Temat: anti-communist resistance - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Audiovisual Tactics of Resistance of the Polish Anti-Communist Opposition in the 1980s as Illustrated by Tomasz Łabędź’s Kalendarz Wojny (War Calendar)
Audiowizualne taktyki oporu polskiej opozycji antykomunistycznej w latach 80. Na przykładzie produkcji Kalendarz Wojny w reżyserii Tomasza Łabędzia
Autorzy:: Więch, Karol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339113.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Video Kontakt
taktyka oporu
film dokumentalny
opozycja antykomunistyczna
Polska Republika Ludowa
tactics of resistance
documentary film
anti-communist opposition
Polish People’s Republic
Opis:: This study is an interdisciplinary presentation of the changing media paradigm of the Polish anti-communists opposition in the 1980s. The article, in particular, emphasizes the first production of the Polish émigré media institution Video Kontakt, titled War Calendar, directed by Tomasz Łabędź. Interpreted as an example of audiovisual tactics of resistance, his work employed subversion and counterpoint to expose the discursive hypocrisy of the communist regime in Poland. The article also discusses the support that Polish dissident groups received from the Western trade unions and government agencies leading to the ‘paralel society’ with its own communication potential.
Niniejsze opracowanie przedstawia w sposób interdyscyplinarny zmieniający się paradygmat medialny obecny w polskiej opozycji antykomunistycznej lat 80. XX w. Skupiono się na pierwszej produkcji polskiej emigracyjnej instytucji medialnej Video Kontakt pt. Kalendarz Wojny w reżyserii Tomasza Łabędzia. Dzieło to, będące przykładem audiowizualnej taktyki oporu, wykorzystuje dywersję i kontrapunkt w celu ujawnienia hipokryzji reżimu komunistycznego w Polsce. W artykule omówiono także wsparcie dla ugrupowań polskich dysydentów, jakie zostało udzielone przez związki zawodowe i organy rządowe krajów zachodnich, co doprowadziło do powstania „społeczeństwa równoległego” posiadającego swój własny potencjał komunikacyjny.
Źródło:: Studia Polonijne; 2022, 43; 427-453
0137-5210
Pojawia się w:: Studia Polonijne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The Role of Bishop of Przemyśl Ignacy Tokarczuk in the Rise and Development of the Anti-Communist Opposition in Poland
Rola Ignacego Tokarczuka – biskupa przemyskiego w powstaniu i rozwoju opozycji antykomunistycznej w Polsce
Autorzy:: Jedynak, Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2129893.pdf
Data publikacji:: 2022-05-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: opozycja antykomunistyczna
wspólnoty kościelne
wsparcie
opór społeczny
reżim totalitarny
anti-communist opposition
Church communities
support
social resistance
totalitarian regime
Opis:: This article presents the social activity of Ignacy Tokarczuk, the bishop of Przemyśl, in-fluencing the emergence and development of the anti-communist opposition. In 2006, the hierarch was awarded the highest state decoration—the Order of the White Eagle—by the President of Poland for his work for democratization of social life and protection of human rights. The study aims to determine the bishop’s role in the process of organizing and supporting opposition structures, especially in south-eastern Poland. It relies on the analysis of interviews, memories and scientific studies. Analysing interviews with members of the anti-communist opposition and clergy was of particular importance in the research process, which made it possible to describe and explain the bishop’s attitude and behavior towards the anti-communist movement. It was stated that Tokarczuk’s involvement in the activities of the anti-communist opposition appeared to be extremely important for the functioning of independent structures in the Subcarpathian Region, especially during the period of martial law in Poland.
W artykule przedstawiono działalność społeczną biskupa przemyskiego Ignacego Tokarczuka, wpływającą na powstanie i rozwój opozycji antykomunistycznej. W 2006 roku hierarcha został odznaczony przez Prezydenta RP najwyższym odznaczeniem państwowym – Orderem Orła Białego za działalność na rzecz demokratyzacji życia społecznego i obrony praw człowieka. Celem badań było określenie roli biskupa w procesie organizowania i wspierania struktur opozycyjnych, zwłaszcza w południowo-wschodniej Polsce. Eksplorację przeprowadzono w oparciu o analizę wywiadów, wspomnień i opracowań naukowych. Szczególne znaczenie w procesie badawczym miała analiza wywiadów z członkami antykomunistycznej opozycji i duchowieństwem, która pozwoliła opisać i wyjaśnić postawę i zachowanie biskupa wobec ruchu antykomunistycznego. Stwierdzono, że zaangażowanie Tokarczuka w działalność opozycji antykomunistycznej okazało się niezwykle ważne dla funkcjonowania niezależnych struktur na Podkarpaciu, zwłaszcza w stanie wojennym.
Źródło:: Roczniki Nauk Społecznych; 2021, 50, 1; 37-66
0137-4176
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: „Szkoła urastała do rangi sanktuarium”. Księdza Mieczysława Brzozowskiego wspomnienia z lat młodzieńczych w perspektywie doświadczeń jego rówieśników. Szkic w oparciu o relacje historii mówionej
“School had the rank of a shrine.” Fr. Mieczysław Brzozowski’s Reminiscences of His Youth, as seen in the Perspective of His Peers’ Experience: An Oral History Based Study
Autorzy:: SZAJDA, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047493.pdf
Data publikacji:: 2020-01-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: ks. Mieczysław Brzozowski, Jelenia Góra, Lwów, Maksymilian Tazbir, ks. Stanisław Turkowski, podziemie niepodległościowe, Orlęce Oddziały Bojowe, Liceum im. Stefana Żeromskiego w Jeleniej Górze
Fr. Mieczysław Brzozowski, Jelenia Góra, Lvov, Maksymilian Tazbir, Fr. Stanisław Turkowski, Polish anti-communist resistance movement until 1950’s,
Opis:: Ks. Mieczysław Brzozowski był postacią znaną i cenioną w lubelskim środowisku naukowym i duszpasterskim, o czym świadczą żywe i serdeczne wspomnienia na jego temat, które ukazały się w licznych publikacjach. Niniejszy tekst jest niejako dopełnieniem ostatniej drukowanej refleksji księdza Brzozowskiego opublikowanej na łamach „Ethosu” w roku 1991. Na podstawie świadectw rówieśników kapłana zarejestrowanych metodą historii mówionej autor rekonstruuje rzeczywistości: szkoły, do której uczęszczał przyszły kapłan (Liceum im. Stefana Żeromskiego), Jeleniej Góry późnych lat czterdziestych ubiegłego wieku oraz autorytetów – osób, które wpłynęły na wybór jego drogi duchowej. Dzięki tak zarysowanej, szerszej perspektywie w głębszy sposób można zrozumieć późniejsze zaangażowanie księdza Brzozowskiego na rzecz ojczyzny i jego wrażliwość ujawniającą się w podejściu do drugiego człowieka. Ujęcie to jest wartościowe tym bardziej, że atmosferę wydarzeń sprzed niespełna siedmiu dekad coraz trudniej jest zrekonstruować na podstawie wspomnień świadków historii.
The late Fr. Mieczysław Brzozowski was a popular and greatly respected personality among members of the Lublin academic circles and those who had the opportunity to know him as a Catholic priest, which is evident from the vivid and cordial commemorative texts. The present article in a way complements Fr. Brzozowski’s last paper, published, incidentally, in the journal Ethos in 1991. Based on the testimonies of his peers recorded by means of the method of oral history, the author reconstructs the realities of Stefan Żeromski High School Mieczysław Brzozowski attended, and the town of Jelenia Góra of the late 1940’s, focusing on the profiles of the persons who influenced the future priest’s spiritual choice. Owing to the broader perspective thus attained one may comprehend the background of Fr. Mieczysław Brzozowski’s later patriotic commitment to his homeland, as well as his special sensibility reflected in his attitude to others. The value of the oral history approach used throughout the paper lies in that it helps the readers grasp the climate of the events from seventy years ago, which are now very difficult to reconstruct on the basis of the testimonies of those who actually witnessed them. Translated by Dorota Chabrajska
Źródło:: Ethos; 2016, 29, 1 (113); 259-271
0860-8024
Pojawia się w:: Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Etos „żołnierzy wyklętych” w twórczości muzyków tożsamościowych jako przykład kreowania polityki historycznej
Autorzy:: Dobrowolski, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1042766.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Fundacja Niepodległości
Tematy:: muzyka
tożsamość
patriotyzm
żołnierze wyklęci
wojna
polityka historyczna
podziemie antykomunistyczne
music
identity
patriotism
cursed soldiers
war
historical policy
anti-communist resistance.
Opis:: Identity music not only has its artistic values but also plays an educational role, as far as it is one of the parts which create politics of memory. The latter focuses on detailed analysis of connection between history and politics of a country. It is an instrument of: creating one’s historical awareness, defending good reputation of state / nation around the world and public activity. A rise of interest in history of Poland is observed among Poles. Issue of the Cursed Soldiers (Anti-Communist Polish Resistance) who became a part of interest for the young Poles as far as cultural code, is distinguished among this. Identity music is not only specific music genre defined by the lyrics concerning contemporary patriotism, but also promotion of national history. Main purpose of the ‘identity artists’ is to show an ethos, story about armed conspiracy during the Second World War and resistance against soviet captivity. Identity artists perform different music genres: bards compose sung poetry, rock, hard rock, heavy metal, neofolk, hip hop, rap and industrial music as well as mixture of the music genres.
Źródło:: Prawo i Polityka; 2018, 8; 133-153
2080-5799
Pojawia się w:: Prawo i Polityka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Heritage of the anti-communist civil resistance in the Polish People’s Republic of the years 1968–1989. Introduction to the classification of collections
Spuścizna opozycji antykomunistycznej w PRL lat 1968–1989. Wstęp do klasyfikacji zbiorów
Autorzy:: Michalski, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1933004.pdf
Data publikacji:: 2018-06-26
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: anti-communist civil resistance in Polish People’s Republic
Polish underground press
censorship
notations
second circulation
collections
opozycja antykomunistyczna PRL
bibuła
cenzura
notacje
drugi obieg
zbiory
kolekcje
Opis:: 2018 we are commemorating the hundredth anniversary of Polish independence regained after the years of partitions of Poland. Special celebrations are on all over the country; many events are planned to be continued up to 2021 in line with, inter alia, the programme of the Ministry of Culture and National Heritage named Niepodległa 2017– 2021. The article presents the results of research on the material artefacts left behind by the not easily defined historic formation of the years 1968–1989, which can be generally described as an anti-communist civil resistance in the Polish People’s Republic. The actions taken by the resistance started from the so-called March events as well as the foundation of the “Ruch” Organisation. It was followed by: the Workers’ Defence Committee, the Committee for Social Self-Defence “KOR”, the Movement for Defence of Human and Civic Rights, the Confederation of Independent Poland, the Movement of Young Poland; next came: the Independent Self-governing Labour Union “Solidarity”, the Independent Students’ Association, and many smaller organisations or parties, up to the negotiations of the so-called Round Table. The opposition to communist regime was a major factor in the process of regaining by Poland its full independence, restoration of market economy, and putting an end to censorship that had been affecting the freedom of speech. The huge amount of published prohibited materials from this historic period, the so-called second circulation, remained: books, periodicals, leaflets, photos, posters, stamps, badges, cassette tapes, as well as printing machines, duplicating machines, broadcasting equipment, and other material remains. They are presently collected by Polish museums, some of them still in the process of organisation; they are also in possession of associations and foundations as well as private owners who often create remarkable collections, e.g. Krzysztof Bronowski’s “Muzeum Wolnego Słowa” (Museum of Free Speech) containing 700 000 items that arouse interest of foreign museums. Information about the individual oppositionists, events, underground prints and organisations published in the Internet also adds to the legacy of anticommunist resistance; among the available sources are: mentioned above “Muzeum Wolnego Słowa”, Dictionary Niezależni dla Kultury 1976–1989 by the Association of Free Speech, or collection of the “Karta” Centre. The author of the article attempts to classify these collections after interviewing the representatives of relevant institutions and organisations or private owners.
W roku 2018 przypada 100. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości po latach zaborów. Obchodzimy ją uroczyście w całym kraju, a liczne wydarzenia będą trwać aż do 2021 r., zgodnie m.in. z programem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Niepodległa 2017–2021. Artykuł prezentuje wyniki badań zasobów spuścizny materialnej po trudno definiowalnej formacji historycznej z lat 1968–1989, którą można szeroko i ogólnie nazwać opozycją antykomunistyczną w PRL. Działania opozycji rozpoczęły się od tzw. wydarzeń marcowych i powstania Organizacji „Ruch”, potem powstawały: Komitet Obrony Robotników, Komitet Samoobrony Społecznej „KOR”, Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Konfederacja Polski Niepodległej, Ruch Młodej Polski, następnie: Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”, Niezależne Zrzeszenie Studentów i wiele mniejszych organizacji lub partii, aż po obrady tzw. Okrągłego Stołu. Działania opozycji przyczyniły się do odzyskania przez Polskę pełnej suwerenności, przywrócenia gospodarki rynkowej i usunięcia cenzury, ograniczającej wolność słowa. Pozostała po tym okresie olbrzymia liczba wydawnictw tzw. drugiego obiegu w postaci książek, czasopism, druków ulotnych, zdjęć, plakatów, znaczków, plakietek czy kaset magnetofonowych, ale także maszyn drukarskich, powielaczy, sprzętu nadawczego czy innych świadectw materialnych. Gromadzone są one obecnie w istniejących w Polsce muzeach, czasami dopiero się tworzących, są własnością stowarzyszeń lub fundacji, a także pozostają w rękach prywatnych, tworząc często znaczące kolekcje, jak np. Muzeum Wolnego Słowa Krzysztofa Bronowskiego – liczący ponad 700 000 pozycji zbiór, którym interesują się muzea zagraniczne. Spuścizną po opozycji są także informacje o osobach, wydarzeniach, wydawnictwach lub formacjach opozycyjnych publikowane w internecie, m.in. wspomniane już Muzeum Wolnego Słowa, Słownik Niezależni dla Kultury 1976–1989 Stowarzyszenia Wolnego Słowa czy zbiory Ośrodka „Karta”. Artykuł podejmuje próbę klasyfikacji tych zbiorów na podstawie wywiadów z przedstawicielami posiadających je instytucji, organizacji lub właścicielami kolekcji.
Źródło:: Muzealnictwo; 2018, 59; 98-106
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Obława Augustowska – stan badań, ich uwarunkowania i perspektywy
Autorzy:: Jasiewicz, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950413.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Augustów Roundup
Soviet atrocities in Poland
Soviet politics in the liberated Polish lands
Second World War
anti-communist resistance in Poland
obława augustowska
zbrodnie sowieckie w Polsce
polityka sowiecka na wyzwalanych ziemiach Polski
II wojna światowa
antykomunistyczny ruch oporu w Polsce
Opis:: The Augustów Roundup – current state of research, its circumstances and perspectives. In January 1944 the Soviet Army crossed the former eastern border of the Second Polish Republic. With the help of the army, military formations of NKVD and military counter-intelligence SMERSH, a large-scale cleansing of the held territories started. The Augustów Roundup was the last of the large „counter-intelligence actions” of the battalion of the SMERSH Directorate troops of the 3rd Belorussian Front. It had all the hallmarks of the Katyń operation. A group, probably counting several hundred Chekists, was responsible for the physical elimination of the identified detainees. It seems that the Soviets must have had their own method of filtration in addition to a prior intelligence work. It might have been the 5-day cycle of interrogation. The detainees were beaten into the confession of being AK members or into indicating people suspected of it. A completely different technique of detention of the arrested can be observed. They were kept in small groups – a few–several persons without the right to correspondence. They were killed in the middle of nowhere, but probably, just like in the Katyń-mode, a building of some kind was necessary. The people might have been killed naked or were disrobed post-mortem to rule out identification in case the gravesite was found. Probably the remains of the victims of the Augustów Roundup are buried on the „Russian” side of the border. Now, when we are sure that the Roundup was also conducted in parts of Lithuania (not counting the investigations against the individuals placed at the disposal of NKVD-NKGB administration), as well as in a part of the Grodno region, the perfect place – from the logistic point of view – seems to be the intersection of the Polish, Lithuanian and Belorussian borders, somewhere in the vicinity of the village of Kalety, a rangers station of Giedź and the lake of Szlamy. The Augustów Roundup comprises several stages. The first one involved collecting information on Polish sovereignist underground by Soviet undercover agents and guerrillas. Perhaps, the May–June 1945 arrests might be included into this stage, starting with the arrests at the village fête in Studzienniczna in Augustów Forest. The second stage – between 12 and 19 July – was a military operation with the participation of the 62nd Division of the Interior Army of the NKVD, SMERSH officers and the local UB (secret security) and MO (militia). The third phase was a process of secondary detentions caused by the investigation by tortures to extract further information on the Polish underground. It took place between 20–21 July and autumn 1945. At this stage there were also executions. The fourth phase – from 1945/1946 to the Third Polish Republic – a protecting of the secret of the disappearance and covering the tracks, probably with the help of the Russian secret service and Polish descendants of the people involved in the Augustów Roundup on the side of the perpetrators.
Августовская облава – состояние исследований, определяющие их факторы и перспективыВ январе 1944 г. Советская армия перешла восточную границу 2-й Польской Республики. С помощью армии, войск НКВД и военной контрразведки СМЕРШ началась крупномасштабная зачистка занятой территории. Августовская облава была последней из больших «контрразведывательных акций» армейского батальона Управления СМЕРШ-а 3-го Белорусского фронта. У нее были все признаки схожие с Катыньской операцией. Группа, предположительно, состоящая из нескольких сот чекистов занималась ликвидацией определенных задержанных. Кажется, у советов должны были быть свои методы во время фильтрации, кроме заранее проведенной разведывательной разработки. Может быть для этого употреблялся пятидневный цикл допросов. Задержанных избивали, чтобы те признались в членстве в Армии Крайовой или указали на лица, подозреваемое в этом. Отчетливо видна другая техника передержки арестованных. Они в очень небольших группах – в несколько человек, без права на переписку. Их убивают на пустошах, хотя, предположительно – так же как и в Катыньском «режиме» – нужно какое-то здание. Нельзя исключить, что людей убивали голыми или после смерти с них срывали одежду, чтобы, в случае находки могил, исключить какую-либо идентификацию. Вероятно, останки жертв Августовской облавы покоятся на «российской» стороне границы. Сейчас, когда у нас уверенность в том, что облава обхватывала часть Литвы, не считая дел возбужденных против людей, переданных в распоряжение органов НКВД-НКГБ, а также часть Гродненщины, идеальным местом, в логистическом отношении, кажется стык границ Польши, Литвы и Беларуси, где-то в окрестностях деревни Калеты, лесничества Гедзь и озера Шлямы. Августовская облава состояла из нескольких этапов. Первый заключался в собрании агентурой и собственным партизанским движением информации о польском подполье защитников независимости. Может быть к этому этапу можно причислить уже майские-июньские аресты, начиная с арестов во время народного гулянья в Студщенничной в Августовской пуще. Второй этап – между 12 и 19 июля – это военная операция, в которой принимали участье 62-я дивизия внутренних войск НКВД, работники СМЕРШ-а, местного УБ (служба безопасности) и МО (милиция). Третий этап – это процесс вторичных арестов, вызванных следствием с пристрастием, добывающем очередную информацию о польском подполье, который продолжался с 20–21 июля до осени 1945 г. На этот этап приходятся казни. Четвертый этап – с 1945/1946 по времена тн. 3-й Польской Республики – защита тайны исчезновения и сокрытие следов, может быть с помощью российских служб и польских потомков людей, замешанных в Августовскую облаву на стороне виновников.
Źródło:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2018, 53, 2
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Działalność podziemia antykomunistycznego na Południowym Podlasiu (1944-1948)
Autorzy:: Charczuk, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631464.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Southern Podlachia, anti-communist resistance, fighting the anti-communist underground activity by the Polish security service
ruch oporu, Podlasie, WiN, PAS, NSZ
Opis:: Przez Południowe Podlasie rozumiem tereny, które administracyjnie, politycznie i etnicznie dzisiaj należą do województwa mazowieckiego, stanowiąc jego wschodnią część, i województwa lubelskiego. Przebieg działań wojennych na froncie wschodnim w lipcu i sierpniu 1944 r. wywarł duży wpływ na losy konspiracji antykomunistycznej na terenie Południowego Podlasia. Nasycenie terenu Podlasia żołnierzami ACz pod koniec 1944 r. nie sprzyjało uaktywnieniu się podziemia. Uznanie rządu komunistycznego przez aliantów stworzył dla Polski nowy wizerunek na forum międzynarodowym. Znalazło toodbicie w postrzeganiu sytuacji politycznej w dowództwie podziemia. Stąd też w sierpniu 1945 r. płk Jan Rzepecki wydał rozkaz rozwiązujący Delegaturę Sił Zbrojnych. W związku z nową sytuacją polityczną w Europie i Polsce 2 września 1945 r. została powołana nowa organizacja konspiracyjna Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość, która miała mieć charakter cywilny, polityczny, a nie wojskowy. W sumie w wyniku działalności podziemianiepodległościowego na Południowym Podlasiu w latach 1944-1948 zginęło ok. 900 osób, w tym w powiecie łukowskim-95, siedleckim-135, sokołowskim-98, węgrowskim-66, bialskim-282 i radzyńskim-130 osób. Podziemie niepodległościowe według moich obliczeń przeprowadziło ok. 1500 akcji wymierzonych w dezorganizację systemu władzy komunistycznej. Znalazły się wśród nich akcje spektakularne, np. akcja przeprowadzona przez oddział Leona Taraszkiewicza ps. „Jastrząb” 17 lipca 1946 r., kiedy partyzanci zatrzymali samochód z siostrą Bolesława Bieruta-Zofią Malewską z rodziną. Działalność zbrojna podziemia antykomunistycznego na Południowym Podlasiu 1944-1948 zebrała krwawe żniwo po obu stronach barykady politycznej. Z rąk komunistów w powiecie sokołowskim zginęło ok. 240 osób, w powiecie siedleckim w latach 1944-1954 straty wyniosły 430 osób, w powiecie radzyńskim ok. 120 osób, w powiecie włodawskim ponad 1300 osób. W sumie z rąk władzy komunistycznej zginęło na Południowym Podlasiu w latach 1944-1948 ok. 2 500 osób. Do tego trzeba doliczyć ofiary ludowego wymiaru sprawiedliwości, który skazał na karę śmierci 100 osób, co nam daje 2 600 ofiar komunizmu na Podlasiu. Jeżeli do sumy 176 ofiar komunizmu doliczymy ok. 900 osób zabitych z rąk podziemia niepodległościowego, otrzymamy ofiary w liczbie ok. 3 500 osób. Jest to cena jaką zapłaciło społeczeństwo Południowego Podlasia w czasie walki o władzę w latach 1944-1948.
Źródło:: Res Historica; 2014, 38
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Działalność podziemia antykomunistycznego na Południowym Podlasiu (1944-1948)
Autorzy:: Charczuk, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631671.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Southern Podlachia, anti-communist resistance, fighting the anti-communist underground activity by the Polish security service
ruch oporu, Podlasie, WiN, PAS, NSZ
Opis:: The Southern Podlachia is understood as the area which administratively, politically and ethnically nowadays belongs to the Masovia Voivodeship, constituting its eastern part and Lublin Voivodeship. Course of military actions alongside the eastern front in July and August 1944 had a great impact on the future of the anti-communist conspiracy in the Southern Podlachia. Saturation of the area of Podlachia with the Red Army soldierstowards the end of 1944 did not encourage the activation of the resistance. The acceptance of the communist government by the Allies created a new image of Poland at an international forum. This was reflected by the perception of the political situation in the resistance leadership. Therefore already in August 1945, col. Jan Rzepecki gave an order to disband the Armed Forces Delegation. On account of a new political situation in Europeand Poland on the 2nd of September 1945, a new conspiracy organisation, Freedom and Independence, became constituted; it was expected to have a civil and political, and not military, nature. Overall, as a result of the activities of the independence resistance movement in the Southern Podlachia around 900 people were killed in 1944-1948, including 95 in the district of Łuków, 135 in the district of Siedlce, 98 in the district of Sokołów, 66 in the district of Węgrów, 282 in the district of Biała Podlaska and 130 in the district of Radzyń. According to my calculations the resistance movement conducted around 1500 actions targeting disorganisation of the communist authorities’ system. Spectacular actions were found amongst them, i.e. the action lead by the troops of Leon Taraszkiewicz, alias “Jastrząb”, on the 17th of July 1946, when the partisans stopped the car with Bolesław Bierut’s sister, Zofia Malewska, and her family. Military activities of the anti-communist resistance in the Southern Podlachia 1944-1948 ended in bloody harvest on both sides of the political barricade. Around 240 people were killed at the hands of the communists in the district of Sokołów; the losses of people in the district of Siedlce in 1944-1954 amounted to 430, in the district of Radzyń around 120 people, in the district of Włodawa more than 1300 people. Overall, around 2500 people died at the hands of the communist authorities in the Southern Podlachia between 1944 and 1948. It is necessary to add to that the victims of the people’s judicature, which condemned to death penalty 100 people, which gives us 2600 victims of communist in Podlachia. If to the sum of the communism victims we addaround 900 people killed at the hands of the resistance movement, we will get a number of victims of around 3500 people. This is the price the society of the Southern Podlachia paid during the fights for power between 1944 and 1948.
Przez Południowe Podlasie rozumiem tereny, które administracyjnie, politycznie i etnicznie dzisiaj należą do województwa mazowieckiego, stanowiąc jego wschodnią część, i województwa lubelskiego. Przebieg działań wojennych na froncie wschodnim w lipcu i sierpniu 1944 r. wywarł duży wpływ na losy konspiracji antykomunistycznej na terenie Południowego Podlasia. Nasycenie terenu Podlasia żołnierzami ACz pod koniec 1944 r. nie sprzyjało uaktywnieniu się podziemia. Uznanie rządu komunistycznego przez aliantów stworzył dla Polski nowy wizerunek na forum międzynarodowym. Znalazło toodbicie w postrzeganiu sytuacji politycznej w dowództwie podziemia. Stąd też w sierpniu 1945 r. płk Jan Rzepecki wydał rozkaz rozwiązujący Delegaturę Sił Zbrojnych. W związku z nową sytuacją polityczną w Europie i Polsce 2 września 1945 r. została powołana nowa organizacja konspiracyjna Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość, która miała mieć charakter cywilny, polityczny, a nie wojskowy. W sumie w wyniku działalności podziemianiepodległościowego na Południowym Podlasiu w latach 1944-1948 zginęło ok. 900 osób, w tym w powiecie łukowskim-95, siedleckim-135, sokołowskim-98, węgrowskim-66, bialskim-282 i radzyńskim-130 osób. Podziemie niepodległościowe według moich obliczeń przeprowadziło ok. 1500 akcji wymierzonych w dezorganizację systemu władzy komunistycznej. Znalazły się wśród nich akcje spektakularne, np. akcja przeprowadzona przez oddział Leona Taraszkiewicza ps. „Jastrząb” 17 lipca 1946 r., kiedy partyzanci zatrzymali samochód z siostrą Bolesława Bieruta-Zofią Malewską z rodziną. Działalność zbrojna podziemia antykomunistycznego na Południowym Podlasiu 1944-1948 zebrała krwawe żniwo po obu stronach barykady politycznej. Z rąk komunistów w powiecie sokołowskim zginęło ok. 240 osób, w powiecie siedleckim w latach 1944-1954 straty wyniosły 430 osób, w powiecie radzyńskim ok. 120 osób, w powiecie włodawskim ponad 1300 osób. W sumie z rąk władzy komunistycznej zginęło na Południowym Podlasiu w latach 1944-1948 ok. 2 500 osób. Do tego trzeba doliczyć ofiary ludowego wymiaru sprawiedliwości, który skazał na karę śmierci 100 osób, co nam daje 2 600 ofiar komunizmu na Podlasiu. Jeżeli do sumy 176 ofiar komunizmu doliczymy ok. 900 osób zabitych z rąk podziemia niepodległościowego, otrzymamy ofiary w liczbie ok. 3 500 osób. Jest to cena jaką zapłaciło społeczeństwo Południowego Podlasia w czasie walki o władzę w latach 1944-1948.
Źródło:: Res Historica; 2014, 38
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Eugeniusz Szumiejko, Biografia opozycjonisty
Eugeniusz Szumiejko, Oppositionist’s Biography
Autorzy:: Kowal, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/634749.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Ośrodek Pamięć i Przyszłość
Tematy:: Opozycja antykomunistyczna
Krajowy Komitet Strajkowy
Regionalny Komitet Strajkowy Dolny Śląsk
oral history
anti-communist opposition
Solidarity
the National Resistance Committee
Regional Strike Committee of Lower Silesia
Opis:: In his account, Eugeniusz Szumiejko (born on Sept 9, 1946 in Wierobiejki), anti-communist opposition activist, recounts his childhood spent on the territories that were joined to the Soviet Union after the Second World War, resettlements and his later opposition activities. In the 1980’s Szumiejko, as an important member of both legal and clandestine ‘Solidarity’, often found himself in the center of political events taking place in Poland. Therefore, it is worth paying attention to fragments of his account related to the period of so-called ‘Solidarity carnival’ as well as to descriptions of functioning of democratic underground in the years of the martial law and later (including the National Resistance Committee, the Temporary Coordinating Committee as well as the Regional Strike Committee of Lower Silesia).
Źródło:: Wrocławski Rocznik Historii Mówionej; 2012, 2; 153-215
2719-7522
2084-0578
Pojawia się w:: Wrocławski Rocznik Historii Mówionej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Przystosowanie i opór żeńskich zgromadzeń zakonnych wobec władz komunistycznych w Polsce. Zarys problemu
Nuns’ participation and their role in creating an anti-communism attitude of resistance in People’s Republic of Poland
Autorzy:: Mirek, Agata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1887813.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: communist regime
totalitarianism
atheisation
anti-communist resistance
the church
congregations
nuns
reżim komunistyczny
totalitaryzm
ateizacja
opór antykomunistyczny
kościół
zakony
zakonnice
Polska Rzeczpospolita Ludowa
PRL
prawo wyznaniowe
relacje państwo - kościół
stosunki między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi
Wolność sumienia i religii
wolność sumienia i wyznania
Opis:: W okresie reżimu komunistycznego w Polsce we wszystkich praktycznie obszarach życia istniały dwie postawy społeczne: przystosowanie i opór. Zewnętrznym przejawom przystosowania, towarzyszyło zachowanie suwerenności wewnętrznej i zdolności do stawiania oporu, przynajmniej wobec niektórych cech systemu czy kierunku działania władz. Antykomunistyczny opór dotyczył wszystkich warstw i grup społecznych. Podejmowany był nie tylko przez zbrojne podziemie ale także przez znaczną część polskiego społeczeństwa. Był ukierunkowany przede wszystkim na kwestie wolności wyznawania religii, naruszania wartości tradycji narodowej, czy wobec ograniczania wolności przekonań i wypowiedzi. Walka z zakonami należała do głównych celów większości reżimów, które kiedykolwiek walczyły z Kościołem. Katolicy byli traktowani jako obywatele drugiej kategorii, zakonnice natomiast jak obywatele trzeciej kategorii, nieustannie spychane na margines życia społecznego, pozbawiane nie tylko możliwości awansu społecznego, ale przede wszystkim podstawowych praw i swobód obywatelskich gwarantowanych przez Konstytucję. Systematycznie pozbawiano siostry prowadzenia działalności apostolskiej i swobodnego podejmowania pracy zawodowej, odmawiano możliwości zdobycia wykształcenia, korzystania z świadczeń socjalnych takich jak ochrona zdrowia, ubezpieczenia społeczne czy świadczenia emerytalne, instrumentalnie wykorzystywano przepisy podatkowe. Planowa ateizacja dotknęła wszystkie obszary działalności wspólnot zakonnych. Przyjmowała ona charakter rozwiązań instytucjonalno-prawnych. Walka z działalnością zakonów dokonywana była „w majestacie prawa”. W okresie od 1949 do 1967 zlikwidowano ponad 80 szkół zakonnych, 263 domy dziecka, 680 przedszkoli, 73 świetlice, 46 żłobków. Z 276 szpitali, w których siostry pracowały do roku 1967 zostały tylko w 93. Szpitale zakonne upaństwowiono. W celu skutecznej obrony zakonów, z inicjatywy Prymasa Wyszyńskiego zapoczątkowano instytucjonalne formy współpracy zgromadzeń zakonnych. Narzędziem represyjnej polityki państwa, prowadzonej w stosunku do zgromadzeń zakonnych była Ustawa o przejęciu „dóbr martwej ręki” z 20 marca 1950 r. mająca na celu ograniczenie bazy materialnej zakonów, wprowadziła stan prawny, w którym zgromadzenia zakonne traciły własne ziemie i gospodarstwa, będące podstawą utrzymania wielu wspólnot zakonnych, a zwłaszcza nowicjatów i domów formacyjnych. Afirmacja, przystosowanie, opór, opozycyjność – wszystkie te postawy występowały jednocześnie i we wzajemnym powiązaniu. Zakonnice, tak jak całe społeczeństwo, zmuszone do milczenia i respektowania narzuconych reguł, przystosowały się do nich, jednocześnie broniły pewnego zakresu autonomii i próbowały ją poszerzać. Dzieje PRL można przedstawić jako proces zmagania się między aparatem władzy a społeczeństwem, w którym to zmaganiu zmieniają się obie strony.
From 1944 when Poland was under the communism rule two kind of attitudes existed in polish society – adaptation and resistance. Affirmation, adjustment, resistance and opposition – those attitudes were appearing at the same time and were related to each other. Anti-communist resistance in People’s Republic of Poland applied to every class and group of society. The resistance was especially directed into a restrict feature limiting a freedom to profess religion, damaging a value of national tradition or limiting a freedom to speech and beliefs. In August 1949 “ A decree of protection of freedom of conscience and denomination” was issued. Technically this document, was meant to create a lawful guarantee of freedom of denominations in Poland. In reality some of the regulations were used by the different authorities to both make Church’s life more difficult and to repress clergy and secular people. The Catholics in Poland were treated as a second category citizens ( limited with their capability to get promotion, even if they kept a loyal attitudes) but nuns were treated even worst as a third category citizens, being continuously pushing to the dregs of social live, without not only any chance to get promotion but also without the fundamental rights and freedom guarantee to every Poles by the Constitution. In further perspective the communist government planned to gradually limited congregations work, created closed enclaves and aimed to completely liquidate nuns work. The right person for the Church happened to be a cardinal Stefan Wyszyński a Primate of Poland. Thanks to an inflexible attitudes of cardinal Wyszyński and his Non possumus the authorities were unable to fulfill the program of “loyality” in Catholic Church in Poland. The Primate tried to show nuns a new perspective of work and was looking for methods to defend and kept monastic life in Poland. The Episcopal was protecting monastic live. It was aware that battle with religious orders was a part of a main repertoire among most of the regime which at any time undertake a battle with Church. The history of People’s Republic of Poland might be describe as a process of struggle between the authorities and society where both sides were changing under influence of this struggle.
Źródło:: Studia z Prawa Wyznaniowego; 2012, 15; 217-233
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:: Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki