Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "criminal responsibility" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Dopuszczalność stosowania podstępu przez rzecznika dyscyplinarnego podczas przesłuchania obwinionego w postępowaniu dyscyplinarnym policjantów
The admissibility of the use of deception by the disciplinary ombudsman during the interrogation of the accused in the disciplinary proceedings of police officers
Допустимость использования дисциплинарным уполномоченным уловки в ходе допроса обвиняемого в дисциплинарном производстве в отношении сотрудников полиции
Допустимість застосування підступу дисциплінарним речником під часдопиту обвинувачених у дисциплінарному провадженні поліцейських
Autorzy:
Jasińska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33533862.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
podstęp
odpowiednie stosowanie
postępowanie karne
odpowiedzialność dyscyplinarna
deception
appropriate application
criminal proceedings
disciplinary responsibility
уловка
надлежащее применение
уголовное разбирательство
дисциплинарная ответственность
підступ
відповідне використання
кримінальне провадження
дисциплінарна відповідальність
Opis:
Przedmiotem artykułu jest przedstawienie zagadnienia możliwości zastosowania podstępu podczas przesłuchania policjanta przez rzecznika dyscyplinarnego w ramach prowadzonego postępowania dyscyplinarnego. Kwestia odpowiedzialności dyscyplinarnej policjantów nie budzi wątpliwości, gdyż Policja jako zawód zaufania publicznego musi spełniać wyższe standardy moralne. Dlatego też występowanie tego rodzaju odpowiedzialności jest zasadne. Należy jednak pamiętać, że prowadzenie postępowania dyscyplinarnego nie może być dowolne, musi podlegać gwarancjom konstytucyjnym. Pierwszą kwestią, która została zbadana, jest możliwość odpowiedniego zastosowania przepisów Kodeksu postępowania karnego dotyczących warunków przesłuchania obwinionego, jako że ustawa resortowa w tym zakresie milczy, a odesłanie w niej zawarte do przepisów K.p.k. jest ograniczone i nie zawiera uregulowań w tym zakresie. Posłużono się metodą dogmatyczno-prawną, która doprowadziła do sformułowania wniosku, że na zasadach analogii legis dopuszczalne jest odpowiednie stosowanie przepisów o przesłuchaniu obwinionego z K.p.k. do postępowania dyscyplinarnego policjantów, a co za tym idzie, zdaniem autorki, możliwe jest stosowanie podstępu w sposób limitacyjny, uzależniony od indywidualnej sprawy.
The subject of this article revolves around the issue of the admissibility of the use of deception during the interrogation of a police officer by a disciplinary ombudsman in the course of disciplinary proceedings. The issue of the disciplinary responsibility of police officers is not in question, as the police – as a profession of public trust – must meet higher moral standards. Therefore, the existence of this type of accountability is justified. Nevertheless, it is important to remember that the conduct of disciplinary proceedings cannot occur on a discretionary basis and must be subject to constitutional guarantees. The first aspect examined was the possibility of the application of appropriate provisions of the Code of Criminal Procedure, which relate to the conditions of interrogation of the accused, as the ministerial act does not provide any information in this respect and the reference to the provisions of the aforementioned Code is limited and does not contain any regulations in this respect. The use of a dogmatic-legal method led to the conclusion that based on the principles of the legis analogy, it is permissible to appropriately apply the provisions on the interrogation of the accused contained in the Code of Criminal Procedure during the disciplinary proceedings of police officers. According to the author, it is consequently possible to apply deception in a limiting manner, depending on the individual case.
Предметом настоящей статьи является изложение вопроса о возможности использования уловки в ходе допроса сотрудника полиции дисциплинарным уполномоченным в рамках дисциплинарного производства. Вопрос о дисциплинарной ответственности в данном случае не вызывает сомнений, поскольку сотрудники полиции, как представители профессии общественного доверия, должны соответствовать более высоким моральным стандартам. Поэтому существование данного вида ответственности является законным. Однако следует помнить, что ведение дисциплинарного производства не может быть произвольным и должно подчиняться конституционным гарантиям. Первый вопрос, который был рассмотрен – это возможность надлежащего применения положений Уголовно-процессуального кодекса об условиях допроса обвиняемого, поскольку ведомственный закон в этом отношении ничего не говорит, а содержащаяся в нем ссылка на положения Уголовно-процессуального кодекса ограничена и не содержит норм относительно этой области. В статье использован догматико-правовой метод, который позволил сформулировать вывод о том, что согласно принципам аналогии legis допустимо надлежащее применение положений о допросе обвиняемого из Уголовно-процессуального кодекса также к дисциплинарным производствам в отношении сотрудников полиции, и поэтому, по мнению автора, можно применять уловку в ограничительном порядке, в зависимости от конкретного случая.
Предметом статті є представлення питання про можливість застосування підступу під час допиту поліцейського дисциплінарним речником у рамках дисциплінарного провадження. Питання дисциплінарної відповідальності поліцейських не викликає жодних сумнівів, адже Поліція, як професія, яка користується суспільною довірою, має відповідати вищим моральним стандартам. Тому наявність такого виду відповідальності є виправданою. Проте слід пам’ятати, що здійснення дисциплінарного провадження не може бути свавільним і відбуватися з урахуванням конституційних гарантій. Перше питання, яке розглядалося, це можливість належного застосування положень Кримінально-процесуального кодексу щодо умов допиту обвинувачених, оскільки відомчий акт про це нічого не говорить, а посилання в ньому на положення Кримінально-процесуального кодексу є обмеженим і нерегульованим у цьому відношенні. Використано догматично-правовий метод, який допоміг сформулювати висновок про допустимість на підставі законодавчої аналогії належного застосування положень КПК про допит обвинуваченого до дисциплінарного провадження поліцейських, і, таким чином, на думку автора, можна обмежено використовувати підступ, залежно від конкретної справию.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2023, 2; 27-42
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna operatora testowanego pojazdu autonomicznego za spowodowanie wypadku drogowego
The liability of the tested autonomous vehicle operator for causing a road accident
Autorzy:
Niemiec, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26917680.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Instytutu Ekspertyz Sądowych
Tematy:
wypadek drogowy
pojazd autonomiczny
odpowiedzialność karna
road accident
autonomous vehicle
criminal responsibility
Opis:
Przedmiotem artykułu jest problematyka odpowiedzialności karnej za spowodowanie wypadku przez operatora testowanego pojazdu autonomicznego. Autor analizuje zapisy Oddziału 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym (Wykorzystanie dróg na potrzeby prac badawczych nad pojazdami autonomicznymi), w którym znalazły się przepisy zezwalające na prowadzenie na drogach publicznych przejazdów testowych pojazdów autonomicznych. W artykule podjęta została próba zdefiniowania kierującego takim pojazdem, wskazane zostały jego obowiązki, a także wyjaśniono użyte w ustawie pojęcie „prac badawczych”. Rozważania rozszerzone są o kwestię określenia zarzucanego czynu w przypadku konieczności przedstawienia zarzutów operatorowi pojazdu autonomicznego w toku postępowania karnego. W trakcie przygotowywania artykułu wykorzystano metody badawcze, takie jak analiza tekstu normatywnego, analiza poglądów doktryny oraz orzecznictwa, a także analiza przypadku indywidualnego. Artykuł ma znaczenie dla podmiotów prowadzących lub nadzorujących postępowanie karne - zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego - albowiem odnosi się do problematyki, która w ustawie Prawo o ruchu drogowym pozostała niezdefiniowana oraz niewyjaśniona.
The issues of the liability for causing an accident by the operator of a tested autonomous vehicle are discussed. The author analyzes the provisions of Section 6 of the Act on Road Traffic (The use of roads for the purpose of research work on autonomous vehicles), which include regulations allowing testing autonomous vehicles on public roads. A definition of the operator of such a vehicle is proposed together with his/her responsibilities. Also, the term “research work” used in the Act is clarified. Moreover, the issue of specifying the charge laid in the case of the necessity to bring a charge against an autonomous vehicle operator in the course of criminal proceedings is considered. In the preparation of the paper research methods including the analysis of the normative text, the analysis of the views of doctrine and judicial decisions as well as the analysis of an individual case were employed. The paper is of significance for organs conducting or supervising criminal proceedings - at both pre-trail and trial stages - because it concerns the issues which in the Act on road traffic have not been so far defined or elucidated.
Źródło:
Paragraf na Drodze; 2023, 1; 9-19
1505-3520
2956-3631
Pojawia się w:
Paragraf na Drodze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność za wydanie i wykonanie rozkazu o treści przestępnej w świetle ustawodawstwa karnego obowiązującego w II Rzeczypospolitej
Responsibility for issuing and carrying out an order with criminal content in light of the criminal legislation in force in the Second Polish Republic
Autorzy:
Romańczuk-Grącka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348405.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
history of criminal law
military criminal law
military order
criminal responsibility
historia prawa karnego
wojskowe prawo karne
porządek wojskowy
odpowiedzialność karna
Opis:
Jednym z wyzwań odrodzonego po odzyskaniu niepodległości państwa polskiego było dążenie do ujednolicenia sądownictwa, w tym prawa karnego wojskowego. Droga do sukcesu nie była łatwa i w dużej mierze zależała od efektów prac nad kodyfikacją prawa karnego powszechnego. Losy obu wielkich kodeksów z 1932 r. były więc ze sobą splecione, zwłaszcza w zakresie odpowiedzialności karnej żołnierza za przestępstwo pospolite. Celem artykułu jest przedstawienie regulacji prawnych dotyczących tego zagadnienia obowiązujących w okresie II Rzeczypospolitej w ujęciu ewolucyjnym. Analizie poddano zakres przedmiotowy i uwarunkowania formalne rozkazu w sprawach służbowych wobec żołnierzy oraz zasady odpowiedzialności związane z jego wydaniem i wykonaniem, ze szczególnym uwzględnieniem dynamicznie rozwijającej się w tym czasie zasady indywidualizacji winy. W tym celu porównano regulacje ustawodawstwa wojskowego z niektórymi instytucjami prawa karnego powszechnego, takimi jak podżeganie, pomocnictwo oraz – w mniejszym stopniu – nieodparty przymus.
One of the obvious challenges for the reborn Polish state after regaining independence was the pursuit of uniformity within the judiciary, including military criminal law. The road to success was not an easy one and it depended to a large extent on the effect of the works on the codification of common criminal law. The fate of the two great codes of 1932 was therefore intertwined, especially in respect to a soldier’s criminal liability for a common crime. The aim of the present article is to portray the legal regulations concerning this issue which were in force during the Second Polish Republic period from an evolutionary perspective. The objective scope and formal conditions of issuing an order in official matters in relation to soldiers as well as the rules concerning responsibility related to its issuing and execution were subjected to analysis. Particular emphasis was placed on the principle of individualization of guilt, which was dynamically developing at that time. For this purpose, the regulations of military legislation were compared with some institutions of common criminal law, such as incitement, aiding, and – to a lesser extent – irresistible compulsion.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2023, 75, 2; 67-87
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbrojna napaść Rosji na Ukrainę a kwestia odpowiedzialności karnej jednostki
Criminal Liability of an Individual From the Perspective of the Russian-Ukrainian Military Conflict
Autorzy:
Czeszejko-Sochacka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147055.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
International Criminal Court
Vladimir Putin
war in Ukraine
individual responsibility
Międzynarodowy Trybunał Karny
Władimir Putin
wojna w Ukrainie
odpowiedzialność jednostki
Opis:
Zbrojna napaść Rosji na Ukrainę zapoczątkowała dyskusję o możliwości postawienia w stan oskarżenia osób odpowiedzialnych za popełnienie zbrodni międzynarodowych w tym konflikcie. Celem artykułu jest analiza przepisów Rzymskiego Statutu MTK pod kątem ewentualnego ich oskarżenia. W rozważaniach udzielono odpowiedzi na pytanie, jakie czyny mogłyby zostać przypisane żołnierzom rosyjskim biorącym udział w inwazji na Ukrainę. Przedstawiono także możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności karnej prezydenta Federacji Rosyjskiej i zwrócono uwagę, że pełnienie funkcji głowy państwa nie wyłącza jego indywidualnej odpowiedzialności. Zauważono też, że działania wojsk rosyjskich w Ukrainie są bardzo zbliżone do metod, jakimi posługiwali się serbscy żołnierze w czasie wojny w Bośni i Hercegowinie.
Russia’s armed attack on Ukraine has sparked a discussion on the possibility of prosecuting on the possibility of prosecuting those responsible for international crimes committed in this war. The subject of the article is an analysis of the provisions of the Rome Statute of the ICC in terms of their possible prosecution. The presented considerations answer the question what actions could be attributed to the Russian soldiers taking part in the invasion of Ukraine. The possibility of prosecuting the president of the Russian Federation was also presented and it was pointed out that performing the function of the head of state does not exclude his individual liability. By the way, it was noticed that the actions of the Russian troops in Ukraine are very similar to the methods used by Serbian soldiers during the war in Bosnia and Herzegovina.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2023, 51, 2; 147-167
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2021 r., I KK 23/21
Gloss on the Supreme Court decision of 26 May 2021, I K 23/21
Autorzy:
Gądzik, Zuzanna B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200516.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
medycyna estetyczna
świadczenie zdrowotne
odpowiedzialność karna
zawód lekarza i lekarza dentysty
aesthetic medicine
health service
criminal responsibility
the profession of a doctor and dentist
Opis:
W glosie do postanowienie Sądu Najwyższego z 26 maja 2021 r. (I KK 23/21) odniesiono się do kwestii prawidłowości ustalenia zakresu pojęcia „świadczenie zdrowotne” odnośnie do zabiegów z zakresu medycyny estetycznej. W kontekście tym przeanalizowano, jakie podmioty mogą przeprowadzać w sposób legalny zabiegi tego rodzaju oraz w jakich przypadkach podjęcie określonych czynności przez osobę nieuprawnioną będzie wiązać się z jej odpowiedzialnością karną lub dyscyplinarną.
In the gloss to the decision of the Supreme Court of 26 May 2021 (I KK 23/21), the issue ofthe correctness of establishing the scope of the term “health service” with regard to treatments in the field of aesthetic medicine was addressed. In this context, it has been analyzed which entities can legally carry out such treatments and in which cases taking specific actions by an unauthorized person will result in criminal or disciplinary liability.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 4; 177-188
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postulaty de lege ferenda do nowelizacji konstytucji apostolskiej Vos estis lux mundi
Postulates de lege ferenda to novelisation the apostolic constitution Vos estis lux mundi
Autorzy:
Mazurkiewicz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148261.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
apostolic constitution Vos estis lux mundi
protection of minors against sexual crimes
criminal responsibility of church superiors
konstytucja apostolska Vos estis lux mundi
ochrona małoletnich przed przestępstwami seksualnymi
odpowiedzialność karna przełożonych kościelnych
Opis:
1 czerwca 2019 roku weszła w życie konstytucja apostolska motu proprio papieża Franciszka Vos estis lux mundi, która dotyczy sposobu składania zawiadomień o szeroko rozumianych przestępstwach seksualnych oraz normuje odpowiedzialność przełożonych kościelnych za czyny polegające na działaniach lub zaniechaniach mających na celu zakłócanie lub unikanie dochodzeń cywilnych lub kanonicznych przeciwko podległym im duchownym, członkom instytutów zakonnych i stowarzyszeń życia apostolskiego za przestępstwa contra sextum popełnione wobec małoletnich i osób z nimi zrównanych. Normy te zostały wydane ad experimentum na okres trzech lat i tylko na terenie Polski. Na ich podstawie do tej pory ukaranych zostało kilku przełożonych kościelnych. Aktualnie Stolica Apostolska poprosiła o zgłaszanie uwag przed ewentualną nowelizacją ustawy. W odpowiedzi na to wezwanie artykuł przedstawia możliwe kierunki zmian. Dotyczą one ujednolicenia norm materialnych dotyczących przestępstw seksualnych duchownych w całym prawodawstwie kościelnym, uściślenia norm procesowych, zwłaszcza jeżeli chodzi o prawo oskarżonych do obrony, a także zmiany spo¬sobu prowadzenia dochodzenia wstępnego oraz wprowadzenia zapisów zmierzających do większej przejrzystości w prowadzeniu postępowań karnoadministracyjnych wobec oskar¬żonych. Postulowane zmiany mogą przyczynić się do przemiany osób winnych zaniedbań, wyrównania sprawiedliwości i naprawieniu zgorszenia. Mogą posłużyć również większej transparentności kościelnych postępowań karnych, co uchroni wspólnotę Ludu Bożego przed oskarżeniami o tuszowanie przestępstw contra minores.
On June 1, 2019, the apostolic constitution motu proprio of Pope Francis Vos estis lux mundi entered into force, which deals with the method of submitting notifications about broadly understood sexual crimes and regulates the responsibility of church superiors for acts consisting in actions or omissions aimed at disrupting or avoiding civil or canonical investigations against their subordinates, members of religious institutes and societies of apostolic life for crimes contra sextum committed against minors and their equated persons. These norms have been issued ad experimentum for a period of three years, and on this basis, in the territory of Poland alone, several church superiors have been punished so far. Currently, the Holy See has asked for comments to be submitted before a possible amendment to the act. In response to this call, this article presents possible directions for change. It’s concern the unification of material norms regarding clerical sexual offenses in all church legislation, clarification of procedural norms, especially when it comes to the right of the accused to defense, as well as changing the method of conducting preliminary investigations and introducing provisions aimed at greater transparency in the conduct of criminal administrative proceedings against accused persons. The postulated changes may contribute to the transformation of people guilty of neglect, to bringing justice to the fore and to remedying the scandal. They can also serve to increase the transparency of church criminal proceedings, which will protect the community of the People of God from accusations of covering up crimes contra minores.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 295-310
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The criminal liability of the medical team considering the recent orientation of the Italian Court of Cassation
Autorzy:
Furramani, Emanuela
Bushati, Rrezart
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1991084.pdf
Data publikacji:
2022-01-01
Wydawca:
Academicus. International Scientific Journal publishing house
Tematy:
medical team
medical liability
the principle of reasonable confidence
the principle of individual criminal responsibility
Opis:
This article aims to analyze the thematic of medical team liability considering the recent Italian Supreme Court case-law, highlighting the various problems linked to the identification of the responsibility of each member of the team. The participation of several subjects in the execution of medical treatment makes the question of criminal liability very complex, especially when it comes to inauspicious events, such as injuries or death, occurring during medical treatment. The question concerns the exact identification of the duty of care and vigilance of the medical team and whether this duty is in line with the principle of individual criminal responsibility guaranteed by Article 27 of the Italian Constitution. In this regard, the case-law has elaborated the so-called “principle of reasonable confidence”, according to which the division of labour that belongs to each member should involve a delimitation of his responsibility, limited only to what is within his competence, except in case of the person who organizes, directs, and controls the team. Precisely, based on this principle, the Italian Supreme Court in 2018 reasserted that in the medical team is necessary to identify the role played by each member, thus avoiding resorting to objective responsibility.
Źródło:
Academicus International Scientific Journal; 2022, 13, 25; 214-225
2079-3715
2309-1088
Pojawia się w:
Academicus International Scientific Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Внесок Нюрнберзького трибуналу у формування норм міжнародного права щодо злочинних організацій
The Contribution of the Nuremberg Tribunal to the Formation of the Standards of International Law on Criminal Organizations
Autorzy:
Ковалів (Kovaliv), Мирослава (Myroslava)
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2187810.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
недержавні організації
юридична відповідальність
міжнародне кримінальне право
міжнародний злочин
нюрнберзькі принципи
non-governmental organizations
legal responsibility
international criminal law
international crime
Nuremberg principles
Opis:
The article examines the contribution of the Nuremberg tribunal in the formation of modern international law on criminal organizations. The methodological basis of the study is a systematic analysis of international law on liability for international crimes, the use of comparative law, formal law and other methods, historical analysis of the origin and development of liability for international crimes, generalization of a wide range of normative and practical materials. The evolution of the responsibility of non-governmental organizations that committed international crimes in the period after the Nuremberg Trials is analyzed, in particular the trends and factors that influenced the development of the concept of international criminal responsibility. In characterizing evolution in international law, it is advisable to consider not all changes in international law, but only those that indicate qualitative improvement. The evolution of international law, like all development, is always objective. The enshrinement of the principle of international criminal responsibility in the Statute of the Nuremberg Tribunal constitutes a protective function, which is expressed in the direct application of the norms of international criminal law and international humanitarian law. The development of international law governing the jurisdiction of criminal organizations does not stop. It is noted that with the development of legal certainty of the status of non-governmental organizations, the principles set out in the decisions of the Nuremberg Tribunal on the responsibility of individuals and legal entities under public law for crimes against humanity are developing. The main trends in the development of international criminal law, including the liability of non-state legal entities under public and private law. It is determined that in the period after the Nuremberg Trials, the main direction in the legal definition of liability for war crimes was the development of norms and mechanisms of criminal liability. Criticism of Russian researchers’ views on the responsibility for international crimes of non-governmental organizations committed in other countries, who believe that non-governmental organizations in this case can not be recognized as criminal organizations. It is stated that international law does not contain a clear line between formally defined organizations - legal entities recognized as subjects of national law, and criminal groups, whose legal status can be recognized from the standpoint of the decisions of the Nuremberg tribunal. International legal norms on this issue should be devoted to identifying the criminal nature of the group and the establishment of criminal consequences for members of the criminal group. Dissemination of international legal responsibility for war crimes, crimes against humanity committed during armed conflicts of international and non-international nature, the modern concept of international humanitarian law.
У статті досліджено внесок Нюрнберзького трибуналу у формування норм сучасного міжнародного права щодо злочинних організацій. Методологічною основою дослідження є системний аналіз міжнародно-правових норм про відповідальність за скоєння міжнародних злочинів, застосування порівняльно-правового, формально-юридичного та інших методів, історичний аналіз виникнення та розвитку відповідальності за скоєння міжнародних злочинів, узагальнення широкого кола нормативних та практичних матеріалів. Проаналізовано еволюцію відповідальності недержавних організацій, які вчинили міжнародні злочини в період після Нюрнберзького процесу, зокрема тенденції та чинники, що вплинули на розвиток концепції міжнародної кримінальної відповідальності. Характеризуючи еволюцію міжнародного права, вважаємо за доцільне розглядати не всі зміни міжнародного права, а лише ті, які вказують на якісне вдосконалення. Еволюція міжнародного права, як і весь розвиток, завжди є об’єктивною. Закріплення принципу міжнародної кримінальної відповідальності у Статуті Нюрнберзького трибуналу виконує охоронну функцію, що виражається в безпосередньому застосуванні норм міжнародного кримінального права та міжнародного гуманітарного права. Розвиток норм міжнародного права, що регулюють юрисдикцію злочинних організацій, не зупиняється. Зазначено, що з розвитком правової визначеності статусу недержавних організацій розвиваються принципи, визначені в рішеннях Нюрнберзького трибуналу щодо відповідальності фізичних і юридичних осіб публічного права за злочини проти людяності. Визначено основні тенденції розвитку міжнародного кримінального права, зокрема щодо відповідальності недержавних юридичних осіб публічного та приватного права. Констатовано, що в період після Нюрнберзького процесу основним напрямом у правовій визначеності відповідальності за військові злочини було розроблення норм і механізму кримінальної відповідальності. Піддано критиці погляди російських дослідників щодо відповідальності за міжнародні кримінальні злочини недержавних організацій, вчинених на території інших країн, позаяк вони вважають, що недержавні організації у такому випадку не можна визнати злочинними організаціями. Вказано, що міжнародне право не містить чіткої межі між формально визначеними організаціями – юридичними особами, визнаними суб’єктами національного права, та злочинними угрупованнями, правовий статус яких може бути визнаний з позиції рішень Нюрнберзького трибуналу. Міжнародно-правові норми з цього питання мають бути присвячені виявленню злочинного характеру діяльності угруповання та встановлення кримінально-правових наслідків для учасників злочинного угруповання. Поширення міжнародно-правової відповідальності за військові злочини, злочини проти людяності, що скоються в період збройних конфліктів міжнародного та неміжнародного характеру, сучасна концепція міжнародного гуманітарного права.
Źródło:
Copernicus Political and Legal Studies; 2022, 2; 33-39
2720-6998
Pojawia się w:
Copernicus Political and Legal Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o odpowiedzialności karnej niewolników na gruncie Lex Iulia de adulteriis coercendis
Some Remarks on the Criminal Liability of Slaves Based on Lex Iulia de adulteriis coercendis
Autorzy:
Cimachowicz, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097127.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
criminal responsibility
public law
Lex Iulia de adulteriis coercendis
crimina legitima
slave
female slave
odpowiedzialność karna
ustawa julijska
prawo publiczne
niewolnik
niewolnica
Opis:
The purpose of this article is to attempt to answer the question whether a slave or female slave were criminally responsible for adultery. The Lex Iulia de adulteriis coercendis promulgated in 18 B.C., belonged to the so-called Augustan marriage legislation, introduced the term adulterium understood as a crime of public law. This law was very widely commented on by Roman jurists. However, the opposite views on the criminal liability of slaves under this statute are noticed in accessible legal sources. In the literature devoted to the Julian Act, this issue has not been sufficiently analyzed.
Celem niniejszego artykułu jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy niewolnik lub niewolnica ponosili odpowiedzialność karną za adulterium. Uchwalona w 18 r. p.n.e. ustawa Lex Iulia de adulteriis coercendis, należąca do tzw. ustawodawstwa małżeńskiego Augusta, wprowadziła pojęcie adulterium pojmowane jako przestępstwo prawa publicznego. Ustawa ta była bardzo szeroko komentowana przez jurystów rzymskich. Jednakże w dostępnych źródłach prawniczych zauważa się rozbieżne poglądy dotyczące odpowiedzialności karnej niewolników na gruncie tej ustawy. W literaturze poświęconej ustawie julijskiej zagadnienie to nie zostało dostatecznie przeanalizowane.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 2; 111-124
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna za uchylanie się od wypełnienia obowiązku służby wojskowej
Criminal liability for evasion of military service obligation
Autorzy:
Bach, Kewin Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927278.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
dezercja
odpowiedzialność karna
obowiązek służby wojskowej
wojsko
desertion
criminal responsibility
military service obligation
army
Opis:
1 stycznia 2010 roku czasowo zawieszony został obowiązek powszechnej zasadniczej służby wojskowej. Jak podkreślano w uzasadnieniu projektu ustawy, zawieszenie tegoż obowiązku ma jedynie charakter przejściowy. W związku z ponownym jego odwieszeniem w niniejszej publikacji została rozważona problematyka sankcji karnych, które mogą zostać zastosowane za uchylanie się od spełnienia tego obowiązku. W pracy ukazano, jakie czyny związane z uchylaniem się od obowiązku służby wojskowej są sankcjonowane karnie przez prawo oraz jakie kary grożą za ich popełnienie, a także zaprezentowane zostały propozycje wprowadzenia niestosowanych wcześniej modyfikacji, mających na celu dostosowanie aktualnych regulacji do zmieniającej się rzeczywistości. Po przeprowadzonej analizie i przedstawieniu wyciągniętych wniosków została dokonana również ocena aktualnych rozwiązań.
In 2010, an amendment came into force which temporarily suspends the obligation of universal military service. As it was emphasized in the explanatory memorandum to the bill, the suspension of this obligation is only temporary. Due to the possibility of its re-suspension, this publication discusses the criminal sanctions that may be imposed for avoiding this obligation. This work shows what acts related to the evasion of military service are sanctioned by Polish law and what penalties can be imposed for their committing. Moreover, after the analysis this problem, the current regulations were assessed. At the end of the publication, conclusions drawn from the analysis are presented, and in individual parts of the work also proposals for introducing specific changes.
Źródło:
Studia Administracji i Bezpieczeństwa; 2021, 11; 299-312
2543-6961
Pojawia się w:
Studia Administracji i Bezpieczeństwa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykroczenie niszczenia lub uszkadzania urządzeń służących do ochrony brzegów wód morskich lub śródlądowych (art. 81 Kodeksu wykroczeń)
Administrative Offence of Destruction or Damage to Devices Constructed for Protection of Sea Shores and Inland Waters (article 81 of The Petty Offences Code)
Autorzy:
Kulik, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046712.pdf
Data publikacji:
2021-02-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
uszkodzenie
zniszczenie
urządzenie służące do ochrony brzegów
ochrona przyrody
odpowiedzialność karna
damage
destruction
device constructed for protection of the shores
nature protection
criminal responsibility
Opis:
Artykuł obejmuje analizę ustawowych znamion wykroczenia niszczenia lub uszkadzania urządzeń służących do ochrony brzegów wód morskich lub śródlądowych. Jest to ciekawy typ czynu zabronionego polegającego na wywołaniu czyny za bezskutkowe, jednak Autor twierdzi, że analizowany czyn ma charakter skutkowy. Z uwagi na konstrukcję typu wywołuje on trudności na gruncie zbiegu przepisów ustawy. Ich rozstrzygnięcie następuje na gruncie tzw. reguł wyłączania wielości, z uwzględnieniem zarówno logicznych, jak teleologicznych zasad wykładni.
The article covers the analysis of statutory marks of an administrative offence of destruction or damage to devices constructed for protection of sea shores and inland waters. This is an interesting type of a prohibited act that involves causing an abstract threat to the protected goods. The doctrine considers such acts to be ineffective, but the author believes that the act under analysis is of effective nature. Due to the construction of the type of offence, it causes difficulties on the basis of the overlap of the provisions of the act. Settlement of the Article 81 takes place on the grounds of the so-called rules for excluding a multiplicity, including both logical and teleological rules of interpretation.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2020, 1; 225-244
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasady prawa intertemporalnego w obszarze prawa karnego : Implementacja przepisów dotyczących rynku finansowego
Interim Law Principles in Criminal Law – Consequences of Untimely Implementation of EU Provisions
Autorzy:
Sobecki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2047869.pdf
Data publikacji:
2021-04
Wydawca:
Najwyższa Izba Kontroli
Tematy:
implementacja prawa
prawo intertemporalne
odpowiedzialność karna
prawo Unii Europejskiej
rozporządzenie MAR
dyrektywa MAD II
law implementation
interim law
criminal responsibility
European Union law
market abuse regulation (MAR)
market abuse directive (MAD II)
Opis:
Implementacja przepisów Unii Europejskiej rodzi wiele trudności i wąt pliwości, między innymi w obszarze prawa karnego. Problemy dotyczą na przykład stosowania prawa intertemporalnego w obliczu opóźnień polskiego ustawodawcy we wdrażaniu regulacji europejskich. Niniejsze opracowanie jest próbą przedstawienia różnorodnych poglądów i upo rządkowania kwestii odpowiedzialności karnej wynikającej z ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku, a także dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) w spra wie sankcji karnych za nadużycia na rynku.
Implementation of the European Union law raises many difficulties and doubts, among other in the area of criminal law. The application of interim law is not fully clear, either, especially when considering the delays of the Polish legislator in implementing directives of the European Parliament and of the Council. The article is an attempt to present various views and structuring the issue of criminal responsibility stemming from the Act on financial instruments distribution, Regulation (EU) No 596/2014 of the European Parliament and of the Council of 16 April 2014 on market abuse (mar ket abuse regulation) and repealing Directive 2003/6/EC of the European Parliament and of the Council and Commission Directives 2003/124/EC, 2003/125/EC and 2004/72/EC, and Directive 2014/57/EU on criminal sanctions for market abuse, at the time of their implementation to the Polish law.
Źródło:
Kontrola Państwowa; 2021, 66, 2 (397); 149-161
0452-5027
Pojawia się w:
Kontrola Państwowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoby duchowne i ich odpowiedzialność za przestępstwa seksualne w świetle prawa karnego oraz kanonicznego
Autorzy:
Więcek-Durańska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788461.pdf
Data publikacji:
2020-06-21
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
Sexual crime of clergy
criminal responsibility of clergy
canonical responsibility of clergy
przestępczość seksualna duchownych
odpowiedzialność karna duchownych
odpowiedzialność kanoniczna duchownych
Opis:
Przestępczość seksualna osób duchownych jest zjawiskiem budzącym w społeczeństwie kontrowersje. Kościół kojarzony jest bowiem z wysoko rozwiniętymi normami etycznymi i moralnymi. Do niedawna powszechnym było również przekonanie, że osoby duchowne są wyłączone spod odpowiedzialności świeckiej. W artykule przedstawiono charakterystykę odpowiedzialności karnej oraz kanonicznej duchownych. Analiza literatury jednoznacznie wskazuje, że kara, którą ponosi duchowny z jednego systemu prawnego, nie zwalnia ani nie zastępuje kary wymierzonej w innym systemie. Powiedzieć można nawet, że duchowny podlega podwójnej odpowiedzialności. Pierwszej w ramach prawa świeckiego oraz drugiej w ramach prawa kanonicznego.
The sexual crime of clergy is a controversial phenomenon. The Church is associated with highly developed ethical and moral norms. Until recently, it was common to believe that clergy are excluded from secular responsibility. The article presents the characteristics of criminal and canonical responsibility of clergy. An analysis of the literature indicates that the punishment received by a cleric from one legal system does not relieve or replace the punishment imposed in another system. It can even be said that the cleric is subject to double responsibility. The frst under secular law and the second under canon law.
Źródło:
Biuletyn Kryminologiczny; 2020, 27; 53-62
2084-5375
Pojawia się w:
Biuletyn Kryminologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybryk publicznego prezentowania zdjęć martwych płodów a ochrona wolności wypowiedzi w świetle orzecznictwa ETPC
Criminal public indecency and the public display of photos with dead fetuses – freedom of speech in the ECHR jurisprudence
Autorzy:
Kulesza, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596050.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
pro-life activity, freedom of speech, public morality, criminal responsibility, European Court of Human Rights
działalność pro-life, wolność wypowiedzi, moralność publiczna, odpowiedzialność karna, Europejski Trybunał Praw Człowieka
Opis:
Background: The subject of the research presented in this paper is the jurisprudence of the European Court of Human Rights (ECtHR, or Court) regarding the interpretation of Art. 10 of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (ECHR, or Convention) in cases where state interference refers to the premise of protecting public morality. This research also covers the approach of pro-life activists towards this case law based on the thesis that freedom of expression is not subject to any restrictions. According to pro-life activists, any interference with freedom of speech is a violation of Art. 10 of the Convention. Research purpose: The purpose of this article is to examine whether freedom of speech as interpreted by the ECtHR is an absolute freedom or whether it is subject to restrictions based on general principles, with reference to the conditions specified in Art. 10 ECHR. If the restriction is admissible, the purpose of this study is to examine its legal limits when it is invoked as a premise for the protection of public morality. It is necessary to answer the question whether the state’s margin of discretion is then the same as for other reasons. Is there a standard of public morality in the Court’s case-law that allows us to assess the admissibility of any interference with freedom of speech? It should then be examined whether a possible criminal conviction of pro-life activists would constitute an infringement of Art. 10 of the Convention in the light of the current jurisprudence of the Court. Methods: The research was conducted by analyzing the Court’s case-law and making reference to the assessed facts. Conclusions: Freedom of speech is not absolute and is subject to restrictions based on general principles, with reference to the conditions listed in Art. 10 ECHR. In the case of interference based on protection of public morality, countries have a wider margin of discretion in assessing the need for interference than in the case of other grounds for restricting freedom of expression. At the same time, there is no uniform standard of public morality protection common to the State Parties to the Convention. States may, without prejudice to Art. 10 of the Convention, limit freedom of speech to a greater extent in order to protect public morality by referring to their history, tradition, and social circumstances. The analysis of the Court’s case-law leads to the conclusion that a criminal conviction of pro-life activists would not constitute an infringement of Art. 10 of the Convention. There are numerous analogies between the cases before the Court in which it found no violation of freedom of expression, and the incriminating behavior of pro-life activists, which can and should be prosecuted without risk of violation of the Convention.  
Przedmiot badań: Przedmiotem badań jest orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczące wykładni art. 10 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w tych przypadkach, w których ingerencja państwa następuje z powołaniem na przesłankę ochrony moralności publicznej. Przedmiotem badań jest również stanowisko działaczy pro-life wobec tego orzecznictwa oparte na tezie, zgodnie z którą wolność wypowiedzi nie podlega jakimkolwiek ograniczeniom. Zdaniem działaczy pro-life każda ingerencja w wolność słowa stanowi pogwałcenie art. 10 Konwencji. Cel badawczy: Celem artykułu jest zbadanie, czy wolność słowa według wykładni Trybunału jest wolnością absolutną, czy podlega ograniczeniom na ogólnych zasadach, z powołaniem na przesłanki wskazane w samym art. 10 Konwencji. W przypadku dopuszczalności ingerencji celem jest zbadanie jej legalnej głębokości wówczas, gdy następuje z powołaniem na przesłankę ochrony moralności publicznej. Należy odpowiedzieć na pytanie, czy margines swobody oceny państwa jest wówczas taki sam, jak w przypadku innych przesłanek. Czy istnieje w orzecznictwie Trybunału wykształcony wzorzec moralności publicznej, pozwalający ocenić dopuszczalność ewentualnej ingerencji w wolność słowa. Następnie należy zbadać, czy ewentualne skazanie karne sensu largo działaczy pro-life stanowiłoby naruszenie art. 10 Konwencji w świetle dotychczasowego orzecznictwa Trybunału.1 Metoda badawcza: Badania przeprowadzono, analizując orzecznictwo Trybunału i dokonując jego odniesienia do ocenianych stanów faktycznych. Wyniki: Wolność słowa nie jest wolnością absolutną i podlega ograniczeniom na ogólnych zasadach, z powołaniem na przesłanki wymienione w art. 10 Konwencji. W przypadku ingerencji z powołaniem na konieczność ochrony moralności publicznej państwom przysługuje szerszy margines swobody oceny konieczności ingerencji niż w przypadku pozostałych przesłanek ograniczania wolności słowa. Jednocześnie nie istnieje jednolity standard ochrony moralności publicznej wspólny dla państw-stron Konwencji. Państwa mogą, nie naruszając art. 10 Konwencji, w szerszym zakresie ograniczać wolność słowa, chroniąc moralność publiczną, powołując się na swoją historię, tradycję i oceny społeczne. Analiza orzecznictwa Trybunału prowadzi do wniosku, że skazanie karne sensu largo działaczy pro-life nie stanowiłoby naruszenia art. 10 Konwencji. Istnieją liczne analogie pomiędzy sprawami rozpatrywanymi przez Trybunał, w których nie dopatrzył się on naruszenia wolności słowa, a inkryminowanymi zachowaniami działaczy pro-life, które mogą i powinny być ścigane karnie bez ryzyka naruszenia Konwencji.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2020, 114
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Обеспечение транспортной безопасности уголовно-правовыми средствами: опыт Польши и России
Ensuring Transport Security by Criminal Legal Means: The Experience of Poland and Russia
Zapewnienie bezpieczeństwa transportu poprzez karne środki prawne: doświadczenia Polski i Rosji
Autorzy:
Larina, Lyubov Yurievna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564965.pdf
Data publikacji:
2020-08-08
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
транспорт
безопасность
преступление
ответственность
уголовный закон
Польша
Россия
transport
security
crime
responsibility
criminal law
Polska
Russia
Opis:
В статье проведен сравнительно-правовой анализ уголовно-правовых норм России и Польши обеспечивающих транспортную безопасность. В ходе исследования автор пришел к выводу, что такие нормы расположены как в особенной, так и в общей части уголовных кодексов рассматриваемых стран. Автор отмечает существенные различия в законодательстве указанных стран по данному вопросу. Обращается внимание на положительный опыт, который может использоваться для совершенствования национального законодательства.
The article provides a comparative legal analysis of criminal law norms of Russia and Poland that provide transport security. In the course of the study, the author came to the conclusion that such norms are located both in the special and in the General part of the criminal codes of the countries under consideration. The author notes significant differences in the legislation of these countries on this issue. The article draws attention to the positive experience that can be used to improve national legislation.
Źródło:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2020, 1(6); 259-268
2450-5005
Pojawia się w:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies