby go postrzegać najpierw jako pełniącego specjalną posługę słowa w Kościele, a dopiero po wtóre jako naukowca. Takie charyzmatyczne ustawienie teologii pozwala przypomnieć sobie z całą mocą, że pierwszym i podstawowym teologiem jest Duch Święty.
It is doubtless that theology first of all puts questions about God and man. However, for ages theologians have been also asking questions about the meaning of their own work. One may speak about a peculiar meta-theology that tries to show the role and significance of theology in the life of the Church. The most frequently given answers to the questions about the meaning and character of theology oscillate around the concept of rationality. In such a view theology is a normal human process of making revealed truths understandable for people of a given epoch. However, it seems that such a vision of theology is tantamount to extremely simplifying it and to making it superficial. The question about the significance of theology may only be answered in the light of faith. This light allows seeing theology as a God's gift, a charisma that helps the Church read the signs of the times and prophetically interpret the Biblical Revelation for a given epoch and culture. A theologian participates in a special charisma, so he should be perceived first of all as one who performs a special service of the word in the Church, and only then as a scholar. Such a charismatic position of theology allows reminding with full strength that the first and fundamental theologian is the Holy Spirit.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2; 299-310
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 57.

Tytuł:: Duch Święty kształtujący osobowość chrześcijanina
The Holy Spirit Forming a Personality of a Christian
Autorzy:: Kosche, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1396426.pdf
Data publikacji:: 2021-08-17
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch Święty
osoba
osobowość
osobowść chrześcijańska
Wincenty Granat
The Holy Spirit
person
personality
Christian personality
Opis:: Celem artykułu jest próba ukazania tego, w jaki sposób Duch Święty kształtuje osobowość chrześcijanina. Pojęcie „osobowości” zostało wybrane nieprzypadkowo, ponieważ posługuje się nim wiele współczesnych nauk o człowieku. Dlatego też bardzo dobrze nadaje się do multidyscyplinarnego dyskursu o osobie ludzkiej. Oczywiście fenomen osobowości ma nieco inne pole semantyczne w psychologii, socjologii, etyce czy pedagogice. W niniejszym opracowaniu terminy: „osobowość” oraz „osobowość chrześcijańska” będą rozumiane personalistycznie, zgodnie z intuicjami zaczerpniętymi od Wincentego Granata. Próba odpowiedzi na pytanie o to, w jaki sposób Duch Święty kształtuje osobowość człowieka, będzie prowadzona zgodnie z zaproponowaną przez Granata hermeneutyką osoby przez osobowość. Zdaniem lubelskiego personalisty można mówić o trzech płaszczyznach (rodzajach) osobowości ludzkiej: psychicznej, etycznej i społecznej. Jednakże należy pamiętać o tym, że za każdym razem chodzi o „osobę integralną”, ujmowaną wszakże w perspektywie pewnego wyodrębnionego spektrum jej bytowania i działania.
The article discusses the issue forming the personality of the Christian by the Holy Spirit. The initial intuition located at the base of the text is belief that the Christian personality is the result of divine influence of the Holy Spirit on the process of forming thehuman personality so that it becomes a reflection of the personality of Jesus of Nazareth. A more detailed analysis of how the Third Person of the Trinity creates the personality in this document are organized according to the three levels of personality (psychological, ethical and social), which singled out and characterized Wincenty Granat.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2021, 15, 1; 123-135
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 58.

Tytuł:: Trynitarny wymiar duchowości werbistowskiej na przykładzie modlitwy kwadransowej
Trinitarian aspects of the SVD spirituality in the Quarter Hour Prayer
Autorzy:: Adamczyk, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480120.pdf
Data publikacji:: 2017-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Arnold Janssen
Duch Święty
Jezus Chrystus
modlitwa
Trójca Święta
prayer
Jesus Christ
Holy Spirit
Trinity
Opis:: Modlitwa kwadransowa należy do kanonu modlitw odmawianych w Zgromadzeniu Słowa Bożego. Jej historia sięga czasów o. Arnolda Janssena, założyciela trzech misyjnych zgromadzeń zakonnych. Był to człowiek, którego duchowość została głęboko zakorzeniona w tajemnicy Trójcy Przenajświętszej. Omówiona modlitwa składa się z pięciu wezwań oraz pięciu odpowiedzi. W swojej bogatej, teologicznej treści odwołuje się do Jednego Boga w Trójcy Osób, do którego odnosi takie określenia, jak dobro, prawda, zbawienie, moc. Z kolei Słowo Boże, stanowiące podmiot czwartego wezwania, jest postrzegane jako posłane przez Boga Ojca celem wypełnienia dzieła zbawienia. Wcielone Słowo stanowi pełnię oraz ośrodek historii. To Ono jednoczy wokół siebie wszystkich ludzi nie tylko przekraczając, ale wręcz niwelując międzyludzkie bariery i podziały. Końcowe wezwanie to wołanie do Ducha Syna – Ducha Świętego o napełnienie uczniów Chrystusa Bożą mocą i darami. Ta jakże potrzebna sprawcza działalność Parakleta jest nieodzowna, aby po najdalsze zakątki ziemi i po wszystkie czasy sławiono oraz głoszono imię Boga, objawione w Jezusie Chrystusie – jedynym Odkupicielu człowieka.
The Quarter Hour Prayer, written by a man of extraordinary devotion to the Holy Trinity, Fr Arnold Janssen, the founder of three religious missionary congregations, is one of the most important prayers in the Society of the Divine Word. It is composed of five invocations and supplications to the Trinity, each followed by the believer’s declaration of faith, trust and good intent. It acknowledges God as goodness, truth, salvation and power. The Word of God, the subject of the fourth invocation, is recognised as sent by God to ensure man’s salvation. The Incarnate Word is the fullness and the centre of the whole of history. It cuts across and breaks all human barriers and divisions and unites all people. The final invocation begs the Spirit of the Son – The Holy Spirit – to fill Christ’s disciples with the divine gifts and power. The causative activity of the Paraklet is indispensable factor in spreading the glory of God, revealed in Jesus Christ, the only Redeemer of men, to the furthest ends of the world until the end of times.
Źródło:: Nurt SVD; 2017, 2; 536-552
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 59.

Tytuł:: A Comprehensive Introduction to Synodality: Reconfiguring Ecclesiology and Ecclesial Practice
Kompleksowe wprowadzenie do synodalności: rekonfiguracja eklezjologii i praktyki kościelnej
Autorzy:: Moons, Jos
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2034986.pdf
Data publikacji:: 2022-02-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Duch Święty
słuchający
udział
lud Boży
odnowa
Holy Spirit
listening
participation
people of God
renewal
Opis:: This article contributes to the growing body of literature on synodality with a comprehensive introduction. Firstly, the author observes the link between the synodal approach promoted by Pope Francis and the Second Vatican Council. With the help of Myriam Wijlens’ term ‘reconfiguration,’ he then discusses the theological foundations of a synodal understanding of the Church. Synodality recontextualizes the bishop’s responsibility by situating it within the community of the faithful. In addition, as the Holy Spirit is the main actor in the synodal process, all the faithful, including bishops, have to listen to what He is saying, a task that requires discerning the spirits. In the third place, the author focuses on the reconfiguration of ecclesial practice. In a synodal way of proceeding, the traditional virtue of obedience is complemented by various other virtues, such as speaking out, listening with interest, and a deep openness to the Spirit’s newness. Finally, the author identifies practical issues that need attention.
Artykuł wzbogaca rosnąca literaturę przedmiotu na temat synodalności poprzez kompleksowe do niej wprowadzenie. Po pierwsze, autor zwraca uwagę na związek między synodalnym podejściem promowanym przez papieża Franciszka i Sobór Watykański II. Za pomocą terminu „rekonfiguracja,” wypracowanego przez Myriam Wijlens, autor omawia teologiczne podstawy synodalnego rozumienia Kościoła. Synodalność bowiem rekontekstualizuje odpowiedzialność biskupa, umieszczając ją we wspólnocie wiernych. Jako że Duch Święty jest głównym aktorem procesu synodalnego, wszyscy wierni, w tym także biskupi, muszą słuchać tego, co mówi On. To zadanie wymaga umiejętności rozeznawania duchów. Po trzecie, autor skupia się na rekonfiguracji praktyki kościelnej. W postępowaniu synodalnym tradycyjna cnota posłuszeństwa jest uzupełniana przez różne inne umiejętności, takie jak możliwość wypowiadania się, słuchanie z zainteresowaniem i głębokie otwarcie na nowość Ducha. Na końcu artykułu autor identyfikuje praktyczne kwestie, które wymagają uwagi.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 2; 73-93
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 60.

Tytuł:: The Holy Spirit Inspiring all Catechesis
Duch Święty inspirujący całą katechezę
Autorzy:: Goliszek, Piotr T.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2036173.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Duch Święty
osoba
katecheza
podmiot
personalizm
ewangelizacja
The Holy Spirit
person
catechesis
subject
personalism
evangelization
Opis:: Kościół od chwili swoich narodzin w dniu Zielonych Świąt otrzymał w darze od Ducha Świętego zdolność ewangelizowania i katechizowania. Jest On głównym sprawcą całego dzieła katechizacji i Wewnętrznym Nauczycielem zarówno katechetów jak i katechizowanych. Katecheza więc, która jako wzrastanie w wierze w życiu chrześcijańskim dojrzewającym ku pełni, jest w konsekwencji dziełem Ducha Świętego, dziełem, które On nieustannie w Kościele wzbudza i podtrzymuje. Poprzez słowo Boże zamieszkuje w człowieku jak w świątyni i od wewnątrz go oświeca i pomaga żyć zgodnie z Ewangelią. Owo zamieszkanie Ducha Świętego w człowieku sprawia konsekrację całej jego osoby. Jest to konsekracja uświęcająca całego człowieka. To również personalizacja człowieka: nowy człowiek (Ef 4,24), nowe stworzenie (2 Kor 5,17) jest dziełem Ducha Świętego obecnego w człowieku. Duch Święty, jako podmiot katechizacji, jest również źródłem nowej katechezy, która nie jest nową doktryną, lecz przede wszystkim nową metodologią katechizacji. Nowość katechizacji odnosi się do nowej postawy i stylu, nowego wysiłku i programu, nowego zapału, nowych metod i środków oddziaływania tak, aby umożliwić katechizowanym ponowne lub nowe spotkanie z Chrystusem. Chodzi o nowe rozbudzenie serca „przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,5). Za wstawiennictwem Matki Najświętszej Dziewicy Zielonych Świąt, obecny w Kościele, Duch Prawdy prowadzi wszystkich do całej prawdy (por. J 16,13).
Since its birth on Pentecost, the Church has received the ability to evangelize and catechize as a gift from the Holy Spirit. He is the principal author of the entire work of catechesis and the Inner Teacher of both those who teach catechism and those who are taught. Catechesis, therefore, which is growth in faith and a Christian life that matures to its fullness, is consequently the work of the Holy Spirit, a work that He incessantly awakens and sustains in the Church. Through the word of God, the Holy Spirit dwells in the human person as if in a temple and enlightens him from within and helps him to live according to the Gospel. This dwelling of the Holy Spirit in man consecrates the entire person. It is a consecration sanctifying the whole person. It is also the personalization of man: the new man (Ephesians 4:24), the new creation (2 Corinthians 5:17) is the work of the Holy Spirit present in man. The Holy Spirit as the subject of catechesis is also the source of the new catechesis, which is not a new doctrine, but above all a new methodology of catechesis. The newness of catechesis lies in a new attitude and style, a new effort and program, new enthusiasm, new methods and means of influencing those taught catechism to enable them to meet anew or for the first time with Christ. It is a new awakening of the heart “by the Holy Spirit who was given to us.” (Romans 5:5). Through the intercession of the Blessed Virgin Mary of Pentecost, the Spirit of Truth present in the Church leads everyone to all truth (cf. Jn 16:13).
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 11; 57-73
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 61.

Tytuł:: Czy współczesny Kościół modli się o Paruzję? Inspirowana przez Ducha Świętego prośba o powtórne przyjście Chrystusa we współczesnej liturgii Kościoła w Polsce
Is The Church of Today Praying for The Parousia? The Holy Spirit-Inspired Plea for The Second Coming of Christ in The Liturgy
Autorzy:: Smentek, Izabella
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950581.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Duch Święty
Paruzja
Kościół
liturgia
pokój
radość
holy spirit
parousia
church
liturgy
peace and joy
Opis:: Does the contemporary Church pray for the parousia? The article takes into account the contemporary liturgical texts. According to the words of Apocalypsis, the Holy Spirit inspires the joyful prayer for the parousia. That’s why this prayer, if actually present, can be treated as the source of light on the intrinsic activity of the Holy Spirit in the Church. In the Missal and Divine Office many texts concerning the final coming of Lord can be found. Predominantly in advent, claims like: “Maranatha. Come, Lord Jesus” are to be heard. Does it mean that the Church really requests the God to accomplish the story of this world? It seams difficult to distinguish, especially in the eucharistic worship, between the liturgical retrospection, the prayer for sacramental coming of our Lord here and now, His very presence in our history and the claim for eschatological fulfillment. Apart from this, we find numerous prayers for help, in order that we could prepare ourselves for the events next to parousia, that is for the Last Judgement and resurrection. The Church also humily asks the Lord Jesus and God the Father for overcoming the death, merciful judgement, for the final justice, for the elimination of every evil and resurrection in glory for the believers. But can we say that the voice of the Church – the Bride missing the final presence of the Saviour, is to be heard in contemporary liturgical worship? Theologians, like e.g. Joseph Ratzinger, suppose, we cannot dare to express this prayer nowadays as the author of “Didache” did. However, wherever even in timid form appears the prayer for parousia, we hear in it the joyful claim of the Holy Spirit who encourages the Church to desire the full presence of the Lord, the unique divine justice and to wait for the eternal fulfillment in the community of resurrection.
Źródło:: Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 2
1644-8855
Pojawia się w:: Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 62.

Tytuł:: Pneumatologiczna wiarygodność Kościoła
The Pneumatological Credibility of the Church
Autorzy:: Mastej, Jacenty
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044123.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Duch Święty
Jezus Chrystus
Kościół
wiarygodność Kościoła
Holy Spirit
Jesus Christ
Church
credibility of the Church
Opis:: Niniejsze opracowanie ukazuje pneumatologiczną wiarygodność Kościoła. Cel ten został zrealizowany w trzech punktach. Najpierw zaprezentowano wydarzenie Pięćdziesiątnicy jako eklezjogenetyczny dar Ducha Świętego. Następnie ukazano pneumatologiczną ikoniczność Kościoła. W trzecim punkcie wyeksplikowano znaki pneumatologicznej wiarygodności Eklezji. Holistyczna prezentacja obecności i działania Ducha Świętego w Kościele – zarówno w jego genezie, jak również w permanentnym urzeczywistnianiu się w historii – stanowi podstawę do wykazania jego absolutnej wyjątkowości, co jest możliwe przy równoczesnym udziale ratio i fides. Pneumatologiczna wiarygodność Kościoła jest ściśle powiązana z innymi argumentami budowanymi w ramach teologii fundamentalnej, np. skrypturystycznym, rezurekcjonistyczny, agapetologicznym, martyrologicznym, prakseologicznym, sperancyjnym, werytatywnym czy ze świętości. W argumentach tych trzeba jeszcze mocniej uwyraźniać aspekt pneumatologiczny.
The aim of this paper is to demonstrate the pneumatological credibility of the Church, a goal achieved via three lines of analysis. First, the event of Pentecost is presented as an ecclesio-genetic gift of the Holy Spirit. Then the pneumatological iconicity of the Church is shown. In the third point, the essential signs constituting the pneumatological credibility of Ecclesia are explained. The holistic presentation of the presence and action of the Holy Spirit in the Church – both in its genesis and in its permanent realisation in history – is the basis for demonstrating its absolute uniqueness, which is possible with the simultaneous participation of ratio and fides. The pneumatological credibility of the Church is closely linked to other kinds of arguments found within the framework of fundamental theology, e.g. scriptural, resurrectionist, agapetological, martyrological, praxeological, sperantist, veritative, or the argument from holiness. In all these arguments, the pneumatological aspect must be made even clearer.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 227-240
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 63.

Tytuł:: The Holy Spirit and the Christian Life in the Neoevangelical Preaching
Duch Święty a życie chrześcijanina w przepowiadaniu neoewangelikalnym
Autorzy:: Krauze, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035202.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Duch Święty
homilia
przepowiadanie protestanckie
teologia neoewangelikalna
Christian life
Holy Spirit
homily
neoevangelical theology
protestant preaching
Opis:: Teologia neoewangelikalna, osadzona w kulturze Stanów Zjednoczonych, jest pewnego rodzaju kompromisem, w świecie protestanckim, pomiędzy myślą fundamentalną a liberalną. Stąd wydaje się najbliższa w swych założeniach teologii Kościoła katolickiego. W związku z tym zasadne jest zbadanie, co mówi o roli Ducha Świętego w kształtowaniu chrześcijańskiego życia. Niniejszy artykuł ukazuje, w oparciu o kaznodziejstwo Billego Grahama, cztery aktywności Ducha Świętego w życiu chrześcijanina, wyróżniane przez teologię neoewangelikalną: poucza o grzechu, daje nowe życie, pomaga wybrać Boga, pozwala zrozumieć Biblię. Każda z nich została opatrzona komentarzem z perspektywy teologii katolickiej.
The neoevangelical theology, embedded in the culture of the United States, is a kind of compromise between fundamental and liberal thought, in the Protestant world. Thus, it seems the closest in its assumptions to the theology of Catholic Church. Therefore, it is reasonable to examine what it says about the role of the Holy Spirit in shaping of a Christian life. This article, based on the preaching of Billy Graham, presents four activities of the Holy Spirit in the Christian life, distinguished by neoevangelical theology: he convicts about sin, he gives a new life, he helps to choose God, he lets people understand the Bible. Every activity was commented from the perspective of Catholic theology.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 12; 65-78
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 64.

Tytuł:: Działanie Ducha Świętego w przekazie słowa Bożego
Autorzy:: Urbanek, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950322.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:: Nowy Testament
Duch Święty
słowo Boże
głoszenie słowa
New Testament
Holy Spirit
word of God
preaching
Opis:: In many places, the New Testament presents the relationship between the Holy Spirit and the Word of God. First, the gift of the Spirit is necessary to discern, take in, and understand the word that God directly communicates to man. Next, the preached word and the awakening and development of faith occur through His power; that is, the Spirit acts not only on the person who preaches the word but on the audience as well. The efficacy of preaching is the result of the activity of the Holy Spirit. Finally, the Word of God written on paper also influences the reader and listener as it breathes the Spirit.
Nowy Testament w wielu miejscach przedstawia związki pomiędzy Duchem Świętym a słowem Bożym. Po pierwsze, dar Ducha konieczny jest do rozpoznania, przyjęcia i zrozumienia słowa przekazywanego bezpośrednio przez Boga człowiekowi. Następnie przepowiadanie słowa oraz wzbudzenie i rozwój wiary dokonuje się Jego mocą, to znaczy Duch oddziałuje nie tylko na głosiciela, lecz także na odbiorców. Skuteczność głoszenia wynika właśnie z działania Ducha Świętego. W końcu, także spisane na kartach Biblii słowo Boże wywiera wpływ na czytelnika i słuchacza, gdyż tchnie Duchem.
Źródło:: Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2018, 71, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:: Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 65.

Tytuł:: Duch jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie (Ef 1,14). Nowotestamentowe metafory Ducha Świętego jako przedsmak pełni zbawienia w życiu przyszłym
“The Spirit is the first installment of our inheritance toward redemption” (Eph 1:14). New Testament metaphors for the Holy Spirit as a foretaste of the fullness of salvation in the life to come
Autorzy:: Ostański, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/607327.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: The Holy Spirit
pneumatology
metaphors
downpayment
first fruits
foretaste
Duch Święty
pneumatologia
metafory
zadatek
pierwocina
przedsmak
Opis:: The aim of this paper is to propose a new distinctive view, different from the traditional one, of the person and work of the Holy Spirit, or speaking more precisely, how St. Paul and the author of the Hebrews understand the gift of the Holy Spirit in Christian life. According to their pneumatology the presence of the Holy Spirit in a baptized person marks the beginning or the first part of salvation that will be completed in the age to come. To spell out their approach they both use the language of metaphors. The first metaphor arrabōn derives from commercial life (2 Cor 1:22; 5:5; Eph 1:14). It stands for the “downpayment” or “earnest” which in trade language means the part of the whole sum of money resulting from the sale-purchase contract, the first installment and the guarantee that the deal will be kept and the total amount of money paid. When Paul calls the Holy Spirit “the first installment”, he means He is like a down payment and a foretaste of eternal happiness and future heritage prepared for the saved. In other words the Spirit is a pledge and a guarantee: what now is paid partially, will be paid completely in eternal life. The second metaphor aparchē (Rom 8:23) originates from the agricultural life. The term “first fruits” pertains to the first grain from the field or to first fruits from the orchard. The Israelites were obliged to offer them to Yahweh. When offering Him a small part of the first produce, they actually gave Him the whole crop. In St. Paul’s view the Holy Spirit is like the first sheaf of grain offered to the Christians, and points out to the future complete harvest of salvation in heaven. The third metaphor of the Holy Spirit – a forerunner of future fullness – is taken from the domestic life. The Spirit is considered by the author of the Hebrews as food which is tasted by the baptized (geuomai; Heb 6:4). In fact, tasting is not yet the exact eating, but consuming a small amount of a dish in order to know what it is like. Christians filled with the Holy Spirit just sample “the powers of the age to come” (Heb 6:5), because He is a foretaste of the eternal banquet in heaven. The three studied metaphors introduce an unexpected perspective of the Holy Spirit. In earthly life He is the first installment or an advance payment of big riches provided for the believers; He is the first fruits indicating the heavenly harvest and the foretaste of an eternal banquet with God. He is also a pledge and a guarantee that what was promised by God to His people, will be granted.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2017, 31; 31-48
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 66.

Tytuł:: Is Jesus Christ A “Symbol” Of God?
Czy Jezus Chrystus jest Symbolem Boga?
Autorzy:: Tsaturyan, Dajad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/496499.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:: Jezus Chrystus;
Duch Święty;
Trójca Święta;
symbol;
chrystologia;
Jesus Christ;
Holy Spirit;
Holy Trinity;
Symbol;
Christology;
Opis:: Jest to polemika z książką amerykańskiego jezuity i teologa ks. Rogera Haighta pt. Jezus Symbol Boga. W swej książce ks. Haight często stosuje terminy: „symbol” i „symboliczny”. Stara się też dowodzić, że dla chrześcijan Wcielone Słowo Boga jest „konkretnym” lub „klasycznym symbolem Boga”. Przyjmując jednak takie twierdzenie, trzeba też przyjąć, że Jezus Chrystus zarówno jest i jednocześnie nie jest Bogiem, ponieważ – według Haighta – „symbol jednocześnie jest i nie jest tym, co symbolizuje”. Stosując język właściwy dla kultury postmodernistycznej, Haight uważa, że wniósł wiele nowego światła w pojęcie chrystologii. W rzeczywistości posunął się za daleko w reinterpretacji istoty i tradycyjnych doktryn o Chrystusie i zbawieniu. Niestety, praca Rogera Haighta może wprowadzić w błąd tych chrześcijan, którzy nie mają silnej wiary w Jezusa Chrystusa. Chrystologia Haighta próbuje zrobić z Syna Bożego zwykłego człowieka, po prostu Jezusa, ale nie Chrystusa, który poprzez swe wcielenie objawił Boga ludziom.
This is a critical review of the book by the American Jesuit theologian Fr. Roger Haight, Jesus Symbol of God. The terms symbol and symbolic are used frequently in Haight’s book, Jesus Symbol of God. For Christians, as Haight states, the Incarnate Logos of God is “a concrete” or “a classic symbol of God”. By accepting Jesus Christ as a concrete symbol of God, it follows that we need also to accept that Jesus Christ both is and is not God, because according to Haight “a symbol both is and is not what it symbolizes”. With language appropriate to postmodern culture, Haight thinks that he has brought a new light to Christology, but actually he goes too far in reinterpreting core and traditional doctrines about Christ and salvation. Unfortunately, Roger Haight’s work creates confusion among those Christians who do not have strong faith in Jesus Christ. He creates confusion even for Christians of strong faith. Haight’s Christology tries to make the Son of God a simple human, just Jesus but never the Christ, who revealed God to humanity through His Incarnation.
Źródło:: Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 4; 33-44
1232-8766
Pojawia się w:: Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 67.

Tytuł:: Duch Święty jako inspiracja twórcza w głoszeniu słowa Bożego a inspiracja artystyczna – podobieństwa i różnice
The Holy Spirit as a Creative Inspiration in Proclaiming the Word of God and an Artistic Inspiration – Similarities and Differences
Autorzy:: Sikora, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571547.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Duch Święty
inspiracja artystyczna
głoszenie słowa Bożego
Holy Spirit
artistic inspiration
proclaiming the word of God
Opis:: Porównując inspirację pneumatologiczną z artystyczną w głoszeniu słowa Bożego, wchodzimy na teren psychologii twórczości. Dotykamy zagadnienia procesu twórczego. Badamy w kaznodziejstwie związki między komponentem „ludzkim” a „boskim”. Na ambonie głosi się słowo Boga, a nie własne i dlatego Duch Święty jawi się jako inspiracja, a zarazem ontologiczna cecha głoszonego Słowa. Posiada moc ożywczą, a także uświęcającą. To inspiracja bardziej altruistyczna, wspólnotowa niż natchnienie artystyczne. Wprawdzie „Duch Święty wieje, kędy chce” (J 3, 8), jednak natchnienie Ducha Świętego – zwłaszcza wymodlone i wyproszone – jest więcej przewidywalne niż artystyczne. Sztuka może być podstępna, zachłanna, a nawet diaboliczna, o faustowskim obliczu. I natchnienie artystyczne może mieć takowe źródła, co oczywiście nie przystoi kaznodziei. Inspiracja artystyczna i inspiracja pneumatologiczna to raczej nie długotrwały stan, lecz szczególne momenty łaski. Jeśli na ambonie kaznodzieja nie potrafi być natchniony, powinien przyjąć i wypełnić rolę dobrego rzemieślnika.
Comparing pneumatological and artistic inspiration in proclaiming the word of God, we enter the area of psychology of creativity. We touch the issues of the creative process. In the preaching, we examine the relationship between the human and divine components. On the pulpit is preached the word of God, not the own, and therefore the Holy Spirit appears as an inspiration and an ontological quality of the proclaimed Word. It has an invigorating and sanctifying power. This inspiration is more altruistic, communal than artistic inspiration. Although „the Holy Spirit blows wherever it wants” (J 3, 8), the inspiration of the Holy Spirit is more predictable than artistic. The art can be tricky, greedy, even diabolical, about a Faustian face. And artistic inspiration can have such sources, which – of course – is not befitting for preacher. Artistic inspiration and pneumatological inspiration is not a long-term condition, but special moments of grace. If the preacher can not be inspired on the pulpit, he should accept and fulfill the role of a good craftsman.
Źródło:: Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 123-133
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 68.

Tytuł:: Głosiciel z Duchem. Rola Ducha Świętego w kaznodziejstwie według Evangelii gaudium
A Preacher with the Spirit. The Role of the Holy Spirit in Preaching according to Evangelii gaudium
Autorzy:: Szewczyk, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571292.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Duch Święty
Evangelii gaudium
głosiciel słowa Bożego
Holy Spirit
a preacher of the word of God
Opis:: Papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium o głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie z 2013 roku podejmuje wiele zagadnień dotyczących roli Ducha Świętego w praktyce kaznodziejskiej. W opracowaniu zostały podjęte zagadnienia dotyczącekwestii pneumatologicznych w przepowiadaniu kaznodziejskim, powołania do słuchania ludzi i głoszenia słowa Bożego, roli Ducha Świętego w przygotowaniu do głoszenia słowa Bożego, duchowości głosiciela słowa Bożego. Wskazane również zostały niebezpieczeństwa zagrażające współczesnym kaznodziejom. Podstawowym źródłem opracowania jest przesłanie Evangelii gaudium, z której powyższe zagadnienie zostały wydobyte i przeanalizowane.
Pope Francis in his apostolic exhortation on preaching the Good News in the contemporary world Evangelii gaudium published in 2013 discusses numerous issues related to the role of the Holy Spirit in the preaching practice. The study includes the topic of pneumatological content in preaching, the call to listen to people and preaching the word of God, the role of the Holy Spirit in preparation for preaching the word of God, spirituality of a preacher of the word of God. Also, it focuses on dangers faced by contemporary preachers. The basic source of the study is the apostolic exhortation Evangelii gaudium which the issues mentioned above have been derived from and analyzed.
Źródło:: Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 57-70
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 69.

Tytuł:: Traditio – Verbum czy actio
Autorzy:: Szczurek, Jan Daniel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/669679.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Divine Revelation
Tradition
deposit of faith
the Holy Spirit
objawienie Boże
Tradycja
depozyt wiary
Duch Święty
Opis:: The complicated notion of tradition in Catholic theology is analyzed from the point of view of the relationship existing between word and deed in the process of transmission of the Divine Revelation. The carried out analyzes lead to the conclusion that Tradition is not a word or deed (verbum aut actio), but it is a word confirmed by the deed (verbum et actio), and the action is explained in words, according to the command of the Savior: “Do this in memory of me” (Lk 22:19).
Skomplikowane pojęcie Tradycji w teologii katolickiej jest analizowane z punktu widzenia relacji istniejącej między słowem i czynem w procesie przekazu objawienia Bożego. Przeprowadzone analizy pozwalają stwierdzić, że Tradycja to nie słowo albo czyn (verbum aut actio), lecz jest to słowo potwierdzane czynem (verbum et actio) i czyn wyjaśniany słowem, zgodnie z poleceniem Zbawiciela: „To czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22, 19).
Źródło:: Analecta Cracoviensia; 2015, 47
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:: Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 70.

Tytuł:: Obecność i działanie Ducha Świętego w Eucharystii a postawy duchowe kapłana i wiernych
Autorzy:: Zarzycki, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2143082.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Holy Spirit
Eucharist
active participation
spiritual discernment
attitudes
Duch Święty
Eucharystia
aktywne uczestnictwo
rozeznanie duchowe
postawy
Opis:: Posoborowa odnowa liturgiczna coraz bardziej podkreśla obecność i działanie Ducha Świętego w Eucharystii i przez to uzupełnia wielowiekowe braki w teologii Eucharystii i w jej celebracji. Artykuł ukazuje najpierw brak wyraźnych odniesień do Ducha Świętego w przedsoborowej liturgii i w encyklice Mediator Dei Piusa XII (1947). Doceniając odnowę liturgiczną, rozpatruje Konstytucję Sacrosanctum Concilium i wskazuje na pneumatologiczne granice owej konstytucji. W zasadniczej części autor dokonuje rozeznania natury działania Ducha Świętego w poszczególnych częściach Eucharystii, podejmując zarazem moralne i duchowe rozeznanie postaw kapłana i wiernych, jakiego domaga się udział w Eucharystii przeżywany w Duchu Świętym.
The post-synodic liturgical renewal increasingly emphasizes the presence and work of the Holy Spirit in the Eucharist and thus supplements the centuries-old deficiencies in the theology of the Eucharist and its celebration. This article first shows the lack of explicit references to the Holy Spirit in the pre-synodic liturgy and in the encyclical Mediator Dei Pius XII (1947). Appreciating liturgical renewal and the Constitution, Sacrosanctum Concilium points to the pneumatological boundaries of the Constitution. In the main part, the author discerns the nature of the Holy Spirit’s work in individual parts of the Eucharist, at the same time undertaking the moral and spiritual discernment of the attitudes of the priest and the faithful, which is required by participation in the Eucharist lived in the Holy Spirit.
Źródło:: Polonia Sacra; 2020, 24, 3; 165-184
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 71.

Tytuł:: Charyzmatyczno-kenotyczny wymiar przynależności do Kościoła
Charismatic and Kenotic Dimension of Belonging to the Church
Autorzy:: Moskałyk, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31340910.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: charyzmat
kenoza
Duch Święty
przynależność do Kościoła
charisma
kenosis
the Holy Spirit
belonging to the Church
Opis:: The entire New Covenant, penetrated by the Spirit, introduces man to the events from the life of Christ. These events are best presented and continued in the Church. He who accepts the gift of membership in the Body of Christ simultaneously accepts membership in the charisma of the Holy Spirit. Thus, one is no longer merely an individual – one finds the strength to exist and act together with others for common good. The true communion in community with others makes one better understand the charisma of one’s belonging to the Church. The entire charismatic reality of the Church empowers her members to bravely follow the apostles. An open relation to the Church makes one see her as imperfect, limited with human fault, i.e. marked with kenotic reality. The perspective of charismatic and kenotic realization of the Church even more strongly reveals the Church’s redemptory mission in the world. Simultaneously it becomes a stimulus for all believers for a truly Christian identification.
Źródło:: Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2009, 1; 33-47
2081-6731
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 72.

Tytuł:: Od bierzmowania w życiu i posłudze pasterskiej Karola Wojtyły do „bierzmowania dziejów” Jana Pawła II
Autorzy:: Dobrzyński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/669655.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Karol Wojtyła, John Paul II, the Holy Spirit, confirmation
Karol Wojtyła, Jan Paweł II, Duch Święty, bierzmowanie
Opis:: The article shows the work of the Holy Spirit in the lives of Christians and in the apostolic mission of the Church. It underlines the role of prayer to the Holy Spirit in Karol Wojtyła’s life as well as his apostolic commitment associated with receiving the sacrament of Confirmation. During his pastoral ministry as the Bishop of Krakow he gave special attention to explain the doctrine of this sacrament; putting out its significance for individuals and parish communities. Cardinal Wojtyła, as the head of Commission for the Lay Apostolate in the Polish Episcopate, proposed some specific reforms in the pastoral programs to increase the significance of Confirmation for the apostolic engagement of young people. He was convinced that different forms of renewal of Confirmation were needed in the pastoral life of the Church. During his visit in Poland in 1979 and 1991, John Paul II proposed a rite of renewal in the historical context, emphasizing the role of the Holy Spirit in contemporary history and the need to be open to his work in ours lives.
Artykuł ukazuje działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijan i w apostolskiej misji Kościoła. Przypomina o roli modlitwy do Ducha Świętego w życiu Karola Wojtyły oraz jego zaangażowanie duszpasterskie związane z udzielaniem sakramentu bierzmowania. Pełniąc posługę biskupa krakowskiego, kładł on nacisk na wyjaśnienie teologii bierzmowania i jego znaczenia w życiu chrześcijanina i wspólnoty Kościoła. Jako przewodniczący Komisji Apostolstwa Świeckich, działającej w ramach Konferencji Episkopatu Polski, zaproponował przeprowadzenie zmian w programie pastoralnym, mających na celu większe podkreślenie znaczenia bierzmowania dla apostolstwa młodych. Podczas papieskich wizyt w Polsce w 1979 i 1991 roku Jan Paweł II dokonał odnowy sakramentu bierzmowania w wymiarze eklezjalnym, narodowym i historycznym, zwracając tym samym uwagę na działanie Ducha Świętego w sercach ludzi i w historii.
Źródło:: Analecta Cracoviensia; 2014, 46
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:: Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 73.

Tytuł:: Tajemnica Pięćdziesiątnicy. Lektura liturgiczna wydarzenia biblijnego
The Mystery of Pentecost: A Liturgical Reading of The Biblical Event
Autorzy:: Jeziorski, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044117.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Pięćdziesiątnica
Zesłanie Ducha Świętego
Duch Święty
Liturgia
Eucharystia
Dar niebieski
Pentecost
Holy Spirit
Liturgy
Eucharist
Heavenly Gift
Opis:: Wydarzenie Pięćdziesiątnicy opisane przez św. Łukasza w Dziejach Apostolskich jest wydarzeniem, które Kościół nieustannie celebruje. Do wyrażenia treści tej tajemnicy w liturgii używa wielu tekstów biblijnych oraz liturgicznych. Ich analiza pozwala odczytać, jak dzisiaj w liturgii Kościół rozumie wydarzenie zesłania Ducha Świętego. Niniejszy artykuł sięga do kilku tekstów mszy wigilii Zesłania Ducha Świętego, aby w ich świetle podjąć liturgiczną lekturę wydarzenia biblijnego opisanego przez św. Łukasza. Janowa perykopa o wodzie żywej (J 7,37-39) zostanie najpierw krótko przeanalizowana pod kątem treści i struktury, po czym odczytana w świetle wersetu allelujatycznego, kolekty oraz antyfony komunijnej. Taka analiza pozwoli uchwycić kilka cech charakterystycznych misterium Pięćdziesiątnicy celebrowanego w aktualnej liturgii Kościoła.
The event of Pentecost, described by Saint Luke in the Acts of the Apostles, is an event constantly celebrated by the Church. In order to express the content of this mystery, the Church uses many biblical and liturgical texts. The analysis of these allows us to understand how the Church comprehends the event of Pentecost as expressed in the current liturgy. This article goes back to several texts of the Pentecost Vigil Mass and tries to construct, in their light, a liturgical reading of the biblical event described by St. Luke. John’s pericope about living water (Jn 7,37-39) is, first, briefly analysed as to its content and structure, and then it is read in the light of the alleluiatic verse, the collect, and the communion antiphon. Such an analysis allows us to capture several characteristics of the mystery of Pentecost celebrated in the current liturgy of the Church.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 215-225
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 74.

Tytuł:: Ojcze nasz Augusta Cieszkowskiego – metody egzegetyczne z parakletyczną tezą
Our Father by August Cieszkowski – exegetic methods with the thesis of the Paraclete
Autorzy:: Kubski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2010822.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Holy Bible
exegesis
history of interpretation
romanticism
August Cieszkowski
Pismo Święte
egzegeza
historia interpretacji
Duch Święty
romantyzm
Opis:: August Cieszkowski był w romantyzmie najbardziej znanym w Europie polskim filozofem. W roku 1838 stworzył szkic traktatu Ojcze nasz, nad którego tekstem pracował ponad 50 lat. Obszerne wydanie dzieła nastąpiło w XX wieku, długo po śmierci autora. Traktat jest komentarzem ciągłym do Modlitwy Pańskiej podporządkowanym założeniom historiozofii. Autor w nawiązaniu do ponad tysiąca wersetów biblijnych stara się udowodnić, że w dziejach ludzkości, po epokach Boga Ojca, Syna nastanie trzecia era – Ducha Świętego, Parakleta, czas królestwa Bożego na ziemi. Dopiero w świetle Parakleta nastąpi „objawienie Objawienia”, jak to określa za teozofem Josephem de Maistre’em. W koncepcji Cieszkowskiego widać podobieństwa do poglądów Friedricha Schellinga, ale także do rozumienia filozofii jako zapowiadanego Parakleta. Takie przekonanie głosił Józef Hoene-Wroński. Cieszkowski uważa, że teksty Pisma Świętego rozwijają swoje znaczenia wraz z rozwojem ludzkości. Deklaruje trzymanie się ówczesnego katolickiego sposobu egzegezy związanego z Tradycją. Gdy w jego lekturze sensy dosłowne nie pasują do przypisanych tradycyjnych znaczeń, wybiera dosłowne rozumienie. Posługuje się egzegezą etymologiczną. Obejmuje nią także polskie przekłady, nawet gdy w źródle nie ma etymologicznego powiązania. W artykule ukazano interpretację daną przez Cieszkowskiego na przykładzie takich wyrazów, jak ὁ ἀρραβών „zadatek” (2 Kor 1,22), τό μυστήριον „tajemnica” (Mt 13,11) czy ἡ κοινωνία „społeczność” (2 Kor 13,13). Cieszkowski odczytuje wyrażenie „zadatek Ducha” jako dowód, że ludzkość otrzyma Go w pełni w trzeciej erze. Dotąd nauczanie Kościoła, formy życia chrześcijańskiego i społecznego były tylko „zadatkiem” wobec pełni panowania Boga jako Parakleta w trzeciej erze. Nawet Jezus Chrystus objawiał to Królestwo „przybliżonym sposobem” jako „tajemnicę”. W trzeciej erze nastanie κοινωνία, „społeczność Ducha Świętego”. Cieszkowski zmieniał XVI-wieczne rozumienie wyrazu „społeczność” z dawnych przekładów. Nadawał mu znaczenie nowożytnego społeczeństwa. Pod wpływem tertulianizmu oryginalnie wnioskował, że zacznie się panowanie Ducha Świętego „Króla Wiekuistego”.
August Cieszkowski was in Romanticism the most well–known Polish philosopher in Europe. In 1838 he created a sketch of the treatise Our Father (Ojcze nasz), over which he worked over fifty years. An extensive edition of the work took place in the twentieth century, long after the author’s death. The treaty is a continuous commentary to the Lord’s Prayer, subject to the assumptions of historiosophy. The author, in reference to more than a thousand biblical verses, tries to prove that in the history of humanity, after the ages of God the Father, The Son, the third age will come – the Holy Spirit, the Paraclete, the time of the Kingdom of God on earth. It is only in the light of the Paraclete that the “revelation of Revelation” will follow, as it is described by the theosophist Joseph de Maistre. In Cieszkowski’s conception, there are simi¬larities to Friedrich Schelling’s views, but also to understanding philosophy as the announced Paraclete. Such belief was preached by Józef Hoene-Wroński. Cieszkowski believes that the texts of the Scriptures develop their meanings along with the development of humanity. He declares adhesion to the then Catholic manner of exegesis connected with Tradition. When in his lecture literal meanings do not match the assigned traditional meanings, he chooses a literal understanding. He uses etymological exegesis. He also includes Polish translations, even when in the source has no etymological connection. The article presents the interpretation given by Cieszkowski on the example of words such as ὁ ἀρραβών “deposit” (2 Cor 1,22), τό μυστήριον “mystery” (Mt 13,11) or ἡ κοινωνία “community” (2 Cor 13,13). Cieszkowski reads the phrase “deposit of the Spirit” as proof that humanity will receive Him fully in the third era. So far, the teaching of the Church, the forms of Christian and social life were only a “pledge” to the full reign of God as a Paraclete in the third era. Even Jesus Christ revealed this Kingdom as an “approximate way” as a “mystery”. In the third era, there will be κοινωνία, “the Holy Spirit community”. Cieszkowski changed the sixteenth century understanding of the word “community” from the old translations. He gave it the importance of modern society. Under the influence of Tertullianism, he originally concluded that the reign of the Holy Spirit “the King of the Eternal” would begin.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 65-85
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 75.

Tytuł:: Rozeznawanie i prawidłowe korzystanie z darów Ducha Świętego przez wspólnoty charyzmatyczne według wybranych dokumentów Kościoła rzymskokatolickiego
Discernment and Proper Use of the Gifts of the Holy Spirit by Charismatic Communities According to Selected Documents of the Roman Catholic Church
Autorzy:: Samiczak, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047903.pdf
Data publikacji:: 2020-12-23
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: charyzmaty
odnowa charyzmatyczna
Duch Święty
Sobór Watykański II
charisms
charismatic renewal
Holy Spirit II
II Vatican Council
Opis:: Od czasu Soboru Watykańskiego II oraz wydarzeń, które dokonały się po nim, jesteśmy świadkami bardzo mocnej obecności Ducha Świętego w Kościele. Momentem przełomowym było „wylanie Ducha Świętego” podczas wspólnej modlitwy Słowem Bożym profesorów i studentów z uniwersytetu w Duquesne w 1967 roku. Od tego momentu, który określany jest jako pierwszy „chrzest w Duchu Świętym”, rozpoczął w Kościele Katolickim proces formowania wspólnot Odnowy. W niniejszym artykule zostanie przeprowadzona analiza różnego rodzaju zjawisk zarówno fizycznych, jak i duchowych związanych z posługą charyzmatyczną. Punktem odniesienia będą dokumenty pastoralne wydane na przestrzeni ostatnich lat przez poszczególne konferencje episkopatów, jak również przez instytucje kościelne zaangażowane w nieustanne monitorowanie ruchów odnowy. Pozwoli to na ukazanie możliwości wypracowanych modeli pastoralnych przez biskupów poszczególnych krajów oraz ich analizę. Punktem wyjścia rozważań będzie ukazanie natury charyzmatów, określenie i przyjęcie poprawnego terminu dla rozumienia pojęcia charyzmatu, a następnie przeanalizowanie zjawisk towarzyszącym modlitwie charyzmatycznej, oraz ich ocena teologiczna. Ostatnim elementem będzie próba wyjaśnienia kontrowersji oraz problemów, jakie występują w trakcie modlitwy charyzmatycznej zarówno w aspekcie teologicznym (duchowym), jak również psychologicznym.
Since the Second Vatican Council and the events that followed, we have witnessed a very strong presence of the Holy Spirit in the Church. The turning point was the "outpouring of the Holy Spirit" during the common prayer with the Word of God of professors and students from the University of Duquesne in 1967. From that moment, which is referred to as the first "Baptism in the Holy Spirit," began the process of forming Renewal communities in the Catholic Church. This article will analyze various kinds of phenomena, both physical and spiritual, related to the charismatic service. The reference will be the pastoral documents issued in recent years by individual episcopal conferences as well as by church institutions committed to continuous monitoring of renewal movements. This will allow to show the possibilities of pastoral models developed by bishops of individual countries and their analysis. The starting point for the considerations will be to show the nature of charisms, define and adopt the correct term for understanding the concept of charism, and then analyze the phenomena accompanying charismatic prayer, and their theological evaluation. The last element will be an attempt to explain the controversy and problems that arise during charismatic prayer, both in theological (spiritual) and psychological aspect.
Źródło:: Studia Oecumenica; 2020, 20; 157-176
1643-2762
Pojawia się w:: Studia Oecumenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 76.

Tytuł:: Miejsce Biblii w życiu Ulricha Zwingliego
A Place of the Bible in the Life of Ulrich Zwingli
Autorzy:: Jaskóła, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/594928.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Biblia
Duch Święty
kazanie
teologia
„szkoła proroctw” (Prophezei)
Bible
Holy Spirit
sermon
theology
“school of prophecy” (Prophezei)
Opis:: The article presents the central place of the Bible in the life of Ulrich Zwingli. The Reformation in Zurich, whose origins were mainly his work, revealed this in several fields: in preaching, theological disputes and the so-called “The school of prophecy” (Prophezei). On each of these fields, the Swiss reformer exhibited the authority of the Bible – incomparable with other authorities. At the same time, he emphasized the role of the Holy Spirit in the interpretation of biblical texts. The truth about the inspiring work of the Holy Spirit and the truth about the sovereignty of God are at the heart of the life and theological heritage of the reformer from Zurich.
Artykuł prezentuje centralne miejsce Biblii w życiu U. Zwingliego. Reformacja w Zurychu, której początki były głównie jego dziełem, ujawniła to na kilku polach: w kaznodziejstwie, prowadzonych dysputach teologicznych i w tzw. „szkole proroctw” (Prophezei). Na każdym z tych pól szwajcarski reformator eksponował autorytet Biblii – nieporównywalny z innymi autorytetami. Równocześnie podkreślał rolę Ducha Świętego w interpretacji tekstów biblijnych. Prawda o inspirującym działaniu Ducha Świętego, jak i prawda o suwerenności Boga leżą u podstaw życia i teologicznego dziedzictwa reformatora z Zurychu.
Źródło:: Studia Oecumenica; 2019, 19; 249-260
1643-2762
Pojawia się w:: Studia Oecumenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 77.

Tytuł:: Synoptyczne ujęcie roli Ducha Świętego w poczęciu Jezusa przez Maryję (Mt 1,18.20; Łk 1,35)
A Synoptic Approach to the Role of the Holy Spirit in the Conception of Jesus through Mary (Matt 1:18.25; Luke 1:35)
Autorzy:: Witkowski, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595545.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Duch Święty
Najwyższy
zstępować
ocieniać
Syn Boży
Holy Spirit
the Most High
descend
shade
Son of God
Opis:: The article is based on the analysis of three verses (Matt 1:18.20; Luke 1:35), which deal with the role of the Holy Spirit in the conception of Jesus through Mary. Matthew uses the formulation “by the Holy Spirit” twice. Luke, in this context, uses a parallel indicating that the Holy Spirit is the power of the Most High that is God. The Holy Spirit is in these texts a separate Person having a relationship with the Father and acting on his behalf. Therefore the conceived Child will be Holy and called God’s Son from the moment of conception. In this way, the version of the text by Matthew receives a fuller understanding when read from the perspective of Luke.
Artykuł opiera się na analizie trzech wersetów (Mt 1,18.20; Łk 1,35), które traktują o roli Ducha Świętego w poczęciu Jezusa przez Maryję. Mateusz dwukrotnie posługuje się formułą „z Ducha Świętego”, natomiast Łukasz stosuje w tym kontekście paralelę wskazującą, że Duch Święty jest mocą Najwyższego, czyli Boga. Duch Święty jest w tych tekstach odrębną Osobą, mającą więź z Ojcem i działającą w Jego imieniu. Dlatego poczęte Dziecko będzie Święte i nazwane od samego poczęcia Synem Bożym. W ten sposób tekst Mateuszowy otrzymuje pełniejsze zrozumienie, gdy jest odczytany w perspektywie Łukaszowej.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 15-25
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 78.

Tytuł:: Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część II: Średniowiecze)
Laying on Hands in the Liturgy of Ordination in the First Millennium (Part Two: Middle Ages)
Autorzy:: Bartocha, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035062.pdf
Data publikacji:: 2020-08-31
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: nałożenie rąk
święcenia
Duch Święty
biskup
prezbiter
diakon
laying on hands
ordination
Holy Spirit
bishop
presbyter
deacon
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Sięgnięcie do historii liturgii święceń pozwala udzielić odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób doszło w średniowieczu do marginalizacji i przysłonięcia gestu nałożenia rąk nowymi elementami pochodzącymi z różnych liturgii zachodnich, takimi jak namaszczenie, przekazanie szat czy uroczyste wręczenie insygniów. Autor artykułu sięga do źródeł liturgicznych (sakramentarze i Ordines Romani) i w oparciu o nie śledzi zachodzące zmiany w strukturze liturgii święceń. W liturgii rzymskiej aż do X wieku, czyli do przyjęcia przez Rzym powstałego w Moguncji w roku 950 „Pontyfikału rzymsko-germańskiego” gest nałożenia rąk i modlitwa święceń stanowiły swoisty rdzeń całej celebracji święceń. Także analiza Ordines Romani potwierdza praktykę stosowania tego liturgicznego gestu. Jednak już rzadko mówi się tam o nałożeniu rąk w sposób wyraźny. Brak wzmianki na ten temat świadczy o osłabieniu wymowy eklezjologicznej gestu nałożenia rąk.
The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of laying on hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. Referring to the history of the liturgy of ordination allows us to answer the question of how, in the Middle Ages, the gesture of placing hands was marginalized and obscured with new elements coming from different Western liturgies, such as anointing, handing over of robes or the ceremonial handing in of the insignia. The author uses liturgical sources (sacramentaries and Ordines Romani) and on their basis he follows the transformations in the structure of the liturgy of ordination. In the Roman liturgy until the 10th century, i.e. until the acceptance by Rome of the “Roman-Germanic Pontificate,” created in Mainz in 950, the gesture of laying on hands and the prayer of ordination constituted a specific core of the whole celebration of ordination. The analysis of the Ordines Romani also confirms the practice of using this liturgical gesture. However, here it is rarely mentioned explicitly. The absence of reference to this is indicative of the weakening of the ecclesiological meaning of the gesture of laying on of hands.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 5-24
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 79.

Tytuł:: Maryja jako ikona sakramentalnego stylu życia w Duchu Świętym
Mary as an icon of a sacramental lifestyle in the Holy Spirit
Autorzy:: Pastorczyk, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/553940.pdf
Data publikacji:: 2019-12-15
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: Maryja
ikona
życie organiczne
życie sakramentalne
Duch Święty
Mary
icon
organic life
sacramental life
the Holy Spirit
Opis:: Celem niniejszego artykułu jest ukazanie Maryi jako ikony sakramentalnego stylu życia w Duchu Świętym. Ikoniczność życia Maryi polega przede wszystkim na manifestacji nie swojego, lecz otrzymanego w dniu Zwiastowania, nowego życia – Jezusa Chrystusa. Maryja nie naucza doktryny, nie opisuje Boga, nie tworzy o Nim abstrakcyjnych pojęć, lecz pozwala doświadczyć Jego realnej obecności. Od samego początku, również wspólnota Kościoła uczestniczy w ikonicznym stylu życia Maryi, ukazując światu przyjętą nowość. Tego sakramentalnego stylu życia chrześcijanie ani nie pożyczyli, ani nie skopiowali od nikogo. To jest coś na wskroś oryginalnego, coś, czego świat im nie może dać, ale za to oni mogą dać to światu.
The purpose of this article is to show Mary as an icon of the sacramental lifestyle in the Holy Spirit. The iconic character of Mary’s life consists above all in the manifestation, not her own, but received on the day of the Annunciation, the new life – Jesus Christ. Mary does not teach the doctrine, does not describe God, does not create abstract concepts about Him, but allows us to experience His real presence. From the very beginning, the Church also participates in the iconic style of Mary’s life, showing the accepted novelty to the world. Christians have neither borrowed nor copied this sacramental lifestyle from anyone. This is something completely original, something that the world cannot give them, but they can give it to the world.
Źródło:: Sympozjum; 2019, 2(37); 197-213
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 80.

Tytuł:: Duch Święty jako żywioły natury w symbolicznych interpretacjach Starego Testamentu w tradycji łacińskiej
The Holy Spirit as Elements of Nature in Symbolic Interpretations of the Old Testament in the Latin Tradition
Autorzy:: Bardski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044104.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Pismo Święte
Duch Święty
symbol
alegoria
wiatr
woda
ogień
Holy Bible
Holy Spirit
allegory
wind
water
fire
Opis:: Artykuł stanowi owoc badań nad patrystyczną i średniowieczną symboliką Ducha Świętego, na podstawie tekstów Starego Testamentu, wyrażoną przy pomocy obrazów sił natury, takich jak wiatr, woda i ogień. Zostały przedstawione i omówione najważniejsze interpretacje należące do tradycji Kościoła łacińskiego.
The article is the fruit of research on the patristic and medieval symbolism of the Holy Spirit, based on the texts of the Old Testament, as expressed through the help of images of elements of nature, such as wind, water and fire. The most important of such interpretations belonging to the traditions of the Latin Church are presented and discussed.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 185-199
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 81.

Tytuł:: Możliwość Objawienia Bożego według Petera Knauera
The Possibility of Revelation of God by Peter Knauer
Autorzy:: Słocińska, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1601809.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Peter Knauer
objawienie Boże
Trójca Święta
wcielenie
Duch Święty
wiara
Revelation
The Trinity
Incarnation
Holy Spirit
faith
Opis:: Według niemieckiego teologa Petera Knauera szczególne Boże objawienie i wspólnota człowieka z Bogiem są możliwe, lecz nie oczywiste. Objawienie Boże przekazywane jest w orędziu chrześcijańskim, które chce być rozumiane jako Słowo Boże, skierowane przez Boga do człowieka. Objawienie Boże w najgłębszym sensie polega na przyjęciu człowieka do wewnątrz Boskiej miłości i jako takie możliwe jest jedynie w trynitarno-inkarnacyjno-pneumatologicznym rozumieniu Boga. Miłość Boża nie ma miary w niczym stworzonym i nie może zostać odczytana ze świata samym tylko rozumem. Objawienie Boże wymaga wiary jako rodzącej się ze słuchania Słowa postawy zaufania działającemu Bogu.
According to Peter Knauer, special Revelation of God and a community of man with God is possible, although not obvious. Christian message wants to be comprehended as Word of God, wherein God is approaching man with His message of love. Acceptance of man into love of God is the essence of His Revelation. This concept of divine Revelation is possible only with trinitarian-incarnational-pneumatological comprehension of God and cannot be understood just and only in an intellectual way. Therefore, we need faith.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2017, 11, 1; 207-221
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 82.

Tytuł:: Kościół z Ducha Świętego. Pneumatologiczne podstawy jedności w różnorodności
The Church From the Holy Spirit. Pneumatological Foundations of Unity in Diversity
Autorzy:: Guzowski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040614.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Duch Święty
Kościół
charyzmaty
urzędy
jedność
świętość
komunia
instytucja
Holy Spirit
Church
charismata
ministries
unity
holiness
communion
institution
Opis:: Autor artykułu przedstawił jeden z głównych tematów eklezjologii pneumatologicznej: pneumatologiczne podstawy jedności Kościoła w różnorodności. Duch Święty jest tu ukazany nie tylko jako twórca jedności, ale także jako podmiot komunii Kościoła. To „odgórne” spojrzenie na genezę Kościoła i jego strukturę pozwala odrzucić wszelkie nieuzasadnione przeciwstawianie elementu charyzmatycznego instytucjonalnemu. Jedność w Kościele, której źródłem jest Duch Święty, jest dla grzesznych członków Kościoła nie tylko faktem, ale i zadaniem. Autor artykułu zwraca uwagę na niebezpieczeństwo pomieszania wniosków natury socjologicznej i teologicznej.
The author of the article presents one of the main subjects of pneumatological ecclesiology: pneumatological foundations of the Church's unity in diversity. The Holy Spirit is shown here not only as the creator of unity, but also as the subject of the Church' communion. This “top-down” look at the origin of the Church and its structure allows rejecting all unjustified juxtaposition of the charismatic element and the institutional one. Unity in the Church, whose source is the Holy Spirit, for sinful members of the Church is not only a fact, but also a task. The author of the article emphasizes that there is a threat of mistaking conclusions of the sociological nature for ones of the theological nature.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 69-89
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 83.

Tytuł:: Prawość apostoła w świetle Rz 9,1-5
The Righteousness of the Apostle in the Light of Rom 9,1-5
Autorzy:: Żywica, Zdzisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035385.pdf
Data publikacji:: 2018-03-30
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: prawość
autorytet
nieomylność
sumienie
świadek
Chrystus
Duch Święty
Kościół
probity
authority
infallibility
conscience
witness
Christ
Holy Spirit
Church
Opis:: The author shows how Paul creates the image of the righteous Apostlereferring to arguments and witnesses in order to authenticate the self-portraitfound in Rom 9,1-5 as well as the credibility of the arguments submitted;this is so also in section Rom 9,6–11,36. Paul carefully planned the rhetoricalstrategy and strengthened the arguments competently, as well as theauthority and credibility of the witnesses cited. In the adopted rhetoric andtheological strategy, he refers three times to the biblical legal tradition of theneed to appoint two or three witnesses. He thus built the triple sequence ofthe next three testimonies: 1. “I say the truth in Christ”; 2. “I’m not lying;3. “My conscience in the Holy Spirit testifies to my conscience.” Then he presented three witnesses with the highest authority and credibility: 1. Godin Christ; 2. The conscience of the Apostle; 3. The Holy Spirit. Throughoutthe section, the quoted texts are cited from three great biblical traditions:1. legal; 2. prophetic; 3. sapiential. Therefore, the Apostle consistently presented the maximum number of witnesses (three), additionally multipliedby three autonomous circles.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2017, 87, 3; 5-23
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 84.

Tytuł:: Kobieta posłuszna Duchowi Świętemu – św. Aniela Merici
A Woman Obedient to the Holy Spirit – Saint Angela Merici
Autorzy:: Klich, Anna Emanuela
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571439.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: św. Aniela Merici
Duch Święty
charyzmat
mądrość
proroctwo
dziewictwo
Saint Angela Merici
Holy Spirit
charisms
wisdom
prophecy
virginity
Opis:: Celem tego artykułu było zbadanie, jak św. Aniela była posłuszna Duchowi Świętemu w swoim życiu? Analizy świadectw jej życia oraz jej pism pokazały, że była prowadzona przez Ducha Świętego od wczesnego dzieciństwa i młodości. Podczas trudnych doświadczeń, jak śmierć rodziców i siostry, była otwarta na miłość do Boga i chciała należeć do Niego. Bóg prowadził ją i uczynił wrażliwą na Jego obecność w niej samej, w innych ludziach, w wydarzeniach. Aniela kochała słowo Boże, była kobietą modlitwy i ascezy. Była otwarta na dary i charyzmaty Ducha Świętego, szczególnie została obdarowana mądrością, proroctwem i oblubieńczą więzią z Chrystusem. Wszystkie te dary były jej dane dla dobra Kościoła, w sposób szczególny dla urszulańskiej wspólny gromadzącej się wokół niej. Święta Aniela stała się proroczym znakiem dla całego Kościoła.
The puropse of this article was to investigate how Saint Angela was obedient to the Holy Spirit in her life? An analysis of the witnesses in her life and of her writings showed that the Holy Spirit was leading Saint Angela Merici from her early childhood and youth. During difficult experiences, like the death of her parents and sister, she was open to the love of God and wanted to belong to Him. God lead her and she became sensitive to the presence of Him in herself, in other people and in everyday events. She loved the word of God, was deeply involved in prayer and lived an ascetic life. She was open to the gifts and charisms of the Holy Spirit and she was especially gifted with wisdom, the gift of prophecy and holy virginity. All of these gifts were given to her for the good of the Church and especially for the Ursuline community that gathered around her. She became a prophetic sign for the whole Church. She was a Bride of the Son of God and she showed that the Church is also a Bride of Jesus Christ.
Źródło:: Polonia Sacra; 2018, 22, 4(53); 187-204
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 85.

Tytuł:: Profesja zakonna jako sakramentalium w kontekście liturgii Kościoła
Autorzy:: Sielepin, Adelajda
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950111.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:: Profession of the religious
vows
baptism
Eucharist
Holy Spirit
sacraments
Profesja zakonna
śluby
chrzest
Eucharystia
Duch Święty
sakramenty
Opis:: In the article the profession of the religious has been presented according to the mutual relationship between sacramentals and sacraments. The study based on the euchologies of the new ritual and of the proper Mass orders proves the clear reference of the profession to baptism, Eucharist and indirectly to confirmation. It has been also emphasized that sacraments and sacramentals are mutually conditioned. They allow Christians for constant and creative connection with God and confirm complementarity of the principles ex opere operato and ex opere operantis in liturgy. This is Spirit the Paraclete, who enables to participate in the mystery of the bridal engagement with Christ in mature and fruitful way. Conscious commitment to the Holy Spirit, who should be associated with the sacrament of confirmation and with each epiclesis, helps to experience the act of profession and the results of it in the eschatological dimension. The profession of the religious, which belongs to the constitutive sacramentals, has an essential impact into the shaping and development of the participatio actuosa of the consecrated persons in the liturgical life of the Church.
W artykule profesja zakonna została zaprezentowana w kluczu wzajemnej relacji między sakramentaliami i sakramentami. W opracowaniu opartym na euchologiach nowego rytuału i oraz mszy obrzędowych wykazano wyraźne odniesienie profesji zakonnej do chrztu, Eucharystii oraz pośrednio do bierzmowania. Dowiedziono też, że sakramentalia i sakramenty wzajemnie się warunkują i pozwalają chrześcijaninowi na stałą i twórczą łączność z Bogiem, potwierdzając komplementarność zasad ex opere operato i ex opere operantis w liturgii. Dojrzałe i owocne uczestnictwo w misterium zaślubin z Chrystusem zapewnia Duch Paraklet. Świadoma uległość Duchowi Świętemu, którego należy kojarzyć z sakramentem bierzmowania i z każdą epiklezą, pomaga przeżywać profesję i wynikający z niej stan w wymiarze eschatologicznym. Profesja zakonna, która należy do grupy sakramentaliów konstytutywnych, w istotny sposób wpływa na kształtowanie i rozwój participatio actuosa osób konsekrowanych w życiu liturgicznym Kościoła.
Źródło:: Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2016, 69, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:: Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 86.

Tytuł:: I frutti dello Spirito Santo - il commento di san Tommaso dAquino ai Gal 5,22ss
Owoce Ducha Świętego - komentarz św. Tomasz z Akwinu do Gal 5,22ss
The fruits of the Holy Spirit - the Commentary of saint Thomas Aquinas on the Gal 5,22ss
Autorzy:: Dąbrowski, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1375655.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Holy Spirit
vices
virtues
fruits
gifts
Law
Christian life
Duch Święty
wady
cnoty
owoce
dary
Prawo
życie chrześcijańskie
Opis:: In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of saint Paul’s texts regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents three points: 1 – The vices (Gal 5,19-21); 2 – The fruits of the Holy Spirit (Gal 5,22-23a); 3 – Against such there is no Law (Gal 5,23b; whit the interpretation of Gal 5,24-25). All this permits to the author to conclude that the doctrine of the fruits of the Holy Spirit presented by Saint Thomas in this Commentary is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith, morality and spirituality of the Church.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2015, 29; 55-89
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 87.

Tytuł:: Ku wspólnej wizji Kościoła – nowy dokument Komisji „Wiara i Ustrój”
The Church: Towards a Common Vision: The New Document of the Commission “Faith and Order”
Autorzy:: Jaskóła, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040516.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Chrystus
Duch Święty
Kościół
świat
dialog ekumeniczny
jedność
relacja
Christ
Holy Spirit
Church
world
ecumenical dialogue
unity
relation
Opis:: Artykuł prezentuje nowy dokument wypracowany w Komisji „Wiara i Ustrój” Światowej Rady Kościołów The Church: Towards a Common Vision, który w języku polskim opublikowano pt. Ku wspólnej wizji Kościoła. Dokument ma wysoką rangę ekumenicznego uzgodnienia. W punkcie pierwszym wspomniane zostają omawia opracowania poprzedzające dokument, punkt drugi wprowadza w jego strukturę, natomiast w punkcie trzecim analizie poddano wybrane istotne treści uzgodnienia. Skoncentrowano się na trynitarnym charakterze Kościoła i jego jedności, jedności Kościoła jako daru Trójjedynego Boga i zadaniu dla chrześcijan, Kościele jako sakramencie zbawienia, trosce Kościoła o los stworzenia, społeczno-politycznych aspektach zaangażowania Kościoła w świecie, szeroko rozumianym stosunku Kościoła do świata, zagadnieniu ciągłości i zmiany w Kościele oraz na procesie pojednania posługiwań. Ostatnia część zawiera próbę krótkiej oceny.
The article presents the new document of the Commission “Faith and Order” of the World Council of Churches, which was released under the title The Church: Towards a Common Vision. The document is declared to be an ecumenical agreement of high importance. In the first chapter works have been displayed which preceded the document, the second point highlights its structure and the last one scrutinizes its important contents. Author focuses on the trinity nature of Church and its unity, on the unity of Christians which has been considered both as a gift of the Triune God and a task for Christians, on the teaching on Church as the sacrament of salvation, on the Church’s concern for creation, on the social and political aspects of Church’s involvement in the world, on the broad Church’s relation toward the world, on the issue on continuity and change of the Church and finally, on the process of ministry reconciliation. A short assessment of the document is provided as a conclusion.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 7; 39-57
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 88.

Tytuł:: Jezusowe głoszenie Słowa według trzeciego ewangelisty (Łk 4,18n.)
Autorzy:: Mielcarek, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1623875.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Ewangelia wg św. Łukasza
Łk 4
18
Księga Izajasza
Iz 58
6
Iz 61
1
Duch święty
pneumatologia
Opis:: The article portrays some exegetical and theological features of the text composed by Luke of two short quotations from lsaiah (58,6; 61,1a) Luke shaped it in order to show the figure of Jesus as anointed by the Holy Spirit God's Messenger whose mission is along those of ancient prophets. According to the author of the third gospel the prophecy of ls 61,1f is related to the event of baptism (see Lk 3,21-22), where Jesus was solemnly enthroned in his office ofmessianic messenger. By using the Old Testament promise Luke showed his will of highlighting a prophetic feature of Jesus' life with a strong accent on pneumatology. The character of Jesus' mission is not just spoken words. Jesus' proclamation of salvation works always on two complementary levels: words and deeds (see Ac 10,38). In the same way the third evangelist shows the Gospel spreading out in times o f church activity and in both cases a very important feature of proclamation is an assistanceofthe Holy Spirit (see Lk 4,18f; 5,17; 6,19; 8,46).
Źródło:: Verbum Vitae; 2005, 7; 119-138
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 89.

Tytuł:: Trinity and Church in the Light of Vatican IIs Constitution Lumen Gentium
Trójca i Kościół W świetle konstytucji Lumen Gentium Soboru Watykańskiego II
Autorzy:: Siwecki, Leon
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040621.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Trójca Święta
Ojciec
Syn
Duch Święty
Kościół
eklezjologia
Vaticanum II
Lumen Gentium
Trinity
Father
Son
Holy Spirit
Church
ecclesiology
Opis:: Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium przyczyniła się do pogłębienia analizy trynitarnego charakteru Kościoła. Relacja owa dotyka nie tylko natury początku Kościoła, ale odnosi się również do jego permanentnej struktury, zgodnie z twierdzeniem patrystycznym Ecclesia de Trinitate. Jego struktura jest de unitate Patris et Filii et Spiritus Sancti plebs adunata (LG 4). Ecclesia de Trinitate wskazuje nie tylko na fakt, że Kościół rodzi się z tajemnicy trynitarnej Boga, lecz także przypomina, że jego natura jest przeniknięta Trójcą. Życie oraz posłannictwo Kościoła można ująć, w sposób analogiczny, w perspektywie życia wewnątrztrynitarnego. Tym samym Kościół stanowi owoc Boskiego planu zbawienia. Bierze początek z odwiecznej i szczodrobliwej miłości Ojca (LG 2). Owa miłość objawiła się i zrealizowała poprzez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie Syna (LG 3) oraz poprzez nieustanną i ożywiającą obecność Ducha Świętego (LG 4). Należy jednak rozważnie wyrażać owe istotne relacje, unikając „nieuzasadnionych” i wymuszonych odniesień struktury Kościoła do natury Boga Trójjedynego. Warto bowiem pamiętać, jak przypomniał Kard. Ratzinger (OR 8.11.2000), o ostrożności wobec rozprzestrzeniającej się tendencji, która bezpośrednio transponuje tajemnicę trynitarną na strukturę Kościoła.
The whole itinerary of the Vatican II's dogmatic constitution Lumen Gentium on the Church is permeated with a trinitarian outlook. The Church has her origin in the Father's eternal plan of salvation. She not only is the result of his paternal love but also finds in the beatific communion with the Father her destiny and goal (LG 2). The universal project of Father's salvation is realized by the Son who enjoys unconditional primacy within that plan (LG 3). Originating in the mystery of Father's eternal plan of love and born of the paschal mystery of Jesus Christ's death and resurrection, the Church cannot live without the life given to her by the mission of the Holy Spirit. Therefore, the Church, whose origin is in the Father's love which comes into effect through the paschal mystery of the Son, is vivified and renewed by the Spirit (LG 4). The Church is thus the work of the Trinity. This is the fundamental understanding of the Church in Lumen Gentium. The Church of Vatican II is the “Ecclesia de Trinitate”. The Church is “a people made one with the unity of the Father, the Son and the Holy Spirit”.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 153-173
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 90.

Tytuł:: God as a source of the power of blessing. The biblical bases and meaning in priesthood’s ministry
Bóg jako źródło mocy błogosławieństwa. Biblijne podstawy i znaczenie w posłudze kapłańskiej
Autorzy:: Mielnik, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950634.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Bóg
Jezus
Duch Święty
błogosławieństwo
błogosławić
sakramenty
kapłaństwo
kapłan
god
jesus
holy spirit
blessing
to bless
sacraments
priesthood
priest
Opis:: The Latin term benedicere means “to speak about someone good, to praise, to thank, to wish somebody’s well, to greet, to call upon the kindness of man and God”. The blessing is related to the gifts of God which He gives to a human. The Creator in Adam and Eve delivers His blessing to all human mankind. It is a blessing of life and fertility. A man can give this God’s grace to his descendants. It is seen in the history of Israel where the blessing received by Abraham moves to his descendants. Transmitting the God’s blessing starts to be a priestly ministry from the Aaron’s and his sons becoming as Old Covenant’s priests. Jesus Christ is the One and Only Priest who in perfection realises and passes the blessing. We see it in His teaching and mission. He includes the Apostles in this mission and they continue His work and passing the ministry to successors. God’s blessing is being passed in sacraments, especially in Eucharist and Sacrament of Penance and Reconciliation. Blessing as a priestly ministry can be seen during all liturgical year when the priest blesses people and different things and subjects. A priest is a “blessing man” who as a „second Christ” becomes a bridge for human to come to God and by his service brings God to a man.
Łaciński termin benedicere oznacza „mówić o kimś dobrze, życzyć dobra, przyzywać łaskawości człowieka i Boga”. Błogosławieństwo odnosi się również do darów Boga, jakie daje On człowiekowi. Stwórca w Adamie i Ewie udziela błogosławieństwa całemu rodzajowi ludzkiemu. Jest to błogosławieństwo życia i płodności. Tę Bożą łaskę człowiek może przekazywać swoim potomkom. Widać to w dziejach Izraela, gdzie błogosławieństwo, które otrzymuje Abraham przechodzi na jego potomków. Od wyboru Aarona i jego synów na kapłanów Starego Przymierza, przekazywanie Bożego błogosławieństwa staje się funkcją kapłańską. Jedynym kapłanem jest Jezus Chrystus, który w sposób doskonały urzeczywistnia i przekazuje błogosławieństwo. Widać to w jego nauczaniu i misji. W tę misję włącza apostołów, którzy kontynuują Jego dzieło i przekazują posługiwanie swoim następcą. Boże błogosławieństwo przekazywane jest w sakramentach, szczególnie w Eucharystii oraz sakramencie pokuty i pojednania. Funkcję kapłańską, jaką jest błogosławienie, widać w trakcie całego roku liturgicznego, kiedy kapłan błogosławi ludzi i różne przedmioty. Kapłan to człowiek błogosławiący, który jako „drugi Chrystus” staje się pomostem dla człowieka w dotarciu do Boga i jednocześnie swoją posługą przybliża Boga człowiekowi.
Źródło:: Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 3
1644-8855
Pojawia się w:: Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 91.

Tytuł:: Nowe życie i duchowość chrzcielna
New Life and Baptismal Spirituality
Autorzy:: Suwiński, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/558707.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: duchowość chrzcielna
nowe życie
Duch Święty
owoce chrztu
przebóstwienie
baptismal spirituality
new life
Holy Spirit
fruits of baptism
deification
Opis:: Teologia duchowości kształtowała się przez wieki i często jest nazywana teologiczną refleksją nad dążeniem chrześcijanina do rozwoju ku pełni życia ludzkiego oraz osobowego spotkania z Bogiem. Chrzest św. jest fundamentem w budowaniu tej osobowej relacji z Bogiem. Sama duchowość zaś nie należy do rzeczywistości prostych, lecz składa się z różnych czynników podmiotowo-przedmiotowych, na których łaska chrztu się rozwija. Dzięki tej łasce ochrzczony jest włączony w tajemnicę Chrystusa, która jest tajemnicą zbawienia. A zatem duchowość chrzcielna, która wprowadza chrześcijanina w nowe życie w Chrystusie, wynika też ze źródła, jakim jest sam Chrystus. Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie w następujących punktach: 1.Katechizmowe ujęcie chrztu; 2.Ku nowemu życiu; 3.Otwartość na przebóstwienie człowieka; 4.Duchowość chrzcielna; 5.Chrzest darem dla Kościoła.
Spiritual theology has been shaped for centuries and is frequently called the theological reflection upon the pursuit of a Christian towards the development of the plenitude of life and personal meeting with God. Baptism lays the foundations for building this personal relation with God. Spirituality itself is not a simple reality; instead, it consists of various subject- and- object factors which form the basis for the development of baptismal graces. Thanks to these graces, the baptized person is integrated into the mystery of Jesus, which is the mystery of salvation. Thus, baptismal spirituality which introduces a Christian into the new life in Christ, also results from the source, which is Christ Himself. The article discusses the issue according to the following points: 1. Baptism from the perspective of the catechism; 2. Towards the new life; 3. Openness to the deification of the human; 4. Baptismal spirituality; 5. Baptism as a gift for the Church.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2016, 39; 69-79
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 92.

Tytuł:: Pneumatological Ecclesiology and Its Relationship with Permanent Ecclesiogenesis. Selected Aspects
Pneumatologiczna eklezjologia i jej związek z permanentną eklezjogenezą. Wybrane aspekty
Autorzy:: Dziewulski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1375511.pdf
Data publikacji:: 2021-04-19
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Church
genesis
Christ
Holy Spirit
personalism
renewal
cclesiology
charisms
communio
Kościół
geneza
Chrystus
Duch Święty
personalizm
odnowa
eklezjologia
charyzmaty
Opis:: The Christological-pneumatological character of post-conciliar ecclesiology, which appreciates the personal-communal (relational), as well as historico-redemptive and eschatological character of the Church, and restores institutional-social dimension of the Church to its proper place in ecclesiology, opens the possibility of extending the traditional approach to the establishment of the Church as a historico-redemptive set of Christ’s actions. Deepened theological reflection on the pneumatological-personal (communio) character of the Church allows us to speak of its permanent personal-pneumahagic process of constant birth in the baptized ones and in the community of faith. Constant presence and influence of the Spirit in the community of the Church and its activities include its offices, evangelizing mission and means of sanctification, but also various gifts (charisms) of the Holy Spirit, as well as development or renewal of the faith life of individual Christians and the community. Aspects of permanent ecclesiogenesis can vary in intensity and form, but they all derive from the influence of the Spirit sent by Christ to His disciples, and are based on the personal, communal, event-oriented (historical) and processual character of faith as communio with Christ and brothers. The forms of permanent ecclesiogenesis can be seen in eschatological Church-directing tension dynamism between ‘already’ and ‘not yet’ of the Kingdom of God, in event-donative nature of faith as a communion with Jesus and its processual character, in life-giving character and fruitfulness of faith, in generating new ecclesial realities, clearly beyond human possibilities, in moving towards the missionary future, theological openness, and universality of the Church.
Chrystologiczno-pneumatologiczny charakter posoborowej eklezjologii, dowartościowujący osobowo- wspólnotowy (relacyjny) i historiozbawczo-eschatologiczny charakter Kościoła oraz przywracający właściwe miejsce w eklezjologii instytucjonalno-społecznościowemu wymiarowi Kościoła otwiera możliwość poszerzenia tradycyjnego ujęcia ustanowienia Kościoła jako historiozbawczego zespołu działań Chrystusa. Pogłębiona refleksja teologiczna nad pneumatologiczno-osobowym (communio) charakterem Kościoła pozwala mówić o jego permanentnym personalno-pneumahagijnym procesie nieustannego rodzenia się w osobie ochrzczonego i we wspólnocie wiary. Stała obecność i oddziaływanie Ducha we wspólnocie Kościoła i jej działaniach obejmuje urzędy, posłannictwo ewangelizacyjne i środki uświęcenia, ale także różnorakie dary (charyzmaty) Ducha Świętego i rozwój bądź odnowę życia wiary pojedynczych chrześcijan i wspólnoty. Aspekty permanentnej eklezjogenezy mogą mieć różny stopień intensywności i formy, wszystkie one są jednak pochodną oddziaływania Ducha posłanego uczniom przez Chrystusa i bazują na osobowym, komunijnym, wydarzeniowym (historycznym) i procesualnym charakterze wiary jako communio z Chrystusem i braćmi. Postacie permanentnej eklezjogenezy można widzieć w eschatologicznym, ukierunkowującym Kościół dynamizmie napięcia między „już” a „jeszcze nie” królestwa Bożego, w wydarzeniowo-donatywnym charakterze wiary jako przeżywanej wspólnoty z Jezusem i jej procesualnym charakterze, w sposobie nadawania życiodajnego charakteru i owocności wierze, w generowaniu nowych rzeczywistości eklezjalnych, wyraźnie przekraczających ludzkie możliwości, w ukierunkowaniu ku przyszłości misyjnej i teologicznej otwartości i uniwersalności Kościoła.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2020, 37; 53-75
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 93.

Tytuł:: Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część i: Starożytność chrześcijańska)
Imposition of Hands in the Liturgy of Holy Orders in the First Millennium (Part One: Christian Antiquity)
Autorzy:: Bartocha, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035181.pdf
Data publikacji:: 2020-02-06
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: nałożenie rąk
święcenia
Duch Święty
biskup
prezbiter
diakon
imposition (laying on) of hands
ordination
Holy Spirit
bishop
presbyter
deacon
Opis:: Nałożenie rąk należy, obok modlitwy święceń, do istoty obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów. Gest ten występuje w ścisłej korelacji z następującą po nim modlitwą święceń. Modlitwa błogosławieństwa i prośby określa jego znaczenie. Posoborowa reforma liturgiczna obrzędów święceń na nowo wyakcentowała obrzęd nałożenia rąk, przywracając mu w ten sposób pierwotne znaczenie. Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Gest nałożenia rąk ma korzenie biblijne. W Nowym Testamencie nałożenie rąk na kandydata oznaczało przekazanie mu charyzmatu właściwego dla danego urzędu. W schemacie obrzędowym zawartym w Tradycji apostolskiej gestu nałożenia rąk używa się do powierzenia urzędu biskupa, prezbitera i diakona. Odgrywa on centralną rolę w dynamice celebracji święceń.
Imposition of hands belongs to the essence of the ordination rites of bishops, presbyters and deacons, beside the ordination prayer itself. This gesture occurs in close correlation with the ordination prayer which follows it. The prayer of blessing and petition determines its meaning. The post-conciliar liturgical reform of the rites of ordination emphasized the rite of imposition of hands, thus restoring its original meaning. The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of imposition of hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. The gesture of imposition of hands has biblical roots. In the New Testament, placing hands on a candidate meant imparting to him the charism appropriate to the office. In the ritual schema contained in the apostolic Tradition, the gesture of laying on of hands is used to entrust the office of bishop, presbyter and deacon. It plays a central role in the dynamics of the celebration of Holy Orders.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 5-22
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 94.

Tytuł:: Duch Święty w sakramencie Eucharystii
Holy Spirit in the Sacrament of the Eucharist
Autorzy:: Samiec, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050992.pdf
Data publikacji:: 2020-03-17
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Eucharystia
Duch Święty
Jezus Chrystus
usynowienie
ucieleśnienie
przebóstwienie
chrystusopodobieństwo
Eucharist
the Holy Spirit
Jesus Christ
adoption
embodiment
deification
Christlikeness
Opis:: Duch Święty w Eucharystii utożsamia człowieka z Chrystusem, a w ten sposób przemienia w synów Bożych i włącza w swoje Ciało, jakim jest Kościół. Za sprawą Ducha Świętego Eucharystia przyjmuje „ciało” w Kościele. Duch Święty utożsamia wierzącego z Synem, przemieniając w „synów w Synu”. Tak więc życie chrześcijańskie to nic innego jak życie na sposób dzieci Bożych, mających udział w Jego miłości. Tak zostaje zastosowana w człowieku cała moc Misterium Paschalnego – przechodzi on ze śmierci do życia. Ten sam Duch, który „namaścił” Słowo Przedwieczne człowieczeństwem i odcisnął w Nim ludzką naturę, jest odciśnięty również w sercach ludzkich jako żywa pieczęć, aby namaścić człowieka boską naturą. Duch Święty czyni człowieka chrystusopodobnym w Chrystusie-Eucharystii.
The Holy Spirit in the Eucharist identifies man with Christ, and thus transforms into the sons of God and incorporates into his Body the Church. By the Holy Spirit, the Eucharist accepts the “body” of the Church. The Holy Spirit identifies the believer with the Son, transforming them into “sons in the Son.” So Christian life is nothing more than to live as God’s children, sharing in His love. In this way the whole power of the Paschal Mystery is applied in man and he is passed from death to life. The same Spirit, who “anointed” the Everlasting Word with humanity and imprinted human nature in him, is also imprinted in human hearts as a living seal to animate man with divine nature. The Holy Spirit makes a man Christlikeness in the Christ-Eucharist.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 233-247
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 95.

Tytuł:: Wielość teorii dotyczących epiklezy rytu hiszpańsko-mozarabskiego
A Multitude of Theories on the Epiclesis in the Hispanic-Mozarabic Rite
Autorzy:: Porosło, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20434398.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: Hispanic-Mozarabic liturgy
Holy Spirit
epiclesis
anaphora
Eucharistic prayer
consecration
liturgia hiszpańsko-mozarabska
Duch Święty
epikleza
anafora
modlitwa eucharystyczna
konsekracja
Opis:: Niniejszy artykuł stawia sobie za cel przedstawienie w formie swoistego status quaestionis najważniejszych badań i opinii dotyczących epiklezy anafor rytu hiszpańsko-mozarabskiego. Wobec faktu, że te opinie znacząco się od siebie różnią, często będąc wręcz sprzecznymi względem siebie, stawia się za cel również pytanie o metodologię tych badań. Kluczowe dla ostatecznych konkluzji artykułu będzie wypracowanie definicji i teologii epiklez hiszpańskich, która wyrasta z analizy oracji Post Pridie Mszału hiszpańsko-mozarabskiego. Wydaje się, że we wcześniejszych badaniach nie odkrywano specyfiki epiklezy hiszpańskiej, ale apriori zakładano pewną definicję epiklezy, poszukując w mszale modlitw odpowiadających tej definicji. Przez tę zmianę metodologiczną udaje się pokazać, że praktycznie każda anafora hiszpańska posiada prawdziwą epiklezę, która raczej jest epiklezą trynitarną, chrystologiczną, a tylko czasami epiklezą pneumatologiczną. Jest to znakiem starożytności tych modlitw, że nie zawsze występuje w nich epikleza Ducha Świętego. Mimo to udaje się również potwierdzić tezę, że liturgia kształtująca się pod wpływem walk z herezją ariańską, oprócz tego, że jest chrystocentryczna, ma również wzbogaconą euchologię w wymiarze pneumatologii. W niniejszym artykule obala się również niektóre zbyt schematyczne twierdzenia Prenotandos do nowego Mszału hiszpańskiego, które sugerują, że istnieje wręcz doskonała, uporządkowana struktura modlitw eucharystycznych tego rytu. Badania nad anaforami rytu mozarabskiego zaprzeczają istnieniu takiej spójnej struktury zbudowanej na ścisłej relacji między słowami ustanowienia, anamnezą i epiklezą.
This article aims to present, in the form of a specific status quaestionis, the most important studies and opinions concerning the epiclesis of anaphora in the Mozarabic rite. Due to the fact that those opinions differ considerably from each other, often being even contradictory to each other, the aim of the text also includes the analysis of the methodology of the studies, since they give such different inferences. The final conclusion of the article will be determined by the definition and theology of Hispanic epicleses based on the analysis of the Post Pridie oration included in the Mozarabic missal. It seems that earlier researchers failed to recognise the specificity of the Hispanic epiclesis; they assumed apriori a certain definition of epiclesis, looking for prayers in the Missal that match this definition. Through this methodological change it is possible to show that almost each Hispanic anaphora has a real epiclesis which tends to be a Trinitarian or a Christological epiclesis; only in some cases it is a pneumatological epiclesis. The fact that the epiclesis of the Holy Spirit is not always included in those Hispanic prayers confirms their ancient origin. Nevertheless, it is also possible to prove the thesis that liturgy shaped under the influence of conflicts with the Arian heresy is not only Christocentric, but it also has an enriched euchology in in terms of pneumatology. Moreover, the author of this article questions some schematic claims related to Prenotandos to the new Hispanic missal which suggest a perfect, well-ordered structure of Eucharistic prayers in this rite. The studies on the anaphora of the Mozarabic rite contradict the existence of such a consistent structure built on the close relationship between the words of the institution of the Eucharist, the anamnesis and the epiclesis.
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 1; 113-138
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 96.

Tytuł:: Duch Święty jako Miłość w De Trinitate św. Augustyna
Autorzy:: Jaśkiewicz, Sylwester
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/669327.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Holy Trinity
Holy Spirit
Love
Augustine’s teaching
Pneumatology
Trójca Święta
De Trinitate św. Augustyna
Duch Święty
Dar
Jedność
Miłość
Opis:: This article traces the role of the Holy Spirit throughout Augustine’s De Trinitate. In God the name “Love” (amor) can be taken both with respect to the essence and with respect to a person. Insofar as it is taken with respect to a person, it is a proper name of the Holy Spirit in the same way that “Word” is a proper name of the Son. The Holy Spirit is, in the Holy Trinity, the love of Both, of the Father and of the Son. Augustinian thinking on the relationship of the Trinity can thus be summed up as Lover, Love and Beloved. Elsewhere he uses these terms to describe the relationship, but if the Father is the Father, the Son is the Word of God and the Holy Spirit is both the Gift of God and the Love of God, then the Father is the Lover, the Spirit is Love itself and the Son is the Beloved. In contrast with the dominant Western and Eastern traditions, for Augustine the Holy Spirit comes to be thought of as God in a privileged sense, that is, as the person of the Trinity who is the most proper bearer of certain privileged names of God, most notably Love.
Potrzeba było wielu lat i związanych z nimi uporczywych poszukiwań, aby św. Augustynowi udało się przejść od „nieznanego” Boga do Boga nie tylko umiłowanego, ale i będącego samą Miłością. Jako „Wielki Nieznany” prezentował się bowiem początkującemu kapłanowi z Hippony Duch Święty, a objawiona prawda, że „Bóg jest miłością” (1 J 4, 8–16), trudna do pogodzenia z podstawową zasadą wiary o Trójcy Świętej, tj. o Bogu jedynym w swej istocie i troistym w Osobach. Problematyka pochodzenia i imienia „Duch Święty” znajduje obszerne omówienie w De Trinitate, i to tam zwłaszcza, w ostatniej księdze biskup Hippony wyjaśnia, z jakich powodów Ducha Świętego nazywamy zwłaszcza Jednością, Miłością i Darem.
Źródło:: Tarnowskie Studia Teologiczne; 2018, 37, 1-2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:: Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 97.

Tytuł:: Modlitwa w Dziejach Apostolskich
The Prayer of the Church in the Acts of the Apostles
Autorzy:: Burda, Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1622316.pdf
Data publikacji:: 2015-08-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Dzieje Apostolskie
starożytny Kościół
modlitwa
świątynia jerozlimska
Duch święty
Acts of the Apostles
early Church
prayer
Jerusalem temple
Holy Spirit
Opis:: The present study aims at presenting the role of prayer in the life of the early Church the Acts of the Apostles. First, the practice of prayer in the early Church was discussed. In light of the analysis, prayer appears as a fixed practice among the fi rst Christians. The author of the Book of Acts underscores its basic characteristics, to wit faithfulness, perseverance, and unanimity. Second, the places of gathering for prayer were discussed. As many texts from Acts revealed, besides the Jerusalem temple, the private houses were the primary places of gatherings and prayer for early Christians. Third, different approaches and forms which characterized early Christian prayer were revealed. In the final threefold part of this study, the most salient features of prayer were discussed in detail: (1) the prayer of petition, connected in particular way with the gift of the Holy Spirit; (2) the prayer uttered at some crucial moments of the history of the early Church; Luke wanted to show how the first Christians faithfully followed the lead of Jesus, the master of prayer, in their search for God’s will revealed to them in prayer; and (3) the prayer of worship and thanksgiving.
Źródło:: Verbum Vitae; 2012, 22; 111-135
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 98.

Tytuł:: Paschalna chrystologia Wacława Hryniewicza
Wacław Hryniewicz’s Paschal Christology
Autorzy:: Jaskóła, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038136.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: chrystologia
Chrystus
Duch Święty
Kościół
Pascha
Paruzja
pneumatologia
Wcielenie
Zmartwychwstanie
Christology
Christ
Holy Spirit
Church
Passover
parousia
pneumatology
incarnation
resurrection
Opis:: Na tle zasadniczych nurtów współczesnej chrystologii i klasyfikacji sporządzonej przez kard. Waltera Kaspera przedstawiono kilka istotnych założeń i cech chrystologii Wacława Hryniewicza. Źródła artykułu ograniczono do jego paschalnej trylogii: Chrystus nasza Pascha (1982), Nasza Pascha w Chrystusie (1987), Pascha Chrystusa w dziejach człowieka i wszechświata (1991). Głęboko biblijne, teologiczno-historycznie i ekumenicznie rozważania starały się pokazać, że paschalna chrystologia Hryniewicza unika niebezpieczeństwa jednostronnych ujęć różnych kierunków chrystologii kerygmatyczno-dogmatycznej, jak i chrystologii ukierunkowanych wyłącznie na Jezusa historycznego. Paschalna chrystologia zdaje się ponadto godzić ujęcia ściśle teologiczne z elementami duchowości.
The article describes the key premises and features of Wacław Hryniewicz’s Christology. The presentation is done on the background of contemporary currents in Christology and their classification drawn up by Walter Cardinal Kasper. The sources of the article are limited to the Hryniewicz’s paschal trilogy: Christ, Our Passover (1982), Our Passover in Christ (1987), The Passover of Christ in the History of Man and Cosmos (1991). Deeply biblical, theological, historical and ecumenical investigations were aimed to show, that Hryniewicz’s paschal Christology managed to avoid unilateral presentation of various streams of kerygmatic and dogmatic Christology, as well as of Christologies focused solely on historical Jesus. Paschal Christology is also able to bring together purely theological concepts and the elements of spirituality.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 7; 15-25
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 99.

Tytuł:: Jedność Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego w dziele zbawienia
The Unity of Jesus Christ and the Holy Spirit in The Process of Salvation
Autorzy:: Królikowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1920344.pdf
Data publikacji:: 2021-06-05
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: Jesus Christ
Messiah
Holy Spirit
baptism
messianic consecration
Christology
pneumatology
Jezus Chrystus
Mesjasz
Duch Święty
chrzest
chrystologia
pneumatologia
konsekracja mesjańska
Opis:: It seems that in certain modern spiritual trends a tendency can be observed to make separate references to Jesus Christ and the Holy Spirit, which is manifested in the autonomous approach to pneumatological experience in Christian life. This phenomenon is sometimes called Pentecostalization of Christianity. The first thing which needs to be done in order to address this issue is to demonstrate the unity of Jesus Christ and the Holly Spirit in the process of salvation. This article draws attention to certain aspects of this unity, especially to the exceptional manifestation of it in the title “Christ” given to Jesus, in His messianic consecration during His baptism in the Jordan River. A singular expression of this unity is Jesus’ messianic consciousness. A view on fundamental New Testament data shows that pneumatology should always go thorough Christological verification. The experience of the Holy Spirit, which is so intensely searched for today, should simultaneously be derived from and crowned with Christology.
W niektórych współczesnych nurtach duchowych zdaje się mieć miejsce rozdzielanie odniesienia do Jezusa Chrystusa i do Ducha Świętego, co wyraża się autonomicznym traktowaniem doświadczenia pneumatologicznego w życiu chrześcijańskim. Niekiedy nazywa się to zjawisko pentekostalizacją chrześcijaństwa. Aby na nie odpowiedzieć, zachodzi przede wszystkim potrzeba pokazania jedności Chrystusa i Ducha Świętego w dziele zbawienia. Artykuł zwraca uwagę na niektóre aspekty tej jedności, a zwłaszcza na jej wyrażanie się w tytule „Chrystus” nadanym Jezusowi, w Jego konsekracji mesjańskiej w czasie chrztu w Jordanie. Szczególnym wyrazem tej jedności jest mesjańska świadomość Jezusa. Spojrzenie na podstawowe dane nowotestamentowe pokazuje, że pneumatologia powinna więc zawsze być poddana weryfikacji chrystologicznej. Doświadczenie Ducha Świętego, którego dzisiaj intensywnie się poszukuje, powinno zawsze posiadać podstawy chrystologiczne oraz w nich znajdować zwieńczenie.
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2021, 29, 1; 189-206
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 100.

Tytuł:: Teologia między słowem i milczeniem
Theology between word and silence
Autorzy:: Glaeser, Zygfryd
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/554312.pdf
Data publikacji:: 2019-06-28
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: teologia
Bóg
Chrystus
Duch Święty
słowo
milczenie
kontemplacja
hezychazm
apofatyzm
theology
God
Christ
Holy Spirit
word
silence
contemplation
hesychism
apophaticism
Opis:: Człowiek jako istota rozumna i wolna, ze swej natury może i powinien docierać do prawdy, trwać przez niej i całe swoje życie opierać na prawdzie. Prawda jest „miejscem spotkania” rozumu i wiary, które tworzą między sobą głęboką i nierozerwalną jedność, uznając jednocześnie swoją autonomiczność w dochodzeniu do prawdy. Bogata historia dorobku ludzkiego intelektu świadczy o tym, że „człowiek w ciągu stuleci przebył pewną drogę, która prowadziła go stopniowo do spotkania z prawdą i do zmierzenia się z nią” (FR 1). Dzięki swej osobowej naturze, człowiek szuka prawdy ponadempirycznej, mającej wymiar egzystencjalny, związany z kontekstem jego życia. Właśnie w kontekście prawdy rozum i wiara nie pozostają wobec siebie w opozycji, lecz tworzą między sobą głęboką i nierozerwalną jedność (por. FR 16). Choć rozum i wiara tworzą jedność, to w istocie stanowią dwie różne drogi dochodzenia do prawdy, a zarazem dwa różne sposoby przeżywania relacji wobec niej. Podstawowym zadaniem teologii jest rozumna służba prawdzie odkrywanej w wierze. Do jej instrumentarium należą, na równi, wiara i rozum. W istocie rzeczy, w teologii chodzi o próbę zrozumienia relacji łączącej człowieka z żywym Bogiem i opowiedzenia o niej. Teologia ma charakter dialogiczny. Specyficzne jest dla niej to, że w dialogu tym uczestniczy sam Bóg. Każda prawda domaga się jej wyrażenia, uzewnętrznienia. Wypowiedzi o Bogu i o relacji człowieka z Bogiem mogą mieć różny charakter i mogą przybierać różne kształty. Ostatecznie chodzi jednak o próbę wypowiedzenia tego, co ze swej istoty jest niewypowiadalne, a jednak w jakiejś formie powinno zostać wypowiedziane. Najistotniejszym nośnikiem i znakiem prawdy teologalnej jest słowo. Ale i ono ma różną ekspresję i może być wyrażane na wiele sposobów. Każda wypowiedź o Bogu jest fragmentaryczna, cząstkowa. Zawiera w sobie element paradoksalności wynikającej z faktu niemożności jej wyrażenia w sposób całkowicie jednoznaczny i całościowy. Boga nie można „zamknąć” ani „zmieścić”, ani też w pełni wypowiedzieć, stosując teologiczne formuły. Każda z nich naznaczona jest cząstkowością. Dla ludzkiego umysłu Bóg pozostaje zawsze tajemnicą. Chrześcijański Wschód dystansuje się od wypowiadania i interpretowania prawd chrześcijańskiej wiary w formie teologicznych traktatów. Abstrahuje także od tworzenia wielkich teologicznych systemów pojęciowych. Przejmując bizantyjskie wzorce myślenia, ukształtował typ duchowości o ukierunkowaniu mistycznym, liturgicznym i ikonograficznym. Na pierwszy plan wysuwa kontemplację Tajemnicy, a nie czysto racjonalne podejście do niej. Wychodzi z założenia, że kontemplacja Tajemnicy, otwarcie się na Jej oświecenie prowadzi do Jej poznawania, bez konieczności jej definiowania. Tak więc słowo i milczenie jawią się jako równoważne wymiary teologicznej komunikacji. Następują po sobie i się dopełniają. Mają wspólny cel: doprowadzenie do autentycznego dialogu i do pogłębienia bliskości człowieka z Bogiem i ludzi między sobą.
Man, as a rational and free being, by his nature, can and should reach the truth, abide through it and all his life based on truth. Truth is a „meeting place” of reason and faith that create a deep and inseparable unity, recognizing at the same time its autonomy in reaching the truth. The rich history of the achievements of the human intellect testifies to the fact that „man has travelled a certain path over the centuries, which led him gradually to meet with the truth and to face it” (FR 1). Due to his nature, man seeks a non-empirical truth with an existential dimension related to the context of his life. It is in the context of truth that reason, and faith do not remain in opposition to each other but create a deep and inseparable unity between them (see FR 16). Although reason and faith form unity, they are, in fact, two different ways of reaching the truth, and at the same time, two different ways of experiencing such relationship. The essential task of theology is the rational service of truth discovered in faith. Its instruments include equally faith and reason. Theology is about trying to understand the relationship between man and the living God and telling about it. Every truth demands its expression, externalization. Statements about God and the relationship between man and God can be different and can take various shapes. Ultimately, however, it is about trying to say what is inherently unspeakable, but in some form, it should be spoken. The most important medium and the sign of theological truth is the word. But it also has different expressions and can be expressed in many ways. Every statement about God is incomplete and partial. It contains an element of paradoxicality resulting from the fact that it cannot be shown in a wholly unambiguous and comprehensive way. God cannot be „shut down”, or „”not fit to someone” nor fully express using theological formulas. Each of them is marked by partiality. God is always a mystery to the human mind. The Christian East distances itself from speaking out and interpreting the truths of Christian faith in the form of theological treaties. It also disregards the creation of high religious conceptual systems. Taking over the Byzantine models of thinking, He shaped a type of spirituality with a mystical, liturgical, and iconographic orientation. The contemplation of the mystery is the foreground, not the purely rational approach to it. It assumes that the reflection of the Mystery, the openness to the enlightenment leads to learning without the need to define it. Thus word and silence appear as similar dimensions of theological communication. They follow each other and are completed. They have a common goal: bringing about a genuine dialogue and deepening the closeness of man with God and people with each other.
Źródło:: Sympozjum; 2019, 1(36); 31-60
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "duch święty" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język