Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dialogue," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 1081
Tytuł:
L’absence du personnage de théâtre dans les chaises d’Eugène Ionesco et dans Comment va le monde, môssieu? - II tourne, môssieu! de François Billetdoux
Nieobecność postaci dramatycznej w Krzesłach Eugène’a Ionesco i Comment va le monde, môssieu? - Il tourne, môssieu! François Billetdoux
Autorzy:
Wołowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954963.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
postać dramatyczna
obecność
nieobecność
dialog
monolog
Eugene Ionesco
Francois Billetdoux
caracter of drama
presence
absence
dialogue
monologue
Opis:
Postać dramatyczna może zaistnieć na scenie w dwojaki sposób - albo jawi się ona jako obecna, albo charakteryzuje się jakimś rodzajem nieobecności. Dramaturdzy rożnych epok i szkół rozmaicie wykorzystują tę przeciwstawność semantyczną. Zamysłem artykułu jest wyróżnienie oraz prowizoryczne zdefiniowanie i nazwanie możliwie największej liczby typów nieobecności postaci w przestrzeni dramatycznej, a także określenie ich funkcji i znaczenia. W tym celu poddano analizie dwie sztuki, zarazem podobne i rożne, należące wszak do kanonu teatru nieobecności: Krzesła E. Ionesco i Comment va le monde, mossieu? - Il tourne, mossieu! F. Billetdoux. Pierwsza z nich, znana szerokiemu gronu badaczy, czytelników i miłośników teatru, zalicza się do sztandarowych utworów „teatru absurdu". Druga, me dorównująca rozgłosem pierwszej, aczkolwiek nie ustępująca jej pod względem walorów artystycznych, jest zarazem realistyczną i symboliczną parabolą ludzkiego losu (jej analiza zajmuje nieco więcej miejsca). Obydwie sztuki łączy jednak zastosowanie tego samego zabiegu technicznego - udzielenie głosu tylko dwom postaciom. To umyślnie przyjęte przez obu twórców utrudnienie formalne prowadzi do sytuacji, w której reszta postaci podlega przedstawieniu pośredniemu i jest przez to w rożny sposób nieobecna. Można wręcz zaryzykować twierdzenie, że te dwie sztuki zawierają większość głównych typów dramatycznej absencji. Ze względu na swą teoretycznoliteracką perspektywę artykuł przywołuje również przykłady nieobecności postaci z innych sztuk, głownie Szekspira, stanowiącego uniwersalny punkt odniesienia. Oprócz próby systematyzacji problemu nieobecności postaci w teatrze czytelnik znajdzie tu również pewną propozycję jednolitego sposobu rozpatrywania zjawisk związanych z niepełnym uczestnictwem postaci w sytuacji dramatycznej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 25-72
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szema Karola Péguy
Shema de Charles Péguy
Autorzy:
Pereira, Katarzyna R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954962.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Biblia a literatura
dialog judeo-chrześcijański
ekumenizm
kabała chrześcijańska
mistyka żydowska
Mystères de Jeanne d'Arc
Péguy Charles
Le Porche du mystère de la deuxième vertu
Szema [Izrael]
Bible and literature
Jewish-Christian dialogue
ecumenism
Cabbala
Cabala
Jewish mysticism
Shema [Israël]
Opis:
Beaucoup de biographes, amis et critiques de Péguy, constatent que sa vie et son œuvre sont indéniablement liées à la fois à Israël et à l’Église. Il est l’homme aux frontières et le précurseur de l’œcuménisme. C’est avec les Juifs qu’il a fait ses premiers pas. d’abord dans la politique, ensuite dans la philosophie. Ses nombreux amis, collaborateurs et abonnés des Cahiers de la Quinzaine. étaient sinon de confession, au moins d’origine juive. Son grand amour était une Juive. 11 avait jusqu’à son «chapelain hébraïque», comme il appelait lui-même son ami, un juif observant, Edmond-Maurice Lévy. Dans la Note conjointe de Péguy, devenue son texte ultime et restée inachevée, appa raissent «deux amis qui se promènent», L’un est juif, l’autre chrétien. Cette image, tout à fait banale et quotidienne, de «deux amis» qui «philosophent» ensemble malgré leurs différences, chacun restant soi-même et, néanmoins, faisant un effort pour essayer de «voir avec les yeux de l’autre», peut être comprise en tant que figure prophétique du dialogue judéo-chrétien et de celui des deux Testaments qui, aujourd’hui, semble voir le jour. Tout en étant leur précurseur, Péguy découvre en même temps sa propre appartenance filiale à l’Église et le don essentiel du catholicisme, sa véritable richesse, la joie. Le dialogue entre les «deux amis» correspond à celui qui peut s’instaurer entre les deux parties du Livre sacré, l’Ancien et la Nouveau Testament, en un processus décisif pour la réconciliation entre les deux peuples-héritiers de la Bible-Torah. Ce désir de réconciliation est d’autant plus justifié que la plaie de la Shoah reste ouverte, Selon la vision du salut présentée par Péguy, qui est à la fois paulinienne et proche de certains mystiques juifs, plus grande est l’ouverture dans le cœur de l’homme suite à la souffrance, (celle-ci étant le fruit de son propre péché ou de celui des autres), plus grande peut être aussi la grâce qui s’y glisse. La promenade de «deux amis», le juif et le chrétien, est à la fois une réalité palpable de la vie de Péguy et une figure symbolique qui exprime l’essentiel de la vocation de l’auteur. Elle est l’image de son dialogue interne, mais semble être également la promesse du meilleur dans le dialogue externe, devenu aujourd’hui possible. C’est sous l’éclairage de ces recherches sur le dialogue œcuménique que nous avons choisi d’aborder Le Porche du mystère de la deuxième vertu de Péguy. Péguy se révèle comme un annonciateur du dialogue, mais il s’avère aussi beaucoup plus que cela; en mystique, il pressent la dimension profondément trinitaire de celui-ci. Les deux Testaments, en tant que deux pièces d’une même unité, deviennent eux-mçmes de véritables «symboles» (sumbolon en grec signifiant étymologiquement «morceau d’un objet partagé entre deux personnes pour servir entre elles de signe de reconnaissance»). 11 faut préciser le terme de symbole, dont l’usage est devenu ambigu. Tout au long de notre travail, il sera pour nous le porteur d’une signification «méta-physique» (au sens propre) et sacramentaire. Il s’agit donc d’un signe visible (étant lui-même une réalité palpable, un événement) qui rend réellement présente une réalité, d’un événement voilé, invisible. Dans cette compréhension du terme de symbole, il n’y a que deux pièces, soudées entre elles, d’une unique et même réalité. Nous nous situons ainsi dans la ligne des traditions (sur ce point convergentes) judaïque et chrétienne. Dans les deux cas, le symbole diffère essentiellement de l’allégorie. Celle-ci n’est qu’une représentation de quelque chose d’exprimable par une autre chose, elle aussi exprimable, avec un nombre infini de signifiés. Le symbolisme lisible chez Péguy se fait particulièrement transparent dans les textes de ses Mystères. Cette œuvre étant elle-même un grand dialogue dont l’auteur s’efface (il semble être à la fois Madame Gervaise et son interlocuteur, Jeanne d’Arc, figurant ainsi une véritable mise en scène trinitaire) porte, selon nous, scs marques les plus pertinentes. L’auteur se révèle non seulement comme l’homme du dialogue entre deux Alliances, T Ancienne et la Nouvelle, mais encore comme leur héritier. Cela transparaît sans cesse dans son œuvre. Il semble se mouvoir, à travers ces deux réalités selon un certain «code intuitif» que nous appe- lerions le Sherna. Ce verbe hébreu signifiant «écoute!» et «écouter» commence la prière juive Shema, Israël. Elle tire son appellation des premiers mots du texte du Deutéronome (6, 4-9): «Écoute, Israël: le Seigneur est notre Dieu, le Seigneur est un!». Récitée tous les jours, matin et soir, elle est devenue la «profession de foi» juive par excellence. «Écoute, ma fille», «Écoute, mon enfant», constamment répétés dans l’œuvre de Péguy, représentent une «mise en œuvre» de la situation existentielle et spirituelle de l’auteur.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 5-24
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Working Life Across Cultures: ‘‘Work Life 2000: Quality in Work’’ and Occupational Health Education in Developing Countries
Autorzy:
Knave, B.
Ennals, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/90880.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
occupational health
healthy work
developing countries
dialogue
learning from differences
higiena pracy
kraje rozwijające się
dialog
Opis:
The article reflects on the changing world of work, and the challenges presented to both occupational health and occupational health education. We draw on the 63 preparatory workshops and the international conference in the ‘‘Work Life 2000: Quality in Work’’ program, an initiative of the Swedish Presidency of the European Union. The International Commission on Occupational Health is introduced, with particular concentration on a current practical project initiated by the Department of Health in South Africa, intended to lead to a set of projects, networking for occupational health education in developing countries. The practical initiatives cast light on a new set of issues that arise when occupational health and safety crosses cultural barriers, and previously separate comparative cases are linked.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2001, 7, 4; 435-448
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenie religijne jako źródło wspólne wszystkim religiom. Koncepcja Bernarda Lonergana
Religious Experience as a Common Source of All Religions. Conception of Bernard Lonergan
Autorzy:
Oko, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015936.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bernard Lonergan
tomizm transcendentalny
doświadczenie religijne
bycie-w-miłości-z-Bogiem
wspólne źródło wszystkich religii
międzyreligijny i międzykulturowy dialog
transcendental thomism
religious experience
being-in-love-with-God
common source of all religions
interreligious and intercultural dialogue
Opis:
Bernard Lonergan SJ (1904-1984), the most famous English exponent of transcendental thomism („the American Rahner”), attached greater and greater importance, particularly after his existential turn, to religious experience. For him, the most significant form of this experience is being-in-love-with-God as basic, proper fulfillment of man's unrestricted thrust of self--transcendence in the direction of being, truth and value. It is experience of self-actualization, of complete integration, of complete fulfillment, it is a dynamic state of love in an unrestricted fashion, without qualifications or conditions or reservations or limits. This experience cannot be man's achievement, it is always granted to us as a gift, it is in principle independent of knowledge, we can only receive it, accept it when it comes quietly, secretly, unobtrusively. It is the core and focus of religious life, for Christians it is experience of God's grace; however the analysis of the main common features of religious experience in all highly developed religions demonstrates that, in point of fact, it is often a very similar experience, it is often the same experience. Religions have then a common origin, common essential realm. Of course, the understanding and interpreting of this experience depend always on the horizons of meaning in which it occurs and these horizons are as varied as the concrete, historically conditioned human cultures, human religious traditions, human temperaments, human lives are. Due to them, this one primordial experience manifests itself in countless ways, in countless religious expressions, but in spite of that it remains the real root and ground of the unity of all religions, it remains the basis for dialogue between them.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 2; 49-66
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reflections on the social dialogue in Poland preparing to the EU accession
Autorzy:
Tyrowicz, Maria Matey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43353289.pdf
Data publikacji:
2002-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
Social Dialogue
ETUC
OPZZ
Opis:
Article is about Social Dialogue in Poland on topic of accession to EU. Polish social opinion change dramatically between years 1994 and 2001. Supporters of accesion decreased and people who are against it rose. Animosity between two main polish work trade unions OPZZ and Solidarity made problems for Goverment steps to entry Poland to the UE commonwealth.  
Źródło:
Droit Polonais Contemporain; 2002, 125-132; 81-94
0070-7325
Pojawia się w:
Droit Polonais Contemporain
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sposoby łączenia replik w dialogu
The Manners of Combining Replicas in Dialogue
Autorzy:
Sosnowska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127804.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog
replika
nadawca
odbiorca
dialogue
replica
message
recipient
Opis:
In order for a dialogue to come into existence, replicas must be coherent. The combination may concern distant replicas, or those directly following one another. They are combined in various ways: either the emitter triggers his recipient's replica, or the recipient relates himself to the emitter's announcement with any clear encouragement. The consituation (an invitation to the study to comment on current events) makes it that clear questions posed to commentators seems unnecessary, especially that cliched formulas should be used of the type: What do you, sir (sirs), say to that? What do you, sir (sirs), think about it? The replicas triggering responses in a radio commentary are most often given by the radio announcer, and commentators most often use replicas supplementing, consenting or dissenting with the position of the predecessor. The radio announcer and commentators use almost equally frequently questions aimed at suggesting something, correcting a mistake, or confirming something.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 49-50, 6; 403-416
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aux origines de l’adialogisme théâtral: Le Cantique des Cantiques
U źródeł adialogizmu teatralnego: Pieśń nad Pieśniami
Autorzy:
Wołowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954146.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Biblia
teatr
dramat
monolog
dialog
adialogiczność
adialektyczność
Bible
theatre
drama
monologue
dialogue
adialogism
adialectism
Opis:
Pieśń nad Pieśniami, usytuowana w samym sercu Biblii, jest na tle zawartych w niej utworów kompozycją wyjątkową. Z genologicznego punktu widzenia ma ona formę krótkiego dramatu poetyckiego lub raczej, jak sugerują liczni egzegeci, zbioru dialogowanych pieśni miłosnych. Rozważania zawarte w artykule, o charakterze wyłącznie literaturoznawczym, dotyczą właśnie aspektu dialogicznego Pieśni. Dialogi występujące w tym poemacie wydają się bowiem prawdziwym archetypem zjawiska adialogizmu, niesłychanie często obecnego we współczesnych utworach dramatycznych i poetyckich. Po krótkim przedstawieniu problemów, jakie stawia przed analizą wielość możliwych architektur Pieśni, artykuł omawia stosowane tam zabiegi amplifikacji adialektycznej, zmiany form zwrotów osobowych, cytatu intralokucyjnego, dialogu z chórem, paradidaskaliczności, zmian izotopii dyskursywnej w replikach oraz użycia aktanta fokalizującego.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 87-97
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elelementy dramatyczne w starożytnej teorii platońskiego dialogu
Autorzy:
Pawlak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52229532.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
ancient drama
Platonic dialogue
Opis:
In questo articolo sono sottoposti ad analisi i brani letterari antichi che contengono le definizioni del dialogo platonico caracterizzato dal punto di vista di forma e contenuto.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2004, 8; 125-148
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le scienze naturali nel processo delle trasformazioni culturali: verso un dialogo interdisciplinare
Natural sciences in the process of cultural transformations: towards interdisciplinary dialogue
Nauki przyrodnicze w procesie przemian kulturowych: perspektywa dialogu interdyscyplinarnego
Autorzy:
Życiński, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015695.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kultura
dialog
etyka
wiara
rozum
nauka
culture
dialogue
ethics
faith
reason
science
Opis:
Przemiany kulturowe ostatniego okresu przyniosły głęboką zmianę wartościowań dotyczących społecznej roli nauk przyrodniczych. Podczas gdy w początkach XX wieku pozytywizm upatrywał w nauce jedyne źródło wartościowej poznawczo wiedzy, postmodernizm z początku obecnego stulecia traktuje teorie przyrodnicze przede wszystkim jako formę narracji literackiej. W antyintelektualnych nastrojach, wyrażających krytykę oświeceniowej afirmacji racjonalności, ceni się pragmatyczne zastosowania nauki, nie zaś jej funkcje poznawcze. Sytuacja taka stwarza pilną potrzebę interdyscyplinarnej współpracy między filozofami, teologami i przedstawicielami nauk przyrodniczych. W ostatnim okresie podjęto w wielu ośrodkach interdyscyplinarne programy badawcze, które dotyczą różnych aspektów teorii ewolucji, związków między przetwarzaniem informacji w komputerach a neurofizjologią, relacji między naturalizmem metodologicznym a różnorodnymi wersjami naturalizmu ontologicznego. Rozwijane badania stanowią nową jakość we wzajemnych relacjach nauk przyrodniczych z myślą chrześcijańską. Przezwyciężają one zarówno złudzenia scjentyzmu, jak i dominującą w pozytywizmie cząstkową koncepcję prawdy, w której brakuje odpowiedzi na pytania istotne dla całościowej wizji świata. Równocześnie stanowią one również odpowiedź na wizję interdyscyplinarnego dialogu, którą Jan Paweł II ukazał w encyklice Fides et ratio oraz w Liście do George’a Coyne’a SI, skierowanym z racji 300-lecia publikacji Principiów Newtona.
Cultural changes in recent times have brought about a profound change in valuations regarding the social role of natural sciences. While in the early twentieth century positivism saw science as the only source of valuable knowledge, postmodernism at the beginning of this century treats natural theories primarily as a form of literary narrative. In anti-intellectual moods that express criticism of the Enlightenment affirmation of rationality, the pragmatic applications of science are valued, not its cognitive functions. Such a situation creates an urgent need for interdisciplinary cooperation between philosophers, theologians and representatives of natural sciences. Recently, interdisciplinary research programs have been undertaken in many centers, concerning various aspects of the theory of evolution, the relationship between information processing in computers and neurophysiology, the relationship between methodological naturalism and various versions of ontological naturalism. The research in this area introduces a new quality in the mutual relations between natural sciences and Christian thought. This research overcomes both the illusions of scientism and the partial concept of truth that dominates positivism, which lacks answers to questions essential for a comprehensive vision of the world. At the same time, they also respond to the vision of an interdisciplinary dialogue that John Paul II presented in the encyclical Fides et Ratio and in the Letter to George Coyne SI, addressed on the 300th anniversary of the publication of Newton's Principia.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2004, 52, 1; 17-26
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listy do Muzy Zbigniewa Herberta jako przykład spójnej konstrukcji opartej na dialogu
Zbigniew Herberts “Letters to the Muse” as an Example of a Coherent Construction Based on Dialogue
Autorzy:
Szymańska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953906.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zbigniew Herbert
epistolografia
dialog
epistolography
dialogue
Opis:
The article is a linguistic analysis „Letters to Muse” by Zbigniew Herbert. It shows typical elements for this kind of genre and also individual features. Text exposes character of the letter as an act of speech which is autonomical in its structure. Article discusses coherence of the letter begining from layont going through the delamination and ending „lexical equivalent punctuation”. Author shows paradox as a specific reveal of the letters. Autonomous and coherent inside is also unindependent creation – link of dialogue, replica which takes out with natural surroundings other one. They are connection with sequence of correspondence. This language dependence realizes itself through a group of questions, imperatives, thematic-rhematic structures, indexes, limited definition nominal group, indirect speech, and other. The language of „Letters to Muse” shows a specific relation between sender and receiver. In the article the author takes notice of characteristic feature of this genre, which is „strong feeling for the receiver”, „Siamese connection” of the sender and addressee's personalities in the letter area. The partner of this dialogue has a function of text creation. The addressee is also main factor that determines the content and the formal side of the letter, although the inner dialogue of the letter sometimes comes from expressive function realised on its field and the receiver is only a pretext for showing that expressivenes.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 6; 181-209
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The place of anthropology in the philosophy of education
Autorzy:
Golema, Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407850.pdf
Data publikacji:
2004-04-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
anthropology
dialogue
philosophy of education
Opis:
The study tries to define the anthropology of dialogue as a specific way of thinking on human being; it grounds mainly in Tzvetan Todorov's findings. It comments basic theses of Buber, Levinas, Bachtin, Habermas and Todorov while underlining their mutual interpretability as well as similarity. Because of possible significance of this anthropological conception for professional teacher training, it recommends to reserve some space for the anthropology of dialogue in the area of the philosophy of education thus enabling it to come out of the shadow of more influential anthropological conceptions.
Źródło:
The New Educational Review; 2004, 2; 31-41
1732-6729
Pojawia się w:
The New Educational Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drama Education in Pre-Service Education for Primary School Teachers
Autorzy:
Cisovská, Hana
Karaffa, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409138.pdf
Data publikacji:
2005-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
drama education
pre-service teacher education
personality-based and social competence
skills
a dialogue
drama games (role playing) and improvisations
action research
Opis:
The authors deal with the research focused on the verification of school drama education in the pre-service education for primary school teachers. The research project period covered the years 1998-2003, as part of the research project of the above organisation with the title “New Opportunities in Teacher, Educator and Pupil Education for the Learning Society of the 21st century” (msm174500001 – with Assistant Professor Hana Lukášová as the Head Project Researcher). The project results can be split into the following areas: a) Verification of the drama education methods in the study subject titled Basics in professional practice b) The development of dialogue skills in drama games (role playing) and improvisations of students studying the drama education subject.
Źródło:
The New Educational Review; 2005, 5; 225-240
1732-6729
Pojawia się w:
The New Educational Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Platona do Rosenzweiga. O zapoznanej roli dialogu w strukturze filozofii
From Plato to Rosenzweig: On the Relinquished Role of Dialogue in the Structure of Philosophy
Autorzy:
Bardel, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013941.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog
filozofia dialogu
dialogika
rozmowa
Platon
Rosenzweig
dialogue
philosophy of dialogue
conversation
Plato
Opis:
The main purpose of the article is to compare the originally Greek, Plato’s concept of dialogue and its function in the procedure of philosophying to the one developed by the 20- century “philosophy of dialogue” (F. Rosenzweig, M. Buber, F. Ebner, E. Levinas). It seems quite astounding that philosophy of dialogue, a trend which consistently and persistently defends the privileged position of dialogue in the structure of reality and uses it as an essential factor in the understanding of the relation between God and Man, has not developed any solid methodological perspective. What is even worse, it failed to observe its presence in the very core of philosophical thinking, i.e. in Plato’s thought. We are capable of reconstructing Plato’s modus philosophandi with its essential conditions: the philosopher must not only ‘see’ the truth (the noetical function), but must also tell it to the others, choose the partners of the dialogue and defend his logos if necessary (the apophantical function). The article consists of two complementary analyses: the first one is devoted to the presentation of the dialogical factor in Plato’s noetics and apophantics, and the second one focuses on Rosenzweig’s criticism of the whole European philosophy. The author tries to indicate its doubtful moments by putting forward the question  whether Plato’s philosophy may be justly ascribed to the tradition under Rosenzweig’s criticism, and if so, to what extent.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 1; 5-26
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Soliloque, quasi-monologue, monologue
Solilokwium, quasi-monolog, monolog
Autorzy:
Wołowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953819.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
monolog
quasi-monolog
solilokwium
dialog
dramat
teatr
François Billetdoux
monologue
quasi-monologue
soliloquy
dialogue
drama
theatre
Opis:
Artykuł poświęcony jest ogólnie definicji monologu i solilokwium, dwóch form dyskursywnych często występujących w nowoczesnym teatrze, lecz rzadko rozróżnianych w sposób adekwatny w opracowaniach krytycznych. Monolog i solilokwium zostały wszak dość dobrze rozróżnione już w 1991 r. przez M. Issacharoffa, stosującego kryterium nieobecności scenicznej allokutora. Nie odwołując się do prac amerykańskiego badacza, francuska teatrologia podejmuje ten temat jakby od zera pod koniec wieku, usiłując rozróżnić obydwie formy na podstawie różnych innych kryteriów (introwersyjność / ekstrawersyjność; stopień spójności retorycznej itp.). Celem pierwszej części artykułu, sięgającej do opracowań z obszaru językoznawstwa (Roulet, Ducrot), analizy dyskursu (Issacharoff, Kerbrat-Orecchioni, Schuerewegen), teatrologii (Pavis, Ubersfeld) i ogólnie poetyki (Bachtin, Cohn), jest zatem przegląd dotychczasowych dokonań teoretycznych i analiza skuteczności stosowanych kryteriów. W drugiej części pracy przedstawiona teoria została skonfrontowana z konkretnym materiałem dramaturgicznym – monologowo-solilokwialną sztuką F. Billetdoux pt. Femmes parallèles. W wyniku tej konfrontacji możliwe wydaje się nie tylko doprecyzowanie obydwu pojęć, ale także wyodrębnienie kategorii pośredniej: quasi-monologu, który można określić jako dyskurs rzeczywiście wygłoszony (lub tylko w pewnym stopniu wyartykułowany), skierowany do allokutora, którego bliskość i obecność lokutor jedynie podejrzewa lub zakłada, lecz którego de facto nie widzi ani on sam, ani czytelnik / widz ze względu na jego nieobecność „wizualną” w przestrzeni mimetycznej (allokutor może objawiać swoją niepełną obecność poprzez czynności niewerbalne postrzegane, np. słuchowo, przez lokutora: pukanie do drzwi). Istotnym dla definicji monologu jest także zupełnie nie brany pod uwagę czynnik zdolności allokutora do interakcji słownej lub świadomej interakcji kinezyczno-gestycznej (np. z artystycznego punktu widzenia mówienie do Boga czy mówienie w obecności niemowlęcia nie jest tym samym, co mówienie w obecności dorosłego człowieka o kompletnych zdolnościach komunikacyjnych). Praca zwraca poza tym uwagę na rozróżnienie dyskurs myślny vs dyskurs rzeczywiście wygłoszony (na poziomie świata przedstawionego), rozróżnienie rzadko badane w tekstach dramatycznych, a odgrywające pewną rolę, jak tego dowodzi analizowany materiał.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 5; 81-104
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Прагматика - функционaлънaя перспектива языка
Autorzy:
Баранов, Анатолий Г.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203918.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
language
functional style
scientific style
speech linguistics
text
dialogue form
extralinguistic factors
style of genre
dinamic concept of language
Opis:
The dynamie chaos theory applied to linguistics casts light on the role of Perm school of functional stylistics (M.N. Kozhina) as an odd attractor promoting the study of text in dynamics, especially the functional stylistic-semantic categories of text.It is argued here that modem situation in linguistics is shaped by the application of global context (individual cognitive system - on the personal level, and culture in all its heterogeneity - on the social level) to the mainstream research of language in use. This methodological demand is met by functional pragmatics as whole semiotics embracing all aspects of semiosis. lt ensures the blend of cognitive and interpretive models with their specific procedures in revealing the subtleties of language in use. That is exemplified in the analysis of a chunk of fictive text. Besides, we set forth the category of tonality which denotes attitudes and tones permeating discourse, in the light ofM.N. Kozhina's contribution to the field.
Źródło:
Stylistyka; 2005, 14; 75-86
1230-2287
2545-1669
Pojawia się w:
Stylistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 1081

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies