Temat: criminal penalties - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Sankcje podatkowe, a sankcje karne – kumulacja, czy alternatywa? Analiza porównawcza
Tax and criminal penalties – to be applied jointly or to preclude each other? Comparative analysis
Autorzy:: Gryziak, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1775087.pdf
Data publikacji:: 2020-10-28
Wydawca:: Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:: sankcje podatkowe
sankcje karne
zasada ne bis in idem
prawa człowieka
tax penalties
criminal penalties
ne bis in idem principle
human rights
Opis:: W Polsce obserwuje się proces co raz częstszego ustanawiania sankcji podatkowych, chociaż nie jest skorelowany z nim postulowany w doktrynie proces depenalizacji prawa podatkowego. W konsekwencji co raz więcej uchybień obowiązkom prawnopodatkowym będzie jednocześnie wypełniać hipotezy sankcji podatkowej i karnej. Odpowiedzi na pytanie, czy obie te sankcje mogą być jednocześnie stosowane, poszukiwano poprzez analizę prawnoporównawczą w obszarze zastosowania Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Wynika z niej, że ze względu na tożsamość funkcji pełnionych przez sankcje podatkowe i karne, nie mogą być one stosowane równolegle. Zważywszy na zasadę proporcjonalności oraz funkcje sankcji podatkowych postuluje się preferowanie stosowania sankcji podatkowych zamiast sankcji karnych.
In Poland tax penalties are applied more and more often. However, there is no parallel process of decriminalisation of tax law. Hence, more and more often breaches of tax duties will fall under both tax and criminal penalties. Therefore, there is a question whether both these penalties could be applied jointly or, otherwise, one of them should preclude the other. The answer was sought through comparative analysis within the jurisdiction of ECHR. The result is that tax and criminal penalties pursue the same aim and, therefore, may not be applied jointly. Taking into consideration the principle of proportionality and the purposes of tax penalties it is desirable that tax penalties were preferred over criminal ones.
Źródło:: Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2020, 10(290); 13-21
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:: Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Prawny i instytucjonalny system ochrony interesów finansowych UE w Polsce
Legal and Institutional System for the Protection of the Financial Interests of the EU in Poland
Autorzy:: Jędraszek-Karwasik, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/454564.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Polski Instytut Ekonomiczny
Tematy:: Unia Europejska
interesy finansowe UE
ochrona w Polsce
sankcje karne
European Union
EU's financial interests
protection in Poland
criminal penalties
Opis:: Polska i pozostałe państwa członkowskie UE mają obowiązek dbać o właściwe wykorzystanie środków unijnych oraz dostosowywać do standardów unijnych swój system prawny i instytucjonalny. Regulacją prawną nakładającą na państwa członkowskie obowiązek ochrony interesów finansowych Unii jest Konwencja o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich ustanowiona aktem Rady z 26 lipca 1995 r. Polskie prawo podatkowe i prawo karne zostały dostosowane do wymienionej Konwencji. Nielegalne działania podejmowane dla pozyskiwania środków unijnych narażają interesy finansowe Unii Europejskiej na wielomilionowe straty. Stąd bardzo ważna jest współpraca krajowych i unijnych instytucji w zakresie zabezpieczenia interesów finansowych UE. U progu nowego budżetu na lata 2014-2020 warto zatem przyjrzeć się systemowi prawnemu i instytucjonalnemu stworzonemu w celu ochrony polskich i unijnych interesów finansowych.
Poland and other member states protect financial interests of the EU and harmonise their legal and institutional system with the European standards. The Convention on the protection of European Communities' financial interests drawn up by the Council Act of 26 July 1995 has imposed on member states the obligation to take care of EU financial interests. The Polish fiscal and criminal law has been bound with this Convention. Illegal actions undertaken in order to gain EU funds expose the EU financial interests at the multi-million dollar losses. Therefore cooperation between national and European institutions in this area is very important. At the beginning of the new budget for 2014-2020, it is worth looking into the legal and institutional systems created in order to protect the financial interests of the EU and Poland.
Źródło:: Unia Europejska.pl; 2014, 4; 43-48
2084-2694
Pojawia się w:: Unia Europejska.pl
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Polityka karna w sprawach o przestępstwa z nienawiści w Polsce w świetle danych statystycznych
Polish criminal policy in cases of hate crime in light of statistical data
Autorzy:: Kozłowska, Patrycja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27316319.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: przestępstwa z nienawiści
przestępstwa motywowane nienawiścią
polityka karna
praktyka orzecznicza sądów
kary kryminalne
hate crimes
crimes motivated by hate
criminal policy
judicial practice
criminal penalties
Opis:: Negatywne skutki przestępstw z nienawiści oraz wynikające z nich zagrożenia uzasadniają potrzebę podjęcia skutecznych działań w celu przeciwdziałania im i eliminowania wszelkich ich przejawów z życia społecznego. W literaturze przedmiotu zwraca się uwagę na konieczność zintensyfikowania wysiłków, zmierzających do lepszego wykrywania, ścigania i karania sprawców tych przestępstw. Niniejszy artykuł został więc poświęcony zbadaniu, jak w latach 2008–2020 wyglądała realizacja polityki karnej w sprawach o przestępstwa z nienawiści w Polsce. Analizie poddano wybrane statystyki sądowe obrazujące liczbę skazań za przestępstwa z nienawiści, a także rodzaje kar kryminalnych orzekanych w odpowiedzi na ich popełnienie i wymiary bezwzględnej kary pozbawienia wolności. W tekście podjęto próbę uchwycenia różnic występujących w praktyce orzeczniczej sądów w analizowanym okresie.
The negative effects of hate crimes and the threats resulting from these acts justify the need to take effective actions to counter them and eliminate all their manifestations from society. The source literature notes the necessity to intensify efforts leading to more efficient detection, prosecution and penalisation of these crimes. In her article, Patrycja Kozłowska concentrates on the examination of the criminal policy in cases of hate crimes committed in Poland in 2008–2020. Selected court statistical data illustrating the number of convictions for hate crimes, the types of criminal penalties imposed on their perpetrators as well as the length of sentenced penalties of absolute deprivation of liberty have been analysed. Kozłowska also makes an attempt to capture differences in judicial practice becoming evident in the period under scrutiny.
Źródło:: Forum Polityki Kryminalnej; 2023, 1(5); 1-27
2720-1589
Pojawia się w:: Forum Polityki Kryminalnej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: NAZEWNICTWO KAR W KODEKSIE KARNYM REPUBLIKI KOREI W ASPEKCIE TŁUMACZENIOWYM KOREAŃSKO-POLSKIM
NAMES OF PENALTIES IN REPUBLIC OF KOREA’S PENAL CODE IN KOREAN-POLISH TRANSLATION
Autorzy:: BAŁAZY, Bernadetta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/920622.pdf
Data publikacji:: 2016-11-24
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: nazewnictwo kar kryminalnych w tłumaczeniu
koreański kodeks karny
prawo karne
tłumaczenie prawnicze
tłumaczenie koreańsko-polskie
kodeks karny
penal law
criminal penalties
Korean-Polish translation
legal translation
Republic of Korea's Penal Code
Opis:: W niniejszym artykule podjęto się próby tłumaczenia prawniczego w odniesieniu do koreańsko-polskiej pary językowej w zakresie prawa karnego materialnego, a dokładniej mówiąc – w zakresie nazewnictwa kar kryminalnych. Posłużono się tekstem obecnie obowiązującego koreańskiego kodeksu karnego, a tłumaczenie polegało na porównaniu tekstów paralelnych, czyli takich, które istnieją niezależnie od siebie nawzajem (jeden nie jest tłumaczeniem drugiego), ale pełnią te same funkcje, z tym że służą użytkownikom różnych języków (Neubert i Shreve 1992, 89). Kodeks Karny Republiki Korei i polska ustawa Kodeks Karny to teksty paralelne, gdyż pełnią tę samą rolę w swojej kulturze prawnej i nie są jednocześnie tłumaczeniami. Przy pracy nad tłumaczeniem okazało się przydatne także posiłkowanie się innymi polskimi ustawami – Kodeksem Wykroczeń, a także nieobowiązującym już Kodeksem Karnym z 1969 roku. Celem artykułu nie było jedynie dokonanie tłumaczenia, ale także przedstawienie chociażby w małym stopniu informacji na temat współczesnego prawa karnego w Korei Południowej. Uznano tę kwestię za istotną ze względu na fakt, że na próżno szukać polskich opracowań dotyczących tej tematyki. W artykule, w całości napisanym w języku polskim, koniecznym było jednak posługiwanie się oryginalnymi terminami koreańskimi, które zostały przedstawione zarówno w pisowni oryginalnej (hangul), jak i za pomocą transkrypcji, ze względu na czytelnika nie znającego języka koreańskiego. Zastosowana transkrypcja to transkrypcja McCune'a – Reischauera (Ogarek – Czoj, 2007, 30). Artykuł jest de facto streszczeniem mojej pracy licencjackiej o tym samym tytule, obronionej w 2013 roku na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
The article was written with the aim of translating the names of criminal penalties in the Republic of Korea’s Penal Code to the Polish language. The text of the current Korean Penal Code has been compared with the pararell text of the Polish Penal Code. Although both Penal Codes have similar functions, the scope of application is slightly different, so the Polish Code of Petty Crimes and the previous Polish Penal Code (from the year 1969) were used subsidiary. However, the article was written not only for translatory purposes, but also to initially present an image of South Korean penal law to the Polish readers since Poland is deficient in such papers. Even though the article is written in Polish, it was essential to use original Korean names of criminal penalties. Due to Koreans using a different alphabet, the names had to be transcripted according to the rules of McCune-Reischauer (Ogarek-Czoj, 2007, 30), to make the Korean words legible for non-Korean readers. The paper is, de facto, a shortened version of my BA paper of the same title.
Źródło:: Comparative Legilinguistics; 2015, 22, 1; 43-64
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:: Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Przestępczość wielokrotnych recydywistów i stosowana wobec nich polityka karna
Crime among multi-recidivists, and penal policy towards them
Autorzy:: Siemaszko, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/699076.pdf
Data publikacji:: 1983
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: recydywista
stosowanie kar
polityka karna
przestępczość
więzienie
recidivist
application of penalties
criminal policy
criminality
prison
Opis:: In Poland in recent years, the number of people sentenced each year in what is know as „special multiple recidivism (Art.60 § 2) has been in the order of 1,500-1,700. This paragfaph of the Penal Code, which applies to offences against property and to acts of hooliganism, provides for a drastic stepping-up of penal Sanctions. Under the Penal Code, the minimum sentence for multi-recidivists in this category is two years' imprisonment, unless there are mitigating circumstances. Hence it may be concluded that the legislation regards this group of effenders as constituting a specially serious danger to law and order. The sudy described below was designed to elucidate if that is really the case. The subjects in this study were all multi-recidivists sentenced under this paragraph by the courts in five voivodships of Poland, in the years 1975 and 1976. Over 1,700 criminal cases brought against 131 persons were analysed. For technical reasoni, it was not possible to make a random sample. Nevertheless, if we take into consideration the fact that the subjects constituted 10% of all multi-recidivists convicted of special multiple recidivism within this period, as well as the fact that the main social and demographic data and the kinds of crimes committed by the multi-recidivists in our group are almost identical to such data in other investigations based on random samples, we can take it that the sample used in our study may be considered as representative of all the offenders convicted of crimes in what is known as „specual multiple recidivism”. The methods used was to analyse the court records and the data given in the register of convicted persons and in the register of prisoners. Efforfs were made to collect information from the records on all crimes committed by the recidivists in our group, right from the beginning of their criminal career. The study fell into the following headings: 1) basic socio-demographic data, 2) crime record, 3) structure of offences committed, 4) effectiveness of penal measures used, 5) the penal policy adopted towards our subjects in different periods. Finally, conclusions drawn from the present study, as well asfrom other studies of multi-recidivism are presented. Some basic characteristics of this group are as follows: The mean age of the subjects was 40, and their mean age at the time of the first conviction: 21. The percentage of multi-recidivists who began their criminal carrer being aged 25 and over was higher in this group than in other studies. The educational level of the men in this group was much lower than that of the male manual workers employed in the public economy. Nearly 4O% of the subjects had no trade, and among those who did work, most of their jobs consisted of the simplest manual work not requiring any qualifications. Yet it was found that only about 40% of the subjects had worked regularly before their first conviction, and that nearly 39%o had never worked at all. The average number of convictions per subject was 7. The mean length of prison sentence given was 31.9 months (that is, over 2.5 years), while the average stay in prison was 24.44 months, that is, just over two years. Out of 922 sentences, 43.1% did not exceed 18 months. The percentage of prison sentences of five years and over was only 6.6%. These facts may indicate that the offenders in this group had not committed serious crimes that were a real threat to law and order. But the sentences passed for the first two cases were statistically significantly lower than those imposed for later crimes. A similar statistically significant difference was noted as regards length of successive periods spent at liberty. After each period in prison, the periods at liberty became successively shorter. Nevertheless generally speaking the tempo of recidivism was very high in this group. Out of a total number of 818 periods spent in freedom, 11.4% had a duration not exceeding a month, while 40% did not exceed six months in duration. The percentage of periods of freedom that lasted for more than three years was barely 7.4% in this group. As for the structure of offenies committed by the subjects in this group, offences against property dominated, for 85.9% of the total number of 1,784 offences committed were offences of this type, offences against the person 3.48% of the total, offences against authority 3.48%, and offences against the family 1.23%. Theft of private property accounted for 50% of all the offences committed by the recidivists in this group. Serious crimes, such as rape, homicide, or robbery, constituted barely 2.2% of all the offences committed by this group, and by far the most were robberies. But even robbery, regarded as a serious crime, formed a tiny percentage of all the offences committed, for out of the total numbet of 1,784 offences, 37 were robberies. In more than 75% of the crimes against property, the sums obtained were no more than 5,000 zlotys, while in only 11% of the total cases did the sum obtained exceed 10,000 zlotys . Several methods were used to assess the effectiveness of imprisonment. The first method was to work out the correlation between the variable "time in prison” and the variable "time at in freedom". This correlation turend out to be nearly 0 (r = 0.02). This means that we can reject the hypothesis that there is a positive connection between length of imprisonment and time spent in freedom. The second method was to study the length of time spent in freedom after periods of imprisonment of various lengths: up to 6 months, from 7 to 12 month., from 1 to 2 years, from 2 to 3 years, and 3 years and over. Here, too, there was no significant correlation (X2 = 5.10; df = 12), which is below the level of significance. The third method was to try to find out if there was a significant diffence in duration of freedom between the recidivists sentenced to terms of up to 6 months, and those sentenced to three years and over. The aim of this method was to discover if what are regarded as long terms in prison are followed by longer terms in the outside world. In other words, it would be interesting to know if long-term incarceration has a deterrent effect. In this case, too, no significant statistical defferences were found (X2 = O,32; dt= 3, which is below the level of significance). Thus it would seem that in our group of subjects' length of time in prison had no effect at all on the tempo of recidivism. This was confirmed by analysis of the duration of the first stay in prison as compared with the subsequent time spent in freedom: (X2 = 2.80; df = 4, which is below the level of significance). There have been more and more frequent assertions of late, that the Polish criminal justice system has becoming more and more punitive. The present study tried to test whether these assertions are justified with reference to the population of multi-recedivists. Hence the period 1948-1978 was divided into five stages more or less corresponding to different phases of penal policy in Poland. These stages are as follows: Period I (l948-1955), Period II (1956-1960), Period III ( 1961-1965), Period IV (1966-1969), and Period V (197O-1978). The next step was to determine the character of penal policy towards recidivists during these various stages. As regards the length of the first prison sentences, the t test for the significance of the differences between the means showed that the mean duration of prison sentences in Period I (which was a very punitive period) was significantly greater than the duration of sentences passed in Period II and III. On the other hand, the mean duration of sentences passed in Periods I and IV showed no significant difference. This means that from the high figure un the "Stalin era”, the mean length of first prison sentences fell sharply in the next decade (especially in the „post October 1956" period), after which it gradually rose again, till in the period 1966-1969 it had reached a level not much lower than that of the "Stalin era". A similar analysis was made of the second prison sentences meted out. Our findings were that during the whole time under review there were no drastic changes of penal policy towards persons previously sentenced. (None of the differences between the means representing the duration of second prison sentences were statistically significant). The highest mean length of prison sentences was noted in Period I. There was a sharp fall in Period II, followed again by a gradual rise, until Period V, when length of sentence again was nearly as great as in Period I. Since similar results were obtained when the means of the length of third prison sentences in the various periods were compared, as well as the means for the length of all sentences meted out in all five periods (here the tendency we have been discussing was particularly evident), the hypothesis as to the steadily increasing punitive character of the punitive justice system in Poland would seem to be borne out by the evidence. Use of the means has this drawback: that with the exception of the standard deviation we have no other information about the sentences coming into different duration categories. For this reason we carried out an extra test, which consisted in comparing the distribution of sentences in the same five periods, but in categories with sentences of up to 1 year, from 1 year to 2 years, and sentences of two years and over. Here, too, the same tendency was found (X2=119.19; df = 8; p<0.01). The following conclusions were reached as a result of this study. The principles behind the paragraph of the Penal Code which deals with special multiple recidivism, and the construction of that paragraph, are wrong. Instead of being aimed maiunly at the perpetrators of serious crimes against person, as well as serious crimes against property, this paragraph in actual fact affects the perpretators of petty or very petty offences against property. On the whole these are habitual petty thieves, who offer no real serious threat to law and order. The result is that in the practice of punitive justice system even a very petty theft comitted in conditions of special multiple recidivism leads to a long term of imprisonment. The consequence is that it also leads to a formal increase of recidivism, for if the law were different, the case could be discontinued or suspended. Hence Art. 60 § 2 of the Penal Code should definitely be abrogated.
Źródło:: Archiwum Kryminologii; 1983, X; 23-54
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:: Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: UKRAIŃSKIE KARY W PRAWIE KARNYM W PRZEKŁADZIE NA JĘZYK POLSKI
TRANSLATION OF UKRAINIAN CRIMINAL PENALTIES INTO POLISH
Autorzy:: LITWIN, Katarzyna
RACHTAN, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/920304.pdf
Data publikacji:: 2012-03-15
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: prawo ukraińskie
język ukraiński
prawo karne
kary
terminologia prawna
tłumaczenie prawnicze
legal translation
penalties
criminal law
Ukrainian law
legal Ukrainian
Opis:: Sąsiedztwo Polski i Ukrainy, rozwijająca się współpraca, również w zakresie pomocy prawnej pomiędzy organami wymiaru sprawiedliwości, powoduje rosnące zapotrzebowanie na tłumaczenia tekstów prawnych z dziedziny prawa karnego. Ze względu na brak pomocy naukowych poruszających problematykę ukraińskiej terminologii prawniczej, w tym systemu kar Ukrainy, tłumacz stoi przed trudnym wyzwaniem polegającym na badaniu aktów prawnych obu państw, ich interpretacji i wyborze ostatecznego wariantu tłumaczenia. Niniejsze opracowanie stanowi omówienie dwunastu rodzajów kar, przewidzianych w prawie karnym Ukrainy, w kontekście problematyki tłumaczenia tekstów prawnych na język polski. Zestawiając przepisy ukraińskie i polskie, dotyczące różnorodnych gałęzi prawa, wyjaśnione zostały kwestie problematyczne w procesie tłumaczenia ukraińskich terminów dotyczących kar kryminalnych, a także przedstawione zostały propozycje ich prawidłowego przekładu.
The bonds between Ukraine and Poland, developing collaboration also within the framework of mutual legal assistance between justice departments cause growing demand for legal translations in the field of criminal law. The absence of legal dictionaries and academic papers about Ukrainian legal terminology and the system of penalties in Ukraine leads to difficulties connected with providing equivalents by comparing parallel texts of statutes of these two countries. This paper analyses twelve types of penalties, regulated by criminal law of Ukraine, in the context of translation problems encountered in Ukrainian-Polish translation of legal texts. After presenting a brief comparison of Ukrainian and Polish regulations in different fields of law, the authors discuss the problematic issues connected with translation of the Ukrainian names of penalties, and also provide recommendations how to translate those terms effectively.
Źródło:: Comparative Legilinguistics; 2012, 9, 1; 41-54
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:: Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Rozkwit doktryny prawa karnego w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym – ośrodki, uczeni, idee
The great age of the criminal law doctrine in Poland between the two World Wars – centres, scholars, ideas
Autorzy:: Janicka, Danuta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/533054.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: legal history
the Second Polish Republic
criminal law of 20th century
history of criminal law science
penalties
safety measures
juvenile criminal law
administrative offences law
historia prawa
II Rzeczpospolita, prawo karne XX w.
historia nauki prawa karnego
kary
środki zabezpieczające
odpowiedzialność karna nieletnich
prawo wykroczeń
Opis:: The interwar period was marked by a significant growth of the criminal law doctrine in Poland. Along with senior academics – professors Krzymuski and Miklaszewski, an extensive research was developed by the representatives of the younger generation, including professors Makarewicz, Makowski, Mogilnicki and Rappaport, and the representatives of the new generation, among those the most prominent were professors: Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda and others. Five university law faculties – in Warsaw, Cracow, Lviv, Vilnius and Poznań – were the most important Polish criminal law centres. The Polish scholars undertook all the fundamental and current issues regarding penal studies in a whole, including criminology and penal policy, which were structuralizing at the time. The theories and ideas presented by them corresponded to the modern European and global trends. Numerous enlightened conceptions of the Polish scholars were realised in the criminal code, administrative offences law, prison act and other legal acts. The original and modern juvenile law created in the interwar period, which was constituted in adequate sections of the criminal code and the code of penal proceedings, deserves a particularly high grade.
Dwudziestolecie międzywojenne było w Polsce okresem wspaniałego rozwoju doktryny prawa karnego. Obok najstarszych profesorów – Krzymuskiego czy Miklaszewskiego, wszechstronną działalność rozwinęli przedstawiciele średniej generacji, zwłaszcza profesorowie Makarewicz, Makowski, Mogilnicki i Rappaport, a także młodego pokolenia, wśród których wyróżniali się profesorowie Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda i inni. Rolę centrów polskiej myśli prawnokarnej odgrywało pięć uniwersyteckich wydziałów prawa: w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie i Poznaniu. Polscy uczeni podjęli wszystkie fundamentalne i aktualne problemy obejmujące całość nauk penalnych, w tym kształtującej się ówcześnie kryminologii i polityki kryminalnej. Głoszone teorie i idee odpowiadały nowoczesnym trendom europejskim i światowym. Wiele postępowych koncepcji polskich uczonych znalazło odzwierciedlenie w wydanym kodeksie karnym, prawie o wykroczeniach, ustawie o organizacji więziennictwa i innych aktach prawnych. Na szczególnie wysoką ocenę zasługuje wydane w dwudziestoleciu międzywojennym oryginalne i nowoczesne prawo dla nieletnich, które umieszczono w odpowiednich rozdziałach kodeksu karnego i kodeksu postępowania karnego.
Źródło:: Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2019, 22; 185-208
1733-0335
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Wymiar kar kościelnych w kontekście salus animarum
Dimension of ecclesiastical penalties in the context of salus animarum
Autorzy:: Wroceński, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/553550.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: Kościół
przestępstwa
sankcje karne
wymiar sankcji
kara kościelna
pokuta
władza
władza karania
środki karne
Church
crime
criminal sanctions
dimension of penalties
ecclesiastical penalty
penance
power
power of punishment
punitive measures
Opis:: In his paper, the author considers the question of the dimension of ecclesiastical penalties in the context of the salvation of souls. He reaches the conclusion that the law of the Church and the power of punishment are closely associated with the same nature and mission of the Church which was established by Christ, not only as a spiritual community linked by supernatural bonds but also as a visible community, which, for the realization of its salvific mission (salus animarum), has at its disposal various means, including the power to inflict penalties. Ecclesiastical penalty always entails some diminution or even deprivation of rights that belonged to a person because of the state of life in the Church. The Church and, more precisely, those who stand at the head of communities apply penalties under the authority of Christ. The infliction of ecclesiastical penalties is effectuated within the triple function of the power of governance, i.e. legislative, executive, and judicial. However, criminal sanctions are inflicted on condition of external violation and it must be a violation of some penal statute, general or particular, or penal regulation. In addition, there must be significant sanity as a result of intentional or unintentional guilt. If it lacks any of the above-mentioned elements, it is not possible to impose of a criminal sanction in the Church in a particular case. Although this principle is absolute, still it permits an exception. Namely, the legislator allows punishment also for exceeding the legal provision that is not backed by a criminal sanction under two conditions: if the special gravity of the offense demands punishing and if, at the same time, the need to avoid scandal or to repair it is urgent. This is always done in the context of the salus animarum.
Źródło:: Sympozjum; 2016, 2(31); 9-40
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Issues concerning adjudication and execution of a fine after the 2015 reform of criminal law
Autorzy:: Melezini, Mirosława
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1364614.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: a fine
criminal law reform
non-custodial penalties
ultima ratio of the penalty of
deprivation of liberty
substitute penalty
penal policy
kara grzywny
reforma prawa karnego
kary nieizolacyjne
ultima ratio kary
pozbawienia wolności
kara zastępcza
polityka karna
Opis:: The article discusses the issue of new solutions concerning a fine introduced to the Criminal Code and the Penalty Execution Code by an abundant amendment to criminal law of 20 February 2015. The discussion focuses on the analysis of regulations that, in compliance with the legislator’s assumptions, are to make a fine the basic means of penal response to petty and medium-gravity crimes. The article also attempts to present a preliminary evaluation of case law in 2014 and 2016. The confrontation of the 2015 criminal law reform assumptions with the practice made it possible to state that the significant changes that took place in case law in general go in the right direction and should be positively assessed. Undoubtedly, the importance of a fine in the penal policy considerably rose and its share increased from 21.3% to 34.1%. It has also been established that non-custodial penalties dominated the structure of sentences. They accounted for 55.4% of convictions. In conformity with the reform assumptions, the share of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution clearly decreased (from 67.4% to 43.3%). What is alarming, there is an increase in the percentage of the adjudicated penalty of absolute deprivation of liberty (from 12.1% to 15.1%). Finally, the article analyses selected issues concerning the execution of a fine, especially the new regulation laid down in Article 12a PEC and Article 48a PEC, which are aimed at raising the efficiency of fine execution and reducing the scope of application of the substitute penalty of deprivation of liberty.
Przedmiotem artykułu są nowe rozwiązania dotyczące grzywny, wprowadzone do kodeksu karnego i kodeksu karnego wykonawczego obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r. Rozważania koncentrują się na analizie uregulowań, które zgodnie z założeniami ustawodawcy mają uczynić z kary grzywny podstawowy środek reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi. W opracowaniu podjęto również próbę przedstawienia wstępnych ocen orzecznictwa sądów w 2014 r. i w 2016 r. Konfrontacja założeń reformy prawa karnego z 2015 r. z praktyką pozwoliła stwierdzić, że istotne zmiany, które nastąpiły w orzecznictwie sądów, zasadniczo zmierzają w dobrym kierunku i należy je ocenić pozytywnie. Nie ulega wątpliwości, że wydatnie wzrosło znaczenie grzywny w polityce karnej, której udział powiększył się z 21,3% do 34,1%. Ustalono też, że kary nieizolacyjne dominowały w strukturze kar orzeczonych. Stanowiły 55,4% ogółem skazań. Zgodnie z założeniami reformy wyraźnie zmniejszył się udział kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (z 67,4% do 43,3%). Niepokoi wzrost odsetka orzeczonych kar bezwzględnego pozbawienia wolności (z 12,1% do 15,1%). W końcowej części artykułu analizie poddano wybrane problemy związane z wykonywaniem grzywny, a w szczególności nowe uregulowania ujęte w art. 12a k.k.w. i art. 48a k.k.w., które mają na celu zwiększenie efektywności wykonywania grzywny i ograniczenie zakresu stosowania zastępczej kary pozbawienia wolności.
Źródło:: Ius Novum; 2018, 12, 2; 25-36
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: On the Need to Repeal or Change Art. 87 of the Criminal Code
Autorzy:: Nowosad, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/619089.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: restriction of liberty
imprisonment
sequence of the penalties
aggregate penalty
concurrent sentence
amendments to the Criminal Code
concurrent offences, mixed punishment
kara ograniczenia wolności
kara pozbawienia wolności
sekwencja kar
kara łączna
wyrok łączny
reforma prawa karnego
zbieg przestępstw
łączenie kar różnorodzajowych
kara mieszana
Opis:: The author postulates that as a consequence of introducing in the Act of 20 February 2015 the institution of simultaneous adjudication of imprisonment and restriction of liberty, the legislator should repeal Art. 87 of the Criminal Code. According to Art. 87 § 1 of the C.C., in the case of conviction for concurrent offences for penalties of deprivation of liberty and restriction of liberty, the court shall impose an aggregate penalty, assuming that one month of restriction of liberty is equal to 15 days of deprivation of liberty. The sequence of penalties introduced in Art. 37b of the C.C. undermines the purpose of Art. 87 § 1 of the C.C. Since the legislator introduced a new concept of sequential execution of penalties, he should not preserve the obligation to convert restriction of liberty into imprisonment.
Wprowadzając reformą z dnia 20 lutego 2015 r. możliwość jednoczesnego orzeczenia kar ograniczenia wolności i pozbawienia wolności, ustawodawca powinien konsekwentnie uchylić art. 87 Kodeksu karnego nakazujący w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzenie obligatoryjnie kary łącznej pozbawienia wolności. Przewidziane w art. 37b k.k. sekwencyjne wykonanie kar dezaktualizuje ratio legis unormowania art. 87 § 1 k.k. Skoro bowiem ustawodawca uznał za słuszną ideę kolejnego wykonania obu kar, nie powinien utrzymywać obowiązku zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności przy karze łącznej.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 2
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: On the underlying assumptions for the 2015 criminal law reform and the most important changes in the penal system
Autorzy:: Melezini, Mirosława
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392534.pdf
Data publikacji:: 2016-06-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: reforma prawa karnego
zmiany w systemie karania
kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania
kary nieizolacyjne
grzywna
kara ograniczenia
wolności
tzw. kara mieszana
criminal law reform
change in the penal system
conditionally suspended imprisonment
sentence
non-custodial penalties
fine
community service
the so-called mixed penalty
Opis:: The article deals with the most important amendments to the provisions of the Part on general issues of the Criminal Code introduced by Act of 20 February 2015 in the context of criminal and political assumptions for the criminal law reform. Taking this into account, the article discusses the aims of the reform and then analyses particular solutions the legislator intends to use to implement it. As the main aim of the criminal law reform was to change the deficiently implemented penal policy towards petty and medium impact crimes, where conditionally suspended imprisonment was a dominating penalty, it was decided that the most important changes are those that aim to limit the application of suspended sentences and make non-custodial penalties the main measure of legal penal response. Thus, the analysis is focused on the key regulation for the whole reform, i.e. a conditionally suspended sentence and its numerous modifications. Moreover, the article discusses new solutions of Article 37a CC introducing a fine and a non-custodial penalty for crimes that are subject to statutory imprisonment not exceeding eight years, the issue of repealing the directive on fining laid down in Article 58 § 2 CC, thorough modification of a non-custodial penalty and a new solution of the so-called mixed penalty laid down in Article 37b CC.
Przedmiotem artykułu są najważniejsze zmiany wprowadzone do przepisów części ogólnej kodeksu karnego na mocy ustawy z 20 lutego 2015 r., przedstawione w kontekście założeń kryminalnopolitycznych reformy prawa karnego. Mając to na uwadze, w artykule omówiono cele reformy, a następnie analizie poddano poszczególne rozwiązania, za pomocą których ustawodawca zmierza do ich realizacji. Ponieważ głównym celem reformy prawa karnego było dążenie do zmiany wadliwie realizowanej polityki karnej w zakresie drobnej i średniej przestępczości, w której dominującą pozycję zajmuje kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, uznano, że najważniejszymi zmianami są takie, które zmierzają do ograniczenia stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary i uczynienia z kar nieizolacyjnych głównego środka reakcji prawnokarnej. W związku z tym analizie poddana została kluczowa dla całej reformy regulacja warunkowego zawieszenia wykonania kary i jej liczne modyfikacje, a ponadto omówiono: nowe rozwiązanie przewidziane w art. 37a k.k. wprowadzające możliwość orzeczenia grzywny oraz kary ograniczenia wolności za przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, problem uchylenia dyrektywy wymiaru grzywny zawartej w art. 58 § 2 k.k., gruntowną modyfikację kary ograniczenia wolności oraz nową instytucję tzw. kary mieszanej, ujętą w art. 37b k.k.
Źródło:: Ius Novum; 2016, 10, 2; 21-33
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Mixed penalty: a new penal law response instrument in Polish criminal law
KARA MIESZANA – NOWY INSTRUMENT REAKCJI PRAWNOKARNEJ W POLSKIM PRAWIE KARNYM
Autorzy:: Melezini, Mirosława
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1390873.pdf
Data publikacji:: 2017-06-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: mixed penalty
sequence of penalties
penalty of deprivation of liberty (imprisonment)
penalty of limitation of liberty
conditional suspension of the execution of a penalty
amendment to the Criminal Code
misdemeanour
kara mieszana
sekwencja kar
kara pozbawienia wolności
kara ograniczenia
wolności
warunkowe zawieszenie wykonania kary
nowelizacja kodeksu karnego
występek
Opis:: Przedmiotem artykułu jest nowatorskie w polskim porządku prawnym rozwiązanie przewidziane w art. 37b k.k., wprowadzone obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r., zmodyfikowane następnie ustawą z dnia 11 marca 2015 r. Ujęta w art. 37b k.k. złożona konstrukcja prawna, którą określono terminem „kara mieszana”, stwarza możliwość jednoczesnego orzeczenia wobec sprawcy przestępstwa dwóch kar, tj. krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. O ile doktryna jest w pełni zgodna w kwestii uznania, że art. 37b k.k. stanowi instytucję sądowego wymiaru kary, o tyle zasadnicze rozbieżności związane są z charakterem tzw. kary mieszanej (określanej niekiedy terminem „sankcja sekwencyjna”). Prezentowane jest stanowisko, że przyjęte rozwiązanie tworzy jedną, ujmowaną całościowo tzw. karę mieszaną, stanowiącą formę reakcji karnej, składającą się z dwóch kar. Tego rodzaju zapatrywanie prezentuje autorka tekstu. Wyrażany jest także pogląd, że art. 37b k.k. stwarza możliwość jednoczesnego wymierzenia dwóch kar, które zachowują swoją autonomię. W opracowaniu autorka poddaje analizie złożoność konstrukcji prawnej kary mieszanej, omawia cele i funkcje nowej formy reakcji karnej, założenia kryminalno-polityczne, zasady i dyrektywy wymiaru kary mieszanej. Przedmiotem rozważań są także zagadnienia sporne, dotyczące m.in. warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej na podstawie art. 37b k.k. w pierwotnym brzmieniu i po zmianach.
The article discusses an innovative in the Polish legal order solution envisaged in Article 37b of the Criminal Code introduced by the Act of 20 February 2015, which is a extensive amendment to criminal law, amended again by the Act of 11 March 2015. A complex legal construct laid down in Article 37b CC, called “mixed penalty”, allows simultaneous imposition of two penalties on the crime perpetrator, i.e. a short-term imprisonment sentence and a penalty of limitation of liberty. While the doctrine is fully compliant with respect to recognising that Article 37b CC constitutes an institution of judicial imposition of a penalty, there are basic differences connected with the nature of the mixed penalty (sometimes described as “a sequential sanction”). A position is presented that the adopted solution creates one, treated as a whole, mixed penalty that is a form of penal response composed of two types of punishment. The author shares this opinion. There is also a stand that Article 37b CC makes it possible to adjudicate two penalties, which are autonomous. The author analyses the complex legal construct of the mixed penalty, discusses the aims and functions of the new type of penal response, criminal policy assumptions, and principles and directives governing a mixed penalty imposition. The article also discusses controversial issues concerning, inter alia, conditional suspension of the execution of a penalty of deprivation of liberty adjudicated in accordance with Article 37b CC before and after the amendment.
Źródło:: Ius Novum; 2017, 11, 2; 29-43
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Implementation of the principle treating deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of applying criminal law
Autorzy:: Melezini, Mirosława
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1360684.pdf
Data publikacji:: 2019-06-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: penalty of deprivation of liberty
penalty of deprivation of liberty with conditional
suspension of its execution
criminal law reform
practice of justice administration
penal
policy
non-custodial penalties
prison population
: kara pozbawienia wolności
kara pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem wykonania
reforma prawa karnego
praktyka wymiaru sprawiedliwości
polityka karna
kary nieizolacyjne
populacja więzienna
Opis:: The article discusses the issue concerning the implementation of the principle of treating a penalty of deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of justice administration. The statutory solutions adopted in the original version of the Criminal Code of 1997 are the starting point of the analysis. It shows a new approach to the penalty of deprivation of liberty, which – as it was assumed – was to become a subsidiary penalty applied to petty crime. In practice, it turned out that an attempt to minimise the role of the penalty of deprivation of liberty in the penal policy was a failure, which resulted in a considerable size of prison population and a big number of offenders convicted and waiting for the penalty execution. A penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution adjudicated on a massive scale remained the basic means of penal response to petty crime. The diagnosis of the reasons for the actual situation became the basis for the criminal law reform of 2015. The article discusses the most important amendments to the provisions of the Criminal Code, which are to contribute to the increase in the importance of non-custodial penalties (a fine and a penalty of deprivation of liberty) and to limit the scope of application of the penalty of deprivation of liberty (its absolute type and with conditional suspension of its execution). The statistical overview of the penalty of absolute deprivation of liberty and the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution presented in the article makes the author draw a conclusion that the penalty of deprivation of liberty is still treated as ultima ratio in the practice of justice administration. Despite a considerable decrease in the importance of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution in the penal policy and a growing share of non-custodial penalties in the structure of adjudicated penalties, the share of the penalty of absolute deprivation of liberty in all convictions is growing and the number of adjudicated and not executed penalties of absolute deprivation of liberty is also higher. That is why, the author expresses an opinion that failure in the implementation of the penal policy assumptions of the 2015 criminal law reform results from too drastic limitation of a possibility of applying the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution. Therefore, she supports the proposals expressed in literature to extend grounds for adjudicating the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution.
Przedmiotem rozważań jest realizacja zasady traktowania kary pozbawienia wolności jako ultima ratio w praktyce wymiaru sprawiedliwości. Punktem wyjścia analizy są rozwiązania ustawowe przyjęte w pierwotnym brzmieniu kodeksu karnego z 1997 r., ukazujące nowe podejście do kary pozbawienia wolności, która w założeniu miała stać się karą subsydiarną w odniesieniu do drobnej i średniej przestępczości. W praktyce okazało się, że próba zminimalizowania roli kary pozbawie- 68 MIROSŁAWA MELEZINI IUS NOVUM 2/2019 nia wolności w polityce karnej nie powiodła się, czego rezultatem był wysoki poziom populacji więziennej oraz duża liczba osób skazanych na karę pozbawienia wolności i oczekujących na jej wykonanie. Podstawowym środkiem reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi pozostawała niezmiennie kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, orzekana na masową skalę. Diagnoza przyczyn zaistniałych niepowodzeń stała się podłożem reformy prawa karnego z 2015 r. W opracowaniu omówiono najważniejsze zmiany w przepisach kodeksu karnego, które mają przyczynić się do zwiększenia roli kar nieizolacyjnych (grzywny i kary ograniczenia wolności) i ograniczenia zakresu stosowania kary pozbawienia wolności (bezwzględnej i z warunkowym zawieszeniem jej wykonania). Prezentowany w opracowaniu statystyczny obraz bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania skłonił autorkę do wniosku, że kara pozbawienia wolności nadal nie jest traktowana w praktyce wymiaru sprawiedliwości jako ultima ratio. Pomimo wydatnego ograniczenia znaczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w polityce karnej i rosnącego udziału kar nieizolacyjnych w strukturze kar orzeczonych, powiększa się udział bezwzględnej kary pozbawienia wolności wśród skazań ogółem oraz wzrasta liczba orzeczonych i niewykonywanych bezwzględnych kar pozbawienia wolności. Autorka wyraża pogląd, że na niepowodzenia w zakresie realizacji założeń politycznokryminalnych reformy prawa karnego z 2015 r. rzutują nazbyt drastyczne ograniczenia możliwości zastosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W związku z tym przyłącza się do zgłaszanych w piśmiennictwie postulatów rozszerzenia podstaw orzekania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
Źródło:: Ius Novum; 2019, 13, 2; 51-72
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Nałożenie mandatu przez organ państwa obcego na polską osobę fizyczną za wykroczenie polegające na przekroczeniu dozwolonej prędkości. Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 kwietnia 2022 r., C-150/21
Autorzy:: Piotrowska, Alicja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32062612.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: pojęcie orzeczenia
sąd właściwy także w sprawach karnych
kara o charakterze pieniężnym
mandat za wykroczenie popełnione za granicą
decyzja ramowa w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym
the concept of adjudication
court also having jurisdiction in criminal cases
punishment of a pecuniary
nature mandate for an offense committed abroad
framework decision on the application of the principle of mutual recognition to financial penalties
Opis:: Glosa dotyczy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-150/21, w którym Trybunał zajął się rozwiązaniem problemu dogmatyczno-prawnego opartego na analizie wykładni pojęcia „orzeczenia” w rozumieniu art. 1 lit. a) ppkt (ii) decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW oraz pojęcia „sądu właściwego także w sprawach karnych”. Autorka podzieliła stanowisko Trybunału, który rozstrzygnął wątpliwości interpretacyjne Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi stwierdzając, że prawomocne orzeczenie nakładające karę pieniężną wydane przez organ innego państwa członkowskiego w stosunku do osoby fizycznej, która popełniła wykroczenie polegające na przekroczeniu dozwolonej prędkości w innym państwie członkowskim – należy uznać za orzeczenie od którego przysługuje odwołanie do „sądu właściwego także w sprawach karnych”.
The gloss deals with the judgment of the Court of Justice of the European Union C-150/21, in which the Court addressed the solution of a dogmatic-legal problem based on an analysis of the interpretation of the concept of „judgment” within the meaning of Article 1(a)(ii) of Council Framework Decision 2005/214/JHA and the concept of „court having jurisdiction also in criminal matters”. The author shared the position of the Court, which resolved the interpretative doubts of the District Court for Lodz-Centre in Lodz, stating that a final decision imposing a fine issued by an authority of another Member State against an individual who committed a speeding offence in another Member State – should be considered a decision against which an appeal to a „court having jurisdiction also in criminal matters” is possible.
Źródło:: Veritas Iuris; 2023, 6, 2; 113-121
2657-8190
Pojawia się w:: Veritas Iuris
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "criminal penalties" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język