Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "death theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Zdziczenie obyczajów pośmiertnych Bolesława Leśmiana jako dramat-synteza
    The Savagery of Posthumous Mores [Zdziczenie obyczajów pośmiertnych] by Bolesław Leśmian as a drama-synthesis
    Autorzy:
    Wawryk, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401136.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
    Tematy:
    Bolesław Leśmian
    death theatre
    fantastic poem
    dramatic poem
    teatr śmierci
    poemat fantastyczny
    poemat dramatyczny
    Opis:
    Zdziczenie obyczajów pośmiertnych od lat jest obecne w badaniach twórczości Bolesława Leśmiana, jednak dopiero w 2014 roku ukazała się pierwsza przygotowana na podstawie rękopisów edycja utworu w opracowaniu Dariusza Pachockiego. Wydarzenie to skłania do podjęcia kolejnych prób analizy i interpretacji dzieła. Utwór zawiera tematy, motywy oraz ujęcia znane z liryki, ballad i dramatów mimicznych Leśmiana, jak odgrywanie życia w zaświatach, miłosny trójkąt, natura, mgła, mrok, nieobecność Boga. Nawroty pewnych elementów wskazują na ważną w światopoglądzie Leśmiana problematykę antropologiczną i ontologiczną.
    The Savagery of Posthumous Moreshas been present in the studies of Bolesław Leśmian’s works for years, but it was not until 2014 that the first edition of the work prepared on the basis of the manuscripts was published in Dariusz Pachocki’s issue. This fact prompts further attempts to analyse and interpret the work. It contains themes, motives and shots known from Leśmian’s lyrics, ballades and mimic dramas, namely playing life in the underworld, a love triangle, nature, fog, darkness, and God’s absence. The recurrences of certain elements point to the anthropological and ontological issues which were of crucial importance in Leśmian’s worldview.
    Źródło:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2018, 4; 275-290
    2450-3584
    Pojawia się w:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poor Future: Foreign Temporalities in Tadeusz Kantor’s Theatre of Death
    Nędzna przyszłość: Obce czasowości w teatrze śmierci Tadeusza Kantora
    Autorzy:
    Kisiel, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37555996.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    czas
    przyszłość
    teatr śmierci
    Tadeusz Kantor
    witalizm
    time
    future
    theatre of death
    vitalism
    Opis:
    This article discusses Tadeusz Kantor’s theory and theatre in reference to a convoluted figure of the future. It reconstructs the principles of Kantor’s unorthodox vitalism permeating the theatre of death, rooted in affirmation of theatrical encounter. As it turns out, Kantor’s “impoverished” style might also be read as a blueprint for thinking the eponymous “poor future”: a figure of the future that escapes hopes and expectations, and functions as a trope of uncanny difference. Within the renegotiated boundaries of life and death, such a difference allows us to rethink our coexistence with alien, often unreconcilable, temporalities. The text is concluded with a tentative reading of Today Is My Birthday, Kantor’s final work, which integrates all domains of “poor future” discussed in the article.
    Celem niniejszego artykułu jest omówienie refleksji teoretycznych i praktyk teatralnych Tadeusza Kantora w kontekście złożonej figury przyszłości. Autor rekonstruuje główne założenia dziwnego witalizmu przenikającego teatr śmierci, osadzonego w afirmacji spotkania scenicznego. Jak się okazuje, „biedny” styl Kantora może zostać odczytany jako model pozwalający nam myśleć o tytułowej „nędznej przyszłości”: figurze, która wymyka się nadziejom czy oczekiwaniom, stanowiąc raczej trop niesamowitej różnicy. Przekształcone wymiary życia i śmierci u Kantora pozwalają nam przemyśleć ową różnicę w obrębie naszego współistnienia z obcymi, często sprzecznymi ze sobą, czasowościami. Autor domyka swoje rozważania krótką lekturą Dziś są moje urodziny, ostatniego spektaklu Kantora, który zespala wszystkie domeny „nędznej przyszłości” omówione w artykule.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 25-38
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bodies on stage between presence and absence
    Ciała i scena między obecnością i brakiem
    Autorzy:
    Cascetta, Annamaria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042078.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    teatr
    ciało
    śmierć
    pamięć
    theatre
    body
    death
    memory
    Opis:
    European theatre engages with the problems of our time with ever greater commitment and responsibility, crucial both on the existential and the social level. At the same time it is researching and experimenting with a language suited for the communicative and aesthetic horizon of our age. This essay, intended to inaugurate in this journal a series of critical studies of the theatre, analyses two works, highly successful internationally, emblematic both by their theme (the body, death, memory) on which they invite the spectators to reflect and the experimental technique through which they involve audiences. The performances analysed are “La Merda” by the Italian Cristian Ceresoli, interpreted by Silvia Gallarani and “Nachlass” by the Swiss-German Stephen Kaegi for the Berlin group Rimini Protokoll.
    Teatr europejski podejmuje problemy naszych czasów z coraz większym zaangażowaniem i odpowiedzialnością, zarówno na poziomie egzystencjalnym, jak i społecznym. Jednocześnie bada i eksperymentuje z językiem dostosowanym do komunikacyjnego i estetycznego horyzontu naszych czasów. W eseju, który inauguruje w piśmie serię poświęconą studiom nad teatrem, analizuję dwa cieszące się uznaniem na arenie międzynarodowej dzieła. Są one emblematyczne zarówno pod względem tematyki (ciało, śmierć, pamięć), do której kontemplacji zapraszają czytelnika, jak i pod względem eksperymentalnej techniki, poprzez którą angażują odbiorców. Analizowane spektakle to La Merda włoskiego twórcy, Cristiana Ceresoli, w interpretacji Silvii Gallarani oraz Nachlass szwajcarsko-niemieckiego artysty, Stephena Kaegi, stworzony dla berlińskiej grupy Rimini Protokoll.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 55, 4; 483-490
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The motif of the window and the experience of latency in the work of Tadeusz Kantor
    Figura okna i doświadczenie latencji w twórczości Tadeusza Kantora
    Autorzy:
    Szalewska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2089368.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Polish experimental theatre
    the object in theatre and in performance
    theatre and space
    Tadeusz Kantor (1915–1990)
    The Theatre of Death
    Hans-Ulrich Gumbrecht (b. 1948)
    latency
    latencja
    Tadeusz Kantor
    Teatr Śmierci
    figury spacjalne
    przestrzeń w sztuce
    Opis:
    The window is a recurring image in the imaginarium and the art of Tadeusz Kantor. Fixed in his memory at an early age, it resurfaced in the spectacle Wielopole, Wielopole (1980) as a plain object "of the reality of the lowest kind", and in the 'cricotage' A Very Short Lesson (1988) as a quasi stage prop charged with metaphysical meaning. The window motif is also a persistent feature of his graphic art. Most notably, it appears in the drawing Man and window (1971), a picture for the Dead Class (Window) from 1983, an autothematic cycle of paintings You cannot look inside through the window with impunity (1988-1990), and Kantor's last dated drawing of pigeons being watched through a window. Kantor's fascination with the window as an objet d'art can be explained by his philosophical aesthetics (especially the use of objects as markers of the 'spaces' of the stage action). This article analyzes the image of the window as a 'site' of special significance in Kantor's art (an object that encapsulates the antynomy of inside/outside, or a claustrophobic incarceration/a barrier to entry) in the context of Hans-Ulrich Gumbrecht's theory of latency (i.e. the inability of throwing off the past, the suspension of time symbolized by artistic constructs of imprisonment).
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2019, 5; 563-575
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tango jako maszyna pamięci
    Tango as a memory machine
    Autorzy:
    Chałupnik, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11855266.pdf
    Data publikacji:
    2023-06
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    Argentine Tango in Poland
    tango of death
    entertainment theatre
    song studies
    memory machine
    Opis:
    The article looks at the history of Argentine tango in Poland using the tools of song studies and memory studies. The author makes reference to Marvin Carlson’s concept and treats tango as a memory machine; in her opinion, pre-war Polish tango allows to tell an important fragment of the history of Poland and Central Europe. Focusing on selected songs, she shows how their history (and the fates of their creators) is entangled in various cultural, social and political contexts. The author constructs the narrative by choosing one tango, Plegaria by the Argentinian musician Eduardo Bianco, which was chosen for his debut at the Qui Pro Quo theatre by the Dana Choir. According to a legend, this tango was to be the ‘tango of death’ from the Janowska concentration camp, the inspiration for Paul Celan’s Todesfuge (Death Fugue). Other Polish songs of the time are also recalled (e.g. the tango Wanda, alluding to the activities of the Zwi Migdal organisation, the foxtrot Gdy Petersburski razem z Goldem gra (When Petersburski and Gold play together), or the Polish version of La Cumparsita with lyrics by Andrzej Włast) and their composers (Jerzy Petersburski, the brothers Artur and Henryk Gold, Henryk Wars and Dawid Bajgelman), lyricists (Andrzej Włast and Emanuel Schlechter) and performers (Mieczysław Fogg, Adam Aston and Wiera Gran). Many tango artists in Poland had Jewish roots and perished during the war, which means that the genre itself became entangled here in the history of the Holocaust.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 175-176; 8-34
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapach śmierci, epilepsja i portret papieża ("Tatarak" Andrzeja Wajdy i "Bracia Karamazow" Petra Zelenki)
    The Smell of Heath, Epilepsy and the Pope’s Portrait (Andrzej Wajda’s “Sweet Rush” and Peter Zelenka’s “The Brothers Kramazov”)
    Autorzy:
    Otto, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920324.pdf
    Data publikacji:
    2009-06-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    film adaptation
    literature
    theatre
    death
    making off
    East Europe
    Andrzej Wajda
    Tatarak
    Peter Zelenka
    Bracia Karamazow
    Opis:
    Andrzej Wajda’a Sweet Rush (Tatarak) and Petr Zelenka’s The Karamazovs (Karamazovi) are film adaptations of literature. Both directors represent very innovative approach to the literary material. Wajda wanted to depict the theme of death and passing in original way and combined various literary sources: Jarosław Iwaszkiewicz’s short story Sweet Rush, a novelette by Sándor Márai, and Last Notes by Polish actress, Krystyna Janda. Her text is a form of reflection on the death of her husband who was a recognized cinematographer. Wajda also incorporated into the picture scenes revealing the film’s making off. Petr Zelenka’s screen adaptation of the famous novel by Fiodor Dostoievsky is based on the film record of the Prague theater presentation (also based on The Karamazovs) made in the industrial space of the Sendzimir Ironworks inPoland. The recorded spectacle became the opportunity for the director to present his artistic statement on the history and culture of the Middle andEast Europe and the artist’s status nowadays.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 123-139
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wielka (nie)Obecna utkana z cierpienia i chichotu – tajemnicza postać wędrowna1 w teatrze i pismach Tadeusza Kantora
    The Great (un)present, woven from suffering and giggling - a mysterious figure in the traveling theater and the writings of Tadeusz Kantor
    Autorzy:
    Skrzypczak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/459620.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    literatura
    teatr
    antropologia
    postać
    groteska
    wędrowiec
    pamięć
    esencja
    śmierć
    literature
    theatre
    anthropology
    character
    fi gure
    grotesque
    wanderer
    memory
    essence
    death
    Opis:
    W artykule interesuje mnie etap artystycznych poszukiwań Tadeusza Kantora po 1975 r. – Teatr Śmierci. Galeria postaci w Teatrze Śmierci jest wielce osobliwa. Stanowi zbiór fi gur hybrydycznych, które można badać w kontekście estetyki groteski i makabreski. W szkicu dokonuję analizy jednej spośród nich – tajemniczej i niejednoznacznej postaci sprzątaczki „wędrującej” przez teatr i pisma Kantora (od Umarłej klasy do Dziś są moje urodziny). Szkic jest próbą odpowiedzi na pytanie, kim/czym jest ta postać wędrowna dla projektu artystycznego Kantora i jak można tę fi gurę interpretować.
    The article focuses on Tadeusz Kantor’s artistic exploration from 1975 – the Theatre of Death. Kantor’s gallery of characters is very particular and peculiar. His characters are rather strange fi gures (e.g. Kantor’s bio-objects or mannequins). It is possible to analyse these objects through the prism of the aesthetic of the grotesque. This article att empts to describe the fi gure of a Charwoman – one of the most mysterious characters in Kantor’s oeuvre. This character is present in every Theatre of Death spectacle (starting with The Dead Class, then Wielopole, Wielopole, Let the Artists Die, I Shall Never Return to Today Is My Birthday). This curious fi gure is a kind of wanderer. What/Who is it exactly? How should we talk about this peculiar character, who oscillates between the world of the Living and the Dead? How shoud we understand its position in Kantor’s artistic project? This paper endeavours to fi nd the answers.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2013, 3
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The paradox of death and the Theatre of the Absurd
    Autorzy:
    Klimczak, Dariusz Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938309.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    teatr absurdu
    eschatologia
    śmierć
    Sławomir Mrożek
    Samuel Beckett
    Eugenio Ionesco
    eschatologia absurdu
    absurdystyczne misterium śmierci
    The Theatre of the Absurd
    eschatology
    death
    eschatology of the Absurd
    Absurdist Misterium Moris
    Opis:
    The aim of the article is the presentation of some interesting and stimulating questions connected with the problem of eschatological codes in the Theatre of the Absurd. The main objective of this paper is to discuss the topos of Death in the Theatre of the Absurd. Because the subject has been underexplored so far, the author tries to triangulate the Theatre of the Absurd within the genre of drama first, and then moves on to the short reflection on chosen plays of Beckett and Ionesco, concentrating on the role that eschatological elements, funereal objects and eschatons play in them. The starting point of this paper could be called “eschatology of the Absurd” or “immortality deconstructed”. Meaninglessness, as the value of absolute meaning, the meaning (Sinn) and significance (Bedeutung) of Death in the Theatre of the Absurd, is also discussed. As a method of research, he proposes a short “collective phenomenological analysis”. To analyse the issue from a broad perspective, the author takes into account the relationships between the writers and their times, and refers to cultural sources, specifically the Paradox of Death in the Theatre –particularly in the Theatre of the Absurd.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 307-326
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies