Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bishop of the diocese" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 29
Tytuł:
Sakrament chrztu w świetle uchwał Synodu Diecezji Rzeszowskiej
The sacrament of baptism in the light of the resolutions of the Synod of the Diosece of Rzeszów
Autorzy:
Story, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2043285.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
sakrament
chrzest
szafarz sakramentu
rodzice chrzestni
synod
biskup diecezjalny
sacrament
baptism
minister of the sacrament
godparents
bishop of the diocese
Opis:
A diocesan synod should be convened when deemed necessary by the diocesan bishop. In the Diocese of Rzeszów, which was set up in 1992 by Pope John Paul II, the synod was announced on November 21, 1998. The first session of the Synod of the Diocese of Rzeszów took place on March 24, 1999 and the solemn closure meeting on November 20, 2004. In a decree issued on that day, Kazimierz Górny, the Bishop of the Diocese of Rzeszów, approved the resolutions and announced them as the diocesan particular law. The resolutions of the synod became effective on January 19, 2005. The following article presents the rules of the particular law in regard to celebrating the sacrament of baptism, which is the “gate” to other sacraments, in the parishes of the Diocese of Rzeszów. The Church, which safeguards the deposit of sacraments, has the right to formulate the rules of their valid and respectful celebration. The author of this article discusses matters related to the baptism of children as well as adults. The article presents aspects related to the minister of the sacrament, parents and godparents, as well as the time and place of the celebration of baptism. It also refers to the “Instruction on celebrating the sacrament of baptism” which includes a lot of practical advice and pastoral suggestions for the ministers in order for the celebration of this sacrament to have influence on the formation of the religious life of the child’s parents, godparents and other related people. Following the common law norms, the Synod of the Diocese of Rzeszów highlights that priests should often remind their believers, both in the church and during the catechesis, about the meaning of this sacrament. It is necessary for salvation; through it the human being is freed from their sins and thus receives the dignity of the Child of God, becomes similar to Christ and gets included into the Catholic Church community. Priests should faithfully observe the liturgical regulations which set forth the way in which baptism should be celebrated, and respectfully treat other canonical norms. They are responsible for the correct documentation of this celebration by making a mandatory note in the parish book of the baptized.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2020, 27; 249-266
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NAUCZANIE BISKUPA KAZIMIERZA GÓRNEGO W WYBRANYCH LISTACH PASTERSKICH SKIEROWANYCH DO DIECEZJAN W LATACH 1992–2011
THE TEACHING OF BISHOP KAZIMIERZ GÓRNY IN THE SELECTED PASTORAL LETTERS ADDRESSED TO DIOCESES IN 1992-2011
Autorzy:
Nagi, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490082.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
Biskup Kazimierz Górny, listy pasterskie, nauczanie biskupa, Diecezja Rzeszowska, duszpasterstwo
Bishop Kazimierz Górny, pastoral letters, bishop’s teaching, the Diocese of Rzeszów, priesthood
Opis:
This is a collection of pastoral letters from Bishop Kazimierz Górny to the Diocese of Rzeszów during 1992−2011, which cover the varied roles and tasks of his ministry. In his letters, Bishop Rzeszowski asks for the intercession of Mary for the whole diocese and asks that they imitate Jesus in every action. Topics include the problems of raising children and young people who entrust in the Mother of God and concern for the development of religion in family life. He is grateful for the numerous testimonies of the clergy and their faith. Emphasis is also placed on patriotic values and the importance of the Homeland. He calls for conversion, which should embrace all, thanksgiving for the gift of the Incarnation of the Son of God and Redemption, and encourages sensitivity to the poor, the suffering and the rejected. The Ordinary urges you to listen to the Word of God which brings light and hope and encourages holiness. All the pastoral letters encourage self-esteem and express concern for man, especially those who lose their way in life, are weak and are suffering.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2017, 24; 347-359
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ksiądz Zygmunt Chmielnicki – biskup żytomierski czy kandydat na biskupa pomocniczego w diecezji łuckiej?
Rev. Zygmunt Chmielnicki – a bishop of Żytomierz or an auxiliary bishop in the diocese of Lutsk?
Autorzy:
Dębowska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783824.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ks. Zygmunt Chmielnicki
rzymskokatolicka diecezja łucka
rzymskokatolicka diecezja żytomierska
biskup żytomierski
biskup pomocniczy w Łucku
Rev. Zygmunt Chmielnicki
the Roman Catholic diocese of Lutsk
the Roman Catholic diocese of Żytomierz
the bishop of Żytomierz
an auxiliary bishop in Lutsk
Opis:
Rev. Zygmunt Chmielnicki (1891-1944), a priest of the diocese of Lutsk has a mysterious card from the period of World War II in his biography. Some believe that he was appointed (or consecrated) as bishop of Żytomierz by the ordinary bishop of Lutsk, Adolf Piotr Szelążek. Another hypothesis is, however, more probable: he was Bishop Szelążek’s candidate for an ordinary bishop of Lutsk (after the death of Bishop Stefan Walczykiewicz, 11 May 1940). The following study is devoted to the arguments against the claim that Rev. Chmielnicki was a bishop of Żytomierz (it is improbable), and the work presents the analysis of the reasons why it was more probable that Rev. Chmielnicki was a candidate for the post of auxiliary bishop in Lutsk. After World War II, Bishop Adolf Piotr Szelążek abandoned his attempts to appoint Rev. Zygmunt Chmielnicki as auxiliary bishop due to the fact that his candidate died in KL Gross-Rosen 16 April 1944 and the Easter borderlands of the Republic of Poland, including the whole diocese of Lutsk, were incorporated into the Soviet Union.
Ksiądz Zygmunt Chmielnicki (1891-1944), kapłan diecezji łuckiej, posiada w swojej biografii z okresu II wojny światowej zagadkową kartę. Niektórzy twierdzą, że został nominowany (czy też nawet konsekrowany) przez ordynariusza łuckiego bpa Adolfa Piotra Szelążka na biskupa żytomierskiego. Bardziej jednak prawdopodobna jest hipoteza, że był on kandydatem bpa Szelążka na biskupa pomocniczego w Łucku (po śmierci bpa Stefana Walczykiewicza 11 maja 1940 r.). Niniejsze opracowanie jest poświęcone przedstawieniu argumentów zaprzeczających przekazowi, jakoby ks. Chmielnicki był biskupem żytomierskim (ze względu na nieprawdopodobieństwo tego twierdzenia) oraz analizie przesłanek wskazujących na to, iż bardziej prawdopodobne było wysunięcie ks. Chmielnickiego jako kandydata na stanowisko biskupa pomocniczego w Łucku. Po zakończeniu II wojny światowej bp Adolf Piotr Szelążek nie kontynuował już starań o nominację biskupa pomocniczego w Łucku, gdyż stały się one bezprzedmiotowe ze względu na śmierć ks. Zygmunta Chmielnickiego w KL Gross-Rosen 16 kwietnia 1944 r. oraz włączenie kresów wschodnich II Rzeczypospolitej (w tym całego obszaru diecezji łuckiej) do Związku Sowieckiego, ze wszystkimi tego konsekwencjami.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 133-144
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święcenia duchowieństwa przez biskupa włocławskiego Macieja Drzewickiego w latach 1516-1529
Ordinations performed by Bishop of Włocławek Maciej Drzewicki in the years 1516 – 1529
Autorzy:
Kaczmarek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022636.pdf
Data publikacji:
2015-12-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
święcenia
kler
Biskup Maciej Drzewicki
diecezja włocławska
księga obowiązków biskupa
ordination
clergy
Bishop Maciej Drzewicki
the Diocese of Włocławek
the book of bishop’s duties
Opis:
The study contains an analysis of the lists of the ordained priests from the book of duties of Ordinary Maciej Drzewicki,  (Diocesan Archive in Włocławek, Ref. ABKP 2 [19]). The lists from the years 1516-1529 contain a total of 300 seminarians, who were ordained an acolyte, a sub-deacon, a deacon and a presbyter. They were ordained by a bishop (in one case also by a suffragan). The entries include the  personal data of the ordained (their names, nicknames and the place of their origin), and as for sub-deacons, deacons and presbyters, also on what grounds they were ordained. Under the rule of Bishop Maciej Drzewicki in Włocławek ordination took place mostly in the Cathedral in Włocławek during the Easter season (mainly on Great Saturday). Among those ordained was a large group of candidates from outside the Bishopric of Włocławek – those were people with benefices in this diocese or the ones presented for ordination by the local clergy. The vast majority of the candidates for higher ordination (subdiaconate, diaconate and presbyterate) were recommended by prelates or canons of the local chapters, nobility or city councils of the cities in Kujawy and Pomerania. This article also contains the source edition of the analyzed material.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2015, 104; 55-92
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przemyskie synody diecezjalne biskupa Józefa Sebastiana Pelczara w 1902, 1908 i 1914 roku
The synods of Przemyśl Bishop Józef Sebastian Pelczar of 1902, 1908 and 1914
Autorzy:
Bujak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783832.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
synod
diecezja przemyska
biskup Józef Pelczar
a synod
the diocese of Przemyśl
Bishop Józef Pelczar
Opis:
In the 19th century, no diocesan synods were convened in Polish lands. It was not until the beginning of the 20th century that Bishop S. Pelczar organized three synods in 1902, 1908 and 1914. They played a crucial role in the revival of the synod life in Polish Church, which occurred after regaining independence in 1918. These synods had their internal dynamics and reflected important social and religious changes. A special attention should be paid to the synod of 1902. Numerous priests, including parish priests and curates, were involved in preparing synod statutes. Another important element was a discussion held during deanery congregations where parish priests could put forward their suggestions. Through taking part in these preparatory forms, priests could feel that they contributed to the regulations the synod introduced. A proper synod is of a formal and ceremonial nature, which is in accordance with the church tradition dating back to the post-Tridentine period. In general, the synod was of a liturgical nature and thus there was not much time to discuss the statutes. In order to allocate more time to discussion and reduce ceremonies, Bishop S. Pelczar decided to convene the two subsequent synods of 1908 and 1914 as synod congregations. The character of the discussion also changed. Instead of the traditional reading of the statutes, bishops and other speakers gave their presentations followed by discussions, after which synod directives were formulated. Synod gatherings resulted in legal decisions announced by the bishop who had the power to do so. Each time the decisions had a slightly different form despite the fact that they were based on the statutes. The synod of 1902 passed 619 statutes; they had a very traditional form and structure typical of the post –Tridentine period. The statutes of 1908 and 1914 did not revoke the resolutions of 1902 but supplemented and clarified them taking account of the evaluation of their effects in practice. Their aim was to supplement and clarify the previous resolution, not to make dramatic changes. The acts of the synod differed markedly from the previous ones. These were the reports of the synod sessions. Bishop’s ascetic conferences were summarized while problem presentations delivered by priests were published in full. Then the discussions and bishop’s conclusions were summarized, which was followed by the synod resolutions concerning the issues addressed in the presentations.  The resolutions focused on conclusions and recommendations on how to solve some problems, including pastoral ones.
W XIX w. na ziemiach polskich nie odbywały się synody diecezjalne. Dopiero w początkach XX w. biskup S. Pelczar w Przemyślu odprawił trzy synody w latach 1902, 1908 i 1914.  Stanowiły one ważny etap w odrodzeniu życia synodalnego w Kościele polskim, jakie nastąpiło po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. Synody te posiadały swoją wewnętrzną dynamikę i były odzwierciedleniem ważnych przemian społeczno-religijnych w diecezji przemyskiej. Na szczególną uwagę zasługuje synod z 1902 r. Poprzedziły go trwające dwa lata przygotowania w ramach których przeprowadzona została intensywna akcja uświadamiająca duchowieństwo o znaczeniu synodu w kościele lokalnym. Odbywało się to głównie w cyklu artykułów na łamach „Kroniki Diecezjalnej Przemyskiej”. Oprócz aspektów historycznych informowano duchowieństwo o zagrożeniach modernistycznego podejścia do tej instytucji i wskazywano na rolę biskupa jako ustawodawcy, który jako jedyny na synodzie jest władny stanowić nowe prawo diecezjalne. W pracach komisji synodalnych przygotowujących statuty synodalne było zaangażowanych wielu duchownych także z kręgów proboszczów i wikariuszy. Ważną rolę odgrywały dyskusje w czasie kongregacji dekanalnych, na których duchowieństwo parafialne mogło zgłaszać swoje postulaty. Udział księży w tych formach przygotowawczych miał dać im poczucie udziału w całości prac i wpływu na powstające regulacje. Właściwy synod w dużej mierze charakter formalno-obrzędowy, zgodny z tradycją kościelną sięgającą okresu potrydenckiego. Znaczna część synodu miała charakter liturgiczny wskutek czego na dyskusję nad statutami zostawało niewiele czasu. Z tego powodu dwa następne synody z 1908 i 1914 r. miały charakter kongregacji synodalnych, podczas których ograniczono stronę obrzędową, aby więcej czasu wykorzystać na dyskusję. Zmieniały się też jej formy. Zamiast tradycyjnego odczytywania statutów, księża wysłuchiwali odpowiednich wystąpień biskupa i referentów, po których odbywały się dyskusje i formułowano postulaty synodalne. Ta forma najwyraźniej była widoczna podczas synodu z 1914 r. Efektem obrad synodów były decyzje o charakterze prawnym, ogłaszane mocą władzy biskupiej. Za każdym razem miały one nieco odmienną formę, mimo, że ich podstawę stanowiły statuty. Synod z 1902 r uchwalił 619 statutów i miały one bardzo tradycyjną formę i układ właściwe dla okresu potrydenckiego. Integralną częścią stanowionego wówczas prawa były instrukcje synodalne dotyczące między innymi takich zagadnień jak:  sposób przeprowadzania wizytacji dziekańskiej, czy odbywania kolędy. Statuty z 1908 i 1914 r. nie znosiły uchwał z 1902 r., ale były ich uzupełnieniem i wyjaśnieniem w oparciu o ocenę skutków ich praktycznego funkcjonowania. Celem zatem było ich doprecyzowanie i uzupełnianie, a nie głębsze zmiany. Akta synodu z 1914 r. różniły się znacznie od poprzednich. Posiadały one formę sprawozdań z kolejnych sesji synodalnych. Wystąpienia biskupa o charakterze ascetycznym przytaczano w nich w streszczeniu, natomiast  w całości publikowano teksty referatów problemowych, wygłaszanych przez wyznaczonych księży. Następnie streszczano dyskusję i konkluzję biskupa, po czym zamieszczano tzw. rezolucje synodalne odnoszące się do problemów poruszanych w wystąpieniach.  Zawierały one wnioski i zalecenia dotyczące rozwiązywania różnych kwestii, w tym także duszpasterskich. Zarządzenia synodalne najczęściej powtarzały przepisy Kościoła powszechnego, jedynie aplikując je do lokalnej sytuacji. Dotyczyły one m.in. funkcjonowania instytucji kościelnych, życia kleru i  wiernych świeckich, zagadnień dyscyplinarnych, głoszenia słowa bożego, czy katechizacji. Taka treść postanowień synodalnych nawiązywała do wiekowej tradycji Kościoła. Problematyką nową w statutach wszystkich trzech synodów przemyskich była kwestia społeczna. Zagadnienie to znalazło się szerzej w obszarze zainteresowania Kościoła od czasów Leona XIII. Śledząc postanowienia synodów biskupa S. Pelczara możemy zauważyć rozwój rozumienia tych zagadnień w środowisku kleru diecezji przemyskiej. Wskazują na wzrost znaczenia tej problematyki podczas synodów z 1908 i 1914 r w stosunku do roku 1902.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 77-91
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje między Kościołem powszechnym a Kościołami partykularnymi w nauczaniu i ustawodawstwie Jana Pawła II
Relations Between the Universal Church and Particular Churches in the Teaching and Legislation of John Paul II
Autorzy:
Krukowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806969.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kos´ciół powszechny
Kos´ciół partykularny
Biskup Rzymu
Kolegium
Biskupów
biskup diecezjalny
misja kanoniczna
Universal Church
particular Church
the Bishop of Rome
the College of Bishops
diocese bishop
Canon Mission
Opis:
The article deals with John Paul II's contribution towards explaining the relation that holds between the Catholic Church and a particular Church in the teaching and legislation of the Catholic Church in which the doctrine is translated into the language of Canon law. The following issues are discussed: vital elements of a particular Church, particular Church as portio populi Dei, the connection of a particular Church with culture, the Catholic Church as Communio Ecclesiarum, collegiality of bishops versus the primacy of the Pope, the mission of a diocese bishop towards his particular Church and the Universal Church.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 107-119
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa duszpasterska w diecezji włocławskiej w świetle uchwał synodów biskupa Stanisława Karnkowskiego z 1568 i 1579 roku
Pastoral renewal in Włocławek Diocese in the light of resolutions of Synod conventions of Bishop Stanisław Karnkowski from year 1568 and 1579
Autorzy:
GRĘŹLIKOWSKI, JANUSZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661435.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Sobór Trydencki
reforma trydencka
diecezja włocławska
biskup Stanisław Karnkowski
synody biskupa Karnkowskiego
The Council of Trent
the Tridentine reform
Włocławek diocese
Bishop Stanislaw Karnkowski
synods Bishop Karnkowski
Opis:
Great and necessary gift of reform and pastoral renewal drawn up by Council of Trent was ardently and fruitfully taken up by Bishop Stanisław Karnkowski, and it was applied with great impact on two diocesan synods, which were held in 1568 and 1579. Synods’ resolutions strongly embedded in council decrees and provincial statutes regulated many sectors of pastoral life of contemporary kujawsko-pomorska diocese, activating clergymen as well as engaging the secular faithful people religion-wise and moral-wise. is outstanding legislator, reformer, grown and formed in Tridentinum atmosphere, supporter of Trent’s renewal of the Church and its priesthood structures, realized that renewal of priesthood and repair of religious-moral life has to nd its beginning in the reform of clergy, keeping the church discipline as well as in the life and conduct of the clerical conformable with the spirits of vocation for the ministry. Also the eorts aiming at better organization of deaneries served for renewal of priesthood as well as revival of deaneries’ activity, amongst the other, within the range of priesthood control, reminding the rectors their duties within the range of getting to know their parishioners, taking care of the sick and poor people, dispositions referring to defending the catholic faith threatened by reformation, regulations referring to teaching the Truths of the Faith, catechistic teaching, performing and taking the sacraments, Gods’ cult and liturgical issues. All of those was to serve post-council re- newal of priesthood in Włocławek’s Church. Bishop Stanisław Karnkowski realized his programmed actions curing and reforming the priesthood in dioceses not only by synodal activity, but also he supported them by Exhortations and Admonitiones issued by him – liturgical agenda, which served unication of liturgy and were the help for clergymen, not only in kujawsko-pomorska diocese. Analysis of his legisla- tive and ministry activity allows us to state, that he built in the diocese new structures of religious, priesthood and church life on the base of program laid out by Coucil of Trent. Hence he belonged to the most eminent Polish bishops of catholic Church, defender of the faith, promoter of education, reformer of habits and manner of the priest and secular faithful, and rst of all as outstanding and experienced jurisprudent of synodal legislation in Poland and reformer of the priesthood. 
Wielki i potrzebny dar reformy i odnowy duszpasterskiej nakreślony przez Sobór Trydencki został gorliwie i owocnie podjęty przez biskupa Stanisława Karnkowskiego i to z wielkim rozmachem na dwóch synodach diecezjalnych, odbytych w 1568 i 1579 r. Osadzone mocno w dekretach soborowych oraz statutach prowincjonalnych uchwały synodów normowały wiele sektorów życia duszpasterskiego ówczesnej diecezji kujawsko-pomorskiej, uaktywniając samych duszpasterzy, jak i angażując religijnie i moralnie wiernych świeckich. Ten wybitny ustawodawca, reformator, wyrosły i uformowany w atmosferze Tridentinum, zwolennik odnowy trydenckiej Kościoła i jego struktur duszpasterskich, zdawał sobie sprawę, że odnowa duszpasterstwa i naprawa życia religijno-moralnego musi znaleźć swój początek w reformie duchowieństwa, zachowaniu karności i dyscypliny kościelnej oraz w życiu i postępowaniu duchownych zgodnym z duchem powołania kapłańskiego. Odnowie duszpasterstwa służyły też podejmowane wysiłki zmierzające do usprawnienia organizacji dekanatów oraz ożywienie działalności dziekanów, m.in. w zakresie kontroli duszpasterstwa, przypominania proboszczom ich powinności w zakresie poznawania parafian, opieki nad chorymi i ubogimi, zarządzenia odnoszące się do obrony wiary katolickiej zagrożonej reformacją, regulacje odnoszące się do nauczania prawd wiary, nauczania katechetycznego, sprawowania i przyjmowania sakramentów, kultu Bożego i spraw liturgicznych. To wszystko miało służyć posoborowej odnowie duszpasterstwa w Kościele włocławskim. Swoje zaprogramowane działania uzdrawiające i reformujące duszpasterstwo w diecezji realizował nie tylko poprzez działalność synodalną, ale wspierał je poprzez wydane przez siebie Napomnienia oraz Admonitiones – agendę liturgiczną, które służyły ujednoliceniu liturgii i były pomocą dla duszpasterzy, nie tylko w diecezji kujawsko-pomorskiej. Analiza jego działalności ustawodawczej i duszpasterskiej upoważnia do stwierdzenia, że budował w diecezji nowe struktury życia religijnego, duszpasterskiego i kościelnego na bazie programu wytyczonego przez Sobór Trydencki. Stąd należał do najwybitniejszych biskupów polskich tamtego okresu. Zasłynął jako oddany reformator Kościoła katolickiego, obrońca wiary, krzewiciel oświaty, reformator obyczajów duchowieństwa i wiernych świeckich, a przede wszystkim jako wybitny i doświadczony prawnik ustawodawstwa synodalnego w Polsce oraz reformator duszpasterstwa.          
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2015, 58, 2; 115-161
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa duszpastersko-religijna w diecezji włocławskiej w świetle uchwał synodalnych biskupa Macieja Łubieńskiego (1631-1641)
Renewal of pastoral-religiosus in the diocese of Włocławekin the light of resolutions Synods Bishop Maciej Łubieński (1631-1641)
Autorzy:
GRĘŹLIKOWSKI, KS. JANUSZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662006.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
biskup Maciej Łubieński; synody diecezji włocławskiej; reforma trydencka; ustawodawstwo diecezjalne; Sobór Trydencki; diecezja włocławska
Bishop Maciej Łubieński; synods diocese Włocławek; the Tridentine reform; legislation diocesan; Council of Trent; the diocese of Włocławek
Opis:
Dar reform and renewal of pastoral offered to the Church the mid-sixteenth century in the resolutions of the Council of Trent, implemented and put into practice the particular Churches by successive centuries been zealously and fruitfully undertaken by Bishop Matthias Łubieński and with great gusto on three synods, two diocesan in 1634 and 1641 r. and at the Synod for archdeaconry of Pomerania in 1640. Their resolutions have become not only an opportunity to carry out pastoral renewal of the Church of Wloclawek, but also helped to deepen knowledge of and respect for the law and become an effective instrument to preserve the unity and discipline of the Church in the diocese, as well as the introduction of the Tridentine reform. Placed firmly in the conciliar decrees and resolutions of provincial synods statutes governed the many sectors of pastoral life of the diocese then Kuyavian-Pomeranian activating pastors, and engaging religiously and morally lay faithful. This outstanding legislator, reformer and supporter of the renewal of the Tridentine Church and its pastoral structures, he realized that the renewal of pastoral care and repair of life of religious and moral needs to find its origin in the reform of the clergy, maintaining discipline and discipline of the Church and in the life and behavior of the clergy in line with the spirit the priestly vocation. Resolutions of the Synod of Bishop Łubieński were a manifestation of his zeal legislative, - a reformist. Strongly urged by the harmonization of laws relating to the sacramental life, the discipline of the clergy and the development of religious life, while the development of pastoral care. His legislative activity, legal and pastoral was as structured, broad and comprehensive. She referred first to the fact purely legislative activity, and also had a practical nature, as refer to and serve the renewal of pastoral care and religious life of the faithful. Pastoral renewal efforts also served to reinforce the organization deaneries and the revival of activity deans, among others, in the control of pastoral remind parish priests of their duties in the field of studying parishioners, care for the sick and the poor, regulations relating to the defense of the Catholic faith threatened the Reformation, the regulations relating to teach the truths of the faith, teaching catechetical exercise and the sacraments, worship of God, and affairs liturgical celebrations. It all had to serve the post-conciliar renewal of pastoral ministry in the Church Wloclawek.
Dar reformy i odnowy duszpasterskiej ofiarowany Kościołowi połowy XVI wieku w uchwałach Soboru Trydenckiego, realizowany i wprowadzany w życie Kościołów partykularnych przez kolejne wieki, został gorliwie i owocnie podjęty przez biskupa Macieja Łubieńskiego i to z wielkim rozmachem na trzech synodach, dwóch diecezjalnych w 1634 i 1641 r. oraz na synodzie odbytym dla archidiakonatu pomorskiego w 1640 r. Ich uchwały stały się nie tylko okazją do przeprowadzenia odnowy duszpasterskiej Kościoła włocławskiego, ale także przyczyniły się do pogłębienia znajomości i szacunku dla prawa oraz stały się skutecznym instrumentem do zachowania jedności i karności kościelnej w diecezji, jak też wprowadzania reformy trydenckiej. Osadzone mocno w dekretach soborowych oraz statutach prowincjonalnych uchwały synodów normowały wiele sektorów życia duszpasterskiego ówczesnej diecezji kujawsko-pomorskiej, uaktywniając samych duszpasterzy, jak i angażując religijnie i moralnie wiernych świeckich. Ten wybitny ustawodawca, reformator i zwolennik odnowy trydenckiej Kościoła i jego struktur duszpasterskich, zdawał sobie sprawę, że odnowa duszpasterstwa i naprawa życia religijno-moralnego musi znaleźć swój początek w reformie duchowieństwa, zachowaniu karności i dyscypliny kościelnej oraz w życiu i postępowaniu duchownych zgodnym z duchem powołania kapłańskiego. Uchwały synodalne biskupa Łubieńskiego były przejawem jego gorliwości ustawodawczo – reformistycznej. Usilnie zabiegał o ujednolicenie przepisów prawnych odnoszących się do życia sakramentalnego, dyscypliny duchowieństwa oraz rozwoju życia religijnego, a jednocześnie rozwoju duszpasterstwa. Jego działalność ustawodawcza i prawno-duszpasterska była w miarę usystematyzowana, szeroka i całościowa. Odnosiła się bowiem najpierw do działalności czysto ustawodawczej, a także miała charakter praktyczny, gdyż odnosiła się i służyła odnowie duszpasterstwa i życia religijnego wiernych. Odnowie duszpasterstwa służyły też podejmowane wysiłki zmierzające do usprawnienia organizacji dekanatów oraz ożywienie działalności dziekanów, m.in. w zakresie kontroli duszpasterstwa, przypominania proboszczom ich powinności w zakresie poznawania parafian, opieki nad chorymi i ubogimi, zarządzenia odnoszące się do obrony wiary katolickiej zagrożonej reformacją, regulacje odnoszące się do nauczania prawd wiary, nauczania katechetycznego, sprawowania i przyjmowania sakramentów, kultu Bożego i spraw liturgicznych. To wszystko miało służyć posoborowej odnowie duszpasterstwa w diecezji włocławskim.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 1; 121-168
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapomniany Synod z 1938 roku. Przebieg i treść statutów II Synodu Diecezji Tarnowskiej
The Forgotten Synod of 1938. The Course and Content of the Statutes of the 2nd Synod of the Diocese of Tarnów
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804758.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
bp Franciszek Lisowski
historia diecezji tarnowskiej
prawo partykularne
synod
Bishop Franciszek Lisowski
history of the diocese of Tarnów
particular law
Opis:
Wydarzenie soborowe to na ogół wielki namysł ludzki nad problemami doktrynalnymi i nad praktykami, które Kościół powinien uwzględnić w swojej misji. Rolę analogiczną do soborów powszechnych na poziomie regionalnym i lokalnym odgrywają synody plenarne, metropolitalne, diecezjalne. Szczególną rolę należy przypisać synodom diecezjalnym, ponieważ wyrastają one z potrzeb konkretnego Kościoła partykularnego, a przez formułowane propozycje dyscyplinarne, pastoralne i duchowe, najbardziej wyraźnie kształtują rzeczywistość eklezjalną, docierając do bardzo podstawowych środowisk kościelnych i społecznych. Każdy synod posiada swoje specyficzne znaczenie w dziejach diecezji, a jego oddziaływanie na pewno nie wyczerpuje się tylko w literze sformułowanych propozycji. W 1938 r. mijało dziesięć lat od Pierwszego Synodu, i zgodnie z zaleceniami Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., Biskup był zobligowany do zwołania II Synodu Diecezji Tarnowskiej. Nie był to jedyny motyw, gdyż w 1936 r. odbył się Pierwszy Polski Synod Plenarny. W związku z tym wydarzeniem czymś naturalnym było, aby dostosować prawo diecezjalne do uchwał tegoż Synodu. Temat artykułu został sformułowany następująco: „Zapomniany Synod z 1938 roku. Przebieg i treść statutów II Synodu Diecezji Tarnowskiej”. Dlaczego zapomniany? Dotychczas w diecezji odbyły się cztery synody. Wszelkie opracowania na temat ustawodawstwa synodalnego w diecezji tarnowskiej opierały się tylko i wyłącznie na trzech synodach. Przy omawianiu drugiego Synodu często pojawiało się lakoniczne stwierdzenie, iż „statuty tego synodu zaginęły”. Zabrakło badań nad rekonstrukcją statutów tego Synodu. Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie czytelnikowi motywów zwołania, przebiegu i głównej problematyki podejmowanej podczas II Synodu Diecezji Tarnowskiej.
A council is in general a great human reflection on doctrinal problems and on practices that the Church should incorporate in its mission. At a regional and local level, plenary synods, provincial synods and diocesan synods play an analogous role to ecumenical councils. A special role should be assigned to the diocesan synods because they stem from the needs of a concrete particular Church and by means of formulated disciplinary, pastoral and spiritual proposals, they are instrumental in shaping the ecclesial reality, reaching the very basic Church and social environments. Each synod has its own specific meaning in the history of a given diocese and its impact most definitely is not exhausted only in the letter of formulated proposals. In 1938, it was ten years since the first synod and, according to the directives of the Code of Canon Law, the bishop of Tarnów was obliged to convene the 2nd Synod of the Diocese of Tarnów. This was not the only motive because in 1936 the First Polish Plenary Synod was held. Therefore, it was only natural to adjust the diocesan law to the resolutions of that synod. The subject of this article was formulated as follows: „The Forgotten Synod of 1938. The course and content of the statutes of the 2nd Synod of the Diocese of Tarnów”. Why forgotten? So far, four synods were held in our diocese. All studies on synodal legislation in the diocese of Tarnów were based exclusively on three synods. When the second synod was discussed, a laconic comment often occurred that „the statutes of this synod were lost”. There was no research on the reconstruction of that synod’s statutes. The aim of this article is to present the reader with the motives for convening, the course and main problems addressed during the 2nd Synod of the Diocese of Tarnów.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 2; 129-150
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moderator kurii w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i partykularnym prawie polskim
Moderator of the Curia in the 1983 Code of Canon Law and the Particular Polish Law
Autorzy:
Kukulska, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879521.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zadania kurii diecezjalnej
zasada koordynacji
zarządzanie diecezją
biskup diecezjalny
tasks diocesan curia
the principle of coordination
management diocese
the diocesan bishop
Opis:
The legislature in the 1983 Code of Canon Law introduced into the structures of the diocesan curia new ecclesiastical office under the name of moderator of the curia. It has competence in the administrative aspects of the functioning of the diocesan curia. It is the organ that the diocesan bishop may appoint to the principle of coordination of administrative tasks. Moderator of the curia is established according to the discretion of individual bishops of the diocese. It is also the office that is directly involved in the exercise of executive power. The Bishop may appoint a moderator of the curia for the Vicar General, or a priest who is not a vicar general, if the circumstances so require. The tasks of the moderator of the curia should care about the most fruitful execution of the tasks assigned to individual employees curia, curia employees convene meetings to present and exchange information and reconciliation of current tasks, ensuring the presence of curial staff, chairing meetings of all employees of the curia, or at least the chairmen of the papers, delegate notaries.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 2; 67-82
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieznane wspomnienie o biskupie Adamie Prosperze Burzyńskim
The unknown memoirs about Bishop Adam Prosper Burzyński
Autorzy:
Ziółek, Ewa M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022023.pdf
Data publikacji:
2016-12-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
the Diocese of Sandomierz
Bishop Adam Prosper Burzyński
, the Church in the Kingdom of Poland
diecezja sandomierska
bp Adam Prosper Burzyński
Kościół w dobie Królestwa Polskiego
Opis:
The published source is Rev. Jan Chryzostom Dąbrowski’s memoirs about the Bishop of Sandomierz Adam Prosper Burzyński (1755-1830). It is a hitherto unknown and newly discovered manuscript in the collection of the Library of the Catholic University of Lublin (KUL). It presents an interesting person, a missionary in Egypt in his youth and from 1820 onwards the bishop and organizer of the Diocese of Sandomierz. It includes both Burzynski’s memoirs about missions in the Middle East, which were told to his seminarians by him, as well as a description of the life of the seminarians in the 1820s. The author, Rev. Dabrowski, was also an interesting person. His clerical career was interrupted by the January Uprising, as he was exiled to stay in Siberia for supporting it; and after his return to the country in 1870, the tsarist authorities did not allow him to perform any function in the diocese.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2016, 106; 355-370
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urząd dyrektora muzeum diecezjalnego w aspekcie kanonicznym
The diocesan museum director’s office in the canonic view
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1019670.pdf
Data publikacji:
2017-06-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dyrektor muzeum diecezjalnego
muzeum diecezjalne
diecezja
biskup
statut
formacja
director of the diocesan museum
diocesan museum
diocese, bishop
statute
formation
Opis:
The following article is devoted to the office of the diocesan museum director in the canonic view. In the first part, the necessity of the diocesan museum director’s job is presented. The second part depicts the qualifications and the formation of the diocesan museum director. The final part is devoted to the duties of the diocesan museum’s leader.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2017, 107; 5-22
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listy biskupa poznańskiego Ignacego Raczyńskiego z lat 1796-1798 do Jana Chrzciciela Albertrandiego
Letters of the Poznań bishop Ignacy Raczyński to Jan Chrzciciel Albertrandi Written between 1796-1798
Autorzy:
Weiss, Anzelm
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040502.pdf
Data publikacji:
2009-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
letters written between 1796-1798
church in poland
warsaw archdiaconate
Poznań diocese
ignacy raczyński the bishop of poznań and jan chrzciciel albertrand
Opis:
Ignacy Raczyński, the bishop of Poznań from 1794 to 1807 and then the archbishop of Gniezno, ruled the Poznań diocese in a complicated political situation that followed the loss of independence by Poland. The Poznań period of his life and activity has so far been hardly investigated.The author carries out a brief characterization of his rule in this period and publishes six of his letters to Jan Chrzciciel Albertandi, his official for the archdiaconate of Warsaw, formerly the Mazovia part of the Poznań diocese. The letters reveal a number of hitherto unknown details of the relations between the Church and the state in those times. The text also includes the pastoral letter of bishop Raczyński of 1796 to the clergy and faithful of the Poznań   diocese.
Źródło:
Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski; 2009, 4; 71-101
1731-0679
Pojawia się w:
Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stefan Wyszyński: The Lublin’s Period of Episcopal Ministry (1946-1949)
Biskup Stefan Wyszyński: lubelski okres posługi pasterskiej (1946–1949)
Autorzy:
Ficek, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706697.pdf
Data publikacji:
2021-07-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Biskup Stefan Wyszyński
diecezja lubelska
II wojna światowa
ideologia komunistyczna
Katolicki Uniwersytet Lubelski
odbudowa diecezji
inicjatywy duszpasterskie
Bishop Stefan Wyszyński
diocese of Lublin
II world war
Communist ideology
the Catholic University of Lublin
reconstruction of the diocese
pastoral initiatives
Opis:
Dnia 4 marca 1946 r. watykańska Kongregacja do Spraw Nadzwyczajnych, zajmująca się wówczas nominacjami biskupimi, przesłała do biura Prymasa Polski, kardynała Augusta Hlonda, dokument informujący o mianowaniu przez papieża Piusa XII pierwszych po wojnie biskupów polskich, a wśród nich także nowego biskupa lubelskiego, księdza Stefana Wyszyńskiego: „Beatissimus Pater promovit Reverendum D. Stephanum Wyszyński e clero vladislaviensi ad Ecclesiam Cathedralem Lublinensem. Eadem Sanctitas Sua concedit dicto Electo Stephano Wyszyński indultum recipiendi conssecrationem episcopalem necnon capiendae possessionis dioecesis Lublinensis priusqam ad eum Bullae Apostolicae pervenerint”. W tym czasie biskup nominat miał mniej niż 45 lat. Pomimo tego, w dość krótkim okresie swoich rządów (2 lata i 8 miesięcy), biskup Wyszyński dokonał wielkiego dzieła. Przede wszystkim zapoczątkował odnowę i odbudowę diecezji ze zniszczeń wojennych i wprowadził ją na nowe drogi rozwoju. Niewątpliwie był to czas, który można określić mianem wielkiego zrywu i odrodzenia Kościoła w Polsce. Powyższy artykuł ukazuje jak nominacja biskupia, jak też ingres do katedry lubelskiej otworzyły przed biskupem Wyszyńskim nowe perspektywy działań i wyznaczały kolejne zadania w ramach pasterskiego posługiwania Kościołowi w Polsce i na świecie. Co więcej – zdaniem autora niniejszego studium – ponad dwa i pół roku posługi w diecezji lubelskiej było też – swego rodzaju – poligonem doświadczalnym, gdzie biskup Wyszyński mógł wykorzystać, jak również rozwinąć doświadczenia duszpasterskie zdobyte wcześniej we Włocławku. Był to jednocześnie kolejny etap przygotowywania do podjęcia już wkrótce najważniejszych zadań w Kościele. Innymi słowy, lubelski okres posługi pasterskiej biskupa Wyszyńskiego okazał się niezmiernie cennym doświadczeniem w perspektywie późniejszej działalności jako ordynariusza diecezji gnieźnieńskiej i warszawskiej oraz Prymasa Polski.
On March 4, 1946, the Vatican “Congregation for Extraordinary Affairs,” then responsible for episcopal nominations, sent a document to the office of Cardinal August Hlond about the appointment by Pope Pius XII of the first Polish bishops after the war, including a new ordinary of the Lublin diocese: „Beatissimus Pater promovit Reverendum D. Stephanum Wyszyński e clero vladislaviensi ad Ecclesiam Cathedralem Lublinensem. Eadem Sanctitas Sua concedit dicto Electo Stephano Wyszyński indultum recipiendi conssecrationem episcopalem necnon capiendae possessionis dioecesis Lublinensis priusqam ad eum Bullae Apostolicae pervenerint”. At that time, the nominee bishop was not quite 45 years old. Moreover, in a relatively short period of his rule in Lublin (two years and eight months), Wyszyński did a great job. Above all, though, he initiated the diocese's renewal and reconstruction from the horrible war damage and introduced it on a new path of pastoral development. Undoubtedly, it was a time that can be described as a great revival of the Catholic Church in Poland. Therefore, the above article exposes how the episcopal nomination and ingress to the Lublin cathedral opened for Bishop Wyszyński new perspectives as well as set further tasks in his pastoral ministry to the Church in Poland and the world. Moreover, according to the author of this study, over two and a half years of episcopal service in the Lublin diocese was also – in some way – an experimental training ground, where Bishop Wyszyński could use as well as develop his pastoral experience gained earlier in Włocławek. Additionally, it was also the next stage of preparation to undertake more essential tasks in the Church. In other words, the Lublin pastoral ministry of Bishop Wyszyński turned out to be a valuable experience in the perspective of later activity as ordinary of the Gniezno and Warsaw dioceses as well as the Primate of Poland.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 4; 113-129
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fotografie w Archiwum Diecezji Łuckiej
Autorzy:
Hamryszczak, Artur Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088372.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
photography
photographs
the description of photographs
church archive
the diocese of Lutsk
Bishop Adolf Szelążek
Florentyn Czyżewski
fotografia
zdjęcia
opracowanie fotografii
archiwum kościelne
diecezja łucka
biskup Adolf Szelążek
Opis:
Archiwum Diecezji Łuckiej, które jest przechowywane w Ośrodku Archiwów, Bibliotek i Muzeów Kościelnych, ma charakter szczątkowy i gromadzi dokumentację wytworzoną od II wojny światowej do lat 60. XX wieku, czyli śmierci ordynariusza bpa Adolfa Szelążka w Zamku Bierzgłowskim w 1950 r., i późniejszej działalności księży łuckich. Cały zasób archiwum został opracowany po przewiezieniu go do Ośrodka ABMK. Miał on charakter rozsypu, dlatego prace inwentaryzacyjne były żmudne i długotrwałe. Opracowanie dokumentacji fotograficznej zgodnie z metodyka archiwalną wymagało m.in. identyfikacji osób, miejsc oraz daty wykonania. Aktualnie w zasobie Archiwum Diecezji Łuckiej znajdują się 434 zdjęcia, które wchodzą w skład 4 zespołów. Najwięcej fotografii znajduje się w zespole spuścizn oraz zbiorów ikonograficznych. W dwóch pozostałych zespołach: Wyższe Seminarium Duchowne w Łucku i Parafia katedralna w Łucku, zdjęcia stanowią marginalną liczbę dokumentacji nieaktowej. Fotografie uwieczniają duchowieństwo katolickie diecezji i biskupów łuckich oraz budynki sakralne (kościoły i cerkwie) czy też ważne wydarzenia społeczno-religijne. Są też zdjęcia o proweniencji świeckiej, przedstawiające m.in. Zakład Przyrodoleczniczy doktora Apolinarego Tarnawskiego w Kosowie. Zasób fotograficzny, tak jak i całe Archiwum Diecezji Łuckiej, nie jest udostępniany ze względu na stan fizyczny dokumentacji. Planowana jest digitalizacja całego zasobu archiwalnego i udostępnienie go w postaci cyfrowej.
The holdings of the Archives of the Lutsk Diocese, held in the Centre for Church Archives, Libraries and Museums (ABMK Centre), are fragmentary and consist of the documentation produced from the Second World War until the 1960s, i.e. the death of the Ordinary Bishop A. Szelążek in Zamek Bierzgłowski in 1950 and the subsequent activities of the Lutsk priests. The archival holdings were arranged after their transfer to the ABMK Centre. As they were in total disarray, the inventory work was tedious and lengthy. The arrangement and description of the photographic documentation in accordance with archival methodology required, among other things, the identification of people, places and determining the dates of taking photographs. Currently, the collection of the Archives of the Lutsk Diocese contains 434 photographs in four record groups. The record groups of legacies and iconographic collections hold the largest number of photographs. In the other two record groups, namely the Lutsk Theological Seminary and the Lutsk Cathedral Parish, photographs constitute a marginal number of non-textual material. The photographs immortalize the Catholic clergy of the diocese and the bishops of Lutsk as well as sacral buildings (Catholic and Orthodox churches) or important social and religious events. There are also photographs of secular origin, depicting, among others, Dr Tarnawski’s Natural Medicine Institution in Kosovo. The photograph collection, as well as all the records of the Archives of the Lutsk Diocese, is not made available due to its poor state of preservation. All the archival holdings of the Lutsk archives are intended to be digitalized and made available in digital form.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 117, specjalny; 87-108
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 29

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies