Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bromide" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Adsorptive performance of MCM-41 towards hg(II) in water. Adsorption and desorption studies
Autorzy:
Zhai, Q. Z.
Hu, W.-H.
Guo, X.-Y.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/208154.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
electron microscopy
mesoporous silicates
cetyltrimethylammonium bromide
adsorption conditions
mikroskopia elektronowa
krzemiany mezoporowate
bromek cetyltrimethylammonium
warunki adsorpcyjne
Opis:
MCM-41 mesoporous material was prepared under a standard conditions by using cetyltrime-thylammonium bromide as a structure-directing agent and tetraethyl orthosilicate as silica source from the liquid phase at 80 °C. Powder X-ray diffraction and scanning electron microscopy used to characterize the product, showed that the MCM-41material had an average particle size of 110 nm. The synthesized material was used to investigate the effects of acidity, adsorption time, the concentration of Hg2+, adsorbent dosage and temperature on the adsorption of Hg2+. The results showed that the optimal adsorptive conditions were: pH 5.0, m(MCM-41):mHg2+ 6.67, temperature 20 °C and contact adsorption time 60 min, for the initial Hg2+concentration of 1.0 mg/cm3. The maximum adsorptive amount of Hg2+ was 56.48 mg Hg2+/g MCM-41. The results of the desorptive effect of three desorption agents such as HCl, HNO3 and HAc showed that the best desorbent was HCl at the concentration of 0.10 mol/dm3. The highest desorption efficiency was 77.21% for the desorption time 2 h.
Źródło:
Environment Protection Engineering; 2016, 42, 1; 5-15
0324-8828
Pojawia się w:
Environment Protection Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości zastosowania wskaźnika chlorkowo-bromkowego w identyfikacji zanieczyszczenia wód płynami po szczelinowaniu hydraulicznym
Possibilities of using chloride-bromide ratio in the identification of fracturing fluids contamination water
Autorzy:
Winid, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/299117.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
wskaźnik chlorkowo-bromkowy
zanieczyszczenie wód
wody zasolone
chloride-bromide ratio
contaminated water
saline water
Opis:
Jednym z problemów rozważanych w dyskusji na temat eksploatacji gazu łupkowego jest wpływ procesu szczelinowania hydraulicznego na stan środowiska wodnego. Wobec braku doświadczeń w tej dziedzinie musimy odwoływać się do prac i propozycji krajów, które już te działania podejmują. W pracy przeanalizowano możliwość zastosowania wskaźnika chlorkowo-bromkowego (równowagowego ilorazu zawartości jonów chlorkowych i bromkowych) do oceny stanu środowiska w aspekcie zanieczyszczenia płynami po szczelinowaniu hydraulicznym. Zwrócono uwagę na możliwości innych ognisk zanieczyszczeń, które mogą skutkować podobnym zakresem wartości tego wskaźnika, a także na niewielką ilość danych dotyczących wartości tego wskaźnika w wodach aktywnej strefy wymiany w warunkach Polski.
The impact of the hydraulic fracturing process on the water environment is one of the problems considered in the discussion on the exploiation of shale gas. In the absence of experience in this field we refer to the work and proposals for countries that already take these actions. The paper analyzes the possibility of using chloride-bromide ratio (the equilibrium ratio of chloride and bromide ion content) to assess the state of the environment in terms of contamination by hydraulic fracturing fluids. Attention was drawn to the possibility of other pollution sources, which may result in a similar range of values of this index. As well a small amount of data on the value of this ratio in the waters of an active exchange zone in the area of Poland.
Źródło:
AGH Drilling, Oil, Gas; 2012, 29, 1; 313-321
2299-4157
2300-7052
Pojawia się w:
AGH Drilling, Oil, Gas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oznaczanie bromoetanu w powietrzu środowiska pracy metodą chromatografii gazowej z detekcją MAS
Determination of ethyl bromide in the workplace air by gas chromatography with mass detection (GC-MS)
Autorzy:
Wesołowski, W.
Kucharska, M.
Gromiec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137498.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
bromoetan
metoda oznaczania
metoda chromatografii gazowej
powietrze na stanowiskach pracy
ethyl bromide
determination method
workplace air
GC-MS
Opis:
W wyniku przeprowadzonych badań opracowano metodę oznaczania bromoetanu w powietrzu na stanowiskach pracy z zastosowaniem chromatografii gazowej z detekcją mas. Metoda polega na adsorpcji bromoetanu w rurce, wypełnionej sorbentem Petroleum Charcoal, desorpcji zatrzymanego związku za pomocą 10- -procentowego roztworu acetonu w toluenie oraz chromatograficznym oznaczeniu otrzymanego eluatu. Metoda umożliwia oznaczanie bromoetanu w zakresie stężeń 10 ÷ 1500 μg/ml (1 ÷ 150 mg/m3) dla próbki powietrza o objętości 10 l. Granica oznaczalności (LOQ) metody wynosi 1,76 μg/ml. Opracowana metoda oznaczania bromoetanu została zapisana w postaci procedury analitycznej, którą zamieszczono w Załączniku.
A new procedure has been developed for the assay of ethyl bromide with gas chromatography with mass detection (GC-MS). The method is based on the adsorption of ethyl bromide on petroleum charcoal and desorption with 10% acetone in toluene. The resulting solutions are analysed with GC-MS. The working range of this analytical method is from 10 to 1500 μg/ml (1 to 150 mg/m3 for a 10-L air sample). Limit of quantification: 1.76 μg/ml. The developed method of determining ethyl bromide has been recorded as an analytical procedure, which is available in the Appendix.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2013, 1 (75); 101-112
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modification of the hydrogen bonding network at the reversed micelles interface by near infrared radiation
Autorzy:
Walski, T.
Gałecka, T.
Grzeszczuk-Kuć, K.
Komorowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/148832.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
Tematy:
electron paramagnetic resonance (EPR)
hydrogen bonds
near infrared radiation (NIR)
cetyltrimethylammonium bromide (TCAB) reverse micelles
TEMPO-palmitate spin probe
water structure modification
Opis:
The purpose of this paper is to prove that near infrared radiation (NIR) modifies hydrogen bonds localized in the interface of reversed micelles. The degree of modification of the hydrogen bonds was monitored by TEMPO-palmitate spin probe introduced into the structure of reverse micelles formed by cetyltrimethylammonium bromide (CTAB) (TCAB/phosphate buffer/isooctane/hexanol and TCAB/NaCl/isooctane/hexanol (W = 15)). Electron paramagnetic resonance (EPR) spectra were performed on the argonated samples. The isotropic tumbling correlation time (τc) and the hyperfine coupling constant A+ = h0 – h+1 (h+1, and h0 correspond to the low-, and centre-field lines, respectively) were determined from the EPR spectra as a quantitative measure for monitoring the action of NIR radiation. A+ values depend on the composition of the water pool (1.640 mT for phosphate buffer and 1.630 mT for NaCl). NIR irradiation led to decrease in A+. This parameter reached the same value for both solutions (1.625 ± 0.003 and 1.626 ± 0.003 mT) after exposition to NIR. The tumbling correlation time after exposure to NIR decreased for TCAB/phosphate buffer/ isooctane/hexanol reversed micelles from 2.10 × 10–10 s to 1.44 × 10–10 s but did not change for TCAB/NaCl/isooctane/ hexanol). The results obtained confirm the possibility of modification of the hydrogen bonds by NIR radiation.
Źródło:
Nukleonika; 2013, 58, 3; 435-438
0029-5922
1508-5791
Pojawia się w:
Nukleonika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Densitometric quantification of DNA topoisomers in ethidium bromide-stained agarose gels and chemiluminescence-detected X ray films.
Autorzy:
Topcu, Zeki
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044334.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
densitometry
ethidium bromide
chemiluminescence
DNA topoisomers
Opis:
This study investigates the contribution of deformational strain imposed by topological interconversions of DNA in ethidium bromide-binding on agarose gels. Closed-circular plasmid DNAs were nicked using UV exposure and the DNA bands were quantified by densitometry. The results show that the closed circular DNA binds the same amount of the dye as its nicked counterpart. The relationship between the band intensity on X-ray films of chemiluminescence-detected Southern blots and DNA concentration was shown to be linear.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2000, 47, 3; 835-839
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1-Bromopropan
1-Bromopropane
Autorzy:
Świdwińska-Gajewska, A
Kupczewska-Dobecka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138153.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1-bromopropan
bromek propylu
NDS
1-bromopropane
propyl bromide
MAC
Opis:
1-Bromopropan (1-BP) jest bezbarwną lub lekko żółtawą cieczą o ostrym zapachu stosowaną jako rozpuszczalnik, głównie dla tłuszczów, wosków i żywic oraz jako środek czyszczący. 1-Bro-mopropan, ze względu na pewien wpływ na warstwę ozonową, znajduje się na liście proponowanych bezpiecznych zamienników chloro- i fluorowęglowodorów służących do czyszczenia po-wierzchni metalowych i specyficznych elementów elektronicznych. Szacuje się, że w Polsce kilka-set osób jest potencjalnie narażonych na ten związek w środowisku pracy. 1-Bromopropan działa neurotoksycznie, powodując zaburzenia w nerwach obwodowych i ośrodkowym układzie nerwowym, co potwierdzają wyniki badań na zwierzętach i obserwacje ludzi narażonych na działanie związku. Działa również hepatotoksycznie, powodując wakuolizację hepatocytów w strefie centralnej zrazików, a związek o dużych stężeniach działa także drażniąco na błony śluzowe nosa, gardła i oczu. Wykazano, że związek ten działa szkodliwie na rozrodczość, zarówno upośledzając płodność, jak i wpływając na rozwój płodu. 1-Bromopropan wykazywał działanie mutagenne u Salmonella Typhimurium szczepu TA1535 i TA100 zarówno z systemem aktywacji metabolicznej, jak i bez tego systemu, w układzie zamkniętym. Wynik negatywny uzyskano natomiast w teście na szczepach TA1537 i TA1538 i TA98, a ponadto także w teście mikrojądrowym przeprowadzonym na myszach Swiss i w teście na wykrywanie dominujących mutacji letalnych u szczurów Sprague-Dawley. Nie znaleziono danych na temat działania rakotwórczego 1-bromopropanu na ludzi i zwierzęta. W Polsce dotychczas nie ustalono wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 1-bromo-propanu. W ACGIH w 2005 r. ustalono wartość TLV-TWA na poziomie 50 mg/m3. Wyliczenia wartości NDS 1-bromopropanu dokonano na podstawie działania hepatotoksycznego związku na zwierzęta. Przyjęto stężenie 1000 mg/m3 za wartość NOEL związku. Na podstawie przeprowadzonych obliczeń zaproponowano przyjęcie wartości NDS 1-bromopropanu na poziomie 42 mg/m3. Działanie drażniące 1-bromopropanu obserwowano dopiero po narażeniu na związek o średnim stężeniu wynoszącym 348 mg/m3, nie ma więc potrzeby ustalania wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) 1-bromopropanu. Zaleca się oznakowanie substancji literami „Ft” – substancja działająca toksycznie na płód (Repro. Kat. 2; R60).
1-Bromopropane (1-BP) is a clear, colorless liquid. 1-BP is a substitute for solvents, used to clean metals and electronics, in adhesives and coatings applications, and in aerosol propellant applications. 1-Bromopropane is used to replace chlorinated solvents in vapor degreasing and cold metal cleaning operations. This substance is neurotoxic, hepatotoxic, and reproductive in developmental toxicity in animals. Human studies with 1-bromopropane have not been reported except a case study of 1-BP exposed worker who developed polyneuropathy. 1-BP was mutagenic with or without metabolic activation toward Salmonella typhimurium tester strains TA1535 and TA100 but it was not mutagenic towards strains TA1535, TA1538 and TA98. An increase in micronuclei was not observed in Swiss mice. 1-BP did not induce dominant lethal mutations in Sprague-Dawley rats. There are no data about carcinogenicity of this substance. Hepatotoxicity is used as critical effect to calculate maximum admissible concentration to 1-BP. The no-observed-effect (NOEL) for hepatotoxicity in the chronic rat study was 1000 mg/m3. MAC (NDS) of 42 mg/m3 was established. STEL (NDSCh) was not proposed because irritating properties of this substance were observed at concentration as high as 348 mg/m3. Ft notation which indicated that 1-BP is reproductive in developmental toxicity was signed.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2010, 2 (64); 5-29
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Research on solvent systems with tetra-n-butylammonium bromide for counter-current chromatography of betalains
Autorzy:
Spórna-Kucab, A.
Wysoczańska, J.
Bartel, A.
Świergosz, T.
Szot, D.
Wybraniec, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/115657.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Fundacja na Rzecz Młodych Naukowców
Tematy:
betanin
betalains
tetra-n-butylammonium bromide
high-speed counter-current chromatography
Beta vulgaris L.
betanina
betalainy
bromek tetra-n-butyloamoniowy
HSCCC
Opis:
In this study, new two-phase solvent systems for counter-current chromatography (CCC) consisting of n-butanol and water as well as various amounts of acetic acid, acetonitrile, ethanol, acetone or ethyl acetate were tested. Additionally, tetra-n-butylammonium bromide (TBAB) was introduced into the system in the form of aqueous solutions or phosphate-citrate buffer (pH 6.7) in order to form ion-pairs with betalains. The selection of buffer pH was based on their ability to create ion pairs by tetraalkylammonium salts, with selected betalains under these conditions. In this study, it is shown that the settling time of two phases is longer with the increase of acetic acid/acetonitrile/ethanol/acetone/ethyl acetate. For selected solvent systems with high amounts of acetonitrile, ethanol and acetone two phases were not observed. The systems with acetone have the largest increase of settling time. Ethyl acetate systems were characterized by a slow settling time increase. In systems containing additionally 2% aqueous TBAB, smaller changes in settling time than in similar systems without TBAB were observed. Addition of TBAB in the buffer resulted in a prolongation of settling time. Solvent systems in which the separation between the aqueous and organic phases was visually best, were selected from among all the tested systems and the betalain partition coefficients were measured by LC-DAD-ESI-MS. The best results were observed for systems: n-butanol-water-acetic acid (2:2.5:0.75, v/v/v), n-butanol-water-acetic acid (2:2.5:1, v/v/v) and n-butanol-TBAB in water-acetonitrile (2:2.5:0.5, v/v/v).
Źródło:
Challenges of Modern Technology; 2016, 7, 1; 12-16
2082-2863
2353-4419
Pojawia się w:
Challenges of Modern Technology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bromoeten
Autorzy:
Sapota, A.
Skrzypińska-Gawrysiak, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138084.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
bromoeten (bromek winylu)
toksyczność
narażenie zawodowe
NDS
bromoethene (vinyl bromide)
toxicity
occupational exposure
MAC
Opis:
Bromoeten (bromek winylu, BE) jest bezbarwnym, łatwopalnym gazem o ostrym zapachu. Stosowany jest jako związek przejściowy w syntezie organicznej i w produkcji polimerów, kopolimerów, środków zmniejszających palność (flame retardant), farmaceutyków oraz fumigantów. Zawodowe narażenie na bromoeten może występować w procesie produkcji, przerobu i konfekcjonowania tego związku. Ze względu na niską temperaturę wrzenia (15,8 oC) bromoeten w środowisku pracy występuje w postaci gazowej, dlatego dominującą drogą narażenia jest droga inhalacyjna. W Polsce na bromoeten jest narażonych 100 osób pracujących przy syntezie organicznej, syntezie polimerów oraz przy produkcji farmaceutyków i fumigantów. Nie ma w dostępnym piśmiennictwie danych dotyczących skutków toksycznego działania bromoetenu dla ludzi. U zwierząt laboratoryjnych bromoeten o dużych stężeniach wykazuje ostre działanie hepatotoksyczne i działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy. Przewlekłe narażenie szczurów na związek o małym stężeniu 44 mg/m3 (10 ppm) wywoływało powstanie naczyniakomięsaka krwionośnego wątroby. Bromoeten jest analogiem związku o udowodnionym działaniu rakotwórczym dla człowieka – chlorku winylu. Działanie rakotwórcze bromoetenu jest spowodowane metabolizmem tego związku do tlenku 2-bromoetylenu, tworzącego etenoaddukty z DNA. Z danych toksykokinetycznych wynika, że potencjał rakotwórczy bromoetenu w zakresie małych stężeń jest większy (około 3 razy) niż chlorku winylu. Ponieważ brak jest danych dotyczących rakotwórczego działania bromoetenu u ludzi, związek ten jest w Polsce klasyfikowany jako rakotwórczy kategorii 2., a wg IARC w grupie 2.A. Za podstawę do wyliczenia wartości NDS przyjęto ilościową ocenę rakotwórczego działania bromoetenu, opracowaną na podstawie danych dotyczących częstości powstawania naczyniakomięsaka krwionośnego u szczurów samców, narażanych na bromoeten o stężeniach 44 ÷ 1100 mg/m3. Wykorzystując zależność między stężeniem bromoetenu w powietrzu środowiska pracy a prawdopodobieństwem powstania naczyniakomięsaka krwionośnego przy 40-letnim okresie narażenia zawodowego, obliczono stężenia bromoetenu przy założonym poziomie ryzyka. Proponuje się, aby za wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) przyjąć stężenie wynoszące 0,4 mg/m3, któremu odpowiada dodatkowe ryzyko powstania naczyniakomięsaka krwionośnego równe 0,001. W kategoriach populacyjnych oznacza to, że u jednej osoby spośród 1000 zatrudnionych przez 40 lat pracy w narażeniu na bromoeten o stężeniu 0,4 mg/m3 może rozwinąć się nowotwór – naczyniakomięsak krwionośny wątroby. Nie ma podstaw do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) i wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) bromoetenu.
Bromoethene (vinyl bromide,VB) is a colorless, flammable gas with a characteristic pungent odor. It is used as a transient compound in organic synthesis, and also in the production of polymers, copolymers, flame retardants, pharmaceutics and fumigants. Occupational exposure to bromoethene may occur in production processes, processing and finishing. Because of its low boiling point (15.8oC), bromoethene has the form of a gas in the occupational environment, and thus inhalation is the major route of exposure. In Poland, 100 workers involved in organic and polymer syntheses, as well as in the manufacturing of pharmaceutics and fumigants are exposed to this compound. In the available literature, there are no data concerning toxic effects of bromoethene in humans. In laboratory animals, high concentrations of bromoethene have an acute hepatoxic effect and a depressant effect on the central nervous system. It has been reported that chronic exposure of rats to a low concentration of 44 mg/m3 (10 ppm) induces hemangiosarcoma of the liver. Bromoethene is an analog of vinyl chloride, a well documented human carcinogen. The carcinogenic effect of bromoethene is generated by its metabolism to 2-bromoethylene oxide that produces cyclic etheno adducts with DNA. Toxicokinetic data show that the carcinogenic potential of this compound within the range of low concentrations is about threefold higher than that of vinyl chloride. As there are no data with evidence that bromoethene is carcinogenic to humans, in Poland this compound is categorized into group 2, and according to the International Agency for Research on Cancer (IARC) into group 2A – probably carcinogenic to humans. A quantitative assessment of the carcinogenic effect of bromoethene, based on data on the incidence of hemangiosarcoma of the liver in rats exposed to this compound in concentrations of 44–1100 mg/m3, was adopted as the basis for calculating the MAC value. The concentration of bromoethene was calculated with the relationship between the concentration of bromoethene in the ambient air of the occupational environment and the probability of the development of hemangiosarcoma after 40-year occupational exposure. A MAC value of 0.4 mg/m3 is suggested; it corresponds to the additional risk of hemangiosarcoma of 0.001. In population terms, this means that hemangiosarcoma of the liver may develop in one person per 1000 people exposed to bromoethene of 0.4 mg/m3 for 40 years. There are no grounds for setting the value of short-term maximum admissible concentration or the value of maximum concentration in the biological material for bromoethene.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2012, 2 (72); 13-29
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bromowodór. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Hydrogen bromide
Autorzy:
Rydzyński, K.
Kuchowicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138017.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
bromowodór
NDS
normatywy higieniczne
hydrogen bromide
MAC (TWA)
OEL
hygienic standards
Opis:
Bromowodór (HBr) jest bezbarwnym, niepalnym gazem o ostrym, drażniącym zapachu. Pod wpływem wilgoci z powietrza atmosferycznego tworzy kwas bromowodorowy i w tej postaci działa korodująco na metale. Bromowodór jest stosowany w syntezach organicznych do produkcji bromopochodnych jako czynnik redukujący, jako katalizator w kontrolowanych procesach oksydacyjno-alkilujących związków aromatycznych oraz do izomeryzacji dwuolefin. Kwas bromowodorowy znajduje zastosowanie także w lecznictwie weterynaryjnym. Narażenie pracowników może występować podczas produkcji oraz stosowania bromowodoru i kwasu bromowodorowego w przemyśle. Bromowodór powoduje podrażnienie chemiczne w miejscu kontaktu, a jego wynikiem jest działanie drażniące na skórę i błony śluzowe; bromowodór o większych stężeniach powoduje martwicę tkanek. Wyniki badań ludzi świadczą o braku drażniącego działania bromowodoru na śluzówkę nosa, gardła i oczu podczas trwającego kilka minut narażenia na pary bromowodoru o stężeniu 6,6 mg/m3. Bromowodór o stężeniu 9,9 mg/m3 podrażnił gardło jednej i nos także jednej z sześciu narażonych osób. Bromowodór o stężeniu 13,2 mg/m3 spowodował podrażnienie nosa u trzech i podrażnienie gardła u jednej z sześciu narażonych osób. Wszystkie osoby narażane na bromowodór o stężeniu 16,5 i 19,8 mg/m3 odczuwały podrażnienie nosa, a podrażnienie gardła jedna z sześciu narażonych osób, natomiast żadna z narażonych osób nie zgłaszała podrażnienia oczu. Wartość stężenia śmiertelnego (LC50) u szczurów po 60-minutowym narażeniu na bromowodór wynosi 9240 mg/m3, a u myszy – 2640 mg/m3. Narażenie szczurów na pary bromowodoru o stężeniu 4290 mg/m3 przez 30 min powodowało przed upływem 24 h śmierć 8% zwierząt oddychających przez nos i 19% oddychających przez pysk. Na podstawie wyników badań histopatologicznych wykazano zmiany spowodowane działaniem drażniącym substancji, ograniczone do układu oddechowego. Gdy porównano te zmiany z obserwowanymi przy analogicznym narażeniu na fluorowodór i chlorowodór, okazało się, że u zwierząt oddychających przez pysk zmiany martwicze nabłonka tchawicy oraz stan zapalny warstwy podśluzówkowej były największe po narażeniu na fluorowodór, słabsze po narażeniu na chlorowodór i najsłabsze po narażeniu na bromowodór. Zmiany patologiczne w płucach także były trochę bardziej zaznaczone po narażeniu na fluorowodór i chlorowodór niż na bromowodór. Proponuje się nieprzyjmowanie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia oraz najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego bromowodoru, a jedynie przyjęcie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia pułapowego o wielkości 6,5 mg/m3. Proponowana wartość NDSP jest oparta na wynikach badań nad działaniem toksycznym HBr na ludzi, wskazujących, że jest tolerowane kilkuminutowe narażenie na 2 ppm (6,6 mg/m3), a wraz ze wzrastającym stężeniem HBr dochodzi do podrażnienia przede wszystkim błony śluzowej nosa i dróg oddechowych, lecz nie oczu. Stężenie 3 ppm (9,9 mg/m3) bromowodoru spowodowało podrażnienie błony śluzowej nosa i górnych dróg oddechowych (lecz nie oczu) u jednego z sześciu badanych ochotników. Proponowany normatyw ma zabezpieczyć pracowników przed działaniem drażniącym bromowodoru.
Hydrogen bromide is a eolorless, eorrosive, nonflammable gas with an aerid odor. An odor threshold of 6 mg/m3 has been reported. Hydrogen bromide gas and hydrobromie aeid may be used in organie synthesis, for dissolving eertain ores, in the manufaeture of bromides, and as an alkylation eatalyst. Aeute toxieity data indieate that hydro gen bromide, with a 60-minute LC50 of 9240 mg/m3 was somewhat more toxic to the rat than hydro gen ehloride. The Intersectoral Commission considers hydro gen bromide a primary irritant and believes that primary irritants with no known chronic effects should have Ceilings rather than MAC(TWA) and MAC(STEL) values. Therefore, a Ceiling of 6,5 mg/m3 is recommended for hydro gen bromide, based on the results of controlled exposures of human volunteers. It is anticipated that maintenance of workplace air concentrations below the Ceiling should minimize even transient irritation and eomplaints. There is no implication that brief, small excursions above the 9,9 mg/m3 ceiling are life-threatening or have the potential for creating permanent harm. Sufficient data were available to recommend "I" notation.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2004, 3 (41); 71-80
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adsorption of Methyl Orange Dye by Modified Fly Ash-Based Geopolymer – Characterization, Performance, Kinetics and Isotherm Studies
Autorzy:
Purbasari, Aprilina
Ariyanti, Dessy
Fitriani, Evi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24201617.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
adsorption
methyl orange
modified fly ash-based geopolymer
CTAB surfactant
cetyltrimethylammonium bromide
Opis:
Geopolymer has been widely used as adsorbent for heavy metals and dyes. Modification on geopolymer surface with cationic surfactant can improve the anion exchange capacity of geopolymer. In this paper, fly ash-based geopolymer had been modified with cetyltrimethylammonium bromide (CTAB) which is cationic surfactant and applied as adsorbent of methyl orange (MO) anionic dye. Modified geopolymer had shown better performance as MO dye adsorbent compared to unmodified geopolymer. The adsorption of MO dye showed the best result at low pH and reached equilibrium after 90 minutes. On the basis of kinetics and isotherm studies, MO dye adsorption by modified geopolymer followed pseudo-second-order model and Langmuir model with maximum adsorption capacity of 19.231 mg∙g-1.
Źródło:
Journal of Ecological Engineering; 2023, 24, 3; 90--98
2299-8993
Pojawia się w:
Journal of Ecological Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nuclear and mitochondrial genome responses in HeLa cells treated with inhibitors of mitochondrial DNA expression
Autorzy:
Piechota, Janusz
Szczęsny, Roman
Wolanin, Kamila
Chlebowski, Aleksander
Bartnik, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041204.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
thiamphenicol
mtDNA depletion
HeLa
dideoxycytidine
mitochondrial biogenesis
ethidium bromide
Opis:
The influence of mutations in the mitochondrial DNA (mtDNA) on the bioenergetic metabolism of the cell is still poorly understood. Many of the mutations in the mtDNA affect the expression of the mitochondrial genome. Investigations on cells from patients are not easy, especially as the mitochondrial DNA is heteroplasmic and this state is changed in culture. Moreover, the nuclear background and the mitochondrial haplotype may affect the behaviour of cells. Transfer of patient mitochondria to rho zero cell lines is also not optimal as these cells in general have many nuclear changes which may also affect cell behaviour. Thus, we decided to use inhibitors of mitochondrial genome expression, such as thiamphenicol, ethidium bromide and dideoxycytidine to investigate the bioenergetic metabolism of HeLa cells. We found that oxidative phosphorylation and glycolysis participate equally in ATP production in HeLa cells and that decreased activity of the respiratory chain leads to increased glycolysis and the reduction of cell growth. Insufficient ATP production in the oxidative phosphorylation process was not compensated by increased proliferation of the mitochondria. However, we were able to show that there are some mechanisms compensating limited expression of the mitochondrial genome within the mitochondria. Experiments with dideoxycytidine revealed that 10-fold decrease of the mtDNA copy number resulted in almost normal activity of cytochrome c oxidase. We found that mtDNA depletion is compensated mostly on the level of RNA metabolism in the mitochondria. Thus, our results are in agreement with the hypothesis that transcription initiation rather than mtDNA copy number is a rate limiting factor for expression of the mitochondrial genome.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2006, 53, 3; 485-495
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka metod zapobiegania powstawaniu bromianów(V) w wodzie przeznaczonej do spożycia
Characteristics of bromate formation prevention methods in water intended for human consumption
Autorzy:
Olsińska, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/236674.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
tap water
bromate formation control
bromide removal
ozonation optimization
water ammonification
H2O2 dosing
woda do spożycia
bromiany
zapobieganie
usuwanie bromków
optymalizacja ozonowania
amonizacja wody
dawkowanie H2O2
Opis:
Bromate content following ozonation of bromide-containing water may range from 0.4 to 60 mgBrO3–/m3. Based on toxicological studies, bromates are classified as potential human carcinogens and are subject to legal regulations in many countries. In Europe, since the 25th of December 2008 their maximum permissible content in water intended for human consumption must not exceed 10 mgBrO3–/m3. As bromates are stable compounds, difficult to remove using conventional water treatment technologies, novel techniques to control their formation in water need to be developed. Technologies meant to control the bromate content in water can be divided into two groups: (1) methods allowing limitation of bromate formation and (2) methods for bromate removal. Methods that may be applied to control the bromate formation in water intended for human consumption are briefly reviewed herein. Evaluation of progress in their development was performed as well as feasibility of their application in water treatment systems was assessed. The review outlines both the well-known methods (e.g. lowering of pH, water ammonification, bromide removal in conventional water treatment processes, operational parameter optimization, multi-stage ozonation, addition of OH radical scavengers, hydrogen peroxide dosing) and the novel ones (e.g. membrane processes for bromide removal, catalytic ozonation, strong oxidant dosing). Selection of an appropriate solution to the problem of increased bromate presence in water should always be preceded by pilot studies. The main reasons include a complex mechanism of bromate formation and simultaneous effect of various water quality indicators on the effectiveness of different bromate formation prevention methods.
Zawartość bromianów(V) po procesie ozonowania wody zawierającej bromki może sięgać od 0,4 mgBrO3–/m3 do 60 mgBrO3–/m3. Na podstawie wyników badań toksykologicznych bromiany(V) zostały zakwalifikowane do grupy potencjalnych kancerogenów i są przedmiotem regulacji prawnych w wielu krajach. W Europie, od 25 grudnia 2008 r., ich maksymalna dopuszczalna zawartość w wodzie przeznaczonej do spożycia nie może przekraczać 10 mgBrO3–/m3. Ponieważ bromiany(V) są związkami trwałymi i trudno usuwalnymi za pomocą konwencjonalnych procesów oczyszczania wody, dlatego niezbędne jest opracowanie nowych technik kontroli ich powstawania w wodzie. Technologie przydatne do kontroli zawartości bromianów(V) w wodzie można podzielić na dwie grupy: (1) metody umożliwiające ograniczenie powstawania bromianów(V), (2) metody usuwania bromianów(V). W pracy omówiono metody, które mogą być wykorzystane do kontroli powstawania bromianów(V) w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Dokonano także oceny postępu w ich opracowaniu, jak również możliwości ich stosowania w systemach oczyszczania wody. W rozważaniach uwzględniono zarówno metody dobrze znane (np. obniżenie wartości pH wody, amonizacja wody, usuwanie bromków w konwencjonalnych procesach oczyszczania wody, optymalizacja parametrów procesowych, ozonowanie wieloetapowe, dawkowanie akceptorów rodników OH, dawkowanie nadtlenku wodoru), jak i nowsze (zastosowanie technik membranowych do usuwania bromków, ozononowanie katalityczne oraz dawkowanie silnych utleniaczy). Wybór właściwego rozwiązania problemu zwiększonej obecności bromianów(V) w wodzie, ze względu na złożony mechanizm ich tworzenia i jednoczesny wpływ wielu wskaźników jakości wody na skuteczność poszczególnych metod zapobiegania ich powstawaniu, powinien być zawsze poprzedzony badaniami pilotowymi.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2017, 39, 2; 17-26
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Usuwanie azotanów z wody podziemnej na przykładzie ujęcia „Wierzchowisko” eksploatowanego przez Wodociągi Częstochowskie
Groundwater nitrate removal in the example of Wierzchowisko water intake exploited by ‘Wodociagi Czestochowskie’ waterworks
Autorzy:
Mizera, J.
Szymaniec, B.
Folwaczny, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/236402.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
groundwater treatment
bromide
ozonation
oczyszczanie wody podziemnej
usuwanie azotanów
denitryfikacja heterotroficzna
bromki
ozonowanie
Opis:
The paper presents lessons learnt from seven-year exploitation of a system for groundwater nitrate removal by biological denitrification. This process was implemented at Wierzchowisko (Mykanow, Silesian Voivodship) withdrawing water from upper Jurassic carbon deposits. Raw underground water complies with the quality recommendations for drinking water except nitrates (NO3–), which amount to about 80 gNO3–/m3 (permissible limit 50 gNO3–/m3). Nitrate removal plant opened in 2006, with capacity of 500 m3/h, comprises of the following technological installations: biofilters (kermesite bed; C2H5OH and H3PO4 dosing), aerators (FeCl3  dosing), rapid filters (kermesite bed) as well as sorption filters (WG-12 active carbon). The set of processes performed at these facilities allows 80% effectiveness in regard to groundwater nitrate removal. Due to the final ozone water disinfection, a possibility of bromate formation was noted as a result of oxidation of bromides present in the water (approx. 35 mgBr–/m3). The ozone dose was lowered in order to limit this unfavorable phenomenon and thus the bromate concentration in the purified water was reduced to <3 mgBrO3–/m3 (permissible limit 10 mgBrO3–/m3).
Przedstawiono doświadczenia z siedmioletniej eksploatacji instalacji do usuwania azotanów z wody podziemnej metodą denitryfikacji biologicznej. Proces usuwania azotanów wdrożono w stacji wodociągowej „Wierzchowisko” (gm. Mykanów, woj. śląskie) ujmującej wodę z górnojurajskich utworów węglanowych. Ujmowana woda podziemna spełnia wymagania jakościowe wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi z wyjątkiem azotanów (NO4–), które osiągają zawartość około 80 gNO3–/m3 (wart. dop. 50 gNO3–/m3). Oddana do użytku w 2006 r. stacja usuwania azotanów ma wydajność 500m3/h i składa się z następujących urządzeń technologicznych: biofiltry (keramzyt; dawkowanie C2H5OH i H3PO4), aeratory (dawkowanie FeCl3), filtry pospieszne (keramzyt) oraz filtry sorpcyjne (węgiel aktywny WG-12). Układ procesów realizowanych w tych urządzeniach pozwala na uzyskanie 80% skuteczności usuwania azotanów z wody. Z uwagi na końcową dezynfekcję wody ozonem, zwrócono uwagę na możliwość utleniania bromków obecnych w wodzie (ok. 35 mgBr–/m3) do bromianów. W celu ograniczenia tego niekorzystnego zjawiska zmniejszono dawkę ozonu uzyskując ograniczenie zawartości bromianów w wodzie oczyszczonej do <3 mgBrO3–/m3 (wart. dop. 10 mgBrO3-/m3).
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2013, 35, 3; 35-38
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Crystalline structures of Rb2UBr6 ionic conductor determined by neutron diffraction
Autorzy:
Małetka, Krzysztof
Ressouche, Eric
Rundlof, Hakan
Tellgren, Rolland
Szczepaniak, Włodzimierz
Zabłocka-Malicka, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/146364.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
Tematy:
neutron diffraction
Ionic conductivity
solid electrolyte
phase transitions
crystalline structure
uranium bromide
Opis:
The neutron powder diffraction technique has been used for structural studies of Rb2UBr6 solid electrolyte as a function of temperature. The low-, room-, and high-temperature structures have been determined. At the temperature range of 4.2–80 K, the compound crystallizes in a monoclinic unit cell in the P21/c space group. At 80 K and 853 K, the compound crystallizes in a tetragonal unit cell in the P4/mnc space group. At 300 K, the lattice constants are a = b = 7.745(1) and c = 11.064(1) Å. At the temperature range of 853–960 K, a trigonal phase is observed in the P–3ml space group.
Źródło:
Nukleonika; 2020, 65, 1; 3-11
0029-5922
1508-5791
Pojawia się w:
Nukleonika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność wybranych kationowych środków powierzchniowo czynnych do usuwania nieorganicznych związków fosforu z roztworów wodnych metodą ultrafiltracji micelarnej
Usability of cationic surfactants for inorganic phosphorous compound removal from water solutions by micellar enhanced ultrafiltration
Autorzy:
Majewska-Nowak, K.
Górna, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/237121.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
water treatment
phosphates
hexadecyltrimethylammonium bromide
oczyszczanie wody
fosforany
bromek cetylo-trimetyloamoniowy
Opis:
This paper reports the results of phosphate removal by micellar enhanced ultrafiltration (MEUF) using cellulose membranes. Usability of cationic surfactants for removal of phosphates from aqueous solutions was assessed. Cellulose membranes (Microdyn Nadir) of various cut-off values (5, 10 and 30 kDa) and two cationic surfactants (hexadecyltrimethylammonium bromide, CTAB and hexadecylpyridinium chloride, CPC) were used in the experiments. The surfactant concentration was 2, 3 and 6 CMC (critical micelle concentration). Cellulose membrane with a cut-off value of 10 kDa exhibited the best separation properties – phosphate removal efficacy varied from 40 to 75% and from 38 to 68% for solutions containing CPC and CTAB, respectively. It was observed that increase in surfactant concentration resulted in the improvement in phosphate removal efficacy and in the concurrent worsening of membrane permeability.
Przedstawiono wyniki badań nad skutecznością usuwania fosforanów w procesie ultrafiltracji micelarnej (MEUF) z wykorzystaniem membran celulozowych. Oceniono przydatność surfaktantów kationowych do separacji fosforanów z modelowych roztworów wodnych. W doświadczeniach wykorzystano membrany celulozowe (Microdyn Nadir) o różnej granicznej rozdzielczości (5 kDa, 10 kDa i 20 kDa) oraz dwa surfaktanty kationowe (bromek cetylotrimetyloamoniowy – CTAB oraz chlorek cetylopirydynowy – CPC). Stężenie surfaktantów wynosiło 2 CMC, 3 CMC i 6 CMC. Stwierdzono, że najlepszymi właściwościami separacyjnymi charakteryzowała się membrana o granicznej rozdzielczości 10 kDa – skuteczność usuwania fosforanów wynosiła 40÷75% w przypadku roztworów z dodatkiem CPC i 38÷68% w przypadku roztworów zawierających CTAB. Zwiększenie stężenia surfaktantów miało wpływ na poprawę skuteczności usuwania fosforanów oraz jednoczesne zmniejszanie przepuszczalności membran.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2013, 35, 2; 47-50
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies