Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "autorska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 32
Tytuł:
Конструювання ідентичностей у життєтворчості Лесі Українки: постколоніальна перспектива
Construction of Identity on Life and Work of Lesia Ukrainka: Postcolonial Perspective
Konstruowanie identyczności w życiu i twórczości Łesi Ukrainki: Perspektywa postkolonialna
Autorzy:
Andrusiw, Stefania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929298.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dyskurs kolonialny
kontrdyskurs obronny
dominowanie/podporządkowywanie
narodowa
autorska
identyczność kobieca
konstruowanie/dekonstruowanie identyczności
colonial discourse
defensive counter discourse
domination / submission
identity
construction
deconstruction
Opis:
Narracyjna (w ogóle pisarska) tożsamość Łesi Ukrainki została sformułowana w kontekście obronnego, antykolonialnego kontrdyskursu – ukraińskiej odpowiedzi na asymilacyjny ucisk rosyjskiego imperialnego dyskursu, wywieranego na ukraińską etniczno-kulturową odmienność. Właśnie dlatego dominująca tożsamość pisarki jest nacjocentryczna. Nawet jako literacki pseudonim wzięła ona imię swojego narodu. W obrębie tej tożsamości były konstruowane pozostałe tożsamości ukraińskiej poetki. Wszystkie wymienione i niewymienione w artykule tożsamości Łesi Ukrainki, które konstruowała ona w ciągu swojego krótkiego, lecz twórczo intensywnego życia, są zewnętrznymi manifestacjami jej wewnętrznej osobowościowej tożsamości, tożsamości pełnej pasji, maksymalistycznej, z ostro artykułowaną niezgodą na wszelką niesprawiedliwość i nierówność – zarówno w międzynarodowych czy wewnętrznych stosunkach, jak i w międzyludzkich, w tym rodzinnych, z potrzebą godności, swobody i indywidualnej wolności jako koniecznych warunków dla egzystencji.
Narrative (generally writer’s) identity of Lesia Ukrainka was formed in a context of defensive, anticolonial counter discourse – It was Ukrainian answer on assimilative attempts of Russian imperial discourse on Ukrainian ethnic and cultural differences. That is the reason of natio-centric identity of the poet. What is more, even her literally pseudonym contain the name of her nation. Under this identity was shaped all other identities of the poet. All named and unnamed in this text identities of Lesia Ukrainka, which was used by her, during her short however, prolific life, was an external manifestation her inner identity. They were the manifestation of her passionate and maximalistic existence. The existence that very strongly refused to accept all injustice and inferiority – all models of domination / submission in all kinds of relationships neither between nations nor between people. She felt strong need of dignity, freedom and free will as a condition of the existence.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 23-37
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorska metoda transpozycji muzyki na architekturę
Novel method of music to architecture transposition
Autorzy:
Satkiewicz-Parczewska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/370124.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
architektura
muzyka
transpozycja
autorska metoda
kompozycja
architecture
music
transposition
impression
emotions in architecture
composition
Opis:
Muzyka i architektura posiadają wiele cech wspólnych, szczególnie gdy będziemy je porównywać pod względem zasad kompozycyjnych, a zwłaszcza przy wprowadzeniu wspólnego czasu percepcji tych kompozycji. Podstawowe zasady kompozycyjne mające odniesienie do muzyki, sztuk wizualnych i architektury można pokazać za pomocą pewnych modeli i symulacji. Są nimi między innymi: grafiki muzyczne, wizualizacje malarskie, graficzne i przestrzenne, impresje i barwne kolaże, oraz transpozycje. Autorska metoda transpozycji muzyki na architekturę polega na czasowej analizie wybranej muzyki w formie trzech kroków, poprzedzonych krokiem „0”, poprzez sporządzenie: 1. wykresu wrażeń, 2. zapisu graficznego, który jest krokiem pośrednim ukazującym w sposób graficzny struktury dźwiękowe na osi czasu. Zapisy graficzne dotyczące melodii, rytmu, czy dynamiki słuchanego utworu mogą tu stanowić wytyczne do transpozycji kształtu, światła i koloru dla kompozycji architektonicznej. 3. transpozycji przestrzennej. Decydującym narzędziem badania praw percepcji i budowy kompozycji jest tu zastosowanie wykresu wrażeń. Jest on nośnikiem wrażeniowej gry percepcyjnej z jej dominantami, wstępem i zakończeniem.. Sedno metody transpozycji muzyki na architekturę polega na wprowadzeniu odpowiedniej konfiguracji bodźców przestrzennych, tak aby odwzorować wykres wrażeń sporządzony podczas słuchania muzyki.
Music and architecture possess many common features, especially when compared in terms of the composition rules, especially when the common perception time of these compositions is included. Basic composition rules relating to music, visual arts and architecture may be shown using certain models and simulations. These include musical graphic, painted, graphical and spatial visualizations, impression and colorful collages, and transpositions. Novel method of music to architecture transposition is based on the temporal analysis of the selected music in the form of the following three steps preceded by the "0" step: 1. chart of impressions, 2. graphical transposition which is an intermediate step showing graphically the structure of the sound on the time axis. Graphic recording of the melody, rhythm, and dynamics of current musical piece may provide guidance to transpose shape, light and color into architectural composition. The third step is spatial transposition with creation of the chart of sensations as the tool to study the perception rights and the construction of a composition. It is a medium for the perception game with dominants, introduction and ending. The essence of the transposition of the music into the architecture is the introduction of appropriate configuration of the spatial stimuli to reproduce the chart of impressions drawn while listening to music.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2013, 20; 95-110
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy można zapomnieć o poetyce? W badaniach nad literaturą dawną
Can Poetics be Forgotten? Towards the Studies of Classic Literature
Autorzy:
Koehler, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311218.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
poetics
historical poetics
interpretation
context
poetyka
poetyka historyczna
interpretacja
intencja autorska
strategia lekturowa
kontekst
Opis:
W artykule autor rozważa zagadnienie aktu lektury i rozumienia tekstów dawnych. Wskazuje na nieodpowiednie (jego zdaniem zagrażające integralności i intencjonalności dawnego komunikatu) strategie lekturowe dawnej literatury czynione metodami czy stylistykami podpowiadanymi przez współczesne metodologie. Przedstawia niewystarczalność takiego podejścia, odwołując się do myśli Alsdaira MacIntyra, wskazującego na istotę myślenia historycznego w dziedzinie historii idei czy Quentina Skinnera, który podpowiada zadanie ukontekstowienia wypowiedzi poprzez analizę intencji i motywacji, uruchamiających dzieło. Autor, powołując się na badaczy, wskazuje na znaczenie poetyki jako jednego z narzędzi służących do zrozumienia intencjonalności aktów mowy i wypowiedzi epok dawnych. Podaje przykłady zastosowania czy użycia poetyki historycznej w procesie zrozumienia tekstów staropolskich.
The author of the article discusses the very act of reading and understanding of the classic texts. He points to the inaccurate (and, in his opinion, threatening the integrity and intentionality of messages) strategies of reading the old literature based on methods proposed by the modern methodologies. The author postulates insufficiency of such an approach, referring to the words of Alsdair MacIntyre, who emphasised the historical thought in the field of the history of ideas, and to the words of Quentin Skinner, who suggested contextualising the message by analysing the intentions and motivations behind the literary work. By referring to the researchers, the author promotes poetics as one of the tools which serve to understand the intentionality of speech acts and messages of the former ages. At the same time, the author provides examples showing the application of historical poetics in the process of comprehending old Polish texts.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2013, 8, 3; 107-118
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parataktische Poetik. Zur Inkongruenz Von Autorund Werkintention in Kurt Schwitters’ Literarischem Oeuvre
Paratactic Poetics. On The Incongruency of Author and Work Intention in Kurt Schwitters’ Literary Oeuvre
Parataktyczna poetyka. O inkongruencji autora i intencji utworu w twórczosci Kurta Schwittersa
Autorzy:
van den Berg, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185273.pdf
Data publikacji:
2013-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Historical Avant-Garde
Art and Literature
Aesthetics and Poetics
Manifestoes
Author Intention
Work Intention
Word and Image
Formalism
historyczna awangarda
sztuka i liteatura
estetyka i poetyka
manifesty
autorska intencja
intencja dzieła
słowo i obraz
formalizm
Opis:
Wiele utworów z awangardowej spuścizny Kurta Schwittersa ma charakter enigmatyczny. Nie tylko jego abstrakcyjne prace wizualne, ale także poezja, opiera się prostej, jednoznacznej interpretacji, nie zawiera prostego przekazu ani wyraźnych sygnałów intencji Schwittersa. W tym kontekście utwory Schwittersa nie są odosobnionym przypadkiem, ale raczej typowym przykładem sztuki i literatury historycznej awangardy, do której należał Schwitters. Podobnie jak w przypadku ogólnych studiów nad awangardą, jego utwory literackie odnoszą się do manifestów i pism programowych, które zawęziły sens jego dzieł sztuki, obrazów, rzeźb, poezji i innych tekstów, jako źródła wskazówek intencji Schwittersa i znaczenia, jakie przypisywał swoim pracom. Ale do jakiego stopnia owe pisma programowe są godne zaufania albo – by ująć rzecz precyzyjniej – do jakiego stopnia owe cele estetyczne, procedury artystyczne i poetyka wyłożona w tych tekstach odnoszą się do artystycznej i literackiej praktyki, którą obserwujemy w pracach Schwittersa? Skupiając się na poetyckiej spuściźnie Schwittersa i jego poetyce sformułowanej w manifestach i innych tekstach z dziedziny poetyki, dostrzegamy wyraźnie, że uwagi Schwittersa o poezji były integralną częścią jego refleksji estetycznej o sztuce wizualnej i jego poetyce sformułowanej w pismach programowych, bardziej niż pochodną jego refleksji nad pracami artystycznymi. To nierzadka cecha poetyki awangardowej, która często odwzorowywała i próbowała skopiować cele artystyczne sformułowane w kontekście sztuki wizualnej (można argumentować, że Schwitters był w pierwszej linii artystą wizualnym). Nawet pomiędzy programowymi tekstami Schwittersa zogniskowanymi wyraźnie na poetyce, a jego poezją i prozą pozornie wyjaśnianą w tych tekstach, istnieje oczywista różnica pomiędzy teorią a praktyką. Porównanie z refleksją tzw. „rosyjskich formalistów” pokazuje, że te rozważania o poezji są w dużym stopniu zbieżne z podejściem Schwittersa, jednak o wiele bardziej subtelne i precyzyjne w definiowaniu poetyckich zasad, które charakteryzują spuściznę Schwittersa – być może nie jest to przypadkowe. Oprócz bliskości formalistów i awangardy, Schwitters, podobnie jak formaliści, inspirował się niemieckim historykiem i teoretykiem literatury, Oskarem Walzelem. Schwitters uczęszczał na jego zajęcia podczas studiów na akademii sztuk w Dreźnie, formaliści czytali Walzela i tłumaczyli jego prace. To może wyjaśniać rzucającą się w oczy zbieżność pomiędzy Schwittersem a formalistami, na przykład w naciskaniu na „materialność” słowa, ale także w próbach połączenia refleksji nad słowem i nad obrazem, które były głównym przedmiotem rozważań Walzela. Walzel jako trait d’union pomiędzy Schwittersem a formalistami, może być także zachętą do czytania poezji Schwittersa jako poezji z osobliwościami, które u formalistów stosowane były o wiele bardziej precyzyjnie niż jako ćwiczenie w czytaniu ahistorycznym, ale, jak pokazuje Walzel, nie tylko jako obopólne źródło inspiracji, wbrew rozbieżnościom, symultanicznie dzieląc horyzont teoretyczny awangardowych prób sztuki i literatury z Zachodu i ze Wschodu w teorii i praktyce.
Many works in the oeuvre of the avantgarde artist Kurt Schwitters have an enigmatic character. Not only his abstract visual art but also his poetry resists simple unambigious interpretation. They do not contain clear messages or unequivocal indications of Schwitters’ intentions. Here, Schwitters’ work is not a singular case, but rather a typical example of the art and literature of the historical avant-garde, to which Schwitters belonged. As in studies on the avant-garde in general, literature on Schwitters and his artistic and literary work tends to resort to his manifestoes and programmatic writing, which sided his works of art, collages, paintings, sculptures, poetry and other literary texts in a more narrow sense, as a source for clues on Schwitters’ intentions and the meaning he attributed to his work. But to what extent is this programmatic writing reliable, or to be more precise: to what extent do the aesthetic principles, artistic procedures and the poetics outlined in these texts correspond with the artistic and literary practice as it can be observed in Schwitters’ work? Focusing on Schwitters’ poetic oeuvre and his poetics formulated in manifestoes and other poetical texts, it is evident that Schwitters’ remarks on poetry were an integrated part of his aesthetic reflections on the visual arts and his explicit poetics in his programmatic writing rather a derivative of reflections on his artistic production – a not uncommon feature in avant-garde poetics, which frequently reflected and tried to translate aesthetic principles coined in the context of the visual arts to (and one might argue: Schwitters was in first instance a visual artist). Even between Schwitters’ programmatic texts strictly concentrating on poetics and his poetry and proseapparently explained in these texts, an obvious discrepancy between theory and practice. A comparison with the reflections of the so-called ‚Russian formalists’ shows that their considerations on poetry are to a large extent congenial to Schwitters’ approach, yet far more subtle and accurate in defining the poetic principles, which characterize Schwitters’ literary oeuvre – probably not accidental. Apart from the proximity of formalists to the avant-garde, both Schwitters and the formalists were inspired by the German literary historian and theoretician Oskar Walzel. Schwitters attended his classes during his study at the art academy in Dresden, the formalists read Walzel and translated his works. This may explain the striking congeniality between Schwitters and the formalists e.g. in their insistence on the ‚materiality’ of the word, but also in their attempts to combine reflections on word and image, which were a major subject in Walzel’s writing. Walzel as a trait d’union between Schwitters and the formalists may also be taken as incentive for a reading of Schwitters’ poetry as poetry with pecularities of its own, which were addressed by the formalists in a far more precise way – not just as an ahistorical reading exercise, but as Walzel as mutual source of inspiration shows, against a divergent, yet simultaneously shared theoretical horizon of avant-garde approaches of art and literature from West and East in practice and in theory. 
Źródło:
Porównania; 2013, 12; 235-263
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Аўтарская самарэфлексiя ў “Аповесцi для сябе” Барыса Мiкулiча
Autorska refleksja w „Opowieści dla siebie” Borysa Mikulicza
Autor’s self-reflektion in Boris Mikulicz’s “Story for myself”
Autorzy:
Гараднiцкi, Яўген
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944577.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
diary
self-reflection
literary situation
belarusian proze
author’s motivation
reading circle
pamiętnik
autorefleksja
sytuacja literacka
proza białoruska
autorska motywacja
Opis:
Utwór Borysa Mikulicza jest narracją o konfrontacji osobowości twórczej z dominującym systemem ideologicznym o jej prawo być artystą. „Opowieść dla siebie” jest napisana w formie pamiętnika, zawiera zapisy z lat 1946–1948. W tym czasie pisarz, wróciwszy z zesłania, próbował „powrócić do literatury”. Uważne czytanie pamiętnika dostarcza ciekawego materiału do charakterystyki życia literackiego w okresie powojennym na Białorusi.
Boris Mikulič’s work is the story of an unequal battle of the creative person against dominant ideological system for the right to be an artist. The book, written in the form of a diary, contains entries made in 1946–1948. At this time the writer was released from exile and made attempts “to return in literature”. Close reading of the diary provides a significant material for characterization of the literary life in post-wor period.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2015, 7; 131-146
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Аўтарская самарэфлексiя ў “Аповесцi для сябе” Барыса Мiкулiча
Autorska refleksja w „Opowieści dla siebie” Borysa Mikulicza
Autor’s self-reflektion in Boris Mikulicz’s “Story for myself”
Autorzy:
Гараднiцкi, Яўген
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2109062.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
pamiętnik
autorefleksja
proza białoruska
autorska motywacja
sytuacja literacka
diary
self-reflection
literary situation
belarusian proze
author’s motivation
reading circle
Opis:
Utwór Borysa Mikulicza jest narracją o konfrontacji osobowości twórczej z dominującym systemem ideologicznym o jej prawo być artystą. „Opowieść dla siebie” jest napisana w formie pamiętnika, zawiera zapisy z lat 1946–1948. W tym czasie pisarz, wróciwszy z zesłania, próbował „powrócić do literatury”. Uważne czytanie pamiętnika dostarcza ciekawego materiału do charakterystyki życia literackiego w okresie powojennym na Białorusi.
Boris Mikulič’s work is the story of an unequal battle of the creative person against dominant ideological system for the right to be an artist. The book, written in the form of a diary, contains entries made in 1946–1948. At this time the writer was released from exile and made attempts “to return in literature”. Close reading of the diary provides a significant material for characterization of the literary life in post-wor period.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2015; 131-146
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorska szkoła ukraińskiego akademika Aleksandra Zacharenki
Autorzy:
Pobirchenko, Nataliia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614619.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
O. A. Zakharenko
“school on the Ros River”
the author’s school
triangle parents – a child – a teacher
individual work with a child
idea of creativity
“pedagogy of specific purpose”
A. Zacharenko
„Szkoła nad Rosią”
szkoła autorska
trójkąt „rodzice-dziecko-nauczyciel”
praca indywidualna z dzieckiem
twórcze uczenie się
„ pedagogika konkretnego celu”
Opis:
The article is devoted to a well-known in Ukraine and neighbouring countries The School on the Ros River and to its  founder Oleksandr Zakharenko with his unique system of education. Zakharenko is characterized not only as an outstanding educationalist, but also as a sincere and modest person.The history of foundation and development of the Zakharenko’s School has been given, and the role of the Author’s personal traits in this process has been explained.His pedagogical system, based on the triangle parents – a child – a teacher, has been described and the importance of each of its elements has been justified.The author shows the structure of the School and gives a description for each of five main educational centres: the Centre for Junior School, the Centre of Health, the Centre of Labour, the Centre of Culture and Education, and the Centre for Senior Students.The place of labour in the student’s personality formation has also been described. The importance of the collective body has been mentioned as a means for solving the problem of a young person’s socialization, and as a way to establish responsibility and skills of self-organization. It has been stressed, that even the best collectivism cannot substitute an individual work with a child. The Individual approach based on assisting the child’s work has been characterized.The author draws attention to the system of assessment and encouragement. The latter is connected with providing successful students with grants, prizes and diplomas. The special place has been given to the system of moral incentives, consisting in telling the student’s story on TV or in the newspaper.It has been marked that the idea of creativity necessary during the learning occurs was the most important in O. Zakharenko’s education system.The author emphasizes and justifies that Zacharchenko’s school meets all main demands of “school for self-realization” paradigm.
Artykuł poświęcony jest dobrze znanej na całej Ukrainie i krajach sąsiednich "Szkole nad Rosią" i jej założycielowi Aleksandrowi Zacharence z jego unikalnym systemem edukacji. Zacharchenkę określa się nie tylko jako wybitnego nauczyciela, ale też jako szczerego i skromnego człowieka.  W prezentowanej pracy przedstawiono historię założenia i rozwój jego szkoły autorskiej oraz wyjaśniono rolę cech osobowych A. Zacharenki w tym procesie. Artykuł opisuje system edukacyjny, który opiera się na trójkącie "rodzice - dziecko - nauczyciel" wraz z uzasadnieniem znaczenia każdego elementu i sposobu ich interakcji z innymi.Autor pokazuje strukturę szkoły i opisuje każdy z pięciu jej głównych ośrodków edukacyjnych: Centrum Szkoły Podstawowej, Centrum Zdrowia, Centrum Pracy, Centrum Kultury i Edukacji oraz Centrum dla Uczniów Starszych (liceum).Ponadto, artykuł opisuje rolę pracy w kształtowaniu osobowości ucznia. Przypomniano w nim także ważną rolę zespołu, jako narzędzia rozwiązania problemów adaptacji młodego człowieka w społeczeństwie, a także metody wpajania nawyków odpowiedzialności i samoorganizacji. Jednak zauważono, że nawet najlepiej zorganizowany kolektywizm nie zastąpi indywidualnej pracy z dzieckiem. Podano zatem charakterystykę koncepcji pracy indywidualnej, która opiera się na pomocy dziecku w samookreśleniu się w konkretnej sytuacji.Zwrócono tu również uwagę na system ocen i zachęt. Ten ostatni przewiduje stypendia dla najlepszych oraz nagrody za sukces w nauce. Szczególną uwagę poświęcono systemowi zachęt moralnych, który znajduje odzwierciedlenie w opowiadaniu o uczniu w telewizji lub w gazecie.Wskazuje się, że decydującą w systemie edukacji A. Zacharenki zawsze była idea kreatywności i twórczego uczenia się, która przeczyła edukacji pod przymusem.Autor uzasadnia też swój pogląd, że autorska Szkoła Zacharenki spełnia podstawowe wymagania technologii paradygmatu "szkoły samorealizacji".
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2016, 29, 2
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dochody nauczycieli akademickich z praw do utworów pracowniczych i ich opodatkowanie
Academic Teachers’ Revenues from Transfer and Exploitation of Copyrights and its Taxation
Autorzy:
Orłowski, Janusz
Salamonowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596020.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
nauczyciele akademiccy
utwór
ochrona prawno-autorska
przychody z praw autorskich
podatek dochodowy od osób fizycznych
koszty uzyskania przychodów
academics
work-for-hire
copyright protection
income from copyrights
personal income tax
deductible expenses
Opis:
Znaczną część wynagrodzenia nauczycieli akademickich stanowi honorarium za przeniesienie na uczelnię autorskich praw majątkowych do utworów pracowniczych. W przepisach ustawy – Prawo autorskie wyraźnie wymieniono utwory; zajęcia dydaktyczne także mogą być utworami, gdy mają twórczy i indywidualny charakter. Za korzystanie lub zbycie autorskich praw majątkowych przysługuje honorarium. Jego wyodrębnienie w wynagrodzeniu nauczyciela akademickiego uzasadniają głównie przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bo dla takiego rodzaju przychodu przewidziano 50% koszty uzyskania. W opracowaniu przedstawiono różne podejścia uczelni do kwestii regulacji honorarium. Ukazano też różne modele (otwarty, zamknięty i pośredni) realizacji uprawnień uczelni w stosunku do utworów pracowniczych nauczycieli akademickich, w tym utworów naukowych.
A significant part of academic teachers remuneration is a honorarium for the transfer or other forms of exploitation by the university of copyrights to works-for-hire. While the scientific works are explicitly mentioned in the Copyright Act, the legal qualification of didactic activities is complex. These creations can also be works protected by copyrights when they are creative and have individual character. For the use or sale of copyrights author is entitled to a honorarium, but the need for its specification in academic teachers’ remuneration is mainly justified by the personal income tax provisions. For this kind of revenue the increased 50% rate of deductible income costs is applicable. The material present variety approaches of universities in regulating honorarium. It shows the different models of implementation (open, closed and indirect) in exercise of the powers of universities in relation to academic teachers’ works, including scientific works.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2016, XCIX; 63-74
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samodzielność w świetle koncepcji osobowości autorskiej – perspektywa edukacyjna
Independence in the Light of the Concept of Author’s Personality – Educational Perspective
Autorzy:
Świrko-Pilipczuk, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140705.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
samodzielność ucznia
edukacja
osobowość autorska
student’s independence
education
author’s personality
Opis:
W artykule przyjmuję, że samodzielność w aktualnej sytuacji społecznej człowieka staje się coraz bardziej ważną, a wręcz już niezbędną jego cechą. Rozwijanie samodzielności to trudne i całożyciowe zadanie. Ważnym czynnikiem w jego realizacji są procesy edukacji. Jednak analizy i badania praktyk edukacyjnych w tym zakresie wskazują, że często (zbyt często!) działania nauczycieli nie sprzyjają rozwijaniu tej cechy osobowości ucznia, a nawet przeciwdziałają jej ujawnianiu i rozwijaniu, jak też ją blokują, czy wręcz oduczają samodzielności. Możliwości i warunków zmiany tej sytuacji upatruję w procesach konstruowania i dekonstruowania świadomości zawodowej nauczycieli, przebiegających pod wpływem refleksyjnego odnoszenia teorii do swoich działań zawodowych. Przyjmuję, że w tym zakresie szczególnie wartościowa może być teoria osobowości autorskiej Kazimierza Obuchowskiego. Znajduję w niej niezwykle wyraźne i mocne uzasadnienie wartości samodzielności, możliwości, mechanizmów i warunków jej rozwijania w procesach edukacji.
In this article I assume that independence in the current social situation of a human being becomes a more and more important feature, not to say – its essential feature. Developing the independence is a difficult and lifelong task. An important factor of its achievement are educational processes. However, analyses and examinations of educational practices in this regard indicate that often (too often!) teachers’ actions do not conduce to the development of that personality feature of students – on the contrary – they counteract its disclosure and development blocking it and weaning the students from independence. I see the change possibilities and prerequisites in the processes of constructing and deconstructing the teachers’ professional awareness that takes place under the impact of the reflective reference of the theory to one’s own professional actions. I assume that the theory which can be particularly valuable here is Kazimierz Obuchowski’s author’s personality theory. I find in it an extremely clear and strong justification of the values of independence, potential, mechanisms and conditions of its development in educational processes.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2016, 19, 4(76); 57-73
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorska audycja radiowa jako forma rytuału
Author’s radio broadcast as a form of ritual
Autorzy:
Jeziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943947.pdf
Data publikacji:
2017-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
rytuał
działania rytualne
media masowe
radio
autorska audycja radiowa
ritual
ritual activities
mass media
the author’s broadcast
Opis:
Celem artykułu jest interpretacja radiowej audycji autorskiej w antropologicznych kategoriach rytuału. Zakładam, że audycja radiowa, zwłaszcza prowadzona przez charyzmatycznego i obdarzonego autorytetem dziennikarza, jest swoistym rytuałem medialnym. Jego struktura i przebieg noszą znamiona działania rytualnego, determinowanego przez specyfikę medium, w jakim do rytuału dochodzi. Działanie rytualne przebiega w kontekście mediów masowych i charakteryzuje się wielokodowością i wielością parametrów, co wynika z faktu, że w procesie komunikacji tworzone są kontekstowe znaczenia na linii radiowi dziennikarze–słuchacze. Kategoria rytuału medialnego zostanie w tekście zilustrowana przykładami z audycji autorskich prowadzonych w Programie Trzecim Polskiego Radia przez Piotra Kaczkowskiego i Marka Niedźwieckiego w latach 80. XX wieku.
The objective of the paper is the interpretation of an author’s radio broadcast in the anthropological context of ritual. I imply that radio broadcast, especially led by a charismatic journalist enjoying the authority status, can be presented as a special kind of media ritual. Its structure and course bear the features of ritual activity, determined by the specific character of the medium in which such a ritual is held. The ritual activity runs in the context of the mass media and is characterized by multi-code features and multitude of parameters, which stem from the fact that in the process of communication the contextual meanings are generated between the journalists and the radio listeners. The category of media ritual will be illustrated in the text by the examples of the selected author’s broadcasts led by Piotr Kaczkowski and Marek Niedźwiecki held in the Programme Three of the Polish Radio in the Eighties of the 20th century.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 53; 139-153
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ilustracja autorska we współczesnych literackich książkach dla dzieci i młodzieży
Illustrations in Modern Literary Books For Children and Young People
Autorzy:
Gwadera, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918749.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Authorial illustration
Book reception
Books for children and young people
Ilustracja autorska
Książka dla dzieci i młodzieży
Recepcja
Opis:
W artykule poruszono temat rysunków autorskich w książkach literackich adresowanych głównie do dzieci i młodzieży na polskim rynku wydawniczym. Zwrócono uwagę na brak metodologicznych podstaw badawczych w odniesieniu do tak sformułowanego zagadnienia. Poddano analizie książki takich autorów, jak Małgorzata Musierowicz, Tove Jansson, Antoine de Saint-Exupéry, Maciej Wojtyszko, Rafał Kosik, Zbigniew Lengren, Katarzyna Kotowska, Emilia Kiereś, Cornelia Funke, Walter Moers oraz Marbella Atabe. Podkreślono, że ilustracja autorska, mimo swoich uwidocznionych w artykule zalet, powinna również uwzględniać wymogi artystyczne i psychologiczne sztuki ilustratorskiej. Fenomen ilustracji autorskiej dotyczy niewielu publikacji dostępnych na polskim rynku wydawniczym.
The article discusses the problem of authorial illustrations in literary books intended mainly for children and young people on the Polish publishing market. Attention was payed to the lack of methodological research bases in reference to a problem which is formulated in such a manner. The works of such authors as Małgorzata Musierowicz, Tove Jansson, Antoine de Saint-Exupéry, Maciej Wojtyszko, Rafał Kosik, Zbigniew Lengren, Katarzyna Kotowska, Emilia Kiereś, Cornelia Funke, Walter Moers and Marbella Atabe were analysed. It was emphasised that authorial illustrations, despite their strong points that were demonstrated in the article, should also take the artistic and psychological requirements of illustration art into account. The phenomenon of authorial illustration refers to the few publications which are available on the Polish publishing market.
Źródło:
Nowa Biblioteka. Usługi, Technologie Informacyjne i Media; 2017, 2(25); 35-48
1505-4195
2451-2575
Pojawia się w:
Nowa Biblioteka. Usługi, Technologie Informacyjne i Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Традыцыйная iндыйская паэтыка як гiпатэтычны прэцэдэнт мастацкага псiхалагiзму ў рамане Мiхася Зарэцкага “Вязьмо”
Tradycyjna poetyka indyjska jako hipotetyczny precedens psychologizmu artystycznego w powieści M. Zareckiego „Vyazmo”
Traditional Indian poetics as a hypothetical case of artistic psychology in M. Zaretsky’s novel “Vyazmo”
Autorzy:
Белая, Алена
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945104.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
author’s musings
suggestibility
implicit aesthetic code
“poetic mood”
mental state
Sanskrit verse
the ancient Indian tradition
the dialogue of cultures
autorska zaduma
sugestywność
implikacja
kod estetyczny
„poetycki nastrój”
stan psychiczny
wiersz sanskrycki
tradycja staroindyjska
dialog kultur
Opis:
Jednym z zagadkowych wątków powieści M. Zareckiego „Vyazmo” jest zmienność koloru oczu Wiery Zasulicz. Jego powtarzalność zainspirowała do poszukiwania treści, których można domyślać się. Klucz do rozszyfrowania tej zagadki stanowi analiza opowiadania J.D. Salinger’a „Śliczne usta moje i oczy zielone” przeprowadzona przez I. L. Galińską (1986). W obu utworach pojawia się motyw miłości połączony z odrazą. Analiza pozwoliła wysnuć wniosek, że M. Zarecki świadomie wykorzystuje określone kanony poetyki staroindyjskiej.
One of the mysterious motifs in M. Zaretsky’s “Vyazmo” is the changeable color of Vera Zasulich’s eyes. The reoccurence of this artistic detail stimulates the search for its implicit meaning, and the analysis of J. Salinger’s “Pretty Mouth and Green My Eyes” made by I. L. Galinska (1986) gives the key to decipher it. Both works are characterized by the motif of love in its complexity with the feeling of disgust. The study serves as the evidence to conclude that M. Zaretsky employs the canons of the ancient Indian poetics in all conscience.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017, 9
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Традыцыйная iндыйская паэтыка як гiпатэтычны прэцэдэнт мастацкага псiхалагiзму ў рамане Мiхася Зарэцкага “Вязьмо”
Tradycyjna poetyka indyjska jako hipotetyczny precedens psychologizmu artystycznego w powieści M. Zareckiego „Vyazmo”
Traditional Indian poetics as a hypothetical case of artistic psychology in M. Zaretsky’s novel “Vyazmo”
Autorzy:
Белая, Алена
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2109952.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
autorska zaduma
sugestywność
implikacja
kod estetyczny
„poetycki nastrój”
stan psychiczny
wiersz sanskrycki
tradycja staroindyjska
dialog kultur
author’s musings
suggestibility
implicit aesthetic code
“poetic mood”
mental state
Sanskrit verse
the ancient Indian tradition
the dialogue of cultures
Opis:
Jednym z zagadkowych wątków powieści M. Zareckiego „Vyazmo” jest zmienność koloru oczu Wiery Zasulicz. Jego powtarzalność zainspirowała do poszukiwania treści, których można domyślać się. Klucz do rozszyfrowania tej zagadki stanowi analiza opowiadania J.D. Salinger’a „Śliczne usta moje i oczy zielone” przeprowadzona przez I. L. Galińską (1986). W obu utworach pojawia się motyw miłości połączony z odrazą. Analiza pozwoliła wysnuć wniosek, że M. Zarecki świadomie wykorzystuje określone kanony poetyki staroindyjskiej.
One of the mysterious motifs in M. Zaretsky’s “Vyazmo” is the changeable color of Vera Zasulich’s eyes. The reoccurence of this artistic detail stimulates the search for its implicit meaning, and the analysis of J. Salinger’s “Pretty Mouth and Green My Eyes” made by I. L. Galinska (1986) gives the key to decipher it. Both works are characterized by the motif of love in its complexity with the feeling of disgust. The study serves as the evidence to conclude that M. Zaretsky employs the canons of the ancient Indian poetics in all conscience.
Źródło:
Białorutenistyka Białostocka; 2017; 23-33
2081-2515
Pojawia się w:
Białorutenistyka Białostocka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek upodmiotowiony. Właściwości osobowości autorskiej absolwentów klas Montessori. Raport z badań
The Empowered Human-Being. Self-Authoring Personality Characteristics of Graduates of Montessori Classes. A Research Report
Autorzy:
Bednarczuk, Beata Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478863.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika Marii Montessori
absolwenci klas Montessori
osobowość autorska
struktura osobowości autorskiej
pedagogy of Maria Montessori
graduates of Montessori classes
author’s personality
the structure of the author’s personality
Opis:
Artykuł prezentuje badania nad poziomem rozwoju tzw. osobowości autorskiej, przeprowadzone w latach 2013–2016 na próbie 69 absolwentów szkoły Montessori w Lublinie, w wieku 16–21 lat. Do zebrania danych empirycznych posłużył opracowany przez K. Obuchowskiego kwestionariusz POA, mierzący trzy zasadnicze wymiary osobowości: podmiotowość, bycie sobą i indywidualne standardy waluacyjne. Wyniki przeprowadzonych badań pozwalają stwierdzić, że niemal wszyscy badani absolwenci szkoły Montessori rozwinęli w sobie właściwości autorskie na poziomie optymalnym. Średnie wyniki trzech głównych wymiarów osobowości autorskiej: podmiotowość, bycie osobą i ustosunkowanie są istotnie wyższe od średniej teoretycznej skali, co pozwala wnioskować o wysokim poziomie wszystkich obszarów osobowości autorskiej oraz o współwystępowaniu wspomnianych właściwości. Otrzymane wielkości średnich w zakresie 14 kategorii różnicowych osobowości autorskiej są istotnie wyższe od średniej teoretycznej skali i informują o wysokim poziomie ukształtowania wszystkich cech osobowości autorskiej. Nie odnotowano zróżnicowania profilu własności osobowości autorskiej ze względu na płeć i wiek indagowanych absolwentów. Zgodnie z obserwacjami K. Obuchowskiego, badane osoby uświadamiają sobie swoje potrzeby i potrafią się do nich zdystansować, rozwijają się, kierując sensem swojego istnienia, pozytywnie oceniają siebie, swoje cele oraz świat wokół siebie. Zdolność generowania przez badanych zestawu racji leżących u podstaw najsilniej odczuwanego podmiotowego standardu waluacji (ustosunkowanie), oznacza nie tylko opanowanie i dominację operacji abstrakcyjnych, które warunkują świadome tworzenie prywatnej wiedzy, uniezależniają od kontroli konkretnego doświadczenia, stwarzają szansę skutecznego działania na długi dystans, umożliwiają podejmowanie odpowiedzialnych wyborów.
The article presents a study on the level of self-authorizing personality development conducted in 2013-2016 within a group of 69 adolescents, alumni of a Montessori school in Lublin then aged 16-21. The method for collecting empirical data was a POA questionnaire designed by K. Obuchowski, measuring 3 main dimensions of personality: subjectivity, being a person and individual valuation standards. The results proved that almost all of the graduates of Montessori classes had developed self-authoring characteristics at an optimum level. The average results of the three main dimensions of the author’s personality: subjectivity, being a person and taking an attitude are significantly higher than the theoretical average of the scale, which allows the determination of a high level of all areas of authorial personality and the co-occurrence of the aforementioned properties. The obtained values in the range of 14 differential categories of the author’s personality are significantly higher from the theoretical average of the scale and inform about the high level of all personality characteristics. There was no difference in the personality profile due to the sex of the graduates. According to Obuchowski’s observations, the respondents realize their needs and are able to distance themselves from them, develop themselves, guide the sense of their existence, positively assess themselves, their goals and the world around them. The ability of the subjects to generate a set of reasons that underlie the strongest subjective standard of valence (attitude) means not only the mastering and dominance of abstract operations, which condition the conscious creation of private knowledge, become independent of the control of a specific experience, create the opportunity for effective long-distance operation and enables them to make responsible choices.
Źródło:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2018, 13, 1(47); 105-120
1896-2327
Pojawia się w:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 32

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies