Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "apologies" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    L2 Spanish apologies development during short-term study abroad
    Autorzy:
    Hernández, Todd A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780497.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    apologies
    pragmatics
    Spanish
    speech acts
    study abroad
    Opis:
    The present study examined the apologies of 18 study abroad (SA) students during a short-term SA experience in Madrid, Spain. Apologies were assessed with a discourse completion task (DCT) consisting of five vignettes that varied across three variables: relative social status of the interlocutor, relative social distance, and seriousness of the offense. Based on performance ratings assigned to them by two native Spanish speakers, the students made significant gains in pragmatic appropriateness from pretest to posttest, on two out of the five individual vignettes, and on the five combined vignettes. Examination of the students’ apologies before and after SA further revealed that they increased several strategies during their time abroad. Despite these gains, other aspects of the SA group’s performance remained the same or, in some cases, moved in the opposite direction of the target norm. Moreover, the students also demonstrated continued overreliance on routine, formulaic expressions on the posttest DCT while underusing some important target-like mitigation strategies. Given the study’s findings, the researcher offers recommendations for teaching pragmatics before and during the SA experience.
    Źródło:
    Studies in Second Language Learning and Teaching; 2018, 8, 3; 599-620
    2083-5205
    2084-1965
    Pojawia się w:
    Studies in Second Language Learning and Teaching
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    De quelques procédés d’adoucissement des injonctions en polonais et en français
    Autorzy:
    Krupa, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/638255.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    injunction, mitigation, alleviation, imperative, phatic expressions, apologies, justification
    Opis:
    Chosen Language Means of Mitigation of Injunctions in Polish and in French An analysis was made for the words: może/peut-être (‘maybe, perhaps’) and trochę/un peu (‘a bit, a little’), as well as the phatic expressions, apologies and justifications as they belong to the strategy of mitigation. In both the languages, these means make up the cover of the injunctions. In French we can notice a smaller scope of the use of the imperative expressing an order in a direct way. It is usually replaced by indirect structures which are enhanced with the discussed means of mitigation.
    Źródło:
    Romanica Cracoviensia; 2012, 12, 1
    2084-3917
    Pojawia się w:
    Romanica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mowa przeciwko przepraszaniu
    Autorzy:
    Hallich, Oliver
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644043.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Entschuldigung
    Verzeihung
    Entschuldigen
    Reue
    Apologies
    forgiveness
    excuses
    resentment
    przeprosiny
    wybaczenie
    przepraszanie
    żal
    Opis:
    Wer „sich bei jemandem entschuldigt“, der bittet ihn um Verzeihung. Dieser Bitte kann durch Gewährung der Verzeihung entsprochen werden, und sie kann durch Nichtgewährung der Verzeihung abgelehnt werden. In diesem Beitrag wird nach dem normativen Status des Bittens umVerzeihung gefragt: Was, wenn überhaupt etwas, gibt uns das Recht, das Opfer eines von uns begangenen Unrechts um Verzeihung zu bitten? Nach einigen begrifflichen Klärungen wird ein Paradox offengelegt, das dem Bitten um Verzeihung inhärent ist. Wer um Verzeihung bittet, tut dies in einem Geist der Demut: Wenn der Täter seine Schuld anerkennt, wird er die gegen ihn gerichteten negativen Gefühle des Opfers als angemessen und gerechtfertigt ansehen. Indem er aber um Verzeihung bittet, versucht er, diese gegen ihn gerichteten negativen Gefühle zu ändern. Indem also der Täter um Verzeihung bittet, versucht er, einen Zustand herbeizuführen, den herbeiführen zu wollen er keinen Grund hat, wenn er aufrichtig reuig ist. Im Folgenden werden verschiedene Versuche, dieses Paradox aufzulösen, untersucht. Sie beruhen auf der Angabe von Gründen für das Bitten um Verzeihung, die unabhängig von dem Versuch sind, die negativen Gefühle des Opfers zu ändern. Vier in der einschlägigen Literatur unterbreitete Vorschläge werden diskutiert, nämlich 1) dass der Täter dem Opfer, indem er um Verzeihung bittet, seine Reue signalisieren will, 2) dass der Täter seine Selbstachtung wiedererlangen möchte, 3) dass der Täter seinen moralischen Status wiedererlangen möchte, 4) dass er eine Trennung zwischen sich als Person und der von ihm begangenen Tat deutlich machen möchte. Keiner dieser Vorschläge ist jedoch überzeugend, und die Versuche, das Paradox des Bittens um Verzeihung aufzulösen, scheitern. Ein Täter, der seine eigene Schuld anerkennt und sich aufrichtig dem Urteil des Opfers unterwirft, hat häufig keinen rationalen Grund, um Verzeihung zu bitten. In vielen Fällen ist der Verzicht auf das Bitten um Verzeihung ein Zeichen dafür, dass man Schuld ernst nimmt.
    Apologies and forgiveness are closely related. A wrongdoer, by offering his apologies, asks for forgiveness; the victim, by accepting them, grants it. In this talk, I aim at a normative assessment of apologies: what, if anything, gives us the right to ask the victim of our wrongdoing for forgiveness? After some conceptual clarifications, I attempt to lay open a paradoxical structure inherent in apologies. Apologies are made in a spirit of humility: if the offender recognises his guilt he will see the victim’s negative emotions towards him as proper and justified. Nevertheless, by begging for forgiveness, he tries to change the victim’s negative feelings towards him. Thus, by apologising, the offender tries to bring about a state of affairs which, if genuinely repentant and remorseful, he has no reason to want to bring about. In what follows I examine various attempts to dissolve this paradox. These include offering reasons for apologising that are independent of our wish to alter the victim’s feelings of resentment. I discuss four suggestions made in the literature on forgiveness, namely (i) that the offender wants to signal to the victim his feelings of regret, (ii) that he wants to regain his self-esteem, (iii) that he wants to regain his moral stature, and (iv) that he wants to indicate a separation between himself as a person and the act he has done. None of these suggestions, however, is persuasive. In sum, attempts to dissolve the paradox of apologies fail. An offender who recognises his own guilt and truly subjects himself to the victim’s judgement has no rational reason for asking for forgiveness. In many cases, not offering one’s apologies is a sign of taking guilt seriously. We should then see the refusal to ask for forgiveness as a virtue rather than as a vice.
    Przeprosiny ściśle łączą się z wybaczeniem. Składając przeprosiny, winowajca prosi o wybaczenie, a ofiara, udzielając wybaczenia, przeprosiny te przyjmuje. W niniejszych rozważaniach zajmuje się normatywnym wymiarem przepraszania. Co w ogóle daje nam prawo, by prosić ofiarę naszego występku o wybaczenie? Po przeprowadzeniu rozjaśnień pojęciowych prezentuje paradoks, który jest nieusuwalnie obecny w przepraszaniu. Przeprosin dokonuje się w duchu upokorzenia: jeśli sprawca uznaje swą winę, to dostrzega płynące ku niemu negatywne emocje ze strony ofiary. Zatem przepraszający sprawca stara się spowodować stan rzeczy, którego zaistnienia nie miałby powodów pragnąć będąc naprawdę skruszonym. Próbuję na różne sposoby rozwikłać ten paradoks. Między innymi ukazuję różne przesłanki, które uzasadniają przepraszanie, a są niezależne od naszego pragnienia, by zniwelowań u ofiary uczucie urazu. Rozważam cztery propozycje, obecne w literaturze traktującej o wybaczeniu, a mianowicie: 1) sprawca pragnie ukazać ofierze swoje uczucie żalu; 2) sprawca chce poprawić swą samoocenę; 3) sprawca pragnie uratować swoją pozycję moralną; 4) sprawca chce wskazać na oddzielenie pomiędzy nim, jako osobą, a aktem, którego się dopuścił. Jednak żadna z tych propozycji nie jest przekonująca. Podsumowując, można powiedzieć, że próby rozwikłania paradoksu przepraszania zawodzą. Sprawca, uznający własną winę i naprawdę poddający się pod osąd ofiary, nie ma racjonalnych przesłanek, by prosić o wybaczenie. W wielu przypadkach właśnie brak przeprosin jest znakiem autentycznego wzięcia na siebie winy. Można wówczas postrzegać odmowę proszenia o wybaczenie jako cnotę, a nie jako występek.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2014, 12
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wina a niefortunność - o przeprosinach po polsku i japońsku
    Fault and Infelicity – Apologies in Polish and Japanese
    Autorzy:
    Jabłoński, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1192101.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
    Tematy:
    gatunki mowy
    komunikacja międzykulturowa
    przeprosiny
    język polski
    język japoński
    genres of speech
    cross-cultural communication
    apologies
    Polish
    Japanese
    Opis:
    Gatunki mowy mogą służyć odmiennym funkcjom pragmatycznym w rozmaitych środowiskach komunikacyjnych. Niekiedy funkcje te ujawniają zróżnicowania niezrozumiałe dla nierodzimych użytkowników języka i kultury. Stwierdzenie to pozostaje w szczególny sposób aktualne w komunikacji międzykulturowej, na granicy środowisk kulturowych. Niniejszy artykuł zawiera próbę schematycznej charakterystyki różnic między zastosowaniem gatunku mowy (procedury komunikacyjnej) przeprosin w polskim i japońskim środowisku komunikacyjnym. Postulaty badawcze weryfikowano na konkretnych przykładach aktywności komunikacyjnej w środowisku międzykulturowym.
    Genres of speech may serve different pragmatic functions in various communication environments. In some cases these functions may reveal differences unintelligible for nonnative users of language and culture. This statement is especially valid in cross-cultural communication, on the verge of cultural environments. This paper brings an attempt at a schematic description of differences between the implementation of a speech genre (communication procedure) of apology in Polish and Japanese communication environments. Research postulates have been verified using actual examples of communication activity in a cross-cultural environment.
    Źródło:
    Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2016, 1, 1&2; 244-251
    2543-7844
    Pojawia się w:
    Półrocznik Językoznawczy Tertium
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A History of Contested Narratives: The National Film Board of Canada’s Evolving Cinematic Treatment (1945–2018) of the Internment of Japanese Canadians during World War Two
    Autorzy:
    Melnyk, George
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2049121.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Japanese Canadian internment
    redress
    historic memory
    state apologies for past wrongdoing
    racism and race-related trauma
    discrimination
    human rights
    social justice
    Opis:
    The National Film Board of Canada (NFB) is world-renown for its documen- taries and animations. This article examines how the NFB dealt with one specific topic – the internment of Japanese Canadians during World War Two. By analyzing the films produced by the NFB between 1945 and 2018, this study seeks to understand how and why its narratives of the internment changed dramatically over three-quarters of a century. The study deals with six NFB films: Of Japanese Descent (1945), Enemy Alien (1975), Minoru: Memory of Exile (1992), Freedom Has a Price (1994), Sleeping Tigers: The Asahi Baseball Story (2003), and East of the Rockies (2018). Drawing on the postcolonial concepts of the colonizing gaze and hegemony, as well as poststructuralist concepts of the trace and discourses of power, it probes the evolution of the NFB’s cinematic culture and concludes that the NFB’s film legacy parallels a changing public discourse in Canada on this traumatic historical violation of human rights.
    Źródło:
    Anglica. An International Journal of English Studies; 2021, 30(3); 65-87
    0860-5734
    Pojawia się w:
    Anglica. An International Journal of English Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O potrzebie przywrócenia sądu honorowego i wprowadzenia przeprosin poselskich i senatorskich do polskiego prawa parlamentarnego
    About the need to restore the honorary court and introduce the parliamentary and senatorial apology to the Polish parliamentary law
    Autorzy:
    Wiszowaty, Marcin M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941035.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    etyka parlamentarna
    komisja etyki
    sąd honorowy
    sąd marszałkowski
    przeprosiny
    upomnienie
    nagana
    prawo parlamentarne
    sejm
    senat
    poseł
    senator
    parliamentary ethics
    Senat
    Diet
    ethics committee
    honorary court
    rebuke
    apologies
    Opis:
    Nie istnieje uniwersalny model regulacji prawnej etyki parlamentarnej. Kwestie te są regulowane w różnych krajach w drodze aktów różnego rangi – zazwyczaj w ustawach lub regulaminach parlamentarnych. Istnieją kraje, w których dochodzenie roszczeń z tytułu naruszenia przez posła dóbr osobistych następuje na zasadach ogólnych, przede wszystkim w drodze powództwa cywilnego. W niektórych państwach prawo przewiduje szczególne sankcje za naruszenie etyki parlamentarnej. Tradycyjną formą zadośćuczynienia, odwołująca się do reguł postępowania honorowego rycerstwa i szlachty, są różne formy przeprosin: osobistych, pisemnych, za pośrednictwem mediów i szczególnie interesującego rodzaju przeprosin – wobec całego parlamentu (izb) jako „obrażonego”. Międzywojenna historia polskiego parlamentaryzmu notuje ciekawe przykłady instytucji: sądu honorowego, który zajmował się sprawami obrazy jednego z członków parlamentu przez drugiego oraz sądu marszałkowskiego, zwoływanego w przypadku naruszenia honoru członka izby przez osobę spoza parlamentu. Sąd honorowy przetrwał do pierwszych lat okresu komunistycznego. Od 1997 r. w polskim Sejmie działa komisja etyki poselskiej, której tryb pracy i system sankcji – nie spełniają swoich celów. Celem artykułu jest zaproponowanie innowacyjnych i restytucyjnych zmian w polskim prawie w zakresie reguł i odpowiedzialności za naruszenie etyki parlamentarnej. Polegają przede wszystkim na przywróceniu instytucji sądu honorowego oraz wprowadzeniu obowiązku przeprosin składanych przez posłów i senatorów za naruszenie zasad etyki parlamentarnej.
    There is no universal regulatory model of parliamentary ethics. The issues of parliamentary ethics are regulated in various countries by acts of varying degrees, usually statutes and parliamentary standing orders. There are countries where redress for abusive conduct of MPs is subject to general rules such as civil liability. Law in other states provides specific sanctions and means of redress for breach of ethics. Traditional forms of redress, referring to the rules of honor procedure of knighthood and nobility, include various forms of apology: personal, written, in mass media, and a particularly interesting type of apologies – to the whole parliament (chambers) as an offended “person”. The inter-war history of the Polish parliament provides an interesting example of an honorary court institution that dealt with cases of offence of one member by the other and the marshal’s court – gathering in case of the violation of the honor of a member by a non-parliamentarian. The honorary court survived until the first years of the communist period. Since 1997, there has been a parliamentary commission in the Polish Parliament, whose mode of operation and system of sanctions’ apply – does not meet its task. The aim of this article is to propose innovative and restorative changes in the area of the subject matter in Poland -- first of all – the restoration of court of Honour and the introduction of an apology from MPs and Senators for breach of ethics.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2017, 5 (39); 101-125
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Akt pokuty we współczesnym mszale
    The act of penance in the contemporary missal
    Autorzy:
    Kulbacki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056672.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-07
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
    Tematy:
    akt pokuty,
    mszał Pawła VI
    mszał Piusa V
    reforma soborowa
    msza święta
    apologie
    act of penance
    missal of Paul VI
    missal of Pius V
    conciliar reform
    holy Mass
    apologies
    Opis:
    Conducted research showed that there was a centuries-old tradition of penance initiation of the Eucharistic celebration, because it requires holiness of the priests and the faithful. Various forms of preparation played an important role, especially in the period preceding the frequent use of the sacrament of Penance. The pope's liturgy had also an impact on the development of the introductory rites of the Mass. Development of act of repentance took place in the Middle Ages under the influence of numerous apology regarded as the prayers of the celebrant referring to his sinfulness and unworthiness. The act of penance beginning the Mass was finally defined as Confiteor in the Missal of Pius V. Missal of Paul VI has simplified the penitential rite, simultaneously also providing many variants for it. In addition, it has been exposed in the third edition of the Missal by introducing a new header „Actus paenitentialis”. The reform also enabled the replacement of an act of penance by other liturgical rites in order to prepare for proper participation in the Eucharist. This applies, in particular, to Asperges, celebrated to commemorate the baptism, which also was further emphasized in the last edition of the Missal.
    Źródło:
    Teologiczne Studia Siedleckie; 2015, XII/12; 177-188
    1733-7496
    Pojawia się w:
    Teologiczne Studia Siedleckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies