Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dobra edukacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
“Good education” and its instrumental description in the narrations of adults who have become students
„Dobra edukacja” i jej instrumentalny sposób opisu w wypowiedziach dorosłych, którzy stali się studentami
Autorzy:
Jurgiel-Aleksander, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2130670.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
good education
phenomenography
instrumentality
dobra edukacja
fenomenografia
instrumentalizm
Opis:
The author of this article argues that the problem of good education is a public issue. Inspired by theorist G.J.J. Biesta who posed questions regarding the significance of good education, the author interviewed adult students about this phenomenon. The phenomenographic analyses of students’ statements unveiled three description categories of good education. These are: good education as a synonym of the school which fulfils standards of teaching, good education as an instrument of human success and good education as a tool of human enlightening. All the students’ descriptions led to the observation that the common horizon of the understanding of good education was the idea of education as a method which is goal oriented. This means that good education is described here through the prism of concrete aims and effective tools, but not by means of problematic ideas and values which serve these goals. This attitude may result in instrumental relations between people and the world, and the quality of the (worse) human condition
Autorka niniejszego tekstu podejmuje głos w sprawie dobrej edukacji jako ważnej kwestii publicznej. Inspirując się pytaniem współczesnego teoretyka G.J.J. Biesta, co to znaczy, że edukacja jest dobra, przeprowadza wywiady wśród dorosłych studentów, będących jednocześnie rodzicami, na ten właśnie temat. Ujawnione w wyniku fenomenograficznej analizy kategorie opisu tak zwanej „dobrej edukacji” rozumianej jako a) wywiązywanie się szkoły ze standardów nauczania, b) traktowanie edukacji jako środka do kariery, c) traktowanie szkolnej edukacji jako narzędzia „oświecania”, pokazują wyraźnie, że dominującym horyzontem jej rozumienia jest widzenie w edukacji głównie metody nauczycielskiego postępowania w celu osiągnięcia zamierzonego efektu kształcenia. Chodzi zatem o realizację celów już zdefiniowanych, a nie o wartość i znaczenie tego celu czy problematyzowanie idei, którym edukacja miałaby służyć. To, jak twierdzi autorka, może przenosić się na budowanie instrumentalnych relacji człowiek – świat i jakość naszej (gorszej) ludzkiej kondycji.
Źródło:
Dyskursy Młodych Andragogów; 2020, 21; 65-75
2084-2740
Pojawia się w:
Dyskursy Młodych Andragogów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zrównoważony rozwój w edukacji leśnej – jak? Przykłady dobrych praktyk
Sustainable Development in Forest Education – How? Good Practice Example
Autorzy:
Wierzbicka, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/881263.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
edukacja spoleczenstwa
edukacja dla zrownowazonego rozwoju
edukacja lesna
dobra praktyka
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2018, 20, 1[55]
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolontariat w działaniach edukacyjnych – przykłady dobrych praktyk
Volunteering in educational activities – examples of good practices
Autorzy:
Pawlicka, K.
Bernat, M.
Fraczek, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/880770.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
Tematy:
edukacja spoleczenstwa
edukacja przyrodniczo-lesna
projekty edukacyjne
kompetencje spoleczne
wolontariat
dobra praktyka
Źródło:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2018, 20, 2[56]
1509-1414
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka edukacyjna prowadzona przez UNESCO jako globalne dobro publiczne
Autorzy:
Kędzierski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420966.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
edukacja
globalny rynek usług edukacyjnych
globalne dobra publiczne
UNESCO
polityka edukacyjna
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ocena działalności Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) jako organizacji międzynarodowej kreującej globalną politykę edukacyjną. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Artykuł ten wykorzystuje koncepcję globalnych dóbr publicznych w celu weryfikacji, w jakim aspekcie polityka edukacyjna może stanowić dobro publiczne w skali międzynarodowej. Autor posługuje się przeglądem literatury oraz analizą danych statystycznych w zakresie rekonstrukcji zmian zachodzących współcześnie w edukacji oraz studium przypadku w zakresie opisu globalnej polityki edukacyjnej prowadzonej przez UNESCO. PROCES WYWODU: Artykuł złożony jest z czterech części. We wstępie przedstawiony został opis procesów takich jak komodyfikacja, prywatyzacja, globalizacja i cyfryzacja oraz ich wpływ na zmiany zachodzące we współczesnej edukacji. W pierwszej części artykułu opisano proces wyłaniania się globalnego rynku „usług edukacyjnych”. W drugiej wskazano niesprawności tego rynku, które wymagają odpowiedzi na poziomie globalnym. W trzeciej części przedstawiono studium przypadku, w którym przeanalizowano dotychczasowe działania z zakresu edukacji prowadzone przez UNESCO oraz przeprowadzono krytykę współczesnego klasyfikowania edukacji jako dobra publicznego. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że: 1) na skutek procesu komodyfikacji co najmniej od lat 90. XX w. mamy do czynienia z globalnym rynkiem „usług edukacyjnych”, który wraz z liberalizacją handlu w ramach GATS rozszerza się na coraz niższe poziomy kształcenia; 2) prywatyzacja edukacji prowadzi do problemów zarówno z dostępnością do edukacji, jak i jej jakością, co wymaga globalnych odpowiedzi; 3) dotychczasowe działania UNESCO, mające w zamyśle przeciwdziałać zdiagnozowanym niesprawnościom rynku, odznaczały się umiarkowaną skutecznością; 4) edukację należy uznać raczej za globalne dobro wspólne niż dobro publiczne, w przeciwieństwie do globalnej polityki edukacyjnej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Działania podejmowane przez UNESCO wobec trzech podstawowych wyzwań – poprawy jakości kształcenia, międzynarodowej uznawalności kwalifikacji zawodowych oraz stworzenia zaplecza analitycznego do projektowania globalnej polityki edukacyjnej opartej na dowodach ‒ są skuteczne z wyjątkiem pierwszego, choć najważniejszego z wyzwań, gdzie lepsze rezultaty mogą odnieść standardy wdrażane przez globalne organizacje normalizacyjne (np. ISO). UNESCO powinno z kolei zintensyfikować swoje działania w zakresie regulacji międzynarodowych rankingów instytucji edukacyjnych – mogą one bowiem wprowadzać w błąd kandydatów oraz mieć szkodliwy wpływ na proces tworzenia polityki edukacyjnej, zwłaszcza w państwach rozwijających się i mniej zamożnych państwach rozwiniętych.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2017, 8, 24; 53-78
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór o edukację wyższą w perspektywie teorii dóbr pozycjonalnych
The Debate on Higher Education in the Perspective of the Theory of Positional Goods
Autorzy:
Stankiewicz, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2141361.pdf
Data publikacji:
2014-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
edukacja wyższa
dobra pozycjonalne
umasowienie
urynkowienie
higher education
positional goods
massification
marketization
Opis:
Współczesny spór o polską edukację wyższą jest wynikiem jej szybkiego umasowienia. Akademickie próby konceptualnego opanowania tej zmiany koncentrują się wokół kwestii urynkowienia edukacji. Zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy urynkowienia, stoją na stanowisku, że rynek jest mechanizmem koordynacji, który (z pozytywnymi lub negatywnymi skutkami) jest w stanie zdominować logikę akademicką i całkowicie przekształcić uniwersytet. Celem artykułu jest przedstawienie, stanowiącej alternatywę dla opisanych powyżej pro- i antyrynkowych ujęć, teorii dóbr pozycjonalnych. Edukacja jest dobrem pozycjonalnym, ponieważ jej wartość dla danego konsumenta nie jest absolutna, ale relatywna – uzależniona od tego, jakie wykształcenie zdobyły osoby z jego czy jej otoczenia. Rywalizacja o dobra pozycjonalne jest poddana trzem zasadom – po pierwsze, jest ona grą o sumie zerowej, w której każdemu zyskowi odpowiada czyjaś strata; po drugie, stawki, o jakie się ona toczy, są wartościowe tylko wtedy, gdy może je zdobyć niewielu; po trzecie, ma ona skłonność do przeradzania się w „wyścigi zbrojeń”, w ramach których wszyscy ponoszą znaczne wydatki, ale nikt nic nie zyskuje. Ze względu na różnicę pomiędzy edukacją a dobrami, których wartość nie jest zależna od społecznego kontekstu ich konsumpcji, żaden sposób jej dostarczania – ani oparty na rynku, ani na państwie, nie będzie w stanie zaspokoić roszczeń wszystkich potencjalnych nabywców. Teoria dóbr pozycjonalnych pozwala na lepsze zrozumienie polskich publicznych i politycznych debat dotyczących uniwersytetów, jako sporu o związany z posiadaniem dyplomów edukacyjny prestiż, którego ilość jest skończona i który w związku z tym nie jest produkowany, lecz jedynie redystrybuowany. Próba politycznej regulacji tej redystrybucji nie musi być bardziej społecznie sprawiedliwa niż dystrybucja za pomocą rynku, gdyż w interesie aktorów mających wpływ na decyzje polityczne leży, dokonywana kosztem studentów masowych i zwiększająca poziom nierówności, koncentracja prestiżu w instytucjach elitarnych.
The contemporary controversies around Polish higher education (HE) are an effect of rapid massification that the system underwent in the last decades. Academic conceptualizations of this change concentrate on the issue of marketization of HE institutions. Both proponents as well as opponents of marketization assume that the market can (for good or ill) dominate the institutional logic of the academia and completely modify the way universities work. The aim of this paper is to present an alternative to this assumption, based on the theory of positional goods. Education is a positional good because its value for a given person is not absolute, but relative to the level of education other people attained. The competition for positional goods is characterized by three rules: firstly, it is a zero sum game, in which each person’s gain is another person’s loss; secondly, the stakes are highly valuable only when winners are few; thirdly, the competition tends to take the form of “arms races”, where everyone’s considerable expenditures do not make anyone better off. Because of the difference between education and the goods that have absolute value, no way of providing it – neither by market nor the state – can satisfy the demands of all potential consumers. The theory of positional goods allows us to understand Polish public and political debates over HE, as conflicts concerning educational prestige – a good that may only be redistributed, but cannot be produced. The political regulation of that redistribution is not inherently more socially just than the market  one. I argue that in the Polish case, it is in the interest of dominant public and political actors to increase inequality by concentrating educational prestige in selected elite institutions. That kind of concentration can be attained only at the expense of the majority of students and alumni, which constitutes a violation of social justice.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2014, 17, 2(66); 109-130
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Good Practice (based on ELINET criteria) of Non-formal Education Involving a Library to Improve Literacy Skills (on the example of Hungarian project)
Dobra praktyka (oparta na kryteriach ELINET) edukacji pozaformalnej angażującej bibliotekę w celu poprawy umiejętności czytania i pisania (na przykładzie projektu węgierskiego)
Autorzy:
Szabó, Ildikó
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/685229.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
alfabetyzacja
dobra praktyka
edukacja nieformalna
współpraca bibliotekarzy
nauczyciele i przyszli nauczyciele
literacy good practice
non-formal education
co-operation of librarians
pre- and in-service teachers
Opis:
Rozpoczęty w lutym 2014 r. Projekt ELINET był realizowany przez 2 lata, przez 28 krajów europejskich. Jego celem była analiza i konsultacje w zakresie lokalnych, regionalnych, krajowych i ponadnarodowych polityk rozwoju umiejętności czytania i pisania, podnoszenie świadomości na temat alfabetyzacji oraz koordynowanie kampanii. Ostatecznie, efektem działania sieci było utworzenie Europejskiej ramy dobrych praktyk w podnoszeniu poziomu umiejętności czytania i pisania oraz przykładów jej zastosowania. Artykuł ma na celu przedstawienie sposobu, w jaki zebrano i zweryfikowano dobre praktyki, opisuje również dobrą praktykę (prowadzoną przez Wydział Pedagogiczny Uniwersytetu Johna von Neumanna w ramach programu „Czytanie należy do wszystkich, nawet do Ciebie!”), stworzoną w oparciu o dobre praktyki ELINET.
Started in February 2014, ELINET project run for 2 years including 28 European countries. It aimed to analyse and consult on literacy policies at a local, regional, national, and trans-national level, raising awareness of literacy issues and coordinating campaigns. Ultimately, the fruit of this network was to include a European framework of good practice in raising literacy levels and a sample of corresponding examples. The paper is to present the way good practices were collected and reviewed; and introduces a good practice (run by John von Neumann University Pedagogical Faculty, “Reading belongs to everyone, even to you!”) based on the ELINET good practice framework.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum; 2018, 2, 27; 37-54
0860-7435
2450-1336
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etyka – pedagogika – prakseologia: refleksja z myśli Tadeusza Kotarbińskiego
Ethics – pedagogics – praxeology: Reflection on Tadeusz Kotarbiński’s thoughts
Autorzy:
Sztylka, Andrzej
Gałkowski, Stanisław
Kostyło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/970846.pdf
Data publikacji:
2020-07-18
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
etyka
pedagogika – edukacja
prakseologia
działanie
ład zewnętrzny – ład wewnętrzny
skuteczność - nieskuteczność działania
podmiotowość jako realny status nauczyciela i ucznia (wychowawcy i wychowanka)
sztuka życia "czynienie dobrze" - "czynienie dobra"
ethics
pedagogics – education
praxeology
activity
outer order – inner order
art of living: “doing good” – “doing right”
efficiency and inefficiency of acting
subjectivity as the real status of teacher and pupil (educator and educated person)
Opis:
W postawie życiowej Tadeusza Kotarbińskiego, zarówno w nastawieniu do świata, jak i w aspekcie poznawczym i praktyczno-konkretnym, prakseologia oraz etyka spolegliwego opiekuństwa niespodziewanie, kreatywnie i mistrzowsko łączą się ze sobą w sztuce życia i wychowania. Najistotniejsza jest u Tadeusza Kotarbińskiego tendencja radykalnie racjonalistyczna. Osobowo-cieleśnie pojmowany konkretyzm dyktuje niezależność etyki od wierzeń religijnych, a prakseologia wyznacza aktywizm owej etyki. Celem staje się usprawnienie myślenia i działania przez eliminację pozorów, uściślenie używanego języka i uczynienie konstrukcji rozumu sprawdzalnymi. Autor w artykule prezentuje – w niezbędnej zwięzłości – rozwinięte i pogłębione poglądy Kotarbińskiego na stan ogólny rzeczywistości współczesnej pod kątem etyki i pedagogiki, stan etyczny według założeń podstawowych oraz stan pedagogiki i postulaty dla pedagogii. Obrona tzw. „niezmienników”, czyli zasobu osiągniętych w toku dziejów ludzkich empirycznie i rozumowo uzasadnionych „prawd etycznych”, jak mówiły Maria Dąbrowska i Maria Ossowska – „kilku prostych prawd moralnych, na których wspiera się ludzkość” – stanowi jedno z wielkich zadań wychowawców. Wynika stąd wniosek, że prakseologia jest pomocna w prawidłowej działalności pedagogicznej przy wdrażaniu etyki. Współistnienie etyki, pedagogiki i prakseologii w dziele poprawy jakości człowieka i naprawy jego świata – zdaniem Profesora Kotarbińskiego – prowadzi do zasadniczej uwagi, że w działalności nauczycielskiej najważniejszy jest „realny status ucznia”. Miejsce i rola, role podmiotowe uczestników obecne w całokształcie działań osobistych i społecznych decydują zarówno o jakości pedagogiki, jak i o sensie całego życia. Jest wielka różnica między „czynieniem dobrze”, a „czynieniem dobra”.
In Tadeusz Kotarbiński’s outlook on life, both in his attitude toward the world and in the cognitive and practical, real aspect, praxeology and ethics of reliable guardianship are unexpectedly, creatively and masterfully joined with one another within the art of living and education. The most important thing about Tadeusz Kotarbiński is his radically rational drift . Reism, understood in the personally-carnal sense, dictates ethics’ independence from religious beliefs, and praxeology determines the activism of this ethics. Its aim is thus to improve thinking and acting by eliminating appearances, to specify the language in use and to make the mind structures verifiable. The article shows – in some necessary briefness – Kotarbiński’s developed and deepened views upon the general condition of contemporary reality from ethics’ and pedagogics’ point of view, the ethical condition in accordance with the basic assumptions as well as the condition of pedagogics and some postulates for pedagogy. The defense of the so-called invariants, i.e. the resources of empirically and rationally well-founded “ethical truths” – as Maria Dąbrowska and Maria Ossowska used to say – “some simple moral truths humanity leans on” – constitutes one of the biggest tasks for educators. The conclusion resulting from here is that praxeology is helpful in proper pedagogical activity in the process of initiating ethics. The co-existence of ethics, pedagogics and praxeology in the work of improving man’s quality and improving our world, according to Professor Kotarbiński, leads to a general remark that the most important thing in the teacher’s activity is “the real status of the pupil.” The place and the role, the subjective roles of participants taking part in the whole of the personal and social activities, determine both pedagogics’ quality and the sense of one’s whole life. There is a great difference between “doing good” and “doing right.”
Źródło:
Wielogłos w myśli o wychowaniu. 100 lat polskiej pedagogiki filozoficznej; 138-148
9788323542544
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies