Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "contaminants treatment" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
In-situ treatment of groundwater contaminated with underground coal gasification products
Oczyszczanie in-situ wód podziemnych zanieczyszczonych przez produkty podziemnego zgazowania węgla
Autorzy:
Suponik, T.
Lutyński, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218714.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
podziemne zgazowanie węgla (PZW)
wody podziemne
usuwanie zanieczyszczeń
bariera reaktywna
underground coal gasification (UCG)
underground water
contaminants treatment
reactive barrier
Opis:
In the paper the contaminants that may be generated in Underground Coal Gasification (UCG) process were listed and include mainly mono- and polycyclic aromatic hydrocarbons, phenols, heavy metals, cyanides, ammonium, chloride and sulphate. As a method of UCG contaminated groundwater treatment a Permeable Reactive Barrier technology was proposed. To assess the effectiveness of this technology two tests were carried out. Granulated activated carbon (GAC) and zeolite, and granulated activated carbon and scrap iron were applied in the first and second test respectively. For these materials the hydro geological parameters called reactive material parameters were determined and discussed. The results of the experiments showed that GAC seems to be the most effective material for phenols, BTX, PAH, cyanides and slightly lowers ammonia removal, while zeolites and scrap iron removed free cyanide, ammonia and heavy metals respectively.
Podziemne Zgazowanie Węgla (PZW) jest alternatywną metodą pozyskiwania energii z węgla. Jest to zespół przemian termicznych i chemicznych przebiegających bezpośrednio w złożu węgla, zachodzących pomiędzy substancją organiczną a czynnikiem zgazowującym, jakim może być powietrze, tlen, para wodna, dwutlenek węgla. Poza wieloma zaletami metoda ta niesie za sobą także wiele zagrożeń, które były rozważane w ramach projektu HUGE 2 (nr RFCR-CT-2011-00002). Jednym z nich jest zagrożenie środowiska wód podziemnych produktami PZW, do których należą wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, BTX, fenole, metale ciężkie, cyjanki, jony amonowe, chlorki i siarczany. W celu zminimalizowania tego zagrożenia w pracy rozważono zastosowanie w obszarze reaktora PZW technologii Przepuszczalnej Bariery Reaktywnej (PRB). W technologii tej zanieczyszczenia usuwane są in-situ poprzez przepływ wód przez odpowiednio dobrany materiał reaktywny. W tablicy 1 przedstawiono podstawowe parametry bariery, które należy określić, aby skutecznie i długotrwale chronić środowisko wodne przed zanieczyszczeniami. Jako materiał reaktywny w pracy wybrano, na podstawie zdolności oczyszczania, granulowany węgiel aktywny (do usuwania związków organicznych) oraz żelazo metaliczne i alternatywnie zeolity (do usuwaniazwiązków nieorganicznych i pozostałych związków organicznych po złożu węgla aktywnego). Badania prowadzone były w dwóch instalacjach badawczych składających się z pompy perystaltycznej oraz dwóch szeregowo połączonych szklanych kolumn filtracyjnych (rys. 1). W obu instalacjach pierwsza kolumna wypełniona była granulowanym węglem aktywnym, zaś druga odpowiednio w pierwszej i drugiej instalacji, żelazem metalicznym i zeolitami. Materiał reaktywny poza zdolnościami do usuwania zanieczyszczeń, musi również charakteryzować się długotrwałą i stabilną przepuszczalnością dla wód. Dlatego też jego skład ziarnowy dobrano w taki sposób, aby współczynnik filtracji materiału reaktywnego zawierał się między 2x10-4 i 6x10-3 m/s (co oznacza że powinien charakteryzować się maksymalnymi wartościami współczynnika filtracji dla piasku drobnoziarnistego i gruboziarnistego). Tabele 3 i 4 przedstawiają odpowiednio skład ziarnowy materiału reaktywnego zastosowanego w badaniach laboratoryjnych oraz jego główne parametry hydrogeologiczne. Zastosowany w badaniach roztwór przygotowany został poprzez zmieszanie wody destylowanej z odpowiednimi masami odczynników chemicznych, uzyskując w ten sposób stężenia zanieczyszczeń podobne do wartości przedstawionych w pracach (Kapusta & Stańczyk, 2011; Liu & in., 2006). W tabelach 5 i 6 oraz na rysunkach 2-8 przedstawiono wartości parametrów fizykochemicznych oraz stężeń substancji chemicznych zmierzonych w wodach pobranych z instalacji badawczych 1 i 2. We wnioskach pracy stwierdzono, iż granulowany węgiel aktywny jest odpowiednim materiałem do usuwania z wód fenoli, BTX, wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, wolnych cyjanków oraz w mniejszym stopniu również jonów amonowych. Węgle nie wpływały na temperaturę wód oraz na potencjał redox i przewodność elektrolityczną. Zeolity z kolei skutecznie usuwały wolne cyjanki, jony amonowe oraz w pewnym stopniu fenole. W zależności od składu chemicznego wód oraz powinowactwa metali do zeolitów mogły one również usuwać metale ciężkie. Zeolity nie wpływały natomiast na temperaturę i powodowały znaczące obniżenie się wartości pH oraz przewodności elektrolitycznej wody. Przepływająca przez złoże zeolitu woda wzbogacała się z kolei (z całą pewnością w początkowym etapie pracy złoża) w rozpuszczony tlen, co miało odzwierciedlenie w wyższych wartościach potencjału redox w kolejnych punktach poboru wody. Ostatnim analizowanym w pracy materiałem było żelazo metaliczne. Chociaż nie wpływało ono w żaden sposób na stężenie związków organicznych w wodach, przyczyniło się do usunięcia z nich wszystkich metali ciężkich. Żelazo spowodowało ponadto wzrost temperatury i wartości pH oraz zdecydowane obniżenie się potencjału redox i stężenia tlenu rozpuszczonego. Rozważając zastosowanie wymienionych materiałów reaktywnych w technologii PRB do usuwania produktów PZW trzeba pamiętać o ograniczonej pojemności sorpcyjnej węgla aktywnego oraz zeolitów oraz o konieczności poddawania ich reaktywacji. Fakt ten oraz duże trudności technologiczne związane z zainstalowaniem materiału oraz jego wymianą stanowią wyzwanie do dalszych analiz i prac w tym obszarze.
Źródło:
Archives of Mining Sciences; 2013, 58, 4; 1263-1278
0860-7001
Pojawia się w:
Archives of Mining Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biochar application in the mercury ions adsorption from aqueous solutions
Zastosowanie biowęgla w procesie adsorpcji jonów rtęci z roztworów wodnych
Autorzy:
Gąsior, Daria
Tic, Wilhelm Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/435244.pdf
Data publikacji:
2016-12-15
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
sustainable development
biochar
activated carbon
water treatment
contaminants removal
adsorption
zrównoważony rozwój
biowęgiel
węgiel aktywny
oczyszczanie wody
usuwanie zanieczyszczeń
adsorpcja
Opis:
Biochar is the carbon-rich product produced by thermal decomposition of organic material in anaerobic conditions or under limited supply of oxygen. The removal of pollutants from water using biochar materials is a low cost, sustainable approach for providing pure water. The adsorption of mercury ions onto pyrolyzed chicken manure, sewage sludge and rye straw was studied and compared with the adsorption of mercury ions onto commercial activated carbons of various origins and grain size. The impact of pH, biochar adsorbents amount and phase contact time on the adsorption efficiency were investigated. Tested biochars were characterized by large, porous surface area and their adsorption potential was comparable with the activated carbons.
Biowęgiel zdefiniować można jako bogaty w węgiel produkt otrzymany poprzez termiczny rozkład materii organicznej w warunkach beztlenowych lub z nieznacznym udziałem tlenu. Usuwanie zanieczyszczeń z wody z zastosowaniem biowęgla stanowi opłacalne ekonomiczne, zgodne z założeniami zrównoważonego rozwoju rozwiązanie. W pracy analizowano stopień adsorpcji jonów rtęci na pirolizowanych odpadach organicznych pochodzących z kurzeńca, osadu ściekowego oraz słomy żytniej. Wyniki badań zestawiono z potencjałem adsorpcyjnym węgli aktywnych o różnym pochodzeniu i uziarnieniu. Określono wpływ pH, ilości dodawanych adsorbentów oraz czasu kontaktu adsorbenta z adsorptywem na wydajność procesu adsorpcji. Badane biowęgle charakteryzowały się dużą powierzchnią właściwą, a ich potencjał adsorpcyjny był porównywalny z potencjałem węgli aktywnych.
Źródło:
Economic and Environmental Studies; 2016, 16, 4(40); 803-818
1642-2597
2081-8319
Pojawia się w:
Economic and Environmental Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie bioaugmentacji w procesach biologicznego oczyszczania ścieków i utylizacji osadów
Application of bioaugmentation in biological wastewater treatment and sludge utilization
Autorzy:
Michalska, J.
Mrozik, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/237790.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
oczyszczanie ścieków
osad czynny
zanieczyszczenia toksyczne
bioaugmentacja
mikroorganizmy
bakterie
grzyby
konsorcjum
sewage treatment
activated sludge
toxic contaminants
bioaugmentation
microorganisms
bacteria
fungi
consortium
Opis:
Atrakcyjnym rozwiązaniem problemów towarzyszących narażeniu wielu oczyszczalni ścieków na wysoki ładunek zanieczyszczeń występujących w ściekach jest metoda bioaugmentacji. Polega ona na wprowadzeniu do osadu czynnego dodatkowej puli bakterii i/lub grzybów mikroskopowych o pożądanych właściwościach, charakteryzujących się zdolnością do agregacji i adhezji, produkcji substancji polisacharydowych, tworzenia biofilmu, syntezy bioflokulantów oraz synergicznie oddziałujących z mikroorganizmami autochtonicznymi, niewrażliwych na zmiany parametrów środowiskowych oraz o wysokiej tolerancji na substancje toksyczne. Inokulacja osadu czynnego takimi mikroorganizmami może nie tylko prowadzić do zwiększenia bioróżnorodności oraz biomasy mikroorganizmów bytujących w reaktorze biologicznym, przyspieszać rozkład zanieczyszczeń organicznych, usprawniać proces usuwania związków biogennych, ale także zapobiegać nadmiernemu rozwojowi bakterii nitkowatych, poprawiać właściwości sedymentacyjne osadu, przeciwdziałać pienieniu osadu oraz wspomagać proces jego regeneracji. Duże nadzieje wiąże się obecnie z opracowaniem nowych metod dostarczania komórek do osadu czynnego z użyciem nanomateriałów, perspektywami wykorzystania nanorurek węglowych jako materiałów adsorbujących związki toksyczne oraz wykorzystaniem wiedzy z zakresu modulacji zjawiska sygnalizacji zagęszczenia bakterii (quorum sensing) prowadzącego do tworzenia biofilmu. Ze względu na możliwość zastosowania bioaugmentacji na różnych etapach biologicznego oczyszczania ścieków, może ona w znaczącym stopniu usprawniać pracę oczyszczalni ścieków. Są jednak pewne ograniczenia tej metody, związane ze słabą przeżywalnością inokulantów oraz zanikiem ich aktywności po wprowadzeniu do nowego dla nich środowiska. Aby poszerzyć wiedzę w tym zakresie konieczne jest monitorowanie losu i aktywności inokulantów z wykorzystaniem nowoczesnych technik molekularnych oraz opracowanie nowych metod dostarczania komórek do ekosystemu osadu czynnego. Wyzwaniem na przyszłość jest także wdrożenie sprawdzonych w laboratorium praktyk bezpośrednio w oczyszczalniach ścieków.
Bioaugmentation method is an attractive solution to problems associated with exposure of many wastewater treatment plants to high load of wastewater pollutants. This strategy involves introduction to activated sludge an additional pool of bacteria or microscopic fungi of desired properties, capable of aggregation and adhesion, production of polysaccharide substances, biofilm formation, synthesis of bioflocculants and synergistic interactions with indigenous microorganisms, insensitive to changes in environmental parameters and of high tolerance to toxic substances. Not only may inoculation of activated sludge with such microorganisms lead to the increased biodiversity and biomass of microorganisms living in a biological reactor, accelerate the decomposition of organic pollutants, improve the process of biogenic compounds removal, but also prevent excessive growth of filamentous bacteria, improve sedimentation properties of sludge, counteract sludge foaming and support the process of its regeneration. Currently, great promise is held out for the development of new methods of cell delivery to the activated sludge that employ nanomaterials, prospects of using carbon nanotubes as adsorbents of toxic compounds and use of knowledge in the field of modulation of bacterial quorum sensing leading to biofilm formation. Since bioaugmentation could be employed at various stages of biological wastewater treatment, it may significantly improve the operation of wastewater treatment plants. However, this method has some limitations, related to the poor survival rates of inoculants and disappearance of their activity after being introduced into the new environment. In order to broaden our understanding of this area, it is necessary to monitor the fate and activity of inoculants using modern molecular techniques and to develop new methods of cell delivery to the active sludge ecosystem. Yet, implementation of the practices tested in the laboratory environment directly into the wastewater treatment plants remains a challenge for the future.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2018, 40, 1; 35-44
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Environmental contaminants of emerging concern: occurrence and remediation
Autorzy:
Prasad, Majeti Narasimha Vara
Elchuri, Sailaja V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342696.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
contaminants of emerging concern
CECs
health hazards
chemical waste
disposal
sludge treatment
water treatment
bioremediation
engineered organisms
zagrożenie zdrowotne
odpady chemiczne
usuwanie odpadów
osad ściekowy
oczyszczanie wody
bioremediacja
organizmy inżynieryjne
Opis:
Certain contaminants are termed as emerging (Contaminants of Emerging Concern, CEC) since all aspects of these pollutants are not known and their regulation is not ununiform across the nations. The CECs include many classes of compounds that are used in various industries, plant protection chemicals, personal care products and medicines. They accumulate in waterbodies, soils, organisms including humans. They cause deleterious effects on plant animal and human health. Therefore, alternative greener synthesis of these chemicals, sustainable economic methods of waste disposal, scaling up and circular methods using sludge for removing the contaminants are innovative methods that are pursued. There are several improvements in chemical waste treatments using electro-oxidation coupled with solar energy, high performing recycled granular activated charcoal derived from biomass are few advances in the field. Similarly, use of enzymes from microbes for waste removals is a widely used technique for bioremediation. The organisms are genetically engineered to remove hazardous chemicals, dyes, and metals. Novel technologies for mining economically the precious and rare earth elements from e-waste can improve circular economy. However, there is additional need for participation of various nations in working towards greener Earth. There should be pollution awareness in local communities that can work along with Government legislations.
Źródło:
Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology; 2023, 28, 1-2; 57-77
2084-4506
Pojawia się w:
Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Utlenianie małocząsteczkowych WWA w ściekach przemysłowych
Autorzy:
Turek, A.
Włodarczyk-Makuła, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/273908.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Roble
Tematy:
ścieki przemysłowe
WWA
wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne
oczyszczanie ścieków
utlenianie zanieczyszczeń organicznych
industrial wastes
PAHs
polycyclic aromatic hydrocarbons
wastewater treatment
oxidation of organic contaminants
Opis:
Ścieki z przetwórstwa paliw należą do ścieków przemysłowych wysokoobciążonych trudno rozkładalnymi zanieczyszczeniami organicznymi. W pracy przedstawiono wyniki badań nad utlenianiem zanieczyszczeń organicznych, w tym lotnych WWA. Do utlenienia zastosowano ditlenek diwodoru. Użyte dawki H2O2 wynosiły 50 mg/l, 100 mg/l, 300 mg/l, 600 mg/l, 900 mg/l, 1000 mg/l i 2000 mg/l. Efektywność usuwania wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych określano z uwzględnieniem początkowej zawartości tych związków. Ścieki przed i po procesie utleniania scharakteryzowano wykonując oznaczenia związków organicznych ChZT, OWO oraz podstawowych wskaźników takich jak pH, azot azotanowy, azot amonowy, azot ogólny. Analizę ilościowo-jakościową WWA prowadzono z wykorzystaniem chromatografu gazowego ze spektrometrem masowym. Wartości wskaźników OWO i ChZT przed i po procesach utleniania były na podobnym poziomie. Suma trzech najbardziej lotnych węglowodorów (z listy 16 EPA) wynosiła 29 žg/l. Po procesie utleniania największy ubytek sumarycznej zawartości badanych WWA, sięgający 38%, odnotowano przy dawce utleniacza wynoszącej 900 mg/l.
Źródło:
LAB Laboratoria, Aparatura, Badania; 2012, 17, 3; 14-17
1427-5619
Pojawia się w:
LAB Laboratoria, Aparatura, Badania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies