Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ancient veterinary" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    O skuteczności kuracji antyświerzbowych zawartych w Georgikach Publiusza Wergiliusza Maro
    On the effectiveness of anti-sarcoptosis treatments contained in Publius Vergilius Maro’s Georgics
    Autorzy:
    Bartnik, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375534.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-03
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    sarcoptosis
    sheep
    ancient veterinary
    scabies
    sarkoptoza
    owca
    starożytna weterynaria
    świerzb
    Opis:
    Georgiki Publiusza Wergiliusza Maro są dziełem o charakterze filozoficznym i dydaktycznym opiewającym ciężką pracę na roli. Ze względu na zawarte w utworze informacje można go także traktować jako specyficzny rodzaj poradnika agronomicznego. Autor przedstawił w utworze także sposoby zwalczania świerzbu – choroby powodującej duże straty w hodowli owiec. Sposoby diagnozowania oraz leczenia choroby nie odbiegają od tych proponowanych przez autorów tekstów agronomicznych czy weterynaryjnych. Przekonanie o ich skuteczności potwierdza fakt cytowania fragmentów poematu m.in. przez Kolumellę i Palladiusza. Ważne jest także to, że współczesne badania potwierdziły rolę higieny w zwalczaniu świerzbu zaś lek proponowany przez Rzymianina miał dużą szansę łagodzić objawy choroby a w lżejszych przypadkach prowadzić do zupełnego wyleczenia zwierząt. Ciężkie zakażenia wymagają stosowania środków z grupy awermektym lub milbemyciny niedostępnych w antyku. 
     The Georgics by Publius Vergilius Maro (Virgil) are a philosophical and didactic poem that praises hard work on the land and can be treated as a specific type of an agronomic guide. Its author also presents ways to combat sarcoptosis, a disease that causes large losses in sheep farming, which do not diff er from those proposed by the authors of agronomic or veterinary texts. The belief in their effectiveness is confirmed by the fact that Columella and Palladius, among others, quote parts of the Georgics. Moreover, modern research has confirmed the role of hygiene in combating scabies.  The medicine proposed by Virgil can alleviate the symptoms of the disease and, in lighter cases, lead to complete recovery of the animals, albeit severe infections require the use of avermectic or milbemycin agents not available in antiquity. 
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 136-153
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mleko i produkty mleczne w IV-wiecznych traktatach weterynaryjnych
    Milk and dairy products in 4th century veterinary treatises
    Autorzy:
    Bartnik, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26917529.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
    Tematy:
    ancient veterinary medicine
    milk
    goat milk
    butter
    starożytna weterynaria
    mleko
    kozie mleko
    masło
    Opis:
    In antiquity, a number of dietary and medicinal properties were attributed to milk, butter and other dairy products. Veterinarians created their own treatments based on the observations and achievements of doctors, but milk was not a popular ingredient in veterinary medicines. Milk from goats, cows and donkeys were used most often. Butter was slightly more popular, as it was believed that it could be used interchangeably with other fats. Other dairy products, including cheese, were not used in veterinary treatments, and despite knowing about the dietary properties of these products, they were not included in the diet of farm animals. The use of milk and its products in human and veterinary medicine shows similarities, but in the 4th century the differences became much more visible.
    Źródło:
    Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2021, 6; 139-161
    2544-4379
    Pojawia się w:
    Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O skuteczności kuracji świerzbobójczych w Geoponice Kassianusa Bassusa Scholastyka
    On the effectiveness of scabies treatment in Geoponics by Cassianus Bassus Scholastik
    Autorzy:
    Bartnik, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2129972.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    scabies
    parasitic diseas
    sheeps
    cattle
    horse
    ancient veterinary
    świerzb
    parazytoza
    owce
    bydło
    konie
    starożytna weterynaria
    Opis:
    W świecie starożytnym choroby wywoływane przez pasożyty stanowiły poważny problem, przyczyniając się do znaczących strat ekonomicznych. Szczególnie uciążliwy dla hodowców był świerzb powodujący uszkodzenie runa u owiec oraz ogólne osłabienie kondycji zainfekowanych zwierząt. Ze względu na wywoływane przez inwazję tego pasożyta problemy antyczni podejmowali próby jego zwalczania. Wiele metod proponowanych przez hodowców i weterynarzy było całkiem skutecznych. Niezwykle ciekawym źródłem do badań nad skutecznością kuracji świerzbobójczych jest Geoponika Kassianusa Bassusa Scholastyka. Autor pisał z perspektywy wschodniej części Imperium Rzymskiego, bazując na wielu niezachowanych tekstach. Opisane przez niego metody leczenia świerzbu są mniej liczne od tych znanych ze starszych prac, co częściowo wynika z charakteru jego pracy. Bez wątpienia część leków różni się nieco składem od tych proponowanych przez starszych autorów, co może być związane z lokalną specyfiką i trudnością z dostaniem niektórych składników lub przetestowaną w praktyce wiedzą o ich skuteczności mimo zastosowania mniej skomplikowanego składu.
    In the ancient world, diseases caused by parasites were a serious problem, contributing to significant economic losses. Scabies was particularly troublesome for growers, causing damage to the fleece in sheep and the general deterioration of the condition of all infected animals. Due to the problems caused by the invasion of this parasite, the ancients attempted to combat it. Many of the methods proposed by growers and veterinarians have been quite effective. An extremely interesting source for research on the effectiveness of scabies treatments is the Geoponics of Cassianus Bassus Scholastik. The author wrote from the perspective of the eastern part of the Roman Empire based on many unpreserved texts. The treatments he describes are less numerous than those known from older works, which is partly because of the nature of his work. Undoubtedly, some drugs also differ slightly in composition from those proposed by older authors, which may be related to the local specificity and difficulty in obtaining certain ingredients or knowledge of their effectiveness when tested in practice, despite the use of a less complicated composition.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2022, 21, 1; 7-32
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trucizny w rzymskiej weterynarii. Zastosowanie roślin z rodzin Papaveraceae oraz Solanaceae
    Poisons in Roman Veterinary Medicine: The Use of Plants from the Papaveraceae and Solanaceae Families
    Autorzy:
    Bartnik, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056208.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    ancient veterinary
    opium
    henbane
    mandrake
    buttercup
    wolfsbane
    black nightshade
    weterynaria antyczna
    lulek czarny
    mandragora
    pokrzyk
    wilcza jagoda
    psianka czarna
    Opis:
    W weterynarii antycznej, podobnie jak w medycynie, stosowano rośliny z rodzin makowatych i psiankowatych. Weterynarze używali przede wszystkim opium oraz lulka czarnego, którymi leczyli choroby układu oddechowego, krwiomocz, podagrę i insanię. Substancje były wykorzystywane rzadziej niż w medycynie, co wiązało się z różnicami w chorobach zwierząt i ludzi. Sporadycznie w kuracjach weterynaryjnych stosowano glistnik jaskółcze ziele, pokrzyk wilczą jagodę, mandragorę i psiankę czarną. Większość wzmianek na temat stosowania roślin trujących w weterynarii pochodzi z tekstów z IV wieku. Wcześniej informacje na ten temat były sporadyczne – pojawiły się jedynie w przekazie Kolumelli.
    Plants from the Papaveraceae (poppy) and Solanaceae families were used both in ancient veterinary medicine and human medicine. The then veterinarians mainly used opium and henbane to treat respiratory diseases, haematuria, gout and insania (mental disease). These substances, however, were used less frequently than in human medicine due to the differences in animal and human diseases. Occasionally, buttercup, wolfsbane, mandrake and black nightshade were used in veterinary treatments. Most of the references to the use of poisonous plants in veterinary medicine come from the texts dating back to the 4th century; earlier information on the subject was sporadic and only appeared in the writings by Columella.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2021, 76; 9-42
    0239-4251
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Plants of the Amaryllidaceae Family in Roman Veterinary Medicine. Part 1 of Leeks (Allium porrum L.)
    Rośliny z rodziny Amaryllidaceae w rzymskiej weterynarii. Część 1 Pory (Allium porrum L.)
    Autorzy:
    Bartnik, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050695.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    weterynaria antyczna
    por
    choroby
    sok z pora
    Wegecjusz Renatus
    Pelagoniusz
    ancient veterinary
    leek
    diseases
    leek juice
    Vegetius Renatus
    Pelagonius
    Opis:
    W Basenie Morza Śródziemnego pory były popularnym warzywem wykorzystywanym zarówno w kuchni, jak i medycynie. Wielu autorów wypowiadało się na temat właściwości dietetycznych oraz medycznego zastosowania rośliny. Doceniano także jej walory smakowe, co potwierdzają liczne przepisy na dania z pora. W weterynarii por nie był wykorzystywany zbyt często niemniej w IV-wiecznych traktatach weterynaryjnych pojawiły się recepty leków zawierających sok z pora lub samą roślinę. Zgodnie z zaleceniami dodawano go m.in. do leków dla zwierząt cierpiących z powodu chorób układu oddechowego, w tym różnego rodzaju kaszlu, w przypadku obrzęków, zranień, krwawień, krwawych wymiotów lub problemów z oddawaniem moczu. W przypadku pora rodzaje chorób leczonych z jego wykorzystaniem przez weterynarzy nie odbiegały od tych leczonych u ludzi. Antyczni medycy podkreślali m.in. skuteczność rośliny w odniesieniu do chorób układu oddechowego, wskazywali działanie antykrwotoczne, pozytywne oddziaływanie na zmiany skórne itd. Sposób stosowania rośliny przez weterynarzy oraz medyków pokrywa się z ówczesną oceną zakresu jej działania. Różnica między jej stosowaniem w przypadku ludzi i zwierząt, widoczna jest jedynie w dietetyce. Ówcześni ludzie jedli pory często, pod różną postacią, natomiast zwierzętom hodowlanym podawano je jedynie w celach medycznych, nie wchodziły one w skład ich typowej, codziennej diety.
    In the Mediterranean Basin, leeks were a popular vegetable used in cooking and medicine. Many authors have commented on the dietary properties and medical uses of the plant. Its taste was also appreciated, which is confirmed by the numerous recipes for dishes made with leek. In veterinary medicine, leek was not used very often, but veterinary treatises, prescriptions of medicines containing leek juice or the plant itself appeared in the 4th century. According to the recommendations, it was added, among others, to medicines for animals suffering from respiratory diseases, including various types of cough as well as in cases of swelling, wounds, bleeding, bloody vomiting or problems with urination. The types of diseases treated by veterinarians with the help of leek did not differ from those treated in humans. One of the aspects emphasized by ancient medics was the effectiveness of the plant for treating respiratory diseases, which was indicated by anti-haemorrhagic activity, a positive effect on skin lesions, etc. The method of using the plant by veterinarians and medics coincides with the assessment of its scope of activity at that time. The difference between its use in humans and animals is only visible in dietetics. At the time, people ate leeks often, and in various forms, while animals were only given leeks for medical purposes, as they were not part of the typical, daily diet of farm animals.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 9-27
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnozowanie i leczenie inwazji pasożytów wewnętrznych w świetle rzymskich tekstów agronimicznych i weterynaryjnych
    Diagnosis and treatment of the invasion of internal parasites in the light of Roman agronomic and veterinary texts
    Autorzy:
    Bartnik, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27312179.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    cattle
    roundworms
    horse
    leech
    ancient
    veterinary
    bydło
    glisty
    koń
    pijawki
    starożytność
    weterynaria
    Opis:
    Pasożyty wewnętrzne stanowiły poważny problem dla hodowców w starożytnym Rzymie. Inwazje powodowały znaczące straty materialne ze względu na ich negatywny wpływ na kondycję zwierząt, przyrost ich masy czy mleczność. Autorzy tekstów agronomicznych i weterynaryjnych określali je nazwami hirudines - pijawki, lumbrici - glisty jelitowe czy vermes - robaki, niemniej trudno określić czy nazwy były przypisane do konkretnych gatunków pasozytów. Wiele wskazuje, że nazwy lumbrici czy vermes bywały stosowane zamiennie. Objawy, recepty leków oraz sposoby postępowania z zakażonymi endopasożytami zwierzętami dotyczyły przede wszystkim koni oraz bydła w odróżnieniu od egzopasożytów diagnozowanych i leczonych przede wszystkim u owiec, bydła a następnie koni. Leki przygotowywano na bazie m.in. roślin, oleju, octu czy ługu. Recepty były dopracowywane przez starożytnych Rzymian przez kilka wieków a ich skuteczność, w lżejszych przypadkach, została potwierdzona przez współczesnych badaczy.   
    Internal parasites were a serious problem for breeders in ancient Rome. Invasions caused significant material losses due to their negative impact on the condition of animals, weight gain or milkability. The authors of agronomic and veterinary texts referred to them by the names hirudines - leeches, lumbrici - intestinal roundworms or vermes - worms, but it is difficult to determine whether the names were assigned to specific species of parasites. There are many indications that the names lumbrici or vermes were sometimes used interchangeably. Symptoms, formulas of drugs and methods of dealing with infected endoparasites of animals primarily concerned horses and cattle, unlike exoparasites which are mostly diagnosed and treated in sheep, cattle and then horses. Medicines were prepared on the basis of, among others, plants, oil, vinegar or lye. Formulas had been refined by the ancient Romans for several centuries and their effectiveness, in lighter cases, has been confirmed by modern researchers.
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2023, 15; 5-22
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies