Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "declaration of will," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
„Milczące” oświadczenia woli – rozważania na tle normatywnej koncepcji zaniechania
‘Tacit’ Declarations of Intent: Considerations in the Context of the Normative Concept of Omission
Autorzy:
Gmerek, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/10605969.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
oświadczenie woli
zaniechanie
czynność konwencjonalna w prawie
filozofia działania
declaration of will
omission
conventional act in law
philosophy of action
Opis:
Z punktu widzenia problemów cywilistyki niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie określonej filozoficznej koncepcji zaniechania oraz próby jej zastosowania dla opracowania podstawowych aspektów problematyki składania oświadczeń woli przez zaniechanie. Z perspektywy ogólnej teorii prawa niniejsza praca jest częścią szerszego projektu mającego na celu teoretyczne opracowanie problematyki dokonywania czynności konwencjonalnych przez zaniechanie z wykorzystaniem dorobku filozofii działania. W niniejszym artykule proponuje się sposób konceptualizacji oświadczeń woli składanych przez zaniechanie. Dla realizacji tego zadania wybrano normatywną koncepcję zaniechań w wersji opracowanej przez Katarzynę Paprzycką-Hausman w ramach filozofii działania. Wykorzystanie powyższej koncepcji pozwala nieco uporządkować problematykę składania oświadczeń woli przez zaniechanie. Należy bowiem zauważyć, że pewne elementy uwzględnione w normatywnej koncepcji zaniechań są od dawna obecne w prawniczych rozważaniach na temat oświadczeń woli składanych przez zaniechanie. Chodzi tu przede wszystkim o rolę kontekstu zaniechania oraz o argument „powinien i mógł mówić” wykorzystywany w doktrynie i w orzecznictwie w kontekście identyfikacji oświadczeń woli składanych przez zaniechanie.
From the point of view of the problems of dogmatics of civil law, this article aims to present a certain philosophical concept of omission and apply it to the development of the basic aspects of making declarations of will by omission. From the perspective of the general theory of law, this article is a part of a broader project aiming at theoretical elaboration of the problem of making conventional acts by omission using the achievements of the philosophy of action. This article proposes a way to conceptualize the declarations of will made by omission. The normative conception of omissions in the version proposed by Katarzyna Paprzycka-Hausman within the philosophy of action has been chosen for this task. Using the above conception allows putting in order, to some extent, the problem of making declarations of will by omission. It should be noted that some elements included in the normative concept of omission have been present in reflections on declarations of will made by omission for a long time. It is primarily about the role of the context of omission and the “should and could have spoken” argument used in the doctrine and the case law in the context of identifying declarations of will made by way of omission.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2023, 34, 1; 32-45
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WOLA PACJENTA WOBEC INTERWENCJI MEDYCZNEJ – OŚWIADCZENIE PRO FUTURO
THE PATIENT’S WILL TO MEDICAL INTERVENTION – PRO FUTURO STATEMENT
Autorzy:
Przybyłek, Edyta
Rej-Kietla, Anna
Kryska, Sandra
Zawadzki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443483.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
oświadczenie woli,
oświadczenie pro futuro,
prawa pacjenta,
prawo,
interwencja medyczna
declaration of will,
pro futuro statement,
patient’s rights,
law,
medical intervention
Opis:
Oświadczenie woli pacjenta jest dokumentem o szczególnym znaczeniu. Zgodnie z zapisem zawartym w oświadczeniu pro futuro pacjent deklaruje, że w określonych sytuacjach w przyszłości nie chce, aby wobec niego podejmowane były jakiekolwiek lub określone interwencje medyczne. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie tematyki oświadczenia pro futuro wraz ze wskazaniem problemów, jakie niesie ze sobą stosowanie tego oświadczenia. Zagadnienie oświadczenia woli pacjenta wobec interwencji medycznej zostało poddane analizie w oparciu o dostępne polskie oraz międzynarodowe ustawodawstwo odnoszące się do tego zagadnienia oraz analizę piśmiennictwa specjalistycznego w tym zakresie.
A patient’s will statement is a document of special importance. In accordance with the provision included in the pro futuro statement, the patient declares that in certain situations in the future he does not want any or specific medical interventions to be taken against him.The purpose of this article is to present the subject of the pro futuro statement with the indication of the problems related to the use of this statement. The issue of a patient’s will statement regarding medical intervention will be analyzed based on available Polish and international legislation related to this issue and the analysis of specialized literature in this area.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2018, 1, XVIII; 291-299
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawne aspekty podejmowania decyzji przez członków rodziny w zastępstwie za osobę, u której doszło do osłabienia umysłowego wywołanego wiekiem lub chorobą – zagadnienia wybrane
Legal aspects of decision-making by family members on behalf of a person who has mental impairment caused by age or illness – selected issues
Autorzy:
Wilk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339513.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe EDUsfera
Tematy:
rodzina
brak świadomości
zdolność do czynności prawnych
pełnomocnictwo
błąd oświadczenia woli
family
lack of awareness
legal capacity
power of attorney
error of declaration of will
Opis:
Wprowadzenie. Przedmiotem rozważań w opracowaniu są prawne aspekty podejmowania decyzji przez członków rodziny w zastępstwie za osobę, u której doszło do osłabienia umysłowego wywołanego wiekiem lub chorobą. W orzecznictwie okoliczność osłabienia umysłowego uznaje się za niewystarczającą do ubezwłasnowolnienia, przy czym jednocześnie osoba ta na gruncie prawa cywilnego może zostać uznana za osobę nieposiadającą wystarczającej świadomości do podjęcia samodzielnie decyzji prawnie wiążących. Cel. Celem rozważań w niniejszym opracowaniu jest wskazanie na niejednolitość przepisów prawnych oraz trudności interpretacyjne w obszarze zagadnień poruszonych w treści. Tezą badawczą niniejszego opracowania jest kwestia, czy instrumenty prawne dotyczące poruszonych zagadnień obowiązujące w polskim systemie pozwalają na pogodzenie prawa do decydowania o swoim życiu osobistym z prawami członków rodziny w zakresie podejmowania przez nich decyzji substytucyjnych w zastępstwie za innego członka rodziny. Materiały i metody. Zastosowano metody teoretyczno-prawną oraz dogmatyczno-prawną, oparte na analizie treści merytorycznych i poglądów przedstawicieli doktryny prawa oraz na szerokiej analizie dorobku judykatury. Dokonano problemowej analizy zagadnienia będącego przedmiotem opracowania. Wyniki i wnioski. W polskim systemie instrumenty prawne w przypadku osób, u których dochodzi do osłabienia umysłowego wywołanego wiekiem lub chorobą, nie pozwalają w dostatecznym stopniu na pogodzenie prawa do decydowania o swoim życiu osobistym z prawami członków rodziny w zakresie podejmowania przez nich decyzji substytucyjnych w zastępstwie za członka rodziny. Obowiązujące regulacje prawne są niespójne, a ocena braku świadomości i utraty zdolności do skutecznego podejmowania decyzji nie ma wystarczających ram prawnych i legalnie obowiązujących definicji. Uzasadnione jest wobec tego oczekiwanie wprowadzenia do systemu prawnego pełnomocnictwa opiekuńczego (prewencyjnego) według zasad proponowanych w przedkładanych wielokrotnie projektach regulacji prawnych.
Introduction. The subject of considerations in this study are the legal aspects of decision-making by family members as a proxy for a person who has mental impairment caused by age or illness. In case law, the fact of mental weakness is considered insufficient to constitute incapacitation. Aim. The research thesis of this study is the question of whether the legal instruments applicable in the Polish legal system regarding the issues raised allow for reconciling the right to decide about one’s personal life with the rights of family members to make proxy decisions on behalf of another family member. Materials and methods. Theoretical-legal and dogmatic-legal methods were used, based on the analysis of substantive content, views of representatives of legal doctrine and a broad analysis of the achievements of the judiciary. A problem-based analysis of the issue being the subject of the study indicated above was made. Results and conclusion. Legal instruments in the case of persons with mental impairment caused by age or illness do not sufficiently allow for reconciling the right to decide about one’s personal life with the rights of family members to make proxy decisions on behalf of a family member. The applicable legal regulations are inconsistent, and the assessment of the lack of awareness and loss of ability to make effective decisions does not have a sufficient legal framework or legally binding definitions. Therefore, it is reasonable to expect the introduction of a guardianship (preventive) power of attorney into the legal system.
Źródło:
Wychowanie w Rodzinie; 2023, XXX, (4/2023); 49-79
2082-9019
Pojawia się w:
Wychowanie w Rodzinie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zgoda czy brak sprzeciwu. Wiedza na temat oświadczenia woli i obowiązujących przepisów prawnych w zakresie przeszczepiania narządów w Polsce
Consent or no objection. The current knowledge on the declaration of will and applicable legal provisions in the field of organ transplantation in Poland
Autorzy:
Michalska, Weronika
Jandy, Weronika
Sadaj-Owczarek, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407564.pdf
Data publikacji:
2023-03-31
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
transplantacja narządów
oświadczenie woli
zgoda domniemana
śmierć mózgu
akty prawne dotyczące transplantacji narządów
organ transplantation
declaration of will
implied consent
brain death
legal acts concerning organ transplantation
Opis:
Transplantacja narządów jest jedyną uznaną metodą leczenia schyłkowej niewydolności narządów. Z danych Poltransplantu wynika, że codziennie średnio 15 chorych umiera, nie doczekawszy przeszczepu. Przez pojęcia transplantacja (od łac. transplantare – co oznacza „szczepić”, „przesadzać”) rozumie się zabieg przeniesienia komórek tkanek lub narządów w obrębie jednego organizmu lub między kilkoma organizmami żywymi. Dawcą narządu może zostać żywy człowiek, wówczas pobranie takie nazywamy – ex vivo, bądź osoba zmarła, wtedy nazywane jest pobraniem – ex mortuo. Ze względu na typ dawcy narządów wyróżnia się następujące rodzaje przeszczepów: przeszczep od dawcy zmarłego oraz przeszczep tzw. rodzinny, czyli od dawcy żywego. W przypadku dawcy żywego przeszczepić można wyłącznie jedną nerkę lub fragment wątroby, wtedy biorcą może być wyłącznie biorca pediatryczny. Zgodnie z Ustawą z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (rozdział 3 zatytułowany „Pobieranie komórek, tkanek lub narządów od żywych dawców”) pobranie narządu od żywego dawcy musi zostać poprzedzone niezbędnymi badaniami lekarskimi ustalającymi, czy ryzyko zabiegu nie wykracza poza przewidywane granice dopuszczalne dla tego rodzaju zabiegów i nie wpłynie w istotny sposób stanu zdrowia dawcy. W przypadku pobrania narządów od dawcy zmarłego – z chwilą uznania chorego za zmarłego i z chwilą komisyjnego stwierdzenia śmierci mózgu – zasadniczym celem dalszej opieki nad potencjalnym dawcą narządów jest zapewnienie właściwej funkcji narządów mogących być przedmiotem transplantacji, pod warunkiem że zweryfikowano (dokonano autoryzacji pobrania narządów), czyli zmarły nie zgłosił sprzeciwu na pobranie narządów za życia. Warto podkreślić, że proces orzekania śmierci mózgu następuje wedle jasnych i transparentnych przepisów prawa, zaś zmarłego – jako potencjalnego dawcę narządów można rozpatrywać wyłącznie po jego śmierci. Procedura stwierdzenia śmierci mózgu nie może być kojarzona zatem z pobraniem narządów. To, czy do pobrania narządów dojdzie po śmierci, decyduje wiele czynników, a pierwszym jest doprowadzenie do tzw. autoryzacji pobrania narządów, czyli określenia, czy zmarły nie zastrzegł sobie za życia sprzeciwu na pobranie narządów. Kolejnym czynnikiem, który uniemożliwia pobranie narządów od zmarłego, są czynniki medyczne. Od jednego zmarłego dawcy narządów pobrać można dwie nerki, serce, trzustkę, wątrobę, dwa płuca, jelito, narządy twarzy i szyi, tkanki: rogówki, powięzie, zastawki, kości oraz naczynia.
Organ transplantation is the only recognized treatment for end-stage organ failure. According to Poltransplant's data, an average of 15 patients die every day, waiting for a transplant. The concept of transplantation (from Latin transplantare – which means “to vaccinate”, “to transplant”) is understood as the procedure of transferring tissue cells or organs within one organism or between several living organisms. An organ donor can be a living person, then it is called ex vivo, or a deceased person, then it is called ex mortuo. Depending on the type of organ donor, the following types of transplants can be distinguished: transplant from a deceased donor and transplantation of the so-called family, i.e. from a living donor. In the case of a living donor, only one kidney or a fragment of the liver can be transplanted exclusively to a paediatric recipient. Pursuant to the Act of 1 July 2005 on the collection, storage and transplantation of cells, tissues and organs (chapter 3 entitled “Collecting cells, tissues or organs from living donors”), the collection of an organ from a living donor must be preceded by the necessary medical examinations to establish, whether the risk of the procedure does not exceed the expected limits acceptable for this type of procedure and will not significantly affect the health of the donor. In the case of retrieving organs from a deceased donor – upon the recognition of the patient as dead and upon the commission's confirmation of brain death – the main purpose of further care for the potential donor of organs is to ensure the proper functioning of the organs that may be the subject of transplantation, provided that the organs have been verified (authorized), that is, the deceased did not object to organ donation while alive. It is worth emphasizing that the process of adjudicating brain death is carried out in accordance with clear and transparent legal provisions, and the deceased person can be considered as a potential organ donor only after their death. Therefore, the procedure of ascertaining brain death cannot be associated with the removal of organs. Whether or not organs will be harvested after death depends on many factors, the first being the so-called authorization of the removal of organs, i.e. determining whether the deceased did not object to the removal of organs during their lifetime. Another factor that makes it impossible to harvest organs from the deceased are medical factors. Two kidneys, a heart, a pancreas, a liver, two lungs, an intestine, face and neck organs, tissues: corneas, fascia, valves, bones and vessels can be taken from one deceased organ donor.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Collegium Witelona; 2023, 1, 46; 11-25
2956-302X
2956-3208
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Collegium Witelona
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obowiązek odbierania oświadczeń od pacjentów przez podmioty wykonujące działalność leczniczą
A duty of receiving declarations from patients by subjects conducting medical activity
Autorzy:
Kamiński, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033092.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
approval for providing health service
declaration of will in written form
doctor
medical records
subject conducting medical activity
oświadczenie woli w formie pisemnej
zgoda na udzielenie świadczenia zdrowotnego
dokumentacja
medyczna
lekarz
podmiot wykonujący działalność leczniczą
Opis:
A regulation § 8 of the Health Minister of 21 December 2010 on the kinds and scope of medical documentation and the way of processing it, enacting a duty of receiving declarations from patients by subjects conducting medical activity, including doctors conducting medical practice, has been analysed in the article. The particular kinds of such declarations have been discussed. The admissibility of applying different methods of registering and keeping declarations has been analysed. A particular attention has been paid to the ways of gathering declarations after beginning of maintaining medical documentation in an electronic version. Duties of a subject conducting medical activity connected with receiving a declaration on authorization of a close person to obtain information about a patient’s health state and health services being provided to him/her and about a declaration on authorization of a close person to receive medical documentation of a patient have been discussed in detail. An issue of receiving declarations on approval of providing health services involving increased risk to a patient has been presented. The attention has been paid as well to an issue of gathering such declarations made “on paper” in written form after beginning of maintaining medical documentation in the electronic version. A matter of admissibility of receiving such declarations signed by hand on electronic scanners’ screens has been analysed. The ways of receiving declarations on approval of providing health services which do not involve the increased risk to a patient have been discussed too. A problem of inconvenience of receiving declarations on approval of providing this category of health services has been pointed out. Methods of registering such declarations both in individual medical documentation being maintained on paper and in the electronic version.
W artykule dokonano analizy § 8 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania, statuującego obowiązek odbierania oświadczeń od pacjentów przez podmioty wykonujące działalność leczniczą, w tym lekarzy prowadzących praktyki lekarskie. Omówiono poszczególne rodzaje takich oświadczeń. Przeanalizowano dopuszczalność stosowania różnych metod ich rejestrowania i przechowywania. Szczególną uwagę poświęcono sposobom gromadzenia oświadczeń po rozpoczęciu prowadzenia dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej. Przedstawiono obowiązki podmiotu wykonującego działalność leczniczą związane z odbieraniem oświadczenia o upoważnieniu osoby bliskiej do uzyskiwania informacji o stanie zdrowia pacjenta i udzielonych mu świadczeniach zdrowotnych oraz oświadczenia o upoważnieniu osoby bliskiej do uzyskiwania dokumentacji medycznej pacjenta. Poruszono także kwestię odbierania oświadczeń o wyrażeniu zgody na udzielanie świadczeń zdrowotnych stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta. Zwrócono uwagę na kwestię gromadzenia takich dokumentów składanych „na papierze” w formie pisemnej po rozpoczęciu prowadzenia dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej. Przeanalizowano również zagadnienie dopuszczalności odbierania oświadczeń podpisywanych odręcznie na ekranach czytników elektronicznych. Omówiono ponadto sposoby odbierania oświadczeń o wyrażeniu zgody na udzielanie świadczeń zdrowotnych, które nie stwarzają podwyższonego ryzyka dla pacjenta. Zwrócono uwagę na praktyczny problem uciążliwości odbierania oświadczeń o wyrażeniu zgody na udzielenie tej kategorii świadczeń zdrowotnych. Przeanalizowano metody ich rejestrowania zarówno w indywidualnej dokumentacji medycznej prowadzonej w postaci papierowej, jak i w postaci elektronicznej.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 2; 207-212
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O odwołalności postulatywnego oświadczenia woli w procesie karnym
Statement of will and its revocation in Polish criminal proceedings
Autorzy:
Janusz-Pohl, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693638.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
revocation of a declaration to compound a legal action
postulative statement of will
acts undertaken in criminal proceedings
odwołalność czynności procesowej strony
postulatywne oświadczenie woli
czynności karnoprocesowe
czynność konwencjonalna doniosła prawnie
Opis:
This paper focuses on the revocation of a statement of will made in legal proceedings, on the example of revocation of a declaration to compound a legal action (private charge) made by a private prosecutor before the commencement of judicial proceedings at the first main trial (Article 496 § 2 of the Code of Criminal Procedure). The basis for the deliberation presented in this paper is an assumption that there exists a binding dispository clause between the parties to a criminal trial regarding their acts in the proceeding, postulating the making of a statement of will. The departure from that statement must result from a certain modifying legal norm binding in a given criminal procedural law. Thus, in the absence of a norm in the legal regulation, which would limit the private prosecutor regarding free disposal (use) of a statement declaring withdrawal of the charges as of the moment from the commencement of judicial proceedings at the first trial, it should be deemed that such a statement is revocable. The temporal limits to freely use such a statement have been determined on the basis of a sequence scheme of the acts undertaken in criminal proceedings, assuming that a statement made by a private prosecutor belongs to the scope of application of a legal norm underlying another legal norm that updates the making of another sequence of acts in the criminal proceedings, being the making of an imperative statement of will. This approach clearly outlines the temporal limits of the act-in-law that then takes a form of a postulative statement of will. In other words, the making of an imperative statement of will (issuing of a decision) excludes any modification within the initiating postulative statement of will as the latter has become ‘consumated’ by the updating of a legal norm lying (as an imperative statement of will) at the basis of a given act-in-law. An attempt to cancel a statement of will made at an earlier date to drop the charges (withdraw the accusation) by a private prosecutor, following the decision of a discontinuance of a proceeding filed by private prosecution may only be recognised as filing a stage complaint and may constitute the ground for a complaint filed as a result of a decision to discontinue the proceedings.
Niniejszy szkic prezentuje problematykę odwołalności czynności procesowej strony w postaci postulującego (postulatywnego) oświadczenia woli na przykładzie czynności oskarżyciela prywatnego polegającej na cofnięciu oświadczenia o odstąpieniu od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na rozprawie głównej (art. 496 § 2 Kodeksu postępowania karnego). Podstawą rozważań jest przyjęcie założenia obowiązywaniu względem stron procesu karnego dyrektywy dyspozytywności, co do ich czynności procesowych w postaci postulujących oświadczeń woli, której przełamanie musi być wynikiem obowiązywania w systemie prawa karnego procesowego stosownej normy prawnej o charakterze modyfikującym. Zatem wobec braku w ramach regulacji prawnej kształtującej tryb prywatnoskargowy normy ograniczającej oskarżyciela prywatnego w kwestii dysponowania oświadczeniem w przedmiocie odstąpienia od oskarżenia do momentu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej, uznać należy, że oświadczenie to jest odwołalne. Granice temporalne dysponowania nim zostały ustalone na podstawie schematu sekwencji czynności karnoprocesowych, którego ujęciu towarzyszy założenie, że oświadczenie oskarżyciela prywatnego (czynność karnoprocesowa w postaci postulującego oświadczenia woli, jako czynność konwencjonalna doniosła prawnie) należy do zakresu zastosowania normy prawnej leżącej u podstaw normy prawnej aktualizującej dokonanie kolejnej w sekwencji czynności procesowej organu, która to czynność polega na złożeniu imperatywnego oświadczenia woli. Takie ujęcie wyraźnie zakreśliło granice temporalne czynności w postaci postulatywnego oświadczenia woli. Słowem, dokonanie złożenie imperatywnego oświadczenia woli (wydanie decyzji procesowej) wyklucza modyfikacje w obrębie inicjującego oświadczenia postulatywnego, to ostatnie bowiem uległo „skonsumowaniu” przez zaktualizowanie normy prawnej leżącej u podstaw czynności prawnej w postaci imperatywnego oświadczenia woli. Próba unicestwienia złożonego uprzednio oświadczenia o odstąpieniu od oskarżenia przez oskarżyciela prywatnego po wydaniu postanowienia o umorzeniu postępowania prywatnoskargowego może być uznana jedynie za wniesienie skargi etapowej i stanowić podstawę kontroli zażaleniowej postanowienia o umorzeniu postępowania.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 1; 43-54
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies