Temat: afekt, - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: “No Time, Make, or Reason”: The Affective Forms of Portishead’s “Only You” Music Video
„No Time, Make, or Reason”. Afektywne formy teledysku „Only You” zespołu Portishead
Autorzy:: Rachubińska, Klaudia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/24919973.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: żal
melancholia
afekt
struktury czasowe
radykalny formalizm
grief
melancholy
affect
temporal structures
radical formalism
Opis:: Sigmund Freud famously distinguished normal mourning and pathological melancholy by the affects’ duration and persistence. This temporal perspective paves the way for reading affect beyond its expressivity and considering it a question of form. In the article, this radical formalist approach is used to examine the way depressive affect manifests itself in the structure of the music video to Portishead’s Only You (dir. Chris Cunningham, 1998), in particular concerning tempo and rhythm. Eugenie Brinkema’s remarks on grief as an affective form marked by heaviness and inertia serve as the basis for analysing tempo. The exploration of rhythm is rooted in Peter Kivy’s assertion that reading musical expression is mediated by understanding the affective properties of the human voice. This makes way for applying Julia Kristeva’s concept of the depressive discourse, understood as a set of particular speech patterns and qualities indicative of depression/melancholy.
Zygmunt Freud rozróżnił normalną żałobę i patologiczną melancholię w oparciu o czas trwania i trwałość afektu. Spojrzenie na afekt z perspektywy czasowości pozwala odczytywać go nie przez pryzmat treści, ale formy. W artykule perspektywa radykalnego formalizmu została wykorzystana do zbadania sposobu, w jaki depresyjny afekt przejawia się w strukturze teledysku do utworu Portishead Only You (reż. Chris Cunningham, 1998), w szczególności w odniesieniu do tempa i rytmu. Teoretyczną podstawę analizy tempa stanowią uwagi Eugenie Brinkemy na temat żalu jako afektywnej formy naznaczonej ciężkością i bezwładnością. Eksploracja rytmu jest zakorzeniona w stwierdzeniu Petera Kivy’ego, że odczytywanie ekspresji muzycznej jest zapośredniczone przez rozumienie afektywnych właściwości ludzkiego głosu. Umożliwia to zastosowanie koncepcji dyskursu depresyjnego Julii Kristevej, rozumianego jako zestaw określonych wzorców i prozodycznych właściwości mowy wskazujących na depresję/melancholię. [artykuł opublikowany w języku angielskim jako: “No Time, Make, or Reason”: The Affective Forms of Portishead’s “Only You” Music Video]
Źródło:: Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 75-96
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:: Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Ocalenie”, czyli o poezji mimo traumy. Afekt, wyobraźnia i wspólnota w twórczości Czesława Miłosza z lat czterdziestych
Autorzy:: Kopkiewicz, Aldona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/639284.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: Czesław Miłosz, afekt, trauma, zmysłowość, druga wojna światowa
Opis:: Rescue or about poetry despite trauma. Affection, imagination and community in Czeslaw Milosz’s works in the 40s. In the sketch, I try to highlight the uniqueness of thinking about creative passion and poetry of Czeslaw Milosz, especially the practical implementation of his worldview in the volume of Rescue. On the one hand I attempt to capture the development of Milosz’s reflection and artistic creation from late 30s to early 50s, by showing how he has struggled with two tendencies: transparency stemming from his left-wing youth and designed to enable communication with the community of ordinary people and maintenance of vivid imagination, in which manifests the indefinite affect of artisitic creation, the vital force. The second trend of his work in a particular way becomes present in Rescue, so that the poet has already at the time of war created a formula for going through trauma in order to allow the return to life, to sensory and diverse reality, as well as ethical opening to another human being.
Źródło:: Wielogłos; 2015, 1(23)
2084-395X
Pojawia się w:: Wielogłos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: „Ruch muzykalny” jako ucieleśnienie afektu i metoda wychowania człowieka. Taniec i psychoanaliza na początku XX wieku w Rosji
“Musical movement” as the embodiment of affect and method of education. Dance and psychoanalysis at the beginning of the twentieth century in Russia
Autorzy:: Nabokina, Anastasia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/521149.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: nowy taniec rosyjski
Heptachor
ruch muzykalny
symbolizm
afekt
psychoanaliza
new Russian dance
musical movement
symbolism
affect
psychoanalysis
Opis:: Celem artykułu jest przedstawienie i analiza stosowanej w rosyjskim studiu tańca „Heptachor” metody „ruchu muzykalnego” jako praktyki artystyczno-wychowawczej. Analiza źródeł nowego tańca rosyjskiego, jak i samej metody wskazuje na łączenie praktyk artystycznych, wychowawczych i psychoterapeutycznych. Badanie wskazuje na prawdopodobny wpływ teorii psychoanalitycznych na poszukiwania choreografów rosyjskich na początku XX wieku.
The aim of the article is to present and analyse the ”musical movement” method used in the ”Heptachor” studio as an artistic and educational practice. The analysis of the sources of the new Russian dance, as well as the method itself, indicates the combination of artistic, educational and psychotherapeutic practices. The study suggests that psychoanalytic theories had some influence on the search for new trends by Russian choreographers at the beginning of the 20th century.
Źródło:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 2 "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"; 36-48
2083-7275
Pojawia się w:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: “That’s the Wonder of It”: Affective Dimensions of Visual Rhetoric for Biodiversity Conservation
Autorzy:: McGrath, Laura
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1195844.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:: retoryka wizualna
komunikowanie o środowisku
ochrona bioróżnorodności
zaangażowanie społeczne
emocje
afekt
biodiversity
conservation
visual rhetoric
emotion
environmental communication
affect
public engagement
Opis:: In environmental communication, audience engagement is an essential prerequisite for achieving persuasive aims. This article responds to recent interest in visual storytelling and emotionalization – purposeful display and elicitation of emotions – as engagement techniques. A case study of the 2020 Global Biodiversity Festival – part online science festival, part fundraising event – provides evidence of how these techniques are employed in environmental communication for biodiversity conservation. Informed by scholarship on affect, emotion, visual rhetoric, and environmental communication, the case study analysis shows how visual representations of nature, mediated experiences of nature, and accompanying narration orient festival audiences toward specific ways of seeing and feeling that foreground emotional commitments and draw audiences into potentially transformative encounters. The visual rhetoric and affective dimensions of the festival’s website, virtual fi eld trips, and multimodal presentations focus attention, create moments of connection, and call audiences to action. The case study analysis also reveals how the festival, planned in response to the COVID-19 pandemic, treats this crisis as a kairotic moment for encouraging awareness, care, and pro-environmental behaviors.
W praktykach komunikacyjnych związanych ze środowiskiem naturalnym zaangażowanie odbiorców jest podstawowym warunkiem osiągnięcia celów perswazyjnych. Niniejszy artykuł wpisuje się w popularny obecnie trend badań nad wizualną narracją oraz emocjonalizacją przekazu, czyli celowym okazywaniem i wzbudzaniem emocji, jako technikami budującymi zaangażowanie odbiorcy. Studium przypadku Światowego Festiwalu Bioróżnorodności 2020, będącego jednocześnie festiwalem nauki online, jak również wydarzeniem związanym ze zbiórką funduszy, dostarcza dowodów na to, jak techniki tego typu wykorzystywane są w komunikacji środowiskowej na rzecz ochrony bioróżnorodności. Analiza wydarzeń i ekspozycji festiwalowych, oparta na badaniach nad afektem, emocjami, retoryką wizualną i komunikacją, pokazuje, w jaki sposób wizualne reprezentacje przyrody, zapośredniczone doświadczenia natury i towarzysząca im narracja nakierunkowują publiczność festiwalu na określone sposoby patrzenia i odczuwania. Na pierwszy plan wysuwa się tu kwestia zaangażowania emocjonalnego i potencjału wywołania zmiany u odbiorców w indywidualnym postrzeganiu środowiska naturalnego. Retoryka wizualna i afektywny wymiar strony internetowej festiwalu, jak również wirtualne wycieczki terenowe i prezentacje multimodalne mają na celu skupiać uwagę odbiorców poprzez generowanie poczucia jedności ze środowiskiem i budowanie zachęty do konkretnego działania. Ponadto artykuł ukazuje, jak festiwal zaplanowany w odpowiedzi na pandemię COVID-19 traktuje ten kryzys jako moment kairotyczny, kształtujący świadomość ekologiczną odbiorców w celu wywołania u nich potrzeby świadomego korzystania z dóbr naturalnych.
Źródło:: Res Rhetorica; 2021, 8, 2; 82-96
2392-3113
Pojawia się w:: Res Rhetorica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: „Ziemia otworzy usta”. O wyobraźni forensycznej Erny Rosenstein
“The Earth will open its mouth”. On Erna Rosenstein’s Forensic Imagination
Autorzy:: Juchniewicz, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/699384.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Zagłada
Erna Rosenstein
zwrot forensyczny
afekt
morderstwo
Holocaust
forensic turn
affect
murder
Opis:: Investigating Erna Rosenstein’s poems containing partial accounts of her parents’ murder after their escape from the Lviv ghetto, this article proposes a reading founded on two categories – forensics and shock – and therefore departs from the principles put forward by historical narratives (including the meticulous reconstruction of facts and pedantic devotedness to their organisation typical of this genre, constructing such a story whose integrity would satisfy the reader whereas moral framework would set formal limits). Forensics – a strategy that emphasises the role of material traces – is related to the clarity of a process and the rise of a community. Intuitively, Rosenstein applies a quasi-crime story narrative to her poetry, which allows it to cross the distance usually separating the victims of the Shoah from a reader belonging to an entirely different reality. The presence of a mystery makes it possible for the murdered to become close to us once again thanks to the medium of a wounded body. Shock, in turn, is a category inherent in any attempt of reaching the unthinkable (that is, the events that have not been lived through or experienced directly). Moreover, it employs affective stimulation which engages a reader in anethical way. This article consists of three parts, whose division reflects the necessities of scrutinising Rosenstein’s relation to surrealism, exploring her strategy of influencing a reader by means of affect and mood, and probing her status of a precursor, visible in the autonomy granted to the nonhuman actants or her strives for domesticating entropy.
Autor artykułu, śledząc powracające w poezji Erny Rosenstein fragmenty relacji o morderstwie rodziców po ucieczce z getta lwowskiego, proponuje porzucenie zasad charakterystycznych dla pisarstwa historycznego (m.in. skrupulatnej rekonstrukcji faktów i ich pedantycznego porządkowania w celu skonstruowania satysfakcjonującej odbiorcę opowieści o moralnym potencjale, który narzucałby ograniczenia formalne) w procesie interpretacji na rzecz dwóch kategorii: forensyczności i szoku. Forensyczność, dowartościowując materialne ślady, wiąże się również z jawnością procesu i konstytuowaniem wspólnoty. Poetka intuicyjnie wykorzystuje w poezji model narracji quasi-kryminalnej, dzięki czemu zmniejsza dystans między ofiarami Zagłady a czytelnikiem zanurzonym w innej rzeczywistości. Kryminalna zagadka sprawia, że zamordowani stają się na powrót bliscy ze względu na medium zranionego ciała. Szok natomiast odgrywa kluczową rolę w procesie obcowania z tym, co niepojmowalne (bo nieprzeżyte i niedoświadczone bezpośrednio). Aktywizuje czytelnika etycznie dzięki afektywnemu pobudzeniu. Trójdzielna struktura artykułu wynika z konieczności ustalenia związków poezji Rosenstein z surrealizmem, prześledzenia strategii jej oddziaływania na czytelnika (za sprawą afektu i nastroju) oraz odnotowania prekursorstwa poetki ze względu na autonomizację nie-ludzkich aktantów i podjęcie wyzwania oswojenia w sztuce i poezji procesu entropii.
Źródło:: Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 149-175
2450-4424
Pojawia się w:: Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: „Ziemia otworzy usta”. O wyobraźni forensycznej Erny Rosenstein
“The Earth will open its mouth”. On Erna Rosenstein’s Forensic Imagination
Autorzy:: Juchniewicz, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/699412.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Zagłada
Erna Rosenstein
zwrot forensyczny
afekt
morderstwo
Holocaust
forensic turn
affect
murder
Opis:: Investigating Erna Rosenstein’s poems containing partial accounts of her parents’ murder after their escape from the Lviv ghetto, this article proposes a reading founded on two categories – forensics and shock – and therefore departs from the principles put forward by historical narratives (including the meticulous reconstruction of facts and pedantic devotedness to their organisation typical of this genre, constructing such a story whose integrity would satisfy the reader whereas moral framework would set formal limits). Forensics – a strategy that emphasises the role of material traces – is related to the clarity of a process and the rise of a community. Intuitively, Rosenstein applies a quasi-crime story narrative to her poetry, which allows it to cross the distance usually separating the victims of the Shoah from a reader belonging to an entirely different reality. The presence of a mystery makes it possible for the murdered to become close to us once again thanks to the medium of a wounded body. Shock, in turn, is a category inherent in any attempt of reaching the unthinkable (that is, the events that have not been lived through or experienced directly). Moreover, it employs affective stimulation which engages a reader in anethical way. This article consists of three parts, whose division reflects the necessities of scrutinising Rosenstein’s relation to surrealism, exploring her strategy of influencing a reader by means of affect and mood, and probing her status of a precursor, visible in the autonomy granted to the nonhuman actants or her strives for domesticating entropy.
Autor artykułu, śledząc powracające w poezji Erny Rosenstein fragmenty relacji o morderstwie rodziców po ucieczce z getta lwowskiego, proponuje porzucenie zasad charakterystycznych dla pisarstwa historycznego (m.in. skrupulatnej rekonstrukcji faktów i ich pedantycznego porządkowania w celu skonstruowania satysfakcjonującej odbiorcę opowieści o moralnym potencjale, który narzucałby ograniczenia formalne) w procesie interpretacji na rzecz dwóch kategorii: forensyczności i szoku. Forensyczność, dowartościowując materialne ślady, wiąże się również z jawnością procesu i konstytuowaniem wspólnoty. Poetka intuicyjnie wykorzystuje w poezji model narracji quasi-kryminalnej, dzięki czemu zmniejsza dystans między ofiarami Zagłady a czytelnikiem zanurzonym w innej rzeczywistości. Kryminalna zagadka sprawia, że zamordowani stają się na powrót bliscy ze względu na medium zranionego ciała. Szok natomiast odgrywa kluczową rolę w procesie obcowania z tym, co niepojmowalne (bo nieprzeżyte i niedoświadczone bezpośrednio). Aktywizuje czytelnika etycznie dzięki afektywnemu pobudzeniu. Trójdzielna struktura artykułu wynika z konieczności ustalenia związków poezji Rosenstein z surrealizmem, prześledzenia strategii jej oddziaływania na czytelnika (za sprawą afektu i nastroju) oraz odnotowania prekursorstwa poetki ze względu na autonomizację nie-ludzkich aktantów i podjęcie wyzwania oswojenia w sztuce i poezji procesu entropii.
Źródło:: Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 149-175
2450-4424
Pojawia się w:: Narracje o Zagładzie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Afekt wobec braku. Poezja Bolesława Leśmiana
Affect versus lack. Poetry by Bolesław Leśmian
Autorzy:: Pilch, Urszula M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/682632.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Leśmian
poetry
lack
absence
affect
poezja
brak
afekt
Opis:: The article explores multi-dimensional sensitivity to the void as a major feature of Bolesław Leśmian’s poetry. The author distinguishes those stylistic devices which extract, on the level of language, the the feeling of non-fullness, absence, or nonexistence in Leśmian’s poems. Apophatic language translates itself into the issue of nonexistence seen as meaningful lack. The article focuses not so much on the category of the negation of existence as on independent, fixed, affective type of experience. The author inquires what happens with the poetic voice confronted with the Other in a situation experiencing pain resulting from lack. Empathetic co-feeling of “I” with the other turns out to be the most important state. The moment someone else’s pain is discovered, feelings change into the affective state which cannot be either realized or described. The I-Other-void confrontation brings about an affect. The empathetic “I” meets the Other who experiences various kinds of absence. The Other’s feelings become recognized and even, to some extent, defined by the person who speaks in the text but the affect happens afterwards. The emphatic confrontation and co-feeling destruct the coherent voice and the text itself for it causes that kind of unspeakable experience that cannot be realized, expressed or represented. This is an experience not-to-be-named.
Lektura poezji Bolesława Leśmiana pozwala wskazać zasadniczą cechę w postaci wielowymiarowego uwrażliwienia na brak. W liryce autora Sadu rozstajnego wyróżniam te zabiegi, które wydobywają już na poziomie językowym poczucie niepełni, nieobecności, nieistnienia. Apofatyczność języka przekłada się na problem niebytu jako braku znaczącego. Zajmuję się brakiem nie tyle jako kategorią zaprzeczenia istnienia, ile raczej jako samodzielnym, ukonstytuowanym, afektywnym rodzajem przeżycia. Zastanawiam się, co dzieje się z „ja” mówiącym, które konfrontuje się z innym w sytuacji przeżywania bólu wynikającego z braku. Najbardziej istotne okazuje się empatyczne współodczuwanie „ja” z innym. W momencie odkrycia cudzego bólu następuje stan afektywny, który nie podlega już ani uświadomieniu, ani opisaniu. Zderzenie na osi „ja” – inny – brak przynosi i stwarza afekt. Empatycznie nakierowane „ja” liryczne zderza się z innym, który przeżywa brak. Odczucia nnego zostają przez osobę mówiącą w tekście – do pewnego przynajmniej stopnia – rozpoznane, a nawet nazwane. Dopiero w tym, co rozgrywa się później, upatruję stanu afektywnego. Empatyczne zderzenie i współodczuwanie wybija „ja” z samego siebie, rozbija czasami tekst – doprowadza bowiem do przeżycia, które plasuje się poniżej uświadomionego, tym bardziej wyrażonego i wreszcie niewyrażalnego. Jest przeżyciem nie-do-nazwania.
Źródło:: Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2018, 7; 83-99
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:: Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Affect – defect – rage: Writing mania and writing about mania – narratives of female rage in the fiction of Aleksandra Zielińska
Afekt – defekt – szał. Narracje o kobiecym szaleństwie w prozie Aleksandry Zielińskiej
Autorzy:: Szewczyk, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2087940.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: Polish literature of the 21st century
women's fiction
pathography
mental disorders
affect
female rage
Aleksandra Zielińska (b. 1989)
Aleksandra Zielińska
maniografia
szaleństwo
choroba
kobieta
afekt
patografia
Opis:: This article deals with literary pathography, i.e. texts which purport to project rage or a mental disorder, and use narrative strategies adopted specifically for that purpose. The analysis is focused on two novels by Aleksandra Zielińska, Przypadek Alicji (Alicja’s Case) and Bura i szał (Bura and Rage) treated as literary representations of the protagonists' mental condition. The literary character of these 'records' is revealed by multiple intertextual tropes and poetic devices that deconstruct the cultural stereotype of female rage. Consequently, Aleksandra Zielińska's novels should be seen as projections of a fractured female subject (un sujet divisé) fixed on her somatic vulnerability, driven by an urge to cry out her affliction, trauma and rage, unease about woman-to-woman relations, and the pressure of erratic affective impulses.
Źródło:: Ruch Literacki; 2020, 2; 165-180
0035-9602
Pojawia się w:: Ruch Literacki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Affective Rhythms: Experience of Trauma in Alan Clarke’s Films from the 1980s
Afektywne rytmy. Doświadczenie traumy w filmach Alana Clarke’a z lat 80.
Autorzy:: Kosińska, Karolina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/24918700.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Alan Clarke
trauma
afekt
rytm
kino brytyjskie
Irlandia Północna
affect
rhythm
British cinema
Northern Ireland
Opis:: Alan Clarke’s films from the 1980s are usually characterized as radical tests of the boundaries of social realism and narrative minimalism. As such, they have been described as highly political, although their political potential relates primarily to form rather than content (plot or story). Clarke’s critical approach to current affairs in Britain leads not only to a stark and pessimistic diagnosis of the state of the nation and the country but also to an analysis of the national and social traumas of the 1980s. Specific formal and narrative strategies employed by the director are highly affective – he uses intersecting patterns of different, persistent, and repetitive rhythms, visual, aural, and temporal, not to convey an intellectual meaning but rather to affect the viewer, to immerse them in a kind of trance-like experience. The author uses Jill Bennett’s reflections on trauma and affect in art to analyse the rhythmic designs of two of Clarke’s films: Road (1987) and Contact (1985).
Filmy Alana Clarke’a z lat 80. zwykle postrzega się jako radykalne testy granic realizmu społecznego i narracyjnego minimalizmu. Traktuje się je więc jako szczególnie polityczne, choć potencjał ten odnosi się przede wszystkim do formy, a nie treści (fabuły czy historii). Konsekwencją krytycznego podejścia Clarke’a do bieżących wydarzeń w Wielkiej Brytanii jest nie tylko surowa i pesymistyczna diagnoza stanu narodu i kraju, ale także analiza narodowych i społecznych traum lat 80. Specyficzne strategie formalne i narracyjne zastosowane przez reżysera są wysoce afektywne – wykorzystuje on nakładające się na siebie rozmaite natrętne i repetytywne układy rytmów, zarówno wizualnych, dźwiękowych, jak i czasowych, nie po to, by wyrazić znaczenia intelektualne, ale by działać na widza afektywnie, wciągnąć go w pewne transowe doświadczenie. Autorka wykorzystuje refleksje Jill Bennett na temat traumy i afektu w sztuce do analizy rytmicznych układów w dwóch filmach Clarke’a – Road (1987) i Contact (1985). [artykuł opublikowany w języku angielskim jako: Affective Rhythms: Experience of Trauma in Alan Clarke’s Films from the 1980s]
Źródło:: Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 50-73
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:: Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Affective Transmission and Haunted Landscape in Jesmyn Ward’s Sing, Unburied, Sing
Autorzy:: Antoszek, Patrycja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1790962.pdf
Data publikacji:: 2020-12-23
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: afekt
widmo
międzypokoleniowy fantom
niewolnictwo
trauma
affect
haunting
transgenerational phantom
slavery
Opis:: Transmisja afektu i widma przeszłości w powieści Jesmyn Ward Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie Przedmiotem artykułu jest analiza powieści Jesmyn Ward pt. Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie (2017) w świetle pojęcia „międzypokoleniowej transmisji fantomu” Nicolasa Abrahama i Marii Torok oraz teorii transmisji afektu Teresy Brennan. Posługując się motywem duchów, powieść Ward porusza temat przemocy na tle rasowym i łączy przeszłość z teraźniejszością dowodząc, że niewolnictwo i rasizm nadal zbierają żniwo w społeczeństwie amerykańskim, a ich efektem są wciąż nowe osobiste i społeczne traumy. Artykuł pokazuje, że w tej powieści Ward nie tylko dekonstruuje dominujące w zachodnim świecie kategorie, takie jak: przeszłość/teraźniejszość, czarny/biały, męski/kobiecy czy żywy/martwy, ale także wskazuje sposób radzenia sobie z traumą i komunikowania jej wychodzący poza symboliczne formy interpretacji rzeczywistości.
The essay discusses Jesmyn Ward’s novel Sing, Unburied, Sing (2017) through Nicolas Abraham’s and Maria Torok’s concept of “transgenerational phantom” and Teresa Brennan’s theory of the transmission of affect. While the novel focuses on poor blacks in the contemporary American South, and, therefore, on the experience of those marginalized and excluded from official discourse, the narrative seems to transgress racial, social, and generational boundaries to address the human predicament in ways that are both visceral and poetic, disturbing and magical. By employing the trope of haunting to talk about racial oppression, the author combines past and present to demonstrate how slavery and racism continue to take their toll, producing more individual and communal traumas. The essay argues that in Sing, Unburied, Sing Ward not only deconstructs such dominant Western categories as past and present, black and white, male and female, or life and death, but also indicates a way of dealing with and communicating traumatic realities that goes beyond the Symbolic patterns of making sense of the world.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 11; 7-19
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Awangardowe bezformia i ich losy. Prologomena
Fates of Avant-garde Formlessness
Autorzy:: Dauksza, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/578920.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: informe
afekt
awangarda
Georges Bataille
Tadeusz Kantor
Leo Lipski
Informe
affect
avant-garde
Opis:: W niniejszym artykule autorka rozważa zjawisko bezforemności rozumiane najpierw jako pojęcie filozoficzne (koncepcja Georgesa Bataille’a), a następnie jako kategoria estetyczna (malarstwo informel, teatr Taduesza Kantora, literatura Leo Lipskiego). Rozważania są prowadzone z perspektywy „krytyki afektywnej”. Autorka analizuje znaczenie, funkcje i postaci, które przybiera bezformie w różnych pracach artystycznych. Następnie rozpatruje awangardowe zainteresowanie tym, co bezforemne jako przejaw poszukiwania i konsty-tuowania „alternatywnej” nowoczesności.
In the following article the author considers a formlessness phenomenon which, at first, is understood as a philosophical term (Georges Bataille’s concept), then as aesthetic category (informel painting, Tadeusz Kantor's theatre, Leo Lipski's literature). Commentary is conducted from the perspective of ‘affective criticism’. The author analyses meaning, function and figures which formlessness becomes in different artistic works. Then, the author examines avant-garde interest in formlessness as a manifestation of search and establishment of ‘alternative’ modernity.
Źródło:: Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/113 z. 1; 119-134
0084-4446
Pojawia się w:: Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Cinema and Environment: The Arts of Noticing in the Anthropocene
Autorzy:: Paszkiewicz, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1195848.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:: kino
afekt
estetyka
antropocen
nowy materializm
środowisko
cinema
affect
aesthetics
Anthropocene
new materialisms
environment
Opis:: The aim of this paper is to raise questions about how cinema can allow us to rethink our relationship with the environment in the context of what is known today as the Anthropocene. In the discussion, I chart the current debates about the ecological in the humanities, with a particular focus on new materialisms, to argue that cinema can be fruitfully thought of as part of what anthropologist Anna Tsing (2015) calls the “arts of noticing”. I then turn to a consideration of the potential influx of affect theories on ecocriticism and film studies, before sketching out possible approaches to studying film from an affective, new materialist and postanthropocentric perspective. These approaches might have wider implications for rhetorical perspectives on cinema, especially for those investigating emotional appeals.
Celem niniejszego artykułu jest podjęcie refleksji na temat tego, w jaki sposób kino może pozwolić nam przemyśleć nasze relacje ze środowiskiem w kontekście antropocenu. W artykule nakreślono aktualne debaty na temat ekologii toczące się w obrębie humanistyki, ze szczególnym uwzględnieniem nowych materializmów, w celu wykazania, że film może być rozumiany jako „sztuka uważności” (Tsing 2015). Następnie omówiono wpływ teorii afektu na ekokrytykę i filmoznawstwo, po czym wskazano na możliwe kierunki w badaniach filmoznawczych z perspektywy afektywnej, nowomaterialistycznej i postantropocentrycznej. Podejścia te mogą być przydatne dla badań nad retoryką filmu, zwłaszcza dla rozważań nad „odwoływaniem się do emocji” (emotional appeals).
Źródło:: Res Rhetorica; 2021, 8, 2; 2-21
2392-3113
Pojawia się w:: Res Rhetorica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Co właściwie sprawia, że dzisiejsze miasta są tak odmienne, tak pociągające? Miejskość (po)nowoczesna
Just what is it that makes today’s cities so different, so appealing? The postmodern urbanity
Autorzy:: Sławek, Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/413265.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: miasto
racjonalność
afekt
wyobraźnia
zabawa
city
rationality
affect
imagination
play
Opis:: Posługując się poetyckim studium historii miast zaproponowanym przez Wystana Hugh Audena, stawiamy tezę o głęboko polemicznym charakterze miasta. Żywiołem polis jest polemos, spór, konflikt, który w długiej historii miast przybierał postać dychotomicznego napięcia – między posiadającymi a nieposiadającymi, arystokratami i sankiulotami. Tak długo, jak napięcie to zachowa ów binarny kształt, miasto będzie powielało swą dotychczasową historię z wszystkimi jej błędami. Współczesne miasto tworzy zbyt wiele elementów, zbyt mocno wirtualne interweniuje w realne, by dało się myśleć o przyszłości w kategoriach prostych opozycji. Jak proponuje Gilles Deleuze, model dotychczasowy opierający się na owych opozycjach wraz z podtrzymującym i wyostrzającym je systemem nakazów i zakazów powinien zostać zastąpiony przez model, w którym główną rolę odgrywają pragnienia, afekty i marzenia jednostek; te zaś nie poddadzą się dialektycznej analizie. Stawką jest więc miasto tyleż rzeczywiste, co wyobrażeniowe, choć to ostatnie określenie nie oznacza, że całkowicie nierealne i wymyślone. Miasto traktowane „osobiście” (tak nazywa Andrew Merrifield stanowisko Guy Deborda i Louisa Chevaliera): miasto nabierające ciała, to znaczy jawiące się nam warstwowo i gruboziarniście. Miasto znane nam osobiście, co wskazuje nie tylko na mnie jako na osobę, ale przede wszystkim na miasto zyskujące osobowy status, z jego historią, widocznymi i niewidocznymi dziejami, śladami, znakami, które skryły się w podświadomości czasu.
Starting with Richard Hamilton’s famous collage and W.H. Auden’s poetic rendition of the history of cities, we argue that what the Greeks called polemos has been the very element of urbanity. The conflict could imply tensions between the rich and the poor, aristocrats or the hoi polloi, but we have reached the stage at which such a rigorously dichotomic vision of the conflict does not provide one with an appropriate approach towards the phenomenon of urbanity. The model of binary oppositions should be supplanted by a much more diverse scheme which would allow for the integration of such elements as affects, desires, and dreams, the factors which do not readily succumb to dialectical analysis. Hence, following Deleuze, Merrifield, and Debord, we want to see the city as an intricate structure of many-layered elements, both physical and imagined
Źródło:: Przegląd Socjologiczny; 2018, 67, 1; 165-184
0033-2356
Pojawia się w:: Przegląd Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Contingency, the body and disgust: The case of ‘Margot’ by Michał Witkowski
Przygodność, ciało i wstręt. Przypadek „Margot” Michała Witkowskiego
Autorzy:: Wróblewski, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2088397.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: Contemporary Polish literature
the post-modern novel
contingency
the body
disgust
ironism
Michał Witkowski (b. 1975)
Julia Kristeva (b. 1941)
Richard Rorty (1931–2007)
anger
Michał Witkowski
„Margot”
przygodność
ciało
wstręt
afekt
świętość
gniew
Opis:: This article, focused principally on the exploration of contingency, the body and disgust in Michał Witkowski’s novel Margot, is also a polemic and a vindication of the book against the barrage of criticism it received from its reviewers. Most of them decided that Margot was a novel about nothing, a haphazard mix of sundry discourses devoid of any linear structure. In fact, several critics blamed the author of giving away both the narrative structure and the plot to capricious contingency. The article takes a fi rm stance against such charges and argues that contingency does not need to be seen as a fault at all. It lies at the heart of the novel and determines the actions of characters, but it plays as important a role in people’s lives outside fi ction. Analysing the ups and down of the main characters (Margot and Wadek Mandarynka), the article explains the function of emotions, the body, the characters’ language and their ideas of sacrum in the legitimization of contingency. A special role in this mechanism is played by disgust. Reactions of disgust are always contingent, or, as Julia Kristeva puts it the abject has the power to terrorize the subject to such extent that he can do nothing but to succumb to contingency. In working out the idea of the contingency of selfhood, the article also draws on Richard Rorty’s approach, and in particular his concept of ironism. The latter is used to classify the main character of Witkowski’s book as a consummate ironist, i.e. a person who tests different languages in which the world can be described in order to pursue his carnal desires. Finally, the article argues that in his novel Witkowski not only brings to light the fortuitous character of the postmodern identity but also creates a heterogeneous language to express it.
Źródło:: Ruch Literacki; 2019, 1; 61-76
0035-9602
Pojawia się w:: Ruch Literacki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Dis/Connection: Multisensuality and Shame’s Touch in the Work of Gabrielle Goliath
(Roz)łączność: wielozmysłowość i element wstydu w twórczości Gabrielle Goliath
Autorzy:: Wiese, Abigail
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31233967.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: performance art
Gabrielle Goliath
multisensuality
affect
shame
embodied meaning-making
sztuka performansu
wielozmysłowość
afekt
wstyd
nadawanie fizycznego znaczenia
Opis:: This article opens a consideration around what the embodied, immersive and live exchange of live performance might make us feel and in turn how this multisensual engagement awakens the feeling body, specifically around notions of touch and shame. The discussion centralises the work of South African visual artist and performance artist, Gabrielle Goliath with a critical reading of Stumbling Block (2011/2017). In Goliath’s durational piece the body both of the performer and the audience member are carefully centralised in the production and engagement of the performance. The centralisation of the body in Goliath’s works points towards and facilitates an empathetic engagement during the performance as live event. Some points of departure in the article are how the performance curates relationality between bodies which offer potential affective spaces of touch. Furthermore, this multisensual “unspoken” engagement between bodies reminds us how the body is a communicative instrument. This contemplation therefore critically positions modes of multisensual “felt-seeing” which often fall into the “gaps” of academic spaces and thinking as central bridges in opening humans to new ways of consciously “seeing”. I consider the encounter outside of text, the multisensual encounter, and ask what this might possibility necessitate.
Autorka artykułu snuje rozważania na temat uczuć wywoływanych u odbiorcy w kontakcie z fizycznym, absorbującym i żywym performansem, a także doznań fizycznych wywoływanych przez takie wielozmysłowe zaangażowanie, szczególnie w odniesieniu do sfery dotyku i uczucia wstydu. Dyskusja koncentruje się na twórczości południowoafrykańskiej artystki i performerki, Gabrielle Goliath, poddając krytycznej analizie pracę Stumbling Block (2011/2017), która ma charakter nietrwały, a ciało zarówno performera i widza stanowią centrum performansu w zakresie wywoływanego efektu i zaangażowania patrzącego. Takie umiejscowienie ludzkiego ciała w pracach artystki wywołuje u odbiorcy empatię sprawiającą, że angażuje się w pokaz na żywo. Artykuł pokazuje także, jak performans kształtuje relacje pomiędzy ciałami, które stanowią potencjalnie dotykalną przestrzeń. Dodatkowo taka „niewypowiedziana” interakcja między ciałami przypomina nam, że nasze ciało to narzędzie komunikacji, a w takim ujęciu „widzenie-czucie” wielozmysłowe odgrywa znaczącą rolę, ponieważ często rekompensuje niedoskonałą wiedzę naukową i braki w naszym myśleniu, otwierając nas na nowe sposoby świadomego „widzenia”. Autorka analizuje taki rodzaj postrzegania pozatekstowego i wielozmysłowego, a także pyta, co możemy dzięki niemu zyskać.
Źródło:: Roczniki Kulturoznawcze; 2024, 15, 1; 107-125
2082-8578
Pojawia się w:: Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "afekt," wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język