Zastosowanie bioaugmentacji w procesach biologicznego oczyszczania ścieków i utylizacji osadów Application of bioaugmentation in biological wastewater treatment and sludge utilization
Atrakcyjnym rozwiązaniem problemów towarzyszących narażeniu wielu oczyszczalni ścieków na wysoki ładunek zanieczyszczeń występujących w ściekach jest metoda bioaugmentacji. Polega ona na wprowadzeniu do osadu czynnego dodatkowej puli bakterii i/lub grzybów mikroskopowych o pożądanych właściwościach, charakteryzujących się zdolnością do agregacji i adhezji, produkcji substancji polisacharydowych, tworzenia biofilmu, syntezy bioflokulantów oraz synergicznie oddziałujących z mikroorganizmami autochtonicznymi, niewrażliwych na zmiany parametrów środowiskowych oraz o wysokiej tolerancji na substancje toksyczne. Inokulacja osadu czynnego takimi mikroorganizmami może nie tylko prowadzić do zwiększenia bioróżnorodności oraz biomasy mikroorganizmów bytujących w reaktorze biologicznym, przyspieszać rozkład zanieczyszczeń organicznych, usprawniać proces usuwania związków biogennych, ale także zapobiegać nadmiernemu rozwojowi bakterii nitkowatych, poprawiać właściwości sedymentacyjne osadu, przeciwdziałać pienieniu osadu oraz wspomagać proces jego regeneracji. Duże nadzieje wiąże się obecnie z opracowaniem nowych metod dostarczania komórek do osadu czynnego z użyciem nanomateriałów, perspektywami wykorzystania nanorurek węglowych jako materiałów adsorbujących związki toksyczne oraz wykorzystaniem wiedzy z zakresu modulacji zjawiska sygnalizacji zagęszczenia bakterii (quorum sensing) prowadzącego do tworzenia biofilmu. Ze względu na możliwość zastosowania bioaugmentacji na różnych etapach biologicznego oczyszczania ścieków, może ona w znaczącym stopniu usprawniać pracę oczyszczalni ścieków. Są jednak pewne ograniczenia tej metody, związane ze słabą przeżywalnością inokulantów oraz zanikiem ich aktywności po wprowadzeniu do nowego dla nich środowiska. Aby poszerzyć wiedzę w tym zakresie konieczne jest monitorowanie losu i aktywności inokulantów z wykorzystaniem nowoczesnych technik molekularnych oraz opracowanie nowych metod dostarczania komórek do ekosystemu osadu czynnego. Wyzwaniem na przyszłość jest także wdrożenie sprawdzonych w laboratorium praktyk bezpośrednio w oczyszczalniach ścieków.
Bioaugmentation method is an attractive solution
to problems associated with exposure of many wastewater
treatment plants to high load of wastewater pollutants. This
strategy involves introduction to activated sludge an additional
pool of bacteria or microscopic fungi of desired properties, capable
of aggregation and adhesion, production of polysaccharide
substances, biofilm formation, synthesis of bioflocculants
and synergistic interactions with indigenous microorganisms,
insensitive to changes in environmental parameters and of
high tolerance to toxic substances. Not only may inoculation
of activated sludge with such microorganisms lead to the increased
biodiversity and biomass of microorganisms living in
a biological reactor, accelerate the decomposition of organic
pollutants, improve the process of biogenic compounds removal,
but also prevent excessive growth of filamentous bacteria,
improve sedimentation properties of sludge, counteract sludge
foaming and support the process of its regeneration. Currently,
great promise is held out for the development of new methods
of cell delivery to the activated sludge that employ nanomaterials,
prospects of using carbon nanotubes as adsorbents of
toxic compounds and use of knowledge in the field of modulation
of bacterial quorum sensing leading to biofilm formation.
Since bioaugmentation could be employed at various stages
of biological wastewater treatment, it may significantly improve
the operation of wastewater treatment plants. However, this
method has some limitations, related to the poor survival rates
of inoculants and disappearance of their activity after being introduced
into the new environment. In order to broaden our understanding
of this area, it is necessary to monitor the fate and
activity of inoculants using modern molecular techniques and
to develop new methods of cell delivery to the active sludge
ecosystem. Yet, implementation of the practices tested in the
laboratory environment directly into the wastewater treatment
plants remains a challenge for the future.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00