Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:

CHRISTOPHER GRZELAK SCJ, The ”Inclusive pluralism” of Jacques Dupuis, its contribution to a Christian theology of religions, and its relevance to the South African interreligious context, Lublin 2010, ss. 348.

Autorzy:

Ptak, Robert

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/554359.pdf

Data publikacji:

2010-10-31

Wydawca:

Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów

Tematy:

inkluzywizm
dialog międzyreligijny

Źródło:

Sympozjum; 2010, 1(19); 191-196
2543-5442

Pojawia się w:

Sympozjum

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:

Jan Paweł II – kontynuator czy prekursor idei dialogu z islamem? Zestawienie dorobku Papieża-Polaka w kontaktach z przedstawicielami muzułmańskiego świata
John Paul II – the One Who Continued While at the Same Time Being a Precursor of the Idea of Dialog with Islam? Presenting the Legacy of the Pope’s Relations with People of the Muslim World

Autorzy:

Kaczmarek, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/502034.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi

Tematy:

Jan Paweł II
dialog międzyreligijny
islam

Opis:

Pope John Paul II was a prophet of our age. As a leader of the Catholic Church, with a respect for a Tradition, he continued some ideas about dialog with Islam according documents of II Vatican Council, especially constitution Lumen gentium and declaration Nostra aetate. From the other way Pope was a precursor of dialog with Muslim world, because of circumstances which are always new. The main merit of Pope’s apostolic mission in this case was a fact, that John Paul II was able to put theory in practice. A declaration of dialog he tried to make real. He touched Muslim world not only in a paper (declarations, homilies, speeches), but he experienced a spirit of Islam in hearts of Muslim’s he met during his pilgrimages and meetings in Vatican. In the article we have a presentation of all Pope’s activities which built dialog with Islam.

Źródło:

Łódzkie Studia Teologiczne; 2012, 21; 107-121
1231-1634

Pojawia się w:

Łódzkie Studia Teologiczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:

Dialog religii a dialog kultur
Dialogue of Religions and Dialogue of Cultures

Autorzy:

Kałuża, Krystian

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2036016.pdf

Data publikacji:

2019-08-27

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL

Tematy:

religia
kultura
dialog międzyreligijny
dialog międzykulturowy
monoteizm
prawda
przemoc

Opis:

W artykule podjęto zagadnienie relacji między dialogiem kultur a dialogiem religii. Analiza pojęcia religii i pojęcia kultury pokazała, że ich treści są ze sobą ściśle powiązane. Nie ma religii bez kultury ani kultury bez religii. Dlatego pojawiający się czasem postulat zastąpienia dialogu międzyreligijnego dialogiem międzykulturowym jest bezpodstawny. Dialog kultur bez dialogu religii jest niemożliwy. Aby dialog mógł zaistnieć, muszą być spełnione odpowiednie warunki. Jednym z nich jest dążenie do prawdy. Prawda ma jednak charakter inkluzywny, a nie ekskluzywny. Dlatego w religii nie ma miejsca na przemoc w imię prawdy. Dla chrześcijan prawda ma charakter osobowy. Jest nią Jezus Chrystus – Zbawiciel „polifoniczny” (Klemens Aleksandryjski).
The article deals with the relationship between the dialogue of cultures and the dialogue of religions. The analysis of the concept of religion and culture shows that their contents are closely related to each other. There is no religion without culture nor culture without religion. Therefore, demand emerging sometimes to replace interreligious dialogue with intercultural dialogue is unfounded. A dialogue of cultures without a dialogue of religions is impossible. In order for a dialogue to take place, appropriate conditions must be met. One of them is the pursuit of truth. However, the truth is inclusive, not exclusive. Therefore, in religion there is no room for violence in the name of truth. For Christians, truth has a personal character. It is Jesus Christ, the “polyphonic” Saviour (Clement of Alexandria).

Źródło:

Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 9; 63-77
2353-7272

Pojawia się w:

Roczniki Teologiczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:

Mariusz Rosik, Kościół a Synagoga (30-313 po Chr.). Na rozdrożu (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2016)

Autorzy:

Pilarczyk, Krzysztof

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1053332.pdf

Data publikacji:

2017-04-19

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Tematy:

dialog międzyreligijny
judaizm
chrześcijaństwo
interreligious dialogue
Judaism
Christianity

Opis:

Book review:Mariusz Rosik, Kościół a Synagoga (30-313 po Chr.). Na rozdrożu (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2016). Ss. 648. PLN 65 (oprawa twarda). ISBN 978-83-942734-9-1.

Źródło:

The Biblical Annals; 2017, 7, 2; 297-303
2083-2222
2451-2168

Pojawia się w:

The Biblical Annals

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:

Dialog i uprzedzenie : islam w III Rzeczpospolitej : szkice
Islam w III Rzeczpospolitej : szkice

Autorzy:

Tokarz, Grzegorz.

Współwytwórcy:

FNCE Wydawnictwo Wydawca

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Poznań ; [Chomęcice] : Wydawnictwo FNCE

Tematy:

Dialog międzyreligijny
Islam
Katolicy
Muzułmanie
Organizacje islamskie
Opracowanie

Opis:

Bibliografia, netografia przy rozdziałach.

Dostawca treści:

Bibliografia CBW

/5

Książka

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:

Roberto de Nobili SJ i misja w Maduraju w latach 1606-1656
ROBERTO DE NOBILI SJ AND THE MISSION IN MADURAI FROM 1606 TO 1656

Autorzy:

Pyz, Justyna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/618091.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

India; missions; Jesuits; accommodation; interreligious dialog
Indie; misje; jezuici; akomodacja; dialog międzyreligijny

Opis:

The Mission in Madurai 1606-1656 was a unique episode in the history of Christianity in India. During these times changing religion to Christianity meant abandoning one’s culture. Roberto de Nobili, an Italian Jesuit and founder of the mission was the fi rst European to learn Sanskrit, study the scriptures of the Vedas and convert Brahmins. He allowed them to keep their social customs, which was seen as controversial by the church hierarchy. He followed these social rules himself, living the life of an Indian ascetic and thus gaining respect among higher castes. His way of separating Hinduism from Indian culture was, and still is, contentious but it was done for practical purposes. The controversies forced him to defend his arguments on many occasions. In his writings he described Indian traditions and explained his method of missionary work. There were not many followers of de Nobili’s method, who would be able to understand the need of accommodation, undertake studies of Hinduism and be prepared to embrace an ascetic lifestyle. It was not until the 20th century that interreligious dialogue emerged as a concept and some Catholic clergymen found inspiration in Hindu spirituality. The goal of this thesis is to show just how pioneering was the accommodation method used by de Nobili and how his infl uence can still be felt on attempts at interreligious dialogue in the modern era.

Źródło:

Annales Missiologici Posnanienses; 2019, 24; 59-74
1731-6170

Pojawia się w:

Annales Missiologici Posnanienses

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:

Religions, terrorism and war
Religie, terroryzm i wojna

Autorzy:

de Charentenay SJ, Pierre

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/595460.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

War
religion
terrorism
interreligious dialogue
wojna
religia
terroryzm
dialog międzyreligijny

Opis:

Terrorism has expanded worldwide. It became necessary to look for a new framework of analysis in order to understand this type of violence. The expression “third world war” has been used in different circumstances. But terrorism is not a war because the two enemies are not well identified and conflict is not precisely located. There is a conflict in Syria and Iraq, but it is not a world war. The term “third world war” is also dangerous because it gives the impression that you will be able to end terrorism by some kind of act of war. The expression “war on terrorism” has technically not any sense. But terrorism has an aspect where religions are concerned: this is the individual decision to enter into a process of radicalization. One of the most fruitful places of peace building for religions is the interreligious dialogue at local level, schools, municipalities, churches. Global dialogue has no impact on the field if there is no action and connection at the local level.
Terroryzm stał się zjawiskiem globalnym. Sprawia to, że niezbędne jest poszukiwanie nowych podstaw systematycznej analizy dla zrozumienia tego rodzaju przemocy. W różnych okolicznościach było używane wyrażenie „trzecia wojna światowa”. Jednakże terroryzm nie jest wojną, gdyż nie można dobrze zidentyfikować dwóch wrogów, a konflikt nie jest precyzyjnie umiejscowiony. Mamy do czynienia z konfliktem w Syrii i Iraku, ale nie jest to wojna światowa. Termin „trzecia wojna światowa” jest niebezpieczny, gdyż tworzy wrażenie, że możliwe jest skończenie z terroryzmem za pomocą rodzaju aktu wojny. Wyrażenie „wojna z terroryzmem” technicznie jest bezsensowne. Jednakże terroryzm posiada wymiar, którym zainteresowane są religie. Jest to indywidualna decyzja włączenia się w proces radykalizacji. Dla religii jednym z najbardziej owocnych miejsc budowania pokoju jest dialog międzyreligijny na poziomie lokalnym: szkół, społeczności lokalnych i Kościołów. Dialog globalny jest bezskuteczny jeśli brakuje działań i powiązań na płaszczyźnie lokalnej.

Źródło:

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 2; 65-75
0137-3420

Pojawia się w:

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:

Projekt medytacji chrześcijańskiej według J. Maina w Polsce. Próba oceny dogmatyczno-pastoralnej
Christian Meditation by J. Main in Poland. An Attempt at Dogmatic and Pastoral Evaluation

Autorzy:

Sawa, Przemysław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1047849.pdf

Data publikacji:

2013-01-01

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

meditation
interreligious dialogue
syncretism
spirituality
medytacja
dialog międzyreligijny
synkretyzm
duchowość

Opis:

Powstawanie grup medytacyjnych działających na podstawie nauki J. Maina staje się okazją do głębszej analizy tej propozycji oraz jej oceny w świetle nauki chrześcijańskiej, jak również badań religioznawczych i psychologicznych. Punktem wyjściowym dyskusji na ten temat stała się w 2013 roku publikacja E. Christie Medytacja chrześcijańska w szkołach. Przewodnik dla nauczycieli i rodziców, rozpowszechniana przez polskie środowisko Światowej Wspólnoty Medytacji Chrześcijańskiej (WCCM).Idea medytacji stanowi niewątpliwie w rzeczywistości współczesnego świata, zwłaszcza w społeczeństwach zlaicyzowanych, konsumpcyjnych czy jedynie tradycyjnie religijnych (ukierunkowanych na rytualizm), ważny impuls w kwestii kontemplacji. Nie można jednak przejść obojętnie wobec wyraźnych lub pośrednich zapożyczeń z praktyk buddyjskich czy jogicznych, które są obecne w nauczaniu WCCM. Duchowość chrześcijańska i praktyki dalekowschodnie mają bowiem zupełnie inny punkt wyjścia i punkt dojścia. Dla ochrzczonych jakakolwiek modlitwa, w tym również medytacja, jest darem Boga, sposobem budowania osobistej relacji z Trójjedynym, a cel stanowi jedność z Nim, przy zachowaniu autonomii i tożsamości dwóch relacyjnych podmiotów – Boga i człowieka. Tymczasem w praktykach buddyjskich czy jogicznych istotna jest aktywność człowieka (dojście do bezruchu, zapanowanie nad myślami, działaniem ciała), a cel określony jest jako doświadczenie pokoju, harmonii, jedności ze sobą, całym światem, siłą wszechświata.W związku z tym trudno czegoś uczyć się w wymiarze duchowym od tych tradycji filozoficzno-religijnych, a w czasach zamętu i wyraźnej promocji New Age oraz związanych z tym praktyk i treści z Dalekiego Wschodu postawa chrześcijan winna być zdecydowanie jednoznaczna.Dlatego rodzą się następujące postulaty wobec środowiska WCCM: wyraźne powiązanie medytacji z życiem sakramentalno-eklezjalnym; zaniechanie praktyk wspólnych medytacji z buddystami; oczyszczenie nauczania z treści sugerujących synkretyzm; zaniechanie czerpania z duchowości niechrześcijańskiej; głębsze osadzenie nauczania w doktrynie i życiu Kościoła.
Meditation groups developing according to J. Main's teaching become an opportunity for a deeper analysis of this proposal and its assessment in the light of Christian doctrine, as well as for examination from the perspective of religious and psychological studies. The starting point for the discussion on this topic was the publication of E. Christie's „Christian Meditation in schools. A guide for teachers and parents", distributed by the Polish milieu of The World Community for Christian Meditation (WCCM).The idea of ??meditation, in the reality of the modern world, especially in secularized societies, consumerist ones or only traditionally religious (oriented towards ritualism), is undoubtedly an important impulse in the field of contemplation. However, one cannot remain indifferent to the explicit or indirect borrowings from Buddhist and yogic practices that are present in the  teaching  of  WCCM.  Christian  spirituality  and  practices  of  the  Far  East  have,  in fact, a completely different basis (point of departure) and point of arrival. For people who are baptized, any prayer - including meditation, is a gift from God, a way to build a personal relationship with the Triune and the aim is to be in union with Him, still maintaining the autonomy and the identity of the two entities in this relation - God and man. Meanwhile, in Buddhist and yogic practices it is the human activity that is important (achieving a state of motionlessness, mastering one's thoughts, and actions of the body), and the target is defined as an experience of peace, harmony, unity with oneself, with the whole world, with the force of the  Universe.Therefore, it is difficult to learn something from these philosophical and religious traditions in the spiritual dimension, and in times of confusion and explicit promotion of New Age, practices related to it and contents arriving from the Far East, the attitude of Christians should be unequivocal.For this reason, the following postulates arise towards the WCCM milieu: a clear link between meditation and sacramental-ecclesial life; abandoning the practices of meditating together with Buddhists; purification of the teaching from the contents that suggest syncretism; renunciation of drawing from non-Christian spirituality; a deeper embedding of teaching in the doctrine and life of the Church.

Źródło:

Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 159-178
1898-2964
2450-4602

Pojawia się w:

Teologia i moralność

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:

Dialog międzykulturowy w ujęciu papieża Franciszka
Intercultural Dialogue From the Point of View of Pope Francis

Autorzy:

Górzna, Sylwia

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1202336.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Akademia Pomorska w Słupsku

Tematy:

papież Franciszek
kultura
dialog międzykulturowy
dialog międzyreligijny
pope Francis
culture
intercultural dialogue
interreligious dialogue

Opis:

This paper is devoted to intercultural dialogue in the teaching of Pope Francis (pontificate from 2013). It presents pontifical documents, statements, speeches, homilies, and reflections dedicated to this issue as well as the conclusions resulting from them. The aim of the paper is to prove that intercultural dialogue is tightly connected to interreligious dialogue. They are the foundation of the future, can greatly contribute to the propagation of peace.

Źródło:

Ars inter Culturas; 2017, 6; 113-130
2083-1226

Pojawia się w:

Ars inter Culturas

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:

Benedykta XVI modlitwa za Żydów w dawnej wielkopiątkowej modlitwie powszechnej – implikacje dla dialogu międzyreligijnego
The Prayer of Benedict XVI for the Jewish People in the older for of the Solemn Prayers in Good Friday - implications for interreligious dialogue

Autorzy:

Beyga, Paweł

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2076689.pdf

Data publikacji:

2021-12-02

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

liturgia
dialog międzyreligijny
judaizm
Wielki Piątek
liturgy
interreligious dialogue
Judaism
Good Friday

Opis:

Zgodnie z wolą papieża Benedykta XVI ryt rzymski posiada dwie formy: zwyczajną i nadzwyczajną. Wielki Tydzień i Triduum Sacrum można obchodzić w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. W 2008 roku papież Benedykt XVI zmienił formułę specjalnej modlitwy za żydów w liturgii Wielkiego Piątku. Artykuł ukazuje historię zmian tej modlitwy, teologię tekstu oraz implikacje teologiczne dla dialogu międzyreligijnego pomiędzy Kościołem katolickim a judaizmem. Liturgia katolicka może stanowić przestrzeń szczególną, w której wyraża się teologia. Dlatego każdy dialog teologiczny musi traktować liturgię jako bardzo ważne miejsce źródeł katolickiej doktryny i stanowiska teologicznego. Niezwykle pomocny w zrozumieniu współczesnej myśli Kościoła katolickiego na temat  żydów i judaizmu był esej emerytowanego papieża na temat relacji między Kościołem a judaizmem.
According to the will of pope Benedict XVI the roman rite has two forms: ordinary and extraordinary. The Holy Week and Triduum Sacrum can be celebrated in the Extraordinary Form of the Roman Rite. In 2008 pope Benedict XVI has changed form of the special prayer for Jewish People in Good Friday’s liturgy. The article shows history of changes of this prayer, theology of this text and theological implications for the interreligious dialogue between Catholic Church and Judaism. The Catholic liturgy can be a special space in which theology expresses itself. Therefore every theological dialogue has to look at the liturgy as a very important place for root of Catholic doctrine and theological position. Very helpful for understanding of modern thought of Catholic Church on the Jewish People and Judaism was an essay of papa emeritus on relationship of the Church and Judaism

Źródło:

Studia Oecumenica; 2021, 21; 195-209
1643-2762

Pojawia się w:

Studia Oecumenica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:

O możliwości hermeneutycznego dialogu międzyreligijnego w erze globalizacji
On the possibility of hermeneutical interreligious dialogue in the era of globalization

Autorzy:

Pamrów, Mirosław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/430966.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Tematy:

interreligious dialogue
Panikkar Raimundo
hermeneutics
globalization
consumerism
dialog międzyreligijny
hermeneutyka
globalizacja
konsumpcjonizm

Opis:

The paper concerns the problem of interreligious dialogue in its hermeneutical form developed by Raimundo Panikkar. With respect to current examples of persecution, acts of aggression and intolerance, the question of interreligious dialogue is still relevant. In the context of, among other things, the process of globalization, the paper endeavours to answer the question as to whether the occurrence of such an unusual form of interreligious dialogue as hermeneutical interreligious dialogue, which mainly aims for a profound and authentic understanding of other religions, is possible in social life.
W pracy rozważany jest problem dialogu międzyreligijnego w jego hermeneutycznej formie, zaproponowanej przez Raimundo Panikkara. Kwestia dialogu międzyreligijnego jest wciąż aktualna, w związku z nadal istniejącymi prześladowaniami, aktami agresji czy nietolerancji. W kontekście, między innymi, procesu globalizacji w ramach tej pracy podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o możliwość istnienia w życiu społecznym nietypowej formy dialogu międzyreligijnego, jakim jest dialog hermeneutyczny, którego głównym celem jest autentyczne i głębokie zrozumienie obcej religii.

Źródło:

Studia Philosophiae Christianae; 2014, 50, 4; 57-77
0585-5470

Pojawia się w:

Studia Philosophiae Christianae

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:

Kościół wobec wielości religii jako temat katechetyczny

Autorzy:

Kurzydło, Dariusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/54513409.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Tematy:

katecheza
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
dialog międzyreligijny
catechesis
Benedict XVI
interreligious dialogue

Opis:

W niniejszym artykule autor skupia się na zagadnieniu katechetycznej misji Kościoła w sytuacji wielości religii. Klucz metodologiczny stanowi nauczanie Josepha Ratzingera/Benedykta XVI, a ściślej jego katecheza dorosłych – rozumiana w pewien specyficzny sposób – związana z ukazywaniem Jezusa Chrystusa jako wyraziciela Prawdy wobec wszystkich religii oraz źródła jedności dla chrześcijan. Autor szuka inspiracji obecnej w wizji niemieckiego teologa dla katechezy przygotowującej chrześcijanina do dialogu ze współczesnym światem, w którym dialog jest konieczny także z punktu widzenia dojrzałości Kościoła oraz samej katechezy

Źródło:

Studia Katechetyczne; 2023, 19; 295-318
0138-0672

Pojawia się w:

Studia Katechetyczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:

Maciej Musa Konopacki i jego korespondencja
Maciej Musa Konopacki and his correspondence

Autorzy:

Berger, Rafał

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480613.pdf

Data publikacji:

2017-12-31

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

Maciej Musa Konopacki
Tatarzy
korespondencja
dialog międzyreligijny
orientalistyka
Tatars
correspondence
interreligious dialogue
Orientalism

Opis:

Maciej Musa Konopacki, polski Tatar, muzułmanin, publicysta, działacz społeczny, orędownik zbliżenia chrześcijaństwa i islamu, w swojej działalności popularyzującej historię polskich Tatarów prowadził bogatą korespondencję z ludźmi Kościoła, nauki i sztuki, a także wieloma swoimi pobratymcami, ze zwykłymi ludźmi zainteresowanymi historią Tatarów na ziemiach polskich, szukającymi swoich tatarskich korzeni. Zapytany, dlaczego pisał tyle listów, dlaczego poświęcał im tak wiele czasu i uwagi, Konopacki odpowiada, że chciał w ten sposób uwiarygodnić Tatarów w polskim społeczeństwie, a zarazem przywrócić im tożsamość, którą według niego zatracali. Starał się zainteresować historią Tatarów na ziemiach polskich ludzi różnych dziedzin nauki i kultury.
Maciej Musa Konopacki was Polish Tatar, Muslim, writer, social activist and campaigner for the Christian and Muslim rapprochement. In his popularization of the history of the Polish Tatars he led extensive correspondence with representatives of the Church, scholars and artists, as well as his co-religionists and ordinary people, interested in the Polish-Tatar history, or searching for their Tatar roots. Asked for reasons for his letter writing activities, Konopacki would reply he wanted to validate Tatars in the Polish society and restore their lost identity. He seeked people acknowledging their Tatar descend, and worked to attract interest in Tatars’ history among scholars and artists.

Źródło:

Nurt SVD; 2017, 2; 26-42
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:

Ruch Świadomości Kryszny – gaudija wisznuizm w kulturze Zachodu
Krishna Consciousness Movement – Gaudiya Vaishnavism in Western Culture

Autorzy:

Fic, Leonard

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2150805.pdf

Data publikacji:

2021-12-31

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

dialog międzyreligijny
mistycyzm
krysznaizm
teizm
wisznuizm
Vaishnavism
Krishnaism
theism
mysticism
inter-religious dialogue

Opis:

Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny jest ruchem misyjnym, wywodzącym się ze szkoły bengalskiego wisznuizmu. Powstało ono w 1966 roku na terenie Stanów Zjednoczonych. W swoich początkach fascynowało niezwykle ludzi młodych, wywodzących się z kręgów hipisowskiej kontrkultury, poszukujących duchowego oświecenia. Artykuł przedstawia w zarysie historię tego ruchu, postać jego założyciela, naukę, którą głosił oraz praktyki religijne jego adeptów. Wskazuje także na różnice doktrynalne między chrześcijaństwem a krysznaizmem. Ich znajomość jest niezbędna w dialogu między tymi religiami.
The International Society for Krishna Consciousness is a missionary movement originating from the Bengali school of Vaishnavism. It was founded in 1966 in the United States. In its beginnings it fascinated young people coming from the hippie counterculture who were looking for spiritual enlightenment. The article outlines the history of the movement, the figure of its founder, the doctrine he preached and the religious practices of his followers. It also points out the doctrinal differences between Christianity and Krishnaism. Knowledge of these is essential in the dialogue between these religions.

Źródło:

Nurt SVD; 2021, 2; 187-200
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:

Średniowieczna apologia chrześcijaństwa wobec islamu

Autorzy:

Ledwoń, Ireneusz Sławomir

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/607169.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

Christian apology
Christianity and Islam
interreligious dialogue
apologia chrześcijaństwa
chrześcijaństwo a islam
dialog międzyreligijny

Opis:

The paper focuses on the issue of Christian apology vis-à-vis Islam in the Middle Ages. The author points out that the Christian attitude towards Islam evolved from associating it with an apocalyptic Antichrist, through seeing it as the fulfillment of Abraham’s promise given to Ishmael and a Christian heresy, up to the approval of Islam as a religion – initially deemed a false one, however with time, recognized as containing elements of the authentic truth revealed by God. Nicholas of Cusa’s original approach towards Islam failed to find followers and sank into oblivion. Over the next centuries the perception of Islam had been dominated by the Turkish threat to Europe and the era of European colonialism in  Asia.
W artykule, podejmującym zagadnienie chrześcijańskiej apologii wobec islamu w średniowie- czu, autor zwraca uwagę, że chrześcijańskie nastawienie do islamu zmieniało się od patrzenia nań jako na apokaliptycznego Antychrysta, przez wypełnienie obietnicy Abrahama danej Izmaelowi oraz chrześcijańską herezję, aż po dostrzeżenie w nim religii, początkowo uznawanej za fałszywą,  z czasem jednak za zawierającej też elementy autentycznej prawdy objawionej przez Boga. Orygi- nalne podejście Mikołaja z Kuzy do islamu nie znalazło kontynuatorów i odeszło w zapomnienie. W kolejnych wiekach sposób postrzegania islamu został zdominowany przez tureckie zagrożenie dla Europy, następnie przez epokę kolonializmu krajów azjatyckich.

Źródło:

Poznańskie Studia Teologiczne; 2015, 29; 197-212
0209-3472

Pojawia się w:

Poznańskie Studia Teologiczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:

Die Stellung und Rolle der Offenbarung Gottes im interreligiösen Dialog
Pozycja i rola Bożego objawienia w dialogu międzywyznaniowym
The importance and the role of Gods Revelation in the interreligious dialogue

Autorzy:

Bokwa, Ignacy

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1047506.pdf

Data publikacji:

2018-01-06

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

Revelation
Christianity
non-Christian religions
Islam
interreligious dialogue
Objawienie
chrześcijaństwo
religie pozachrześcijańskie
islam
dialog międzyreligijny

Opis:

Abstrakt dostępny w papierowej wersji czasopisma.
The current migration crisis in Europe is a practical context of this study.  A lot of refugees, predominantly Muslims,  are constantly coming to our continent. This fact raises important questions and challenges not only to politics and economy, but also to the Church and its theology. It has already occured many times that one should focus not only on finding  practical solutions to the problem, but also a deeper, honest theoretical reflection that takes into account the foundations of Christian doctrine. In this case, it is mainly about the relationship of Christianity to other religions. Contemporary theology, especially fundamental theology practiced in the Polish and German linguistic areas, underlines the importance of the question about the truth In the context of God’s revelation, its meaning In the context of the relationship of Christianity to other religions and other religions among themsleves. God’s revelation is the source and principle of all theology, including the criterion of reference of Christianity to non- Christian religions. Practical principles of dialogue between Christianity and Islam can be developed on such a foundation. The new concept by the German theologian Henning Enogemann, demanding the transition from theology of religion to theology of interreligious relations turns out to be particularly interesting for theology of religion. His theory of interreligious relations is a practical application of theoretical findings.  Interreligious dialogue calls for new competences from all its participants.

Źródło:

Teologia i moralność; 2017, 12, 2(22); 273-290
1898-2964
2450-4602

Pojawia się w:

Teologia i moralność

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:

Orthodoxy and Islam
Prawosławie i islam

Autorzy:

Boldişor, Adrian

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/595085.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

Interreligious dialogue
Orthodoxy
Islam
“Danube model” in Romania
dialog międzyreligijny
prawosławie
„model Danube” w Rumunii

Opis:

Within the historical approach on interreligious dialogue, it should not be overlooked that the representatives of Orthodox Churches were actively involved in promoting and supporting interreligious dialogue by participating in the meetings that have focused on relations with people of other religions. In this context, the Orthodox Churches come with a whole tradition that stretches to the early centuries, the relations with Jews and Muslims being an integral part of the history of Orthodox Christianity. The Orthodox Christians, with their bi-millennium tradition, where there are different interpretations of other religions, bring to the modern world an approach that takes into account personal relationship with people of other religions. Analyzing how the representatives of the Orthodoxy and the Islam in Romania are trying to find solutions to the many problems facing the world today, we can say that lately in Romania, the interreligious, intercultural and interethnic dialogue increased both quantitatively and qualitatively. Among the followers of the two religions that live in these territories for centuries, the relations have varied over the time, reaching today to a situation in which the believers live in peace, protected by the laws of the Romanian state which guarantee the freedom of thought and religious expression. Moreover, lately it has been attempted to find solutions to the global crises which are, not infrequently, religious.
Dokonując historycznego spojrzenia na przebieg dialogu międzyreligijnego, nie można przeoczyć udziału w nim przedstawicieli Kościołów prawosławnych, uczestniczących aktywnie w spotkaniach z reprezentantami innych religii. Kościoły prawosławne angażują się w ten proces, niosąc w sobie całą swoją tradycję, sięgającą pierwszych wieków, oraz doświadczenie relacji z Żydami i muzułmanami, będące integralną częścią historii prawosławnego chrześcijaństwa. Chrześcijanie prawosławni z ich dwutysiącletnią tradycją, w której podejmowano zróżnicowane interpretacje innych religii, wnoszą we współczesny kontekst bogactwo osobistych relacji z osobami wywodzącymi się z innych religii. Analizując sposób rozwiązywania aktualnych problemów przez prawosławnych i muzułmanów w Rumunii, można stwierdzić, że zarówno w wymiarze ilościowym, jak i jakościowym następuje wyraźne ożywienie dialogu międzyreligijnego, międzykulturowego i międzyetnicznego w tym kraju. Relacje pomiędzy wyznawcami tych religii, zamieszkującymi od wieków terytorium Rumunii, zmieniały się w różnych okresach, osiągając obecnie poziom, w którym wierni żyją w pokoju, strzeżonym przez rumuńskie prawo państwowe, gwarantujące wolność myśli i wyznania. Co więcej, ostatnio podjęto próby rozwiązania globalnych kryzysów, które nierzadko mają charakter religijny.

Źródło:

Studia Oecumenica; 2016, 16; 401-419
1643-2762

Pojawia się w:

Studia Oecumenica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:

Interreligious Dialogue in Jesus Christ
Dialog międzyreligijny w Jezusie Chrystusie

Autorzy:

Proniewski, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950539.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

religia
dialog międzyreligijny
chrześcijaństwo
judaizm
hinduizm
buddyzm
religion
interreligious dialogue
christianity
judaism
islam
hinduism
buddhism

Opis:

This article presents a critical reflection on the advancement of interreligious dialogue between Christianity, Judaism, Islam, Hinduism, and Buddhism. Considering the person of Jesus Christ as a common reference point provides another perspective on reconciliation as well as a means to bridge the differences that continue to hinder a communal experience of faith.
Artykuł nt. Dialog międzyreligijny w Jezusie Chrystusie zawiera krytyczną refleksję na temat stopnia zaawansowania w dialogu między religiami takimi jak: chrześcijaństwo, judaizm, islam, hinduizm, buddyzm. Uwzględnienie wspólnego punktu odniesienia do osoby Jezusa Chrystusa ma być kolejnym głosem w sprawie pojednania i sugestią w niwelowaniu różnic, które ciągle utrudniają wspólnotowe doświadczenie wiary.

Źródło:

Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 1
1644-8855

Pojawia się w:

Rocznik Teologii Katolickiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:

Modernity and interreligious dialogue. Difficulties posed by the ideological translation of religious categories

Autorzy:

Corpas-Aguirre, María A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1035603.pdf

Data publikacji:

2020-12-05

Wydawca:

Akademia Katolicka w Warszawie

Tematy:

dialog międzyreligijny
nowoczesność
tożsamość religijna
państwo
islam
Dīn
Dawla
interreligious dialogue
modernity
religious identity
state
Islam

Opis:

The relationship between Islam and Modernity is often explained in antagonistic terms. On the one hand, because Islam is a holistic system, where the political and religious spheres remain connected, resisting a modern definition of “religion”. On the other, because Modernity has been associated with the evolution of the liberal State and democracy, whose bases are deeply relativistic. Along these lines, we propose some arguments about the origin of this disagreement. To do this, we focus on the ideological reductionisms “religion” and “state” applied to the theological categories Dīn and dawla. The trace of this modern homologation can be traced through the historical connection of the West with the Islamic Arab world. Enlightened approaches and their ideal of progress found their best expression in reformist thinking. Since the 18th century, the solution to the problems derived from colonialism necessarily went through making the dogmatic foundations more flexible, injecting sceptical principles. The birth of this “political Islam” necessarily brought its “national” translation. The processes of construction of these states would feed the liberation movements, spreading for decades the deep wound of political violence and its export to the world. It is from this context that the Catholic Church has appealed to theological foundations as the only possible way to reverse the damage caused by geopolitics. Unfortunately, the states of opinion generated around this work divide, in the first place, Catholics. Throughout these pages, we will try to provide lines of reflection that add to our responsibility to generate a Christian conscience, open, reasonable and without interference, with respect to Islam.

Źródło:

Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 2; 6-25
0209-3782
2719-7530

Pojawia się w:

Warszawskie Studia Teologiczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:

Unity in Diversity. The “Prophets” Muḥammad, Abraham and Jesus and the Islamo-Christian Dialogue
Jedność w różnorodności. „Prorocy” Mahomet, Abraham i Jezus a islamsko-chrześcijański dialog

Autorzy:

Mooren, Thomas

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480559.pdf

Data publikacji:

2015-12-31

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

Muḥammad
Abraham
Jesus
Islamology
Missiology
Islamo-Christian Dialogue
Interreligious Dialogue
Mahomet
Jezus
Islamologia
Misjologia
dialog islamo-chrześcijański
dialog międzyreligijny

Opis:

The author argues that dialogue between Islam and Christianity is necessary to avoid intolerance and politicization of both religions. However, a real dialogue must be based not only on achieving easy approval resulting from the real similarities, but also – and perhaps primarily – on becoming aware of the differences. Such a dialogue can lead to unity in diversity, in which there will be no place for domination of a party, but rather a competition in faith and investigation towards achieving holiness. The article discusses three problems that largely divide Christians and Muslims: Muhammad as a prophet, the role of Abraham in the Islamic revelation and the question of divine filiation of Jesus. The author, relying on the Qur’an, presents mainly the standpoint of Islam (supplemented for comparison with relevant excerpts from the book of Genesis and the New Testament) that sees Mohammed and his revelation as the crowning of a long series of prophets. Although Jesus also is considered a prophet and is one of the most important ones, but suras of the Qur’an strongly emphasize that he cannot be God’s son, because it would impair the perfection and self-sufficiency of the one God, and thus would deny His divinity. The Koran also performs the “Islamization” of Abraham, seeing him as a fully conscious follower of the monotheistic, universalistic religion and a kind of prefiguration of Muhammad – the only just one struggling with pagan (and even more broadly – un-Islamic) environment.
Autor dowodzi, że dialog pomiędzy islamem a chrześcijaństwem jest warunkiem uniknięcia nietolerancji i polityzacji tych religii. Jednak rzeczywisty dialog musi opierać się nie tylko na osiągnięciu łatwej zgody wynikającej z realnych podobieństw, lecz również – a może przede wszystkim – na uświadomieniu sobie różnic. Taki dialog może doprowadzić do jedności w różnorodności, w której nie będzie miejsca na dominację którejś ze stron, lecz raczej na współzawodnictwo w wierze i w dochodzeniu do świętości. W artykule zostały omówione trzy problemy, które w znacznym stopniu dzielą chrześcijan i muzułmanów: Mahomet jako prorok, rola Abrahama w muzułmańskim objawieniu i kwestia Bożego synostwa Jezusa. Autor, opierając się na Koranie, przedstawia głównie stanowisko islamu (uzupełnione dla porównania odpowiednimi fragmentami z księgi Rodzaju i Nowego Testamentu), które widzi w Mahomecie i jego objawieniu ukoronowanie długiego szeregu proroków. Chociaż Jezus również uznany został za proroka i to jednego z najważniejszych, jednak sury Koranu mocno podkreślają, że nie może on być Bożym synem, ponieważ umniejszałoby to doskonałość i samowystarczalność jedynego Boga, a tym samym zaprzeczałoby Jego boskości. Koran dokonuje również „islamizacji” Abrahama, widząc w nim w pełni świadomego wyznawcę monoteistycznej, uniwersalistycznej religii i swego rodzaju prefigurację Mahometa – jedynego sprawiedliwego zmagającego się z pogańskim (a nawet szerzej – nieislamskim) otoczeniem.

Źródło:

Nurt SVD; 2015, 2; 294-324
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:

Afrykańskie twarze Jezusa
Faces of Jesus in Africa

Autorzy:

Obirek, Stanisław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480575.pdf

Data publikacji:

2018-06-30

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

Chrześcijaństwo w Afryce
inkulturacja
Jezus
teologia
dialog międzyreligijny
Christianity in Africa
inculturation
Jesus
theology
interreligious dialogue

Opis:

Tytuł artykułu zapożyczony został ze zbioru esejów, opatrzonych tym właśnie tytułem, autorstwa afrykańskich teologów. Redaktor tej książki napisał: „Inkulturacja Ewangelii jest dzisiaj najważniejszą sprawą w Afryce”. Dociekania autora artykułu potwierdzają to stwierdzenie. Teologia wypracowana przez afrykańskich teologów w ostatnich dziesięcioleciach jest dobrą ilustracją pojęcia inkulturacji zaprezentowanego przez Nicolasa Standaerta w książce Inculturation. The Gospel and Cultures: „Inkulturacja w sensie teologicznym polega na wcieleniu ewangelicznego życia i przesłania w szczególny kontekst kultury poprzez członków tej kultury”. Tak pojęta inkulturacja jest żywym i fascynującym przykładem dynamicznego rozwoju afrykańskiego chrześcijaństwa w XXI wieku.
The title of the article is taken from the collection of essays by African theologians exactly entitled Faces of Jesus in Africa. The editor of this book wrote: “Inculturation of the Gospel remains a prime, if not the prime, item on Africa’s agenda”. The research of the author confirms this assumption. The theology elaborated in the last decades by African theologians is a good illustration of the concept of inculturation elaborated by Nicolas Standaert in his book Inculturation. The Gospel and Cultures: “The Inculturation of the evangelical life and message in a particular cultural context and through the members of that culture”. It is a vivid and fascinating example of dynamic development of Christianity in XXI century in Africa.

Źródło:

Nurt SVD; 2018, 1; 104-118
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:

Openness to interreligious dialogue – psychological antecedents and processes
Otwartość na dialog międzyreligijny ‒ psychologiczne uwarunkowania i procesy

Autorzy:

Krok, Dariusz
Król, Przemysław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/594967.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

otwartość; dialog międzyreligijny; osobowość; postawy religijne; procesy dialogowe.
openness; interreligious dialogue; personality; religious attitudes; dialogue processes.

Opis:

Celem niniejszego artykułu jest określenie psychologicznych uwarunkowań i procesów, które odgrywają kluczową rolę w budowaniu i rozwijaniu otwartości na dialog międzyreligijny. Dwa czynniki decydują o stylu prowadzenia dialogu międzyreligijnego: cechy osobowości (ugodowość i otwartość na doświadczenie) oraz postawy religijne (dojrzała religijność). Formują one atmosferę tolerancji, która jest szczególnie ważna w dialogu, gdyż tworzy wolność religijną, która jest niezbędnym warunkiem dialogu międzyreligijnego. Skuteczność dialogu międzyreligijnego zależy od obecności czynników osobistych i grupowych, które określają jego ostateczny charakter, np. prawdziwa autonomia motywacji religijnej, umiejętność różnicowania zasadniczych i peryferyjnych elementów religii lub autentyczność przekonań religijnych związana z zaangażowaniem. W wielu sytuacjach wymienione czynniki wchodzą we wzajemne interakcje, które wpływają na finalne formy dialogu międzyreligijnego.
The aim of this article is to examine psychological antecedents and processes that play a crucial role in building and developing openness to interreligious dialogue. Two factors turn out to determine the ways in which interreligious dialogue is led: personality traits (agreeableness and openness to experience) and religious attitudes (intrinsic religiosity). They create an atmosphere of tolerance, which is especially important in dialogue as it promotes the religious freedom that is a necessary condition for interreligious dialogue. The effectiveness of interreligious dialogue depends on the presence of personal and group factors which all contribute to the final outcome, e.g. genuine autonomy of religious motivation, the ability to differentiate between essential and peripheral elements in religion, or authenticity of religious beliefs connected with commitment. They frequently interact with each other in influencing the final forms of interreligious dialogue.

Źródło:

Studia Oecumenica; 2019, 19; 291-308
1643-2762

Pojawia się w:

Studia Oecumenica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:

Evaluation of Alexander Men’s Views on Brahmanism in the Light of the Declaration Dominus Iesus
Ewaluacja Aleksandra Mienia widzenia bramanizmu w świetle deklaracji Dominus Iesus

Autorzy:

Lukaševičius, Artūras

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1807039.pdf

Data publikacji:

2020-01-03

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL

Tematy:

Alexander Men
declaration Dominus Iesus
Brahmanism
inter-religious dialogue
Aleksander Mień
deklaracja Dominus Iesus
bramanizm
dialog międzyreligijny

Opis:

Kościół katolicki z zadowoleniem przyjmuje intensyfikację dialogu międzyreligijnego po Soborze Watykańskim II. W dziesięcioleciach następujących po Soborze pojawiły się problemy i negatywne tendencje w tej dziedzinie, które zostały poruszone Magisterium Kościoła. Jednym z dokumentów poświęconych tym problemom była deklaracja Kongregacji Nauki Wiary Dominus Iesus. Znaczna część spuścizny rosyjskiego księdza prawosławnego Aleksandra Mienia (1935-1990) związana jest z religiami świata. Celem tego artykułu jest ocena, w jakim stopniu poglądy Aleksandra Mienia na braminizm są zgodne z wytycznymi zawartymi w deklaracji Dominus Iesus. Nauki i praktyki braminizmu są rozpatrywane jako podzielone na trzy obszary, a mianowicie nauki doktrynalne, kodeks moralny i celebracje rytualne. Analiza pokazuje, że człowiek widzi zarówno elementy prawdy, jak i błędy religijne w doktrynie Brahmana i jego kodeksie moralnym. W obszarze rytuału Mień nie wskazują na pozytywne elementy braminizmu. Widzi poszukiwanie Boga jako niezbędnego elementu tej religii. Analiza tego artykułu pokazuje, że poglądy Aleksandra Mienia na braminizm są zgodne z wytycznymi przedstawionymi w deklaracji Dominus Iesus i powiązanych z nią dokumentach Kościoła katolickiego.
The Catholic Church welcomes the intensification of the inter-religious dialogue after Vatican II. At the same time, in the decades following the Council, some problems and negative tendencies in this area surfaced that were addressed by Catholic magisterium. One of the documents devoted to these problems was declaration of the Congregation for the Doctrine of the Faith Dominus Iesus. Significant part of legacy of Russian Orthodox priest Alexander Men (1935-1990) is related to religions of the world. The purpose of this article is to assess to what extent Alexander Men’s views on Brahmanism are in line with the guidelines presented in the declaration Dominus Iesus. The teachings and practices of Brahmanism are examined as divided into three areas, namely, the doctrinal teachings, the moral code, and the ritual celebrations. The analysis shows that Men sees both elements of truths and religious errors in Brahmanism’s doctrinal teachings and moral code. In the area of ritual Men does not indicate positive elements in Brahmanism. He sees search for God as essential element of this religion. The analysis in this article shows that Alexander Men’s views on Brahmanism are in line with the guidelines presented in the declaration Dominus Iesus and related documents of the Catholic Church.

Źródło:

Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 3; 123-139
2082-8578

Pojawia się w:

Roczniki Kulturoznawcze

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:

Modlitwa międzyreligijna w perspektywie dialogu doświadczenia religijnego
Interreligious Prayer in Perspective of Dialogue of Religious Experience

Autorzy:

Ledwoń, Ireneusz S.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2144001.pdf

Data publikacji:

2021-01-30

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL

Tematy:

teologia religii
dialog międzyreligijny
modlitwa międzyreligijna
spotkania asyskie
theology of religions
interreligious dialogue
interreligious prayer
Assisi meetings

Opis:

In context of interreligious dialogue development, especially the meetings of the representatives of different religions led by the Pope in Assisi and criticized by various ecclesiastical circles, an essential question appears concerning theological ground for Christians’ participation in interreligious prayer. The author of the article indicates the origins of the above mentioned criticism, refutes charges of syncretism and relativism aimed at Assisi, and gives the reasons for the possibility of such a prayer within the so-called dialogue of religious experience. The possibility is grounded, above all, on such facts as common origin and destiny of mankind, unity of God’s economy of salvation, uniqueness of Jesus Christ’s saving mediation, universality of the action of the Holy Spirit in the world and in religions, and uniting role of the Church toward mankind. The practical aspect of the problem resolves mainly to the necessity for taking into consideration the principle lex orandi - lex credendi and sensibly avoiding all appearances of syncretism and proselytizing.

Źródło:

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2012, 4; 143-161
2080-8534

Pojawia się w:

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:

Dialog czy przepowiadanie? Działalność misyjna Kościoła w kontekście dialogu międzyreligijnego
Dialogue or Preaching? Missionary Activity of the Church in the Context of Interreligious Dialogue

Autorzy:

Kałuża, Krystian

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/52158620.pdf

Data publikacji:

2023-06-30

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

religie niechrześcijańskie
dialog międzyreligijny
misje
przepowiadanie
Kościół
zbawieni
non-Christian religions
interreligious dialogue
missions
preaching
Church
salvation

Opis:

Celem artykułu jest próba określenia relacji między działalnością misyjną Kościoła a dialogiem międzyreligijnym w świetle dokumentów Magisterium Ecclesiae oraz teologii katolickiej. Na początku omówiono pojęcie i cel misji oraz ukazano nowe spojrzenie na religie niechrześcijańskie, jakie przyniósł Sobór Watykański II. Ponieważ zgodnie z nauczaniem tegoż Soboru Kościół jest powszechnym sakramentem zbawienia (KK, nr 48), w kolejnym kroku ukazano relację między Kościołem a zbawieniem. W dwóch ostatnich punktach omówiono teologiczne podstawy dialogu międzyreligijnego oraz określono relację dialogu do przepowiadania. Autor dochodzi do wniosku, że nie ma sprzeczności między dialogiem a przepowiadaniem, zaś dokumenty kościelne sytuują dialog wewnątrz misji chrześcijańskiej. Dokumenty te podkreślają jednocześnie, że dialog ma wartość samą w sobie. Dialog i przepowiadanie, choć stykają się ze sobą i przecinają się nawzajem, nie są identyczne. W efekcie Kościół nie widzi sprzeczności między głoszeniem Jezusa Chrystusa a dialogiem międzyreligijnym i pragnie, aby „oba te elementy zachowały swą ścisłą więź i zarazem swą odrębność” (RM, nr 55).
The article attempts to define the relationship between the Church’s missionary activity and interreligious dialogue in the light of the documents of the Magisterium Ecclesiae and Catholic theology. At the beginning it discusses the concept and purpose of mission and shows the new perspective on non-Christian religions brought by the Second Vatican Council. According to the Council’s teaching, the Church is the universal sacrament of salvation (LG 48), then the relationship between the Church and salvation is shown. The last two sections discuss the theological basis of interreligious dialogue and define the relationship of dialogue to preaching. The author concludes that there is no contradiction between dialogue and preaching, and that Church documents situate dialogue within Christian mission. At the same time these documents emphasise that dialogue has a value in itself. Although dialogue and preaching meet and intersect each other, they are not identical. As a result the Church does not see a contradiction between the proclamation of Jesus Christ and interreligious dialogue and wishes that “the two retain their close relationship and at the same time their distinctiveness” (RMis, no. 55).

Źródło:

Nurt SVD; 2023, 1; 132-157
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:

Dialog chrześcijaństwa z islamem

Autorzy:

Wąs, Adam

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2041466.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Tematy:

interreligious dialogue
christians
Muslims
islam
church
Second Vatican council
dialog międzyreligijny
chrześcijanie
muzułmanie
kościół
Sobór Watykański ii

Opis:

Since the beginning of islam in the 7th century christians and Muslims have been a permanent challenge for themselves. the confrontation and the closeness which accompanythem through the entire history are rooted in the universal and monotheistic character of both religions. From the christian point of view it would be diffcult to talk about interreligious dialogue or at least its modern developments, without the Second Vatican council (1962–1965) and the declaration nostra aetate. the council recognized in it the spiritual, moral and cultural values present in different religions, emphasizing spiritual and moral values between Muslim and christians. For the frst time in the history of the catholic church, the council’s fathers offcially called for the co-operation with Muslims. this is the starting point of the real dialogue between christians and Muslims. This article attempts to describe and analyse – in three parts – some aspects of the dialogical initiatives of christian-Muslim relations. A greater part of it refers to the roman catholic church, but some examples of interpretation and dialogical initiatives of the Orthodox and protestant churches are included as well. Islam as a point of reference is taken as a whole. After a short introduction containing a general defnition of dialogue and its interreligious form the frst part deals with historical facts which shaped the dialogical attitudes. the selected historical facts build a background forsome theological ideas on islam in orthodox, catholic and protestant traditions. The second part focuses on the practical aspects of dialogue – its forms and representative institutions, i.e. the pontifcal council for interreligious Dialogue, World council of churches and Orthodox center of the ecumenical patriarch in chambésy which are engaged in the dialogue on behalf of the main christian churches. the third part offers some ideas concerning aarguments for dialogue, its effciency and quality which might be important for the future of dialogue.the modern history of christian-Muslim relations shows that the dialogue between adherents of these two largest religions is possible despite that it is not an easy undertaking. the author underlines that there is no alternative to dialogue as there is no better way to defeat prejudices and heal the wounds of the past. 

Źródło:

Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 223-247
1896-3226
2719-3101

Pojawia się w:

Studia Nauk Teologicznych PAN

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:

Tu es Petrus. Das Pontifikat Benedikts XVI. (2005-2013).
Tu es Petrus. The Ponitificate of Benedict XVI (2005-2013).

Autorzy:

Kluting, Harm

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1047850.pdf

Data publikacji:

2013-01-01

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

Ratzinger
Benedict XVI
interreligious dialog
ecumenical dialog
religious freedom
pedophilia in the Church
Vatileaks
Benedykt XVI
dialog międzyreligijny
dialog ekumeniczny
wolność religijna
pedofilia w Kościele

Opis:

Artykuł profesora historii Kościoła, który w wieku 62 lat został w 2011 roku przez kard. Jo- achima Meissnera z Kolonii wyświęcony na kapłana, stanowi podsumowanie doktrynalne i pasto- ralne całego pontyfikatu Benedykta XVI. Autor na początku opisuje swoje pierwsze spotkanie z kard. Josephem Ratzingerem i późniejszą korespondencję z Benedyktem XVI. Następnie z bó- lem ukazuje niezbyt życzliwą atmosferę w Niemczech po wyborze Ratzingera na papieża i w cza- sie jego pontyfikatu, co po 500 latach od wyboru na papieża Niemca powinno być szczególnym powodem do dumy.Analizę nauczania papieskiego zaczyna od krótkiego omówienia trylogii  Jezusa z  Nazaretu, a w dalszej kolejności encyklik Benedykta XVI Deus Caritas est i Spe salvi oraz Caritas in verita- te. Wspomina o 24 podróżach apostolskich Benedykta XVI, które odbył w czasie ośmiu lat  swegopontyfikatu. Przedstawia założenia Roku Pawłowego, Kapłańskiego i Roku Wiary, połączonego ściśle z ideą nowej ewangelizacji, które zostały ogłoszone przez papieża. Do dorobku Benedykta należą też 44 kanonizacje i 105 beatyfikacji. Podkreśla szczególne zasługi papieża w dziedzinie dialogu międzyreligijnego i ekumenicznego. Ukazuje wkład refleksji papieskiej dla pogłębienia problematyki wolności religijnej. Wspomina też o cieniach tego pontyfikatu, do których zalicza przede wszystkim sprawę pedofilii w Kościele oraz aferę Vatileaks.
The article, written by a professor of Church history, who in 2011 at the age of 62 was ordained to priesthood by Cardinal Joachim Meissner from Cologne, provides a doctrinal and pastoral summary of the entire pontificate of Benedict XVI. The author begins by describing his first encounter with Cardinal Joseph Ratzinger and later correspondence with Benedict XVI. Next, he depicts with pain a not very favorable atmosphere in Germany after Ratzinger was elected pope and during his pontificate, even though the election of a German to the papacy after five hundred years should be a special reason for  pride.The analysis of the Pope's teaching begins with a short discussion of the trilogy "Jesus of Nazareth", followed by a scrutiny of the encyclicals of Benedict XVI "Deus Caritas est", "Spe salvi" and "Caritas in veritate". The author also mentions the 24 apostolic journeys undertaken by Benedict XVI during the eight years of his pontificate. He presents the assumptions of the Year of St. Paul, the Year of the Priesthood and the Year of Faith, all closely connected with the idea of the new evangelization and announced by the Pope. Pope Benedict's achievements include also forty- four canonizations and one hundred and five beatifications. The author strongly emphasizes the Pope's merits in interreligious and ecumenical dialog. He shows the role of papal reflection towards a deeper understanding of religious freedom. The dark pages of this pontificate are mentioned as well, mainly the problem of pedophilia in the Church and the Vatileaks affair.

Źródło:

Teologia i moralność; 2013, 8, 1(13); 125-157
1898-2964
2450-4602

Pojawia się w:

Teologia i moralność

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:

Wkład św. Jana Pawła II w dialog międzyreligijny w perspektywie teologii soborowej, a zwłaszcza deklaracji Nostra aetate. W 100 rocznicę urodzin Karola Wojtyły (1920-2005)
Contribution of Saint John Paul II into interreligious dialogue in the perspective of the conciliar theology, especially of the Declaration Nostra aetate. On the 100th anniversary of the birth of Karol Wojtyła (1920-2005)

Autorzy:

Kubacki, Zbigniew

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1047915.pdf

Data publikacji:

2020-12-23

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

Jan Paweł II
Nostra aetate
dialog międzyreligijny
Tradycja Kościoła
John Paul II
interreligious dialogue
Tradition of the Church

Opis:

 W kontekście 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II Autor podejmuje próbę oceny wkładu papieża w misję ewangelizacyjną Kościoła w duchu Soboru Watykańskiego II w aspekcie dialogu międzyreligijnego. Tezą, a zarazem punktem wyjścia artykułu jest przekonanie, że inspiracją dla podjętego przez Papieża-Polaka zaangażowania na rzecz dialogu międzyreligijnego było nauczanie deklaracji Nostra aetate, a jego celem budowanie pokoju i sprawiedliwości na świecie, w którego to procesie religie świata odgrywają i odgrywać powinny znaczną rolę. Autor uzasadnia swoją tezę odwołując się do nauczania papieskiego zawartego w encyklice Redemptoris missio oraz w licznych przemówieniach, homiliach i wystąpieniach do przedstawicieli judaizmu, islamu oraz religii Wschodu. Wbrew krytykom uważającym, że swoim nauczaniem i postępowaniem Jan Paweł II zerwał z Tradycją Kościoła, Autor dowodzi, iż był on twórczym jej kontynuatorem inspirowany nauczaniem Soboru Watykańskiego II.      
In the context of the 100th anniversary of the birth of Karol Wojtyła the Author attempts to assess his contribution to the evangelizing mission of the Church in the spirit of the Second Vatican Council regarding interreligious dialogue. The thesis and, at the same time, the starting point of the article is the belief that the teaching of the Declaration Nostra aetatewas an inspiration for the genuine commitment of the Polish Pope to interreligious dialogue with its goal to build peace and justice in the world, in which world religions should play a significant role. The Author justifies his thesis by referring to the papal teaching contained in the encyclical letter Redemptoris missio as well as in his numerous declarations, homilies and speeches to the representatives of Judaism, Islam and Eastern religions. Contrary to some critics who believe that by his teaching and behavior John Paull II broke with the Tradition of the Church, the Author argues that, being inspired by the teaching of the Second Vatican Council, the Pope continued it creatively.

Źródło:

Studia Oecumenica; 2020, 20; 349-368
1643-2762

Pojawia się w:

Studia Oecumenica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:

Contemporary Liberal Catholicism in the USA
Współczesny katolicyzm liberalny w USA

Autorzy:

Obirek, Stanisław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480597.pdf

Data publikacji:

2018-06-30

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

Catholic University
interreligious dialogue
Liberal Catholicism
postmodernism
Vatican II
uniwersytet katolicki
dialog międzyreligijny
liberalny katolicyzm
postmodernizm
Vaticanum II

Opis:

American liberal Catholics are able to show that they overcome the traditional catholic authoritarianism. We can find many reasons for the particular situation of the Catholic Church in the USA. One of them is the Catholic High Education in the USA and the second is II Vatican Council. Both are closely related, or even one can say that catholic universities in the USA go further with the ideas of II Vatican Council. The two most important declarations of this event were produced by American theologians: Dignitatis humanae and Nostra aetate. The problem of human sexuality was one of the most discussed in Catholic theology in the post II Vatican period, and particularly, when the pope Paul VI issued Humanae vitae, a document dedicated to this topic. The main theologian who criticized the Vatican doctrine was Charles Curran, at that time a professor at Catholic University of America. One of the first theologian who included a feminist perspective in her theological reflection was Mary Daly, after her and less radical are Rosemary Radford Ruether, Elisabeth Schuessler Fiorenza particularly known for her biblical hermeneutic with feminist perspective, and Elizabeth A. Johnson who proposed an concrete solution for patriarchal concept of God. Very important is a contribution of American liberal Catholics in Jewish-Christian relations, interreligious dialogue, and even with postmodernism.
Amerykańscy liberalni katolicy są w stanie pokazać, że pokonują tradycyjny katolicki autorytaryzm. Możemy odnaleźć wiele przyczyn, które legły u podstaw szczególnej sytuacji, w jakiej znalazł się Kościół katolicki w USA. Pierwszą z nich jest katolickie szkolnictwo wyższe w USA, kolejną stanowi Sobór Watykański II. Obie są ze sobą ściśle powiązane, a nawet można powiedzieć, że uniwersytety katolickie w Stanach Zjednoczonych kontynuują idee Soboru Watykańskiego II. Jego dwie najważniejsze deklaracje: Dignitatis humanae i Nostra aetate zostały wykreowane (odpowiednio) przez amerykańskiego teologa oraz amerykańskiego rabina. W okresie posoborowym jednym z najbardziej dyskutowanych problemów w teologii katolickiej była kwestia ludzkiej seksualności, szczególnie gdy papież Paweł VI wydał poświęconą temu zagadnieniu encyklikę Humanae vitae. Głównym teologiem, który krytykował nauczanie Watykanu, był Charles Curran, wówczas profesor na Katolickim Uniwersytecie Ameryki. Z kolei jedną z pierwszych teolożek, które w swojej refleksji teologicznej uwzględniły perspektywę feministyczną, była Mary Daly. Następnie warto wymienić (mniej radykalne) Rosemary Radford Ruether, Elisabeth Schuessler Fiorenza (szczególnie znaną ze swej hermeneutyki biblijnej, uprawianej z perspektywy feministycznej) oraz Elizabeth A. Johnson, która zaproponowała specyficzne rozwiązanie patriarchalnej koncepcji Boga. Niezwykle istotny jest wkład amerykańskich liberalnych katolików w relacje żydowsko-chrześcijańskie, dialog międzyreligijny, a nawet w postmodernizm.

Źródło:

Nurt SVD; 2018, 1; 285-296
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:

Immer in Bewegung. Migration als Faktor, der … bewegt. Eine Sicht aus der Perspektive des interreligiösen Dialogs
Always on the move. Migration as a factor that ... moves from the perspective of interreligious dialogue

Autorzy:

Halczuk, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1019353.pdf

Data publikacji:

2018-12-15

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

interreligious dialogue
pedagogy towards others
monotheistic religions
human mentality
dialog międzyreligijny
pedagogika wobec innych
religie monoteistyczne
mentalność człowieka

Opis:

Migracje ludności powodują nie tylko zewnętrzne zmiany w postaci pojawiającej się różnorodności kulturowej i religijnej. Przyczyniają się także do przemiany ludzkiej myśli – spojrzenia, na „stającą się” rzeczywistość – czy też to wymuszają. Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia zaistniałych zmian w wymiarze intelektualnym z perspektywy dialogu międzyreligijnego. Tak zwane „wewnętrzne migracje” zostały ukazane jako „poruszenia” w kilku dziedzinach: w (ludzkim) pojmowaniu Boga, w teologicznej refl eksji Kościoła katolickiego o niechrześcijańskich religiach monoteistycznych, w pedagogicznym spojrzeniu na ludzi innych pod względem religijnym i kulturowym oraz w ofi cjalnym odniesieniu chrześcijaństwa, judaizmu i islamu do siebie nawzajem. Ostatnia z przedstawionych w artykule „wewnętrznych migracji”, w mentalności człowieka, jest najtrudniejsza. Nie zrealizuje jej żaden dokument czy też naukowa dywagacja (które są istotne i mobilizujące), lecz osobiste krytyczne spojrzenie na siebie samego (tzw. autorefl eksja) każdego, kto zajmuje się przepowiadaniem, wychowywaniem i kształceniem.
Migrations of the population causes not only external changes in the form of cultural and religious diversity. They also contribute to the transformation of human thought about a “becoming” reality. The article is an attempt to present changes in the intellectual dimension from the perspective of interreligious dialogue. The so-called “internal migrations” have been shown as “movements” in several areas: in the (human) understanding of God, in the theological reflection of the Catholic Church on non-Christian monotheistic religions, in the pedagogical view at religiously and culturally different people and in the official interrelation of Christianity, Judaism and Islam. The last of the “internal migrations” presented in the article, in the mentality of man, is the most difficult one. It will not be implemented by any document or intellectually (theologically, pedagogically etc.), though important and motivating, but by a personal critical look at oneself (the so-called “self-refl ection”) of everyone who deals with preaching, bringing up and educating.

Źródło:

Teologia Praktyczna; 2018, 19; 103-113
1642-6738

Pojawia się w:

Teologia Praktyczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:

Islam w Europie – między zagrożeniem a integracją

Autorzy:

Rabiej, Stanisław Jan

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2040924.pdf

Data publikacji:

2020-09-15

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Tematy:

Europe
Islam
refugees
migration movement
integration
stereotypes
interreligious dialogue
Europa
islam
uchodźcy
ruch migracyjny
integracja
stereotypy
dialog międzyreligijny

Opis:

W artykule nakreślono możliwe reperkusje większej obecności przedstawicieli islamu w Europie na początku XXI stulecia. Odsetek muzułmanów w Europie wzrósł z 2% w 1950 r. do 6% w 2020 roku. W recepcji nowej fali napływu muzułman na Stary kontynent przedstawiono przewidywalne konsekwencje. Rozważono zaistnienie dwu scenariuszy. Jednym z nich jest narastające wciąż przekonanie o zagrożeniu ze strony wzrastającej w Europie populacji muzułman. Innym możliwym rozwiązaniem jest ich sukcesywna integracja. Dla obu wersji rozwoju wydarzeń przedstawiono wyraźne przesłanki opierające się na znanych faktach, decyzjach społeczno-politycznych, ratyfikowanych umowach oraz deklaracjach decydentów. Podjęto dyskusje z pojawiającymi się stereotypami znamionującymi niechętne nastawienie do wzrastającej obecności islamu na Starym kontynencie. Przedstawiono też wdrażane praktyki na  rzecz integracji społeczności muzułmańskiej.
The paper outlines the possible repercussions of greater presence of Islamic representatives in Europe at the beginning of the 21st century. The percentage of Muslims in Europe increased from 2% in 1950 to 6% in 2020. The reception of the new wave of Muslim influxes into the Old Continent presents predictable consequences. Two scenarios were considered. One of them is the growing perception of the threat from the growing Muslim population in Europe. Another possible solution is their gradual integration. For both scenarios, clear premises based on known facts, socio-political decisions, ratified agreements and declarations of decision makers are presented. Discussions have been held with emerging stereotypes that indicate an aversion to the growing presence of Islam on the Old Continent. Practices implemented to integrate the Muslim community were also presented.

Źródło:

Studia Nauk Teologicznych PAN; 2020, 15; 159-178
1896-3226
2719-3101

Pojawia się w:

Studia Nauk Teologicznych PAN

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:

Obraz Boga islamu w interpretacji polskich publikacji katolickich
Islamic God in Polish Catholic publications

Autorzy:

Rzym, Magdalena

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480212.pdf

Data publikacji:

2017-06-01

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

islam
Bóg
dialog międzyreligijny
nauczanie Kościoła
krytyka islamu
Islam
God
interreligious dialogue
teaching of the Church
criticism of Islam

Opis:

Niniejszy artykuł poddaje analizie obraz Boga islamu dominujący w polskiej literaturze i prasie katolickiej. Stanowisko Kościoła, wyrażone poprzez Sobór Watykański II i nauczanie papieży, ukazuje islam jako religię Jedynego Boga, odwołującą się do objawienia danego Abrahamowi i respektującą podobne zasady moralne. Jednakże obecny w polskich publikacjach katolickich obraz islamu i Boga, któremu cześć oddają muzułmanie, zdominowany jest przez negatywne stereotypy. Allah przedstawiany jest jako Bóg nieracjonalny, absolutnie transcendentny, niedostępny, odległy i pozbawiony miłości do człowieka. Obecne są opinie, według których jest to bóg pogański, niemający nic wspólnego z Bogiem chrześcijan, pojawiają się także publikacje przypisujące objawieniu koranicznemu charakter satanistyczny. Zdania te, wyrażane przez znanych katolickich autorów, publikowane w poczytnych czasopismach katolickich oraz na portalach internetowych, pełnią rolę opiniotwórczą, gdyż trafiają do szerokiej grupy odbiorców i często stanowią dla nich jedyne źródło wiedzy o islamie. W artykule opinie polemistów zestawione zostają ze zdaniami religioznawców, islamologów i teologów oraz tekstem Koranu i tradycją muzułmańską.
The position of the Catholic Church on Islam, endorsed by the Second Vatican Council and the popes, shows Islam as the religion of the One God, invoking the support of the revelation received by Abraham and adhering to similar moral codes. However, the picture of Islam and its God, painted in Polish Catholic publications, is dominated by negative stereotypes. They show Allah as irrational, utterly transcendental, inaccessible, remote and unloving God. Some authors maintain that he is a pagan god, having nothing in common with the God of the Christians, and charge Koran as a devilish revelation. Such beliefs, published by popular Catholic authors in widely read Catholic papers and websites, are often the only source of information about Islam for many people and shape their perception of it. This article presents some of the opinions of the polemicists and contrasts them with the views of the scholars specialising in religious studies, Islam and theology, as well as with Islamic tradition and the Koranic texts.

Źródło:

Nurt SVD; 2017, 1; 195-215
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:

An Indian Christian Prophet: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)
Chrześcijański prorok w Indiach: Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990)

Autorzy:

Steffen, Paul B.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480742.pdf

Data publikacji:

2018-06-30

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

interreligious dialogue
Duraiswami Simon Amalorpavadass
inclusivism
inculturation
Catholic Church in India
dialog międzyreligijny
inkluzywizm
inkulturacja
Kościół katolicki w Indiach

Opis:

Fr. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) was one of the most important Indian theologians of the twentieth century. He became involved in the renewal of the Catholic Church in India in accordance with the vision and spirit of Vatican II. In 1967, he founded the National Biblical, Catechetical and Liturgical Centre (NBCLC) in Bangalore, and then headed it until 1980. The way he shaped them showed his spiritual imagination, commitment and tireless dedication. In the years 1967-1982 he was the editor of the magazine “Word and Worship”, published by NBCLC. In 1981, at the initiative of Fr. Amalorpavadass at the State University of Mysuru the Department of Christianity was established. He developed an authentic Indian and Christian spirituality, liturgy and theology of evangelization and inculturation. In catechesis he advocated a newly developed anthropological method. In turn, interreligious dialogue, in which he presented the inclusivist position, gained with his help an Indian figure: all religions have a special role in the history of salvation, but this does not diminish the special contribution of the salvific mission of Jesus Christ.
Ks. Duraiswami Simon Amalorpavadass (1932-1990) był jednym z najważniejszych indyjskich teologów ostatniego stulecia. Zaangażował się w odnowę Kościoła katolickiego w Indiach zgodnie z wizją i duchem Vaticanum II. W 1967 roku założył Narodowe Centrum Biblijne, Katechetyczne i Liturgiczne (NBCLC) w Bangalore, a następnie kierował nim do 1980 roku. Sposób, w jaki je kształtował (bez korzystania z jakiegokolwiek wzoru), pokazał jego duchową wyobraźnię, zaangażowanie oraz niestrudzone poświęcenie. W latach 1967-1982 był redaktorem czasopisma “Word and Worship”, wydawanego przez NBCLC. W 1981 roku z inicjatywy ks. Amalorpavadassa na Uniwersytecie Stanowym w Mysuru utworzono Wydział Chrześcijaństwa. Omawiany autor należał do licznych organizacji międzynarodowych, był na przykład członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Misyjnych (IAMS). Ks. Amalorpavadass rozwijał autentyczną indyjską i chrześcijańską duchowość, liturgię oraz teologię ewangelizacji i inkulturacji. W katechezie opowiadał się za nowo opracowaną metodą antropologiczną. Z kolei dialog międzyreligijny, w którym prezentował stanowisko inkluzywistyczne, zyskał z jego pomocą indyjską postać: wszystkie religie pełnią szczególną rolę w historii zbawienia, jednakże nie umniejsza to szczególnego wkładu zbawczej misji Jezusa Chrystusa.

Źródło:

Nurt SVD; 2018, 1; 209-225
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:

Pojęcie niewiedzy w Tipiṭaka i Nowym Testamencie – studium porównawcze buddyzmu i chrześcijaństwa
The concept of ignorance in Tipiṭaka and the New Testament - a comparative study of Buddhism and Christianity

Autorzy:

Goniszewski, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1047921.pdf

Data publikacji:

2020-12-23

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

buddyzm
teologia Nowego Testamentu
dialog międzyreligijny
teologia komparatywna
niewiedza
Buddhism
theology of the New Testament
interreligious dialogue
comparative theology
ignorance

Opis:

Celem niniejszego artykułu jest próba „teologicznej i duchowej lektury” świętych tekstów dwóch wielkich światowych religii, czyli chrześcijaństwa i buddyzmu. W przypadku buddyzmu, nasze analizy skupią się na wybranych fragmentach kanonicznego zbioru tekstów buddyzmu theravāda, czyli Tipiṭaka. Będą to: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35,80) oraz Avijjā Sutta (SN 45.1). Jeżeli chodzi o chrześcijaństwo to skoncentrujemy się na sześciu nowotestamentalnych perykopach, w który pojawia się rzeczownik agnoia (Dz 3,17; 17,30; Ef 4,18; 1P 1,14) lub agnosia (1Kor 15,34; 1P 2,15). Po przeprowadzeniu badań o charakterze egzegetycznym przejdziemy do analizy teologiczno-komparatywnej. Innymi słowy, staramy się spojrzeć na buddyjską ideę niewiedzy (avijjā) z perspektywy teologii chrześcijańskiej. Stawiamy tezę, że pomiędzy pojęciem niewiedzy w buddyzmie theravāda a literaturze nowotestamentalnej nie ma pełnej symetrii co do ich miejsca w ramach całego systemu filozoficzno-teologicznego danej religii. W buddyzmie niewiedza (avijjā) jest elementem fundamentalnych dla charakterystyki kondycji człowieka. Z kolei w NT ten sposób opisywania nieznajomości jedynego Boga i Chrystusa nie pełni centralnej funkcji, ale ma jedynie charakter drugorzędny i uzupełniający. Gdybyśmy chcieli w chrześcijaństwie znaleźć bardziej adekwatną analogię z ideą niewiedzy w buddyzmie theravāda będzie to doktryna o grzechu pierworodnym.
The purpose of this article is "theological and spiritual reading" of the sacred texts of two great world religions, namely Christianity and Buddhism. In the case of Buddhism, our analysis will focus on selected fragments of theravāda canonical collection of Buddhist texts, i.e. Tipiṭaka: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35.80) and Avijjā Sutta (SN 45.1). In the case of Christianity, we will focus on six New Testament pericopes, in which the Greek noun ignorance appears: agnoia (Acts 3:17; 17.30; Eph. 4.18; 1 Peter 1:14), agnosia (1 Corinthians 15:34; 1 Peter 2:15). After exegetical research, we will proceed to theological and comparative analysis. In other words, we try to look at the Buddhist idea of ignorance (avijjā) from the perspective of Christian theology. We put forward the thesis that between the notion of ignorance in theravāda Buddhism and New Testament literature there is no full symmetry as to their place within the entire philosophical and theological system of a given religion. In Buddhism, ignorance (avijjā) is a fundamental element and characterizes the condition of a person caught up in death and suffering. On the other hand, in the NT, the way of describing the ignorance of the one God and Christ does not have a central function but is only secondary and complementary to the basic soteriological models. If we wanted to find a more adequate analogy in Christianity with the idea of ignorance in theravāda Buddhism, it would be the doctrine of original sin.

Źródło:

Studia Oecumenica; 2020, 20; 329-348
1643-2762

Pojawia się w:

Studia Oecumenica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:

Is There True Peace Without Truth? Ideological Roots of a Recent Statement of the Central Committee of the World Council of Churches on Religion and Violence
Czy istnieje prawdziwy pokój bez prawdy? Ideologiczne korzenie stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów na temat religii i przemocy

Autorzy:

Składanowski, Marcin

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/595073.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

World Council of Churches
violence
peace
inter-religious dialogue
ecumenical ideology
Światowa Rada Kościołów
przemoc
pokój
dialog międzyreligijny
ideologia ekumeniczna

Opis:

The article aims to demonstrate ideological roots of the social and theological attitude of the World Council of Churches on the example of the recent official statement of the Central Committee of the WCC issued on June 28, 2016 which regards the connection between religion and violence. Particular emphasis is put on an attempt to explain how the ideology accepted by the WCC, and present in a more or less distinct manner in the documents of this organization, influences the presentation of Christian teaching regarding peace in the said document. The article analyses the mentioned document, starting from the manner in which the phenomenon of violence has been tackled. Further, it examines those statements in which the WCC is presented as promoting the inter-religious dialogue and peace.
Artykuł ma na celu ukazanie ideologicznych korzeni społecznego i teologicznego zaangażowania Światowej Rady Kościołów na przykładzie oficjalnego stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów, wydanego 28 czerwca 2016 r., które dotyczy związku religii i przemocy. Szczególny nacisk kładzie się na próbę wyjaśnienia, w jaki sposób ideologia uznawana przez Radę i obecna w mniej lub bardziej wyraźny sposób w dokumentach tej organizacji wpływa na przedstawienie chrześcijańskiego nauczania dotyczącego pokoju w omawianym stanowisku. Artykuł analizuje ten dokument, zaczynając od sposobu, w jaki Rada podchodzi do zjawiska przemocy. W dalszej kolejności w artykule omawiane są powiązane wypowiedzi Rady, w których uznaje się ona za promotora dialogu międzyreligijnego i pokoju na świecie.

Źródło:

Studia Oecumenica; 2016, 16; 305-318
1643-2762

Pojawia się w:

Studia Oecumenica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:

Naukowe pasje misyjne. Odchodzący nestorzy misjologii z kręgu księży werbistów
Academic Missionary Passions. The Departed Seniors of Missiology from the Circle of the Divine Word Society

Autorzy:

Pawlik, Jacek Jan

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/52158075.pdf

Data publikacji:

2022-06-30

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

dialog międzyreligijny
historia Kościoła
komunikacja społeczna
misjologia
werbiści
missiology
Church history
interreligious dialogue
social communication
Society of the Divine Word

Opis:

Artykuł przedstawia sylwetki trzech (zmarłych w 2021 roku) werbistów, którzy wsławili się w dziedzinie szeroko pojmowanej misjologii. Są to: ks. Lawrence Nemer SVD – historyk Kościoła i ekumenista, wykładowca w Catholic Theological Union w Chicago oraz Yarra Theological Union w Melbourne, rektor Londyńskiego Instytutu Misyjnego; ks. Andreas Bsteh SVD – promotor dialogu międzyreligijnego w Austrii, wykładowca w Philosophisch-Theologische Hochschule St. Gabriel w Mödling pod Wiedniem, organizator konferencji z wyznawcami religii niechrześcijańskich i redaktor kilkunastu monografii związanych z dialogiem; ks. Franz-Josef Eilers SVD – specjalista w zakresie komunikacji, założyciel i redaktor czasopisma Communicatio Socialis, wykładowca w Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Tagaytay koło Manili i innych instytucjach akademickich Filipin, sekretarz ds. komunikacji w FABC, autor kilku podręczników. Zaprezentowani werbiści rozpoczęli działalność naukową po Soborze Watykańskim II, włączając się w odnowę misyjnej działalności Kościoła.
This article presents the profiles of SVD missionaries who died in 2021 and became famous in the field of missiology in its broadest sense. They are: Fr Lawrence Nemer SVD – Church historian and ecumenist, lecturer at the Catholic Theological Union in Chicago and at the Yarra Theological Union in Melbourne, rector of the London Missionary Institute, Fr. Andreas Bsteh SVD – a tireless propagator of interreligious dialogue in Austria, long-time lecturer at the Philosophisch-Theologische Hochschule St. Gabriel in Mödling near Vienna, organizer of numerous conferences with non-Christian believers and editor of several monographies on dialogue, and Fr. Franz-Josef Eilers SVD – a specialist in communication, founder and editor of the journal “Communicatio Socialis”, lecturer at the SVD Theological Seminary in Tagaytay near Manila and at several other academic institutions in the Philippines, secretary for communication at the FABC, and author of numerous textbooks. These figures began their scholarly activities immediately after the Second Vatican Council and were actively involved in the work of renewing the missionary activities of the Church.

Źródło:

Nurt SVD; 2022, 1; 20-35
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:

Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II
Spotkanie religii według Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II

Autorzy:

Paluch, Michał

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1371307.pdf

Data publikacji:

2019-04-05

Wydawca:

Akademia Katolicka w Warszawie

Tematy:

dialog międzyreligijny
teologia
tożsamość religijna
Tomasz z Akwinu
Jan Paweł II
interreligious dialogue
theology
religious identity
Thomas Aquinas
John Paul II

Opis:

Artykuł jest prezentacją idei Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II, które stanowią podstawę dialogu międzyreligijnego. Autor przedstawia kilka tekstów Doktora Anielskiego, stanowiących bardziej wyzwanie niż pomoc dla wszystkich, którzy chcieliby rozwijać dialog międzyreligijny w duchu II Soboru Watykańskiego. Jak się jednak okazuje, uważna lektura dzieła Tomasza pozwala wskazać kilka elementów doktrynalnych, które wciąż zachowują swoją aktualność – podstawą do spotkania z wyznawcami innych religii jest silna tożsamość i szacunek dla nadprzyrodzonego daru wiary, uczestnicy dialogu powinni odwoływać się w dyskusjach wyłącznie do akceptowanych przez drugą stronę autorytetów. Sięgnięcie po dzieło Jana Pawła II pozwala dostrzec wspólne rysy z myślą Akwinaty, choć polski papież wzbogaca tomistyczną propozycję o inspirowaną filozofią M. Bubera i E. Levinasa koncepcję dialogu. Postulowana zarówno przez Tomasza z Akwinu, jak i Jana Pawła II, silna tożsamość jako podstawa spotkania z wyznawcami innych religii spełni swoją rolę, pod warunkiem że będzie – na sposób, który podpowiadał Jan Paweł II swoimi gestami i działaniami wobec wyznawców innych religii – tożsamością nawróconą.
The paper is a presentation of Aquinas’s and John Paul II’s ideas that may be recognized as the basis for interreligious encounters. At the beginning the author presents a couple of passages by the Doctor Angelicus that must be considered a hindrance for the interreligious dialogue, if undertaken in the spirit of the Vatican II. But a careful reading of Aquinas’s legacy allows to detect a couple of important elements that are still relevant today and may be considered as a kind of doctrinal foundation for the encounters with non-Christian believers. The basis for such encounters should be a strong identity and the respect for the supernatural gift of faith. The participants should make appeal only to the authorities accepted by the other part. John Paul II’s proposal has its basic convergence with Aquinas’s thought, although the Polish pope enriches the Thomistic vision by the idea of integral dialogue, engaging all the human being, inspired by the philosophy of M. Buber and E. Levinas. The strong identity desired by both Aquinas and John Paul II as the foundational condition for a fruitful encounter with non-Christian believers may play its appropriate role only if it is a really converted identity. John Paul II showed us with many gestures and actions during his pontificate what this conversion of our identity should be.

Źródło:

Studia Bobolanum; 2019, 30, 2; 133-148
1642-5650
2720-1686

Pojawia się w:

Studia Bobolanum

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:

Une Église au service de l’autre est une Église en mission. Présence chrétienne parmi les musulmans
Kościół służący bliźniemu jest Kościołem misyjnym. Obecność chrześcijan wśród muzułmanów
Missionary Church in the service of the neighbour. Christians among Muslims

Autorzy:

Manhaeghe, Eric

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480084.pdf

Data publikacji:

2015-12-31

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

mission chrétienne
dialogue interreligieux
musulmans
témoignage
solidarité
misja chrześcijańska
dialog międzyreligijny
muzułmanie
świadectwo
solidarność
Christian mission
interreligious dialogue
Muslims
witness
solidarity

Opis:

De nos jours, la présence chrétienne en milieu musulman est délicate et, à certains endroits, carrément dangereuse. L’auteur montre que plusieurs communautés chrétiennes de l’Antiquité ont cherché à témoigner de leur foi dans des milieux semblables. Comme Pierre dans les Actes des Apôtres nous aussi, nous avons besoin d’une «conversion vocationnelle» pour comprendre ce que Dieu attend de nous quand nous rencontrons des gens qui entendent rester fidèles à leur propre tradition religieuse. Une telle conversion nous permet de discerner leur rôle dans le plan de Dieu et d’entrer en dialogue avec eux. Ouverts aux richesses religieuses qu’ils désirent partager avec nous, nous pouvons à notre tour témoigner de la foi en Jésus-Christ et en Dieu qui s’est manifesté en lui. Ce témoignage des uns et des autres, prenant le plus souvent la forme d’une vie commune faite de services réciproques, est une authentique forme de mission, même s’il ne convient pas de l’appeler ainsi. La thèse central de cet article peut être formulé comme suit: la mission s’adresse à tous, y compris aux personnes qui ne manifestent pas le moindre désir de devenir chrétiens. En les accueillant tels qu’ils sont et en cheminant avec eux, l’Église accomplit sa mission d’être au service de tous. Une telle mission est plus que nécessaire à une époque où les malentendus entre croyants de différentes religions semblent l’emporter.
Dzisiaj obecność chrześcijan w środowisku muzułmańskim staje się kontrowersyjna, a czasem nawet niebezpieczna. Autor wykazuje, że poszczególne pierwotne wspólnoty chrześcijańskie żyjąc w podobnym środowisku – dawały świadectwo wiary. Podobnie jak Piotr w Dziejach Apostolskich, tak i my potrzebujemy „nawrócenia naszego powołania” byśmy zrozumieli czego Bóg oczekuje od nas, kiedy spotykamy ludzi, którzy pragną pozostać wierni własnej tradycji religijnej. Takie nawrócenie pozwoli nam rozeznać ich miejsce w planie Bożym i nawiązać z nimi dialog. Otwarci na bogactwo religijne, którym chcą się z nami dzielić, z naszej strony możemy dać świadectwo wiary w Jezusa Chrystusa. Świadectwo wiary jednych i drugich, które najczęściej przybiera formę życia wspólnotowego i wzajemnej pomocy jest autentyczną misją – nawet jeśli określenie to wydaje się nieadekwatne. Zasadniczą tezę artykułu można sformułować następująco: misja skierowana jest do wszystkich, również do tych, którzy nie wykazują żadnej woli stania się chrześcijanami. Akceptując ich jako takich i egzystując pośród nich, Kościół wypełnia swoją misję służenia wszystkim ludziom. Misja ta ma szczególną wymowę w czasach, kiedy nieporozumienia pomiędzy wyznawcami różnych religii przybierają na sile.
Christians living among Muslims find themselves in controversial, at times even dangerous, situations. The author of this article shows that early Christian communities in similar circumstances were able to give witness to their faith. Like St Peter (in the Acts of the Apostles), we too need a ”conversion of our vocation” if we are to understand what God expects of us whenever we encounter people who want to remain faithful to their own religious tradition. If we undergo such conversion, we shall be able to recognise their part in God’s plan and enter into dialogue with them. While open to the treasures of their religion they want to share with us, we can reciprocate with the witness of our faith in Jesus Christ. Witness on both sides, often assuming a concrete shape in the communal life and mutual assistance, is the authentic mission – even if the term seems out of place here. The author’s main thesis may be formulated as follows: Mission is directed towards all people; also to those who do not indicate any desire to become Christian. By accepting them as they are and staying among them, the Church fulfills her mission to serve all people. It is especially telling at times when misunderstandings between followers of different religions lead to increased tension among them.

Źródło:

Nurt SVD; 2015, 2; 256-274
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:

Interreligious Dialogue in Practice. Letter to a New Bishop
Chrześcijańskie świadectwo w dialogu międzyreligijnym. List do Nowego Biskupa

Autorzy:

Körner, Felix

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480190.pdf

Data publikacji:

2015-12-31

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

Interreligious dialogue
theology of religions
Christian-Muslim encounter
pastoral programme
dialog międzyreligijny
teologia religii
relacje między chrześcijanami i muzułmanami
program duszpasterski

Opis:

How can a local Church be, at the same time, a credible, convincing witness to Christ’s Kingdom and pro-active in the attitude of openness, reconciliation, understanding and collaboration? In other words, how to be God’s people in mission and in dialogue? Letter to a New Bishop offers theological grounds and provides some suggestions and material for a truly Catholic encounter with other believers. It begins with a brief overview of the relevant terminology: mission, evangelisation, interreligious dialogue and proclamation. It then proposes several concrete propositions of how to set up and run a diocesan office, or an organisation, charged with interreligious dialogue and related matters. The Letter addresses also some common misconceptions about the idea of interreligious dialogue, and encourages its advocates to carry on this difficult, but so desperately needed, work.
W jaki sposób Kościół może praktykować postawę otwartości, pojednania, zrozumienia i współpracy, niosąc zarazem wiarygodne i przekonujące świadectwo o Królestwie Bożym? Innymi słowy, w jaki sposób winniśmy być chrześcijanami, a przy tym ludźmi misji i dialogu? List do Nowego Biskupa, teologicznie spójny, stanowi zaproszenie do skorzystania z kilku propozycji w tym względzie. Po krótkim przeglądzie terminologii tematu jak misja, ewangelizacja, dialog międzyreligijny i proklamacja, jego autor przechodzi do konkretnych sugestii dotyczących ustanowienia i prowadzenia specjalnej komórki, lub organizacji diecezjalnej, obarczonej zadaniem prowadzenia dialogu międzyreligijnego i zajmowania się wszelkimi innymi związanymi z nim tematami. W dalszym ciągu Listu jego autor zmierza się z kilkoma najbardziej rozpowszechnionymi błędnymi mniemaniami na temat dialogu międzyreligijnego, oraz zachęca jego zwolenników do kontynuowania tego trudnego, ale jakże potrzebnego, dzieła.

Źródło:

Nurt SVD; 2015, 2; 325-337
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:

Heilung durch Fragen
Therapy by questioning
Terapia przez pytanie

Autorzy:

Bouma, David

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/595619.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

Religionskritik
gegenwärtige Religiosität
Ludwig Feuerbach
Karl Marx
Friedrich Nietzsche
interreligiöse Dialog
krytyka religii
religijna współczesność
dialog międzyreligijny
criticism of religion
religious contemporaneousness
interreligious dialogue

Opis:

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie klasycznej krytyki religii jako pożytku dla współczesnych wierzących. Autor przedstawił kilka krytycznych wobec religii uwag wywodzących się z myśli L. Feuerbacha, K. Marxa i F. Nietzschego i odniósł je do pewnych zjawisk współczesnej religijności. Pomimo braku sympatii do wspomnianej ogólnej dezaprobaty wobec religii przez przywołanych myślicieli, autor zakłada, że zasięg ich spojrzenia może być użyteczny dla zidentyfikowania kontrowersyjnych problemów czy patologicznych zjawisk współczesnej  religijności. Niniejszy tekst może być pożyteczny w kwestii odnoszenia klasycznej krytyki religii do pewnych elementów religijnej współczesności.
The article aims to point out the fact that classical criticism of religion can be of benefit to current believers. We have picked some thoughts critical to religion made by L. Feuerbach, K. Marx and F. Nietzsche and related them to certain phenomena of religious presence. Although we do not sympathize with the mentioned authors’ general condemnation of religion, we assume that a range of their views may be useful for identifying problematic, controversial or pathological phenomena in today’s religious scene. Relating classical criticism of religion to certain segments of religious contemporaneousness may be the benefit of this text.

Źródło:

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 39-48
0137-3420

Pojawia się w:

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:

Księga Koheleta 1,1–11 z buddyjskiej perspektywy. Przyczynek do przekładu i komentarza międzyreligijnego
The book of Kohelet 1:1–11 from a Buddhist perspective. Contribution to translation and interreligious commentary

Autorzy:

Goniszewski, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/30098253.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego

Tematy:

Buch Kohelet
Buddhismus
interreligiöser Dialog
alternative Übersetzung
christlich-buddhistischer Dialog
the Book of Kohelet
Buddhism
interreligious dialogue
alternative translation
Christian-Buddhist dialogue
Księga Koheleta
buddyzm
dialog międzyreligijny
przekład alternatywny
dialog chrześcijańsko-buddyjskim

Opis:

W niniejszym artykule zaproponowano alternatywny, międzyreligijny przekład oraz komentarz Koh 1,1–11 dokonany z perspektywy filozofii buddyjskiej. Przekładając i komentując Koh 1,1–11, nie bazowano na filozofii jednego określonego nurtu buddyzmu. Odwołano się do idei, które są obecne zarówno w buddyzmie therawada, jak i w mahajanie, pamiętając, że w poszczególnych odłamach tej religii akcentują one specyficzne aspekty i czasami pełnią nieco inną rolę. Zaproponowany przekład skłania do dwóch ważnych wniosków związanych z procesem międzyreligijnego dialogu. Po pierwsze, w utworach literackich reprezentujących odmienne systemy religijne i kulturowe można odnaleźć idee, które są podobne do siebie. Z jednej strony ułatwia to proces przekładu, ponieważ niejako wprowadzamy jedne podobne koncepcje w miejsce innych. Musimy jednak pamiętać, że nawet te na pierwszy rzut oka podobne idee funkcjonują w zupełnie odmiennych kontekstach społecznych, historycznych, kulturowych i religijnych. W przypadku Koh 1,1–11 takim pojęciem, które od razu nasuwa pewne skojarzenia z filozofią buddyjską, jest koheletowe hăbel/hebel („ulotność”, marność”), które postanowiono oddać przez dwa podobne pojęcia, czyli sanskrycki termin śūnyatā („pustka”) oraz palijski dukkha („coś niesatysfakcjonującego”, „cierpienie”). Po drugie, wyzwanie dla tego rodzaju przekładu i komentarza stanowi znalezienie adekwatnych idei, które pełnią analogiczną funkcję w dwóch zestawianych ze sobą systemach religijnych, ale jednocześnie radyklanie mogą różnić się między sobą. W związku z tym tłumacz musi odnaleźć i uchwycić specyfikę różnych koncepcji religijnych wraz z ich miejscem w danym systemie, a następnie znaleźć strukturalne ekwiwalenty w tekście źródłowym i doktrynie, z perspektywy której interpretuje ten tekst. W Koh 1,1–11 przykładem tego typu zjawiska były te fragmenty, w których pojawiają się wątki eschatologiczne. Kohelet jest reprezentan tem tradycyjnej semickiej idei, która ogranicza autentycznie ludzkie życie jedynie do świata doczesnego. Po śmierci cień człowieka znajduje się w otchłani, zwanej Szeolem, w której jedynie wegetuje. Z kolei buddyzm naucza o niekończącym się cyklu kolejnych żywotów. Oczywiście buddyzm, na podstawie doktryny braku samo-bytu (skr. anātman; pali anattā), odrzuca koncepcję nieśmiertelnej, wędrującej duszy czy jaźni.
In this article, we have proposed an alternative, interreligious translation and commentary on Ecclesiastes 1:1–11 from the perspective of Buddhist philosophy. When translating and commenting on Ecclesiastes 1:1–11, we did not base ourselves on the philosophy of one particular branch of Buddhism. Reference was made to ideas that are present in both Theravada Buddhism and Mahayana, bearing in mind that in individual branches of this religion they have specific accents and sometimes play a slightly different role. The proposed translation leads to two important conclusions related to the process of interreligious dialogue. First, in literary works representing different religious and cultural systems, one can find ideas that are similar to each other. On the one hand, it facilitates the translation process, because we introduce some similar concepts in place of others. However, we must remember that even these seemingly similar ideas function in completely different social, historical, cultural and religious contexts. In the case of Ecclesiastes 1:1–11, such a concept that immediately evokes certain associations with Buddhist philosophy is the Kohelet hăbel/hebel (“evanescence”, “vanity”), which we decided to render by two similar concepts, i.e. the Sanskrit term śūnyatā (“emptiness”) and the Pali dukkha (“something unsatisfactory”, “suffering”). Secondly, the challenge for this kind of translation and commentary is to find adequate ideas that perform an analogous function in the two juxtaposed religious systems, but at the same time they may radicaliy differ from each other. In this case, the translator must find and grasp the specificity of various religious concepts and their place in a given system, and then find structural equivalents in the source text and doctrine from the perspective of which he interprets this text. In Ecclesiastes 1:1–11, an example of this type of phenomenon were those fragments in which eschatological threads appear. Ecclesiastes is a representative of the traditional Semitic idea, which limits authentic human life to the temporal world only. After death, the shadow of man is in the abyss called Sheol, where he only vegetates. Buddhism, on the other hand, teaches about the endless cycle of successive lives. Of course, Buddhism, based on the doctrine of non-self (anātman, Pali anattā), rejects the concept of an immortal, wandering soul or self.
In diesem Artikel wird eine alternative interreligiöse Übersetzung und Kommentierung von Koh 1:1-11 aus der Perspektive der buddhistischen Philosophie vorgeschlagen. Bei der Übersetzung und Kommentierung von Koh 1,1-11 wurde sich nicht auf die Philosophie einer bestimmten Richtung des Buddhismus gestützt. Es wurde auf Ideen Bezug genommen, die sowohl im Theravada- als auch im Mahayana-Buddhismus vorhanden sind, wobei zu berücksichtigen ist, dass sie in den verschiedenen Zweigen der Religion spezifische Aspekte betonen und manchmal eine etwas andere Rolle spielen. Die vorgeschlagene Übersetzung führt zu zwei wichtigen Schlussfolgerungen in Bezug auf den Prozess des interreligiösen Dialogs. Erstens kann man in literarischen Werken, die verschiedene religiöse und kulturelle Systeme repräsentieren, Ideen finden, die einander ähnlich sind. Einerseits erleichtert dies den Übersetzungsprozess, da wir gewissermaßen einige ähnliche Konzepte anstelle anderer einführen. Wir müssen jedoch bedenken, dass selbst diese scheinbar ähnlichen Konzepte in völlig unterschiedlichen sozialen, historischen, kulturellen und religiösen Kontexten funktionieren. Im Fall von Koh 1,1-11 ist ein solcher Begriff, der sofort einige Assoziationen zur buddhistischen Philosophie weckt, der koeletische hăbel/hebel ("Vergänglichkeit", "Vergeblichkeit"), der gewählt wurde, um durch zwei ähnliche Begriffe wiedergegeben zu werden, nämlich durch den Sanskrit-Begriff śūnyatā ("Leere") und den Pali-Begriff dukkha ("etwas Unbefriedigendes", "Leiden"). Zweitens besteht die Herausforderung für diese Art der Übersetzung und des Kommentars darin, relevante Begriffe zu finden, die in den beiden nebeneinander stehenden religiösen Systemen eine analoge Funktion haben, aber gleichzeitig radikal unterschiedlich sein können. Folglich muss der Ausleger die Besonderheit der verschiedenen religiösen Begriffe und ihren Platz im betreffenden System finden und erfassen und dann strukturelle Entsprechungen im Ausgangstext und in der Lehre finden, aus deren Perspektive er den Text auslegt. In Koh 1,1-11 wurde diese Art von Phänomen in jenen Passagen veranschaulicht, in denen eschatologische Themen auftauchen. Kohelet ist ein Vertreter der traditionellen semitischen Vorstellung, die das authentische menschliche Leben auf die zeitliche Welt beschränkt. Nach dem Tod befindet sich der Schatten des Menschen in einem Abgrund, der Sheol genannt wird und in dem er lediglich vegetiert. Der Buddhismus hingegen lehrt einen endlosen Zyklus von aufeinanderfolgenden Leben. Offensichtlich lehnt der Buddhismus auf der Grundlage der Lehre vom Nicht-Selbst-Sein (skr. anātman; pali anattā) das Konzept einer unsterblichen, wandernden Seele oder eines Selbst ab.

Źródło:

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 11-28
1230-0780
2719-4337

Pojawia się w:

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:

Chrystus i Kościół a Inne religie
Christ and His Church and other religions

Autorzy:

Maciak, Marcin

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480394.pdf

Data publikacji:

2016-12-31

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

dialog międzyreligijny
misje ad gentes
„zarodki Słowa”
inkulturacja
pluralizm religijny
interreligious dialogue
mission ad gentes
”the seeds of the Word”
inculturation
religious pluralism

Opis:

Artykuł podejmuje problematykę dialogu międzyreligijnego, zainicjowanego przez Sobór Watykański II. Omawiane dokumenty Kościoła wskazują na „zarodki Słowa” oraz elementy prawdy i świętości obecne w innych religiach. Jednakowoż działanie Ducha Świętego wśród wyznawców innych religii (teksty święte, doktryna, obrzędy) zakłada powszechną wolę zbawczą Boga oraz uniwersalizm jedynego Pośrednika pomiędzy Bogiem i ludźmi – Jezusa Chrystusa. Dlatego też otwarcie się na religie, zwłaszcza judaizm i islam, nie zwalnia chrześcijan od obowiązku dawania świadectwa wiary, prowadzenia misji ad gentes oraz systematycznej ewangelizacji świata. Wychodząc od analizy najważniejszych dokumentów Kościoła traktujących o innych religiach autor próbuje określić: (1) relację pomiędzy teologią religii a misjologią, (2) związek pomiędzy wartościami duchowymi innych religiach a dziełem zbawczym Jezusa Chrystusa, głoszonym przez Kościół.
Many documents of the Church, especially issued by and since the Second Vatican Council, recognise ”the seeds of the Word” and elements of truth and holiness present in various religions. Workings of the Holy Spirit in their scriptures, doctrines and rituals presuppose the universal nature of Christ’s mediation between God and human race. While being open to various religious traditions, especially Judaism and Islam, Christians may not relax on giving witness to their faith, mission ad gentes and systematic evangelisation of the world. Based on his reading of the Church’s most important documents on other religions, the author of the essay undertakes to establish (1) relationship between theology of religion and missiology, and (2) connection between spiritual values of other religions and the salvific work of Jesus Christ as proclaimed by the Catholic Church.

Źródło:

Nurt SVD; 2016, 2
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:

Interreligious Dialogue of the Catholic Church With the Candomblé Communities in Brazil
Dialog międzyreligijny Kościoła katolickiego ze wspólnotami Candomblé w Brazylii

Autorzy:

Kieżel, Bogusław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950589.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

Catholic Church
interreligious dialogue
Afro-Brazilian religions
mythology
orishas
Yoruba beliefs
Candomblé
kościół katolicki
candomblé
dialog międzyreligijny
religie
afrobrazylijskie
mitologia
orisze
wierzenia jorubów

Opis:

Deklaracja Soboru Watykańskiego Drugiego, Nostra aetate, poświęcona w całości zagadnieniu relacji Kościoła katolickiego do religii niechrześcijańskich, ukazała nową postawę Kościoła wobec innych religii i określona została pojęciem „dialog”. Kościół katolicki – we współczesnym, wielokulturowym społeczeństwie Brazylii – prowadzi dialog międzyreligijny z wieloma wspólnotami religijnymi, a wśród nich ze wspólnotami Candomblé, które swoje korzenie mają w wierzeniach pochodzenia afrykańskiego. W niniejszym artykule ukazano, w zarysie, zagadnienie dialogu międzyreligijnego Kościoła katolickiego ze wspólnotami religijnymi Candomblé w Brazylii. W pierwszej części wskazano na podstawy dialogu w nauczaniu Kościoła katolickiego oraz jego realizację w dokumentach Konferencji Episkopatu Brazylii. Następnie zarysowano problematykę dialogu międzyreligijnego w ujęciu teologii afroamerykańskiej oraz próby prowadzenia dialogu w obrębie wspólnot Candomblé. W ostatniej części opracowania wskazano na rolę mitologii w wierzeniach Jorubów z Nigerii jako wyzwanie w procesie prowadzenia dialogu religijnego Kościoła ze wspólnotami Candomblé w Brazylii.

Źródło:

Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 2
1644-8855

Pojawia się w:

Rocznik Teologii Katolickiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:

Nicholas of Cusa’s Cribratio Alkorani (1461): Sources, Scholars, and Narrative Maintenance
Cribratio Alkorani Mikołaja z Kuzy (1461). Źródła, uczeni i podtrzymywanie dominującej narracji

Autorzy:

Ron, Nathan

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/20434399.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu

Tematy:

Kuzańczyk
Cribratio Alkorani
De Pace Fidei
interreligious dialogue
Qur’an
Mohammad
Jews
crusade
Mikołaj z Kuzy
dialog międzyreligijny
Koran
Mahomet
Żydzi
krucjata

Opis:

The article points out that Cusanus scholars tend to celebrate their subject as a proponent of ‘interreligious dialogue.’ Preoccupied with Cusanus’ irenic and much-praised dialogue On the Peace of the Faith (De Pace Fidei, 1453), they either ignore or belittle significant issues, such as Cusanus’ active engagement in preparations for a crusade, the harsh polemical Scrutiny of the Qur’an (Cribratio Alkorani, 1461), which rejects the prophethood of Mohammad, and the harsh expressions against Mohammad in Cusanus’ sermons. The author’s thesis is that scholars employ filters that establish their agenda by devaluing or wiping away entirely anything not in line with On the Peace of the Faith; they defend and cultivate the prevalent narrative and their hero’s received image. In this paper, Nathan Ron exposes this unacceptable phenomenon and condemns it.
W artykule zwrócono uwagę, że badacze Mikołaja z Kuzy mają tendencję do uznawania go za zwolennika „dialogu międzyreligijnego”. Zajmując się analizą irenicznego wysoce poważanego dialogu Kuzańczyka O pokoju wiary (De Pace Fidei, 1453), ignorują albo bagatelizują istotne kwestie, takie jak aktywne zaangażowanie myśliciela w przygotowania do krucjaty czy ostra polemika w dziele Przesiewanie Koranu (Cribratio Alkorani, 1461), w którym Mikołaj z Kuzy odrzuca proroctwa Mahometa i wypowiada się o nim w ostrym tonie. Autor artykułu postawił tezę, że uczeni ustawiają filtry, za pomocą których dewaluują lub całkowite wymazują wszystko, co nie jest zgodne z O pokoju wiary; w ten sposób bronią i podtrzymują dominującą narrację i otrzymany wizerunek swojego bohatera. W niniejszym artykule Nathan Ron ujawnia i potępia to niedopuszczalne zjawisko.

Źródło:

Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 1; 139-164
2544-6460

Pojawia się w:

Wrocławski Przegląd Teologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:

Kościół a wyzwanie integralnej ekologii dla nowego humanizmu
The Church and the Challenge of an Integral Ecology for a New Humanism

Autorzy:

Del Mastro, Diana

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2075094.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny

Tematy:

COVID-19
dialog międzyreligijny
ekologia integralna
Laudato si’
relacje religijno-społeczne zrównoważony rozwój
interreligious dialogue
integral ecology
Laudato Si
religion- society relationship Sustainable Development.

Opis:

Pandemia COVID-19 była zdarzeniem nieoczekiwanym: dotychczas światu wydawało się, że może kontrolować wszystko, tymczasem okazało się, że istnieją pewne zjawiska biologiczne, wobec których człowiek jest bezsilny. Fakty biologiczne, które miały miejsce w czasie pandemii, zdemaskowały liczne zagrożenia, jakie mogą być niesione przez procesy globalizacyjne. Jest to związane z pewnymi efektami ubocznymi niezrównoważonego rozwoju i wpływa na nasze życie, społeczność i gospodarkę. Mauro Ceruti twierdzi, że elementy globalizacyjne w takich dziedzinach jak biologia, antropologia, ekonomia czy polityka są ze sobą nierozerwalnie związane i nie da się ich odseparować. Papież Franciszek, w odpowiedzi na potrzeby świata nauki, wrażliwego na kwestie środowiskowe, opublikował w 2015 roku swoją drugą encyklikę pod tytułem Laudato si’. Jest to dokument adresowany do wszystkich, nie tylko do chrześcijan. W tej encyklice Kościół katolicki po raz pierwszy wypowiada się na temat środowiska naturalnego i jego ochrony. Laudato si’ nie jest traktatem teoretycznym, ale przedstawia integralną wizję (teologiczną, antropologiczną, egzystencjalną) kosmosu i człowieka w ich intymnej relacji, wzywającą nas do dokonania zmiany, której nie wolno odkładać na później.
The pandemic is an unexpected event for the vast majority of us: we thought we could control everything, and instead, when the facts of biology are expressed in a real revolt against man, we find this is not the case. This virus is one of the first biological events that will denounce, from now on, the excesses of our globalisation. What we are going through is deeply linked to the side effects of unsustainable development models, the cost of which has impacted our lives, our sociality, and our economies. As the philosopher Mauro Ceruti argues, the threads of biological, anthropological, economic, political globalisation are tangled and inextricable. In consonance with the world of science and sensitive to the environmental issue, Pope Francis published the second encyclical in 2015 with the title Laudato Si’. It is an encyclical for everyone, not just for Christians. It is a very important letter because, for the first time, the Catholic Church has published an official document on the issues of the environment and its protection. Laudato Si’ is not a theoretical treatise but an integral vision (theological, anthropological, existential) of the intimate relationship between the cosmos and human beings, urging us to be builders of a change that cannot be postponed.

Źródło:

Studia Paradyskie; 2020, 30; 67-97
0860-8539

Pojawia się w:

Studia Paradyskie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:

L’impegno di papa Francesco per una fratellanza universale. Le novità del Documento di Abu Dhabi (4 febbraio 2019)
Pope Francis’ commitment to universal brotherhood. What’s new in the Abu Dhabi Document (February 4, 2019)

Autorzy:

Piola, Alberto

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2010863.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego

Tematy:

fraternity
interreligious dialogue
Islamic-Christian relations
social justice
fraternità
dialogo interreligioso
relazioni islamo-cristiane
giustizia sociale
braterstwo
dialog międzyreligijny
stosunki islamsko-chrześcijańskie
sprawiedliwość społeczna

Opis:

Dokument o ludzkim braterstwie na rzecz pokoju na świecie i wspólnej koegzystencji, podpisany w Abu Zabi 4 lutego 2019 roku przez papieża Franciszka i Ahmada Al-Tayyiba, Wielkiego Imama z Al-Azhar, stanowi rozwinięcie nauczania Vaticanum II i kolejne nauczanie o braterstwie, które wywodzi się od jedynego Boga Stwórcy. W artykule zanalizowano, która idea braterstwa jest proponowana i które aspekty są najbardziej podkreślone; odnosi się to również do krytyki skierowanej w stronę katolicką do papieża Franciszka, szczególnie do sposobu, w jaki dokument przedstawia pluralizm religijny. Dokument jest ważnym przykładem tego, jaki potencjał ma dziś dialog międzyreligijny i że stanowi wspólne wezwanie do działania w celu stawienia czoła różnym niesprawiedliwościom w obecnym świecie
The Document on Human Brotherhood for World Peace and Common Coexistence, signed in Abu Dhabi on February 4, 2019 by Pope Francis and Ahmad Al-Tayyib, Great Iman of al-Azhar, is a development of the teaching of Vatican II and of the subsequent magisterium on fraternity which derives from the only Creator God. The article analyzes which idea of fraternity is proposed and which are the most underlined aspects; it also addresses the criticisms that on the Catholic side have been addressed to Pope Francis, especially on the way in which the Document presents religious pluralism. The Document is an important example of what the potential of interreligious dialogue is today and represents a common call to action to face various injustices in our world.
Il Documento sulla fratellanza umana per la pace mondiale e la convivenza comune, firmato ad Abu Dhabi il 4 febbraio 2019 da papa Francesco e da Ahmad Al-Tayyib, Grande iman di al-Azhar, è uno sviluppo dell’insegnamento del Vaticano II e del magistero successivo sulla fraternità che deriva dall’unico Dio Creatore. L’articolo analizza quale idea di fraternità viene proposta e quali sono gli aspetti più sottolineati; affronta anche le critiche che da parte cattolica sono state rivolte a papa Francesco, soprattutto sul modo con cui il Documento presenta il pluralismo religioso. Il Documento è un esempio importante di quali sono oggi le potenzialità del dialogo interreligioso e rappresenta un comune appello all’azione per affrontare varie ingiustizie del nostro mondo.

Źródło:

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 257-274
1230-0780
2719-4337

Pojawia się w:

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:

L’islam au Brésil. Des cases d’esclaves au coeur des grands centres urbains
Islam in Brazil. Slave huts in the center of large cities
Islam w Brazylii. Chaty niewolników w centrum wielkich miast

Autorzy:

Arenz, Karl-Heinz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480304.pdf

Data publikacji:

2015-12-31

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

Islam
Brésil
esclaves malês
syro-libanais
dialogue interreligieux
islam
Brazylia
niewolnicy mâles
syro-libańczycy
dialog międzyreligijny
Brazil
slaves mâles
Syrian-Lebanese
interreligious dialogue

Opis:

Le présent article vise à analyser la situation de l’islam au Brésil, dans le passé comme aujourd’hui. Religion largement minoritaire dans ce pays de tradition chrétienne, la foi musulmane y connaît une présence, quand même, séculaire. Ayant servi de soutien à la révolte d’esclaves originaires de l’Afrique occidentale, au XIXe siècle, elle est devenue plus visible en raison des itinérances de commerçants d’origine syro-libanaise. Sans perdre complètement l’aspect de «religion ethnique», arabe, l’islam s’est ensuite diversifié par l’arrivée de nouveaux immigrés en provenance du Moyen-Orient et de l’Afrique. Actuellement, les grandes associations musulmanes réclament un islam pacifique et ouvert au dialogue contre des stéréotypes véhiculés par les médias qui tendent à l’associer à la violence et au terrorisme.
Autor podejmuje próbę określenia sytuacji islamu w Brazylii – dziś jak i w przeszłości. Mimo, że stanowi ona religijną mniejszość w kraju o wielkiej tradycji chrześcijańskiej, wiara muzułmańska obecna jest w Brazylii od ponad stu lat. Poszczególne wydarzenia historyczne to potwierdzają. W XIX wieku muzułmańscy niewolnicy pochodzący z Afryki Zachodniej wzniecili powstanie przeciw ciemiężycielom. Odnotowano również aktywność wędrownych kupców syryjsko-libańskich w poszczególnych regionach Brazylii. Nie zatracając całkowicie charakteru religii etnicznej (arabskiej), islam w Brazylii uległ zróżnicowaniu pod wpływem nowej imigracji ze Środkowego Wschodu i z Afryki. Zarejestrowane aktualnie w Brazylii wielkie związki muzułmańskie deklarują, że wyznają islam pokojowy i otwarty na dialog; odcinają się od utrwalonych przez media stereotypów utożsamiających islam z różnymi formami przemocy i terroryzmem.
The author attempts to determine the situation of Islam in Brazil - today as in the past. Although it is a religious minority in a country with a great tradition of Christian, Muslim faith has been present in Brazil for over a hundred years. Various historical events confirm that. In the nineteenth century, Muslim slaves coming from West Africa fomented the first revolt against the oppressors. There have also been activities of Syrian-Lebanese itinerant traders in different regions of Brazil. Not losing completely the nature of “ethnic religion” (Arabic), Islam in Brazil has diversified under the influence of new immigration from the Middle East and Africa. Sizeable Muslim associations currently registered in Brazil declare that they profess a peaceful and open to dialogue Islam; dissociate themselves from the established media stereotypes identifying Islam with various forms of violence and terrorism.

Źródło:

Nurt SVD; 2015, 2; 338-356
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:

Sources of Inspiration in Understanding Missionary Spirituality in the Thought of John Paul II
Źródła inspiracji w rozumieniu duchowości misyjnej w myśli Jana Pawła II

Autorzy:

Piasecki, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/30145670.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

personalism
Christocentrism
the mission of the Church
Christian spirituality
missionary spirituality
inculturation
interreligious dialogue
personalizm
chrystocentryzm
misja Kościoła
duchowość chrześcijańska
duchowość misyjna
inkulturacja
dialog międzyreligijny

Opis:

The concept of missionary spirituality falls within the mainstream of Christian spirituality. John Paul II understands it in the personalistic and Christological perspective. According to the Pope’s thought, the missionary spirituality is the fruit of the total submission to the Holy Spirit in the missionary’s aim to become permanently conformed to Christ. This attitude results from a deep union with the Holy Trinity in the experience of the Father through Jesus Christ, in the Holy Spirit. Imitating Christ, the preacher of the Gospel, is essential for an authentic missionary spirituality. Following the ideal of missionary spirituality leads to an authentic inculturation, love of the Church, shapes the proper spirit of prayer and missionary asceticism, dynamises apostolic commitment and lays the foundations for a true dialogue, inseparable from the missionary activity.
Pojęcie duchowości misyjnej mieści się w głównym nurcie rozumienia duchowości chrześcijańskiej. Jan Paweł II postrzega ją w personalistycznej i chrystologicznej perspektywie. Zgodnie z jego myślą duchowość misyjna jest owocem całkowitego poddania się Duchowi Świętemu w dążeniu misjonarza do trwałego upodobnienia się do Chrystusa. Postawa ta wynika z głębokiego zjednoczenia z całą Trójcą Świętą, zjednoczenia z Ojcem przez Jezusa Chrystusa, w Duchu Świętym. Naśladowanie Chrystusa, głosiciela Ewangelii, jest niezbędnym elementem duchowości misyjnej. Jej praktyka prowadzi do autentycznej inkulturacji, miłości do Kościoła, kształtuje właściwego ducha modlitwy i ascezy misyjnej, dynamizuje zaangażowanie apostolskie i kładzie podwaliny pod prawdziwy dialog, nierozerwalnie związany z misyjną działalnością Kościoła.

Źródło:

Poznańskie Studia Teologiczne; 2023, 43; 251-268
0209-3472

Pojawia się w:

Poznańskie Studia Teologiczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:

Kościół na drodze ku „Nostra aetate”. Zarys historii relacji chrześcijańsko-żydowskich do czasów nowożytnych
The Church on the path toward “Nostra aetate”. Outline of the history of christian-jewish relations until modern times

Autorzy:

Tulej, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1009331.pdf

Data publikacji:

2017-12-17

Wydawca:

Akademia Katolicka w Warszawie

Tematy:

relacje chrześcijańsko-żydowskie
Żydzi i judaizm w nauczaniu Kościoła
dialog międzyreligijny,
Nostra Aetate
Christian-Jewish relationships
Jews and Judaism in the Church teaching
interreligion dialogue

Opis:

This present study is a review of the most important statements of the Church contained in the conciliar decisions and papal documents on Jews and Judaism as well as on the relations between Jewish and Christian communities in the Middle Ages and in the Modern Era. The texts selected refer to both the religious and economic aspects, as well as the administrative aspect. Some statements have a negative overtone and have at times been described as anti-Semitic; however, more commonly, they express the Church's concern for the proper place and rights of the Jewish communities living in the neighbourhood of the Christian environment.

Źródło:

Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 3-4; 88-105
0209-3782
2719-7530

Pojawia się w:

Warszawskie Studia Teologiczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:

Les fils d’Abraham à la croisée des chemins de paix
Sons of Abraham – at the crossroads of peace
Synowie Abrahama – skrzyżowanie dróg pokoju

Autorzy:

Poucouta, Paulin

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/480270.pdf

Data publikacji:

2016-06-30

Wydawca:

Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum

Tematy:

christianisme
islam
judaïsme
religions abrahamiques
Isaac
Ismaël
dialogue interreligieux
Christianity
Islam
Judaism
Abrahamic religions
Ishmael
interreligious dialogue
chrześcijaństwo
judaizm
religie Abrahamowe
Izaak
Izrael
dialog międzyreligijny

Opis:

Le dialogue interreligieux est aujourd’hui un véritable défi, particulièrement entre chrétiens et musulmans. Les événements récents semblent donner raison à ceux qui estiment que les religions sont plus sources de violence que d’unité et de paix. Pourtant, chrétiens et musulmans ne cessent de rappeler qu’ils sont tous fils d’Abraham, avec leurs frères les juifs. Sans être une solution miracle, revisiter ensemble notre héritage commun peut nous contraindre ne fût-ce qu’à nous interroger sur les raisons d’intolérances de plus en plus meurtrières. Puissent les figures d’Abraham et de ses deux fils, Ismaël et Isaac, aux destinées différentes mais complémentaires, aider juifs, chrétiens et musulmans à devenir des artisans de réconciliation. Témoins de vérité, de justice et de paix, ils nous feront oublier ces images horribles de massacres qui obscurcissent aujourd’hui nos univers. Alors, ils pourront former ces communautés abrahamiques qui tractent le monde vers la paix.
Interreligious dialogue is fast becoming quite a bit of a challenge, especially for Christians and Muslims. Recent events seem to be confirming the view that religions give rise to violence rather than peace. Nonetheless, Christians and Muslims insist that they - along with their Jewish brothers - are sons of Abraham. Perhaps, yet another analysis of our common heritage will not bring about any miraculous solutions to the existing problems; but it may dispose us to examine the reasons behind ever more bloody intolerance. Perhaps, Abraham and his two sons, Isaac and Ishmael, with their differing though complementary fates, may teach Jews, Christians and Muslims how to be messengers of peace. Those witnesses to the truth, justice and peace will help us to erase from our memories the images of massacres, which so obscure our vision of the world today; they will help the Abrahamic communities to direct the world onto the path of peace.
Dialog międzyreligijny staje się dzisiaj prawdziwym wyzwaniem, zwłaszcza dla chrześcijan i muzułmanów. Ostatnie wydarzenia wydają się potwierdzać tezę tych analityków, którzy uważają, że religie są raczej źródłem przemocy niż pokoju. Tymczasem chrześcijanie i muzułmanie konsekwentnie deklarują, że są - razem z ich braćmi żydami - synami Abrahama. Ponowna analiza naszego wspólnego dziedzictwa być może nie przyniesie cudownego rozwiązania zaistniałych problemów, ale z pewnością skłoni nas do rozpatrzenia przyczyn coraz bardziej krwawej nietolerancji. Być może figury Abrahama i jego dwóch synów, Izmaela i Izaaka (różne, ale dopełniające się przeznaczenia) wskażą żydom, chrześcijanom i muzułmanom, jak stać się zwiastunem pokoju. Owi świadkowie prawdy, sprawiedliwości i pokoju dopomogą nam wymazać z pamięci obraz strasznej masakry, który przyciemnia dzisiaj naszą wizję świata; dopomogą wspólnotom pochodzenia abrahamowego skierować świat na drogę pokoju.

Źródło:

Nurt SVD; 2016, 1; 299-317
1233-9717

Pojawia się w:

Nurt SVD

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce