Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "awangarda" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Poezja konkretna w trzech obszarach językowych
Concrete poetry in three languages
Autorzy:
Kremer, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391128.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poezja konkretna
awangarda
recepcja
Opis:
This paper analyzes different paths of the development of both the movement and the notion of concrete poetry in three linguistic regions. The German-language konkrete Dichtung turns out to usually denote the original, historical shape of the movement, which was partly created in German- speaking countries and which has been treated as a literary phenomenon. The Englishlanguage term concrete poetry is a much broader category which also encompasses visual poetry and avant-garde texts that are distant from the sources of concretism in its early form. The Polish understanding of ‘poezja konkretna’ [concrete poetry] was influenced by both German- and English- language books and by the movement’s regional version, which appeared in Poland as late as in the 1970s. The selected linguistic areas allowed the author to show three basic ways of thinking about concretism, i.e. about its initial, international, and regional versions.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2013, 19; 95-114
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prospekty i ścieżki awangardy. Przypadek Tadeusza Peipera
The prospects for and paths of the avant-garde: the case of Tadeusz Peiper
Autorzy:
Grądziel-Wójcik, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390377.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
"Peiperyzm"
awangarda
język poetycki
interpretacja
Opis:
The author presents the ways in which “Peiperism”, i.e. a model of thinking about the avant-garde as exemplified by the reception of Tadeusz Peiper’s works, is disintegrating today. Research on avant-garde poetry which privileged a theoretical perspective resulted in the distorted reception of texts, thus building a doctrinal model of the first avant-garde that marginalized or objectified literary works. However, the restoration of the superior role of poetry which was absorbed and dominated by the structural concept of poetic language compels readers to “leave the beaten track” and try to read Peiper’s works in a different way. At the same time, established opinions on the intellectual and nonphysical as well as fully expressible and complex model of the Cracow avantgarde are redefined. A closer look at the texts reveals interpretational differences and shows that avant-garde authors’ utopian projects are not necessarily congruent with their output.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 22; 151-168
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Peiper w Madrycie, czyli hiszpański topos
Peiper in Madrid or the Spanish topos
Autorzy:
Kluba, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392083.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
T. Peiper
awangarda
barok
gongoryzm
Opis:
The pope of Polish avant-garde is a main character of a certain persistently recollected critical topos. It claims that, after spending World War I in Europe, Tadeusz Peiper took a basic shape of his poetical idea from avant-garde artists he then met. Critics who share this opinion believe that Peiper, aware of these “borrowings”, was developing a carefully planned strategy in order to conceal those external sources and to pretend originality. The author of the article disavows these harmful assumptions, reconstructing their possible genesis (rooted in and continued prewar suspicions of plagiarism) and analyzing some of their critical versions. In the same time she presents wider and not only avant-garde background of Peiper’s idea (baroque, gongorism).
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2012, 17; 163-195
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum
Autorzy:
Lubiak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324068.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
awangarda
muzeum
sztuka nowoczesna
muzealnictwo
wystawiennictwo
Opis:
Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusz Kantor i jego UR-MATERIE
Autorzy:
Łarionow, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096222.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi
Tematy:
tadeusz kantor
przestrzenie sztuki
awangarda
teatr
Opis:
The article discusses the problem of space in the art of Tadeusz Kantor, an artist of the 20th century whose fifty-year oeuvre was and still is polysemous, difficult to define. The author of the text puts forward a hypothesis that the desire to master space visible in his works became important because the artist graduated in stage design. It results from treating this field of art as a specific artistic strategy that tackles three-dimensional space subjected to the manipulation of art. For Kantor, space was UR-MATTER he struggled with all his life: he treated differently the flat painting canvas, in another way he approached the open area of the city, the beach subjected to happening activities, and even more differently he dealt with the classic theatrical division into the stage and audience, i.e. illusion and disillusion.
Źródło:
Powidoki - magazyn artystyczno-naukowy; 2020, 3; 18-25
2657-652X
Pojawia się w:
Powidoki - magazyn artystyczno-naukowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu białoruskiego teatru eksperymentalnego. Татьяна Артимович, Экспериментальный театр БССР в период «оттепели». Между модернизмом и авангардом, Вильнюс: Европейский гуманитарный университет. Центр научных изданий, 2020, 232 s.
Autorzy:
Wasińczuk, Katarzyna Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081310.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
białoruski teatr eksperymentalny
awangarda
odwilż
Tatiana Arcimowicz
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2021, 15; 393-397
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bauhaus – portret wielokrotny z polskimi epizodami
Bauhaus – multiple portrait with the Polish episodes
Autorzy:
Łarionow, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197967.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Bauhaus
awangarda
dizajn
avant-garde art
design
Opis:
Bauhaus był jedyną szkołą artystyczną wywodzącą się z szerokiego dorobku awangardy pierwszej połowy dwudziestego wieku, która zyskała status samodzielnego ruchu artystycznego. Przywołany w tekście Deyan Sudijc, historyk dizajnu zwraca uwagę, że zarówno w drugiej połowie dwudziestego wieku, aż po czasy współczesne każda kolejna nowa grupa artystów-reformatorów odkrywa na nowo Bauhaus. Tym samym działająca ledwie trzynaście lat niemiecka szkoła, stworzyła coś więcej niż styl, bowiem pokazała na czym polega wręcz filozofia kreacji obiektów, które są i artystyczne, i użyteczne. Artykuł próbuje opisać fenomen szkoły, poprzez przywołanie polskich krytyków, którzy jak Tadeusz Peiper odwiedzali Waltera Gropiusa i opisywali zarówno dyrektora, jak i proponowany system kształcenia. Autorka szczególnie skupia się też na omówieniu teatralnego dorobku Bauhausu w kontekście postaci Oskara Schlemmera. Niemiecki twórca Baletu triadycznego, po opuszczeniu nowatorskiej uczelni przyjechał do Breslau czyli dzisiejszego Wrocławia by wykładać w miejscowej szkole i realizować w teatrze nowatorskie od strony scenograficznej widowiska. Jest to ciekawy i nieco zapomniany epizod w jego twórczości. Historia Bauhausu nie jest tylko opowieścią o awangardowej szkole, autorka dotyka również nieco wstydliwego aspektu spuścizny. Uczelnia założona przez Gropiusa niestety nie przetrwała dyktatury nazistowskiej w Niemczech. Została rozwiązana praktycznie na początku rządów Hitlera. Jednakże propaganda faszystowska, w niektórych sferach swojego funkcjonowania posługiwała się stylistyką Bauhausu. Zatem szkoła, która stała się oddzielnym nurtem awangardy była też w sposób trudny uwikłana w historię polityczną dwudziestego wieku, co jest i paradoksem i przestrogą dla historyków oceniających prace artystów przeważnie pod kątem ich estetycznych walorów.
Bauhaus was the only art school derived from the extensive achievements of the avant-garde of the first half of the twentieth century, which gained the status of an independent artistic movement. Cited in the text by Deyan Sudijc, the design historian points out that in the second half of the twentieth century, up to modern times, every new group of reformer artists is rediscovering Bauhaus. Thus, the German school, which had been active for barely thirteen years, created something more than just a style, because it showed what the philosophy of creating objects that are both artistic and useful is. The article attempts to describe the phenomenon of the school by recalling Polish critics who, like Tadeusz Peiper, visited Walter Gropius and described both the principal and the proposed education system. The author also particularly focuses on discussing Bauhaus’s theatrical output in the context of Oskar Schlemmer. The German creator of the Triadic Ballet, after leaving the innovative university, came to Breslau, or today’s Wrocław, to lecture at the local school and to stage innovative theater performances. This is an interesting and somewhat forgotten episode in his work. The Bauhaus story is not just a story about an avant-garde school, the author also touches on the somewhat embarrassing aspect of legacy. The college founded by Gropius unfortunately did not survive the Nazi dictatorship in Germany. It was dissolved practically at the beginning of Hitler’s rule. However, fascist propaganda used Bauhaus stylistics in some areas of its functioning. Thus, the school, which became a separate stream of avant-garde, was also difficult to get involved in the political history of the twentieth century, which is also a paradox and a warning for historians assessing the work of artists mostly in terms of their aesthetic values.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 115-138
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The avant-garde roots of Polish design in the Socialist Realism period. A case study
Autorzy:
Sumorok, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593778.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Socialist Realism
design
avant-garde
socrealizm
awangarda
Opis:
Due to the pragmatic orientation and continuation of modernist artistic solutions, it is difficult to find explicit Socialist Realist traits in the Polish design of that time, especially as the term “Socialist Realist design” remains undefined. Design that is neutral in form can be linked to the doctrine on the level of the socialist concept, aiming at consequent changes in the socialist forms of life. However, the idea of socially oriented design combined with modernization unquestionably had its roots in the broadly understood avant-garde movements. We should not treat this phenomenon as an ideological contradiction. In spite of their avant- -garde pre-war provenance, many ideas were (successfully) put into practice at that time as the design of life for a better tomorrow of the egalitarian (socialist) society.
Trudno w sztuce użytkowej i designie lat 1949-1956 doszukiwać się cech jawnie socrealistycznych. Zresztą trudno byłoby je też precyzyjnie zdefiniować. Socrealistyczność designu, formalnie neutralnego, tkwić mogła co najwyżej w sferze socjalistycznego kontekstu, wytworzenia w konsekwencji zmian ustrojowych socjalistycznej formy życia. Ale sama idea zorientowanego społecznie designu połączonego z kwestią modernizacyjną wywodziła się z szeroko pojętych ruchów awangardowych. Relacja polskiego designu z okresu realizmu socjalistycznego z modernizmem i awangardą wcale więc nie jest oczywista. W powszechnym dyskursie dominuje jednoznaczne przeciwstawienie modernizmu socrealizmowi zakorzenione w odwilżowym micie przełomu 1956 roku. Problem ten zaś wymaga większego niuansowania, zwłaszcza w odniesieniu do designu.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 307-324
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Żyjemy, walcząc z przyrodą”. Pierwsza awangarda i antropocen
‘We live fighting nature’. Awangarda Krakowska and the Anthropocene
Autorzy:
Wójtowicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944287.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
literatura międzywojenna
Pierwsza Awangarda
antropocen
nowoczesność
ekologia
interwar literature
Awangarda Krakowska (Vanguard of Kraków)
Anthropocene
modernity
ecology
Opis:
This paper analyses the work of authors associated with Awangarda Krakowska (in Polish: ‘Vanguard of Kraków’), discussing it in terms of contemporary discussions on the Anthropocene. The activity of this most radical formation in Polish modern literature coincided with the pinnacle of industrial progress. The members of the movement were staunch supporters of the latter which they tended to describe in terms of fossil fuels industry and the taming or transformation of natural environment. Adopting Peiper’s formula of three ‘M’s’ (Megalopolis, Mass, Machine), their attitude to nature is here discussed through three ‘E’s’: Enthusiasm, Exploitation, and Ecology. The former two were prevalent concepts in the interwar period and were derived from the philosophical discourse of modernity, gaining further focus in the avant-garde aesthetics and its slogans of human rivalry with nature. The resulting texts presented the intense process of transforming reality as an epic of forging a new order and introducing creative orderly patterns into the chaotic world of nature. This perspective tends to gradually disappear in the post-war texts, as the members of the avant-garde movement realised the negative consequences of the processes they once praised. Their texts reveal symptoms of ecological awareness and first suggestions that human attitude towards nature should be redefined.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 113, 1; 174-188
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Awangarda i socrealizm. W 65 lat po powstaniu Teatru Nowego w Łodzi. Uwagi po wydarzeniu
The avant-garde and socialist realism. 65 years after the creation of the Nowy Theatre in Łódź. Reflectons after the anniversary event.
Autorzy:
Olkusz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424562.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Awangarda i socrealizm; Teatr Nowy w Łodzi
Opis:
In 1949 Kazimierz Dejmek became the director of the Nowy Theatre in Łódź – the first public stage in Poland inspired by the rules of socialist realism. A few months later, the Polish authorities decided to destroy the Noeoplastic room designed by Władysław Strzemiński – a very special place dedicated to the presentation of Polish avant-garde artists. Both events which occurred in the same city, turned out to be kind of turning points in Polish culture: this is why the relationship between these two artistic schools became the subject of a project prepared for the 65th birthday of the famous theatre stage: Avant-garde and socialist realism. 65 years after creation of the Nowy Theatre in Łódź. This article describes the assumptions and realizations of several art projects prepared by young Polish artists for this event. The majority of them decided to find a contemporary setting for this historical opposition (What does it mean now: the avant-garde v socially engaged art?), but very quickly they noticed that it is (and it was) impossible to talk about socialist realism and the avant-garde as two contrary formations.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2016, 14; 151-156
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychiatria w ogrodzie (Jarosława Fazana „Od metafory do urojenia. Próba patografii Tadeusza Peipera”)
From metaphor to delusion (an attempt to write a pathography of Tadeusz Peiper)
Autorzy:
Leder, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969880.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
patografia
psychoza
awangarda
projekt modernistyczny
Tadeusz Peiper
Opis:
The presentation constitutes an exhaustive review of Jarosław Fazan’s book devoted to the writings of Tadeusz Peiper. Andrzej Leder puts forth a hypothesis that Jarosław Fazan’s innovativeness consists above all in an attempt to present the literary output “marked by psychosis” as a trace of mutually superimposed sum total of various conditions, permitting a reconstruction of a very special position of the writing subject. At the same time it is with this innovative concept that the most controversial moments are associated. To put it simply, they are the outcome of the role which the language of psychiatry plays in the work. This language and way of thinking associated with it, which is deeply rooted in the modernist project – and even according to Foucault’s diagnosis, funding this project in the “humanistic” or “existential” version, does not favor an avant-garde critical deconstruction of ultra-modern subjectivity. The entirety of the review constitutes a systematic discussion of the successive parts of Jarosław Fazan’s book and an attempt to prove the above-mentioned hypothesis. The author of the review underscores with recognition a subtle and careful analysis of the writings whose effect is a dissertation about the “pope of the avant-garde”. At the same time, in many places the author enters into a debate with Jarosław Fazan, concerning issues that are important for contemporary humanist studies, such as an evaluation of a modernist project as a whole, or the place of psychoanalytical theory in the interpretation of a literary work.
Źródło:
Wielogłos; 2011, 2, 10; 129-138
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kochając obiekty wdzięcznie niejasne. Teoria miłości Gherasima Luki
Loving Gracefully Unclear Objects. Gherasim Luca’s Theory of Love
Autorzy:
Kmiecik, Michalina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913012.pdf
Data publikacji:
2021-02-01
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
awangarda
Gherasim Luca
transgresja
avant-garde
transgression
Opis:
Artykuł stanowi próbę zaprezentowania „teorii miłości” rumuńskiego artysty Gherasima Luki i wpisania jej w szerszy kontekst teoretycznoliterackich rozważań o przyjemności pisania/czytania. Z jednej strony prozy Luki zostają przeanalizowane pod kątem tematyzacji miłości i jej konceptualnego rozpracowywania: miłość – zdaniem pisarza – należy bowiem traktować jako najwyższy akt transgresji, aktywność rewolucyjną, pozwalającą na obnażenie mistyfikacji projektów tożsamościowych. Z drugiej strony miłość wpływa na kształt kompozycyjny i stylistyczny poematów Luki – formuje ich bujność i „rozwiązłość”, uzasadnia ekscentryczność składni oraz bogactwo słownictwa. Teoria miłości skupia zatem niczym w soczewce istotne problemy awangardowych poszukiwań Luki – pozwala budować świat labilny i ontologicznie niepewny, w którym relacje międzyludzkie, a także międzyobiektalne ulegają nieustannym przeobrażeniom, a język poetycki zostaje poddany próbie permanentnego eksperymentowania.
The article endeavours to present the “theory of love” of the Romanian writer Gherasim Luca and to place it within the wider context of reflections on the pleasure of writing/reading in literary theory. On the one hand, Luca’s prose works are analysed taking into consideration his approaches to the theme of love and its conceptual understanding: for love, according to the writer, should be treated as the highest act of transgression, a revolutionary activity enabling us to lay bare the mystifications of identity projects. On the other hand, however, it influences the composition and the style of Luca’s poems, shaping their exuberance and “debauchery”, justifying the eccentric syntax and the richness of vocabulary. The theory of love, therefore, is a lens that focuses all the important issues in Luca’s avant-garde quests: it enables him to build a labile and ontologically uncertain world, in which interpersonal and also interobject relations are always in a state of flux, and the poetic language undergoes the trial of permanent experimentation. 
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2021, 17, 1; 1-14
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reprezentacje ludzkiego organizmu w ilustracjach publikacji Fritza Kahna z okresu Republiki Weimerskiej
Representations of the human body in the illustrations of Fritz Kahn ’s publications during the period of the Weimar Republic
Autorzy:
Michnik, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/707067.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Kahn
scientific illustration
avant-garde
ilustracja naukowa
awangarda
Opis:
The text deals with representations of the human body in the illustrations of Fritz Kahn’s publications – an important popularizer of science during the years of the Weimar Republic. Associated with the publishing house Franckh’sche Verlagshandlung, Kahn was the author of numerous books on popular science, the most important being the five-volume Das Leben des Menschen, with successive parts published from 1922–1931. The book contained more than 1,000 illustrations, executed by a group of about 20 graphic designers. The author of the present article analyzes the images from Kahn’s publications in a broader context. He demonstrates the specific nature of the publisher Franckh’sche Verlagshandlung, and reconstructs for us the circle of graphic designers and their way of working on the visual aspect of Das Leben des Menschen. He analyzes the various types of representations of the human body found in Kahn’s publications, and then places them within the tradition of depicting the human body (Wolfgang van Kempelem, nineteenth century productivists), as well as on the artistic map of the Weimar Republic (among others medical atlases, DADA, Bauhaus, Cologne Progressives).
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2014, 39; 127-140
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Varia (jubileuszowe)
A variety of jubilee
Autorzy:
Madejski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2078812.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
autobiography
avant-garde
Tymoteusz Karpowicz
Szczecin
autobiografia
awangarda
Opis:
Autor wprowadza w problematykę piątego numeru "Autobiografii", który ukazuje się w roku jubileuszu siedemdziesięciolecia obecności literatury polskiej w Szczecinie. W tym kontekście zwraca szczególną uwagę na rolę poezji Tymoteusza Karpowicza w opisywaniu powojennego Pomorza Zachodniego. Karpowicz nie tylko pozostawił wiersze opisujące Szczecin, ale zapoczątkował nurt awangardowego przedstawiania naszego miasta.
The author introduces the fifth issue of "Autobiography" in the context of the seventieth anniversary of the presence of Polish literature in Szczecin. In this framework, he pays a particular attention to the role of poetry of Tymoteusz Karpowicz in describing the post-war Western Pomerania. Karpowicz not only left us his own poems describing Szczecin, but initiated the course of avantgarde presentation of our city.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2015, 5, 2; 7-12
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CZY INSTALACJA MOŻE BYĆ PRZYDATNA W NAUCZANIU ARTYSTYCZNYM?
Will Installation be Usefull in Artistic Teaching?
Autorzy:
Johnsson, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440017.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
awangarda
wolność
sztuka
instalacja
avant-garde
freedom
art
installation
Opis:
W artykule opisano wybrane wydarzenia z historii sztuki, które doprowadziły artystów do instalacji jako środka wyrazu artystycznego. W odpowiedzi na postawione w tytule pytanie przytoczono obserwacje, które autorka poczyniła podczas wizyty w ramach programu Erasmus, w Akademii Sztuk Pięknych w Tournai. Uzasadniano celowość wykonywania instalacji podczas programu nauczania. Nawiązano do pierwotnych źródeł tworzenia sztuki, które pozostają niezmienne, bez względu na użyte środki. Instalacja jest szeroko stosowanym przez współczesnych artystów sposobem wypowiedzi. Istnieje w realnej przestrzeni, co jest niezwykle ważne w zdominowanej przez Internet rzeczywistości.
This article describes selected events in the history of art that led artists to installations as a means of artistic expression. In response to the question in the title, the author refers to the observations she had made participating in the Erasmus program at the Academy of Fine Arts in Tournai. She justifies the purpose of creating the installation during the educational process. She refers to the original sources of art creation that remain unchanged, regardless of the means used. Installation is a widely used way of expression by modern artists. It exists in a real space, which is extremely important in a reality dominated by the Internet.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2017, 4(54); 82-93
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elementy konstruktywistyczne w twórczości Iannisa Xenakisa (1922-2001)
Elements of Constructivism in the Works of Iannis Xenakis (1922-2001)
Autorzy:
Krzymowska-Szacoń, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1795799.pdf
Data publikacji:
2020-01-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
konstruktywizm
Iannis Xenakis
awangarda muzyczna
constructivism
musical avant-garde
Opis:
Iannis Xenakis (1922-2001) był kompozytorem nietuzinkowym. Zamiast studiów w konserwatorium muzycznym wybrał Politechnikę Narodową w Atenach. Zamiast przepisywać fugi J.S. Bacha, kreślił na papierze milimetrowym innowacyjne szkice architektoniczne. Milan Kundera nazwał go prorokiem bezuczuciowości, zaś Artur Honegger odmówił jego próbom kompozytorskim miana muzyki. W środowisku drugiej awangardy Xenakis zyskał sobie jednak niekwestionowaną, wiodącą pozycję za sprawą innowacyjnych technik kompozytorskich, opartych zarówno na regułach matematycznych (probabilistyka, teoria zbiorów i in.), jak i na kształtującej się wówczas technologii informacyjnej. Prezentowany artykuł ukazuje twórczość artysty w odniesieniu do założeń rosyjskiego konstruktywizmu – nurtu, który, choć rozwinął się w innym środowisku, okazał się jednak zaskakująco zbieżny z stylem Xenakisa, ukazując pewne uniwersalne tendencje w XX-wiecznej sztuce awangardowej.
Iannis Xenakis (1922-2001) was an extraordinary composer. Instead of studying at the music conservatory, he chose the National Technical University of Athens. Rather than rewriting J.S. Bach’s fugues, he drew innovative architectural sketches on the plotting paper. Milan Kundera called him a prophet of insensitivity, while Arthur Honegger claimed that his works could not be described as music. In the second avant-garde, however, Xenakis gained an unquestionable, leading position due to his innovative compositional techniques, based both on mathematical principles (probabilistic, set theory etc.) and the information technology that was being developed at that time. The presented article describes the artist’s work in relation to the foundations of Russian constructivism – a trend that developed in a different environment, but nevertheless proved to be surprisingly convergent with the ideas of Xenakis, showing some universal tendencies in the 20th-century avant-garde art.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 12; 155-167
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaangażowanie i autonomia poezji awangardowej
Commitment and Autonomy of Avant-Garde Poetry
Autorzy:
Trusewicz, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120246.pdf
Data publikacji:
2022-07-15
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Awangarda
poezja polska po 1989
neoawangarda
estetyka
autonomia
zaangażowanie
Opis:
W artykule recenzowana jest książka Aliny Świeściak Współczynnik sztuki. Polska poezja awangardowa i postawangardowa między autonomią i zaangażowaniem w kontekście współczesnych teorii awangardy. Monografia stanowi omówienie przykładów poezji awangardy historycznej, neoawangardy i postawangardy ze względu na obecny w nich splot tendencji autonomizujących literaturę i angażujących ją społecznie. Autorka pozostaje wyczulona zarówno na historyczne i ahistoryczne definicje awangardy. Interpretacje poszczególnych twórczości ujmują grę autonomii i zaangażowania w różnych wariantach, zależnych od indywidualnego charakteru poetyk.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2022, 20; 183-195
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chapliniada w kręgach lewicy literackiej i artystycznej lat 20.
The Chaplinade on Left-Wing Literary and Artistic Circles of the 1920s
Autorzy:
Strożek, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222569.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Charlie Chaplin
awangarda
lewica
avant-garde
left-wing circles
Opis:
Artykuł przedstawia recepcję filmów Chaplina w środowiskach lewicy literackiej i artystycznej Europy Środkowo-Wschodniej lat 20. Autor ukazuje, w jaki sposób berlińscy dadaiści wykorzystywali jego wizerunek do walk politycznych z rządzącą SPD, a także jak konstruktywiści sowieccy, czescy i serbscy łączyli jego grę aktorską ze sztuką maszyny, a wymowę filmów z ideologią komunistyczną. Od słynnych publikacji Iwana Golla (Apologia Charlota; Chapliniada) lewicowe środowiska awangardowe często traktowały Chaplina na równi z bohaterem walczącego proletariatu, narzucając polityczną wymowę jego filmów. Nie inaczej było w Polsce, gdzie w kontekście ogólnoeuropejskiej fascynacji Chaplinem środowisk lewicowej awangardy kręgi „Nowej Kultury”, futurystów i konstruktywistów warszawskich w podobny sposób interpretowały kreacje amerykańskiego komika. Ten wspólny dla Niemiec, sowieckiej Rosji, Czech, Węgier, Polski i Bałkanów dadaistyczno-konstruktywistyczny schemat utożsamiania filmów Chaplina z głosem wojującej klasy robotniczej miał przekonywać o potrzebie radykalnej rewolucji w sztuce i wytworzeniu podstaw nowej kultury proletariackiej dostępnej dla szerokich mas społecznych.
The article describes how Chaplin’s films were received by left-wing literary and artistic circles in Central and Eastern Europe of the 1920s. The author demonstrates how Berlin dadaists used his image in the political struggle with the ruling SPD party, and how Soviet, Czech and Serbian con- structivists combined his acting with the art of the machine, and the message of his films with communist ideology. From Ivan Goll’s famous publications (Apologie des Charlot; Die Chapliniade) avant-garde left-wing circles treated Charlie Chaplin on a par with a fighting working class hero, imposing a political interpretation of his films. It was the same in Poland, where in the context of apan European fascination with Chaplin of the left-wing avant-garde the circles of the “New Culture”, futurists and Warsaw constructivists interpreted the American comedian’s work in a similar way. This common for Germany, Soviet Russia, Czech Republic, Hungary, Poland and the Balkans dadaist-constructivist scheme of identifying Chaplin’s films with the voice of the struggling working class was seen as a proof of the need for a radical revolution in art and the creation of new proletariat art available to the masses.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 288-305
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowosielski – ikony – Podlasie. Kanon – czy zawsze oczywisty?
Nowosielski – Icons – Podlasie. Infographic Canon – Always Obvious?
Autorzy:
Zalewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171289.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Supraska
Tematy:
Podlasie
ikona współczesna
kanon ikonograficzny
awangarda
ikonostas
Jerzy Nowosielski
Opis:
The iconostasis and icons created by Jerzy Nowosielski (1923–2011) for Podlasie orthodox temples half a century ago and rejected at that time, were brought to Podlasie again – this time into a different space – as an exhibition of the Museum of Icons in Supraśl, Branch of the Podlasie Museum in Białystok. This exhibition contributed to raising many questions and reflections. Why were the works created by Nowosielski rejected? Common neo-Russian architecture and icon patterns present in Orthodox churches half a century ago might have shaped aesthetic preferences of the faithful at those times. Are contemporary church art perceptions changing? Are we able to give a fresh look to the iconographic canon, get a new perspective, or is it likely to stay unreachable or perilously close to oblivion? Nowosielski was an artist and theologian. Although his painting grew out of the icon’s aesthetics, the understanding of the theology and icons was not constant and it was an unending search for his own way. Over half a century ago the combination of avantgarde and iconography proved to be risky – in Podlasie, many of Nowosielski’s works were misunderstood and rejected. A lot of interesting projects of Orthodox church architecture, polychrome or interior arrangement were not carried out at all. The exhibition ‘<(...) and I regret that Jerzy is not here ... .> Novosielski Unknown’45 presented many sketches, including unrealized concepts. And nowadays, is it a popular attitude among artists to treat the canon as a path they follow in their unique way? Observing contemporary realizations orthodox churches’ interiors, is right to ask ourselves, are we not resort back to experiences from far centuries of icon painting now, in the 21st century? Can we ignore aesthetic preferences and sensibility of the contemporary man? Was Nowosielski not more imaginative and authentic in his realizations half a century ago than many artists today? Nowosielski opened up new paths in the iconography half a century ago. The time of the awareness to view the icon as a fully valuable art work may have come. It is possible to reconcile a very important language of the iconographic canon with the present-day context, so that our artistic legacy would not turn out unattractive and unauthentic in the future. The aesthetics of the icons created by Nowosielski could still inspire contemporary artists-iconographers, who have been following the path opened up by him.
Źródło:
Latopisy Akademii Supraskiej; 2017, Cerkiew a asymilacja- swój i obcy, 8; 187-205
2082-9299
Pojawia się w:
Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyjścia. Awangardyzacja jako asumpt do kanonizacji (kazus Różewicza-poety)
Exits: Avant-gardisation as an Incentive to Canonization (the Case of Różewicz the Poet)
Autorzy:
Goczał, Ewa Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467783.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
awangarda
kanon
poezja współczesna
avant-garde
canon
contemporary poetry
Opis:
Ewa Maria GoczałThe Faculty of PhilologyPedagogical University of Cracow  Exits: Avant-gardisation as an Incentive to Canonization (the Case of Różewicz the Poet) Abstract: The article aims at determining the specificity of canonical character of the poetry of Tadeusz Różewicz – one of the most important writers of the Polish literature of the 20th century and the beginning of the 21st century, whose just recently finished work – although there are already numerous studies – is only now subjected to all-embracing summaries. The discussion has been submitted to the concept of continual canonization which corresponds with the diagnosis of multiplicity and dynamism of modern canons as well as conforms with, the basic to the author of Faces of Anxiety, the movement of transgression – constant avant-gardisation, going beyond individual and non-individual norms and established models. The study is divided into four parts corresponding with four aspects of Różewicz's excesses. The first one is a general description of the postulated category of canonical character in the context of the work of the author of Exit; the second one describes a type of avant-garde specific to the author; the third one concerns negative poetics. The fourth part sums up the issue by discussing the newest selection of Różewicz's poetry – Znikanie [Disappearance] edited and commented by Jacek Gutorow, poet and literature scholar. The problem of paradoxical continuation based on variability, poetic tradition, and the strategy of external canonization of the writer will be discussed – through the creation of a new canon of his poems which will be potential, alternative, personal and explicitly submitted to the subject of the sense of writing and the autotelic nature of poetry.Keywords: avant-garde, canon, contemporary poetry
Ewa Maria GoczałThe Faculty of PhilologyPedagogical University of Cracow  Exits: Avant-gardisation as an Incentive to Canonization (the Case of Różewicz the Poet) Abstract: The article aims at determining the specificity of canonical character of the poetry of Tadeusz Różewicz – one of the most important writers of the Polish literature of the 20th century and the beginning of the 21st century, whose just recently finished work – although there are already numerous studies – is only now subjected to all-embracing summaries. The discussion has been submitted to the concept of continual canonization which corresponds with the diagnosis of multiplicity and dynamism of modern canons as well as conforms with, the basic to the author of Faces of Anxiety, the movement of transgression – constant avant-gardisation, going beyond individual and non-individual norms and established models. The study is divided into four parts corresponding with four aspects of Różewicz's excesses. The first one is a general description of the postulated category of canonical character in the context of the work of the author of Exit; the second one describes a type of avant-garde specific to the author; the third one concerns negative poetics. The fourth part sums up the issue by discussing the newest selection of Różewicz's poetry – Znikanie [Disappearance] edited and commented by Jacek Gutorow, poet and literature scholar. The problem of paradoxical continuation based on variability, poetic tradition, and the strategy of external canonization of the writer will be discussed – through the creation of a new canon of his poems which will be potential, alternative, personal and explicitly submitted to the subject of the sense of writing and the autotelic nature of poetry.Keywords: avant-garde, canon, contemporary poetry
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2017, 35
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Minor American: New Narrative, awangarda, queer, nekropolityka (Eileen Myles, Magdalena Zurawski, CA Conrad)
Minor American: New Narrative, the Avant-Garde, Queer Lives, and Necropolitics (Eileen Myles, Magdalena Zurawski, and CA Conrad)
Autorzy:
Myk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912997.pdf
Data publikacji:
2021-03-15
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
New Narrative
awangarda
queer
nekropolityka
the avant-garde
necropolitics
Opis:
Szkic jest poświęcony amerykańskiemu nurtowi awangardowemu New Narrative, powstałemu w latach siedemdziesiątych XX wieku, oraz strategiom poetyckim towarzyszącym jego społeczno-politycznemu zaangażowaniu w sytuację mniejszości seksualnych. Autorka szkicu przedstawia twórczość trzech postaci z nim związanych: Eileen Myles, Magdaleny Zurawski i CA Conrada, których utwory i działania artystyczne skupiają się na problematyce obywatelstwa i suwerenności osób LGBTQ+ żyjących w USA. Proponuje analizę dorobku tych twórców w kontekście refleksji filozoficznej Achillego Mbembe dotyczącej nekropolityki, która rozwijana jest obecnie na gruncie amerykańskim także w odniesieniu do osób queer i praktyk queerowych. 
This article discusses the American avant-garde movement called New Narrative, which originated in the 1970s, as well as the poetic strategies that accompanied its socio-political involvement in the cause of emancipation of sexual minority groups. The author discusses the output of three representatives of this movement: Eileen Myles, Magdalena Zurawski, and CA Conrad, whose work and artistic activity have focused on the problems of civil rights and the freedoms, or lack thereof, of LGBTQ+ persons in the United States. The author undertakes an analysis of the three artists’ output within the context of the philosophical reflections of Joseph-Achille Mbembe on the necropolitics, a body of ideas currently investigated in the US in relation to queer identity and queer practices.  
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2021, 17, 1; 1-22
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka i polityka: awangarda w porewolucyjnej Rosji
Art and Politics: avant-garde in post-revolutionary Russia
Autorzy:
Cześniak-Zielińska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850694.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
art
avant-garde
Russia
communism
propaganda
sztuka
awangarda
Rosja
komunizm
Opis:
Artykuł dotyczy awangardy rosyjskiej, której początków należy szukać w pierwszych latach XX wieku. Założenia artystyczne awangardy ewoluowały pod wpływem wydarzeń z lat 1914 – 1918, zwłaszcza rewolucji rosyjskich, wojny domowej i wojny z Polską. W latach rewolucji i w trakcie wojny domowej wielu lewicowych artystów włączyło się w zarządzanie instytucjami artystycznymi w bolszewickiej Rosji. Zarazem ich twórczość coraz częściej stawała się narzędziem komunistycznej propagandy. Kres awangardzie w sensie artystycznym przyniosło zadekretowanie realizmu socjalistycznego w sztuce, literaturze i filmie.
This article deals with the Russian avant-garde, whose origins must be sought in the early years of the twentieth century. Ideas of the avant-garde art evolved under the influence of the First World War, the Russian revolutions, the Civil War and the Polish-Bolshevik War of 1920. Between the years 1917-1918 and during the Civil War many left-wing artists joined the management effort of artistic institutions in Soviet Russia. At the same time their work became more and more a tool of communist propaganda. The decree on socialist realism in art, literature and film brought the end to the artistic avant-garde.
Źródło:
Facta Simonidis; 2013, 6, 1; 53-71
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wileńskie pismo „Comoedia” – jeszcze jedno ogniwo awangardy
Autorzy:
Szawerna-Dyrszka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030931.pdf
Data publikacji:
2018-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
“Comoedia”
journal
avant-garde
Żagary
Vilnius
„Comoedia”
czasopismo
awangarda
Wilno
Opis:
The article describes the Vilniusian paper dedicated to art and culture called “Comoedia”. Until now, this monthly magazine has been described as a theatrical paper between 1938-1939. The author of the paper justifies the argument, that the periodical being the last published initiative of “Walking Wolf”, is an unnoticed “missing link” so far-considering the chain of the Polish interwar avant-garde in literature.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2018, 13, 8; 293-303
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Łobodowski w kręgu awangardy lubelskiej
Józef Łobodowski in the Circle of the Awangarda Lubelska
Юзеф Лободовський в кругах “Люблінського авангарду”
Autorzy:
Choma-Suwała, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048535.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Юзеф Лободовський, Люблінський авангард, біографія, поезія, публіцистика, переклад
Józef Łobodowski, Awangarda Lubelska, biografia, poezja, publicystyka, przekład
Józef Łobodowski, Awangarda Lubelska, biography, poetry, journalism, translation
Opis:
Tematem poniższego artykułu jest życie i twórczość literacka Józefa Łobodowskiego na tle Awangardy Lubelskiej. Awangarda Lubelska wywodząca się z grupy „Reflektor” w dużej mierze ukształtowała intelektualną, estetyczną i etyczną postawę Józefa Łobodowskiego. Wpływała na jego twórcze wybory. Mimo iż należał do przedstawicieli młodszej generacji podążał za Józefem Czechowiczem, który był duchowym mistrzem i najważniejszą osobowością lubelskiego środowiska literackiego. Połączył ich przede wszystkim odrębny rodzaj poezji, który był wynikiem rozczarowania współczesnością. Jej cechami charakterystycznymi był przede wszystkim katastrofizm i emocjonalna wizyjność. Twórczość przedstawicieli Awangardy Lubelskiej łączyła w sobie także społeczne zaangażowanie i elementy regionalizmu. Jej sensem było poczucie porażki, buntu przeciwko rzeczywistości, odniesienie do tradycji biblijnej, romantyzmu i symboliki.
The subject of the following article is the life and literary work of Józef Łobodowski against the background of the Awangarda Lubelska. Awangarda Lubelska originating from the group "Reflektor" largely shaped the intellectual, aesthetic and ethical attitude of Józef Łobodowski. It influenced his creative choices. Although he belonged to representatives of the younger generation, he followed Józef Czechowicz, who was a spiritual master and the most important personality of the Lublin literary community. They were connected above all by a separate type of poetry that was the result of disappointment in the present. Her characteristics were primarily catastrophe and emotional vision. The work of representatives of Awangarda Lubelska also combined social involvement and elements of regionalism. Its sense was a sense of failure, rebellion against reality, a reference to biblical tradition, romanticism and symbolism.
Основною темою даної статті є спроба висвітлити життя та літературну діяльність Юзефа Лободовського на тлі Люблінського авангарду. “Люблінський авангард”, який є продовжувачем групи “Рефлектор”, значною мірою сформував інтелектуальне, естетичне та етичне ставлення Юзефа Лободовського. Це, без скмніву, вплинуло на його творчий вибір. Хоча він належав до представників молодого покоління, він пішов за Юзефом Чеховичем, який був духовним учителем і найважливішою особистістю люблінської літературної спільноти. Те, що їх об’єднало, це окремий вид поезії, який з’явився внаслідок розчарування сучасністю. Його характеристиками були насамперед катастрофізм та емоційне бачення. Робота представників “Ллюблінського авангарду” також поєднувала соціальну заангажованість та елементи регіоналізму. Його питомою ознакою було відчуття невдачі, повстання проти реальності, посилання на біблійні традиції, романтизм та символізм.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2019, 5, 14; 61-77
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Avant-garde architecture and art of the 1920s-1930s in Ukraine and European modernism: interpenetration methods
Architektura i sztuka w latach 1920-1930 na Ukrainie a modernizm europejski: sposoby przenikania
Autorzy:
Smolenska, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293581.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
modernism
avant-garde
Ukraine
interpenetration
idea
modernizm
awangarda
Ukraina
przenikanie
Opis:
The 1920s and 1930s were the period of unprecedented flowering of Ukrainian art and architecture. The Soviet avant-garde in Ukraine gained world recognition then. It developed in line with European modernism. In what ways did the intermingling of Western and Ukrainian culture take place in those years? The most important methods of interaction between the European and Ukrainian avant-garde are presented in the article: wide coverage of European achievements in the All-Union (USSR) and Ukrainian press; free access of Ukrainian architects and artists to foreign professional periodicals; participation of Ukrainian and European artists and architects in international exhibitions and competitions; direct involvement of renowned foreign architects in the work on projects on the territory of Ukraine. The main statements of the article are based on the analysis of publications in the avant-garde press of the 1920s-1930s, as well as on authentic materials from several Ukrainian archives.
Lata 20. i 30. XX w. były okresem niezwykłego rozkwitu sztuki i architektury ukraińskiej. Sowiecka awangarda na Ukrainie zyskała światowe uznanie. Rozwijała się razem z europejskim modernizmem. W jaki sposób przeplatały się kultura zachodnia i ukraińska w owych latach? W artykule przedstawiono najważniejsze metody interakcji między awangardą europejską i ukraińską: szerokie ujęcie osiągnięć w ZSSR i prasie ukraińskiej, wolny dostęp architektów i artystów ukraińskich do profesjonalnych czasopism zagranicznych, udział ukraińskich i europejskich artystów i architektów w międzynarodowych wystawach i konkursach, bezpośrednie zaangażowanie znanych zagranicznych architektów w prace nad projektami na terytorium Ukrainy. Główne twierdzenia w artykule są oparte zarówno na analizie publikacji w prasie z lat 1920-1930, jak i na autentycznych materiałach z kilku ukraińskich archiwów.
Źródło:
Architectus; 2019, 3 (59); 11-18
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witkacy Heretyk - Destrukcja w Czasach Konstruktywizmu
The Heretic Witkacy – Destruction in the Era of Constructionism
Autorzy:
Graś-Godzwon, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424384.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Piotr Piotrowski
Witkacy,
konstruktywizm,
rewolucja,
awangarda,
Constructionism,
Revolution,
Avant-Garde,
Opis:
Nawiązując do rocznicy rewolucji 1917 roku w Rosji artykuł przypomina rosyjski okres biografii Stanisława Ignacego Witkiewicza, zarysowuje wpływ tego okresu na radykalny katastrofizm artysty i zwraca uwagę na specyfikę recepcji twórczości Witkacego w realiach PRL. Okres rosyjski, choć od dawna uważany za kluczowy dla artystycznej postawy Witkacego był przez całe dziesięciolecia praktycznie nieznany i dopiero ostatnie lata przyniosły przełomowe odkrycia w tym zakresie. Odkrycia te pozwalają na szerszy przegląd ludzi, wydarzeń i trendów oddziałujących na autora „Nowych form w malarstwie” oraz na analizę tego jaki miały one wpływ na jego twórczość. Odkrycia te stają się także istotnym przyczynkiem dla analizy recepcji twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza w okresie PRL. Złożona specyfika tego okresu w powiązaniu ze szczątkową wiedzą na temat pobytu Witkacego w Rosji skutkowały ukształtowaniem wśród historyków sztuki i szerokim rozpowszechnieniem poglądu iż Witkacy był artystą awangardy. Zgoła odmienne wnioski przedstawił Piotr Piotrowski. Swą publikacją z 1985 roku pt. „Metafizyka obrazu” dokonał on w rzeczywistości dekonstrukcji współczesnej mu witkacologii, przedstawiając Witkiewicza jako artystę ariergardy, antyutopistę i katastrofistę – heretyka, który wybiera destrukcję w czasach panującego konstruktywizmu. Artykuł podkreśla oryginalność i wagę wkładu Piotrowskiego do witkacologii oraz potrzebę spojrzenia na jego rolę z dzisiejszej perspektywy badawczej.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 85-95
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blaski i cienie prowokacji jako narzędzia dialogu i edukacji w awangardowej sztuce współczesnej
The lights and shadows of provocation as a tool for dialogue and education in the contemporary avant-garde
Autorzy:
Ciążela, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/428179.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
edukacja
dialog
prowokacja
awangarda artystyczna
education
dialogue
provocation
the avant-garde
Opis:
We współczesnej kulturze prowokacja artystyczna należy do zjawisk oczywistych. Staje się ona narzędziem dialogu i edukacji wykorzystywanym przez artystów do wychowawczego oddziaływania na publiczność. Zjawisko to nie jest bynajmniej nowe, sięga swoimi korzeniami epoki romantyzmu. Nie jest ono również jednorodne. Na jego współczesny kształt składają się różne tradycje: prowokacji jako narzędzia zmiany gustów estetycznych i prowokacji jako narzędzia zmiany społecznej. Prowadzą one do coraz większego zużycia się potencjału prowokacji jako efektywnej strategii działalności artystycznej i pytania, w jakim kierunku pójdzie sztuka awangardowa porzucając dotychczasowe formuły.
In the contemporary culture artistic provocation is a common phenomenon. It becomes an instrument of dialogue and education used by artists for educational infl uence on the audience. This phenomenon is by no means new, dating back to the Romantic period. It is not homogeneous either. Its contemporary shape is made up of different traditions: provocation as a tool to change aesthetic tastes and provocation as a tool for social change. They lead to an ever-increasing use of the potential of provocation as an effective strategy of artistic activity and the question of which direction the avant-garde will go, rejecting all the existing formulas.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2018, 2 (23); 135-154
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura wobec sztuki abstrakcyjnej XX wieku
Architecture towards the abstract art of the 20th century
Autorzy:
Serafin, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293751.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
architektura
sztuka
abstrakcja
awangarda
ekspresjonizm
architecture
art
abstraction
avant-garde
expressionism
Opis:
Odejście od klasycznych kanonów estetyki spowodowało, że sztuka, a w konsekwencji także architektura kierują się innymi niż dotychczas zasadami. Niezależnie od istnienia różnych tendencji w sztuce wyraźnie wyróżniają się dwa nurty: organiczny i geometryczny. Wskutek tego zjawiska architektura oscyluje pomiędzy tymi dwoma wpływami. To one powodują, że sztuka abstrakcyjna w różnych aspektach odnajduje swoją interpretację w języku formy architektonicznej. Warta podkreślenia jest także znaczna rola ekspresjonizmu na tle stale przekształcającej się architektury.
Resignation of the classical canons of aesthetics caused that art and thereby architecture follow the new rules. Independently of the different existing trends in art, two mainstreams are featured clearly: the organic and the geometrical. It is the reason why architecture oscillates between both of the infl uences. Because of those infl uences, abstract art found its interpretation in the architectural form. It is also worth emphasing the important role of expressionism against the background of changeable architecture.
Źródło:
Architectus; 2014, 1(37); 19-27
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kpiąca myśl i szaleńcza wyobraźnia”. Niesamowite opowieści Marka Słyka
Autorzy:
Kaliszuk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607768.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Marek Słyk
Modernism
avant-garde
Polish prose
modernizm
awangarda
proza polska
Opis:
The author analyses the novels by Marek Słyk using terms and concepts typical for modern literature. He shows relations between Gra o super-mózg, a detective story for teen readers, and other novels, which were much more experimental and avant-garde. Słyk tried to transform the ways of defining literature as an institution especially in the late 1970s and early 1980s in Poland. Political situation of that period involved completely different socially accepted approach to prose. His offer was radically innovative but not like Słyk’s predecessors. He pointed out that modern 20th-century world was marked with permanent ambiguity, so literature had no other way but to accept this fact.
Szkic stanowi próbę opisu powieści Marka Słyka przy użyciu pojęć charakterystycznych dla modernistycznego dyskursu literackiego. Autor za punkt wyjścia przyjmuje analizę powieści Gra o super-mózg, widzianej jako specyficzna realizacja konwencji powieści detektywistycznej. Następnie przygląda się modyfikacjom tej konwencji, dokonanym w pozostałych tekstach Słyka, i wynikającym stąd konsekwencjom dla rozumienia literackości i zadań powieści, a także dla procesów budowania znaczeń w rzeczywistości empirycznej. Przeobrażenia te ujęte zostają jako diagnoza określonego momentu kultury XX-wiecznej, charakteryzującego się nieokiełznaną wieloznacznością, odporną na próby totalizującego ujednoznacznienia.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2015, 33, 1
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dynamika dematerializacji i parowania”. Surrealizm jako ustanowienie perspektywy przedmiotowej
“Dynamics of Dematerialization and Evaporation”. Surrealism as the Establishment of the Objective Paradigm
Autorzy:
Kornhauser, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517945.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
Tematy:
surrealizm
przedmiot surrealistyczny
André Breton
awangarda
surrealism
surrealist object
Avant-Garde
Opis:
Artykuł poświęcony został zagadnieniu przedmiotu surrealistycznego w estetyce kierunku wyłaniającego się z wczesnych pism głównego teoretyka surrealizmu André Bretona. Przyjęta przez autora perspektywa badawcza wpisuje rozważania nad surrealizmem w szerszą refleksję teoretycznoliteracką, kulturoznawczą i filozoficzną. Z tego punktu widzenia pojęcie przedmiotu surrealistycznego rozumiane jest zarówno jako kluczowe założenie rewolucyjnej estetyki, jak i zapowiedź współczesnych „teorii rzeczy” w socjologii, antropologii i badaniach kulturowych. Autor definiuje pojęcie przedmiotu surrealistycznego w odniesieniu do koncepcji Rolanda Barthes’a, Jeana Baudrillarda, Arthura C. Danto czy Michela Foucaulta. Zarysowana zostaje w ten sposób „perspektywa przedmiotowa” sytuująca obiekt surrealistyczny, po pierwsze – jako pozbawiony desygnatu znak w przestrzeni tekstu (kryzys referencjalności), po drugie zaś – jako autonomiczny byt w nadrzeczywistości, który przejmuje kontrolę nad podmiotem i powoduje redukcję jego tożsamości. „Perspektywa przedmiotowa” miałaby zwracać uwagę zarówno na tekstowe uwarunkowania przedmiotu surrealistycznego, jak i na jego rolę w kształtowaniu współczesnych teorii kulturowych.
The paper examines the problem of the “Surrealist object” in the aesthetics of this Avant-Garde movement, as seen in the works of its main representative, André Breton. The research perspective applied by the author is intended to place the reflection on Surrealism within the wider field of study of such disciplines as cultural studies, anthropology, sociology and philosophy. From this point of view, the notion of a “Surrealist object” is considered not only a key concept of a revolutionary aesthetics, but also an announcement of the modern “theories of things”, present in anthropology, design and cultural studies. The author defines the notion of the “Surrealist object”, referring to the ideas of Roland Barthes, Jean Baudrillard, Arthur C. Danto or Michel Foucault. In this way, an “objective paradigm” is characterized, which sets a new status of the “Surrealist object”. First of all, it appears as a sign without a denotation in the textual space (crisis of referentiality), second of all it obtains an autonomous essence in the surreality, in which it takes control of the subject and reduces its identity. Starting from this postulate, the author focuses on establishing of a “Surrealist approach”, which could deal both with the textual aspects of a “Surrealist object” and with its influence on the development of the modern cultural theories.
Źródło:
Tematy z Szewskiej; 2017, Rzeczy 1(18)/2017; 60-76
1898-3901
Pojawia się w:
Tematy z Szewskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spóźniona zmysłowość i nowa wrażliwość (O Przeciw interpretacji i innych esejach Susan Sontag)
The belated sensuality and new sensibility (about Susan Sontag’s against interpretation and other essays)
Autorzy:
Kopkiewicz, Aldona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969628.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
modernism
avant-garde
sensuality
formalism
camp
modernizm
awangarda
zmysłowość
formalizm
kamp
Opis:
The article discusses early essayistic writing of Susan Sontag, mainly the well-known and influential essays Against interpretation, On style, Notes on ‘Camp’, and One culture and new sensibility. The author looks at the evolution of Sontag’s aesthetic assumptions, especially at the way her initial praise of Modernism developed into categories of Post-modernism. Interestingly, all the time Sontag’s thought went along the lines of avant-garde thinking. The author also looks at the way Sontag’s aesthetic assumptions translated into her literary criticism on the basis of her essays and reviews about the French culture of 1950s and 1960s.
Źródło:
Wielogłos; 2012, 2, 12; 135-141
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porządkowanie awangardy
Autorzy:
Kmiecik, Michalina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969649.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
modernism
avant-garde
sensuality
formalism
camp
modernizm
awangarda
zmysłowość
formalizm
kamp
Opis:
The article is an attempt at formulating a new typology of the avant-garde in its different modes of functioning. The starting point is the assumption that experimental art at the beginning of the twentieth century was first and foremost the answer to sociocultural changes and the resultant crisis of representation. Four types of attitude are proposed: the socio-affirmative one constitutes an apotheosis of the crisis, which becomes a springboard for the emergence of a new cultural era. Representatives of this stance believe in the possibility of creating entirely new means of expression or conventions and embrace the ideology of progress. The decadent type is a continuation of the Adornian aestheticism; it is characterized by melancholy and the awareness of the impossibility of overcoming the crisis, which often takes on a form of controlled chaos and tragic tomfoolery. The surrealist type tries to create an alternative reality for art, which would liberate it from its cognitive limitations. Finally, the aesthetic-religious type is characterized by the experience of past aesthetics, where the need for beauty is notoriously undermined by the awareness that the means of representation have worn out and the truth is hidden. It is often expressed by yearning after an ineffable sacred, which is not so much lost as eternally ungraspable, hidden and absent.
Źródło:
Wielogłos; 2012, 2, 12; 105-125
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szaleńcy i prorocy. Wpływ XIX-wiecznej filozofii na kształtowanie się XX-wiecznych awangard
Lunatics and Prophets. The Influence of the Philosophy of the 19th Century on the 20th Century Avant-Gardes
Autorzy:
Rybkowska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945726.pdf
Data publikacji:
2017-12
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
individual
environment
art
influence
avant-garde
jednostka
środowisko
sztuka
wpływ
awangarda
Opis:
The paper is devoted to the 19th century conceptions of the relation between the individual and the society and their influence on art. It will be discussed on the example of Ernest Renan and Hippolyte Taine. Close analysis and explication of these two philosophies will show that the influence is, in fact, always two-way: an individual takes inspiration from the prevailing world-view and at the same time can co-form it. As a result of a comparative study of art and philosophy, further perspectives for the research on the influence of the “intellectual climate” on the art of the early 20th century will be drawn.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2017, 39 (4)
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mychajl Semenko i futuryzm ukraiński
Михайль Семенко и украинский футуризм
Autorzy:
Nowacki, Albert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120132.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
futuryzm ukraiński
querofuturyzm
panfuturyzm
awangarda
Ukrainian futurism
querofuturism
panfuturism
avant-garde
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia zarysu historii futuryzmu ukraińskiego i jego czołowej postaci – Mychajla Semenki. Autor artykułu postawił przed sobą zadanie pokazania, że futuryzm nie był jedynie pustym teoretyzowaniem grupy awanturników, które nie wniosło nic nowego do literatury ukraińskiej, lecz zbiorem nie byle jakich odkryć w dziedzinie poezji: pojawiła się nowa rytmika wiersza, wiersz wolny i niezmiernie ciekawe eksperymenty językowe, które otrzymały miano poezjomalarstwa. Wreszcie podarowali tejże poezji nową tematykę, która teraz dotyczyć miała również problemów życia codziennego
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 7; 97-108
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Avant-garde and contemporary architecture
Awangarda a architektura współczesna
Autorzy:
Kozłowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/370010.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
architecture
avant-garde
expressionism
futurism
novelty
architektura
awangarda
ekspresjonizm
futuryzm
nowość
Opis:
The text attempts to present contemporary architecture with its commercial connotations against the background of the aspirations of the early 20th century avant-garde artists. After years of modernist order, the shapes of architecture have exploded anew and those forgotten for years or known only from drawings have become important again. However, the perception of architecture and its social overtone have changed. The commercial and advertising value of art is nowadays the most important. The artists’ thought of the past can be perceived today as continuity of architecture, although similar, it is already different.
W tekście starano się przedstawić współczesną architekturą z jej komercyjnymi konotacjami na tle dążeń twórców awangardy początków XX wieku. Kształty architektury po latach modernistycznego uporządkowania wybuchły na nowo i te przez lata zapomniane lub znane tylko z rysunków, znowu stały się ważne. Zmieniło się jednak postrzeganie architektury i jej społeczny wydźwięk. Komercyjna i reklamowa wartość sztuki jest współcześnie najważniejsza. Myśl twórców sprzed lat, może być odbierana współcześnie jednak jako ciągłość architektury, choć podobna jest już inna.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2020, 43; 55-70
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Barok powracający w „Psie andaluzyjskim” Luisa Buñuela. Notatki drugie, poprawione
The Returning Baroque in Luis Buñuel’s “Un Chien Andalou”: Revised and Updated Notes
Autorzy:
Nadgrodkiewicz, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222567.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Luis Buñuel
Heinrich Wölfflin
barok
awangarda
surrealizm
baroque
avant-garde
surrealism
Opis:
Tekst jest poświęcony interpretacji Psa andaluzyjskiego Luisa Buñuela w kontekście koncepcji Heinricha Wölfflina dotyczącej przemienności stylów klasycznych i barokowych w rozwoju dziejów sztuki. Nadgrodkiewicz stara się uargumentować tezę, że pod pewnymi warunkami i na podstawie ewidentnych wskazówek zawartych w samej warstwie obrazowej film Buñuela można traktować jako dzieło noszące znamiona sztuki barokowej, odcinające się od klasycznych konwencji przedstawiania, przełamujące kanon. W tym kontekście istotny jest również fakt, że Pies andaluzyjski to sztandarowe dzieło surrealizmu, w którym również można odnaleźć elementy baroku, bowiem jako jeden z nurtów awangardowych, modernistycznych, przełamuje kanon czy ogólnie pojętą klasyczność, a tym samym wpisuje się w Wölfflinowski model naprzemiennie powracających stylów barokowych i klasycznych.
The text is devoted to the interpretation of Luis Bunuel’s Un Chien Andalou in light of Heinrich Wölfflin’s ideas on the alternation of classical and baroque styles in the development of the fine arts. Nadgrodkiewicz argues that under certain conditions and on the basis of obvious clues contained in the visual layer, Bunuel’s film can be seen as a work bearing signs of baroque art, standing apart from classic conventions of presentation, breaking the canon. In this context it is also important that Un Chien Andalou is a flagship piece of surrealism in which one might also find elements of the baroque. This modernistic, avant-garde trend also breaks the canon and classicism as it is generally understood. And thus also fits Wölfflin’s model of alternating baroque and classical styles.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 190-198
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy beton architektoniczny potrzebuje definicji?
Does architectural concrete need a definition?
Autorzy:
Kozłowski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/97137.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Instytut Projektowania Architektonicznego. Zakład Architektury Mieszkaniowej i Kompozycji Architektonicznej
Tematy:
różnorodność form
architektura
awangarda
beton
variety of forms
architecture
avant-garde
concrete
Opis:
Beton jawi się współcześnie jako tworzywo dające swobodę kształtowania elementów i obiektów. Słowa te mogą brzmieć jak oczywistość, jednak pojawia się w architekturze od modernizmu jeszcze coś nowego – Beton Architektoniczny. Ta coraz popularniejsza nazwa może stać się pretekstem do kolejnych rozważań o tym zwykłym materiale. Co najważniejsze Beton Architektoniczny jawi się współcześnie jako obiekt zainteresowani nie tylko profesjonalistów. Uznanie tego pospolitego materiału za wyjątkowy nie jest nowym odkryciem. Nowością staje się odkrywanie jego piękna i emancypacja z materiału konstrukcyjnego na rzecz do ozdoby. Współcześni twórcy przyzwyczajają nas do nowego spojrzenia na ten materiał. Różnorodność form i niemożliwość jednoznacznego usystematyzowania predestynuje do wysnucia tezy o pojawieniu się trudnego do niepodważalny nazwania nowego trendu – Architektury Betonowej. Trzeba podkreślić, że jest ona oderwanej od wszelkich stylów budowania i tworzy swój własny język artystyczny.
Nowadays concrete appears as a material that gives the freedom to shape elements and objects. These words may sound like the obviousness, but there has appeared something new in architecture since modernism – Architectural Concrete. This more and more popular name can become a pretext for further reflections on this common material. Most importantly, Architectural Concrete presents itself as an object of interest not only to professionals. Recognizing this common material as unique is not a new discovery. The novelty consists in discovering its beauty and emancipation from the structural material to the ornament. Contemporary creators accustom us to the new perception of this material. The variety of forms and the impossibility of unambiguous systematization predispose to formulate the thesis of the emergence of a new, difficult to name, trend – Concrete Architecture. It must be stressed that it is detached from all styles of building and creates its own artistic language.
Źródło:
Pretekst; 2018, 8; 78-86
2449-5247
Pojawia się w:
Pretekst
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy domy muszą być już zawsze krzywe?
Do houses have to be evermore curved?
Autorzy:
Kozłowski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/97141.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Instytut Projektowania Architektonicznego. Zakład Architektury Mieszkaniowej i Kompozycji Architektonicznej
Tematy:
rozbicie formy
architektura mieszkaniowa
awangarda
breakdown of form
architecture
housing
avant-garde
Opis:
W rozdziale starano się przedstawić przyczynę zainteresowania współczesnego widza sztuką – architekturą awangardową. Dla twórców taka sytuacja musi być szalenie stresująca. Tworzenie „nowego” wiązało się zawsze z brakiem zrozumienia ze strony masowego odbiorcy. Dziś architektura linii krzywych zrywająca z geometrią euklidesową i kątem prostym staje się powszechnością. Cała twórczość odrywa się radykalnie od zapamiętanych przyzwyczajeń. Kanony w sztuce i modularność w architekturze stają się przeżytkami. Pogoń za nowością doprowadziła do upadku ruchów awangardowych i stworzenia kategorii „ikony” architektonicznej niezwiązanej z jakimś stylem czy funkcją. „Kanonami współczesności” mogą być te budynki, które uzyskały stosowny status. Czynią to nie przez zastosowany materiał, jak bywało wcześniej z projektami Le Corbusiera (i beton), lecz niespotykany wcześniej (może niemożliwy do wyobrażenia) kształt. Coophimmelblau tworzy Pavilion 21 MINI Opera Space, bo chyba nie buduje, nadając mu ostry, kłujący kształt. Takie też stają się współczesne domy, trudne do narysowania i do opisania, lecz łatwe do zapamiętania. Niestety także coraz łatwiejsze do zaakceptowania przez użytkownika i postronnego obserwatora, którzy znudzili się już prostotą i zwyczajnością.
An attempt has been made to present the reason for the contemporary audience’s interest in art – avant-garde architecture. Such a situation must be extremely stressful for the creators. Creating the “new” had always been associated with a lack of understanding on the part of a mass audience. Today, the architecture of curved lines, breaking with Euclidean geometry and right angle, is becoming commonplace. The whole creative work is getting radically detached from memorised habits. Canons in art and modularity in architecture are becoming obsolete. The pursuit of novelty has led to the demise of avant-garde movements and the creation of the category of “icon” of architecture unrelated to some style or function. The buildings that have earned the appropriate status can be the “canons of contemporary times”. They do not do it by the applied material as it used to be in the case of Le Corbusier’s designs (and concrete), but by the unprecedented (perhaps unimaginable) shape. Coop Himmelblau creates rather than builds Pavilion 21 MINI Opera Space, giving it a sharp, tapering shape. And so are the contemporary houses, difficult to draw and describe, but easy to remember. Unfortunately, they are also becoming more and more acceptable for the user and an outside observer who have already got bored with the simplicity and ordinariness.
Źródło:
Pretekst; 2017, 7; 79-84
2449-5247
Pojawia się w:
Pretekst
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pismo "Formiści" i początki międzynarodowych kontaktów polskiej awangardy (1919-1921)
The Periodical "Formiści" and the beginnings of the Polish avant-gardes international relations (1919-1921)
Autorzy:
Strożek, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/707087.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Formisci
avant-garde
Polska
20th century
Formiści
awangarda
Polska
XX wiek
Opis:
This paper emphasises the importance of the periodical Formisci, published in 1919-1921, within the context of the early Polish avant-garde. The journal was the publishing body of a group of Kraków artists who in 1919 declared themselves Formists; its profile was established mainly by its editor, Tytus Czyewski. Over two years, only six issues were published, featuring theoretical statements by group members, Formist and futuristic poetry, and reproductions of Formist works. This is where the future publishers of futuristic fl yers, Czyewski, Bruno Jasienski, Stanisław Młodoeniec, and also the publishers of subsequent avant-garde periodicals Nowa Sztuka and Zwrotnica, Anatol Stern and Tadeusz Peiper, met. Formisci was also one of the fi rst cues for promoting new Polish art abroad and for establishing contacts with other avant-garde circles. Its pages also featured articles on the latest happenings in foreign art and literature, as well as the translations and works of artists belonging to the foreign avant-garde. One of the periodical’s priorities was accessing the international network of progressive ideas represented by European avant-garde magazines. As a result, the Formists were discussed by the Munich magazine Der Ararat, Madrid’s Ultra, and Belgrade’s Misao. Formisci became a platform for the exchange of progressive ideas developed in parallel across Europe, a vehicle facilitating the fl ow of information on the latest developments in the arts on an international scale, arguing the need for a revolution in Polish culture, and adapting it to the chan ges taking place after the First World War.
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2013, 38; 71-86
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Designing utopia. Avant-garde architecture vs. processes of modernization
Autorzy:
Ciarkowski, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593851.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
architecture
avant-garde
modernization
Constructivism
utopia
dystopia
architektura
awangarda
modernizacja
konstruktywizm
dystonia
Opis:
In the first half of the 20th century, the relations between the social revolution, the processes of modernization, and avant-garde art and architecture were very close. Piotr Juszkiewicz, analyzing the relations between modernism and totalitarian and authoritarian regimes, stated that “totalitarian regimes did not reject a certain form of artistic language by default because they were interested in their utility”. “Fundamental elements of our architecture are conditioned by the social revolution”, wrote El Lissitzky. In the face of such declarations, the relations between avant-garde designers and social or Communist trends should not come as a surprise. Post-revolutionary Russia became a true test site for new movements, whereas modernist and Constructivist artists enthusiastically proceeded to build the new (better) reality. The development of industry (primarily heavy industry) was to become a driving force behind the modernist processes. Examples of industrial plants built in the 1920s and 1930s in the Soviet Union show the enormous impact exerted by modern construction and urbanism on the formation of the “new man”. Numerous products of avant-garde architecture reflected the image of the “new world” and became the transmitters of the new Soviet ideology. For the inhabitants of Ekaterinburg, Magnitogorsk, or Kharkov, modernist buildings and landscape layout formed a permanent image of the city and its concept. Urban designs, such as the “Linear City” of Ernst May in Magnitogorsk, were utopian modernist dreams executed on an enormous scale. The circumstances of their creation, followed by the times of their greatness and fall, form a portrait of the avant-garde architecture understood as a utopia, the future that never arrived.
W pierwszej połowie XX wieku związki pomiędzy rewolucją społeczną i procesami modernizacyjnymi, a awangardową sztuką i architekturą były bardzo silne. Piotr Juszkiewicz, analizując relacje pomiędzy modernizmem, a ustrojami o charakterze totalitarnym i autorytarnym dowodził, że „reżimy totalitarne nie odrzucały z góry jakiejś formuły języka artystycznego, bo interesowała je ich użyteczność”. „Zasadnicze elementy naszej architektury uwarunkowane są rewolucją społeczną” – pisał El Lissitzky. W obliczu takich deklaracji nie powinny dziwić związki awangardowych projektantów z prądami o charakterze socjalistycznym czy komunistycznym. Porewolucyjna Rosja stała się prawdziwym poligonem doświadczalnym dla nowych ruchów, a twórcy o modernistycznej i konstruktywistycznej proweniencji ochoczo przystąpili do budowy nowej (lepszej) rzeczywistości. Kołem zamachowym procesów modernizacyjnych miał być rozwój przemysłu (przede wszystkim ciężkiego). Przykłady ośrodków przemysłowych realizowanych w latach 20. i 30. XX wieku na terenie ZSRR pozwalają ocenić ogromny wpływ, jaki nowoczesne budownictwo i urbanistyka wywarły na proces kształtowania „nowego człowieka”. Liczne obiekty awangardowej architektury niosły ze sobą obraz „nowego świata” i stawały się przekaźnikami nowej ideologii radzieckiej. Dla mieszkańców Jekaterynburga, Magnitogorska czy Charkowa, modernistyczne budynki i sposób urządzenia przestrzeni kształtowały trwałe wyobrażenie o mieście i jego idei. Osiedla, takie jak charkowskie „Miasto Liniowe” czy realizacja Ernsta Maya w Magnitogorsku, były realizowanymi w ogromnej skali utopijnymi marzeniami modernistów. Losy ich powstawania, a następnie czasów świetności i upadku, tworzą portret architektury awangardy pojmowanej jako utopia - przyszłość, która nie nadeszła.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 325-337
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Okiem awangardzistki. Kwestia formy w refleksji i realizacjach filmowych Germaine Dulac
From an Avant-garde Perspective: Film Form in the Writings and Films of Germaine Dulac
Autorzy:
Radkiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311691.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
forma filmowa
teoria filmu
awangarda
Germaine Dulac
film form
film theory
avant-garde
Opis:
Autorka omawia refleksje zamieszczone w publikacjach Germaine Dulac z lat 1919-1937, w których znajdują się odniesienia do jej przemyśleń oraz realizacji filmowych. Tematyka poruszana przez Dulac wpisuje się w dyskusję na temat kina jako sztuki, specyfiki nurtów awangardowych oraz wypracowywanej przez nie estetyki. Jako aktywna realizatorka, wykładowczyni i autorka tekstów śledziła na bieżąco dyskusje wokół filmu abstrakcyjnego, roli koloru, dźwięku, a także formowanie się profesji filmowych, które wymagały zdefiniowania. Interesowały ją ponadto zagadnienia związane z edukacją filmową i kształtowaniem się uniwersalnych kompetencji odbiorczych oraz rozwój rynku filmowego z nowoczesnymi kinami i międzynarodowym systemem dystrybucji.
The text presents Germaine Dulac’s ideas on cinema and film form, as discussed in her writings from 1919-1937. As a filmmaker and member of the avant-garde movement, Dulac addressed the issue of cinema as a new art form, and its original aesthetics. As an active director, lecturer, writer and editor of texts, she followed and commented on current discussions on abstract film, the role of color, sound, and new film professions that had to be defined. Moreover, Dulac was interested in film education, educating the audience, as well as in the development of film market and film industry.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 115; 202-215
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strona tytułowa i spis treści
Title Page and Contents
Autorzy:
Er(r)go, Redakcja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/466896.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Liberatura
Awangarda
Dzieło
Czytelnik
Formalizm
Medium
Liberature
Avant-garde
Literary work
Reader
Formalism
Opis:
Title page and letter of contents.
Strona tytułowa oraz spis treści.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2016, 32
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obiekty obiektywnie ofiarowane w Biernym wampirze Gherasima Luki jako przedmioty niedostępne i ambiwalentne
Objectively Offered Objects in The Passive Vampire by Gherasim Luca as Ambivalent and Unapproachable Things
Autorzy:
Kornhauser, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913011.pdf
Data publikacji:
2021-02-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Gherasim Luca
surrealizm
rumuńska awangarda
teoria obiektu
surrealism
Romanian avant-garde
object theory
Opis:
Artykuł poświęcony jest analizie pojęcia obiektu obiektywnie ofiarowanego (OOO), które stanowi ważne zagadnienie w twórczości Gherasima Luki. W pomyślanym jako manifest OOO wprowadzeniu do Biernego wampira, najsłynniejszej prozy Luki z lat czterdziestych XX wieku, narrator przedstawia towarzyską grę polegającą na konstruowaniu kolażowych obiektów. Obiekty te uzyskują w akcie ofiarowania ich konkretnym osobom nadnaturalne moce i jako fetysze przejmują kontrolę nad pragnieniami podmiotu. Pojęcie OOO omawiane jest w artykule w powiązaniu z teorią Hartmuta Böhmego, który określa obiekty-fetysze mianem niedostępnych i ambiwalentnych (są one bowiem jednocześnie pożądane i pożądliwe). Konceptem OOO Luca zaświadcza o wiodącej roli obiektów w myśli i praktyce twórczej rumuńskich surrealistów. 
The paper analyzes the notion of objectively offered object (OOO) which is a crucial part of Gherasim Luca’s Surrealist oeuvre. In the manifesto-like foreword to his early masterpiece, The Passive Vampire, Luca masterminds the game of constructing collage objects, which gain supranatural powers when offered to somebody. Becoming a fetish, the OOO could be interpreted in Hartmut Böhme’s terms as ambivalent and unapproachable thing, shifted between desire and anxiety. With this concept Luca proves the predominant role of the Surrealist object in the theories and textual praxis of the Romanian avant-garde. 
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2021, 17, 1; 1-12
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gest etyczny Katarzyny Kobro
Katarzyna Kobros ethical gesture
Autorzy:
Skalska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/706985.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Kobro
avant-garde
sculpture
20th century
Polska
awangarda
rzeźba
XX wiek
Polska
Opis:
A conversation that took place in 1945 between Katarzyna Kobro (1898–1951) and the Director of the Museum of Art in Łódz, Marian Mi-nich, provides the inspiration for this text and also the axis of its narrative. At that time, the artist had donated several of her pre-war sculptures to the Museum’s collection. The concise remarks made during the meeting referred to the functionalist theory of sculpture and to refl ections on its exposition and reception. Each of these themes will be developed in the text. The purpose of the discussion is to arrive at an understanding of what the term „ethical moment”, which Kobro used at the end of her meeting with Minich, actually means. The question of ethics relates to the shape of human relationships, the latter infl uencing not just the artist’s biography, but also the fate of her sculptures, their display in the Neoplastic Room organized by Władysław Strzeminski. The issue of the maker’s intention, following Mieke Bal, abandoned in studies of artistic output, exists however in pronouncements regarding artistic theory and its ethics, related in Kobro’s case to the idea of functionalism, social utility and the human form of sculpture. Our analysis of Kobro’s nudes and abstract sculptures is thus an attempt to discover the essence of this art’s ethical dimension. The instruments of description are terms taken from Kobro’s theoretical writings and philosophical concepts. An important reference is Martin Heidegger’s lecture “Art and Space”, in which he introduces the concept of sculpture as a body occupying a place in space, spreading itself out in the world. The theory of the relationship between truth and art, sculpture and space, that is fundamental to the Heideggerian triad of building, dwelling, thinking, becomes an important reference in the analysis of Kobro’s concept, the opening of her sculptures to space, the creating of functionalist projects. It also allows us to come closer to understanding the essence of her work’s “ethical moment”, which she called for in her conversation with Minich.
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2013, 38; 89-102
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wzór klasyczny a człowiek masowy w ujęciu współczesnych teoretyków społeczeństwa i kultury: Daniela Bella, Allana Blooma oraz Jose Ortegi y Gasseta.
Autorzy:
Zych, Błażej Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/634251.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Sztuka
Kultura
Społeczeństwo masowe
awangarda
Allan Bloom
Daniel Bell
Jose Ortega y Gasset
Opis:
Punktem wyjścia jest zaniepokojenie związane z zanikaniem fundamentów kultury europejskiej. W paradygmacie klasycznym artysta pracował na bazie idealnego obrazu w swej duszy. Ta wizja została odrzucona. Nowożytność zaproponowała ludzkości racjonalizm, wolność i równość. Efektem tych dobrych intencji jest psychodeliczny bazar. Człowiek idąc w nim jest zdezorientowany, a jego odczuwanie doprowadzone do granic wytrzymałości. Ta wykorzeniona istota skazane jest na kulturalne tułactwo. Ucieczką od tego impasu jest powrót do pytania Archimedesa o punkt oparcia i zastanowienie się nad tym, co w ludzkiej naturze niezmienne a co przypadkowe i przemijalne.The Classic Pattern and Mass Man as Interpreted by the Contemporary Theorists of Society and Culture: Daniel Bell, Allan Bloom, and Jose Ortega y GassetSUMMARYThe starting point for the analysis is an anxiety associated with the vanishing of the foundations of European culture. In the classical paradigm, the artist worked on the basis of an ideal image that s/he carried in his/her soul. However, this vision was rejected. Modernity offered rationalism, freedom, and equality to the humankind. The result of this fundamental change is the so-called “psychedelic bazaar” – a certain form of culture continually offering new, surprising and often extreme experiences. By following them, a person is disoriented and his/her feeling is driven to the breaking point. Consequently, s/he is like an uprooted being condemned to cultural wandering. The way out of this impasse is to return to Archimedes’ question about the point of support, and to ponder over the invariable in human culture and the accidental and transitory.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes; 2017, 15, 2
2083-3636
1732-1352
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The avant-garde: art as theory
Autorzy:
Sztabiński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593780.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
avant-garde
theory
discourse
Paul Mann
Peter Bürger
Victor Burgin
awangarda
teoria
dyskurs
Opis:
The starting point of the paper are the questions formulated in 1993 by Philip Auslander as to whether the avant-garde is possible in postmodernism, or whether postmodernism itself can be regarded as a new phase of the avant-garde. The representatives of avant-garde art considered theory to be of great importance. Therefore, an attempt to answer the questions has been made here from the point of view of three theoretical approaches to the problem. The first one has been discussed with reference to Paul Mann's book The Theory-Death of the Avant-Garde assthat art today functions within the framework of a “discursive economy”. The avant-garde theories, opposed to the artistic status quo, in fact support the functioning of this mechanism, becoming “discourse productive”. Thus, instead of renewing it, they contribute to the death of the avant-garde, which is absorbed by the cultural “exchange effect”. The second approach, referred to as “theory-life”, is developed on the basis of the reneving atbaet, by Peter Bürger. He considered that the basic aspiration of the avantgarde was an attack against the institution of art and revolutionizing life as a whole. This renewal was announced in their writings and manifested in artworks which became a way of undertaking and attempting to solve theoretical problems. I have described this phenomenon as “theorism”. The third option discussed is the “end of theory”, with reference to Victor Burgin's book of the same title. The British author believes that the concept of art shaped from the Renaissance period onwards through the Enlightenment and Romanticism, has collapsed in the 20th century. Currently art operates not in the area of theory, but in the sphere of the discourses creating “semblances of truth” and performing mobilizing and strategic, not ontological functions. The article concludes with some remarks on the change of metaphors (“death”, “life”, “end”), which are employed in connection with the avant-garde, as well as the possible consequences of this situation.
Punktem wyjścia artykułu są pytania sformułowane w 1993 roku przez Philipa Auslendera dotyczące tego, czy awangarda jest możliwa w postmodernizmie, albo czy sam postmodernizm można uznać za nową fazę awangardy? Przedstawiciele sztuki awangardowej przypisywali istotną rolę teorii. Dlatego próba odpowiedzi na zadane pytania podjęta została w nawiązaniu do trzech możliwości, jakie łączono z awangardowym teoretyzowaniem. Pierwsza została omówiona w nawiązaniu do książki Paula Manna The Theory-Death of the Avant-Garde. Polega ona na wskazaniu, że dziś sztuka funkcjonuje w ramach „ekonomii dyskursywnej”. Teorie awangardowe, opozycyjne wobec artystycznego status quo, w istocie podtrzymują funkcjonowanie tego aparatu, stając się „ dyskursywnie produktywne”. Zatem zamiast do odnowy, przyczyniają się do śmierci awangardy, wchłonięcia jej przez kulturowy „efekt wymiany”. Druga możliwość, określona jako „teoria – życie”, zostaje rozwinięta na przykładzie tekstów Petera Bürgera. Uznał on, że podstawowym dążeniem awangardy był atak na instytucję sztuki i zrewolucjonizowanie życia jako całości. Odnowa ta była zapowiadana w tekstach i realizowana w dziełach sztuki, które stawały się sposobem podjęcia i próbą rozwiązania problemów teoretycznych. Zjawisko to określiłem jako „teoretyzm”. Trzecia omówiona możliwość to „koniec teorii”. Została ona przedstawiona w nawiązaniu do książki Victora Burgina o tym samym tytule. Angielski autor uważa, że w XX wieku nastąpił upadek koncepcji sztuki kształtowanej od okresu Renesansu, a uformowanej w czasach Oświecenia i Romantyzmu. Sztuka obecna rozgrywa się nie w obszarze teorii, a w sferze dyskursów tworzących „efekty prawdy” i pełniących funkcje mobilizującą i strategiczną”, nie ontologiczną. Artykuł kończą uwagi na temat zmiany metafor („śmierć”, „życie”, koniec”), które są stosowane w związku z awangardą i ewentualnych konsekwencji tej sytuacji.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 57-72
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Reakcja na realność świata”. Elaborat Donata Kirscha jako przyczynek do dyskusji o nowej prozie lat siedemdziesiątych XX wieku
Autorzy:
Kaliszuk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607710.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Modernism
Polish fiction
Henryk Bereza
Donat Kirsch
avant-garde
nowoczesność
polska proza
awangarda
Opis:
The author analyses Donat Kirsch’s essay Elaborat – debiuty lat siedemdziesiątych. This Polish, non well-known writer of the 1970s describes the literature of that period, especially the trend known as “the young prose” and tries to explain how it emerged, developed and disappeared. His discourse is built on opposition “live-dead”, characteristic for Polish Modernism, what is more, it combines avant-garde concepts of literature and Foucault’s terms such as language and discourse, which is quite unique. Kirsch says that modernity obscures language and makes it almost non-useable, so the novel, in particular the experimental novel, should deal with that fact. Such demand is utopian but necessary, otherwise literature could not cope with reality and human alienation becomes deeper and almost unbearable. Essayist points out that “the young prose” had not succeeded, but he predicted this failure. This diagnose is awkward, but its source is in Kirsch’s discourse: he is convinced that he proposes different non-modern / post-modern literature, but it is quite the opposite, therefore all the limitations and paradoxes of modern literature still stand.
Autor analizuje esej Donata Kirscha Elaborat – debiuty lat siedemdziesiątych. Ten niezbyt szeroko znany pisarz lat siedemdziesiątych XX wieku opisuje nurt występujący pod nazwą „młoda proza”. Swój dyskurs opiera na charakterystycznej dla modernizmu strategii różnicowania, czerpie inspiracje z awangardowych koncepcji literatury. Odwołuje się także do leksyki Michela Foucaulta. Twierdzi, że nowoczesność uniemożliwia posługiwanie się językiem, lecz zarazem rekompensuje ten stan za pomocą literatury.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2013, 31
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Awangardowe bezformia i ich losy. Prologomena
Fates of Avant-garde Formlessness
Autorzy:
Dauksza, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578920.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
informe
afekt
awangarda
Georges Bataille
Tadeusz Kantor
Leo Lipski
Informe
affect
avant-garde
Opis:
W niniejszym artykule autorka rozważa zjawisko bezforemności rozumiane najpierw jako pojęcie filozoficzne (koncepcja Georgesa Bataille’a), a następnie jako kategoria estetyczna (malarstwo informel, teatr Taduesza Kantora, literatura Leo Lipskiego). Rozważania są prowadzone z perspektywy „krytyki afektywnej”. Autorka analizuje znaczenie, funkcje i postaci, które przybiera bezformie w różnych pracach artystycznych. Następnie rozpatruje awangardowe zainteresowanie tym, co bezforemne jako przejaw poszukiwania i konsty-tuowania „alternatywnej” nowoczesności.
In the following article the author considers a formlessness phenomenon which, at first, is understood as a philosophical term (Georges Bataille’s concept), then as aesthetic category (informel painting, Tadeusz Kantor's theatre, Leo Lipski's literature). Commentary is conducted from the perspective of ‘affective criticism’. The author analyses meaning, function and figures which formlessness becomes in different artistic works. Then, the author examines avant-garde interest in formlessness as a manifestation of search and establishment of ‘alternative’ modernity.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/113 z. 1; 119-134
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Boobalk, Schubert i szyfry
Boobalk, Schubert and Codes
Autorzy:
Kaliszuk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1335001.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ryszard Schubert
modernism
rozmanticism
avant-garde
modernity
intertext
modernizm
rozmantyzm
awangarda
intertekst
nowoczesność
Opis:
Artykuł dotyczy relacji międzytekstowych w utworze Ryszarda Schuberta Trenta tre, uznawanym za schyłkowe osiągnięcie polskiej literatury neoawangardowej. Autor pokazuje, w jaki sposób Schubert konstruuje odniesienia do literatury romantycznej oraz do modernistycznych tekstów dialogujących z romantyzmem. Identyfikuje potencjalne źródła cytatów i aluzji, a także zwraca uwagę na relację między utworem Schuberta a niedokończonym opowiadaniem Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Zasadniczym celem budowania połączeń międzytekstowych okazuje się problematyzacja kluczowych opozycji literatury nowoczesnej, a tym samym ilustracja schyłkowości samej formacji i spowolnienia dynamiki tych procesów, które decydowały o jej produktywności.
An article presenting intertextual relations included in Trenta Tre written by Ryszard Schubert, which was recognised as a late achievement of Polish neo avant-garde literature. The author demonstrates how Schubert creates references to the romantic literature and to the modernist texts engaged in a dialog with romanticism. He identifies the potential sources for quotations and allusions, and also draws readers’ attention to the relationship between that work by Schubert and an unfinished story written by Krzysztof Kamil Baczyński. The main purpose of creating the intertextual connections is to present the problem of key oppositions in modern literature, and thus to illustrate the decline of the very formation itself and the downturn in the dynamics of the processes that affected its productivity.
Źródło:
Forum Poetyki; 2019, 18; 86-101
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Multimedialny widok z głębokiej wieży
A Multimedia View from a Deep Tower
Autorzy:
Matuszyk, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/466966.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Poezja
Performance
Liberatura
Afekt
Awangarda
Dzieło
Poetry
Liberature
Affect
Avant-garde
Literary work
Opis:
A review of a poetic performance Widok z głębokiej wieży (A View from a Deep Tower) by Zenon Fajfer, dir. Teresa Nowak, Hipertekstowo project, Kinoteatr Rialto, Katowice, 25 April 2015 r.
Recenzja poetyckiego performansu Zenona Fajfera, pt. Widok z głębokiej wieży, reż. Teresa Nowak, Projekt Hipertekstowo, Kinoteatr Rialto, Katowice, 25.04.2015.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2016, 32
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies